΄Ασμα : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

πὶ κοίτην μου ἐν νυξὶν ἐζήτησα ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν· ἐκάλεσα αὐτόν, καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου.
2 Ἀναστήσομαι δὴ καὶ κυκλώσω ἐν τῇ πόλει, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις, καὶ ζητήσω ὃν, ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὖρον αὐτόν.
3 Εὕροσάν με οἱ τηροῦντες, οἱ κυκλοῦντες ἐν τῇ πόλει. Μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε;
4 Ὡς μικρὸν ὅτε παρῆλθον ἀπ' αὐτῶν, ἕως οὗ εὗρον ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐκράτησα αὐτὸν καὶ οὐκ ἀφῆκα αὐτόν, ἕως οὗ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς οἶκον μητρός μου καὶ εἰς ταμιεῖον τῆς συλλαβούσης με.
5 Ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσι τοῦ ἀγροῦ, ἐὰν ἐγείρητε καὶ ἐξεγείρητε τὴν ἀγάπην, ἕως ἂν θελήσῃ.
6 Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα ἀπὸ ἐρήμου ὡς στελέχη καπνοῦ τεθυμμένη σμύρναν καὶ λίβανον ἀπὸ τῶν κονιορτῶν μυρεψοῦ;
7 Ἰδοὺ ἡ κλίνη τοῦ Σαλωμών, ἑξήκοντα δυνατοὶ κύκλῳ αὐτῆς ἀπὸ δυνατῶν Ἰσραήλ,
8 πάντες κατέχοντες ρομφαίαν, διδαγμένοι πόλεμον, ἀνὴρ ρομφαία αὐτοῦ ἐπὶ μηρὸν αὐτοῦ ἀπὸ θάμβους ἐν νυξί.
9 Φορεῖον ἐποίησεν ἑαυτῷ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἀπὸ ξύλων τοῦ Λιβάνου·
10 στύλους αὐτοῦ ἐποίησε ἀργύριον καὶ ἀνάκλιτον αὐτοῦ χρύσεον. Ἐπίβασις αὐτοῦ πορφυρᾶ, ἐντὸς αὐτοῦ λιθόστρωτον, ἀγάπην ἀπὸ θυγατέρων Ἱερουσαλήμ.
11 Θυγατέρες Σιών, ἐξέλθατε καὶ ἴδετε ἐν τῷ βασιλεῖ Σαλωμὼν ἐν τῷ στεφάνῳ, ᾧ ἐστεφάνωσεν αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ νυμφεύσεως αὐτοῦ καὶ ἐν ἡμέρᾳ εὐφροσύνης καρδίας αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πάνω εἰς τὴν κλίνην μου κατὰ τὴν νύκτα ἀνεζήτησα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἠγάπησε καὶ ἐπόθησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα, καὶ δὲν τὸν εὑρῆκα. Τὸν ἐκάλεσα, ἀλλὰ δὲν ἄκουσε τὴν φωνήν μου.
2 Θὰ σηκωθῶ ἀπὸ τὴν κλίνην μου, θὰ τριγυρίσω τὴν πόλιν, τὰς ἀγορὰς καὶ τὰς πλατείας, καὶ θὰ ἀναζητήσω ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει ἀγαπήσει ἡ ψυχή μου. Ἀλλὰ τὸν ἀνεζήτησα παντοῦ, καὶ δὲν τὸν εὑρῆκα.
3 Μὲ συνήντησαν οἱ φύλακες, ποὺ περιπολοῦν τὴν πόλιν, καὶ τοὺς ἡρώτησα μήπως εἴδατε ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ καρδιά μου;
4 Ἀπεμακρύνθην ὀλίγον ἀπὸ αὐτούς. Συνέχισα τὴν ἀναζήτησίν μου, ἕως ὅτου εὑρῆκα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἐκράτησα μὲ τὰ χέρια μου, δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔφερα μέσα εἰς τὸ σπίτι τῆς μητρός μου, εἰς τὸ ἐσωτερικὸν δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ ἔχει γεννήσει.
5 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, σᾶς ἐξόρκισα καὶ σᾶς ἐξορκίζω εἰς τὰς μυστηριώδεις καὶ ζωογόνους δυνάμεις τῆς φύσεως καὶ τῶν ἀγρῶν, νὰ μὴ ἐξυπνήσετε, νὰ μὴ ἀνησυχήσετε τὴν ἀγάπην μου. Ἀφήσατέ την νὰ κοιμηθῇ, ὅσον θέλει.
