Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ὡς ἐτελέσθη ταῦτα, ἤγγισαν πρός
με οἱ ἄρχοντες λέγοντες· οὐκ
ἐχωρίσθη ὁ λαὸς Ἰσραὴλ
καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται
ἀπὸ λαῶν τῶν γαιῶν ἐν
μακρύμμασιν αὐτῶν, τῷ Χανανί,
ὁ Ἐθί, ὁ Φερεζί, ὁ Ἰεβουσί.
ὁ Ἀμμωνί, ὁ Μωαβὶ καὶ
ὁ Μοσερὶ καὶ ὁ Ἀμορί,
|
φοῦ
ἐτελείωσαν ὅλα αὐτά, μὲ
ἐπλησίασαν οἱ ἄρχοντες καὶ μοῦ
εἶπαν· <ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός,
ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ ἱερεῖς
καὶ οἱ Λευῖται, δὲν ἐχωρίσθησαν
ἀπὸ τοὺς λαοὺς τῶν χωρῶν
αὐτῶν καὶ ἀκολουθοῦν τὰ
βδελυρὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθιμα τῶν
Χαναναίων, τῶν Ἐθαίων, τῶν Φερεζαίων,
τῶν Ἰεβουσαίων, τῶν Ἀμμωνιτῶν,
τῶν Μωαβιτῶν, τῶν Μοσεραίων καὶ
τῶν Ἀμορραίων, ποὺ ἀπομακρύνουν
ἀπὸ τὸν Θεόν.
|
ταν
ἐτακτοποιήθησαν ὅλα αὐτά, μὲ
ἐπλησίασαν οἱ προεστοὶ τοῦ λαοῦ
καὶ μοῦ εἶπαν: <Ὁ λαὸς τοῦ
Ἰσραὴλ ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς
καὶ οἱ Λευῖται δὲν ἐξεχώρισαν
τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τοὺς
εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς τῶν χωρῶν,
ὅπου διέμεναν, καὶ ἀπὸ τὰ βδελυκτὰ
εἰς τὸν Κύριον ἔθιμά των. Ἔγιναν
ἕνα μὲ τοὺς Χαναναίους, τοὺς Ἐθαίους,
τοὺς Φερεζαίους, τοὺς Ἰεβουσαίους, τοὺς
Ἀμμωνίτας, τοὺς Μωαβίτας, τοὺς Μοσεραίους
καὶ τοὺς Ἀμοραίους,
|
2
ὅτι ἐλάβοσαν ἀπὸ θυγατέρων
αὐτῶν ἑαυτοῖς καὶ τοῖς
υἱοῖς αὐτῶν, καὶ παρήχθη
σπέρμα τὸ ἅγιον ἐν λαοῖς τῶν
γαιῶν, καὶ χεὶρ τῶν ἀρχόντων
ἐν τῷ ἀσυνθεσίᾳ ταύτῃ
ἐν ἀρχῇ. |
2
Διότι, ἔλαβον ὡς συζύγους, διὰ
τὸν ἑαυτόν των καὶ διὰ τὰ
παιδιά των, ἀπὸ τὰς θυγατέρας
των εἰδωλολατρικῶν λαῶν. Καὶ ἔτσι
ἀνεμίχθη τὸ ἅγιον σπέρμα τῶν
Ἰουδαίων μὲ τοὺς λαοὺς τῶν
χωρῶν αὐτῶν. Πρῶτοι δὲ ἔκαμαν
ἀρχὴν εἰς τὴν ἀσύνετον
αὐτὴν πρᾶξιν οἱ ἄρχοντές
μας>. |
2
διότι ἐπῆραν συζύγους διὰ τοὺς
ἑαυτούς των καὶ τὰ τέκνα των ἀπὸ
τὰς θυγατέρας τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἔτσι
τὸ ἅγιον σπέρμα τοῦ ἐκλεκτοῦ
λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀνεμείχθη μὲ τοὺς
εἰδωλολάτρας τῶν περιοχῶν αὐτῶν.
