΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον Ε'

Πρωτότυπο Κείμενο

εριδράμετε ἐν ταῖς ὁδοῖς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἴδετε καὶ γνῶτε καὶ ζητήσατε ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς, ἐὰν εὕρητε ἄνδρα, εἰ ἔστι ποιῶν κρῖμα καὶ ζητῶν πίστιν, καὶ ἴλεως ἔσομαι αὐτοῖς, λέγει Κύριος.
2 Ζῇ ὁ Κύριος, λέγουσι· διὰ τοῦτο οὐκ ἐν ψεύδεσιν ὀμνύουσι;
3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς πίστιν· ἐμαστίγωσας αὐτούς, καὶ οὐκ ἐπόνεσαν, συνετέλεσας αὐτούς, καὶ οὐκ ἠθέλησαν δέξασθαι παιδείαν, ἐστερέωσαν τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὑπὲρ πέτραν καὶ οὐκ ἠθέλησαν ἐπιστραφῆναι.
4 Καὶ ἐγὼ εἶπα· ἴσως πτωχοὶ εἰσι, διότι οὐκ ἐδυνάσθησαν, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν ὁδὸν Κυρίου καὶ κρίσιν Θεοῦ·
5 πορεύσομαι πρὸς τοὺς ἁδροὺς καὶ λαλήσω αὐτοῖς, ὅτι αὐτοὶ ἐπέγνωσαν ὁδὸν Κυρίου καὶ κρίσιν Θεοῦ· καὶ ἰδοὺ ὁμοθυμαδὸν συνέτριψαν ζυγόν, διέρρηξαν δεσμούς.
6 Διὰ τοῦτο ἔπαισεν αὐτοὺς λέων ἐκ τοῦ δρυμοῦ, καὶ λύκος ἕως τῶν οἰκιῶν ὠλόθρευσεν αὐτούς, καὶ πάρδαλις ἐγρηγόρησεν ἐπὶ τὰς πόλεις αὐτῶν· πάντες οἱ ἐκπορευόμενοι ἀπ' αὐτῶν θηρευθήσονται, ὅτι ἐπλήθυναν ἀσεβείας αὐτῶν, ἴσχυσαν ἐν ταῖς ἀποστροφαῖς αὐτῶν.
7 Ποίᾳ τούτων ἵλεως γένωμαί σοι; Οἱ υἱοί σου ἐγκατέλιπόν με καὶ ὤμνυον ἐν τοῖς οὐκ οὖσι θεοῖς· καὶ ἐχόρτασα αὐτοὺς καὶ ἐμοιχῶντο καὶ ἐν οἴκοις πορνῶν κατέλυον.
8 Ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμάτιζον.
9 Μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι· Λέγει Κύριος. Ἢ ἐν ἔθνει τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου;
10 Ἀνάβητε ἐπὶ τοὺς προμαχῶνας, αὐτῆς καὶ κατασκάψατε, συντέλειαν δὲ μὴ ποιήσητε· ὑπολίπεσθε τὰ ὑποστηρίγματα αὐτῆς, ὅτι τοῦ Κυρίου εἰσίν.
11 Ὅτι ἀθετῶν ἠθέτησεν εἰς ἐμέ, λέγει Κύριος, οἶκος Ἰσραὴλ καὶ οἶκος Ἰούδα.
12 Ἐψεύσατο τῷ Κυρίῳ αὐτῶν καὶ εἶπαν· οὐκ ἔστι ταῦτα· οὐχ ἥξει ἐφ' ἡμᾶς κακά, καὶ μάχαιραν καὶ λιμὸν οὐκ ὀψόμεθα·
13 οἱ προφῆται ἡμῶν ἦσαν εἰς ἅνεμον, καὶ λόγος Κυρίου οὐχ ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς· οὕτως ἔσται αὐτοῖς.
14 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· ἀνθ' ὧν ἐλαλήσατε τὸ ρῆμα τοῦτο, ἰδοὺ ἐγὼ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου πῦρ καὶ τὸν λαὸν τοῦτον ξύλα, καὶ καταφάγεται αὐτούς.
15 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐφ' ὑμᾶς ἔθνος πόρρωθεν, οἶκος Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, ἔθνος οὗ οὐκ ἀκούσει τῆς φωνῆς τῆς γλώσσης αὐτοῦ.
16 Πάντες ἰσχυροὶ καὶ κατέδονται τὸν θερισμὸν ὑμῶν.
17 Καὶ τοὺς ἄρτους ὑμῶν καὶ κατέδονται τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν καὶ κατέδονται τὰ πρόβατα ὑμῶν καὶ τοὺς μόσχους ὑμῶν καὶ κατέδονται τοὺς ἀμπελῶνας ὑμῶν καὶ τοὺς συκῶνας ὑμῶν καὶ τοὺς ἐλαιῶνας ὑμῶν· καὶ ἀλοήσουσι τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς ὑμῶν, ἐφ' αἷς ὑμεῖς πεποίθατε ἐπ' αὐταῖς ἐν ρομφαίᾳ.
18 Καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, λέγει Κύριος ὁ Θεός σου, οὐ μὴ ποιήσω ὑμᾶς εἰς συντέλειαν.
19 Καὶ ἔσται ὅταν εἴπητε· τίνος ἕνεκεν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἡμῖν πάντα ταῦτα; Καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· ἀνθ' ὧν ἐδουλεύσατε θεοῖς ἀλλοτρίοις ἐν τὸ ὑμῶν, οὕτως δουλεύσετε ἀλλοτρίοις ἐν τῇ γῇ οὐχ ὑμῶν.
20 Ἀναγγείλατε ταῦτα εἰς τὸν οἶκον Ἰακώβ, καὶ ἀκουσθήτω ἐν τῷ οἴκῳ Ἰούδα.
21 Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, λαὸς μωρὸς καὶ ἀκάρδιος, ὀφθαλμοὶ αὐτοῖς καὶ οὐ βλέπουσιν, ὦτα αὐτοῖς καὶ οὐκ ἀκούουσι.
22 Μὴ ἐμὲ οὐ φοβηθήσεσθε; Λέγει Κύριος, ἢ ἀπὸ προσώπου μου οὐκ εὐλαβηθήσεσθε; Τὸν τάξαντα ἄμμον ὅριον τῇ θαλάσσῃ, πρόσταγμα αἰώνιον καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό, καὶ ταραχθήσεται καὶ οὐ δυνήσεται, καὶ ἠχήσουσι τὰ κύματα αὐτῆς καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό.
23 Τῷ δὲ λαῷ τούτῳ ἐγενήθη καρδία ἀνήκοος καὶ ἀπειθῇς, καὶ ἐξέχλιναν καὶ ἀπήλθοσαν·
24 καὶ οὐκ εἶπον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν· φοβηθῶμεν δὴ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, τὸν διδόντα ἡμῖν ὑετόν πρώϊμον καὶ ὄψιμον κατὰ καιρὸν πληρώσεως προστάγματος θερισμοῦ καὶ ἐφύλαξεν ἠμῖν.
25 Αἱ ἀνομίαι ὑμῶν ἐξέκλιναν ταῦτα, καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ἀπέστησαν τὰ ἀγαθὰ ἀφ' ὑμῶν·
26 ὅτι εὑρέθησαν ἐν τῷ λαῷ μου ἀσεβεῖς καὶ παγίδας ἔστησαν τοῦ διαφθεῖραι ἄνδρας καὶ συνελαμβάνοσαν.
27 Ὡς παγὶς ἐφεσταμένη πλήρης πετεινῶν, οὕτως οἱ οἶκοι αὐτῶν πλήρεις δόλου· διὰ τοῦτο ἐμεγαλύνθησαν καὶ ἐπλούτησαν·
28 καὶ παρέβησαν κρίσιν, οὐκ ἔκριναν κρίσιν ὀρφανοῦ καὶ κρίσιν χήρας οὐκ ἐκρίνοσαν.
29 Μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι; Λέγει Κύριος, ἢ ἐν ἔθνει τῷ τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου;
30 Ἔκστασις καὶ φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τῆς γῆς.
31 Οἱ προφῆται προφητεύουσιν ἄδικα, καὶ οἱ ἱερεῖς ἐπεκρότησαν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, καὶ ὁ λαός μου ἠγάπησεν οὕτως· καὶ τί ποιήσετε εἰς τὰ μετὰ ταῦτα;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

εριέλθετε εἰς τοὺς δρόμους τῆς Ἱερουσαλήμ, ἰδέτε, προσέξατε καὶ ἀναζητήσατε εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς, ἐὰν θὰ εὕρετε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος νὰ ἐφαρμόζῃ δικαιοσύνην, νὰ ζητῇ πίστιν καὶ νὰ εἶναι ἀξιόπιστος, καὶ ἐγὼ θὰ εἶμαι ἵλεως εἰς τοιούτους ἀνθρώπους, λέγει ὁ Κύριος.
2 Αὐτοὶ λέγουν, βέβαια, ὅταν ὀργίζωνται· <ζῇ Κύριος>. Παρ' ὅλον τὸν ὅρκον των νομίζετε, ὅτι δὲν ψεύδονται;
3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου στρέφονται πάντοτε μὲ εὐμένειαν εἰς τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν ἀνθρώπων. Ἐμαστίγωσες αὐτοὺς τοὺς ἀναξιόπιστους καὶ δὲν ἐπόνεσαν, τοὺς κατέστρεφες καὶ αὐτοὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ δεχθοῦν παιδαγωγίαν, νὰ σωφρονισθοῦν ἀπὸ τὰ παιδαγωγικά σου κτυπήματα. Ἐσκλήρυναν τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκαμαν σκληρότερα ἀπὸ τὸν βράχον καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς σὲ ἐν μετανοίᾳ.
4 Ἐγὼ εἶπα, ὅτι εἶναι ἴσως ἐκ τῶν κατωτέρων καὶ ἀμορφώτων κοινωνικῶν τάξεων καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς τὴν παιδαγωγίαν τοῦ Κυρίου, διότι δὲν ἐγνώρισαν τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν νόμον τοῦ Κυρίου.
