΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον Δ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ὰν ἐπιστροφῇ Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, πρός με ἐπιστραφήσεται· καὶ ἐὰν περιέλῃ τὰ βδελύγματα αὐτοῦ ἐκ στόματος αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου μου εὐλαβηθῇ
2 καὶ ὀμόσῃ· ζῇ Κύριος μετὰ ἀληθείας ἐν κρίσει καὶ ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ εὐλογήσουσιν ἐν αὐτῷ ἔθνη καὶ ἐν αὐτῷ αἰνέσουσι τῷ Θεῷ ἐν Ἱερουσαλήμ.
3 Ὅτι τάδε λέγει Κύριος τοῖς ἀνδράσιν Ἰούδα καὶ τοῖς κατοικοῦσιν Ἱερουσαλήμ· νεώσατε ἐαυτοῖς νεώματα καὶ μὴ σπείρητε ἐπ' ἀκάνθαις.
4 Περιτμήθητε τῷ Θεῷ ὑμῶν καὶ περιτέμνεσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν, ἄνδρες Ἰούδα καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλήμ, μὴ ἐξέλθῃ ὡς πῦρ ὁ θυμός μου καὶ ἐκκαυθήσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων ἀπὸ προσώπου πονηρίας ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν.
-5 Ἀναγγείλατε ἐν τῷ Ἰούδα, καὶ ἀκουσθήτω ἐν Ἱερουσαλήμ· εἴπατε· σημάνατε ἐπὶ τῆς γῆς σάλπιγγι καὶ κεκράξατε μέγα· εἴπατε· συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς τὰς πόλεις τὰς τειχήρεις.
6 Ἀναλαβόντες φεύγετε εἰς Σιών· σπεύσατε, μὴ στῆτε, ὅτι κακὰ ἐγὼ ἐπάγω ἀπὸ βορρᾶ καὶ συντριβὴν μεγάλην.
7 Ἀνέβη λέων ἐκ τῆς μάνδρας αὐτοῦ, ἐξολοθρεύων ἔθνη ἐξῇρε καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τοῦ θεῖναι τὴν γῆν εἰς ἐρήμωσιν, καὶ αἱ πόλεις καθαιρεθήσονται παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτάς.
8 Ἐπὶ τούτοις περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε καὶ ἀλαλάξατε, διότι οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς Κυρίου ἀφ' ὑμῶν.
9 Καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριος, ἀπολεῖται ἡ καρδία τοῦ βασιλέως καὶ ἡ καρδία τῶν ἀρχόντων, καὶ οἱ ἱερεῖς ἐκστήσονται, καὶ οἱ πρφῆται θαυμάσονται.
10 Καὶ εἶπα· ὦ δέσποτα Κύριε, ἄραγε ἀπατῶν ἠπάτησας τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ λέγων· εἰρήνη ἔσται ὑμῖν, καὶ ἰδοὺ ἥψατο ἡ μάχαιρα ἕως τῆς ψυχῆς αὐτῶν.
11 Ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐροῦσι τῷ λαῷ τούτῳ καὶ τῇ Ἱερουσαλήμ· πνεῦμα πλανήσεως ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁδὸς τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου οὐκ εἰς καθαρὸν οὐδ' εἰς ἅγιον.
12 Πνεῦμα πληρώσεως ἥξει μοι· νῦν δὲ ἐγὼ λαλῶ κρίματά μου πρὸς αὐτούς.
13 Ἰδοὺ ὡς νεφέλη ἀναβήσεται καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἄρματα αὐτοῦ, κουφότεροι ἀετῶν οἱ ἵπποι αὐτοῦ· οὐαὶ ἡμῖν, ὅτι ταλαιπωροῦμεν.
14 Ἀπόπλυνε ἀπὸ κακίας τὴν καρδίαν σου, Ἱερουσαλήμ, ἵνα σωθῇς· ἕως πότε ὑπάρχουσιν ἐν σοὶ διαλογισμοὶ πόνων σου;
15 Διότι φωνὴ ἀγγέλλοντος ἐκ Δὰν ἥξει, καὶ ἀκουσθήσεται πόνος ἐξ ὄρους Ἐφραίμ.
16 Ἀναμνήσατε ἔθνη, ἰδοὺ ἥκασιν· ἀναγγείλατε ἐν Ἱερουσαλήμ, συστροφαὶ ἔρχονται ἐκ γῆς μακρόθεν καὶ ἔδωκαν ἐπὶ τὰς πόλεις Ἰούδα φωνὴν αὐτῶν.
17 Ὡς φυλάσσοντες ἀγρὸν ἐγένοντο ἐπ' αὐτὴν κύκλῳ, ὅτι ἐμοῦ ἠμέλησας, λέγει Κύριος.
18 Αἱ ὁδοί σου καὶ τὰ ἐπιτηδεύματά σου ἐποίησαν ταῦτά σοι· αὕτη ἡ κακία σου, ὅτι πικρά, ὅτι ἥψατο ἕως τῆς καρδίας σου.
19 Τὴν κοιλίαν μου , τὴν κοιλίαν μου ἀλγῶ, καὶ τὰ αἰσθητήρια τῆς καρδίας μου· μαιμάσσει ἡ ψυχή μου, σπαράσσεται ἡ καρδία μου, οὐ σιωπήσομαι, ὅτι φωνὴν σάλπιγγος ἤκουσεν ἡ ψυχή μου, κραυγὴν πολέμου.
20 Καὶ ταλαιπωρίαν συντριμμὸν ἐπιχαλεῖται, ὅτι τεταλαιπώρηκε πᾶσα ἡ γῆ· ἄφνω τεταλαιπώρηκεν ἡ σκηνή, διεσπάσθησαν αἱ δέρρεις μου.
21 Ἕως πότε ὄψομαι φεύγοντας ἀκούων φωνὴν σαλπίγγων;
22 Διότι οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ μου ἐμὲ οὐκ ἤδεισαν, υἱοὶ ἄφρονές εἰσι καὶ οἱ συνετοί· σοφοὶ εἰσι τοῦ κακοποιῆσαι, τὸ δὲ καλῶς ποιῆσαι οὐκ ἐπέγνωσαν.
23 Ἐπέβλαψα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ οὐθέν, καὶ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἦν τὰ φῶτα, αὐτοῦ·
24 εἶδον τὰ ὄρη, καὶ ἦν τρέμοντα, καὶ πάντας τοὺς βουνοὺς ταρασσομένους·
25 ἐπέβλεψα, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ἄνθρωπος, καὶ πάντα τὰ, πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἐπτοεῖτο·
26 εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὁ Κάρμηλος ἔρημος, καὶ πᾶσαι αἱ πόλεις ἐμπεπυρισμέναι πυρὶ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, καὶ ἀπὸ προσώπου ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ ἠφανίσθησαν.
27 Τάδε λέγει Κύριος· ἔρημος ἔσται πᾶσα ἡ γῆ, συντέλειαν δὲ οὐ μὴ ποιήσω.
28 Ἐπὶ τούτοις πενθείτω ἡ γῆ, καὶ συσκοτασάτω ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν, διότι ἐλάλησα καὶ οὐ μετανοήσω, ὥρμησα καὶ οὐκ ἀποστρέψω ἀπ' αὐτῆς.
29 Ἀπὸ φωνῆς ἱππέως καὶ ἐντεταμένου τόξου ἀνεχώρησε πᾶσα ἡ χώρα· εἰσέδυσαν εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰ ἄλση ἐκρύβησαν καὶ ἐπὶ τὰς πέτρας ἀνέβησαν· πᾶσα πόλις ἐγκατελείφθη, οὐ κατοικεῖ ἐν αὐταῖς ἄνθρωπος.
30 Καὶ σὺ τί ποιήσεις, ἐὰν περιβάλῃ κόκκινον καὶ κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ, ἐὰν ἐγχρίσῃ στίβι τοὺς ὀφθαλμούς σου; Εἰς μάταιον ὡραϊσμός σου· ἀπὼσαντό σε οἱ ἐρασταί σου, τὴν ψυχήν σου ζητοῦσιν.
31 Ὅτι φωνὴν ὡς ὠδινούσης ἤκουσα, τοῦ στεναγμοῦ σου ὡς πρωτοτοκούσης, φωνὴ θυγατρὸς Σιών· ἐκλυθήσεται καὶ παρήσει τὰς χεῖρας αὐτῆς· οἴμοι ἐγώ, ὅτι ἐκλείπει ἡ ψυχή μου ἐπὶ τοῖς ἀνῃρημένοις.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὰν μετανοήσῃ ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός, λέγει ὁ Κύριος, ἂς ἐπιστρέψῃ πρὸς ἐμέ. Ἐὰν ἀποστραφῇ καὶ καταστρέψῃ τὰ βδελυρὰ εἴδωλα, ὥστε νὰ μὴ τὰ ἀναφέρῃ πλέον οὔτε εἰς τὸ στόμα του,
2 ἐὰν ὁρκισθῇ ἀληθινά, μὲ τιμιότητα καὶ εὐθύτητα· <ζῇ Κύριος>, τότε θὰ δοξασθῇ. Καὶ δι' αὐτοῦ ὅλα τὰ ἔθνη θὰ δοξάσουν τὸν Θεόν. Δι' αὐτοῦ οἱ λαοὶ θὰ ὑμνολογήσουν τὸν Θεὸν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος γενικῶς εἰς τοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδικότερα εἰς ἐκείνους, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ: Ἐκχερσώσατε καὶ ἀνανεώσατε διὰ τὸν ἑαυτόν σας τοὺς ἀγροὺς τῶν ψυχῶν σας καὶ μὴ σπείρετε πλέον εἰς γῆν γεμάτην ἀπὸ ἀκάνθας.
4 Νὰ περιτμηθῆτε χάριν τοῦ Θεοῦ σας, νὰ περιτέμνετε καὶ νὰ ἀποβάλλετε τὴν σκληροκαρδίαν σας, ἄνδρες ᾿Ιουδαῖοι καὶ σεῖς ποὺ κατοικεῖτε τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ μὴ ἐκσπάσῃ ἐναντίον σας ὡσὰν φωτιὰ ὁ θυμός μου, νὰ μὴ φλογισθῇ καὶ ἀνάψῃ, ὁπότε κανεὶς δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ τὴν σβήσῃ. Αὐτὰ δὲ ἐξ αἰτίας τῶν πονηρῶν σας ἔργων καὶ τρόπων ζωῆς.