Οἱ πρῶτοι μάλιστα, ποὺ διέπραξαν αὐτὴν
τὴν παρανομίαν, ἦσαν οἱ ἄρχοντες>.
|
3
Καὶ ὡς ἤκουσα τὸν λόγον τοῦτον
διέρρηξα τὰ ἱμάτιά μου καὶ
ἐπαλλόμην καὶ ἔτιλλον ἀπὸ
τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς μου καὶ
ἀπὸ τοῦ πώγωνός μου καὶ
ἐκαθήμην ἠρεμάζων.
|
3
Ὅταν ἤκουσα τὸν λόγον αὐτόν,
ἔσχισα τὰ ἐνδύματά μου, ἔτρεμα
ὁλόκληρος καὶ ἀποσποῦσα τρίχας
ἀπὸ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν
πώγωνά μου καὶ ἐκάθισα βαθύτατα
λυπημένος καὶ ἀμίλητος.
|
3
Μόλις ἄκουσα αὐτὰ τὰ λόγια, ἔσχισα
τὰ ἐνδύματά μου διὰ νὰ δείξω τὴν
λύπην μου, καὶ ἄρχισα νὰ τρέμω καὶ
νὰ ζερριζώνω τρίχας ἀπὸ τὸ κεφάλι
μου καὶ ἀπὸ τὸ πιγούνι μου, καὶ
ἐκάθησα κατὰ γῆς ἀμίλητος
καὶ θλιμμένος. |
4
Καὶ συνήχθησαν πρός με πᾶς ὁ
διώκων λόγον Θεοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ
ἀσυνθεσίᾳ τῆς ἀποικίας,
κἀγὼ καθήμενος ἠρεμάζων ἕως
τῆς θυσίας τῆς ἐσπερινῆς.
|
4
Κοντά μου δὲ συνεκεντρώθησαν καὶ ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι φροντίζουν διὰ τὴν
γνῶσιν καὶ τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν
τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ,
περίλυποι καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν
παράβασιν αὐτὴν τῶν Ἰουδαίων,
ποὺ εἶχαν ἐπανέλθει ἀπὸ
τὴν αἰχμαλωσίαν. Ἐγὼ δὲ
ἐξακολουθοῦσα νὰ κάθωμαι ἀμίλητος
καὶ κατάπληκτος ἀπὸ τὴν λύπην
ἕως τὴν ἐσπερινὴν θυσίαν.
|
4
Ἐμαζεύθηκαν τότε κοντά μου ὅλοι, ὅσοι
ὑπελόγιζαν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ
τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἤθελαν νὰ πληροφορηθοῦν
τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ὡς πρὸς τὴν
παρανομίαν αὐτὴν τῶν Ἰουδαίων, ποὺ
ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν.
Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἦσαν δίπλα
μου, ἐγὼ καθόμουν ἀμίλητος, ἕως
τὴν ὥραν ποὺ ἐπροσφέρετο εἰς
τὸν Ναὸν ἡ ἐσπερινὴ θυσία.
|
5
Καὶ ἐν θυσίᾳ τῇ ἐσπερινῇ
ἀνέστην ἀπὸ ταποινώσεώς
μου· καὶ ἐν τῷ διαρρῆξαί
με τὰ ἱμάτιά μου καὶ ἐπαλλόμην
καὶ κλίνω ἐπὶ τὰ γόνατά
μου καὶ ἐκπετάζω τὰς χεῖράς
μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν.
|
5
Κατὰ τὴν ἐσπερινὴν θυσίαν ἐσηκώθηκα
ἀπὸ τὴν κατάστασιν αὐτὴν
τῆς ἐντροπῆς καὶ τῆς ὀδύνης
μὲ σχισμένα τὰ ἱμάτιά
μου, ἔτρεμα ὁλόκληρος, ἔκλινα τὰ
γόνατά μου καὶ ὕψωσα τὰ χέρια
μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν.
