΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ὰν ἐξαποστείλῃ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἀπέλθῃ ἀπ' αὐτοῦ καὶ γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ, μὴ ἀνακάμτουσα ἀνακάμψει πρὸς αὐτὸν ἔτι; Οὐ μιαινομένη μιανθήσεται ἡ γυνὴ ἐκείνη; Καὶ σὺ ἐξεπόρνευσας ἐν ποιμέσι πολλοῖς· καὶ ἀνέκαμπτες πρός με; Λέγει Κύριος.
2 Ἆρον τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς εὐθεῖαν καὶ ἰδέ· πῶς οὐχὶ ἐξεφύρθης; Ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς ἐκάθισας αὐτοῖς ὡσεὶ κορώνη ἐρημουμένη καὶ ἐμίανας τὴν γῆν ἐν τοῖς πορνείαις σου καὶ ἐν ταῖς κακίαις σου.
3 Καὶ ἔσχες ποιμένας πολλοὺς εἰς πρόσκομμα σεαυτῇ· ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι, ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας.
4 Οὐχ ὡς οἶκόν με ἐκάλεσας καὶ πατέρα καὶ ἀρχηγὸν τῆς παρθενίας σου;
5 Μὴ διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἢ φυλαχθήσεται εἰς νῖκος; Ἰδοὺ ἐλάλησας καὶ ἐποίησας τὰ πονηρὰ ταῦτα καὶ ἠδυνάσθης.
6 Καὶ εἶπε Κύριος πρός με ἐν ταῖς ἡμέραις Ἰωσίου τοῦ βασιλέως· εἶδες ἃ ἐποίησέ μοι ἡ κατοικία τοῦ Ἰσραήλ; Ἐπορεύθησαν ἐπὶ πᾶν ὅρος ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους, καὶ ἐπόρνευσαν ἐκεῖ.
7 Καὶ εἶπα μετὰ τὸ πορνεῦσαι αὐτὴν ταῦτα πάντα· πρός με ἀνάστρεψον, καὶ οὐκ ἀνέστρεψε· καὶ εἶδε τὴν ἀσυνθεσίαν αὐτῆς ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα.
8 Καὶ εἶδον διότι περὶ πάντων ὧν κατελήφθη, ἐν οἷς ἐμοιχᾶτο ἡ κατοικία Ἰσραήλ, καὶ ἐξαπέστειλα αὐτὴν καὶ ἔδωκα αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς· καὶ οὐκ ἐφοβήθη ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐπόρνευσε καὶ αὐτή.
9 Καὶ ἐγένετο εἰς οὐθὲν ἡ πορνεία αὐτῆς, καὶ ἐμοίχευσε τὸ ξύλον καὶ τὸν λίθον.
10 Καὶ ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη πρός με ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα ἐξ ὅλης τῆς καρδίας αὐτῆς, ἀλλ' ἐπὶ ψεύδει.
11 Καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἐδικαίωσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ Ἰσραήλ ἀπὸ τῆς ἀσυνθέτου Ἰούδα.
12 Πορεύου καὶ ἀνάγνωθι τοὺς λόγους τούτους πρὸς βορρᾶν καὶ ἐρεῖς· ἐπιστράφηθι πρός με, ἡ κατοικία τοῦ Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, καὶ οὐ στηριῶ τὸ πρόσωπόν μου ἐφ' ὑμᾶς· ὅτι ἐλεήμων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καὶ οὐ μηνιῶ ὑμῖν εἰς τὸν αἰῶνα.
13 Πλήν, γνῶθι τὴν ἀδικίαν σου, ὅτι εἰς Κύριον τὸν Θεόν σου ἠσέβησας καὶ διέχεας τὰς ὁδούς σου εἰς ἀλλοτρίους ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους, τῆς δὲ φωνῆς μου οὐχ ὑπήκουσας, λέγει Κύριος.
14 Ἐπιστράφητε, υἱοὶ ἀφεστηκότες, λέγει Κύριος, διότι ἐγὼ κατακυριεύσω ὑμῶν καὶ λήψομαι ὑμᾶς ἕνα ἐκ πόλεως καὶ δύο ἐκ πατριᾶς καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς Σιὼν
15 καὶ δώσω ὑμῖν ποιμένας κατὰ τὴν καρδίαν μου, καὶ ποιμανοῦσιν ὑμᾶς ποιμαίνοντες μετ' ἐπιστήμης.
16 Καὶ ἔσται ἐὰν πληθυνθῆτε καὶ αὐξηθῆτε ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει Κύριος, ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, οὐκ ἐροῦσιν ἔτι· κιβωτὸς διαθήκης ἁγίου Ἰσραήλ, οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν, οὐκ ὀνομασθήσεται οὐδὲ ἐπισκεφθήσεται καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι.
17 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καλέσουσι τὴν Ἰερουσαλὴμ θρόνον Κυρίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ ἔθνη εἰς αὐτὴν καὶ οὐ πορεύσονται ἔτι ὀπίσω τῶν ἐνθυμημάτων τῆς καρδίας αὐτῶν τῆς πονηράς.
18 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις συνελεύσονται ὁ οἶκος Ἰούδα ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἥξουσιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀπὸ γῆς βορρᾶ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν χωρῶν ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν κατεκληρονόμησα τοὺς πατέρας αὐτῶν.
19 Καὶ ἐγὼ εἶπα· γένοιτο Κύριε· ὅτι τάξω σὲ εἰς τέκνα καὶ δώσω σοι γῆν ἐκλεκτήν, κληρονομίαν Θεοῦ παντοκράτορος ἐθνῶν, καὶ εἶπα· πατέρα καλέσετέ με καὶ ἀπ' ἐμοῦ οὐκ ἀποστραφήσεσθε.
20 Πλὴν ὡς ἀθετεῖ γυνὴ εἰς τὸν συνόντα αὐτῇ, οὕτως ἠθέτησεν εἰς ἐμὲ ὁ οἶκος Ἰσραήλ, λέγει Κύριος.
21 Φωνὴ ἐκ χειλέων ἠκούσθη κλαυθμοῦ καὶ δεήσεως υἱῶν Ἰσραήλ, ὅτι ἠδίκησαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, ἐπελάθοντο Θεοῦ ἁγίου αὐτῶν.
22 Ἐπιστράφητε υἱοί, ἐπιστρέφοντες, καὶ ἰάσομαι τὰ συντρίμματα ὑμῶν, ἰδοὺ δοῦλοι ἡμεῖς ἐσόμεθά σοι, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶ.
23 Ὄντως εἰς ψεῦδος ἦσαν οἱ βουνοὶ καὶ ἡ δύναμις τῶν ὀρέων, πλὴν διὰ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν ἡ σωτηρία τοῦ Ἰσραήλ.
24 Ἡ δὲ αἰσχύνη κατηνάλωσε τοὺς μόχθους τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπὸ νεότητος ἡμῶν, τὰ πρόβατα αὐτῶν καὶ τοὺς μόσχους αὐτῶν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν.
25 Ἐκοιμηθήμεν ἐν τῇ αἰσχύνῃ ἡμῶν, καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς ἡ ἀτιμία ἡμῶν, διότι ἔναντι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμάρτομεν ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ἀπὸ νεότητος ἡμῶν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ οὒχ ὑπηκούσαμεν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὰν ἕνας ἀνὴρ δώσῃ διαζύγιον εἰς τὴν γυναῖκα του καὶ τὴν ἀποπέμψῃ ἀπὸ τὸν οἶκον του, ἐκείνη δὲ φύγῃ καὶ ἔλθῃ εἰς γάμο κοινωνίαν με ἄλλον ἄνδρα μήπως ἠμπορεῖ αὐτὴ νὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν σύζυγόν της; Δὲν θεωρεῖται ἡ γυνὴ ἐκείνη νομικῶς μολυσμένη, ἀκάθαρτος; Πῶς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν πρῶτον αὐτῆς σύζυγον; Καὶ σὺ Ἱερουσαλήμ, ἐπόρνευσες πνευματικῶς, διότι συνεδέθης καὶ παρεδόθης εἰς πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ὡς πρὸς ποιμένας σου. Καὶ σὺ παρ' ὅλον τοῦτο θὰ εἶχες τὴν τόλμην νὰ ἐπανέλθῃς πρὸς ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος.
2 Σήκωσε τὰ μάτια σου, κύτταξε κατ' εὐθεῖαν μακρὰν ἔμπροσθέν σου. Πῶς εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ μὴ ἔχῃς μολυνθῆ συμφυρθεῖσα μὲ τὴν φαυλότητα τῆς εἰδωλολατρείας; Ὡσὰν ἐγκαταλελειμμένη καὶ ἔρημος κουρούνα ἐκάθισες καὶ σὺ εἰς τοὺς δρόμους τῆς εἰδωλολατρείας ἀναμένουσα ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ ἐμολύνεσο. Καὶ ἔτσι μὲ τὴν πνευτικὴν πορνείαν τῆς εἰδωλολατρείας σου καὶ τὰς ἄλλας κακίας σου ἐμόλυνες τὴν χώραν σου.
3 Ἀπέκτησες πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ὡς ποιμένας σου, πρόσκομμα καὶ ἐμπόδιον εἰς τὴν ζωήν σου. Τὸ πρόσωπόν σου ἔγινεν ἀναιδὲς ὡσὰν τῆς πόρνης. Μὲ ἀναισχυντίαν ἀπηυθύνεσο πρὸς ὅλους.
