Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀνάγειν Κύριον ἐν συσσεισμῷ τὸν Ἠλιοὺ ὡς εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ καὶ Ἑλισαιὲ ἐκ Γαλγάλων.
2 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἑλισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως Βαιθήλ· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Βαιθήλ.
3 Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Βαιθὴλ πρὸς Ἑλισαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως, ὅτι Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε· κἀγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε.
4 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἑλισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς Ἱεριχώ· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Ἱεριχώ.
5 Καὶ ἤγγισαν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἱεριχὼ πρὸς Ἑλισαιὲ καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως ὅτι σήμερον λαμβάνει Κύριος τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε· καί γε ἐγὼ ἔγνων, σιωπᾶτε.
6 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἠλιού· κάθου δὴ ὧδε, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως εἰς τὸν Ἰορδάνην· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἐπορεύθησαν ἀμφότεροι·
7 καὶ πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ ἔστησαν ἐξεναντίας μακρόθεν· καὶ ἀμφότεροι ἔστησαν ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου.
8 Καὶ ἔλαβεν Ἠλιοὺ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ καὶ εἵλησε καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ.
9 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτοὺς καὶ Ἠλιοὺ εἶπε πρὸς Ἑλισαιέ· αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρὶν ἢ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· γενηθήτω δὴ διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ' ἐμέ.
10 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι, ἐὰν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, καὶ ἔσται σοι οὕτως· καὶ ἐὰν μή, οὐ μὴ γένηται.
11 Καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη Ἠλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν.
12 Καὶ Ἑλισαιὲ ἑώρα καὶ ἐβόα· πάτερ, πάτερ, ἅρμα Ἰσραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ· καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν ἔτι καὶ ἐπελάβετο τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτὰ εἰς δύο ρήγματα.
13 Καὶ ὕψωσε τὴν μηλωτὴν Ἠλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν Ἑλισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν Ἑλισαιὲ καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου·
14 καὶ ἔλαβε τὴν μηλωτὴν Ἠλιού, ἥ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ καὶ οὐ διέστη· καὶ εἶπε· ποῦ ὁ Θεὸς Ἠλιοὺ ἀφφώ; Καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ διερράγησαν ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβη Ἑλισαιέ.
15 Καὶ εἶδον αὐτὸν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἱεριχὼ ἐξεναντίας καὶ εἶπον· ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα Ἠλιοὺ ἐπὶ Ἑλισαιέ· καὶ ἦλθον εἰς συναντὴν αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν.
16 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἰδοὺ δὴ μετὰ τῶν παίδων σου πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ δυνάμεως· πορευθέντες δὴ ζητησάτωσαν τὸν κύριόν σου, μή ποτε ᾖρεν αὐτὸν πνεῦμα Κυρίου καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἢ ἐφ' ἕνα τῶν ὀρέων ἢ ἐφ' ἕνα τῶν βουνῶν. Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· οὐκ ἀποστελεῖτε.
17 Καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν ἕως οὖ ᾐσχύνετο. Καὶ εἶπεν· ἀποστείλατε, καὶ ἀπέστειλαν πεντήκοντα ἄνδρας. Καὶ ἐζήτησαν τρεῖς ἡμέρας καὶ οὐχ εὖρον αὐτόν.
18 Καὶ ἀνέστρεψαν πρὸς αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐκάθητο ἐν Ἱεριχώ, καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· οὐκ εἶπον πρὸς ὑμᾶς, μὴ πορευθῆτε;
19 Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ἡ κατοίκησις τῆς πόλεως ἀγαθή, καθὼς ὁ κύριος βλέπει, καὶ τὰ ὕδατα πονηρὰ καὶ ἡ γῆ ἀτεκνουμένη.
20 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· λάβετέ μοι ὑδρίσκην καινὴν καὶ θέτε ἐκεῖ ἅλα· καὶ ἔλαβον καὶ ἤνεγκαν πρὸς αὐτόν.
21 Καὶ ἐξῆλθεν Ἑλισαιὲ εἰς τὴν διέξοδον τῶν ὑδάτων καὶ ἔρριψεν ἐκεῖ ἅλα καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἴαμαι τὰ ὕδατα, οὐκ ἔστι ἔτι ἐκεῖθεν θάνατος καὶ ἀτεκνουμένη.
22 Καὶ ἰάθησαν τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ, ὃ ἐλάλησε.
23 Καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναιβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε.
24 Καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθαν δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ' αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας.
25 Καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ὁ Κύριος ἀπεφάσισε νὰ ἀναλάβῃ τὸν Ἠλίαν μὲ συσσεισμὸν ἄνω πρὸς τὸν οὐρανόν, ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἑλισαῖος ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὰ Γάλγαλα.
2 Εἶπεν ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <κάθησε ἐδῶ, σὲ παρακαλῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν ἕως εἰς τὴν Βαιθήλ>. Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἦλθον μαζῆ εἰς τὴν Βαιθήλ.
3 Οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἐκεῖ εἰς τὴν Βαιθήλ, ἦλθον εἰς τὸν Ἑλισαῖον καὶ τοῦ εἶπον· <ἆραγε γνωρίζεις ὅτι σήμερον ὁ Κύριος θὰ πάρῃ ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι σου τὸν κύριόν σου;> Ἐκεῖνος τοὺς ἀπήντησε· <καὶ ἐγὼ τὸ γνωρίζω πολὺ καλὰ μὴ ὁμιλεῖτε>.
4 Ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <κάθησε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μοῦ ἔχει δώσει ἐντολὴν νὰ μεταβῶ εἰς τὴν Ἱεριχώ> Ὁ Ἑλισαιὲ ὅμως τοῦ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεὸν καὶ εἰς τὴν ἰδικήν σου ζωήν, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἔφθασαν μαζῆ εἰς τὴν Ἱεριχώ.
5 Ὁ προφῆται, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἦλθαν πρὸς τὸν Ἐλισαιὲ καὶ τοῦ εἶπαν· <ἀλήθεια, γνωρίζεις ὅτι σήμερον θὰ ἀναλάβῃ εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι σου ὁ Κύριος τὸν κύριόν σου;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <βεβαίως τὸ γνωρίζω. Μὴ ὁμιλεῖτε ὅμως>.
6 Εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον ὁ Ἠλιού· <κάθησε σὺ ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ ἔχει ἀποστείλει ἕως τὸν Ἰορδάνην>. Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε· <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἐπῆγαν καὶ οἱ δύο πρὸς τὸν Ἰορδάνην.
