Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀνέστη Δαυὶδ ἐκεῖθεν καὶ
ἐκάθισεν ἐν τοῖς στενοῖς Ἐγγαδδί.
|
Δαυὶδ
ἐσηκώθη, ἀνεχώρησεν ἀπὸ
ἐκεῖ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς
τὰς στενωποὺς καὶ τὰ καταφύγια
τῆς περιοχῆς Ἐγγαδδί.
|
αὶ
ἐσηκώθη ἀπὸ ἐκεῖ ὁ
Δαβὶδ καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθισεν
εἰς τὰ στενὰ τῆς Ἐγγαδδί.
|
2
Καὶ ἐγενήθη ὡς ἀνέστρεψε
Σαοὺλ ἀπὸ ὄπισθεν τῶν ἀλλοφύλων,
καὶ ἀπηγγέλη αὐτῷ λεγόντων,
ὅτι Δαυὶδ ἐν τῇ ἐρήμῳ
Ἐγγαδδί. |
2
Ὅταν ὁ Σαοὺλ ἐπέστρεψεν ἀπὸ
τὴν καταδίωξιν τῶν ἀλλοφύλων,
τοῦ ἀνήγγειλαν ὅτι ὁ Δαυὶδ
εὑρίσκεται εἰς τὴν ἔρημον Ἐγγαδδί.
|
2
Μόλις δὲ ἐπέστρεψεν ὁ Σαοὺλ ἀπὸ
τὴν καταδίωξιν τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων,
ποὺ εἶχαν ἐπιτεθῇ εἰς τὴν
χώραν, τοῦ ἔδωσαν πληροφορίας διὰ τὸν
Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι εὑρίσκεται
εἰς τὴν ἔρημον, κοντὰ εἰς τὴν
πόλιν Ἐγγαδδί.
|
3
Καὶ ἔλαβε μεθ' ἑαυτοῦ τρεῖς
χιλιάδας ἀνδρῶν ἐκλεκτοὺς ἐκ
παντὸς Ἰσραὴλ καὶ ἐπορεύθη
ζητεῖν τὸν Δαυὶδ καὶ τοὺς ἄνδρας
αὐτοῦ ἐπὶ πρόσωπον Σαδαιέμ.
|
3
Ὁ Σαουλ ἐπῆρε μαζῆ του τρεῖς
χιλιάδας ἄνδρας ἐκλεκτοὺς ἀπὸ
ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ ἐπορεύθη,
διὰ νὰ ἀναζητήσῃ καὶ εὕρῃ
τὸν Δαυὶδ καὶ τοὺς ἄνδρας του
εἰς τὴν περιοχὴν Σαδαιέμ.
|
3
Ἐπῆρε λοιπὸν ἀμέσως ἐκεῖνος
μαζί του τρεῖς χιλιάδες ἐκλεκτοὺς
ἄνδρας, ποὺ τοὺς ἐδιάλεξε ἀπὸ
ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ ἐπῆγε
νὰ ἀναζητήσῃ τὸν Δαβὶδ καὶ
τοὺς ἄνδρας του εἰς τὴν βραχώδη περιοχὴν
Σαδαιέμ. |
4
Καὶ ἦλθεν εἰς τὰς ἀγέλας
τῶν ποιμνίων τὰς ἐπὶ τῆς
ὁδοῦ, καὶ ἦν ἐκεῖ σπήλαιον,
καὶ Σαοὺλ εἰσῆλθε παρασκευάσασθαι·
καὶ Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ
ἐσώτερον τοῦ σπηλαίου ἐκάθηντο.
|
4
Ἔφθασε εἰς τὰ ποιμνιοστάσια, ποὺ
εὑρίσκοντο παραπλεύρως ἀπὸ κάποιον
δρόμον. Ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἕνα
σπήλαιον. Εἰς αὐτὸ εἰσῆλθεν
ὁ Σαούλ, διὰ νὰ ἀνακουφισθῇ
καὶ ξεκουρασθῇ. Εἰς τὸ ἐσωτερικὸν
ὅμως τοῦ σπηλαίου ἐκάθηντο ὁ
Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες του.
|
4
Καὶ ἦλθεν εἰς τὰ μανδριὰ τῶν
προβάτων, ποὺ ἦσαν δίπλα εἰς τὸν
δρόμον, ὅπου ὑπῆρχε καὶ ἕνα
σπήλαιον. Καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτὸ
ὁ Σαοὺλ διὰ νὰ ἀνακουφισθῇ.
