Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Ε'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ Ναιμὰν ὁ ἄρχων τῆς δυνάμεως Συρίας ἦν ἀνὴρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ τεθαυμασμένος προσώπῳ, ὅτι ἐν αὐτῷ ἔδωκε Κύριος σωτηρίαν Συρία· καὶ ὁ ἀνὴρ ἦν δυνατὸς ἰσχύϊ, λελεπρωμένος.
2 Καὶ Συρία ἐξῆλθον μονόζωνοι καὶ ᾐχμαλώτευσαν ἐκ γῆς Ἰσραὴλ νεάνιδα μικράν, καὶ ἦν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς Ναιμάν.
3 Ἡ δὲ εἶπε τῇ κυρίᾳ αὐτῆς· ὄφελον ὁ κύριός μου ἐνώπιον τοῦ προφήτου τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, τότε ἀποσυνάξει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.
4 Καὶ εἰσῆλθε καὶ ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ ἑαυτῆς καὶ εἶπεν· οὕτως καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ νεᾶνις ἡ ἐκ γῆς Ἰσραήλ.
5 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Συρίας πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἴσελθε, καὶ ἐξαποστελῶ βιβλίον πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑξακισχιλίους χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλασσομένας στολάς.
6 Καὶ ἤνεγκε τὸ βιβλίον πρὸς τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ λέγων· καὶ νῦν ὡς ἂν ἔλθῃ τὸ βιβλίον τοῦτο πρὸς σέ, ἰδοὺ ἀπέστειλα πρός σε Ναιμὰν τὸν δοῦλον μου, καὶ ἀποσυνάξεις αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.
7 Καὶ ἐγένετο ὡς ἀνέγνω βασιλεὺς Ἰσραὴλ τὸ βιβλίον, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ εἶπεν· Ὁ Θεὸς ἐγὼ τοῦ θανατῶσαι καὶ ζωοποιῆσαι, ὅτι οὗτος ἀποστέλλει πρός με ἀποσυνάξαι ἄνδρα ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; Ὅτι πλὴν γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι προφασίζεται οὗτός μοι.
8 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἑλισαιὲ ὅτι διέρρηξεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ λέγων· ἱνατὶ διέρρηξας τὰ ἱμάτιά σου; Ἐλθέτω δὴ πρός με Ναιμὰν καὶ γνώτω ὅτι ἐστὶ προφήτης ἐν Ἰσραήλ.
9 Καὶ ἦλθε Ναιμὰν ἐν ἵππῳ καὶ ἅρματι καὶ ἔστη ἐπὶ θύρας οἴκου Ἐλισαιέ.
10 Καὶ ἀπέστειλεν Ἑλισαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτὸν λέγων· πορευθεὶς λοῦσαι ἑπτάκις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σού σοι, καὶ καθαρισθήσῃ.
11 Καὶ ἐθυμώθη Ναιμὰν καὶ ἀπῆλθε καὶ εἶπεν· ἰδοὺ εἶπον ὅτι πρός με πάντως ἐξελεύσεται καὶ στήσεται καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Θεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἀποσυνάξει τὸ λεπρόν·
12 οὐχὶ ἀγαθὸς Ἀβανὰ καὶ Φαρφὰρ ποταμοὶ Δαμασκοῦ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα Ἰσραήλ; Οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς καὶ καθαρισθήσομαι; Καὶ ἐξέκλινε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ.
13 Καὶ ἤγγισαν οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν· μέγαν λόγον ἐλάλησεν ὁ προφήτης πρός σέ· οὐχὶ ποιήσεις; Καὶ ὅτι εἶπε πρὸς σέ, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι.
14 Καὶ κατέβη Ναιμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σὰρξ αὐτοῦ ὡς σὰρξ παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη.
15 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς Ἑλισαιὲ αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ δὴ ἔγνωκα ὅτι οὐκ ἐστὶ Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, ὅτι ἀλλ' ἢ ἐν τῷ Ἰσραήλ· καὶ νῦν λαβὲ τὴν εὐλογίαν παρὰ τοῦ δούλου σου.
16 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ λήψομαι· καὶ παρεβιάσατο αὐτὸν λαβεῖν, καὶ ἠπείθησε.
17 Καὶ εἶπε Ναιμάν· καὶ εἰ μή, δοθήτω δὴ τῷ δούλῳ σου γόμος ζεῦγος ἡμιόνων, ὅτι οὐ ποιήσει ἔτι ὁ δοῦλός σου ὁλοκαύτωμα καὶ θυσίασμα θεοῖς ἑτέροις, ἀλλ' ἢ τῷ Κυρίῳ μόνῳ·
18 Καὶ ἰλάσεται Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι τὸν κύριόν μου εἰς οἶκον Ρεμμὰν προσκυνῆσαι ἐκεῖ καὶ αὐτὸς ἐπαναπαύσεται ἐπὶ τῆς χειρός μου καὶ προσκυνήσω ἐν οἴκῳ Ρεμμὰν ἐν τῷ προσκυνεῖν αὐτὸν ἐν οἴκῳ Ρεμμάν, καὶ ἰλάσεται δὴ Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ.
19 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιὲ πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἰς εἰρήνην. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ εἰς δεβραθὰ τῆς γῆς.
20 Καὶ εἶπε Γιεζὶ τὸ παιδάριον Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ἐφείσατο ὁ κύριός μου τοῦ Ναιμὰν τοῦ Σύρου τούτου τοῦ μὴ λαβεῖν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ ἃ ἐνήνοχε· ζῇ Κύριος ὅτι εἰ μὴ δραμοῦμαι ὀπίσω αὐτοῦ καὶ λήψομαι ἀπ' αὐτοῦ τι.
21 Καὶ ἐδίωξε Γιεζὶ ὀπίσω τοῦ Ναιμάν, καὶ εἶδεν αὐτὸν Ναιμὰν τρέχοντα ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν· εἰρήνη·
22 ὁ κύριός μου ἀπέστειλέ με λέγων· ἰδοὺ νῦν ἦλθον πρός με δύο παιδάρια ἐξ ὄρους Ἐφραὶμ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν· δὸς δὴ αὐτοῖς τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο ἀλλασσομένας στολάς.
23 Καὶ εἶπε· λαβὲ διτάλαντον ἀργυρίου· καὶ ἔλαβε δύο τάλαντα ἀργυρίου ἐν δυσὶ θυλάκοις καὶ δύο ἀλλασσομένας στολὰς καὶ ἔδωκεν ἐπὶ δύο παιδάρια αὐτοῦ, καὶ ᾖραν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
24 Καὶ ἦλθον εἰς τὸ σκοτεινόν, καὶ ἔλαβεν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ παρέθετο ἐν οἴκῳ καὶ ἐξαπέστειλε τοὺς ἄνδρας.
25 Καὶ αὐτὸς εἰσῆλθε καὶ παρεστήκει πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλισαιέ· πόθεν, Γιεζί; Καὶ εἶπε Γιεζί· οὐ πεπόρευται ὁ δοῦλός σου ἔνθα καὶ ἔνθα.
26 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλισαιέ· οὐχὶ ἡ καρδία μου ἐπορεύθη μετὰ σοῦ, ὅτε ἐπέστρεψεν ὁ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς συναντήν σοι; Καὶ νῦν ἔλαβες τὸ ἀργύριον, καὶ νῦν ἔλαβες τὰ ἱμάτια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀμπελῶνας καὶ πρόβατα καὶ βόας καὶ παῖδας καὶ παιδίσκας·
27 Καὶ ἡ λέπρα Ναιμὰν κολληθήσεται ἐν σοὶ καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ προσώπου αὐτοῦ λελεπρωμένος ὡσεὶ χιών.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ναιμάν, ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ τῆς Συρίας, ἦτο ἄνθρωπος μέγας καὶ ἐπίσημος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως του, ἀξιοθαύμαστος ἀπέναντι αὐτοῦ, διότι διὰ μέσου αὐτοῦ ὁ Κύριος ἔσωσε τὴν Συρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της. Ἦτο γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ κατείχετο ἀπὸ λέπραν.
2 Τότε ὁμάδες Σύρων εἰσῆλθαν ἀπὸ τὴν Συρίαν εἰς τὴν χώραν τῆς Παλαιστίνης πρὸς λεηλασίαν καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπῆραν ὡς αἰχμάλωτον καὶ μίαν μικρὰν νεάνιδα, ἡ ὁποία ἔγινε δούλη τῆς συζύγου τοῦ Ναιμάν.
