΄Βαρούχ : Κεφάλαιον Δ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ὕτη ἡ βίβλος τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τὸν αἰῶνα· πάντες οἱ κρατοῦντες αὐτὴν εἰς ζωήν, οἱ δὲ καταλείποντες αὐτὴν ἀποθανοῦνται.
-2 Ἐπιστρέφου, Ἰακώβ, καὶ ἐπιλαβοῦ αὐτῆς, διόδευσον πρὸς τὴν λάμψιν κατέναντι τοῦ φωτὸς αὐτῆς.
3 Μὴ δῷς ἑτέρῳ τὴν δόξαν σου καὶ τὰ συμφέροντά σοι ἔθνει ἀλλοτρίῳ.
4 Μακάριοί ἐσμεν Ἰσραήλ, ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ Θεῷ ἡμῖν γνωστά ἐστι.
-5 Θαρσεῖτε λαός μου, μνημόσυνον Ἰσραήλ.
6 Ἐπράθητε τοῖς ἔθνεσιν οὐκ εἰς ἀπώλειαν, διὰ δὲ τὸ παροργίσαι ὑμᾶς τὸν Θεὸν παρεδόθητε τοῖς ὑπεναντίοις·
7 παρωξύνατε γὰρ τὸν ποιήσαντα ὑμᾶς θύσαντες δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ.
8 Ἐπελάθεσθε τὸν τροφεύσαντα ὑμᾶς Θεὸν αἰώνιον, ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν ἐκθρέψασαν ὑμᾶς Ἱερουσαλήμ·
9 εἶδε γὰρ τὴν ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπεν· ἀκούσατε, οἱ πάροικοι Σιών, ἐπήγαγέ μοι ὁ Θεὸς πένθος μέγα·
10 εἶδον γὰρ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος.
11 Ἔθρεψα γὰρ αὐτοὺς μετ' εὐφροσύνης, ἐξαπέστειλα δὲ μετὰ κλαυθμοῦ καὶ πένθους.
12 Μηδεὶς ἐπιχαιρέτω μοι τῇ χήρᾳ καὶ καταλειφθείσῃ ὑπὸ πολλῶν· ἠρημώθην διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τέκνων μου, διότι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου Θεοῦ,
13 δικαιώματα δὲ αὐτοῦ οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ ἐπορεύθησαν ὁδοῖς ἐντολῶν Θεοῦ, οὐδὲ τρίβους παιδείας ἐν δικαιοσύνῃ αὐτοῦ ἐπέβησαν.
14 Ἐλθέτωσαν αἱ πάροικοι Σιών, καὶ μνήσθητε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ θυγατέρων, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος·
15 ἐπήγαγε γὰρ ἐπ' αὐτοὺς ἔθνος μακρόθεν, ἔθνος ἀναιδὲς καὶ ἀλλόγλωσσον, οἳ οὐκ ἠσχύνθησαν πρεσβύτην οὐδὲ παιδίον ἠλέησαν
16 καὶ ἀπήγαγον τοὺς ἀγαπητοὺς τῆς χήρας καὶ ἀπὸ τῶν θυγατέρων τὴν μονὴν ἠρήμωσαν.
17 Ἐγὼ δὲ τί δυνατὴ βοηθῆσαι ὑμῖν;
18 Ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν τὰ κακὰ ὑμῖν ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν ὑμῶν.
19 Βαδίζετε, τέκνα, βαδίζετε, ἐγὼ γὰρ κατελήφθην ἔρημος·
20 ἐξεδυσάμην τὴν στολὴν τῆς εἰρήνης, ἐνεδυσάμην δὲ σάκκον τῆς δεήσεώς μου, κεκράξομαι πρὸς τὸν αἰώνιον ἐν ταῖς ἡμέραις μου.
-21 Θαρρεῖτε, τέκνα, βοήσατε πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ δυναστείας, ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν.
22 Ἐγὼ γὰρ ἤλπισα ἐπὶ τῷ αἰωνίῳ τὴν σωτηρίαν ὑμῶν, καὶ ἦλθέ μοι χαρὰ παρὰ τοῦ ἁγίου ἐπὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ, ἣ ἥξει ὑμῖν ἐν τάχει παρὰ τοῦ αἰωνίου σωτῆρος ὑμῶν.
23 Ἐξέπεμψα γὰρ ὑμᾶς μετὰ κλαυθμοῦ καὶ πένθους, ἀποδώσει δέ μοι ὁ Θεὸς ὑμᾶς μετὰ χαρμοσύνης καὶ εὐφροσύνης εἰς τὸν αἰῶνα.
24 Ὥσπερ γὰρ νῦν ἑωράκασιν οἱ πάροικοι Σιὼν τὴν ὑμετέραν αἰχμαλωσίαν, οὕτως ὅψονται ἐν τάχει τῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ ὑμῶν σωτηρίαν, ἣ ἐπελεύσεται ὑμῖν μετὰ δόξης μεγάλης καὶ λαμπρότητος τοῦ αἰωνίου.
25 Τέκνα, μακροθυμήσατε τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργήν· κατεδίωξέ σε ὁ ἐχθρός σου, καὶ ὄψει αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν ἐν τάχει καὶ ἐπὶ τραχήλους αὐτῶν ἐπιβήσῃ.
26 Οἱ τρυφεροί μου ἐπορεύθησαν ὁδοὺς τραχείας, ἤρθησαν ὡς ποίμνιον ἡρπασμένον ὑπὸ ἐχθρῶν.
-27 Θαρσήσατε τέκνα καὶ βοὴσατε πρὸς τὸν Θεόν, ἔσται γὰρ ὑμῶν ὑμῖν τοῦ ἐπάγοντος μνεία.
28 Ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ἡ διάνοια ὑμῶν εἰς τὸ πλανηθῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, δεκαπλασιάσατε ἐπιστραφέντες ζητῆσαι αὐτόν.
29 Ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν ὑμῖν τὰ κακὰ ἐπάξει ὑμῖν τὴν αἰώνιον εὐφροσύνην μετὰ τῆς σωτηρίας ὑμῶν.
-30 Θάρσει Ἱερουσαλήμ, παρακαλὲσει σε ὁ ὀνομάσας σε.
31 δείλαιοι οἱ σὲ κακώσαντες καὶ ἐπιχαρέντες τῇ σῇ πτώσει,
32 δείλαιαι αἱ πόλεις, αἷς ἐδούλευσαν τὰ τέκνα σου, δειλαία ἡ δεξαμένη τοὺς υἱούς σου.
33 Ὥσπερ γὰρ ἐχάρη ἐπὶ τῇ σῇ πτώσει καὶ εὐφράνθη ἐπὶ τῷ πτώματί σου, οὕτως λυπηθήσεται ἐπὶ τῇ ἑαυτῆς ἐρημίᾳ.
34 Καὶ περιελῶ αὐτῆς τὸ ἀγαλλίαμα τῆς πολυοχλίας καὶ τὸ ἀγαυρίαμα αὐτῆς ἔσται εἰς πένθος.
35 Πῦρ γὰρ ἐπελεύσεται αὐτῇ παρὰ τοῦ αἰωνίου εἰς ἡμέρας μακράς, καὶ κατοικηθήσεται ὑπὸ δαιμονίων τὸν πλείονα χρόνον.
-36 Περίβλεψον πρὸς ἀνατολάς, Ἱερουσαλήμ, καὶ ἴδε τὴν εὐφροσύνην τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ σοι ἐρχομένην.
37 Ἰδοὺ ἔρχονται οἱ υἱοί σου, οὓς ἐξαπέστειλας, ἔρχονται συνηγμένοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν τῷ ρήματι τοῦ ἁγίου χαίροντες τῇ τοῦ Θεοῦ δόξῃ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὐτὸ εἶναι τὸ βιβλίον, ποὺ περιέχει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Νόμος, ποὺ ἐδόθη διὰ νὰ ὑπάρχῃ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὅλοι ὅσοι κατέχουν τὴν σοφίαν θὰ ζήσουν· ἐκεῖνοι ὅμως, ποὺ τὴν ἐγκαταλείπουν, θὰ ἀποθάνουν.
