Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Η'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ Ἑλισαιὲ ἐλάλησε πρὸς τὴν γυναῖκα, ἧς ἐζωπύρησε τὸν υἱόν, λέγων· ἀνάστηθι καὶ δεῦρο σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ παροίκει, οὗ ἐὰν παροικήσῃς, ὅτι κέκληκε Κύριος λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ γε ἦλθεν ἐπὶ τὴν γῆν ἑπτὰ ἔτη.
2 Καὶ ἀνέστη ἡ γυνὴ καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιὲ καὶ αὐτὴ καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς καὶ παρῴκει ἐν γῆ ἀλλοφύλων ἑπτὰ ἔτη.
3 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ τέλος τῶν ἑπτὰ ἐτῶν καὶ ἐπέστρεψεν ἡ γυνὴ ἐκ γῆς ἀλλοφύλων εἰς τὴν πόλιν καὶ ἦλθε βοῆσαι πρὸς τὸν βασιλέα περὶ τοῦ οἴκου ἑαυτῆς καὶ περὶ τῶν ἀγρῶν αὐτῆς.
4 Καὶ ὁ βασιλεὺς ἐλάλει πρὸς Γιεζὶ τὸ παιδάριον Ἑλισαιὲ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ λέγων· διήγησαι δὴ ἐμοὶ πάντα τὰ μεγάλα, ἃ ἐποίησεν Ἑλισαιέ.
5 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἐξηγουμένου τῷ βασιλεῖ, ὡς ἐζωπύρησεν υἱὸν τεθνηκότα, καὶ ἰδοὺ ἡ γυνή, ἧς ἐζωπύρησε τὸν υἱὸν αὐτῆς Ἑλισαιέ, βοῶσα πρὸς τὸν βασιλέα περὶ τοῦ οἴκου ἑαυτῆς καὶ περὶ τῶν ἀγρῶν ἑαυτῆς· καὶ εἶπε Γιεζί· κύριε βασιλεῦ αὕτη ἡ γυνὴ καὶ οὗτος ὁ υἱὸς αὐτῆς, ὃν ἐζωπύρησεν Ἑλισαιέ.
6 Καὶ ἐπηρώτησεν ὁ βασιλεὺς τὴν γυναῖκα καὶ διηγήσατο αὐτῷ· καὶ ἔδωκεν αὐτῇ ὁ βασιλεὺς εὐνοῦχον ἕνα λέγων· ἐπίστρεφον πάντα τὰ αὐτῆς καὶ πάντα τὰ γενήματα τοῦ ἀγροῦ ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς κατέλιπε τὴν γῆν ἕως τοῦ νῦν.
7 Καὶ ἦλθεν Ἑλισαιὲ εἰς Δαμασκόν, καὶ υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἠρρώστει, καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ λέγοντες· ἥκει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἕως ὧδε.
8 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἀζαήλ· λάβε ἐν τῇ χειρί σου μαναὰ καὶ δεῦρο εἰς ἀπαντὴν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιζήτησον τὸν Κύριον παρ' αὐτοῦ λέγων· εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης;
9 Καὶ ἐπορεύθη Ἀζαήλ εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε μαναὰ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ἀγαθὰ Δαμασκοῦ, ἄρσιν τεσσαράκοντα καμήλων, καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς Ἑλισαιέ· υἱός σου υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἀπέστειλέ με πρός σε ἐπερωτῆσαι λέγων· εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης;
10 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· δεῦρο εἰπὸν αὐτῷ· ζωῇ ζήσῃ· καὶ ἔδειξέ μοι Κύριος ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ·
11 Καὶ παρέστη τῷ προσώπῳ αὐτοῦ καὶ ἔθηκεν ἕως αἰσχύνης, καὶ ἔκλαυσεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
12 Καὶ εἶπεν Ἀζαήλ· τί ὅτι ὁ κύριός μου κλαίει; Καὶ εἶπεν· ὅτι οἶδα ὅσα ποιήσεις τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ κακά· τὰ ὀχυρώματα αὐτῶν ἐξαποστελεῖς ἐν πυρὶ καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτῶν ἐν ρομφαίᾳ ἀποκτενεῖς καὶ τὰ νήπια αὐτῶν ἐνσείσεις καὶ τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας αὐτῶν ἀναρρήξεις.
13 Καὶ εἶπεν Ἀζαήλ· τίς ἐστιν ὁ δοῦλός σου ὁ κύων ὁ τεθνηκώς, ὅτι ποιήσει τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἔδειξέ μοι Κύριός σε βασιλεύοντα ἐπὶ Συρίαν.
14 Καὶ ἀπῆλθεν ἀπὸ Ἑλισαιὲ καὶ εἰσῆλθε πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τί εἶπέ σοι Ἑλισαιέ; Καὶ εἶπεν· εἶπέ μοι, ζωῇ ζήσῃ·
15 Καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον, καὶ ἔλαβε τὸ μαχμὰ καὶ ἔβαψεν ἐν τῷ ὕδατι καὶ περιέβαλεν ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἀπέθανε, καὶ ἐβασίλευσεν Ἀζαήλ ἀντ' αὐτοῦ.
16 Ἐν ἔτει πέμπτῳ τῷ Ἰωρὰμ υἱῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεῖ Ἰούδα ἐβασίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα.
17 Υἱὸς τριάκοντα καὶ δύο ἐτῶν ἦν ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ὀκτὼ ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἰερουσαλήμ.
18 Καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ βασιλέων Ἰσραήλ, καθὼς ἐποίησεν οἶκος Ἀχαάβ, ὅτι θυγάτηρ Ἀχαὰβ ἦν αὐτῷ εἰς γυναῖκα· καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου.
19 Καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριος διαφθεῖραι τὸν Ἰούδαν διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλον αὐτοῦ, καθὼς εἶπε δοῦναι αὐτῷ λύχνον καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.
20 Ἐν τοῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἠθέτησεν Ἐδὼμ ὑποκάτωθεν χειρὸς Ἰούδα καὶ ἐβασίλευσαν ἐφ' ἑαυτοὺς βασιλέα.
21 Καὶ ἀνέβη Ἰωρὰμ εἰς Σιὼρ καὶ πάντα τὰ ἅρματα τὰ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀναστάντος καὶ ἐπάταξε τὸν Ἐδὼμ τὸν κυκλώσαντα ἐπ' αὐτὸν καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἁρμάτων, καὶ ἔφυγεν ὁ λαὸς εἰς τὰ σκηνώματα αὐτῶν.
22 Καὶ ἠθέτησεν Ἐδὼμ ὑποκάτω τῆς χειρὸς Ἰούδα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. Τότε ἠθέτησε Λοβενὰ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ.
23 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωρὰμ καὶ πάντα, ὅσα ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται ἐπὶ βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα;
24 Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωρὰμ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.
25 Ἐν ἔτει δωδεκάτῳ τῷ Ἰωρὰμ υἱῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς Ἰωράμ.
26 Υἱὸς εἴκοσι καὶ δύο ἐτῶν Ὀχοζίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἐνιαυτὸν ἕνα ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Γοθολία θυγάτηρ Ἀμβρὶ βασιλέως Ἰσραήλ.
27 Καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ οἴκου Ἀχαὰβ καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καθὼς ὁ οἶκος Ἀχαάβ.
28 Καὶ ἐπορεύθη μετὰ Ἰωρὰμ υἱοῦ Ἀχαὰβ εἰς πόλεμον μετὰ Ἀζαήλ βασιλέως ἀλλοφύλων ἐν Ρεμμὼθ Γαλαάδ, καὶ ἐπάταξαν οἱ Σύροι τὸν Ἰωράμ.