4 Δὲν ἀνεγνώρισες καὶ δὲν ὠνόμασες τὸν ναόν μου, τὸν εὐρισκόμενον εἰς τὴν πόλιν σου, ὡς οἶκον μου, καὶ ἐμὲ ὡς πατέρα σου, ὡς ἀρχηγόν σου ἀπὸ τῆς νεανικῆς σου ἡλικίας;
5 Εἶπες ἀπὸ μέσα σου: Θὰ παραμείνῃ πάντοτε ὠργισμένος ὁ Κύριος, θὰ κρατῇ διαρκῶς τὸν θυμόν του; Ἰδού, τί ἐλάλησες καὶ ὅμως διέπραξες ὅλα αὐτὰ τὰ πονηρά. Ἐπεδόθης μὲ ἐπιμονὴν εἰς αὐτά.
6 Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλέως Ἰωσίου ὁ Κύριος μου εἶπε: Εἶδες τί μοῦ ἔκαμεν ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός; Μετέβησαν εἰς κάθε ὅρος ὑψηλόν, ὅπου ὑπάρχουν τὰ εἴδωλα καὶ κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον, καὶ ἐκεῖ παρεδόθησαν εἰς τὴν πορνείαν, ὅπως οἱ εἰδωλολάτραι.
7 Παρ' ὅλον τοῦτο ἐγώ, ἔπειτα ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρείαν των καὶ τὴν ἐκτροπὴν εἰς τὴν πορνείαν, εἶπα πρὸς αὐτούς: Ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ πρὸς ἐμὲ καὶ δὲν ἐπέστρεψαν. Τὴν ἐκ μέρους τοῦ Ἰσραὴλ καταπάτησιν αὐτὴν τοῦ Νόμου καὶ τῶν διαθηκῶν τὴν εἶδεν ἡ ἐπίσης παράνομος ἀδελφὴ τῆς φυλὴ Ἰούδα.
8 Ἐπειδὴ ἐγὼ εἶδα ὅλα ἐκεῖνα, εἰς τὰ ὁποῖα εἶχε παρασυρθῆ καὶ ὑπὸ τῶν ὁποίων εἶχε κυριευθῇ ἡ φυλὴ τοῦ Ἰσραήλ, τὴν εἰδωλολατρικὴν αὐτῆς μοιχείαν, διὰ τοῦτο τὴν ἀπέστειλα εἰς αἰχμαλωσίαν. Παρέδωσα εἰς τὰ χέρια της ὡς πρὸς γυναῖκα ἀποπεμπομένην ἔγγραφον διαζυγίου. Ἂν καὶ τὰ εἶδεν αὐτὰ ἡ παράνομος φυλὴ Ἰούδα, δὲν ἐφοβήθη, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἐβάδισε πρὸς τὸν ἴδιον εἰδωλολατρικὸν δρόμον καὶ ἐξεπόρνευσεν εἰδωλολατρικῶς.
9 Οὔτε τὴν παραμικρὰν σημασίαν ἔδωσεν εἰς τὴν πορνείαν της καὶ ἐμοίχευσε τὴν πνευματικὴν πορνείαν μὲ τὰ ξύλινα καὶ τὰ πέτρινα εἴδωλα.
10 Παρ' ὅλας δὲ τὰς τιμωρίας ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἡ παράνομος ἀδελφή του, τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα, δὲν ἐπέστρεψε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας της, ἄλλα μόνον ἐξωτερικῶς καὶ ὑποκριτικῶς.
11 Τότε, λέγει ὁ προφήτης, εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ ἠμπορεῖ νὰ προβάλῃ δικαιολογίαν πλέον πρὸς ἐμέ, συγκρίνον ἑαυτό, πρὸς ὅσα ἔκαμε τὸ περισσότερον ἄπιστον εἰς ἐμὲ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.
12 Πήγαινε καὶ ἀνάγνωσε τοὺς λόγους μου αὐτοὺς πρὸς βορρᾶν καὶ εἶπε: Ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμέ, λαὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου, λέγει ὁ Κύριος. Δὲν θὰ στρέψω ὠργισμένον ἐναντίον σας τὸ πρόσωπόν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἐλεήμων, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ μείνω διὰ παντὸς ὠργισμένος ἐναντίον σας.
13 Πλήν, ἀναγνωρίσατε καὶ συναισθανθῆτε τὴν παρανομίαν σας, διότι ἐδείξατε ἀσέβειαν εἰς αὐτὸν τὸν Κύριον καὶ Θεόν σας, ἐξεχύσατε καὶ ἐξεδαπανήσατε τὴν ζωήν σας εἰς ξένους εἰδωλικοὺς θεοὺς καὶ ἐλατρεύσατε αὐτοὺς κάτω ἀπὸ κάθε εὐσκιόφυλλον δένδρον. Δὲν ὑπηκούσατε δὲ εἰς τὴν ἰδικήν μου φωνήν, λέγει ὁ Κύριος.
14 Ἐπιστρέψατε, λοιπόν, σεῖς, οἱ υἱοὶ τῆς ἀποστασίας, λέγει ὁ Κύριος, διότι ἐγὼ θὰ γίνω καὶ πάλιν ὁ Κύριός σας καὶ ἐξουσιαστής σας. Θὰ σᾶς πάρω ἕνα ἀπὸ κάθε πόλιν καὶ δύο ἀπὸ κάθε πατριὰν καὶ θὰ σᾶς εἰσαγάγω εἰς τὴν Σιών.
15 Θὰ σᾶς δώσω ποιμένας καλοὺς σύμφωνα μὲ τὴν καρδίαν μου, οἱ ὁποῖοι θὰ σᾶς ποιμαίνουν μὲ γνῶσιν καὶ σύνεσιν.
16 Ὅταν δὲ πληθυνθῆτε καὶ αὐξηθῆτε κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας εἰς τὴν γῆν, λέγει ὁ Κύριος, δὲν θὰ λέγουν πλέον οἱ ἄνθρωποι <ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ>, οὔτε θὰ τὴν σκεφθοῦν εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν, οὔτε θὰ ἀναφέρουν τὸ ὄνομά της, οὔτε θὰ μεταβαίνουν εἰς ἐπίσκεψιν αὐτῆς, οὔτε θὰ κατασκευάσουν ἄλλην τινὰ ὁμοίαν πρὸς αὐτήν.
17 Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, κατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην περίοδον, θὰ ἀναγνωρίσουν καὶ θὰ ὀνομάσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν Ἱερουσαλὴμ θρόνον Κυρίου καὶ θὰ συγκεντρωθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη εἰς αὐτὴν καὶ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν πλέον τὰς ἐνθυμήσεις καὶ ἐπιθυμίας τῆς πονηρᾶς των καρδίας.
18 Κατὰ τὰς εὐλογημένας ἐκείνας ἡμέρας θὰ συγκεντρωθοῦν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ θὰ ἐνωθοῦν μεταξύ των ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ αἱ ἄλλαι φυλαὶ τοῦ Ἰσραήλ. Θὰ ἔλθουν εἰς τὸ αὐτὸ μέρος ἀπὸ τὸν βορρᾶν καὶ ἀπὸ ὅλας τὰς χώρας τῆς οἰκουμένης, εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ἔδωκα ὡς κληρονομίαν εἰς τοὺς προγόνους των.
19 Καὶ ἐγὼ ὁ προφήτης, γεμᾶτος χαράν, εἶπα: Εἴθε, Κύριε, νὰ πραγματοποιηθῇ αὐτό. Ὁ δὲ Κύριος ἀπήντησε: Ναί, ἔχω ὁρίσει σᾶς ὡς τέκνα μου καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν χώραν τὴν ἐκλεκτὴν, κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ παντοκράτορος ὅλων τῶν ἐθνῶν. Καὶ εἶπα πρὸς σᾶς: Ἀσφαλῶς θὰ μὲ ἀναγνωρίσετε καὶ θὰ μὲ καλέσετε Πατέρα σας καὶ δὲν θὰ μακρυνθῆτε πλέον ἀπὸ ἐμέ.
20 Δυστυχῶς ὅμως, ὅπως μία γυναῖκα φαίνεται ἄπιστος εἰς τὸν ἄνδρα της, κατὰ παρόμοιον τρόπον ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐδείχθη ἄπιστος πρὸς ἐμέ, λέγει ὁ Κύριος.
21 Ἀλλὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ χείλη των καὶ ἠκούσθη φωνὴ μετανοίας τῶν Ἰσραηλιτῶν μετὰ κλαυθμῶν καὶ δεήσεων, ὅτι ἐδείχθησαν ἄδικοι εἰς τὴν ζωήν των, ἐλησμόνησαν τὸν ἅγιον Θεόν των.
22 Ἐπιστρέψατε, παιδιά μου, ἐπιστρέψατε ἐν μετάνοια καὶ ἐγὼ θὰ θεραπεύσω τὰ συντρίμματά σας. Καὶ ἐκεῖνοι ἀπήντησαν: Ἰδού, εἴμεθα ἡμεῖς δοῦλοι σου, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος μας καὶ ὁ Θεός μας.