5 Θὰ πορευθῶ, λοιπόν, πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς μορφωμένους, τῶν ἀνωτέρων κοινωνικῶν τάξεων, καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτούς, διότι αὐτοὶ ἀσφαλῶς ἔμαθαν τὸν δρόμον τοῦ Κυρίου καὶ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἰδού, ὅτι καὶ αὐτοὶ ὡς ἀπὸ συμφώνου συνέτριψαν τὸν ζυγὸν τοῦ Νόμου καὶ διέρρηξαν τοὺς δεσμοὺς τῶν θείων ἐντολῶν.
6 Διὰ τοῦτο λέων ἐκ τοῦ δρυμοῦ ἐκτύπησεν αὐτοὺς καὶ λύκος μέχρι καὶ τῶν οἰκιῶν των τοὺς ἐξωλόθρευσε. Καὶ ἀγρία πάρδαλις ἐπαραμόνευσεν εἰς τὰς πόλεις των. Ὅλοι ὅσοι ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰς πόλεις, ἐγίνοντο θηράματα τῶν ἀνθρωπομόρφων αὐτῶν θηρίων, διότι αἱ ἀσεβεῖς των πράξεις ἐπληθύνθησαν. Ἐπέμειναν καὶ ἐστερεώθησαν εἰς τὴν ἀπομάκρυνσίν των ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 Εἰς ποίαν ἀπὸ τὰς παρανομίας αὐτὰς νὰ γίνω ἵλεως πρὸς σέ, ὦ Ἱερουσαλήμ; Οἱ υἱοί σου μὲ ἐγκατέλειψαν καὶ ὡρκίζοντο εἰς τὰ εἴδωλα, εἰς αὐτὰ ποὺ δὲν εἶναι θεοί. Τοὺς ἐχόρτασα μὲ τὰ ἀγαθά μου καὶ αὐτοὶ ἐξέκλιναν εἰς μοιχείας καὶ κατέλυον εἰς οἴκους πόρνων καὶ ἁμαρτωλῶν.
8 Ἔγιναν θηλυμανεῖς ἵπποι· καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ὡς ἵππος ἐχρεμέτιζε διὰ τὴν γυναῖκα τοῦ ἄλλου.
9 Μήπως, λοιπόν, καὶ δὲν θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ μὲ τὴν ράβδον τῆς τιμωρίας μου διὰ τὰς πράξεις των αὐτάς; Λέγει ὁ Κύριος. Ἢ μήπως ἐναντίον τοῦ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ ἔθνους δὲν θὰ ἀποστείλῃ ἡ ψυχή μου τὴν δικαίαν τιμωρίαν;
10 Ἀνεβῆτε εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως καὶ κατασκάψατέ τα. Μὴ τὰ καταστρέψετε ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀφήσατε ἄθικτα τὰ ὑποστηρίγματα τῆς πόλεως, διότι αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὸν Κύριον.
11 Θὰ ἐπέλθουν αἱ τιμωρίαι αὐταί, διότι συνεχῶς καὶ βαρέως παρέβη τὰς ἐντολάς μου, λέγει ὁ Κύριος, ὁ λαὸς ἰσραηλιτικὸς καὶ ὁ λαὸς ὁ Ἰουδαϊκός.
12 Ἠθέλησαν αὐτοὶ νὰ διαψεύσουν τὸν Κύριον καὶ εἶπαν: Δὲν θὰ συμβοῦν αὐτά. Δὲν θὰ ἐπέλθουν ἐναντίον μας αἱ συμφοραί. Δὲν θὰ ἴδωμεν οὔτε ἐχθρικὴν μάχαιραν οὔτε λιμόν.
13 Οἱ προφῆται μας καὶ αἱ προφητεῖαι των ἦσαν δι' αὐτοὺς εἰς ἄνεμον. Ὁ λόγος Κυρίου δὲν ὑπῆρχε καὶ δὲν ἠκούετο εἰς τοὺς ἀσεβεῖς αὐτούς. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ ἀπειλὴ τοῦ Κυρίου θὰ ἐπέλθῃ ἔτσι ἐναντίον των.
14 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει Κύριος, ὁ παντοκράτωρ· Ἐπειδὴ σεῖς εἴπατε τοὺς βλασφήμους καὶ πονηροὺς τούτους λόγους, ἰδοὺ ἐγὼ ἔχω δώσει τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου ὦ Ἱερεμία, ὡσὰν πῦρ· καὶ τὸν λαὸν τοῦτον σὰν ξύλα καὶ ἡ φωτιὰ θὰ τοὺς καταφάγῃ.
15 Ἰδού, ἐγὼ θὰ φέρω ἀπὸ μακρὰν ἔθνος, ὦ ἰσραηλιτικὲ λαέ, λέγει Κύριος. Ἔθνος τοῦ ὁποίου δὲν ἔχετε ἀκούσει καὶ δὲν γνωρίζετε τὴν γλῶσσαν του.
16 Εἶναι λαὸς ἰσχυρὸς καὶ θὰ φάγουν τὸν θερισμόν σας
17 καὶ τὸν ἄρτον σας. Θὰ καταφάγουν εἰς τὸν πόλεμον τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας σας. Θὰ καταβροχθίσουν τὰ πρόβατά σας καὶ τὰ μοσχάρια σας. Αὐτοὶ θὰ τρυγήσουν καὶ θὰ φάγουν τοὺς ἀμπελῶνας σας καὶ τοὺς συκεῶνας σας καὶ τοὺς ἐλαιῶνας σας. Θὰ ἁλωνίσουν καὶ θὰ κονιορτοποιήσουν τὰς ὀχυρὰς πόλεις σας, ἐπὶ τῶν ὁποίων σεῖς εἴχατε στηρίξει τὴν πεποίθησίν σας. Θὰ σᾶς φονεύσουν διὰ ρομφαίας.
18 Ἐν τούτοις καὶ κατὰ τὰς τρομερὰς ἐκείνας ἡμέρας τῆς θείας τιμωρίας, λέγει Κύριος ὁ Θεός, δὲν θὰ σᾶς παραδώσω εἰς τελείαν καταστροφήν.
19 Ἐὰν δὲ αὐτοὶ σᾶς ποῦν: Διατὶ Κύριος ὁ Θεός μας ἔστειλεν ἐναντίον μας ὅλας αὐτὰς τὰς τιμωρίας, σύ, ὁ προφήτης, θὰ πῇς εἰς αὐτούς: Ἐπειδὴ εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν χώραν σας ἐγίνατε δοῦλοι εἰς ξένους θεούς, εἰς εἴδωλα, ἔτσι θὰ γίνετε δοῦλοι εἰς ξένους θεούς, εἰς τὰ εἴδωλα, ὄχι πλέον τῆς χώρας σας, ἀλλὰ ξένων χωρῶν.
20 Ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ. Ἂς ἀκουσθοῦν αὐτὰ εἰς τὰ κατασκηνώματα τῆς φυλῆς Ἰούδα.
21 Ἀκούσατε, λοιπόν, αὐτά, λαὸς μωρὸς καὶ ἄκαρδος. Ὑπάρχουν εἰς αὐτοὺς ὀφθαλμοὶ καὶ δὲν βλέπουν, ὑπάρχουν αὐτιὰ καὶ δὲν ἀκούουν.
22 Μήπως δὲν θὰ φοβηθῆτε ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος, ἢ ἐνώπιόν μου δὲν θὰ αἰσθανθῆτε ἱερὸν δέος; Ἐνώπιον ἐμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχω ὁρίσει καὶ θέσει φραγμὸν καὶ ὅριον τῆς θαλάσσης τὴν ἄμμον. Ἔδωσα πρόσταγμα αἰώνιον καὶ αὐτὴ δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ. Θὰ ἀναταραχθῇ μὲ τὰς μεγάλας τρικυμίας ἡ θάλασσα, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ ὑπερβῇ τὸ ὅριον, ποὺ ἔθηκα. Θὰ ἠχοῦν καὶ θὰ βοοῦν τὰ κύματά της καὶ δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ.
23 Ὁ λαὸς ὅμως αὐτὸς ἔχει καρδίαν ἀνυπάκουον καὶ ἀτίθασον. Ἐξέκλιναν ἀπὸ τὸν Νόμον τῶν ἐντολῶν μου καὶ ἔφυγαν μακράν.
24 Καὶ δὲν εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ των: Ἂς σεβασθῶμεν καὶ ἂς φοβηθῶμεν, λοιπόν, Κύριον τὸν Θεόν μας, ὁ ὁποῖος δίδει εἰς ἡμᾶς τὴν βροχὴν τὴν πρώϊμον καὶ τὴν βροχὴν τὴν ὄψιμον εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν, ὥστε νὰ ἐκπληρώνωνται αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ περὶ τοῦ θερισμοῦ. Αὐτὸς ἐπίσης μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὴν ξηρασίαν, ὅπως ἐπίσης ἀπὸ τὰς ἀκαίρους καὶ ἐπιβλαβεῖς βροχάς.
25 Αἱ παρανομίαι σας ὅμως ἐξέκλιναν ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὸν κανονικόν των δρόμον καὶ τὰς ὡρισμένας ἐποχάς. Καὶ αἱ ἁμαρτίαι σας σᾶς ἐστέρησαν ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.
26 Μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου εὑρέθησαν ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ἔστησαν δολίας παγίδας, διὰ νὰ καταστρέψουν ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους καὶ πράγματι συνελάμβαναν εἰς αὐτάς.