2 Ἐπίστρεψε ἐν μετανοίᾳ πρὸς τὸν Θεόν σου, ἰσραηλιτικὲ λαέ, ἅρπαξε καὶ κράτησε τὴν σοφίαν, περιπάτει μὲ τὴν λάμψιν αὐτῆς μέσα εἰς τὸ φῶς της.
3 Μὴ παραχωρήσῃς εἰς ἄλλον τὴν δόξαν σου καὶ τὰ συμφέροντά σου· τὴν περιουσίαν καὶ τὰ πλούτη σου μὴ τὰ δώσῃς εἰς ξένον ἔθνος.
4 Τρισευτυχισμένοι καὶ εὐλογημένοι εἴμεθα ἡμεῖς, ὦ Ἰσραηλῖται, διότι γνωρίζομεν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι εὐάρεστα εἰς τὸν Θεόν.
5 Πάρε θάρρος, λαός μου, λαὲ ἰσραηλιτικέ, σὺ ποὺ κρατεῖς καὶ ἐνθυμεῖσαι τὸ ἔνδοξον παρελθόν σου!
6 Ἐπωλήθητε μὲν εἰς τὰ ἔθνη ὡς δοῦλοι, ὀχι ὅμως εἰς καταστροφὴν καὶ ἀπώλειαν, ἀλλὰ διότι παρωργίσατε τὸν Θεὸν καὶ διὰ τοῦτο παρεδόθητε εἰς τοὺς ἐχθρούς σας, πρὸς παιδαγωγικήν σας τιμωρίαν καὶ διόρθωσιν.
7 Ὅντως, ἐξωργίσατε τὸν Δημιουργόν σας, διότι προσεφέρατε θυσίαν εἰς τὰ δαιμόνια καὶ ὄχι εἰς τὸν Θεόν.
8 Ἐλησμονήσατε τὸν αἰώνιον Θεόν, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐτροφοδότησε. Ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία σᾶς ἔχει ἀναθρέψει.
9 Εἶδεν ἡ Ἱερουσαλὴμ τὴν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἐκραγεῖσαν ὀργὴν καὶ τιμωρίαν ἐναντίον σας καὶ εἶπεν: Ἀκούσατε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ πρὸς τὴν Σιὼν λαοί. Ὁ Θεὸς μοῦ ἔστειλε μέγα πένθος.
10 Διότι εἶδα τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεὸς ἐξαπέστειλεν ἐναντίον των.
11 Ἀνέθρεψα αὐτοὺς μὲ ἀγαλλίασιν χαὶ χαράν. Τοὺς προέπεμψα ὅμως εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ κλαυθμὸν καὶ πένθος.
12 Κανεὶς ἂς μὴ ἐπιχαρῇ βλέπων με χήραν καὶ ἐγκαταλελειμμένην ἀπὸ τὰ τέκνα μου! Ἔμεινα ἔρημος διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τέκνων μου, διότι αὐτὰ παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.
13 Δὲν ἠθέλησαν νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τὰ προστάγματα αὐτοῦ, δὲν ἐπορεύθησαν εἰς τὰς τρίβους τῆς ἁγίας αὐτοῦ διδασκαλίας μετὰ δικαιοσύνης.
14 Ἐλᾶτε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών, καὶ ἐνθυμηθῆτε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεὸς ἐξαπέστειλεν ἐναντίον των.
15 Ἐπέφερεν ἐναντίον αὐτῶν ἀπὸ μακρὰν ἕνα ἔθνος ἀναίσχυντον καὶ ξενόγλωσσον, τὸ ὁποῖον οὔτε τοὺς γέροντας ἐσεβάσθη, οὔτε τὰ μικρὰ παιδιὰ ἐσπλαγχνίσθη.
16 Ἀπήγαγον εἰς αἰχμαλωσίαν τοὺς προσφιλεῖς υἱοὺς ἐμοῦ τῆς χήρας. Μὲ ἀφῆκαν μόνην καὶ ἔρημον, ἐστερημένην ἀπὸ τὰς θυγατέρας μου.
17 Ἐγὼ δέ, ἀγαπητά μου τέκνα, εἰς τί ἠμποροῦσα νὰ σᾶς βοηθήσω μέσα εἰς τὴν μεγάλην σας αὐτὴν θλῖψιν;
18 Μόνον ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐξαπέστειλε τὰς συμφορὰς καὶ τιμωρίας αὐτὰς ἐναντίον σας, ἐκεῖνος εἶναι εἰς θέσιν νὰ σᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.
19 Πηγαίνετε, παιδιά μου, πηγαίνετε εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν, διότι ἐγὼ ἀπέμεινα πλέον μόνη καὶ ἔρημος!
20 Ἔβγαλα τὴν στολὴν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς, ἐφόρεσα σάκκινον ἔνδυμα πένθους καὶ δεήσεως. Θὰ κράζω πρὸς τὸν αἰώνιον Θεὸν κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τῆς δυστυχίας μου, ζητοῦσα τὴν σωτηρίαν σας.
21 Πάρετε θάρρος, τέκνα μου, βοήσατε μὲ θερμὰς ἰκεσίας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἐκεῖνος ἀσφαλῶς θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὴν τυραννίαν, ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν.
22 Διότι ἐγὼ εἰς τὸν αἰώνιον Θεὸν ἔχω στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου διὰ τὴν σωτηρίαν σας. Καὶ μοῦ ἦλθε χαρὰ ἐκ μέρους τοῦ ἁγίου Θεοῦ διὰ τὸ ἔλεός του, ποὺ θὰ σᾶς στείλῃ. Τὸ ἔλεός του θὰ ἔλθῃ ταχέως πρὸς σᾶς ἀπὸ μέρος τοῦ αἰωνίου σωτῆρος σας.
23 Σᾶς προέπεμψα εἰς τὸν τόπον τῆς ἐξορίας σας μὲ κλαυθμὸν καὶ πένθος, μὲ ἀγαλλίασιν ὅμως καὶ χαρὰν θὰ σᾶς ἐπαναφέρῃ εἰς ἐμὲ ὁ Θεός μας, διὰ νὰ μένετε ἐδῶ παντοτεινά.
24 Ὅπως δὲ τώρα εἶδαν οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιὼν τὴν αἰχμαλωσίαν σας, ἔτσι θὰ ἴδουν πολὺ σύντομα τὴν σωτηρίαν σας, τὴν ὁποίαν θὰ σᾶς ἀποστείλῃ μὲ δόξαν καὶ λαμπρότητα μεγάλην ὁ Αἰώνιος.
25 Παιδιά μου, μακροθυμήσατε καὶ ὑπομείνατε τὴν ὀργήν, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν ἐναντίον σας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐχθρός σας κατεδίωξε. Πολὺ σύντομα ὅμως θὰ ἵδετε τὴν καταστροφήν του καὶ θὰ θέσετε τοὺς πόδας σας ἐπάνω εἰς τὸν τράχηλόν του.
26 Τὰ τρυφερὰ παιδιά μου ἐβάδισαν δρόμους δυσβάτους καὶ δυσκόλους. Ἐσύρθησαν σὰν ἕνα ποίμνιον, ποὺ ἔχει διαρπαγῆ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς.
27 Πάρετε θάρρος, τέκνα μου, καὶ βοήσατε μὲ θερμὰς ἰκεσίας πρὸς τὸν Θεόν. Διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπέφερεν ἐναντίον σας τὴν θλῖψιν αὐτήν, σᾶς ἐνθυμεῖται, διὰ νὰ σᾶς λυτρώσῃ.
28 Διότι, ὅπως ἡ διάνοιά σας σᾶς ἀπεπλάνησεν, ὥστε νὰ ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ τὸν Θεόν, ἔτσι τώρα ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ πρὸς αὐτόν. Δεκαπλασιάσατε τὸν ζῆλον σας εἰς τὴν ἀναζήτησίν του.
29 Διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔστειλεν ἐναντίον σας αὐτὰ τὰ κακά, θὰ στείλῃ μαζῆ μὲ τὴν σωτηρίαν σας καὶ αἰωνίαν εὐφροσύνην.
30 Πάρε θάρρος, Ἱερουσαλήμ, διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομά σου θὰ σὲ παρηγορήσῃ καὶ θὰ σὲ χαροποιήσῃ.