5 Ἀναγγείλατε εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, ἃς γίνῃ ἀκουστὸν καὶ γνωστὸν εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Εἴπατε: Σαλπίσατε εἰς τὴν χώραν σας μὲ σάλπιγγα, κράξατε μεγαλοφώνως· εἴπατε συγκεντρωθῆτε καὶ ἂς εἰσέλθωμεν εἰς τὰς ὀχυρὰς πόλεις.
6 Ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς ἄς ἀναλάβῃ ὅ,τι ἀπὸ τὸ σπίτι του ἠμπορεῖ καὶ καταφύγετε πρὸς ἀσφάλειάν σας εἰς τὴν Σιών. Σπεύσατε, μὴ σταματήσετε εἰς τὸν δρόμον καὶ μὴ βραδύνετε, διότι ἐγὼ ἐπιφέρω συμφορὰς ἀπὸ βορρᾶ, μεγάλην καταστροφήν.
7 Κάποιος ὡς ἄγριος λέων ἀπὸ τὴν μάνδραν του ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν κατοικίαν του, σπείρει τὸν ὄλεθρον καὶ ἐξαφανίζει ἔθνη. Ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν τόπον του, διὰ νὰ καταστρέψῃ πόλεις, νὰ τὰς καταστήσῃ ἐρήμους, ὥστε νὰ μὴ κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτὰς ἄνθρωποι.
8 Διὰ τὰς ἐπερχομένας αὐτὰς συμφορὰς ζωσθῆτε εἰς ἔνδειξιν πένθους σάκκους· ἀρχίσατε κοπετοὺς καὶ θρήνους ἀλαλάζοντες, διότι ὁ δίκαιος θυμὸς τοῦ Κυρίου δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ σᾶς.
9 Κατὰ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἡμέραν τῆς δικαίας τιμωρίας σας, λέγει ὁ Κύριος, τὸ θάρρος τοῦ βασιλέως θὰ σβήσῃ, ὅπως ἐπίσης τὸ θάρρος καὶ ἡ γενναιότης τῶν ἀρχόντων. Οἱ ἱερεῖς θὰ μείνουν κατάπληκτοι καὶ οἱ προφῆται θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ ἀπορίαν.
10 Ἐγὼ εἶπα τότε εἰς τὸν Θεόν, λέγει ὁ προφήτης· Ὦ Δέσποτα Κύριε, ἆραγε σὺ ἐξηπάτησες τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι ἄλλοτε τοὺς ἔλεγες εἰρήνη θὰ εἶναι εἰς σᾶς. Ἰδοὺ ὅμως ὅτι μάχαιρα ὀλέθρου ἤγγισε καὶ εἰσεχώρησεν ἕως τὴν καρδίαν των.
11 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τῶν συμφορῶν θὰ ποῦν εἰς τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ· ὁρμητικὸς καυστικὸς ἄνεμος διασκορπίζων τὰ πάντα ἔρχεται ἀπὸ τὰς περιοχὰς τῆς ἐρήμου. Ἔρχεται μὲ κατεύθυνσιν ἐναντίον τῆς θυγατρός μου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ λαοῦ μου ὄχι ὅμως διὰ νὰ καθαρίσῃ καὶ ἁγιάσῃ αὐτούς.
12 Ὁ ὁρμητικὸς αὐτὸς ἄνεμος θὰ ἔλθῃ διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ καὶ πραγματοποιήσῃ τὴν καταδικαστικὴν ἀπόφασίν μου κατ' αὐτῶν. Τώρα ἐγὼ ἔχω ἐκδώσει καὶ ἀναγγείλει τὴν καταδίκην των πρὸς αὐτούς.
13 Ἰδού, ὡσὰν νέφη ἀνεβαίνουν τὰ στρατεύματα τοῦ ἐχθροῦ, ὡσὰν καταιγὶς ἐπέρχονται τὰ ἅρματά του. Ἐλαφρότεροι καὶ ταχύτεροι ἀπὸ τοὺς ἀετοὺς εἶναι οἱ ἵπιιοι του. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι περιεπέσαμεν εἰς ταλαιπωρίας μεγάλας.
14 Ἱερουσαλήμ, καθάρισε τὴν καρδίαν σου ἀπὸ τὰς κακίας σου, διὰ νὰ σωθῇς. Ἕως πότε θὰ παραμένουν ἐντός σου λογισμοὶ καὶ καταστάσεις, ποὺ φέρουν ὀδύνην καὶ καταστροφήν;
15 Διότι φωνὴ ἀγγελιαφόρου θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὴν περιοχὴν Δάν. Ἄγγελμα συμφορᾶς καὶ δυστυχίας θὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ τὸ ὄρος Ἐφραίμ.
16 Ὑπενθυμίσατε εἰς τὰ ἔθνη ὅτι, ἰδού, καταστροφαὶ ἐπέρχονται ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας. Ἀναγγείλατε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅτι στρατεύματα ἔρχονται ἀπὸ μακρυνὴν χώραν καὶ κραυγάζουν ἀπειλητικὰ ἐναντίον τῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας.
17 Οἱ ἐχθρὶ τὴν ἔχουν περικυκλώσει, ὅπως οἱ φύλακες περικυκλώνουν τὸν ἀγρόν. Τοῦτο δέ, διότι παρημέλησες τὰς ἐντολάς μου, λέγει ὁ Κύριος.
18 Οἱ ἁμαρτωλοὶ δρόμοι, τοὺς ὁποίους ἐβάδισες, καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα σου ἐπέφεραν ἐναντίον σου αὐτὰς τὰς συμφοράς. Αὐτὴ εἶναι ἡ κακία σου καὶ αἱ συνέπειαί της. Ἰδὲ πόσον πικρὰ εἶναι, διότι ἔφθασαν ἕως εἰς τὴν καρδίαν σου.
19 Πονοῦν, λέγεις, πονοῦν τὰ σπλάγχνα μου. Ὁ πόνος ἐπλημμύρισε τὴν καρδίαν μου. Συγκλονίζεται ἡ ψυχή μου, σπαράσσεται ἡ καρδία μου. Δὲν ἠμπορῶ πλέον νὰ σιωπήσω, διότι ἤκουσα φωνὴν σάλπιγγος, κραυγὴν πολέμου.
20 Καταστροφαὶ καὶ συντρίμματα ἀναγγέλλονται. Ὅλη ἡ χώρα μας εὑρίσκεται ὑπὸ καταστροφὴν καὶ ὅλεθρον. Ἐταλαιπωρήθη ἔξαφνα ἡ σκηνή μας, διερράγησαν τὰ δερμάτινα καλύμματα της.
21 Ἕως πότε θὰ βλέπω πανικόβλητους φυγάδας καὶ θὰ ἀκούω τὸν ἦχον ἐχθρικῶν σαλπίγγων;
22 Αὐτὰ δὲ ἔγιναν, λέγει ὁ Κύριος, διότι οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μου δὲν ἠθέλησαν νὰ μὲ ἀναγνωρίσουν. Εἶναι ἄφρονες καὶ ἀσύνετοι διὰ τὸ καλόν, ἔξυπνοι ὅμως καὶ σοφοὶ εἰς τὸ νὰ διαπράττουν τὸ κακόν. Τὸ καλὸν ὅμως δὲν τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ πράξουν.
23 Ἔστρεψα τὰ βλέμματά μου εἰς τὴν γῆν καὶ ἰδού, τίποτε δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτήν. Τὰ ὕψωσα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ δὲν ὑπῆρχον φωτεινοὶ ἀστέρες.
24 Ἔστρεψα τὰ βλέμματά μου εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰ εἶδα νὰ τρέμουν· νὰ ταράσσωνται ὅλοι οἱ λόφοι.
25 Παρετήρησα μετὰ προσοχῆς καὶ ἰδού, δὲν ὑπῆρχεν ἄνθρωπος· καὶ ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ εἶχαν καταπτοηθῆ.
26 Παρετήρησα καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ τὸ πλούσιον καὶ εὔφορον ὄρος Κάρμηλος ἦτο ἔρημον. Ὅλαι αἱ πόλεις εἶχαν καταστραφῆ διὰ τοῦ πυρὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ ἐξ αἰτίας τοῦ δικαίου θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς του ὅλα ἐξηφανίσθησαν.
27 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ὅλη ἡ γῆ θὰ ἐρημωθῇ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὴν καταστρέψω ἐξ ὁλοκλήρου.
28 Δι' ὅσα δεινὰ καὶ ὀλέθρια μέλλουν νὰ συμβοῦν, ἂς πενθήσῃ ἡ γῆ, ἂς σκοτισθῇ ὁ οὐρανὸς ἄνω, διότι ὡμίλησα καὶ δὲν θὰ παλινωδήσω. Ὥρμησα καὶ δὲν θὰ ἐπιστρέψω, χωρὶς νὰ πραγματοποιήσω τὴν ἀπόφασίν μου.
29 Ἀπὸ τὸν θόρυβον τοῦ ἐχθρικοῦ ἱππικοῦ καὶ τοῦ τεταμένου τόξου, διὰ νὰ ἐξαποστέλλῃ βέλη, ἐπανικοβλήθησαν πάντες καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγήν, εἰσεχώρησαν εἰς τὰ σπήλαια, ἐκρύβησαν εἰς τὰ δάση, ἀνέβηκαν ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους, διὰ νὰ σωθοῦν. Ὅλαι αἱ πόλεις ἔχουν ἐγκαταλειφθῆ καὶ δὲν κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτὰς ἄνθρωποι.
30 Καὶ σύ, ἐνώπιον αὐτῶν τῶν συμφορῶν τί θὰ κάμῃς; Καὶ ἐὰν ἀκόμη φορέσῃς κόκκινον πολύτιμον ἔνδυμα, καὶ ἐὰν στολισθῇς μὲ χρυσᾶ κοσμήματα, καὶ ἐὰν χρίσῃς μὲ ψιμμύθιον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου, ὥστε νὰ φαίνονται μεγαλύτεροι καὶ λαμπρότεροι, μάταιος ὅλος αὐτὸς ὁ καλλωπισμός. Οἱ ἐρασταί σου σὲ ἔχουν ἤδη ἀπωθήσει καὶ ζητοῦν τὸν θάνατόν σου.