3 Ἡ νεᾶνις εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν της· <μάκαρι ὁ κύριός μου νὰ παρουσιάζετο ἐνώπιον τοῦ προφήτου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἑλισαίου, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὴν Σαμάρειαν. Ἐκεῖνος θὰ ἐθεράπευεν αὐτὸν ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
4 Ἡ σύζυγος τοῦ Ναιμὰν εἰσῆλθε καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν κύριόν της καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπεν ἡ νεᾶνις, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν>.
5 Ὁ Ναιμὰν ἀνέφερε τοῦτο εἰς τὸν βασιλέα τῆς Συρίας καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας εἶπε πρὸς τὸν Ναιμάν· <ἐμπρός, πήγαινε· καὶ ἐγὼ θὰ στείλω μὲ σένα ἐπιστολὴν σχετικήν, πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ὁ Ναιμὰν ἐπῆρε μαζῆ του δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἓξ χιλιάδες χρυσοῦς σίκλους καὶ δέκα καινουργεῖς στολάς,
6 ἐπορεύθη πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἔδωσε πρὸς αὐτὸν τὴν ἐπιστολὴν τοῦ βασιλέως του, διὰ τῆς ὁποίας ἐκεῖνος ἔλεγε· <μαζῆ μὲ τὴν ἐπιστολὴν αὐτήν, ποὺ ἦλθεν εἰς τὰ χέρια σου, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ τὸν δοῦλον μου τὸν Ναιμὰν καὶ νὰ φροντίσῃς, ὥστε νὰ θεραπεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
7 Ἀμέσως μόλις ἐδιάβασεν αὐτὸ τὸ γράμμα ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔσχισε τὰ ἐνδύματά του καὶ εἶπε· <εἶμαι ἐγὼ θεός, ὥστε νὰ ἔχω τὴν δύναμιν νὰ θανατώσω καὶ νὰ ζωοποιήσω; Διατὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας μοῦ στέλνει τὸν ἄνθρωπόν του, διὰ νὰ τὸν θεραπεύσω ἀπὸ τὴν λέπραν του; Μάθετε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε, ὅτι αὐτὸς ζητεῖ πρόφασιν πολέμου>.
8 Ὁταν ὁ Ἑλισαῖος ἐπληροφορήθη, ὅτι ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔσχισεν ἀπὸ τὴν λύπην του τὰ ἐνδύματά του, ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἄνθρωπόν του καὶ τοῦ εἶπε· <διατὶ ἔσχισες τὰ ἐνδύματά σου; Ἄς ἔλθῃ, λοιπόν, πρὸς ἐμὲ ὁ Ναιμὰν καὶ κάθε ἄνθρωπος ἂς μάθῃ, ὅτι ὑπάρχει προφήτης μεταξὺ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
9 Ὁ Ναιμὰν ἦλθε μὲ ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐσταμάτησεν ἐμπρὸς εἰς τὴν θύραν τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἑλισαίου.
10 Ὁ Ἑλισαῖος ἔστειλεν ἀγγελιαφόρον πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε νὰ λουσθῇς ἑπτὰ φορὲς εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν λέπραν σου καὶ θὰ ἐπανέλθῃ ἐντελῶς ὑγιὴς ἡ σάρξ σου>.
11 Ὁ Ναιμὰν ὠργίσθη, ἔφυγε καὶ εἶπε· <ἰδοὺ ἐγὼ ἐνόμισα καὶ εἶπα ὅτι αὐτὸς θὰ ἐξέλθῃ ὀπωσδήποτε εἰς συνάντησίν μου, θὰ σταθῇ καὶ θὰ ἐπικαλεσθῇ ἐνώπιόν μου τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ του, θὰ θέσῃ τὸ χέρι αὐτοῦ εἰς τὸ ἀσθενές μου σῶμα, θὰ περιμαζεύσῃ ἔτσι καὶ θὰ θεραπεύσῃ τὴν λέπραν μου.
12 Δὲν εἶναι καλύτεροι οἱ ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ νερὰ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου; Διατί, λοιπόν, νὰ μὴ ὑπάγω καὶ νὰ λουσθῶ εἰς τὰ ὕδατα τῶν ποταμῶν αὐτῶν;> Καὶ γεμᾶτος θυμὸν ἤλλαξε δρόμον καὶ ἀνεχώρησε.
13 Τὸν ἐπλησίασαν ὅμως οἱ δοῦλοι του καὶ τοῦ εἶπαν· <μήπως σοῦ εἶπε κανένα δύσκολον ἔργον ὁ προφήτης, ὥστε νὰ μὴ ἠμπορῇς νὰ τὸ κάμῃς; Σοῦ εἶπεν ἁπλῶς νὰ λουσθῇς καὶ θὰ καθαρισθῇς>.
14 Ὁ Ναιμὰν ὑπεχώρησε, κατέβηκεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ἐλούσθη εἰς τὰ ὕδατα αὐτοῦ ἑπτὰ φορές, ὅπως τοῦ εἶχεν εἴπει ὁ Ἑλισαῖος, καὶ τότε ἐκαθαρίσθη ἡ σὰρξ του ἀποκατεστάθη ὑγιὴς καὶ ἔγινεν, ὅπως ἡ σὰρξ τοῦ μικροῦ παιδιοῦ.
15 Ἐγύρισε τότε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον αὐτὸς καὶ ὅλη ἡ συνοδεία του. Ἦλθεν, ἐστάθη ὄρθιος ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, ἐγνώρισα καὶ ἐπείσθην ὅτι εἰς ὅλην τὴν γῆν δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, εἰ μὴ μόνον αὐτός, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Καὶ τώρα λάβε τὰ δῶρα αὐτὰ ἀπὸ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου>.
16 Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρέστην καὶ παρίσταμαι, ὅτι δὲν θὰ λάβω κανένα δῶρον>. Ὁ Ναιμὰν ἐπέμενε νὰ λάβῃ δῶρα, ἐκεῖνος ὅμως ἔμεινεν ἀμετάπειστος.
17 Εἶπε τότε ὁ Ναιμάν· <ἀφοῦ σὺ δὲν θέλεις τὸ δῶρον μου, ἂς δοθοῦν παρακαλῶ εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου φορτώματα χώματος δύο ἡμιόνων, διότι καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου δὲν θὰ προσφέρω πλέον ὁλοκαυτώματα ἢ θυσίας εἰς ἄλλους θεούς, εἰ μὴ μόνον εἰς τὸν Κύριον, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν.
18 Καὶ θὰ συγχωρήσῃ ὁ Κύριος ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, διότι, ὅταν ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς μου θὰ εἰσέρχεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Ρεμμὰν νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, θὰ στηρίζεται εἰς τὸ χέρι μου. Καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν θὰ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ προσκυνήσω καὶ ἐγὼ εἰς τὸν ναὸν Ρεμμάν, ὅταν ἐκεῖνος θὰ προσκυνῇ αὐτὸν τὸν θεὸν ἐκεῖ. Θὰ συγχωρήσῃ λοιπόν, παρακαλῶ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου τὴν πρᾶξιν μου αὐτήν>.
19 Ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν εἰς τὸν Ναιμάν· <πήγαινε εἰς εἰρήνην>. Ὁ Ναιμὰν ἀνεχώρησεν ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐπροχώρησεν εἰς κάποιαν ἀπόστασιν ἀπὸ ἐκεῖ.
20 Ὁ δοῦλος τοῦ Ἑλισαίου, ὁ Γιεζί, διελογίσθη τότε καὶ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <ἰδού· ὁ κύριός μου ἐλυπήθη αὐτὸν τὸν Ναιμάν, τὸν Σύρον, καὶ δὲν ἐπῆρε τίποτε ἀπὸ τὰ χέρια του, ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνος ἔφερεν. Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα ὅτι θὰ τρέξω ὀπίσω του καὶ κάτι θὰ πάρω ἀπὸ αὐτόν>.
21 Πράγματι ὁ Γιεζὶ ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ναιμάν. Ὁ Ναιμὰν τὸν εἶδε νὰ τρέχῃ ὀπίσω ἀπὸ αὐτόν, κατέβηκεν ἀπὸ τὸ ἅρμα του, διὰ νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ τοῦ εἶπε· <πῶς ἕως ἐδῶ μὲ τὸ καλό;>
22 Ὁ Γιεζὶ ἀπήντησεν· <ὁ κύριός μου μὲ ἔστειλε, διὰ νὰ σοῦ εἴπω: Ἰδοὺ ἦλθον πρὸς ἐμὲ δύο νέοι, παιδιὰ τῶν προφητῶν, ἀπὸ τὸ ὄρος Ἐφραίμ. Δός μου, σὲ παρακαλῶ, διὰ νὰ δώσω εἰς αὐτοὺς ἕνα τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο καινουργεῖς στολάς>.