Εἰς τὸ βάθος ὅμως τοῦ ἰδίου
σπηλαίου ἦσαν καθισμένοι ὁ Δαβίδ με τοὺς
ἄνδρας του. |
5
Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες Δαυὶδ πρὸς
αὐτόν· ἰδοὺ ἡ ἡμέρα
αὕτη, ἣν εἶπε Κύριος πρός σε
παραδοῦναι τὸν ἐχθρόν σου εἰς
τὰς χεῖράς σου, καὶ ποιήσεις
αὐτῷ ὡς ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς
σου. Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἀφεῖλε
τὸ πτερύγιον τῆς διπλοΐδος τοῦ Σαοὺλ
λαθραίως. |
5
Οἱ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ εἶπαν πρὸς
αὐτόν· <ἰδού, ἔφθασεν
ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν
ὁ Κύριος ἀπεφάσισε καὶ σοῦ
παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια τὸν ἐχθρόν
σου. Κάμε λοιπὸν εἰς αὐτὸν ὅ,τι
σοῦ φαίνεται καλόν>. Ὁ Δαυὶδ
ἐσηκώθηκε, ἐπλησίασε τὸν κοιμώμενον
Σαοὺλ καὶ ἀφήρεσε ἕνα ἄκρον
ἀπὸ τὸ ἐπανωφόρι τοῦ Σαοὺλ
κρυφίως. |
5
Μόλις λοιπὸν εἶδαν τὸν Σαούλ, εἶπαν
εἰς τὸν Δαβὶδ οἱ ἄνδρες του:
<Νά, ἦλθεν ἐπὶ τέλους ἡ ἡμέρα,
ποὺ σοῦ εἶπεν ὁ Κύριος ὅτι θὰ
παραδώσῃ τὸν ἐχθρόν σου εἰς
τὰ χέρια σου, διὰ νὰ τοῦ φερθῇς
ὅπως νομίζεις καλύτερον>. Καὶ ἐσηκώθη
ὁ Δαβὶδ καὶ ἔκοψε κρυφὰ τὴν
ἄκρην ἀπὸ τὸν μανδύαν τοῦ Σαούλ.
|
6
Καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα καὶ
ἐπάταξε καρδία Δαυὶδ αὐτόν,
ὅτι ἀφεῖλε τὸ πτερύγιον τῆς
διπλοΐδος αὐτοῦ, |
6
Κατόπιν ὅμως ὁ Δαυὶδ ἠσθάνθη
μεγάλην στενοχωρίαν εἰς τὴν καρδίαν
του, διότι ἀφήρεσε τὸ ἄκρον
ἀπὸ τὸ ἐπανωφόρι τοῦ Σαούλ.
|
6
Ἀμέσως ὅμως μετὰ ἀπὸ αὐτὸ
ἠσθάνθη ὁ Δαβὶδ ἔλεγχον συνειδήσεως
καὶ ἐπόνεσε πολύ, ἐπειδὴ ἔκοψε
τὴν ἄκρην τοῦ μανδύου τοῦ Σαοὺλ
καὶ ἔβλαψεν, ἔστω καὶ ὀλίγον,
τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ.
|
7
καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τοὺς ἄνδρας
αὐτοῦ· μηδαμῶς μοι παρὰ Κυρίου,
εἰ ποιήσω τὸ ρῆμα τοῦτο τῷ
κυρίῳ μου τῷ χριστῷ Κυρίου ἐπενέγχαι
χεῖρά μου ἐπ' αὐτόν, ὅτι
χριστὸς Κυρίου ἐστὶν οὗτος·
|
7
Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς ἄνδρας του·
<ποτὲ νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ
ὁ Κύριος καὶ κάμω τὸ πρᾶγμα
αὐτό, τὸ κακόν ποὺ ὑπονοεῖτε,
εἰς τὸν κύριόν μου τὸν Σαούλ,
ὁ ὁποῖος ἔχει χρισθῆ βασιλεὺς
ἀπὸ τὸν Θεόν. Ποτὲ ἐγὼ
δὲν θὰ βάλω τὸ χέρι μου εἰς
αὐτόν, διὰ νὰ τὸν φονεύσω,
διότι αὐτὸς ἔχει χρισθῆ ἀπὸ
τὸν Κύριον ὡς βασιλεὺς καὶ εἶναι
βασιλεύς>. |
7
Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τοὺς
ἄνδρας του: <Μὴ γένοιτο ποτὲ νὰ
μὲ ἀφήσῃ ὁ Κύριος νὰ κάνω
αὐτὸ τὸ κακὸν καὶ να σηκώσω
τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ κυρίου μου
καὶ νὰ σκοτώσω τὸν χριστὸν Κυρίου·
διότι αὐτὸς ἐχρίσθη εἰς τὸ
βασιλικὸν ἀξίωμα ἀπὸ τὸν Κύριον>.
