Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Ζ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἄκουσον λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος· ὡς ἡ ὥρα αὕτη αὔριον μέτρον σεμιδάλεως σίκλου καὶ δίμετρον κριθῶν σίκλου ἐν ταῖς πύλαις Σαμαρείας.
2 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ τριστάτης, ἐφ' ὃν ὁ βασιλεὺς ἐπανεπαύετο ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, τῷ Ἑλισαιὲ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ποιήσει Κύριος καταρράκτας ἐν οὐρανῷ, μὴ ἔσται τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ Ἑλισαιὲ εἶπεν· ἰδοὺ σὺ ὄψει τοῖς ὀφθαλμοίς σου καὶ ἐκεῖθεν οὐ φάγῃ.
3 Καὶ τέσσαρες ἄνδρες ἦσαν λεπροὶ παρὰ τὴν θύραν τῆς πόλεως, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τί ἡμεῖς καθήμεθα ὧδε, ἕως ἀποθάνωμεν;
4 Ἐὰν εἴπωμεν, εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ ὁ λιμὸς ἐν τῇ πόλει καὶ ἀποθανούμεθα ἐκεῖ· καὶ ἐὰν καθίσωμεν ὧδε. Καὶ ἀποθανούμεθα. Καὶ νῦν δεῦτε καὶ ἐμπέσωμεν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας· ἐὰν ζωογονήσωσιν ἡμᾶς, καὶ ζησόμεθα· καὶ ἂν θανατώσωσιν ἡμᾶς, καὶ ἀποθανούμεθα.
5 Καὶ ἀνέστησαν ἐν τῷ σκότει εἰσελθεῖν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας καὶ ἦλθον εἰς μέρος παρεμβολῆς Συρίας, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἀνὴρ ἐκεῖ.
6 Καὶ κύριος ἀκουστὴν ἐποίησε παρεμβολὴν τὴν Συρίας φωνὴν ἅρματος καὶ φωνὴν ἵππου, φωνὴν δυνάμεως μεγάλης, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· νῦν ἐμισθώσατο ἐφ' ἡμᾶς ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοῦ βασιλέας τῶν Χετταίων καὶ τοῦ βασιλέας Αἰγύπτου τοῦ ἐλθεῖν ἐφ' ἡμᾶς.
7 Καὶ ἀνέστησαν καὶ ἀπέδρασαν ἐν τῷ σκότει καὶ ἐγκατέλιπαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους αὐτῶν καὶ τοὺς ὄνους αὐτῶν ἐν τῇ παρεμβολῇ ὥς ἐστι καὶ ἔφυγον πρὸς τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν.
8 Καὶ εἰσῆλθον οἱ λεπροὶ οὗτοι ἕως μέρους τῆς παρεμβολῆς καὶ εἰσῆλθον εἰς σκηνὴν μίαν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ ᾖραν ἐκεῖθεν ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ ἱματισμὸν καὶ ἐπορεύθησαν· καὶ ἐπέστρεψαν ἐκεῖθεν καὶ εἰσῆλθον εἰς σκηνὴν ἄλλην καὶ ἔλαβον ἐκεῖθεν καὶ ἐπορεύθησαν καὶ κατέκρυψαν.
9 Καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· οὐχ οὕτως ἡμεῖς ποιοῦμεν· ἡ ἡμέρα αὕτη ἡμέρα εὐαγγελίας ἐστί, καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν καὶ μένομεν ἕως φωτὸς τοῦ πρωῒ καὶ εὑρήσομεν ἀνομίαν· καὶ νῦν δεῦρο καὶ εἰσέλθωμεν καὶ ἀναγγείλωμεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως.
10 Καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐβόησαν πρὸς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν αὐτοῖς, λέγοντες· εἰσήλθομεν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἐκεῖ ἀνὴρ καὶ φωνὴ ἀνθρώπου, ὅτι εἰ μὴ ἵππος δεδεμένος καὶ ὄνος καὶ αἱ σκηναὶ αὐτῶν ὥς εἰσί.
11 Καὶ ἐβόησαν οἱ θυρωροὶ καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως ἔσω.
12 Καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς νυκτὸς καὶ εἶπε πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· ἀναγγελῶ δὴ ὑμῖν ἃ ἐποίησεν ὑμῖν Συρία· ἔγνωσαν ὅτι πεινῶμεν ἡμεῖς, καὶ ἐξῆλθαν ἐκ τῆς παρεμβολῆς καὶ ἐκρύβησαν ἐν τῷ ἀγρῷ λέγοντες· ὅτι ἐξελεύσονται ἐκ τῆς πόλεως. Καὶ συλληψόμεθα αὐτοὺς ζῶντας καὶ εἰς τὴν πόλιν εἰσελευσόμεθα.
13 Καὶ ἀπεκρίθη εἰς τῶν παίδων αὐτοῦ καὶ εἶπε· λαβέτωσαν δὴ πέντε τῶν ἵππων τῶν ὑπολελειμμένων, οἳ κατελείφθησαν ὧδε, ἰδοὺ εἰσι πρὸς πᾶν τὸ πλῆθος Ἰσραὴλ τὸ ἐκλεῖπον· καὶ ἀποστελοῦμεν ἐκεῖ καὶ ὀψόμεθα.
14 Καὶ ἔλαβον δύο ἐπιβάτας ἵππων, καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ὀπίσω τοῦ βασιλέως Συρίας λέγων· δεῦτε καὶ ἴδετε.
15 Καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτῶν ἕως τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ ὁδὸς πλήρης ἱματίων καὶ σκευῶν, ὧν ἔρριψε Συρία ἐν τῷ θαμβεῖσθαι αὐτούς· καὶ ἐπέστρεψαν οἱ ἄγγελοι καὶ ἀνήγγειλαν τῷ βασιλεῖ.
16 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ λαὸς καὶ διήρπασαν τὴν παρεμβολὴν Συρίας, καὶ ἐγένετο μέτρον σεμιδάλεως σίκλου, κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, καὶ δίμετρον κριθῶν σίκλου.
17 Καὶ ὁ βασιλεὺς κατέστησε τὸν τριστάτην, ἐφ' ὃν ὁ βασιλεὺς ἐπανεπαύετο τῇ χειρὶ αὐτοῦ, ἐπὶ τῆς πύλης. Καὶ συνεπάτησεν αὐτὸν ὁ λαὸς ἐν τῇ πύλῃ, καὶ ἀπέθανε, καθὰ ἐλάλησεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὃς ἐλάλησεν ἐν τῷ καταβῆναι τὸν ἄγγελον πρὸς αὐτόν.
18 Καὶ ἐγένετο καθὰ ἐλάλησεν Ἑλισαιὲ πρὸς τὸν βασιλέα λέγων· δίμετρον κριθῆς σίκλου καὶ μέτρον σεμιδάλεως σίκλου καὶ ἔσται ὡς ἡ ὥρα αὔριον ἐν τῇ πύλῃ Σαμαρείας·
19 καὶ ἀπεκρίθη ὁ τριστάτης τῷ Ἑλισαιὲ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ Κύριος ποιεῖ καταρράκτας ἐν τῷ οὐρανῷ, μὴ ἔσται τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ὄψῃ τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἐκεῖθεν οὐ μὴ φάγῃ.
20 Καὶ ἐγένετο οὕτως. Καὶ συναπάτησεν αὐτὸν ὁ λαὸς ἐν τῇ πύλῃ καὶ ἀπέθανε.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πήντησε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἑλισαῖος· <ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Αὐτὰ προαναγγέλλει ὁ Κύριος· Ἡ κατάστασις θὰ ἀλλάξῃ. Αὔριον τὴν ὥραν αὐτὴν ἕνα μέτρον σημιγδάλι θὰ τιμᾶται ἀντὶ ἑνὸς μόνον σίκλου καὶ δύο μέτρα κριθάρι θὰ πωλοῦνται ἐπίσης ἕνα σίκλον εἰς τὰς πύλας τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας>.