29 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς Ἰωράμ τοῦ ἰατρευθῆναι ἐν Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν πληγῶν, ὧν ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν Ρεμμὼθ ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν ὁ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας· καὶ Ὀχοζίας υἱὸς Ἰωρὰμ κατέβη τοῦ ἰδεῖν τὸν Ἰωρὰμ υἱὸν Άχαὰβ ἐν Ἰεζράελ, ὅτι ἠρρώστει αὐτός.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἑλισαῖος ὡμίλησε πρὸς τὴν γυναῖκα, τῆς ὁποίας εἶχεν ἀναστήσει τὸ παιδί, καὶ τῆς εἶπε· <σήκω καὶ πήγαινε σὺ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ μένε προσωρινῶς, ὅπου θέλεις, διότι ὁ Κύριος διέταξε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸν τόπον μας πεῖνα, ἡ ὁποία θὰ διαρκέσῃ ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη>.
2 Ἡ γυναίκα ἐκείνη ἐσηκώθη καὶ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τῆς εἶχε πεῖ ὁ Ἑλισαῖος, αὐτὴ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ της. Ἔφυγε καὶ κατῴκησε προσωρινῶς ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη εἰς τὴν χώραν τῶν ἀλλοφύλων.
3 Ὅταν ἐπέρασαν τὰ ἑπτὰ ἔτη, ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἐπανῆλθεν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων εἰς τὴν πόλιν της. Παρουσιάσθη πρὸς τὸν βασιλέα καὶ θερμῶς παρεκάλεσε νὰ ἀποδοθῇ εἰς αὐτὴν ὁ οἶκος της καὶ οἱ ἀγροί της, τοὺς ὁποίους εἶχαν καταπατήσει ἄλλοι.
4 Ὁ βασιλεὺς τὴν ὥραν ἐκείνην ὁμιλοῦσε πρὸς τὸν Γιεζί, τὸν δοῦλον τοῦ Ἑλισαίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ τοῦ ἔλεγε· <διηγήσου μου, σὲ παρακαλῶ, ὅλα τὰ μεγάλα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἑλισαῖος>.
5 Ἐνῶ δὲ ὁ Γιεζὶ διηγεῖτο πρὸς τὸν βασιλέα, πῶς ὁ Ἑλισαῖος ἀνέστησε τὸν νεκρὸν υἱὸν τῆς γυναικὸς ἐκείνης, ἰδοὺ ἡ γυναίκα, τῆς ὁποίας τὸν υἱὸν εἶχεν ἀναστήσει ὁ Ἑλισαῖος, ἦλθεν ἐκεῖ κράζουσα πρὸς τὸν βασιλέα διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ οἴκου της καὶ τῶν ἀγρῶν της. Εἶπε δὲ ὁ Γιεζί· <κύριε βασιλεῦ, αὐτὴ εἶναι ἡ γυναίκα, περὶ τῆς ὁποίας σου ὡμίλησα, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός της, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ὁ Ἑλισαῖος>.
6 Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε τότε τὴν γυναῖκα καὶ ἐκείνη διηγήθη εἰς αὐτὸν τὰ γεγονότα. Ὁ βασιλεὺς ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ἕνα ἀξιωματικόν του καὶ τοῦ εἶπε· <φρόντισε νὰ ἀποδοθοῦν εἰς τὴν γυναῖκα αὐτὴν ὅλα ὅσα τῆς ἀνήκουν καὶ ὅλα τὰ προϊόντα τοῦ ἀγροῦ της ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγκατέλειψε τὴν χώραν μέχρι τώρα>.
7 Ἔπειτα ὁ Ἑλισαῖος ἦλθεν εἰς τὴν Δαμασκόν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ἦτο ἀσθενής. Εἶπον δὲ οἱ ἄνθρωποί του εἰς τὸν βασιλέα· <ἔχει ἐλθει ἕως ἐδῶ ὁ Ἑλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ>.
8 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἀζαήλ· <πάρε εἰς τὰ χέρια σου δῶρα, πήγαινε νὰ συναντήσῃς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ μάθῃς ἀπὸ τὸν Κύριον, ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτὴν καὶ θὰ ζήσω>.
9 Ὁ Ἀζαὴλ ἐξεκίνησεν εἰς συνάντησιν τοῦ Ἑλισαίου. Ἐπῆρε δῶρα πολλὰ εἰς τὰ χέρια του ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς Δαμασκοῦ, τεσσαράκοντα φορτώματα καμήλων. Ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Ἑλισαίου καὶ τοῦ εἶπε· <ὁ υἱός σου, ὁ υἱὸς Ἄδερ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, μὲ ἔστειλε πρὸς σέ, διὰ νὰ ἐρωτήσω ἐκ μέρους του λέγων· ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν μου αὐτήν;>
10 Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε· <πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς αὐτόν: Θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου καὶ θὰ ζήσῃς. Ὁ Κύριος ὅμως μοῦ ἔδειξε κάποιον ἄλλον τρόπον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἀποθάνῃς>.
11 Ὁ Ἑλισαῖος ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Ἀζαήλ, τὸν παρετήρησεν ἀτενῶς, μέχρις ὅτου ἐκεῖνος ἐντράπη. Ὁ Ἑλισαῖος ἠρχισε νὰ κλαίῃ.
12 Ὁ Ἀζαήλ τότε τὸν ἠρώτησε· <διατὶ κλαίει ὁ κύριός μου;> <Κλαίω διότι γνωρίζω πόσα κακὰ θὰ κάμῃς σὺ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Τὰς ὠχυρωμένας πόλεις αὐτῶν θὰ παραδώσῃς εἰς τὸ πῦρ καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς ἄνδρας των θὰ φονεύσῃς διὰ τῆς ρομφαίας. Θὰ συντρίψῃς τὰ κεφάλια τῶν νηπίων καὶ θὰ ἀνοίξῃς τὰς κοιλίας τῶν ἐγκύων γυναικῶν>.
13 Ὁ Ἀζαήλ ἀπήντησε· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ἐγὼ τὸ ψόφιο σκυλὶ ποῦ θὰ τολμήσω νὰ κάμω τὰ ἔργα αὐτά;> Ὁ Ἑλισαῖος τοῦ ἀπήντησεν· <ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψεν, ὅτι θὰ γίνῃς βασιλεὺς τῆς Συρίας>.
14 Ὁ Ἀζαήλ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον, εἰσῆλθεν πρὸς τὸν κύριόν του, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν ἠρώτησε· <τί σοῦ εἶπεν ὁ Ἑλισαῖος;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <μοῦ εἶπεν ὅτι θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου καὶ θὰ ζήσῃς>.
15 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆρεν ἕνα σκέπασμα, τὸ ἐβύθισε μέσα εἰς τὸ νερὸ καὶ μὲ αὐτὸ περιετύλιξεν ἀσφυκτικῶς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως του, τὸν ἔπνιξε καὶ ἐκεῖνος ἀπέθανεν. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἐβασίλευσεν ὁ Ἀζαήλ.
16 Κατὰ τὸ πέμπτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ὁ Ἰωσαφὰτ ἦτο βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἀνῆλθεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλείου Ἰούδα ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ.
17 Ἦτο δὲ τότε τριάκοντα δύο ἐτῶν ὁ Ἰωράμ, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον. Ἐβασίλευσε δὲ ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη μὲ πρωτεύουσαν τὴν Ἱερουσαλήμ.
18 Ἐβάδισεν ὅμως τὸν δρόμον τῆς ἀσεβείας τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ. Ἔκαμε καὶ αὐτὸς ὅ,τι εἶχε κάμει ἡ οἰκογένεια Ἀχαάβ, διότι ἔλαβεν ὡς σύζυγόν του θυγατέρα τοῦ Ἀχαάβ. Διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐκτραπεὶς εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν.