23 Ὁ Ναιμὰν εἶπε· <πάρε δύο τάλαντα ἀργυρίου>. Ἐπῆρεν ὁ Γιεζὶ τὰ δύο τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἔθεσεν αὐτὰ εἰς δύο σάκκους καὶ τὰς δύο καινουργεῖς στολάς. Αὐτὰ ἔδωσεν ὁ Γιεζὶ εἰς τοὺς δύο δούλους του, οἱ ὁποῖοι καὶ τὰ μετέφεραν προπορευόμενοι ἀπὸ αὐτόν.
24 Ἀλλ' ὅταν ἦλθον εἰς κάποιον ἀπόκρυφον καὶ σκοτεινὸν μέρος, τὰ ἐπῆρεν ἀπὸ τὰ χέρια των ὁ Γιεζί, τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ οἴκου καὶ ἀφῆκε τοὺς δούλους του νὰ φύγουν.
25 Κατόπιν ὁ Γιεζὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ὅπου ἦτο ὁ Ἑλισαῖος, καὶ ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν κύριόν του. Ὁ Ἑλισαῖος τὸν ἠρώτησε· <Γιεζί, ἀπὸ ποῦ ἔρχεσαι;> Ὁ Γιεζὶ ἀπήντησεν· <ὁ δοῦλος σου ἐδῶ εἶναι. Δὲν ἐπῆγε ἐδῶ καὶ ἐκεῖ>.
26 Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλισαῖος· <νομίζεις ὅτι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς μου δὲν σὲ παρηκολούθησεν, ὅταν ὁ Ναιμὰν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ ἅρμα του, διὰ νὰ σὲ συναντήσῃ; Ἐπῆρες, λοιπόν, τὰς δύο στολάς, ἐπῆρες καὶ τὸ ἀργύριον, ὥστε μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ νὰ ἀγοράσῃς ἐλαιῶνας, ἀμπελῶνας, πρόβατα, βόϊδια, δούλους καὶ δούλας.
27 Ἀλλὰ διὰ τὸ ψεῦδος, ποὺ εἶπες, ἰδοὺ ἡ λέπρα τοῦ Ναιμὰν θὰ προσκολληθῇ ἐπάνω σου καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου, εἰς τὰς γενεὰς τῶν γενεῶν> ὁ Γιεζὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον γεμᾶτος λέπραν, λευκὸς ὅπως τὸ χιόνι.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ναιμάν, ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ἦταν ἄνθρωπος σεβαστός, ἔνδοξος, μὲ ὑπόληψιν εἰς τὰ μάτια τοῦ βασιλιᾶ του καὶ πρόσωπον ποὺ ἀπελάμβανε πολλῶν τιμῶν, διότι δι’ αὐτοῦ ὁ Κύριος ἔσωσε τὴν Συρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της Ἀσσυρίους. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦταν γενναῖος πολεμιστής, ἦταν ὅμως λεπρός.
2 Σύροι ἀντάρται, εἰς μίαν ἀπὸ τὶς ληστρικὲς ἐπιδρομές των ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, συνέλαβαν καὶ μετέφεραν εἰς τὴν Συρίαν ὡς αἰχμάλωτον ἕνα μικρὸ κορίτσι - Ἰσραηλίτισσαν, ἡ ὁποία ἔγινε δούλη τῆς συζύγου τοῦ ἀρχιστρατήγου Ναιμάν.
3 Ἡ νεαρὴ Ἰσραηλίτισσα μίαν ἡμέραν εἶπεν εἰς τὴν κυρίαν της: <Μακάρι ὁ κύριός μου νὰ ἐπήγαινε διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν προφήτην τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ζῇ εἰς τὴν Σαμάρειαν! Ὁ Προφήτης αὐτὸς θὰ τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
4 Ἡ σύζυγος τοῦ Ναιμὰν ἐπῆγε καὶ ἀνήγγειλε τὴν πληροφορίαν εἰς τὸν σύζυγόν της καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπε τὸ νεαρὸ κορίτσι, ἡ δούλη μου, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ>.
5 Ὅταν ὁ Ναιμὰν ἀνέφερε τὴν εἴδησιν αὐτὴν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Ναιμάν: <Ἐμπρός, πήγαινε καὶ ἐγὼ θὰ στείλω μὲ σὲ γράμμα πρὸς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>. Ὁ Ναιμὰν ἀνεχώρησεν, ἀφοῦ ἐπῆρε μαζί του δέκα ἀργυρὰ τάλαντα καὶ ἓξι χιλιάδες χρυσοῦς σίκλους καὶ δέκα καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες).
6 Ὁ Σύρος ἀρχιστράτηγος παρέδωκεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ τὸ γράμμα,τὸ ὁποῖον ἔλεγε: <Καὶ τώρα, ὅταν τὸ γράμμα αὐτὸ φθάσῃ εἰς τὰ χέρια σου, νά· (μάθε ὅτι) στέλλω καὶ συνιστῶ εἰς σὲ τὸν δοῦλον (ἀρχιστράτηγόν) μου Ναιμάν, καὶ θέλω νὰ φροντίσῃς, ὥστε νὰ τὸν θεραπεύσῃς ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
7 Συνέβη ὅμως τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐδιάβασε τὸ γράμμα, ἔσχισε τὰ ροῦχα του ἀπὸ τρόμον καὶ ἀπογοήτευσιν καὶ ἐφώναξε: <Μήπως νομίζει ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν δύναμιν νὰ σκοτώνῃ καὶ νὰ δίδῃ ζωὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους; Διατὶ ὁ βασιλιᾶς αὐτὸς ἀποστέλλει εἰς ἐμὲ νὰ θεραπεύσω ἕνα ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν λέπραν του; Δι' αὐτὸ προσέξετε, παρακαλῶ, καὶ θὰ διαπιστώσετε τοῦτο: Εἶναι φανερὸν ὅτι ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας προσπαθεῖ νὰ εὕρῃ πρόφασιν, διὰ νὰ κηρύξῃ ἐναντίον μου πόλεμον!>
8 Ὅταν ὅμως ὁ προφήτης Ἐλισαῖος ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἔσχισε τὰ ροῦχα του ἀπὸ τρόμον καὶ ἀπογοήτευσιν ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γράμματος τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ἔστειλε μήνυμα πρὸς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ, μὲ τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγε: <Διατὶ ἐταράχθης καὶ ἀπεγοητεύθης τόσον πολὺ καὶ ἔσχισες τὰ ροῦχα σου; Ἂς ἔλθῃ, παρακαλῶ, ὁ Ναιμὰν εἰς ἐμὲ καὶ ἂς μάθη (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ἐγὼ θὰ τοῦ δείξω) ὅτι ὑπάρχει προφήτης εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἱκανὸς νὰ τὸν θεραπεύσῃ!>
9 Ἔτσι ὁ ἀρχιστράτηγος Ναιμὰν ἦλθε μὲ ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ σπιτιοῦ τοῦ προφήτου Ἐλισαίου.
10 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἕνα ἀπεσταλμένον, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν ἐκ μέρους τοῦ Προφήτου: <Πήγαινε καὶ λοῦσε τὸν ἑαυτόν σου ἑπτὰ φορὲς εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ ἡ λεπρὴ σάρκα σου θὰ ἀποκατασταθῇ, θὰ ἐξυγιανθῇ καὶ θὰ καθαρισθῇ καὶ ἔτσι θὰ γίνῃς ἐντελῶς καλά>.
11 Ἀλλ’ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ὑποδείξεως αὐτῆς ὁ Ναιμὰν ἐθίγη, ἐθύμωσε καὶ ἔφυγε καὶ εἶπε: <Νά· ἐγὼ ἐνόμισα, ὅτι θὰ βγῇ ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὸ σπίτι διὰ νὰ μὲ ὑποδεχθῇ καὶ θὰ σταθῇ ἐμπρός μου καὶ θὰ παρακαλέσῃ Κύριον τὸν Θεόν του καὶ θὰ βάλῃ τὸ χέρι του εἰς τὰ ἀρρωστημένα σημεῖα τοῦ σώματός μου καὶ θὰ θεραπεύσῃ τὴν λέπραν! Αὐτὸς ὅμως μὲ διέταξεν ἁπλῶς νὰ λουσθῶ εἰς τὸν Ἰορδάνην ἑπτὰ φορές.
12 Μήπως δὲν εἶναι ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, οἱ ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, καλύτεροι ἀπὸ ὅλα τὰ νερά, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ; Δὲν ἠμπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ λουσθῶ εἰς τοὺς ποταμοὺς αὐτοὺς καὶ νὰ καθαρισθῶ ἀπὸ τὴν λέπραν;> Καὶ ὁ Ναιμὰν ἐγύρισε πίσω καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Ἐλισαίου γεμᾶτος θυμὸν καὶ ὀργήν.