23 Ἀναγνωρίζομεν, ὅτι πράγματι ψευδεῖς ἦσαν οἱ εἰδωλολατρικοὶ τόποι τῶν βουνῶν, ματαία καὶ ἀνύπαρκτος ἡ δύναμις τῶν εἰδώλων ποὺ ἐλατρεύοντο εἰς τὰ βουνά. Μόνον διὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας θὰ ἔλθῃ ἡ σωτηρία εἰς τὸν ἰσραηλιτικόν λαόν.
24 Ἡ αἰσχύνη, εἰς τὴν ὁποίαν ὁδηγοῦν τὰ εἴδωλα, κατέφαγε καὶ κατεδαπάνησε τοὺς κόπους τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπὸ τὴν νεότητά μας· τὰ πρόβατά των, τοὺς μόσχους των, τοὺς υἱούς των καὶ τὰς θυγατέρας των.
25 Ἐπέσαμεν κάτω εἰς τὴν γῆν κατεντροπιασμένοι διὰ τὰ σφάλματά μας. Μᾶς κατέκλυσεν ἡ καταισχύνῃ μας, διότι ἡμαρτήσαμεν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας. Ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ἀπὸ τῆς νεαρᾶς μας ἡλικίας μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὰν ἕνας ἄνδρας δώσῃ διαζύγιον εἰς τὴν σύζυγόν του καὶ τὴν ἀποπέμψῃ, ἐκείνη δέ, ἀφοῦ φύγῃ καὶ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ αὐτόν, ὑπανδρευθῇ ἄλλον ἄνδρα, μήπως ἔχει τὸ δικαίωμα ἀπὸ τὸν Νόμον νὰ ἐπιστρέψῃ πάλιν πρὸς τὸν πρῶτον της ἄνδρα; Δὲν θεωρεῖται ἡ γυναῖκα αὐτή, ἐφ' ὅσον ἦλθεν εἰς γαμικὴν σχέσιν μὲ τὸν δεύτερον σύζυγόν της, νομικῶς μολυσμένη καὶ ἀκάθαρτη καὶ ἄρα ἀπαγορεύεται νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ νὰ ὑπανδρευθῇ πάλιν τὸν πρῶτον σύζυγόν της; <Ἀσφαλῶς, ναί>. Καὶ σύ, Ἱερουσαλήμ, ἐνῷ ὑπανδρεύθης <πνευματικῶς> τὸν ἕνα καὶ μόνον ἀληθινὸν Θεόν, ἐπόρνευσες πνευματικῶς, διότι συνεδέθης καὶ συνέζησες μὲ πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ἐδέχθης ὡς ποιμένας σου. Καὶ μετὰ τὴν ἑκουσίαν αὐτὴν πνευματικὴν πορνείαν διεκδικεῖς τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιστρέψῃς εἰς Ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος.
2 Σήκωσε τὰ μάτια σου καὶ κύτταξε κατ' εὐθεῖαν μακριά <κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Ὑψηλά>. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἐμολύνθης καὶ νὰ μὴ ἐζυμώθης κυριολεκτικὰ μὲ τὴν σιχαμερὴν εἰδωλολατρίαν; Εἰς τοὺς ἐρήμους δρόμους τῆς εἰδωλολατρίας ἐκάθισες καὶ ἐπερίμενες ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ ἐμολύνεσο· ἐκάθισες ὅπως ἡ ἔρημη καὶ ἀπομονωμένη κουρούνα καὶ ἐμόλυνες τὴν χώραν σου μὲ τὶς πνευματικὲς πορνεῖες τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τὶς βδελυκτὲς κακίες σου.
3 Καὶ ἀπέκτησες πολλοὺς πνευματικοὺς ποιμένας, τοὺς εἰοωλολατρικοὺς θεούς· ἔτσι δὲ ἔβλαψες τὸν ἑαυτόν σου, διότι ὑπέφερες δεινά, ἀφοῦ αὐτοὶ ἔγιναν πρόσκομμα καὶ ἐμπόδιον εἰς τὴν ζωήν σου. Ἀπέκτησες καὶ διατηρεῖς ἀδιάντροπον καὶ θρασὺ πρόσωπον πόρνης· ἔγινες ὅλως διόλου ἀναίσχυντη, ἔχασες κάθε ἐντροπὴν πρὸς ὅλους.
4 Σὺ δὲν μὲ ἀνεγνώρισες ὡς οἶκον καταφυγῆς καὶ φρούριον ἀσφαλείας <κατ' ἄλλους: Σὺ δὲν ἀνεγνώρισες τὸν Ναὸν ὡς κατοικητήριόν μου> καὶ ὡς πατέρα καὶ κηδεμόνα σου καὶ ὡς ἀρχηγὸν ἀπὸ τὰ νεανικά σου χρόνια;
5 Καυχώμενοι δὲ ὅτι μὲ ἔχετε πνευματικὸν πατέρα καὶ κηδεμόνα, ἐσκεφθήκατε καὶ εἴπατε: <Μήπως ὁ Θεὸς θὰ παραμείνῃ ὠργισμένος αἰωνίως ἢ θὰ διατηρῇ συνεχῶς τὴν ὀργήν του μέχρι τέλους;> <Κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Μήπως νομίζεις ὅτι τὸ ψεῦδος σου καὶ τῶν λόγων ἡ χλεύη θὰ διαμείνουν αἰωνίως; Ἢ νομίζεις ὅτι δι' αὐτῶν θὰ ἐπικρατήσῃς καὶ θὰ νικήσῃς;> Ἰδού, τί εἶπες καὶ ἠσύχασες καὶ διὰ τοῦτο ἔπραξες ὅλα τὰ πονηρὰ καὶ σιχαμερὰ ἔργα καὶ ἐπέμεινες εἰς τὴν ἀναισχυντίαν καὶ εἰδωλολατρίαν>.
6 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμὲ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλιᾶ Ἰωσία: <Ἔμαθες τί ἔκαμαν εἰς Ἐμὲ τὸ πλῆθος τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Μετέβησαν εἰς κάθε ὑψηλὸν βουνὸν καὶ κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον καὶ ἐκεῖ παρεδόθησαν εἰς τὴν εἰδωλολατρικὴν πορνείαν.
7 Καὶ μετὰ τὴν εἰδιολολατρικήν των πορνείαν εἶπα εἰς αὐτοὺς ὅλα αὐτά: <Γυρίστε πίσω μὲ συντριβὴν καὶ μετάνοιαν πρὸς Ἐμέ>. Καὶ δὲν ἐπέστρεψαν. Καὶ τὴν ἑκουσίαν αὐτὴν παράβασιν τῆς μὲ τὸν Ἰσραὴλ διαθήκης τοῦ Θεοῦ καὶ γενικῶς τοῦ Νόμου τὴν εἶδεν ἡ ἐπίσης παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα.
8 Ἐπειδὴ δὲ Ἐγὼ εἶδα ὅλα ἐκεῖνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρεσύρθη καὶ ἐκυριαρχεῖτο τὸ πλῆθος τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ μὲ τὰ ὁποῖα διέπραττε τὴν εἰδωλολατρικὴν μοιχείαν, τὸν ἀπέστειλα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν· καὶ ἔδωκα εἰς τὰ χέρια τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔγγραφον διαζύγιον, ὅπως ὁ ἄνδρας ποὺ χωρίζεται ἀπὸ τὴν γνναῖκα του καὶ τὴν ἀποπέμπει. Καὶ ἐνῷ, ἡ παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα εἶδεν ὅλα αὐτά, δὲν ἐφοβήθη καὶ δὲν ἀνεχαιτίσθη εἰς τὸ νὰ μιμηθῇ τὸν Ἰσραήλ, ἀλλ' ἀκολούθησε τὰ ἴχνη ἐκείνου· ἐβάδισε καὶ αὐτὴ τὸν ἴδιον παράνομον εἰδωλολατρικὸν δρόμον καὶ παρεδόθη καὶ αὐτὴ εἰς τὴν εἰδωλολατρικὴν πορνείαν.
9 Καὶ τὸ χειρότερον ἦταν ὅτι καθόλου δὲν ἐθεωροῦσε τὴν βδελυκτὴν εἰδωλολατρίαν ὡς παρανομίαν, καὶ συνέχιζε τὴν εἰδωλολατρικήν της μοιχείαν μὲ τὸ νὰ λατρεύῃ τὰ ξόανα <ξύλινα εἰδωλικὰ ἀγάλματα> καὶ τὰ πέτρινα εἴδωλα.
10 Καὶ τὸ χειρότερον ὅλων εἶναι τοῦτο: Παρ’ ὅλην τὴν πανωλεθρίαν, ποὺ ὑπέστη διὰ τὴν ἀσέβειάν του τὸ βόρειον βασίλειον τοῦ Ἰσραήλ, ἡ παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα δὲν ἐπέστρεψε πρὸς ἐμὲ μὲ ὅλην τὴν καρδιά της, ἀλλὰ μόνον ψευδῶς καὶ ὑποκριτικῶς>.
