Βασιλειών Δ : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας, καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς οἶκον Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σωμνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς Ἡσαΐαν τὸν προφήτην, υἱὸν Ἀμώς,
3 καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Ἐζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ἐλεγμοῦ καὶ παροργισμοῦ ἡ ἡμέρα αὕτη· ὅτι ἦλθον υἱοὶ ἕως ὠδίνων, καὶ ἰσχὺς οὐκ ἔστι τῇ τικτούσῃ·
4 εἴ πως εἰσακούσεται Κύριος ὁ Θεός σου πάντας τοὺς λόγους Ραψάκου, ὃν ἀπέστειλεν αὐτὸν βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὁ κύριος αὐτοῦ ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ βλασφημεῖν ἐν λόγοις, οἷς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου, καὶ λήψῃ προσευχὴν περὶ τοῦ λείμματος τοῦ εὑρισκομένου.
5 Καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς Ἡσαΐαν,
6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἡσαΐας· τάδε ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν· τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, ὧν ἐβλασφήμησαν τὰ παιδάρια βασιλέως Ἀσσυρίων·
7 ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐν αὐτῷ πνεῦμα, καὶ ἀκούσεται ἀγγελίαν καὶ ἀποστραφήσεται εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, καὶ καταβαλῶ αὐτὸν ἐν ρομφαίᾳ ἐν γῇ αὐτοῦ.
8 Καὶ ἐπέστρεψε Ραψάκης, καὶ εὗρε τὸν βασιλέα Ἀσσυρίων πολεμοῦντα ἐπὶ Λοβνά, ὅτι ἤκουσεν ὅτι ἀπῇρεν ἐκ Λαχίς.
9 Καὶ ἤκουσε περὶ Θαρακὰ βασιλέως αἰθιόπων λέγων· ἰδοὺ ἐξῆλθε πολεμεῖν μετὰ σοῦ· καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἐζεκίαν λέγων·
10 μὴ ἐπαιρέτω σε ὁ Θεός σου, ἐφ' ᾧ σὺ πέποιθας ἐπ' αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως Ἀσσυρίων.
11 Ἰδοὺ σὺ ἤκουσας πάντα ὅσα ἐποίησαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων πάσαις ταῖς γαίαις τοῦ ἀναθεματίσαι αὐτάς, καὶ σὺ ρυσθήσῃ;
12 Μὴ ἐξαιρούμενοι ἐξείλαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς διέφθειραν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφὶς καὶ υἱοὺς Ἐδὲμ τοὺς ἐν Θαεσθέν;
13 Ποῦ ἐστιν ὁ βασιλεὺς Αἰμὰθ κοὶ ὁ βασιλεὺς Ἀρφάδ; Καὶ ποῦ ἐστι βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεπφαρουαΐν Ἀνὰ καὶ Ἀβά;
14 Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὰ βιβλία ἐκ χειρὸς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀνέγνω αὐτά· καὶ ἀνέβη εἰς οἶκον Κυρίου καὶ ἀνέπτυξεν αὐτὰ Ἐζεκίας ἐναντίον Κυρίου
15 καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
16 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους Σενναχηρίμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα.
17 Ὅτι ἀληθείᾳ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων τὰ ἔθνη
18 καὶ ἔδωκαν τοὺς θεοὺς αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ, ὅτι οὐ θεοὶ εἰσιν, ἀλλ' ἢ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσαν αὐτούς.
19 Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς μόνος.
20 Καὶ ἀπέστειλεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμὼς πρὸς Ἐζεκίαν λέγων· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων Θεὸς Ἰσραὴλ· ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρὶμ βασιλέως Ἀσσυρίων, ἤκουσα.
21 Οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε Κύριος ἐπ' αὐτὸν ἐξουδένωσέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν αὐτῆς ἐκίνησε θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.
22 Τίνα ὠνείδισας καὶ τίνα ἐβλασφήμησας; Καὶ ἐπὶ τίνα ὕψωσας φωνήν; Καὶ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ.
23 Ἐν χειρὶ ἀγγέλων σου ὠνείδισας Κύριον καὶ εἶπας· ἐν τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων μου ἐγὼ ἀναβήσομαι εἰς ὕψος ὀρέων, μηροὺς τοῦ Λιβάνου, καὶ ἔκοψα τὸ μέγεθος τῆς κέδρου αὐτοῦ, τὰ ἐκλεκτὰ κυπαρίσσων αὐτοῦ, καὶ ἦλθον εἰς μέσον δρυμοῦ καὶ Καρμήλου.
24 Ἐγὼ ἔψυξα καὶ ἔπιον ὕδατα ἀλλότρια καὶ ἐξηρήμωσα τῷ ἴχνει τοῦ ποδός μου πάντας ποταμοὺς περιοχῆς.
25 Ἔπλασα αὐτήν, συνήγαγον αὐτήν, καὶ ἐγενήθη εἰς ἐπάρσεις ἀποικεσιῶν μαχίμων, πόλεις ὀχυράς.
26 Καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐταῖς ἠσθένησαν τῇ χειρί, ἔπτηξαν καὶ κατῃσχύνθησαν, ἐγένοντο χόρτος ἀγροῦ ἢ χλωρὰ βοτάνη, χλόη δωμάτων καὶ πάτημα ἀπέναντι ἐστηκότος.
27 Καὶ τὴν καθέδραν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἔγνων καὶ τὸν θυμόν σου ἐπ' ἐμέ,
28 διὰ τὸ ὀργισθῆναί σε ἐπ' ἐμὲ καὶ τὸ στρῆνός σου ἀνέβη ἐν τοῖς ὠσί μου καὶ θήσω τὰ ἄγκιστρά μου ἐν τοῖς μυκτῆρσί σου καὶ χαλινὸν ἐν τοῖς χείλεσί σου καὶ ἀποστρέψω σε ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ.
29 Καὶ τοῦτό σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν αὐτόματα καὶ τῷ ἔτει τῷ δευτέρῳ τὰ ἀνατέλλοντα· καὶ ἔτει τῷ τρίτῳ σπορὰ καὶ ἄμητος καὶ φυτεία ἀμπελώνων, καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν.
30 Καὶ προσθήσει τὸν διασεσωσμένον οἴκου Ἰούδα τὸ ὑπολειφθὲν ρίζαν κάτω καὶ ποιήσει καρπὸν ἄνω.
31 Ὅτι ἐξ Ἱερουσαλήμ ἐξελεύσεται κατάλειμμα καὶ ἀνασῳζόμενος ἐξ ὄρος Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου τῶν δυνάμεων ποιήσει τοῦτο.
32 Οὐχ οὕτως; Τάδε λέγει Κύριος πρὸς βασιλέα Ἀσσυρίων· οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν πόλιν ταύτην καὶ οὐ τοξεύσει ἐκεῖ βέλος, καὶ οὐ προφθάσει αὐτὴν θυρεός, καὶ οὐ μὴ ἐκχέῃ πρὸς αὐτὴν πρόσχωμα·
33 τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐκ εἰσελεύσεται, λέγει Κύριος.
34 Καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης δι' ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλόν μου.
35 Καὶ ἐγένετο ἕως νυκτὸς καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐπάταξεν ἐν τῇ παρεμβολῇ Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας· καὶ ὤρθρισαν τὸ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ πάντες σώματα νεκρά.
36 Καὶ ἀπῇρε καὶ ἐπορεύθη καὶ ἀπέστρεψε Σενναχηρὶμ βασιλεὺς Ἀσυρίων καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευή.
37 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ προσκυνοῦντος ἐν οἴκῳ Νεσερὰχ θεοῦ αὐτοῦ καὶ Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασάρ, οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ, καὶ αὐτοὶ ἐσώθησαν εἰς γῆν Ἀραράθ· καὶ ἐβασίλευσεν Ἀσορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ταν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας ἤκουσε τὰς ἀλαζονικὰς αὐτὰς προτάσεις τοῦ Ραψάκου, διέρρηξε τὰ ἱμάτιά του καὶ ἐφόρεσεν, εἰς ἔνδειξιν πένθους, σάκκινον ἔνδυμα καὶ ἀνῆλθεν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Ἔστειλε δὲ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τὸν Ἑλιακίμ, τὸν Σωμνᾶν τὸν γραμματέα, καὶ τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐνδεδυμένους ὅλους μὲ σάκκινα ἐνδύματα πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.