|
5
Κατὰ τὴν ὥραν λοιπὸν τῆς προσφορᾶς
τῆς ἐσπερινῆς θυσίας ἐσηκώθηκα
ἀπὸ τὴν πένθιμον ἐκείνην θέσιν μου
καὶ ὅπως ἤμουν, μὲ σχισμένα τὰ
ροῦχα καὶ τρέμοντας ὁλόκληρος, ἐγονάτισα
κατὰ γῆς καὶ ὕψωσα τὰ χέρια
μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν. |
6
Καὶ εἶπα: Κύριε, ᾐσχύνθην καὶ
ἐνετράπην τοῦ ὑψῶσαι, Θεέ
μου, τὸ πρόσωπόν μου πρός σε, ὅτι
αἱ ἀνομίαι ἡμῶν ἐπληθύνθησαν
ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν καὶ
αἱ πλημμέλειαι ἡμῶν ἐμεγαλύνθησαν
ἕως εἰς τὸν οὐρανόν.
|
6
Καὶ εἶπα· <Κύριε, αἰσχύνην
καὶ ἐντροπὴν ἠσθάνθην νὰ
ὑψώσω τὸ πρόσωπόν μου πρὸς
σέ, ὦ Θεέ μου, διότι αἱ ἀνομίαι
μας ἐπληθύνθησαν τόσον πολύ, ὥστε
σὰν θάλασσα μᾶς ἐπλημμύρισαν
ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας,
τὰ δὲ σφάλματά μας εἶναι τόσον
μεγάλα, ὥστε ἔφθασαν ἕως εἰς
τὸν οὐρανόν.
|
6
Καὶ εἶπα: (Κύριε, αἰσθάνομαι αἰσχύνην
καὶ ἐντρέπομαι νὰ ὑψώσω, Θεέ
μου, τὸ πρόσωπόν μου πρὸς Σέ, διότι αἱ παρανομίαι
μας εἶναι πολλαὶ καὶ ἐκάλυψαν τὰ
κεφάλια μας. Τὰ σφάλματά μας εἶναι σωρὸς
μεγάλος, ποὺ φθάνει ἕως τὸν οὐρανόν.
|
7
Ἀπὸ ἡμερῶν πατέρων ἡμῶν
ἐσμεν ἐν πλημμελείᾳ μεγάλῃ
ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης·
καὶ ἐν ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν
παρεδόθημεν ἡμεῖς καὶ οἱ βασιλεῖς
ἡμῶν καὶ οἱ υἱοὶ ἡμῶν
ἐν χειρὶ βασιλέων τῶν ἐθνῶν
ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν αἰχμαλωσίᾳ
καὶ ἐν διαρπαγῇ καὶ ἐν αἰσχύνῃ
προσώπου ἡμῶν ὡς ἡ ἡμέρᾳ
αὕτη. |
7
Ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῶν πατέρων
μας μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς
εὑρισκόμεθα ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν
μεγάλης ἁμαρτίας. Διὰ τὰς ἁμαρτίας
μας δὲ αὐτὰς παρεδόθημεν ἡμεῖς
καὶ οἱ βασιλεῖς μας καὶ τὰ παιδιά
μας εἰς τὰ χέρια τῶν βασιλέων
διαφόρων ἐθνῶν, ἄλλοι μὲν διὰ
νὰ σφαγοῦν μὲ ρομφαίαν, ἄλλοι
διὰ νὰ ἀπαχθοῦν εἰς αἰχμαλωσίαν,
ἄλλοι διὰ νὰ γίνουν θύματα λεηλασιῶν
καὶ γενικῶς εἴμεθα ἐξευτελισμένοι
καὶ ἐξουθενωμένοι μέχρι τῆς
ἡμέρας αὐτῆς.
|
7
Ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῶν πατέρων
μας καὶ μέχρι σήμερα εἴμαστε βυθισμένοι εἰς
μεγάλην ἁμαρτίαν. Καὶ δι’ αὐτὰς ἀκριβῶς
τὰς παρανομίας μας ἔχομεν παραδοθῇ καὶ
ἐμεῖς καὶ οἱ βασιλεῖς μας καὶ
τὰ παιδιά μας εἰς τὰ χέρια τῶν
βασιλέων τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν,
μὲ ἀποτέλεσμα ἄλλοι νὰ σφαγοῦν
μὲ ρομφαίαν καὶ ἄλλοι νὰ αἰχμαλωτισθοῦν.
