Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ Ἑλισαιὲ ὁ προφήτης ἐκάλεσεν ἕνα τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν καὶ εἶπεν αὐτῷ· ζῶσαι τὴν ὀσφύν σου καὶ λαβὲ τὸν φακὸν τοῦ ἐλαίου τούτου ἐν τῇ χειρί σου καὶ δεῦρο εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ·
2 καὶ εἰσελεύσῃ ἐκεῖ καὶ ὄψῃ ἐκεῖ Ἰοὺ υἱὸν Ἰωσαφὰτ υἱοῦ Ναμεσσὶ καὶ εἰσελεύσῃ καὶ ἀναστήσεις αὐτὸν ἐκ μέσου τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ εἰσάξεις αὐτὸν εἰς τὸ ταμιεῖον ἐν ταμιείῳ·
3 καὶ λήψῃ τὸν φακὸν τοῦ ἐλαίου καὶ ἐπιχεεῖς ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἶπόν· τάδε λέγει Κύριος· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἀνοίξεις τὴν θύραν καὶ φεύξῃ καὶ οὐ μενεῖς.
4 Καὶ ἐπορεύθη τὸ παιδάριον ὁ προφήτης εἰς Ρεμμὼθ Γαλαὰδ
5 καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἰδοὺ οἱ ἄρχοντες τῆς δυνάμεως ἐκάθηντο καὶ εἶπε· λόγος μοι πρὸς σέ, ὁ ἄρχων, καὶ εἶπεν Ἰού· πρὸς τίνα ἐκ πάντων ἡμῶν; Καὶ εἶπε· πρός σέ, ὁ ἄρχων.
6 Καὶ ἀνέστη καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, καὶ ἐπέχεε τὸ ἔλαιον ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ λαὸν Κυρίου ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ,
7 καὶ ἐξολοθρεύσεις τὸν οἶκον Ἀχαὰβ τοῦ κυρίου σου ἐκ προσώπου μου καὶ ἐκδικήσεις τὰ αἵματα τῶν δούλων μου τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα πάντων τῶν δούλων Κυρίου ἐκ χειρὸς Ἰεζάβελ
8 καὶ ἐκ χειρὸς ὅλου τοῦ οἴκου Ἀχαὰβ καὶ ἐξολοθρεύσεις τῷ οἴκῳ Ἀχαὰβ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον καὶ συνεχόμενον καὶ ἐγκαταλελειμμένον ἐν Ἰσραήλ.
9 Καὶ δώσω τὸν οἶκον Ἀχαὰβ ὡς τὸν οἶκον Ἱεροβοὰμ υἱοῦ Ναβὰτ καὶ ὡς τὸν οἶκον Βαασὰ υἱοῦ Ἀχιά·
10 καὶ τὴν Ἰεζάβελ καταφάγονται οἱ κύνες ἐν τῇ μερίδι Ἰεζράελ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ θάπτων. Καὶ ἤνοιξε τὴν θύραν καὶ ἔφυγε.
11 Καὶ Ἰοὺ ἐξῆλθε πρὸς τοὺς παῖδας τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εἶπαν αὐτῷ· εἰρήνη; Τί ὅτι εἰσῆλθεν ὁ ἐπίληπτος οὗτος πρός σέ; Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οἴδατε τὸν ἄνδρα καὶ τὴν ἀδολεσχίαν αὐτοῦ.
12 Καὶ εἶπον· ἄδικον· ἀπάγγειλον δὴ ἡμῖν. Καὶ εἶπεν Ἰοὺ πρὸς αὐτούς οὕτω καὶ οὕτω ἐλάλησε πρός με λέγων· τάδε λέγει Κύριος· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ.
13 Καὶ ἀκούσαντες ἔσπευσαν καὶ ἔλαβεν ἕκαστος τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν ὑποκάτω αὐτοῦ ἐπὶ τὸ γαρὲμ τῶν ἀναβαθμῶν καὶ ἐσάλπισαν ἐν κερατίνῃ καὶ εἶπαν· ἐβασίλευσεν Ἰού.
14 Καὶ συνεστράφη Ἰοὺ υἱὸς Ἰωσαφὰτ υἱοῦ Ναμεσσὶ πρὸς Ἰωρὰμ καὶ Ἰωρὰμ αὐτὸς ἐφύλασσεν ἐν Ρεμμὼθ Γαλαάδ, αὐτὸς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἀπὸ προσώπου Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας,
15 καὶ ἀπέστρεψεν Ἰωρὰμ ὁ βασιλεὺς ἰατρευθῆναι ἐν Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν πληγῶν, ὧν ἔπαισαν αὐτὸν οἱ Σύροι ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν μετὰ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας· καὶ εἶπεν Ἰού· εἰ ἔστι ψυχὴ ὑμῶν μετ' ἐμοῦ, μὴ ἐξελθέτω ἐκ τῆς πόλεως διαπεφυγὼς τοῦ πορευθῆναι καὶ ἀπαγγεῖλαι ἐν Ἰεζράελ.
16 Καὶ ἵππευσε καὶ ἐπορεύθη Ἰοὺ καὶ κατέβη εἰς Ἰεζράελ, ὅτι Ἰωρὰμ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἐθεραπεύετο ἐν τῷ Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν τοξευμάτων, ὧν κατετόξευσαν αὐτὸν οἱ Ἀραμὶν ἐν τῇ Ραμμὰθ ἐν τῷ πολέμῳ μετὰ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας, ὅτι αὐτὸς δυνατὸς καὶ ἀνὴρ δυνάμεως, καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα κατέβη ἰδεῖν τὸν Ἰωράμ.
17 Καὶ ὁ σκοπὸς ἀνέβη ἐπὶ τὸν πύργον Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸν κονιορτὸν Ἰοὺ ἐν τῷ παραγίνεσθαι αὐτὸν καὶ εἶπε· κονιορτὸν ἐγὼ βλέπω. Καὶ εἶπεν Ἰωράμ· λαβὲ ἐπιβάτην καὶ ἀπόστειλον ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ εἰπάτω, εἰ εἰρήνη.
18 Καὶ ἐπορεύθη ἐπιβάτης ἵππου εἰς ἀπαντὴν αὐτῶν καὶ εἶπε· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς, εἰ εἰρήνη. Καὶ εἶπεν Ἰού· τί σοι καὶ εἰρήνη; Ἐπίστρεφε εἰς τὰ ὀπίσω μου. Καὶ ἀπήγγειλεν σκοπὸς λέγων· ἦλθεν ὁ ἄγγελος ἕως αὐτῶν καὶ οὐκ ἀνέστρεψε.
19 Καὶ ἀπέστειλεν ἐπιβάτην ἵππου δεύτερον, καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· εἰ εἰρήνη. Καὶ εἶπεν Ἰού· τί σοι καὶ εἰρήνη; Ἐπιστρέφου εἰς τὰ ὀπίσω μου.
20 Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ σκοπὸς λέγων· ἦλθεν ἕως αὐτῶν καὶ οὐκ ἀνέστρεψε· καὶ ὁ ἄγων ἦγε τὸν Ἰοὺ υἱὸν Ναμεσσί, ὅτι ἐν παραλλαγῇ ἐγένετο.
21 Καὶ εἶπεν Ἰωράμ· ζεῦξον· καὶ ἔζευξεν ἅρμα. Καὶ ἐξῆλθεν Ἰωρὰμ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα, ἀνὴρ ἐν τῷ ἅρματι αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπαντὴν Ἰοὺ καὶ εὗρον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου.
22 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἰωρὰμ τὸν Ἰού, καὶ εἶπεν· εἰ εἰρήνη Ἰού; Καὶ εἶπεν Ἰού· τί εἰρήνη; Ἔτι οἱ πορνεῖαι Ἰεζάβελ τῆς μητρὸς σου καὶ τὰ φάρμακα αὐτῆς τὰ πολλά.
23 Καὶ ἐπεστρεψεν Ἰωρὰμ τὰς χεῖρας αὐτοῦ τοῦ φυγεῖν καὶ εἶπε πρὸς Ὀχοζίαν· δόλος, Ὀχοζία.
24 Καὶ ἔπλησεν Ἰοὺ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ τόξῳ καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰωρὰμ ἀνὰ μέσον τῶν βραχιόνων αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθε τὸ βέλος αὐτοῦ διὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ, καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ.
25 Καὶ εἶπε πρὸς Βαδεκὰρ τὸν τριστάτην αὐτοῦ· ρῖψον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι ἀγροῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου· ὅτι μνημονεύω, ἐγὼ καὶ σὺ ἐπιβεβηκότες ἐπὶ ζεύγη ὀπίσω Ἀχαὰβ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ Κύριος ἔλαβεν ἐπ' αὐτὸν τὸ λῆμα τοῦτο λέγων·
26 εἰ μὴ τὰ αἵματα Ναβουθαὶ καὶ τὰ αἵματα τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἶδον ἐχθές, φησὶ Κύριος, καὶ ἀνταποδώσω αὐτῷ ἐν τῇ μερίδι ταύτῃ, φησὶ Κύριος· καὶ νῦν ἄρας δὴ ρῖψον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου.
27 Καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα εἶδε καὶ ἔφυγεν ὁδὸν Βαιθαγγάν, καὶ ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτοῦ Ἰοὺ καὶ εἶπε· καί γε αὐτόν· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν πρὸς τῷ ἅρματι ἐν τῷ ὀναβαίνειν Γαΐ, ἥ ἐστιν Ἰεβλαάμ, καὶ ἔφυγεν εἰς Μαγεδδὼ καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.
28 Καὶ ἐπεβίβασαν αὐτὸν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ἅρμα καὶ ἤγαγον αὐτὸν εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυίδ.
29 Καὶ ἐν ἔτει ἑνδεκάτῳ Ἰωρὰμ βασιλέως Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας ἐπὶ Ἰούδαν.
30 Καὶ ἦλθεν Ἰοὺ ἐπὶ Ἰεζράελ· καὶ Ἰεζάβελ ἤκουσε καὶ ἐστιμίσατο τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς καὶ ἠγάθυνε τὴν κεφαλὴν αὐτῆς καὶ διέκοψε διὰ τῆς θυρίδος.
31 Καὶ Ἰοὺ εἰσεπορεύετο ἐν τῇ πόλει καὶ εἶπεν· εἰ εἰρήνη, Ζαμβρὶ ὁ φονευτὴς τοῦ κυρίου αὐτοῦ;
32 Καὶ ἐπῆρε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν θυρίδα καὶ εἶδεν αὐτὴν καὶ εἶπε· τίς εἶ σύ; Κατάβηθι μετ' ἐμοῦ. Καὶ κατέκυψαν πρὸς αὐτὸν δύο εὐνοῦχοι.
33 Καὶ εἶπε· κυλίσατε αὐτὴν καὶ ἐκύλισαν αὐτήν, καὶ ἐρραντίσθη τοῦ αἵματος αὐτῆς πρὸς τὸν τοῖχον καὶ πρὸς τοὺς ἵππους, καὶ συνεπάτησαν αὐτήν.
34 Καὶ εἰσῆλθε καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ εἶπεν· ἐπισκέψασθε δὴ τὴν κατηραμένην ταύτην καὶ θάψατε αὐτήν, ὅτι θυγάτηρ βασιλέως ἐστί.
35 Καὶ ἐπορεύθησαν θάψαι αὐτὴν καὶ οὐχ εὗρον ἐν αὐτῇ ἄλλο τι ἢ τὸ κρανίον καὶ οἱ πόδες καὶ τὰ ἴχνη τῶν χειρῶν.