7 Συγχρόνως ὅμως πενῆντα ἄνδρες ἀπὸ τοὺς προφήτας μετέβησαν καὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι μακρὰν ἀπέναντι ἀπὸ αὐτούς, ὁ δὲ Ἑλισαῖος καὶ ὁ Ἠλίας ἐστάθησαν εἰς τὴν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου.
8 Ὁ Ἠλίας ἐπῆρε τὴν μηλωτήν, ἐτύλιξεν αὐτήν, ἐκτύπησε τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ, τὸ ὁποῖον καὶ διῃρέθη εἰς δύο μέρη, ἄνω καὶ κάτω. Καὶ διέβησαν καὶ οἱ δύο πρὸς τὴν ἀπέναντι ἔρημον περιοχήν.
9 Ὅταν ἐπέρασαν τὸν ποταμόν, εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <ζήτησέ μου τί θέλεις νὰ σοῦ κάμω, πρὶν ἀναληφθῶ ἀπὸ σὲ εἰς τὸν οὐρανόν>; Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <δόσε, σὲ παρακαλῶ, διπλῆν τὴν χάριν σου εἰς ἐμέ>.
10 Ὁ Ἠλιοὺ ἀπήντησε· <πολὺ βαρὺ εἶναι τὸ αἴτημά σου. Ἐὰν ὅμως μὲ ἴδῃς νὰ ἀναλαμβάνωμαι ἀπὸ σὲ πρὸς τὸν οὐρανόν, θὰ πραγματοποιηθῇ τὸ αἴτημά σου. Ἐὰν ὅμως ὄχι, δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ>.
11 Ἐνῶ δὲ αὐτοὶ ἐβάδιζαν καὶ πορευόμενοι συνωμίλουν, αἴφνης ἕνα πύρινον ἅρμα καὶ πύρινοι ἵπποι διεχώρισαν τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ ὁ Ἠλιοὺ μέσα εἰς ἀνεμοστρόβιλον ἀνελήφθη καὶ ἐφέρετο ὡς εἰς τὸν οὐρανόν.
12 Ὁ Ἐλισαῖος ἔβλεπε καὶ ἐκραύγαζε· <πάτερ, πάτερ, σὺ ἦσο ἡ σωτήριος δύναμις, ἅρματα καὶ ἱππικόν, διὰ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ>. Ὁ Ἑλισαῖος δὲν τὸν εἶδε πλέον. Καὶ εἰς ἔνδειξιν λύπης διὰ τὸν χωρισμὸν ἔπιασε τὰ ἐνδύματά του καὶ τὰ ἔσχισεν εἰς δύο κομμάτια.
13 Ὁ Ἑλισαῖος ἐσήκωσεν ἀπὸ κάτω τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλιού, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἀπὸ ἐπάνω ὑψηλά, καὶ ἐπέστρεφεν ἔχων τὴν μηλωτήν. Ἐστάθη εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου.
14 Ἐπῆρε τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλιού, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἐπάνω εἰς αὐτόν, ἐκτύπησε τὸ ὕδωρ, ἀλλ' ἐκεῖνο δὲν διῃρέθη, ὅπως προηγουμένως. Ὁ Ἑλισαῖος εἶπε τότε· <ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλιού, ποῦ εἶναι;> Κατόπιν ὅμως ἐκτύπησε πάλιν τὰ ὕδατα καὶ ἐκεῖνα ἐχωρίσθησαν εἰς δύο, ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ ὁ Ἑλισαῖος διέβη τὸν Ἰορδάνην ποταμόν.
15 Οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου πρὸς τὴν Ἱεριχώ, εἶδον τὸ θαῦμα καὶ εἶπον· <πράγματι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀνεπαύθη εἰς τὸν Ἑλισαῖον>. Ἦλθον αὐτοὶ εἰς συνάντησιν τοῦ Ἑλισαίου καὶ προσεκύνησαν αὐτὸν μέχρις ἐδάφους.
16 Εἶπον δὲ πρὸς αὐτόν· <ἰδού, μαζῆ μὲ ἡμᾶς τοὺς προφήτας τοὺς δούλους σου ὑπάρχουν πεντήκοντα δυνατοὶ νέοι. Σὲ παρακαλοῦμεν, ἂς μεταβοῦν νὰ ἀναζητήσουν τὸν κύριόν σου τὸν Ἠλίαν, μήπως, τυχὸν καὶ ἄνεμος ἐπῆρεν αὐτὸν καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ἢ εἰς κανένα ὄρος ἢ εἰς κανένα ἀπὸ τοὺς λόφους>. Ὁ Ἑλισαῖος τοὺς εἶπεν· <ὄχι νὰ μὴ τοὺς ἀποστείλετε>.
17 Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν, ὥστε ὁ Ἑλισαῖος, ἀπὸ ἐντροπὴν πλέον, ὑπεχώρησε καὶ εἶπε· <στείλατέ τους>. Οἱ Προφῆται ἔστειλαν τοὺς πεντήκοντα νέους καὶ ἀνεζήτουν τὸν Ἠλίαν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, ἀλλὰ δὲν τὸν εὑρῆκαν.
18 Ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι πρὸς τὸν Ἑλισαῖον, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὴν Ἱεριχώ, καὶ τοὺς εἶπε· <δὲν σᾶς εἶπα νὰ μὴ πᾶτε εἰς ἀναζήτησιν τοῦ Ἠλιού;>
19 Οἱ ἄνδρες τῆς Ἱεριχοῦς εἶπαν πρὸς τὸν Ἐλισαῖον· <ἰδού, ἡ τοποθεσία καὶ ἡ περιοχὴ τῆς πόλεως εἶναι ὡραία, ὅπως καὶ σύ, ὁ κύριος, βλέπεις, ἀλλὰ τὰ νερὰ εἶναι ἐπιβλαβῆ καὶ ἡ γῆ δὲν βλαστάνει καὶ δὲν καρποφορεῖ>.
20 Ὁ Ἑλισαῖος εἶπε πρὸς αὐτούς· <φέρετέ μου μίαν καινούργιαν ὑδρίαν καὶ βάλετε μέσα εἰς αὐτὴν ἁλάτι>. Ἐπῆραν καὶ τὴν ἔφεραν πρὸς αὐτόν, ὅπως τοὺς εἶπε.
21 Ὁ Ἑλισαῖος ἐβγῆκε πρὸς τὴν πηγὴν τῶν ὑδάτων, ἔρριψεν ἐκεῖ τὸ ἁλάτι καὶ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐγὼ ἐξυγιαίνω τὰ ὕδατα καὶ δὲν θὰ προέρχεται πλέον ἀπὸ αὐτὰ θάνατος καὶ ἀκαρπία εἰς τὴν γῆν>.