2 Ὁ ἄρχων τοῦ βασιλέως, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ βασιλεὺς εἰς ἔνδειξιν τιμῆς ἐπανέπαυε καὶ ἐστήριζε τὸ χέρι του, εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον προφανῶς μὲ εἰρωνείαν· <μήπως ἠμπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ ἀνοίξῃ καταρράκτας ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ νὰ μᾶς στείλῃ τὰ τρόφιμα αὐτά; Αὐτὸ εἶναι πρᾶγμα ἀδύνατον>. Ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν· <ἰδοὺ σὺ ὁ ἴδιος θὰ ἴδῃς μὲ τὰ μάτια σου τὴν ἀφθονίαν τῶν ἀγαθῶν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὅμως διὰ τὴν ἀπιστίαν σου δὲν θὰ φάγῃς τίποτε>.
3 Τέσσαρες λεπροὶ ἄνδρες εὑρίσκοντο πλησίον ἔξω ἀπὸ τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς πόλεως. Ὁ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον· <διατὶ καθήμεθα ἐδῶ περιμένοντες τὸν θάνατον;
4 Ἐὰν ἀποφασίσωμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ λόγῳ τῆς πείνης. Ἐὰν καθίσωμεν ἐδῶ, ποὺ εὑρισκόμεθα, πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν. Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς προχωρήσωμεν καὶ ἂς πέσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων. Ἐὰν μᾶς λυπηθοῦν καὶ μᾶς δώσουν τροφήν, θὰ ζήσωμεν. Ἐὰν μᾶς φονεύσουν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ>.
5 Ἐσηκώθηκαν πράγματι καί, καθὼς εἶχε πέσει τὸ σκοτάδι, εἰσῆλθον εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, ἔφθασαν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ στρατοπέδου. Καὶ ἰδοὺ κανένας στρατιώτης δὲν εὑρίσκετο ἐκεῖ.
6 Τοῦτο συνέβη, διότι ὁ Κύριος ἔκαμεν, ὥστε τὰ στρατεύματα τῶν Σύρων νὰ ἀκούσουν κάποιον μεγάλον θόρυβον, σὰν νὰ προήρχετο ἀπὸ πολεμικὰ ἅρματα, ἀπὸ ποδοβολητὸν ἵππων καὶ θόρυβον μεγάλης στρατιωτικῆς δυνάμεως. Τότε ὁ κάθε στρατιώτης εἶπεν εἰς τὸν συνάδελφόν του· <ἰδού, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπῆρε μισθοφορικὰ στρατεύματα ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον μας>.
7 Ἐσηκώθηκαν, λοιπόν, καὶ ἐτράπησαν πανικόβλητοι κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς εἰς φυγήν, ἐγκατέλειψαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους των καὶ τοὺς ὄνους των εἰς τὸ στρατόπεδον, ὅπως ἦσαν, καὶ ἔφυγαν φροντίζοντες νὰ σώσουν μόνον τὴν ζωήν των.
8 Οἱ λεπροὶ αὐτοὶ εἰσεχώρησαν εἰς ἕνα μέρος τοῦ στρατοπέδου, εἰσῆλθον μέσα εἰς μίαν σκηνήν, ἔφαγον, ἔπιον καὶ ἐπῆραν ἀπὸ ἐκεῖ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ ἐνδύματα. Ἀπὸ ἐκεῖ δὲ ἐπορεύθησαν καὶ εἰσῆλθον εἰς ἄλλην σκηνήν. Ἐπῆραν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὅ,τι ἠμποροῦσαν νὰ μεταφέρουν, ἀνεχώρησαν καὶ ἔκρυψαν τὰ ὅσα ἐλεηλάτησαν.
9 Ἕνας ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς εἶπε πρὸς τὸν ἄλλον· <δὲν πρέπει νὰ φερθῶμεν ἔτσι. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἡμέρα χαρμοσύνων γεγονότων. Καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν καὶ μένομεν ἐδῶ, ἕως ὅτου ξημερώσῃ! Θὰ καταλογισθῇ αὐτὸ ὡς ἁμαρτία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐμπρός, λοιπόν, ἂς εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀναγγείλωμεν εἰς τὸν βασιλικὸν οἶκον τὰ εὐχάριστα αὐτὰ γεγονότα>.
10 Πράγματι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ἔφθασαν πλησίον εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτοὺς τὸ χαρμόσυνον γεγονὸς λέγοντες· <εἰσήλθομεν εἰς στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ ἰδοὺ δὲν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος ἐκεῖ. Δὲν ἀκούεται καμμία φωνή. Ὑπάρχουν μόνον ἵπποι δεμένοι καὶ ὄνοι καὶ αἱ σκηναὶ τῶν ἐχθρῶν, ὅπως τὰς ἀφῆκαν ἐκεῖνοι>.
11 Οἱ φρουροῦντες τὴν πύλην ἐφώναξαν εἰς τοὺς ἐντὸς τῆς πόλεως, διὰ νὰ ἀναγγείλουν τὸ εὐχάριστον τοῦτο γεγονὸς εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον.
12 Ὁ βασιλεὺς ἐσηκώθη, ἐνὼ ἀκόμη ἦτο νύκτα, καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ἀνθρώπους του· <θὰ σᾶς πῶ λοιπὸν τί ἐσκέφθησαν καὶ ἔκαμαν εἰς βάρος ἡμῶν οἱ Σύροι στρατιῶται. Αὐτοὶ ἔμαθαν ὅτι ἡμεῖς πεινῶμεν, ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδόν των, ἐκρύφθησαν εἰς κάποιαν ἀγροτικὴν περιοχὴν καὶ εἶπαν ὅτι: Ὅταν αὐτοὶ βγοῦν ἀπὸ τὴν πόλιν, θὰ τοὺς συλλάβωμεν ζῶντας καὶ θὰ εἰσέλθωμεν ἀμαχητὶ εἰς τὴν πόλιν>.
13 Ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ βασιλέως εἶπε· <καλύτερα ἂς πάρουν πέντε ἄνδρες τοὺς πέντε ἵππους, οἱ ὁποῖοι μόνοι ἀπέμειναν εἰς ἡμᾶς ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἵππων, ποὺ εἴχαμεν, καὶ αὐτοὺς θὰ τοὺς στείλωμεν ἐκεῖ διὰ νὰ ἴδουν τί ἀκριβῶς συμβαίνει>.
14 Ἐπῆραν πράγματι δύο ἱππεῖς καὶ τοὺς ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ τοὺς ἔδωσε διαταγήν· <πηγαίνετε, διὰ νὰ ἰδῆτε τί συμβαίνει>.
15 Πράγματι ἐκεῖνοι ἐβάδισαν μέχρι τοῦ Ἰορδάνου, ἀκολουθοῦντες τὴν κατεύθυνσιν τῆς φυγῆς τῶν Σύρων στρατιωτῶν. Καὶ ἰδοὺ ὅλος ὁ δρόμος ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ ἱμάτια καὶ σκεύη, τὰ ὁποῖα ἔρριπτον οἱ Σύροι, ὅταν πανικόβλητοι ἔφευγον διὰ νὰ σωθοῦν. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως ἐπέστρεψαν καὶ κατέστησαν εἰς αὐτὸν γνωστὰ τὰ γεγονότα.