36 Καὶ ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ, καὶ εἶπε· λόγος Κυρίου, ὃν ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου λέγων· ἐν τῇ μερίδι Ἰεζράελ καταφάγονται οἱ κύνες τὰς σάρκας Ἰεζάβελ,
37 καὶ ἔσται τὸ θνησιμαῖον Ἰεζάβελ ὡς κοπρία ἐπὶ προσώπου τοῦ ἀγροῦ τῇ μερίδι Ἰεζράελ, ὥστε μὴ εἰπεῖν αὐτοὺς Ἰεζάβελ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

προφήτης Ἑλισαῖος ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς προφήτας καὶ τοῦ εἶπε· <δέσε τὴν ζώνην σου γύρω ἀπὸ τὴν μέσην σου καὶ ἐτοιμάσου· πάρε εἰς τὸ χέρι σου αὐτὸ τὸ δοχεῖον τοῦ ἐλαίου καὶ πήγαινε εἰς τὴν Ρεμμὼθ Γαλαάδ.
2 Θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐκεῖ θὰ ἴδῃς τὸν Ἰού, υἱόν τοῦ Ἰωσαφάτ, υἱοῦ τοῦ Ναμεσσί. Θὰ εἰσέλθῃς ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκεται, θὰ τὸν πάρῃς ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς συναδέλφους του τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσῃς μέσα εἰς τὸ ἰδιαίτερον καὶ πλέον ἀπόκρυφον δωμάτιον.
3 Θὰ πάρῃς τὸ δοχεῖον αὐτὸ τοῦ ἐλαίου καὶ θὰ χύσῃς τὸ ἔλαιον ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του καὶ θὰ τοῦ εἴπῃς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἀμέσως δὲ κατόπιν θὰ ἀνοίξῃς τὴν θύραν καὶ θὰ φύγῃς καὶ δὲν θὰ μείνῃς ἐκεῖ πλέον>.
4 Ὁ νεαρὸς προφήτης ἐπῆγεν εἰς τὴν Ρεμμὼθ Γαλαάδ,
5 εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τὸν οἶκον, ὅπου οἱ στρατιωτικοὶ ἀρχηγοὶ ἐκάθηντο, καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰοὺ ὁ προφήτης· <θέλω νὰ σοῦ ἀνακοινώσω κάτι, στρατηγέ>. Ὁ Ἰοὺ ἀπήντησε· <πρὸς ποῖον ἀπὸ ὅλους μας;> Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε· <πρὸ σέ, στρατηγέ>.
6 Ὁ Ἰοὺ ἐσηκώθη καὶ εἰσῆλθε μαζῆ μὲ τὸν προφήτην εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ οἴκου. Ἐκεῖ δὲ ὁ προφήτης ἔχυσε τὸ ἔλαιον ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν του καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν Κυρίου, ἐπὶ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
7 Σοῦ δίδω ἐντολὴν νὰ ἐξολοθρεύσῃς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ κυρίου σου, ἀπὸ ἐνώπιόν μου καὶ νὰ τιμωρήσῃς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τὸ αἷμα τῶν δούλων μου, τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα ὅλων τῶν δούλων τοῦ Κυρίου διὰ τῆς χειρὸς τῆς Ἰεζάβελ
8 καὶ διὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ Ἀχαάβ. Θὰ ἐξολοθρεύσῃς λοιπὸν ὅλους τοὺς ἄρρενας τῆς οἰκογενείας Ἀχαάβ, δοῦλον ἢ ἐλεύθερον, ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει μεταξὺ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
9 Ἐγὼ ὁ Θεὸς θὰ παραδώσω εἰς καταστροφὴν τὸν οἶκον τοῦ Ἀχαάβ, ὅπως κατέστρεψα τὸν οἶκον Ἱεροβοάμ, υἱοῦ Ναβάτ, καὶ ὅπως ἐπίσης ἔπραξα ἐναντίον τοῦ οἴκου Βαασά, τοῦ υἱοῦ Ἀχιά.
10 Τὴν δὲ Ἰεζάβελ θὰ καταφάγουν τὰ σκυλιὰ εἰς τὸν ἀγρὸν Ἰεζράελ. Καὶ δὲν θὰ εὑρεθῇ ἄνθρωπος νὰ τὴν θάψῃ>. Κατόπιν ὁ προφήτης ἤνοιξε τὴν θύραν καὶ ἔφυγε.
11 Ὁ Ἰοὺ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ δωμάτιον καὶ ἐπῆγε πρὸς τοὺς ἀξιωματικοὺς συναδέλφους του, τοὺς ὑπηρετοῦντας τὸν βασιλέα. Ἐκεῖνοι τὸν ἠρώτησαν· <διὰ τὸ καλὸν ἦτο ἡ ἐπίσκεψις τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ; Τί συμβαίνει; Διατὶ ἦλθε πρὸς σὲ αὐτὸς ὁ ἐπιληπτικός;> Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς αὐτούς· <σεῖς γνωρίζετε ἀσφαλῶς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον μοῦ εἶπε>.
12 Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπήντησαν· <ἀκατανόητος ἡ ἀπάντησίς σου. Πές μας, λοιπόν, τί ἀκριβῶς συνέβη;> Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς αὐτούς· <αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ λέγων· Τάδε λέγει Κύριος. Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>.
13 Ἐκεῖνοι, ὅταν ἤκουσαν αὐτά, ἐπῆρεν ὁ καθένας τὸ ἱμάτιόν του, τὸ ἔβαλεν εἰς σημεῖον ὑποταγῆς εἰς τὴν ἀνωτάτην βαθμίδα τῆς κλίμακος, ἐσάλπισαν μὲ κερατίνην σάλπιγγα καὶ διεκήρυξαν· <ὁ Ἰοὺ εἶναι βασιλεύς>.
14 Ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφὰτ υἱοῦ τοῦ Ναμεσσί, ὀργάνωσε μίαν συνωμοσίαν ἐναντίον τοῦ βασιλέως Ἰωράμ. Ὁ δὲ Ἰωρὰμ εἶχε τότε ἐκστρατεύσει εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ, αὐτὸς καὶ ὅλος ὁ στρατός του, καὶ ἦσαν ἕτοιμοι πρὸς πόλεμον ἐναντίον Ἀζαήλ, τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας.
15 Ὁ Ἰωρὰμ μετὰ τὴν μάχην εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς ᾿Ιεζράελ, διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας τοῦ εἶχαν προξενήσει εἰς τὸ σῶμα του οἱ Σύροι, ὅταν αὐτὸς ἐπολεμοῦσεν ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῶν Σύρων. Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς τοὺς ἀξιωματικοὺς συναδέλφους του· <ἐὰν ἡ καρδιά σας εἶναι μὲ τὸ μέρος μου, κανεὶς ἂς μὴ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν, ἂς μὴ διαφύγῃ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πορευθῇ καὶ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς Ἰεζράελ, ὅσα γνωρίζομεν>.
16 Ὁ Ἰοὺ ἀνέβη εἰς ἕνα ἵππον καὶ κατέβηκε μὲ τὴν συνοδείαν του εἰς τὴν Ἰεζράελ. Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἰωράμ, ἐθεραπεύετο ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας ἔλαβεν ἀπὸ τὰ τοξεύματα τῶν Ἀραμαίων εἰς Ραμμάθ, κατὰ τὸν πόλεμον ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῆς Συρίας, διότι αὐτὸς ἦτο γενναῖος καὶ ἀρχηγὸς μεγάλης στρατιωτικὴς δυνάμεως. Ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, κατέβη καὶ αὐτὸς νὰ ἐπισκεφθῇ καὶ ἵδῃ τὸν Ἰωράμ.
17 Ὁ φρουρῶν στρατιώτης ἀνέβη εἰς ἕνα πύργον τῆς πόλεως Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸν κονιορτόν, ποὺ ἐσήκωνεν ὁ Ἰοὺ καθὼς ἤρχετο μὲ καλπασμόν, καὶ εἶπε· <βλέπω ἐγὼ κονιορτόν>. Ὁ Ἰωράμ τοῦ εἶπε· <πάρε ἕνα ἰππέα καὶ στεῖλε αὐτὸν ἐμπρὸς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἔρχονται, καὶ ἂς ἐρωτήσουν ἐὰν ἔρχωνται δι' εἰρηνικοὺς σκοπούς>.
18 Ὁ ἔφιππος ἀπεσταλμένος ἐκάλπασεν εἰς ἀπάντησιν αὐτῶν καὶ εἶπε· <αὐτὰ ἐρωτᾷ ὁ βασιλεύς: Ἐὰν ἔρχεσθε δι' εἰρηνικοὺς σκοπούς>. Ὁ Ἰοὺ ἀπήντησε· <τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἔλα καὶ σὺ κοντά μου>. Ὁ φρουρὸς τῆς πόλεως Ἰεζράελ εἶπεν πρὸς τὸν Ἰωράμ· <ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψε>.
19 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν ἄλλον δεύτερον ἔφιππον ἀγγελιαφόρον, ὁ ὁποῖος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰοὺ καὶ τὸν ἠρώτησεν· <αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς: Ἔρχεσαι μὲ εἰρηνικὸν σκοπόν;> Ὁ δὲ Ἰοὺ τοῦ ἀπήντησε· <τί σὺ ἐνδιαφέρεσαι διὰ τὴν εἰρήνην; Ἔλα καὶ σὺ κοντά μου>.
20 Ὁ φρουρὸς τῆς πόλεως ἀνήγγειλε διὰ δευτέραν φορὰν καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <ὁ δεύτερος ἔφιππος ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις ἐκείνων, ἀλλὰ δὲν ἐπανῆλθε>. Καὶ ὁ ἰππεὺς Ἰού, υἱὸς τοῦ Ναμεσσὶ ἔτρεχε μὲ ἀλλόφρονα καλπασμὸν πρὸς τὴν πόλιν.
21 Ἐκ τούτου ὁ βασιλεὺς Ἰωρὰμ ὑπωπτεύθη κάποιον κακὸν καὶ εἶπε· <ζεῦξε τὸ ἅρμα μου>. Ὁ ὑπηρέτης του ἔζευξε τὸ πολεμικὸν ἅρμα. Ἐβγῆκεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἰωράμ. Μαζῆ του δὲ ἐξῆλθε καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰούδα, ὁ Ὀχοζίας, ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς εἰς τὸ ἰδικόν του ἅρμα καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ Ἰού. Συνήντησαν δὲ αὐτὸν εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Ναβουθαί, τοῦ Ἰεζραηλίτου.
22 Ὅταν ὁ Ἰωρὰμ εἶδε τὸν Ἰού, τὸν ἠρώτησεν· <εἰρηνικὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ἐπισκέψεώς σου;> Ὁ δὲ Ἰοὺ τοῦ ἀπήντησε· <τί εἰρήνη καὶ εἰρήνη; Ἀκόμη μένουν ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀσέβεια Ἰεζάβελ τῆς μητρός σου καὶ αἱ μαγεῖαι αὐτῆς αἱ πάρα πολλαί. Ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς τιμωρίας>.
23 Ὁ Ἰωρὰμ ἀμέσως ἐγύρισε τὰ ἠνία τοῦ ἅρματος νὰ φύγῃ καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ὀχοζίαν· <Ὀχοζία, πρόκειται περὶ συνωμοσίας>.
24 Ὁ Ἰοὺ ἐπῆρεν εἰς τὸ χέρι του τὸ τόξον, ἐκτύπησε μὲ τὸ βέλος τὸν Ἰωρὰμ ἀνάμεσα εἰς τὶς δύο πλάτες καὶ τὸ βέλος ἐβγῆκεν διὰ τῆς καρδίας του. Ὁ Ἰωρὰμ ἐγονάτισεν ἐπάνω εἰς τὸ ἅρμα του καὶ ἀπέθανεν ἀμέσως.