31 Δυστυχεῖς καὶ ἀξιοδάκρυτοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι σοῦ ἐπέφεραν τὰ κακὰ αὐτὰ καὶ οἱ ὁποῖοι ἐχάρησαν διὰ τὴν πτῶσιν σου.
32 Ἄθλιαι καὶ δυστυχεῖς αἱ πόλεις, εἰς τὰς ὁποίας ὡς δοῦλοι ἔζησαν τὰ τέκνα σου. Ἀθλία θὰ εἶναι ἡ περιοχή, ἡ ὁποία ἐδέχθη ὡς αἰχμαλώτους καὶ ἐξορίστους τοὺς υἱούς σου.
33 Διότι, ὅπως ἐχάρη διὰ τὴν πτῶσιν σου καὶ ηὐφράνθη διὰ τὴν συντριβήν σου, ἔτσι θὰ λυπηθῇ διὰ τὴν ἐρήμωσιν της, ποὺ τὴν ἀναμένει.
34 Θὰ ἀφαιρέσω τὴν χαρὰν ἀπὸ τὸν πολυάριθμον λαόν της καὶ τὴν ἀλαζονείαν της θὰ τὴν μεταβάλω εἰς πένθος.
35 Διότι φωτιὰ θὰ ἐπέλθῃ ἐναντίον αὐτῆς ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον, καὶ θὰ κατοικῆται ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπους, ἄλλα ἀπὸ δαιμόνια ἐπὶ μακροὺς χρόνους.
36 Γύρισε τὸ βλέμμα σου πρὸς ἀνατολάς, ὦ Ἱερουσαλήμ, καὶ ἴδε τὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, ἡ ὁποία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἔρχεται πρὸς σέ.
37 Ἰδού, ἔρχονται τὰ παιδιά σου, τὰ ὁποῖα εἶδες νὰ ἀποστέλλονται εἰς αἰχμαλωσίαν. Ἔρχονται συνηθροισμένα ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ ἁγίου Θεοῦ, χαίροντες καὶ ἀπολαμβάνοντες τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὐτὴ ἡ σοφία <περὶ τῆς ὁποίας ἔγινε λόγος εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον> εἶναι τὸ βιβλίον, τὸ ὁποῖον περιέχει τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ νόμος, ὁ ὁποῖος ἐδόθη διὰ να ὑπάρχῃ αἰωνίως. Ὅλοι ὅσοι ἀποκτοῦν τὴν σοφίαν αὐτὴν καὶ τὴν τηροῦν θὰ ζήσουν, ἐκεῖνοι δὲ οἱ ὁποῖοι τὴν ἐγκαταλείπουν θὰ ἀποθάνουν.
2 Ἐπίστρεψε ἐν μετανοίᾳ εἰς τὸν Θεόν, λαέ· ἀπόγονε τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, πιάσε καλὰ τὴν σοφίαν, κράτησέ την σφικτά· ἀκολούθησε καὶ περιπάτει κάτω ἀπὸ τὴν λάμψιν της, μέσα εἰς τὸ ἱλαρὸν καὶ καθαρὸν φῶς της, διότι σὲ φωταγωγεῖ καὶ σὲ καθοδηγεῖ πρὸς ζωήν.
3 Μὴ παραδώσῃς ἀστόχαστα εἰς ἄλλον τὰ ἔνδοξα προνόμιά σου καὶ τὰ συμφέροντά σου, δηλαδὴ τὰ θεόσδοτα ἀγαθά σου, εἰς ξένον ἔθνος.
4 Μακάριοι καὶ πανευτυχεῖς εἴμεθα ἐμεῖς, ὦ Ἰσραηλῖται, ἐπειδὴ δὲν ἔχομεν πρόφασιν ἀγνοίας· διότι αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν καὶ εὐχαριστοῦν τὸν Θεόν, ἔχουν ἀποκαλυφθῆ εἰς ἡμᾶς!
5 Πάρε θάρρος, λαέ μου, ποὺ εὐρίσκεσαι εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν, σὺ ὁ ὁποῖος κρατεῖς ζωντανὸν καὶ διαιωνίζεις τὸ λαμπρὸν ὄνομα καὶ τὴν ἔνδοξον ἱστορίαν τοῦ Ἰσραήλ.
6 Ἐπωληθήκατε μὲν εἰς τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη ὡς δοῦλοι, ἀλλ' ὄχι διὰ νὰ ἑξαφανισθῆτε. Ἔχετε παραδοθῇ ὡς δοῦλοι εἰς τοὺς ἐχθρούς σας, διότι ἔχετε ἐξοργίσει ὑπερβολικὰ τὸν Θεόν· τοῦτο δὲ ἔγινε πρὸς παιδαγωγίαν καὶ διόρθωσίν σας.
7 Διότι ἔχετε ἐξοργίσει ὑπερβολικὰ τὸν ποιητὴν καὶ δημιουργόν σας μὲ τὸ νὰ λατρεύσετε καὶ νὰ θυσιάσετε εἰς τὰ δαιμόνια <τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς> καὶ ὄχι εἰς τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ ζῶντα Θεόν.
8 Ἐλησμονήσατε τὸν αἰώνιον Θεόν, ὁ ὁποῖος σᾶς ἔθρεψεν, ὡς στοργικὴ τροφός, ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία σᾶς ἀνέθρεψε καὶ σᾶς ἐμεγάλωσε.
9 Διότι ὅταν ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶδε τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐξέσπασεν ἐναντίον σας, εἶπεν: <Ἀκοῦστε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών: Ὁ Θεὸς ἔστειλεν εἰς ἐμὲ πένθος μεγάλο!
10 Διότι εἶδα τοὺς κατοίκους μου, τοὺς υἱούς μου καὶ τὶς θυγατέρες μου, νὰ ὁδηγοῦνται εἰς τὴν δεινὴν αἰχμαλωσίαν, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ἐναντίον των ὁ αἰώνιος Θεός.
11 Ἀνέθρεψα τὰ παιδιά μου αὐτὰ μὲ μεγάλην χαράν, ἀλλὰ τὰ προέπεμψα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ θρῆνον καὶ πένθος.
12 Κανεὶς ἂς μὴ ἐπιχαίρῃ διὰ τὴν συμφορὰν καὶ τὰ δεινὰ ἐμοῦ τῆς χήρας, ἡ ὁποία ἔχω ἐγκαταλειφθῇ ἀπὸ τὰ πολλὰ τέκνα μου. Ἔμεινα ἔρημη, ἀπωρφανισμένη ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν τέκνων <κατοίκων> μου, διότι παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.
13 Ὅσα δικαιοῦται ὁ Κύριος καὶ δημιουργός μας νὰ ἀξιώνῃ ὅπως φυλάττῃ ὁ καθένας μας, δὲν τὰ ἀνεγνώρισαν, δὲν τὰ ἐξετίμησαν, οὔτε ἐπορεύθησαν εἰς τοὺς ἀσφαλεῖς δρόμους τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἐβάδισαν τοὺς δρόμους τῆς παιδαγωγικῆς διδασκαλίας του μὲ δικαιοσύνην <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Δὲν ἀφῆκαν τὸν Θεὸν νὰ τοὺς καθοδηγήσῃ καὶ νὰ τοὺς παιδαγωγήσῃ μὲ τὴν δικαιοσύνην του>.
14 Ἐλᾶτε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών, καὶ ἐνθυμηθῆτε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ἐναντίον των ὁ αἰώνιος Θεός.
15 Διότι ὠδήγησε καὶ ἔφερεν ἐναντίον των ἀπὸ μακριὰ ἔθνος ἀδιάντροπον καὶ ξενόγλωσσον, τὸ ὁποῖον δὲν ἐσεβάσθη τοὺς γέροντας καὶ πρεσβύτας, οὔτε τὰ μικρὰ παιδιὰ εὐσπλαγχνίσθη.
16 Ἔσυραν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν τοὺς ἀγαπητοὺς υἱοὺς ἐμοῦ τῆς χήρας <τῆς Ἱερουσαλήμ> καὶ ἐμέ, ἡ ὁποία εἶχα ἀπομείνει μόνη, ἐστέρησαν ἀπὸ τὶς θυγατέρες μου καὶ μὲ ἀφῆκαν μόνην.