6 Ποιὰ εἶναι αὐτὴ, ποῦ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον σὰν ἀνάερη στήλη θυμιάματος σμύρνας καὶ λιβάνου καὶ ὅλων τῶν εὐωδῶν οὐσιῶν, ποὺ κατασκευάζει ὁ μυροποιός;
7 Ἰδοὺ τὸ μεγαλοπρεπὲς φορεῖον τοῦ Σολομῶντος. Ἑξῆντα δυνατοὶ ἄνδρες ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁλόγυρα ἀπὸ αὐτό.
8 Ὅλοι κρατοῦν ρομφαίαν. Ἔχουν γυμνασθῆ εἰς τὸν πόλεμον. Ὁ καθένας τους φέρει ζωσμένην τὴν ρομφαίαν καὶ κρεμασμένην εἰς τὸν μηρόν του, ἕτοιμος νὰ τὴν χρησιμοποιήσῃ διὰ κάθε αἰφνίδιον νυκτερινὸν κίνδυνον.
9 Κατεσκεύασεν ὁ Σολομὼν φορεῖον διὰ τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὰ εὐώδη ξύλα τοῦ Λιβάνου.
10 Οἱ κίονες τοῦ φορείου του εἶναι ἀργυροῖ, τὸ ἀνάκλιντρον ὁλόχρυσον, τὰ στηρίγματα αὐτοῦ ὁλοπόρφυρα. Μέσα εἰς τὸ φορεῖον κεντητόν, ψηφιδωτόν, λαμπρὸν δάπεδον, ἔργον καὶ δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων τῆς Ἱερουσαλήμ.
11 Θυγατέρες τῆς Σιών, ἐβγᾶτε καὶ ἴδετε τὸν βασιλέα Σολομῶντα φέροντα εἰς τὴν κεφαλήν του στέφανον, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ μητέρα του κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου του, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἠγαλλίασε καὶ εὐφράνθη ἡ καρδία του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

πὶ τῆς κλίνης μου κατὰ τὰς νύκτας ἀνεζήτησα αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα καὶ δὲν τὸν εὗρον· τὸν ἐκάλεσα καὶ δὲν μὲ ἤκουσε.
1 Ἐπὶ τῆς κλίνης μου κατὰ τὰς νύκτας ἐζήτησα αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· τὸν ἐζήτησα καὶ δὲν τὸν εὗρον· τὸν ἐφώναξα, ἀλλὰ δὲν μὲ ἤκουσεν. Ὁ Νυμφίος φαίνεται μὴ ἀκούων τὰς ἐπικλήσεις τῆς Νύμφης, διὰ νὰ καταστῇ ποθεινότερος εἰς αὐτὴν καὶ νὰ γυμνάσῃ αὐτὴν εἰς μεγαλυτέραν ταπείνωσιν καὶ πίστιν.
2 Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ περιέλθω τὴν πόλιν· ἀνὰ τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας θὰ ἀναζητήσω αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἐζήτησα καὶ δὲν τὸν ηὗρα.
2 Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ τριγυρίσω εἰς τὴν πόλιν, εἰς τὰς ἀγορὰς καὶ εἰς τὰς πλατείας καὶ θὰ ἀναζητήσω αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα, ἀλλὰ δὲν τὸν ηὗρα. Ἡ πρὸ Χριστοῦ συναγωγὴ ὡς Νύμφη τοῦ μέλλοντος νὰ ἔλθῃ Μεσσίου τὸν ἀναζητεῖ, ἀλλὰ διὰ τῶν σκιωδῶν εἰκόνων καὶ τύπων τοῦ νόμου ἀδυνατεῖ νὰ εὕρῃ αὐτόν.
3 Μὲ ηὗραν οἰ φύλακες, αὐτοὶ ποὺ τριγυρίζουν εἰς τὴν πόλιν. Καὶ τοὺς ἠρώτησα: Μήπως εἴδατε αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου;
3 Μὲ ηὗραν οἰ φρουροί, αὐτοὶ κοὺ περιέρχονται κατὰ τὰς νύκτας εἰς τὴν πόλιν. Καὶ τοὺς ἠρώτησα: Μήπως εἴδατε αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου; Ἀλλ’ οὔτε οἱ παρὰ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐν τῷ ναῷ τῆς Σιών, οὔτε ἄγγελός τις, οὔτε κανεὶς ἀπὸ τοὺς πρὸ πολλοῦ σιγήσαντας Προφήτας δὲν μοῦ ἀπεκρίθη.