|
8
καὶ ἔπεισε Δαυὶδ τοὺς ἄνδρας
αὐτοῦ ἐν λόγοις καὶ οὐκ
ἔδωκεν αὐτοῖς ἀναστάντας θανατῶσαι
τὸν Σαούλ. Καὶ ἀνέστη Σαοὺλ
καὶ κατέβη τὴν ὁδόν.
|
8
Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἔπεισεν
ὁ Δαυὶδ τοὺς ἄνδρας του καὶ
δὲν τοὺς ἀφῆκε νὰ ξεσηκωθοῦν
καὶ νὰ φονεύσουν τὸν Σαούλ.
Ὁ Σαοὺλ ἔπειτα ἐσηκώθηκε καὶ
κατέβαινε τὴν ὁδὸν αὐτοῦ.
|
8
Καὶ ἔπεισε μὲ τὰ λόγια του ὁ
Δαβὶδ τοὺς ἄνδρας του καὶ δὲν
τοὺς ἐπέτρεψε νὰ σηκωθοῦν καὶ
νὰ σκοτώσουν τὸν Σαούλ. Καὶ ἐσηκώθη
κατόπιν ὁ Σαοὺλ καὶ ἐπῆρε τὸν
κατήφορον καὶ ἀπεμακρύνθη. |
9
Καὶ ἀνέστη Δαυὶδ ὀπίσω
αὐτοῦ τοῦ σπηλαίου, καὶ
ἐβόησε Δαυὶδ ὀπίσω Σαοὺλ
λέγων· κύριε βασιλεῦ· καὶ
ἐπέβλεψε Σαοὺλ εἰς τὰ ὀπίσω
αὐτοῦ, καὶ ἔκυψε Δαυὶδ ἐπὶ
πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
|
9
Ὁ Δαυὶδ ἐσηκώθη ἀπὸ τὸ
σπήλαιον ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀναχώρησιν
τοῦ Σαοὺλ καὶ ἐφώναξε πίσω
ἀπὸ αὐτὸν λέγων· <κύριε,
βασιλεῦ!> Ὁ Σαοὺλ ἐγύρισε
τὴν κεφαλὴν πρὸς τὰ ὀπίσω
καὶ τότε ὁ Δαυὶδ ἔσκυψε τὸ
πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν
καὶ προσεκύνησε τὸν Σαούλ.
|
9
Ἐσηκώθη ὅμως καὶ ὁ Δαβὶδ
ἀπὸ πίσω του καὶ ἐστάθη ἔξω
ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ ἐφωναξε
δυνατὰ ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαοὺλ
καὶ ἔλεγε: <Κύριε, βασιλεῦ!> Καὶ
ἔστρεψε τὸ βλέμμα του πρὸς τὰ πίσω
του ὁ Σαούλ, καὶ μόλις ἀντελήφθη ὁ
Δαβὶδ ὅτι τὸν εἶδεν ὁ βασιλεύς,
ἔσκυψε τὸ πρόσωπόν του κατὰ γῆς καὶ
τὸν προσεκύνησε. |
10
Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Σαούλ·
ἱνατί ἀκούεις τῶν λόγων
τοῦ λαοῦ λεγόντων· ἰδοὺ
Δαυὶδ ζητεῖ τὴν ψυχήν σου;
|
10
Εἶπε δὲ ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν
Σαούλ· <διατὶ πείθεσαι εἰς
τὰς συκοφαντίας ἀνθρώπων ἀναξιοπίστων,
οἱ ὁποῖοι σου λέγουν: Ιδού,
ὁ Δαυὶδ ζητεῖ τὴν ζωήν σου.