3 Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας· Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἡμέρα θλίψεως, θείας τιμωρίας, ἡμέρα ἐκρήξεως ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται δοκιμάζουν ὀδύνην, ὁμοίαν πρὸς ἐκείνην, τὴν ὁποίαν δοκιμάζει ἡ γυναίκα ποὺ γεννᾷ, ἄλλα δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ.
4 Παρακάλεσε τὸν Θεὸν διὰ τὴν σωτηρίαν μας. Ἴσως ὁ Κύριος ἀκούσῃ τοὺς κομπαστικοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου, ποὺ τὸν ἔστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, διὰ νὰ χλευάσῃ τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ τὸν βλασφημήσῃ μὲ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Αὐτὸς ἴσως ἀκούσῃ τὴν προσευχήν σου καὶ θὰ σώσῃ τοὺς ἀπολειφθέντας εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαίους>.
5 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθαν καὶ εἶπαν εἰς τὸν Ἡσαΐαν αὐτά.
6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς ἀπήντησε· <αὐτὰ νὰ πῆτε εἰς τὸν κύριόν σας· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Νὰ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους, ἤκουσες καὶ διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ἐβλασφήμησαν τὸν Θεόν.
7 Ἰδοὺ ἐγὼ δημιουργῶ ἐντὸς αὐτοῦ τέτοιαν ψυχικὴν διάθεσιν, ὥστε θὰ ἀκούσῃ κάποιαν ἀγγελίαν καὶ θὰ ἀναγκασθῇ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα του. Ἐκεῖ δὲ θὰ ἐξοντώσω αὐτὸν διὰ ρομφαίας>.
8 Ὁ Ραψάκης ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ συνήντησε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων πολεμοῦντα εἰς τὴν πάλιν Λοβνά. Εἶχε πληροφορηθῆ, ὅτι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων εἶχεν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Λαχίς.
9 Ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ἐβάδισεν εἰς Λοβνά, διότι ἤκουσε νὰ τοῦ λέγουν, ὅτι ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, ἰδοὺ ἐκστρατεύει νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον σου. Ὁ Σενναχηρὶμ στραφεὶς ἐναντίον τοῦ Θαρακὰ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοῦ εἶπεν·
10 <μὴ σὲ κάνῃ νὰ ἀλαζονεύεσαι ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχες στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων: Ὅτι δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.
11 Ἰδού, σὺ ἐπληροφορήθης καλῶς ὅλα ὅσα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἐναντίον ὅλων τῶν χωρῶν, τὰς ὁποίας παρέδωσαν εἰς τὴν καταστροφήν. Καὶ σὺ νομίζεις ὅτι θὰ γλυτώσῃς;
12 Μήπως, τάχα, οἱ θεοὶ ἐκείνων, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μας κατέστρεψαν, τοὺς ἐγλύτωσαν; Καὶ συγκεκριμένως μήπως ἐγλύτωσαν τὴν Γωζάν, τὴν Χαρράν, τὴν Ραφὶς καὶ τοὺς υἱοὺς Ἐδέμ, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς Θαεσθέν;
13 Ποῦ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀρφάδ; Καὶ ποῦ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεπφαρουαΐν, Ἀνὰ καὶ Ἀβά;>
14 Ὁ Ἐζεκίας ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀγελιαφόρων καὶ τὴν ἀνέγνωσε. Ἀνέβη δὲ ἀμέσως εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἐξεδίπλωσε τὴν ἐπιστολὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,
15 καὶ εἶπε· <Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεὸς εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τῆς γῆς. Σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
16 Κλῖνε, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσε τὴν προσευχήν μας. Ἄνοιξε, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσε τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρίμ, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἔστειλε, διὰ νὰ χλευάσῃ σὲ τὸν ζῶντα Θεόν.
17 Εἶναι ἀλήθεια, Κύριε, ὅτι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἐρήμωσαν ἔθνη
18 καὶ παρέδωκαν τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ἐκείνων εἰς τὴν φωτιάν, διότι δὲν εἶναι θεοὶ πραγματικοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, δι' αὐτὸ δὲ καὶ τοὺς κατέστρεψαν.
19 Ἀλλὰ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια αὐτοῦ καὶ ἔτσι θὰ μάθουν ὅλαι αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μοναδικὸς Θεός>.
20 Ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς Ἀμώς, ἔστειλε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν ἀπεσταλμένον του καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἤκουσα τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν ἀπηύθυνες πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρίμ, βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.
21 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Σενναχηρίμ· Σὲ ἐξηυτέλισε καὶ σε ἐχλεύασεν ἡ μικρὰ αὐτὴ κόρη Σιών. Ἐκίνησεν εἰς βάρος σου ἐμπαικτικὰ τὴν κεφαλήν της ἡ θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ>.
22 Εἶπε δὲ κατ' εὐθεῖαν πρὸς τὸν Σενναχηρὶμ ὁ Θεός· <Ποῖον ἐχλεύασες καὶ ὕβρισες; Ἐναντίον τίνος ὕψωσες ἀλαζονικὴν τὴν φωνήν σου; Ὑπερηφανεύθης καὶ ὕψωσες τὰ μάτια σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου τόπου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
23 Διὰ τῶν ἀγγελιαφόρων σου ὕβρισες τὸν Κύριον καὶ εἶπες· Ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων θὰ ἀναβῶ εἰς τὰ ὕψη τῶν ὀρέων, εἰς τὶς πλαγιὲς τοῦ Λιβάνου. Ἔκοψα τὰ μεγαλύτερα κέδρα, τὰ ἐκλεκτὰ ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια αὐτοῦ, ἦλθα εἰς τὰς λόχμας καὶ εἰς τὸ ὄρος τοῦ Καρμήλου.
24 Ἐγὼ ἔπια καὶ ἐξήρανα ξένα ὕδατα. Ὅπου ἐπέρασαν τὰ πόδια μου, ἐξήρανα ὅλους τοὺς μεγάλους ποταμούς.
25 Ἐγὼ ἔπλασα τὴν γῆν. Τὴν ἔκλεισα εἰς τὰ χέρια μου καὶ ἔγιναν ἰδικά μου ὑψώματα μαχίμων στρατιωτῶν καὶ πόλεις ὀχυραί.
26 Ἔτσι οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἠσθένησαν ἐμπρὸς εἰς τὴν δύναμίν μου. Ἐτρόμαξαν, κατεντροπιάσθησαν. Ἔγιναν χορτάρι τοῦ ἀγροῦ σὰν χλωρὴ βοτάνη, χλόη δωμάτων, ποδοπάτημα τοῦ κάθε διαβάτου.
27 Γνωρίζω ἐγὼ πότε κάθεσαι εἰς τὸ σπίτι σου καὶ πότε βγαίνεις. Ὅλην σου τὴν ζωὴν γνωρίζω, ὅπως καὶ τὸν θυμόν σου ἐναντίον μου.
28 Ἐπειδὴ ὠργίσθης ἐναντίον μου καὶ ἡ ἀλαζονία σου ἔφθασεν ἕως τὰ αὐτιά μου, θὰ βάλω τὰ ἀγκίστριά μου εἰς τοὺς ρώθωνάς σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ θὰ σὲ σύρω μὲ αὐτά, διὰ νὰ σὲ ἐπαναφέρω εἰς τὴν ὁδόν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἦλθες>.
29 Ἔπειτα ὁ Θεὸς εἶπε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν· <σημεῖον ὅτι θὰ γίνῃ αὐτὸ εἰς τὸν Σενναχηρὶμ εἶναι τοῦτο. Αὐτὸ τὸ ἔτος θὰ φάγετε ὅσα αὐτομάτως παρήχθησαν εἰς τοὺς ἀγρούς σας. Κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος θὰ φάγετε ὅ,τι ἄλλο αὐτομάτως θὰ φυτρώσῃ καὶ θὰ καρποφορήσῃ. Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος θὰ ὑπάρξῃ σπορὰ καὶ θερισμὸς καὶ φύτευμα ἀμπελώνων καὶ θὰ φάγετε καὶ θὰ χορτάσετε ἀπὸ τοὺς καρποὺς αὐτῶν.
30 Ὅσοι ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα διασωθοῦν ἀπὸ τὴν καταστροφὴν καὶ ἐναπομείνουν, θὰ ρίξουν ρίζες εἰς τὴν γῆν, θὰ ἀποκτήσουν καρπὸν κοιλίας, δηλαδὴ τέκνα, καὶ θὰ εὐτυχήσουν.
31 Διότι ὀπωσδήποτε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐξέλθουν ὑπολειφθέντες Ἰουδαῖοι καὶ ἀπὸ τὸ ὄρος Σιὼν θὰ ὑπάρξουν ἄνθρωποι, ποὺ θὰ ἔχουν διασωθῇ. Αὐτὸ θὰ πραγματοποιήσῃ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαόν του.