4 Μόλις τοὺς εἶχα ξεπεράσει καὶ εὗρον αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐκράτησα αὐτὸν καὶ δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔμβασα εἰς τὸν οἶκον τῆς μητέρας μου καὶ εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ συνέλαβε.
4 Δὲν ἔπαυσα νὰ τὸν ζητῶ, ἕως ὅτου ὀλίγον ἐπροσπέρασα τοὺς φρουροὺς καὶ εὗρον αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐκράτησα αὐτὸν καὶ δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔμβασα εἰς τὸ σπίτι τῆς μητέρας μου καὶ εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ συνέλαβε καὶ ἐγέννησε. Ψυχαὶ ἀφωσιωμέναι εἰς τὸν Νυμφίον δὲν εἶναι μόνον νύμφαι αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κατ’ ἐξοχὴν Νύμφης του, καὶ ἐντὸς τῶν κόλπων αὐτῆς θὰ δυνηθοῦν νὰ κρατήσουν ἀσφαλῶς τὸν Νυμφίον.
5 Σᾶς ἐξορκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς δορκάδας καὶ εἰς τὰς ἐλάφους [Ἑβραϊκόν] τοῦ ἀγροῦ νὰ μὴ διαταράξητε καὶ νὰ μὴ ἀφυπνίσητε τὴν ἀγάπην μου, ὅσον χρόνον αὐτὴ θελήσῃ.
5 Σᾶς ἐξορκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς ἰσχυρὰς δυνάμεις, ποὺ συγκρατοῦν κατὰ τὸ θεῖον θέλημα τὸν κόσμον, νὰ μὴ ἀφυπνίσετε καὶ νὰ μὴ ἀνεγείρετε τὴν ἀγάπην, άλλ’ ἀφήσατέ την νὰ εἶναι βυθισμένη εἰς τὰς γοητευτικάς ἀναμνήσεις τοῦ Νυμφίου, ὅσον αὐτὴ θελήσῃ. Πλησίον Του δὲν κουράζεται, οὔτε χορταίνει ποτὲ κάθε ἀφωσιωμένη εἰς αὐτὸν Νύμφη.
6 Ποία εἶναι αὕτη, ποὺ ἀναβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον, σὰν ἐλαφρὰ στήλη καπνοῦ εὐώδους ἀπὸ ἀρώματα σμύρνης καὶ λιβάνου καὶ ἀπὸ κάθε σκόνην μυροποιοῦ;
6 Ποία εἶναι αὐτή, ποὺ ἀναβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον τῆς ἁμαρτίας, ἐγκαταλείπουσα αὐτήν, ἀναβαίνει δὲ σὰν στήλη καπνοῦ θυμιατισμένη καὶ εὐωδιάζουσα σμύρναν καὶ λίβανον καὶ ὅλες τὶς ἀρωματικὲς σκόνες τοῦ μυροποιοῦ; Ἡ Ἐκκλησία, μέχρι πρὸ ὀλίγου ἔρημος τῆς χάριτος οὖσα, ἀναβαίνει πάλλευκος, ὡραία καὶ εὐώδης, ὁποίαν κατέστησεν αὐτὴν τὸ αἷμα τοῦ Νυμφίου της.
7 Ἰδοὺ τὸ φορεῖον τοῦ Σολομῶντος· ἑξήκοντα ἄνδρες τὸ κυκλώνουν, διαλεγμένοι ἀπὸ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τοῦ Ἰσραήλ.
7 Ἰδοὺ τὸ φορεῖον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου κατακεκλιμένος μεγαλοπρεπῶς μεταφέρεται ὁ Σολομών. Ἑξήκοντα ἄνδρες δυνατοὶ ἀκολουθοῦν τριγύρω του, διαλεγμένοι ἀπὸ ὅλους τοὺς δυνατοὺς Ἰσραηλίτας.
8 Ὅλοι φέρουν ρομφαίαν, καὶ ἔχουν διδαχθῇ νὰ πολελμοῦν ὁ καθένας των μὲ τὴν ρομφαίαν του ἐπὶ τοῦ μηροῦ του διὰ τοὺς νυκτερινοὺς αἰφνιδιασμούς.