31 Ἤκουσα τὴν κραυγήν σου, κόρη Ἱερουσαλήμ, ὡσὰν τὴν κραυγὴν ἐπιτόκου γυναικός. Ὁμοιάζει πρὸς στεναγμὸν καὶ κραυγὴν γυναικός, ποὺ πρώτην φορὰν γεννᾷ. Θὰ παραλύσῃ καὶ θὰ λιποθυμήση ἡ Σιὼν ἀπὸ τὸν πόνον της, θὰ παραλύσουν τὰ χέρια της. Καὶ ὁ προφήτης ἐπιλέγει· Ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, ἡ ζωή μου χάνεται, σβήνει ἡ ψυχή μου διὰ τὸ πλῆθος ἐκείνων, ποὺ πρόκειται νὰ σφαγοῦν!

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὰν μετανοήσῃ ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ>, λέγει ὁ Κύριος, <ἂς ἐπιστρέψῃ ἐξ ὅλης ψυχῆς πρὸς Ἐμέ. Καὶ ἐὰν μαζὶ μὲ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν τῆς καρδίας του ἀποστραφῇ καὶ ἀπορρίψη τὰ σιχαμερὰ εἴδωλα καὶ τὶς μισητὲς εἰς Ἐμὲ προσευχὲς καὶ τάματά του, ὥστε νὰ μὴ τὰ ἀναφέρῃ πλέον κἀν, οὔτε μὲ τὸ στόμα του καὶ ἂν δείξῃ βαθὺν σεβασμὸν πρὸς τὸ πρόσωπόν μου
2 καὶ ὁρκισθῇ μὲ εἰλικρίνειαν, μὲ εὐθύτητα καὶ τιμιότητα, μὲ διάθεσιν δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας μὲ τὶς λέξεις <ζῇ Κύριος>, τότε διὰ τοῦ μετανοημένου αὐτοῦ λαοῦ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη θὰ δοξάσουν τὸν Θεὸν καὶ δι’ αὐτοῦ θὰ αἰνέσουν Αὐτὸν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος γενικῶς πρὸς τοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδικώτερα πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ: Ὀργιάσατε τὸν ἀγρὸν τῆς ψυχῆς σας, ποὺ ἔμεινε χέρσος· καλλιεργήσατε μὲ φροντίδα καὶ ἐπιμέλειαν τὴν ψυχήν σας, ὥστε νὴ γίνῃ κατάλληλος νὰ δεχθῇ τὸν θεῖον σπόρον καὶ μὴ σπείρετε πλέον εἰς ψυχὴν γεμάτην ἀπὸ τὰ ἀγκάθια τῆς εἰδωλολατρίας.
4 Περιτμηθῆτε χάριν τοῦ Θεοῦ σας· δηλαδὴ περιτάμετε μόνοι σας, ἑκουσίως, ὄχι τὴν σάρκα, ἀλλὰ τὴν κακίαν, τὴν σκληρότητα τῆς καρδίας σας· ἀφαιρέσατε καὶ ἀποβάλετε ἀπὸ τὴν ψυχήν σας ὅ,τι περιττόν, μολυσμένον καὶ βλαβερόν, ἄνδρες Ἰουδαῖοι, καὶ ἰδιαιτέρως ὅσοι κατοικεῖτε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Κάμετε μόνοι σας τὴν πνευματικὴν αὐτὴν περιτομήν, διὰ νὰ μὴ ἀνάψη καὶ καίεται ὡσὰν φωτιά, ποὺ φουντώνει ὁλοένα περισσότερον, ἐναντίον σας ὁ θυμὸς τῆς σφοδρᾶς ἀγανακτήσεώς μου· καὶ τότε κανεὶς δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ τὴν σβήσῃ καὶ νὰ σᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὴν φοβερὰν τιμωρίαν, ποὺ σᾶς ἀναμένεῖ. Τοῦτο δὲ θὰ συμβῇ λόγῳ τῶν πονηρῶν σας ἒργων· διότι ἡ φωτιὰ ἐκείνη ἔχει ὡς καύσιμον ὕλην τὴν κακίαν καὶ πονηρίαν τῶν ἔργων σας>.
5 Κάμετε γνωστὸν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰούδα, ἂς ἀκουσθῇ δὲ ἡ ἀγγελία αὐτὴ εἰδικώτερα εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Εἴπατε: <Σαλπίσατε εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας μὲ σάλπιγγα καὶ φωνάξατε μὲ ἰσχυρὰν κραυγήν. Εἴπατε: Συγκεντρωθῆτε, κινηθῆτε διὰ νὰ καταφύγωμεν εἰς τὶς ὀχυρὲς πόλεις, ὥστε νὰ ἀσφαλισθῶμεν.
6 Ἀφοῦ ἀναλάβετε ἀπὸ τὰ σπίτια σας ὅσες ἀποσκευὲς σᾶς εἶναι ἀπαραίτητες καὶ χρήσιμες, καταφύγετε εἰς τὴν Σιών, διότι τὸ φρούριον καὶ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἀσφαλέστερα τῶν ἄλλων πόλεων. Βιασθῆτε, μὴ καθυστερεῖτε, μὴ σταματήσετε πουθενά, διότι ἐγὼ θὰ προξενήσω συμφορὲς ἀπὸ τὸν βορρᾶν, πανωλεθρίαν φοβεράν.
7 Ἕνα λιοντάρι ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν φωλιά του, σκορπίζει τὸν φόβον καὶ τὴν καταστροφήν, ἐξολοθρεύει εἰς τὸ πέρασμά του τὰ ἔθνη. Ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν τόπον τῆς κατοικίας του διὰ νὰ καταστήσῃ τὴν χώραν ἔρημον· διὰ νὰ καταστρέψῃ τὶς πόλεις, νὰ τὶς ἐρημώσῃ καὶ νὰ τὶς καταστήσῃ ἀκατοίκητες.
8 Ἕνεκα τῶν δεινῶν αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ἐπέρχονται εἰς τὴν χώραν, φορέσατε καὶ ζωσθῆτε εἰς ἔνδειξιν πένθους τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα· ἀρχίσατε δὲ κοπετοὺς καὶ θρήνους ἀλαλάζοντες, διότι ἡ δικαία ὀργὴ τοῦ Κυρίου ἐναντίον σας δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ σᾶς, ἀφοῦ δὲν μετενοήσατε.
9 Καὶ κατὰ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἡμέραν θὰ συμβῇ τοῦτο>, λέγει ὁ Κύριος: <Ἡ καρδιὰ τοῦ βασιλέως θὰ κυριευθῇ ἀπὸ ἄμετρον φόβον καὶ πανικόν, ὥστε κυριολεκτικὰ θὰ σβήσῃ, ὅπως ἐπίσης ἡ καρδιὰ τῶν ἀρχόντων· διὰ τὶς ἀδόκητες συμφορὲς οἱ ἱερεῖς θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ δέος καὶ κατάπληξιν, οἱ δὲ ψευδοπροφῆται ἀπὸ σύγχυσιν καὶ ἀπορίαν>.
10 Ἔπειτα ἐγὼ ὁ προφήτης εἶπα εἰς τὸν Θεόν: <Ὦ Δέσποτα Κύριε, ἑπομένως, μὲ τὸ νὰ ἐπιφέρῃς ὅλην αὐτὴν τὴν ἐρήμωσιν καὶ καταστροφήν, ἐξηπάτησες τὸν λαὸν αὐτόν <τὸν Ἰουδαϊκόν> καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐφ' ὅσον τοὺς ἔλεγες ἄλλοτε· <θὰ ἔχετε εἰρήνην! Τώρα ὅμως, ἰδού· τὸ κῦμα τῶν συμφορῶν τοὺς ἔπνιξεν ἡ μάχαιρα τοῦ ὀλέθρου ἔφθασε μέχρι τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς των καὶ τοὺς ἐκτύπησε καίρια.
11 Κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην τῶν φοβερῶν συμφορῶν θὰ εἰποῦν εἰς τὸν Ἰουδαϊκὸν αὐτὸν λαὸν καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ· ἄνεμος ὁρμητικὸς καὶ καυστικός, ποὺ παρασύρει καὶ στριφογυρίζει τὰ πάντα, ἔρχεται ἀπὸ τὴν ἔρημον κατὰ τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου, τῆς Ἱερουσαλήμ· ὁ ἄνεμος ὅμως αὐτὸς δὲν ἔρχεται διὰ νὰ χωρίσῃ τὰ ἄχυρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, νὰ καθαρίσῃ καὶ ἁγιάσῃ, νὰ διορθώσῃ τὴν κατάστασιν· ἔρχεται διὰ νὰ τιμωρήσῃ.
12 Ὁ ὁρμητικὸς καὶ καυστικὸς αὐτὸς ἄνεμος θὰ πνεύσῃ διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ τὴν καταδικαστικὴν ἀπόφασίν μου ἐναντίον των. Τώρα δὲ Ἐγὼ ἔχω ἐκδώσει τὴν ἐναντίον των καταδικαστικήν μου ἀπόφασιν διὰ τὴν δικαίαν τιμωρίαν των>.
13 Ἰδού! Τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα προελαύνουν, ἀνεβαίνονν ὡσὰν τὸ σύννεφον· τὰ πολεμικὰ ἅρματα τοῦ ἐχθροῦ τρέχουν τόσον γρήγορα, ὡσὰν τὴν καταιγίδα· τὸ ἱππικόν του προχωρεῖ ἐλαφρότερα, ταχύτερα καὶ ἀπὸ τοῖς ἀετούς, ὅταν αὐτοὶ ἐφορμοῦν διὰ νὰ ἀρπάξουν τὸ θήραμά των. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι ἔχομεν περιπέσει εἰς μεγάλες συμφορὲς καὶ ταλαιπωρίες!