19 Ὁ Κύριος ὅμως δὲν ἠθέλησε νὰ ἐξολοθρεύσῃ αὐτὸν καὶ νὰ σταματήσῃ ἔτσι τὴν διαδοχὴν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Τοῦτο δέ, πρὸς χάριν τοῦ Δαυὶδ τοῦ δούλου του. Διότι εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς αὐτόν, ὅτι θὰ δώσῃ λύχνον διαδοχῆς εἰς τοὺς ἀπογόνους αὐτοῦ ἀδιακόπως ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ θρόνου.
20 Κατὰ τὴν περίοδον τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωρὰμ οἱ Ἰδουμαῖοι ἐπανεστάτησαν ἐναντίον τῆς δουλείας τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνεκήρυξαν διὰ τὸν ἑαυτόν τους ἰδικόν των βασιλέα.
21 Ὁ Ἰωρὰμ ἐξεστράτευσε τότε ἐναντίον τῆς Σιὼρ τῆς ἰδουμαίας, μὲ ὅλα τὰ πολεμικά του ἅρματα. Ἀφοῦ ἡτοιμάσθη ἐκτύπησε τοὺς Ἰδουμαίους. Ἐκεῖνοι ὅμως περιεκύκλωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ἁρμάτων. Ὁ ἰουδαϊκὸς στρατὸς ἡττηθεὶς ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ οἱ στρατιῶται ἐπέστρεψαν εἰς τὰς κατοικίας των.
22 Ἔτσι δὲ οἱ Ἰδουμαῖοι ἀπετίναξαν τὸν ζυγὸν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα καὶ ἔμεναν ἐλεύθεροι μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς. Κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον ἀπετίναξαν τὸν ζυγὸν τῆς δουλείας των καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Λοβενά.
23 Τὰ δὲ ἄλλα ἔργα τοῦ Ἰωράμ, ὅσα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον χρονικῶν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα;
24 Ὁ Ἰωρὰμ ἐκοιμήθη μετὰ τῶν πατέρων του, ἀπέθανε καὶ ἐτάφη μὲ τοὺς προπάτοράς του εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τοῦ προγόνου του. Ἔγινε δὲ βασιλεὺς ἀντ' αὐτοῦ ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.
25 Κατὰ τὸ δωδέκατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ἐβασίλευσεν ὁ Ὀχοζίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ.
26 Ὁ Ὀχοζίας, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ἦτο εἴκοσι δύο ἐτῶν. Ἔμεινε δὲ βασιλεὺς ἐπὶ ἕνα ἔτος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Γοθολία, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Ἀμβρί, βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
27 Ἐπορεύθη ὅμως καὶ αὐτὸς τὸν δρόμον τῆς ἀσεβείας τοῦ Ἀχαὰβ καὶ διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅπως καὶ ὁ οἶκος τοῦ Ἀχαάβ.
28 Αὐτὸς ἐξεστράτευσε μαζῆ μὲ τὸν Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῶν Σύρων εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ. Ἐκεῖ ὅμως ἐκτύπησαν οἱ Σύροι τὸν Ἰωράμ.
29 Ὁ βασιλεὺς Ἰωρὰμ πληγωμένος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας ἔλαβεν εἰς Ρεμμὼθ πολεμῶν ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῆς Συρίας. Ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ, κατέβη εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἴδῃ τὸν Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, ὁ ὁποῖος ἦτο πληγωμένος καὶ ἀσθενής.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἐλισαῖος εἶχεν ὁμιλήσει εἰς τὴν Σωμανίτιδα γυναῖκα, τῆς ὁποίας εἶχεν ἀναστήσει ἐκ νεκρῶν τὸν υἱόν, καὶ τῆς εἶπε: <Σήκω καὶ πήγαινε σὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου (οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σου) καὶ κατοίκησε προσωρινῶς κάπου ἀλλοῦ, ὅπου ἠμπορεῖς καὶ ἐπιθυμεῖς· διότι ὁ Κύριος ἔχει προκαλέσει πεῖναν εἰς τὴν χώραν μας>. Πράγματι· ἡ πεῖνα ἦλθεν εἰς τὴν χώραν καὶ διήρκεσεν ἑπτὰ χρόνια.
2 Ἡ Σωμανῖτις ἐσηκώθη καὶ ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τῆς εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος· τόσον αὐτὴ ἡ ἰδία, ὅσον καὶ ἡ οἰκογένειά της (οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ της) ἐκατοίκησαν προσωρινῶς εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια.
3 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἑπτὰ ἐτῶν συνέβη τοῦτο: Ἡ γυναῖκα ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων εἰς τὴν πόλιν, ὅπου ἑκατοικοῦσε προηγουμένως. Καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ τὸν παρακαλέσῃ διὰ τὴν οἰκογένειάν της (τὸ σπίτι της) καὶ διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν χωραφιῶν της (τῆς κτηματικῆς περιουσίας της).
4 Τὴν ὥραν ποὺ ἐπῆγε νὰ συναντήσῃ τὸν βασιλιᾶ, αὐτὸς συνωμιλοῦσε μὲ τὸν Γιεζί, τὸν ὑπηρέτην τοῦ Ἐλισαίου, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Ὁ βασιλιᾶς ἔλεγε πρὸς τὸν Γιεζί: <Ἱστόρησέ μου, σὲ παρακαλῶ, ὅλα τὰ μεγάλα ἔργα (-Θαύματα), τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἐλισαῖος>.
5 Ἐνῷ δὲ ὁ Γιεζὶ διηγεῖτο καὶ ἐξηγοῦσε εἰς τὸν βασιλιᾶ, πῶς ἀνέστησεν ὁ Ἐλισαῖος νεκρὸν υἱόν, νά· τὴν ὥραν ἐκείνην παρουσιάσθη ἡ γυναῖκα, τῆς ὁποίας τὸν νεκρὸν υἱὸν ἀνέστησεν ὁ Ἐλισαῖος, καὶ ἐζητοῦσε ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ βοήθειαν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς οἰκογενείας της καὶ διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν χωραφιῶν της. Καὶ ὁ Γιεζὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Κύριέ μου βασιλιᾶ, αὐτὴ εἶναι ἡ γυναῖκα καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός της, τὸν ὁποῖον ὁ Ἐλισαῖος ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν!>
6 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἐρώτησε τὴν γυναῖκα, ἡ ὁποία τοῦ διηγήθη καὶ τοῦ ἱστόρησε τὰ σχετικὰ μὲ τὴν νεκρανάστασιν τοῦ υἱοῦ της. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ἕνα ἀξιωματοῦχον τῆς αὐλῆς του, τὸν ὁποῖον διέταξε: <Δῶσε πίσω ὅλα, ὅσα ἀνήκουν εἰς τὴν γυναῖκα αὐτήν, καὶ ὅλα τὰ προϊόντα τῶν χωραφιῶν της (τὴν ἀξίαν τῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν τόκων) ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔφυγε καὶ ἐγκατέλειψε τὴν χώραν, μέχρι τώρα>.
7 Ὁ Ἐλισαῖος ἦλθεν εἰς τὴν Δαμασκόν, ὁ δὲ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, ἦταν ἄρρωστος. Τότε οἱ ἄνθρωποι τοῦ βασιλικοῦ περιβάλλοντος εἶπαν εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ: <Ἔφθασεν ἐδῶ εἰς τὴν Δαμασκὸν ὁ Ἐλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ>.