11 Τότε <λέγει ὁ προφήτης Ἱερεμίας> ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ: <Τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι μέχρις ἐνὸς σημείου δικαιολογημένον ἀπέναντί μου διὰ τὴν ἀποστασίαν του, συγκρινόμενον πρὸς τὴν σνμπεριφορὰν τῶν παρανόμων καὶ παραβατῶν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα· ἐπειδὴ ἡ φυλὴ αὐτή <τὸ νότιον βασίλειον>, ἐνῷ εἶχεν ἰδεῖ τὶς σνμφορὲς τοῦ βορείου βασιλείου, συνέχισε νὰ πράττῃ τὰ παράνομα ἔργα ποὺ ἐπροκάλεσαν τὰ φοβερὰ δεινὰ τοῦ Ἰσραήλ.
12 Πήγαινε, λοιπόν, <λέγει ὁ φιλάνθρωπος Κύριος εἰς τὸν Ἱερεμίαν> καὶ ἀνάγνωσε τοὺς λόγους μου τούτους πρὸς βορρᾶν καὶ εἰπέ: <Ἐπίστρεψε πρὸς Ἐμέ, πλῆθος τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ στρέψω πλέον σκνθρωπὸν καὶ σνωφρυωμένον τὸ πρόσωπόν μου ἐναντίον σας. Διότι Ἐγὼ εἶμαι συμπαθητικὸς καὶ εὔσπλαγχνος, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ εἶμαι ὠργισμένος οὔτε θὰ μνησικακῶ κατὰ τῶν παρεκτροπῶν σας αἰωνίως.
13 Πλὴν ὅμως ἀναγνωρίσατε, συναισθανθῆτε καὶ παραδεχθῆτε τὴν ἀδικίαν καὶ ἐνοχήν σας, διότι εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν σας ἐδείξατε ἀσέβιαν, καὶ μὲ τρόπον ὁρμητικὸν καὶ ἀκάθεκτον ἐσπαταλήσατε τὴν ζωήν σας εἰς ξενους εἰδωλολατρικοὺς θεούς <τοὺς δαίμονες>, τοὺς ὁποίους ἐλατρεύσατε κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον καὶ δὲν ὑπακούσατε εἰς τὴν ἰδικήν μου φωνήν <ποὺ ἔλεγε: Δὲν πρέπει νὰ ἔχῃς ἄλλους θεοὺς ἐκτὸς ἀπὸ Ἐμέ>, λέγει ὁ Κύριος>.
14 <Μετανοήσατε καὶ ἐπιστρέψατε, υἱοὶ ποὺ ἔχετε ἀποστατήσει, λέγει ὁ Κύριος, διότι Ἐγὼ θὰ γίνω πάλιν ὁ μόνος Κύριός σας καὶ θὰ σᾶς παραλάβω ἕνα ἀπὸ κάθε πόλιν καὶ δύο ἀπὸ κάθε φυλὴν καὶ θὰ σᾶς εἰσαγάγω εἰς τὴν Σιών·
15 καὶ θὰ σᾶς δώσω πνευματικοὺς ποιμένας, ὅπως τοὺς ποθεῖ ἡ καρδιά μου, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ σᾶς ποιμαίνουν μὲ σοφίαν καὶ διάκρισιν.
16 Καὶ θὰ συμβῇ τοῦτο: Ὅταν θὰ πληθυνθῆτε καὶ θὰ αὐξηθῆτε εἰς τὴν χώραν, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες κανεὶς ἀνθρωπος δὲν θὰ εἴπῃ πλέον: <Ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ!> Δὲν θὰ διανοηθοῦν πλέον τὴν Κιβωτόν, δὲν θὰ τὴν ἀναφέρουν κἀν ὡς ὄνομα, οὔτε θὰ μεταβαίνουν διὰ νὰ τὴν ἐπισκεφθοῦν, ἀλλ' οὔτε καὶ θὰ κατασκευάσουν πλέον ἄλλην Κιβωτόν, ὁμοίαν πρὸς αὐτήν.
17 Κατὰ δὲ τὶς εὐτυχισμένες καὶ εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσσίου καὶ κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην θὰ ὀνομάσουν καὶ θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ <Θρόνον τοῦ Κυρίου>. Θὰ συγκεντρωθοῦν δὲ εἰς αὐτήν, χάριν εὐσεβείας, ὅλα τὰ ἔθνη καὶ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν πλέον τὶς ἐπίμονες κλίσεις καὶ ἁμαρτωλὲς διαθέσεις τῆς πονηρὰς καρδίας των.
18 Κατὰ τὶς εὐτυχισμένες καὶ εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες θὰ συγκεντρωθοῦν, θὰ συνενωθοῦν μεταξύ των εἰς ἕνα λαόν, ὡσὰν μέλη τῆς ἰδίας οἰκογενείας, τὸ βασιλέων τοῦ Ἰούδα μὲ τὸ βασίλειον τὸν Ἰσραήλ, καὶ θὰ φθάσουν ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ βορειοανατολικὰ καὶ ἀνατολικὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες χῶρες τῆς οἰκουμένης εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ἔδωκα ὡς κληρονομίαν εἰς τοὺς προπάτορές των>.
19 Ὁ προφήτης Ἱερεμίας, γεμᾶτος χαρὰν δι' ὅσα ἔμελλε νὰ ἀπολαύσῃ εἰς τὸ μέλλον ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, συνεύχεται: <Ἐγὼ τότε εἶπα: Εἴθε, Κύριε, νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα αὐτά! <Ὁ Κύριος ἀπάντησε καὶ εἶπε:> <Ἰδού· σᾶς ἔχω καταστήσει τέκνα μου, σᾶς
υἱοθέτησα καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν ἐκλεκτὴν χώραν <τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας>, τὴν κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ παντοκράτορος ὅλων τῶν ἐθνῶν. Καὶ <Ἐγὼ ὁ Θεός> εἶπα πρὸς σᾶς: Θὰ μὲ ἀναγνωρίσετε καὶ θὰ μὲ ἀποκαλέσετε Πατέρα καὶ δὲν θὰ ἀπομακρυνθῆτε πλέον ἀπὸ Ἐμέ>.
20 <Δυστυχῶς ὅμως συνέβη τοῦτο: Ὅπως ἡ ἄπιστη γυναῖκα ἀπατᾷ, προδίδει καὶ ἐγκαταλείπει τὸν σύζυγόν της, ἔτσι ἀπάτησε, ἐπρόδωσε καὶ ἐγκατέλειψε καὶ Ἐμὲ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός>, λέγει ὁ Κύριος.
21 Ἀλλὰ <λέγει ὁ προφήτης Ἱερεμίας> ἀκούσθηκε φωνὴ μετανοίας ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Ἰσραηλιτῶν, φωνὴ ἀνάμεικτη μὲ κλαυθμὸν καὶ ἱκεσίαν, διότι ἐδείχθησαν ἀποστάται, παράνομοι καὶ ἄδικοι εἰς τὴν ζωήν των καὶ διότι ἐλησμόνησαν τὸν ἅγιον Θέον των.
22 <Ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ <λέγει ὁ Θεός>, ἄπιστοι καὶ ἀποστάται υἱοί, ἐπιστρέψατε καὶ Ἐγὼ θὰ συγχωρήσω τὴν ἀπιστίαν σας καὶ θὰ θεραπεύσω τὰ συντρίμματά σας>. Οἱ Ἰσραηλῖται ἀπαντοῦν: <Ἰδού, δοῦλοι σου εἴμεθα ἡμεῖς, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας.
23 Πράγματι! Ἡ πικρὴ πεῖρα μᾶς ἐδίδαξεν ὅτι οἰ ὑψηλοὶ εἰδωλολατρικοὶ τόποι καὶ ἡ δῆθεν δύναμις, ποὺ ἐνομίζαμε ὅτι ἀντλούσαμε ἀπὸ τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων, τὰ ὁποῖα εὑρίσκοντο εἰς τὰ βουνά, ἦσαν ψεύδη ἐπιζήμια καὶ ὀλέθρια. Μόνον διὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἠμῶν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔλθῃ ἡ σωτηρία τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
24 Ἡ δὲ ἐπαίσχυντος εἰδωλολατρία καὶ οἱ βδελυκτὲς θυσίες εἰς τὰ εἴδωλα <τοὺς δαίμονες> κατεβρόχθισαν ἄπληστα, ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἐμφανίσεως καὶ ὑπάρξεώς μας ὡς ἔθνους, τοὺς μόχθους τῶν προπατόρων μας· δηλαδὴ τὰ πρόβατά των καὶ τὰ μοσχάρια των, ἀλλὰ καὶ τοὺς υἱοὺς καὶ τὶς θυγατέρες των!
