Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον ΙΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο μεθ' ἡμέρας πολλὰς καὶ ρῆμα Κυρίου ἐγένετο πρὸς Ἠλιοὺ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ λέγων· πορεύθητι καὶ ὄφθητι τῷ Ἀχαάβ, καὶ δώσω ὑετὸν ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς.
2 Καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ τοῦ ὀφθῆναι τῷ Ἀχαάβ, καὶ ἡ λιμὸς κραταιὰ ἐν Σαμαρείᾳ.
3 Καὶ ἐκάλεσεν Ἀχαὰβ τὸν Ἀβδιοὺ τὸν οἰκονόμον· (καὶ Ἀβδιοὺ ἦν φοβούμενος τὸν Κύριον σφόδρα,
4 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τύπτειν τὴν Ἰεζάβελ τοὺς προφήτας Κυρίου καὶ ἔλαβεν Ἀβδιοὺ ἑκατὸν ἄνδρας προφήτας καὶ κατέκρυψεν αὐτοὺς κατὰ πεντήκοντα ἐν σπηλαίῳ καὶ διέτρεφεν αὐτοὺς ἐν ἄρτῳ καὶ ὕδατι·)
5 και εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς Ἀβδιού· δεῦρο καὶ διέλθωμεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ χειμάρρους, ἐάν πως εὕρωμεν βοτάνην καὶ περιποιησώμεθα ἵππους καὶ ἡμιόνους, καὶ οὐκ ἐξολοθρευθήσονται ἀπὸ τῶν σκηνῶν.
6 Καὶ ἐμέρισαν ἑαυτοῖς τὴν ὁδὸν τοῦ διελθεῖν αὐτήν· Ἀχαὰβ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ μιᾷ καὶ Ἀβδιοὺ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ ἄλλῃ μόνος.
7 Καὶ ἦν Ἀβδιοὺ ἐν τῇ ὁδῷ μόνος, καὶ ἦλθεν Ἠλιοὺ εἰς συνάντησιν αὐτοῦ μόνος· καὶ Ἀβδιοὺ ἔσπευσε καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εἶπεν· εἰ σὺ εἶ αὐτός, κύριέ μου Ἠλιού;
8 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ αὐτῷ· ἐγώ. Πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού.
9 Καὶ εἶπεν Ἀβδιού· τί ἡμάρτηκα, ὅτι δίδως τὸν δοῦλόν σου εἰς χεῖρα Ἀχαὰβ τοῦ θανατῶσαί με;
10 Ζῇ Κύριος ὁ Θεός σου, εἰ ἔστιν ἔθνος ἢ βασιλεία, οὖ οὐκ ἀπέστειλεν ὁ κύριός μου ζητεῖν σε, καὶ εἰ εἶπον· οὐκ ἔστι, καὶ ἐνέπρησε τὴν βασιλείαν καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, ὅτι οὐχ εὕρηκέ σε.
11 Καὶ νῦν σὺ λέγεις· πορεύου, ἀνάγγελλε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού.
12 Καὶ ἔσται ἐὰν ἐγὼ ἀπέλθω ἀπὸ σοῦ, καὶ πνεῦμα Κυρίου ἀρεῖ σε εἰς τὴν γῆν, ἣν οὐκ οἶδα, καὶ εἰσελεύσομαι ἀπαγγεῖλαι τῷ Ἀχαάβ, καὶ οὐχ εὑρήσει σε, καὶ ἀποκτενεῖ με· καὶ ὁ δοῦλός σού ἐστι φοβούμενος τὸν Κύριον ἐκ νεότητος αὐτοῦ.
13 Ἦ οὐκ ἀπηγγέλη σοι τῷ κυρίῳ μου, οἶα πεποίηκα ἐν τῷ ἀποκτείνειν τὴν Ἰεζάβελ τοὺς προφήτας Κυρίου, καὶ ἔκρυψα ἀπὸ τῶν προφητῶν Κυρίου ἑκατὸν ἄνδρας, ἀνὰ πεντήκοντα ἐν σπηλαίῳ, καὶ ἔθρεψα ἐν ἄρτοις καὶ ὕδατι;
14 Καὶ νῦν σὺ λέγεις μοι· πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού· καὶ ἀποκτενεῖ με;
15 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζῇ Κύριος τῶν δυνάμεων, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅτι σήμερον ὀφθήσομαι αὐτῷ.
16 Καὶ ἐπορεύθη Ἀβδιοὺ εἰς συναντὴν τῷ Ἀχαὰβ καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ· καὶ ἐξέδραμεν Ἀχαὰβ καὶ ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν Ἠλιού.
17 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἀχαὰβ τὸν Ἠλιού, καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς Ἠλιού· εἰ σὺ εἶ αὐτὸς ὁ διαστρέφων τὸν Ἰσραήλ;
18 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· οὐ διαστρέφω τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀλλ' ἢ σὺ καὶ οἶκος τοῦ πατρός σου ἐν τῷ καταλιμπάνειν ὑμᾶς τὸν Κύριον Θεὸν ὑμῶν καὶ ἐπορεύθης ὀπίσω τῶν Βααλίμ.
19 Καὶ νῦν ἀπόστειλον, συνάθροισαν πρός με πάντα Ἰσραὴλ εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον καὶ τοὺς προφήτας τῆς αἰσχύνης τετρακοσίους καὶ πεντήκοντα καὶ τοὺς προφήτας τῶν ἀλσῶν τετρακοσίους ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ.
20 Καὶ ἀπέστειλεν Ἀχαὰβ εἰς πάντα Ἰσραὴλ καὶ ἐπισυνήγαγε πάντας τοὺς προφήτας εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον.
21 Καὶ προσήγαγεν Ἠλιοὺ πρὸς πάντας, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἠλιού· ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ' ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; Εἴ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ ὁ Βάαλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ. Καὶ οὐκ ἀπεκρίθη ὁ λαὸς λόγον.
22 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· ἐγὼ ὑπολέλειμμαι προφήτης τοῦ Κυρίου μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται Βάαλ τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·
23 δότωσαν ἡμῖν δύο βόας, καὶ ἐκλεξάσθωσαν ἑαυτοῖς τὸν ἕνα καὶ μελισάτωσαν καὶ ἐπιθέτωσαν ἐπὶ τῶν ξύλων καὶ πῦρ μὴ ἐπιθέτωσαν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸν βοῦν τὸν ἄλλον, καὶ πῦρ οὐ μὴ ἐπιθῶ.
24 Καὶ βοᾶτε ἐν ὀνόματι θεῶν ὑμῶν, καὶ ἐγὼ ἐπικαλέσομαι ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔσται ὁ Θεὸς ὃς ἐὰν ἐπακούσῃ ἐν πυρί, οὗτος Θεός. Καὶ ἀπεκρίθησαν πᾶς ὁ λαὸς καὶ εἶπον· καλὸν τὸ ρῆμα, ὃ ἐλάλησας.
25 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ τοῖς προφήταις τῆς αἰσχύνης· ἐκλέξασθε ἑαυτοῖς τὸν μόσχον τὸν ἕνα καὶ ποιήσατε πρῶτοι, ὅτι πολλοὶ ὑμεῖς, καὶ ἐπικαλέσασθε ἐν ὀνόματι Θεοῦ ὑμῶν καὶ πῦρ μὴ ἐπιθῆτε.
26 Καὶ ἔλαβον τὸν μόσχον καὶ ἐποίησαν καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν ὀνόματι τοῦ Βάαλ ἐκ πρωΐθεν ἕως μεσημβρίας καὶ εἶπον, ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Βάαλ, ἐπάκουσον ἡμῶν· καὶ οὐκ ἦν φωνὴ καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις· καὶ διέτρεχον ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, οὖ ἐποίησαν.
27 Καὶ ἐγένετο μεσημβρία καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης καὶ εἶπεν· ἐπικαλεῖσθε ἐν φωνῇ μεγάλη, ὅτι θεός ἐστιν, ὅτι ἀδολεσχία αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα μή ποτε χρηματίζει αὐτός, ἢ μή ποτε καθεύδει αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται.
28 Καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν φωνῇ μεγάλῃ καὶ κατετέμνοντο κατὰ τὸν ἐθισμὸν αὐτῶν ἐν μαχαίραις καὶ σειρομάσταις ἕως ἐκχύσεως αἵματος ἐπ' αὐτούς·
29 καὶ ἐπροφήτευον ἕως οὗ παρῆλθε τὸ δειλινόν. Καὶ ἐγένετο ὡς ὁ καιρὸς τοῦ ἀναβῆναι τὴν θυσίαν καὶ οὐκ ἦν φωνή. Καὶ ἐλάλησεν Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης πρὸς τοὺς προφήτας τῶν προσοχθισμάτων λέγων· μετάστητε ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸ ὁλοκαύτωμά μου. Καὶ μετέστησαν, καὶ ἀπῆλθον.
30 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· προσαγάγετε πρός με· καὶ προσήγαγε πᾶς ὁ λαὸς πρὸς αὐτόν.
31 Καὶ ἔλαβεν Ἠλιοὺ δώδεκα λίθους κατὰ ἀριθμὸν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὡς ἐλάλησε Κύριος πρὸς αὐτὸν λέγων· Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου.
32 Καὶ ᾠκοδόμησε τοὺς λίθους ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ἰάσατο τὸ θυσιαστήριον τὸ κατεσκαμμένον, καὶ ἐποίησε θάλασσαν χωροῦσαν δύο μετρητὰς σπέρματος κυκλόθεν τοῦ θυσιαστηρίου.
33 Καὶ ἐστοίβασε τὰς σχίδακας ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ὃ ἐποίησε, καὶ ἐμέλισε τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰς σχίδακας καὶ ἐστοίβασεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ εἶπε· λάβετέ μοι τέσσαρας ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐπιχέετε ἐπὶ τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐπὶ τὰς σχίδακας· καὶ ἐποίησαν οὕτως.
34 Καὶ εἶπε· δευτερώσατε· καὶ ἐδευτέρωσαν, καὶ εἶπε· τρισσώσατε· καὶ ἐτρίσσευσαν.
35 Καὶ διεπορεύετο τὸ ὕδωρ κύκλῳ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλησαν ὕδατος.
36 Καὶ ἀνεβόησεν Ἠλιοὺ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰσραήλ, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου σήμερον ἐν πυρί, καὶ γνώτωσαν πᾶς ὁ λαὸς οὗτος ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ ἐγὼ δαῦλός σου καὶ διὰ σὲ πεποίηκα τὰ ἔργα ταῦτα.
37 Ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἐν πυρί, καὶ γνώτω ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεὸς καὶ σὺ ἔστρεψας τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ τούτου ὀπίσω.
38 Καὶ ἔπεσε πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας καὶ τὸ ὕδωρ τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε τὸ πῦρ.
39 Καὶ ἔπεσε πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ εἶπον· ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός.
40 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· συλλάβετε τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ, μηδεὶς σωθήτω ἐξ αὐτῶν· καὶ συνέλαβον αὐτούς, καὶ κατάγει αὐτοὺς Ἠλιοὺ εἰς τὸν χειμάρρουν Κισσῶν καὶ ἔσφαξεν αὐτοὺς ἐκεῖ.
41 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ τῷ Ἀχαάβ· ἀνάβηθι καὶ φάγε καὶ πίε, ὅτι φωνὴ τῶν ποδῶν τοῦ ὑετοῦ.
42 Καὶ ἀνέβη Ἀχαὰβ τοῦ φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ Ἠλιοὺ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Κάρμηλον καὶ ἔκυψεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἔθηκε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀνὰ μέσον τῶν γονάτων αὐτοῦ.
43 Καὶ εἶπε τῷ παιδαρίῳ αὐτοῦ· ἀνάβηθι καὶ ἐπίβλεψον ὁδὸν τῆς θαλάσσης. Καὶ ἐπέβλεψε τὸ παιδάριον καὶ εἶπεν· οὐκ ἔστιν οὐθέν. Καὶ εἶπεν Ἠλιού· καὶ σὺ ἐπίστρεψον ἑπτάκις·
44 καὶ ἐπέστρεψε τὸ παιδάριον ἑπτάκις. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑβδόμῳ καὶ ἰδοὺ νεφέλη μικρὰ ὡς ἴχνος ἀνδρὸς ἀνάγουσα ὕδωρ· καὶ εἶπεν· ἀνάβηθι καὶ εἶπον τῷ Ἀχαάβ· ζεῦξον τὸ ἅρμα σου καὶ κατάβηθι, μὴ καταλάβῃ σε ὁ ὑετός.
45 Καὶ ἐγένετο ἕως ὧδε καὶ ὧδε καὶ ὁ οὐρανὸς συνεσκότασε νεφέλαις καὶ πνεύματι, καὶ ἐγένετο ὑετὸς μέγας· καὶ ἔκλαιε καὶ ἐπορεύετο Ἀχαὰβ ἕως Ἰεζρέελ.
46 Καὶ χεὶρ Κυρίου ἐπὶ τὸν Ἠλιού, καὶ συνέσφιγξε τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἔτρεχεν ἔμπροσθεν Ἀχαάβ εἰς Ἰεζράελ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα ἀπὸ ἀρκετὸν χρόνον, κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τοῦ λιμοῦ, ἐδόθη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἐντολὴ εἰς τὸν Ἠλιού, πρὸς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπε· <πήγαινε, παρουσιάσου εἰς τὸν Ἀχαὰβ καὶ ἐγὼ θὰ δώσω τώρα βροχὴν εἰς τὴν γῆν>.
2 Ὁ Ἠλιοὺ ἐπῆγε πράγματι νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐνῶ ἡ πεῖνα λόγῳ τῆς ἀνομβρίας ἦτο ἀκόμη πολὺ μεγάλη εἰς τὴν Σαμάρειαν.