25 Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικὸν τῆς συνοδείας του, τὸν Βαδεκάρ· <ρῖξε τὸ πτῶμα τοῦ Ἰωρὰμ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου. Διότι ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἐγὼ καὶ σὺ ἔφιπποι ἠκολουθήσαμεν ὡς συνοδοὶ Ἀχαὰβ τὸν πατέρα αὐτοῦ, ὁ Κύριος εἶχε προαναγγείλει αὐτὴν τὴν τιμωρίαν ἐναντίον του λέγων·
26 Ὅπως εἶδον χθὲς τὰ αἵματα τοῦ Ναβουθαὶ καὶ τῶν υἱῶν του νὰ χύνωνται ἀπὸ τοῦτον, λέγει ὁ Κύριος, ἔτσι θὰ τοῦ ἀνταποδώσω τὴν ἀδικίαν, ποὺ διέπραξεν, εἰς τὸν ἴδιον ἀκριβῶς ἀγρόν. Καὶ τώρα πάρε τὸ νεκρὸν σῶμα καὶ ρῖξε το εἰς τὸν ἀγρὸν αὐτὸν σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου>.
27 Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, ὁ Ὀχοζίας, ὅταν εἶδε τὸ τραγικὸν γεγονός, ἔφυγε πανικόβλητος ἀκολουθῶν τὴν ὁδὸν πρὸς Βαιθαγγάν, ἀλλὰ ὁ Ἰοὺ μὲ τοὺς στρατιώτας του τὸν κατεδίωξε καὶ εἶπεν εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς στρατιώτας του· <καὶ αὐτὸν ἐκτελέσατε>. Καὶ πράγματι ἕνας στρατιώτης ἐκτύπησεν αὐτὸν εἰς τὸ ἅρμα του, ὅταν ἀνέβαινεν εἰς τὴν πόλιν Γαΐ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται πλησίον τῆς Ἰεβλαάμ. Ἔφυγε δὲ μὲ τὸ ἅρμα του πληγωμένος εἰς Μαγεδδὼ ὁ Ὀχοζίας, ὅπου καὶ ἀπέθανε.
28 Οἱ δοῦλοι του τὸν ἀπέθεσαν νεκρὸν εἰς τὸ ἅρμα του, τὸν ἔφεραν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἔθαψαν εἰς τὸν τάφον του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαυίδ.
29 Κατὰ τὸ ἑνδέκατον ἔτος τοῦ Ἰωράμ, βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἐβασίλευσεν ὁ Ὀχοζίας εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.
30 Ὁ Ἰοὺ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ. Ἡ Ἰεζάβελ ἤκουσε τὰ γεγονότα αὐτά, ἔβαψε μαῦρα τὰ βλέφαρά της, ἐστόλισε τὴν κεφαλήν της καὶ ἔκυψεν ἀπὸ τὸ παράθυρον τοῦ ἀνακτόρου της.
31 Ὁ Ἰοὺ τὴν ὥραν ἐκείνην εἰσήρχετο εἰς τὴν πόλιν. Ἡ Ἰεζάβελ εἶπε πρὸς αὐτόν εἰρωνικῶς· <εἶναι εἰρηνικὴ ἡ εἰσοδός σου, ὅμοιε μὲ τὸν Ζαμβρί, ποὺ ἐδολοφόνησε τὸν κύριόν του;>
32 Ὁ Ἰοὺ ἐσήκωσε τὸ πρόσωπόν του πρὸς τὸ παράθυρον, εἶδεν αὐτὴν καὶ εἶπε· <ποιὰ εἶσαι σύ; Κατέβα κάτω πρὸς ἐμέ>. Ἔσκυψαν πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τὸ παράθυρον δύο εὐνοῦχοι.
33 Ὁ Ἰοὺ τοὺς εἶπε· <κυλίσατε αὐτὴν κάτω>. Καὶ τὴν ἐκύλισαν πράγματι. Τὸ δὲ αἷμα της ἐρράντισε τὸν τοῖχον καὶ τοὺς ἵππους, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν ἐποδοπάτησαν.
34 Ὁ Ἰοὺ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ἔφαγεν, ἔπιε καὶ εἶπε· <πηγαίνετε, λοιπόν, πρὸς τὴν κατηραμένην αὐτὴν γυναῖκα καὶ θάψατέ την, διότι ἐπὶ τέλους εἶναι θυγάτηρ βασιλέως>.
35 Ἐκεῖνοι μετέβησαν, διὰ νὰ τὴν θάψουν καὶ δὲν εὑρῆκαν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ σῶμα της παρὰ μόνον τὸ κρανίον, τὰ πόδια της καὶ τὰς παλάμας ἀπὸ τὰς χεῖρας της.
36 Ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἰοὺ αὐτά. Ὁ Ἰοὺ εἶπεν· <ἐξεπληρώθη τοῦ Κυρίου ἡ προφητεία, τὴν ὁποίαν ἐλάλησε διὰ τοῦ Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου λέγων: Εἰς τὸν ἀγρόν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς Ἰεζράελ, ἐκεῖ θὰ φάγουν οἱ κύνες τὰς σάρκας τῆς Ἰεζάβελ.
37 Τὸ δὲ πτῶμα της θὰ εἶναι ὡσὰν κοπριὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τῆς περιοχῆς Ἰεζράελ. Θὰ ὑποστῇ δὲ τέτοιαν παραμόρφωσιν, ὥστε δὲν θὰ ἠμπορῇ νὰ εἴπῃ κανεὶς ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἰεζάβελ>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

προφήτης Ἐλισαῖος ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς προφῆτες καὶ τοῦ εἶπε: <Ζῶσε ἕτοιμος διὰ πορείαν τὴν μέσην σου καὶ πάρε εἰς τὸ χέρι σου τὸ δοχεῖον αὐτὸ τοῦ λαδιοῦ καὶ πήγαινε εἰς τὴν πόλιν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ.
2 Ὅταν μπῇς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, θὰ ἰδῇς ἐκεῖ τὸν Ἰοῦ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ ἔγγονον τοῦ Ναμεσσί. Θὰ μπῇς ἐκεῖ ποὺ εὑρίσκεται, θὰ τὸν σηκώσῃς ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου θὰ κάθεται μεταξὺ τῶν ἄλλων συναδέλφων του στρατηγῶν, καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσῃς εἰς τὸ πιὸ ἐσωτερικὸν καὶ ἰδιαίτερον δωμάτιον.
3 Κατόπιν θὰ πάρῃς τὸ δοχεῖον τοῦ λαδιοῦ καὶ θὰ χύσῃς λάδι εἰς τὴν κεφαλήν του καὶ θὰ εἰπῇς: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>. Εὐθὺς ἀμέσως θὰ ἀνοίξῃς τὴν πόρταν τοῦ δωματίου καὶ θὰ φύγῃς ὅσον πιὸ γρήγορα ἠμπορεῖς, καὶ δὲν θὰ παραμείνῃς καθόλου ἐκεῖ>.
4 Ἔτσι ὁ νεαρὸς προφήτης ἐπῆγε εἰς τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ,
5 ἐμπῆκε δὲ εἰς τὸ σπίτι, ποὺ τοῦ εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος, καὶ νά· οἱ στρατηγοὶ τοῦ στρατοῦ ἐκάθηντο ἐκεῖ. Ὁ νεαρὸς προφήτης, μόλις τοὺς εἶδεν, εἶπε: <Στρατηγέ, ἔχω κάποιο μήνυμα διὰ σέ>. Ὁ Ἰοὺ τὸν ἐρώτησε: <Πρὸς ποῖον ἀπὸ ὅλους μᾶς ἀπευθύνεσαι;> Καὶ ὁ νεαρὸς προφήτης ἀπάντησε: <Εἰς σὲ στρατηγέ>.
6 Τότε ὁ Ἰοὺ ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε μὲ τὸν προφήτην εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ σπιτιοῦ, ὅπου ὁ προφήτης ἔχυσε τὸ λάδι εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰοὺ καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: <Σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ εἰς τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
7 Καὶ σὺ θὰ ἐξολοθρεύσῃς τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ κυρίου σου, ἀπὸ ἐμπρός μου καὶ ἔτσι μὲ τὴν τιμωρίαν αὐτὴν θὰ ἐκδικηθῇς τὰ αἵματα τῶν δούλων μου τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα ὅλων τῶν δούλων τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα ἐχύθησαν μὲ τοὺς φόνους, ποὺ διέταξεν ἡ Ἰεζάβελ
8 καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας τὸν Ἀχαάβ. Θὰ ἐξολοθρεύσῃς ἀπὸ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαὰβ ὅλους τοὺς ἀρσενικοὺς ἀπογόνους, ὅλους, ὅσοι εἶναι ἐλεύθεροι ἢ δοῦλοι, ὅλους τοὺς νέους καὶ γέροντες ἀπογόνους τοῦ Ἀχαάβ, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
9 Θὰ μεταχειρισθῶ καὶ θὰ καταστρέψω τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, ὅπως εἶχα μεταχειρισθῇ καὶ καταστρέψει τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἱεροβοάμ, υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, καὶ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Βαασά, υἱοῦ τοῦ Ἀχιά.
10 Καὶ τὴν Ἰεζάβελ θὰ τὴν καταφάγουν τὰ σκυλιὰ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰεζράελ (ὅπου ἦταν προηγουμένως τὸ ἀμπέλι τοῦ Ναβουθαί), διότι δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανείς, ποὺ νὰ θάψῃ τὸ σῶμα της>. Μόλις ὁ νεαρὸς προφήτης εἶπε τὰ λόγια αὐτά, ἄνοιξε τὴν πόρταν τοῦ δωματίου καὶ ἔφυγε.
11 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ δωμάτιον καὶ ἐπῆγε πρὸς τοὺς συναδύλφους του ἀξιωματικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸν κύριόν των, τὸν βασιλιᾶ· αὐτοὶ δὲ τὸν ἐρώτησαν: <Ὅλα καλὰ καὶ εἰρηνικά; Διατὶ ἦλθεν ὁ τρελλός (ὁ ἐπιληπτικός) αὐτὸς εἰς σέ; Τί θέλει ἀπὸ σέ;> Ὁ Ἰοὺ τοὺς ἀπάντησε: >Σεῖς γνωρίζετε τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ τὸ μήνυμα, ποὺ μοῦ διεβίβασεν>.
12 Αὐτοὶ ὅμως τοῦ εἶπαν: <Ὄχι, μᾶς ἀδικεῖς μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Δὲν γνωρίζομεν! Πέςμας λοιπὸν τώρα καθαρὰ τί σοῦ εἶπεν>. Ὁ Ἰοὺ τοὺς ἀπάντησε: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ ἐμίλησε εἰς ἐμὲ καὶ μοῦ εἶπεν <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>.
13 Μόλις οἱ ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἰού, ἔτρεξαν καὶ ἐπῆρε ὁ καθένας τὸν ἐξωτερικὸν μανδύαν του καὶ τὸν ἄπλωσε, εἰς ἔνδειξιν ὑποταγῆς, εἰς τὸ ὑψηλότερον σκαλοπάτι τῆς σκάλας, διὰ νὰ σταθῇ ἐπάνω εἰς αὐτὸ ὁ Ἰού, καὶ ἐσάλπισαν μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ἐφώναξαν: <Ἐβασίλευσεν ὁ Ἰού!>
14 Καὶ ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ ἔγγονος τοῦ Ναμεσσί, συνωμότησεν ἐναντίον τοῦ βασιλιᾶ Ἰωράμ. Ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ καὶ ὅλος ὁ στρατός του κατεῖχε τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, διὰ νὰ τὴν προστατεύσῃ ἀπὸ νέαν ἐπίθεσιν τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας.
15 Ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς Ἰωράμ εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰ τραύματα, ποὺ τὸν ἐπροξένησαν οἱ Σύροι, ἐνῶ αὐτὸς ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας. Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς τοὺς συναδέλφους του ἀξιωματικούς: <Ἐὰν πράγματι εἶσθε ὁμόψυχοι μὲ ἐμὲ καὶ συμφωνῆτε μαζί μου, τότε προσέξετε, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ βγῇ καὶ διαφύγῃ ἀπὸ τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ μεταβῇ νὰ ἀναγγείλῃ τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, ὅπου εὑρίσκεται ὁ βασιλιᾶς Ἰωράμ>.