8 Καὶ ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Ἀζαήλ, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀξιωματούχους του: <Πάρε εἰς τὰ χέρια σου δῶρα καὶ πήγαινε νὰ συναντήσῃς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε νὰ μάθῃς μέσῳ αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Κύριον· <θὰ θεραπευθῶ ἄραγε ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτήν;>
9 Ἔτσι ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆγε εἰς συνάντησιν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· ἐπῆρε δῶρα εἰς τὰ χέρια του καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ καλύτερα προϊόντα τῆς Δαμασκοῦ, φορτώματα σαράντα καμήλων, καὶ ἦλθε καὶ παρουσιάσθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἑλισαῖον καὶ τοῦ εἶπεν: <Ὁ υἱός σου, ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, μὲ ἔστειλε πρὸς σὲ διὰ νὰ σὲ ἐρωτήσω τοῦτο· <θὰ θεραπευθῶ ἄραγε ἀπὸ τὴν ἀρρώστιά μου αὐτήν;>
10 Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε καὶ πές του· <θὰ θεραπευθῇς ὁπωσδήποτε!> Ἀλλ’ ὁ Κύριος μοῦ ἐφανέρωσεν ὅτι ὁ βασιλιᾶς, ἐνῷ θὰ ἀναρρώσῃ, θὰ ἀποθάνῃ ἐξάπαντος>!
11 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἐκάρφωσε τὸ διεισδυτικόν του βλέμμα εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀζαήλ, μέχρις ὅτου ὁ Ἀζαὴλ ἐκοκκίνισεν ἀπὸ ἐντροπὴν καὶ ἐστενοχωρήθη πολύ. Ἀλλ’ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐλισαῖος, ἐξέσπασεν εἰς κλάμα.
12 Ὁ Ἀζαὴλ τὸν ἐρώτησε: <Διατὶ κλαίει ὁ κύριός μου;> Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: <Κλαίω, διότι γνωρίζω ὅσα φοβερὰ κακὰ θὰ κάμῃς εἰς βάρος τῶν Ἰσραηλιτῶν. Τὰ φρούρια καὶ τὶς ὠχυρωμένες πόλεις των θὰ καταστρέψῃς μὲ φωτιὰ καὶ τοὺς νέους καὶ ἐκλεκτοὺς ἄνδρες των θὰ σκοτώσῃς μὲ ρομφαίαν καὶ θὰ συντρίψῃς μὲ σκληρότητα, σπάζοντας βίαια τὰ κεφάλια τῶν νηπίων των καὶ θὰ σχίσῃς τὴν κοιλία τῶν ἐγκύων γυναικῶν των>.
13 Ὁ Ἀζαὴλ εἶπε: <Ποῖος εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ἐγὼ ὁ τιποτένιος, τὸ ψόφιο σκυλί, ποὺ θὰ γίνω τόσον ἰσχυρός, ὥστε νὰ πραγματοποιήσω ὅλα αὐτά, ποὺ εἶπες;> Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Κύριος μοῦ ἐφανέρωσεν ὅτι σὺ θὰ γίνῃς βασιλιᾶς τῆς Συρίας>.
14 Ὁ Ἀζαὴλ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον καὶ ἐπῆγε πίσω εἰς τὸν κύριόν του, καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ, ὁ ὁποῖος τὸν ἐρώτησε: <Τί σοῦ εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος;> Ὁ Ἀζαὴλ ἀπάντησε: <Μοῦ εἶπεν, ὅτι θὰ θεραπευθῇς ὁπωσδήποτε καὶ θὰ ζήσῃς>.
15 Ἀλλὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν συνέβη τοῦτο: Ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆρε ἕνα σκέπασμα (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Μιὰ κουβέρτα), τὸ ἐβούτηξε εἰς τὸ νερὸν καὶ μὲ αὐτὸ ἐκάλυψε καὶ ἐτύλιξε τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος ἔτσι ἐπνίγη ἀπὸ ἀσφυξίαν καὶ ἀπέθανε. Τότε ὁ Ἀζαὴλ ἀνεκηρύχθη βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἀντὶ τοῦ υἱοῦ Ἄδερ.
16 Κατὰ τὸ πέμπτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὅταν ὁ Ἰωσαφὰτ ἦταν βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ, καὶ ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα.
17 Ὁ Ἰωρὰμ ἦταν τριάντα δύο ἐτῶν, ὅταν ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια.
18 Ὁ Ἰωρὰμ ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἔτσι ἐμιμήθη ὅ,τι ἔκαμεν ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ, διότι ἡ κόρη τοῦ Ἀχαὰβ ἦταν σύζυγός του. Καὶ ὁ Ἰωρὰμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν.
19 Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν τιμωρήσῃ καὶ νὰ καταστρέψῃ ἔτσι τὴν βασιλείαν τοῦ Ἰούδα, χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ δούλου του. Διότι ὁ Κύριος εἶχεν ὑποσχεθῆ νὰ δώσῃ εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβὶδ καὶ τοὺς διαδόχους του μόνιμον λύχνον - συνέχειαν εἰς τὸν βασιλικὸν Θρόνον του.
20 Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωρὰμ οἱ Ἰδουμαῖοι, ποὺ ἦσαν δοῦλοι τῶν Ἰουδαίων, ἐπανεστάτησαν, ἔγιναν ἀνεξάρτητοι καὶ ἀνεκήρυξαν ἰδικόν των βασιλιᾶ.
21 Δι’ αὐτὸ ὁ Ἰωρὰμ ἐπροχώρησε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Σιώρ· μαζί του δὲ ἦσαν καὶ ὅλα τὰ πολεμικά του ἅρματα. Συνέβη δὲ τοῦτο: Ἐσηκώθη ἐνωρὶς τὸ πρωῒ καὶ ἐκτύπησε τοὺς Ἰδουμαίους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν περικυκλώσει καὶ αὐτὸν καὶ ὅλους τοὺς ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων του, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ στρατιῶται τοῦ Ἰωρὰμ νὰ ἡττηθοῦν καὶ νὰ καταφύγουν εἰς τὶς κατοικίες των.
22 Ἔτσι οἱ Ἰδουμαῖοι, ποὺ ἦσαν δοῦλοι τῶν Ἰουδαίων, ἐπανεστάτησαν κατὰ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἔγιναν ἀνεξάρτητοι μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές. Κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον ἐπανεστάτησεν ἐπίσης κατὰ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἡ πόλις Λοβενά.
23 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ βασιλιᾶ Ἰωρὰμ καὶ ὅλα, ὅσα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>;
24 Καὶ ἀπέθανεν ὁ Ἰωρὰμ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προγόνους του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα του. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.
25 Κατὰ τὸ δωδέκατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον τὸν βασιλείου τοῦ Ἰούδα ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ.
26 Ὁ Ὀχοζίας ἦταν εἴκοσι δύο ἐτῶν, ὅταν ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἕδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνα χρόνον. Τὸ ὄνομα τῆς μητέρας τοῦ Ὀχοζία ἦταν Γοθολία· αὐτὴ ἦταν κόρη τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαὰβ καὶ ἐγγονὴ τοῦ Ἀμβρί, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ.
27 Ὁ Ὀχοζίας ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀχαὰβ καὶ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· καὶ ἀντὶ τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐλάτρευσε τὰ ἀγάλματα τοῦ θεοῦ Βάαλ, ὅπως ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ.
28 Ὁ Ὀχοζίας ἐσυμμάχησε μὲ τὸν Ἰωράμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, εἰς πόλεμον κατὰ τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῶν Σορῶν, εἰς τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ· εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν οἱ Σύροι ἐπλήγωσαν τὸν Ἰωράμ.