16 Τότε ὅλος ὁ λαὸς τῆς Σαμαρείας ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν, ἔφθασεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῆς Συρίας καὶ ἐπεδόθη εἰς διαρπαγήν. Ἦσαν δὲ τόσον πολλὰ τὰ λάφυρα καὶ μάλιστα τὰ τρόφιμα, ὥστε, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἕνα μέτρον σημιγδάλι ἐπωλεῖτο ἀντὶ ἑνὸς σίκλου καὶ δύο μέτρα κριθάρι ἐπωλοῦντο πάλιν ἀντὶ ἑνὸς σίκλου.
17 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως τὸν ἄρχοντά του, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐστήριζε τὴν χεῖρα εἰς ἔνδειξιν εὐμενείας, διὰ νὰ ἐποπτεύῃ. Ὁ λαὸς ὅμως καθὼς ὁρμητικὸς ἐξήρχετο ὀπὸ τὴν πύλην, τὸν κατεπάτησε καὶ τὸν ἐφόνευσεν, ὅπως εἶχε προαναγγείλει ὁ προφήτης Ἑλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχεν ὁμιλήσει, ὅταν ἦλθε πρὸς αὐτὸν ὁ ἀπεσταλμένος αὐτὸς τοῦ βασιλέως.
18 Ἔγιναν τὰ γεγονότα, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προαναγγείλει ὁ Ἑλισαῖος πρὸς τὸν βασιλέα λέγων· <δύο μέτρα κριθάρι θὰ πωληθῇ ἀντὶ ἑνὸς σίκλου καὶ ἕνα μέτρον σημιγδάλι πάλιν ἀντὶ ἑνὸς σίκλου. Αὐτὰ θὰ γίνουν τὴν ὥραν αὐτὴν αὔριον εἰς τὴν πύλην τῆς Σαμαρείας>.
19 Εἶχε δὲ ἀπαντήσει τότε ὁ ἄρχων τοῦ βασιλέως πρὸς τὸν Ἑλισαῖον καὶ εἰρωνικῶς τοῦ εἶχεν εἴπει· <μήπως καὶ θὰ ἀνοίξῃ καταρράκτας ὁ Θεὸς εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ λόγια σου αὐτά;> Ὁ δὲ Ἑλισαῖος τοῦ εἶχεν ἀπαντήσει· <ἰδοὺ καὶ σὺ ὁ ἴδιος μὲ τὰ μάτια σου θὰ ἴδῃς αὐτὰ τὰ γεγονότα, ἀλλὰ δὲν θὰ φάγῃς τίποτε ἀπὸ ὅσα θὰ δώσῃ ὁ Θεός>.
20 Καὶ πράγματι ἔτσι ἔγινεν. Ὁ λαός, καθὼς ὀρμητικὸς ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν πόλιν, κατεπάτησε τὸν ἄρχοντα αὐτὸν εἰς τὴν πύλην καὶ ἐκεῖνος ἀπέθανεν ἐκεῖ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατόπιν ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωράμ: <Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <τέτοιαν περίπου ὥραν αὔριον ἕνα <μέτρον> (=3 κιλά) σιμιγδάλι θὰ πωλῆται εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου καὶ δύο <μέτρα> (= 6 κιλά) κριθάρι θὰ πωλοῦνται ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου, εἰς τὶς πύλες τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας>.
2 Τότε ὁ πρωθυπουργός (ἢ ὑπασπιστὴς ἢ ἀρχιστράτηγος) του βασιλιᾶ, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ βασιλιᾶς, εἰς ἔνδειξιν τιμῆς, ἀκουμποῦσε τὸ χέρι του, ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπε μὲ εἰρωνικὸν τρόπον: <Νά! μήπως ὁ Κύριος θὰ ἀνοίξῃ τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ βρέξῃ... τρόφιμα; Ἔ! λοιπόν, αὐτὸ εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ;> Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Νά! σὺ θὰ ἰδῇς τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ τὰ μάτια σου, ἀλλ’ ἀπὸ τὶς τροφὲς αὐτὲς δὲν θὰ φάγῃς τίποτε!>
3 Τέσσερις ἄνδρες, ποὺ ἦσαν λεπροὶ εὑρίσκοντο ἔξω, κοντὰ εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας, καὶ ὁ ἕνας εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον: <Διατὶ καθόμαστε ἐδῶ, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, μέχρις ὅτου ἀποθάνωμεν;
4 Ἐὰν ἀποφασίσωμεν καὶ εἰποῦμε· <θὰ μποῦμε εἰς τὴν πόλιν>, ἐφ’ ὅσον ἡ πεῖνα ὑπάρχει εἰς τὴν πόλιν, πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἐὰν μείνωμεν ἐδῶ ποὺ εὑρισκόμεθα, καὶ πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν. Ἑπομένως τώρα μία λύσις μᾶς ἀπομένει· ἐμπρός, ἂς προχωρήσωμεν καὶ ἂς πέσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων· ἐὰν δὲν μᾶς σκοτώσουν καὶ μᾶς ἀφήσουν ζωντανούς, θὰ μᾶς δώσουν νὰ φάγωμεν, ὁπότε θὰ ζήσωμεν· ἐὰν πάλι μᾶς σκοτώσουν, ἔ! Τότε θὰ ἀποθάνωμεν!>
5 Ἔτσι, ἀφοῦ ἐσκοτείνιασε, ἐσηκώθησαν καὶ ἐξεκίνησαν διὰ νὰ μποῦν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ ἔφθασαν εἰς τὸ ἄκρον (τὰ ὅρια) τοῦ Συριακοῦ στρατοπέδου. Ἀλλά, νά! Ἐκεῖ δὲν ὑπῆρχε κανένας ἄνδρας.
6 Διότι ὁ Κύριος ἔκαμεν, ὥστε οἰ Σύροι στρατιῶται νὰ ἀκούσουν θόρυβον πολεμικῶν ἁρμάτων καὶ θόρυβον ἱππικοῦ καὶ θόρυβον ποὺ προήρχετο ἀπὸ μεγάλην δύναμιν πεζικοῦ. Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ θορύβου αὐτοῦ ὁ κάθε Σύρος στρατιώτης εἶπε πρὸς τὸν συνάδελφόν του: <Ἀλλοίμονον! Νά! Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐστρατολόγησεν ὡς μισθοφόρους τοὺς βασιλεῖς τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλεῖς τῶν Αἰγυπτίων, διὰ νὰ μᾶς ἐπιτεθοῦν>.
7 Καὶ οἱ Σύροι ἀπὸ τὸν φόβον τῆς φανταστικῆς ἐπιθέσεως ἐσηκώθησαν ἀμέσως καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγὴν μέσα εἰς τὸ σκοτάδι τῆς νύκτας καὶ ἐγκατέλειψαν τὶς σκηνές των καὶ τὸ ἰππικόν των καὶ τοὺς ὄνους των εἰς τὸ στρατόπεδον, ἔτσι ὅπως ἦσαν. Καὶ ἔφυγαν ἆρον - ἆρον, διὰ νὰ σώσουν τὴν ζωήν των.
8 Ἔτσι οἱ τέσσερις λεπροί, ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ ἄκρον (τὰ ὅρια) τοῦ στρατοπέδου, ἐμπῆκαν εἰς μίαν ἀπὸ τὶς ἐγκαταλελειμμένες σκηνὲς καὶ ἔφαγαν καὶ ἤπιαν καὶ ἅρπαξαν ἀπὸ ἐκεῖ ἀσῆμι καὶ χρυσάφι καὶ ρουχισμὸν καὶ ἀνεχώρησαν. Κατόπιν ἐπέστρεψαν ἀπὸ ἐκεῖ, ποὺ ἐπῆγαν, καὶ ἐμπῆκαν εἰς ἄλλην σκηνήν· ἐπῆραν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὅ,τι ἠμποροῦσαν καὶ ἔφυγαν καὶ ἔκρυψαν ὅ,τι εἶχαν ἁρπάξει.