3 Ὁ Ἀχαὰβ προσεκάλεσε τὰς ἡμέρας ἐκείνας τὸν ἀρχιοικονόμον του, τὸν Ἀβδιοὺ (ὁ ὁποῖος Ἀβδιοὺ ἐφοβεῖτο πάρα πολὺ τὸν Κύριον,
4 καὶ ὅταν ἡ Ἰεζάβελ ἐθανάτωνε τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆρεν ἑκατὸν ἄνδρας προφήτας καὶ τοὺς ἀπέκρυψεν ἀνὰ πεντήκοντα εἰς δύο σπήλαια, ὅπου καὶ τοὺς διέτρεφε μὲ ψωμὶ καὶ νερό).
5 Ὁ Ἀχαὰβ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβδιού· <ἔλα, ἂς περιοδεύσωμεν ἀνὰ τὴν χώραν. Νὰ πάμε εἰς τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ εἰς τοὺς χειμάρρους, μήπως τυχὸν καὶ εὕρωμεν χόρτον, διὰ νὰ θρέψωμεν τοὺς ἵππους καὶ τοὺς ἡμιόνους, διὰ νὰ μὴ ἐξολοθρευθοῦν ἐντελῶς ἀπὸ τοὺς σταύλους>.
6 Ἐμοιράσθησαν μεταξύ των τὸν δρόμον, διὰ νὰ περάσουν τὴν χώραν. Ὁ Ἀχαὰβ ἐπορεύθη εἰς τὸν ἕνα δρόμον καὶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐβάδισεν εἰς τὸν ἄλλον δρόμον μόνος.
7 Ἐνῶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχωροῦσε μόνος του εἰς τὸν δρόμον, ἦλθε πρὸς συνάντησίν του ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ Ἀβδιοὺ ἔσπευσε καὶ προσεκύνησεν αὐτὸν μέχρις ἐδάφους καὶ τοῦ εἶπεν· <ἀλήθεια, σὺ εἶσαι ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠλίας, κύριέ μου;>
8 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι. Πήγαινε καὶ εἶπε εἰς τὸν κύριόν σου· Ἰδού, ἦλθεν ὁ Ἠλιού>.
9 Ὁ Ἀβδιοὺ ἀπήντησεν· <εἰς τί σοῦ ἔπταισα, ποίαν ἁμαρτίαν διέπραξα καὶ παραδίδεις ἐμὲ τὸν δοῦλον σου εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Ἀχαάβ, διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ;
10 Σὲ διαβεβαιῶ ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἔθνος ἢ βασίλειον, ὅπου ὁ κύριός μου ὁ Ἀχαὰβ δὲν ἀπέστειλε, διὰ νὰ σὲ ἀναζητήσῃ. Καὶ ἂν ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦσαν· Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ὁ Ἠλιού, αὐτὸς παρέδιδεν εἰς τὸ πῦρ τὴν βασιλείαν καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, διότι δὲν σὲ ἀνεκάλυπτε.
11 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις, πήγαινε καὶ ἀνάγγειλε εἰς τὸν κύριόν σου, ὅτι ὁ Ἠλίας εἶναι ἐδῶ παρών;
12 Ἐὰν ὅμως συμβῇ, ὥστε καθ' ὃν χρόνον ἐγὼ θὰ φύγω ἀπὸ σέ, διὰ νὰ μεταβῶ εἰς τὸν Ἀχαὰβ καὶ σὲ ἀφαρπάσῃ Πνεῦμα Κυρίου καὶ σὲ μεταφέρῃ εἰς ἄλλην χώραν, τὴν ὁποίαν δὲν γνωρίζω, ἐγὼ δὲ θὰ παρουσιασθῶ, διὰ νὰ ἀναγγείλω εἰς τὸν Ἀχαὰβ ὅτι εἶσαι ἐδῶ καὶ ἐκεῖνος δὲν θὰ σὲ εὕρη, τὸτε ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν του θὰ μὲ θανατώσῃ. Ἐγὼ δὲ ὁ δοῦλος σου φοβοῦμαι τὸν Κύριον ἀνέκαθεν, ἀπὸ τὴν νεαράν μου ἡλικίαν.
13 Ἀσφαλῶς δὲ θὰ ἔχουν γνωστοποιηθῆ εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, ὅσα ἐγὼ ἔκαμα διὰ τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου, ὅταν ἡ Ἰεζάβελ τοὺς ἐθανάτωνε. Ἔκρυψα ἀπὸ τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου ἑκατὸν ἄνδρας, ἀνὰ πεντήκοντα, εἰς δύο σπήλαια καὶ τοὺς ἔθρεψα μὲ ψωμὶ καὶ νερό.
14 Καὶ σὺ τώρα μοῦ λέγεις πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν κύριόν σου, ὅτι ὁ Ἠλίας εἶναι παρών; Ἐκεῖνος ἀσφαλῶς θὰ μὲ θανατώσῃ>.
15 Ὁ Ἠλίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρίσταμαι ὡς δοῦλος, ὅτι σήμερον ὀπωσδήποτε θὰ παρουσιασθῶ εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν κύριόν σου>.
16 Ὁ Ἀβδιού, κατόπιν τῆς ἐντολῆς αὐτῆς τοῦ Ἠλιού, ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Ἠλιού. Ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεξε, διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Ἠλιού.
17 Ὅταν δὲ εἶδε τὸν προφήτην Ἠλίαν τοῦ εἶπεν· <ἀλήθεια, σὺ δὲν εἶσαι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διαστρέφεις τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν;>
18 Ὁ Ἠλιοὺ τοῦ ἀπήντησε· <δὲν διαστρέφω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐγώ, ἀλλὰ σὺ καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ πατρός σου, διότι σεῖς ἔχετε ἐγκαταλείψει Κύριον τὸν Θεόν σας καὶ ἠκολουθήσατε τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων τοῦ Βάαλ.
19 Καὶ τώρα στεῖλε καὶ συγκέντρωσε κοντά μου ὅλους τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸ ὄρος Κάρμηλον, ὅπως ἐπίσης καὶ τοὺς τετρακοσίους πεντήκοντα ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης καὶ τοὺς τετρακοσίους ἄλλους ἱερεῖς τῶν δασῶν τῆς Ἀστάρτης, οἱ ὁποῖοι τρώγουν εἰς τὴν τράπεζαν τῆς Ἰεζάβελ>.
20 Ὁ Ἀχαὰβ ἀπέστειλε πράγματι ἀνθρώπους εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ψευδεῖς προφήτας εἰς τὸ Καρμήλιον ὄρος.
21 Ὁ προφήτης Ἠλίας ἐπλησίασεν ὅλους τοὺς συγκεντρωθέντας ἐκεῖ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἕως πότε ἐσεῖς θὰ χωλαίνετε καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια καὶ θὰ κλίνετε πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ; Ἐὰν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τῶν πατέρων μας εἶναι ἀληθινός, ἀκολουθήσατε αὐτόν. Ἐὰν ὅμως ὁ Βάαλ εἶναι ὁ πραγματικὸς θεός, λατρεύσατε αὐτόν>. Ὁ λαὸς δὲν ἀπήντησε τίποτε εἰς αὐτά.
22 Ὁ δὲ Ἠλιοὺ εἶπε τότε πρὸς τὸν λαόν· <ἐγὼ ἔχω ἀπομείνει ἐδῶ ἐντελῶς μόνος προφήτης τοῦ Κυρίου. Ἐνῶ οἱ μὲν προφῆται τοῦ Βάαλ εἶναι τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα, οἱ δὲ προφῆται τοῦ ἄλσους τῆς Ἀστάρτης εἶναι τετρακόσιοι
23 Ἂς μᾶς δώσουν δύο βόϊδια καὶ ἂς ἐκλέξουν αὐτοὶ ἕνα βόϊδι, ἂς τὸ κόψουν εἰς τεμάχια καὶ ἂς τὸ ἐπιθέσουν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα. Φωτιὰ ὅμως νὰ μὴ ἀνάψουν. Τὸ ἴδιο θὰ κάμω καὶ ἐγὼ εἰς τὸ βόϊδι τὸ ἄλλο καὶ δὲν θὰ ἀνάψω φωτιὰ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου.
24 Σεῖς, οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, θὰ φωνάζετε καὶ θὰ παρακαλῆτε τὸν θεόν σας καὶ ἐγὼ ἐπίσης θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου. Ἐκεῖνος ὁ Θεὸς θὰ εἶναι ἀληθινὸς καὶ πραγματικός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχὴν καὶ θὰ στείλῃ πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον>. Ὅλοι οἱ παριστάμενοι ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ, ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν· <καλὸς εἶναι αὐτὸς ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον μᾶς εἶπες ἂς γίνῃ ἔτσι>.
25 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τοὺς προφήτας τῆς αἰσχύνης· <διαλέξετε σεῖς διὰ τὸν ἑαυτόν σας τὸν ἕνα μόσχον καὶ ἐτοιμάσατό τον σεῖς πρῶτοι, διότι εἶσθε πολλοὶ καὶ ἐπικαλεσθῆτε τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ σας. Φωτιὰ ὅμως νὰ μὴ θέσετε ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον>.
26 Ἐκεῖνοι ἐπῆραν τὸν μόσχον, ἡτοίμασαν αὐτὸν καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸ ὄνομα τοῦ Βάαλ ἀπὸ τὴν πρωίαν ἕως τὴν μεσημβρίαν καὶ ἔλεγαν· <ὦ Βάαλ, ἐπάκουσέ μας. Ἀκουσε τὴν προσευχήν μας, Βάαλ>! Ἀλλὰ ὁ θεός των οὔτε τοὺς ἤκουσεν οὔτε καὶ τοὺς ἀπήντησεν. Ἐκεῖνοι δὲ ἔτρεχαν γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον κατεσκεύασαν, παρακαλοῦντες συνεχῶς τὸν Βάαλ.
27 Ἔφθασεν ἡ μεσημβρία, ὁ δὲ προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, εἰρωνευόμενος αὐτούς, τοὺς εἶπε· <παρακαλέσατε αὐτὸν μὲ ἀκόμη μεγαλυτέραν φωνήν, διότι εἶναι θεός! Ἰσως φλυαρεῖ κάπου, πιθανὸν νὰ εὑρίσκεται πρὸς σωματικήν του ἀνάγκην, δὲν ἀποκλείεται καὶ νὰ κοιμᾶται. Φωνάξτε, διὰ νὰ ἐξυπνήσῃ>!
28 Ἐκεῖνοι ἐκαλοῦσαν τὸν θεόν των μὲ ἀκόμη μεγαλυτέραν φωνὴν καί, κατὰ τὴν εἰδωλολατρικήν των συνήθειαν, κατέκοπτον τὸν ἑαυτόν των μὲ μαχαίρας καὶ μὲ ἀγκαθερὰς λόγχας, μέχρις ὅτου ἔρρεεν ἐπάνω εἰς τὰ σώματά των τὸ αἷμα.
29 Ἐπεκαλοῦντο τὸν θεὸν καὶ προσηύχοντο, μέχρις ὅτου ἦλθε τὸ δειλινόν, ἡ ὥρα δηλαδὴ κατὰ τὴν ὁποίαν προσεφέρετο ἡ ἀπογευματινὴ θυσία πρὸς τὸν θεόν. Ἀλλὰ καμμία ἀπάντησις δὲν ἐδίδετο εἰς αὐτούς. Ὡμίλησε τότε ὁ Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης πρὸς τοὺς προφήτας τῶν βδελυρῶν θεῶν λέγων· <ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ αὐτοῦ τώρα καὶ ἐγὼ θὰ ἑτοιμάσω τὸν μόσχον διὰ τὸ ὁλοκαύτωμά μου>. Ἐκεῖνοι ἀπεμακρύνθησαν ὀλίγον καὶ ἀπεχώρησαν ἀπὸ ἐκεῖ.
30 Εἶπε τότε ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· <πλησιάσατε ἐδῶ κοντά μου>. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἐπλησίασε πρὸς αὐτόν.
31 Ἐπῆρεν ὁ Ἠλιοὺ δώδεκα λίθους, κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως εἶχεν ὁμιλήσει ὁ Κύριος τότε πρὸς τὸν Ἰακὼβ λέγων· <Ἰσραὴλ θὰ εἶναι πλέον τὸ ὄνομά σου>.
32 Καὶ ἔκτισε μὲ τοὺς λίθους αὐτοὺς θυσιαστήριον ἐπ' ὀνόματι τοῦ Κυρίου. Ξαναέκτισε δηλαδὴ καὶ ἀνεκαίνισεν ἐκεῖ προηγούμενον θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον εἶχε καταστροφῆ. Ἔκαμεν ἐπίσης γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τοῦτο μεγάλο αὐλάκι, ποὺ ἐχωροῦσε δύο μετρητὰς νεροῦ (25 περίπου κιλά).
33 Ἐστοίβασε τὰ σχισμένα ξύλα ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό, ποὺ εἶχε κάμει, ἐτεμάχισε τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἔθεσε τὰ τεμάχια τοῦ ζώου ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα, ποὺ εἶχε στοιβάσει εἰς τὸ θυσιαστήριον, καὶ εἶπε· <φέρετέ μου τέσσαρας ὑδρίας νερὸ καὶ χύσατέ το ἐπάνω εἰς τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ εἰς τὰ ξύλα>. Ἐκεῖνοι δὲ ἔκαμαν, ὅπως τοὺς εἶπεν.
34 Ὁ Ἠλίας εἶπε· <κάμετε τὸ ἴδιο διὰ δευτέραν φοράν>. Καὶ διὰ δευτέραν φορὰν ἔρριψαν νερό. Εἶπε πάλιν· <διὰ τρίτην φορὰν τὸ ἴδιο>. Καὶ ἐκεῖνοι ἔχυσαν νερὸ διὰ τρίτην φοράν.
35 Τὸ νερό, ποὺ ἐχύθη, ἔτρεχεν ὁλόγυρα ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐγέμισε τὸ αὐλάκι νερό.