22 Πράγματι τὰ ὕδατα ἐξυγιάνθησαν ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ μένουν ζωογόνα καὶ χρήσιμα μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν, τὴν ὁποίαν ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν.
23 Ὁ Ἑλισαῖος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱεριχὼ πρὸς τὴν Βαιθήλ. Ἐνῶ δὲ ἀνέβαινεν αὐτὸς τὸν δρόμον του, ἐβγῆκαν μικρὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ τὸν ἐνέπαιζαν λέγοντα· <ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε>.
24 Ἐγύρισεν ὀπίσω πρὸς αὐτὰ ὁ Ἑλισαῖος, τὰ εἶδε καὶ τὰ κατηράσθη ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐβγῆκαν δύο ἄρκτοι ἀπὸ τὸ δάσος καὶ κατεσπάραξαν τεσσαράκοντα δύο παιδιά ἀπὸ αὐτά.
25 Ὁ Ἑλισαῖος μετέβη ἀπὸ ἐκεῖ εἰς τὸ ὄρος Κάρμηλον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

υνέβη δέ, ὅταν ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νὰ ἀνεβάσῃ τὸν Ἠλίαν εἰς τὸν οὐρανὸν μὲ ἀνεμοστρόβιλον, ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησε μαζὶ μὲ τὸν Ἐλισαῖον ἀπὸ τὰ Γάλγαλα.
2 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὴν Βαιθήλ>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἦλθαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὴν Βαιθήλ.
3 Καὶ οἱ προφῆται, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Βαιθήλ, ἦλθαν εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπαν: <Γνωρίζεις μήπως ὅτι ὁ Κύριος θὰ παραλάβῃ σήμερα τὸν κύριόν σου μὲ ἀνάληψιν καὶ θὰ σὲ στερήσῃ τῆς ἀρχηγίας του;> Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ναί· τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ· ἡσυχάζετε ὅμως καὶ μὴ κάμνετε λόγον διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό>.
4 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὴν Ἱεριχώ>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἦλθαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὴν Ἱεριχώ.
5 Καὶ οἱ προφῆται, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἐπλησίασαν τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπαν: <Γνωρίζεις μήπως ὅτι ὁ Κύριος θὰ παραλάβῃ σήμερα τὸν κύριον σου μὲ ἀνάληψιν καὶ θὰ σὲ στερήσῃ τῆς ἀρχηγίας του;> Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ἀσφαλῶς τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ· ἡσυχάζετε ὅμως καὶ μὴ κάμνετε λόγον διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό>.
6 Ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὸν Ἰορδάνην>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἐπῆγαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὸν Ἰορδάνην.
7 Πενῆντα δὲ προφῆται ἐπῆγαν καὶ ἐστάθηκαν ἀπέναντι, μακριὰ ἀπὸ αὐτούς, διὰ νὰ παρακολουθήσουν ὅσα ἐπρόκειτο νὰ γίνουν. Οἱ δύο δέ, ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἐλισαῖος, ἐστάθησαν εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη.
8 Τότε ὁ Ἠλίας ἐπῆρε τὴν μηλωτήν του, τὴν ἐπεριτύλιξε καὶ ἐκτύπησε μὲ αὐτὴν τὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ, αὐτὰ δὲ ἐχωρίσθησαν καὶ παρεμέρισαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ· ἔτσι ἐβάδισαν καὶ οἱ δύο μέσα ἀπὸ τὸ στεγνὸν πέρασμα, ποὺ ἐσχηματίσθη, καὶ ἐπέρασαν εἰς τὴν ἄλλην ὄχθην, εἰς τὴν ἀπέναντι ἔρημον.
9 Τότε συνέβη τοῦτο: Ὅταν ἐπέρασαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην, ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον: <Ζήτησε, τί θέλεις νὰ σοῦ κάμω πρὶν ἀναληφθῶ ἀπὸ κοντά σου εἰς τὸν οὐρανόν>. Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: <Ἂς γίνῃ, σὲ παρακαλῶ, εἰς ἐμὲ διπλῆ ἡ χάρις, ἡ δωρεὰ τοῦ πνεύματος, ποὺ ὑπάρχει εἰς σέ>.
10 Καὶ ὁ Ἠλίας τοῦ εἶπε: <Μεγάλη εἶναι ἡ ἀπαίτησίς σου, δύσκολον πρᾶγμα ἐζήτησες· ὅμως, ἐὰν μὲ ἰδῇς νὰ ἀναλαμβάνωμαι ἀπ’ ἐμπρός σου εἰς τὸν οὐρανόν, τὸ αἴτημά σου θὰ πραγματοποιηθῇ ὅπως τὸ ἐζήτησες· ἐὰν ὅμως δὲν μὲ ἰδῇς νὰ ἀναλαμβάνωμαι, δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ>.
11 Τότε συνέβη τοῦτο: Ἐνῶ αὐτοὶ ἐβάδιζαν καὶ συνωμιλοῦσαν, ἔξαφνα νά! παρουσιάσθη ἅρμα πύρινον, ποὺ τὸ ἔσερναν ἄλογα πύρινα καὶ ἐπέρασαν μεταξὺ τοῦ Ἠλία καὶ τοῦ Ἐλισαίου καὶ τοὺς ἐχώρισαν· καὶ ὁ Ἠλίας ἀνελήφθη μέσα εἰς ἀνεμοστρόβιλον πρὸς τὰ ἄνω, ὡς εἰς τὸν οὐρανόν!
12 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος, καθὼς ἔβλεπε τὸ θαυμαστὸν γεγονός, ἐφώναζε: <Πατέρα μου, πατέρα μου! Σὺ ἤσουν τὰ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ ἰσχυρὸς μυστικὸς ὁδηγὸς τοῦ λαοῦ· φεύγεις καὶ ποὺ μᾶς ἀφήνεις τώρα;> Καὶ ὁ Ἐλισαῖος δὲν ξαναεῖδε πλέον τὸν Ἠλίαν. Ὁ Ἐλισαῖος, εἰς ἔνδειξιν πένθους διὰ τὴν στέρησιν τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα καὶ τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἔπιασε τὰ ροῦχα του καὶ τὰ ἔσχισεν εἰς δύο κομμάτια.
13 Ὁ Ἐλισαῖος ἐσήκωσε κατόπιν ἀπὸ τὸ ἔδαφος τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλία, ποὺ ἔπεσεν ἀπὸ ἐπάνω ψηλά, μόλις ἀνελήφθη ὁ Ἠλίας, ἐγύρισε δὲ πίσω καὶ ἐστάθη εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη.