9 Κατόπιν ὅμως εἶπεν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον: <Δὲν πρέπει νὰ κάμνωμεν αὐτὸ ποὺ κάμνομεν· ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἡμέρα καλῶν καὶ χαρούμενων εἰδήσεων. Ἐμεῖς ὅμως σιωπῶμεν· ἐὰν μείνωμεν ἔτσι μέχρις ὅτου φέξῃ καὶ ξημερώσῃ, ὁπωσδήποτε θὰ τιμωρηθῶμεν ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐμπρὸς λοιπόν, τώρα ἀμέσως, ἂς τρέξωμεν καὶ ἂς μποῦμε εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἂς ἀναγγείλωμεν τὴν εὐχάριστη καὶ χαρούμενη εἴδησιν εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτι>.
10 Οἱ τέσσερις λεπροὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, ἐπῆγαν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐφώναξαν κοντὰ εἰς τὴν πόλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τοὺς φρουροὺς τῆς πόλεως: <Ἐμπήκαμε εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ νά· ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, οὔτε φωνὴ ἀνθρώπου ἀκούεται, παρὰ μόνον ὑπάρχουν δεμένοι οἱ ἵπποι καὶ οἱ ὄνοι καὶ οἱ σκηνὲς τῶν στρατιωτῶν ἄθικτες, ὅπως τὶς ἐγκατέλειψαν>.
11 Οἱ θυρωροὶ τῆς πόλεως ἐφώναξαν εἰς τοὺς φρουρούς, ποὺ ἦσαν μέσα εἰς τὴν πόλιν, καὶ αὐτοὶ ἀνήγγειλαν τὴν εἴδησιν εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτι.
12 Ὁ βασιλιᾶς ἐσηκώθη κατὰ τὴν νύκτα καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ὑπηρέτες (ἢ ἀξιωματικούς) του: <Τώρα θὰ σᾶς ἀναγγείλω, ὅσα ἐμηχανεύθησαν δι' ἠμᾶς οἱ Σύροι! Ἔμαθαν ὅτι ἐμεῖς πεινοῦμε καὶ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον καὶ ἐκρύφθησαν ἔξω εἰς τὰ χωράφια μὲ τὴν ἑξῆς σκέψιν· οἱ πολιορκημένοι Ἰσραηλῖται θὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν διὰ νὰ εὔρουν τροφήν, ὁπότε ἐμεῖς θὰ τοὺς συλλάβωμεν ζωντανοὺς καὶ κατόπιν θὰ μποῦμε εἰς τὴν πόλιν>.
13 Ἕνας ὅμως ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες (ἢ ἀξιωματικούς) του ἀπάντησε εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἂς πάρουν, παρακαλοῦμεν, πέντε ἄνδρες πέντε ἵππους ἀπὸ ἐκεῖνους, ποὺ ἀπέμειναν ζωντανοὶ διότι νά· αὐτοὶ οἱ λίγοι μᾶς ἔμειναν ἐδῶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺ εἴχαμε. Αὐτοὺς τοὺς πέντε ἂς ἀποστείλωμεν ἐκεῖ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, διὰ νὰ ἑξακριβώσωμεν τὶ ἔχει συμβῇ>.
14 Ἐπῆραν δύο ἱππεῖς καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ τοὺς ἔστειλεν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σύρου βασιλιᾶ μὲ τὴν ὁδηγίαν: <Πηγαίνετε νὰ ἐξακριβώσετε τὶ συμβαίνει>.
15 Οἱ ἀπεσταλμένοι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπῆγαν πρὸς τὴν κατεύθυνσιν, ποὺ ἀκολούθησαν οἱ Σύροι, καὶ ἔφθασαν μέχρι τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη. Καὶ νά· ὅλος ὁ δρόμος ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ ροῦχα (στολὲς) καὶ ὁπλισμόν, τὰ ὁποῖα οἱ Σύροι στρατιῶται ἔρριψαν μέσα εἰς τὸν πανικὸν καὶ τὴν γεμάτην τρόμον φυγήν των. Καὶ οἱ ἀγγελιαφόροι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν βασιλιᾶ ὅσα εἶδαν καὶ διεπίστωσαν.
16 Τότε ὁ λαὸς τῆς Σαμαρείας ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν πόλιν, ὥρμησε πρὸς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ τὸ ἐλεηλάτησεν. Ἦσαν δὲ τόσον πολλὰ τὰ λάφυρα καὶ τὰ τρόφιμα, ὥστε συνέβη τοῦτο: Ἕνα <μέτρον> σιμιγδάλι ἐπωλεῖτο εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου, ὅπως εἶπεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ Ἐλισαίου, καὶ δύο <μέτρα> κριθάρι ἐπωλοῦντο ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου!
17 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ὥρισε τότε τὸν πρωθυπουργὸν (ἢ ὑπασπιστὴν ἢ ἀρχιστράτηγον), εἰς τὸν ὁποῖον ὁ βασιλιᾶς, εἰς ἔνδειξιν τιμῆς, ἀκουμποῦσε τὸ χέρι του, ὡς ὑπεύθυνον ἐπόπτην καὶ φύλακα τῆς πύλης τῶν τειχῶν τῆς Σαμαρείας. Ὅμως ὁ λαός, ἕνεκα τοῦ συνωστισμοῦ καὶ τῆς ὁρμῆς του, τὸν ἐποδοπάτησεν ἐκεῖ εἰς τὴν πύλην καὶ ἔτσι ἀπέθανεν, ὅπως εἶχεν εἰπεῖ ὁ Ἐλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸν βασιλιᾶ, ὅταν αὐτὸς ἐπῆγε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον μὲ τὸν ἀγγελιαφόρον του.
18 Ἔτσι συνέβη ἀκριβῶς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον προεῖπεν ὁ Ἐλισαῖος πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Δύο <μέτρα> κριθάρι θὰ πωλοῦνται εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου καὶ ἕνα <μέτρον> σιμιγδάλι θὰ πωλῆται ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου· καὶ αὐτὰ θὰ συμβοῦν τέτοιαν περίπου ὥραν αὔριον εἰς τὴν πύλην τῶν τειχῶν τῆς Σαμαρείας>.
19 Τότε ὁ πρωθυπουργὸς (ἢ ὑπασπιστὴς ἢ ἀρχιστράτηγός) τοῦ βασιλιᾶ εἶχεν ἀπαντήσει εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπε μὲ εἰρωνικὸν τρόπον: <Νά· μήπως ὁ Κύριος θὰ ἀνοίξῃ τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ βρέξῃ... τρόφιμα; Ἔ! Λοιπόν, αὐτὸ εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ;> Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπεκρίθη: <Νά! Σὺ θὰ ἰδῇς τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ τὰ μάτια σου, ἀλλ' ἀπὸ τὶς τροφὲς αὐτές δὲν θὰ φάγῃς τίποτε!>
20 Καὶ πράγματι ἔτσι ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα! Ὁ λαὸς ἐπάνω εἰς τὸν συνωστισμὸν καὶ τὴν ὁρμήν του ἐποδοπάτησε τὸν βασιλικὸν ἀξιωματοῦχον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας καὶ ἔτσι ἀπέθανε!