|
10
Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν
Σαούλ: <Διατὶ δίδεις ἐμπιστοσύνην εἰς
τὰ λόγια ἐκείνων, ποὺ λέγουν ὅτι ὁ
Δαβὶδ θέλει νὰ σὲ σκοτώση;
|
11
Ἰδοὺ ἐν τῇ ἡμέρα ταύτῃ
ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου ὡς
παρέδωκέ σε Κύριος σήμερον εἰς
χεῖράς μου ἐν τῷ σπηλαίῳ,
καὶ οὐκ ἠβουλήθην ἀποκτεῖναί
σε καὶ ἐφεισάμην σου καὶ εἶπα·
οὐκ ἐποίσω χεῖρά μου ἐπὶ
κύριόν μου, ὅτι χριστὸς Κυρίου
οὗτός ἐστι. |
11
Ἰδού, κατὰ τὴν ἡμέραν
αὐτὴν εἶδες μὲ τὰ μάτια
σου, ὅτι ὁ Κύριος σήμερον σὲ
εἶχε παραδώσει εἰς τὰ χέρια
μου μέσα εἰς τὸ σπήλαιον. Δὲν
ἠθέλησα ὅμως νὰ σὲ φονεύσω.
Σὲ ἐλυπήθην. Ἐσκέφθην καὶ
εἶπα· Δὲν θὰ ἀπλώσω ἐγὼ
τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ κυρίου
καὶ βασιλέως μου, διὰ νὰ τὸν
φονεύσω. Διότι αὐτὸς ἔχει χρισθῆ
βασιλεὺς ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ
Θεόν. |
11
Νά, αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἡμέραν
εἶδαν τὰ μάτια σου ὅτι σὲ παρέδωσε
σήμερα ὁ Κύριος εἰς τὰ χέριά μου μέσα εἰς
τὸ σπήλαιον καὶ ἠθέλησα νὰ σὲ
σκοτώσω. Σὲ λυπήθηκα καὶ εἶπα: <Δὲν
θὰ σηκώσω τὸ χέρι μου διὰ νὰ σκοτώσω
τὸν κύριόν μου, διότι αὐτὸς εἶναι
χρισμένος ἀπὸ τὸν Κύριον>.
|
12
Καὶ ἰδοὺ τὸ πτερύγιον τῆς
διπλοΐδος σου ἐν τῇ χειρί μου· ἐγὼ
ἀφῄρηκα τὸ πτερύγιον καὶ οὐκ
ἀπέκταγκά σε. Καὶ γνῶθι καὶ
ἰδὲ σήμερον ὅτι οὐκ ἔστι
κακία ἐν τῇ χειρί μου οὐδὲ
ἀσέβεια καὶ ἀθέτησις, καὶ
οὐχ ἡμάρτηκα εἰς σέ· καὶ
σὺ δεσμεύεις τὴν ψυχήν μου λαβεῖν
αὐτήν. |
12
Ἰδοὺ δὲ τὸ ἄκρον ἀπὸ
τὸ ἐπανωφόρι σου εὑρίσκεται
εἰς τὰ χέρια μου. Ἐγὼ σοῦ
ἀφήρεσα τὴν ἄκραν αὐτὴν
τοῦ ἐνδύματός σου καὶ δὲν
σὲ ἐφόνευσα. Ἰδὲ λοιπὸν
σήμερον καὶ μάθε ὅτι δὲν ὑπάρχει
εἰς τὴν καρδίαν μου καμμία κακὴ
διάθεσις ἐναντίον σου, οὔτε ἀσέβεια,
οὔτε ἐπανάστασις. Μάθε ὅτι δὲν
σοῦ ἔχω πταίσει εἰς τίποτε.
Ἐσὺ ὅμως μὲ κατατρέχεις καὶ
μοῦ στήνεις παγίδας, διὰ νὰ
μοῦ ἀφαιρέσῃς τὴν ζωήν.