27 Ὅπως ἡ καλοστηθεῖσα δολία παγὶς εἶναι γεμάτη ἀπὸ συλληφθέντα πτηνά, ἔτσι καὶ αἱ οἰκίαι τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων εἶναι γεμᾶται ἀπὸ ἀγαθά, ποὺ συνήχθησαν μὲ δόλον καὶ ἀπάτην. Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἐκεῖνοι ἔγιναν μεγάλοι καὶ πλούσιοι·
28 καὶ παρέβησαν τὸν Νόμον τῆς δικαιοσύνης. Δὲν ἔκριναν δικαίως καὶ δὲν ἀπέδιδαν τὸ δίκαιον εἰς τὸ ὀρφανόν, δὲν ἀπέδιδαν δικαιοσύνην εἰς τὴν χήραν.
29 Μήπως καὶ νομίζετε, ὅτι δὲν θὰ ἐπισκεφθῶ αὐτοὺς μὲ τὴν τιμωρόν μου ράβδον; Λέγει ὁ Κύριος, ἢ εἰς ἕνα τέτοιο ἔθνος δὲν θὰ στραφῇ ἡ ἀγανάκτησίς μου καὶ ἡ τιμωρία;
30 Ἀποτρόπαια καὶ φρικτὰ γεγονότα συνέβησαν εἰς τὴν χώραν αὐτήν.
31 Οἱ ψευδοπροφῆται ἐκήρυσσαν παρανομίας καὶ ἀδικίας, οἱ ἱερεῖς τοὺς ἐπεδοκίμαζαν χειροκροτοῦντες καὶ ὁ λαός μου τοὺς περιέβαλλε μὲ ἀγάπην οὕτω φερομένους. Τί θὰ κάμετε, λοιπόν, ἀργότερα, ὅταν θὰ σᾶς εὕρουν αἱ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τιμωρίαι;

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ρέξατε ὁλοτρόγυρα εἰς τοὺς δρόμους τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ παρατηρήσατε, ἐννοήσατε καλά, ἐξετάσατε καὶ ἐρευνήσατε μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν εἰς τὶς πλατεῖες της, ἐὰν θὰ εὕρετε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος νὰ ζῇ μὲ εὐθύνην, νὰ ἐφαρμόζῃ δικαιοσύνην καὶ νὰ ζητῇ ἀλήθειαν, νὰ εἶναι ἀξιόπιστος εἰς τὶς συναλλαγὲς καὶ τὰ λόγια του· καὶ Ἐγὼ θὰ φανῶ εἰς αὐτόν <ἢ αὐτούς> εὐμενὴς καὶ συμπαθής, λέγει ὁ Κύριος.
2 Παρ’ ὅλον ὅτι αὐτοί, ὅταν ὁρκίζωνται, λέγουν <ὁ Θεὸς εἶναι ζωντανὸς καὶ ἀκούει>, νομίζετε ὅτι ὁρκίζονται πραγματικά; Οὐσιαστικὰ ψεύδονται!
3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου στρέφονται μὲ συμπάθειαν πρὸς τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν ἀνθρώπων. Σὺ ἐμαστίγωσες τοὺς ἀναξιοπίστους αὐτοὺς ἀνθρώπους, οἱ ἴδιοι ὅμως δὲν ἐπόνεσαν, δὲν ἐσωφρονίσθησαν. Τοὺς ἐφόνευσες, τοὺς κατέστρεψες, αὐτοὶ ὅμως δὲν ἠθέλησαν νὰ δεχθοῦν τὴν σωτήριον παιδαγωγίαν σου. Ἐσκλήρυναν τὰ πρόσωπά των περισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν σκληρὴ πέτραν, δηλαδὴ ἐσκληρύνθησαν πάρα πολύ, ἡ κακία τοὺς ἔγινε δευτέρα φύσις, καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέφουν εἰς Σέ.
4 Ἐγὼ δὲ ἐσκέφθηκα καὶ εἶπα: <Αὐτοὶ προέρχονται ἴσως ἀπὸ τὶς κοινωνικῶς πτωχότερες τάξεις καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ ἐργασθοῦν τὴν ἀρετήν, διότι δὲν ἐγνώρισαν τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, τὸν νόμον τοῦ Κυρίου.
5 Θὰ πορευθῶ λοιπὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας, πρὸς τὶς κοινωνικῶς ἀνώτερες τάξεις, πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ νομοδιδασκάλους, καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτούς, διότι αὐτοὶ ἔμαθαν καλὰ τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἅγιον νόμον τοῦ Θεοῦ>. Ἀλλ’ ἰδού· καὶ ὅλοι αὐτοὶ μὲ μίαν ψυχὴν καὶ καρδίαν, μὲ τὰ ἴδια αἰσθήματα, μὲ μίαν γνώμην καὶ διάθεσιν συνέτριψαν τὸν ζυγὸν τῆς θείας διδασκαλίας καὶ ἔσπασαν τοὺς δεσμοὺς τῆς ὑποταγῆς των εἰς τὶς θεῖες ἐντολές.
6 Διὰ τοῦτο ὥρμησεν ἐναντίον των λιοντάρι ἀπὸ τὸ δάσος καὶ τοὺς ἐκτύπησε, καὶ λύκος ἔφθασεν ἀπὸ τὴν κρύπτην του μέχρι τῆς κατοικίας των καὶ τοὺς ἐξωλόθρευσεν· ἡ δὲ πανοῦργος καὶ τρομερὴ λεοπάρδαλις ἐπαραμόνευσε διὰ νὰ ἐπιτεθῇ ἐναντίον τῶν πόλεών των. Ὅλοι, ὅσοι ἐξέρχονται ἀπὸ τὶς πόλεις, θὰ κατασπαραχθοῦν ἀπὸ τὰ ἄγρια αὐτὰ θηρία, διότι οἱ ἁμαρτίες καὶ οἱ ἀσέβειές των ἐπλήθυναν. Ἀκόμη διότι αὐτοὶ ἐπέμειναν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ ἀπομάκρυνσίν τῶν ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 <Εἰς ποίαν ἀπὸ τὶς ἀποστασίες καὶ τὶς παραβάσεις τοῦ νόμου μου ἢμπορῶ νὰ φανῶ εἰς σέ, Ἱερουσαλήμ, εὐσπλαγχνικὸς καὶ συμπαθής; Οἱ υἱοί σου ἐγκατέλειψαν Ἐμέ, τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεόν, ὡρκίζοντο δὲ εἰς τὰ εἴδωλα, τοὺς ἀνυπάρκτους θεούς. Τοὺς ἐχόρτασα μὲ ἀφθονίαν ἀγαθῶν <κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τοὺς ἐχόρτασα, τοὺς ἀηδίασα> καὶ αὐτοὶ ἐστρέφοντο εἰς τὴν μοιχείαν <τὴν πνευματικήν, δηλαδὴ τὴν εἰδωλολατρίαν> καὶ διενυκτέρευαν εἰς τὰ σπίτια τῶν πορνῶν γυναικῶν.
8 Ἔφθασαν εἰς τέτοιαν λαγνείαν καὶ ἀσέλγειαν, ὥστε κατήντησαν νὰ γίνουν ὅμοιοι πρὸς ἵππους θηλυμανεῖς· καθένας ἀπὸ τοὺς λάγνους αὐτοὺς ἄνδρες ἐχλιμίντριζε ἀναιδῶς διὰ τὴν γυναῖκα τοῦ ἄλλου.
9 Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ παραβλέψω ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ παραλείψω νὰ τοὺς τιμωρήσω; Λέγει ὁ Κύριος. Ἢ, πρὸς ἕνα τέτοιο ἀσεβές, λάγνον, ἀκόλαστον καὶ φιλήδονον ἔθνος, δὲν θὰ ἀφήσω νὰ ἐκδηλωθῇ ἐναντίον του ἡ δικαία ἀγανάκτησις τῆς ψυχῆς μου;
10 <Σεῖς, οἱ ἐκτελεστοὶ τῆς θείας ὀργῆς> ἀνέβητε εἰς τὶς ἐπάλξεις τῶν τειχῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, κατεδαφίσατε καὶ καταστρέψατε τὰ τείχη της· μὴ τὰ καταστρέψετε ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου· ἀφῆστε ἄθικτα τὰ ὑποστηρίγματα τῶν προμαχώνων τῆς πόλεως, διότι αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὸν Κύριον.
11 Οἱ φοβερὲς αὐτὲς τιμωρίες θὰ χτυπήσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ γενικώτερον τὴν Ἰουδαίαν, διότι ὁ Ἰσραηλιτικὸς καὶ ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς παρέβησαν τὶς μεταξὺ Ἐμοῦ καὶ αὐτῶν συνθῆκες, ἐδείχθησαν ἀχάριστοι καὶ ἐξετράπησαν εἰς τὴν ἀσέβειαν, λέγει ὁ Κύριος.
12 Τὸ Βασίλειον τοῦ Ἰούδα <ἀλλὰ καὶ τὸ βασίλειον τὸν Ἰσραήλ> δὲν ἐδέχθησαν ὡς ἀληθινοὺς τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους ἐξήγγειλε διὰ τῶν προφητῶν, καὶ εἶπαν: <Δὲν πρόκειται νὰ συμβοῦν αὐτά· δὲν θὰ μᾶς κτυπήσουν δεινὰ καὶ συμφορές· δὲν θὰ ἀντιμετωπίσωμεν ἐχθρικὸν ξίφος, οὔτε θὰ ἴδωμεν νὰ μᾶς κτυπᾷ πεῖνα.
13 Οἱ προφῆται μας, κατὰ τὴν ἄποψίν των, ἐπροφήτευσαν μάταια καὶ ψευδῆ· οἱ προφητεῖες τῶν ἐξηνεμίσθησαν· ὁ λόγος τοῦ Κυρίου δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν ἠκούετο μεταξὺ τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν. Διὰ τοῦτο ἡ φοβερὴ ἀπειλὴ τοῦ Κυρίου περὶ τῆς ἐπερχομένης καταστροφῆς θὰ ἐπιπέσῃ ἐναντίον των>:
14 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ παντοκράτωρ Κύριος: <Ἐπειδὴ σεῖς, οἱ ἀσεβεῖς Ἰουδαῖοι, εἴπατε τὰ βλάσφημα αὐτὰ λόγια, ἰδού· Ἐγὼ ἔχω δώσει τοὺς λόγονς μου εἰς τὸ στόμα σου, τοῦ προφήτου Ἱερεμία, ὡς φωτιά, τὸν δὲ ἀσεβῆ αὐτὸν λαὸν ὡς ξύλα, τὰ ὁποῖα θὰ καταφάγῃ ἡ φωτιά.