25 Ἐκοιμηθήκαμε κατὰ γῆς, βουτηγμένοι μέσα εἰς τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀσεβείας μας, καὶ μᾶς ἐσκέπασεν ἡ ὕβρις, τὸ αἶσχος καὶ ἡ ἀτίμωσις· διότι τόσον ἠμεῖς, ὅσον καὶ οἱ προπάτορές μας, ἁμαρτήσαμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἐμφανίσεως καὶ ὑπάρξεώς μας ὡς ἔθνους μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς· καὶ ἐνῷ ὑπακούσαμε μὲ τόσην θερμότητα εἰς τὰ εἴδωλα <τοὺς δαίμονες>, δὲν ὑπακούσομε εἰς τὴν στοργικὴν καὶ φιλάνθρωπον φωνὴν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ὰν ἐξαποστείλῃ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἀπέλθῃ ἀπ' αὐτοῦ καὶ γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ, μὴ ἀνακάμτουσα ἀνακάμψει πρὸς αὐτὸν ἔτι; Οὐ μιαινομένη μιανθήσεται ἡ γυνὴ ἐκείνη; Καὶ σὺ ἐξεπόρνευσας ἐν ποιμέσι πολλοῖς· καὶ ἀνέκαμπτες πρός με; Λέγει Κύριος.	ὰν ἕνας ἀνὴρ δώσῃ διαζύγιον εἰς τὴν γυναῖκα του καὶ τὴν ἀποπέμψῃ ἀπὸ τὸν οἶκον του, ἐκείνη δὲ φύγῃ καὶ ἔλθῃ εἰς γάμο κοινωνίαν με ἄλλον ἄνδρα μήπως ἠμπορεῖ αὐτὴ νὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν σύζυγόν της; Δὲν θεωρεῖται ἡ γυνὴ ἐκείνη νομικῶς μολυσμένη, ἀκάθαρτος; Πῶς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν πρῶτον αὐτῆς σύζυγον; Καὶ σὺ Ἱερουσαλήμ, ἐπόρνευσες πνευματικῶς, διότι συνεδέθης καὶ παρεδόθης εἰς πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ὡς πρὸς ποιμένας σου. Καὶ σὺ παρ' ὅλον τοῦτο θὰ εἶχες τὴν τόλμην νὰ ἐπανέλθῃς πρὸς ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος.	ὰν ἕνας ἄνδρας δώσῃ διαζύγιον εἰς τὴν σύζυγόν του καὶ τὴν ἀποπέμψῃ, ἐκείνη δέ, ἀφοῦ φύγῃ καὶ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ αὐτόν, ὑπανδρευθῇ ἄλλον ἄνδρα, μήπως ἔχει τὸ δικαίωμα ἀπὸ τὸν Νόμον νὰ ἐπιστρέψῃ πάλιν πρὸς τὸν πρῶτον της ἄνδρα; Δὲν θεωρεῖται ἡ γυναῖκα αὐτή, ἐφ' ὅσον ἦλθεν εἰς γαμικὴν σχέσιν μὲ τὸν δεύτερον σύζυγόν της, νομικῶς μολυσμένη καὶ ἀκάθαρτη καὶ ἄρα ἀπαγορεύεται νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ νὰ ὑπανδρευθῇ πάλιν τὸν πρῶτον σύζυγόν της; <Ἀσφαλῶς, ναί>. Καὶ σύ, Ἱερουσαλήμ, ἐνῷ ὑπανδρεύθης <πνευματικῶς> τὸν ἕνα καὶ μόνον ἀληθινὸν Θεόν, ἐπόρνευσες πνευματικῶς, διότι συνεδέθης καὶ συνέζησες μὲ πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ἐδέχθης ὡς ποιμένας σου. Καὶ μετὰ τὴν ἑκουσίαν αὐτὴν πνευματικὴν πορνείαν διεκδικεῖς τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιστρέψῃς εἰς Ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος.
2 Ἆρον τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς εὐθεῖαν καὶ ἰδέ· πῶς οὐχὶ ἐξεφύρθης; Ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς ἐκάθισας αὐτοῖς ὡσεὶ κορώνη ἐρημουμένη καὶ ἐμίανας τὴν γῆν ἐν τοῖς πορνείαις σου καὶ ἐν ταῖς κακίαις σου.	2 Σήκωσε τὰ μάτια σου, κύτταξε κατ' εὐθεῖαν μακρὰν ἔμπροσθέν σου. Πῶς εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ μὴ ἔχῃς μολυνθῆ συμφυρθεῖσα μὲ τὴν φαυλότητα τῆς εἰδωλολατρείας; Ὡσὰν ἐγκαταλελειμμένη καὶ ἔρημος κουρούνα ἐκάθισες καὶ σὺ εἰς τοὺς δρόμους τῆς εἰδωλολατρείας ἀναμένουσα ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ ἐμολύνεσο. Καὶ ἔτσι μὲ τὴν πνευτικὴν πορνείαν τῆς εἰδωλολατρείας σου καὶ τὰς ἄλλας κακίας σου ἐμόλυνες τὴν χώραν σου.	2 Σήκωσε τὰ μάτια σου καὶ κύτταξε κατ' εὐθεῖαν μακριά <κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Ὑψηλά>. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἐμολύνθης καὶ νὰ μὴ ἐζυμώθης κυριολεκτικὰ μὲ τὴν σιχαμερὴν εἰδωλολατρίαν; Εἰς τοὺς ἐρήμους δρόμους τῆς εἰδωλολατρίας ἐκάθισες καὶ ἐπερίμενες ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ ἐμολύνεσο· ἐκάθισες ὅπως ἡ ἔρημη καὶ ἀπομονωμένη κουρούνα καὶ ἐμόλυνες τὴν χώραν σου μὲ τὶς πνευματικὲς πορνεῖες τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τὶς βδελυκτὲς κακίες σου.
3 Καὶ ἔσχες ποιμένας πολλοὺς εἰς πρόσκομμα σεαυτῇ· ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι, ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας.	3 Ἀπέκτησες πολλοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ὡς ποιμένας σου, πρόσκομμα καὶ ἐμπόδιον εἰς τὴν ζωήν σου. Τὸ πρόσωπόν σου ἔγινεν ἀναιδὲς ὡσὰν τῆς πόρνης. Μὲ ἀναισχυντίαν ἀπηυθύνεσο πρὸς ὅλους.	3 Καὶ ἀπέκτησες πολλοὺς πνευματικοὺς ποιμένας, τοὺς εἰοωλολατρικοὺς θεούς· ἔτσι δὲ ἔβλαψες τὸν ἑαυτόν σου, διότι ὑπέφερες δεινά, ἀφοῦ αὐτοὶ ἔγιναν πρόσκομμα καὶ ἐμπόδιον εἰς τὴν ζωήν σου. Ἀπέκτησες καὶ διατηρεῖς ἀδιάντροπον καὶ θρασὺ πρόσωπον πόρνης· ἔγινες ὅλως διόλου ἀναίσχυντη, ἔχασες κάθε ἐντροπὴν πρὸς ὅλους.
4 Οὐχ ὡς οἶκόν με ἐκάλεσας καὶ πατέρα καὶ ἀρχηγὸν τῆς παρθενίας σου;	4 Δὲν ἀνεγνώρισες καὶ δὲν ὠνόμασες τὸν ναόν μου, τὸν εὐρισκόμενον εἰς τὴν πόλιν σου, ὡς οἶκον μου, καὶ ἐμὲ ὡς πατέρα σου, ὡς ἀρχηγόν σου ἀπὸ τῆς νεανικῆς σου ἡλικίας;	4 Σὺ δὲν μὲ ἀνεγνώρισες ὡς οἶκον καταφυγῆς καὶ φρούριον ἀσφαλείας <κατ' ἄλλους: Σὺ δὲν ἀνεγνώρισες τὸν Ναὸν ὡς κατοικητήριόν μου> καὶ ὡς πατέρα καὶ κηδεμόνα σου καὶ ὡς ἀρχηγὸν ἀπὸ τὰ νεανικά σου χρόνια;
5 Μὴ διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἢ φυλαχθήσεται εἰς νῖκος; Ἰδοὺ ἐλάλησας καὶ ἐποίησας τὰ πονηρὰ ταῦτα καὶ ἠδυνάσθης.	5 Εἶπες ἀπὸ μέσα σου: Θὰ παραμείνῃ πάντοτε ὠργισμένος ὁ Κύριος, θὰ κρατῇ διαρκῶς τὸν θυμόν του; Ἰδού, τί ἐλάλησες καὶ ὅμως διέπραξες ὅλα αὐτὰ τὰ πονηρά. Ἐπεδόθης μὲ ἐπιμονὴν εἰς αὐτά.	5 Καυχώμενοι δὲ ὅτι μὲ ἔχετε πνευματικὸν πατέρα καὶ κηδεμόνα, ἐσκεφθήκατε καὶ εἴπατε: <Μήπως ὁ Θεὸς θὰ παραμείνῃ ὠργισμένος αἰωνίως ἢ θὰ διατηρῇ συνεχῶς τὴν ὀργήν του μέχρι τέλους;> <Κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Μήπως νομίζεις ὅτι τὸ ψεῦδος σου καὶ τῶν λόγων ἡ χλεύη θὰ διαμείνουν αἰωνίως; Ἢ νομίζεις ὅτι δι' αὐτῶν θὰ ἐπικρατήσῃς καὶ θὰ νικήσῃς;> Ἰδού, τί εἶπες καὶ ἠσύχασες καὶ διὰ τοῦτο ἔπραξες ὅλα τὰ πονηρὰ καὶ σιχαμερὰ ἔργα καὶ ἐπέμεινες εἰς τὴν ἀναισχυντίαν καὶ εἰδωλολατρίαν>.