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἄκουσον λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος· ὡς ἡ ὥρα αὕτη αὔριον μέτρον σεμιδάλεως σίκλου καὶ δίμετρον κριθῶν σίκλου ἐν ταῖς πύλαις Σαμαρείας.	πήντησε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἑλισαῖος· <ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Αὐτὰ προαναγγέλλει ὁ Κύριος· Ἡ κατάστασις θὰ ἀλλάξῃ. Αὔριον τὴν ὥραν αὐτὴν ἕνα μέτρον σημιγδάλι θὰ τιμᾶται ἀντὶ ἑνὸς μόνον σίκλου καὶ δύο μέτρα κριθάρι θὰ πωλοῦνται ἐπίσης ἕνα σίκλον εἰς τὰς πύλας τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας>.	ατόπιν ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωράμ: <Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· <τέτοιαν περίπου ὥραν αὔριον ἕνα <μέτρον> (=3 κιλά) σιμιγδάλι θὰ πωλῆται εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου καὶ δύο <μέτρα> (= 6 κιλά) κριθάρι θὰ πωλοῦνται ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου, εἰς τὶς πύλες τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας>.
2 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ τριστάτης, ἐφ' ὃν ὁ βασιλεὺς ἐπανεπαύετο ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, τῷ Ἑλισαιὲ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ποιήσει Κύριος καταρράκτας ἐν οὐρανῷ, μὴ ἔσται τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ Ἑλισαιὲ εἶπεν· ἰδοὺ σὺ ὄψει τοῖς ὀφθαλμοίς σου καὶ ἐκεῖθεν οὐ φάγῃ.	2 Ὁ ἄρχων τοῦ βασιλέως, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ βασιλεὺς εἰς ἔνδειξιν τιμῆς ἐπανέπαυε καὶ ἐστήριζε τὸ χέρι του, εἶπε πρὸς τὸν Ἑλισαῖον προφανῶς μὲ εἰρωνείαν· <μήπως ἠμπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ ἀνοίξῃ καταρράκτας ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ νὰ μᾶς στείλῃ τὰ τρόφιμα αὐτά; Αὐτὸ εἶναι πρᾶγμα ἀδύνατον>. Ὁ Ἑλισαῖος εἶπεν· <ἰδοὺ σὺ ὁ ἴδιος θὰ ἴδῃς μὲ τὰ μάτια σου τὴν ἀφθονίαν τῶν ἀγαθῶν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὅμως διὰ τὴν ἀπιστίαν σου δὲν θὰ φάγῃς τίποτε>.	2 Τότε ὁ πρωθυπουργός (ἢ ὑπασπιστὴς ἢ ἀρχιστράτηγος) του βασιλιᾶ, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ βασιλιᾶς, εἰς ἔνδειξιν τιμῆς, ἀκουμποῦσε τὸ χέρι του, ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπε μὲ εἰρωνικὸν τρόπον: <Νά! μήπως ὁ Κύριος θὰ ἀνοίξῃ τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ βρέξῃ... τρόφιμα; Ἔ! λοιπόν, αὐτὸ εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ;> Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Νά! σὺ θὰ ἰδῇς τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ τὰ μάτια σου, ἀλλ’ ἀπὸ τὶς τροφὲς αὐτὲς δὲν θὰ φάγῃς τίποτε!>
3 Καὶ τέσσαρες ἄνδρες ἦσαν λεπροὶ παρὰ τὴν θύραν τῆς πόλεως, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τί ἡμεῖς καθήμεθα ὧδε, ἕως ἀποθάνωμεν;	3 Τέσσαρες λεπροὶ ἄνδρες εὑρίσκοντο πλησίον ἔξω ἀπὸ τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς πόλεως. Ὁ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον· <διατὶ καθήμεθα ἐδῶ περιμένοντες τὸν θάνατον;	3 Τέσσερις ἄνδρες, ποὺ ἦσαν λεπροὶ εὑρίσκοντο ἔξω, κοντὰ εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας, καὶ ὁ ἕνας εἶπεν εἰς τὸν ἄλλον: <Διατὶ καθόμαστε ἐδῶ, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, μέχρις ὅτου ἀποθάνωμεν;
4 Ἐὰν εἴπωμεν, εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ ὁ λιμὸς ἐν τῇ πόλει καὶ ἀποθανούμεθα ἐκεῖ· καὶ ἐὰν καθίσωμεν ὧδε. Καὶ ἀποθανούμεθα. Καὶ νῦν δεῦτε καὶ ἐμπέσωμεν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας· ἐὰν ζωογονήσωσιν ἡμᾶς, καὶ ζησόμεθα· καὶ ἂν θανατώσωσιν ἡμᾶς, καὶ ἀποθανούμεθα.	4 Ἐὰν ἀποφασίσωμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ λόγῳ τῆς πείνης. Ἐὰν καθίσωμεν ἐδῶ, ποὺ εὑρισκόμεθα, πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν. Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς προχωρήσωμεν καὶ ἂς πέσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων. Ἐὰν μᾶς λυπηθοῦν καὶ μᾶς δώσουν τροφήν, θὰ ζήσωμεν. Ἐὰν μᾶς φονεύσουν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ>.	4 Ἐὰν ἀποφασίσωμεν καὶ εἰποῦμε· <θὰ μποῦμε εἰς τὴν πόλιν>, ἐφ’ ὅσον ἡ πεῖνα ὑπάρχει εἰς τὴν πόλιν, πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἐὰν μείνωμεν ἐδῶ ποὺ εὑρισκόμεθα, καὶ πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν. Ἑπομένως τώρα μία λύσις μᾶς ἀπομένει· ἐμπρός, ἂς προχωρήσωμεν καὶ ἂς πέσωμεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων· ἐὰν δὲν μᾶς σκοτώσουν καὶ μᾶς ἀφήσουν ζωντανούς, θὰ μᾶς δώσουν νὰ φάγωμεν, ὁπότε θὰ ζήσωμεν· ἐὰν πάλι μᾶς σκοτώσουν, ἔ! Τότε θὰ ἀποθάνωμεν!>
5 Καὶ ἀνέστησαν ἐν τῷ σκότει εἰσελθεῖν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας καὶ ἦλθον εἰς μέρος παρεμβολῆς Συρίας, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἀνὴρ ἐκεῖ.	5 Ἐσηκώθηκαν πράγματι καί, καθὼς εἶχε πέσει τὸ σκοτάδι, εἰσῆλθον εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, ἔφθασαν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ στρατοπέδου. Καὶ ἰδοὺ κανένας στρατιώτης δὲν εὑρίσκετο ἐκεῖ.	5 Ἔτσι, ἀφοῦ ἐσκοτείνιασε, ἐσηκώθησαν καὶ ἐξεκίνησαν διὰ νὰ μποῦν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ ἔφθασαν εἰς τὸ ἄκρον (τὰ ὅρια) τοῦ Συριακοῦ στρατοπέδου. Ἀλλά, νά! Ἐκεῖ δὲν ὑπῆρχε κανένας ἄνδρας.