15 Ἰδού, Ἐγὼ θὰ φέρω ἐναντίον σας, Ἰσραηλιτικὲ λαέ, ἔθνος ἀπὸ μακριά, λέγει ὁ Κύριος· ἔθνος, τὸν ὁποίου δὲν θὰ κατανοῆτε τὴν γλῶσσαν καὶ ἄρα δὲν θὰ ἠμπορῆτε νὰ σννεννοῆσθε μαζί του.
16 Οἱ ἄνδρες τοῦ ἔθνους αὐτοῦ εἶναι ὅλοι ἰσχυροί, θὰ καταφάγουν δὲ τὸν θερισμόν σας
17 καὶ τοὺς ἄρτους <τὰ τρόφιμά> σας. Θὰ φονεύσουν ἐπίσης κατὰ τὶς πολεμικὲς συγκρούσεις τοὺς υἱούς σας καὶ τίς θυγατέρες σας. Ἀκόμη θὰ καταφάγουν τὰ πρόβατά σας καὶ τὰ μοσχάρια σας· θὰ τρυγήσουν καὶ θὰ καταφάγουν τὰ προϊόντα τῶν ἀμπελώνων σας, τῶν συκοπεριβιλιῶν σας καὶ τῶν ἐλαιώνων σας. Οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ θὰ ἁλωνίσουν καὶ θὰ μεταβάλουν κυριολεκτικὰ σὲ σκόνη τὶς ὀχυρὲς πόλεις σας, εἰς τὶς ὁποῖες σεῖς εἴχατε στηρίξει τὴν πεποίθησίν σας· θὰ σᾶς φονεύσουν μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομον σπαθί>.
18 <Παρ' ὅλα ὅμως αὐτά, κατὰ τίς τρομερὲς καὶ τραγικὲς ἐκεῖνες ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, δὲν θὰ σᾶς καταστρέψω ὁλοκληρωτικά.
19 Ἐὰν δὲ αὐτοὶ <οἱ Ἰουδαῖοι> σὲ ἐρωτήσουν <σὲ τὸν Ἱερεμίαν>· <Διατὶ ὁ Κύριος, ὁ Θεός μας, ἔφερε καὶ ἔρριψεν ἐπάνω μας ὅλες αὐτὲς τὶς τιμωρίες;> τότε σὺ θὰ τοὺς ἀπαντήσῃς; <Ἐπειδὴ ὑποταχθήκατε εἰς θεοὺς εἰδωλολατρικοὺς καὶ ἐλατρεύσατε τοὺς ξένους αὐτοὺς θεοὺς εἰς τὴν χώραν σας, κατὰ παρόμοιον τρόπον θὰ ὑποταχθῆτε καὶ θὰ λατρεύσετε ξένους εἰδωλολατρικοὺς θεούς εἰς χώραν, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἰδική σας>.
20 <Ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ· ἂς γνωστοποιηθοῦν δὲ αὐτὰ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ πατριάρχου Ἰούδα.
21 Ἀκούσατε λοιπὸν αὐτὰ καὶ σεῖς, λαὲ μωρέ, δειλὲ καὶ χωρὶς καρδιά· λαέ, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπάρχουν ὀφθαλμοί, ἀλλὰ δὲν βλέπουν, καὶ αὐτιά, ἀλλὰ δὲν ἀκούουν!
22 Μήπως δὲν θὰ φοβηθῆτε Ἐμέ; λέγει ὁ Κύριος· ἢ μήπως δὲν θὰ αἰσθανθῆτε ἐνώπιόν μου βαθεῖαν εὐλάβειαν καὶ ἱερὸν δέος; Ἐνώπιον Ἐμοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ παντοκράτορος Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔθεσα τὴν εὐτελεστάτην ἄμμον ὡς ὅριον καὶ φραγμὸν εἰς τὴν ἀφρισμένην θάλασσαν; Ἐγώ, ὁ δημιουργὸς καὶ νομοθέτης, ἔδωσα αἰώνιον πρόσταγμα, καὶ ἡ θάλασσα δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ. Θὰ φουσκώσῃ, θὰ συνταραχθοῦν, θὰ ὀρμήσουν εἰς τὴν ἀκτὴν μὲ βίαν, βοὴν καὶ πάταγον τὰ μεγάλα κύματά της, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθοῦν νὰ ὑπερβοῦν τὴν λεπτὴν ἄμμον, ποὺ ἔθεσα ὡς φραγμὸν καὶ ὅριον, διότι ὑποτάσσονται εἰς τὸ αἰώνιον πρόσταγμά μου.
23 Ἀντιθέτως ὁ λαὸς αὐτὸς ἔχει καρδίαν ἀπειθῇ, παρήκοον καὶ ἀνυπότακτον ἐπανεστάτησαν καὶ παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν ἅγιον νόμον τὸν Θεοῦ καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ Αὐτόν.
24 Καὶ δὲν εἶπαν μέσα εἰς τὴν καρδία των, εἰς τὰ βάθη τὸν ἐαωτερικοῦ των: Ἂς φοβηθῶμεν λοιπὸν τὸν Κύριον, τὸν Θεόν μας, ὁ Ὁποῖος κατὰ τὴν ἀγαθὴν πρόνοιαν καὶ φιλοστοργίαν του δίδει σννεχῶς εἰς ἡμᾶς βροχὴν πρώϊμον καὶ ὄψιμον εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν, ὥστε νὰ τηροῦνται καὶ νὰ ἐφαρμόζωνται οἱ διατάξεις τὸν Μωσαϊκοῦ νόμον διὰ τὸν καιρὸν τὸν θερισμοῦ. Αὐτὸς ἐπίσης ὡς φιλόστοργος Πατέρας, ποὺ μεριμνᾷ διὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν του, διατηρεῖ ἀποθέματα βροχῆς, ὥστε νὰ μὴ ἐξαντλῆται καὶ νὰ ὑπάρχῃ πάντοτε, διὰ νὰ μὴ συμβῇ ἀνομβρία καὶ ξηρασία ἢ βροχόπτωσις εἰς ἀκατάλληλον ἐποχήν.
25 Ὅμως οἱ ἀνομίες σας ἀνέτρεψαν τοὺς νόμους αὐτοὺς τῆς θείας Προνοίας, ἔφεραν ἀναστάτωσιν εἰς τὴν τάξιν, ποὺ ὥρισεν ὁ Θεός· καὶ οἱ ἁμαρτίες σας ἐστέρησαν ἀπὸ σᾶς τὶς εὐλογίες αὐτὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ τῆς γῆς, καὶ θὰ φέρουν ἐπάνω σας τὰ κακὰ καὶ τὶς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ>.
26 Μάλιστα· διότι εὑρέθησαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔστησαν κρυφὰ καὶ μὲ πονηρὸν τρόπον παγίδες, διὰ νὰ καταστρέφουν ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους πράγματι ἐπαγίδευαν καὶ συνελάμβαναν εἰς αὐτές.
27 Ὅπως ἡ παγίδα ποὺ ἐστήθη καὶ εἶχεν ἐπιτυχίαν, εἶναι γεμάτη ἀπὸ παγιδευμένα πτηνά, ἔτσι καὶ τὰ σπίτια τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν ἀνθρώπων εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ λάφυρα, τὰ ὁποῖα ἐμαζεύθησαν μὲ ἁρπαγήν, πονηρίαν καὶ ἀδικίαν. Μὲ τοὺς δολίους καὶ πονηροὺς αὐτοὺς τρόπους ἀπέκτησαν δύναμιν καὶ πλούτη.
28 Λόγῳ δὲ τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ἀλαζονείας των παρέβησαν τὸν νόμον τῆς δικαιοσύνης· συμπεριφερόμενοι μὲ ἀσπλαγχνίαν, δὲν ἔκριναν μὲ δικαιοσύνην τὰ ὀρφανά· συμπεριφερόμενοι δὲ μὲ ὠμότητα, δὲν ἀπέδιδαν δικαιοσύνην εἰς τὶς ἀδικούμενες χῆρες.
29 Μήπως λοιπὸν νομίζετε ὅτι διὰ τὴν ἀλαζονείαν, τὸν παράνομον βίον καὶ τὶς ἀδικίες αὐες δὲν θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ διὰ νὰ τοὺς τιμωρήσω; λέγει ὁ Κύριος· ἢ ἐναντίον ἐνὸς τέτοιου ἀσεβοῦς ἔθνους δὲν θὰ στραφῇ ἡ ἀγανάκτησις τῆς ψυχῆς μου καὶ ἡ δικαία τιμωρία μου;
30 Ἀπαίσια, βδελυκτά, μισητὰ καὶ φριχτὰ γεγονότα συνέβησαν εἰς τὴν χώραν αὐτὴν τῆς Ἰουδαίας.