32 Ἔτσι δὲν εἶναι; Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων· Δὲν θὰ εἰσέλθῃ αὐτὸς εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ οὔτε καὶ ἕνα βέλος δὲν θὰ τοξεύσῃ ἐναντίον της. Κανεὶς ἀσπιδοφόρος δὲν θὰ προλάβῃ νὰ πλησίασῃ αἰφνιδίως πρὸς αὐτήν. Οὔτε καὶ γύρω ἀπὸ τὸ τεῖχος της θὰ ὑψωθοῦν προχώματα καὶ πολιορκητικαὶ μηχαναί.
33 Τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἦλθε, θὰ ἀκολουθήσῃ πάλιν καὶ θὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα του. Ἀλλὰ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν δὲν θὰ εἰσέλθῃ, λέγει ὁ Κύριος.
34 Ἐγὼ θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτὴν δι' ἐμὲ αὐτὸν καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαυίδ>.
35 Ἔτσι δὲ ἀκριβῶς καὶ ἔγινε, διότι κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν Θεὸν τιμωρὸς ἄγγελος, ὁ ὁποῖος ἐθανάτωσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδες ἄνδρες. Οἱ διασωθέντες ἠγέρθησαν τὸ πρωὶ καὶ εἶδαν ὅλα τὰ νεκρὰ σώματα.
36 Ὁ Σενναχηρὶμ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀνεχώρησεν, ἐπορεύθη καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν χώραν του. Κατῴκησε δὲ εἰς τὴν Νινευῆ.
37 Ἀλλά, ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νεσεράχ, ἰδικοῦ του θεοῦ, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαλασάρ, τὰ παιδιά του, τὸν ἐδολοφόνησαν διὰ μαχαίρας. Αὐτοὶ δὲ διέφυγαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν χώραν Ἀραράθ. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἐβασίλευσεν ὁ υἱός του, ὁ Ἀσορδάν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

υνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς Ἐζεκίας ἄκουσε ὅσα εἶπεν ὃ Ραψάκης, ἔσχισε τὰ ροῦχα του εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ ἐφόρεσε τρίχινον, πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἐμπῆκε εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Ἀπέστειλε δὲ τὸν Ἐλιακίμ, τὸν ἀρχηγὸν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, καὶ τὸν Σωμνάν, τὸν γραμματέα τῆς αὐλῆς, καὶ τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ντυμένους μὲ τρίχινα, πένθιμα ἐνδύματα πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.
3 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Ἐζεκία εἶπαν εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας· <Ἡμέρα θλίψεως καὶ τιμωρίας ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐκρήξεως τῆς μεγάλης ὀργῆς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἔφθασαν εἰς κατάστασιν ὁμοίαν μὲ ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ γυναῖκα δοκιμάζει τοὺς ἀφορήτους πόνους τοῦ τοκετοῦ, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ συνεχίζει νὰ πονῇ πολύ.
4 (Σὲ παρακαλοῦμεν νὰ δεηθῇς εἰς τὸν Θεόν) μήπως εἰσακούση ὁ Κύριος καὶ Θεός σου ὅλα τὰ ἀσεβῆ καὶ βλάσφημα λόγια τοῦ Ραψάκη, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ὁ κύριός του, διὰ νὰ ὑβρίσῃ καὶ ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ νὰ εἰπῇ ὀνειδιστικὰ καὶ βλάσφημα λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσε ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου. Παρακάλεσε διὰ τοῦτο τὸν Θεὸν νὰ δεχθῇ τὴν προσευχήν σου δι ’ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἐλεύθεροὶ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα καὶ δὲν ἔχουν αἰχμαλωτισθῇ ἢ κατασφαγῇ ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους εἰσβολεῖς.
5 Καὶ ἦλθαν οἰ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ Ἐζεκία εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν ὅσα τοὺς εἶπεν ὁ βασιλιᾶς.
6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς ἀπάντησε: <Αὐτὰ νὰ εἰπῆτε εἰς τὸν κύριόν σας· <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσες καὶ μὲ τὰ ὁποῖα μέ (ὀνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων.
7 Νά· ἐγὼ βάζω εἰς τὴν ψυχήν του πνεῦμα ἀγωνίας καὶ φρόνημα δειλίας· θὰ ἀκούσῃ κάποιαν κακὴν εἴδησιν καὶ θὰ γυρίσῃ πίσῳ εἰς τὴν χώραν του καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν ἰδίαν του πατρίδα θὰ τὸν καταστρέψω μὲ μάχαιραν>.
8 Ὁ Ραψάκης, χωρὶς νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν κύριόν του· εὑρῆκε δὲ τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολεμῇ ἐναντίον τῆς πόλεως Λοβνά. Ἐπῆγε εἰς τὴν Λοβνά, διότι εἶχεν ἀκούσει ὅτι ὁ Ἀσσύριος βασιλιᾶς ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Λαχίς.
9 Ὁ Σενναχηρὶμ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Λαχίς, διότι ἐπληροφορήθη ἐν τῷ μεταξὺ τὴν εἴδησιν, ποὺ ἔλεγεν: <Ὁ Θαρακά, ὁ βασιλιᾶς τῶν Αἰθιόπων, ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν χώραν του διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον σου>. Ὅταν ὁ Σενναχηρὶμ ἄκουσε τὴν εἴδησιν αὐτήν, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ Θαρακὰ καὶ ἀπέστειλε πάλιν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν:
10 <Μὴ σὲ φουσκώνῃ καὶ μὴ σὲ ἀπατᾷ ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον ἐστήριξες τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα σου λέγων· <δὲν πρόκειται κατ’ οὐδένα λόγον νὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων>.
11 Νά· σὺ ἄκουσες βεβαίως ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων εἰς ὅλες τὶς χῶρες, τὶς ὅποιες κατέλαβαν καὶ τὶς ὁποῖες κατέστρεψαν ἐντελῶς, καὶ σὺ νομίζεις ὅτι θὰ γλυτώσῃς;
12 Μήπως πράγματι οἱ θεοί των ἐγλύτωσαν τοὺς λαοὺς αὐτούς, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πρόγονοί μου, καὶ συγκεκριμένως τὶς πόλεις Γωζὰν καὶ Χαρρὰν καὶ Ραφὶς καὶ τοὺς υἱοὺς τῆς Ἐδέμ, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Θαεσθέν;
13 Ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Ἀρφάδ; Καὶ ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς πόλεως Σεπφαρουαῒν καὶ τῆς Ἀνὰ καὶ τῆς Ἀβά;>
14 Ὁ Ἐζεκίας ἐπῆρε τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου βασιλιᾶ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀγγελιαφόρων καὶ τὴν ἐδιάβασε. Κατόπιν ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τὸν Κυρίου καὶ ἄνοιξε καὶ ἐξεδίπλωσε τὸ γράμμα ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον
15 καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε: <Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ὁποῖος κάθεσαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ἔχων ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου ὅλες τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, Σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεὸς εἰς ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, Σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
16 Σκύψε, Κύριε, ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, πλησίασε τὸ αὐτί σου εἰς τὸ στόμα μου καὶ ἄκουσε μὲ εὐμένειαν τὴν προσευχήν μου. Ἄνοιξε, Κύριε, τὰ μάτια σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσε τὰ βλάσφημα λόγια τοῦ Σενναχηρίμ, τὰ ὁποῖα ἔστειλε διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ νὰ ὑβρίζῃ τὸν Θεόν, τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν.
17 Ναί· ἰδέ, Κύριε, διότι πράγματι οἱ βασιλεις τῶν Ἀσσυρίων ἐρήμωσαν τὰ ἔθνη
18 καὶ παρέδωκαν τὰ ἀγάλματα τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν των εἰς τὴν φωτιά· διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλ’ ἔργα, ποὺ τὰ κατειργάσθησαν καὶ τοὺς προσέδωκαν τὴν μορφὴν τῶν εἰδώλων ἀνθρώπινα χέρια, ξύλα καὶ πέτρες, καὶ δι' αὐτὸ τοὺς κατέστρεψαν.
19 Τώρα ὅμως σύ, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Σενναχηρίμ, ὥστε νὰ μάθουν ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς ὅτι ὄχι τὰ ὀνόματα τῶν ψευδοθεῶν των, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν σου ὄνομα εἶναι <ὁ Κύριος>, σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεός, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ σέ>.