14 Ξέπλυνε καὶ καθάρισε τὴν καρδιά σου ἀπὸ τὶς κακίες καὶ τὶς πονηρίες σου, Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ σωθῇς ἀπὸ τὴν συμφοράν. Ἕως πότε θὰ ὑπάρχουν εἰς τὰ βάθη τοῦ ἐσωτερικοῦ σου κόσμου πονηροὶ καὶ ὀλέθριοι λογισμοί, οἱ ὁποῖοι σοῦ προξενοῦν ἐλέγχους, ὀδύνες καὶ πόνους;
15 Διότι θὰ ἔλθῃ φωνὴ ἀγγελιαφόρου ἀπὸ τὴν περιοχὴν Δὰν <ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὰ βόρεια τῆς Παλαιστίνης> καὶ θὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ τὴν περιοχὴν τοῦ ὄρους Ἐφραίμ <ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ κέντρον τῆς Παλαιστίνης> εἴδησις πόνου καὶ συμφορᾶς.
16 Ὑπενθυμίσατε εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς ὅτι, ἰδού· ἐπέρχονται καταστροφὲς ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπως εἶχεν ἐξαγγελθῇ ἀπὸ τοὺς προφήτας. Ἀναγγείλατε εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅτι <προελαύνουν στρατεύματα ἀπὸ χώραν μακρινήν, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν ἀπειλητικὲς κραυγὲς κατὰ τῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας.
17 Οἱ ἐχθροὶ τὴν ἔχουν περικυκλώσει, ὅπως οἱ φύλακες περικυκλώνουν τὸν ἀγρὸν προκειμένου νὰ τὸν προστατεύσουν. Τοῦτο δὲ συνέβη, διότι ἔδειξες ἀδιαφορίαν πρὸς τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ προστάγματά μου>, λέγει ὁ Κύριος.
18 <Ἡ ὅλη ἁμαρτωλὴ συμπεριφορὰ καὶ τὰ ἀσεβῆ ἔργα σου ἔφεραν ὡς ἀποτέλεσμα εἰς σὲ τὶς συμφορὲς αὐτές. Ἰδοὺ οἱ πικρὲς συνέπειες τῆς ἁμαρτωλῆς συμπεριφορᾶς σου· διότι σὲ ἐκτύπησαν κατάκαρδα!>
19 <Καὶ ὁ Προφήτης, ὁ ὁποῖος ταυτίζει τὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν χώραν του, ἡ ὁποία ὑποφέρει, ἀναφωνεῖ> Ἄχ! Πονοῦν, πονοῦν καὶ συγκλονίζονται τὰ σπλάγχνα μου, ὅπως καὶ τῆς γυναίκας ποὺ κοιλοπονεῖ· πονεῖ, σπαράσσεται ἡ καρδία μου, ὅλος ὁ ἐσωτερικός μου κόσμος. Ἡ ψυχή μου συνταράσσεται ἀπὸ τὴν ἀγωνίαν, ποὺ τὴν ἔχει κυριεύσει· σπαράσσεται καὶ καταξεσχίζεται ἡ καρδία μου ἀπὸ τὸν φόβον! Δὲν ἠμπορῶ πλέον νὰ σιωπήσω, διότι ἡ ψυχή μου ἄκουσε φωνὴν πολεμικῆς σάλπιγγος, κραυγὴν πολεμικήν.
20 Ἀναγγέλλονται διὰ τῆς σάλπιγγος ἐρείπια ἐπὶ ἐρειπίων καὶ καταστροφὲς ἐπὶ καταστροφῶν, διότι ὄλη ἡ χώρα ἐρημωθῇ, κατήντησεν ἄχρηστη· ἔξαφνα κατεστράφη, ἐρημώθη ἡ σκηνή μου <τὰ σπίτια, οἱ περιουσίες, ὁ λαός>, ἐσχίσθησαν, ἔσπασαν τὰ δερμάτινα καλύμματά της.
21 Ἕως πότε θὰ βλέπω λαὸν νὰ φεύγῃ πανικόβλητος διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὸν πόλεμον καὶ ἕως πότε θὰ ἀκούω τὰ σαλπίσματα τῶν ἐχθρικῶν πολεμικῶν σαλπίγγων;
22 <Ὁ Θεὸς ἀπαντᾷ εἰς τὸν θρῆνον τοῦ Προφήτου καὶ λέγει:> <Αὐτὰ συμβαίνουν, διότι οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μου ἠρνήθησαν νὰ Μὲ ἀναγνωρίσουν ὡς Κύριον καὶ Θεόν των ἀπεδείχθησαν μωροί, ἄφρονες, ὄχι συνετοὶ καὶ γνωστικοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. Εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοὶ μόνον εἰς τὸ νὰ κάμουν τὸ κακὸν τὸ δὲ καλὸν οὔτε τὸ ἀναγνωρίζουν, οὔτε τὸ ἔχουν εἰς τιμὴν καὶ ὑπόληψιν, οὔτε γνωρίζουν νὰ τὸ ἐφαρμόζουν>.
23 <Ἐγὼ ὁ προφήτης> ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου καὶ ἐκύτταξα τὴν γῆν, καὶ ἰδού· δὲν ὑπῆρχε τίποτε εἰς αὐτήν, παρὰ μόνον πλήρης ἐρήμωσις! Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου καὶ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ δὲν ὑπῆρχαν τὰ φωτεινά του ἄστρα, ἀλλ' ἦταν ἔρημος καὶ γυμνὸς φωτός.
24 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου εἰς τὰ ὅρη καὶ διεπίστωσα ὅτι αὐτὰ ἔτρεμαν καὶ ὅλοι οἱ λόφοι ἐταράσσοντο.
25 Παρετήρησα μὲ προσοχήν, καὶ ἰδού· δὲν ὑπῆρχε κανένας ἄνθρωπος, ὅλα δὲ τὰ πτηνά, ποὺ πετοῦν εἰς τὸν ἀέρα, εἶχαν κυριευθῇ ἀπὸ φόβον!
26 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου, καὶ ἰδού· τὸ εὔφορον καὶ πλούσιον ὄρος Κάρμηλος ἀπεψιλώθη, ἐρημώθη· ὅλες δὲ οἱ πόλεις, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐπερνοῦσε ὁ ἐχθρός, εἶχαν πυρποληθῆ καὶ καταστροφῆ μὲ φωτιὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ἐξ αἰτίας δὲ τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ θυμοῦ Του ὅλα ἐξωλοθρεύθησαν καὶ ἀφανίσθηκαν!
27 Ναί· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Ὅλη ἡ χώρα <ἡ Παλαιστίνη> θὰ ἐρημωθῇ, δὲν θὰ τὴν καταστρέψω ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου.
28 Διὰ τὶς συμφορὲς καὶ τὰ δεινά, ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν, ἂς πενθήση ἡ γῆ καὶ ἂς σκοτεινιάσῃ ὁ οὐρανὸς ἄνω, καλυπτόμενος μὲ σύννεφα· διότι <Ἐγὼ ὁ Κύριος> τὸ εἶπα, τὸ ἀπεφάσισα καὶ δὲν θὰ μετανοήσω· ὥρμησα διὰ νὰ φέρω εἰς πέρας τὴν ἀπόφασίν μου καὶ δὲν θὰ ἀποσυρθῶ, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἀπόφασιν αὐτὴν τῆς καταστροφῆς>.
29 Ἕνεκα τοῦ φόβου ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς θορύβους καὶ τοὺς πολὺ δυνατοὺς κρότους τοῦ ἱππικοῦ καὶ τῶν τεντωμένων τόξων τῶν τοξοτῶν, ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ ἐξαποστείλουν βέλη, ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς χώρας. Ἐμπῆκαν εἰς τὰ σπήλαια, ἐκρύβησαν εἰς τὰ δάση, ἀνέβησαν εἰς τὶς βραχώδεις καὶ ἀπότομες περιοχές. Ὅλες οἱ πόλεις ἐγκατελείφθησαν, καὶ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν κατοικεῖ πλέον εἰς αὐτές.
30 Καὶ σύ, ταλαίπωρη Ἱερουσαλήμ, ἐμπρὸς εἰς τὶς συμφορὲς αὐτὲς τί θὰ κάμῃς; Καὶ ἂν ἀκόμη φορέσῃς τὸ πολύτιμον καὶ ἀκριβὸ κόκκινο φόρεμά σου, καὶ ἐὰν στολισθῇς μὲ στολίδια χρυσᾶ, καὶ ἐὰν βάψῃς τὸν κύκλον τῶν ὀφθαλμῶν σου μὲ βαφὴν ἀπὸ στίβι <ὀξειδωμένον μαῦρον ἀντιμόνιον>, διὰ νὰ φαίνωνται μεγαλύτεροι, λαμπρότεροι, <ἀραιότεροι, καὶ πάλιν μάταιος καὶ χωρὶς κανένα ὄφελος θὰ εἶναι ὅλος αὐτὸς ὁ στολισμός σου. Οἱ πρώην ἐρασταί σου σὲ ἀπώθησαν, σὲ ἐπεριφρόνησαν καὶ ἐπὶ πλέον ζητοῦν νὰ σὲ θανατώσουν.