14 Καὶ ἐπῆρε τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλία, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἀπὸ ψηλὰ ἐπάνω του, καὶ ἐκτύπησε μὲ αὐτὴν τὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ, ὅμως αὐτὰ δὲν ἐχωρίσθησαν καὶ δὲν παρεμέρισαν. Καὶ ὁ Ἐλισαῖος εἶπε: <Ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλία; Ποὺ εἶναι (τώρα αὐτός);> Καὶ γεμᾶτος πίστιν καὶ θάρρος ἐκτύπησε πάλιν τὰ νερά· καὶ τότε αὐτὰ ἐχωρίσθησαν καὶ παρεμέρισαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ. Ἔτσι ὁ Ἐλισαῖος ἐπέρασε τὸν ποταμὸν Ἰορδάνην.
15 Ὅταν οἰ πενῆντα προφῆται, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη, πρὸς τὴν πλευρὰν τῆς Ἱεριχοῦς, καὶ παρακολουθοῦσαν τὰ γινόμενα, εἶδαν τὸν προφήτην Ἐλισαῖον, εἶπαν: <Πράγματι· τὸ πνεῦμα (ἡ δύναμις ἡ θαυματουργική) τοῦ Ἠλία ἔχει ἔλθει καὶ ἔχει ἀναπαυθῆ πλήρως εἰς τὸν Ἐλισαῖον!> Καὶ οἱ προφῆται αὐτοὶ ἦλθαν νὰ συναντήσουν τὸν Ἐλισαῖον καί, ἐπειδὴ τὸν ἀνεγνώρισαν πλέον ὡς ἀνώτερόν των, ἔπεσαν μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν, τὸν ἐπροσκύνησαν εὐλαβικὰ καὶ ταπεινά,
16 καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· μαζὶ μὲ ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἶναι καὶ πενῆντα γεροδεμένοι καὶ δυνατοὶ ἄνδρες· δῶσε τους τὴν ἄδειαν, σὲ παρακαλοῦμεν, νὰ ἐρευνήσουν διὰ νὰ εὔρουν τὸν κύριόν σου, τὸν Ἠλίαν, μήπως ἄνεμος Κυρίου (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου) τὸν ἅρπαξε καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ἢ ἐπάνω εἰς κάποιο βουνὸ ἢ εἰς κάποιον λόφον>. Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ὄχι· νὰ μὴ τοὺς στείλετε>.
17 Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν καὶ τὸν ἐπίεζαν νὰ δεχθῇ, μέχρις ὅτου ὁ Ἐλισαῖος ἐντρέπετο νὰ ἀρνῆται, τελικῶς δὲ ὑπεχώρησεν εἰς τὸ αἴτημά των καὶ εἶπε: <Στείλετέ τους>. Καὶ οἱ προφῆται ἔστειλαν πενῆντα ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἐρεύνησαν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες, ἀλλὰ δὲν εὑρῆκαν τὸν Ἠλίαν.
18 Καὶ ἐπέστρεψαν πάλιν πρὸς τὸν Ἐλισαῖον, αὐτὸς δὲ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἱεριχώ. Καὶ ὁ Ἐλισαῖος τοὺς εἶπε: <Δὲν σᾶς εἶπα νὰ μὴ πάτε;>
19 Καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Ἱεριχοῦς εἶπαν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Νά· ἡ τοποθεσία τῆς πόλεως καὶ ἡ γύρω ἀπὸ αὐτὴν περιοχὴ εἶναι θαυμασία, ὅπως ἄλλωστε καὶ σύ, ὁ κύριός μας, βλέπεις· ὅμως τὰ νερὰ εἶναι ἀνθυγιεινὰ καὶ δι' αὐτὸ τὸ ἔδαφος εἶναι ἄγονον (μαζὶ δὲ μὲ τὴν γῆν ἄτεκνοι καὶ τὰ ζῶα καὶ οἱ ἄνθρωποι>.
20 Τότε ὁ Ἐλισαῖος τοὺς εἶπε: <Φέρετέ μου μιὰ καινούργία μικρὴ πήλινη στάμνα καὶ βάλετε μέσα ἀλάτι>. Ἐπῆραν καὶ τοῦ τὴν ἔφεραν.
21 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν πηγὴν τῶν νερῶν καὶ ἔρριψεν ἐκεῖ μέσα τὸ ἁλάτι καὶ εἶπε: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <θεραπεύω τὰ νερὰ αὐτά, ἀπὸ ἀνθυγιεινὰ τὰ κάνω καθαρὰ καὶ ὑγιεινά· ἀπὸ αὐτὰ δὲν θὰ πηγάζῃ πιὰ θάνατος, οὔτε θὰ γίνωνται αὐτὰ αἰτία νὰ μένῃ ἡ γῆ ἄγονος καὶ τὰ ζῶα καὶ οἱ ἄνθρωποι ἄτεκνοι>.
22 Πράγματι· τὰ νερὰ ἐκαθαρίσθησαν, ἔγιναν ὑγιεινὰ μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές, κατὰ τὴν ἐντολὴν ποὺ ἔδωκεν ὁ Ἐλισαῖος, μὲ τὸν λόγον ποὺ εἶπεν.
23 Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἐλισαῖος ἀνέβη εἰς τὴν πόλιν Βαιθήλ. Καὶ καθὼς ἐβάδιζε καὶ ἀνέβαινεν, ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλιν μικρὰ παιδιὰ καὶ τὸν εἰρωνεύοντο καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Ἀνέβαινε, φαλακρέ, ἀνέβαινε>.
24 Ὁ Ἐλισαῖος ἐγύρισε πίσω, τὰ ἐκύτταξε καὶ τὰ κατηράσθη μὲ τὸ νὰ ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ τότε, νά! ἔξαφνα ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ κοντινὸν δάσος δύο ἀρκοῦδες καὶ κατεσπάραξαν ἀπὸ αὐτὰ σαράντα δύο παιδιά.
25 Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἐλισαῖος ἐπῆγε εἰς τὸ ὅρος Καρμήλιον, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν Σαμάρειαν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀνάγειν Κύριον ἐν συσσεισμῷ τὸν Ἠλιοὺ ὡς εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ καὶ Ἑλισαιὲ ἐκ Γαλγάλων.	ταν ὁ Κύριος ἀπεφάσισε νὰ ἀναλάβῃ τὸν Ἠλίαν μὲ συσσεισμὸν ἄνω πρὸς τὸν οὐρανόν, ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἑλισαῖος ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὰ Γάλγαλα.	υνέβη δέ, ὅταν ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νὰ ἀνεβάσῃ τὸν Ἠλίαν εἰς τὸν οὐρανὸν μὲ ἀνεμοστρόβιλον, ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησε μαζὶ μὲ τὸν Ἐλισαῖον ἀπὸ τὰ Γάλγαλα.