17 Ἀλλ’ ἐγώ, ἡ μόνη καὶ ἐρήμη χήρα, τὶ ἠμπορῶ νὰ κάμω διὰ νὰ σᾶς βοηθήσω, ἐξόριστα καὶ αἰχμάλωτα παιδιά μου;
18 Μόνον Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπέφερεν ἐναντίον σας ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορὲς καὶ τιμωρίες, ἠμπορεῖ νὰ σᾶς ἀπελευθερώσῃ καὶ σᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ ἀρπακτικὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.
19 Βαδίζετε, παιδιά μου, βαδίζετε τὸν δρόμον σας πρὸς τὴν αἰχμαλωσίαν, διότι ἐγὼ ἀπέμεινα πλέον μόνη καὶ ἔρημη!
20 Ἔβγαλα τὴν λαμπρὰν στολήν, ποὺ ἐφοροῦσα ὅταν εὐτυχοῦσα καὶ εἶχα εἰρήνην μὲ τὸν Θεόν, καὶ ἐφόρεσα τὸ τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα τῆς παρακλήσεως καὶ ἱκεσίας μου θὰ δέωμαι μὲ κραυγὴν ἰσχυρὰν πρὸς τὸν αἰώνιον Θεὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἡμερῶν αὐτῶν τῆς χηρείας καὶ δυστυχίας μου διὰ νὰ σᾶς λυτρώσῃ>.
21 <Ἔχετε θάρρος, παιδιά μου, φωνάξατε δυνατὰ μὲ θερμὴν ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς σώσῃ ἀπὸ τὴν καταπίεσιν καὶ τυραννίαν, ἀπὸ τὰ ἁρπακτικὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.
22 Διότι ἐγὼ ἐστήριξα τὶς ἐλπίδες μου διὰ τὴν σωτηρίαν σας εἰς τὸν αἰώνιον Θεόν, καὶ ἦλθεν εἰς ἐμὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις ἐκ μέρους τοῦ μόνου Ἁγίου ἐξ αἰτίας τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας του, ἡ ὁποία θὰ ἔλθῃ εἰς σᾶς πολὺ γρήγορα ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Σωτῆρος σας.
23 Ἐγὼ μὲν σᾶς προέπεμψα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ κλάματα, θρήνους καὶ πένθος, ὁ Θεὸς ὅμως θὰ σᾶς ἐπαναφέρῃ κοντά μου μὲ χαράν, ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ μένετε ἐδῶω παντοτινά.
24 Καὶ ὅπως τώρα οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιὼν εἶδαν τὴν αἰχμαλωσίαν σας, ἔτσι θὰ ἰδοῦν πολὺ σύντομα καὶ τὴν σωτηρίαν σας ἀπὸ τὸν Θεόν, ἡ ὁποία θὰ ἔλθῃ εἰς σᾶς μὲ δόξαν μεγάλην καὶ λαμπρότητα ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.
25 Παιδιά μου, ὑπομείνατε μὲ καρτερίαν τὴν δικαίαν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἦλθεν ἐναντίον σας καὶ σᾶς ἐκτύπησεν. Ὁ ἐχθρός σας σᾶς κατεδίωξεν, ὅμως θὰ ἰδῆτε τὴν καταστροφήν του πολὺ σύντομα καὶ θὰ κατανικήσετε τοὺς ἐχθρούς σας· θὰ πατήσετε τὰ πόδια σας ἐπάνω εἰς τοὺς τράχηλους των, διὰ νὰ δηλώσετε μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἧτταν καὶ τὴν πλήρη ὑποταγήν των.
26 Τὰ ἁβροδίαιτα, πλούσια καὶ παραχαϊδεμένα παιδιά μου ἐβάδισαν δρόμους κακοτράχαλους, ἐσύρθησαν ὡσὰν ποίμνιον, τὸ ὁποῖον ἔχει διαρπαγῆ ἀπὸ ἐχθροὺς ἐπιδρομεῖς.
27 Λάβετε θάρρος, παιδιά μου, καὶ φωνάξατε δυνατὰ μὲ θερμὴν ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν, διότι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπήγαγεν ἐναντίον σας τὶς συμφορές, θὰ σᾶς ἐνθυμηθῇ διὰ νὰ σᾶς ἐλευθερώσῃ.
28 Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ἡ διάνοιά σας εἶχε παραπλανηθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἔτσι τώρα δεκαπλασιάσατε τὴν προσπάθειαν καὶ τὸν ζῆλον σας δι’ ἐπιστροφὴν καὶ ἐκζήτησιν μὲ τὴν καρδιά σας τοῦ Κυρίου.
29 Διότι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπήγαγεν ἐναντίον σας τὴν θλῖψιν καὶ τὴν καταστροφήν, θὰ σᾶς φέρῃ μαζὶ μὲ τὴν σωτηρίαν καὶ ἀπελευθέρωσίν σας καὶ τὴν αἰωνίαν εὐφροσύνην>.
30 <Ἔχε θάρρος, Ἱερουσαλήμ! Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σὲ ἐξέλεξεν ἀπὸ ὅλες τὶς πόλεις καὶ σο ἔδωσε τὸ ὄνομα, θὰ σὲ παρηγορήσῃ καὶ θὰ σὲ ἀναπαύσῃ.
31 Ἄθλιοι, δυστυχεῖς καὶ ταλαίπωροι εἶναι ὅσοι σὲ ἐκακοποίησαν καὶ σὲ ἐλεηλάτησαν καὶ ὅσοι ἐχάρησαν διὰ τὴν συμφορὰν καὶ τὴν πτῶσιν σου!
32 Ἄθλιες, δυστυχεῖς καὶ ἀξιολύπητες εἶναι οἱ πόλεις, εἰς τὶς ὁποῖες τὰ τέκνα <οἱ κάτοικοί> σου διετέλεσαν δοῦλοι· ἀθλία, δυστυχὴς καὶ ταλαίπωρη εἶναι ἡ πόλις, ἡ ὁποία ἐδέχθη ὡς αἰχμαλώτους τοὺς υἱούς σου.
33 Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ἐχάρη διὰ τὴν ἅλωσιν καὶ τὴν πτῶσιν σου καὶ ἐδοκίμασεν εὐφροσύνην διὰ τὴν κατακρήμνισιν καὶ ἐρήμωσίν σου, ἔτσι θὰ λυπηθῇ διὰ τὴν ἰδικήν της ἐρήμωσιν καὶ καταστροφήν.
34 Θὰ τῆς ἀφαιρέσω καὶ θὰ τὴν ἀπογυμνώσω ἀπὸ τὴν χαρὰν ποὺ δοκιμάζει διὰ τὸν πολὺν λαόν της, ἡ δὲ αὐθάδεια, ἀλαζονεία καὶ ὑπερηφάνειά της θὰ μεταβληθοῦν εἰς θρῆνον καὶ πένθος.
35 Διότι φωτιὰ θὰ ἔλθῃ ἐναντίον της ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον, θὰ κατοικηθῇ δὲ ἀπὸ δαιμόνια ἐπὶ αἰῶνες, ἐπὶ μακρὰν χρονικὸν διάστημα.
