Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
νισχύσατε,
υἱοὶ Βενιαμίν, ἐκ μέσου τῆς
Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν Θεκουὲ σημάνατε
σάλπιγγι καὶ ὑπὲρ Βαιθαχαρμὰ
ἄρατε σημεῖον, ὅτι κακὰ
ἐκκέκυφεν ἀπὸ βορρᾶ,
καὶ συντριβὴ μεγάλη γίνεται,
|
άρετε
δύναμιν καὶ θάρρος ἀπόγονοι
τοῦ Βενιαμίν. Φύγετε ἀπὸ τὴν
Ἱερουσαλήμ. Εἰς Θεκουὲ σημάνατε
διὰ τῆς σάλπιγγος τὸν ἐπερχόμενον
κίνδυνον καὶ ἐπάνω ἀπὸ
τὴν Βαιθαχαρμὰ ὑψώσατε σημεῖον
κινδύνου, διότι συμφοραὶ ἔχουν ἐκχυθῆ
ἀπὸ βορρᾶ καὶ συντριβῇ μεγάλη
γίνεται.
|
άβετε
θάρρος καὶ δύναμιν, ἀπόγονοι τῆς φυλῆς
Βενιαμίν, καὶ φύγετε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
Εἰς τὴν Θεκουὲ σημάνατε μὲ τὴν
πολεμικὴν σάλπιγγα τὸν κίνδυνον ἀπὸ
τὸν ἐπερχόμενον ἐχθρόν· καὶ ἐπάνω
ἀπὸ τὴν Βαιθαχαρμὰ ὑψώσατε φωτεινὸν
σημεῖον, ποὺ εἰδοποιεῖ διὰ τὸν
ἐπικείμενον κίνδυνον· διότι ὄλεθρος καὶ
συμφορὲς ἔχουν ἐκχυθῇ καὶ κατεβαίνουν
ἀπὸ τὸν βορρᾶν, μεγάλη δὲ πανωλεθρία
ἐπαπειλεῖται καὶ ἐπικρέμαται·
|
2
καὶ ἀφαιρεθήσεται τὸ ὕψος σου,
θύγατερ Σιών. |
2
Ἡ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖον σου
θὰ ἀφαιρεθοῦν ἀπὸ σέ,
θυγάτηρ Σιών. |
2
τὸ μεγαλεῖον καὶ ἡ δόξα σου θὰ
ἀφαιρεθοῦν ἀπὸ σέ, κόρη μου Σιών.
|
3
Εἰς αὐτὴν ἥξουσι ποιμένες καὶ
τὰ ποίμνια αὐτῶν καὶ πήξουσιν
ἐπ αὐτὴν σκηνὰς κύκλῳ
καὶ ποιμανοῦσιν ἕκαστος τῇ χειρὶ
αὐτοῦ. |
3
Εἰς τὴν Σιὼν θὰ ἔλθουν ξένοι
ποιμένες μαζῆ μὲ τὰ πρόβατά
των, θὰ στήσουν τὰς σκηνάς των ὁλόγυρα
καὶ θὰ ποιμαίνῃ ὁ καθένας
μὲ τὴν ἰδικήν του ἐξουσίαν
τὸ ποίμνιόν του.
|
3
Εἰς τὴν Σιὼν θὰ ἔλθουν ξένοι
ποιμένες μαζὶ μὲ τὰ ποίμνιά των καὶ
θὰ στήσουν τὶς σκηνές των γύρω - γύρω
ἀπὸ αὐτήν, καθένας δὲ ἀπὸ
αὐτοὺς θὰ ποιμαίνῃ τὸ ὑπὸ
τὴν ἐξουσίαν του εὑρισκόμενον ἰδιαίτερον
ποίμνιον. |
4
Παρασκευάσασθε ἐπ' αὐτὴν εἰς
πόλεμον, ἀνάστητε καὶ ἀναβῶμεν
ἐπ αὐτὴν μεσημβρίας· Οὐαὶ
ἡμῖν, ὅτι κέκλικεν ἡ ἡμέρα,
ὅτι ἐκλείπουσιν αἱ σκιαὶ τῆς
ἑσπέρας. |
4
Θὰ λέγουν δὲ ἀναμεταξύ των:
<Προπαρασκευασθῆτε διὰ πόλεμον ἐναντίον
τῆς Σιών· σηκωθῆτε καὶ ἂς
ἐπέλθωμεν ἐναντίον αὐτῆς
εἰς ὥραν μεσημβρίας. Ἀλλοίμονον
εἰς ἡμᾶς, διότι ἡ ἡμέρα
ἔχει κλίνει πρὸς τὴν δύσιν καὶ
αἱ σκιαί της λείπουν, καθὼς ἔρχεται
ἡ ἑσπέρα.