|
12
Αὐτὰ ποὺ σοῦ λέγω εἶναι ἀληθινά,
διότι νά, κρατῶ εἰς τὸ χέρι μου τὴν
ἄκρην ἀπὸ τὸν μανδύαν σου. Ἔκοψα
ὁ ἴδιος τὸ κόμματι αὐτό, ἀλλ’
ὅμως δὲν σὲ ἐσκότωσα. Πρόσεξε
αὐτὰ ποὺ σοῦ λέγω καὶ κατάλαβε
τὸ σήμερα ὅτι δὲν ἔχω ἐχθρικὴν
διάθεσιν ἐναντίον σου. Δὲν ἔδειξα ἀπέναντί
σου ἀσέβειαν καὶ ἀντίδρασιν καὶ
δὲν ἔχω κάνει κανένα κακὸν εἰς βάρος
σου. Σὺ ὅμως κάνεις τὸ πᾶν διὰ
νὰ μὲ συλλάβῃς καὶ νὰ μὲ
σκοτώσῃς. |
13
Δικάσαι Κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ
καὶ σοῦ, καὶ ἐκδικήσαι με Κύριος
ἐκ σοῦ· καὶ ἡ χείρ μου
οὐκ ἔσται ἐπὶ σοί,
|
13
Ἄς κρίνῃ καὶ ἂς δικάσῃ
ὁ Κύριος μεταξὺ σοῦ καὶ ἐμοῦ.
Ἂς μοῦ ἀποδώσῃ ὁ Κύριος
τὸ δίκαιον ἀπέναντί σου. Τὸ
ἰδικόν μου ὅμως χέρι ποτὲ δὲν
θὰ πέσῃ φονικὸν ἐναντίον
σου. |
13
Εἴθε νὰ δικάσῃ καὶ νὰ κρίνῃ
ὁ Κύριος μεταξὺ ἐμοῦ καὶ σοῦ.
Καὶ ἂς ἐκδικηθῇ ὁ Κύριος τὴν
ἀδικίαν σου εἰς βάρος μου. Τὸ ἀφήνω
εἰς Ἐκεῖνον. Ἐγὼ δὲν πρόκειται
νὰ σηκώσω ποτὲ τὸ χέρι μου ἐνάντιον
σου, διὰ νὰ σὲ σκοτώσω.
|
14
καθὼς λέγεται ἡ παραβολὴ ἡ ἀρχαία·
ἐξ ἀνόμων ἐξελεύσεται πλημμέλεια·
καὶ ἡ χείρ μου οὐκ ἔσται ἐπὶ
σέ. |
14
Ὅπως λέγει καὶ κάποια ἀρχαία
παροιμία: Ἀπὸ τοὺς κακοὺς προέρχεται
ἡ κακία. Ἐγὼ ὅμως δὲν
θὰ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐπάνω
σου. |
14
Γνωρίζεις ἀσφαλῶς τὴν ἀρχαίαν παροιμίαν,
ποὺ λέγει: <Ἀπὸ τοὺς παρανόμους
προέρχεται παρανομία>. Τὸ ἐπαναλαμβάνω: Δὲν
θὰ ἀπλώσω τὸ χέρι μου ἐναντίον
σου. |
15
Καὶ νῦν ὀπίσω τίνος σὺ
ἐκπορεύῃ, βασιλεῦ Ἰσραήλ;
Ὀπίσω τίνος καταδιώκεις σύ;
Ὀπίσω κυνὸς τεθνηκότος καὶ ὀπίσω
ψύλλου ἑνός; |
15
Τώρα δὲ σὲ ἐρωτῶ, βασιλεῦ
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἐναντίον
τίνος ἐπιτίθεσαι; Ποιὸν σὺ ὁ
βασιλεὺς καταδιώκεις; Καταδιώκεις ἐμέ,
ὁ ὁποῖος εἶμαι ἕνα ψόφιο
σκυλί, ἔνας ψύλλος; |
15
Θέλω ὅμως νά σου εἰπῶ κάτι ἀκόμη
τὴν στιγμὴν αὐτήν: Πίσω ἀπὸ
ποῖον τρέχεις, βασιλεῦ τοῦ Ἰσραήλ;
Ποῖον καταδιώκεις; Κυνηγᾷς ἕνα ψόφιο σκυλὶ
ἢ ἕνα ψύλλον; Σὺ εἶσαι βασιλεύς, ἐνῷ
ἐγὼ δὲν εἶμαι τίποτε!
|
16
Γένοιτο Κύριος εἰς κριτὴν καὶ
δικαστὴν ἀνὰ μέσον ἐμοῦ
καὶ ἀνὰ μέσον σοῦ· ἴδοι
Κύριος καὶ κρίναι τὴν κρίσιν
μου καὶ δικάσαι μοι ἐκ χειρός σου.
|
16
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ γίνῃ
κριτὴς καὶ δικαστὴς μεταξὺ ἐμοῦ
καὶ σοῦ. Ὁ Κύριος ἂς ἴδῃ,
ἂς κρίνῃ καὶ ἂς μὲ ὑπερασπισθῇ
καὶ ἂς μὲ γλυτώσῃ ἀπὸ
τὰ δικά σου τὰ χέρια>.
|
16
Ἂς γίνῃ ὁ Κύριος κριτὴς καὶ
δικαστὴς μεταξὺ ἐμοῦ καὶ σοῦ.