31 Διότι, ἀλλοίμονον ἄκουσα τὴν ἰσχυρὰν κραυγήν σου, κόρη μου Ἱερουσαλήμ, ποὺ ὁμοιάζει πρὸς κραυγὴν γυναικός, ἡ ὁποία πρόκειται νὰ γεννήσῃ· πρὸς κραυγὴν ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν πόνον καὶ τὴν ἀγωνίαν τοκετοῦ γυναικός, ποὺ πρόκειται νὰ γεννήσῃ διὰ πρώτην φοράν. Ἡ Σιὼν θὰ ἀτονήσῃ, θὰ λιποθυμήσῃ, καὶ τὰ χέρια της θὰ παραλύσουν χωρὶς νὰ ἠμποροῦν νὰ πολεμήσουν κατὰ τῶν ἐχθρῶν.<Καὶ ὁ Προφήτης, βλέπων μὲ τὸν προφητικόν του ὀφθαλμὸν τὰ μέλλοντα, μὴ δυνάμενος δὲ νὰ ὑποφέρῃ τὴν συμφοράν, καταπλήττεται, ὀλιγοψύχει καὶ ἀναφωνεῖ:> <Ἀλλοίμονον εἰς ἐμὲ τὸν δυστυχῆ! Ἀποθνήσκω· σβήνω κυριολεκτικά, καθὼς βλέπω τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων, τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ σφαγοῦν!>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ὰν ἐπιστροφῇ Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, πρός με ἐπιστραφήσεται· καὶ ἐὰν περιέλῃ τὰ βδελύγματα αὐτοῦ ἐκ στόματος αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου μου εὐλαβηθῇ	ὰν μετανοήσῃ ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός, λέγει ὁ Κύριος, ἂς ἐπιστρέψῃ πρὸς ἐμέ. Ἐὰν ἀποστραφῇ καὶ καταστρέψῃ τὰ βδελυρὰ εἴδωλα, ὥστε νὰ μὴ τὰ ἀναφέρῃ πλέον οὔτε εἰς τὸ στόμα του,	ὰν μετανοήσῃ ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ>, λέγει ὁ Κύριος, <ἂς ἐπιστρέψῃ ἐξ ὅλης ψυχῆς πρὸς Ἐμέ. Καὶ ἐὰν μαζὶ μὲ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν τῆς καρδίας του ἀποστραφῇ καὶ ἀπορρίψη τὰ σιχαμερὰ εἴδωλα καὶ τὶς μισητὲς εἰς Ἐμὲ προσευχὲς καὶ τάματά του, ὥστε νὰ μὴ τὰ ἀναφέρῃ πλέον κἀν, οὔτε μὲ τὸ στόμα του καὶ ἂν δείξῃ βαθὺν σεβασμὸν πρὸς τὸ πρόσωπόν μου
2 καὶ ὀμόσῃ· ζῇ Κύριος μετὰ ἀληθείας ἐν κρίσει καὶ ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ εὐλογήσουσιν ἐν αὐτῷ ἔθνη καὶ ἐν αὐτῷ αἰνέσουσι τῷ Θεῷ ἐν Ἱερουσαλήμ.	2 ἐὰν ὁρκισθῇ ἀληθινά, μὲ τιμιότητα καὶ εὐθύτητα· <ζῇ Κύριος>, τότε θὰ δοξασθῇ. Καὶ δι' αὐτοῦ ὅλα τὰ ἔθνη θὰ δοξάσουν τὸν Θεόν. Δι' αὐτοῦ οἱ λαοὶ θὰ ὑμνολογήσουν τὸν Θεὸν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	2 καὶ ὁρκισθῇ μὲ εἰλικρίνειαν, μὲ εὐθύτητα καὶ τιμιότητα, μὲ διάθεσιν δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας μὲ τὶς λέξεις <ζῇ Κύριος>, τότε διὰ τοῦ μετανοημένου αὐτοῦ λαοῦ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη θὰ δοξάσουν τὸν Θεὸν καὶ δι’ αὐτοῦ θὰ αἰνέσουν Αὐτὸν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Ὅτι τάδε λέγει Κύριος τοῖς ἀνδράσιν Ἰούδα καὶ τοῖς κατοικοῦσιν Ἱερουσαλήμ· νεώσατε ἐαυτοῖς νεώματα καὶ μὴ σπείρητε ἐπ' ἀκάνθαις.	3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος γενικῶς εἰς τοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδικότερα εἰς ἐκείνους, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ: Ἐκχερσώσατε καὶ ἀνανεώσατε διὰ τὸν ἑαυτόν σας τοὺς ἀγροὺς τῶν ψυχῶν σας καὶ μὴ σπείρετε πλέον εἰς γῆν γεμάτην ἀπὸ ἀκάνθας.	3 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος γενικῶς πρὸς τοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδικώτερα πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ: Ὀργιάσατε τὸν ἀγρὸν τῆς ψυχῆς σας, ποὺ ἔμεινε χέρσος· καλλιεργήσατε μὲ φροντίδα καὶ ἐπιμέλειαν τὴν ψυχήν σας, ὥστε νὴ γίνῃ κατάλληλος νὰ δεχθῇ τὸν θεῖον σπόρον καὶ μὴ σπείρετε πλέον εἰς ψυχὴν γεμάτην ἀπὸ τὰ ἀγκάθια τῆς εἰδωλολατρίας.
4 Περιτμήθητε τῷ Θεῷ ὑμῶν καὶ περιτέμνεσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν, ἄνδρες Ἰούδα καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλήμ, μὴ ἐξέλθῃ ὡς πῦρ ὁ θυμός μου καὶ ἐκκαυθήσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων ἀπὸ προσώπου πονηρίας ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν.	4 Νὰ περιτμηθῆτε χάριν τοῦ Θεοῦ σας, νὰ περιτέμνετε καὶ νὰ ἀποβάλλετε τὴν σκληροκαρδίαν σας, ἄνδρες ᾿Ιουδαῖοι καὶ σεῖς ποὺ κατοικεῖτε τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ μὴ ἐκσπάσῃ ἐναντίον σας ὡσὰν φωτιὰ ὁ θυμός μου, νὰ μὴ φλογισθῇ καὶ ἀνάψῃ, ὁπότε κανεὶς δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ τὴν σβήσῃ. Αὐτὰ δὲ ἐξ αἰτίας τῶν πονηρῶν σας ἔργων καὶ τρόπων ζωῆς.	4 Περιτμηθῆτε χάριν τοῦ Θεοῦ σας· δηλαδὴ περιτάμετε μόνοι σας, ἑκουσίως, ὄχι τὴν σάρκα, ἀλλὰ τὴν κακίαν, τὴν σκληρότητα τῆς καρδίας σας· ἀφαιρέσατε καὶ ἀποβάλετε ἀπὸ τὴν ψυχήν σας ὅ,τι περιττόν, μολυσμένον καὶ βλαβερόν, ἄνδρες Ἰουδαῖοι, καὶ ἰδιαιτέρως ὅσοι κατοικεῖτε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Κάμετε μόνοι σας τὴν πνευματικὴν αὐτὴν περιτομήν, διὰ νὰ μὴ ἀνάψη καὶ καίεται ὡσὰν φωτιά, ποὺ φουντώνει ὁλοένα περισσότερον, ἐναντίον σας ὁ θυμὸς τῆς σφοδρᾶς ἀγανακτήσεώς μου· καὶ τότε κανεὶς δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ τὴν σβήσῃ καὶ νὰ σᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὴν φοβερὰν τιμωρίαν, ποὺ σᾶς ἀναμένεῖ. Τοῦτο δὲ θὰ συμβῇ λόγῳ τῶν πονηρῶν σας ἒργων· διότι ἡ φωτιὰ ἐκείνη ἔχει ὡς καύσιμον ὕλην τὴν κακίαν καὶ πονηρίαν τῶν ἔργων σας>.
-5 Ἀναγγείλατε ἐν τῷ Ἰούδα, καὶ ἀκουσθήτω ἐν Ἱερουσαλήμ· εἴπατε· σημάνατε ἐπὶ τῆς γῆς σάλπιγγι καὶ κεκράξατε μέγα· εἴπατε· συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς τὰς πόλεις τὰς τειχήρεις.	5 Ἀναγγείλατε εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, ἃς γίνῃ ἀκουστὸν καὶ γνωστὸν εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Εἴπατε: Σαλπίσατε εἰς τὴν χώραν σας μὲ σάλπιγγα, κράξατε μεγαλοφώνως· εἴπατε συγκεντρωθῆτε καὶ ἂς εἰσέλθωμεν εἰς τὰς ὀχυρὰς πόλεις.	5 Κάμετε γνωστὸν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰούδα, ἂς ἀκουσθῇ δὲ ἡ ἀγγελία αὐτὴ εἰδικώτερα εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Εἴπατε: <Σαλπίσατε εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας μὲ σάλπιγγα καὶ φωνάξατε μὲ ἰσχυρὰν κραυγήν. Εἴπατε: Συγκεντρωθῆτε, κινηθῆτε διὰ νὰ καταφύγωμεν εἰς τὶς ὀχυρὲς πόλεις, ὥστε νὰ ἀσφαλισθῶμεν.
6 Ἀναλαβόντες φεύγετε εἰς Σιών· σπεύσατε, μὴ στῆτε, ὅτι κακὰ ἐγὼ ἐπάγω ἀπὸ βορρᾶ καὶ συντριβὴν μεγάλην.	6 Ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς ἄς ἀναλάβῃ ὅ,τι ἀπὸ τὸ σπίτι του ἠμπορεῖ καὶ καταφύγετε πρὸς ἀσφάλειάν σας εἰς τὴν Σιών. Σπεύσατε, μὴ σταματήσετε εἰς τὸν δρόμον καὶ μὴ βραδύνετε, διότι ἐγὼ ἐπιφέρω συμφορὰς ἀπὸ βορρᾶ, μεγάλην καταστροφήν.	6 Ἀφοῦ ἀναλάβετε ἀπὸ τὰ σπίτια σας ὅσες ἀποσκευὲς σᾶς εἶναι ἀπαραίτητες καὶ χρήσιμες, καταφύγετε εἰς τὴν Σιών, διότι τὸ φρούριον καὶ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἀσφαλέστερα τῶν ἄλλων πόλεων. Βιασθῆτε, μὴ καθυστερεῖτε, μὴ σταματήσετε πουθενά, διότι ἐγὼ θὰ προξενήσω συμφορὲς ἀπὸ τὸν βορρᾶν, πανωλεθρίαν φοβεράν.
7 Ἀνέβη λέων ἐκ τῆς μάνδρας αὐτοῦ, ἐξολοθρεύων ἔθνη ἐξῇρε καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τοῦ θεῖναι τὴν γῆν εἰς ἐρήμωσιν, καὶ αἱ πόλεις καθαιρεθήσονται παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτάς.	7 Κάποιος ὡς ἄγριος λέων ἀπὸ τὴν μάνδραν του ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν κατοικίαν του, σπείρει τὸν ὄλεθρον καὶ ἐξαφανίζει ἔθνη. Ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν τόπον του, διὰ νὰ καταστρέψῃ πόλεις, νὰ τὰς καταστήσῃ ἐρήμους, ὥστε νὰ μὴ κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτὰς ἄνθρωποι.	7 Ἕνα λιοντάρι ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν φωλιά του, σκορπίζει τὸν φόβον καὶ τὴν καταστροφήν, ἐξολοθρεύει εἰς τὸ πέρασμά του τὰ ἔθνη. Ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν τόπον τῆς κατοικίας του διὰ νὰ καταστήσῃ τὴν χώραν ἔρημον· διὰ νὰ καταστρέψῃ τὶς πόλεις, νὰ τὶς ἐρημώσῃ καὶ νὰ τὶς καταστήσῃ ἀκατοίκητες.