2 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἑλισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως Βαιθήλ· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Βαιθήλ.	2 Εἶπεν ὁ Ἠλιοὺ πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <κάθησε ἐδῶ, σὲ παρακαλῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν ἕως εἰς τὴν Βαιθήλ>. Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἦλθον μαζῆ εἰς τὴν Βαιθήλ.	2 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὴν Βαιθήλ>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἦλθαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὴν Βαιθήλ.
3 Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Βαιθὴλ πρὸς Ἑλισαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως, ὅτι Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε· κἀγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε.	3 Οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἐκεῖ εἰς τὴν Βαιθήλ, ἦλθον εἰς τὸν Ἑλισαῖον καὶ τοῦ εἶπον· <ἆραγε γνωρίζεις ὅτι σήμερον ὁ Κύριος θὰ πάρῃ ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι σου τὸν κύριόν σου;> Ἐκεῖνος τοὺς ἀπήντησε· <καὶ ἐγὼ τὸ γνωρίζω πολὺ καλὰ μὴ ὁμιλεῖτε>.	3 Καὶ οἱ προφῆται, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Βαιθήλ, ἦλθαν εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπαν: <Γνωρίζεις μήπως ὅτι ὁ Κύριος θὰ παραλάβῃ σήμερα τὸν κύριόν σου μὲ ἀνάληψιν καὶ θὰ σὲ στερήσῃ τῆς ἀρχηγίας του;> Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ναί· τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ· ἡσυχάζετε ὅμως καὶ μὴ κάμνετε λόγον διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό>.
4 Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἑλισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς Ἱεριχώ· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Ἱεριχώ.	4 Ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <κάθησε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μοῦ ἔχει δώσει ἐντολὴν νὰ μεταβῶ εἰς τὴν Ἱεριχώ> Ὁ Ἑλισαιὲ ὅμως τοῦ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεὸν καὶ εἰς τὴν ἰδικήν σου ζωήν, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἔφθασαν μαζῆ εἰς τὴν Ἱεριχώ.	4 Καὶ ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὴν Ἱεριχώ>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἦλθαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὴν Ἱεριχώ.
5 Καὶ ἤγγισαν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἱεριχὼ πρὸς Ἑλισαιὲ καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως ὅτι σήμερον λαμβάνει Κύριος τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε· καί γε ἐγὼ ἔγνων, σιωπᾶτε.	5 Ὁ προφῆται, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἦλθαν πρὸς τὸν Ἐλισαιὲ καὶ τοῦ εἶπαν· <ἀλήθεια, γνωρίζεις ὅτι σήμερον θὰ ἀναλάβῃ εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι σου ὁ Κύριος τὸν κύριόν σου;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <βεβαίως τὸ γνωρίζω. Μὴ ὁμιλεῖτε ὅμως>.	5 Καὶ οἱ προφῆται, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἐπλησίασαν τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπαν: <Γνωρίζεις μήπως ὅτι ὁ Κύριος θὰ παραλάβῃ σήμερα τὸν κύριον σου μὲ ἀνάληψιν καὶ θὰ σὲ στερήσῃ τῆς ἀρχηγίας του;> Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ἀσφαλῶς τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ· ἡσυχάζετε ὅμως καὶ μὴ κάμνετε λόγον διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό>.
6 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἠλιού· κάθου δὴ ὧδε, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως εἰς τὸν Ἰορδάνην· καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἐπορεύθησαν ἀμφότεροι·	6 Εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον ὁ Ἠλιού· <κάθησε σὺ ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ ἔχει ἀποστείλει ἕως τὸν Ἰορδάνην>. Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε· <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω>. Καὶ ἐπῆγαν καὶ οἱ δύο πρὸς τὸν Ἰορδάνην.	6 Ὁ Ἠλίας εἶπεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Μεῖνε, σὲ παρακαλῶ, ἐδῶ, διότι ὁ Κύριος μὲ στέλλει νὰ πάω εἰς τὸν Ἰορδάνην>. Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζωντανὸς καὶ ἀκούει· ὁρκίζομαι εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν ζωήν σου, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ πᾶς μόνος σου>. Ἔτσι ἐπῆγαν καὶ οἱ δύο μαζὶ εἰς τὸν Ἰορδάνην.
7 καὶ πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ ἔστησαν ἐξεναντίας μακρόθεν· καὶ ἀμφότεροι ἔστησαν ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου.	7 Συγχρόνως ὅμως πενῆντα ἄνδρες ἀπὸ τοὺς προφήτας μετέβησαν καὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι μακρὰν ἀπέναντι ἀπὸ αὐτούς, ὁ δὲ Ἑλισαῖος καὶ ὁ Ἠλίας ἐστάθησαν εἰς τὴν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου.	7 Πενῆντα δὲ προφῆται ἐπῆγαν καὶ ἐστάθηκαν ἀπέναντι, μακριὰ ἀπὸ αὐτούς, διὰ νὰ παρακολουθήσουν ὅσα ἐπρόκειτο νὰ γίνουν. Οἱ δύο δέ, ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἐλισαῖος, ἐστάθησαν εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη.
8 Καὶ ἔλαβεν Ἠλιοὺ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ καὶ εἵλησε καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ.	8 Ὁ Ἠλίας ἐπῆρε τὴν μηλωτήν, ἐτύλιξεν αὐτήν, ἐκτύπησε τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ, τὸ ὁποῖον καὶ διῃρέθη εἰς δύο μέρη, ἄνω καὶ κάτω. Καὶ διέβησαν καὶ οἱ δύο πρὸς τὴν ἀπέναντι ἔρημον περιοχήν.	8 Τότε ὁ Ἠλίας ἐπῆρε τὴν μηλωτήν του, τὴν ἐπεριτύλιξε καὶ ἐκτύπησε μὲ αὐτὴν τὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ, αὐτὰ δὲ ἐχωρίσθησαν καὶ παρεμέρισαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ· ἔτσι ἐβάδισαν καὶ οἱ δύο μέσα ἀπὸ τὸ στεγνὸν πέρασμα, ποὺ ἐσχηματίσθη, καὶ ἐπέρασαν εἰς τὴν ἄλλην ὄχθην, εἰς τὴν ἀπέναντι ἔρημον.