20 Τότε ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ἔστειλε μήνυμα εἰς τὸν Ἐζεκίαν, μὲ τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· <ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρίμ, τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων, τὰ ἄκουσα>.
21 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Σενναχηρίμ: <Σὲ ἐπεριφρόνησε καὶ σὲ ἐχλεύασε, Σενναχηρίμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος, ἡ κόρη μου Σιών· διὰ σὲ ἐκίνησε περιφρονητικὰ καὶ χλευαστικὰ τὸ κεφάλι της ταλανίζοντας σὲ ἡ κόρη μου Ἱερουσαλήμ.
22 Ποῖον ὠνείδισες, Σενναχηρίμ, καὶ ποῖον ἐβλασφήμησες; Καὶ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Ὑπερηφανεύθης καὶ ἐσήκωσες ὑψηλὰ καὶ ἀγέρωχα τὰ μάτια σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ!>
23 Ναί· ἐσήκωσες ἀγέρωχον τὸ βλέμμα σου, διότι μὲ τοὺς ἀπεσταλμένους σου ὕβρισες τὸν Κύριον καὶ εἶπες: <Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν σου· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων θὰ ἀνέβω εἰς ὕψη βουνῶν, εἰς τὶς ἀπόκρημνες πλαγιὲς τοῦ ὄρους Λιβάνου· καὶ ἔκοψα τὶς ὑψηλότερες κέδρους του, τὰ ὡραιότερα ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια του καὶ ἔφθασα εἰς τὸ βαθύτατον καὶ πυκνότατον μέρος τοῦ δάσους καὶ τοῦ ὄρους Καρμήλου.
24 Ἐγὼ ἐστέγνωσα καὶ ἤπια νερὰ καὶ μὲ τὰ ἀχνάρια τῶν ποδιῶν (τῶν στρατιωτῶν) μου ἐξήρανα ὅλους τοὺς ποταμοὺς τῶν περιοχῶν ποὺ ἐκυρίευσα.
25 Ἐγὼ ἔπλασα τὴν γῆν καὶ τὴν ἐμάζεψα ἔτσι, ὥστε νὰ σχηματισθοῦν εἰς τὴν ἐπιφάνειάν της ὑψώματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἠμποροῦν νὰ μάχωνται στρατιωτικὲς μονάδες, καὶ ἀκόμη τὴν μετέβαλα εἰς ὠχυρωμένες πόλεις.
26 Ἔτσι οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἀδυνάτισαν τόσον, ὥστε νὰ μὴ ἠμποροῦν νὰ μοῦ ἀντισταθοῦν· ἐτρομοκρατήθησαν, ἐγέμισαν ἐντροπήν. Κατήντησαν ὅπως τὸ χορτάρι τοῦ ἀγροῦ ἢ ὅπως τὸ χλωρὸν καὶ ἀναιμικὸν χορτάρι, ποὺ φυτρώνει εἰς τοὺς δρόμους, ἢ ὅπως τὸ χορτάρι, ποὺ φυτρώνει ἐπάνω εἰς τὰ δώματα καὶ τὶς στέγες καὶ δὲν ἔχει ρίζες βαθειές, τὰ ὁποῖα καταπατοῦνται ἀπὸ τὸν περαστικὸν διαβάτην >.
27 Εἰς αὐτὰ (συνεχίζει ὁ Θεός), Σενναχηρίμ, τὰ κομπαστικὰ λόγια σου ἀπαντῶ: <Καὶ τὸ ποὺ κάθεσαι καὶ πότε ἀναπαύεσαι καὶ τὸ πότε βγαίνεις καὶ μπαίνεις εἰς τὸ παλάτι σου, ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζω καλά. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω μόνον λεπτομερῶς ὅλην τὴν ζωήν σου· γνωρίζω καὶ τὸν θυμόν σου, μὲ τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐνάντιόν μου.
28 Ἐπειδὴ λοιπὸν ὠργίσθης ἐναντίον μου καὶ ἡ μεγάλη ἀλαζονεία σου ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιά μου, δι’ αὐτὸ θὰ βάλω τὰ ἀγκίστριά μου εἰς τὰ ρουθούνια σου καὶ χαλινάρι εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν πίσω εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες>.
29 Κατόπιν ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπεν (ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ) εἰς τὸν Ἐζεκίαν: <Τοῦτο ἂς εἶναι εἰς σέ, Ἐζεκία, τὸ ὑπερφυσικὸν θαῦμα, τὸ ὁποῖον θὰ σὲ πείσῃ διὰ τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν λόγων μου: Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ἔχουν ἤδη φυτρώσει μόνα των, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος ὅτι ἄλλο ἡ γῆ ἐβλάστησε καὶ ἐκαρποφόρησεν ἀπὸ μόνη της. Κατὰ τὸ τρίτον ἔτος ὅμως θὰ σπείρετε καὶ θὰ θερίσετε καὶ θὰ φυτέψετε (καλλιεργήσετε) ἀμπελῶνες καὶ θὰ φάγετε τοὺς καρποὺς των. Δηλαδὴ ἡ ζωὴ θὰ ἐπανέλθῃ πλέον εἰς τὸν κανονικόν της ρυθμὸν μὲ ἀφθονίαν ἀγαθῶν.
30 Καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὶς πολεμικὲς δοκιμασίες θὰ ἔχουν διασωθῇ καὶ ἀπομείνει ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, θὰ ρίψουν πρὸς τὰ κάτω ρίζες καὶ πρὸς τὰ ἄνω θὰ κάμουν καρπούς, θὰ γεννήσουν ἀπογόνους, θὰ πληθυνθοῦν καὶ θὰ εὐτυχήσουν.
31 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ προέλθῃ τὸ ὑπόλειμμα, ποὺ θὰ σωθῇ καὶ θὰ αὐξηθῇ, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ διασωθῇ ἀπὸ τὶς περιπέτειες, θὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅρος Σιών. Τὸ ἔργον τοῦτο θὰ τὸ κάμῃἡἢ ἀποφασιστικότης, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὴν θερμὴν καὶ ζηλότυπον ἀγάπην τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλήμ.
32 Ἔτσι δὲν εἶναι; Ὁ Κύριος θὰ ὑπερΑσπίση πράγματι τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων: <Δὲν θὰ μπῇ αὐτὸς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) καὶ οὔτε ἕνα βέλος δὲν θὰ ρίξῃ ἐναντίον της. Κανεὶς στρατιώτης του μὲ ἀσπίδα δὲν θὰ πλησιάσῃ εἰς αὐτήν, οὔτε κανένα ἀνάχωμα θὰ ὑψωθῇ γύρω της, οὔτε θὰ στηθῇ ἀπέναντί της πολιορκητικὴ μηχανή.
33 Ἀλλ’ (ὁ Σενναχηρίμ) ἀπὸ τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθεν, ἀπὸ τὸν ἴδιον θὰ γυρίσῃ πάλιν πίσω εἰς τὴν πατρίδα του· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν (τὴν Ἱερουσαλήμ) δὲν θὰ μπῇ κατ' οὐδένα λόγον. Αὐτὰ λέγει ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐγώ, ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος Κύριος.
34 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) διὰ τὴν ἀγαθότητα, τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν δόξαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ δούλου μου>.
35 Πράγματι δὲ συνέβη τοῦτο: Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Κυρίου, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες στρατιῶτες! Ὅσοι Ἀσσύριοι ἐσώθησαν, ἐσηκώθησαν τὴν ἄλλην ἡμέραν τὸ πρωῒ καὶ νά! εῦρῆκαν ὅλα τὰ σώματα τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν νεκρά.
36 Τότε ὁ Σενναχηρίμ, ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ἀπεσύρθη ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἐπέστρεψε πίσω εἰς τὴν χώραν του καὶ ἑκατοίκησε (ἐγκατεστάθη) εἰς τὴν Νινευή.