Ἂς ἰδῇ ὁ Κύριος καὶ ἂς
κρίνῃ τὴν ὑπόθεσίν μου. Καὶ ἂς
ἐκδικηθῇ ἐκεῖνος τὴν ἀδικίαν
σου εἰς βάρος μου καὶ ἂς μὲ σώσῃ
ἀπὸ τὸ χέρι σου>. |
17
Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Δαυὶδ
τὰ ρήματα ταῦτα λαλῶν πρὸς Σαούλ,
καὶ εἶπε Σαούλ· ἡ φωνῇ
σου αὕτη τέκνον Δαυίδ; Καὶ ᾖρε
Σαοὺλ τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ
ἔκλαυσε. |
17
Ὅταν ἐτελείωσεν ὁ Δαυὶδ τὰ
λόγια αὐτὰ πρὸς τὸν Σαούλ,
εἶπεν ὁ Σαούλ· <παιδί μου
Δαυίδ, αὐτὴ εἶναι ἡ φωνή
σου;> Καὶ ἔβγαλε μεγάλην φωνὴν
ὁ Σαοὺλ καὶ ἔκλαυσε.
|
17
Καὶ μόλις ἐτελείωσεν ὁ Δαβὶδ
τὰ λόγια αὐτά, ποὺ εἶχε νὰ εἰπῇ
πρὸς τὸν Σαούλ, ἀπεκρίθη ὁ Σαούλ:
<Ἰδική σου εἶναι ἡ φωνὴ αὐτή,
παιδί μου Δαβίδ;> Καὶ ἐφώναξε δυνατὰ
ὁ Σαοὺλ καὶ ἔκλαυσε.
|
18
Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς Δαυίδ·
δίκαιος σὺ ὑπὲρ ἐμέ, ὅτι
σὺ ἀνταπέδωκάς μοι ἀγαθά,
ἐγὼ δὲ ἀνταπέδωκά σοι
κακά. |
18
Εἶπε δὲ πρὸς τὸν Δαυίδ·
<σὺ Δαυίδ εἶσαι πολὺ καλύτερος
ἀπὸ ἐμέ, διότι μὲ εὐεργετεῖς
μὲ πολλὰ ἀγαθά, ἐγὼ δὲ
ἀντὶ τῶν εὐεργεσιῶν σου σοῦ
ἀνταπέδωκα κακά. |
18
Εἶπε δὲ ἐπίσης ὁ Σαοὺλ πρὸς
τὸν Δαβίδ: <Σὺ εἶσαι πολὺ πιὸ
δίκαιος καὶ καλύτερος ἀπὸ ἐμέ, διότι
σὺ μοῦ ἐφέρθης μὲ καλωσύνην,
μολονότι ἐγὼ σοῦ ἔκανα κακόν.
|
19
Καὶ σὺ ἀπήγγειλάς μοι σήμερον
ἃ ἐποίησάς μοι ἀγαθά,
ὡς ἀπέκλεισέ με Κύριος εἰς
χεῖράς σου σήμερον καὶ οὐκ ἀπέκτεινάς
με· |
19
Σὺ μοῦ εἶπες σήμερον τὸ καλόν,
τὸ ὁποῖον μοῦ ἔκαμες, ὅταν
ὁ Θεὸς μὲ παρέδωσεν εἰς τὰ
χέρια σου καὶ δὲν μὲ ἐφόνευσες.
|
19
Μοῦ ἐφανέρωσες μάλιστα σήμερα καὶ
τὶ καλὸν μοῦ ἔκανες μὲ τὸ
ὅτι δὲν μὲ ἐσκότωσες, ἐνῷ
μὲ ἔκλεισεν ὁ Κύριος μέσα εἰς τὰ
χέρια σου σήμερα. |
20
καὶ ὅτι εἰ εὕροι τις τὸν ἐχθρὸν
αὐτοῦ ἐν θλίψει καὶ ἐκπέμψει
αὐτὸν ἐν ὁδῷ ἀγαθῇ,
καὶ Κύριος ἀποτίσει αὐτῷ
ἀγαθά, καθὼς πεποίηκας σήμερον.