8 Ὅλοι ἔχουν ξίφος καὶ εἶναι διδαγμένοι νὰ πολεμοῦν· καθένας των ἔχει τὸ ξίφος του ζωσμένον, ὥστε νὰ κρέμαται εἰς τὸν μηρόν του διὰ κάθε ἐκφοβίζοντα κατὰ τὰς νύκτας αἰφνιδιασμόν.
9 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του φορεῖον ἀπὸ ξύλα τοῦ Λιβάνου.
9 Φορεῖον πρὸς χρῆσιν αὐτοῦ κατεσκεύασεν ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἀπὸ ξύλα τοῦ ὄρους Λιβάνου. Καὶ ὅπως αὐτὸς προβάλλεται εἰς τὴν Γραφὴν ὡς τύπος τοῦ ἄρχοντος τῆς εἰρήνης καὶ μεγάλου βασιλέως Χριστοῦ, τοῦ ἐπὶ θρόνου χερουβικοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ἀναπαυομένου, οὕτω καὶ τὸ φορεῖον τοῦτο δύναται νὰ ἐκληφθῇ ὡς τύπος τῶν ἀγελικῶν δυνάμεων καὶ τῆς στρατευομένης πληθῦος τῶν πιστῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ὡς ὑπερφυοὺς φορείου φέρεται ὁ Νυμφίος καὶ ἡἢ Νύμφη του κυκλούμενοι ὑπὸ τῶν ἁγίων διδασκάλων αὐτῶν, τῶν διὰ τῆς μαχαίρας τοῦ Πνεύματος ἐκμηδενιζόντων τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν πλάνην τῶν διαστροφέων τοῦ Εὐαγγελίου καὶ αἱρετικῶν.
10 Τοὺς στύλους τοῦ φορείου ἐποίησεν ὁ Σολομὼν ἀργυροῦς καὶ τὸ ἀνάκλιντρόν του χρυσοῦν, τὴν ἐσωτερικὴν ἐπένδυσιν μὲ πορφύραν καὶ εἰς τὸ δάπεδον αὐτοῦ κέντημα ψηφιδωτόν, δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων Ἱερουσαλήμ.
10 Τοὺς στύλους τοῦ φορείου ἐποίησεν ὁ Σολομὼν ἀργυροῦς καὶ τὸ ἀνάκλιντρον χρυσοῦν στηρίγματα ποδῶν καὶ χειρῶν ἐπενδεδυμένα μὲ πορφύραν καὶ εἰς τὸ δάπεδον τοῦ φορείου ψηφιδωτὸν κεντητόν, δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων Ἱερουσαλήμ. Ἡ πολύτιμος καὶ ἔκπαγλος καὶ θαυμαστὴ κατασκευὴ τοῦ φορείου σύμβολον τῆς ὑπερφυοὺς καλλονῆς καὶ τῶν ποικίλων χαρισμάτων τῶν ἀποτελουσῶν τὸ ἐφ’ οὗ ἀναπαύεται ὁ Νυμφίος λογικὸν ἅρμα ἁγίων ὑπάρξεων.
11 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐξέλθετε καὶ ἴδετε τὸν βασιλέα Σολομῶντα, φέροντα τὸ διάδημα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ μητέρα του ἐστεφάνωσεν αὐτὸν κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν γάμων του καὶ τὴν ἡμέραν τῆς εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς του.