16 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ ἀνέβη εἰς τὸν ἵππον (ἢ εἰς τὸ ἅρμα) του καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Ἰεζράελ, διότι ὁ Ἰωράμ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἰεζράελ θεραπευόμενος ἀπὸ τὰ τραύματα, ποὺ τοῦ ἐπροξένησαν μὲ τὰ τόξα των οἱ Σύροι εἰς τὴν πόλιν Ραμμὰθ κατὰ τὸν πόλεμον μὲ τὸν Ἀζαήλ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας, διότι αὐτὸς ἦταν γενναῖος καὶ ἰσχυρὸς καὶ εἶχε στρατὸν πολύν. Ὁ δὲ Ὀχοζίας, βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, εἶχε κατεβῆ εἰς τὴν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν τραυματισμένον βασιλιᾶ Ἰωράμ.
17 Ὁ στρατιώτης - σκοπὸς ἀνέβη εἰς τὸν πύργον τῆς Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸ σύννεφον τῆς σκόνης (τὸν κορνιαχτόν), ποὺ ἐσήκωνεν ὁ Ἰού, καθὼς ἔτρεχε καὶ ἐπλησίαζε μὲ τὸν ἵππον (ἢ τὸ ἅρμα) του, καὶ ἐφώναξε: <Βλέπω σύννεφον σκόνης (κορνιαχτόν)!> Εἰς τὴν φωνὴν τοῦ σκοποῦ ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ διέταξε: <Πάρε ἕνα ἱππέα καὶ στεῖλε τον νὰ συναντήσῃ αὐτοὺς ποὺ ἔρχονται καὶ νὰ τοὺς ἐρωτήσῃ· <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>.
18 Ὁ ἱππεὺς ἐπῆγε πρὸς τὸ μέρος των, τοὺς συνήντησε καὶ τοὺς εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς· <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>. Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ δὲν εἶναι δική σου δουλειά· τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἀκολούθησε πίσω μου>. Καὶ ὁ στρατιώτης - σκοπός, ποὺ παρηκολούθει τὴν σκηνὴν ἀπὸ τὸν πύργον τοῦ τείχους, ἀνήγγειλε τὴν εἴδησιν: <Ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ποὺ ἔρχονται πρὸς τὴν Ἰεζράελ, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψεν>.
19 Ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε τότε δεύτερον ἱππέα, ὁ ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὸν Ἰοὺ καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>. Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ δὲν εἶναι δική σου δουλειά· τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἀκολούθησε πίσω μου>.
20 Ὁ στρατιώτης - σκοπὸς ἀνήγγειλε πάλιν τὴν εἴδησιν ἀπὸ τὸν πύργον τῆς πόλεως καὶ ειπεν: <Ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψεν. Ὁ δὲ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον τρέχει αὐτός, ποὺ ἔρχεται πρὸς τὴν Ἰεζράελ, ὁμοιάζει μὲ τὸν τρόπον ποὺ ὁρμᾷ ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ναμεσσί· ὁδηγεῖ τὸν ἵππον (ἢ τὸ ἅρμα) του ὡσὰν τρελλός, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἰού!>
21 Τότε ὁ Ἰωρὰμ διέταξε: <Ζεῦξε τὸ πολεμικόν μου ἅρμα>. Ὁ ὑπηρέτης ἔζευξε καὶ ἐτοίμασε τὸ βασιλικὸν ἅρμα. Καὶ ὁ Ἰωράμ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ὁ καθέρνας μὲ τὸ ἰδικόν του πολεμικὸν ἅρμα, ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ συναντήσουν τὸν Ἰού. Οἱ δύο βασιλεῖς συνήντησαν τὸν Ἰοὺ εἰς τὸ χωράφι, ποὺ ἀνῆκεν ἄλλοτε εἰς τὸν Ναβουθαί, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ.
22 Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ εἶδε τὸν Ἰού, τὸν ἐρώτησε: <Δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσαι, Ἰού;> Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Πῶς ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη; Ἀκόμη συνεχίζονται οἱ ἀσέβειες, οἱ εἰδωλολατρίες καὶ οἱ ἀποστασίες ἀπὸ τὸν Θεὸν τῆς Ἰεζάβελ, τῆς μητέρας σου, καὶ οἱ πολλὲς μαγεῖες, τὶς ὁποῖες αὐτὴ ἐγκαινίασε! Ὑπ’ αὐτές τὶς συνθῆκες δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη>.
23 Καὶ καθὼς ὁ Ἰωρὰμ ἐγύρισε τὸ ἅρμα του διὰ νὰ φύγῃ, εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὀχοζίαν: <Συνωμοσία, Ὀχοζία!>
24 Τότε ὁ Ἰοὺ ἐχούφτιασε τὸ τόξον του καὶ ἔρριξε μὲ δύναμιν τὸ βέλος κατὰ τοῦ Ἰωρὰμ καὶ τὸν ἐκτύπησεν ἀπὸ πίσω μεταξὺ τῶν δύο ὠμοπλατῶν του· τὸ βέλος ἐτρύπησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰωρὰμ καὶ ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν καρδιά του. Ὁ Ἰωρὰμ ἐγονάτισε καὶ ἔπεσε νεκρὸς μέσα εἰς τὸ ἅρμα του.
25 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς τὸν Βαδεκάρ, τὸν ὑπασπιστήν του: <Ρῖξε τὸν νεκρὸν Ἰωρὰμ εἰς τὸ χωράφι τοῦ Ναβουθαί, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ· διότι ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἐγὼ καὶ σὺ ἀκολουθούσαμε ἔφιπποι πίσω ἀπὸ τὸν πατέρα του, τὸν Ἀχαάβ, ὁ Κύριος ἐμίλησε καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν τὰ φοβερὰ αὐτὰ λόγια:
26 <Χωρὶς καμμίαν ἀμφιβολίαν εἶδα χθὲς νὰ χύνεται τὸ αἷμα τοῦ Ναβουθαὶ καὶ τὰ αἵματα τῶν υἱῶν του, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ ἀνταποδώσω εἰς αὐτὸν τὴν ἀδικίαν αὐτὴν εἰς τὸ ἴδιον αὐτὸ χωράφι, λέγει καὶ πάλιν ὁ Κύριος>. Δι' αὐτό, ἀφοῦ τώρα σηκώσῃς τὸν νεκρὸν Ἰωράμ, ρίξε τὸν εἰς τὸ χωράφι αὐτό, σύμφωνα μὲ ὅσα προεῖπεν ὁ Κύριος>.
27 Ὅταν ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, εἶδεν αὐτὸ ποὺ ἔγινε, ἔφυγε μὲ τὸ ἅρμα του πρὸς τὴν κατεύθυνσιν τῆς πόλεως Βαιθαγγάν. Ἀλλ’ ὁ Ἰοὺ κατεδίωξε καὶ αὐτὸν καὶ διέταξε τοὺς ἄνδρες του: <Σκοτῶστε καὶ αὐτόν!> Οἱ ἄνδρες του τὸν ἐκτύπησαν μέσα εἰς τὸ πολεμικὸν ἅρμα του, καθὼς ἀνέβαινε τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Γαΐ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται κοντὰ εἰς τὴν πόλιν Ἰεβλαάμ, λλ’ ὁ Ὀχοζίας κατώρθωσε νὰ συνεχίσῃ πληγωμένος τὸν δρόμον του καὶ ἔτσι ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Μαγεδδῶ καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.
28 Οἱ ὑπηρέται (ἢ οἱ ἀζιωματικοί) του ἐπεβίβασαν τὸν νεκρὸν Ὀχοζίαν εἰς τὸ ἅρμα του καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν ἔθαψαν εἰς τὸν βασιλικὸν τάφον του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ.
29 Κατὰ τὸ ἑνδέκατον ἔτος τοῦ Ἰωράμ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ὀχοζίας ἀνεκηρύχθη βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα.
30 Ὁ Ἰοὺ ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ. Καὶ ἡ Ἰεζάβελ, ποὺ ἐπληροφορήθη ὅσα εἶχαν συμβῇ, ἔβαψε μαῦρα τὰ βλέφαρά της, ἐτακτοποίησε τὰ μαλλιά της καὶ ἐστόλισε τὴν κεφαλήν της καὶ ἔσκυψε κάτω πρὸς τὸν δρόμον ἀπὸ τὸ παράθυρον τοῦ παλατιοῦ της.
31 Καθὼς ὁ Ἰοὺ ἔμπαινε τὴν ὥραν ἐκείνην εἰς τὴν πόλιν, ἡ Ἰεζάβελ μὲ εἰρωνικὸν τρόπον ἐφώναξεν: <Εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔχει ἡ εἴσοδός σου, Ζαμβρί, δολοφόνε τοῦ βασιλιᾶ, τοῦ κυρίου σου;>
32 Ὁ Ἰοὺ ἐγύρισε καὶ ἐσήκωσε τὸ πρόσωπόν του, ἐκύτταξε πρὸς τὸ παράθυρον, εἶδε τὴν Ἰεζάβελ καὶ εἶπε: <Ποία εἶσαι σύ; Κατέβα κάτω κοντά μου>. Καὶ ἀπὸ τὸ παράθυρον ἔσκυψαν κάτω πρὸς τὸν Ἰοὺ δύο εὐνοῦχοι τοῦ παλατιοῦ.
33 Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς αὐτούς: <Κυλῖστε τὴν καὶ ρῖξτε την κάτω!> Αὐτοὶ δὲ τὴν ἐκύλισαν καὶ τὴν ἔρριξαν κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρον· καὶ τὸ αἷμα τῆς ἐρράντισε καὶ ἐπιτσίλισε τὸν τοῖχον καὶ τοὺς ἵππους καὶ τὴν ἐποδοπάτησαν.
34 Ὁ Ἰοὺ ἐμπῆκε τότε εἰς τὸ παλάτι καί, ἀφοῦ ἔφαγε καὶ ἤπιε, εἶπε: <Πηγαίνετε, σᾶς παρακαλῶ, τώρα εἰς τὴν καταραμένην αὐτὴν γυναῖκα καὶ θάψτε τήν, διότι παρ' ὅλα αὐτὰ εἶναι κόρη βασιλιᾶ>.
35 Καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι του ἐπῆγαν νὰ τὴν θάψουν· δὲν εὑρῆκαν ὅμως τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ πτῶμα της, παρὰ μόνον τὸ κρανίον της, τὰ πόδια της καὶ τὶς παλάμες τῶν χεριῶν της.
36 Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς εἰς τὸν Ἰού, ὁ ὁποῖος εἶπεν: <Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος διὰ στόματος τοῦ προφήτου Ἠλία τοῦ Θεσβίτου, ὁ ὁποῖος εἶπεν: <Εἰς τὸ χωράφι, ποὺ εὐρίσκεται εἰς τὴν Ἰεζράελ, θὰ φάγουν τὰ σκυλιὰ τὶς σάρκες τῆς Ἰεζάβελ.
37 Καὶ τὸ πτῶμα τῆς Ἰεζάβελ θὰ εἶναι ὡς κοπριὰ καὶ λίπασμα εἰς τὸ χωράφι τῆς περιοχῆς τῆς Ἰεζράελ, καὶ θὰ παραμορφωθῇ τόσον πολύ, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὰ ἴχνη τοῦ καὶ νὰ εἰπῇ, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἰεζάβελ>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ Ἑλισαιὲ ὁ προφήτης ἐκάλεσεν ἕνα τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν καὶ εἶπεν αὐτῷ· ζῶσαι τὴν ὀσφύν σου καὶ λαβὲ τὸν φακὸν τοῦ ἐλαίου τούτου ἐν τῇ χειρί σου καὶ δεῦρο εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ·	προφήτης Ἑλισαῖος ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς προφήτας καὶ τοῦ εἶπε· <δέσε τὴν ζώνην σου γύρω ἀπὸ τὴν μέσην σου καὶ ἐτοιμάσου· πάρε εἰς τὸ χέρι σου αὐτὸ τὸ δοχεῖον τοῦ ἐλαίου καὶ πήγαινε εἰς τὴν Ρεμμὼθ Γαλαάδ.	προφήτης Ἐλισαῖος ἐκάλεσεν ἕνα ἀπὸ τοὺς προφῆτες καὶ τοῦ εἶπε: <Ζῶσε ἕτοιμος διὰ πορείαν τὴν μέσην σου καὶ πάρε εἰς τὸ χέρι σου τὸ δοχεῖον αὐτὸ τοῦ λαδιοῦ καὶ πήγαινε εἰς τὴν πόλιν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ.