8 Ἐπὶ τούτοις περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε καὶ ἀλαλάξατε, διότι οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς Κυρίου ἀφ' ὑμῶν.	8 Διὰ τὰς ἐπερχομένας αὐτὰς συμφορὰς ζωσθῆτε εἰς ἔνδειξιν πένθους σάκκους· ἀρχίσατε κοπετοὺς καὶ θρήνους ἀλαλάζοντες, διότι ὁ δίκαιος θυμὸς τοῦ Κυρίου δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ σᾶς.	8 Ἕνεκα τῶν δεινῶν αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ἐπέρχονται εἰς τὴν χώραν, φορέσατε καὶ ζωσθῆτε εἰς ἔνδειξιν πένθους τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα· ἀρχίσατε δὲ κοπετοὺς καὶ θρήνους ἀλαλάζοντες, διότι ἡ δικαία ὀργὴ τοῦ Κυρίου ἐναντίον σας δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ σᾶς, ἀφοῦ δὲν μετενοήσατε.
9 Καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριος, ἀπολεῖται ἡ καρδία τοῦ βασιλέως καὶ ἡ καρδία τῶν ἀρχόντων, καὶ οἱ ἱερεῖς ἐκστήσονται, καὶ οἱ πρφῆται θαυμάσονται.	9 Κατὰ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἡμέραν τῆς δικαίας τιμωρίας σας, λέγει ὁ Κύριος, τὸ θάρρος τοῦ βασιλέως θὰ σβήσῃ, ὅπως ἐπίσης τὸ θάρρος καὶ ἡ γενναιότης τῶν ἀρχόντων. Οἱ ἱερεῖς θὰ μείνουν κατάπληκτοι καὶ οἱ προφῆται θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ ἀπορίαν.	9 Καὶ κατὰ τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἡμέραν θὰ συμβῇ τοῦτο>, λέγει ὁ Κύριος: <Ἡ καρδιὰ τοῦ βασιλέως θὰ κυριευθῇ ἀπὸ ἄμετρον φόβον καὶ πανικόν, ὥστε κυριολεκτικὰ θὰ σβήσῃ, ὅπως ἐπίσης ἡ καρδιὰ τῶν ἀρχόντων· διὰ τὶς ἀδόκητες συμφορὲς οἱ ἱερεῖς θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ δέος καὶ κατάπληξιν, οἱ δὲ ψευδοπροφῆται ἀπὸ σύγχυσιν καὶ ἀπορίαν>.
10 Καὶ εἶπα· ὦ δέσποτα Κύριε, ἄραγε ἀπατῶν ἠπάτησας τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ λέγων· εἰρήνη ἔσται ὑμῖν, καὶ ἰδοὺ ἥψατο ἡ μάχαιρα ἕως τῆς ψυχῆς αὐτῶν.	10 Ἐγὼ εἶπα τότε εἰς τὸν Θεόν, λέγει ὁ προφήτης· Ὦ Δέσποτα Κύριε, ἆραγε σὺ ἐξηπάτησες τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι ἄλλοτε τοὺς ἔλεγες εἰρήνη θὰ εἶναι εἰς σᾶς. Ἰδοὺ ὅμως ὅτι μάχαιρα ὀλέθρου ἤγγισε καὶ εἰσεχώρησεν ἕως τὴν καρδίαν των.	10 Ἔπειτα ἐγὼ ὁ προφήτης εἶπα εἰς τὸν Θεόν: <Ὦ Δέσποτα Κύριε, ἑπομένως, μὲ τὸ νὰ ἐπιφέρῃς ὅλην αὐτὴν τὴν ἐρήμωσιν καὶ καταστροφήν, ἐξηπάτησες τὸν λαὸν αὐτόν <τὸν Ἰουδαϊκόν> καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐφ' ὅσον τοὺς ἔλεγες ἄλλοτε· <θὰ ἔχετε εἰρήνην! Τώρα ὅμως, ἰδού· τὸ κῦμα τῶν συμφορῶν τοὺς ἔπνιξεν ἡ μάχαιρα τοῦ ὀλέθρου ἔφθασε μέχρι τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς των καὶ τοὺς ἐκτύπησε καίρια.
11 Ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐροῦσι τῷ λαῷ τούτῳ καὶ τῇ Ἱερουσαλήμ· πνεῦμα πλανήσεως ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁδὸς τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου οὐκ εἰς καθαρὸν οὐδ' εἰς ἅγιον.	11 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τῶν συμφορῶν θὰ ποῦν εἰς τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ· ὁρμητικὸς καυστικὸς ἄνεμος διασκορπίζων τὰ πάντα ἔρχεται ἀπὸ τὰς περιοχὰς τῆς ἐρήμου. Ἔρχεται μὲ κατεύθυνσιν ἐναντίον τῆς θυγατρός μου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ λαοῦ μου ὄχι ὅμως διὰ νὰ καθαρίσῃ καὶ ἁγιάσῃ αὐτούς.	11 Κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην τῶν φοβερῶν συμφορῶν θὰ εἰποῦν εἰς τὸν Ἰουδαϊκὸν αὐτὸν λαὸν καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ· ἄνεμος ὁρμητικὸς καὶ καυστικός, ποὺ παρασύρει καὶ στριφογυρίζει τὰ πάντα, ἔρχεται ἀπὸ τὴν ἔρημον κατὰ τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου, τῆς Ἱερουσαλήμ· ὁ ἄνεμος ὅμως αὐτὸς δὲν ἔρχεται διὰ νὰ χωρίσῃ τὰ ἄχυρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, νὰ καθαρίσῃ καὶ ἁγιάσῃ, νὰ διορθώσῃ τὴν κατάστασιν· ἔρχεται διὰ νὰ τιμωρήσῃ.
12 Πνεῦμα πληρώσεως ἥξει μοι· νῦν δὲ ἐγὼ λαλῶ κρίματά μου πρὸς αὐτούς.	12 Ὁ ὁρμητικὸς αὐτὸς ἄνεμος θὰ ἔλθῃ διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ καὶ πραγματοποιήσῃ τὴν καταδικαστικὴν ἀπόφασίν μου κατ' αὐτῶν. Τώρα ἐγὼ ἔχω ἐκδώσει καὶ ἀναγγείλει τὴν καταδίκην των πρὸς αὐτούς.	12 Ὁ ὁρμητικὸς καὶ καυστικὸς αὐτὸς ἄνεμος θὰ πνεύσῃ διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ τὴν καταδικαστικὴν ἀπόφασίν μου ἐναντίον των. Τώρα δὲ Ἐγὼ ἔχω ἐκδώσει τὴν ἐναντίον των καταδικαστικήν μου ἀπόφασιν διὰ τὴν δικαίαν τιμωρίαν των>.
13 Ἰδοὺ ὡς νεφέλη ἀναβήσεται καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἄρματα αὐτοῦ, κουφότεροι ἀετῶν οἱ ἵπποι αὐτοῦ· οὐαὶ ἡμῖν, ὅτι ταλαιπωροῦμεν.	13 Ἰδού, ὡσὰν νέφη ἀνεβαίνουν τὰ στρατεύματα τοῦ ἐχθροῦ, ὡσὰν καταιγὶς ἐπέρχονται τὰ ἅρματά του. Ἐλαφρότεροι καὶ ταχύτεροι ἀπὸ τοὺς ἀετοὺς εἶναι οἱ ἵπιιοι του. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι περιεπέσαμεν εἰς ταλαιπωρίας μεγάλας.	13 Ἰδού! Τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα προελαύνουν, ἀνεβαίνονν ὡσὰν τὸ σύννεφον· τὰ πολεμικὰ ἅρματα τοῦ ἐχθροῦ τρέχουν τόσον γρήγορα, ὡσὰν τὴν καταιγίδα· τὸ ἱππικόν του προχωρεῖ ἐλαφρότερα, ταχύτερα καὶ ἀπὸ τοῖς ἀετούς, ὅταν αὐτοὶ ἐφορμοῦν διὰ νὰ ἀρπάξουν τὸ θήραμά των. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι ἔχομεν περιπέσει εἰς μεγάλες συμφορὲς καὶ ταλαιπωρίες!
14 Ἀπόπλυνε ἀπὸ κακίας τὴν καρδίαν σου, Ἱερουσαλήμ, ἵνα σωθῇς· ἕως πότε ὑπάρχουσιν ἐν σοὶ διαλογισμοὶ πόνων σου;	14 Ἱερουσαλήμ, καθάρισε τὴν καρδίαν σου ἀπὸ τὰς κακίας σου, διὰ νὰ σωθῇς. Ἕως πότε θὰ παραμένουν ἐντός σου λογισμοὶ καὶ καταστάσεις, ποὺ φέρουν ὀδύνην καὶ καταστροφήν;	14 Ξέπλυνε καὶ καθάρισε τὴν καρδιά σου ἀπὸ τὶς κακίες καὶ τὶς πονηρίες σου, Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ σωθῇς ἀπὸ τὴν συμφοράν. Ἕως πότε θὰ ὑπάρχουν εἰς τὰ βάθη τοῦ ἐσωτερικοῦ σου κόσμου πονηροὶ καὶ ὀλέθριοι λογισμοί, οἱ ὁποῖοι σοῦ προξενοῦν ἐλέγχους, ὀδύνες καὶ πόνους;
15 Διότι φωνὴ ἀγγέλλοντος ἐκ Δὰν ἥξει, καὶ ἀκουσθήσεται πόνος ἐξ ὄρους Ἐφραίμ.	15 Διότι φωνὴ ἀγγελιαφόρου θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὴν περιοχὴν Δάν. Ἄγγελμα συμφορᾶς καὶ δυστυχίας θὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ τὸ ὄρος Ἐφραίμ.	15 Διότι θὰ ἔλθῃ φωνὴ ἀγγελιαφόρου ἀπὸ τὴν περιοχὴν Δὰν <ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὰ βόρεια τῆς Παλαιστίνης> καὶ θὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ τὴν περιοχὴν τοῦ ὄρους Ἐφραίμ <ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ κέντρον τῆς Παλαιστίνης> εἴδησις πόνου καὶ συμφορᾶς.