11 Θυγατέρες Σιών, ἐβγᾶτε νὰ ἰδῆτε τὸν βασιλέα Σολομῶντα μὲ τὸν στέφανον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ μητέρα του κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου του καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν, ποὺ ηὐφράνθη ἡ καρδία του. Ὁ μέγας τῆς εἰρήνης Βασιλεύς, ὁ ὑπὸ τοῦ Σολομῶντος εἰκονιζόμενος, ὑποδέχεται τὴν ἀπὸ τῆς ἐρήμου ἀναβαίνουσαν Ἐκκλησίαν φέρων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἀκάνθινον στέφανον, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ παλαιὰ Συναγωγή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κατὰ σάρκα κατήγετο.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
πὶ κοίτην μου ἐν νυξὶν ἐζήτησα ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν· ἐκάλεσα αὐτόν, καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου.	πάνω εἰς τὴν κλίνην μου κατὰ τὴν νύκτα ἀνεζήτησα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἠγάπησε καὶ ἐπόθησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα, καὶ δὲν τὸν εὑρῆκα. Τὸν ἐκάλεσα, ἀλλὰ δὲν ἄκουσε τὴν φωνήν μου.	πὶ τῆς κλίνης μου κατὰ τὰς νύκτας ἀνεζήτησα αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα καὶ δὲν τὸν εὗρον· τὸν ἐκάλεσα καὶ δὲν μὲ ἤκουσε. 1 Ἐπὶ τῆς κλίνης μου κατὰ τὰς νύκτας ἐζήτησα αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· τὸν ἐζήτησα καὶ δὲν τὸν εὗρον· τὸν ἐφώναξα, ἀλλὰ δὲν μὲ ἤκουσεν. Ὁ Νυμφίος φαίνεται μὴ ἀκούων τὰς ἐπικλήσεις τῆς Νύμφης, διὰ νὰ καταστῇ ποθεινότερος εἰς αὐτὴν καὶ νὰ γυμνάσῃ αὐτὴν εἰς μεγαλυτέραν ταπείνωσιν καὶ πίστιν.
2 Ἀναστήσομαι δὴ καὶ κυκλώσω ἐν τῇ πόλει, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις, καὶ ζητήσω ὃν, ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὖρον αὐτόν.	2 Θὰ σηκωθῶ ἀπὸ τὴν κλίνην μου, θὰ τριγυρίσω τὴν πόλιν, τὰς ἀγορὰς καὶ τὰς πλατείας, καὶ θὰ ἀναζητήσω ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει ἀγαπήσει ἡ ψυχή μου. Ἀλλὰ τὸν ἀνεζήτησα παντοῦ, καὶ δὲν τὸν εὑρῆκα.	2 Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ περιέλθω τὴν πόλιν· ἀνὰ τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας θὰ ἀναζητήσω αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἐζήτησα καὶ δὲν τὸν ηὗρα. 2 Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ τριγυρίσω εἰς τὴν πόλιν, εἰς τὰς ἀγορὰς καὶ εἰς τὰς πλατείας καὶ θὰ ἀναζητήσω αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἀνεζήτησα, ἀλλὰ δὲν τὸν ηὗρα. Ἡ πρὸ Χριστοῦ συναγωγὴ ὡς Νύμφη τοῦ μέλλοντος νὰ ἔλθῃ Μεσσίου τὸν ἀναζητεῖ, ἀλλὰ διὰ τῶν σκιωδῶν εἰκόνων καὶ τύπων τοῦ νόμου ἀδυνατεῖ νὰ εὕρῃ αὐτόν.
3 Εὕροσάν με οἱ τηροῦντες, οἱ κυκλοῦντες ἐν τῇ πόλει. Μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε;	3 Μὲ συνήντησαν οἱ φύλακες, ποὺ περιπολοῦν τὴν πόλιν, καὶ τοὺς ἡρώτησα μήπως εἴδατε ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ καρδιά μου;	3 Μὲ ηὗραν οἰ φύλακες, αὐτοὶ ποὺ τριγυρίζουν εἰς τὴν πόλιν. Καὶ τοὺς ἠρώτησα: Μήπως εἴδατε αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου; 3 Μὲ ηὗραν οἰ φρουροί, αὐτοὶ κοὺ περιέρχονται κατὰ τὰς νύκτας εἰς τὴν πόλιν. Καὶ τοὺς ἠρώτησα: Μήπως εἴδατε αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου; Ἀλλ’ οὔτε οἱ παρὰ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐν τῷ ναῷ τῆς Σιών, οὔτε ἄγγελός τις, οὔτε κανεὶς ἀπὸ τοὺς πρὸ πολλοῦ σιγήσαντας Προφήτας δὲν μοῦ ἀπεκρίθη.