2 καὶ εἰσελεύσῃ ἐκεῖ καὶ ὄψῃ ἐκεῖ Ἰοὺ υἱὸν Ἰωσαφὰτ υἱοῦ Ναμεσσὶ καὶ εἰσελεύσῃ καὶ ἀναστήσεις αὐτὸν ἐκ μέσου τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ εἰσάξεις αὐτὸν εἰς τὸ ταμιεῖον ἐν ταμιείῳ·	2 Θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐκεῖ θὰ ἴδῃς τὸν Ἰού, υἱόν τοῦ Ἰωσαφάτ, υἱοῦ τοῦ Ναμεσσί. Θὰ εἰσέλθῃς ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκεται, θὰ τὸν πάρῃς ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς συναδέλφους του τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσῃς μέσα εἰς τὸ ἰδιαίτερον καὶ πλέον ἀπόκρυφον δωμάτιον.	2 Ὅταν μπῇς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, θὰ ἰδῇς ἐκεῖ τὸν Ἰοῦ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ ἔγγονον τοῦ Ναμεσσί. Θὰ μπῇς ἐκεῖ ποὺ εὑρίσκεται, θὰ τὸν σηκώσῃς ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου θὰ κάθεται μεταξὺ τῶν ἄλλων συναδέλφων του στρατηγῶν, καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσῃς εἰς τὸ πιὸ ἐσωτερικὸν καὶ ἰδιαίτερον δωμάτιον.
3 καὶ λήψῃ τὸν φακὸν τοῦ ἐλαίου καὶ ἐπιχεεῖς ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἶπόν· τάδε λέγει Κύριος· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἀνοίξεις τὴν θύραν καὶ φεύξῃ καὶ οὐ μενεῖς.	3 Θὰ πάρῃς τὸ δοχεῖον αὐτὸ τοῦ ἐλαίου καὶ θὰ χύσῃς τὸ ἔλαιον ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του καὶ θὰ τοῦ εἴπῃς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἀμέσως δὲ κατόπιν θὰ ἀνοίξῃς τὴν θύραν καὶ θὰ φύγῃς καὶ δὲν θὰ μείνῃς ἐκεῖ πλέον>.	3 Κατόπιν θὰ πάρῃς τὸ δοχεῖον τοῦ λαδιοῦ καὶ θὰ χύσῃς λάδι εἰς τὴν κεφαλήν του καὶ θὰ εἰπῇς: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>. Εὐθὺς ἀμέσως θὰ ἀνοίξῃς τὴν πόρταν τοῦ δωματίου καὶ θὰ φύγῃς ὅσον πιὸ γρήγορα ἠμπορεῖς, καὶ δὲν θὰ παραμείνῃς καθόλου ἐκεῖ>.
4 Καὶ ἐπορεύθη τὸ παιδάριον ὁ προφήτης εἰς Ρεμμὼθ Γαλαὰδ	4 Ὁ νεαρὸς προφήτης ἐπῆγεν εἰς τὴν Ρεμμὼθ Γαλαάδ,	4 Ἔτσι ὁ νεαρὸς προφήτης ἐπῆγε εἰς τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ,
5 καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἰδοὺ οἱ ἄρχοντες τῆς δυνάμεως ἐκάθηντο καὶ εἶπε· λόγος μοι πρὸς σέ, ὁ ἄρχων, καὶ εἶπεν Ἰού· πρὸς τίνα ἐκ πάντων ἡμῶν; Καὶ εἶπε· πρός σέ, ὁ ἄρχων.	5 εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τὸν οἶκον, ὅπου οἱ στρατιωτικοὶ ἀρχηγοὶ ἐκάθηντο, καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰοὺ ὁ προφήτης· <θέλω νὰ σοῦ ἀνακοινώσω κάτι, στρατηγέ>. Ὁ Ἰοὺ ἀπήντησε· <πρὸς ποῖον ἀπὸ ὅλους μας;> Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε· <πρὸ σέ, στρατηγέ>.	5 ἐμπῆκε δὲ εἰς τὸ σπίτι, ποὺ τοῦ εἶπεν ὁ Ἐλισαῖος, καὶ νά· οἱ στρατηγοὶ τοῦ στρατοῦ ἐκάθηντο ἐκεῖ. Ὁ νεαρὸς προφήτης, μόλις τοὺς εἶδεν, εἶπε: <Στρατηγέ, ἔχω κάποιο μήνυμα διὰ σέ>. Ὁ Ἰοὺ τὸν ἐρώτησε: <Πρὸς ποῖον ἀπὸ ὅλους μᾶς ἀπευθύνεσαι;> Καὶ ὁ νεαρὸς προφήτης ἀπάντησε: <Εἰς σὲ στρατηγέ>.
6 Καὶ ἀνέστη καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, καὶ ἐπέχεε τὸ ἔλαιον ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ λαὸν Κυρίου ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ,	6 Ὁ Ἰοὺ ἐσηκώθη καὶ εἰσῆλθε μαζῆ μὲ τὸν προφήτην εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ οἴκου. Ἐκεῖ δὲ ὁ προφήτης ἔχυσε τὸ ἔλαιον ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν του καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν Κυρίου, ἐπὶ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.	6 Τότε ὁ Ἰοὺ ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε μὲ τὸν προφήτην εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ σπιτιοῦ, ὅπου ὁ προφήτης ἔχυσε τὸ λάδι εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰοὺ καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: <Σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ εἰς τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
7 καὶ ἐξολοθρεύσεις τὸν οἶκον Ἀχαὰβ τοῦ κυρίου σου ἐκ προσώπου μου καὶ ἐκδικήσεις τὰ αἵματα τῶν δούλων μου τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα πάντων τῶν δούλων Κυρίου ἐκ χειρὸς Ἰεζάβελ	7 Σοῦ δίδω ἐντολὴν νὰ ἐξολοθρεύσῃς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ κυρίου σου, ἀπὸ ἐνώπιόν μου καὶ νὰ τιμωρήσῃς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τὸ αἷμα τῶν δούλων μου, τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα ὅλων τῶν δούλων τοῦ Κυρίου διὰ τῆς χειρὸς τῆς Ἰεζάβελ	7 Καὶ σὺ θὰ ἐξολοθρεύσῃς τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ κυρίου σου, ἀπὸ ἐμπρός μου καὶ ἔτσι μὲ τὴν τιμωρίαν αὐτὴν θὰ ἐκδικηθῇς τὰ αἵματα τῶν δούλων μου τῶν προφητῶν καὶ τὰ αἵματα ὅλων τῶν δούλων τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα ἐχύθησαν μὲ τοὺς φόνους, ποὺ διέταξεν ἡ Ἰεζάβελ
8 καὶ ἐκ χειρὸς ὅλου τοῦ οἴκου Ἀχαὰβ καὶ ἐξολοθρεύσεις τῷ οἴκῳ Ἀχαὰβ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον καὶ συνεχόμενον καὶ ἐγκαταλελειμμένον ἐν Ἰσραήλ.	8 καὶ διὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ Ἀχαάβ. Θὰ ἐξολοθρεύσῃς λοιπὸν ὅλους τοὺς ἄρρενας τῆς οἰκογενείας Ἀχαάβ, δοῦλον ἢ ἐλεύθερον, ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει μεταξὺ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	8 καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας τὸν Ἀχαάβ. Θὰ ἐξολοθρεύσῃς ἀπὸ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαὰβ ὅλους τοὺς ἀρσενικοὺς ἀπογόνους, ὅλους, ὅσοι εἶναι ἐλεύθεροι ἢ δοῦλοι, ὅλους τοὺς νέους καὶ γέροντες ἀπογόνους τοῦ Ἀχαάβ, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
9 Καὶ δώσω τὸν οἶκον Ἀχαὰβ ὡς τὸν οἶκον Ἱεροβοὰμ υἱοῦ Ναβὰτ καὶ ὡς τὸν οἶκον Βαασὰ υἱοῦ Ἀχιά·	9 Ἐγὼ ὁ Θεὸς θὰ παραδώσω εἰς καταστροφὴν τὸν οἶκον τοῦ Ἀχαάβ, ὅπως κατέστρεψα τὸν οἶκον Ἱεροβοάμ, υἱοῦ Ναβάτ, καὶ ὅπως ἐπίσης ἔπραξα ἐναντίον τοῦ οἴκου Βαασά, τοῦ υἱοῦ Ἀχιά.	9 Θὰ μεταχειρισθῶ καὶ θὰ καταστρέψω τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, ὅπως εἶχα μεταχειρισθῇ καὶ καταστρέψει τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἱεροβοάμ, υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, καὶ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Βαασά, υἱοῦ τοῦ Ἀχιά.
10 καὶ τὴν Ἰεζάβελ καταφάγονται οἱ κύνες ἐν τῇ μερίδι Ἰεζράελ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ θάπτων. Καὶ ἤνοιξε τὴν θύραν καὶ ἔφυγε.	10 Τὴν δὲ Ἰεζάβελ θὰ καταφάγουν τὰ σκυλιὰ εἰς τὸν ἀγρὸν Ἰεζράελ. Καὶ δὲν θὰ εὑρεθῇ ἄνθρωπος νὰ τὴν θάψῃ>. Κατόπιν ὁ προφήτης ἤνοιξε τὴν θύραν καὶ ἔφυγε.	10 Καὶ τὴν Ἰεζάβελ θὰ τὴν καταφάγουν τὰ σκυλιὰ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰεζράελ (ὅπου ἦταν προηγουμένως τὸ ἀμπέλι τοῦ Ναβουθαί), διότι δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανείς, ποὺ νὰ θάψῃ τὸ σῶμα της>. Μόλις ὁ νεαρὸς προφήτης εἶπε τὰ λόγια αὐτά, ἄνοιξε τὴν πόρταν τοῦ δωματίου καὶ ἔφυγε.
11 Καὶ Ἰοὺ ἐξῆλθε πρὸς τοὺς παῖδας τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εἶπαν αὐτῷ· εἰρήνη; Τί ὅτι εἰσῆλθεν ὁ ἐπίληπτος οὗτος πρός σέ; Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οἴδατε τὸν ἄνδρα καὶ τὴν ἀδολεσχίαν αὐτοῦ.	11 Ὁ Ἰοὺ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ δωμάτιον καὶ ἐπῆγε πρὸς τοὺς ἀξιωματικοὺς συναδέλφους του, τοὺς ὑπηρετοῦντας τὸν βασιλέα. Ἐκεῖνοι τὸν ἠρώτησαν· <διὰ τὸ καλὸν ἦτο ἡ ἐπίσκεψις τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ; Τί συμβαίνει; Διατὶ ἦλθε πρὸς σὲ αὐτὸς ὁ ἐπιληπτικός;> Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς αὐτούς· <σεῖς γνωρίζετε ἀσφαλῶς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον μοῦ εἶπε>.	11 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ δωμάτιον καὶ ἐπῆγε πρὸς τοὺς συναδύλφους του ἀξιωματικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸν κύριόν των, τὸν βασιλιᾶ· αὐτοὶ δὲ τὸν ἐρώτησαν: <Ὅλα καλὰ καὶ εἰρηνικά; Διατὶ ἦλθεν ὁ τρελλός (ὁ ἐπιληπτικός) αὐτὸς εἰς σέ; Τί θέλει ἀπὸ σέ;> Ὁ Ἰοὺ τοὺς ἀπάντησε: >Σεῖς γνωρίζετε τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ τὸ μήνυμα, ποὺ μοῦ διεβίβασεν>.