29 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὶς πληγές, τὶς ὁποῖες τοῦ ἐπροξένησαν οἱ Σύροι εἰς τὴν Ρεμμώθ, ἐνῷ αὐτὸς ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας. Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ, ἐπῆγε εἰς τὴν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν βασιλιᾶ Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, διότι αὐτὸς ἦταν πληγωμένος καὶ ἄρρωστος.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ Ἑλισαιὲ ἐλάλησε πρὸς τὴν γυναῖκα, ἧς ἐζωπύρησε τὸν υἱόν, λέγων· ἀνάστηθι καὶ δεῦρο σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ παροίκει, οὗ ἐὰν παροικήσῃς, ὅτι κέκληκε Κύριος λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ γε ἦλθεν ἐπὶ τὴν γῆν ἑπτὰ ἔτη.	Ἑλισαῖος ὡμίλησε πρὸς τὴν γυναῖκα, τῆς ὁποίας εἶχεν ἀναστήσει τὸ παιδί, καὶ τῆς εἶπε· <σήκω καὶ πήγαινε σὺ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ μένε προσωρινῶς, ὅπου θέλεις, διότι ὁ Κύριος διέταξε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸν τόπον μας πεῖνα, ἡ ὁποία θὰ διαρκέσῃ ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη>.	Ἐλισαῖος εἶχεν ὁμιλήσει εἰς τὴν Σωμανίτιδα γυναῖκα, τῆς ὁποίας εἶχεν ἀναστήσει ἐκ νεκρῶν τὸν υἱόν, καὶ τῆς εἶπε: <Σήκω καὶ πήγαινε σὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου (οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σου) καὶ κατοίκησε προσωρινῶς κάπου ἀλλοῦ, ὅπου ἠμπορεῖς καὶ ἐπιθυμεῖς· διότι ὁ Κύριος ἔχει προκαλέσει πεῖναν εἰς τὴν χώραν μας>. Πράγματι· ἡ πεῖνα ἦλθεν εἰς τὴν χώραν καὶ διήρκεσεν ἑπτὰ χρόνια.
2 Καὶ ἀνέστη ἡ γυνὴ καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιὲ καὶ αὐτὴ καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς καὶ παρῴκει ἐν γῆ ἀλλοφύλων ἑπτὰ ἔτη.	2 Ἡ γυναίκα ἐκείνη ἐσηκώθη καὶ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τῆς εἶχε πεῖ ὁ Ἑλισαῖος, αὐτὴ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ της. Ἔφυγε καὶ κατῴκησε προσωρινῶς ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη εἰς τὴν χώραν τῶν ἀλλοφύλων.	2 Ἡ Σωμανῖτις ἐσηκώθη καὶ ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τῆς εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος· τόσον αὐτὴ ἡ ἰδία, ὅσον καὶ ἡ οἰκογένειά της (οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ της) ἐκατοίκησαν προσωρινῶς εἰς τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια.
3 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ τέλος τῶν ἑπτὰ ἐτῶν καὶ ἐπέστρεψεν ἡ γυνὴ ἐκ γῆς ἀλλοφύλων εἰς τὴν πόλιν καὶ ἦλθε βοῆσαι πρὸς τὸν βασιλέα περὶ τοῦ οἴκου ἑαυτῆς καὶ περὶ τῶν ἀγρῶν αὐτῆς.	3 Ὅταν ἐπέρασαν τὰ ἑπτὰ ἔτη, ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἐπανῆλθεν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων εἰς τὴν πόλιν της. Παρουσιάσθη πρὸς τὸν βασιλέα καὶ θερμῶς παρεκάλεσε νὰ ἀποδοθῇ εἰς αὐτὴν ὁ οἶκος της καὶ οἱ ἀγροί της, τοὺς ὁποίους εἶχαν καταπατήσει ἄλλοι.	3 Καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἑπτὰ ἐτῶν συνέβη τοῦτο: Ἡ γυναῖκα ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Φιλισταίων εἰς τὴν πόλιν, ὅπου ἑκατοικοῦσε προηγουμένως. Καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ τὸν παρακαλέσῃ διὰ τὴν οἰκογένειάν της (τὸ σπίτι της) καὶ διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν χωραφιῶν της (τῆς κτηματικῆς περιουσίας της).
4 Καὶ ὁ βασιλεὺς ἐλάλει πρὸς Γιεζὶ τὸ παιδάριον Ἑλισαιὲ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ λέγων· διήγησαι δὴ ἐμοὶ πάντα τὰ μεγάλα, ἃ ἐποίησεν Ἑλισαιέ.	4 Ὁ βασιλεὺς τὴν ὥραν ἐκείνην ὁμιλοῦσε πρὸς τὸν Γιεζί, τὸν δοῦλον τοῦ Ἑλισαίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ τοῦ ἔλεγε· <διηγήσου μου, σὲ παρακαλῶ, ὅλα τὰ μεγάλα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἑλισαῖος>.	4 Τὴν ὥραν ποὺ ἐπῆγε νὰ συναντήσῃ τὸν βασιλιᾶ, αὐτὸς συνωμιλοῦσε μὲ τὸν Γιεζί, τὸν ὑπηρέτην τοῦ Ἐλισαίου, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Ὁ βασιλιᾶς ἔλεγε πρὸς τὸν Γιεζί: <Ἱστόρησέ μου, σὲ παρακαλῶ, ὅλα τὰ μεγάλα ἔργα (-Θαύματα), τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἐλισαῖος>.
5 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἐξηγουμένου τῷ βασιλεῖ, ὡς ἐζωπύρησεν υἱὸν τεθνηκότα, καὶ ἰδοὺ ἡ γυνή, ἧς ἐζωπύρησε τὸν υἱὸν αὐτῆς Ἑλισαιέ, βοῶσα πρὸς τὸν βασιλέα περὶ τοῦ οἴκου ἑαυτῆς καὶ περὶ τῶν ἀγρῶν ἑαυτῆς· καὶ εἶπε Γιεζί· κύριε βασιλεῦ αὕτη ἡ γυνὴ καὶ οὗτος ὁ υἱὸς αὐτῆς, ὃν ἐζωπύρησεν Ἑλισαιέ.	5 Ἐνῶ δὲ ὁ Γιεζὶ διηγεῖτο πρὸς τὸν βασιλέα, πῶς ὁ Ἑλισαῖος ἀνέστησε τὸν νεκρὸν υἱὸν τῆς γυναικὸς ἐκείνης, ἰδοὺ ἡ γυναίκα, τῆς ὁποίας τὸν υἱὸν εἶχεν ἀναστήσει ὁ Ἑλισαῖος, ἦλθεν ἐκεῖ κράζουσα πρὸς τὸν βασιλέα διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ οἴκου της καὶ τῶν ἀγρῶν της. Εἶπε δὲ ὁ Γιεζί· <κύριε βασιλεῦ, αὐτὴ εἶναι ἡ γυναίκα, περὶ τῆς ὁποίας σου ὡμίλησα, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός της, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ὁ Ἑλισαῖος>.	5 Ἐνῷ δὲ ὁ Γιεζὶ διηγεῖτο καὶ ἐξηγοῦσε εἰς τὸν βασιλιᾶ, πῶς ἀνέστησεν ὁ Ἐλισαῖος νεκρὸν υἱόν, νά· τὴν ὥραν ἐκείνην παρουσιάσθη ἡ γυναῖκα, τῆς ὁποίας τὸν νεκρὸν υἱὸν ἀνέστησεν ὁ Ἐλισαῖος, καὶ ἐζητοῦσε ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ βοήθειαν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς οἰκογενείας της καὶ διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν χωραφιῶν της. Καὶ ὁ Γιεζὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Κύριέ μου βασιλιᾶ, αὐτὴ εἶναι ἡ γυναῖκα καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός της, τὸν ὁποῖον ὁ Ἐλισαῖος ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν!>
6 Καὶ ἐπηρώτησεν ὁ βασιλεὺς τὴν γυναῖκα καὶ διηγήσατο αὐτῷ· καὶ ἔδωκεν αὐτῇ ὁ βασιλεὺς εὐνοῦχον ἕνα λέγων· ἐπίστρεφον πάντα τὰ αὐτῆς καὶ πάντα τὰ γενήματα τοῦ ἀγροῦ ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς κατέλιπε τὴν γῆν ἕως τοῦ νῦν.	6 Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε τότε τὴν γυναῖκα καὶ ἐκείνη διηγήθη εἰς αὐτὸν τὰ γεγονότα. Ὁ βασιλεὺς ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ἕνα ἀξιωματικόν του καὶ τοῦ εἶπε· <φρόντισε νὰ ἀποδοθοῦν εἰς τὴν γυναῖκα αὐτὴν ὅλα ὅσα τῆς ἀνήκουν καὶ ὅλα τὰ προϊόντα τοῦ ἀγροῦ της ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγκατέλειψε τὴν χώραν μέχρι τώρα>.	6 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἐρώτησε τὴν γυναῖκα, ἡ ὁποία τοῦ διηγήθη καὶ τοῦ ἱστόρησε τὰ σχετικὰ μὲ τὴν νεκρανάστασιν τοῦ υἱοῦ της. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ἕνα ἀξιωματοῦχον τῆς αὐλῆς του, τὸν ὁποῖον διέταξε: <Δῶσε πίσω ὅλα, ὅσα ἀνήκουν εἰς τὴν γυναῖκα αὐτήν, καὶ ὅλα τὰ προϊόντα τῶν χωραφιῶν της (τὴν ἀξίαν τῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν τόκων) ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἔφυγε καὶ ἐγκατέλειψε τὴν χώραν, μέχρι τώρα>.