13 Τότε τὸν ἐπλησίασαν οἱ ὑπηρέταί του, τοῦ ἐμίλησαν καὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ Προφήτης σου εἶπε μήπως νὰ κάμῃς κάτι δύσκολον καὶ δὲν τὸ κάνεις; Τώρα ὅμως σοῦ εἶπε κάτι εὔκολον. Σοῦ εἶπεν ἁπλῶς· <νὰ λουσθῇς καὶ θὰ καθαρισθῇς>.
14 Ὁ Ναιμὰν ἠρέμησεν ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ ἐπείσθη νὰ κάμῃ ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Προφήτης. Ἔτσι ὁ Ναιμὰν κατέβη τελικῶς καὶ ἐβαπτίσθη εἰς τὸν Ἰορδάνην ἑπτὰ φορές, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἐλισαίου· καὶ τότε ἡ ἀρρωστημένη σάρκα του ἀποκατεστάθη, ἰατρεύθη καὶ ἐκαθαρίσθη καὶ ἔγινε ἁπαλὴ καὶ γυαλιστερή, ὅπως ἡ σάρκα τοῦ μικροῦ παιδιοῦ.
15 Ὁ Ναιμὰν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον μὲ ὅλην τὴν στρατιωτικὴν ἀκολουθίαν του καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Προφήτην καὶ τοῦ εἶπε: <Τώρα νά· ἔμαθα πολὺ καλὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἕνα, μοναδικὸν καὶ ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ· τώρα λοιπόν, σὲ παρακαλῶ, δέξου τὸ δῶρον αὐτὸ ἀπὸ ἐμέ, τὸν δοῦλον σου>.
16 Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ὑπηρετῶ ὡς λειτουργός, ἀρνοῦμαι νὰ λάβω τὸ δῶρον, ποὺ μοῦ προσφέρεις>. Ὁ Ναιμὰν τὸν παρεκάλεσεν ἐπιμόνως καὶ τὸν ἐπίεσε νὰ τὸ λάβῃ, ὁ Ἐλισαῖος ὅμως ἠρνήθη σταθερά.
17 Τότε ὁ Ναιμὰν τοῦ εἶπεν: <Ἀφοῦ ἀρνεῖσαι νὰ δεχθῇς τὸ δῶρΟν μου, τότε, σὲ παρακαλῶ, ἂς δοθοῦν εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, δύο φορτία ἡμιόνων χῶμα ἀπὸ τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ· διότι ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, δὲν θὰ προσφέρω ὁλοκαυτώματα ἢ θυσίαν εἰς ἄλλους θεούς, παρὰ μόνον εἰς τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
18 Ἔτσι ἐλπίζω ὅτι ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, θὰ μὲ συγχωρήσῃ εἰς τοῦτο: Ὅταν θὰ μεταβαίνῃ ὁ βασιλιᾶς μου εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Ρεμμάν, διὰ νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, καὶ αὐτὸς θὰ στηρίζεται εἰς τὸ χέρι μου, ἐγὼ δὲ ἕνεκα τῆς θέσεώς μου εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ προσκυνήσω εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Ρεμμάν, τὴν ὥραν ποὺ προσκυνεῖ καὶ ὁ βασιλιᾶς εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Ρεμμάν· ἐλπίζω ὅτι εἰς τὶς περιπτώσεις αὐτὲς ὁ Κύριος θὰ συγχωρήσῃ ὁπωσδήποτε ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο!>
19 Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε εἰς τὸν Ναιμάν: <Πήγαινε στὸ καλό, εἰρηνικὸς καὶ ἥσυχος>. Ὁ Ναιμὰν ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον καὶ ἔφθασεν εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦταν.
20 Ἐνῷ ὅμως ὁ Ναιμὰν εἶχεν ἀπομακρυνθῆ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον, ὁ Γιεζί, ὁ δοῦλος τοῦ Ἐλισαίου, εἶπε καθ' ἑαυτόν: <Νά· ὁ κύριός μου ἐλυπήθη τὸν Ναιμάν, αὐτὸν τὸν Σύρον, καὶ δὲν ἐδέχθη ἀπὸ τὰ χέρια του τὰ δῶρα, ποὺ ἔφερε καὶ τοῦ προσέφερεν εὶς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, θὰ τρέξω πίσω του καὶ θὰ λάβω κάτι ἀπὸ αὐτόν>.
21 Ἔτσι ὁ Γιεζὶ ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ναιμὰν καὶ τὸν ἐπρόφθασε. Ὅταν ὁ Ναιμὰν τὸν εἶδε νὰ τρέχῃ πίσω του, κατέβη ἀπὸ τὸ πολεμικὸν ἅρμα του διὰ νὰ τὸν ὑποδεχθῇ καὶ τὸν ἐρώτησε: <Συμβαίνει τίποτε;>
22 Ὁ Γιεζὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Κύριός μου μὲ ἔστειλε καὶ μοῦ παρήγγειλε νὰ σοῦ εἰπῶ: <Νά· τώρα μόλις ἦλθαν ἀπὸ τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τοῦ Ἐφραὶμ δύο νεαροὶ προφῆται· δῶσε τους, σὲ παρακαλῶ, ἕνα ἐργυρὸν τάλαντον (κατ' ἄλλην γραφήν: <Διτάλαντον>, δηλαδὴ δύο ἀργυρᾶ τάλαντα) καὶ δύο καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες)>.
23 Ὁ Ναιμὰν τοῦ εἶπε: <Πάρε δύο ἀργυρᾶ τάλαντα>. Ὁ Γιεζὶ ἔλαβε τὰ δύο ἀργυρᾶ τάλαντα καὶ τὰ ἔβαλεν εἰς δύο σακκίδια καὶ τὶς δύο καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες) καὶ τὰ ἔδωκεν εἰς δύο ὑπηρέτες του, οἱ ὁποῖοι τὰ μετέφεραν, προπορευόμενοι τοῦ Γιεζί.
24 Καὶ ὅταν ὁ Γιεζὶ ἔφθασεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον δωμάτιον τοῦ σπιτιοῦ, εἰς τὸ ὁποῖον ἔμενε μὲ τὸν Ἐλισαῖον, ἐπῆρε τὰ δῶρα ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ὑπηρετῶν καὶ τὰ ἔκρυψεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον δωμάτιον τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἔδιωξε τοὺς δύο ὑπηρέτες.
25 Αὐτὸς δέ (ὁ Γιεζί) ἦλθε καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν κύριόν του. Τότε ὁ Ἐλισαῖος τὸν ἐρώτησε: <Ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι, Γιεζί;> Ὁ Γιεζὶ ἀπέκρυψε τὴν ἀλήθειαν διὰ τὶς κινήσεις του καὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ἀπὸ πουθενά! Ὁ δοῦλος σου δὲν ἐπῆγε οὔτε ἐδῶ οὔτε ἐκεῖ!>
26 Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ εἶπε: <Διατὶ λέγεις ψέματα; Νομίζεις ὅτι δὲν ἤμουν παρών πνευματικῶς κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς πορείας σου καὶ δὲν σὲ παρακολουθοῦσα, ὅταν ὁ Ναιμὰν κατέβη ἀπὸ τὸ πολεμικόν του ἅρμα διὰ νὰ σὲ προϋπαντήσῃ; Τώρα λοιπὸν ἔλαβες ἀπὸ τὸν Ναιμὰν τὰ ἀργυρᾶ τάλαντα, καὶ τώρα ἔλαβες τὶς στολές (διὰ νὰ ἀγοράσῃς) καὶ ἐλαιῶνες καὶ ἀμπέλια καὶ πρόβατα καὶ βόδια καὶ δούλους καὶ δοῦλες.