31 Οἱ ψευδοπροφῆται προφητεύουν ψευδῆ, οἱ δὲ ἱερεῖς συμφωνοῦν, ἐπικροτοῦν καὶ χειροκροτοῦν τὶς ψευδοπροφητεῖες των· καὶ ὁ λαός μου, ἐνῷ τοὺς βλέπει νὰ φέρωνται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, ὄχι μόνον τοὺς ἀκούει, ἀλλὰ καὶ τοὺς περιβάλλει μὲ ἀγάπην! Ὅταν ὅμως ἔλθῃ ἡ συντέλεια καὶ σᾶς κτυπήσουν οἱ φοβερὲς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ συμφορές, ἀλλοίμονον! τί θὰ κάμετε τότε;

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
εριδράμετε ἐν ταῖς ὁδοῖς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἴδετε καὶ γνῶτε καὶ ζητήσατε ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς, ἐὰν εὕρητε ἄνδρα, εἰ ἔστι ποιῶν κρῖμα καὶ ζητῶν πίστιν, καὶ ἴλεως ἔσομαι αὐτοῖς, λέγει Κύριος.	εριέλθετε εἰς τοὺς δρόμους τῆς Ἱερουσαλήμ, ἰδέτε, προσέξατε καὶ ἀναζητήσατε εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς, ἐὰν θὰ εὕρετε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος νὰ ἐφαρμόζῃ δικαιοσύνην, νὰ ζητῇ πίστιν καὶ νὰ εἶναι ἀξιόπιστος, καὶ ἐγὼ θὰ εἶμαι ἵλεως εἰς τοιούτους ἀνθρώπους, λέγει ὁ Κύριος.	ρέξατε ὁλοτρόγυρα εἰς τοὺς δρόμους τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ παρατηρήσατε, ἐννοήσατε καλά, ἐξετάσατε καὶ ἐρευνήσατε μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν εἰς τὶς πλατεῖες της, ἐὰν θὰ εὕρετε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος νὰ ζῇ μὲ εὐθύνην, νὰ ἐφαρμόζῃ δικαιοσύνην καὶ νὰ ζητῇ ἀλήθειαν, νὰ εἶναι ἀξιόπιστος εἰς τὶς συναλλαγὲς καὶ τὰ λόγια του· καὶ Ἐγὼ θὰ φανῶ εἰς αὐτόν <ἢ αὐτούς> εὐμενὴς καὶ συμπαθής, λέγει ὁ Κύριος.
2 Ζῇ ὁ Κύριος, λέγουσι· διὰ τοῦτο οὐκ ἐν ψεύδεσιν ὀμνύουσι;	2 Αὐτοὶ λέγουν, βέβαια, ὅταν ὀργίζωνται· <ζῇ Κύριος>. Παρ' ὅλον τὸν ὅρκον των νομίζετε, ὅτι δὲν ψεύδονται;	2 Παρ’ ὅλον ὅτι αὐτοί, ὅταν ὁρκίζωνται, λέγουν <ὁ Θεὸς εἶναι ζωντανὸς καὶ ἀκούει>, νομίζετε ὅτι ὁρκίζονται πραγματικά; Οὐσιαστικὰ ψεύδονται!
3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς πίστιν· ἐμαστίγωσας αὐτούς, καὶ οὐκ ἐπόνεσαν, συνετέλεσας αὐτούς, καὶ οὐκ ἠθέλησαν δέξασθαι παιδείαν, ἐστερέωσαν τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὑπὲρ πέτραν καὶ οὐκ ἠθέλησαν ἐπιστραφῆναι.	3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου στρέφονται πάντοτε μὲ εὐμένειαν εἰς τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν ἀνθρώπων. Ἐμαστίγωσες αὐτοὺς τοὺς ἀναξιόπιστους καὶ δὲν ἐπόνεσαν, τοὺς κατέστρεφες καὶ αὐτοὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ δεχθοῦν παιδαγωγίαν, νὰ σωφρονισθοῦν ἀπὸ τὰ παιδαγωγικά σου κτυπήματα. Ἐσκλήρυναν τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκαμαν σκληρότερα ἀπὸ τὸν βράχον καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς σὲ ἐν μετανοίᾳ.	3 Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί σου στρέφονται μὲ συμπάθειαν πρὸς τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν ἀνθρώπων. Σὺ ἐμαστίγωσες τοὺς ἀναξιοπίστους αὐτοὺς ἀνθρώπους, οἱ ἴδιοι ὅμως δὲν ἐπόνεσαν, δὲν ἐσωφρονίσθησαν. Τοὺς ἐφόνευσες, τοὺς κατέστρεψες, αὐτοὶ ὅμως δὲν ἠθέλησαν νὰ δεχθοῦν τὴν σωτήριον παιδαγωγίαν σου. Ἐσκλήρυναν τὰ πρόσωπά των περισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν σκληρὴ πέτραν, δηλαδὴ ἐσκληρύνθησαν πάρα πολύ, ἡ κακία τοὺς ἔγινε δευτέρα φύσις, καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέφουν εἰς Σέ.
4 Καὶ ἐγὼ εἶπα· ἴσως πτωχοὶ εἰσι, διότι οὐκ ἐδυνάσθησαν, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν ὁδὸν Κυρίου καὶ κρίσιν Θεοῦ·	4 Ἐγὼ εἶπα, ὅτι εἶναι ἴσως ἐκ τῶν κατωτέρων καὶ ἀμορφώτων κοινωνικῶν τάξεων καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς τὴν παιδαγωγίαν τοῦ Κυρίου, διότι δὲν ἐγνώρισαν τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν νόμον τοῦ Κυρίου.	4 Ἐγὼ δὲ ἐσκέφθηκα καὶ εἶπα: <Αὐτοὶ προέρχονται ἴσως ἀπὸ τὶς κοινωνικῶς πτωχότερες τάξεις καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ ἐργασθοῦν τὴν ἀρετήν, διότι δὲν ἐγνώρισαν τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, τὸν νόμον τοῦ Κυρίου.
5 πορεύσομαι πρὸς τοὺς ἁδροὺς καὶ λαλήσω αὐτοῖς, ὅτι αὐτοὶ ἐπέγνωσαν ὁδὸν Κυρίου καὶ κρίσιν Θεοῦ· καὶ ἰδοὺ ὁμοθυμαδὸν συνέτριψαν ζυγόν, διέρρηξαν δεσμούς.	5 Θὰ πορευθῶ, λοιπόν, πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς μορφωμένους, τῶν ἀνωτέρων κοινωνικῶν τάξεων, καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτούς, διότι αὐτοὶ ἀσφαλῶς ἔμαθαν τὸν δρόμον τοῦ Κυρίου καὶ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἰδού, ὅτι καὶ αὐτοὶ ὡς ἀπὸ συμφώνου συνέτριψαν τὸν ζυγὸν τοῦ Νόμου καὶ διέρρηξαν τοὺς δεσμοὺς τῶν θείων ἐντολῶν.	5 Θὰ πορευθῶ λοιπὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας, πρὸς τὶς κοινωνικῶς ἀνώτερες τάξεις, πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ νομοδιδασκάλους, καὶ θὰ ὁμιλήσω πρὸς αὐτούς, διότι αὐτοὶ ἔμαθαν καλὰ τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἅγιον νόμον τοῦ Θεοῦ>. Ἀλλ’ ἰδού· καὶ ὅλοι αὐτοὶ μὲ μίαν ψυχὴν καὶ καρδίαν, μὲ τὰ ἴδια αἰσθήματα, μὲ μίαν γνώμην καὶ διάθεσιν συνέτριψαν τὸν ζυγὸν τῆς θείας διδασκαλίας καὶ ἔσπασαν τοὺς δεσμοὺς τῆς ὑποταγῆς των εἰς τὶς θεῖες ἐντολές.
6 Διὰ τοῦτο ἔπαισεν αὐτοὺς λέων ἐκ τοῦ δρυμοῦ, καὶ λύκος ἕως τῶν οἰκιῶν ὠλόθρευσεν αὐτούς, καὶ πάρδαλις ἐγρηγόρησεν ἐπὶ τὰς πόλεις αὐτῶν· πάντες οἱ ἐκπορευόμενοι ἀπ' αὐτῶν θηρευθήσονται, ὅτι ἐπλήθυναν ἀσεβείας αὐτῶν, ἴσχυσαν ἐν ταῖς ἀποστροφαῖς αὐτῶν.	6 Διὰ τοῦτο λέων ἐκ τοῦ δρυμοῦ ἐκτύπησεν αὐτοὺς καὶ λύκος μέχρι καὶ τῶν οἰκιῶν των τοὺς ἐξωλόθρευσε. Καὶ ἀγρία πάρδαλις ἐπαραμόνευσεν εἰς τὰς πόλεις των. Ὅλοι ὅσοι ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰς πόλεις, ἐγίνοντο θηράματα τῶν ἀνθρωπομόρφων αὐτῶν θηρίων, διότι αἱ ἀσεβεῖς των πράξεις ἐπληθύνθησαν. Ἐπέμειναν καὶ ἐστερεώθησαν εἰς τὴν ἀπομάκρυνσίν των ἀπὸ τὸν Θεόν.	6 Διὰ τοῦτο ὥρμησεν ἐναντίον των λιοντάρι ἀπὸ τὸ δάσος καὶ τοὺς ἐκτύπησε, καὶ λύκος ἔφθασεν ἀπὸ τὴν κρύπτην του μέχρι τῆς κατοικίας των καὶ τοὺς ἐξωλόθρευσεν· ἡ δὲ πανοῦργος καὶ τρομερὴ λεοπάρδαλις ἐπαραμόνευσε διὰ νὰ ἐπιτεθῇ ἐναντίον τῶν πόλεών των. Ὅλοι, ὅσοι ἐξέρχονται ἀπὸ τὶς πόλεις, θὰ κατασπαραχθοῦν ἀπὸ τὰ ἄγρια αὐτὰ θηρία, διότι οἱ ἁμαρτίες καὶ οἱ ἀσέβειές των ἐπλήθυναν. Ἀκόμη διότι αὐτοὶ ἐπέμειναν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ ἀπομάκρυνσίν τῶν ἀπὸ τὸν Θεόν.