Δι’ αὐτὸ ἐπίσης ἐλεηλατήθησαν
ὅλα τὰ ἀγαθά μας καὶ εἴμαστε
ἐντροπιασμένοι μέχρι σήμερα.
|
8
Καὶ νῦν ἐπιεικεύσατο ἡμῖν
ὁ Θεὸς ἡμῶν τοῦ καταλιπεῖν
ἡμᾶς εἰς σωτηρίαν καὶ δοῦναι
ἡμῖν στήριγμα ἐν τόπῳ
ἁγιάσματος αὐτοῦ τοῦ φωτίσαι
ὀφθαλμοὺς ἡμῶν καὶ δοῦναι
ζωοποίησιν μικρὰν ἐν τῇ δουλείᾳ
ἡμῶν. |
8
Τώρα ὅμως σὺ ὁ Θεός μας, ἔδειξες
ἐπιείκειαν πρὸς ἡμᾶς καὶ
ηὐδόκησες νὰ διασωθῇ ἕνα ὑπόλοιπον
ἀπὸ τὸ ἔθνος μας, τὸ ὁποῖον
ἀφῆκες καὶ ἔδωσες εἰς ἡμᾶς
ὡς στήριγμα τῶ ἱερῶν τούτων
τόπων. Ὥστε σύ, ὁ Κύριος νὰ
φωτίσῃς τοὺς ὀφθαλμούς μας καὶ
νὰ δώσῃς μίαν ἀναζωογόνησιν
ἀπὸ τὴν δουλείαν, εἰς τὴν
ὁποίαν εὑρέθημεν.
|
8
Τώρα ὅμως Σύ, Κύριε, ὁ Θεὸς ἠμῶν,
ἔδειξες εὐσπλαγχνίαν καὶ ἐπιείκειαν
ἀπέναντί μας καὶ ἠθέλησες νὰ
σωθῇ ἕνα μέρος τοῦ Ἔθνους μας. Καὶ
μᾶς ἐβοήθησες νὰ ἔλθωμεν καὶ
νὰ σταθῶμεν ἀσφαλεῖς εἰς τὸν
ἅγιον τόπον τῆς λατρείας Σου. Ἐφώτισες
τὰ μάτια μας καὶ μᾶς ἐχάρισες
κάποιαν ἀναζωογόνησιν μέσα εἰς τὴν
σκλαβιάν μας. |
9
Ὅτι δοῦλοί ἐσμεν, καὶ ἐν
τῇ δουλείᾳ ἡμῶν οὐκ ἐγκατέλιπεν
ἡμᾶς Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν
καὶ ἔκλινεν ἐφ' ἡμᾶς ἔλεος
ἐνώπιον βασιλέων Περσῶν δοῦναι
ἡμῖν ζωοποίησιν τοῦ ὑψῶσαι
αὐτοὺς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ
ἡμῶν καὶ ἀναστῆσαι τὰ
ἔρημα αὐτῆς καὶ τοῦ δοῦναι
ἡμῖν φραγμὸν ἐν Ἰούδᾳ
καὶ Ἱερουσαλήμ.