4 Ὡς μικρὸν ὅτε παρῆλθον ἀπ' αὐτῶν, ἕως οὗ εὗρον ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐκράτησα αὐτὸν καὶ οὐκ ἀφῆκα αὐτόν, ἕως οὗ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς οἶκον μητρός μου καὶ εἰς ταμιεῖον τῆς συλλαβούσης με.	4 Ἀπεμακρύνθην ὀλίγον ἀπὸ αὐτούς. Συνέχισα τὴν ἀναζήτησίν μου, ἕως ὅτου εὑρῆκα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Τὸν ἐκράτησα μὲ τὰ χέρια μου, δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔφερα μέσα εἰς τὸ σπίτι τῆς μητρός μου, εἰς τὸ ἐσωτερικὸν δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ ἔχει γεννήσει.	4 Μόλις τοὺς εἶχα ξεπεράσει καὶ εὗρον αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐκράτησα αὐτὸν καὶ δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔμβασα εἰς τὸν οἶκον τῆς μητέρας μου καὶ εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ συνέλαβε. 4 Δὲν ἔπαυσα νὰ τὸν ζητῶ, ἕως ὅτου ὀλίγον ἐπροσπέρασα τοὺς φρουροὺς καὶ εὗρον αὐτόν, ποὺ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐκράτησα αὐτὸν καὶ δὲν τὸν ἀφῆκα, ἕως ὅτου τὸν ἔμβασα εἰς τὸ σπίτι τῆς μητέρας μου καὶ εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιον ἐκείνης, ποὺ μὲ συνέλαβε καὶ ἐγέννησε. Ψυχαὶ ἀφωσιωμέναι εἰς τὸν Νυμφίον δὲν εἶναι μόνον νύμφαι αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κατ’ ἐξοχὴν Νύμφης του, καὶ ἐντὸς τῶν κόλπων αὐτῆς θὰ δυνηθοῦν νὰ κρατήσουν ἀσφαλῶς τὸν Νυμφίον.
5 Ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσι τοῦ ἀγροῦ, ἐὰν ἐγείρητε καὶ ἐξεγείρητε τὴν ἀγάπην, ἕως ἂν θελήσῃ.	5 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, σᾶς ἐξόρκισα καὶ σᾶς ἐξορκίζω εἰς τὰς μυστηριώδεις καὶ ζωογόνους δυνάμεις τῆς φύσεως καὶ τῶν ἀγρῶν, νὰ μὴ ἐξυπνήσετε, νὰ μὴ ἀνησυχήσετε τὴν ἀγάπην μου. Ἀφήσατέ την νὰ κοιμηθῇ, ὅσον θέλει.	5 Σᾶς ἐξορκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς δορκάδας καὶ εἰς τὰς ἐλάφους [Ἑβραϊκόν] τοῦ ἀγροῦ νὰ μὴ διαταράξητε καὶ νὰ μὴ ἀφυπνίσητε τὴν ἀγάπην μου, ὅσον χρόνον αὐτὴ θελήσῃ. 5 Σᾶς ἐξορκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς ἰσχυρὰς δυνάμεις, ποὺ συγκρατοῦν κατὰ τὸ θεῖον θέλημα τὸν κόσμον, νὰ μὴ ἀφυπνίσετε καὶ νὰ μὴ ἀνεγείρετε τὴν ἀγάπην, άλλ’ ἀφήσατέ την νὰ εἶναι βυθισμένη εἰς τὰς γοητευτικάς ἀναμνήσεις τοῦ Νυμφίου, ὅσον αὐτὴ θελήσῃ. Πλησίον Του δὲν κουράζεται, οὔτε χορταίνει ποτὲ κάθε ἀφωσιωμένη εἰς αὐτὸν Νύμφη.
6 Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα ἀπὸ ἐρήμου ὡς στελέχη καπνοῦ τεθυμμένη σμύρναν καὶ λίβανον ἀπὸ τῶν κονιορτῶν μυρεψοῦ;	6 Ποιὰ εἶναι αὐτὴ, ποῦ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον σὰν ἀνάερη στήλη θυμιάματος σμύρνας καὶ λιβάνου καὶ ὅλων τῶν εὐωδῶν οὐσιῶν, ποὺ κατασκευάζει ὁ μυροποιός;	6 Ποία εἶναι αὕτη, ποὺ ἀναβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον, σὰν ἐλαφρὰ στήλη καπνοῦ εὐώδους ἀπὸ ἀρώματα σμύρνης καὶ λιβάνου καὶ ἀπὸ κάθε σκόνην μυροποιοῦ; 6 Ποία εἶναι αὐτή, ποὺ ἀναβαίνει ἀπὸ τὴν ἔρημον τῆς ἁμαρτίας, ἐγκαταλείπουσα αὐτήν, ἀναβαίνει δὲ σὰν στήλη καπνοῦ θυμιατισμένη καὶ εὐωδιάζουσα σμύρναν καὶ λίβανον καὶ ὅλες τὶς ἀρωματικὲς σκόνες τοῦ μυροποιοῦ; Ἡ Ἐκκλησία, μέχρι πρὸ ὀλίγου ἔρημος τῆς χάριτος οὖσα, ἀναβαίνει πάλλευκος, ὡραία καὶ εὐώδης, ὁποίαν κατέστησεν αὐτὴν τὸ αἷμα τοῦ Νυμφίου της.