36 Ὁ Ἠλίας προσηυχήθη μὲ μεγάλην κραυγὴν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· <Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραήλ, ἄκουσε τὴν προσευχήν μου. Κύριε, ἄκουσε σήμερον τὴν προσευχήν μου καὶ στεῖλε πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό, διὰ νὰ γνωρίσῃ ὅλος αὐτὸς ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐγώ δὲ εἶμαι δοῦλος σου καὶ πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός σου καὶ κατόπιν ἰδικῆς σου ἐντολῆς ἔκαμα αὐτὰ τὰ ἔργα.
37 Ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἀποστέλλων πῦρ καὶ ἂς μάθῃ ὅλος ὁ λαὸς αὐτός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεὸς καὶ σὺ μετέστρεψες τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ σὲ ἀκολουθῇ>.
38 Ἔπεσε δὲ τότε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν παρὰ Κυρίου, τὸ ὁποῖον κατέφαγε τὰ τεμάχια τοῦ πρὸς ὁλοκαύτωσιν ζώου, τὰ ξύλα καὶ τὸ ὕδωρ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν αὔλακα. Ἀκόμη δὲ κατέφαγε καὶ τοὺς λίθους, ἔγλειψε δὲ καὶ αὐτὸ τὸ χῶμα.
39 Ὅλος ὁ λαός, ὅταν εἶδε τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα, ἔπεσεν εἰς τὸ ἔδαφος, προσεκύνησαν τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν· <ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μας, αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς Θεός>.
40 Εἶπε δὲ τότε ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· <συλλάβετε τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ. Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ διασωθῇ>. Οἱ ἄνδρες συνέλαβαν τοὺς ἱερεῖς, ὁ δὲ Ἠλίας τοὺς κατεβίβασεν εἰς τὸν χείμαρρον Κισσῶν, ὅπου καὶ τοὺς ἔσφαξεν.
41 Εἶπε κατόπιν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἀχαάβ· <σήκω, φάγε καὶ πίε, διότι ἀκούεται ὁ θόρυβος τῆς ἐρχομένης βροχῆς, σὰν πόδια πεζοπορούντων>.
42 Ὁ Ἀχαὰβ ἀνέβη εἰς κάποιο ἐκεῖ ὕψωμα, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ. Ὁ δὲ Ἠλιοὺ ἀνέβη εἰς μίαν κορυφὴν τοῦ Καρμήλου, ἔσκυψεν εἰς τὴν γῆν, ἔθεσε τὸ πρόσωπόν του ἀνάμεσα εἰς τὰ γόνατά του καὶ προσηύχετο.
43 Κατόπιν ὁ Ἠλιοὺ εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του· <ἀνέβα εἰς ἕνα ὕψωμα καὶ στρέψε τὰ βλέμματά σου πρὸς δυσμάς, πρὸς τὸ μέρος τῆς θαλάσσης>. Ὁ ὑπηρέτης ἀνέβη πράγματι, ἐγύρισε τὸ βλέμμα του πρὸς τὴν θάλασσαν καὶ εἶπε· <δὲν ὑπάρχει τίποτε>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπήντησε· <πήγαινε καὶ ἔλα ἑπτὰ φοράς>.
44 Ὁ ὑπηρέτης ἐπῆγε καὶ ἦλθεν ἑπτὰ φοράς. Κατὰ δὲ τὴν ἑβδόμην φοράν, ἰδοὺ ἐφάνη μία μικρὰ νεφέλη, τὸ μέγεθος τῆς ὁποίας ἦτο σὰν τὸ ἴχνος ποὺ ἀφήνει τὸ πάτημα ἀνδρὸς καὶ αὐτὴ προεμήνυε βροχήν. Ὁ Ἠλίας εἶπε τότε εἰς τὸν ὑπηρέτην του· <πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἀχαάβ· Ζεῦξε τὸ ἅρμα σου καὶ κατέβα, μήπως σὲ προλάβῃ ἡ βροχὴ εἰς τὸν δρόμον>.
45 Δὲν ἐπέρασε πολλὴ ὥρα καὶ ὁ οὐρανὸς ἐσκοτείνιασεν ἀπὸ τὰ πολλὰ νέφη, ποὺ ἔφερεν ὁ ἄνεμος. Καὶ ἀμέσως ἔπιασε μεγάλη βροχή. Ὁ δὲ Ἀχαὰβ ἐπορεύετο κλαίων πρὸς τὴν πόλιν του Ἰεζράελ.
46 Δύναμις δὲ τοῦ Κυρίου ὑπῆρχεν εἰς τὸν Ἠλιού, ὁ ὁποῖος ἔζωσε τὸ φόρεμά του εἰς τὴν μέσην του, ἔφθασε καὶ ἐπροσπέρασε τὸν Ἀχαάβ, ἕως τὴν πόλιν Ἰεζράελ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ ἀπὸ πολὺν καιρὸν συνέβη τοῦτο: Κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τοῦ λιμοῦ κατέφθασε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν Προφήτην: <Πήγαινε καὶ παρουσιάσου ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐγὼ δὲ θὰ στείλω βροχὴν εἰς τὴν γῆν>.
2 Ὁ Ἠλίας ἐπῆγε διὰ νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Ἀχαάβ. Ἡ δὲ πεῖνα εὑρίσκετο τότε εἰς μεγάλην ἕξαρσιν εἰς τὴν Σαμάρειαν.
3 Ἔτσι ὁ Ἀχαὰβ ἐκάλεσε τὸν Ἀβδιού, ὁ ὁποῖος ἦταν (ὁ ἀρχιμάγειρος ἢ) ὁ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ του οἴκου. (Ὁ δὲ Ἀβδιοὺ ἦταν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐσέβετο βαθύτατα καὶ ἐλάτρευε μὲ εἰλικρίνειαν τὸν Κύριον.
4 Ὅταν δὲ ἡ Ἰεζάβελ ἐθανάτωνε τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆρε ἑκατὸ προφῆτες καὶ τοὺς ἔκρυψεν ἀνὰ πενῆντα εἰς κάθε σπήλαιον καὶ τοὺς διέτρεφε μὲ ψωμὶ καὶ νερό).
5 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβδιού: <Ἐμπρός· ἂς πάμε ἔξω καὶ ἂς περιοδεύσωμεν τὴν χώραν· ἂς πάμε εἰς τὶς πηγὲς τῶν νερῶν καὶ εἰς τοὺς χειμάρρους, μήπως εὕρωμεν χορτάρι διὰ νὰ δώσωμεν εἰς τὰ ἄλογα καὶ τοὺς ἡμιόνους, ὥστε νὰ γλυτώσωμεν τὰ ζῶα αὐτὰ ἀπὸ τὴν πεῖναν καὶ νὰ μὴ ἐξολοθρευθοῦν ἀπὸ τοὺς στάβλους.
6 Ἔτσι ἐμοίρασαν τὴν χώραν μεταξύ των διὰ νὰ τὴν περάσουν (βαδίσουν) καὶ νὰ ἀναζητήσουν χορτάρι. Ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐπροχώρησε πρὸς τὴν μίαν κατεύθυνσιν καὶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχώρησε πρὸς τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν μόνος του.
7 Ἄλλα νά! Καθὼς ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχωροῦσε εἰς τὸν δρόμον μόνος, ἦλθεν ἔξαφνα ὁ Ἠλίας πρὸς συνάντησίν του· ἦταν δὲ καὶ ὁ Ἠλίας μόνος. Ἀμέσως ὁ Ἀβδιοὺ ἔτρεξε καὶ ἔπεσε μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν προσκυνῶν εὐλαβικὰ καὶ ταπεινὰ τὸν Ἠλίαν καὶ εἶπε: <Σὺ εἶσαι, κύριέ μου, ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠλίας;>
8 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Ναί· ἐγὼ εἶμαι! Πήγαινε καὶ πὲς εἰς τὸν κύριον σου τὸν Ἀχαάβ· <νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Ἠλίας>.
9 Ὁ Ἀβδιοὺ ὅμως τοῦ εἶπε: <Τί ἁμαρτίαν ἔκαμα, ὥστε νὰ παραδώσῃς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου εἰς τὰ χέρια τοῦ Ἀχαὰβ διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ;
10 Ὁ Θεός σου εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει ὅσα σὲ βεβαιώνω· δὲν ὑπάρχει ἔθνος ἢ βασιλεία, εἰς τὰ ὁποῖα νὰ μὴ ἔστειλεν ὁ κύριός μου (ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ) ἀνθρώπους ἰδικούς του διὰ νὰ ἐρευνήσουν καὶ νὰ σὲ ἀναζητήσουν. Ὅταν δὲ ὁ κυβερνήτης μιᾶς χώρας ἔλεγε <δὲν εὑρίσκεται ἐδῶ ὁ Ἠλίας>, ὁ Ἀχαὰβ ἐπυρπολοῦσε τὸ βασίλειον ἐκεῖνο καὶ τὶς χῶρες του, διότι δὲν σὲ εὕρισκεν ἐκεῖ. Τόσον μένος ἔχει ἐναντίον σου.
11 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις· <πήγαινε καὶ ἀνάγγειλε εἰς τὸν κύριόν σου· να, ὁ Ἠλίας ἐδῶ εἶναι!>
12 Διότι θὰ συμβῇ τοῦτο: Μόλις ἐγὼ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ σέ, διὰ νὰ μεταφέρω τὴν εἴδησιν αὐτὴν εἰς τὸν κύριόν μου, Πνεῦμα Κυρίου θὰ σὲ σηκώσῃ καὶ θὰ σὲ μεταφέρῃ μὲ τρόπον ὑπερφυσικὸν εἰς τόπον, τὸν ὁποῖον δὲν γνωρίζω. Ἔτσι, ὅταν θὰ φθάσω καὶ θὰ ἀναγγείλω τὴν εἴδησιν εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐκεῖνος δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ σὲ εὕρῃ, καὶ τότε θὰ μὲ φονεύσῃ. Ἀλλ’ ὅπως γνωρίζεις, ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, σέβομαι βαθύτατα τὸν Κύριον καὶ τὸν λατρεύω μὲ εἰλικρίνειαν ἀπὸ τὰ νεανικά μου χρόνια· διὰ τοῦτο εἶμαι χρήσιμος εἰς τὴν κρίσιμον αὐτὴν ἐποχὴν διὰ τὴν θρησκείαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
13 Ἢ μήπως δὲν ἐγνωστοποιήθη εἰς σέ, τὸν κύριόν μου, τὶ ἔκαμα, ὅταν ἡ Ἰεζάβελ ἐσκότωνε τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου; Δὲν σοῦ εἶπαν ὅτι ἐπῆρα καὶ ἔκρυψα ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου ἑκατὸ ἄνδρες; Ὅτι τοὺς ἔκρυψα ἀνὰ πενῆντα εἰς κάθε σπήλαιον καὶ τοὺς ἔθρεψα ἐκεῖ μὲ ψωμὶ καὶ νερό;
14 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις: <Πήγαινε, πὲς εἰς τὸν κύριόν σου τὸν Ἀχαάβ· νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Ἠλίας>. Νὰ τοῦ ἀναγγείλω τέτοιαν εἴδησιν καὶ νὰ μὲ φονεύσῃ;>
15 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ζωντανοῦ Κυρίου τῶν οὐρανίων καὶ ἐπιγείων δυνάμεων, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ὑπηρετῶ, σὲ βεβαιώνω ὅτι σήμερα θὰ παρουσιασθῶ ὁπωσδήποτε ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀχαάβ>.
16 Μετὰ τὴν ρητὴν αὐτὴν βεβαίωσιν τοῦ Ἠλία ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆγε διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ ἀνήγγειλε τὴν εἴδησιν διὰ τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Προφήτου. Τότε ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεξε καὶ ἐπῆγε διὰ να συναντήσῃ τὸν Ἠλίαν.
17 Τότε συνέβη τοῦτο: Μόλις ὁ Ἀχαὰβ εἶδε τὸν Ἠλίαν, τοῦ εἶπε: <Σὺ δὲν εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος παραπλανᾷς, ἀναστατώνεις καὶ διαφθείρεις τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν;>
18 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Δὲν παραπλανῶ, ἀναστατώνω καὶ δὲν διαφθείρω ἐγὼ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἀλλὰ σύ, ὁ Ἀχαάβ, καὶ ἡ πατρική σου οἰκογένεια· διότι σεῖς ἐγκατελείψατε τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν Θεόν σας, καὶ ἀκολουθήσατε τὴν εἰδωλολατρικὴν θρησκείαν τὸν βδελυκτοῦ Βάαλ.
19 Δι' αὐτὸ στεῖλε τώρα ἀνθρώπους καὶ συγκέντρωσε ἐμπρός μου ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸ Καρμήλιον ὄρος· συγκέντρωσε ἐπίσης καὶ τοὺς τετρακοσίους πενῆντα προφῆτες τῆς αἰσχύνης (τοῦ Βάαλ) καὶ τοὺς τετρακοσίους προφῆτες τῶν ἱερῶν εἰδωλολατρικῶν ἀλσῶν (τῆς Ἀστάρτης), οἱ ὁποῖοι τρώγουν ἀπὸ χορηγίαν, ποὺ τοὺς προσφέρει ἡ βασίλισσα Ἰεζάβελ>.
20 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἔστειλεν ἀνθρώπους εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς προφῆτες εἰς τὸ Καρμήλιον ὅρος.
21 Ὅταν συνεκεντρώθησαν ὅλοι, ὁ Ἠλίας τοὺς ἐπλησίασε καὶ τοὺς εἶπε: <Μέχρι πότε σεῖς θὰ κουτσαίνετε καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια καὶ θὰ ἀμφιταλαντεύεσθε πότε πρὸς τὰ ἐδῶ καὶ πότε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ θὰ μένετε ἀναποφάσιστοι; Ἐὰν ὁ Κύριος εἶναι ὁ πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός, ἀκολουθῆστε τον καὶ λατρεύσετέ τον· ἐὰν εἶναι πραγματικὸς ὁ Βάαλ, τότε ἀκολουθῆστε αὐτόν>! Ἀλλ’ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς δὲν ἀπάντησε οὔτε λέξιν.