27 Δι' αὐτὸ ἡ λέπρα τοῦ Ναιμὰν θὰ προσβάλῃ σὲ καὶ θὰ κολλήσῃ ἐπάνω σου καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀπογόνους σου διὰ παντός!> Καὶ ὁ Γιεζὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον γεμᾶτος λέπραν· τὸ δέρμα του ἦταν ὁλόλευκον, εὐδιάλυτον καὶ μαλακόν, ὅπως τὸ χιόνι.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ Ναιμὰν ὁ ἄρχων τῆς δυνάμεως Συρίας ἦν ἀνὴρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ τεθαυμασμένος προσώπῳ, ὅτι ἐν αὐτῷ ἔδωκε Κύριος σωτηρίαν Συρία· καὶ ὁ ἀνὴρ ἦν δυνατὸς ἰσχύϊ, λελεπρωμένος.	Ναιμάν, ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ τῆς Συρίας, ἦτο ἄνθρωπος μέγας καὶ ἐπίσημος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως του, ἀξιοθαύμαστος ἀπέναντι αὐτοῦ, διότι διὰ μέσου αὐτοῦ ὁ Κύριος ἔσωσε τὴν Συρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της. Ἦτο γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ κατείχετο ἀπὸ λέπραν.	Ναιμάν, ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ στρατοῦ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ἦταν ἄνθρωπος σεβαστός, ἔνδοξος, μὲ ὑπόληψιν εἰς τὰ μάτια τοῦ βασιλιᾶ του καὶ πρόσωπον ποὺ ἀπελάμβανε πολλῶν τιμῶν, διότι δι’ αὐτοῦ ὁ Κύριος ἔσωσε τὴν Συρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της Ἀσσυρίους. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἦταν γενναῖος πολεμιστής, ἦταν ὅμως λεπρός.
2 Καὶ Συρία ἐξῆλθον μονόζωνοι καὶ ᾐχμαλώτευσαν ἐκ γῆς Ἰσραὴλ νεάνιδα μικράν, καὶ ἦν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς Ναιμάν.	2 Τότε ὁμάδες Σύρων εἰσῆλθαν ἀπὸ τὴν Συρίαν εἰς τὴν χώραν τῆς Παλαιστίνης πρὸς λεηλασίαν καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπῆραν ὡς αἰχμάλωτον καὶ μίαν μικρὰν νεάνιδα, ἡ ὁποία ἔγινε δούλη τῆς συζύγου τοῦ Ναιμάν.	2 Σύροι ἀντάρται, εἰς μίαν ἀπὸ τὶς ληστρικὲς ἐπιδρομές των ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, συνέλαβαν καὶ μετέφεραν εἰς τὴν Συρίαν ὡς αἰχμάλωτον ἕνα μικρὸ κορίτσι - Ἰσραηλίτισσαν, ἡ ὁποία ἔγινε δούλη τῆς συζύγου τοῦ ἀρχιστρατήγου Ναιμάν.
3 Ἡ δὲ εἶπε τῇ κυρίᾳ αὐτῆς· ὄφελον ὁ κύριός μου ἐνώπιον τοῦ προφήτου τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, τότε ἀποσυνάξει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.	3 Ἡ νεᾶνις εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν της· <μάκαρι ὁ κύριός μου νὰ παρουσιάζετο ἐνώπιον τοῦ προφήτου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἑλισαίου, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὴν Σαμάρειαν. Ἐκεῖνος θὰ ἐθεράπευεν αὐτὸν ἀπὸ τὴν λέπραν του>.	3 Ἡ νεαρὴ Ἰσραηλίτισσα μίαν ἡμέραν εἶπεν εἰς τὴν κυρίαν της: <Μακάρι ὁ κύριός μου νὰ ἐπήγαινε διὰ νὰ συναντήσῃ τὸν προφήτην τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ζῇ εἰς τὴν Σαμάρειαν! Ὁ Προφήτης αὐτὸς θὰ τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
4 Καὶ εἰσῆλθε καὶ ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ ἑαυτῆς καὶ εἶπεν· οὕτως καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ νεᾶνις ἡ ἐκ γῆς Ἰσραήλ.	4 Ἡ σύζυγος τοῦ Ναιμὰν εἰσῆλθε καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τὸν κύριόν της καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπεν ἡ νεᾶνις, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν>.	4 Ἡ σύζυγος τοῦ Ναιμὰν ἐπῆγε καὶ ἀνήγγειλε τὴν πληροφορίαν εἰς τὸν σύζυγόν της καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπε τὸ νεαρὸ κορίτσι, ἡ δούλη μου, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ>.
5 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Συρίας πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἴσελθε, καὶ ἐξαποστελῶ βιβλίον πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑξακισχιλίους χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλασσομένας στολάς.	5 Ὁ Ναιμὰν ἀνέφερε τοῦτο εἰς τὸν βασιλέα τῆς Συρίας καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας εἶπε πρὸς τὸν Ναιμάν· <ἐμπρός, πήγαινε· καὶ ἐγὼ θὰ στείλω μὲ σένα ἐπιστολὴν σχετικήν, πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ὁ Ναιμὰν ἐπῆρε μαζῆ του δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἓξ χιλιάδες χρυσοῦς σίκλους καὶ δέκα καινουργεῖς στολάς,	5 Ὅταν ὁ Ναιμὰν ἀνέφερε τὴν εἴδησιν αὐτὴν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Ναιμάν: <Ἐμπρός, πήγαινε καὶ ἐγὼ θὰ στείλω μὲ σὲ γράμμα πρὸς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>. Ὁ Ναιμὰν ἀνεχώρησεν, ἀφοῦ ἐπῆρε μαζί του δέκα ἀργυρὰ τάλαντα καὶ ἓξι χιλιάδες χρυσοῦς σίκλους καὶ δέκα καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες).
6 Καὶ ἤνεγκε τὸ βιβλίον πρὸς τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ λέγων· καὶ νῦν ὡς ἂν ἔλθῃ τὸ βιβλίον τοῦτο πρὸς σέ, ἰδοὺ ἀπέστειλα πρός σε Ναιμὰν τὸν δοῦλον μου, καὶ ἀποσυνάξεις αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.	6 ἐπορεύθη πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἔδωσε πρὸς αὐτὸν τὴν ἐπιστολὴν τοῦ βασιλέως του, διὰ τῆς ὁποίας ἐκεῖνος ἔλεγε· <μαζῆ μὲ τὴν ἐπιστολὴν αὐτήν, ποὺ ἦλθεν εἰς τὰ χέρια σου, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ τὸν δοῦλον μου τὸν Ναιμὰν καὶ νὰ φροντίσῃς, ὥστε νὰ θεραπεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τὴν λέπραν του>.	6 Ὁ Σύρος ἀρχιστράτηγος παρέδωκεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ τὸ γράμμα,τὸ ὁποῖον ἔλεγε: <Καὶ τώρα, ὅταν τὸ γράμμα αὐτὸ φθάσῃ εἰς τὰ χέρια σου, νά· (μάθε ὅτι) στέλλω καὶ συνιστῶ εἰς σὲ τὸν δοῦλον (ἀρχιστράτηγόν) μου Ναιμάν, καὶ θέλω νὰ φροντίσῃς, ὥστε νὰ τὸν θεραπεύσῃς ἀπὸ τὴν λέπραν του>.