7 Καὶ ἦλθεν Ἑλισαιὲ εἰς Δαμασκόν, καὶ υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἠρρώστει, καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ λέγοντες· ἥκει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἕως ὧδε.	7 Ἔπειτα ὁ Ἑλισαῖος ἦλθεν εἰς τὴν Δαμασκόν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ἦτο ἀσθενής. Εἶπον δὲ οἱ ἄνθρωποί του εἰς τὸν βασιλέα· <ἔχει ἐλθει ἕως ἐδῶ ὁ Ἑλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ>.	7 Ὁ Ἐλισαῖος ἦλθεν εἰς τὴν Δαμασκόν, ὁ δὲ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, ἦταν ἄρρωστος. Τότε οἱ ἄνθρωποι τοῦ βασιλικοῦ περιβάλλοντος εἶπαν εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ: <Ἔφθασεν ἐδῶ εἰς τὴν Δαμασκὸν ὁ Ἐλισαῖος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ>.
8 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἀζαήλ· λάβε ἐν τῇ χειρί σου μαναὰ καὶ δεῦρο εἰς ἀπαντὴν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιζήτησον τὸν Κύριον παρ' αὐτοῦ λέγων· εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης;	8 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἀζαήλ· <πάρε εἰς τὰ χέρια σου δῶρα, πήγαινε νὰ συναντήσῃς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ μάθῃς ἀπὸ τὸν Κύριον, ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτὴν καὶ θὰ ζήσω>.	8 Καὶ ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Ἀζαήλ, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀξιωματούχους του: <Πάρε εἰς τὰ χέρια σου δῶρα καὶ πήγαινε νὰ συναντήσῃς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε νὰ μάθῃς μέσῳ αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Κύριον· <θὰ θεραπευθῶ ἄραγε ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτήν;>
9 Καὶ ἐπορεύθη Ἀζαήλ εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε μαναὰ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ἀγαθὰ Δαμασκοῦ, ἄρσιν τεσσαράκοντα καμήλων, καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς Ἑλισαιέ· υἱός σου υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἀπέστειλέ με πρός σε ἐπερωτῆσαι λέγων· εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης;	9 Ὁ Ἀζαὴλ ἐξεκίνησεν εἰς συνάντησιν τοῦ Ἑλισαίου. Ἐπῆρε δῶρα πολλὰ εἰς τὰ χέρια του ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς Δαμασκοῦ, τεσσαράκοντα φορτώματα καμήλων. Ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Ἑλισαίου καὶ τοῦ εἶπε· <ὁ υἱός σου, ὁ υἱὸς Ἄδερ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, μὲ ἔστειλε πρὸς σέ, διὰ νὰ ἐρωτήσω ἐκ μέρους του λέγων· ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν μου αὐτήν;>	9 Ἔτσι ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆγε εἰς συνάντησιν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· ἐπῆρε δῶρα εἰς τὰ χέρια του καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ καλύτερα προϊόντα τῆς Δαμασκοῦ, φορτώματα σαράντα καμήλων, καὶ ἦλθε καὶ παρουσιάσθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἑλισαῖον καὶ τοῦ εἶπεν: <Ὁ υἱός σου, ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, μὲ ἔστειλε πρὸς σὲ διὰ νὰ σὲ ἐρωτήσω τοῦτο· <θὰ θεραπευθῶ ἄραγε ἀπὸ τὴν ἀρρώστιά μου αὐτήν;>
10 Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· δεῦρο εἰπὸν αὐτῷ· ζωῇ ζήσῃ· καὶ ἔδειξέ μοι Κύριος ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ·	10 Ὁ Ἑλισαῖος ἀπήντησε· <πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς αὐτόν: Θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου καὶ θὰ ζήσῃς. Ὁ Κύριος ὅμως μοῦ ἔδειξε κάποιον ἄλλον τρόπον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἀποθάνῃς>.	10 Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε καὶ πές του· <θὰ θεραπευθῇς ὁπωσδήποτε!> Ἀλλ’ ὁ Κύριος μοῦ ἐφανέρωσεν ὅτι ὁ βασιλιᾶς, ἐνῷ θὰ ἀναρρώσῃ, θὰ ἀποθάνῃ ἐξάπαντος>!
11 Καὶ παρέστη τῷ προσώπῳ αὐτοῦ καὶ ἔθηκεν ἕως αἰσχύνης, καὶ ἔκλαυσεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.	11 Ὁ Ἑλισαῖος ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Ἀζαήλ, τὸν παρετήρησεν ἀτενῶς, μέχρις ὅτου ἐκεῖνος ἐντράπη. Ὁ Ἑλισαῖος ἠρχισε νὰ κλαίῃ.	11 Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἐκάρφωσε τὸ διεισδυτικόν του βλέμμα εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀζαήλ, μέχρις ὅτου ὁ Ἀζαὴλ ἐκοκκίνισεν ἀπὸ ἐντροπὴν καὶ ἐστενοχωρήθη πολύ. Ἀλλ’ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐλισαῖος, ἐξέσπασεν εἰς κλάμα.
12 Καὶ εἶπεν Ἀζαήλ· τί ὅτι ὁ κύριός μου κλαίει; Καὶ εἶπεν· ὅτι οἶδα ὅσα ποιήσεις τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ κακά· τὰ ὀχυρώματα αὐτῶν ἐξαποστελεῖς ἐν πυρὶ καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτῶν ἐν ρομφαίᾳ ἀποκτενεῖς καὶ τὰ νήπια αὐτῶν ἐνσείσεις καὶ τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας αὐτῶν ἀναρρήξεις.	12 Ὁ Ἀζαήλ τότε τὸν ἠρώτησε· <διατὶ κλαίει ὁ κύριός μου;> <Κλαίω διότι γνωρίζω πόσα κακὰ θὰ κάμῃς σὺ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν. Τὰς ὠχυρωμένας πόλεις αὐτῶν θὰ παραδώσῃς εἰς τὸ πῦρ καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς ἄνδρας των θὰ φονεύσῃς διὰ τῆς ρομφαίας. Θὰ συντρίψῃς τὰ κεφάλια τῶν νηπίων καὶ θὰ ἀνοίξῃς τὰς κοιλίας τῶν ἐγκύων γυναικῶν>.	12 Ὁ Ἀζαὴλ τὸν ἐρώτησε: <Διατὶ κλαίει ὁ κύριός μου;> Καὶ ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: <Κλαίω, διότι γνωρίζω ὅσα φοβερὰ κακὰ θὰ κάμῃς εἰς βάρος τῶν Ἰσραηλιτῶν. Τὰ φρούρια καὶ τὶς ὠχυρωμένες πόλεις των θὰ καταστρέψῃς μὲ φωτιὰ καὶ τοὺς νέους καὶ ἐκλεκτοὺς ἄνδρες των θὰ σκοτώσῃς μὲ ρομφαίαν καὶ θὰ συντρίψῃς μὲ σκληρότητα, σπάζοντας βίαια τὰ κεφάλια τῶν νηπίων των καὶ θὰ σχίσῃς τὴν κοιλία τῶν ἐγκύων γυναικῶν των>.