7 Ποίᾳ τούτων ἵλεως γένωμαί σοι; Οἱ υἱοί σου ἐγκατέλιπόν με καὶ ὤμνυον ἐν τοῖς οὐκ οὖσι θεοῖς· καὶ ἐχόρτασα αὐτοὺς καὶ ἐμοιχῶντο καὶ ἐν οἴκοις πορνῶν κατέλυον.	7 Εἰς ποίαν ἀπὸ τὰς παρανομίας αὐτὰς νὰ γίνω ἵλεως πρὸς σέ, ὦ Ἱερουσαλήμ; Οἱ υἱοί σου μὲ ἐγκατέλειψαν καὶ ὡρκίζοντο εἰς τὰ εἴδωλα, εἰς αὐτὰ ποὺ δὲν εἶναι θεοί. Τοὺς ἐχόρτασα μὲ τὰ ἀγαθά μου καὶ αὐτοὶ ἐξέκλιναν εἰς μοιχείας καὶ κατέλυον εἰς οἴκους πόρνων καὶ ἁμαρτωλῶν.	7 <Εἰς ποίαν ἀπὸ τὶς ἀποστασίες καὶ τὶς παραβάσεις τοῦ νόμου μου ἢμπορῶ νὰ φανῶ εἰς σέ, Ἱερουσαλήμ, εὐσπλαγχνικὸς καὶ συμπαθής; Οἱ υἱοί σου ἐγκατέλειψαν Ἐμέ, τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεόν, ὡρκίζοντο δὲ εἰς τὰ εἴδωλα, τοὺς ἀνυπάρκτους θεούς. Τοὺς ἐχόρτασα μὲ ἀφθονίαν ἀγαθῶν <κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τοὺς ἐχόρτασα, τοὺς ἀηδίασα> καὶ αὐτοὶ ἐστρέφοντο εἰς τὴν μοιχείαν <τὴν πνευματικήν, δηλαδὴ τὴν εἰδωλολατρίαν> καὶ διενυκτέρευαν εἰς τὰ σπίτια τῶν πορνῶν γυναικῶν.
8 Ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμάτιζον.	8 Ἔγιναν θηλυμανεῖς ἵπποι· καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ὡς ἵππος ἐχρεμέτιζε διὰ τὴν γυναῖκα τοῦ ἄλλου.	8 Ἔφθασαν εἰς τέτοιαν λαγνείαν καὶ ἀσέλγειαν, ὥστε κατήντησαν νὰ γίνουν ὅμοιοι πρὸς ἵππους θηλυμανεῖς· καθένας ἀπὸ τοὺς λάγνους αὐτοὺς ἄνδρες ἐχλιμίντριζε ἀναιδῶς διὰ τὴν γυναῖκα τοῦ ἄλλου.
9 Μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι· Λέγει Κύριος. Ἢ ἐν ἔθνει τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου;	9 Μήπως, λοιπόν, καὶ δὲν θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ μὲ τὴν ράβδον τῆς τιμωρίας μου διὰ τὰς πράξεις των αὐτάς; Λέγει ὁ Κύριος. Ἢ μήπως ἐναντίον τοῦ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ ἔθνους δὲν θὰ ἀποστείλῃ ἡ ψυχή μου τὴν δικαίαν τιμωρίαν;	9 Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ παραβλέψω ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ παραλείψω νὰ τοὺς τιμωρήσω; Λέγει ὁ Κύριος. Ἢ, πρὸς ἕνα τέτοιο ἀσεβές, λάγνον, ἀκόλαστον καὶ φιλήδονον ἔθνος, δὲν θὰ ἀφήσω νὰ ἐκδηλωθῇ ἐναντίον του ἡ δικαία ἀγανάκτησις τῆς ψυχῆς μου;
10 Ἀνάβητε ἐπὶ τοὺς προμαχῶνας, αὐτῆς καὶ κατασκάψατε, συντέλειαν δὲ μὴ ποιήσητε· ὑπολίπεσθε τὰ ὑποστηρίγματα αὐτῆς, ὅτι τοῦ Κυρίου εἰσίν.	10 Ἀνεβῆτε εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως καὶ κατασκάψατέ τα. Μὴ τὰ καταστρέψετε ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀφήσατε ἄθικτα τὰ ὑποστηρίγματα τῆς πόλεως, διότι αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὸν Κύριον.	10 <Σεῖς, οἱ ἐκτελεστοὶ τῆς θείας ὀργῆς> ἀνέβητε εἰς τὶς ἐπάλξεις τῶν τειχῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, κατεδαφίσατε καὶ καταστρέψατε τὰ τείχη της· μὴ τὰ καταστρέψετε ὅμως ἐξ ὁλοκλήρου· ἀφῆστε ἄθικτα τὰ ὑποστηρίγματα τῶν προμαχώνων τῆς πόλεως, διότι αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὸν Κύριον.
11 Ὅτι ἀθετῶν ἠθέτησεν εἰς ἐμέ, λέγει Κύριος, οἶκος Ἰσραὴλ καὶ οἶκος Ἰούδα.	11 Θὰ ἐπέλθουν αἱ τιμωρίαι αὐταί, διότι συνεχῶς καὶ βαρέως παρέβη τὰς ἐντολάς μου, λέγει ὁ Κύριος, ὁ λαὸς ἰσραηλιτικὸς καὶ ὁ λαὸς ὁ Ἰουδαϊκός.	11 Οἱ φοβερὲς αὐτὲς τιμωρίες θὰ χτυπήσουν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ γενικώτερον τὴν Ἰουδαίαν, διότι ὁ Ἰσραηλιτικὸς καὶ ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς παρέβησαν τὶς μεταξὺ Ἐμοῦ καὶ αὐτῶν συνθῆκες, ἐδείχθησαν ἀχάριστοι καὶ ἐξετράπησαν εἰς τὴν ἀσέβειαν, λέγει ὁ Κύριος.
12 Ἐψεύσατο τῷ Κυρίῳ αὐτῶν καὶ εἶπαν· οὐκ ἔστι ταῦτα· οὐχ ἥξει ἐφ' ἡμᾶς κακά, καὶ μάχαιραν καὶ λιμὸν οὐκ ὀψόμεθα·	12 Ἠθέλησαν αὐτοὶ νὰ διαψεύσουν τὸν Κύριον καὶ εἶπαν: Δὲν θὰ συμβοῦν αὐτά. Δὲν θὰ ἐπέλθουν ἐναντίον μας αἱ συμφοραί. Δὲν θὰ ἴδωμεν οὔτε ἐχθρικὴν μάχαιραν οὔτε λιμόν.	12 Τὸ Βασίλειον τοῦ Ἰούδα <ἀλλὰ καὶ τὸ βασίλειον τὸν Ἰσραήλ> δὲν ἐδέχθησαν ὡς ἀληθινοὺς τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους ἐξήγγειλε διὰ τῶν προφητῶν, καὶ εἶπαν: <Δὲν πρόκειται νὰ συμβοῦν αὐτά· δὲν θὰ μᾶς κτυπήσουν δεινὰ καὶ συμφορές· δὲν θὰ ἀντιμετωπίσωμεν ἐχθρικὸν ξίφος, οὔτε θὰ ἴδωμεν νὰ μᾶς κτυπᾷ πεῖνα.
13 οἱ προφῆται ἡμῶν ἦσαν εἰς ἅνεμον, καὶ λόγος Κυρίου οὐχ ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς· οὕτως ἔσται αὐτοῖς.	13 Οἱ προφῆται μας καὶ αἱ προφητεῖαι των ἦσαν δι' αὐτοὺς εἰς ἄνεμον. Ὁ λόγος Κυρίου δὲν ὑπῆρχε καὶ δὲν ἠκούετο εἰς τοὺς ἀσεβεῖς αὐτούς. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ ἀπειλὴ τοῦ Κυρίου θὰ ἐπέλθῃ ἔτσι ἐναντίον των.	13 Οἱ προφῆται μας, κατὰ τὴν ἄποψίν των, ἐπροφήτευσαν μάταια καὶ ψευδῆ· οἱ προφητεῖες τῶν ἐξηνεμίσθησαν· ὁ λόγος τοῦ Κυρίου δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν ἠκούετο μεταξὺ τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν. Διὰ τοῦτο ἡ φοβερὴ ἀπειλὴ τοῦ Κυρίου περὶ τῆς ἐπερχομένης καταστροφῆς θὰ ἐπιπέσῃ ἐναντίον των>:
14 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· ἀνθ' ὧν ἐλαλήσατε τὸ ρῆμα τοῦτο, ἰδοὺ ἐγὼ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου πῦρ καὶ τὸν λαὸν τοῦτον ξύλα, καὶ καταφάγεται αὐτούς.	14 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει Κύριος, ὁ παντοκράτωρ· Ἐπειδὴ σεῖς εἴπατε τοὺς βλασφήμους καὶ πονηροὺς τούτους λόγους, ἰδοὺ ἐγὼ ἔχω δώσει τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου ὦ Ἱερεμία, ὡσὰν πῦρ· καὶ τὸν λαὸν τοῦτον σὰν ξύλα καὶ ἡ φωτιὰ θὰ τοὺς καταφάγῃ.	14 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ παντοκράτωρ Κύριος: <Ἐπειδὴ σεῖς, οἱ ἀσεβεῖς Ἰουδαῖοι, εἴπατε τὰ βλάσφημα αὐτὰ λόγια, ἰδού· Ἐγὼ ἔχω δώσει τοὺς λόγονς μου εἰς τὸ στόμα σου, τοῦ προφήτου Ἱερεμία, ὡς φωτιά, τὸν δὲ ἀσεβῆ αὐτὸν λαὸν ὡς ξύλα, τὰ ὁποῖα θὰ καταφάγῃ ἡ φωτιά.
15 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐφ' ὑμᾶς ἔθνος πόρρωθεν, οἶκος Ἰσραήλ, λέγει Κύριος, ἔθνος οὗ οὐκ ἀκούσει τῆς φωνῆς τῆς γλώσσης αὐτοῦ.	15 Ἰδού, ἐγὼ θὰ φέρω ἀπὸ μακρὰν ἔθνος, ὦ ἰσραηλιτικὲ λαέ, λέγει Κύριος. Ἔθνος τοῦ ὁποίου δὲν ἔχετε ἀκούσει καὶ δὲν γνωρίζετε τὴν γλῶσσαν του.	15 Ἰδού, Ἐγὼ θὰ φέρω ἐναντίον σας, Ἰσραηλιτικὲ λαέ, ἔθνος ἀπὸ μακριά, λέγει ὁ Κύριος· ἔθνος, τὸν ὁποίου δὲν θὰ κατανοῆτε τὴν γλῶσσαν καὶ ἄρα δὲν θὰ ἠμπορῆτε νὰ σννεννοῆσθε μαζί του.