36 Ἱερουσαλήμ, περίφερε τὸ βλέμμα σου ὁλοτρόγυρα καὶ κύτταξε μὲ θαυμασμὸν πρὸς ἀνατολὰς καὶ ἴδε τὴν χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, ἡ ὁποία ἔρχεται εἰς σὲ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
37 Κύτταξε, ἰδού! ἔρχονται ἀπὸ τὴν ἐξορίαν οἱ υἱοί σου, τοὺς ὁποίους εἶδες νὰ ἐξαποστέλλωνται εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν ἔρχονται ὁμαδικῶς συγκεντρωμένοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν, ὄχι μὲ τὴν ἰδικήν των δύναμιν, ἀλλὰ μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὸ πρόσταγμα τοῦ ἁγίου Θεοῦ, χαίροντες καὶ ἀγαλλόμενοι διὰ τὴν δόξαν, τὴν ὁποίαν θὰ παράσχῃ εἰς τὸν Θεὸν ἡ θαυμαστὴ ἀπελευθέρωσίς των.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ὕτη ἡ βίβλος τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τὸν αἰῶνα· πάντες οἱ κρατοῦντες αὐτὴν εἰς ζωήν, οἱ δὲ καταλείποντες αὐτὴν ἀποθανοῦνται.	ὐτὸ εἶναι τὸ βιβλίον, ποὺ περιέχει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Νόμος, ποὺ ἐδόθη διὰ νὰ ὑπάρχῃ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὅλοι ὅσοι κατέχουν τὴν σοφίαν θὰ ζήσουν· ἐκεῖνοι ὅμως, ποὺ τὴν ἐγκαταλείπουν, θὰ ἀποθάνουν.	ὐτὴ ἡ σοφία <περὶ τῆς ὁποίας ἔγινε λόγος εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον> εἶναι τὸ βιβλίον, τὸ ὁποῖον περιέχει τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ νόμος, ὁ ὁποῖος ἐδόθη διὰ να ὑπάρχῃ αἰωνίως. Ὅλοι ὅσοι ἀποκτοῦν τὴν σοφίαν αὐτὴν καὶ τὴν τηροῦν θὰ ζήσουν, ἐκεῖνοι δὲ οἱ ὁποῖοι τὴν ἐγκαταλείπουν θὰ ἀποθάνουν.
-2 Ἐπιστρέφου, Ἰακώβ, καὶ ἐπιλαβοῦ αὐτῆς, διόδευσον πρὸς τὴν λάμψιν κατέναντι τοῦ φωτὸς αὐτῆς.	2 Ἐπίστρεψε ἐν μετανοίᾳ πρὸς τὸν Θεόν σου, ἰσραηλιτικὲ λαέ, ἅρπαξε καὶ κράτησε τὴν σοφίαν, περιπάτει μὲ τὴν λάμψιν αὐτῆς μέσα εἰς τὸ φῶς της.	2 Ἐπίστρεψε ἐν μετανοίᾳ εἰς τὸν Θεόν, λαέ· ἀπόγονε τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, πιάσε καλὰ τὴν σοφίαν, κράτησέ την σφικτά· ἀκολούθησε καὶ περιπάτει κάτω ἀπὸ τὴν λάμψιν της, μέσα εἰς τὸ ἱλαρὸν καὶ καθαρὸν φῶς της, διότι σὲ φωταγωγεῖ καὶ σὲ καθοδηγεῖ πρὸς ζωήν.
3 Μὴ δῷς ἑτέρῳ τὴν δόξαν σου καὶ τὰ συμφέροντά σοι ἔθνει ἀλλοτρίῳ.	3 Μὴ παραχωρήσῃς εἰς ἄλλον τὴν δόξαν σου καὶ τὰ συμφέροντά σου· τὴν περιουσίαν καὶ τὰ πλούτη σου μὴ τὰ δώσῃς εἰς ξένον ἔθνος.	3 Μὴ παραδώσῃς ἀστόχαστα εἰς ἄλλον τὰ ἔνδοξα προνόμιά σου καὶ τὰ συμφέροντά σου, δηλαδὴ τὰ θεόσδοτα ἀγαθά σου, εἰς ξένον ἔθνος.
4 Μακάριοί ἐσμεν Ἰσραήλ, ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ Θεῷ ἡμῖν γνωστά ἐστι.	4 Τρισευτυχισμένοι καὶ εὐλογημένοι εἴμεθα ἡμεῖς, ὦ Ἰσραηλῖται, διότι γνωρίζομεν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι εὐάρεστα εἰς τὸν Θεόν.	4 Μακάριοι καὶ πανευτυχεῖς εἴμεθα ἐμεῖς, ὦ Ἰσραηλῖται, ἐπειδὴ δὲν ἔχομεν πρόφασιν ἀγνοίας· διότι αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν καὶ εὐχαριστοῦν τὸν Θεόν, ἔχουν ἀποκαλυφθῆ εἰς ἡμᾶς!
-5 Θαρσεῖτε λαός μου, μνημόσυνον Ἰσραήλ.	5 Πάρε θάρρος, λαός μου, λαὲ ἰσραηλιτικέ, σὺ ποὺ κρατεῖς καὶ ἐνθυμεῖσαι τὸ ἔνδοξον παρελθόν σου!	5 Πάρε θάρρος, λαέ μου, ποὺ εὐρίσκεσαι εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν, σὺ ὁ ὁποῖος κρατεῖς ζωντανὸν καὶ διαιωνίζεις τὸ λαμπρὸν ὄνομα καὶ τὴν ἔνδοξον ἱστορίαν τοῦ Ἰσραήλ.
6 Ἐπράθητε τοῖς ἔθνεσιν οὐκ εἰς ἀπώλειαν, διὰ δὲ τὸ παροργίσαι ὑμᾶς τὸν Θεὸν παρεδόθητε τοῖς ὑπεναντίοις·	6 Ἐπωλήθητε μὲν εἰς τὰ ἔθνη ὡς δοῦλοι, ὀχι ὅμως εἰς καταστροφὴν καὶ ἀπώλειαν, ἀλλὰ διότι παρωργίσατε τὸν Θεὸν καὶ διὰ τοῦτο παρεδόθητε εἰς τοὺς ἐχθρούς σας, πρὸς παιδαγωγικήν σας τιμωρίαν καὶ διόρθωσιν.	6 Ἐπωληθήκατε μὲν εἰς τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη ὡς δοῦλοι, ἀλλ' ὄχι διὰ νὰ ἑξαφανισθῆτε. Ἔχετε παραδοθῇ ὡς δοῦλοι εἰς τοὺς ἐχθρούς σας, διότι ἔχετε ἐξοργίσει ὑπερβολικὰ τὸν Θεόν· τοῦτο δὲ ἔγινε πρὸς παιδαγωγίαν καὶ διόρθωσίν σας.
7 παρωξύνατε γὰρ τὸν ποιήσαντα ὑμᾶς θύσαντες δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ.	7 Ὅντως, ἐξωργίσατε τὸν Δημιουργόν σας, διότι προσεφέρατε θυσίαν εἰς τὰ δαιμόνια καὶ ὄχι εἰς τὸν Θεόν.	7 Διότι ἔχετε ἐξοργίσει ὑπερβολικὰ τὸν ποιητὴν καὶ δημιουργόν σας μὲ τὸ νὰ λατρεύσετε καὶ νὰ θυσιάσετε εἰς τὰ δαιμόνια <τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς> καὶ ὄχι εἰς τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ ζῶντα Θεόν.
8 Ἐπελάθεσθε τὸν τροφεύσαντα ὑμᾶς Θεὸν αἰώνιον, ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν ἐκθρέψασαν ὑμᾶς Ἱερουσαλήμ·	8 Ἐλησμονήσατε τὸν αἰώνιον Θεόν, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐτροφοδότησε. Ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία σᾶς ἔχει ἀναθρέψει.	8 Ἐλησμονήσατε τὸν αἰώνιον Θεόν, ὁ ὁποῖος σᾶς ἔθρεψεν, ὡς στοργικὴ τροφός, ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία σᾶς ἀνέθρεψε καὶ σᾶς ἐμεγάλωσε.
9 εἶδε γὰρ τὴν ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπεν· ἀκούσατε, οἱ πάροικοι Σιών, ἐπήγαγέ μοι ὁ Θεὸς πένθος μέγα·	9 Εἶδεν ἡ Ἱερουσαλὴμ τὴν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἐκραγεῖσαν ὀργὴν καὶ τιμωρίαν ἐναντίον σας καὶ εἶπεν: Ἀκούσατε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ πρὸς τὴν Σιὼν λαοί. Ὁ Θεὸς μοῦ ἔστειλε μέγα πένθος.	9 Διότι ὅταν ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶδε τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐξέσπασεν ἐναντίον σας, εἶπεν: <Ἀκοῦστε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών: Ὁ Θεὸς ἔστειλεν εἰς ἐμὲ πένθος μεγάλο!
10 εἶδον γὰρ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος.	10 Διότι εἶδα τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεὸς ἐξαπέστειλεν ἐναντίον των.	10 Διότι εἶδα τοὺς κατοίκους μου, τοὺς υἱούς μου καὶ τὶς θυγατέρες μου, νὰ ὁδηγοῦνται εἰς τὴν δεινὴν αἰχμαλωσίαν, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ἐναντίον των ὁ αἰώνιος Θεός.