7 Καὶ ἐγένετο ὡς ἀνέγνω βασιλεὺς Ἰσραὴλ τὸ βιβλίον, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ εἶπεν· Ὁ Θεὸς ἐγὼ τοῦ θανατῶσαι καὶ ζωοποιῆσαι, ὅτι οὗτος ἀποστέλλει πρός με ἀποσυνάξαι ἄνδρα ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; Ὅτι πλὴν γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι προφασίζεται οὗτός μοι.	7 Ἀμέσως μόλις ἐδιάβασεν αὐτὸ τὸ γράμμα ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔσχισε τὰ ἐνδύματά του καὶ εἶπε· <εἶμαι ἐγὼ θεός, ὥστε νὰ ἔχω τὴν δύναμιν νὰ θανατώσω καὶ νὰ ζωοποιήσω; Διατὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας μοῦ στέλνει τὸν ἄνθρωπόν του, διὰ νὰ τὸν θεραπεύσω ἀπὸ τὴν λέπραν του; Μάθετε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε, ὅτι αὐτὸς ζητεῖ πρόφασιν πολέμου>.	7 Συνέβη ὅμως τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐδιάβασε τὸ γράμμα, ἔσχισε τὰ ροῦχα του ἀπὸ τρόμον καὶ ἀπογοήτευσιν καὶ ἐφώναξε: <Μήπως νομίζει ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν δύναμιν νὰ σκοτώνῃ καὶ νὰ δίδῃ ζωὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους; Διατὶ ὁ βασιλιᾶς αὐτὸς ἀποστέλλει εἰς ἐμὲ νὰ θεραπεύσω ἕνα ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν λέπραν του; Δι' αὐτὸ προσέξετε, παρακαλῶ, καὶ θὰ διαπιστώσετε τοῦτο: Εἶναι φανερὸν ὅτι ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας προσπαθεῖ νὰ εὕρῃ πρόφασιν, διὰ νὰ κηρύξῃ ἐναντίον μου πόλεμον!>
8 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἑλισαιὲ ὅτι διέρρηξεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ λέγων· ἱνατὶ διέρρηξας τὰ ἱμάτιά σου; Ἐλθέτω δὴ πρός με Ναιμὰν καὶ γνώτω ὅτι ἐστὶ προφήτης ἐν Ἰσραήλ.	8 Ὁταν ὁ Ἑλισαῖος ἐπληροφορήθη, ὅτι ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔσχισεν ἀπὸ τὴν λύπην του τὰ ἐνδύματά του, ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἄνθρωπόν του καὶ τοῦ εἶπε· <διατὶ ἔσχισες τὰ ἐνδύματά σου; Ἄς ἔλθῃ, λοιπόν, πρὸς ἐμὲ ὁ Ναιμὰν καὶ κάθε ἄνθρωπος ἂς μάθῃ, ὅτι ὑπάρχει προφήτης μεταξὺ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.	8 Ὅταν ὅμως ὁ προφήτης Ἐλισαῖος ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἔσχισε τὰ ροῦχα του ἀπὸ τρόμον καὶ ἀπογοήτευσιν ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γράμματος τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας, ἔστειλε μήνυμα πρὸς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ, μὲ τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγε: <Διατὶ ἐταράχθης καὶ ἀπεγοητεύθης τόσον πολὺ καὶ ἔσχισες τὰ ροῦχα σου; Ἂς ἔλθῃ, παρακαλῶ, ὁ Ναιμὰν εἰς ἐμὲ καὶ ἂς μάθη (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ἐγὼ θὰ τοῦ δείξω) ὅτι ὑπάρχει προφήτης εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἱκανὸς νὰ τὸν θεραπεύσῃ!>
9 Καὶ ἦλθε Ναιμὰν ἐν ἵππῳ καὶ ἅρματι καὶ ἔστη ἐπὶ θύρας οἴκου Ἐλισαιέ.	9 Ὁ Ναιμὰν ἦλθε μὲ ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐσταμάτησεν ἐμπρὸς εἰς τὴν θύραν τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἑλισαίου.	9 Ἔτσι ὁ ἀρχιστράτηγος Ναιμὰν ἦλθε μὲ ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ σπιτιοῦ τοῦ προφήτου Ἐλισαίου.
10 Καὶ ἀπέστειλεν Ἑλισαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτὸν λέγων· πορευθεὶς λοῦσαι ἑπτάκις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σού σοι, καὶ καθαρισθήσῃ.	10 Ὁ Ἑλισαῖος ἔστειλεν ἀγγελιαφόρον πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε νὰ λουσθῇς ἑπτὰ φορὲς εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν λέπραν σου καὶ θὰ ἐπανέλθῃ ἐντελῶς ὑγιὴς ἡ σάρξ σου>.	10 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἔστειλε πρὸς αὐτὸν ἕνα ἀπεσταλμένον, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν ἐκ μέρους τοῦ Προφήτου: <Πήγαινε καὶ λοῦσε τὸν ἑαυτόν σου ἑπτὰ φορὲς εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ ἡ λεπρὴ σάρκα σου θὰ ἀποκατασταθῇ, θὰ ἐξυγιανθῇ καὶ θὰ καθαρισθῇ καὶ ἔτσι θὰ γίνῃς ἐντελῶς καλά>.
11 Καὶ ἐθυμώθη Ναιμὰν καὶ ἀπῆλθε καὶ εἶπεν· ἰδοὺ εἶπον ὅτι πρός με πάντως ἐξελεύσεται καὶ στήσεται καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Θεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἀποσυνάξει τὸ λεπρόν·	11 Ὁ Ναιμὰν ὠργίσθη, ἔφυγε καὶ εἶπε· <ἰδοὺ ἐγὼ ἐνόμισα καὶ εἶπα ὅτι αὐτὸς θὰ ἐξέλθῃ ὀπωσδήποτε εἰς συνάντησίν μου, θὰ σταθῇ καὶ θὰ ἐπικαλεσθῇ ἐνώπιόν μου τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ του, θὰ θέσῃ τὸ χέρι αὐτοῦ εἰς τὸ ἀσθενές μου σῶμα, θὰ περιμαζεύσῃ ἔτσι καὶ θὰ θεραπεύσῃ τὴν λέπραν μου.	11 Ἀλλ’ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ὑποδείξεως αὐτῆς ὁ Ναιμὰν ἐθίγη, ἐθύμωσε καὶ ἔφυγε καὶ εἶπε: <Νά· ἐγὼ ἐνόμισα, ὅτι θὰ βγῇ ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὸ σπίτι διὰ νὰ μὲ ὑποδεχθῇ καὶ θὰ σταθῇ ἐμπρός μου καὶ θὰ παρακαλέσῃ Κύριον τὸν Θεόν του καὶ θὰ βάλῃ τὸ χέρι του εἰς τὰ ἀρρωστημένα σημεῖα τοῦ σώματός μου καὶ θὰ θεραπεύσῃ τὴν λέπραν! Αὐτὸς ὅμως μὲ διέταξεν ἁπλῶς νὰ λουσθῶ εἰς τὸν Ἰορδάνην ἑπτὰ φορές.
12 οὐχὶ ἀγαθὸς Ἀβανὰ καὶ Φαρφὰρ ποταμοὶ Δαμασκοῦ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα Ἰσραήλ; Οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς καὶ καθαρισθήσομαι; Καὶ ἐξέκλινε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ.	12 Δὲν εἶναι καλύτεροι οἱ ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ νερὰ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου; Διατί, λοιπόν, νὰ μὴ ὑπάγω καὶ νὰ λουσθῶ εἰς τὰ ὕδατα τῶν ποταμῶν αὐτῶν;> Καὶ γεμᾶτος θυμὸν ἤλλαξε δρόμον καὶ ἀνεχώρησε.	12 Μήπως δὲν εἶναι ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, οἱ ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, καλύτεροι ἀπὸ ὅλα τὰ νερά, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ; Δὲν ἠμπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ λουσθῶ εἰς τοὺς ποταμοὺς αὐτοὺς καὶ νὰ καθαρισθῶ ἀπὸ τὴν λέπραν;> Καὶ ὁ Ναιμὰν ἐγύρισε πίσω καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Ἐλισαίου γεμᾶτος θυμὸν καὶ ὀργήν.
13 Καὶ ἤγγισαν οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν· μέγαν λόγον ἐλάλησεν ὁ προφήτης πρός σέ· οὐχὶ ποιήσεις; Καὶ ὅτι εἶπε πρὸς σέ, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι.	13 Τὸν ἐπλησίασαν ὅμως οἱ δοῦλοι του καὶ τοῦ εἶπαν· <μήπως σοῦ εἶπε κανένα δύσκολον ἔργον ὁ προφήτης, ὥστε νὰ μὴ ἠμπορῇς νὰ τὸ κάμῃς; Σοῦ εἶπεν ἁπλῶς νὰ λουσθῇς καὶ θὰ καθαρισθῇς>.	13 Τότε τὸν ἐπλησίασαν οἱ ὑπηρέταί του, τοῦ ἐμίλησαν καὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ Προφήτης σου εἶπε μήπως νὰ κάμῃς κάτι δύσκολον καὶ δὲν τὸ κάνεις; Τώρα ὅμως σοῦ εἶπε κάτι εὔκολον. Σοῦ εἶπεν ἁπλῶς· <νὰ λουσθῇς καὶ θὰ καθαρισθῇς>.
14 Καὶ κατέβη Ναιμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σὰρξ αὐτοῦ ὡς σὰρξ παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη.	14 Ὁ Ναιμὰν ὑπεχώρησε, κατέβηκεν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ἐλούσθη εἰς τὰ ὕδατα αὐτοῦ ἑπτὰ φορές, ὅπως τοῦ εἶχεν εἴπει ὁ Ἑλισαῖος, καὶ τότε ἐκαθαρίσθη ἡ σὰρξ του ἀποκατεστάθη ὑγιὴς καὶ ἔγινεν, ὅπως ἡ σὰρξ τοῦ μικροῦ παιδιοῦ.	14 Ὁ Ναιμὰν ἠρέμησεν ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ ἐπείσθη νὰ κάμῃ ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Προφήτης. Ἔτσι ὁ Ναιμὰν κατέβη τελικῶς καὶ ἐβαπτίσθη εἰς τὸν Ἰορδάνην ἑπτὰ φορές, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἐλισαίου· καὶ τότε ἡ ἀρρωστημένη σάρκα του ἀποκατεστάθη, ἰατρεύθη καὶ ἐκαθαρίσθη καὶ ἔγινε ἁπαλὴ καὶ γυαλιστερή, ὅπως ἡ σάρκα τοῦ μικροῦ παιδιοῦ.