22 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν λαόν: <Ἐγώ, μόνος ἐγώ, ἔχω ἀπομείνει ἐντελῶς μόνος προφήτης τοῦ Κυρίου, ἐνῷ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ εἶναι τετρακόσιοι πενῆντα καὶ οἱ προφῆται τῶν ἱερῶν εἰδωλολατρικῶν ἀλσῶν (τῆς Ἀστάρτης) τετρακόσιοι.
23 Ἂς μᾶς δώσουν λοιπὸν δύο βόδια. Καὶ αὐτοί (οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ καὶ τῆς Ἀστάρτης) ἂς διαλέξουν διὰ τοὺς ἑαυτούς των τὸ ἕνα· καὶ ἂς τὸ σφάξουν καὶ ἂς τὸ κόψουν κομμάτια καὶ ἂς τὰ βάλουν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα τοῦ θυσιαστηρίου, ὅμως νὰ μὴ ἀνάψουν φωτιὰ εἰς τὰ ξύλα. Ἐγὼ δὲ θὰ ἑτοιμάσω πρὸς θυσίαν τὸ ἄλλο βόδι· καὶ δὲν θὰ ἀνάψω φωτιὰ εἰς τὸ θυσιαστήριον.
24 Καὶ σεῖς παρακαλέσατε δυνατὰ τοὺς θεούς σας, ἐγὼ δὲ θὰ παρακαλέσω τὸν Κύριον, τὸν Θεόν μου. Καὶ ὁ θεός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχὴν καὶ θὰ στείλῃ φωτιά, αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός>. Εἰς τὴν πρότασιν αὐτὴν τοῦ Ἠλία ἀπεκρίθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ εἶπαν: <Καλὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ εἶπες. Ἐγκρίνομεν τὴν πρότασιν>.
25 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τοὺς προφῆτες τῆς αἰσχύνης (τοῦ Βάαλ): <Διαλέξετε διὰ τοὺς ἑαυτούς σας τὸ ἕνα μοσχάρι καὶ ἐτοιμάστε το διὰ θυσίαν πρῶτοι, διότι σεῖς εἶσθε πολλοί· καὶ παρακαλέσατε τὸν θεόν σας, ἀλλὰ μὴ ἀνάψετε φωτιὰ εἰς τὰ ξύλα>.
26 Ἐκεῖνοι ἐπῆραν τὸ μοσχάρι καὶ τὸ ἐτοίμασαν καὶ ἐπαρακαλοῦσαν τὸν Βάαλ ἀπὸ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ μεσημέρι καὶ ἔλεγαν: <Ὦ Βάαλ· ἄκουσέ μας μὲ προσοχήν· ἄκουσε τὴν προσευχήν μας!> Ἀλλ’ οὔτε ἀπάντησις τοὺς ἐδόθη οὔτε καὶ ἡ προσευχή των ἔγινε ἀκουστή. Καθὼς ἔλεγαν αὐτὰ καὶ ἐπαρακαλοῦσαν νὰ τοὺς ἀκούσῃ ὁ Βάαλ, ἐγύριζαν γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ποὺ εἶχαν κατασκευάσει.
27 Ἔγινε δὲ μεσημέρι· καὶ ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, διὰ νὰ δείξῃ τὴν πλήρη ἀδυναμίαν τῶν εἰδώλων τοῦ Βάαλ, τοὺς ἐχλεύασε καὶ εἶπε: <Παρακαλεῖτε τὸν Βάαλ μὲ δυνατώτερη φωνή, διότι εἶναι θεός! Κάποιαν φλυαρίαν ἢ ρεμβασμὸν θὰ ἒχῃ· ἴσως ἀνακουφίζεται ἀπὸ σωματικήν του ἀνάγκην· ἢ πιθανὸν καὶ νὰ κοιμᾶται! Φωνάξετε δυνατά, ὥστε νὰ ξυπνήσῃ καὶ νὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχήν σας!>
28 Ἔτσι οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ προσηύχοντο μὲ ἰσχυρὰν φωνὴν καὶ κατὰ τὴν συνήθειάν των κατεκόπτοντο μὲ μαχαίρια καὶ νυστέρια (μικρὰ μαχαίρια, λόγχες), μέχρις ὅτου ἔτρεχεν αἷμα ἀπὸ τὸ σῶμα τους.
29 Καὶ συνέχιζαν νὰ προσεύχωνται δυνατὰ μὲ αὐτὸν τὸν ὀργιαστικὸν καὶ αἱματηρὸν τρόπον, μέχρις ὅτου ἦλθε τὸ δειλινόν· μέχρι τὴν ὥραν ποὺ προσεφέρετο ἡ ἀπογευματινὴ θυσία (περὶ τὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα). Ἀλλὰ δὲν ἔπαιρναν καμμίαν ἀπάντησιν. Τότε ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης ἐμίλησε πρὸς τοὺς προφῆτες - ἱερεῖς τῆς εἰδωλολατρίας καὶ εἶπε: <Παραμερίστε τώρα· εἰς τὸ ἑξῆς θὰ ἑτοιμάσω καὶ θὰ προσφέρω ἐγὼ τὴν ἰδικήν μου θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος>. Καὶ ἐκεῖνοι παρεμέρισαν καὶ ἔφυγαν.
30 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἰσραηλιτικόν λαόν: <Ἐλᾶτε κοντά μου· πλησιάστε>. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἐπλησίασε καὶ συνεκεντρώθη κοντά του.
31 Ὁ Ἠλίας ἐπῆρε δώδεκα πέτρες, κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν δώδεκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως εἶχε μιλήσει παλαιὰ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Θὰ ὀνομάζεσαι πλέον Ἰσραήλ>.
32 Καὶ ὁ Ἠλίας μὲ τὶς δώδεκα αὐτές πέτρες ἔκτισε θυσιαστήριον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου· ἐπεσκεύασε τὸ ἐρειπωμένον θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἀπὸ παλαιά. Γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον ἔσκαψεν ἐπίσης τάφρον, ἡ ὁποία ἐχωροῦσε περίπου δεκατέσσερα (ἕως εἴκοσι) κιλὰ νεροῦ.
33 Κατόπιν ἐστοίβασε τὶς σχίζες τῶν ξύλων ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον ποὺ ἔκτισε, καὶ ἐκομμάτιασε τὸ μοσχάρι, ποὺ θὰ προσέφερεν ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ τὸ ἔβαλε ἐπάνω εἰς τὰ κομμένα ξύλα. Ἀφοῦ ἐτακτοποίησεν ὅλα ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον, εἶπε: <Πάρετε καὶ φέρετέ μου τέσσερις στάμνες γεμᾶτες νερὸ καὶ χύσετε τὸ νερὸ ἐπάνω εἰς τὸ κρέας, ποὺ θὰ προσφερθῇ ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ ἐπάνω εἰς τὶς σχίζες τῶν ξύλων>. Καὶ ἐκεῖνοι ἔκαμαν, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς διέταξεν ὁ Ἠλίας.
34 Ὁ Ἠλίας τότε τοὺς εἶπε: <Κάμετε τὸ ἴδιον διὰ δευτέραν φοράν>. Ἐκεῖνοι τὸ ἔκαμαν διὰ δευτέραν φοράν. Καὶ τοὺς εἶπε πάλιν: <Κάμετέ το καὶ διὰ τρίτην φοράν>. Ἐκεῖνοι τὸ ἐπανέλαβαν διὰ τρίτην φοράν!
35 Καὶ τὸ νερὸ ἐχύνετο καὶ ἔτρεχε γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ὥστε ἡ τάφρος ἐγέμισεν ἀπὸ νερόν!
36 Τότε ὁ Ἠλίας προσηυχήθη μὲ φωνὴν δυνατὴν πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε: <Κύριε, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραὴλ (τοῦ Ἰακώβ), ἄκουσε μὲ προσοχὴν σήμερα (αὐτὴν τὴν ὥραν) τὴν προσευχήν μου, Κύριε, καὶ ἀπάντησέ μου στέλλοντας φωτιά, ὥστε νὰ μάθῃ καὶ βεβαιωθῇ ὅλος αὐτὸς ὁ λαός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὅτι ἐγὼ εἶμαι δοῦλος ἰδικός σου καὶ ὅτι ἔκαμα ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα κατόπιν τῆς ἰδικῆς σου ἐντολῆς.
37 Ἄκουσέ με μὲ προσοχήν, Κύριε· ἄκουσέ με μὲ προσοχὴν καὶ ἀπάντησέ μου στέλλοντας φωτιά, διὰ νὰ μάθῃ καὶ βεβαιωθῇ ὁ λαὸς αὐτός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ παντοδύναμος Κύριος καὶ ὁ ἀληθινὸς Θεός· ὅτι σὺ εἶσαι αὐτὸς ποὺ μετέστρεψες τὴν καρδιὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ λατρεύῃ καὶ πάλιν Σέ>!
38 Καὶ ἔπεσεν ἀμέσως φωτιά, τὴν ὁποίαν ἔστειλεν ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν οὐρανόν, καὶ ἡ φωτιὰ κατέκαυσεν ἐντελῶς, ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὰ κομμάτια τοῦ ζώου, ποὺ προσεφέρετο ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ τὶς σχίζες τῶν ξύλων· τὸ νερό, ποὺ εὐρίσκετο εἰς τὴν τάφρον, τὸ ἐστέγνωσεν ἐντελῶς, καὶ ἀσβεστοποίησε τὶς πέτρες τοῦ θυσιαστηρίου· ἡ φωτιὰ ἔγλειψε καὶ ἐκαψάλισε καὶ αὐτὸ τὸ χῶμα!
39 Μετὰ τὸ καταπληκτικὸν αὐτὸ θαῦμα ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἔπεσε μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν, προσκυνῶντας εὐλαβικὰ καὶ ταπεινά, καὶ μὲ μίαν φωνὴν εἶπαν: <Ἀληθινά! Ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός!>
40 Τότε ὁ Ἠλίας διέταξε τὸν λαὸν καὶ εἶπε: <Συλλάβετε τοὺς προφῆτες τοῦ Βάαλ· κανεὶς δὲν πρέπει νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτούς>. Οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς συνέλαβαν ὅλους καὶ ὁ Ἠλίας τοὺς παρέλαβε καὶ τοὺς κατέβασε ἀπὸ τὸ Καρμήλιον ὅρος εἰς τὸν χείμαρρον Κισσῶν καὶ τοὺς ἔσφαξεν ἐκεῖ!
41 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Ἀνέβα, φάγε καὶ πίε, διότι ἀκούεται βουητὸ πολλῆς βροχῆς, ποὺ ἔρχεται· βουητὸ ὅπως τὸ ποδοβολητό>.
42 Ἐνῷ ὁ Ἀχαὰβ ἀνέβη εἰς κάποιο ὕψωμα διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ, ὁ Ἠλίας ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους Κάρμηλον καὶ ἔσκυψε εἰς τὴν γῆν καὶ ἔβαλε τὸ πρόσωπόν του μεταξὺ τῶν γονάτων του.
43 Καὶ ἀφοῦ προσηυχήθη ἔτσι θερμά, εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του: <Ἀνέβα τώρα καὶ κύτταξε πρὸς τὰ δυτικά, πρὸς τὸ μέρος τῆς Μεσογείου θαλάσσης>. Ὁ ὑπηρέτης ἀνέβη, ἐκύτταξε πρὸς τὰ δυτικὰ καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Δὲν ὑπάρχει τίποτε· δὲν βλέπω τίποτε>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε καὶ ἔλα ἑπτὰ φορές>.
44 Καὶ ὁ ὑπηρέτης ἐπῆγε καὶ ἐπέστρεψεν ἑπτὰ φορὲς καὶ τὴν ἑβδόμην φορὰν συνέβη τοῦτο: Νά· ἐφάνη ἕνα μικρὸν σύννεφον, τὸ μέγεθος τοῦ ὁποίου ἦταν τόσον, ὅσον τὸ ἴχνος ποὺ ἀφήνει τὸ πέλμα ἑνὸς ἀνδρός, καὶ τὸ σύννεφον αὐτὸ ἐπρομηνοῦσε βροχήν. Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του: <Ἀνέβα καὶ πὲς εἰς τὸν Ἀχαάβ· (ἐτοίμασε καὶ ζεῦξε τὸ ἅρμα σου καὶ κατέβα ἀπὸ τὸ ὄρος, διὰ νὰ μὴ σὲ προλάβῃ καὶ σὲ ἀνακόψῃ ἡ βροχή>.
45 Ἐν τῷ μεταξὺ συνέβη τοῦτο: Μέσα σὲ λίγο χρονικὸν διάστημα ὁ οὐρανὸς ἐσκοτείνιασε ἀπὸ μαῦρα πυκνὰ νέφη, ὁ ἄνεμος ἄρχισε νὰ φυσᾷ καὶ ἐξέσπασε πλούσια καὶ καταρρακτώδης βροχή. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεχε μὲ τὸ ἅρμα του καὶ ἐπήγαινε κλαίγοντας πρὸς τὴν πόλιν Ἰεζράελ.
46 Τὸ δὲ προστατευτικὸν καὶ παντοδύναμον χέρι τοῦ Κυρίου ἦταν μὲ τὸν Ἠλίαν. Καὶ αὐτὸς ἐζώσθη καλὰ καὶ ἔσφιξε τὸ φόρεμά του εἰς τὴν μέσην του διὰ νὰ τρέχῃ ἐλεύθερα· καὶ παρὰ τὸν κόπον καὶ τὴν ἠλικίαν του, ἐπροσπέρασε καὶ ἔτρεχεν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ ἅρμα τοῦ Ἀχαὰβ μέχρι τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως Ἰεζράελ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο μεθ' ἡμέρας πολλὰς καὶ ρῆμα Κυρίου ἐγένετο πρὸς Ἠλιοὺ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ λέγων· πορεύθητι καὶ ὄφθητι τῷ Ἀχαάβ, καὶ δώσω ὑετὸν ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς.	πειτα ἀπὸ ἀρκετὸν χρόνον, κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τοῦ λιμοῦ, ἐδόθη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἐντολὴ εἰς τὸν Ἠλιού, πρὸς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶπε· <πήγαινε, παρουσιάσου εἰς τὸν Ἀχαὰβ καὶ ἐγὼ θὰ δώσω τώρα βροχὴν εἰς τὴν γῆν>.	ετὰ ἀπὸ πολὺν καιρὸν συνέβη τοῦτο: Κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τοῦ λιμοῦ κατέφθασε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν Προφήτην: <Πήγαινε καὶ παρουσιάσου ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐγὼ δὲ θὰ στείλω βροχὴν εἰς τὴν γῆν>.