12 Καὶ εἶπον· ἄδικον· ἀπάγγειλον δὴ ἡμῖν. Καὶ εἶπεν Ἰοὺ πρὸς αὐτούς οὕτω καὶ οὕτω ἐλάλησε πρός με λέγων· τάδε λέγει Κύριος· κέχρικά σε εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ.	12 Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπήντησαν· <ἀκατανόητος ἡ ἀπάντησίς σου. Πές μας, λοιπόν, τί ἀκριβῶς συνέβη;> Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς αὐτούς· <αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ λέγων· Τάδε λέγει Κύριος. Σὲ ἔχω χρίσει βασιλέα εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>.	12 Αὐτοὶ ὅμως τοῦ εἶπαν: <Ὄχι, μᾶς ἀδικεῖς μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Δὲν γνωρίζομεν! Πέςμας λοιπὸν τώρα καθαρὰ τί σοῦ εἶπεν>. Ὁ Ἰοὺ τοὺς ἀπάντησε: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ ἐμίλησε εἰς ἐμὲ καὶ μοῦ εἶπεν <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· σὲ ἔχω χρίσει βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ>.
13 Καὶ ἀκούσαντες ἔσπευσαν καὶ ἔλαβεν ἕκαστος τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν ὑποκάτω αὐτοῦ ἐπὶ τὸ γαρὲμ τῶν ἀναβαθμῶν καὶ ἐσάλπισαν ἐν κερατίνῃ καὶ εἶπαν· ἐβασίλευσεν Ἰού.	13 Ἐκεῖνοι, ὅταν ἤκουσαν αὐτά, ἐπῆρεν ὁ καθένας τὸ ἱμάτιόν του, τὸ ἔβαλεν εἰς σημεῖον ὑποταγῆς εἰς τὴν ἀνωτάτην βαθμίδα τῆς κλίμακος, ἐσάλπισαν μὲ κερατίνην σάλπιγγα καὶ διεκήρυξαν· <ὁ Ἰοὺ εἶναι βασιλεύς>.	13 Μόλις οἱ ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἰού, ἔτρεξαν καὶ ἐπῆρε ὁ καθένας τὸν ἐξωτερικὸν μανδύαν του καὶ τὸν ἄπλωσε, εἰς ἔνδειξιν ὑποταγῆς, εἰς τὸ ὑψηλότερον σκαλοπάτι τῆς σκάλας, διὰ νὰ σταθῇ ἐπάνω εἰς αὐτὸ ὁ Ἰού, καὶ ἐσάλπισαν μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ἐφώναξαν: <Ἐβασίλευσεν ὁ Ἰού!>
14 Καὶ συνεστράφη Ἰοὺ υἱὸς Ἰωσαφὰτ υἱοῦ Ναμεσσὶ πρὸς Ἰωρὰμ καὶ Ἰωρὰμ αὐτὸς ἐφύλασσεν ἐν Ρεμμὼθ Γαλαάδ, αὐτὸς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἀπὸ προσώπου Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας,	14 Ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφὰτ υἱοῦ τοῦ Ναμεσσί, ὀργάνωσε μίαν συνωμοσίαν ἐναντίον τοῦ βασιλέως Ἰωράμ. Ὁ δὲ Ἰωρὰμ εἶχε τότε ἐκστρατεύσει εἰς Ρεμμὼθ Γαλαάδ, αὐτὸς καὶ ὅλος ὁ στρατός του, καὶ ἦσαν ἕτοιμοι πρὸς πόλεμον ἐναντίον Ἀζαήλ, τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας.	14 Καὶ ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ ἔγγονος τοῦ Ναμεσσί, συνωμότησεν ἐναντίον τοῦ βασιλιᾶ Ἰωράμ. Ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ καὶ ὅλος ὁ στρατός του κατεῖχε τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, διὰ νὰ τὴν προστατεύσῃ ἀπὸ νέαν ἐπίθεσιν τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας.
15 καὶ ἀπέστρεψεν Ἰωρὰμ ὁ βασιλεὺς ἰατρευθῆναι ἐν Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν πληγῶν, ὧν ἔπαισαν αὐτὸν οἱ Σύροι ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν μετὰ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας· καὶ εἶπεν Ἰού· εἰ ἔστι ψυχὴ ὑμῶν μετ' ἐμοῦ, μὴ ἐξελθέτω ἐκ τῆς πόλεως διαπεφυγὼς τοῦ πορευθῆναι καὶ ἀπαγγεῖλαι ἐν Ἰεζράελ.	15 Ὁ Ἰωρὰμ μετὰ τὴν μάχην εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς ᾿Ιεζράελ, διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας τοῦ εἶχαν προξενήσει εἰς τὸ σῶμα του οἱ Σύροι, ὅταν αὐτὸς ἐπολεμοῦσεν ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῶν Σύρων. Ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς τοὺς ἀξιωματικοὺς συναδέλφους του· <ἐὰν ἡ καρδιά σας εἶναι μὲ τὸ μέρος μου, κανεὶς ἂς μὴ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν, ἂς μὴ διαφύγῃ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πορευθῇ καὶ ἀναγγείλῃ εἰς τὸν βασιλέα, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς Ἰεζράελ, ὅσα γνωρίζομεν>.	15 Ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς Ἰωράμ εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὰ τραύματα, ποὺ τὸν ἐπροξένησαν οἱ Σύροι, ἐνῶ αὐτὸς ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας. Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς τοὺς συναδέλφους του ἀξιωματικούς: <Ἐὰν πράγματι εἶσθε ὁμόψυχοι μὲ ἐμὲ καὶ συμφωνῆτε μαζί μου, τότε προσέξετε, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ βγῇ καὶ διαφύγῃ ἀπὸ τὴν Ρεμμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ μεταβῇ νὰ ἀναγγείλῃ τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ, ὅπου εὑρίσκεται ὁ βασιλιᾶς Ἰωράμ>.
16 Καὶ ἵππευσε καὶ ἐπορεύθη Ἰοὺ καὶ κατέβη εἰς Ἰεζράελ, ὅτι Ἰωρὰμ βασιλεὺς Ἰσραὴλ ἐθεραπεύετο ἐν τῷ Ἰεζράελ ἀπὸ τῶν τοξευμάτων, ὧν κατετόξευσαν αὐτὸν οἱ Ἀραμὶν ἐν τῇ Ραμμὰθ ἐν τῷ πολέμῳ μετὰ Ἀζαὴλ βασιλέως Συρίας, ὅτι αὐτὸς δυνατὸς καὶ ἀνὴρ δυνάμεως, καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα κατέβη ἰδεῖν τὸν Ἰωράμ.	16 Ὁ Ἰοὺ ἀνέβη εἰς ἕνα ἵππον καὶ κατέβηκε μὲ τὴν συνοδείαν του εἰς τὴν Ἰεζράελ. Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ἰωράμ, ἐθεραπεύετο ἀπὸ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας ἔλαβεν ἀπὸ τὰ τοξεύματα τῶν Ἀραμαίων εἰς Ραμμάθ, κατὰ τὸν πόλεμον ἐναντίον τοῦ Ἀζαήλ, βασιλέως τῆς Συρίας, διότι αὐτὸς ἦτο γενναῖος καὶ ἀρχηγὸς μεγάλης στρατιωτικὴς δυνάμεως. Ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, κατέβη καὶ αὐτὸς νὰ ἐπισκεφθῇ καὶ ἵδῃ τὸν Ἰωράμ.	16 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ ἀνέβη εἰς τὸν ἵππον (ἢ εἰς τὸ ἅρμα) του καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Ἰεζράελ, διότι ὁ Ἰωράμ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἰεζράελ θεραπευόμενος ἀπὸ τὰ τραύματα, ποὺ τοῦ ἐπροξένησαν μὲ τὰ τόξα των οἱ Σύροι εἰς τὴν πόλιν Ραμμὰθ κατὰ τὸν πόλεμον μὲ τὸν Ἀζαήλ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας, διότι αὐτὸς ἦταν γενναῖος καὶ ἰσχυρὸς καὶ εἶχε στρατὸν πολύν. Ὁ δὲ Ὀχοζίας, βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, εἶχε κατεβῆ εἰς τὴν Ἰεζράελ, διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν τραυματισμένον βασιλιᾶ Ἰωράμ.
17 Καὶ ὁ σκοπὸς ἀνέβη ἐπὶ τὸν πύργον Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸν κονιορτὸν Ἰοὺ ἐν τῷ παραγίνεσθαι αὐτὸν καὶ εἶπε· κονιορτὸν ἐγὼ βλέπω. Καὶ εἶπεν Ἰωράμ· λαβὲ ἐπιβάτην καὶ ἀπόστειλον ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ εἰπάτω, εἰ εἰρήνη.	17 Ὁ φρουρῶν στρατιώτης ἀνέβη εἰς ἕνα πύργον τῆς πόλεως Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸν κονιορτόν, ποὺ ἐσήκωνεν ὁ Ἰοὺ καθὼς ἤρχετο μὲ καλπασμόν, καὶ εἶπε· <βλέπω ἐγὼ κονιορτόν>. Ὁ Ἰωράμ τοῦ εἶπε· <πάρε ἕνα ἰππέα καὶ στεῖλε αὐτὸν ἐμπρὸς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἔρχονται, καὶ ἂς ἐρωτήσουν ἐὰν ἔρχωνται δι' εἰρηνικοὺς σκοπούς>.	17 Ὁ στρατιώτης - σκοπὸς ἀνέβη εἰς τὸν πύργον τῆς Ἰεζράελ καὶ εἶδε τὸ σύννεφον τῆς σκόνης (τὸν κορνιαχτόν), ποὺ ἐσήκωνεν ὁ Ἰού, καθὼς ἔτρεχε καὶ ἐπλησίαζε μὲ τὸν ἵππον (ἢ τὸ ἅρμα) του, καὶ ἐφώναξε: <Βλέπω σύννεφον σκόνης (κορνιαχτόν)!> Εἰς τὴν φωνὴν τοῦ σκοποῦ ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ διέταξε: <Πάρε ἕνα ἱππέα καὶ στεῖλε τον νὰ συναντήσῃ αὐτοὺς ποὺ ἔρχονται καὶ νὰ τοὺς ἐρωτήσῃ· <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>.
18 Καὶ ἐπορεύθη ἐπιβάτης ἵππου εἰς ἀπαντὴν αὐτῶν καὶ εἶπε· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς, εἰ εἰρήνη. Καὶ εἶπεν Ἰού· τί σοι καὶ εἰρήνη; Ἐπίστρεφε εἰς τὰ ὀπίσω μου. Καὶ ἀπήγγειλεν σκοπὸς λέγων· ἦλθεν ὁ ἄγγελος ἕως αὐτῶν καὶ οὐκ ἀνέστρεψε.	18 Ὁ ἔφιππος ἀπεσταλμένος ἐκάλπασεν εἰς ἀπάντησιν αὐτῶν καὶ εἶπε· <αὐτὰ ἐρωτᾷ ὁ βασιλεύς: Ἐὰν ἔρχεσθε δι' εἰρηνικοὺς σκοπούς>. Ὁ Ἰοὺ ἀπήντησε· <τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἔλα καὶ σὺ κοντά μου>. Ὁ φρουρὸς τῆς πόλεως Ἰεζράελ εἶπεν πρὸς τὸν Ἰωράμ· <ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψε>.	18 Ὁ ἱππεὺς ἐπῆγε πρὸς τὸ μέρος των, τοὺς συνήντησε καὶ τοὺς εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς· <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>. Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ δὲν εἶναι δική σου δουλειά· τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἀκολούθησε πίσω μου>. Καὶ ὁ στρατιώτης - σκοπός, ποὺ παρηκολούθει τὴν σκηνὴν ἀπὸ τὸν πύργον τοῦ τείχους, ἀνήγγειλε τὴν εἴδησιν: <Ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ποὺ ἔρχονται πρὸς τὴν Ἰεζράελ, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψεν>.