|
4
Προετοιμασθῆτε <λέγουν οἱ ἐχθροὶ
μεταξύ των> διὰ πόλεμον κατὰ τῆς
Ἱερουσαλήμ· σηκωθῆτε· εἰς τὰ
ὅπλα, διὰ νὰ ἐπιτεθῶμεν ἐναντίον
της εἰς ὥραν μεσημεριανή! Ἀλλοίμονόν
μας <λέγουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ>,
ἔχει προχωρήσει ἡ ἡμέρα πολὺ πρὸς
τὴν δύσιν τὸν ἡλίου, καὶ οἱ
σκιὲς τῆς ἡμέρας ἀρχίζουν νὰ
ἐξαφανίζονται, καθὼς ἔρχεται τὸ σκοτάδι
τῆς νύκτας. |
5
Ἀνάστητε καὶ ἀναβῶμεν ἐπ'
αὐτὴν νυκτὶ καὶ διαφθείρωμεν
τὰ θεμέλια αὐτῆς.
|
5
Σηκωθῆτε, διὰ νὰ ἀνέλθωμεν ἐναντίον
τῆς πόλεως ἐν καιρῷ νυκτὸς καὶ
νὰ καταστρέψωμεν τὰ θεμέλια τῶν
τειχῶν της>!
|
5
Σηκωθῆτε· εἰς τὰ ὅπλα <φωνάζουν
οἱ ἐχθροί>, διὰ νὰ ἐπιτεθῶμεν
ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ κατὰ
τὴν διάρκειαν τῆς νύκτας καὶ νὰ
καταστρέψωμεν τὰ θεμέλια τῶν τειχῶν της.
|
6
Ὄτι τάδε λέγει Κύριος· ἔκκοψον
τὰ ξύλα αὐτῆς, ἔκχεον ἐπὶ
Ἱερουσαλὴμ δύναμιν· ὦ πόλις
ψευδής, ὅλη καταδυναστεία ἐν αὐτῇ.
|
6
Θὰ γίνουν ὅλα αὐτά, διότι
αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Κόψατε
τὰ δένδρα τῆς χώρας αὐτῆς,
ἐκχύσατε ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ
τὴν στρατιωτικήν σας δύναμιν, ὦ πόλις
ὅπου καλλιεργεῖται τὸ ψεῦδος! Πλήρης
καταδυναστεύσεως ἐναντίον τῶν ἀδυνάτων
της! |
6
Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Κόψετε σύρριζα
τὰ δένδρα της· ἀποστείλατε μὲ ἀκατάσχετον
ὁρμὴν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ
στρατιωτικὴν δύναμιν· ὦ πόλις, εἰς
τὴν ὁποίαν βασιλεύει καὶ κυριαρχεῖ
τὸ ψεῦδος! πόλις, ποὺ εἶσαι γεμάτη
ἀπὸ αὐθαιρεσίαν καὶ καταπίεσιν τῶν
ἀδυνάτων ἐκ μέρους τῶν ἰσχυρῶν!