15 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς Ἑλισαιὲ αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ δὴ ἔγνωκα ὅτι οὐκ ἐστὶ Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, ὅτι ἀλλ' ἢ ἐν τῷ Ἰσραήλ· καὶ νῦν λαβὲ τὴν εὐλογίαν παρὰ τοῦ δούλου σου.	15 Ἐγύρισε τότε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον αὐτὸς καὶ ὅλη ἡ συνοδεία του. Ἦλθεν, ἐστάθη ὄρθιος ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, ἐγνώρισα καὶ ἐπείσθην ὅτι εἰς ὅλην τὴν γῆν δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, εἰ μὴ μόνον αὐτός, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Καὶ τώρα λάβε τὰ δῶρα αὐτὰ ἀπὸ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου>.	15 Ὁ Ναιμὰν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ἐλισαῖον μὲ ὅλην τὴν στρατιωτικὴν ἀκολουθίαν του καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Προφήτην καὶ τοῦ εἶπε: <Τώρα νά· ἔμαθα πολὺ καλὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἕνα, μοναδικὸν καὶ ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ· τώρα λοιπόν, σὲ παρακαλῶ, δέξου τὸ δῶρον αὐτὸ ἀπὸ ἐμέ, τὸν δοῦλον σου>.
16 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ζῇ Κύριος, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ λήψομαι· καὶ παρεβιάσατο αὐτὸν λαβεῖν, καὶ ἠπείθησε.	16 Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρέστην καὶ παρίσταμαι, ὅτι δὲν θὰ λάβω κανένα δῶρον>. Ὁ Ναιμὰν ἐπέμενε νὰ λάβῃ δῶρα, ἐκεῖνος ὅμως ἔμεινεν ἀμετάπειστος.	16 Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ὑπηρετῶ ὡς λειτουργός, ἀρνοῦμαι νὰ λάβω τὸ δῶρον, ποὺ μοῦ προσφέρεις>. Ὁ Ναιμὰν τὸν παρεκάλεσεν ἐπιμόνως καὶ τὸν ἐπίεσε νὰ τὸ λάβῃ, ὁ Ἐλισαῖος ὅμως ἠρνήθη σταθερά.
17 Καὶ εἶπε Ναιμάν· καὶ εἰ μή, δοθήτω δὴ τῷ δούλῳ σου γόμος ζεῦγος ἡμιόνων, ὅτι οὐ ποιήσει ἔτι ὁ δοῦλός σου ὁλοκαύτωμα καὶ θυσίασμα θεοῖς ἑτέροις, ἀλλ' ἢ τῷ Κυρίῳ μόνῳ·	17 Εἶπε τότε ὁ Ναιμάν· <ἀφοῦ σὺ δὲν θέλεις τὸ δῶρον μου, ἂς δοθοῦν παρακαλῶ εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου φορτώματα χώματος δύο ἡμιόνων, διότι καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου δὲν θὰ προσφέρω πλέον ὁλοκαυτώματα ἢ θυσίας εἰς ἄλλους θεούς, εἰ μὴ μόνον εἰς τὸν Κύριον, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν.	17 Τότε ὁ Ναιμὰν τοῦ εἶπεν: <Ἀφοῦ ἀρνεῖσαι νὰ δεχθῇς τὸ δῶρΟν μου, τότε, σὲ παρακαλῶ, ἂς δοθοῦν εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, δύο φορτία ἡμιόνων χῶμα ἀπὸ τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ· διότι ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, δὲν θὰ προσφέρω ὁλοκαυτώματα ἢ θυσίαν εἰς ἄλλους θεούς, παρὰ μόνον εἰς τὸν Κύριον, τὸν ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
18 Καὶ ἰλάσεται Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι τὸν κύριόν μου εἰς οἶκον Ρεμμὰν προσκυνῆσαι ἐκεῖ καὶ αὐτὸς ἐπαναπαύσεται ἐπὶ τῆς χειρός μου καὶ προσκυνήσω ἐν οἴκῳ Ρεμμὰν ἐν τῷ προσκυνεῖν αὐτὸν ἐν οἴκῳ Ρεμμάν, καὶ ἰλάσεται δὴ Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ.	18 Καὶ θὰ συγχωρήσῃ ὁ Κύριος ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, διότι, ὅταν ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς μου θὰ εἰσέρχεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Ρεμμὰν νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, θὰ στηρίζεται εἰς τὸ χέρι μου. Καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν θὰ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ προσκυνήσω καὶ ἐγὼ εἰς τὸν ναὸν Ρεμμάν, ὅταν ἐκεῖνος θὰ προσκυνῇ αὐτὸν τὸν θεὸν ἐκεῖ. Θὰ συγχωρήσῃ λοιπόν, παρακαλῶ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου τὴν πρᾶξιν μου αὐτήν>.	18 Ἔτσι ἐλπίζω ὅτι ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, θὰ μὲ συγχωρήσῃ εἰς τοῦτο: Ὅταν θὰ μεταβαίνῃ ὁ βασιλιᾶς μου εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Ρεμμάν, διὰ νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, καὶ αὐτὸς θὰ στηρίζεται εἰς τὸ χέρι μου, ἐγὼ δὲ ἕνεκα τῆς θέσεώς μου εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ προσκυνήσω εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Ρεμμάν, τὴν ὥραν ποὺ προσκυνεῖ καὶ ὁ βασιλιᾶς εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Ρεμμάν· ἐλπίζω ὅτι εἰς τὶς περιπτώσεις αὐτὲς ὁ Κύριος θὰ συγχωρήσῃ ὁπωσδήποτε ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο!>
19 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιὲ πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἰς εἰρήνην. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ εἰς δεβραθὰ τῆς γῆς.	19 Ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν εἰς τὸν Ναιμάν· <πήγαινε εἰς εἰρήνην>. Ὁ Ναιμὰν ἀνεχώρησεν ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐπροχώρησεν εἰς κάποιαν ἀπόστασιν ἀπὸ ἐκεῖ.	19 Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε εἰς τὸν Ναιμάν: <Πήγαινε στὸ καλό, εἰρηνικὸς καὶ ἥσυχος>. Ὁ Ναιμὰν ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον καὶ ἔφθασεν εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦταν.
20 Καὶ εἶπε Γιεζὶ τὸ παιδάριον Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ἐφείσατο ὁ κύριός μου τοῦ Ναιμὰν τοῦ Σύρου τούτου τοῦ μὴ λαβεῖν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ ἃ ἐνήνοχε· ζῇ Κύριος ὅτι εἰ μὴ δραμοῦμαι ὀπίσω αὐτοῦ καὶ λήψομαι ἀπ' αὐτοῦ τι.	20 Ὁ δοῦλος τοῦ Ἑλισαίου, ὁ Γιεζί, διελογίσθη τότε καὶ εἶπεν ἀπὸ μέσα του· <ἰδού· ὁ κύριός μου ἐλυπήθη αὐτὸν τὸν Ναιμάν, τὸν Σύρον, καὶ δὲν ἐπῆρε τίποτε ἀπὸ τὰ χέρια του, ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνος ἔφερεν. Ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα ὅτι θὰ τρέξω ὀπίσω του καὶ κάτι θὰ πάρω ἀπὸ αὐτόν>.	20 Ἐνῷ ὅμως ὁ Ναιμὰν εἶχεν ἀπομακρυνθῆ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον, ὁ Γιεζί, ὁ δοῦλος τοῦ Ἐλισαίου, εἶπε καθ' ἑαυτόν: <Νά· ὁ κύριός μου ἐλυπήθη τὸν Ναιμάν, αὐτὸν τὸν Σύρον, καὶ δὲν ἐδέχθη ἀπὸ τὰ χέρια του τὰ δῶρα, ποὺ ἔφερε καὶ τοῦ προσέφερεν εὶς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, θὰ τρέξω πίσω του καὶ θὰ λάβω κάτι ἀπὸ αὐτόν>.