19 Καὶ ἀπέστειλεν ἐπιβάτην ἵππου δεύτερον, καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· εἰ εἰρήνη. Καὶ εἶπεν Ἰού· τί σοι καὶ εἰρήνη; Ἐπιστρέφου εἰς τὰ ὀπίσω μου.	19 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν ἄλλον δεύτερον ἔφιππον ἀγγελιαφόρον, ὁ ὁποῖος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰοὺ καὶ τὸν ἠρώτησεν· <αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς: Ἔρχεσαι μὲ εἰρηνικὸν σκοπόν;> Ὁ δὲ Ἰοὺ τοῦ ἀπήντησε· <τί σὺ ἐνδιαφέρεσαι διὰ τὴν εἰρήνην; Ἔλα καὶ σὺ κοντά μου>.	19 Ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε τότε δεύτερον ἱππέα, ὁ ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὸν Ἰοὺ καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς <δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσθε;>. Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ δὲν εἶναι δική σου δουλειά· τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ διὰ τὴν εἰρήνην; Ἀκολούθησε πίσω μου>.
20 Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ σκοπὸς λέγων· ἦλθεν ἕως αὐτῶν καὶ οὐκ ἀνέστρεψε· καὶ ὁ ἄγων ἦγε τὸν Ἰοὺ υἱὸν Ναμεσσί, ὅτι ἐν παραλλαγῇ ἐγένετο.	20 Ὁ φρουρὸς τῆς πόλεως ἀνήγγειλε διὰ δευτέραν φορὰν καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <ὁ δεύτερος ἔφιππος ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις ἐκείνων, ἀλλὰ δὲν ἐπανῆλθε>. Καὶ ὁ ἰππεὺς Ἰού, υἱὸς τοῦ Ναμεσσὶ ἔτρεχε μὲ ἀλλόφρονα καλπασμὸν πρὸς τὴν πόλιν.	20 Ὁ στρατιώτης - σκοπὸς ἀνήγγειλε πάλιν τὴν εἴδησιν ἀπὸ τὸν πύργον τῆς πόλεως καὶ ειπεν: <Ὁ ἀγγελιαφόρος ἔφθασε μέχρις αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψεν. Ὁ δὲ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον τρέχει αὐτός, ποὺ ἔρχεται πρὸς τὴν Ἰεζράελ, ὁμοιάζει μὲ τὸν τρόπον ποὺ ὁρμᾷ ὁ Ἰού, ὁ υἱὸς τοῦ Ναμεσσί· ὁδηγεῖ τὸν ἵππον (ἢ τὸ ἅρμα) του ὡσὰν τρελλός, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἰού!>
21 Καὶ εἶπεν Ἰωράμ· ζεῦξον· καὶ ἔζευξεν ἅρμα. Καὶ ἐξῆλθεν Ἰωρὰμ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα, ἀνὴρ ἐν τῷ ἅρματι αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπαντὴν Ἰοὺ καὶ εὗρον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου.	21 Ἐκ τούτου ὁ βασιλεὺς Ἰωρὰμ ὑπωπτεύθη κάποιον κακὸν καὶ εἶπε· <ζεῦξε τὸ ἅρμα μου>. Ὁ ὑπηρέτης του ἔζευξε τὸ πολεμικὸν ἅρμα. Ἐβγῆκεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ Ἰωράμ. Μαζῆ του δὲ ἐξῆλθε καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰούδα, ὁ Ὀχοζίας, ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς εἰς τὸ ἰδικόν του ἅρμα καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ Ἰού. Συνήντησαν δὲ αὐτὸν εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Ναβουθαί, τοῦ Ἰεζραηλίτου.	21 Τότε ὁ Ἰωρὰμ διέταξε: <Ζεῦξε τὸ πολεμικόν μου ἅρμα>. Ὁ ὑπηρέτης ἔζευξε καὶ ἐτοίμασε τὸ βασιλικὸν ἅρμα. Καὶ ὁ Ἰωράμ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ὁ καθέρνας μὲ τὸ ἰδικόν του πολεμικὸν ἅρμα, ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰεζράελ διὰ νὰ συναντήσουν τὸν Ἰού. Οἱ δύο βασιλεῖς συνήντησαν τὸν Ἰοὺ εἰς τὸ χωράφι, ποὺ ἀνῆκεν ἄλλοτε εἰς τὸν Ναβουθαί, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ.
22 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἰωρὰμ τὸν Ἰού, καὶ εἶπεν· εἰ εἰρήνη Ἰού; Καὶ εἶπεν Ἰού· τί εἰρήνη; Ἔτι οἱ πορνεῖαι Ἰεζάβελ τῆς μητρὸς σου καὶ τὰ φάρμακα αὐτῆς τὰ πολλά.	22 Ὅταν ὁ Ἰωρὰμ εἶδε τὸν Ἰού, τὸν ἠρώτησεν· <εἰρηνικὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ἐπισκέψεώς σου;> Ὁ δὲ Ἰοὺ τοῦ ἀπήντησε· <τί εἰρήνη καὶ εἰρήνη; Ἀκόμη μένουν ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀσέβεια Ἰεζάβελ τῆς μητρός σου καὶ αἱ μαγεῖαι αὐτῆς αἱ πάρα πολλαί. Ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς τιμωρίας>.	22 Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς Ἰωρὰμ εἶδε τὸν Ἰού, τὸν ἐρώτησε: <Δι' εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔρχεσαι, Ἰού;> Ὁ Ἰοὺ τοῦ ἀπάντησε: <Πῶς ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη; Ἀκόμη συνεχίζονται οἱ ἀσέβειες, οἱ εἰδωλολατρίες καὶ οἱ ἀποστασίες ἀπὸ τὸν Θεὸν τῆς Ἰεζάβελ, τῆς μητέρας σου, καὶ οἱ πολλὲς μαγεῖες, τὶς ὁποῖες αὐτὴ ἐγκαινίασε! Ὑπ’ αὐτές τὶς συνθῆκες δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη>.
23 Καὶ ἐπεστρεψεν Ἰωρὰμ τὰς χεῖρας αὐτοῦ τοῦ φυγεῖν καὶ εἶπε πρὸς Ὀχοζίαν· δόλος, Ὀχοζία.	23 Ὁ Ἰωρὰμ ἀμέσως ἐγύρισε τὰ ἠνία τοῦ ἅρματος νὰ φύγῃ καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ὀχοζίαν· <Ὀχοζία, πρόκειται περὶ συνωμοσίας>.	23 Καὶ καθὼς ὁ Ἰωρὰμ ἐγύρισε τὸ ἅρμα του διὰ νὰ φύγῃ, εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὀχοζίαν: <Συνωμοσία, Ὀχοζία!>
24 Καὶ ἔπλησεν Ἰοὺ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ τόξῳ καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰωρὰμ ἀνὰ μέσον τῶν βραχιόνων αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθε τὸ βέλος αὐτοῦ διὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ, καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ.	24 Ὁ Ἰοὺ ἐπῆρεν εἰς τὸ χέρι του τὸ τόξον, ἐκτύπησε μὲ τὸ βέλος τὸν Ἰωρὰμ ἀνάμεσα εἰς τὶς δύο πλάτες καὶ τὸ βέλος ἐβγῆκεν διὰ τῆς καρδίας του. Ὁ Ἰωρὰμ ἐγονάτισεν ἐπάνω εἰς τὸ ἅρμα του καὶ ἀπέθανεν ἀμέσως.	24 Τότε ὁ Ἰοὺ ἐχούφτιασε τὸ τόξον του καὶ ἔρριξε μὲ δύναμιν τὸ βέλος κατὰ τοῦ Ἰωρὰμ καὶ τὸν ἐκτύπησεν ἀπὸ πίσω μεταξὺ τῶν δύο ὠμοπλατῶν του· τὸ βέλος ἐτρύπησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰωρὰμ καὶ ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν καρδιά του. Ὁ Ἰωρὰμ ἐγονάτισε καὶ ἔπεσε νεκρὸς μέσα εἰς τὸ ἅρμα του.
25 Καὶ εἶπε πρὸς Βαδεκὰρ τὸν τριστάτην αὐτοῦ· ρῖψον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι ἀγροῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου· ὅτι μνημονεύω, ἐγὼ καὶ σὺ ἐπιβεβηκότες ἐπὶ ζεύγη ὀπίσω Ἀχαὰβ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ Κύριος ἔλαβεν ἐπ' αὐτὸν τὸ λῆμα τοῦτο λέγων·	25 Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικὸν τῆς συνοδείας του, τὸν Βαδεκάρ· <ρῖξε τὸ πτῶμα τοῦ Ἰωρὰμ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου. Διότι ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἐγὼ καὶ σὺ ἔφιπποι ἠκολουθήσαμεν ὡς συνοδοὶ Ἀχαὰβ τὸν πατέρα αὐτοῦ, ὁ Κύριος εἶχε προαναγγείλει αὐτὴν τὴν τιμωρίαν ἐναντίον του λέγων·	25 Κατόπιν ὁ Ἰοὺ εἶπε πρὸς τὸν Βαδεκάρ, τὸν ὑπασπιστήν του: <Ρῖξε τὸν νεκρὸν Ἰωρὰμ εἰς τὸ χωράφι τοῦ Ναβουθαί, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ· διότι ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἐγὼ καὶ σὺ ἀκολουθούσαμε ἔφιπποι πίσω ἀπὸ τὸν πατέρα του, τὸν Ἀχαάβ, ὁ Κύριος ἐμίλησε καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν τὰ φοβερὰ αὐτὰ λόγια:
26 εἰ μὴ τὰ αἵματα Ναβουθαὶ καὶ τὰ αἵματα τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἶδον ἐχθές, φησὶ Κύριος, καὶ ἀνταποδώσω αὐτῷ ἐν τῇ μερίδι ταύτῃ, φησὶ Κύριος· καὶ νῦν ἄρας δὴ ρῖψον αὐτὸν ἐν τῇ μερίδι κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου.	26 Ὅπως εἶδον χθὲς τὰ αἵματα τοῦ Ναβουθαὶ καὶ τῶν υἱῶν του νὰ χύνωνται ἀπὸ τοῦτον, λέγει ὁ Κύριος, ἔτσι θὰ τοῦ ἀνταποδώσω τὴν ἀδικίαν, ποὺ διέπραξεν, εἰς τὸν ἴδιον ἀκριβῶς ἀγρόν. Καὶ τώρα πάρε τὸ νεκρὸν σῶμα καὶ ρῖξε το εἰς τὸν ἀγρὸν αὐτὸν σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου>.	26 <Χωρὶς καμμίαν ἀμφιβολίαν εἶδα χθὲς νὰ χύνεται τὸ αἷμα τοῦ Ναβουθαὶ καὶ τὰ αἵματα τῶν υἱῶν του, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ ἀνταποδώσω εἰς αὐτὸν τὴν ἀδικίαν αὐτὴν εἰς τὸ ἴδιον αὐτὸ χωράφι, λέγει καὶ πάλιν ὁ Κύριος>. Δι' αὐτό, ἀφοῦ τώρα σηκώσῃς τὸν νεκρὸν Ἰωράμ, ρίξε τὸν εἰς τὸ χωράφι αὐτό, σύμφωνα μὲ ὅσα προεῖπεν ὁ Κύριος>.