11 Ἔθρεψα γὰρ αὐτοὺς μετ' εὐφροσύνης, ἐξαπέστειλα δὲ μετὰ κλαυθμοῦ καὶ πένθους.	11 Ἀνέθρεψα αὐτοὺς μὲ ἀγαλλίασιν χαὶ χαράν. Τοὺς προέπεμψα ὅμως εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ κλαυθμὸν καὶ πένθος.	11 Ἀνέθρεψα τὰ παιδιά μου αὐτὰ μὲ μεγάλην χαράν, ἀλλὰ τὰ προέπεμψα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ θρῆνον καὶ πένθος.
12 Μηδεὶς ἐπιχαιρέτω μοι τῇ χήρᾳ καὶ καταλειφθείσῃ ὑπὸ πολλῶν· ἠρημώθην διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τέκνων μου, διότι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου Θεοῦ,	12 Κανεὶς ἂς μὴ ἐπιχαρῇ βλέπων με χήραν καὶ ἐγκαταλελειμμένην ἀπὸ τὰ τέκνα μου! Ἔμεινα ἔρημος διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τέκνων μου, διότι αὐτὰ παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.	12 Κανεὶς ἂς μὴ ἐπιχαίρῃ διὰ τὴν συμφορὰν καὶ τὰ δεινὰ ἐμοῦ τῆς χήρας, ἡ ὁποία ἔχω ἐγκαταλειφθῇ ἀπὸ τὰ πολλὰ τέκνα μου. Ἔμεινα ἔρημη, ἀπωρφανισμένη ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν τέκνων <κατοίκων> μου, διότι παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.
13 δικαιώματα δὲ αὐτοῦ οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ ἐπορεύθησαν ὁδοῖς ἐντολῶν Θεοῦ, οὐδὲ τρίβους παιδείας ἐν δικαιοσύνῃ αὐτοῦ ἐπέβησαν.	13 Δὲν ἠθέλησαν νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τὰ προστάγματα αὐτοῦ, δὲν ἐπορεύθησαν εἰς τὰς τρίβους τῆς ἁγίας αὐτοῦ διδασκαλίας μετὰ δικαιοσύνης.	13 Ὅσα δικαιοῦται ὁ Κύριος καὶ δημιουργός μας νὰ ἀξιώνῃ ὅπως φυλάττῃ ὁ καθένας μας, δὲν τὰ ἀνεγνώρισαν, δὲν τὰ ἐξετίμησαν, οὔτε ἐπορεύθησαν εἰς τοὺς ἀσφαλεῖς δρόμους τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἐβάδισαν τοὺς δρόμους τῆς παιδαγωγικῆς διδασκαλίας του μὲ δικαιοσύνην <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Δὲν ἀφῆκαν τὸν Θεὸν νὰ τοὺς καθοδηγήσῃ καὶ νὰ τοὺς παιδαγωγήσῃ μὲ τὴν δικαιοσύνην του>.
14 Ἐλθέτωσαν αἱ πάροικοι Σιών, καὶ μνήσθητε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ θυγατέρων, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος·	14 Ἐλᾶτε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών, καὶ ἐνθυμηθῆτε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεὸς ἐξαπέστειλεν ἐναντίον των.	14 Ἐλᾶτε σεῖς, οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιών, καὶ ἐνθυμηθῆτε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων μου, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ἐναντίον των ὁ αἰώνιος Θεός.
15 ἐπήγαγε γὰρ ἐπ' αὐτοὺς ἔθνος μακρόθεν, ἔθνος ἀναιδὲς καὶ ἀλλόγλωσσον, οἳ οὐκ ἠσχύνθησαν πρεσβύτην οὐδὲ παιδίον ἠλέησαν	15 Ἐπέφερεν ἐναντίον αὐτῶν ἀπὸ μακρὰν ἕνα ἔθνος ἀναίσχυντον καὶ ξενόγλωσσον, τὸ ὁποῖον οὔτε τοὺς γέροντας ἐσεβάσθη, οὔτε τὰ μικρὰ παιδιὰ ἐσπλαγχνίσθη.	15 Διότι ὠδήγησε καὶ ἔφερεν ἐναντίον των ἀπὸ μακριὰ ἔθνος ἀδιάντροπον καὶ ξενόγλωσσον, τὸ ὁποῖον δὲν ἐσεβάσθη τοὺς γέροντας καὶ πρεσβύτας, οὔτε τὰ μικρὰ παιδιὰ εὐσπλαγχνίσθη.
16 καὶ ἀπήγαγον τοὺς ἀγαπητοὺς τῆς χήρας καὶ ἀπὸ τῶν θυγατέρων τὴν μονὴν ἠρήμωσαν.	16 Ἀπήγαγον εἰς αἰχμαλωσίαν τοὺς προσφιλεῖς υἱοὺς ἐμοῦ τῆς χήρας. Μὲ ἀφῆκαν μόνην καὶ ἔρημον, ἐστερημένην ἀπὸ τὰς θυγατέρας μου.	16 Ἔσυραν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν τοὺς ἀγαπητοὺς υἱοὺς ἐμοῦ τῆς χήρας <τῆς Ἱερουσαλήμ> καὶ ἐμέ, ἡ ὁποία εἶχα ἀπομείνει μόνη, ἐστέρησαν ἀπὸ τὶς θυγατέρες μου καὶ μὲ ἀφῆκαν μόνην.
17 Ἐγὼ δὲ τί δυνατὴ βοηθῆσαι ὑμῖν;	17 Ἐγὼ δέ, ἀγαπητά μου τέκνα, εἰς τί ἠμποροῦσα νὰ σᾶς βοηθήσω μέσα εἰς τὴν μεγάλην σας αὐτὴν θλῖψιν;	17 Ἀλλ’ ἐγώ, ἡ μόνη καὶ ἐρήμη χήρα, τὶ ἠμπορῶ νὰ κάμω διὰ νὰ σᾶς βοηθήσω, ἐξόριστα καὶ αἰχμάλωτα παιδιά μου;
18 Ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν τὰ κακὰ ὑμῖν ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν ὑμῶν.	18 Μόνον ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐξαπέστειλε τὰς συμφορὰς καὶ τιμωρίας αὐτὰς ἐναντίον σας, ἐκεῖνος εἶναι εἰς θέσιν νὰ σᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.	18 Μόνον Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπέφερεν ἐναντίον σας ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορὲς καὶ τιμωρίες, ἠμπορεῖ νὰ σᾶς ἀπελευθερώσῃ καὶ σᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ ἀρπακτικὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.
19 Βαδίζετε, τέκνα, βαδίζετε, ἐγὼ γὰρ κατελήφθην ἔρημος·	19 Πηγαίνετε, παιδιά μου, πηγαίνετε εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν, διότι ἐγὼ ἀπέμεινα πλέον μόνη καὶ ἔρημος!	19 Βαδίζετε, παιδιά μου, βαδίζετε τὸν δρόμον σας πρὸς τὴν αἰχμαλωσίαν, διότι ἐγὼ ἀπέμεινα πλέον μόνη καὶ ἔρημη!
20 ἐξεδυσάμην τὴν στολὴν τῆς εἰρήνης, ἐνεδυσάμην δὲ σάκκον τῆς δεήσεώς μου, κεκράξομαι πρὸς τὸν αἰώνιον ἐν ταῖς ἡμέραις μου.	20 Ἔβγαλα τὴν στολὴν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς, ἐφόρεσα σάκκινον ἔνδυμα πένθους καὶ δεήσεως. Θὰ κράζω πρὸς τὸν αἰώνιον Θεὸν κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τῆς δυστυχίας μου, ζητοῦσα τὴν σωτηρίαν σας.	20 Ἔβγαλα τὴν λαμπρὰν στολήν, ποὺ ἐφοροῦσα ὅταν εὐτυχοῦσα καὶ εἶχα εἰρήνην μὲ τὸν Θεόν, καὶ ἐφόρεσα τὸ τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα τῆς παρακλήσεως καὶ ἱκεσίας μου θὰ δέωμαι μὲ κραυγὴν ἰσχυρὰν πρὸς τὸν αἰώνιον Θεὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἡμερῶν αὐτῶν τῆς χηρείας καὶ δυστυχίας μου διὰ νὰ σᾶς λυτρώσῃ>.