7 Ἰδοὺ ἡ κλίνη τοῦ Σαλωμών, ἑξήκοντα δυνατοὶ κύκλῳ αὐτῆς ἀπὸ δυνατῶν Ἰσραήλ,	7 Ἰδοὺ τὸ μεγαλοπρεπὲς φορεῖον τοῦ Σολομῶντος. Ἑξῆντα δυνατοὶ ἄνδρες ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁλόγυρα ἀπὸ αὐτό.	7 Ἰδοὺ τὸ φορεῖον τοῦ Σολομῶντος· ἑξήκοντα ἄνδρες τὸ κυκλώνουν, διαλεγμένοι ἀπὸ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τοῦ Ἰσραήλ. 7 Ἰδοὺ τὸ φορεῖον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου κατακεκλιμένος μεγαλοπρεπῶς μεταφέρεται ὁ Σολομών. Ἑξήκοντα ἄνδρες δυνατοὶ ἀκολουθοῦν τριγύρω του, διαλεγμένοι ἀπὸ ὅλους τοὺς δυνατοὺς Ἰσραηλίτας.
8 πάντες κατέχοντες ρομφαίαν, διδαγμένοι πόλεμον, ἀνὴρ ρομφαία αὐτοῦ ἐπὶ μηρὸν αὐτοῦ ἀπὸ θάμβους ἐν νυξί.	8 Ὅλοι κρατοῦν ρομφαίαν. Ἔχουν γυμνασθῆ εἰς τὸν πόλεμον. Ὁ καθένας τους φέρει ζωσμένην τὴν ρομφαίαν καὶ κρεμασμένην εἰς τὸν μηρόν του, ἕτοιμος νὰ τὴν χρησιμοποιήσῃ διὰ κάθε αἰφνίδιον νυκτερινὸν κίνδυνον.	8 Ὅλοι φέρουν ρομφαίαν, καὶ ἔχουν διδαχθῇ νὰ πολελμοῦν ὁ καθένας των μὲ τὴν ρομφαίαν του ἐπὶ τοῦ μηροῦ του διὰ τοὺς νυκτερινοὺς αἰφνιδιασμούς. 8 Ὅλοι ἔχουν ξίφος καὶ εἶναι διδαγμένοι νὰ πολεμοῦν· καθένας των ἔχει τὸ ξίφος του ζωσμένον, ὥστε νὰ κρέμαται εἰς τὸν μηρόν του διὰ κάθε ἐκφοβίζοντα κατὰ τὰς νύκτας αἰφνιδιασμόν.
9 Φορεῖον ἐποίησεν ἑαυτῷ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἀπὸ ξύλων τοῦ Λιβάνου·	9 Κατεσκεύασεν ὁ Σολομὼν φορεῖον διὰ τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὰ εὐώδη ξύλα τοῦ Λιβάνου.	9 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του φορεῖον ἀπὸ ξύλα τοῦ Λιβάνου. 9 Φορεῖον πρὸς χρῆσιν αὐτοῦ κατεσκεύασεν ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἀπὸ ξύλα τοῦ ὄρους Λιβάνου. Καὶ ὅπως αὐτὸς προβάλλεται εἰς τὴν Γραφὴν ὡς τύπος τοῦ ἄρχοντος τῆς εἰρήνης καὶ μεγάλου βασιλέως Χριστοῦ, τοῦ ἐπὶ θρόνου χερουβικοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ἀναπαυομένου, οὕτω καὶ τὸ φορεῖον τοῦτο δύναται νὰ ἐκληφθῇ ὡς τύπος τῶν ἀγελικῶν δυνάμεων καὶ τῆς στρατευομένης πληθῦος τῶν πιστῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ὡς ὑπερφυοὺς φορείου φέρεται ὁ Νυμφίος καὶ ἡἢ Νύμφη του κυκλούμενοι ὑπὸ τῶν ἁγίων διδασκάλων αὐτῶν, τῶν διὰ τῆς μαχαίρας τοῦ Πνεύματος ἐκμηδενιζόντων τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν πλάνην τῶν διαστροφέων τοῦ Εὐαγγελίου καὶ αἱρετικῶν.