6 Καὶ κύριος ἀκουστὴν ἐποίησε παρεμβολὴν τὴν Συρίας φωνὴν ἅρματος καὶ φωνὴν ἵππου, φωνὴν δυνάμεως μεγάλης, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· νῦν ἐμισθώσατο ἐφ' ἡμᾶς ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοῦ βασιλέας τῶν Χετταίων καὶ τοῦ βασιλέας Αἰγύπτου τοῦ ἐλθεῖν ἐφ' ἡμᾶς.	6 Τοῦτο συνέβη, διότι ὁ Κύριος ἔκαμεν, ὥστε τὰ στρατεύματα τῶν Σύρων νὰ ἀκούσουν κάποιον μεγάλον θόρυβον, σὰν νὰ προήρχετο ἀπὸ πολεμικὰ ἅρματα, ἀπὸ ποδοβολητὸν ἵππων καὶ θόρυβον μεγάλης στρατιωτικῆς δυνάμεως. Τότε ὁ κάθε στρατιώτης εἶπεν εἰς τὸν συνάδελφόν του· <ἰδού, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπῆρε μισθοφορικὰ στρατεύματα ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον μας>.	6 Διότι ὁ Κύριος ἔκαμεν, ὥστε οἰ Σύροι στρατιῶται νὰ ἀκούσουν θόρυβον πολεμικῶν ἁρμάτων καὶ θόρυβον ἱππικοῦ καὶ θόρυβον ποὺ προήρχετο ἀπὸ μεγάλην δύναμιν πεζικοῦ. Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ θορύβου αὐτοῦ ὁ κάθε Σύρος στρατιώτης εἶπε πρὸς τὸν συνάδελφόν του: <Ἀλλοίμονον! Νά! Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐστρατολόγησεν ὡς μισθοφόρους τοὺς βασιλεῖς τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλεῖς τῶν Αἰγυπτίων, διὰ νὰ μᾶς ἐπιτεθοῦν>.
7 Καὶ ἀνέστησαν καὶ ἀπέδρασαν ἐν τῷ σκότει καὶ ἐγκατέλιπαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους αὐτῶν καὶ τοὺς ὄνους αὐτῶν ἐν τῇ παρεμβολῇ ὥς ἐστι καὶ ἔφυγον πρὸς τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν.	7 Ἐσηκώθηκαν, λοιπόν, καὶ ἐτράπησαν πανικόβλητοι κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς εἰς φυγήν, ἐγκατέλειψαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους των καὶ τοὺς ὄνους των εἰς τὸ στρατόπεδον, ὅπως ἦσαν, καὶ ἔφυγαν φροντίζοντες νὰ σώσουν μόνον τὴν ζωήν των.	7 Καὶ οἱ Σύροι ἀπὸ τὸν φόβον τῆς φανταστικῆς ἐπιθέσεως ἐσηκώθησαν ἀμέσως καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγὴν μέσα εἰς τὸ σκοτάδι τῆς νύκτας καὶ ἐγκατέλειψαν τὶς σκηνές των καὶ τὸ ἰππικόν των καὶ τοὺς ὄνους των εἰς τὸ στρατόπεδον, ἔτσι ὅπως ἦσαν. Καὶ ἔφυγαν ἆρον - ἆρον, διὰ νὰ σώσουν τὴν ζωήν των.
8 Καὶ εἰσῆλθον οἱ λεπροὶ οὗτοι ἕως μέρους τῆς παρεμβολῆς καὶ εἰσῆλθον εἰς σκηνὴν μίαν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ ᾖραν ἐκεῖθεν ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ ἱματισμὸν καὶ ἐπορεύθησαν· καὶ ἐπέστρεψαν ἐκεῖθεν καὶ εἰσῆλθον εἰς σκηνὴν ἄλλην καὶ ἔλαβον ἐκεῖθεν καὶ ἐπορεύθησαν καὶ κατέκρυψαν.	8 Οἱ λεπροὶ αὐτοὶ εἰσεχώρησαν εἰς ἕνα μέρος τοῦ στρατοπέδου, εἰσῆλθον μέσα εἰς μίαν σκηνήν, ἔφαγον, ἔπιον καὶ ἐπῆραν ἀπὸ ἐκεῖ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ ἐνδύματα. Ἀπὸ ἐκεῖ δὲ ἐπορεύθησαν καὶ εἰσῆλθον εἰς ἄλλην σκηνήν. Ἐπῆραν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὅ,τι ἠμποροῦσαν νὰ μεταφέρουν, ἀνεχώρησαν καὶ ἔκρυψαν τὰ ὅσα ἐλεηλάτησαν.	8 Ἔτσι οἱ τέσσερις λεπροί, ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ ἄκρον (τὰ ὅρια) τοῦ στρατοπέδου, ἐμπῆκαν εἰς μίαν ἀπὸ τὶς ἐγκαταλελειμμένες σκηνὲς καὶ ἔφαγαν καὶ ἤπιαν καὶ ἅρπαξαν ἀπὸ ἐκεῖ ἀσῆμι καὶ χρυσάφι καὶ ρουχισμὸν καὶ ἀνεχώρησαν. Κατόπιν ἐπέστρεψαν ἀπὸ ἐκεῖ, ποὺ ἐπῆγαν, καὶ ἐμπῆκαν εἰς ἄλλην σκηνήν· ἐπῆραν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὅ,τι ἠμποροῦσαν καὶ ἔφυγαν καὶ ἔκρυψαν ὅ,τι εἶχαν ἁρπάξει.
9 Καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· οὐχ οὕτως ἡμεῖς ποιοῦμεν· ἡ ἡμέρα αὕτη ἡμέρα εὐαγγελίας ἐστί, καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν καὶ μένομεν ἕως φωτὸς τοῦ πρωῒ καὶ εὑρήσομεν ἀνομίαν· καὶ νῦν δεῦρο καὶ εἰσέλθωμεν καὶ ἀναγγείλωμεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως.	9 Ἕνας ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς εἶπε πρὸς τὸν ἄλλον· <δὲν πρέπει νὰ φερθῶμεν ἔτσι. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἡμέρα χαρμοσύνων γεγονότων. Καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν καὶ μένομεν ἐδῶ, ἕως ὅτου ξημερώσῃ! Θὰ καταλογισθῇ αὐτὸ ὡς ἁμαρτία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐμπρός, λοιπόν, ἂς εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀναγγείλωμεν εἰς τὸν βασιλικὸν οἶκον τὰ εὐχάριστα αὐτὰ γεγονότα>.	9 Κατόπιν ὅμως εἶπεν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον: <Δὲν πρέπει νὰ κάμνωμεν αὐτὸ ποὺ κάμνομεν· ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἡμέρα καλῶν καὶ χαρούμενων εἰδήσεων. Ἐμεῖς ὅμως σιωπῶμεν· ἐὰν μείνωμεν ἔτσι μέχρις ὅτου φέξῃ καὶ ξημερώσῃ, ὁπωσδήποτε θὰ τιμωρηθῶμεν ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐμπρὸς λοιπόν, τώρα ἀμέσως, ἂς τρέξωμεν καὶ ἂς μποῦμε εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἂς ἀναγγείλωμεν τὴν εὐχάριστη καὶ χαρούμενη εἴδησιν εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτι>.
10 Καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐβόησαν πρὸς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν αὐτοῖς, λέγοντες· εἰσήλθομεν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἐκεῖ ἀνὴρ καὶ φωνὴ ἀνθρώπου, ὅτι εἰ μὴ ἵππος δεδεμένος καὶ ὄνος καὶ αἱ σκηναὶ αὐτῶν ὥς εἰσί.	10 Πράγματι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, ἔφθασαν πλησίον εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν εἰς αὐτοὺς τὸ χαρμόσυνον γεγονὸς λέγοντες· <εἰσήλθομεν εἰς στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ ἰδοὺ δὲν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος ἐκεῖ. Δὲν ἀκούεται καμμία φωνή. Ὑπάρχουν μόνον ἵπποι δεμένοι καὶ ὄνοι καὶ αἱ σκηναὶ τῶν ἐχθρῶν, ὅπως τὰς ἀφῆκαν ἐκεῖνοι>.	10 Οἱ τέσσερις λεπροὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, ἐπῆγαν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐφώναξαν κοντὰ εἰς τὴν πόλην τῆς πόλεως καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τοὺς φρουροὺς τῆς πόλεως: <Ἐμπήκαμε εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ νά· ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, οὔτε φωνὴ ἀνθρώπου ἀκούεται, παρὰ μόνον ὑπάρχουν δεμένοι οἱ ἵπποι καὶ οἱ ὄνοι καὶ οἱ σκηνὲς τῶν στρατιωτῶν ἄθικτες, ὅπως τὶς ἐγκατέλειψαν>.