-21 Θαρρεῖτε, τέκνα, βοήσατε πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ δυναστείας, ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν.	21 Πάρετε θάρρος, τέκνα μου, βοήσατε μὲ θερμὰς ἰκεσίας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἐκεῖνος ἀσφαλῶς θὰ σᾶς γλυτώσῃ ἀπὸ τὴν τυραννίαν, ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν.	21 <Ἔχετε θάρρος, παιδιά μου, φωνάξατε δυνατὰ μὲ θερμὴν ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς σώσῃ ἀπὸ τὴν καταπίεσιν καὶ τυραννίαν, ἀπὸ τὰ ἁρπακτικὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν σας.
22 Ἐγὼ γὰρ ἤλπισα ἐπὶ τῷ αἰωνίῳ τὴν σωτηρίαν ὑμῶν, καὶ ἦλθέ μοι χαρὰ παρὰ τοῦ ἁγίου ἐπὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ, ἣ ἥξει ὑμῖν ἐν τάχει παρὰ τοῦ αἰωνίου σωτῆρος ὑμῶν.	22 Διότι ἐγὼ εἰς τὸν αἰώνιον Θεὸν ἔχω στηρίξει τὰς ἐλπίδας μου διὰ τὴν σωτηρίαν σας. Καὶ μοῦ ἦλθε χαρὰ ἐκ μέρους τοῦ ἁγίου Θεοῦ διὰ τὸ ἔλεός του, ποὺ θὰ σᾶς στείλῃ. Τὸ ἔλεός του θὰ ἔλθῃ ταχέως πρὸς σᾶς ἀπὸ μέρος τοῦ αἰωνίου σωτῆρος σας.	22 Διότι ἐγὼ ἐστήριξα τὶς ἐλπίδες μου διὰ τὴν σωτηρίαν σας εἰς τὸν αἰώνιον Θεόν, καὶ ἦλθεν εἰς ἐμὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις ἐκ μέρους τοῦ μόνου Ἁγίου ἐξ αἰτίας τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας του, ἡ ὁποία θὰ ἔλθῃ εἰς σᾶς πολὺ γρήγορα ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Σωτῆρος σας.
23 Ἐξέπεμψα γὰρ ὑμᾶς μετὰ κλαυθμοῦ καὶ πένθους, ἀποδώσει δέ μοι ὁ Θεὸς ὑμᾶς μετὰ χαρμοσύνης καὶ εὐφροσύνης εἰς τὸν αἰῶνα.	23 Σᾶς προέπεμψα εἰς τὸν τόπον τῆς ἐξορίας σας μὲ κλαυθμὸν καὶ πένθος, μὲ ἀγαλλίασιν ὅμως καὶ χαρὰν θὰ σᾶς ἐπαναφέρῃ εἰς ἐμὲ ὁ Θεός μας, διὰ νὰ μένετε ἐδῶ παντοτεινά.	23 Ἐγὼ μὲν σᾶς προέπεμψα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ κλάματα, θρήνους καὶ πένθος, ὁ Θεὸς ὅμως θὰ σᾶς ἐπαναφέρῃ κοντά μου μὲ χαράν, ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ μένετε ἐδῶω παντοτινά.
24 Ὥσπερ γὰρ νῦν ἑωράκασιν οἱ πάροικοι Σιὼν τὴν ὑμετέραν αἰχμαλωσίαν, οὕτως ὅψονται ἐν τάχει τῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ ὑμῶν σωτηρίαν, ἣ ἐπελεύσεται ὑμῖν μετὰ δόξης μεγάλης καὶ λαμπρότητος τοῦ αἰωνίου.	24 Ὅπως δὲ τώρα εἶδαν οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιὼν τὴν αἰχμαλωσίαν σας, ἔτσι θὰ ἴδουν πολὺ σύντομα τὴν σωτηρίαν σας, τὴν ὁποίαν θὰ σᾶς ἀποστείλῃ μὲ δόξαν καὶ λαμπρότητα μεγάλην ὁ Αἰώνιος.	24 Καὶ ὅπως τώρα οἱ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Σιὼν εἶδαν τὴν αἰχμαλωσίαν σας, ἔτσι θὰ ἰδοῦν πολὺ σύντομα καὶ τὴν σωτηρίαν σας ἀπὸ τὸν Θεόν, ἡ ὁποία θὰ ἔλθῃ εἰς σᾶς μὲ δόξαν μεγάλην καὶ λαμπρότητα ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.
25 Τέκνα, μακροθυμήσατε τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργήν· κατεδίωξέ σε ὁ ἐχθρός σου, καὶ ὄψει αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν ἐν τάχει καὶ ἐπὶ τραχήλους αὐτῶν ἐπιβήσῃ.	25 Παιδιά μου, μακροθυμήσατε καὶ ὑπομείνατε τὴν ὀργήν, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν ἐναντίον σας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐχθρός σας κατεδίωξε. Πολὺ σύντομα ὅμως θὰ ἵδετε τὴν καταστροφήν του καὶ θὰ θέσετε τοὺς πόδας σας ἐπάνω εἰς τὸν τράχηλόν του.	25 Παιδιά μου, ὑπομείνατε μὲ καρτερίαν τὴν δικαίαν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἦλθεν ἐναντίον σας καὶ σᾶς ἐκτύπησεν. Ὁ ἐχθρός σας σᾶς κατεδίωξεν, ὅμως θὰ ἰδῆτε τὴν καταστροφήν του πολὺ σύντομα καὶ θὰ κατανικήσετε τοὺς ἐχθρούς σας· θὰ πατήσετε τὰ πόδια σας ἐπάνω εἰς τοὺς τράχηλους των, διὰ νὰ δηλώσετε μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἧτταν καὶ τὴν πλήρη ὑποταγήν των.
26 Οἱ τρυφεροί μου ἐπορεύθησαν ὁδοὺς τραχείας, ἤρθησαν ὡς ποίμνιον ἡρπασμένον ὑπὸ ἐχθρῶν.	26 Τὰ τρυφερὰ παιδιά μου ἐβάδισαν δρόμους δυσβάτους καὶ δυσκόλους. Ἐσύρθησαν σὰν ἕνα ποίμνιον, ποὺ ἔχει διαρπαγῆ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς.	26 Τὰ ἁβροδίαιτα, πλούσια καὶ παραχαϊδεμένα παιδιά μου ἐβάδισαν δρόμους κακοτράχαλους, ἐσύρθησαν ὡσὰν ποίμνιον, τὸ ὁποῖον ἔχει διαρπαγῆ ἀπὸ ἐχθροὺς ἐπιδρομεῖς.
-27 Θαρσήσατε τέκνα καὶ βοὴσατε πρὸς τὸν Θεόν, ἔσται γὰρ ὑμῶν ὑμῖν τοῦ ἐπάγοντος μνεία.	27 Πάρετε θάρρος, τέκνα μου, καὶ βοήσατε μὲ θερμὰς ἰκεσίας πρὸς τὸν Θεόν. Διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπέφερεν ἐναντίον σας τὴν θλῖψιν αὐτήν, σᾶς ἐνθυμεῖται, διὰ νὰ σᾶς λυτρώσῃ.	27 Λάβετε θάρρος, παιδιά μου, καὶ φωνάξατε δυνατὰ μὲ θερμὴν ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν, διότι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπήγαγεν ἐναντίον σας τὶς συμφορές, θὰ σᾶς ἐνθυμηθῇ διὰ νὰ σᾶς ἐλευθερώσῃ.
28 Ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ἡ διάνοια ὑμῶν εἰς τὸ πλανηθῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, δεκαπλασιάσατε ἐπιστραφέντες ζητῆσαι αὐτόν.	28 Διότι, ὅπως ἡ διάνοιά σας σᾶς ἀπεπλάνησεν, ὥστε νὰ ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ τὸν Θεόν, ἔτσι τώρα ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ πρὸς αὐτόν. Δεκαπλασιάσατε τὸν ζῆλον σας εἰς τὴν ἀναζήτησίν του.	28 Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ἡ διάνοιά σας εἶχε παραπλανηθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἔτσι τώρα δεκαπλασιάσατε τὴν προσπάθειαν καὶ τὸν ζῆλον σας δι’ ἐπιστροφὴν καὶ ἐκζήτησιν μὲ τὴν καρδιά σας τοῦ Κυρίου.