37 Συνέβη ὅμως τοῦτο: Μίαν ἡμέραν, ἐνῷ αὐτὸς ἐπροσκυνοῦσε καὶ ἐπρόσφερε λατρείαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ τοῦ Νεσεράχ, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαρασάρ, οἱ υἱοί του, τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρι, αὐτοὶ δὲ ἐδραπέτευσαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν χώραν Ἀραράθ (=Ἀρμενίαν). Ἐβασιλευσε δὲ ὡς διάδοχος τοῦ Σενναχηρὶμ ὁ υἱός του Ἀσορδάν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας, καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς οἶκον Κυρίου.	ταν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας ἤκουσε τὰς ἀλαζονικὰς αὐτὰς προτάσεις τοῦ Ραψάκου, διέρρηξε τὰ ἱμάτιά του καὶ ἐφόρεσεν, εἰς ἔνδειξιν πένθους, σάκκινον ἔνδυμα καὶ ἀνῆλθεν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.	υνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς Ἐζεκίας ἄκουσε ὅσα εἶπεν ὃ Ραψάκης, ἔσχισε τὰ ροῦχα του εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ ἐφόρεσε τρίχινον, πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἐμπῆκε εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σωμνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς Ἡσαΐαν τὸν προφήτην, υἱὸν Ἀμώς,	2 Ἔστειλε δὲ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τὸν Ἑλιακίμ, τὸν Σωμνᾶν τὸν γραμματέα, καὶ τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐνδεδυμένους ὅλους μὲ σάκκινα ἐνδύματα πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.	2 Ἀπέστειλε δὲ τὸν Ἐλιακίμ, τὸν ἀρχηγὸν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, καὶ τὸν Σωμνάν, τὸν γραμματέα τῆς αὐλῆς, καὶ τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ντυμένους μὲ τρίχινα, πένθιμα ἐνδύματα πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.
3 καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Ἐζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ἐλεγμοῦ καὶ παροργισμοῦ ἡ ἡμέρα αὕτη· ὅτι ἦλθον υἱοὶ ἕως ὠδίνων, καὶ ἰσχὺς οὐκ ἔστι τῇ τικτούσῃ·	3 Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας· Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἡμέρα θλίψεως, θείας τιμωρίας, ἡμέρα ἐκρήξεως ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται δοκιμάζουν ὀδύνην, ὁμοίαν πρὸς ἐκείνην, τὴν ὁποίαν δοκιμάζει ἡ γυναίκα ποὺ γεννᾷ, ἄλλα δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ.	3 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Ἐζεκία εἶπαν εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας· <Ἡμέρα θλίψεως καὶ τιμωρίας ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐκρήξεως τῆς μεγάλης ὀργῆς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἔφθασαν εἰς κατάστασιν ὁμοίαν μὲ ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ γυναῖκα δοκιμάζει τοὺς ἀφορήτους πόνους τοῦ τοκετοῦ, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ συνεχίζει νὰ πονῇ πολύ.
4 εἴ πως εἰσακούσεται Κύριος ὁ Θεός σου πάντας τοὺς λόγους Ραψάκου, ὃν ἀπέστειλεν αὐτὸν βασιλεὺς Ἀσσυρίων ὁ κύριος αὐτοῦ ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ βλασφημεῖν ἐν λόγοις, οἷς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου, καὶ λήψῃ προσευχὴν περὶ τοῦ λείμματος τοῦ εὑρισκομένου.	4 Παρακάλεσε τὸν Θεὸν διὰ τὴν σωτηρίαν μας. Ἴσως ὁ Κύριος ἀκούσῃ τοὺς κομπαστικοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου, ποὺ τὸν ἔστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, διὰ νὰ χλευάσῃ τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ τὸν βλασφημήσῃ μὲ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου. Αὐτὸς ἴσως ἀκούσῃ τὴν προσευχήν σου καὶ θὰ σώσῃ τοὺς ἀπολειφθέντας εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαίους>.	4 (Σὲ παρακαλοῦμεν νὰ δεηθῇς εἰς τὸν Θεόν) μήπως εἰσακούση ὁ Κύριος καὶ Θεός σου ὅλα τὰ ἀσεβῆ καὶ βλάσφημα λόγια τοῦ Ραψάκη, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ὁ κύριός του, διὰ νὰ ὑβρίσῃ καὶ ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ νὰ εἰπῇ ὀνειδιστικὰ καὶ βλάσφημα λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσε ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου. Παρακάλεσε διὰ τοῦτο τὸν Θεὸν νὰ δεχθῇ τὴν προσευχήν σου δι ’ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἐλεύθεροὶ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα καὶ δὲν ἔχουν αἰχμαλωτισθῇ ἢ κατασφαγῇ ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους εἰσβολεῖς.
5 Καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς Ἡσαΐαν,	5 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἦλθαν καὶ εἶπαν εἰς τὸν Ἡσαΐαν αὐτά.	5 Καὶ ἦλθαν οἰ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ Ἐζεκία εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν ὅσα τοὺς εἶπεν ὁ βασιλιᾶς.
6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἡσαΐας· τάδε ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν· τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, ὧν ἐβλασφήμησαν τὰ παιδάρια βασιλέως Ἀσσυρίων·	6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς ἀπήντησε· <αὐτὰ νὰ πῆτε εἰς τὸν κύριόν σας· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Νὰ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους, ἤκουσες καὶ διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ἐβλασφήμησαν τὸν Θεόν.	6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς ἀπάντησε: <Αὐτὰ νὰ εἰπῆτε εἰς τὸν κύριόν σας· <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσες καὶ μὲ τὰ ὁποῖα μέ (ὀνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων.
7 ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐν αὐτῷ πνεῦμα, καὶ ἀκούσεται ἀγγελίαν καὶ ἀποστραφήσεται εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, καὶ καταβαλῶ αὐτὸν ἐν ρομφαίᾳ ἐν γῇ αὐτοῦ.	7 Ἰδοὺ ἐγὼ δημιουργῶ ἐντὸς αὐτοῦ τέτοιαν ψυχικὴν διάθεσιν, ὥστε θὰ ἀκούσῃ κάποιαν ἀγγελίαν καὶ θὰ ἀναγκασθῇ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα του. Ἐκεῖ δὲ θὰ ἐξοντώσω αὐτὸν διὰ ρομφαίας>.	7 Νά· ἐγὼ βάζω εἰς τὴν ψυχήν του πνεῦμα ἀγωνίας καὶ φρόνημα δειλίας· θὰ ἀκούσῃ κάποιαν κακὴν εἴδησιν καὶ θὰ γυρίσῃ πίσῳ εἰς τὴν χώραν του καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν ἰδίαν του πατρίδα θὰ τὸν καταστρέψω μὲ μάχαιραν>.
8 Καὶ ἐπέστρεψε Ραψάκης, καὶ εὗρε τὸν βασιλέα Ἀσσυρίων πολεμοῦντα ἐπὶ Λοβνά, ὅτι ἤκουσεν ὅτι ἀπῇρεν ἐκ Λαχίς.	8 Ὁ Ραψάκης ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ συνήντησε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων πολεμοῦντα εἰς τὴν πάλιν Λοβνά. Εἶχε πληροφορηθῆ, ὅτι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων εἶχεν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Λαχίς.	8 Ὁ Ραψάκης, χωρὶς νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν κύριόν του· εὑρῆκε δὲ τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολεμῇ ἐναντίον τῆς πόλεως Λοβνά. Ἐπῆγε εἰς τὴν Λοβνά, διότι εἶχεν ἀκούσει ὅτι ὁ Ἀσσύριος βασιλιᾶς ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Λαχίς.
9 Καὶ ἤκουσε περὶ Θαρακὰ βασιλέως αἰθιόπων λέγων· ἰδοὺ ἐξῆλθε πολεμεῖν μετὰ σοῦ· καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἐζεκίαν λέγων·	9 Ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ἐβάδισεν εἰς Λοβνά, διότι ἤκουσε νὰ τοῦ λέγουν, ὅτι ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, ἰδοὺ ἐκστρατεύει νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον σου. Ὁ Σενναχηρὶμ στραφεὶς ἐναντίον τοῦ Θαρακὰ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοῦ εἶπεν·	9 Ὁ Σενναχηρὶμ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Λαχίς, διότι ἐπληροφορήθη ἐν τῷ μεταξὺ τὴν εἴδησιν, ποὺ ἔλεγεν: <Ὁ Θαρακά, ὁ βασιλιᾶς τῶν Αἰθιόπων, ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν χώραν του διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον σου>. Ὅταν ὁ Σενναχηρὶμ ἄκουσε τὴν εἴδησιν αὐτήν, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ Θαρακὰ καὶ ἀπέστειλε πάλιν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν:
10 μὴ ἐπαιρέτω σε ὁ Θεός σου, ἐφ' ᾧ σὺ πέποιθας ἐπ' αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως Ἀσσυρίων.	10 <μὴ σὲ κάνῃ νὰ ἀλαζονεύεσαι ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχες στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων: Ὅτι δὲν θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων.	10 <Μὴ σὲ φουσκώνῃ καὶ μὴ σὲ ἀπατᾷ ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον ἐστήριξες τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα σου λέγων· <δὲν πρόκειται κατ’ οὐδένα λόγον νὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων>.