6 Καὶ εἶπε Κύριος πρός με ἐν ταῖς ἡμέραις Ἰωσίου τοῦ βασιλέως· εἶδες ἃ ἐποίησέ μοι ἡ κατοικία τοῦ Ἰσραήλ; Ἐπορεύθησαν ἐπὶ πᾶν ὅρος ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους, καὶ ἐπόρνευσαν ἐκεῖ.	6 Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλέως Ἰωσίου ὁ Κύριος μου εἶπε: Εἶδες τί μοῦ ἔκαμεν ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός; Μετέβησαν εἰς κάθε ὅρος ὑψηλόν, ὅπου ὑπάρχουν τὰ εἴδωλα καὶ κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον, καὶ ἐκεῖ παρεδόθησαν εἰς τὴν πορνείαν, ὅπως οἱ εἰδωλολάτραι.	6 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμὲ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλιᾶ Ἰωσία: <Ἔμαθες τί ἔκαμαν εἰς Ἐμὲ τὸ πλῆθος τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Μετέβησαν εἰς κάθε ὑψηλὸν βουνὸν καὶ κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον καὶ ἐκεῖ παρεδόθησαν εἰς τὴν εἰδωλολατρικὴν πορνείαν.
7 Καὶ εἶπα μετὰ τὸ πορνεῦσαι αὐτὴν ταῦτα πάντα· πρός με ἀνάστρεψον, καὶ οὐκ ἀνέστρεψε· καὶ εἶδε τὴν ἀσυνθεσίαν αὐτῆς ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα.	7 Παρ' ὅλον τοῦτο ἐγώ, ἔπειτα ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρείαν των καὶ τὴν ἐκτροπὴν εἰς τὴν πορνείαν, εἶπα πρὸς αὐτούς: Ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ πρὸς ἐμὲ καὶ δὲν ἐπέστρεψαν. Τὴν ἐκ μέρους τοῦ Ἰσραὴλ καταπάτησιν αὐτὴν τοῦ Νόμου καὶ τῶν διαθηκῶν τὴν εἶδεν ἡ ἐπίσης παράνομος ἀδελφὴ τῆς φυλὴ Ἰούδα.	7 Καὶ μετὰ τὴν εἰδιολολατρικήν των πορνείαν εἶπα εἰς αὐτοὺς ὅλα αὐτά: <Γυρίστε πίσω μὲ συντριβὴν καὶ μετάνοιαν πρὸς Ἐμέ>. Καὶ δὲν ἐπέστρεψαν. Καὶ τὴν ἑκουσίαν αὐτὴν παράβασιν τῆς μὲ τὸν Ἰσραὴλ διαθήκης τοῦ Θεοῦ καὶ γενικῶς τοῦ Νόμου τὴν εἶδεν ἡ ἐπίσης παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα.
8 Καὶ εἶδον διότι περὶ πάντων ὧν κατελήφθη, ἐν οἷς ἐμοιχᾶτο ἡ κατοικία Ἰσραήλ, καὶ ἐξαπέστειλα αὐτὴν καὶ ἔδωκα αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς· καὶ οὐκ ἐφοβήθη ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐπόρνευσε καὶ αὐτή.	8 Ἐπειδὴ ἐγὼ εἶδα ὅλα ἐκεῖνα, εἰς τὰ ὁποῖα εἶχε παρασυρθῆ καὶ ὑπὸ τῶν ὁποίων εἶχε κυριευθῇ ἡ φυλὴ τοῦ Ἰσραήλ, τὴν εἰδωλολατρικὴν αὐτῆς μοιχείαν, διὰ τοῦτο τὴν ἀπέστειλα εἰς αἰχμαλωσίαν. Παρέδωσα εἰς τὰ χέρια της ὡς πρὸς γυναῖκα ἀποπεμπομένην ἔγγραφον διαζυγίου. Ἂν καὶ τὰ εἶδεν αὐτὰ ἡ παράνομος φυλὴ Ἰούδα, δὲν ἐφοβήθη, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἐβάδισε πρὸς τὸν ἴδιον εἰδωλολατρικὸν δρόμον καὶ ἐξεπόρνευσεν εἰδωλολατρικῶς.	8 Ἐπειδὴ δὲ Ἐγὼ εἶδα ὅλα ἐκεῖνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρεσύρθη καὶ ἐκυριαρχεῖτο τὸ πλῆθος τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ μὲ τὰ ὁποῖα διέπραττε τὴν εἰδωλολατρικὴν μοιχείαν, τὸν ἀπέστειλα εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν· καὶ ἔδωκα εἰς τὰ χέρια τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἔγγραφον διαζύγιον, ὅπως ὁ ἄνδρας ποὺ χωρίζεται ἀπὸ τὴν γνναῖκα του καὶ τὴν ἀποπέμπει. Καὶ ἐνῷ, ἡ παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα εἶδεν ὅλα αὐτά, δὲν ἐφοβήθη καὶ δὲν ἀνεχαιτίσθη εἰς τὸ νὰ μιμηθῇ τὸν Ἰσραήλ, ἀλλ' ἀκολούθησε τὰ ἴχνη ἐκείνου· ἐβάδισε καὶ αὐτὴ τὸν ἴδιον παράνομον εἰδωλολατρικὸν δρόμον καὶ παρεδόθη καὶ αὐτὴ εἰς τὴν εἰδωλολατρικὴν πορνείαν.
9 Καὶ ἐγένετο εἰς οὐθὲν ἡ πορνεία αὐτῆς, καὶ ἐμοίχευσε τὸ ξύλον καὶ τὸν λίθον.	9 Οὔτε τὴν παραμικρὰν σημασίαν ἔδωσεν εἰς τὴν πορνείαν της καὶ ἐμοίχευσε τὴν πνευματικὴν πορνείαν μὲ τὰ ξύλινα καὶ τὰ πέτρινα εἴδωλα.	9 Καὶ τὸ χειρότερον ἦταν ὅτι καθόλου δὲν ἐθεωροῦσε τὴν βδελυκτὴν εἰδωλολατρίαν ὡς παρανομίαν, καὶ συνέχιζε τὴν εἰδωλολατρικήν της μοιχείαν μὲ τὸ νὰ λατρεύῃ τὰ ξόανα <ξύλινα εἰδωλικὰ ἀγάλματα> καὶ τὰ πέτρινα εἴδωλα.
10 Καὶ ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη πρός με ἡ ἀσύνθετος Ἰούδα ἐξ ὅλης τῆς καρδίας αὐτῆς, ἀλλ' ἐπὶ ψεύδει.	10 Παρ' ὅλας δὲ τὰς τιμωρίας ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἡ παράνομος ἀδελφή του, τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα, δὲν ἐπέστρεψε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας της, ἄλλα μόνον ἐξωτερικῶς καὶ ὑποκριτικῶς.	10 Καὶ τὸ χειρότερον ὅλων εἶναι τοῦτο: Παρ’ ὅλην τὴν πανωλεθρίαν, ποὺ ὑπέστη διὰ τὴν ἀσέβειάν του τὸ βόρειον βασίλειον τοῦ Ἰσραήλ, ἡ παράνομος καὶ παραβάτις φυλή <τὸ βασίλειον> τοῦ Ἰούδα δὲν ἐπέστρεψε πρὸς ἐμὲ μὲ ὅλην τὴν καρδιά της, ἀλλὰ μόνον ψευδῶς καὶ ὑποκριτικῶς>.
11 Καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἐδικαίωσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ Ἰσραήλ ἀπὸ τῆς ἀσυνθέτου Ἰούδα.	11 Τότε, λέγει ὁ προφήτης, εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ ἠμπορεῖ νὰ προβάλῃ δικαιολογίαν πλέον πρὸς ἐμέ, συγκρίνον ἑαυτό, πρὸς ὅσα ἔκαμε τὸ περισσότερον ἄπιστον εἰς ἐμὲ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.	11 Τότε <λέγει ὁ προφήτης Ἱερεμίας> ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ: <Τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι μέχρις ἐνὸς σημείου δικαιολογημένον ἀπέναντί μου διὰ τὴν ἀποστασίαν του, συγκρινόμενον πρὸς τὴν σνμπεριφορὰν τῶν παρανόμων καὶ παραβατῶν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα· ἐπειδὴ ἡ φυλὴ αὐτή <τὸ νότιον βασίλειον>, ἐνῷ εἶχεν ἰδεῖ τὶς σνμφορὲς τοῦ βορείου βασιλείου, συνέχισε νὰ πράττῃ τὰ παράνομα ἔργα ποὺ ἐπροκάλεσαν τὰ φοβερὰ δεινὰ τοῦ Ἰσραήλ.
12 Πορεύου καὶ ἀνάγνωθι τοὺς λόγους τούτους πρὸς βορρᾶν καὶ ἐρεῖς· ἐπιστράφηθι πρός με, ἡ κατοικία τοῦ Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, καὶ οὐ στηριῶ τὸ πρόσωπόν μου ἐφ' ὑμᾶς· ὅτι ἐλεήμων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καὶ οὐ μηνιῶ ὑμῖν εἰς τὸν αἰῶνα.	12 Πήγαινε καὶ ἀνάγνωσε τοὺς λόγους μου αὐτοὺς πρὸς βορρᾶν καὶ εἶπε: Ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμέ, λαὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου, λέγει ὁ Κύριος. Δὲν θὰ στρέψω ὠργισμένον ἐναντίον σας τὸ πρόσωπόν μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἐλεήμων, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ μείνω διὰ παντὸς ὠργισμένος ἐναντίον σας.	12 Πήγαινε, λοιπόν, <λέγει ὁ φιλάνθρωπος Κύριος εἰς τὸν Ἱερεμίαν> καὶ ἀνάγνωσε τοὺς λόγους μου τούτους πρὸς βορρᾶν καὶ εἰπέ: <Ἐπίστρεψε πρὸς Ἐμέ, πλῆθος τὸν Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ στρέψω πλέον σκνθρωπὸν καὶ σνωφρυωμένον τὸ πρόσωπόν μου ἐναντίον σας. Διότι Ἐγὼ εἶμαι συμπαθητικὸς καὶ εὔσπλαγχνος, λέγει ὁ Κύριος, καὶ δὲν θὰ εἶμαι ὠργισμένος οὔτε θὰ μνησικακῶ κατὰ τῶν παρεκτροπῶν σας αἰωνίως.