29 Ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν ὑμῖν τὰ κακὰ ἐπάξει ὑμῖν τὴν αἰώνιον εὐφροσύνην μετὰ τῆς σωτηρίας ὑμῶν.	29 Διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔστειλεν ἐναντίον σας αὐτὰ τὰ κακά, θὰ στείλῃ μαζῆ μὲ τὴν σωτηρίαν σας καὶ αἰωνίαν εὐφροσύνην.	29 Διότι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐπήγαγεν ἐναντίον σας τὴν θλῖψιν καὶ τὴν καταστροφήν, θὰ σᾶς φέρῃ μαζὶ μὲ τὴν σωτηρίαν καὶ ἀπελευθέρωσίν σας καὶ τὴν αἰωνίαν εὐφροσύνην>.
-30 Θάρσει Ἱερουσαλήμ, παρακαλὲσει σε ὁ ὀνομάσας σε.	30 Πάρε θάρρος, Ἱερουσαλήμ, διότι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομά σου θὰ σὲ παρηγορήσῃ καὶ θὰ σὲ χαροποιήσῃ.	30 <Ἔχε θάρρος, Ἱερουσαλήμ! Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σὲ ἐξέλεξεν ἀπὸ ὅλες τὶς πόλεις καὶ σο ἔδωσε τὸ ὄνομα, θὰ σὲ παρηγορήσῃ καὶ θὰ σὲ ἀναπαύσῃ.
31 δείλαιοι οἱ σὲ κακώσαντες καὶ ἐπιχαρέντες τῇ σῇ πτώσει,	31 Δυστυχεῖς καὶ ἀξιοδάκρυτοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι σοῦ ἐπέφεραν τὰ κακὰ αὐτὰ καὶ οἱ ὁποῖοι ἐχάρησαν διὰ τὴν πτῶσιν σου.	31 Ἄθλιοι, δυστυχεῖς καὶ ταλαίπωροι εἶναι ὅσοι σὲ ἐκακοποίησαν καὶ σὲ ἐλεηλάτησαν καὶ ὅσοι ἐχάρησαν διὰ τὴν συμφορὰν καὶ τὴν πτῶσιν σου!
32 δείλαιαι αἱ πόλεις, αἷς ἐδούλευσαν τὰ τέκνα σου, δειλαία ἡ δεξαμένη τοὺς υἱούς σου.	32 Ἄθλιαι καὶ δυστυχεῖς αἱ πόλεις, εἰς τὰς ὁποίας ὡς δοῦλοι ἔζησαν τὰ τέκνα σου. Ἀθλία θὰ εἶναι ἡ περιοχή, ἡ ὁποία ἐδέχθη ὡς αἰχμαλώτους καὶ ἐξορίστους τοὺς υἱούς σου.	32 Ἄθλιες, δυστυχεῖς καὶ ἀξιολύπητες εἶναι οἱ πόλεις, εἰς τὶς ὁποῖες τὰ τέκνα <οἱ κάτοικοί> σου διετέλεσαν δοῦλοι· ἀθλία, δυστυχὴς καὶ ταλαίπωρη εἶναι ἡ πόλις, ἡ ὁποία ἐδέχθη ὡς αἰχμαλώτους τοὺς υἱούς σου.
33 Ὥσπερ γὰρ ἐχάρη ἐπὶ τῇ σῇ πτώσει καὶ εὐφράνθη ἐπὶ τῷ πτώματί σου, οὕτως λυπηθήσεται ἐπὶ τῇ ἑαυτῆς ἐρημίᾳ.	33 Διότι, ὅπως ἐχάρη διὰ τὴν πτῶσιν σου καὶ ηὐφράνθη διὰ τὴν συντριβήν σου, ἔτσι θὰ λυπηθῇ διὰ τὴν ἐρήμωσιν της, ποὺ τὴν ἀναμένει.	33 Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ἐχάρη διὰ τὴν ἅλωσιν καὶ τὴν πτῶσιν σου καὶ ἐδοκίμασεν εὐφροσύνην διὰ τὴν κατακρήμνισιν καὶ ἐρήμωσίν σου, ἔτσι θὰ λυπηθῇ διὰ τὴν ἰδικήν της ἐρήμωσιν καὶ καταστροφήν.
34 Καὶ περιελῶ αὐτῆς τὸ ἀγαλλίαμα τῆς πολυοχλίας καὶ τὸ ἀγαυρίαμα αὐτῆς ἔσται εἰς πένθος.	34 Θὰ ἀφαιρέσω τὴν χαρὰν ἀπὸ τὸν πολυάριθμον λαόν της καὶ τὴν ἀλαζονείαν της θὰ τὴν μεταβάλω εἰς πένθος.	34 Θὰ τῆς ἀφαιρέσω καὶ θὰ τὴν ἀπογυμνώσω ἀπὸ τὴν χαρὰν ποὺ δοκιμάζει διὰ τὸν πολὺν λαόν της, ἡ δὲ αὐθάδεια, ἀλαζονεία καὶ ὑπερηφάνειά της θὰ μεταβληθοῦν εἰς θρῆνον καὶ πένθος.
35 Πῦρ γὰρ ἐπελεύσεται αὐτῇ παρὰ τοῦ αἰωνίου εἰς ἡμέρας μακράς, καὶ κατοικηθήσεται ὑπὸ δαιμονίων τὸν πλείονα χρόνον.	35 Διότι φωτιὰ θὰ ἐπέλθῃ ἐναντίον αὐτῆς ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον, καὶ θὰ κατοικῆται ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπους, ἄλλα ἀπὸ δαιμόνια ἐπὶ μακροὺς χρόνους.	35 Διότι φωτιὰ θὰ ἔλθῃ ἐναντίον της ἐκ μέρους τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον, θὰ κατοικηθῇ δὲ ἀπὸ δαιμόνια ἐπὶ αἰῶνες, ἐπὶ μακρὰν χρονικὸν διάστημα.
-36 Περίβλεψον πρὸς ἀνατολάς, Ἱερουσαλήμ, καὶ ἴδε τὴν εὐφροσύνην τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ σοι ἐρχομένην.	36 Γύρισε τὸ βλέμμα σου πρὸς ἀνατολάς, ὦ Ἱερουσαλήμ, καὶ ἴδε τὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, ἡ ὁποία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἔρχεται πρὸς σέ.	36 Ἱερουσαλήμ, περίφερε τὸ βλέμμα σου ὁλοτρόγυρα καὶ κύτταξε μὲ θαυμασμὸν πρὸς ἀνατολὰς καὶ ἴδε τὴν χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, ἡ ὁποία ἔρχεται εἰς σὲ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
37 Ἰδοὺ ἔρχονται οἱ υἱοί σου, οὓς ἐξαπέστειλας, ἔρχονται συνηγμένοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν τῷ ρήματι τοῦ ἁγίου χαίροντες τῇ τοῦ Θεοῦ δόξῃ.	37 Ἰδού, ἔρχονται τὰ παιδιά σου, τὰ ὁποῖα εἶδες νὰ ἀποστέλλονται εἰς αἰχμαλωσίαν. Ἔρχονται συνηθροισμένα ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ ἁγίου Θεοῦ, χαίροντες καὶ ἀπολαμβάνοντες τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.	37 Κύτταξε, ἰδού! ἔρχονται ἀπὸ τὴν ἐξορίαν οἱ υἱοί σου, τοὺς ὁποίους εἶδες νὰ ἐξαποστέλλωνται εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν ἔρχονται ὁμαδικῶς συγκεντρωμένοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν, ὄχι μὲ τὴν ἰδικήν των δύναμιν, ἀλλὰ μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὸ πρόσταγμα τοῦ ἁγίου Θεοῦ, χαίροντες καὶ ἀγαλλόμενοι διὰ τὴν δόξαν, τὴν ὁποίαν θὰ παράσχῃ εἰς τὸν Θεὸν ἡ θαυμαστὴ ἀπελευθέρωσίς των.