21 Καὶ ἐδίωξε Γιεζὶ ὀπίσω τοῦ Ναιμάν, καὶ εἶδεν αὐτὸν Ναιμὰν τρέχοντα ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν· εἰρήνη·	21 Πράγματι ὁ Γιεζὶ ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ναιμάν. Ὁ Ναιμὰν τὸν εἶδε νὰ τρέχῃ ὀπίσω ἀπὸ αὐτόν, κατέβηκεν ἀπὸ τὸ ἅρμα του, διὰ νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ τοῦ εἶπε· <πῶς ἕως ἐδῶ μὲ τὸ καλό;>	21 Ἔτσι ὁ Γιεζὶ ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ναιμὰν καὶ τὸν ἐπρόφθασε. Ὅταν ὁ Ναιμὰν τὸν εἶδε νὰ τρέχῃ πίσω του, κατέβη ἀπὸ τὸ πολεμικὸν ἅρμα του διὰ νὰ τὸν ὑποδεχθῇ καὶ τὸν ἐρώτησε: <Συμβαίνει τίποτε;>
22 ὁ κύριός μου ἀπέστειλέ με λέγων· ἰδοὺ νῦν ἦλθον πρός με δύο παιδάρια ἐξ ὄρους Ἐφραὶμ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν· δὸς δὴ αὐτοῖς τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο ἀλλασσομένας στολάς.	22 Ὁ Γιεζὶ ἀπήντησεν· <ὁ κύριός μου μὲ ἔστειλε, διὰ νὰ σοῦ εἴπω: Ἰδοὺ ἦλθον πρὸς ἐμὲ δύο νέοι, παιδιὰ τῶν προφητῶν, ἀπὸ τὸ ὄρος Ἐφραίμ. Δός μου, σὲ παρακαλῶ, διὰ νὰ δώσω εἰς αὐτοὺς ἕνα τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο καινουργεῖς στολάς>.	22 Ὁ Γιεζὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Κύριός μου μὲ ἔστειλε καὶ μοῦ παρήγγειλε νὰ σοῦ εἰπῶ: <Νά· τώρα μόλις ἦλθαν ἀπὸ τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τοῦ Ἐφραὶμ δύο νεαροὶ προφῆται· δῶσε τους, σὲ παρακαλῶ, ἕνα ἐργυρὸν τάλαντον (κατ' ἄλλην γραφήν: <Διτάλαντον>, δηλαδὴ δύο ἀργυρᾶ τάλαντα) καὶ δύο καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες)>.
23 Καὶ εἶπε· λαβὲ διτάλαντον ἀργυρίου· καὶ ἔλαβε δύο τάλαντα ἀργυρίου ἐν δυσὶ θυλάκοις καὶ δύο ἀλλασσομένας στολὰς καὶ ἔδωκεν ἐπὶ δύο παιδάρια αὐτοῦ, καὶ ᾖραν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.	23 Ὁ Ναιμὰν εἶπε· <πάρε δύο τάλαντα ἀργυρίου>. Ἐπῆρεν ὁ Γιεζὶ τὰ δύο τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἔθεσεν αὐτὰ εἰς δύο σάκκους καὶ τὰς δύο καινουργεῖς στολάς. Αὐτὰ ἔδωσεν ὁ Γιεζὶ εἰς τοὺς δύο δούλους του, οἱ ὁποῖοι καὶ τὰ μετέφεραν προπορευόμενοι ἀπὸ αὐτόν.	23 Ὁ Ναιμὰν τοῦ εἶπε: <Πάρε δύο ἀργυρᾶ τάλαντα>. Ὁ Γιεζὶ ἔλαβε τὰ δύο ἀργυρᾶ τάλαντα καὶ τὰ ἔβαλεν εἰς δύο σακκίδια καὶ τὶς δύο καινούργιες, πολύτιμες, ἐορταστικὲς στολές (ἐνδυμασίες) καὶ τὰ ἔδωκεν εἰς δύο ὑπηρέτες του, οἱ ὁποῖοι τὰ μετέφεραν, προπορευόμενοι τοῦ Γιεζί.
24 Καὶ ἦλθον εἰς τὸ σκοτεινόν, καὶ ἔλαβεν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ παρέθετο ἐν οἴκῳ καὶ ἐξαπέστειλε τοὺς ἄνδρας.	24 Ἀλλ' ὅταν ἦλθον εἰς κάποιον ἀπόκρυφον καὶ σκοτεινὸν μέρος, τὰ ἐπῆρεν ἀπὸ τὰ χέρια των ὁ Γιεζί, τὰ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ οἴκου καὶ ἀφῆκε τοὺς δούλους του νὰ φύγουν.	24 Καὶ ὅταν ὁ Γιεζὶ ἔφθασεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον δωμάτιον τοῦ σπιτιοῦ, εἰς τὸ ὁποῖον ἔμενε μὲ τὸν Ἐλισαῖον, ἐπῆρε τὰ δῶρα ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ὑπηρετῶν καὶ τὰ ἔκρυψεν εἰς τὸ ἀπόκρυφον δωμάτιον τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἔδιωξε τοὺς δύο ὑπηρέτες.
25 Καὶ αὐτὸς εἰσῆλθε καὶ παρεστήκει πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλισαιέ· πόθεν, Γιεζί; Καὶ εἶπε Γιεζί· οὐ πεπόρευται ὁ δοῦλός σου ἔνθα καὶ ἔνθα.	25 Κατόπιν ὁ Γιεζὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ὅπου ἦτο ὁ Ἑλισαῖος, καὶ ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν κύριόν του. Ὁ Ἑλισαῖος τὸν ἠρώτησε· <Γιεζί, ἀπὸ ποῦ ἔρχεσαι;> Ὁ Γιεζὶ ἀπήντησεν· <ὁ δοῦλος σου ἐδῶ εἶναι. Δὲν ἐπῆγε ἐδῶ καὶ ἐκεῖ>.	25 Αὐτὸς δέ (ὁ Γιεζί) ἦλθε καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν κύριόν του. Τότε ὁ Ἐλισαῖος τὸν ἐρώτησε: <Ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι, Γιεζί;> Ὁ Γιεζὶ ἀπέκρυψε τὴν ἀλήθειαν διὰ τὶς κινήσεις του καὶ τοῦ ἀπάντησε: <Ἀπὸ πουθενά! Ὁ δοῦλος σου δὲν ἐπῆγε οὔτε ἐδῶ οὔτε ἐκεῖ!>
26 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἑλισαιέ· οὐχὶ ἡ καρδία μου ἐπορεύθη μετὰ σοῦ, ὅτε ἐπέστρεψεν ὁ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς συναντήν σοι; Καὶ νῦν ἔλαβες τὸ ἀργύριον, καὶ νῦν ἔλαβες τὰ ἱμάτια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀμπελῶνας καὶ πρόβατα καὶ βόας καὶ παῖδας καὶ παιδίσκας·	26 Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλισαῖος· <νομίζεις ὅτι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς μου δὲν σὲ παρηκολούθησεν, ὅταν ὁ Ναιμὰν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸ ἅρμα του, διὰ νὰ σὲ συναντήσῃ; Ἐπῆρες, λοιπόν, τὰς δύο στολάς, ἐπῆρες καὶ τὸ ἀργύριον, ὥστε μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ νὰ ἀγοράσῃς ἐλαιῶνας, ἀμπελῶνας, πρόβατα, βόϊδια, δούλους καὶ δούλας.	26 Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ εἶπε: <Διατὶ λέγεις ψέματα; Νομίζεις ὅτι δὲν ἤμουν παρών πνευματικῶς κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς πορείας σου καὶ δὲν σὲ παρακολουθοῦσα, ὅταν ὁ Ναιμὰν κατέβη ἀπὸ τὸ πολεμικόν του ἅρμα διὰ νὰ σὲ προϋπαντήσῃ; Τώρα λοιπὸν ἔλαβες ἀπὸ τὸν Ναιμὰν τὰ ἀργυρᾶ τάλαντα, καὶ τώρα ἔλαβες τὶς στολές (διὰ νὰ ἀγοράσῃς) καὶ ἐλαιῶνες καὶ ἀμπέλια καὶ πρόβατα καὶ βόδια καὶ δούλους καὶ δοῦλες.
27 Καὶ ἡ λέπρα Ναιμὰν κολληθήσεται ἐν σοὶ καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ προσώπου αὐτοῦ λελεπρωμένος ὡσεὶ χιών.	27 Ἀλλὰ διὰ τὸ ψεῦδος, ποὺ εἶπες, ἰδοὺ ἡ λέπρα τοῦ Ναιμὰν θὰ προσκολληθῇ ἐπάνω σου καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου, εἰς τὰς γενεὰς τῶν γενεῶν> ὁ Γιεζὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον γεμᾶτος λέπραν, λευκὸς ὅπως τὸ χιόνι.	27 Δι' αὐτὸ ἡ λέπρα τοῦ Ναιμὰν θὰ προσβάλῃ σὲ καὶ θὰ κολλήσῃ ἐπάνω σου καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀπογόνους σου διὰ παντός!> Καὶ ὁ Γιεζὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖον γεμᾶτος λέπραν· τὸ δέρμα του ἦταν ὁλόλευκον, εὐδιάλυτον καὶ μαλακόν, ὅπως τὸ χιόνι.