13 Πλήν, γνῶθι τὴν ἀδικίαν σου, ὅτι εἰς Κύριον τὸν Θεόν σου ἠσέβησας καὶ διέχεας τὰς ὁδούς σου εἰς ἀλλοτρίους ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους, τῆς δὲ φωνῆς μου οὐχ ὑπήκουσας, λέγει Κύριος.	13 Πλήν, ἀναγνωρίσατε καὶ συναισθανθῆτε τὴν παρανομίαν σας, διότι ἐδείξατε ἀσέβειαν εἰς αὐτὸν τὸν Κύριον καὶ Θεόν σας, ἐξεχύσατε καὶ ἐξεδαπανήσατε τὴν ζωήν σας εἰς ξένους εἰδωλικοὺς θεοὺς καὶ ἐλατρεύσατε αὐτοὺς κάτω ἀπὸ κάθε εὐσκιόφυλλον δένδρον. Δὲν ὑπηκούσατε δὲ εἰς τὴν ἰδικήν μου φωνήν, λέγει ὁ Κύριος.	13 Πλὴν ὅμως ἀναγνωρίσατε, συναισθανθῆτε καὶ παραδεχθῆτε τὴν ἀδικίαν καὶ ἐνοχήν σας, διότι εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν σας ἐδείξατε ἀσέβιαν, καὶ μὲ τρόπον ὁρμητικὸν καὶ ἀκάθεκτον ἐσπαταλήσατε τὴν ζωήν σας εἰς ξενους εἰδωλολατρικοὺς θεούς <τοὺς δαίμονες>, τοὺς ὁποίους ἐλατρεύσατε κάτω ἀπὸ κάθε πυκνόφυλλον δένδρον καὶ δὲν ὑπακούσατε εἰς τὴν ἰδικήν μου φωνήν <ποὺ ἔλεγε: Δὲν πρέπει νὰ ἔχῃς ἄλλους θεοὺς ἐκτὸς ἀπὸ Ἐμέ>, λέγει ὁ Κύριος>.
14 Ἐπιστράφητε, υἱοὶ ἀφεστηκότες, λέγει Κύριος, διότι ἐγὼ κατακυριεύσω ὑμῶν καὶ λήψομαι ὑμᾶς ἕνα ἐκ πόλεως καὶ δύο ἐκ πατριᾶς καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς Σιὼν	14 Ἐπιστρέψατε, λοιπόν, σεῖς, οἱ υἱοὶ τῆς ἀποστασίας, λέγει ὁ Κύριος, διότι ἐγὼ θὰ γίνω καὶ πάλιν ὁ Κύριός σας καὶ ἐξουσιαστής σας. Θὰ σᾶς πάρω ἕνα ἀπὸ κάθε πόλιν καὶ δύο ἀπὸ κάθε πατριὰν καὶ θὰ σᾶς εἰσαγάγω εἰς τὴν Σιών.	14 <Μετανοήσατε καὶ ἐπιστρέψατε, υἱοὶ ποὺ ἔχετε ἀποστατήσει, λέγει ὁ Κύριος, διότι Ἐγὼ θὰ γίνω πάλιν ὁ μόνος Κύριός σας καὶ θὰ σᾶς παραλάβω ἕνα ἀπὸ κάθε πόλιν καὶ δύο ἀπὸ κάθε φυλὴν καὶ θὰ σᾶς εἰσαγάγω εἰς τὴν Σιών·
15 καὶ δώσω ὑμῖν ποιμένας κατὰ τὴν καρδίαν μου, καὶ ποιμανοῦσιν ὑμᾶς ποιμαίνοντες μετ' ἐπιστήμης.	15 Θὰ σᾶς δώσω ποιμένας καλοὺς σύμφωνα μὲ τὴν καρδίαν μου, οἱ ὁποῖοι θὰ σᾶς ποιμαίνουν μὲ γνῶσιν καὶ σύνεσιν.	15 καὶ θὰ σᾶς δώσω πνευματικοὺς ποιμένας, ὅπως τοὺς ποθεῖ ἡ καρδιά μου, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ σᾶς ποιμαίνουν μὲ σοφίαν καὶ διάκρισιν.
16 Καὶ ἔσται ἐὰν πληθυνθῆτε καὶ αὐξηθῆτε ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει Κύριος, ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, οὐκ ἐροῦσιν ἔτι· κιβωτὸς διαθήκης ἁγίου Ἰσραήλ, οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν, οὐκ ὀνομασθήσεται οὐδὲ ἐπισκεφθήσεται καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι.	16 Ὅταν δὲ πληθυνθῆτε καὶ αὐξηθῆτε κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας εἰς τὴν γῆν, λέγει ὁ Κύριος, δὲν θὰ λέγουν πλέον οἱ ἄνθρωποι <ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ>, οὔτε θὰ τὴν σκεφθοῦν εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν, οὔτε θὰ ἀναφέρουν τὸ ὄνομά της, οὔτε θὰ μεταβαίνουν εἰς ἐπίσκεψιν αὐτῆς, οὔτε θὰ κατασκευάσουν ἄλλην τινὰ ὁμοίαν πρὸς αὐτήν.	16 Καὶ θὰ συμβῇ τοῦτο: Ὅταν θὰ πληθυνθῆτε καὶ θὰ αὐξηθῆτε εἰς τὴν χώραν, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες κανεὶς ἀνθρωπος δὲν θὰ εἴπῃ πλέον: <Ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ!> Δὲν θὰ διανοηθοῦν πλέον τὴν Κιβωτόν, δὲν θὰ τὴν ἀναφέρουν κἀν ὡς ὄνομα, οὔτε θὰ μεταβαίνουν διὰ νὰ τὴν ἐπισκεφθοῦν, ἀλλ' οὔτε καὶ θὰ κατασκευάσουν πλέον ἄλλην Κιβωτόν, ὁμοίαν πρὸς αὐτήν.
17 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καλέσουσι τὴν Ἰερουσαλὴμ θρόνον Κυρίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ ἔθνη εἰς αὐτὴν καὶ οὐ πορεύσονται ἔτι ὀπίσω τῶν ἐνθυμημάτων τῆς καρδίας αὐτῶν τῆς πονηράς.	17 Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, κατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην περίοδον, θὰ ἀναγνωρίσουν καὶ θὰ ὀνομάσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν Ἱερουσαλὴμ θρόνον Κυρίου καὶ θὰ συγκεντρωθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη εἰς αὐτὴν καὶ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν πλέον τὰς ἐνθυμήσεις καὶ ἐπιθυμίας τῆς πονηρᾶς των καρδίας.	17 Κατὰ δὲ τὶς εὐτυχισμένες καὶ εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσσίου καὶ κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην θὰ ὀνομάσουν καὶ θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ <Θρόνον τοῦ Κυρίου>. Θὰ συγκεντρωθοῦν δὲ εἰς αὐτήν, χάριν εὐσεβείας, ὅλα τὰ ἔθνη καὶ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν πλέον τὶς ἐπίμονες κλίσεις καὶ ἁμαρτωλὲς διαθέσεις τῆς πονηρὰς καρδίας των.
18 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις συνελεύσονται ὁ οἶκος Ἰούδα ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἥξουσιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀπὸ γῆς βορρᾶ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν χωρῶν ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν κατεκληρονόμησα τοὺς πατέρας αὐτῶν.	18 Κατὰ τὰς εὐλογημένας ἐκείνας ἡμέρας θὰ συγκεντρωθοῦν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ θὰ ἐνωθοῦν μεταξύ των ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ αἱ ἄλλαι φυλαὶ τοῦ Ἰσραήλ. Θὰ ἔλθουν εἰς τὸ αὐτὸ μέρος ἀπὸ τὸν βορρᾶν καὶ ἀπὸ ὅλας τὰς χώρας τῆς οἰκουμένης, εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ἔδωκα ὡς κληρονομίαν εἰς τοὺς προγόνους των.	18 Κατὰ τὶς εὐτυχισμένες καὶ εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες θὰ συγκεντρωθοῦν, θὰ συνενωθοῦν μεταξύ των εἰς ἕνα λαόν, ὡσὰν μέλη τῆς ἰδίας οἰκογενείας, τὸ βασιλέων τοῦ Ἰούδα μὲ τὸ βασίλειον τὸν Ἰσραήλ, καὶ θὰ φθάσουν ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ βορειοανατολικὰ καὶ ἀνατολικὰ τῆς Παλαιστίνης καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες χῶρες τῆς οἰκουμένης εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ἔδωκα ὡς κληρονομίαν εἰς τοὺς προπάτορές των>.