16 Ἀναμνήσατε ἔθνη, ἰδοὺ ἥκασιν· ἀναγγείλατε ἐν Ἱερουσαλήμ, συστροφαὶ ἔρχονται ἐκ γῆς μακρόθεν καὶ ἔδωκαν ἐπὶ τὰς πόλεις Ἰούδα φωνὴν αὐτῶν.	16 Ὑπενθυμίσατε εἰς τὰ ἔθνη ὅτι, ἰδού, καταστροφαὶ ἐπέρχονται ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας. Ἀναγγείλατε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅτι στρατεύματα ἔρχονται ἀπὸ μακρυνὴν χώραν καὶ κραυγάζουν ἀπειλητικὰ ἐναντίον τῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας.	16 Ὑπενθυμίσατε εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς ὅτι, ἰδού· ἐπέρχονται καταστροφὲς ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπως εἶχεν ἐξαγγελθῇ ἀπὸ τοὺς προφήτας. Ἀναγγείλατε εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅτι <προελαύνουν στρατεύματα ἀπὸ χώραν μακρινήν, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν ἀπειλητικὲς κραυγὲς κατὰ τῶν πόλεων τῆς Ἰουδαίας.
17 Ὡς φυλάσσοντες ἀγρὸν ἐγένοντο ἐπ' αὐτὴν κύκλῳ, ὅτι ἐμοῦ ἠμέλησας, λέγει Κύριος.	17 Οἱ ἐχθρὶ τὴν ἔχουν περικυκλώσει, ὅπως οἱ φύλακες περικυκλώνουν τὸν ἀγρόν. Τοῦτο δέ, διότι παρημέλησες τὰς ἐντολάς μου, λέγει ὁ Κύριος.	17 Οἱ ἐχθροὶ τὴν ἔχουν περικυκλώσει, ὅπως οἱ φύλακες περικυκλώνουν τὸν ἀγρὸν προκειμένου νὰ τὸν προστατεύσουν. Τοῦτο δὲ συνέβη, διότι ἔδειξες ἀδιαφορίαν πρὸς τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ προστάγματά μου>, λέγει ὁ Κύριος.
18 Αἱ ὁδοί σου καὶ τὰ ἐπιτηδεύματά σου ἐποίησαν ταῦτά σοι· αὕτη ἡ κακία σου, ὅτι πικρά, ὅτι ἥψατο ἕως τῆς καρδίας σου.	18 Οἱ ἁμαρτωλοὶ δρόμοι, τοὺς ὁποίους ἐβάδισες, καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα σου ἐπέφεραν ἐναντίον σου αὐτὰς τὰς συμφοράς. Αὐτὴ εἶναι ἡ κακία σου καὶ αἱ συνέπειαί της. Ἰδὲ πόσον πικρὰ εἶναι, διότι ἔφθασαν ἕως εἰς τὴν καρδίαν σου.	18 <Ἡ ὅλη ἁμαρτωλὴ συμπεριφορὰ καὶ τὰ ἀσεβῆ ἔργα σου ἔφεραν ὡς ἀποτέλεσμα εἰς σὲ τὶς συμφορὲς αὐτές. Ἰδοὺ οἱ πικρὲς συνέπειες τῆς ἁμαρτωλῆς συμπεριφορᾶς σου· διότι σὲ ἐκτύπησαν κατάκαρδα!>
19 Τὴν κοιλίαν μου , τὴν κοιλίαν μου ἀλγῶ, καὶ τὰ αἰσθητήρια τῆς καρδίας μου· μαιμάσσει ἡ ψυχή μου, σπαράσσεται ἡ καρδία μου, οὐ σιωπήσομαι, ὅτι φωνὴν σάλπιγγος ἤκουσεν ἡ ψυχή μου, κραυγὴν πολέμου.	19 Πονοῦν, λέγεις, πονοῦν τὰ σπλάγχνα μου. Ὁ πόνος ἐπλημμύρισε τὴν καρδίαν μου. Συγκλονίζεται ἡ ψυχή μου, σπαράσσεται ἡ καρδία μου. Δὲν ἠμπορῶ πλέον νὰ σιωπήσω, διότι ἤκουσα φωνὴν σάλπιγγος, κραυγὴν πολέμου.	19 <Καὶ ὁ Προφήτης, ὁ ὁποῖος ταυτίζει τὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν χώραν του, ἡ ὁποία ὑποφέρει, ἀναφωνεῖ> Ἄχ! Πονοῦν, πονοῦν καὶ συγκλονίζονται τὰ σπλάγχνα μου, ὅπως καὶ τῆς γυναίκας ποὺ κοιλοπονεῖ· πονεῖ, σπαράσσεται ἡ καρδία μου, ὅλος ὁ ἐσωτερικός μου κόσμος. Ἡ ψυχή μου συνταράσσεται ἀπὸ τὴν ἀγωνίαν, ποὺ τὴν ἔχει κυριεύσει· σπαράσσεται καὶ καταξεσχίζεται ἡ καρδία μου ἀπὸ τὸν φόβον! Δὲν ἠμπορῶ πλέον νὰ σιωπήσω, διότι ἡ ψυχή μου ἄκουσε φωνὴν πολεμικῆς σάλπιγγος, κραυγὴν πολεμικήν.
20 Καὶ ταλαιπωρίαν συντριμμὸν ἐπιχαλεῖται, ὅτι τεταλαιπώρηκε πᾶσα ἡ γῆ· ἄφνω τεταλαιπώρηκεν ἡ σκηνή, διεσπάσθησαν αἱ δέρρεις μου.	20 Καταστροφαὶ καὶ συντρίμματα ἀναγγέλλονται. Ὅλη ἡ χώρα μας εὑρίσκεται ὑπὸ καταστροφὴν καὶ ὅλεθρον. Ἐταλαιπωρήθη ἔξαφνα ἡ σκηνή μας, διερράγησαν τὰ δερμάτινα καλύμματα της.	20 Ἀναγγέλλονται διὰ τῆς σάλπιγγος ἐρείπια ἐπὶ ἐρειπίων καὶ καταστροφὲς ἐπὶ καταστροφῶν, διότι ὄλη ἡ χώρα ἐρημωθῇ, κατήντησεν ἄχρηστη· ἔξαφνα κατεστράφη, ἐρημώθη ἡ σκηνή μου <τὰ σπίτια, οἱ περιουσίες, ὁ λαός>, ἐσχίσθησαν, ἔσπασαν τὰ δερμάτινα καλύμματά της.
21 Ἕως πότε ὄψομαι φεύγοντας ἀκούων φωνὴν σαλπίγγων;	21 Ἕως πότε θὰ βλέπω πανικόβλητους φυγάδας καὶ θὰ ἀκούω τὸν ἦχον ἐχθρικῶν σαλπίγγων;	21 Ἕως πότε θὰ βλέπω λαὸν νὰ φεύγῃ πανικόβλητος διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὸν πόλεμον καὶ ἕως πότε θὰ ἀκούω τὰ σαλπίσματα τῶν ἐχθρικῶν πολεμικῶν σαλπίγγων;
22 Διότι οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ μου ἐμὲ οὐκ ἤδεισαν, υἱοὶ ἄφρονές εἰσι καὶ οἱ συνετοί· σοφοὶ εἰσι τοῦ κακοποιῆσαι, τὸ δὲ καλῶς ποιῆσαι οὐκ ἐπέγνωσαν.	22 Αὐτὰ δὲ ἔγιναν, λέγει ὁ Κύριος, διότι οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μου δὲν ἠθέλησαν νὰ μὲ ἀναγνωρίσουν. Εἶναι ἄφρονες καὶ ἀσύνετοι διὰ τὸ καλόν, ἔξυπνοι ὅμως καὶ σοφοὶ εἰς τὸ νὰ διαπράττουν τὸ κακόν. Τὸ καλὸν ὅμως δὲν τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ πράξουν.	22 <Ὁ Θεὸς ἀπαντᾷ εἰς τὸν θρῆνον τοῦ Προφήτου καὶ λέγει:> <Αὐτὰ συμβαίνουν, διότι οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μου ἠρνήθησαν νὰ Μὲ ἀναγνωρίσουν ὡς Κύριον καὶ Θεόν των ἀπεδείχθησαν μωροί, ἄφρονες, ὄχι συνετοὶ καὶ γνωστικοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. Εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοὶ μόνον εἰς τὸ νὰ κάμουν τὸ κακὸν τὸ δὲ καλὸν οὔτε τὸ ἀναγνωρίζουν, οὔτε τὸ ἔχουν εἰς τιμὴν καὶ ὑπόληψιν, οὔτε γνωρίζουν νὰ τὸ ἐφαρμόζουν>.
23 Ἐπέβλαψα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ οὐθέν, καὶ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἦν τὰ φῶτα, αὐτοῦ·	23 Ἔστρεψα τὰ βλέμματά μου εἰς τὴν γῆν καὶ ἰδού, τίποτε δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτήν. Τὰ ὕψωσα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ δὲν ὑπῆρχον φωτεινοὶ ἀστέρες.	23 <Ἐγὼ ὁ προφήτης> ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου καὶ ἐκύτταξα τὴν γῆν, καὶ ἰδού· δὲν ὑπῆρχε τίποτε εἰς αὐτήν, παρὰ μόνον πλήρης ἐρήμωσις! Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου καὶ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ δὲν ὑπῆρχαν τὰ φωτεινά του ἄστρα, ἀλλ' ἦταν ἔρημος καὶ γυμνὸς φωτός.
24 εἶδον τὰ ὄρη, καὶ ἦν τρέμοντα, καὶ πάντας τοὺς βουνοὺς ταρασσομένους·	24 Ἔστρεψα τὰ βλέμματά μου εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰ εἶδα νὰ τρέμουν· νὰ ταράσσωνται ὅλοι οἱ λόφοι.	24 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου εἰς τὰ ὅρη καὶ διεπίστωσα ὅτι αὐτὰ ἔτρεμαν καὶ ὅλοι οἱ λόφοι ἐταράσσοντο.