11 Καὶ ἐβόησαν οἱ θυρωροὶ καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως ἔσω.	11 Οἱ φρουροῦντες τὴν πύλην ἐφώναξαν εἰς τοὺς ἐντὸς τῆς πόλεως, διὰ νὰ ἀναγγείλουν τὸ εὐχάριστον τοῦτο γεγονὸς εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον.	11 Οἱ θυρωροὶ τῆς πόλεως ἐφώναξαν εἰς τοὺς φρουρούς, ποὺ ἦσαν μέσα εἰς τὴν πόλιν, καὶ αὐτοὶ ἀνήγγειλαν τὴν εἴδησιν εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτι.
12 Καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς νυκτὸς καὶ εἶπε πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· ἀναγγελῶ δὴ ὑμῖν ἃ ἐποίησεν ὑμῖν Συρία· ἔγνωσαν ὅτι πεινῶμεν ἡμεῖς, καὶ ἐξῆλθαν ἐκ τῆς παρεμβολῆς καὶ ἐκρύβησαν ἐν τῷ ἀγρῷ λέγοντες· ὅτι ἐξελεύσονται ἐκ τῆς πόλεως. Καὶ συλληψόμεθα αὐτοὺς ζῶντας καὶ εἰς τὴν πόλιν εἰσελευσόμεθα.	12 Ὁ βασιλεὺς ἐσηκώθη, ἐνὼ ἀκόμη ἦτο νύκτα, καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ἀνθρώπους του· <θὰ σᾶς πῶ λοιπὸν τί ἐσκέφθησαν καὶ ἔκαμαν εἰς βάρος ἡμῶν οἱ Σύροι στρατιῶται. Αὐτοὶ ἔμαθαν ὅτι ἡμεῖς πεινῶμεν, ἔφυγαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδόν των, ἐκρύφθησαν εἰς κάποιαν ἀγροτικὴν περιοχὴν καὶ εἶπαν ὅτι: Ὅταν αὐτοὶ βγοῦν ἀπὸ τὴν πόλιν, θὰ τοὺς συλλάβωμεν ζῶντας καὶ θὰ εἰσέλθωμεν ἀμαχητὶ εἰς τὴν πόλιν>.	12 Ὁ βασιλιᾶς ἐσηκώθη κατὰ τὴν νύκτα καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ὑπηρέτες (ἢ ἀξιωματικούς) του: <Τώρα θὰ σᾶς ἀναγγείλω, ὅσα ἐμηχανεύθησαν δι' ἠμᾶς οἱ Σύροι! Ἔμαθαν ὅτι ἐμεῖς πεινοῦμε καὶ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον καὶ ἐκρύφθησαν ἔξω εἰς τὰ χωράφια μὲ τὴν ἑξῆς σκέψιν· οἱ πολιορκημένοι Ἰσραηλῖται θὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν διὰ νὰ εὔρουν τροφήν, ὁπότε ἐμεῖς θὰ τοὺς συλλάβωμεν ζωντανοὺς καὶ κατόπιν θὰ μποῦμε εἰς τὴν πόλιν>.
13 Καὶ ἀπεκρίθη εἰς τῶν παίδων αὐτοῦ καὶ εἶπε· λαβέτωσαν δὴ πέντε τῶν ἵππων τῶν ὑπολελειμμένων, οἳ κατελείφθησαν ὧδε, ἰδοὺ εἰσι πρὸς πᾶν τὸ πλῆθος Ἰσραὴλ τὸ ἐκλεῖπον· καὶ ἀποστελοῦμεν ἐκεῖ καὶ ὀψόμεθα.	13 Ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ βασιλέως εἶπε· <καλύτερα ἂς πάρουν πέντε ἄνδρες τοὺς πέντε ἵππους, οἱ ὁποῖοι μόνοι ἀπέμειναν εἰς ἡμᾶς ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἵππων, ποὺ εἴχαμεν, καὶ αὐτοὺς θὰ τοὺς στείλωμεν ἐκεῖ διὰ νὰ ἴδουν τί ἀκριβῶς συμβαίνει>.	13 Ἕνας ὅμως ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες (ἢ ἀξιωματικούς) του ἀπάντησε εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἂς πάρουν, παρακαλοῦμεν, πέντε ἄνδρες πέντε ἵππους ἀπὸ ἐκεῖνους, ποὺ ἀπέμειναν ζωντανοὶ διότι νά· αὐτοὶ οἱ λίγοι μᾶς ἔμειναν ἐδῶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺ εἴχαμε. Αὐτοὺς τοὺς πέντε ἂς ἀποστείλωμεν ἐκεῖ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, διὰ νὰ ἑξακριβώσωμεν τὶ ἔχει συμβῇ>.
14 Καὶ ἔλαβον δύο ἐπιβάτας ἵππων, καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ὀπίσω τοῦ βασιλέως Συρίας λέγων· δεῦτε καὶ ἴδετε.	14 Ἐπῆραν πράγματι δύο ἱππεῖς καὶ τοὺς ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ τοὺς ἔδωσε διαταγήν· <πηγαίνετε, διὰ νὰ ἰδῆτε τί συμβαίνει>.	14 Ἐπῆραν δύο ἱππεῖς καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ τοὺς ἔστειλεν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Σύρου βασιλιᾶ μὲ τὴν ὁδηγίαν: <Πηγαίνετε νὰ ἐξακριβώσετε τὶ συμβαίνει>.
15 Καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτῶν ἕως τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ ὁδὸς πλήρης ἱματίων καὶ σκευῶν, ὧν ἔρριψε Συρία ἐν τῷ θαμβεῖσθαι αὐτούς· καὶ ἐπέστρεψαν οἱ ἄγγελοι καὶ ἀνήγγειλαν τῷ βασιλεῖ.	15 Πράγματι ἐκεῖνοι ἐβάδισαν μέχρι τοῦ Ἰορδάνου, ἀκολουθοῦντες τὴν κατεύθυνσιν τῆς φυγῆς τῶν Σύρων στρατιωτῶν. Καὶ ἰδοὺ ὅλος ὁ δρόμος ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ ἱμάτια καὶ σκεύη, τὰ ὁποῖα ἔρριπτον οἱ Σύροι, ὅταν πανικόβλητοι ἔφευγον διὰ νὰ σωθοῦν. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως ἐπέστρεψαν καὶ κατέστησαν εἰς αὐτὸν γνωστὰ τὰ γεγονότα.	15 Οἱ ἀπεσταλμένοι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπῆγαν πρὸς τὴν κατεύθυνσιν, ποὺ ἀκολούθησαν οἱ Σύροι, καὶ ἔφθασαν μέχρι τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη. Καὶ νά· ὅλος ὁ δρόμος ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ ροῦχα (στολὲς) καὶ ὁπλισμόν, τὰ ὁποῖα οἱ Σύροι στρατιῶται ἔρριψαν μέσα εἰς τὸν πανικὸν καὶ τὴν γεμάτην τρόμον φυγήν των. Καὶ οἱ ἀγγελιαφόροι τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν βασιλιᾶ ὅσα εἶδαν καὶ διεπίστωσαν.