27 Καὶ Ὀχοζίας βασιλεὺς Ἰούδα εἶδε καὶ ἔφυγεν ὁδὸν Βαιθαγγάν, καὶ ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτοῦ Ἰοὺ καὶ εἶπε· καί γε αὐτόν· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν πρὸς τῷ ἅρματι ἐν τῷ ὀναβαίνειν Γαΐ, ἥ ἐστιν Ἰεβλαάμ, καὶ ἔφυγεν εἰς Μαγεδδὼ καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.	27 Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, ὁ Ὀχοζίας, ὅταν εἶδε τὸ τραγικὸν γεγονός, ἔφυγε πανικόβλητος ἀκολουθῶν τὴν ὁδὸν πρὸς Βαιθαγγάν, ἀλλὰ ὁ Ἰοὺ μὲ τοὺς στρατιώτας του τὸν κατεδίωξε καὶ εἶπεν εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς στρατιώτας του· <καὶ αὐτὸν ἐκτελέσατε>. Καὶ πράγματι ἕνας στρατιώτης ἐκτύπησεν αὐτὸν εἰς τὸ ἅρμα του, ὅταν ἀνέβαινεν εἰς τὴν πόλιν Γαΐ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται πλησίον τῆς Ἰεβλαάμ. Ἔφυγε δὲ μὲ τὸ ἅρμα του πληγωμένος εἰς Μαγεδδὼ ὁ Ὀχοζίας, ὅπου καὶ ἀπέθανε.	27 Ὅταν ὁ Ὀχοζίας, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, εἶδεν αὐτὸ ποὺ ἔγινε, ἔφυγε μὲ τὸ ἅρμα του πρὸς τὴν κατεύθυνσιν τῆς πόλεως Βαιθαγγάν. Ἀλλ’ ὁ Ἰοὺ κατεδίωξε καὶ αὐτὸν καὶ διέταξε τοὺς ἄνδρες του: <Σκοτῶστε καὶ αὐτόν!> Οἱ ἄνδρες του τὸν ἐκτύπησαν μέσα εἰς τὸ πολεμικὸν ἅρμα του, καθὼς ἀνέβαινε τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Γαΐ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται κοντὰ εἰς τὴν πόλιν Ἰεβλαάμ, λλ’ ὁ Ὀχοζίας κατώρθωσε νὰ συνεχίσῃ πληγωμένος τὸν δρόμον του καὶ ἔτσι ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Μαγεδδῶ καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.
28 Καὶ ἐπεβίβασαν αὐτὸν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ἅρμα καὶ ἤγαγον αὐτὸν εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυίδ.	28 Οἱ δοῦλοι του τὸν ἀπέθεσαν νεκρὸν εἰς τὸ ἅρμα του, τὸν ἔφεραν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἔθαψαν εἰς τὸν τάφον του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαυίδ.	28 Οἱ ὑπηρέται (ἢ οἱ ἀζιωματικοί) του ἐπεβίβασαν τὸν νεκρὸν Ὀχοζίαν εἰς τὸ ἅρμα του καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν ἔθαψαν εἰς τὸν βασιλικὸν τάφον του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ.
29 Καὶ ἐν ἔτει ἑνδεκάτῳ Ἰωρὰμ βασιλέως Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας ἐπὶ Ἰούδαν.	29 Κατὰ τὸ ἑνδέκατον ἔτος τοῦ Ἰωράμ, βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἐβασίλευσεν ὁ Ὀχοζίας εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.	29 Κατὰ τὸ ἑνδέκατον ἔτος τοῦ Ἰωράμ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ὀχοζίας ἀνεκηρύχθη βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα.
30 Καὶ ἦλθεν Ἰοὺ ἐπὶ Ἰεζράελ· καὶ Ἰεζάβελ ἤκουσε καὶ ἐστιμίσατο τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς καὶ ἠγάθυνε τὴν κεφαλὴν αὐτῆς καὶ διέκοψε διὰ τῆς θυρίδος.	30 Ὁ Ἰοὺ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ. Ἡ Ἰεζάβελ ἤκουσε τὰ γεγονότα αὐτά, ἔβαψε μαῦρα τὰ βλέφαρά της, ἐστόλισε τὴν κεφαλήν της καὶ ἔκυψεν ἀπὸ τὸ παράθυρον τοῦ ἀνακτόρου της.	30 Ὁ Ἰοὺ ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Ἰεζράελ. Καὶ ἡ Ἰεζάβελ, ποὺ ἐπληροφορήθη ὅσα εἶχαν συμβῇ, ἔβαψε μαῦρα τὰ βλέφαρά της, ἐτακτοποίησε τὰ μαλλιά της καὶ ἐστόλισε τὴν κεφαλήν της καὶ ἔσκυψε κάτω πρὸς τὸν δρόμον ἀπὸ τὸ παράθυρον τοῦ παλατιοῦ της.
31 Καὶ Ἰοὺ εἰσεπορεύετο ἐν τῇ πόλει καὶ εἶπεν· εἰ εἰρήνη, Ζαμβρὶ ὁ φονευτὴς τοῦ κυρίου αὐτοῦ;	31 Ὁ Ἰοὺ τὴν ὥραν ἐκείνην εἰσήρχετο εἰς τὴν πόλιν. Ἡ Ἰεζάβελ εἶπε πρὸς αὐτόν εἰρωνικῶς· <εἶναι εἰρηνικὴ ἡ εἰσοδός σου, ὅμοιε μὲ τὸν Ζαμβρί, ποὺ ἐδολοφόνησε τὸν κύριόν του;>	31 Καθὼς ὁ Ἰοὺ ἔμπαινε τὴν ὥραν ἐκείνην εἰς τὴν πόλιν, ἡ Ἰεζάβελ μὲ εἰρωνικὸν τρόπον ἐφώναξεν: <Εἰρηνικὸν σκοπὸν ἔχει ἡ εἴσοδός σου, Ζαμβρί, δολοφόνε τοῦ βασιλιᾶ, τοῦ κυρίου σου;>
32 Καὶ ἐπῆρε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν θυρίδα καὶ εἶδεν αὐτὴν καὶ εἶπε· τίς εἶ σύ; Κατάβηθι μετ' ἐμοῦ. Καὶ κατέκυψαν πρὸς αὐτὸν δύο εὐνοῦχοι.	32 Ὁ Ἰοὺ ἐσήκωσε τὸ πρόσωπόν του πρὸς τὸ παράθυρον, εἶδεν αὐτὴν καὶ εἶπε· <ποιὰ εἶσαι σύ; Κατέβα κάτω πρὸς ἐμέ>. Ἔσκυψαν πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τὸ παράθυρον δύο εὐνοῦχοι.	32 Ὁ Ἰοὺ ἐγύρισε καὶ ἐσήκωσε τὸ πρόσωπόν του, ἐκύτταξε πρὸς τὸ παράθυρον, εἶδε τὴν Ἰεζάβελ καὶ εἶπε: <Ποία εἶσαι σύ; Κατέβα κάτω κοντά μου>. Καὶ ἀπὸ τὸ παράθυρον ἔσκυψαν κάτω πρὸς τὸν Ἰοὺ δύο εὐνοῦχοι τοῦ παλατιοῦ.
33 Καὶ εἶπε· κυλίσατε αὐτὴν καὶ ἐκύλισαν αὐτήν, καὶ ἐρραντίσθη τοῦ αἵματος αὐτῆς πρὸς τὸν τοῖχον καὶ πρὸς τοὺς ἵππους, καὶ συνεπάτησαν αὐτήν.	33 Ὁ Ἰοὺ τοὺς εἶπε· <κυλίσατε αὐτὴν κάτω>. Καὶ τὴν ἐκύλισαν πράγματι. Τὸ δὲ αἷμα της ἐρράντισε τὸν τοῖχον καὶ τοὺς ἵππους, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν ἐποδοπάτησαν.	33 Ὁ Ἰοὺ εἶπεν εἰς αὐτούς: <Κυλῖστε τὴν καὶ ρῖξτε την κάτω!> Αὐτοὶ δὲ τὴν ἐκύλισαν καὶ τὴν ἔρριξαν κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρον· καὶ τὸ αἷμα τῆς ἐρράντισε καὶ ἐπιτσίλισε τὸν τοῖχον καὶ τοὺς ἵππους καὶ τὴν ἐποδοπάτησαν.
34 Καὶ εἰσῆλθε καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ εἶπεν· ἐπισκέψασθε δὴ τὴν κατηραμένην ταύτην καὶ θάψατε αὐτήν, ὅτι θυγάτηρ βασιλέως ἐστί.	34 Ὁ Ἰοὺ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ἔφαγεν, ἔπιε καὶ εἶπε· <πηγαίνετε, λοιπόν, πρὸς τὴν κατηραμένην αὐτὴν γυναῖκα καὶ θάψατέ την, διότι ἐπὶ τέλους εἶναι θυγάτηρ βασιλέως>.	34 Ὁ Ἰοὺ ἐμπῆκε τότε εἰς τὸ παλάτι καί, ἀφοῦ ἔφαγε καὶ ἤπιε, εἶπε: <Πηγαίνετε, σᾶς παρακαλῶ, τώρα εἰς τὴν καταραμένην αὐτὴν γυναῖκα καὶ θάψτε τήν, διότι παρ' ὅλα αὐτὰ εἶναι κόρη βασιλιᾶ>.
35 Καὶ ἐπορεύθησαν θάψαι αὐτὴν καὶ οὐχ εὗρον ἐν αὐτῇ ἄλλο τι ἢ τὸ κρανίον καὶ οἱ πόδες καὶ τὰ ἴχνη τῶν χειρῶν.	35 Ἐκεῖνοι μετέβησαν, διὰ νὰ τὴν θάψουν καὶ δὲν εὑρῆκαν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ σῶμα της παρὰ μόνον τὸ κρανίον, τὰ πόδια της καὶ τὰς παλάμας ἀπὸ τὰς χεῖρας της.	35 Καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι του ἐπῆγαν νὰ τὴν θάψουν· δὲν εὑρῆκαν ὅμως τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ πτῶμα της, παρὰ μόνον τὸ κρανίον της, τὰ πόδια της καὶ τὶς παλάμες τῶν χεριῶν της.
36 Καὶ ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ, καὶ εἶπε· λόγος Κυρίου, ὃν ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου λέγων· ἐν τῇ μερίδι Ἰεζράελ καταφάγονται οἱ κύνες τὰς σάρκας Ἰεζάβελ,	36 Ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἰοὺ αὐτά. Ὁ Ἰοὺ εἶπεν· <ἐξεπληρώθη τοῦ Κυρίου ἡ προφητεία, τὴν ὁποίαν ἐλάλησε διὰ τοῦ Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου λέγων: Εἰς τὸν ἀγρόν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς Ἰεζράελ, ἐκεῖ θὰ φάγουν οἱ κύνες τὰς σάρκας τῆς Ἰεζάβελ.	36 Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν καὶ ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς εἰς τὸν Ἰού, ὁ ὁποῖος εἶπεν: <Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος διὰ στόματος τοῦ προφήτου Ἠλία τοῦ Θεσβίτου, ὁ ὁποῖος εἶπεν: <Εἰς τὸ χωράφι, ποὺ εὐρίσκεται εἰς τὴν Ἰεζράελ, θὰ φάγουν τὰ σκυλιὰ τὶς σάρκες τῆς Ἰεζάβελ.
37 καὶ ἔσται τὸ θνησιμαῖον Ἰεζάβελ ὡς κοπρία ἐπὶ προσώπου τοῦ ἀγροῦ τῇ μερίδι Ἰεζράελ, ὥστε μὴ εἰπεῖν αὐτοὺς Ἰεζάβελ.	37 Τὸ δὲ πτῶμα της θὰ εἶναι ὡσὰν κοπριὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τῆς περιοχῆς Ἰεζράελ. Θὰ ὑποστῇ δὲ τέτοιαν παραμόρφωσιν, ὥστε δὲν θὰ ἠμπορῇ νὰ εἴπῃ κανεὶς ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἰεζάβελ>.	37 Καὶ τὸ πτῶμα τῆς Ἰεζάβελ θὰ εἶναι ὡς κοπριὰ καὶ λίπασμα εἰς τὸ χωράφι τῆς περιοχῆς τῆς Ἰεζράελ, καὶ θὰ παραμορφωθῇ τόσον πολύ, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὰ ἴχνη τοῦ καὶ νὰ εἰπῇ, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἰεζάβελ>.