25 ἐπέβλεψα, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ἄνθρωπος, καὶ πάντα τὰ, πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἐπτοεῖτο·	25 Παρετήρησα μετὰ προσοχῆς καὶ ἰδού, δὲν ὑπῆρχεν ἄνθρωπος· καὶ ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ εἶχαν καταπτοηθῆ.	25 Παρετήρησα μὲ προσοχήν, καὶ ἰδού· δὲν ὑπῆρχε κανένας ἄνθρωπος, ὅλα δὲ τὰ πτηνά, ποὺ πετοῦν εἰς τὸν ἀέρα, εἶχαν κυριευθῇ ἀπὸ φόβον!
26 εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὁ Κάρμηλος ἔρημος, καὶ πᾶσαι αἱ πόλεις ἐμπεπυρισμέναι πυρὶ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, καὶ ἀπὸ προσώπου ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ ἠφανίσθησαν.	26 Παρετήρησα καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ τὸ πλούσιον καὶ εὔφορον ὄρος Κάρμηλος ἦτο ἔρημον. Ὅλαι αἱ πόλεις εἶχαν καταστραφῆ διὰ τοῦ πυρὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ ἐξ αἰτίας τοῦ δικαίου θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς του ὅλα ἐξηφανίσθησαν.	26 Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου, καὶ ἰδού· τὸ εὔφορον καὶ πλούσιον ὄρος Κάρμηλος ἀπεψιλώθη, ἐρημώθη· ὅλες δὲ οἱ πόλεις, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐπερνοῦσε ὁ ἐχθρός, εἶχαν πυρποληθῆ καὶ καταστροφῆ μὲ φωτιὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ἐξ αἰτίας δὲ τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ θυμοῦ Του ὅλα ἐξωλοθρεύθησαν καὶ ἀφανίσθηκαν!
27 Τάδε λέγει Κύριος· ἔρημος ἔσται πᾶσα ἡ γῆ, συντέλειαν δὲ οὐ μὴ ποιήσω.	27 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ὅλη ἡ γῆ θὰ ἐρημωθῇ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὴν καταστρέψω ἐξ ὁλοκλήρου.	27 Ναί· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Ὅλη ἡ χώρα <ἡ Παλαιστίνη> θὰ ἐρημωθῇ, δὲν θὰ τὴν καταστρέψω ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου.
28 Ἐπὶ τούτοις πενθείτω ἡ γῆ, καὶ συσκοτασάτω ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν, διότι ἐλάλησα καὶ οὐ μετανοήσω, ὥρμησα καὶ οὐκ ἀποστρέψω ἀπ' αὐτῆς.	28 Δι' ὅσα δεινὰ καὶ ὀλέθρια μέλλουν νὰ συμβοῦν, ἂς πενθήσῃ ἡ γῆ, ἂς σκοτισθῇ ὁ οὐρανὸς ἄνω, διότι ὡμίλησα καὶ δὲν θὰ παλινωδήσω. Ὥρμησα καὶ δὲν θὰ ἐπιστρέψω, χωρὶς νὰ πραγματοποιήσω τὴν ἀπόφασίν μου.	28 Διὰ τὶς συμφορὲς καὶ τὰ δεινά, ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν, ἂς πενθήση ἡ γῆ καὶ ἂς σκοτεινιάσῃ ὁ οὐρανὸς ἄνω, καλυπτόμενος μὲ σύννεφα· διότι <Ἐγὼ ὁ Κύριος> τὸ εἶπα, τὸ ἀπεφάσισα καὶ δὲν θὰ μετανοήσω· ὥρμησα διὰ νὰ φέρω εἰς πέρας τὴν ἀπόφασίν μου καὶ δὲν θὰ ἀποσυρθῶ, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἀπόφασιν αὐτὴν τῆς καταστροφῆς>.
29 Ἀπὸ φωνῆς ἱππέως καὶ ἐντεταμένου τόξου ἀνεχώρησε πᾶσα ἡ χώρα· εἰσέδυσαν εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰ ἄλση ἐκρύβησαν καὶ ἐπὶ τὰς πέτρας ἀνέβησαν· πᾶσα πόλις ἐγκατελείφθη, οὐ κατοικεῖ ἐν αὐταῖς ἄνθρωπος.	29 Ἀπὸ τὸν θόρυβον τοῦ ἐχθρικοῦ ἱππικοῦ καὶ τοῦ τεταμένου τόξου, διὰ νὰ ἐξαποστέλλῃ βέλη, ἐπανικοβλήθησαν πάντες καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγήν, εἰσεχώρησαν εἰς τὰ σπήλαια, ἐκρύβησαν εἰς τὰ δάση, ἀνέβηκαν ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους, διὰ νὰ σωθοῦν. Ὅλαι αἱ πόλεις ἔχουν ἐγκαταλειφθῆ καὶ δὲν κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτὰς ἄνθρωποι.	29 Ἕνεκα τοῦ φόβου ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς θορύβους καὶ τοὺς πολὺ δυνατοὺς κρότους τοῦ ἱππικοῦ καὶ τῶν τεντωμένων τόξων τῶν τοξοτῶν, ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ ἐξαποστείλουν βέλη, ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς χώρας. Ἐμπῆκαν εἰς τὰ σπήλαια, ἐκρύβησαν εἰς τὰ δάση, ἀνέβησαν εἰς τὶς βραχώδεις καὶ ἀπότομες περιοχές. Ὅλες οἱ πόλεις ἐγκατελείφθησαν, καὶ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν κατοικεῖ πλέον εἰς αὐτές.
30 Καὶ σὺ τί ποιήσεις, ἐὰν περιβάλῃ κόκκινον καὶ κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ, ἐὰν ἐγχρίσῃ στίβι τοὺς ὀφθαλμούς σου; Εἰς μάταιον ὡραϊσμός σου· ἀπὼσαντό σε οἱ ἐρασταί σου, τὴν ψυχήν σου ζητοῦσιν.	30 Καὶ σύ, ἐνώπιον αὐτῶν τῶν συμφορῶν τί θὰ κάμῃς; Καὶ ἐὰν ἀκόμη φορέσῃς κόκκινον πολύτιμον ἔνδυμα, καὶ ἐὰν στολισθῇς μὲ χρυσᾶ κοσμήματα, καὶ ἐὰν χρίσῃς μὲ ψιμμύθιον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου, ὥστε νὰ φαίνονται μεγαλύτεροι καὶ λαμπρότεροι, μάταιος ὅλος αὐτὸς ὁ καλλωπισμός. Οἱ ἐρασταί σου σὲ ἔχουν ἤδη ἀπωθήσει καὶ ζητοῦν τὸν θάνατόν σου.	30 Καὶ σύ, ταλαίπωρη Ἱερουσαλήμ, ἐμπρὸς εἰς τὶς συμφορὲς αὐτὲς τί θὰ κάμῃς; Καὶ ἂν ἀκόμη φορέσῃς τὸ πολύτιμον καὶ ἀκριβὸ κόκκινο φόρεμά σου, καὶ ἐὰν στολισθῇς μὲ στολίδια χρυσᾶ, καὶ ἐὰν βάψῃς τὸν κύκλον τῶν ὀφθαλμῶν σου μὲ βαφὴν ἀπὸ στίβι <ὀξειδωμένον μαῦρον ἀντιμόνιον>, διὰ νὰ φαίνωνται μεγαλύτεροι, λαμπρότεροι, <ἀραιότεροι, καὶ πάλιν μάταιος καὶ χωρὶς κανένα ὄφελος θὰ εἶναι ὅλος αὐτὸς ὁ στολισμός σου. Οἱ πρώην ἐρασταί σου σὲ ἀπώθησαν, σὲ ἐπεριφρόνησαν καὶ ἐπὶ πλέον ζητοῦν νὰ σὲ θανατώσουν.
31 Ὅτι φωνὴν ὡς ὠδινούσης ἤκουσα, τοῦ στεναγμοῦ σου ὡς πρωτοτοκούσης, φωνὴ θυγατρὸς Σιών· ἐκλυθήσεται καὶ παρήσει τὰς χεῖρας αὐτῆς· οἴμοι ἐγώ, ὅτι ἐκλείπει ἡ ψυχή μου ἐπὶ τοῖς ἀνῃρημένοις.	31 Ἤκουσα τὴν κραυγήν σου, κόρη Ἱερουσαλήμ, ὡσὰν τὴν κραυγὴν ἐπιτόκου γυναικός. Ὁμοιάζει πρὸς στεναγμὸν καὶ κραυγὴν γυναικός, ποὺ πρώτην φορὰν γεννᾷ. Θὰ παραλύσῃ καὶ θὰ λιποθυμήση ἡ Σιὼν ἀπὸ τὸν πόνον της, θὰ παραλύσουν τὰ χέρια της. Καὶ ὁ προφήτης ἐπιλέγει· Ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, ἡ ζωή μου χάνεται, σβήνει ἡ ψυχή μου διὰ τὸ πλῆθος ἐκείνων, ποὺ πρόκειται νὰ σφαγοῦν!	31 Διότι, ἀλλοίμονον ἄκουσα τὴν ἰσχυρὰν κραυγήν σου, κόρη μου Ἱερουσαλήμ, ποὺ ὁμοιάζει πρὸς κραυγὴν γυναικός, ἡ ὁποία πρόκειται νὰ γεννήσῃ· πρὸς κραυγὴν ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν πόνον καὶ τὴν ἀγωνίαν τοκετοῦ γυναικός, ποὺ πρόκειται νὰ γεννήσῃ διὰ πρώτην φοράν. Ἡ Σιὼν θὰ ἀτονήσῃ, θὰ λιποθυμήσῃ, καὶ τὰ χέρια της θὰ παραλύσουν χωρὶς νὰ ἠμποροῦν νὰ πολεμήσουν κατὰ τῶν ἐχθρῶν.<Καὶ ὁ Προφήτης, βλέπων μὲ τὸν προφητικόν του ὀφθαλμὸν τὰ μέλλοντα, μὴ δυνάμενος δὲ νὰ ὑποφέρῃ τὴν συμφοράν, καταπλήττεται, ὀλιγοψύχει καὶ ἀναφωνεῖ:> <Ἀλλοίμονον εἰς ἐμὲ τὸν δυστυχῆ! Ἀποθνήσκω· σβήνω κυριολεκτικά, καθὼς βλέπω τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων, τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ σφαγοῦν!>