9 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτοὺς καὶ Ἠλιοὺ εἶπε πρὸς Ἑλισαιέ· αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρὶν ἢ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· γενηθήτω δὴ διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ' ἐμέ.	9 Ὅταν ἐπέρασαν τὸν ποταμόν, εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἑλισαῖον· <ζήτησέ μου τί θέλεις νὰ σοῦ κάμω, πρὶν ἀναληφθῶ ἀπὸ σὲ εἰς τὸν οὐρανόν>; Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <δόσε, σὲ παρακαλῶ, διπλῆν τὴν χάριν σου εἰς ἐμέ>.	9 Τότε συνέβη τοῦτο: Ὅταν ἐπέρασαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην, ὁ Ἠλίας εἶπε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον: <Ζήτησε, τί θέλεις νὰ σοῦ κάμω πρὶν ἀναληφθῶ ἀπὸ κοντά σου εἰς τὸν οὐρανόν>. Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: <Ἂς γίνῃ, σὲ παρακαλῶ, εἰς ἐμὲ διπλῆ ἡ χάρις, ἡ δωρεὰ τοῦ πνεύματος, ποὺ ὑπάρχει εἰς σέ>.
10 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι, ἐὰν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, καὶ ἔσται σοι οὕτως· καὶ ἐὰν μή, οὐ μὴ γένηται.	10 Ὁ Ἠλιοὺ ἀπήντησε· <πολὺ βαρὺ εἶναι τὸ αἴτημά σου. Ἐὰν ὅμως μὲ ἴδῃς νὰ ἀναλαμβάνωμαι ἀπὸ σὲ πρὸς τὸν οὐρανόν, θὰ πραγματοποιηθῇ τὸ αἴτημά σου. Ἐὰν ὅμως ὄχι, δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ>.	10 Καὶ ὁ Ἠλίας τοῦ εἶπε: <Μεγάλη εἶναι ἡ ἀπαίτησίς σου, δύσκολον πρᾶγμα ἐζήτησες· ὅμως, ἐὰν μὲ ἰδῇς νὰ ἀναλαμβάνωμαι ἀπ’ ἐμπρός σου εἰς τὸν οὐρανόν, τὸ αἴτημά σου θὰ πραγματοποιηθῇ ὅπως τὸ ἐζήτησες· ἐὰν ὅμως δὲν μὲ ἰδῇς νὰ ἀναλαμβάνωμαι, δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ>.
11 Καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη Ἠλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν.	11 Ἐνῶ δὲ αὐτοὶ ἐβάδιζαν καὶ πορευόμενοι συνωμίλουν, αἴφνης ἕνα πύρινον ἅρμα καὶ πύρινοι ἵπποι διεχώρισαν τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ ὁ Ἠλιοὺ μέσα εἰς ἀνεμοστρόβιλον ἀνελήφθη καὶ ἐφέρετο ὡς εἰς τὸν οὐρανόν.	11 Τότε συνέβη τοῦτο: Ἐνῶ αὐτοὶ ἐβάδιζαν καὶ συνωμιλοῦσαν, ἔξαφνα νά! παρουσιάσθη ἅρμα πύρινον, ποὺ τὸ ἔσερναν ἄλογα πύρινα καὶ ἐπέρασαν μεταξὺ τοῦ Ἠλία καὶ τοῦ Ἐλισαίου καὶ τοὺς ἐχώρισαν· καὶ ὁ Ἠλίας ἀνελήφθη μέσα εἰς ἀνεμοστρόβιλον πρὸς τὰ ἄνω, ὡς εἰς τὸν οὐρανόν!
12 Καὶ Ἑλισαιὲ ἑώρα καὶ ἐβόα· πάτερ, πάτερ, ἅρμα Ἰσραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ· καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν ἔτι καὶ ἐπελάβετο τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτὰ εἰς δύο ρήγματα.	12 Ὁ Ἐλισαῖος ἔβλεπε καὶ ἐκραύγαζε· <πάτερ, πάτερ, σὺ ἦσο ἡ σωτήριος δύναμις, ἅρματα καὶ ἱππικόν, διὰ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ>. Ὁ Ἑλισαῖος δὲν τὸν εἶδε πλέον. Καὶ εἰς ἔνδειξιν λύπης διὰ τὸν χωρισμὸν ἔπιασε τὰ ἐνδύματά του καὶ τὰ ἔσχισεν εἰς δύο κομμάτια.	12 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος, καθὼς ἔβλεπε τὸ θαυμαστὸν γεγονός, ἐφώναζε: <Πατέρα μου, πατέρα μου! Σὺ ἤσουν τὰ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ ἰσχυρὸς μυστικὸς ὁδηγὸς τοῦ λαοῦ· φεύγεις καὶ ποὺ μᾶς ἀφήνεις τώρα;> Καὶ ὁ Ἐλισαῖος δὲν ξαναεῖδε πλέον τὸν Ἠλίαν. Ὁ Ἐλισαῖος, εἰς ἔνδειξιν πένθους διὰ τὴν στέρησιν τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα καὶ τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἔπιασε τὰ ροῦχα του καὶ τὰ ἔσχισεν εἰς δύο κομμάτια.
13 Καὶ ὕψωσε τὴν μηλωτὴν Ἠλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν Ἑλισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν Ἑλισαιὲ καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου·	13 Ὁ Ἑλισαῖος ἐσήκωσεν ἀπὸ κάτω τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλιού, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἀπὸ ἐπάνω ὑψηλά, καὶ ἐπέστρεφεν ἔχων τὴν μηλωτήν. Ἐστάθη εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου.	13 Ὁ Ἐλισαῖος ἐσήκωσε κατόπιν ἀπὸ τὸ ἔδαφος τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλία, ποὺ ἔπεσεν ἀπὸ ἐπάνω ψηλά, μόλις ἀνελήφθη ὁ Ἠλίας, ἐγύρισε δὲ πίσω καὶ ἐστάθη εἰς τὴν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη.