2 Καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ τοῦ ὀφθῆναι τῷ Ἀχαάβ, καὶ ἡ λιμὸς κραταιὰ ἐν Σαμαρείᾳ.	2 Ὁ Ἠλιοὺ ἐπῆγε πράγματι νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐνῶ ἡ πεῖνα λόγῳ τῆς ἀνομβρίας ἦτο ἀκόμη πολὺ μεγάλη εἰς τὴν Σαμάρειαν.	2 Ὁ Ἠλίας ἐπῆγε διὰ νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Ἀχαάβ. Ἡ δὲ πεῖνα εὑρίσκετο τότε εἰς μεγάλην ἕξαρσιν εἰς τὴν Σαμάρειαν.
3 Καὶ ἐκάλεσεν Ἀχαὰβ τὸν Ἀβδιοὺ τὸν οἰκονόμον· (καὶ Ἀβδιοὺ ἦν φοβούμενος τὸν Κύριον σφόδρα,	3 Ὁ Ἀχαὰβ προσεκάλεσε τὰς ἡμέρας ἐκείνας τὸν ἀρχιοικονόμον του, τὸν Ἀβδιοὺ (ὁ ὁποῖος Ἀβδιοὺ ἐφοβεῖτο πάρα πολὺ τὸν Κύριον,	3 Ἔτσι ὁ Ἀχαὰβ ἐκάλεσε τὸν Ἀβδιού, ὁ ὁποῖος ἦταν (ὁ ἀρχιμάγειρος ἢ) ὁ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ του οἴκου. (Ὁ δὲ Ἀβδιοὺ ἦταν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐσέβετο βαθύτατα καὶ ἐλάτρευε μὲ εἰλικρίνειαν τὸν Κύριον.
4 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τύπτειν τὴν Ἰεζάβελ τοὺς προφήτας Κυρίου καὶ ἔλαβεν Ἀβδιοὺ ἑκατὸν ἄνδρας προφήτας καὶ κατέκρυψεν αὐτοὺς κατὰ πεντήκοντα ἐν σπηλαίῳ καὶ διέτρεφεν αὐτοὺς ἐν ἄρτῳ καὶ ὕδατι·)	4 καὶ ὅταν ἡ Ἰεζάβελ ἐθανάτωνε τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆρεν ἑκατὸν ἄνδρας προφήτας καὶ τοὺς ἀπέκρυψεν ἀνὰ πεντήκοντα εἰς δύο σπήλαια, ὅπου καὶ τοὺς διέτρεφε μὲ ψωμὶ καὶ νερό).	4 Ὅταν δὲ ἡ Ἰεζάβελ ἐθανάτωνε τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆρε ἑκατὸ προφῆτες καὶ τοὺς ἔκρυψεν ἀνὰ πενῆντα εἰς κάθε σπήλαιον καὶ τοὺς διέτρεφε μὲ ψωμὶ καὶ νερό).
5 και εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς Ἀβδιού· δεῦρο καὶ διέλθωμεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ χειμάρρους, ἐάν πως εὕρωμεν βοτάνην καὶ περιποιησώμεθα ἵππους καὶ ἡμιόνους, καὶ οὐκ ἐξολοθρευθήσονται ἀπὸ τῶν σκηνῶν.	5 Ὁ Ἀχαὰβ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβδιού· <ἔλα, ἂς περιοδεύσωμεν ἀνὰ τὴν χώραν. Νὰ πάμε εἰς τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ εἰς τοὺς χειμάρρους, μήπως τυχὸν καὶ εὕρωμεν χόρτον, διὰ νὰ θρέψωμεν τοὺς ἵππους καὶ τοὺς ἡμιόνους, διὰ νὰ μὴ ἐξολοθρευθοῦν ἐντελῶς ἀπὸ τοὺς σταύλους>.	5 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβδιού: <Ἐμπρός· ἂς πάμε ἔξω καὶ ἂς περιοδεύσωμεν τὴν χώραν· ἂς πάμε εἰς τὶς πηγὲς τῶν νερῶν καὶ εἰς τοὺς χειμάρρους, μήπως εὕρωμεν χορτάρι διὰ νὰ δώσωμεν εἰς τὰ ἄλογα καὶ τοὺς ἡμιόνους, ὥστε νὰ γλυτώσωμεν τὰ ζῶα αὐτὰ ἀπὸ τὴν πεῖναν καὶ νὰ μὴ ἐξολοθρευθοῦν ἀπὸ τοὺς στάβλους.
6 Καὶ ἐμέρισαν ἑαυτοῖς τὴν ὁδὸν τοῦ διελθεῖν αὐτήν· Ἀχαὰβ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ μιᾷ καὶ Ἀβδιοὺ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ ἄλλῃ μόνος.	6 Ἐμοιράσθησαν μεταξύ των τὸν δρόμον, διὰ νὰ περάσουν τὴν χώραν. Ὁ Ἀχαὰβ ἐπορεύθη εἰς τὸν ἕνα δρόμον καὶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐβάδισεν εἰς τὸν ἄλλον δρόμον μόνος.	6 Ἔτσι ἐμοίρασαν τὴν χώραν μεταξύ των διὰ νὰ τὴν περάσουν (βαδίσουν) καὶ νὰ ἀναζητήσουν χορτάρι. Ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐπροχώρησε πρὸς τὴν μίαν κατεύθυνσιν καὶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχώρησε πρὸς τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν μόνος του.
7 Καὶ ἦν Ἀβδιοὺ ἐν τῇ ὁδῷ μόνος, καὶ ἦλθεν Ἠλιοὺ εἰς συνάντησιν αὐτοῦ μόνος· καὶ Ἀβδιοὺ ἔσπευσε καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εἶπεν· εἰ σὺ εἶ αὐτός, κύριέ μου Ἠλιού;	7 Ἐνῶ ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχωροῦσε μόνος του εἰς τὸν δρόμον, ἦλθε πρὸς συνάντησίν του ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ Ἀβδιοὺ ἔσπευσε καὶ προσεκύνησεν αὐτὸν μέχρις ἐδάφους καὶ τοῦ εἶπεν· <ἀλήθεια, σὺ εἶσαι ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠλίας, κύριέ μου;>	7 Ἄλλα νά! Καθὼς ὁ Ἀβδιοὺ ἐπροχωροῦσε εἰς τὸν δρόμον μόνος, ἦλθεν ἔξαφνα ὁ Ἠλίας πρὸς συνάντησίν του· ἦταν δὲ καὶ ὁ Ἠλίας μόνος. Ἀμέσως ὁ Ἀβδιοὺ ἔτρεξε καὶ ἔπεσε μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν προσκυνῶν εὐλαβικὰ καὶ ταπεινὰ τὸν Ἠλίαν καὶ εἶπε: <Σὺ εἶσαι, κύριέ μου, ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠλίας;>
8 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ αὐτῷ· ἐγώ. Πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού.	8 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι. Πήγαινε καὶ εἶπε εἰς τὸν κύριόν σου· Ἰδού, ἦλθεν ὁ Ἠλιού>.	8 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Ναί· ἐγὼ εἶμαι! Πήγαινε καὶ πὲς εἰς τὸν κύριον σου τὸν Ἀχαάβ· <νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Ἠλίας>.
9 Καὶ εἶπεν Ἀβδιού· τί ἡμάρτηκα, ὅτι δίδως τὸν δοῦλόν σου εἰς χεῖρα Ἀχαὰβ τοῦ θανατῶσαί με;	9 Ὁ Ἀβδιοὺ ἀπήντησεν· <εἰς τί σοῦ ἔπταισα, ποίαν ἁμαρτίαν διέπραξα καὶ παραδίδεις ἐμὲ τὸν δοῦλον σου εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Ἀχαάβ, διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ;	9 Ὁ Ἀβδιοὺ ὅμως τοῦ εἶπε: <Τί ἁμαρτίαν ἔκαμα, ὥστε νὰ παραδώσῃς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου εἰς τὰ χέρια τοῦ Ἀχαὰβ διὰ νὰ μὲ θανατώσῃ;
10 Ζῇ Κύριος ὁ Θεός σου, εἰ ἔστιν ἔθνος ἢ βασιλεία, οὖ οὐκ ἀπέστειλεν ὁ κύριός μου ζητεῖν σε, καὶ εἰ εἶπον· οὐκ ἔστι, καὶ ἐνέπρησε τὴν βασιλείαν καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, ὅτι οὐχ εὕρηκέ σε.	10 Σὲ διαβεβαιῶ ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἔθνος ἢ βασίλειον, ὅπου ὁ κύριός μου ὁ Ἀχαὰβ δὲν ἀπέστειλε, διὰ νὰ σὲ ἀναζητήσῃ. Καὶ ἂν ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦσαν· Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ὁ Ἠλιού, αὐτὸς παρέδιδεν εἰς τὸ πῦρ τὴν βασιλείαν καὶ τὰς χώρας αὐτῆς, διότι δὲν σὲ ἀνεκάλυπτε.	10 Ὁ Θεός σου εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει ὅσα σὲ βεβαιώνω· δὲν ὑπάρχει ἔθνος ἢ βασιλεία, εἰς τὰ ὁποῖα νὰ μὴ ἔστειλεν ὁ κύριός μου (ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ) ἀνθρώπους ἰδικούς του διὰ νὰ ἐρευνήσουν καὶ νὰ σὲ ἀναζητήσουν. Ὅταν δὲ ὁ κυβερνήτης μιᾶς χώρας ἔλεγε <δὲν εὑρίσκεται ἐδῶ ὁ Ἠλίας>, ὁ Ἀχαὰβ ἐπυρπολοῦσε τὸ βασίλειον ἐκεῖνο καὶ τὶς χῶρες του, διότι δὲν σὲ εὕρισκεν ἐκεῖ. Τόσον μένος ἔχει ἐναντίον σου.
11 Καὶ νῦν σὺ λέγεις· πορεύου, ἀνάγγελλε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού.	11 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις, πήγαινε καὶ ἀνάγγειλε εἰς τὸν κύριόν σου, ὅτι ὁ Ἠλίας εἶναι ἐδῶ παρών;	11 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις· <πήγαινε καὶ ἀνάγγειλε εἰς τὸν κύριόν σου· να, ὁ Ἠλίας ἐδῶ εἶναι!>
12 Καὶ ἔσται ἐὰν ἐγὼ ἀπέλθω ἀπὸ σοῦ, καὶ πνεῦμα Κυρίου ἀρεῖ σε εἰς τὴν γῆν, ἣν οὐκ οἶδα, καὶ εἰσελεύσομαι ἀπαγγεῖλαι τῷ Ἀχαάβ, καὶ οὐχ εὑρήσει σε, καὶ ἀποκτενεῖ με· καὶ ὁ δοῦλός σού ἐστι φοβούμενος τὸν Κύριον ἐκ νεότητος αὐτοῦ.	12 Ἐὰν ὅμως συμβῇ, ὥστε καθ' ὃν χρόνον ἐγὼ θὰ φύγω ἀπὸ σέ, διὰ νὰ μεταβῶ εἰς τὸν Ἀχαὰβ καὶ σὲ ἀφαρπάσῃ Πνεῦμα Κυρίου καὶ σὲ μεταφέρῃ εἰς ἄλλην χώραν, τὴν ὁποίαν δὲν γνωρίζω, ἐγὼ δὲ θὰ παρουσιασθῶ, διὰ νὰ ἀναγγείλω εἰς τὸν Ἀχαὰβ ὅτι εἶσαι ἐδῶ καὶ ἐκεῖνος δὲν θὰ σὲ εὕρη, τὸτε ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν του θὰ μὲ θανατώσῃ. Ἐγὼ δὲ ὁ δοῦλος σου φοβοῦμαι τὸν Κύριον ἀνέκαθεν, ἀπὸ τὴν νεαράν μου ἡλικίαν.	12 Διότι θὰ συμβῇ τοῦτο: Μόλις ἐγὼ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ σέ, διὰ νὰ μεταφέρω τὴν εἴδησιν αὐτὴν εἰς τὸν κύριόν μου, Πνεῦμα Κυρίου θὰ σὲ σηκώσῃ καὶ θὰ σὲ μεταφέρῃ μὲ τρόπον ὑπερφυσικὸν εἰς τόπον, τὸν ὁποῖον δὲν γνωρίζω. Ἔτσι, ὅταν θὰ φθάσω καὶ θὰ ἀναγγείλω τὴν εἴδησιν εἰς τὸν Ἀχαάβ, ἐκεῖνος δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ σὲ εὕρῃ, καὶ τότε θὰ μὲ φονεύσῃ. Ἀλλ’ ὅπως γνωρίζεις, ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, σέβομαι βαθύτατα τὸν Κύριον καὶ τὸν λατρεύω μὲ εἰλικρίνειαν ἀπὸ τὰ νεανικά μου χρόνια· διὰ τοῦτο εἶμαι χρήσιμος εἰς τὴν κρίσιμον αὐτὴν ἐποχὴν διὰ τὴν θρησκείαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
13 Ἦ οὐκ ἀπηγγέλη σοι τῷ κυρίῳ μου, οἶα πεποίηκα ἐν τῷ ἀποκτείνειν τὴν Ἰεζάβελ τοὺς προφήτας Κυρίου, καὶ ἔκρυψα ἀπὸ τῶν προφητῶν Κυρίου ἑκατὸν ἄνδρας, ἀνὰ πεντήκοντα ἐν σπηλαίῳ, καὶ ἔθρεψα ἐν ἄρτοις καὶ ὕδατι;	13 Ἀσφαλῶς δὲ θὰ ἔχουν γνωστοποιηθῆ εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, ὅσα ἐγὼ ἔκαμα διὰ τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου, ὅταν ἡ Ἰεζάβελ τοὺς ἐθανάτωνε. Ἔκρυψα ἀπὸ τοὺς προφήτας τοῦ Κυρίου ἑκατὸν ἄνδρας, ἀνὰ πεντήκοντα, εἰς δύο σπήλαια καὶ τοὺς ἔθρεψα μὲ ψωμὶ καὶ νερό.	13 Ἢ μήπως δὲν ἐγνωστοποιήθη εἰς σέ, τὸν κύριόν μου, τὶ ἔκαμα, ὅταν ἡ Ἰεζάβελ ἐσκότωνε τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου; Δὲν σοῦ εἶπαν ὅτι ἐπῆρα καὶ ἔκρυψα ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ Κυρίου ἑκατὸ ἄνδρες; Ὅτι τοὺς ἔκρυψα ἀνὰ πενῆντα εἰς κάθε σπήλαιον καὶ τοὺς ἔθρεψα ἐκεῖ μὲ ψωμὶ καὶ νερό;
14 Καὶ νῦν σὺ λέγεις μοι· πορεύου, λέγε τῷ κυρίῳ σου· ἰδοὺ Ἠλιού· καὶ ἀποκτενεῖ με;	14 Καὶ σὺ τώρα μοῦ λέγεις πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν κύριόν σου, ὅτι ὁ Ἠλίας εἶναι παρών; Ἐκεῖνος ἀσφαλῶς θὰ μὲ θανατώσῃ>.	14 Καὶ τώρα σὺ μοῦ λέγεις: <Πήγαινε, πὲς εἰς τὸν κύριόν σου τὸν Ἀχαάβ· νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Ἠλίας>. Νὰ τοῦ ἀναγγείλω τέτοιαν εἴδησιν καὶ νὰ μὲ φονεύσῃ;>
15 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζῇ Κύριος τῶν δυνάμεων, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅτι σήμερον ὀφθήσομαι αὐτῷ.	15 Ὁ Ἠλίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρίσταμαι ὡς δοῦλος, ὅτι σήμερον ὀπωσδήποτε θὰ παρουσιασθῶ εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν κύριόν σου>.	15 Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ζωντανοῦ Κυρίου τῶν οὐρανίων καὶ ἐπιγείων δυνάμεων, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ὑπηρετῶ, σὲ βεβαιώνω ὅτι σήμερα θὰ παρουσιασθῶ ὁπωσδήποτε ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἀχαάβ>.