11 Ἰδοὺ σὺ ἤκουσας πάντα ὅσα ἐποίησαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων πάσαις ταῖς γαίαις τοῦ ἀναθεματίσαι αὐτάς, καὶ σὺ ρυσθήσῃ;	11 Ἰδού, σὺ ἐπληροφορήθης καλῶς ὅλα ὅσα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἐναντίον ὅλων τῶν χωρῶν, τὰς ὁποίας παρέδωσαν εἰς τὴν καταστροφήν. Καὶ σὺ νομίζεις ὅτι θὰ γλυτώσῃς;	11 Νά· σὺ ἄκουσες βεβαίως ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων εἰς ὅλες τὶς χῶρες, τὶς ὅποιες κατέλαβαν καὶ τὶς ὁποῖες κατέστρεψαν ἐντελῶς, καὶ σὺ νομίζεις ὅτι θὰ γλυτώσῃς;
12 Μὴ ἐξαιρούμενοι ἐξείλαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς διέφθειραν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφὶς καὶ υἱοὺς Ἐδὲμ τοὺς ἐν Θαεσθέν;	12 Μήπως, τάχα, οἱ θεοὶ ἐκείνων, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μας κατέστρεψαν, τοὺς ἐγλύτωσαν; Καὶ συγκεκριμένως μήπως ἐγλύτωσαν τὴν Γωζάν, τὴν Χαρράν, τὴν Ραφὶς καὶ τοὺς υἱοὺς Ἐδέμ, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς Θαεσθέν;	12 Μήπως πράγματι οἱ θεοί των ἐγλύτωσαν τοὺς λαοὺς αὐτούς, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πρόγονοί μου, καὶ συγκεκριμένως τὶς πόλεις Γωζὰν καὶ Χαρρὰν καὶ Ραφὶς καὶ τοὺς υἱοὺς τῆς Ἐδέμ, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Θαεσθέν;
13 Ποῦ ἐστιν ὁ βασιλεὺς Αἰμὰθ κοὶ ὁ βασιλεὺς Ἀρφάδ; Καὶ ποῦ ἐστι βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεπφαρουαΐν Ἀνὰ καὶ Ἀβά;	13 Ποῦ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀρφάδ; Καὶ ποῦ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεπφαρουαΐν, Ἀνὰ καὶ Ἀβά;>	13 Ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Ἀρφάδ; Καὶ ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς πόλεως Σεπφαρουαῒν καὶ τῆς Ἀνὰ καὶ τῆς Ἀβά;>
14 Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὰ βιβλία ἐκ χειρὸς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀνέγνω αὐτά· καὶ ἀνέβη εἰς οἶκον Κυρίου καὶ ἀνέπτυξεν αὐτὰ Ἐζεκίας ἐναντίον Κυρίου	14 Ὁ Ἐζεκίας ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀγελιαφόρων καὶ τὴν ἀνέγνωσε. Ἀνέβη δὲ ἀμέσως εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἐξεδίπλωσε τὴν ἐπιστολὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,	14 Ὁ Ἐζεκίας ἐπῆρε τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου βασιλιᾶ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀγγελιαφόρων καὶ τὴν ἐδιάβασε. Κατόπιν ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τὸν Κυρίου καὶ ἄνοιξε καὶ ἐξεδίπλωσε τὸ γράμμα ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον
15 καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	15 καὶ εἶπε· <Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ καθήμενος ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεὸς εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τῆς γῆς. Σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	15 καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε: <Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ὁποῖος κάθεσαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ἔχων ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου ὅλες τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, Σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεὸς εἰς ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, Σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
16 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους Σενναχηρίμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα.	16 Κλῖνε, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσε τὴν προσευχήν μας. Ἄνοιξε, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσε τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρίμ, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἔστειλε, διὰ νὰ χλευάσῃ σὲ τὸν ζῶντα Θεόν.	16 Σκύψε, Κύριε, ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, πλησίασε τὸ αὐτί σου εἰς τὸ στόμα μου καὶ ἄκουσε μὲ εὐμένειαν τὴν προσευχήν μου. Ἄνοιξε, Κύριε, τὰ μάτια σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσε τὰ βλάσφημα λόγια τοῦ Σενναχηρίμ, τὰ ὁποῖα ἔστειλε διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ νὰ ὑβρίζῃ τὸν Θεόν, τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν.
17 Ὅτι ἀληθείᾳ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς Ἀσσυρίων τὰ ἔθνη	17 Εἶναι ἀλήθεια, Κύριε, ὅτι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἐρήμωσαν ἔθνη	17 Ναί· ἰδέ, Κύριε, διότι πράγματι οἱ βασιλεις τῶν Ἀσσυρίων ἐρήμωσαν τὰ ἔθνη
18 καὶ ἔδωκαν τοὺς θεοὺς αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ, ὅτι οὐ θεοὶ εἰσιν, ἀλλ' ἢ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσαν αὐτούς.	18 καὶ παρέδωκαν τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ἐκείνων εἰς τὴν φωτιάν, διότι δὲν εἶναι θεοὶ πραγματικοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, δι' αὐτὸ δὲ καὶ τοὺς κατέστρεψαν.	18 καὶ παρέδωκαν τὰ ἀγάλματα τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν των εἰς τὴν φωτιά· διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλ’ ἔργα, ποὺ τὰ κατειργάσθησαν καὶ τοὺς προσέδωκαν τὴν μορφὴν τῶν εἰδώλων ἀνθρώπινα χέρια, ξύλα καὶ πέτρες, καὶ δι' αὐτὸ τοὺς κατέστρεψαν.
19 Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς μόνος.	19 Ἀλλὰ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια αὐτοῦ καὶ ἔτσι θὰ μάθουν ὅλαι αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ μοναδικὸς Θεός>.	19 Τώρα ὅμως σύ, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Σενναχηρίμ, ὥστε νὰ μάθουν ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς ὅτι ὄχι τὰ ὀνόματα τῶν ψευδοθεῶν των, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν σου ὄνομα εἶναι <ὁ Κύριος>, σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεός, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ σέ>.
20 Καὶ ἀπέστειλεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμὼς πρὸς Ἐζεκίαν λέγων· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων Θεὸς Ἰσραὴλ· ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρὶμ βασιλέως Ἀσσυρίων, ἤκουσα.	20 Ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς Ἀμώς, ἔστειλε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν ἀπεσταλμένον του καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἤκουσα τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν ἀπηύθυνες πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρίμ, βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων.	20 Τότε ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ἔστειλε μήνυμα εἰς τὸν Ἐζεκίαν, μὲ τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· <ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρίμ, τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων, τὰ ἄκουσα>.
21 Οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε Κύριος ἐπ' αὐτὸν ἐξουδένωσέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν αὐτῆς ἐκίνησε θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ.	21 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Σενναχηρίμ· Σὲ ἐξηυτέλισε καὶ σε ἐχλεύασεν ἡ μικρὰ αὐτὴ κόρη Σιών. Ἐκίνησεν εἰς βάρος σου ἐμπαικτικὰ τὴν κεφαλήν της ἡ θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ>.	21 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Σενναχηρίμ: <Σὲ ἐπεριφρόνησε καὶ σὲ ἐχλεύασε, Σενναχηρίμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος, ἡ κόρη μου Σιών· διὰ σὲ ἐκίνησε περιφρονητικὰ καὶ χλευαστικὰ τὸ κεφάλι της ταλανίζοντας σὲ ἡ κόρη μου Ἱερουσαλήμ.