|
7
Ὡς ψύχει λάκκος ὕδωρ, οὕτω ψύχει
κακία αὐτῆς· ἀσέβεια καὶ
ταλαιπωρία ἀκουσθήσεται ἐν αὐτῇ
ἐπὶ πρόσωπον αὐτῆς διαπαντός,
πόνῳ καὶ μάστιγι
|
7
Ὅπως ἡ ὑπόγειος δεξαμενὴ διατηρεῖ
τὸ ὕδωρ ψυχρόν, ἔτσι ψυχρὰ καὶ
ἀσυγκίνητος μένει καὶ ἡ κακία
τῆς πόλεως αὐτῆς. Ἀσέβεια
πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ταλαιπωρία
κατὰ ἀδυνάτων κυριαρχοῦν πάντοτε
καθ' ὅλην τὴν ἔκτασίν της. Μὲ
ὀδύνας καὶ μάστιγας
|
7
Ὅπως ἡ ὑπόγειος δεξαμενὴ κρατεῖ
καὶ διατηρεῖ τὸ νερὸ δροσερόν, ἔτσι
παραμένει καὶ διατηρεῖται ψυχρὴ καὶ
σκληρὴ ἡ κακοήθεια καὶ τὸ δόλιον ἦθος
τῆς πόλεως αὐτῆς. Ἐκεῖνο τὸ
ὁποῖον ἀκούεται εἰς αὐτὴν
μονίμως, εἶναι ἡ ἀσέβεια πρὸς τὸν
Θεόν, ἡ καταπίεσις τῶν ἀδυνάτων
καὶ ἡ δυστυχία. Μὲ ὀδυνηροὺς
πόνους καὶ μάστιγες |
8
παιδευθήσῃ Ἱερουσαλήμ, μὴ ἀποστῇ
ἡ ψυχή μου ἀπὸ σοῦ, μὴ
ποιήσω σὲ ἄβατον γῆν, ἥτις οὐ
κατοικηθήσεται. |
8
θὰ τιμωρηθῇς παιδαγωγικῶς, ὦ Ἱερουσαλήμ,
διὰ νὰ μὴ ἀπομακρυνθῇ ἐξ
ὁλοκλήρου ἡ ψυχή μου ἀπὸ
σέ, διά νὰ μὴ σὲ καταστήσω
ἄβατον καὶ ἔρημον γῆν, ἡ ὁποία
δὲν θὰ κατοικηθῇ πλέον.
|
8
θὰ τιμωρηθῇς, Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ
μὴ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ σὲ
ἡ ψυχή μου <λέγει ὁ Θεός>· διὰ νὰ
μὴ σὲ ἐρημώσω ἐντελῶς καὶ
σὲ καταστήσω χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν
δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς εὔκολα νὰ
βαδίσῃ καὶ εἰς τὴν ὁποίαν οὐδεὶς
θὰ κατοικήσῃ>. |
9
Ὅτι τάδε λέγει Κύριος· καλαμᾶσθε,
καλαμᾶσθε ὡς ἄμπελον τὰ κατάλοιπα
τοῦ Ἰσραήλ, ἐπιστρέψατε ὡς
ὁ τρύγων ἐπὶ τὸν κάρταλλον
αὐτοῦ. |
9
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Τρυγάτε,
τρυγάτε ὡσὰν ἀμπέλι τοὺς
ὑπολειφθέντας Ἰσραηλίτας. Ἐπιστρέψατε
πάλιν, ὅπως ὁ τρυγητὴς εἰς τὸ
ἀμπέλι του ἔχων μαζῆ του καὶ
τὸν κάλαθόν του.
|
9
Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Σεῖς
οἱ ξένοι εἰσβολεῖς> τρυγᾶτε, τρυγᾶτε
τοὺς Ἰσραηλίτες, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει,
ὅπως τρυγᾷ ὁ ἀμπελουργὸς τὰ
σταφύλια ποὺ ἀπέμειναν μετὰ τὸν τρυγητόν.