13 Καὶ εἶπεν Ἀζαήλ· τίς ἐστιν ὁ δοῦλός σου ὁ κύων ὁ τεθνηκώς, ὅτι ποιήσει τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ εἶπεν Ἑλισαιέ· ἔδειξέ μοι Κύριός σε βασιλεύοντα ἐπὶ Συρίαν.	13 Ὁ Ἀζαήλ ἀπήντησε· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ἐγὼ τὸ ψόφιο σκυλὶ ποῦ θὰ τολμήσω νὰ κάμω τὰ ἔργα αὐτά;> Ὁ Ἑλισαῖος τοῦ ἀπήντησεν· <ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψεν, ὅτι θὰ γίνῃς βασιλεὺς τῆς Συρίας>.	13 Ὁ Ἀζαὴλ εἶπε: <Ποῖος εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ἐγὼ ὁ τιποτένιος, τὸ ψόφιο σκυλί, ποὺ θὰ γίνω τόσον ἰσχυρός, ὥστε νὰ πραγματοποιήσω ὅλα αὐτά, ποὺ εἶπες;> Ὁ Ἐλισαῖος τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ Κύριος μοῦ ἐφανέρωσεν ὅτι σὺ θὰ γίνῃς βασιλιᾶς τῆς Συρίας>.
14 Καὶ ἀπῆλθεν ἀπὸ Ἑλισαιὲ καὶ εἰσῆλθε πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τί εἶπέ σοι Ἑλισαιέ; Καὶ εἶπεν· εἶπέ μοι, ζωῇ ζήσῃ·	14 Ὁ Ἀζαήλ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον, εἰσῆλθεν πρὸς τὸν κύριόν του, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν ἠρώτησε· <τί σοῦ εἶπεν ὁ Ἑλισαῖος;> Ἐκεῖνος ἀπήντησε· <μοῦ εἶπεν ὅτι θὰ θεραπευθῇς ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου καὶ θὰ ζήσῃς>.	14 Ὁ Ἀζαὴλ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Ἑλισαῖον καὶ ἐπῆγε πίσω εἰς τὸν κύριόν του, καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ, ὁ ὁποῖος τὸν ἐρώτησε: <Τί σοῦ εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος;> Ὁ Ἀζαὴλ ἀπάντησε: <Μοῦ εἶπεν, ὅτι θὰ θεραπευθῇς ὁπωσδήποτε καὶ θὰ ζήσῃς>.
15 Καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον, καὶ ἔλαβε τὸ μαχμὰ καὶ ἔβαψεν ἐν τῷ ὕδατι καὶ περιέβαλεν ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἀπέθανε, καὶ ἐβασίλευσεν Ἀζαήλ ἀντ' αὐτοῦ.	15 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆρεν ἕνα σκέπασμα, τὸ ἐβύθισε μέσα εἰς τὸ νερὸ καὶ μὲ αὐτὸ περιετύλιξεν ἀσφυκτικῶς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως του, τὸν ἔπνιξε καὶ ἐκεῖνος ἀπέθανεν. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἐβασίλευσεν ὁ Ἀζαήλ.	15 Ἀλλὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν συνέβη τοῦτο: Ὁ Ἀζαὴλ ἐπῆρε ἕνα σκέπασμα (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Μιὰ κουβέρτα), τὸ ἐβούτηξε εἰς τὸ νερὸν καὶ μὲ αὐτὸ ἐκάλυψε καὶ ἐτύλιξε τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος ἔτσι ἐπνίγη ἀπὸ ἀσφυξίαν καὶ ἀπέθανε. Τότε ὁ Ἀζαὴλ ἀνεκηρύχθη βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἀντὶ τοῦ υἱοῦ Ἄδερ.
16 Ἐν ἔτει πέμπτῳ τῷ Ἰωρὰμ υἱῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεῖ Ἰούδα ἐβασίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα.	16 Κατὰ τὸ πέμπτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ὁ Ἰωσαφὰτ ἦτο βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἀνῆλθεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλείου Ἰούδα ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ.	16 Κατὰ τὸ πέμπτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὅταν ὁ Ἰωσαφὰτ ἦταν βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ, καὶ ἔγινε βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα.
17 Υἱὸς τριάκοντα καὶ δύο ἐτῶν ἦν ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ὀκτὼ ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἰερουσαλήμ.	17 Ἦτο δὲ τότε τριάκοντα δύο ἐτῶν ὁ Ἰωράμ, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον. Ἐβασίλευσε δὲ ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη μὲ πρωτεύουσαν τὴν Ἱερουσαλήμ.	17 Ὁ Ἰωρὰμ ἦταν τριάντα δύο ἐτῶν, ὅταν ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἔδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια.
18 Καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ βασιλέων Ἰσραήλ, καθὼς ἐποίησεν οἶκος Ἀχαάβ, ὅτι θυγάτηρ Ἀχαὰβ ἦν αὐτῷ εἰς γυναῖκα· καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου.	18 Ἐβάδισεν ὅμως τὸν δρόμον τῆς ἀσεβείας τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ. Ἔκαμε καὶ αὐτὸς ὅ,τι εἶχε κάμει ἡ οἰκογένεια Ἀχαάβ, διότι ἔλαβεν ὡς σύζυγόν του θυγατέρα τοῦ Ἀχαάβ. Διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐκτραπεὶς εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν.	18 Ὁ Ἰωρὰμ ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἔτσι ἐμιμήθη ὅ,τι ἔκαμεν ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ, διότι ἡ κόρη τοῦ Ἀχαὰβ ἦταν σύζυγός του. Καὶ ὁ Ἰωρὰμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν.
19 Καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριος διαφθεῖραι τὸν Ἰούδαν διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλον αὐτοῦ, καθὼς εἶπε δοῦναι αὐτῷ λύχνον καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.	19 Ὁ Κύριος ὅμως δὲν ἠθέλησε νὰ ἐξολοθρεύσῃ αὐτὸν καὶ νὰ σταματήσῃ ἔτσι τὴν διαδοχὴν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Τοῦτο δέ, πρὸς χάριν τοῦ Δαυὶδ τοῦ δούλου του. Διότι εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς αὐτόν, ὅτι θὰ δώσῃ λύχνον διαδοχῆς εἰς τοὺς ἀπογόνους αὐτοῦ ἀδιακόπως ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ θρόνου.	19 Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Κύριος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν τιμωρήσῃ καὶ νὰ καταστρέψῃ ἔτσι τὴν βασιλείαν τοῦ Ἰούδα, χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ δούλου του. Διότι ὁ Κύριος εἶχεν ὑποσχεθῆ νὰ δώσῃ εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβὶδ καὶ τοὺς διαδόχους του μόνιμον λύχνον - συνέχειαν εἰς τὸν βασιλικὸν Θρόνον του.
20 Ἐν τοῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἠθέτησεν Ἐδὼμ ὑποκάτωθεν χειρὸς Ἰούδα καὶ ἐβασίλευσαν ἐφ' ἑαυτοὺς βασιλέα.	20 Κατὰ τὴν περίοδον τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωρὰμ οἱ Ἰδουμαῖοι ἐπανεστάτησαν ἐναντίον τῆς δουλείας τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνεκήρυξαν διὰ τὸν ἑαυτόν τους ἰδικόν των βασιλέα.	20 Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωρὰμ οἱ Ἰδουμαῖοι, ποὺ ἦσαν δοῦλοι τῶν Ἰουδαίων, ἐπανεστάτησαν, ἔγιναν ἀνεξάρτητοι καὶ ἀνεκήρυξαν ἰδικόν των βασιλιᾶ.