10 στύλους αὐτοῦ ἐποίησε ἀργύριον καὶ ἀνάκλιτον αὐτοῦ χρύσεον. Ἐπίβασις αὐτοῦ πορφυρᾶ, ἐντὸς αὐτοῦ λιθόστρωτον, ἀγάπην ἀπὸ θυγατέρων Ἱερουσαλήμ.	10 Οἱ κίονες τοῦ φορείου του εἶναι ἀργυροῖ, τὸ ἀνάκλιντρον ὁλόχρυσον, τὰ στηρίγματα αὐτοῦ ὁλοπόρφυρα. Μέσα εἰς τὸ φορεῖον κεντητόν, ψηφιδωτόν, λαμπρὸν δάπεδον, ἔργον καὶ δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων τῆς Ἱερουσαλήμ.	10 Τοὺς στύλους τοῦ φορείου ἐποίησεν ὁ Σολομὼν ἀργυροῦς καὶ τὸ ἀνάκλιντρόν του χρυσοῦν, τὴν ἐσωτερικὴν ἐπένδυσιν μὲ πορφύραν καὶ εἰς τὸ δάπεδον αὐτοῦ κέντημα ψηφιδωτόν, δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων Ἱερουσαλήμ. 10 Τοὺς στύλους τοῦ φορείου ἐποίησεν ὁ Σολομὼν ἀργυροῦς καὶ τὸ ἀνάκλιντρον χρυσοῦν στηρίγματα ποδῶν καὶ χειρῶν ἐπενδεδυμένα μὲ πορφύραν καὶ εἰς τὸ δάπεδον τοῦ φορείου ψηφιδωτὸν κεντητόν, δῶρον τῆς ἀγάπης τῶν θυγατέρων Ἱερουσαλήμ. Ἡ πολύτιμος καὶ ἔκπαγλος καὶ θαυμαστὴ κατασκευὴ τοῦ φορείου σύμβολον τῆς ὑπερφυοὺς καλλονῆς καὶ τῶν ποικίλων χαρισμάτων τῶν ἀποτελουσῶν τὸ ἐφ’ οὗ ἀναπαύεται ὁ Νυμφίος λογικὸν ἅρμα ἁγίων ὑπάρξεων.
11 Θυγατέρες Σιών, ἐξέλθατε καὶ ἴδετε ἐν τῷ βασιλεῖ Σαλωμὼν ἐν τῷ στεφάνῳ, ᾧ ἐστεφάνωσεν αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ νυμφεύσεως αὐτοῦ καὶ ἐν ἡμέρᾳ εὐφροσύνης καρδίας αὐτοῦ.	11 Θυγατέρες τῆς Σιών, ἐβγᾶτε καὶ ἴδετε τὸν βασιλέα Σολομῶντα φέροντα εἰς τὴν κεφαλήν του στέφανον, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ μητέρα του κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου του, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἠγαλλίασε καὶ εὐφράνθη ἡ καρδία του.	11 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐξέλθετε καὶ ἴδετε τὸν βασιλέα Σολομῶντα, φέροντα τὸ διάδημα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ μητέρα του ἐστεφάνωσεν αὐτὸν κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν γάμων του καὶ τὴν ἡμέραν τῆς εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς του. 11 Θυγατέρες Σιών, ἐβγᾶτε νὰ ἰδῆτε τὸν βασιλέα Σολομῶντα μὲ τὸν στέφανον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ μητέρα του κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου του καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν, ποὺ ηὐφράνθη ἡ καρδία του. Ὁ μέγας τῆς εἰρήνης Βασιλεύς, ὁ ὑπὸ τοῦ Σολομῶντος εἰκονιζόμενος, ὑποδέχεται τὴν ἀπὸ τῆς ἐρήμου ἀναβαίνουσαν Ἐκκλησίαν φέρων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἀκάνθινον στέφανον, μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἐστεφάνωσεν ἡ παλαιὰ Συναγωγή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κατὰ σάρκα κατήγετο.