22 Τίνα ὠνείδισας καὶ τίνα ἐβλασφήμησας; Καὶ ἐπὶ τίνα ὕψωσας φωνήν; Καὶ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ.	22 Εἶπε δὲ κατ' εὐθεῖαν πρὸς τὸν Σενναχηρὶμ ὁ Θεός· <Ποῖον ἐχλεύασες καὶ ὕβρισες; Ἐναντίον τίνος ὕψωσες ἀλαζονικὴν τὴν φωνήν σου; Ὑπερηφανεύθης καὶ ὕψωσες τὰ μάτια σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου τόπου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	22 Ποῖον ὠνείδισες, Σενναχηρίμ, καὶ ποῖον ἐβλασφήμησες; Καὶ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Ὑπερηφανεύθης καὶ ἐσήκωσες ὑψηλὰ καὶ ἀγέρωχα τὰ μάτια σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ!>
23 Ἐν χειρὶ ἀγγέλων σου ὠνείδισας Κύριον καὶ εἶπας· ἐν τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων μου ἐγὼ ἀναβήσομαι εἰς ὕψος ὀρέων, μηροὺς τοῦ Λιβάνου, καὶ ἔκοψα τὸ μέγεθος τῆς κέδρου αὐτοῦ, τὰ ἐκλεκτὰ κυπαρίσσων αὐτοῦ, καὶ ἦλθον εἰς μέσον δρυμοῦ καὶ Καρμήλου.	23 Διὰ τῶν ἀγγελιαφόρων σου ὕβρισες τὸν Κύριον καὶ εἶπες· Ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων θὰ ἀναβῶ εἰς τὰ ὕψη τῶν ὀρέων, εἰς τὶς πλαγιὲς τοῦ Λιβάνου. Ἔκοψα τὰ μεγαλύτερα κέδρα, τὰ ἐκλεκτὰ ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια αὐτοῦ, ἦλθα εἰς τὰς λόχμας καὶ εἰς τὸ ὄρος τοῦ Καρμήλου.	23 Ναί· ἐσήκωσες ἀγέρωχον τὸ βλέμμα σου, διότι μὲ τοὺς ἀπεσταλμένους σου ὕβρισες τὸν Κύριον καὶ εἶπες: <Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν σου· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων θὰ ἀνέβω εἰς ὕψη βουνῶν, εἰς τὶς ἀπόκρημνες πλαγιὲς τοῦ ὄρους Λιβάνου· καὶ ἔκοψα τὶς ὑψηλότερες κέδρους του, τὰ ὡραιότερα ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια του καὶ ἔφθασα εἰς τὸ βαθύτατον καὶ πυκνότατον μέρος τοῦ δάσους καὶ τοῦ ὄρους Καρμήλου.
24 Ἐγὼ ἔψυξα καὶ ἔπιον ὕδατα ἀλλότρια καὶ ἐξηρήμωσα τῷ ἴχνει τοῦ ποδός μου πάντας ποταμοὺς περιοχῆς.	24 Ἐγὼ ἔπια καὶ ἐξήρανα ξένα ὕδατα. Ὅπου ἐπέρασαν τὰ πόδια μου, ἐξήρανα ὅλους τοὺς μεγάλους ποταμούς.	24 Ἐγὼ ἐστέγνωσα καὶ ἤπια νερὰ καὶ μὲ τὰ ἀχνάρια τῶν ποδιῶν (τῶν στρατιωτῶν) μου ἐξήρανα ὅλους τοὺς ποταμοὺς τῶν περιοχῶν ποὺ ἐκυρίευσα.
25 Ἔπλασα αὐτήν, συνήγαγον αὐτήν, καὶ ἐγενήθη εἰς ἐπάρσεις ἀποικεσιῶν μαχίμων, πόλεις ὀχυράς.	25 Ἐγὼ ἔπλασα τὴν γῆν. Τὴν ἔκλεισα εἰς τὰ χέρια μου καὶ ἔγιναν ἰδικά μου ὑψώματα μαχίμων στρατιωτῶν καὶ πόλεις ὀχυραί.	25 Ἐγὼ ἔπλασα τὴν γῆν καὶ τὴν ἐμάζεψα ἔτσι, ὥστε νὰ σχηματισθοῦν εἰς τὴν ἐπιφάνειάν της ὑψώματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἠμποροῦν νὰ μάχωνται στρατιωτικὲς μονάδες, καὶ ἀκόμη τὴν μετέβαλα εἰς ὠχυρωμένες πόλεις.
26 Καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐταῖς ἠσθένησαν τῇ χειρί, ἔπτηξαν καὶ κατῃσχύνθησαν, ἐγένοντο χόρτος ἀγροῦ ἢ χλωρὰ βοτάνη, χλόη δωμάτων καὶ πάτημα ἀπέναντι ἐστηκότος.	26 Ἔτσι οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἠσθένησαν ἐμπρὸς εἰς τὴν δύναμίν μου. Ἐτρόμαξαν, κατεντροπιάσθησαν. Ἔγιναν χορτάρι τοῦ ἀγροῦ σὰν χλωρὴ βοτάνη, χλόη δωμάτων, ποδοπάτημα τοῦ κάθε διαβάτου.	26 Ἔτσι οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἀδυνάτισαν τόσον, ὥστε νὰ μὴ ἠμποροῦν νὰ μοῦ ἀντισταθοῦν· ἐτρομοκρατήθησαν, ἐγέμισαν ἐντροπήν. Κατήντησαν ὅπως τὸ χορτάρι τοῦ ἀγροῦ ἢ ὅπως τὸ χλωρὸν καὶ ἀναιμικὸν χορτάρι, ποὺ φυτρώνει εἰς τοὺς δρόμους, ἢ ὅπως τὸ χορτάρι, ποὺ φυτρώνει ἐπάνω εἰς τὰ δώματα καὶ τὶς στέγες καὶ δὲν ἔχει ρίζες βαθειές, τὰ ὁποῖα καταπατοῦνται ἀπὸ τὸν περαστικὸν διαβάτην >.
27 Καὶ τὴν καθέδραν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἔγνων καὶ τὸν θυμόν σου ἐπ' ἐμέ,	27 Γνωρίζω ἐγὼ πότε κάθεσαι εἰς τὸ σπίτι σου καὶ πότε βγαίνεις. Ὅλην σου τὴν ζωὴν γνωρίζω, ὅπως καὶ τὸν θυμόν σου ἐναντίον μου.	27 Εἰς αὐτὰ (συνεχίζει ὁ Θεός), Σενναχηρίμ, τὰ κομπαστικὰ λόγια σου ἀπαντῶ: <Καὶ τὸ ποὺ κάθεσαι καὶ πότε ἀναπαύεσαι καὶ τὸ πότε βγαίνεις καὶ μπαίνεις εἰς τὸ παλάτι σου, ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζω καλά. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω μόνον λεπτομερῶς ὅλην τὴν ζωήν σου· γνωρίζω καὶ τὸν θυμόν σου, μὲ τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐνάντιόν μου.
28 διὰ τὸ ὀργισθῆναί σε ἐπ' ἐμὲ καὶ τὸ στρῆνός σου ἀνέβη ἐν τοῖς ὠσί μου καὶ θήσω τὰ ἄγκιστρά μου ἐν τοῖς μυκτῆρσί σου καὶ χαλινὸν ἐν τοῖς χείλεσί σου καὶ ἀποστρέψω σε ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ.	28 Ἐπειδὴ ὠργίσθης ἐναντίον μου καὶ ἡ ἀλαζονία σου ἔφθασεν ἕως τὰ αὐτιά μου, θὰ βάλω τὰ ἀγκίστριά μου εἰς τοὺς ρώθωνάς σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ θὰ σὲ σύρω μὲ αὐτά, διὰ νὰ σὲ ἐπαναφέρω εἰς τὴν ὁδόν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἦλθες>.	28 Ἐπειδὴ λοιπὸν ὠργίσθης ἐναντίον μου καὶ ἡ μεγάλη ἀλαζονεία σου ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιά μου, δι’ αὐτὸ θὰ βάλω τὰ ἀγκίστριά μου εἰς τὰ ρουθούνια σου καὶ χαλινάρι εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν πίσω εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες>.
29 Καὶ τοῦτό σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν αὐτόματα καὶ τῷ ἔτει τῷ δευτέρῳ τὰ ἀνατέλλοντα· καὶ ἔτει τῷ τρίτῳ σπορὰ καὶ ἄμητος καὶ φυτεία ἀμπελώνων, καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν.	29 Ἔπειτα ὁ Θεὸς εἶπε πρὸς τὸν Ἐζεκίαν· <σημεῖον ὅτι θὰ γίνῃ αὐτὸ εἰς τὸν Σενναχηρὶμ εἶναι τοῦτο. Αὐτὸ τὸ ἔτος θὰ φάγετε ὅσα αὐτομάτως παρήχθησαν εἰς τοὺς ἀγρούς σας. Κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος θὰ φάγετε ὅ,τι ἄλλο αὐτομάτως θὰ φυτρώσῃ καὶ θὰ καρποφορήσῃ. Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος θὰ ὑπάρξῃ σπορὰ καὶ θερισμὸς καὶ φύτευμα ἀμπελώνων καὶ θὰ φάγετε καὶ θὰ χορτάσετε ἀπὸ τοὺς καρποὺς αὐτῶν.	29 Κατόπιν ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπεν (ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ) εἰς τὸν Ἐζεκίαν: <Τοῦτο ἂς εἶναι εἰς σέ, Ἐζεκία, τὸ ὑπερφυσικὸν θαῦμα, τὸ ὁποῖον θὰ σὲ πείσῃ διὰ τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν λόγων μου: Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ἔχουν ἤδη φυτρώσει μόνα των, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος ὅτι ἄλλο ἡ γῆ ἐβλάστησε καὶ ἐκαρποφόρησεν ἀπὸ μόνη της. Κατὰ τὸ τρίτον ἔτος ὅμως θὰ σπείρετε καὶ θὰ θερίσετε καὶ θὰ φυτέψετε (καλλιεργήσετε) ἀμπελῶνες καὶ θὰ φάγετε τοὺς καρποὺς των. Δηλαδὴ ἡ ζωὴ θὰ ἐπανέλθῃ πλέον εἰς τὸν κανονικόν της ρυθμὸν μὲ ἀφθονίαν ἀγαθῶν.