|
9
Ἐγίναμεν δοῦλοι, ἀλλὰ Κύριος
ὁ Θεός μας δὲν μᾶς ἐγκατέλιπεν
εἰς τὴν δουλείαν αὐτήν, διότι
ἐνέβαλεν εἰς τὴν καρδίαν τῶν
βασιλέων τῶν Περσῶν εὐσπλαγχνίαν
πρὸς ἡμᾶς, ὥστε αὐτοὶ
νὰ μᾶς δώσουν κάποιον ἀναζωογόνησιν,
νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀνεγερθῇ
ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ μας,
νὰ κτισθοῦν αἱ ἐρημωθεῖσαι
περιοχαὶ τῆς χώρας μας καὶ νὰ
δοθῇ ἔτσι εἰς ἡμᾶς περιτειχισμένος
χῶρος εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ
εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
|
9
Διότι ἀκόμη εἴμαστε δοῦλοι. Ὁ
Κύριος ὅμως καὶ Θεός μας δὲν μᾶς
ἐγκατέλειψεν εἰς τὴν σκλαβιάν μας,
ἀλλ’ ἔστρεψεν Ἐκεῖνος τὴν εὐσπλαγχνικὴν
διάθεσιν τῶν βασιλέων τῆς Περσίας ὑπὲρ
ἡμῶν, ὥστε νὰ μᾶς ἐπιτρέψουν
νὰ ξαναζήσωμεν. Ὁ Κύριος ἐπίσης τοὺς
ἔδωσε τὴν διάθεσιν νὰ κτίσουν αὐτοὶ
τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ μας καὶ νὰ
ἀναστήσουν καὶ ὑψώσουν τὰ ἐρείπια
τῆς χώρας μας καὶ νὰ μᾶς δώσουν τόπον
καταφυγῆς καὶ προστασίας εἰς τὴν Ἰουδαίαν
καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ. |
10
Τί εἴπωμεν, ὁ Θεὸς ἡμῶν,
μετὰ τοῦτο; Ὅτι ἐγκατελίπομεν
ἐντολάς σου, |
10
Καὶ τώρα τί νὰ εἴπωμεν, ὦ
Θεέ μας, ἔπειτα ἀπὸ τὰς δωρεὰς
αὐτάς;
|
10
Τί νὰ ποῦμε μετὰ ἀπὸ ὅλα
αὐτά, Κύριε καὶ Θεέ μας; Διότι ἐμεῖς
εἴμαστε ἔνοχοι ἐνώπιόν Σου, ἐπειδὴ
ἐγκατελείψαμεν τὰς ἐντολάς Σου,
|
11
ἂς ἔδωκας ἡμῖν ἐν χειρὶ
δούλων σου τῶν προφητῶν λέγων·
ἡ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύεσθε
κληρονομῆσαι αὐτήν, γῆ μετακινουμένη
ἐστὶν ἐν μετακινήσει λαῶν τῶν
ἐθνῶν ἐν μακρύμμασιν αὐτῶν,
ὧν ἔπλησαν αὐτὴν ἀπὸ στόματος
ἐπὶ στόμα ἐν ἀκαθαρσίαις
αὐτῶν· |
11
Εἴμεθα κατεντροπιασμένοι ἐνώπιόν
σου, διότι ἡμεῖς ἐγκατελείψεμεν
τὰς ἐντολάς σου, τὰς ὁποίας
μᾶς ἔδωσες διὰ μέσου τῶν δούλων
σου τῶν προφητῶν λέγων· Ἡ γῆ,
εἰς τὴν ὁποίαν εἰσέρχεσθε
διὰ νὰ τὴν κληρονομήσετε, εἶναι
χώρα ἀναστατωμένη καὶ μολυσμένη
ἀπὸ τὰς μετακινήσεις διαφόρων
εἰδωλολατρικῶν θεῶν, μολυσμένη ἀπὸ
τὰς βδελυράς των πράξεις ποὺ ἀπομακρύνουν
ἀπὸ σὲ τὸν Θεόν· καὶ
αἱ ἀκάθαρτοι αὐταὶ πράξεις
ἐγέμισαν ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρον
ἕως τὸ ἄλλο τὴν χώραν μας.
|
11
τὰς ὁποίας μᾶς παρήγγειλες διὰ μέσου
τῶν δούλων Σου, τῶν Προφητῶν, ὅταν
μᾶς εἶπες: <Ἡ χώρα, εἰς τὴν
ὁποίαν εἰσέρχεσθε διὰ νὰ τὴν
κληρονομήσετε, εἶναι τόπος διελεύσεως πολλῶν λαῶν,
μολυσμένος ἀπὸ τὰς μετακινήσεις τῶν
εἰδωλολατρῶν αὐτῶν, ποὺ ἔχουν
μαζί των καὶ τὰ βδελυκτὰ εἰς
τὸν Κύριον εἴδωλά των, μὲ τὰ
ὁποῖα τὴν ἐγέμισαν, ὅπως καὶ
μὲ τὰς ἁμαρτίας των, ἀπὸ τὸ
ἕνα ἄκρον τῆς ἕως τὸ ἄλλο,
καὶ τὴν ἐμόλυναν μὲ τὰ
βδελύγματά των. |
12
καὶ νῦν τὰς θυγατέρας ὑμῶν
μὴ δότε τοῖς υἱοῖς αὐτῶν
καὶ ἀπὸ τῶν θυγατέρων αὐτῶν
μὴ λάβητε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν
καὶ οὐκ ἐκζητήσετε εἰρήνην
αὐτῶν καὶ ἀγαθὸν αὐτῶν
ἕως αἰῶνος, ὅπως ἐνισχύσητε
καὶ φάγητε τὰ ἀγαθὰ τῆς
γῆς καὶ κληροδοτήσητε τοῖς υἱοῖς
ὑμῶν ἕως αἰῶνος.