16 Πάντες ἰσχυροὶ καὶ κατέδονται τὸν θερισμὸν ὑμῶν.	16 Εἶναι λαὸς ἰσχυρὸς καὶ θὰ φάγουν τὸν θερισμόν σας	16 Οἱ ἄνδρες τοῦ ἔθνους αὐτοῦ εἶναι ὅλοι ἰσχυροί, θὰ καταφάγουν δὲ τὸν θερισμόν σας
17 Καὶ τοὺς ἄρτους ὑμῶν καὶ κατέδονται τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν καὶ κατέδονται τὰ πρόβατα ὑμῶν καὶ τοὺς μόσχους ὑμῶν καὶ κατέδονται τοὺς ἀμπελῶνας ὑμῶν καὶ τοὺς συκῶνας ὑμῶν καὶ τοὺς ἐλαιῶνας ὑμῶν· καὶ ἀλοήσουσι τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς ὑμῶν, ἐφ' αἷς ὑμεῖς πεποίθατε ἐπ' αὐταῖς ἐν ρομφαίᾳ.	17 καὶ τὸν ἄρτον σας. Θὰ καταφάγουν εἰς τὸν πόλεμον τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας σας. Θὰ καταβροχθίσουν τὰ πρόβατά σας καὶ τὰ μοσχάρια σας. Αὐτοὶ θὰ τρυγήσουν καὶ θὰ φάγουν τοὺς ἀμπελῶνας σας καὶ τοὺς συκεῶνας σας καὶ τοὺς ἐλαιῶνας σας. Θὰ ἁλωνίσουν καὶ θὰ κονιορτοποιήσουν τὰς ὀχυρὰς πόλεις σας, ἐπὶ τῶν ὁποίων σεῖς εἴχατε στηρίξει τὴν πεποίθησίν σας. Θὰ σᾶς φονεύσουν διὰ ρομφαίας.	17 καὶ τοὺς ἄρτους <τὰ τρόφιμά> σας. Θὰ φονεύσουν ἐπίσης κατὰ τὶς πολεμικὲς συγκρούσεις τοὺς υἱούς σας καὶ τίς θυγατέρες σας. Ἀκόμη θὰ καταφάγουν τὰ πρόβατά σας καὶ τὰ μοσχάρια σας· θὰ τρυγήσουν καὶ θὰ καταφάγουν τὰ προϊόντα τῶν ἀμπελώνων σας, τῶν συκοπεριβιλιῶν σας καὶ τῶν ἐλαιώνων σας. Οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ θὰ ἁλωνίσουν καὶ θὰ μεταβάλουν κυριολεκτικὰ σὲ σκόνη τὶς ὀχυρὲς πόλεις σας, εἰς τὶς ὁποῖες σεῖς εἴχατε στηρίξει τὴν πεποίθησίν σας· θὰ σᾶς φονεύσουν μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομον σπαθί>.
18 Καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, λέγει Κύριος ὁ Θεός σου, οὐ μὴ ποιήσω ὑμᾶς εἰς συντέλειαν.	18 Ἐν τούτοις καὶ κατὰ τὰς τρομερὰς ἐκείνας ἡμέρας τῆς θείας τιμωρίας, λέγει Κύριος ὁ Θεός, δὲν θὰ σᾶς παραδώσω εἰς τελείαν καταστροφήν.	18 <Παρ' ὅλα ὅμως αὐτά, κατὰ τίς τρομερὲς καὶ τραγικὲς ἐκεῖνες ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, δὲν θὰ σᾶς καταστρέψω ὁλοκληρωτικά.
19 Καὶ ἔσται ὅταν εἴπητε· τίνος ἕνεκεν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἡμῖν πάντα ταῦτα; Καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· ἀνθ' ὧν ἐδουλεύσατε θεοῖς ἀλλοτρίοις ἐν τὸ ὑμῶν, οὕτως δουλεύσετε ἀλλοτρίοις ἐν τῇ γῇ οὐχ ὑμῶν.	19 Ἐὰν δὲ αὐτοὶ σᾶς ποῦν: Διατὶ Κύριος ὁ Θεός μας ἔστειλεν ἐναντίον μας ὅλας αὐτὰς τὰς τιμωρίας, σύ, ὁ προφήτης, θὰ πῇς εἰς αὐτούς: Ἐπειδὴ εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν χώραν σας ἐγίνατε δοῦλοι εἰς ξένους θεούς, εἰς εἴδωλα, ἔτσι θὰ γίνετε δοῦλοι εἰς ξένους θεούς, εἰς τὰ εἴδωλα, ὄχι πλέον τῆς χώρας σας, ἀλλὰ ξένων χωρῶν.	19 Ἐὰν δὲ αὐτοὶ <οἱ Ἰουδαῖοι> σὲ ἐρωτήσουν <σὲ τὸν Ἱερεμίαν>· <Διατὶ ὁ Κύριος, ὁ Θεός μας, ἔφερε καὶ ἔρριψεν ἐπάνω μας ὅλες αὐτὲς τὶς τιμωρίες;> τότε σὺ θὰ τοὺς ἀπαντήσῃς; <Ἐπειδὴ ὑποταχθήκατε εἰς θεοὺς εἰδωλολατρικοὺς καὶ ἐλατρεύσατε τοὺς ξένους αὐτοὺς θεοὺς εἰς τὴν χώραν σας, κατὰ παρόμοιον τρόπον θὰ ὑποταχθῆτε καὶ θὰ λατρεύσετε ξένους εἰδωλολατρικοὺς θεούς εἰς χώραν, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἰδική σας>.
20 Ἀναγγείλατε ταῦτα εἰς τὸν οἶκον Ἰακώβ, καὶ ἀκουσθήτω ἐν τῷ οἴκῳ Ἰούδα.	20 Ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ. Ἂς ἀκουσθοῦν αὐτὰ εἰς τὰ κατασκηνώματα τῆς φυλῆς Ἰούδα.	20 <Ἀναγγείλατε αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ· ἂς γνωστοποιηθοῦν δὲ αὐτὰ καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ πατριάρχου Ἰούδα.
21 Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, λαὸς μωρὸς καὶ ἀκάρδιος, ὀφθαλμοὶ αὐτοῖς καὶ οὐ βλέπουσιν, ὦτα αὐτοῖς καὶ οὐκ ἀκούουσι.	21 Ἀκούσατε, λοιπόν, αὐτά, λαὸς μωρὸς καὶ ἄκαρδος. Ὑπάρχουν εἰς αὐτοὺς ὀφθαλμοὶ καὶ δὲν βλέπουν, ὑπάρχουν αὐτιὰ καὶ δὲν ἀκούουν.	21 Ἀκούσατε λοιπὸν αὐτὰ καὶ σεῖς, λαὲ μωρέ, δειλὲ καὶ χωρὶς καρδιά· λαέ, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπάρχουν ὀφθαλμοί, ἀλλὰ δὲν βλέπουν, καὶ αὐτιά, ἀλλὰ δὲν ἀκούουν!
22 Μὴ ἐμὲ οὐ φοβηθήσεσθε; Λέγει Κύριος, ἢ ἀπὸ προσώπου μου οὐκ εὐλαβηθήσεσθε; Τὸν τάξαντα ἄμμον ὅριον τῇ θαλάσσῃ, πρόσταγμα αἰώνιον καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό, καὶ ταραχθήσεται καὶ οὐ δυνήσεται, καὶ ἠχήσουσι τὰ κύματα αὐτῆς καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό.	22 Μήπως δὲν θὰ φοβηθῆτε ἐμέ; Λέγει ὁ Κύριος, ἢ ἐνώπιόν μου δὲν θὰ αἰσθανθῆτε ἱερὸν δέος; Ἐνώπιον ἐμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχω ὁρίσει καὶ θέσει φραγμὸν καὶ ὅριον τῆς θαλάσσης τὴν ἄμμον. Ἔδωσα πρόσταγμα αἰώνιον καὶ αὐτὴ δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ. Θὰ ἀναταραχθῇ μὲ τὰς μεγάλας τρικυμίας ἡ θάλασσα, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ ὑπερβῇ τὸ ὅριον, ποὺ ἔθηκα. Θὰ ἠχοῦν καὶ θὰ βοοῦν τὰ κύματά της καὶ δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ.	22 Μήπως δὲν θὰ φοβηθῆτε Ἐμέ; λέγει ὁ Κύριος· ἢ μήπως δὲν θὰ αἰσθανθῆτε ἐνώπιόν μου βαθεῖαν εὐλάβειαν καὶ ἱερὸν δέος; Ἐνώπιον Ἐμοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ παντοκράτορος Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔθεσα τὴν εὐτελεστάτην ἄμμον ὡς ὅριον καὶ φραγμὸν εἰς τὴν ἀφρισμένην θάλασσαν; Ἐγώ, ὁ δημιουργὸς καὶ νομοθέτης, ἔδωσα αἰώνιον πρόσταγμα, καὶ ἡ θάλασσα δὲν θὰ τὸ ὑπερβῇ. Θὰ φουσκώσῃ, θὰ συνταραχθοῦν, θὰ ὀρμήσουν εἰς τὴν ἀκτὴν μὲ βίαν, βοὴν καὶ πάταγον τὰ μεγάλα κύματά της, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθοῦν νὰ ὑπερβοῦν τὴν λεπτὴν ἄμμον, ποὺ ἔθεσα ὡς φραγμὸν καὶ ὅριον, διότι ὑποτάσσονται εἰς τὸ αἰώνιον πρόσταγμά μου.