21 Καὶ ἀνέβη Ἰωρὰμ εἰς Σιὼρ καὶ πάντα τὰ ἅρματα τὰ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀναστάντος καὶ ἐπάταξε τὸν Ἐδὼμ τὸν κυκλώσαντα ἐπ' αὐτὸν καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἁρμάτων, καὶ ἔφυγεν ὁ λαὸς εἰς τὰ σκηνώματα αὐτῶν.	21 Ὁ Ἰωρὰμ ἐξεστράτευσε τότε ἐναντίον τῆς Σιὼρ τῆς ἰδουμαίας, μὲ ὅλα τὰ πολεμικά του ἅρματα. Ἀφοῦ ἡτοιμάσθη ἐκτύπησε τοὺς Ἰδουμαίους. Ἐκεῖνοι ὅμως περιεκύκλωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ἁρμάτων. Ὁ ἰουδαϊκὸς στρατὸς ἡττηθεὶς ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ οἱ στρατιῶται ἐπέστρεψαν εἰς τὰς κατοικίας των.	21 Δι’ αὐτὸ ὁ Ἰωρὰμ ἐπροχώρησε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Σιώρ· μαζί του δὲ ἦσαν καὶ ὅλα τὰ πολεμικά του ἅρματα. Συνέβη δὲ τοῦτο: Ἐσηκώθη ἐνωρὶς τὸ πρωῒ καὶ ἐκτύπησε τοὺς Ἰδουμαίους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν περικυκλώσει καὶ αὐτὸν καὶ ὅλους τοὺς ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων του, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ στρατιῶται τοῦ Ἰωρὰμ νὰ ἡττηθοῦν καὶ νὰ καταφύγουν εἰς τὶς κατοικίες των.
22 Καὶ ἠθέτησεν Ἐδὼμ ὑποκάτω τῆς χειρὸς Ἰούδα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. Τότε ἠθέτησε Λοβενὰ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ.	22 Ἔτσι δὲ οἱ Ἰδουμαῖοι ἀπετίναξαν τὸν ζυγὸν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα καὶ ἔμεναν ἐλεύθεροι μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς. Κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον ἀπετίναξαν τὸν ζυγὸν τῆς δουλείας των καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Λοβενά.	22 Ἔτσι οἱ Ἰδουμαῖοι, ποὺ ἦσαν δοῦλοι τῶν Ἰουδαίων, ἐπανεστάτησαν κατὰ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἔγιναν ἀνεξάρτητοι μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές. Κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον ἐπανεστάτησεν ἐπίσης κατὰ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἡ πόλις Λοβενά.
23 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωρὰμ καὶ πάντα, ὅσα ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται ἐπὶ βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ἰούδα;	23 Τὰ δὲ ἄλλα ἔργα τοῦ Ἰωράμ, ὅσα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον χρονικῶν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα;	23 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ βασιλιᾶ Ἰωρὰμ καὶ ὅλα, ὅσα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>;
24 Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωρὰμ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	24 Ὁ Ἰωρὰμ ἐκοιμήθη μετὰ τῶν πατέρων του, ἀπέθανε καὶ ἐτάφη μὲ τοὺς προπάτοράς του εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τοῦ προγόνου του. Ἔγινε δὲ βασιλεὺς ἀντ' αὐτοῦ ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.	24 Καὶ ἀπέθανεν ὁ Ἰωρὰμ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προγόνους του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα του. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.
25 Ἐν ἔτει δωδεκάτῳ τῷ Ἰωρὰμ υἱῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς Ἰωράμ.	25 Κατὰ τὸ δωδέκατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ἐβασίλευσεν ὁ Ὀχοζίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ.	25 Κατὰ τὸ δωδέκατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωράμ, υἱοῦ τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον τὸν βασιλείου τοῦ Ἰούδα ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ.
26 Υἱὸς εἴκοσι καὶ δύο ἐτῶν Ὀχοζίας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἐνιαυτὸν ἕνα ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Γοθολία θυγάτηρ Ἀμβρὶ βασιλέως Ἰσραήλ.	26 Ὁ Ὀχοζίας, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον, ἦτο εἴκοσι δύο ἐτῶν. Ἔμεινε δὲ βασιλεὺς ἐπὶ ἕνα ἔτος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Γοθολία, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Ἀμβρί, βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	26 Ὁ Ὀχοζίας ἦταν εἴκοσι δύο ἐτῶν, ὅταν ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον· ἐβασίλευσε δὲ μὲ ἕδραν τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἕνα χρόνον. Τὸ ὄνομα τῆς μητέρας τοῦ Ὀχοζία ἦταν Γοθολία· αὐτὴ ἦταν κόρη τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαὰβ καὶ ἐγγονὴ τοῦ Ἀμβρί, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ.
27 Καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ οἴκου Ἀχαὰβ καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καθὼς ὁ οἶκος Ἀχαάβ.	27 Ἐπορεύθη ὅμως καὶ αὐτὸς τὸν δρόμον τῆς ἀσεβείας τοῦ Ἀχαὰβ καὶ διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅπως καὶ ὁ οἶκος τοῦ Ἀχαάβ.	27 Ὁ Ὀχοζίας ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀχαὰβ καὶ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· καὶ ἀντὶ τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐλάτρευσε τὰ ἀγάλματα τοῦ θεοῦ Βάαλ, ὅπως ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ.
28 Καὶ ἐπορεύθη μετὰ Ἰωρὰμ υἱοῦ Ἀχαὰβ εἰς πόλεμον μετὰ Ἀζαήλ βασιλέως ἀλλοφύλων ἐν Ρεμμὼθ Γαλαάδ, καὶ ἐπάταξαν οἱ Σύροι τὸν Ἰωράμ.	28 Αὐτὸς ἐξεστράτευσε μαζῆ μὲ τὸν Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῶν Σύρων εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ. Ἐκεῖ ὅμως ἐκτύπησαν οἱ Σύροι τὸν Ἰωράμ.	28 Ὁ Ὀχοζίας ἐσυμμάχησε μὲ τὸν Ἰωράμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, εἰς πόλεμον κατὰ τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῶν Σορῶν, εἰς τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ· εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν οἱ Σύροι ἐπλήγωσαν τὸν Ἰωράμ.
29 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς Ἰωράμ τοῦ ἰατρευθῆναι ἐν Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν πληγῶν, ὧν ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν Ρεμμὼθ ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν ὁ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας· καὶ Ὀχοζίας υἱὸς Ἰωρὰμ κατέβη τοῦ ἰδεῖν τὸν Ἰωρὰμ υἱὸν Άχαὰβ ἐν Ἰεζράελ, ὅτι ἠρρώστει αὐτός.	29 Ὁ βασιλεὺς Ἰωρὰμ πληγωμένος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας ἔλαβεν εἰς Ρεμμὼθ πολεμῶν ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῆς Συρίας. Ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ, κατέβη εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἴδῃ τὸν Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, ὁ ὁποῖος ἦτο πληγωμένος καὶ ἀσθενής.	29 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὶς πληγές, τὶς ὁποῖες τοῦ ἐπροξένησαν οἱ Σύροι εἰς τὴν Ρεμμώθ, ἐνῷ αὐτὸς ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας. Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωράμ, ἐπῆγε εἰς τὴν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν βασιλιᾶ Ἰωράμ, υἱὸν τοῦ Ἀχαάβ, διότι αὐτὸς ἦταν πληγωμένος καὶ ἄρρωστος.