|
12
Δι' αὐτὸ μὴ δίδετε τὰς θυγατέρας
σας ὡς συζύγους εἰς τὰ παιδιὰ
αὐτῶν καὶ ἀπὸ τὰς θυγατέρας
αὐτῶν μὴ λαμβάνετε σεῖς συζύγους
διὰ τὰ παιδιά σας. Μὴ ἐπιζητήσετε
εἰρηνικὴν συμβίωσιν μὲ αὐτοὺς
καὶ κανέναι ἀγαθὸν μὴ ζητήσετε
ποτὲ ἀπὸ αὐτούς· καὶ
τοῦτο, διὰ νὰ μείνετε ἀμόλυντοι,
ὥστε νὰ ἐνισχυθῆτε ἀπὸ
τὸν Θεὸν καὶ νὰ φάγετε τὰ
ἀγαθὰ τῆς γῆς αὐτῆς καὶ
νὰ μεταδώσετε αὐτὰ ὡς κληρονομίαν
αἰώνιον εἰς τὰ παιδιά σας.
|
12
Προσέχετε λοιπὸν τώρα, ὥστε νὰ μὴ
δώσετε τὰς Θυγατέρας σας ὡς συζύγους εἰς
τοὺς υἱούς των καὶ νὰ μὴ
πάρετε διὰ τοὺς υἱούς σας συζύγους
ἀπὸ τὰς θυγατέρας των. Νὰ μὴ
ἐπιδιώξετε ἐπίσης νὰ ἔχετε εἰρηνικὰς
σχέσεις μαζί τῶν, οὔτε νὰ θελήσετέ
ποτὲ τὸ καλόν των. Ἐὰν ἐφαρμόσετε
τὸν λόγον μου, θὰ εἶσθε ἰσχυροὶ
καὶ θὰ ἀπολαύσετε τὰ ἀγαθὰ
τῆς γῆς καὶ θὰ τὰ ἀφήσετε
ὡς κληρονομίαν εἰς τὰ παιδιά σας αἰωνίως>.
|
13
Καὶ μετὰ πᾶν τὸ ἐρχόμενον
ἐφ' ἡμᾶς ἐν ποιήμασιν ἡμῶν
τοῖς πονηροῖς καὶ ἐν πλημμελείᾳ
ἡμῶν τῇ μεγάλῃ· ὅτι
οὐκ ἔστιν ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν,
ὅτι ἐκούφισας ἡμῶν τὰς
ἀνομίας, καὶ ἔδωκας ἡμῖν
σωτηρίαν· |
13
Παρ' ὅλα ὅμως τὰ δεινά, τὰ ὁποῖα
μᾶς εὑρῆκαν ἐξ αἰτίας
τῶν ἁμαρτωλῶν μας ἔργων καὶ
τῆς μεγάλης μας ἁμαρτίας τῆς
εἰδωλολατρείας, ἀναγνωρίζομεν καὶ
ὁμολογοῦμεν ὅτι δὲν ὑπάρχει
ἄλλος Θεὸς ἐλεήμων, ὅπως ὁ
Θεός μας. Διότι, Κύριε, σὺ μᾶς
συνεχώρησες τὰς ἀνομίας καὶ
μᾶς ἔδωσες ἄνεσιν καὶ σωτηρίαν.
|
13
Ὅμως, μολονότι μᾶς εὑρῆκαν ὅλαι
αὐταὶ αἱ συμφοραὶ ἐξ αἰτίας
τῶν πονηρῶν ἔργων μας καὶ τῆς
μεγάλης παρανομίας μας, βλέπομεν καὶ ὁμολογοῦμεν.