23 Τῷ δὲ λαῷ τούτῳ ἐγενήθη καρδία ἀνήκοος καὶ ἀπειθῇς, καὶ ἐξέχλιναν καὶ ἀπήλθοσαν·	23 Ὁ λαὸς ὅμως αὐτὸς ἔχει καρδίαν ἀνυπάκουον καὶ ἀτίθασον. Ἐξέκλιναν ἀπὸ τὸν Νόμον τῶν ἐντολῶν μου καὶ ἔφυγαν μακράν.	23 Ἀντιθέτως ὁ λαὸς αὐτὸς ἔχει καρδίαν ἀπειθῇ, παρήκοον καὶ ἀνυπότακτον ἐπανεστάτησαν καὶ παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν ἅγιον νόμον τὸν Θεοῦ καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ Αὐτόν.
24 καὶ οὐκ εἶπον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν· φοβηθῶμεν δὴ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, τὸν διδόντα ἡμῖν ὑετόν πρώϊμον καὶ ὄψιμον κατὰ καιρὸν πληρώσεως προστάγματος θερισμοῦ καὶ ἐφύλαξεν ἠμῖν.	24 Καὶ δὲν εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ των: Ἂς σεβασθῶμεν καὶ ἂς φοβηθῶμεν, λοιπόν, Κύριον τὸν Θεόν μας, ὁ ὁποῖος δίδει εἰς ἡμᾶς τὴν βροχὴν τὴν πρώϊμον καὶ τὴν βροχὴν τὴν ὄψιμον εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν, ὥστε νὰ ἐκπληρώνωνται αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ περὶ τοῦ θερισμοῦ. Αὐτὸς ἐπίσης μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὴν ξηρασίαν, ὅπως ἐπίσης ἀπὸ τὰς ἀκαίρους καὶ ἐπιβλαβεῖς βροχάς.	24 Καὶ δὲν εἶπαν μέσα εἰς τὴν καρδία των, εἰς τὰ βάθη τὸν ἐαωτερικοῦ των: Ἂς φοβηθῶμεν λοιπὸν τὸν Κύριον, τὸν Θεόν μας, ὁ Ὁποῖος κατὰ τὴν ἀγαθὴν πρόνοιαν καὶ φιλοστοργίαν του δίδει σννεχῶς εἰς ἡμᾶς βροχὴν πρώϊμον καὶ ὄψιμον εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν, ὥστε νὰ τηροῦνται καὶ νὰ ἐφαρμόζωνται οἱ διατάξεις τὸν Μωσαϊκοῦ νόμον διὰ τὸν καιρὸν τὸν θερισμοῦ. Αὐτὸς ἐπίσης ὡς φιλόστοργος Πατέρας, ποὺ μεριμνᾷ διὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν του, διατηρεῖ ἀποθέματα βροχῆς, ὥστε νὰ μὴ ἐξαντλῆται καὶ νὰ ὑπάρχῃ πάντοτε, διὰ νὰ μὴ συμβῇ ἀνομβρία καὶ ξηρασία ἢ βροχόπτωσις εἰς ἀκατάλληλον ἐποχήν.
25 Αἱ ἀνομίαι ὑμῶν ἐξέκλιναν ταῦτα, καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ἀπέστησαν τὰ ἀγαθὰ ἀφ' ὑμῶν·	25 Αἱ παρανομίαι σας ὅμως ἐξέκλιναν ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὸν κανονικόν των δρόμον καὶ τὰς ὡρισμένας ἐποχάς. Καὶ αἱ ἁμαρτίαι σας σᾶς ἐστέρησαν ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.	25 Ὅμως οἱ ἀνομίες σας ἀνέτρεψαν τοὺς νόμους αὐτοὺς τῆς θείας Προνοίας, ἔφεραν ἀναστάτωσιν εἰς τὴν τάξιν, ποὺ ὥρισεν ὁ Θεός· καὶ οἱ ἁμαρτίες σας ἐστέρησαν ἀπὸ σᾶς τὶς εὐλογίες αὐτὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ τῆς γῆς, καὶ θὰ φέρουν ἐπάνω σας τὰ κακὰ καὶ τὶς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ>.
26 ὅτι εὑρέθησαν ἐν τῷ λαῷ μου ἀσεβεῖς καὶ παγίδας ἔστησαν τοῦ διαφθεῖραι ἄνδρας καὶ συνελαμβάνοσαν.	25 Αἱ παρανομίαι σας ὅμως ἐξέκλιναν ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὸν κανονικόν των δρόμον καὶ τὰς ὡρισμένας ἐποχάς. Καὶ αἱ ἁμαρτίαι σας σᾶς ἐστέρησαν ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.	26 Μάλιστα· διότι εὑρέθησαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔστησαν κρυφὰ καὶ μὲ πονηρὸν τρόπον παγίδες, διὰ νὰ καταστρέφουν ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους πράγματι ἐπαγίδευαν καὶ συνελάμβαναν εἰς αὐτές.
27 Ὡς παγὶς ἐφεσταμένη πλήρης πετεινῶν, οὕτως οἱ οἶκοι αὐτῶν πλήρεις δόλου· διὰ τοῦτο ἐμεγαλύνθησαν καὶ ἐπλούτησαν·	27 Ὅπως ἡ καλοστηθεῖσα δολία παγὶς εἶναι γεμάτη ἀπὸ συλληφθέντα πτηνά, ἔτσι καὶ αἱ οἰκίαι τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων εἶναι γεμᾶται ἀπὸ ἀγαθά, ποὺ συνήχθησαν μὲ δόλον καὶ ἀπάτην. Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἐκεῖνοι ἔγιναν μεγάλοι καὶ πλούσιοι·	27 Ὅπως ἡ παγίδα ποὺ ἐστήθη καὶ εἶχεν ἐπιτυχίαν, εἶναι γεμάτη ἀπὸ παγιδευμένα πτηνά, ἔτσι καὶ τὰ σπίτια τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν ἀνθρώπων εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ λάφυρα, τὰ ὁποῖα ἐμαζεύθησαν μὲ ἁρπαγήν, πονηρίαν καὶ ἀδικίαν. Μὲ τοὺς δολίους καὶ πονηροὺς αὐτοὺς τρόπους ἀπέκτησαν δύναμιν καὶ πλούτη.
28 καὶ παρέβησαν κρίσιν, οὐκ ἔκριναν κρίσιν ὀρφανοῦ καὶ κρίσιν χήρας οὐκ ἐκρίνοσαν.	28 καὶ παρέβησαν τὸν Νόμον τῆς δικαιοσύνης. Δὲν ἔκριναν δικαίως καὶ δὲν ἀπέδιδαν τὸ δίκαιον εἰς τὸ ὀρφανόν, δὲν ἀπέδιδαν δικαιοσύνην εἰς τὴν χήραν.	28 Λόγῳ δὲ τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ἀλαζονείας των παρέβησαν τὸν νόμον τῆς δικαιοσύνης· συμπεριφερόμενοι μὲ ἀσπλαγχνίαν, δὲν ἔκριναν μὲ δικαιοσύνην τὰ ὀρφανά· συμπεριφερόμενοι δὲ μὲ ὠμότητα, δὲν ἀπέδιδαν δικαιοσύνην εἰς τὶς ἀδικούμενες χῆρες.
29 Μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι; Λέγει Κύριος, ἢ ἐν ἔθνει τῷ τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου;	29 Μήπως καὶ νομίζετε, ὅτι δὲν θὰ ἐπισκεφθῶ αὐτοὺς μὲ τὴν τιμωρόν μου ράβδον; Λέγει ὁ Κύριος, ἢ εἰς ἕνα τέτοιο ἔθνος δὲν θὰ στραφῇ ἡ ἀγανάκτησίς μου καὶ ἡ τιμωρία;	29 Μήπως λοιπὸν νομίζετε ὅτι διὰ τὴν ἀλαζονείαν, τὸν παράνομον βίον καὶ τὶς ἀδικίες αὐες δὲν θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ διὰ νὰ τοὺς τιμωρήσω; λέγει ὁ Κύριος· ἢ ἐναντίον ἐνὸς τέτοιου ἀσεβοῦς ἔθνους δὲν θὰ στραφῇ ἡ ἀγανάκτησις τῆς ψυχῆς μου καὶ ἡ δικαία τιμωρία μου;
30 Ἔκστασις καὶ φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τῆς γῆς.	30 Ἀποτρόπαια καὶ φρικτὰ γεγονότα συνέβησαν εἰς τὴν χώραν αὐτήν.	30 Ἀπαίσια, βδελυκτά, μισητὰ καὶ φριχτὰ γεγονότα συνέβησαν εἰς τὴν χώραν αὐτὴν τῆς Ἰουδαίας.
31 Οἱ προφῆται προφητεύουσιν ἄδικα, καὶ οἱ ἱερεῖς ἐπεκρότησαν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, καὶ ὁ λαός μου ἠγάπησεν οὕτως· καὶ τί ποιήσετε εἰς τὰ μετὰ ταῦτα;	31 Οἱ ψευδοπροφῆται ἐκήρυσσαν παρανομίας καὶ ἀδικίας, οἱ ἱερεῖς τοὺς ἐπεδοκίμαζαν χειροκροτοῦντες καὶ ὁ λαός μου τοὺς περιέβαλλε μὲ ἀγάπην οὕτω φερομένους. Τί θὰ κάμετε, λοιπόν, ἀργότερα, ὅταν θὰ σᾶς εὕρουν αἱ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τιμωρίαι;	31 Οἱ ψευδοπροφῆται προφητεύουν ψευδῆ, οἱ δὲ ἱερεῖς συμφωνοῦν, ἐπικροτοῦν καὶ χειροκροτοῦν τὶς ψευδοπροφητεῖες των· καὶ ὁ λαός μου, ἐνῷ τοὺς βλέπει νὰ φέρωνται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, ὄχι μόνον τοὺς ἀκούει, ἀλλὰ καὶ τοὺς περιβάλλει μὲ ἀγάπην! Ὅταν ὅμως ἔλθῃ ἡ συντέλεια καὶ σᾶς κτυπήσουν οἱ φοβερὲς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ συμφορές, ἀλλοίμονον! τί θὰ κάμετε τότε;