30 Καὶ προσθήσει τὸν διασεσωσμένον οἴκου Ἰούδα τὸ ὑπολειφθὲν ρίζαν κάτω καὶ ποιήσει καρπὸν ἄνω.	30 Ὅσοι ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα διασωθοῦν ἀπὸ τὴν καταστροφὴν καὶ ἐναπομείνουν, θὰ ρίξουν ρίζες εἰς τὴν γῆν, θὰ ἀποκτήσουν καρπὸν κοιλίας, δηλαδὴ τέκνα, καὶ θὰ εὐτυχήσουν.	30 Καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὶς πολεμικὲς δοκιμασίες θὰ ἔχουν διασωθῇ καὶ ἀπομείνει ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, θὰ ρίψουν πρὸς τὰ κάτω ρίζες καὶ πρὸς τὰ ἄνω θὰ κάμουν καρπούς, θὰ γεννήσουν ἀπογόνους, θὰ πληθυνθοῦν καὶ θὰ εὐτυχήσουν.
31 Ὅτι ἐξ Ἱερουσαλήμ ἐξελεύσεται κατάλειμμα καὶ ἀνασῳζόμενος ἐξ ὄρος Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου τῶν δυνάμεων ποιήσει τοῦτο.	31 Διότι ὀπωσδήποτε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐξέλθουν ὑπολειφθέντες Ἰουδαῖοι καὶ ἀπὸ τὸ ὄρος Σιὼν θὰ ὑπάρξουν ἄνθρωποι, ποὺ θὰ ἔχουν διασωθῇ. Αὐτὸ θὰ πραγματοποιήσῃ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαόν του.	31 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ προέλθῃ τὸ ὑπόλειμμα, ποὺ θὰ σωθῇ καὶ θὰ αὐξηθῇ, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ διασωθῇ ἀπὸ τὶς περιπέτειες, θὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅρος Σιών. Τὸ ἔργον τοῦτο θὰ τὸ κάμῃἡἢ ἀποφασιστικότης, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὴν θερμὴν καὶ ζηλότυπον ἀγάπην τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλήμ.
32 Οὐχ οὕτως; Τάδε λέγει Κύριος πρὸς βασιλέα Ἀσσυρίων· οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν πόλιν ταύτην καὶ οὐ τοξεύσει ἐκεῖ βέλος, καὶ οὐ προφθάσει αὐτὴν θυρεός, καὶ οὐ μὴ ἐκχέῃ πρὸς αὐτὴν πρόσχωμα·	32 Ἔτσι δὲν εἶναι; Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων· Δὲν θὰ εἰσέλθῃ αὐτὸς εἰς τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ οὔτε καὶ ἕνα βέλος δὲν θὰ τοξεύσῃ ἐναντίον της. Κανεὶς ἀσπιδοφόρος δὲν θὰ προλάβῃ νὰ πλησίασῃ αἰφνιδίως πρὸς αὐτήν. Οὔτε καὶ γύρω ἀπὸ τὸ τεῖχος της θὰ ὑψωθοῦν προχώματα καὶ πολιορκητικαὶ μηχαναί.	32 Ἔτσι δὲν εἶναι; Ὁ Κύριος θὰ ὑπερΑσπίση πράγματι τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων: <Δὲν θὰ μπῇ αὐτὸς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) καὶ οὔτε ἕνα βέλος δὲν θὰ ρίξῃ ἐναντίον της. Κανεὶς στρατιώτης του μὲ ἀσπίδα δὲν θὰ πλησιάσῃ εἰς αὐτήν, οὔτε κανένα ἀνάχωμα θὰ ὑψωθῇ γύρω της, οὔτε θὰ στηθῇ ἀπέναντί της πολιορκητικὴ μηχανή.
33 τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐκ εἰσελεύσεται, λέγει Κύριος.	33 Τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἦλθε, θὰ ἀκολουθήσῃ πάλιν καὶ θὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πατρίδα του. Ἀλλὰ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν δὲν θὰ εἰσέλθῃ, λέγει ὁ Κύριος.	33 Ἀλλ’ (ὁ Σενναχηρίμ) ἀπὸ τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθεν, ἀπὸ τὸν ἴδιον θὰ γυρίσῃ πάλιν πίσω εἰς τὴν πατρίδα του· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν (τὴν Ἱερουσαλήμ) δὲν θὰ μπῇ κατ' οὐδένα λόγον. Αὐτὰ λέγει ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐγώ, ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος Κύριος.
34 Καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης δι' ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλόν μου.	34 Ἐγὼ θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτὴν δι' ἐμὲ αὐτὸν καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαυίδ>.	34 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) διὰ τὴν ἀγαθότητα, τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν δόξαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ δούλου μου>.
35 Καὶ ἐγένετο ἕως νυκτὸς καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐπάταξεν ἐν τῇ παρεμβολῇ Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας· καὶ ὤρθρισαν τὸ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ πάντες σώματα νεκρά.	35 Ἔτσι δὲ ἀκριβῶς καὶ ἔγινε, διότι κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν Θεὸν τιμωρὸς ἄγγελος, ὁ ὁποῖος ἐθανάτωσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδες ἄνδρες. Οἱ διασωθέντες ἠγέρθησαν τὸ πρωὶ καὶ εἶδαν ὅλα τὰ νεκρὰ σώματα.	35 Πράγματι δὲ συνέβη τοῦτο: Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Κυρίου, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες στρατιῶτες! Ὅσοι Ἀσσύριοι ἐσώθησαν, ἐσηκώθησαν τὴν ἄλλην ἡμέραν τὸ πρωῒ καὶ νά! εῦρῆκαν ὅλα τὰ σώματα τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν νεκρά.
36 Καὶ ἀπῇρε καὶ ἐπορεύθη καὶ ἀπέστρεψε Σενναχηρὶμ βασιλεὺς Ἀσυρίων καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευή.	36 Ὁ Σενναχηρὶμ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ἀνεχώρησεν, ἐπορεύθη καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν χώραν του. Κατῴκησε δὲ εἰς τὴν Νινευῆ.	36 Τότε ὁ Σενναχηρίμ, ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ἀπεσύρθη ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἐπέστρεψε πίσω εἰς τὴν χώραν του καὶ ἑκατοίκησε (ἐγκατεστάθη) εἰς τὴν Νινευή.
37 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ προσκυνοῦντος ἐν οἴκῳ Νεσερὰχ θεοῦ αὐτοῦ καὶ Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασάρ, οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ, καὶ αὐτοὶ ἐσώθησαν εἰς γῆν Ἀραράθ· καὶ ἐβασίλευσεν Ἀσορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	37 Ἀλλά, ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νεσεράχ, ἰδικοῦ του θεοῦ, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαλασάρ, τὰ παιδιά του, τὸν ἐδολοφόνησαν διὰ μαχαίρας. Αὐτοὶ δὲ διέφυγαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν χώραν Ἀραράθ. Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ ἐβασίλευσεν ὁ υἱός του, ὁ Ἀσορδάν.	37 Συνέβη ὅμως τοῦτο: Μίαν ἡμέραν, ἐνῷ αὐτὸς ἐπροσκυνοῦσε καὶ ἐπρόσφερε λατρείαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ τοῦ Νεσεράχ, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαρασάρ, οἱ υἱοί του, τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρι, αὐτοὶ δὲ ἐδραπέτευσαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν χώραν Ἀραράθ (=Ἀρμενίαν). Ἐβασιλευσε δὲ ὡς διάδοχος τοῦ Σενναχηρὶμ ὁ υἱός του Ἀσορδάν.