14 καὶ ἔλαβε τὴν μηλωτὴν Ἠλιού, ἥ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ καὶ οὐ διέστη· καὶ εἶπε· ποῦ ὁ Θεὸς Ἠλιοὺ ἀφφώ; Καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ διερράγησαν ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβη Ἑλισαιέ.	14 Ἐπῆρε τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλιού, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἐπάνω εἰς αὐτόν, ἐκτύπησε τὸ ὕδωρ, ἀλλ' ἐκεῖνο δὲν διῃρέθη, ὅπως προηγουμένως. Ὁ Ἑλισαῖος εἶπε τότε· <ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλιού, ποῦ εἶναι;> Κατόπιν ὅμως ἐκτύπησε πάλιν τὰ ὕδατα καὶ ἐκεῖνα ἐχωρίσθησαν εἰς δύο, ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ ὁ Ἑλισαῖος διέβη τὸν Ἰορδάνην ποταμόν.	14 Καὶ ἐπῆρε τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλία, ἡ ὁποία ἔπεσεν ἀπὸ ψηλὰ ἐπάνω του, καὶ ἐκτύπησε μὲ αὐτὴν τὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ, ὅμως αὐτὰ δὲν ἐχωρίσθησαν καὶ δὲν παρεμέρισαν. Καὶ ὁ Ἐλισαῖος εἶπε: <Ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλία; Ποὺ εἶναι (τώρα αὐτός);> Καὶ γεμᾶτος πίστιν καὶ θάρρος ἐκτύπησε πάλιν τὰ νερά· καὶ τότε αὐτὰ ἐχωρίσθησαν καὶ παρεμέρισαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ. Ἔτσι ὁ Ἐλισαῖος ἐπέρασε τὸν ποταμὸν Ἰορδάνην.
15 Καὶ εἶδον αὐτὸν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἱεριχὼ ἐξεναντίας καὶ εἶπον· ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα Ἠλιοὺ ἐπὶ Ἑλισαιέ· καὶ ἦλθον εἰς συναντὴν αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν.	15 Οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου πρὸς τὴν Ἱεριχώ, εἶδον τὸ θαῦμα καὶ εἶπον· <πράγματι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀνεπαύθη εἰς τὸν Ἑλισαῖον>. Ἦλθον αὐτοὶ εἰς συνάντησιν τοῦ Ἑλισαίου καὶ προσεκύνησαν αὐτὸν μέχρις ἐδάφους.	15 Ὅταν οἰ πενῆντα προφῆται, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην τοῦ Ἰορδάνη, πρὸς τὴν πλευρὰν τῆς Ἱεριχοῦς, καὶ παρακολουθοῦσαν τὰ γινόμενα, εἶδαν τὸν προφήτην Ἐλισαῖον, εἶπαν: <Πράγματι· τὸ πνεῦμα (ἡ δύναμις ἡ θαυματουργική) τοῦ Ἠλία ἔχει ἔλθει καὶ ἔχει ἀναπαυθῆ πλήρως εἰς τὸν Ἐλισαῖον!> Καὶ οἱ προφῆται αὐτοὶ ἦλθαν νὰ συναντήσουν τὸν Ἐλισαῖον καί, ἐπειδὴ τὸν ἀνεγνώρισαν πλέον ὡς ἀνώτερόν των, ἔπεσαν μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν, τὸν ἐπροσκύνησαν εὐλαβικὰ καὶ ταπεινά,
16 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἰδοὺ δὴ μετὰ τῶν παίδων σου πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ δυνάμεως· πορευθέντες δὴ ζητησάτωσαν τὸν κύριόν σου, μή ποτε ᾖρεν αὐτὸν πνεῦμα Κυρίου καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἢ ἐφ' ἕνα τῶν ὀρέων ἢ ἐφ' ἕνα τῶν βουνῶν. Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· οὐκ ἀποστελεῖτε.	16 Εἶπον δὲ πρὸς αὐτόν· <ἰδού, μαζῆ μὲ ἡμᾶς τοὺς προφήτας τοὺς δούλους σου ὑπάρχουν πεντήκοντα δυνατοὶ νέοι. Σὲ παρακαλοῦμεν, ἂς μεταβοῦν νὰ ἀναζητήσουν τὸν κύριόν σου τὸν Ἠλίαν, μήπως, τυχὸν καὶ ἄνεμος ἐπῆρεν αὐτὸν καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ἢ εἰς κανένα ὄρος ἢ εἰς κανένα ἀπὸ τοὺς λόφους>. Ὁ Ἑλισαῖος τοὺς εἶπεν· <ὄχι νὰ μὴ τοὺς ἀποστείλετε>.	16 καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· μαζὶ μὲ ἡμᾶς τοὺς δούλους σου εἶναι καὶ πενῆντα γεροδεμένοι καὶ δυνατοὶ ἄνδρες· δῶσε τους τὴν ἄδειαν, σὲ παρακαλοῦμεν, νὰ ἐρευνήσουν διὰ νὰ εὔρουν τὸν κύριόν σου, τὸν Ἠλίαν, μήπως ἄνεμος Κυρίου (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου) τὸν ἅρπαξε καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ἢ ἐπάνω εἰς κάποιο βουνὸ ἢ εἰς κάποιον λόφον>. Ὁ Ἐλισαῖος τοὺς ἀπάντησε: <Ὄχι· νὰ μὴ τοὺς στείλετε>.
17 Καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν ἕως οὖ ᾐσχύνετο. Καὶ εἶπεν· ἀποστείλατε, καὶ ἀπέστειλαν πεντήκοντα ἄνδρας. Καὶ ἐζήτησαν τρεῖς ἡμέρας καὶ οὐχ εὖρον αὐτόν.	17 Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν, ὥστε ὁ Ἑλισαῖος, ἀπὸ ἐντροπὴν πλέον, ὑπεχώρησε καὶ εἶπε· <στείλατέ τους>. Οἱ Προφῆται ἔστειλαν τοὺς πεντήκοντα νέους καὶ ἀνεζήτουν τὸν Ἠλίαν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, ἀλλὰ δὲν τὸν εὑρῆκαν.	17 Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν καὶ τὸν ἐπίεζαν νὰ δεχθῇ, μέχρις ὅτου ὁ Ἐλισαῖος ἐντρέπετο νὰ ἀρνῆται, τελικῶς δὲ ὑπεχώρησεν εἰς τὸ αἴτημά των καὶ εἶπε: <Στείλετέ τους>. Καὶ οἱ προφῆται ἔστειλαν πενῆντα ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἐρεύνησαν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες, ἀλλὰ δὲν εὑρῆκαν τὸν Ἠλίαν.