16 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ λαὸς καὶ διήρπασαν τὴν παρεμβολὴν Συρίας, καὶ ἐγένετο μέτρον σεμιδάλεως σίκλου, κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, καὶ δίμετρον κριθῶν σίκλου.	16 Τότε ὅλος ὁ λαὸς τῆς Σαμαρείας ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν, ἔφθασεν εἰς τὸ στρατόπεδον τῆς Συρίας καὶ ἐπεδόθη εἰς διαρπαγήν. Ἦσαν δὲ τόσον πολλὰ τὰ λάφυρα καὶ μάλιστα τὰ τρόφιμα, ὥστε, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ἕνα μέτρον σημιγδάλι ἐπωλεῖτο ἀντὶ ἑνὸς σίκλου καὶ δύο μέτρα κριθάρι ἐπωλοῦντο πάλιν ἀντὶ ἑνὸς σίκλου.	16 Τότε ὁ λαὸς τῆς Σαμαρείας ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν πόλιν, ὥρμησε πρὸς τὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων καὶ τὸ ἐλεηλάτησεν. Ἦσαν δὲ τόσον πολλὰ τὰ λάφυρα καὶ τὰ τρόφιμα, ὥστε συνέβη τοῦτο: Ἕνα <μέτρον> σιμιγδάλι ἐπωλεῖτο εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου, ὅπως εἶπεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ Ἐλισαίου, καὶ δύο <μέτρα> κριθάρι ἐπωλοῦντο ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου!
17 Καὶ ὁ βασιλεὺς κατέστησε τὸν τριστάτην, ἐφ' ὃν ὁ βασιλεὺς ἐπανεπαύετο τῇ χειρὶ αὐτοῦ, ἐπὶ τῆς πύλης. Καὶ συνεπάτησεν αὐτὸν ὁ λαὸς ἐν τῇ πύλῃ, καὶ ἀπέθανε, καθὰ ἐλάλησεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὃς ἐλάλησεν ἐν τῷ καταβῆναι τὸν ἄγγελον πρὸς αὐτόν.	17 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως τὸν ἄρχοντά του, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐστήριζε τὴν χεῖρα εἰς ἔνδειξιν εὐμενείας, διὰ νὰ ἐποπτεύῃ. Ὁ λαὸς ὅμως καθὼς ὁρμητικὸς ἐξήρχετο ὀπὸ τὴν πύλην, τὸν κατεπάτησε καὶ τὸν ἐφόνευσεν, ὅπως εἶχε προαναγγείλει ὁ προφήτης Ἑλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχεν ὁμιλήσει, ὅταν ἦλθε πρὸς αὐτὸν ὁ ἀπεσταλμένος αὐτὸς τοῦ βασιλέως.	17 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ὥρισε τότε τὸν πρωθυπουργὸν (ἢ ὑπασπιστὴν ἢ ἀρχιστράτηγον), εἰς τὸν ὁποῖον ὁ βασιλιᾶς, εἰς ἔνδειξιν τιμῆς, ἀκουμποῦσε τὸ χέρι του, ὡς ὑπεύθυνον ἐπόπτην καὶ φύλακα τῆς πύλης τῶν τειχῶν τῆς Σαμαρείας. Ὅμως ὁ λαός, ἕνεκα τοῦ συνωστισμοῦ καὶ τῆς ὁρμῆς του, τὸν ἐποδοπάτησεν ἐκεῖ εἰς τὴν πύλην καὶ ἔτσι ἀπέθανεν, ὅπως εἶχεν εἰπεῖ ὁ Ἐλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸν βασιλιᾶ, ὅταν αὐτὸς ἐπῆγε πρὸς τὸν Ἐλισαῖον μὲ τὸν ἀγγελιαφόρον του.
18 Καὶ ἐγένετο καθὰ ἐλάλησεν Ἑλισαιὲ πρὸς τὸν βασιλέα λέγων· δίμετρον κριθῆς σίκλου καὶ μέτρον σεμιδάλεως σίκλου καὶ ἔσται ὡς ἡ ὥρα αὔριον ἐν τῇ πύλῃ Σαμαρείας·	18 Ἔγιναν τὰ γεγονότα, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προαναγγείλει ὁ Ἑλισαῖος πρὸς τὸν βασιλέα λέγων· <δύο μέτρα κριθάρι θὰ πωληθῇ ἀντὶ ἑνὸς σίκλου καὶ ἕνα μέτρον σημιγδάλι πάλιν ἀντὶ ἑνὸς σίκλου. Αὐτὰ θὰ γίνουν τὴν ὥραν αὐτὴν αὔριον εἰς τὴν πύλην τῆς Σαμαρείας>.	18 Ἔτσι συνέβη ἀκριβῶς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον προεῖπεν ὁ Ἐλισαῖος πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Δύο <μέτρα> κριθάρι θὰ πωλοῦνται εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου καὶ ἕνα <μέτρον> σιμιγδάλι θὰ πωλῆται ἐπίσης εἰς τὴν τιμὴν ἐνὸς σίκλου· καὶ αὐτὰ θὰ συμβοῦν τέτοιαν περίπου ὥραν αὔριον εἰς τὴν πύλην τῶν τειχῶν τῆς Σαμαρείας>.
19 καὶ ἀπεκρίθη ὁ τριστάτης τῷ Ἑλισαιὲ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ Κύριος ποιεῖ καταρράκτας ἐν τῷ οὐρανῷ, μὴ ἔσται τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἰδοὺ ὄψῃ τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἐκεῖθεν οὐ μὴ φάγῃ.	19 Εἶχε δὲ ἀπαντήσει τότε ὁ ἄρχων τοῦ βασιλέως πρὸς τὸν Ἑλισαῖον καὶ εἰρωνικῶς τοῦ εἶχεν εἴπει· <μήπως καὶ θὰ ἀνοίξῃ καταρράκτας ὁ Θεὸς εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ λόγια σου αὐτά;> Ὁ δὲ Ἑλισαῖος τοῦ εἶχεν ἀπαντήσει· <ἰδοὺ καὶ σὺ ὁ ἴδιος μὲ τὰ μάτια σου θὰ ἴδῃς αὐτὰ τὰ γεγονότα, ἀλλὰ δὲν θὰ φάγῃς τίποτε ἀπὸ ὅσα θὰ δώσῃ ὁ Θεός>.	19 Τότε ὁ πρωθυπουργὸς (ἢ ὑπασπιστὴς ἢ ἀρχιστράτηγός) τοῦ βασιλιᾶ εἶχεν ἀπαντήσει εἰς τὸν Ἐλισαῖον καὶ τοῦ εἶπε μὲ εἰρωνικὸν τρόπον: <Νά· μήπως ὁ Κύριος θὰ ἀνοίξῃ τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ βρέξῃ... τρόφιμα; Ἔ! Λοιπόν, αὐτὸ εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ;> Ὁ Ἐλισαῖος ὅμως τοῦ ἀπεκρίθη: <Νά! Σὺ θὰ ἰδῇς τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ τὰ μάτια σου, ἀλλ' ἀπὸ τὶς τροφὲς αὐτές δὲν θὰ φάγῃς τίποτε!>
20 Καὶ ἐγένετο οὕτως. Καὶ συναπάτησεν αὐτὸν ὁ λαὸς ἐν τῇ πύλῃ καὶ ἀπέθανε.	20 Καὶ πράγματι ἔτσι ἔγινεν. Ὁ λαός, καθὼς ὀρμητικὸς ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν πόλιν, κατεπάτησε τὸν ἄρχοντα αὐτὸν εἰς τὴν πύλην καὶ ἐκεῖνος ἀπέθανεν ἐκεῖ.	20 Καὶ πράγματι ἔτσι ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα! Ὁ λαὸς ἐπάνω εἰς τὸν συνωστισμὸν καὶ τὴν ὁρμήν του ἐποδοπάτησε τὸν βασιλικὸν ἀξιωματοῦχον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς Σαμαρείας καὶ ἔτσι ἀπέθανε!