19 Καὶ ἐγὼ εἶπα· γένοιτο Κύριε· ὅτι τάξω σὲ εἰς τέκνα καὶ δώσω σοι γῆν ἐκλεκτήν, κληρονομίαν Θεοῦ παντοκράτορος ἐθνῶν, καὶ εἶπα· πατέρα καλέσετέ με καὶ ἀπ' ἐμοῦ οὐκ ἀποστραφήσεσθε.	19 Καὶ ἐγὼ ὁ προφήτης, γεμᾶτος χαράν, εἶπα: Εἴθε, Κύριε, νὰ πραγματοποιηθῇ αὐτό. Ὁ δὲ Κύριος ἀπήντησε: Ναί, ἔχω ὁρίσει σᾶς ὡς τέκνα μου καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν χώραν τὴν ἐκλεκτὴν, κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ παντοκράτορος ὅλων τῶν ἐθνῶν. Καὶ εἶπα πρὸς σᾶς: Ἀσφαλῶς θὰ μὲ ἀναγνωρίσετε καὶ θὰ μὲ καλέσετε Πατέρα σας καὶ δὲν θὰ μακρυνθῆτε πλέον ἀπὸ ἐμέ.	19 Ὁ προφήτης Ἱερεμίας, γεμᾶτος χαρὰν δι' ὅσα ἔμελλε νὰ ἀπολαύσῃ εἰς τὸ μέλλον ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, συνεύχεται: <Ἐγὼ τότε εἶπα: Εἴθε, Κύριε, νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα αὐτά! <Ὁ Κύριος ἀπάντησε καὶ εἶπε:> <Ἰδού· σᾶς ἔχω καταστήσει τέκνα μου, σᾶς υἱοθέτησα καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν ἐκλεκτὴν χώραν <τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας>, τὴν κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ παντοκράτορος ὅλων τῶν ἐθνῶν. Καὶ <Ἐγὼ ὁ Θεός> εἶπα πρὸς σᾶς: Θὰ μὲ ἀναγνωρίσετε καὶ θὰ μὲ ἀποκαλέσετε Πατέρα καὶ δὲν θὰ ἀπομακρυνθῆτε πλέον ἀπὸ Ἐμέ>.
20 Πλὴν ὡς ἀθετεῖ γυνὴ εἰς τὸν συνόντα αὐτῇ, οὕτως ἠθέτησεν εἰς ἐμὲ ὁ οἶκος Ἰσραήλ, λέγει Κύριος.	20 Δυστυχῶς ὅμως, ὅπως μία γυναῖκα φαίνεται ἄπιστος εἰς τὸν ἄνδρα της, κατὰ παρόμοιον τρόπον ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐδείχθη ἄπιστος πρὸς ἐμέ, λέγει ὁ Κύριος.	20 <Δυστυχῶς ὅμως συνέβη τοῦτο: Ὅπως ἡ ἄπιστη γυναῖκα ἀπατᾷ, προδίδει καὶ ἐγκαταλείπει τὸν σύζυγόν της, ἔτσι ἀπάτησε, ἐπρόδωσε καὶ ἐγκατέλειψε καὶ Ἐμὲ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός>, λέγει ὁ Κύριος.
21 Φωνὴ ἐκ χειλέων ἠκούσθη κλαυθμοῦ καὶ δεήσεως υἱῶν Ἰσραήλ, ὅτι ἠδίκησαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, ἐπελάθοντο Θεοῦ ἁγίου αὐτῶν.	21 Ἀλλὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ χείλη των καὶ ἠκούσθη φωνὴ μετανοίας τῶν Ἰσραηλιτῶν μετὰ κλαυθμῶν καὶ δεήσεων, ὅτι ἐδείχθησαν ἄδικοι εἰς τὴν ζωήν των, ἐλησμόνησαν τὸν ἅγιον Θεόν των.	21 Ἀλλὰ <λέγει ὁ προφήτης Ἱερεμίας> ἀκούσθηκε φωνὴ μετανοίας ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Ἰσραηλιτῶν, φωνὴ ἀνάμεικτη μὲ κλαυθμὸν καὶ ἱκεσίαν, διότι ἐδείχθησαν ἀποστάται, παράνομοι καὶ ἄδικοι εἰς τὴν ζωήν των καὶ διότι ἐλησμόνησαν τὸν ἅγιον Θέον των.
22 Ἐπιστράφητε υἱοί, ἐπιστρέφοντες, καὶ ἰάσομαι τὰ συντρίμματα ὑμῶν, ἰδοὺ δοῦλοι ἡμεῖς ἐσόμεθά σοι, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶ.	22 Ἐπιστρέψατε, παιδιά μου, ἐπιστρέψατε ἐν μετάνοια καὶ ἐγὼ θὰ θεραπεύσω τὰ συντρίμματά σας. Καὶ ἐκεῖνοι ἀπήντησαν: Ἰδού, εἴμεθα ἡμεῖς δοῦλοι σου, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος μας καὶ ὁ Θεός μας.	22 <Ἐπιστρέψατε ἐν μετανοίᾳ <λέγει ὁ Θεός>, ἄπιστοι καὶ ἀποστάται υἱοί, ἐπιστρέψατε καὶ Ἐγὼ θὰ συγχωρήσω τὴν ἀπιστίαν σας καὶ θὰ θεραπεύσω τὰ συντρίμματά σας>. Οἱ Ἰσραηλῖται ἀπαντοῦν: <Ἰδού, δοῦλοι σου εἴμεθα ἡμεῖς, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας.
23 Ὄντως εἰς ψεῦδος ἦσαν οἱ βουνοὶ καὶ ἡ δύναμις τῶν ὀρέων, πλὴν διὰ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν ἡ σωτηρία τοῦ Ἰσραήλ.	23 Ἀναγνωρίζομεν, ὅτι πράγματι ψευδεῖς ἦσαν οἱ εἰδωλολατρικοὶ τόποι τῶν βουνῶν, ματαία καὶ ἀνύπαρκτος ἡ δύναμις τῶν εἰδώλων ποὺ ἐλατρεύοντο εἰς τὰ βουνά. Μόνον διὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας θὰ ἔλθῃ ἡ σωτηρία εἰς τὸν ἰσραηλιτικόν λαόν.	23 Πράγματι! Ἡ πικρὴ πεῖρα μᾶς ἐδίδαξεν ὅτι οἰ ὑψηλοὶ εἰδωλολατρικοὶ τόποι καὶ ἡ δῆθεν δύναμις, ποὺ ἐνομίζαμε ὅτι ἀντλούσαμε ἀπὸ τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων, τὰ ὁποῖα εὑρίσκοντο εἰς τὰ βουνά, ἦσαν ψεύδη ἐπιζήμια καὶ ὀλέθρια. Μόνον διὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἠμῶν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔλθῃ ἡ σωτηρία τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
24 Ἡ δὲ αἰσχύνη κατηνάλωσε τοὺς μόχθους τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπὸ νεότητος ἡμῶν, τὰ πρόβατα αὐτῶν καὶ τοὺς μόσχους αὐτῶν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν.	24 Ἡ αἰσχύνη, εἰς τὴν ὁποίαν ὁδηγοῦν τὰ εἴδωλα, κατέφαγε καὶ κατεδαπάνησε τοὺς κόπους τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπὸ τὴν νεότητά μας· τὰ πρόβατά των, τοὺς μόσχους των, τοὺς υἱούς των καὶ τὰς θυγατέρας των.	24 Ἡ δὲ ἐπαίσχυντος εἰδωλολατρία καὶ οἱ βδελυκτὲς θυσίες εἰς τὰ εἴδωλα <τοὺς δαίμονες> κατεβρόχθισαν ἄπληστα, ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἐμφανίσεως καὶ ὑπάρξεώς μας ὡς ἔθνους, τοὺς μόχθους τῶν προπατόρων μας· δηλαδὴ τὰ πρόβατά των καὶ τὰ μοσχάρια των, ἀλλὰ καὶ τοὺς υἱοὺς καὶ τὶς θυγατέρες των!
25 Ἐκοιμηθήμεν ἐν τῇ αἰσχύνῃ ἡμῶν, καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς ἡ ἀτιμία ἡμῶν, διότι ἔναντι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμάρτομεν ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ἀπὸ νεότητος ἡμῶν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ οὒχ ὑπηκούσαμεν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.	25 Ἐπέσαμεν κάτω εἰς τὴν γῆν κατεντροπιασμένοι διὰ τὰ σφάλματά μας. Μᾶς κατέκλυσεν ἡ καταισχύνῃ μας, διότι ἡμαρτήσαμεν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας. Ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ἀπὸ τῆς νεαρᾶς μας ἡλικίας μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας	25 Ἐκοιμηθήκαμε κατὰ γῆς, βουτηγμένοι μέσα εἰς τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀσεβείας μας, καὶ μᾶς ἐσκέπασεν ἡ ὕβρις, τὸ αἶσχος καὶ ἡ ἀτίμωσις· διότι τόσον ἠμεῖς, ὅσον καὶ οἱ προπάτορές μας, ἁμαρτήσαμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἐμφανίσεως καὶ ὑπάρξεώς μας ὡς ἔθνους μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς· καὶ ἐνῷ ὑπακούσαμε μὲ τόσην θερμότητα εἰς τὰ εἴδωλα <τοὺς δαίμονες>, δὲν ὑπακούσομε εἰς τὴν στοργικὴν καὶ φιλάνθρωπον φωνὴν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας>.