18 Καὶ ἀνέστρεψαν πρὸς αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐκάθητο ἐν Ἱεριχώ, καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· οὐκ εἶπον πρὸς ὑμᾶς, μὴ πορευθῆτε;	18 Ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι πρὸς τὸν Ἑλισαῖον, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὴν Ἱεριχώ, καὶ τοὺς εἶπε· <δὲν σᾶς εἶπα νὰ μὴ πᾶτε εἰς ἀναζήτησιν τοῦ Ἠλιού;>	18 Καὶ ἐπέστρεψαν πάλιν πρὸς τὸν Ἐλισαῖον, αὐτὸς δὲ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἱεριχώ. Καὶ ὁ Ἐλισαῖος τοὺς εἶπε: <Δὲν σᾶς εἶπα νὰ μὴ πάτε;>
19 Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ἡ κατοίκησις τῆς πόλεως ἀγαθή, καθὼς ὁ κύριος βλέπει, καὶ τὰ ὕδατα πονηρὰ καὶ ἡ γῆ ἀτεκνουμένη.	19 Οἱ ἄνδρες τῆς Ἱεριχοῦς εἶπαν πρὸς τὸν Ἐλισαῖον· <ἰδού, ἡ τοποθεσία καὶ ἡ περιοχὴ τῆς πόλεως εἶναι ὡραία, ὅπως καὶ σύ, ὁ κύριος, βλέπεις, ἀλλὰ τὰ νερὰ εἶναι ἐπιβλαβῆ καὶ ἡ γῆ δὲν βλαστάνει καὶ δὲν καρποφορεῖ>.	19 Καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Ἱεριχοῦς εἶπαν εἰς τὸν Ἐλισαῖον: <Νά· ἡ τοποθεσία τῆς πόλεως καὶ ἡ γύρω ἀπὸ αὐτὴν περιοχὴ εἶναι θαυμασία, ὅπως ἄλλωστε καὶ σύ, ὁ κύριός μας, βλέπεις· ὅμως τὰ νερὰ εἶναι ἀνθυγιεινὰ καὶ δι' αὐτὸ τὸ ἔδαφος εἶναι ἄγονον (μαζὶ δὲ μὲ τὴν γῆν ἄτεκνοι καὶ τὰ ζῶα καὶ οἱ ἄνθρωποι>.
20 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· λάβετέ μοι ὑδρίσκην καινὴν καὶ θέτε ἐκεῖ ἅλα· καὶ ἔλαβον καὶ ἤνεγκαν πρὸς αὐτόν.	20 Ὁ Ἑλισαῖος εἶπε πρὸς αὐτούς· <φέρετέ μου μίαν καινούργιαν ὑδρίαν καὶ βάλετε μέσα εἰς αὐτὴν ἁλάτι>. Ἐπῆραν καὶ τὴν ἔφεραν πρὸς αὐτόν, ὅπως τοὺς εἶπε.	20 Τότε ὁ Ἐλισαῖος τοὺς εἶπε: <Φέρετέ μου μιὰ καινούργία μικρὴ πήλινη στάμνα καὶ βάλετε μέσα ἀλάτι>. Ἐπῆραν καὶ τοῦ τὴν ἔφεραν.
21 Καὶ ἐξῆλθεν Ἑλισαιὲ εἰς τὴν διέξοδον τῶν ὑδάτων καὶ ἔρριψεν ἐκεῖ ἅλα καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἴαμαι τὰ ὕδατα, οὐκ ἔστι ἔτι ἐκεῖθεν θάνατος καὶ ἀτεκνουμένη.	21 Ὁ Ἑλισαῖος ἐβγῆκε πρὸς τὴν πηγὴν τῶν ὑδάτων, ἔρριψεν ἐκεῖ τὸ ἁλάτι καὶ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐγὼ ἐξυγιαίνω τὰ ὕδατα καὶ δὲν θὰ προέρχεται πλέον ἀπὸ αὐτὰ θάνατος καὶ ἀκαρπία εἰς τὴν γῆν>.	21 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν πηγὴν τῶν νερῶν καὶ ἔρριψεν ἐκεῖ μέσα τὸ ἁλάτι καὶ εἶπε: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <θεραπεύω τὰ νερὰ αὐτά, ἀπὸ ἀνθυγιεινὰ τὰ κάνω καθαρὰ καὶ ὑγιεινά· ἀπὸ αὐτὰ δὲν θὰ πηγάζῃ πιὰ θάνατος, οὔτε θὰ γίνωνται αὐτὰ αἰτία νὰ μένῃ ἡ γῆ ἄγονος καὶ τὰ ζῶα καὶ οἱ ἄνθρωποι ἄτεκνοι>.
22 Καὶ ἰάθησαν τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ, ὃ ἐλάλησε.	22 Πράγματι τὰ ὕδατα ἐξυγιάνθησαν ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ μένουν ζωογόνα καὶ χρήσιμα μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν, τὴν ὁποίαν ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν.	22 Πράγματι· τὰ νερὰ ἐκαθαρίσθησαν, ἔγιναν ὑγιεινὰ μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές, κατὰ τὴν ἐντολὴν ποὺ ἔδωκεν ὁ Ἐλισαῖος, μὲ τὸν λόγον ποὺ εἶπεν.
23 Καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναιβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε.	23 Ὁ Ἑλισαῖος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱεριχὼ πρὸς τὴν Βαιθήλ. Ἐνῶ δὲ ἀνέβαινεν αὐτὸς τὸν δρόμον του, ἐβγῆκαν μικρὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ τὸν ἐνέπαιζαν λέγοντα· <ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε>.	23 Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἐλισαῖος ἀνέβη εἰς τὴν πόλιν Βαιθήλ. Καὶ καθὼς ἐβάδιζε καὶ ἀνέβαινεν, ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλιν μικρὰ παιδιὰ καὶ τὸν εἰρωνεύοντο καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Ἀνέβαινε, φαλακρέ, ἀνέβαινε>.
24 Καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθαν δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ' αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας.	24 Ἐγύρισεν ὀπίσω πρὸς αὐτὰ ὁ Ἑλισαῖος, τὰ εἶδε καὶ τὰ κατηράσθη ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐβγῆκαν δύο ἄρκτοι ἀπὸ τὸ δάσος καὶ κατεσπάραξαν τεσσαράκοντα δύο παιδιά ἀπὸ αὐτά.	24 Ὁ Ἐλισαῖος ἐγύρισε πίσω, τὰ ἐκύτταξε καὶ τὰ κατηράσθη μὲ τὸ νὰ ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ τότε, νά! ἔξαφνα ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ κοντινὸν δάσος δύο ἀρκοῦδες καὶ κατεσπάραξαν ἀπὸ αὐτὰ σαράντα δύο παιδιά.
25 Καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.	25 Ὁ Ἑλισαῖος μετέβη ἀπὸ ἐκεῖ εἰς τὸ ὄρος Κάρμηλον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.	25 Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἐλισαῖος ἐπῆγε εἰς τὸ ὅρος Καρμήλιον, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν Σαμάρειαν.