Κύριε, ὅτι κανεὶς ἄλλος δὲν εἶναι
τόσον εὔσπλαγχνος ὅσον Σύ, ὁ Θεός
μας, διότι ἐλάφρυνες τὸ βάρος τῶν
ἀνομιῶν μας. Τὰς συνεχώρησες καὶ μᾶς
ἔσωσες. |
14
ὅτι ἐπεστρέψαμεν διασκεδάσαι ἐντολάς
σου καὶ ἐπιγαμβρεῦσαι τοῖς λαοῖς
τῶν γαιῶν· μὴ παροξυνθῇς ἐν
ἡμῖν ἕως συντελείας, τοῦ μὴ
εἶναι ἐγκατάλειμμα καὶ διασῳζόμενον.
|
14
Ἡμεῖς ἐγυρίσαμεν ἀπὸ τὴν
αἰχμαλωσίαν καὶ κατεπατήσαμεν τὰς
ἐντολάς σου, διότι ἤλθομεν εἰς
γάμου κοινωνίαν μὲ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς
λαοὺς τῶν περιοχῶν αὐτῶν. Ἀλλὰ
σὲ παρακαλοῦμεν μὴ ὀργισθῇς
ἐναντίον μας, μὴ ἀποστείλῃς
ὄλεθρον καὶ ἀφανισμὸν ἐναντίον
μας, ὥστε νὰ μὴ ἀπολειφθῇ καὶ
διασωθῇ κάποιο ὑπόλοιπον ἀπὸ
τὸ ἔθνος μας.
|
14
Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἐφύγαμεν μακριά
Σου μὲ τὸ νὰ μὴ ὑπολογίσωμεν
τὰς ἐντολάς Σου καὶ νὰ συνάψωμεν γάμους
μὲ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς
τῶν χωρῶν αὐτῶν. Μὴ ὀργισθῇς,
Κύριε, ἐναντίον μας διὰ τὴν παρανομίαν μας
αὐτὴν αἰωνίως, ὥστε νὰ μὴ
διὰ σωθῇ κανεὶς ἀπὸ ἡμᾶς.
|
15
Κύριε ὁ Θεός Ἰσραήλ, δίκαιος
σύ, ὅτι κατελείφθημεν διασῳζόμενοι
ὡς ἡ ἡμέρᾳ αὕτη. Ἰδοὺ
ἡμεῖς ἐναντίον σου ἐν πλημμελείαις
ἡμῶν, ὅτι οὐκ ἔστι στῆναι
ἐνώπιόν σου ἐπὶ τούτῳ.
|
15
Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ,
εἶσαι δίκαιος, διότι ἐπέτρεψες
καὶ ἀπεμείναμεν ἐν τῇ ζωῇ
διασωθέντες ἡμεῖς, ὑπόλοιπον
ἀπὸ τὸ ἔθνος μας, ὅπως μαρτυρεῖ
ἡ ἡμέρα ἡ σημερινή. Ἰδοὺ
ἡμεῖς, οἱ βαρυνόμενοι μὲ τὰς
ἁμαρτίας μας, εὑρισκόμεθα ἐνώπιόν
σου καὶ δὲν ἔχομεν τὸ θάρρος,
καὶ δὲν μᾶς εἶναι δυνατὸν ἐξ
αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας νὰ
σταθῶμεν ἐμπρὸς εἰς σέ>.
|
15
Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, εἶσαι
δίκαιος, διότι μᾶς ἐτιμώρησες μέν, ἀλλ’
ἐπέτρεψες νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ ἐπανέλθωμεν
σῶοι εἰς τὴν Πατρίδα μας, αὐτοὶ
ἔστω ποὺ εἴμαστε ἐδῶ κατὰ
τὴν ἡμέραν αὐτήν. Ἀλλὰ καὶ
ἐμεῖς τώρα εἴμαστε ἐμπρός Σου φορτωμένοι
τὰ ἁμαρτήματά μας. Αἰσθανόμαστε δὲ
ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σταθῇ
κανεὶς ἔνοχος τέτοιων ἁμαρτιῶν ἐνώπιόν
Σου>. |