|
20
Ἐκεῖνος δὲ ὁ ὁποῖος θὰ
εὕρῃ τὸν ἐχθρόν του εἰς
δύσκολον θέσιν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν
δὲν θὰ ἠμπορῇ νὰ τοῦ ξεφύγῃ
καὶ τὸν ἀφήσῃ νὰ φύγῃ
ἐλεύθερος εἰς τὸν δρόμον του,
ὅπως ἔκαμες σὺ σήμερον, θὰ ἀμειφθῇ
μὲ πολλὰ ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν
Κύριον. |
19
Μοῦ ἐφανέρωσες μάλιστα σήμερα καὶ
τὶ καλὸν μοῦ ἔκανες μὲ τὸ
ὅτι δὲν μὲ ἐσκότωσες, ἐνῷ
μὲ ἔκλεισεν ὁ Κύριος μέσα εἰς τὰ
χέρια σου σήμερα. |
21
Καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ γινώσκω
ὅτι βασιλεύων βασιλεύσεις καὶ στήσεται
ἐν χειρί σου ἡ βασιλεία Ἰσραήλ.
|
21
Καὶ τώρα ἰδού, ἐγὼ γνωρίζω
ὅτι σὺ ὀπωσδήποτε θὰ γίνῃς
βασιλεὺς καὶ μὲ τὸ δικό σου
χέρι θὰ στερεωθῇ ἡ βασιλεία
τῶν Ἰσραηλιτῶν. |
21
Τὸ βλέπω τώρα καὶ τὸ καταλαβαίνω ὅτι
θὰ γίνῃς σὺ ὁπωσδήποτε βασιλεὺς
καὶ ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Ἰσραὴλ
θὰ εἶναι στερεὰ μέσα εἰς τὰ
χέρια σου. |
22
Καὶ νῦν ὄμοσόν μοι ἐν Κυρίῳ
ὅτι οὐκ ἐξολοθρεύσεις τὸ σπέρμα
μου ὀπίσω μου, οὐκ ἀφανιεῖς
τὸ ὄνομά μου ἐκ τοῦ οἴκου
τοῦ πατρός μου. |
22
Ὁρκίσου μου λοιπὸν σήμερον ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου, ὅτι δὲν θὰ ἐξολοθρεύσῃς
τοὺς ἀπογόνους μου καὶ δὲν θὰ
ἐξαφανίσῃς τὸ ὄνομά μου
ἀπὸ τὸν πατρικόν μου οἶκον>.
|
22
Θέλω λοιπὸν τώρα νὰ μοῦ ὁρκισθῇς
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτι δὲν θὰ
ἐξοντώσῃς τοὺς ἀπογόνους μου,
οὔτε θὰ ἑξαφανίσῃς τὸ
ὄνομά μου ἀπὸ τὴν πατρικήν μου οἰκογένειαν>.
|
23
Καὶ ὤμοσε Δαυὶδ τῷ Σαούλ. Καὶ
ἀπῆλθε Σαοὺλ εἰς τὸν τόπον
αὐτοῦ, καὶ Δαυὶδ καὶ οἱ
ἄνδρες αὐτοῦ ἀνέβησαν εἰς
τὴν Μεσσαρὰ στενήν. |
23
Ὁ Δαυὶδ ὡρκίσθη εἰς τὸν
Σαοὺλ ὅτι ἔτσι θὰ πράξῃ.
Ὁ Σαοὺλ ἐπανῆλθεν εἰς τὴν
πόλιν του ὁ δὲ Δαυὶδ καὶ οἱ
ἄνδρες του ἀνεχώρησαν εἰς τὰς
στενωποὺς τῆς Μεσσαρᾶς. |
23
Καὶ ὡρκίσθη τότε ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ
ἐμπρὸς εἰς τὸν Σαούλ. Καὶ μετὰ
ταῦτα ἀνεχώρησεν ὁ Σαοὺλ καὶ
ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν του, ὁ δὲ
Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες του ἀνέβηκαν
εἰς τὰ στενὰ τῆς Μεσσαρά.
|