Γυρίστε πάλιν πίσω καὶ τρυγῆστε ἀκόμη μίαν
φοράν, ὅπως ἐπανέρχεται ὁ ἀμπελουργός,
ποὺ τρυγᾷ κρατώντας τὸ κοφίνι του>.
|
10
Πρὸς τίνα λαλήσω καὶ διαμαρτύρωμαι,
καὶ εἰσακούσεται; Ἰδοὺ ἀπερίτμητα
τὰ ὦτα αὐτῶν, καὶ οὐ δυνήσονται
ἀκούειν· ἰδοὺ τὸ ρῆμα
Κυρίου ἐγένετο αὐτοῖς εἰς
ὀνειδισμόν, οὐ μὴ βουληθῶσιν
αὐτὸ ἀκοῦσαι. |
10
Πρὸς ποῖον νὰ ὁμιλήσω, πρὸς
ποῖον γα διαμαρτυρηθῶ, καὶ νὰ γίνω
ἀπὸ αὐτὸν ἀκουστός; Ἰδού,
τὰ αὐτιά των εἶναι σκληρὰ καὶ
ἀττερίτμημα· δὲν ἠμποροῦν
νὰ ἀκούσουν. Ἰδού, ὅτι
ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔγινεν εἰς
αὐτοὺς ἀντικείμενον ἐμπαιγμοῦ.
Δὲν θέλουν νὰ τὸν προσέξουν
καὶ τὸν ἀκούσουν
|
10
Πρὸς ποῖον νὰ ὁμιλήσω καὶ νὰ
διαμαρτυρηθῶ καὶ νὰ γίνω ἀπὸ
αὐτὸν ἀκουστός; Ἰδού, τὰ αὐτιά
των εἶναι πνευματικῶς σκληρὰ καὶ κωφά,
καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἀκούσουν
λόγον Θεοῦ· ἰδού, ὁ λόγος τοῦ
Κυρίου ἔγινε εἰς αὐτοὺς ἐμπαιγμός,
ἀφοῦ τὸν περιγελοῦν καὶ τὸν
διαβάλλουν ὡς ψευδῆ· δὲν θέλουν νὰ
ἀκούσουν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.
|
11
Καὶ τὸν θυμόν μου ἔπλησα καὶ
ἐπέσχον καὶ οὐ συνετέλεσα αὐτούς,
ἐκχεῶ ἐπὶ νήπια ἔξωθεν
καὶ ἐπὶ συναγωγὴν νεανίσκων
ἅμα, ὅτι ἀνὴρ καὶ γυνὴ
συλληφθήσονται, πρεσβύτερος μετὰ πλήρους
ἡμέρων. |
11
Ὁ θυμός μου ἔφθασεν εἰς τὸ κατακόρυφον.
Συνεκρατήθην ὅμως καὶ δὲν τοὺς
κατέστρεψα, θὰ ἀφήσω νὰ ἐκχυθῇ
αὐτὸς καὶ εἰς τὰ νήπια,
ποὺ παίζουν ἔξω εἰς τοὺς δρόμους,
καὶ εἰς συγκέντρωσιν νεαρῶν ἀνδρῶν
συγχρόνως. Ἄνδρες καὶ γυναῖκες θὰ
συλληφθοῦν αἰχμάλωτοι, πρεσβύτεροι
καὶ γέροντες πλήρεις ἡμερῶν.
|
11
<Ὁ Κύριος λέγει:> Καὶ ὁ θυμός μου
ἐμεγάλωσεν, ἔφθασεν εἰς τὸ κατακόρυφον·
λόγῳ ὅμως τῶν οἰκτιρμῶν καὶ
τῆς φιλανθρωπίας μου τὸν συνεκράτησα καὶ
δὲν τοὺς κατέστρεψα ἐντελῶς. Θὰ
παραχωρήσω νὰ ἐκχυθῇ ὁ θυμός μου εἰς
τὰ νήπια, ποὺ παίζουν ἀμέριμνα ἔξω
ἀπὸ τὰ σπίτια των, καθὼς ἐπίσης
συγχρόνως εἰς τὶς συναθροίσεις νέων· διότι
ἄνδρες καὶ γυναῖκες θὰ συλληφθοῦν
αἰχμάλωτοι, πρεσβύτεροι καὶ γέροντες εἰς
προχωρημένων ἡλικίαν. |
12
Καἰ μεταστραφήσονται αἱ οἰκίαι
αὐτῶν εἰς ἑτέρους, ἀγροὶ
καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἐπὶ
τὸ αὐτό, ὅτι ἐκτενῶ τὴν
χεῖρά μου ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας
τὴν γῆν ταύτην, λέγει Κύριος.