16 Καὶ ἐπορεύθη Ἀβδιοὺ εἰς συναντὴν τῷ Ἀχαὰβ καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ· καὶ ἐξέδραμεν Ἀχαὰβ καὶ ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν Ἠλιού.	16 Ὁ Ἀβδιού, κατόπιν τῆς ἐντολῆς αὐτῆς τοῦ Ἠλιού, ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Ἠλιού. Ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεξε, διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Ἠλιού.	16 Μετὰ τὴν ρητὴν αὐτὴν βεβαίωσιν τοῦ Ἠλία ὁ Ἀβδιοὺ ἐπῆγε διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ ἀνήγγειλε τὴν εἴδησιν διὰ τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Προφήτου. Τότε ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεξε καὶ ἐπῆγε διὰ να συναντήσῃ τὸν Ἠλίαν.
17 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἀχαὰβ τὸν Ἠλιού, καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς Ἠλιού· εἰ σὺ εἶ αὐτὸς ὁ διαστρέφων τὸν Ἰσραήλ;	17 Ὅταν δὲ εἶδε τὸν προφήτην Ἠλίαν τοῦ εἶπεν· <ἀλήθεια, σὺ δὲν εἶσαι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διαστρέφεις τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν;>	17 Τότε συνέβη τοῦτο: Μόλις ὁ Ἀχαὰβ εἶδε τὸν Ἠλίαν, τοῦ εἶπε: <Σὺ δὲν εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος παραπλανᾷς, ἀναστατώνεις καὶ διαφθείρεις τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν;>
18 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· οὐ διαστρέφω τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀλλ' ἢ σὺ καὶ οἶκος τοῦ πατρός σου ἐν τῷ καταλιμπάνειν ὑμᾶς τὸν Κύριον Θεὸν ὑμῶν καὶ ἐπορεύθης ὀπίσω τῶν Βααλίμ.	18 Ὁ Ἠλιοὺ τοῦ ἀπήντησε· <δὲν διαστρέφω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐγώ, ἀλλὰ σὺ καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ πατρός σου, διότι σεῖς ἔχετε ἐγκαταλείψει Κύριον τὸν Θεόν σας καὶ ἠκολουθήσατε τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων τοῦ Βάαλ.	18 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Δὲν παραπλανῶ, ἀναστατώνω καὶ δὲν διαφθείρω ἐγὼ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἀλλὰ σύ, ὁ Ἀχαάβ, καὶ ἡ πατρική σου οἰκογένεια· διότι σεῖς ἐγκατελείψατε τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν Θεόν σας, καὶ ἀκολουθήσατε τὴν εἰδωλολατρικὴν θρησκείαν τὸν βδελυκτοῦ Βάαλ.
19 Καὶ νῦν ἀπόστειλον, συνάθροισαν πρός με πάντα Ἰσραὴλ εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον καὶ τοὺς προφήτας τῆς αἰσχύνης τετρακοσίους καὶ πεντήκοντα καὶ τοὺς προφήτας τῶν ἀλσῶν τετρακοσίους ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ.	19 Καὶ τώρα στεῖλε καὶ συγκέντρωσε κοντά μου ὅλους τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸ ὄρος Κάρμηλον, ὅπως ἐπίσης καὶ τοὺς τετρακοσίους πεντήκοντα ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης καὶ τοὺς τετρακοσίους ἄλλους ἱερεῖς τῶν δασῶν τῆς Ἀστάρτης, οἱ ὁποῖοι τρώγουν εἰς τὴν τράπεζαν τῆς Ἰεζάβελ>.	19 Δι' αὐτὸ στεῖλε τώρα ἀνθρώπους καὶ συγκέντρωσε ἐμπρός μου ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸ Καρμήλιον ὄρος· συγκέντρωσε ἐπίσης καὶ τοὺς τετρακοσίους πενῆντα προφῆτες τῆς αἰσχύνης (τοῦ Βάαλ) καὶ τοὺς τετρακοσίους προφῆτες τῶν ἱερῶν εἰδωλολατρικῶν ἀλσῶν (τῆς Ἀστάρτης), οἱ ὁποῖοι τρώγουν ἀπὸ χορηγίαν, ποὺ τοὺς προσφέρει ἡ βασίλισσα Ἰεζάβελ>.
20 Καὶ ἀπέστειλεν Ἀχαὰβ εἰς πάντα Ἰσραὴλ καὶ ἐπισυνήγαγε πάντας τοὺς προφήτας εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον.	20 Ὁ Ἀχαὰβ ἀπέστειλε πράγματι ἀνθρώπους εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς ψευδεῖς προφήτας εἰς τὸ Καρμήλιον ὄρος.	20 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἔστειλεν ἀνθρώπους εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς προφῆτες εἰς τὸ Καρμήλιον ὅρος.
21 Καὶ προσήγαγεν Ἠλιοὺ πρὸς πάντας, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἠλιού· ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ' ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; Εἴ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ ὁ Βάαλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ. Καὶ οὐκ ἀπεκρίθη ὁ λαὸς λόγον.	21 Ὁ προφήτης Ἠλίας ἐπλησίασεν ὅλους τοὺς συγκεντρωθέντας ἐκεῖ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἕως πότε ἐσεῖς θὰ χωλαίνετε καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια καὶ θὰ κλίνετε πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ; Ἐὰν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τῶν πατέρων μας εἶναι ἀληθινός, ἀκολουθήσατε αὐτόν. Ἐὰν ὅμως ὁ Βάαλ εἶναι ὁ πραγματικὸς θεός, λατρεύσατε αὐτόν>. Ὁ λαὸς δὲν ἀπήντησε τίποτε εἰς αὐτά.	21 Ὅταν συνεκεντρώθησαν ὅλοι, ὁ Ἠλίας τοὺς ἐπλησίασε καὶ τοὺς εἶπε: <Μέχρι πότε σεῖς θὰ κουτσαίνετε καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια καὶ θὰ ἀμφιταλαντεύεσθε πότε πρὸς τὰ ἐδῶ καὶ πότε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ θὰ μένετε ἀναποφάσιστοι; Ἐὰν ὁ Κύριος εἶναι ὁ πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός, ἀκολουθῆστε τον καὶ λατρεύσετέ τον· ἐὰν εἶναι πραγματικὸς ὁ Βάαλ, τότε ἀκολουθῆστε αὐτόν>! Ἀλλ’ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς δὲν ἀπάντησε οὔτε λέξιν.
22 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· ἐγὼ ὑπολέλειμμαι προφήτης τοῦ Κυρίου μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται Βάαλ τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·	22 Ὁ δὲ Ἠλιοὺ εἶπε τότε πρὸς τὸν λαόν· <ἐγὼ ἔχω ἀπομείνει ἐδῶ ἐντελῶς μόνος προφήτης τοῦ Κυρίου. Ἐνῶ οἱ μὲν προφῆται τοῦ Βάαλ εἶναι τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα, οἱ δὲ προφῆται τοῦ ἄλσους τῆς Ἀστάρτης εἶναι τετρακόσιοι	22 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν λαόν: <Ἐγώ, μόνος ἐγώ, ἔχω ἀπομείνει ἐντελῶς μόνος προφήτης τοῦ Κυρίου, ἐνῷ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ εἶναι τετρακόσιοι πενῆντα καὶ οἱ προφῆται τῶν ἱερῶν εἰδωλολατρικῶν ἀλσῶν (τῆς Ἀστάρτης) τετρακόσιοι.
23 δότωσαν ἡμῖν δύο βόας, καὶ ἐκλεξάσθωσαν ἑαυτοῖς τὸν ἕνα καὶ μελισάτωσαν καὶ ἐπιθέτωσαν ἐπὶ τῶν ξύλων καὶ πῦρ μὴ ἐπιθέτωσαν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸν βοῦν τὸν ἄλλον, καὶ πῦρ οὐ μὴ ἐπιθῶ.	23 Ἂς μᾶς δώσουν δύο βόϊδια καὶ ἂς ἐκλέξουν αὐτοὶ ἕνα βόϊδι, ἂς τὸ κόψουν εἰς τεμάχια καὶ ἂς τὸ ἐπιθέσουν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα. Φωτιὰ ὅμως νὰ μὴ ἀνάψουν. Τὸ ἴδιο θὰ κάμω καὶ ἐγὼ εἰς τὸ βόϊδι τὸ ἄλλο καὶ δὲν θὰ ἀνάψω φωτιὰ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου.	23 Ἂς μᾶς δώσουν λοιπὸν δύο βόδια. Καὶ αὐτοί (οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ καὶ τῆς Ἀστάρτης) ἂς διαλέξουν διὰ τοὺς ἑαυτούς των τὸ ἕνα· καὶ ἂς τὸ σφάξουν καὶ ἂς τὸ κόψουν κομμάτια καὶ ἂς τὰ βάλουν ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα τοῦ θυσιαστηρίου, ὅμως νὰ μὴ ἀνάψουν φωτιὰ εἰς τὰ ξύλα. Ἐγὼ δὲ θὰ ἑτοιμάσω πρὸς θυσίαν τὸ ἄλλο βόδι· καὶ δὲν θὰ ἀνάψω φωτιὰ εἰς τὸ θυσιαστήριον.
24 Καὶ βοᾶτε ἐν ὀνόματι θεῶν ὑμῶν, καὶ ἐγὼ ἐπικαλέσομαι ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔσται ὁ Θεὸς ὃς ἐὰν ἐπακούσῃ ἐν πυρί, οὗτος Θεός. Καὶ ἀπεκρίθησαν πᾶς ὁ λαὸς καὶ εἶπον· καλὸν τὸ ρῆμα, ὃ ἐλάλησας.	24 Σεῖς, οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, θὰ φωνάζετε καὶ θὰ παρακαλῆτε τὸν θεόν σας καὶ ἐγὼ ἐπίσης θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου. Ἐκεῖνος ὁ Θεὸς θὰ εἶναι ἀληθινὸς καὶ πραγματικός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχὴν καὶ θὰ στείλῃ πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον>. Ὅλοι οἱ παριστάμενοι ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ, ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν· <καλὸς εἶναι αὐτὸς ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον μᾶς εἶπες ἂς γίνῃ ἔτσι>.	24 Καὶ σεῖς παρακαλέσατε δυνατὰ τοὺς θεούς σας, ἐγὼ δὲ θὰ παρακαλέσω τὸν Κύριον, τὸν Θεόν μου. Καὶ ὁ θεός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχὴν καὶ θὰ στείλῃ φωτιά, αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός>. Εἰς τὴν πρότασιν αὐτὴν τοῦ Ἠλία ἀπεκρίθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ εἶπαν: <Καλὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ εἶπες. Ἐγκρίνομεν τὴν πρότασιν>.
25 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ τοῖς προφήταις τῆς αἰσχύνης· ἐκλέξασθε ἑαυτοῖς τὸν μόσχον τὸν ἕνα καὶ ποιήσατε πρῶτοι, ὅτι πολλοὶ ὑμεῖς, καὶ ἐπικαλέσασθε ἐν ὀνόματι Θεοῦ ὑμῶν καὶ πῦρ μὴ ἐπιθῆτε.	25 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τοὺς προφήτας τῆς αἰσχύνης· <διαλέξετε σεῖς διὰ τὸν ἑαυτόν σας τὸν ἕνα μόσχον καὶ ἐτοιμάσατό τον σεῖς πρῶτοι, διότι εἶσθε πολλοὶ καὶ ἐπικαλεσθῆτε τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ σας. Φωτιὰ ὅμως νὰ μὴ θέσετε ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον>.	25 Τότε ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τοὺς προφῆτες τῆς αἰσχύνης (τοῦ Βάαλ): <Διαλέξετε διὰ τοὺς ἑαυτούς σας τὸ ἕνα μοσχάρι καὶ ἐτοιμάστε το διὰ θυσίαν πρῶτοι, διότι σεῖς εἶσθε πολλοί· καὶ παρακαλέσατε τὸν θεόν σας, ἀλλὰ μὴ ἀνάψετε φωτιὰ εἰς τὰ ξύλα>.
26 Καὶ ἔλαβον τὸν μόσχον καὶ ἐποίησαν καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν ὀνόματι τοῦ Βάαλ ἐκ πρωΐθεν ἕως μεσημβρίας καὶ εἶπον, ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Βάαλ, ἐπάκουσον ἡμῶν· καὶ οὐκ ἦν φωνὴ καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις· καὶ διέτρεχον ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, οὖ ἐποίησαν.	26 Ἐκεῖνοι ἐπῆραν τὸν μόσχον, ἡτοίμασαν αὐτὸν καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸ ὄνομα τοῦ Βάαλ ἀπὸ τὴν πρωίαν ἕως τὴν μεσημβρίαν καὶ ἔλεγαν· <ὦ Βάαλ, ἐπάκουσέ μας. Ἀκουσε τὴν προσευχήν μας, Βάαλ>! Ἀλλὰ ὁ θεός των οὔτε τοὺς ἤκουσεν οὔτε καὶ τοὺς ἀπήντησεν. Ἐκεῖνοι δὲ ἔτρεχαν γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον κατεσκεύασαν, παρακαλοῦντες συνεχῶς τὸν Βάαλ.	26 Ἐκεῖνοι ἐπῆραν τὸ μοσχάρι καὶ τὸ ἐτοίμασαν καὶ ἐπαρακαλοῦσαν τὸν Βάαλ ἀπὸ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ μεσημέρι καὶ ἔλεγαν: <Ὦ Βάαλ· ἄκουσέ μας μὲ προσοχήν· ἄκουσε τὴν προσευχήν μας!> Ἀλλ’ οὔτε ἀπάντησις τοὺς ἐδόθη οὔτε καὶ ἡ προσευχή των ἔγινε ἀκουστή. Καθὼς ἔλεγαν αὐτὰ καὶ ἐπαρακαλοῦσαν νὰ τοὺς ἀκούσῃ ὁ Βάαλ, ἐγύριζαν γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ποὺ εἶχαν κατασκευάσει.
27 Καὶ ἐγένετο μεσημβρία καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης καὶ εἶπεν· ἐπικαλεῖσθε ἐν φωνῇ μεγάλη, ὅτι θεός ἐστιν, ὅτι ἀδολεσχία αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα μή ποτε χρηματίζει αὐτός, ἢ μή ποτε καθεύδει αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται.	27 Ἔφθασεν ἡ μεσημβρία, ὁ δὲ προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, εἰρωνευόμενος αὐτούς, τοὺς εἶπε· <παρακαλέσατε αὐτὸν μὲ ἀκόμη μεγαλυτέραν φωνήν, διότι εἶναι θεός! Ἰσως φλυαρεῖ κάπου, πιθανὸν νὰ εὑρίσκεται πρὸς σωματικήν του ἀνάγκην, δὲν ἀποκλείεται καὶ νὰ κοιμᾶται. Φωνάξτε, διὰ νὰ ἐξυπνήσῃ>!	27 Ἔγινε δὲ μεσημέρι· καὶ ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, διὰ νὰ δείξῃ τὴν πλήρη ἀδυναμίαν τῶν εἰδώλων τοῦ Βάαλ, τοὺς ἐχλεύασε καὶ εἶπε: <Παρακαλεῖτε τὸν Βάαλ μὲ δυνατώτερη φωνή, διότι εἶναι θεός! Κάποιαν φλυαρίαν ἢ ρεμβασμὸν θὰ ἒχῃ· ἴσως ἀνακουφίζεται ἀπὸ σωματικήν του ἀνάγκην· ἢ πιθανὸν καὶ νὰ κοιμᾶται! Φωνάξετε δυνατά, ὥστε νὰ ξυπνήσῃ καὶ νὰ ἀκούσῃ τὴν προσευχήν σας!>
28 Καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν φωνῇ μεγάλῃ καὶ κατετέμνοντο κατὰ τὸν ἐθισμὸν αὐτῶν ἐν μαχαίραις καὶ σειρομάσταις ἕως ἐκχύσεως αἵματος ἐπ' αὐτούς·	28 Ἐκεῖνοι ἐκαλοῦσαν τὸν θεόν των μὲ ἀκόμη μεγαλυτέραν φωνὴν καί, κατὰ τὴν εἰδωλολατρικήν των συνήθειαν, κατέκοπτον τὸν ἑαυτόν των μὲ μαχαίρας καὶ μὲ ἀγκαθερὰς λόγχας, μέχρις ὅτου ἔρρεεν ἐπάνω εἰς τὰ σώματά των τὸ αἷμα.	28 Ἔτσι οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ προσηύχοντο μὲ ἰσχυρὰν φωνὴν καὶ κατὰ τὴν συνήθειάν των κατεκόπτοντο μὲ μαχαίρια καὶ νυστέρια (μικρὰ μαχαίρια, λόγχες), μέχρις ὅτου ἔτρεχεν αἷμα ἀπὸ τὸ σῶμα τους.
29 καὶ ἐπροφήτευον ἕως οὗ παρῆλθε τὸ δειλινόν. Καὶ ἐγένετο ὡς ὁ καιρὸς τοῦ ἀναβῆναι τὴν θυσίαν καὶ οὐκ ἦν φωνή. Καὶ ἐλάλησεν Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης πρὸς τοὺς προφήτας τῶν προσοχθισμάτων λέγων· μετάστητε ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸ ὁλοκαύτωμά μου. Καὶ μετέστησαν, καὶ ἀπῆλθον.	29 Ἐπεκαλοῦντο τὸν θεὸν καὶ προσηύχοντο, μέχρις ὅτου ἦλθε τὸ δειλινόν, ἡ ὥρα δηλαδὴ κατὰ τὴν ὁποίαν προσεφέρετο ἡ ἀπογευματινὴ θυσία πρὸς τὸν θεόν. Ἀλλὰ καμμία ἀπάντησις δὲν ἐδίδετο εἰς αὐτούς. Ὡμίλησε τότε ὁ Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης πρὸς τοὺς προφήτας τῶν βδελυρῶν θεῶν λέγων· <ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ αὐτοῦ τώρα καὶ ἐγὼ θὰ ἑτοιμάσω τὸν μόσχον διὰ τὸ ὁλοκαύτωμά μου>. Ἐκεῖνοι ἀπεμακρύνθησαν ὀλίγον καὶ ἀπεχώρησαν ἀπὸ ἐκεῖ.	29 Καὶ συνέχιζαν νὰ προσεύχωνται δυνατὰ μὲ αὐτὸν τὸν ὀργιαστικὸν καὶ αἱματηρὸν τρόπον, μέχρις ὅτου ἦλθε τὸ δειλινόν· μέχρι τὴν ὥραν ποὺ προσεφέρετο ἡ ἀπογευματινὴ θυσία (περὶ τὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα). Ἀλλὰ δὲν ἔπαιρναν καμμίαν ἀπάντησιν. Τότε ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης ἐμίλησε πρὸς τοὺς προφῆτες - ἱερεῖς τῆς εἰδωλολατρίας καὶ εἶπε: <Παραμερίστε τώρα· εἰς τὸ ἑξῆς θὰ ἑτοιμάσω καὶ θὰ προσφέρω ἐγὼ τὴν ἰδικήν μου θυσίαν τοῦ ὁλοκαυτώματος>. Καὶ ἐκεῖνοι παρεμέρισαν καὶ ἔφυγαν.
30 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· προσαγάγετε πρός με· καὶ προσήγαγε πᾶς ὁ λαὸς πρὸς αὐτόν.	30 Εἶπε τότε ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· <πλησιάσατε ἐδῶ κοντά μου>. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἐπλησίασε πρὸς αὐτόν.	30 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἰσραηλιτικόν λαόν: <Ἐλᾶτε κοντά μου· πλησιάστε>. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἐπλησίασε καὶ συνεκεντρώθη κοντά του.
31 Καὶ ἔλαβεν Ἠλιοὺ δώδεκα λίθους κατὰ ἀριθμὸν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὡς ἐλάλησε Κύριος πρὸς αὐτὸν λέγων· Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου.	31 Ἐπῆρεν ὁ Ἠλιοὺ δώδεκα λίθους, κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως εἶχεν ὁμιλήσει ὁ Κύριος τότε πρὸς τὸν Ἰακὼβ λέγων· <Ἰσραὴλ θὰ εἶναι πλέον τὸ ὄνομά σου>.	31 Ὁ Ἠλίας ἐπῆρε δώδεκα πέτρες, κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν δώδεκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως εἶχε μιλήσει παλαιὰ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε: <Θὰ ὀνομάζεσαι πλέον Ἰσραήλ>.
32 Καὶ ᾠκοδόμησε τοὺς λίθους ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ἰάσατο τὸ θυσιαστήριον τὸ κατεσκαμμένον, καὶ ἐποίησε θάλασσαν χωροῦσαν δύο μετρητὰς σπέρματος κυκλόθεν τοῦ θυσιαστηρίου.	32 Καὶ ἔκτισε μὲ τοὺς λίθους αὐτοὺς θυσιαστήριον ἐπ' ὀνόματι τοῦ Κυρίου. Ξαναέκτισε δηλαδὴ καὶ ἀνεκαίνισεν ἐκεῖ προηγούμενον θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον εἶχε καταστροφῆ. Ἔκαμεν ἐπίσης γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τοῦτο μεγάλο αὐλάκι, ποὺ ἐχωροῦσε δύο μετρητὰς νεροῦ (25 περίπου κιλά).	32 Καὶ ὁ Ἠλίας μὲ τὶς δώδεκα αὐτές πέτρες ἔκτισε θυσιαστήριον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου· ἐπεσκεύασε τὸ ἐρειπωμένον θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἀπὸ παλαιά. Γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον ἔσκαψεν ἐπίσης τάφρον, ἡ ὁποία ἐχωροῦσε περίπου δεκατέσσερα (ἕως εἴκοσι) κιλὰ νεροῦ.
33 Καὶ ἐστοίβασε τὰς σχίδακας ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ὃ ἐποίησε, καὶ ἐμέλισε τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰς σχίδακας καὶ ἐστοίβασεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ εἶπε· λάβετέ μοι τέσσαρας ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐπιχέετε ἐπὶ τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐπὶ τὰς σχίδακας· καὶ ἐποίησαν οὕτως.	33 Ἐστοίβασε τὰ σχισμένα ξύλα ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό, ποὺ εἶχε κάμει, ἐτεμάχισε τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἔθεσε τὰ τεμάχια τοῦ ζώου ἐπάνω εἰς τὰ ξύλα, ποὺ εἶχε στοιβάσει εἰς τὸ θυσιαστήριον, καὶ εἶπε· <φέρετέ μου τέσσαρας ὑδρίας νερὸ καὶ χύσατέ το ἐπάνω εἰς τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ εἰς τὰ ξύλα>. Ἐκεῖνοι δὲ ἔκαμαν, ὅπως τοὺς εἶπεν.	33 Κατόπιν ἐστοίβασε τὶς σχίζες τῶν ξύλων ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον ποὺ ἔκτισε, καὶ ἐκομμάτιασε τὸ μοσχάρι, ποὺ θὰ προσέφερεν ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ τὸ ἔβαλε ἐπάνω εἰς τὰ κομμένα ξύλα. Ἀφοῦ ἐτακτοποίησεν ὅλα ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον, εἶπε: <Πάρετε καὶ φέρετέ μου τέσσερις στάμνες γεμᾶτες νερὸ καὶ χύσετε τὸ νερὸ ἐπάνω εἰς τὸ κρέας, ποὺ θὰ προσφερθῇ ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ ἐπάνω εἰς τὶς σχίζες τῶν ξύλων>. Καὶ ἐκεῖνοι ἔκαμαν, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς διέταξεν ὁ Ἠλίας.
34 Καὶ εἶπε· δευτερώσατε· καὶ ἐδευτέρωσαν, καὶ εἶπε· τρισσώσατε· καὶ ἐτρίσσευσαν.	34 Ὁ Ἠλίας εἶπε· <κάμετε τὸ ἴδιο διὰ δευτέραν φοράν>. Καὶ διὰ δευτέραν φορὰν ἔρριψαν νερό. Εἶπε πάλιν· <διὰ τρίτην φορὰν τὸ ἴδιο>. Καὶ ἐκεῖνοι ἔχυσαν νερὸ διὰ τρίτην φοράν.	34 Ὁ Ἠλίας τότε τοὺς εἶπε: <Κάμετε τὸ ἴδιον διὰ δευτέραν φοράν>. Ἐκεῖνοι τὸ ἔκαμαν διὰ δευτέραν φοράν. Καὶ τοὺς εἶπε πάλιν: <Κάμετέ το καὶ διὰ τρίτην φοράν>. Ἐκεῖνοι τὸ ἐπανέλαβαν διὰ τρίτην φοράν!
35 Καὶ διεπορεύετο τὸ ὕδωρ κύκλῳ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλησαν ὕδατος.	35 Τὸ νερό, ποὺ ἐχύθη, ἔτρεχεν ὁλόγυρα ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐγέμισε τὸ αὐλάκι νερό.	35 Καὶ τὸ νερὸ ἐχύνετο καὶ ἔτρεχε γύρω - γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ὥστε ἡ τάφρος ἐγέμισεν ἀπὸ νερόν!
36 Καὶ ἀνεβόησεν Ἠλιοὺ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰσραήλ, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου σήμερον ἐν πυρί, καὶ γνώτωσαν πᾶς ὁ λαὸς οὗτος ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ ἐγὼ δαῦλός σου καὶ διὰ σὲ πεποίηκα τὰ ἔργα ταῦτα.	36 Ὁ Ἠλίας προσηυχήθη μὲ μεγάλην κραυγὴν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· <Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραήλ, ἄκουσε τὴν προσευχήν μου. Κύριε, ἄκουσε σήμερον τὴν προσευχήν μου καὶ στεῖλε πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό, διὰ νὰ γνωρίσῃ ὅλος αὐτὸς ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐγώ δὲ εἶμαι δοῦλος σου καὶ πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός σου καὶ κατόπιν ἰδικῆς σου ἐντολῆς ἔκαμα αὐτὰ τὰ ἔργα.	36 Τότε ὁ Ἠλίας προσηυχήθη μὲ φωνὴν δυνατὴν πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε: <Κύριε, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραὴλ (τοῦ Ἰακώβ), ἄκουσε μὲ προσοχὴν σήμερα (αὐτὴν τὴν ὥραν) τὴν προσευχήν μου, Κύριε, καὶ ἀπάντησέ μου στέλλοντας φωτιά, ὥστε νὰ μάθῃ καὶ βεβαιωθῇ ὅλος αὐτὸς ὁ λαός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὅτι ἐγὼ εἶμαι δοῦλος ἰδικός σου καὶ ὅτι ἔκαμα ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα κατόπιν τῆς ἰδικῆς σου ἐντολῆς.
37 Ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἐν πυρί, καὶ γνώτω ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεὸς καὶ σὺ ἔστρεψας τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ τούτου ὀπίσω.	37 Ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἀποστέλλων πῦρ καὶ ἂς μάθῃ ὅλος ὁ λαὸς αὐτός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεὸς καὶ σὺ μετέστρεψες τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ σὲ ἀκολουθῇ>.	37 Ἄκουσέ με μὲ προσοχήν, Κύριε· ἄκουσέ με μὲ προσοχὴν καὶ ἀπάντησέ μου στέλλοντας φωτιά, διὰ νὰ μάθῃ καὶ βεβαιωθῇ ὁ λαὸς αὐτός, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ παντοδύναμος Κύριος καὶ ὁ ἀληθινὸς Θεός· ὅτι σὺ εἶσαι αὐτὸς ποὺ μετέστρεψες τὴν καρδιὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ λατρεύῃ καὶ πάλιν Σέ>!
38 Καὶ ἔπεσε πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας καὶ τὸ ὕδωρ τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε τὸ πῦρ.	38 Ἔπεσε δὲ τότε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν παρὰ Κυρίου, τὸ ὁποῖον κατέφαγε τὰ τεμάχια τοῦ πρὸς ὁλοκαύτωσιν ζώου, τὰ ξύλα καὶ τὸ ὕδωρ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν αὔλακα. Ἀκόμη δὲ κατέφαγε καὶ τοὺς λίθους, ἔγλειψε δὲ καὶ αὐτὸ τὸ χῶμα.	38 Καὶ ἔπεσεν ἀμέσως φωτιά, τὴν ὁποίαν ἔστειλεν ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν οὐρανόν, καὶ ἡ φωτιὰ κατέκαυσεν ἐντελῶς, ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὰ κομμάτια τοῦ ζώου, ποὺ προσεφέρετο ὡς ὁλοκαύτωμα, καὶ τὶς σχίζες τῶν ξύλων· τὸ νερό, ποὺ εὐρίσκετο εἰς τὴν τάφρον, τὸ ἐστέγνωσεν ἐντελῶς, καὶ ἀσβεστοποίησε τὶς πέτρες τοῦ θυσιαστηρίου· ἡ φωτιὰ ἔγλειψε καὶ ἐκαψάλισε καὶ αὐτὸ τὸ χῶμα!
39 Καὶ ἔπεσε πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ εἶπον· ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός.	39 Ὅλος ὁ λαός, ὅταν εἶδε τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα, ἔπεσεν εἰς τὸ ἔδαφος, προσεκύνησαν τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν· <ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μας, αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς Θεός>.	39 Μετὰ τὸ καταπληκτικὸν αὐτὸ θαῦμα ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἔπεσε μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν, προσκυνῶντας εὐλαβικὰ καὶ ταπεινά, καὶ μὲ μίαν φωνὴν εἶπαν: <Ἀληθινά! Ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός!>
40 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· συλλάβετε τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ, μηδεὶς σωθήτω ἐξ αὐτῶν· καὶ συνέλαβον αὐτούς, καὶ κατάγει αὐτοὺς Ἠλιοὺ εἰς τὸν χειμάρρουν Κισσῶν καὶ ἔσφαξεν αὐτοὺς ἐκεῖ.	40 Εἶπε δὲ τότε ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· <συλλάβετε τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ. Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ διασωθῇ>. Οἱ ἄνδρες συνέλαβαν τοὺς ἱερεῖς, ὁ δὲ Ἠλίας τοὺς κατεβίβασεν εἰς τὸν χείμαρρον Κισσῶν, ὅπου καὶ τοὺς ἔσφαξεν.	40 Τότε ὁ Ἠλίας διέταξε τὸν λαὸν καὶ εἶπε: <Συλλάβετε τοὺς προφῆτες τοῦ Βάαλ· κανεὶς δὲν πρέπει νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ αὐτούς>. Οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς συνέλαβαν ὅλους καὶ ὁ Ἠλίας τοὺς παρέλαβε καὶ τοὺς κατέβασε ἀπὸ τὸ Καρμήλιον ὅρος εἰς τὸν χείμαρρον Κισσῶν καὶ τοὺς ἔσφαξεν ἐκεῖ!
41 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ τῷ Ἀχαάβ· ἀνάβηθι καὶ φάγε καὶ πίε, ὅτι φωνὴ τῶν ποδῶν τοῦ ὑετοῦ.	41 Εἶπε κατόπιν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἀχαάβ· <σήκω, φάγε καὶ πίε, διότι ἀκούεται ὁ θόρυβος τῆς ἐρχομένης βροχῆς, σὰν πόδια πεζοπορούντων>.	41 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Ἀνέβα, φάγε καὶ πίε, διότι ἀκούεται βουητὸ πολλῆς βροχῆς, ποὺ ἔρχεται· βουητὸ ὅπως τὸ ποδοβολητό>.
42 Καὶ ἀνέβη Ἀχαὰβ τοῦ φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ Ἠλιοὺ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Κάρμηλον καὶ ἔκυψεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἔθηκε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀνὰ μέσον τῶν γονάτων αὐτοῦ.	42 Ὁ Ἀχαὰβ ἀνέβη εἰς κάποιο ἐκεῖ ὕψωμα, διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ. Ὁ δὲ Ἠλιοὺ ἀνέβη εἰς μίαν κορυφὴν τοῦ Καρμήλου, ἔσκυψεν εἰς τὴν γῆν, ἔθεσε τὸ πρόσωπόν του ἀνάμεσα εἰς τὰ γόνατά του καὶ προσηύχετο.	42 Ἐνῷ ὁ Ἀχαὰβ ἀνέβη εἰς κάποιο ὕψωμα διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πιῇ, ὁ Ἠλίας ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους Κάρμηλον καὶ ἔσκυψε εἰς τὴν γῆν καὶ ἔβαλε τὸ πρόσωπόν του μεταξὺ τῶν γονάτων του.
43 Καὶ εἶπε τῷ παιδαρίῳ αὐτοῦ· ἀνάβηθι καὶ ἐπίβλεψον ὁδὸν τῆς θαλάσσης. Καὶ ἐπέβλεψε τὸ παιδάριον καὶ εἶπεν· οὐκ ἔστιν οὐθέν. Καὶ εἶπεν Ἠλιού· καὶ σὺ ἐπίστρεψον ἑπτάκις·	43 Κατόπιν ὁ Ἠλιοὺ εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του· <ἀνέβα εἰς ἕνα ὕψωμα καὶ στρέψε τὰ βλέμματά σου πρὸς δυσμάς, πρὸς τὸ μέρος τῆς θαλάσσης>. Ὁ ὑπηρέτης ἀνέβη πράγματι, ἐγύρισε τὸ βλέμμα του πρὸς τὴν θάλασσαν καὶ εἶπε· <δὲν ὑπάρχει τίποτε>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπήντησε· <πήγαινε καὶ ἔλα ἑπτὰ φοράς>.	43 Καὶ ἀφοῦ προσηυχήθη ἔτσι θερμά, εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του: <Ἀνέβα τώρα καὶ κύτταξε πρὸς τὰ δυτικά, πρὸς τὸ μέρος τῆς Μεσογείου θαλάσσης>. Ὁ ὑπηρέτης ἀνέβη, ἐκύτταξε πρὸς τὰ δυτικὰ καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Δὲν ὑπάρχει τίποτε· δὲν βλέπω τίποτε>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε καὶ ἔλα ἑπτὰ φορές>.
44 καὶ ἐπέστρεψε τὸ παιδάριον ἑπτάκις. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑβδόμῳ καὶ ἰδοὺ νεφέλη μικρὰ ὡς ἴχνος ἀνδρὸς ἀνάγουσα ὕδωρ· καὶ εἶπεν· ἀνάβηθι καὶ εἶπον τῷ Ἀχαάβ· ζεῦξον τὸ ἅρμα σου καὶ κατάβηθι, μὴ καταλάβῃ σε ὁ ὑετός.	44 Ὁ ὑπηρέτης ἐπῆγε καὶ ἦλθεν ἑπτὰ φοράς. Κατὰ δὲ τὴν ἑβδόμην φοράν, ἰδοὺ ἐφάνη μία μικρὰ νεφέλη, τὸ μέγεθος τῆς ὁποίας ἦτο σὰν τὸ ἴχνος ποὺ ἀφήνει τὸ πάτημα ἀνδρὸς καὶ αὐτὴ προεμήνυε βροχήν. Ὁ Ἠλίας εἶπε τότε εἰς τὸν ὑπηρέτην του· <πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἀχαάβ· Ζεῦξε τὸ ἅρμα σου καὶ κατέβα, μήπως σὲ προλάβῃ ἡ βροχὴ εἰς τὸν δρόμον>.	44 Καὶ ὁ ὑπηρέτης ἐπῆγε καὶ ἐπέστρεψεν ἑπτὰ φορὲς καὶ τὴν ἑβδόμην φορὰν συνέβη τοῦτο: Νά· ἐφάνη ἕνα μικρὸν σύννεφον, τὸ μέγεθος τοῦ ὁποίου ἦταν τόσον, ὅσον τὸ ἴχνος ποὺ ἀφήνει τὸ πέλμα ἑνὸς ἀνδρός, καὶ τὸ σύννεφον αὐτὸ ἐπρομηνοῦσε βροχήν. Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν ὑπηρέτην του: <Ἀνέβα καὶ πὲς εἰς τὸν Ἀχαάβ· (ἐτοίμασε καὶ ζεῦξε τὸ ἅρμα σου καὶ κατέβα ἀπὸ τὸ ὄρος, διὰ νὰ μὴ σὲ προλάβῃ καὶ σὲ ἀνακόψῃ ἡ βροχή>.
45 Καὶ ἐγένετο ἕως ὧδε καὶ ὧδε καὶ ὁ οὐρανὸς συνεσκότασε νεφέλαις καὶ πνεύματι, καὶ ἐγένετο ὑετὸς μέγας· καὶ ἔκλαιε καὶ ἐπορεύετο Ἀχαὰβ ἕως Ἰεζρέελ.	45 Δὲν ἐπέρασε πολλὴ ὥρα καὶ ὁ οὐρανὸς ἐσκοτείνιασεν ἀπὸ τὰ πολλὰ νέφη, ποὺ ἔφερεν ὁ ἄνεμος. Καὶ ἀμέσως ἔπιασε μεγάλη βροχή. Ὁ δὲ Ἀχαὰβ ἐπορεύετο κλαίων πρὸς τὴν πόλιν του Ἰεζράελ.	45 Ἐν τῷ μεταξὺ συνέβη τοῦτο: Μέσα σὲ λίγο χρονικὸν διάστημα ὁ οὐρανὸς ἐσκοτείνιασε ἀπὸ μαῦρα πυκνὰ νέφη, ὁ ἄνεμος ἄρχισε νὰ φυσᾷ καὶ ἐξέσπασε πλούσια καὶ καταρρακτώδης βροχή. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἔτρεχε μὲ τὸ ἅρμα του καὶ ἐπήγαινε κλαίγοντας πρὸς τὴν πόλιν Ἰεζράελ.
46 Καὶ χεὶρ Κυρίου ἐπὶ τὸν Ἠλιού, καὶ συνέσφιγξε τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἔτρεχεν ἔμπροσθεν Ἀχαάβ εἰς Ἰεζράελ.	46 Δύναμις δὲ τοῦ Κυρίου ὑπῆρχεν εἰς τὸν Ἠλιού, ὁ ὁποῖος ἔζωσε τὸ φόρεμά του εἰς τὴν μέσην του, ἔφθασε καὶ ἐπροσπέρασε τὸν Ἀχαάβ, ἕως τὴν πόλιν Ἰεζράελ.	46 Τὸ δὲ προστατευτικὸν καὶ παντοδύναμον χέρι τοῦ Κυρίου ἦταν μὲ τὸν Ἠλίαν. Καὶ αὐτὸς ἐζώσθη καλὰ καὶ ἔσφιξε τὸ φόρεμά του εἰς τὴν μέσην του διὰ νὰ τρέχῃ ἐλεύθερα· καὶ παρὰ τὸν κόπον καὶ τὴν ἠλικίαν του, ἐπροσπέρασε καὶ ἔτρεχεν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ ἅρμα τοῦ Ἀχαὰβ μέχρι τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως Ἰεζράελ.