|
12
Αἱ οἰκίαι των θὰ ἀλλάξουν
ἰδιοκτήτην, θὰ περιέλθουν εἰς
ἄλλους. Τὸ ἴδιο θὰ συμβῇ καὶ
εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ τὰς
γυναῖκας των, διότι ἐγὼ θὰ ἀπλώσω
τὴν τιμωρὸν χεῖρα μου ἐναντίον
ἐκείνων, ποὺ κατοικοῦν τὴν χώραν
αὐτήν, λέγει ὁ Κύριος.
|
12
Τὰ σπίτια των θὰ περάσουν εἰς τὰ χέρια
ἄλλων ἰδιοκτητῶν, ὅπως ἐπίσης
τὰ χωράφια καὶ οἱ γυναῖκες των, διότι
θὰ ἀπλώσω τὸ τιμωρητικὸν χέρι μου
εἰς τοὺς κατοίκους τῆς χώρας αὐτῆς,
λέγει ὁ Κύριος. |
13
Ὅτι ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν καὶ
ἕως μεγάλου πάντες συνετελέσαντο ἄνομα,
ἀπὸ ἱερέως καὶ ἕως ψευδοπροφήτου
πάντες ἐποίησαν ψευδῆ.
|
13
Διότι ὅλοι, ἀπὸ μικρὸν ἕως
μεγάλον, ἔχουν διαπράξει παρανομίας.
Ἀπὸ ἱερέα ὡς ψευδοπροφήτην,
ὅλοι εἶπαν καὶ ἔπραξαν τὸ ψεῦδος.
|
13
Τοῦτο θὰ συμβῇ, διότι ὅλοι αὐτοί,
ἀπὸ τὸν μικρότερον ἕως τὸν μεγαλύτερον,
διέπραξαν ἁμαρτίες καὶ παρανομίες· ἀπὸ
τὸν ἱερέα μέχρι τὸν ψευδοπροφήτην ὅλοι
ἐπεδόθησαν εἰς ἀπάτες καὶ ψεύδη.
|
14
Καὶ ἰῶντο σύντριμμα τοῦ λαοῦ
μου ἐξουθενοῦντες καὶ λέγοντες·
εἰρήνη - εἰρήνη. Καὶ ποῦ
ἐστιν εἰρήνη; |
14
Προσεπάθησαν ἐπιπολαίως νὰ θεραπεύσουν
τὴν πληγὴν καὶ τὰ συντρίμματα
τοῦ λαοῦ μου, θεωροῦντες αὐτὰ
μηδαμινὰ καὶ λέγοντες· Εἰρήνη
ὑπάρχει εἰς ἡμᾶς, ὅλα
πάνε καλά! Ποῦ εἶναι ὅμως αὐτὴ
ἡ εἰρήνη;
|
14
Διότι <οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ ψευδοπροφῆται>
αὐτοὶ προσπαθοῦσαν νὰ θεραπεύσουν
τὴν πληγὴν καὶ τὰ συντρίμματα τοῦ
λαοῦ, χλευάζοντες καὶ περιφρονοῦντες τὴν
ἀπειλὴν τοῦ Θεοῦ καὶ κηρύσσοντες
ψευδῶς: <Εἰρήνη! θὰ ὑπάρχῃ
εἰρήνη>. Ἀλλὰ ποὺ ὑπάρχει
ἡ εἰρήνη; Ποὺ εἶναι τὰ ἀποτελέσματά
της; |
15
Κατῃσχύνθησαν, ὅτι ἐξελίποσαν·
καὶ οὐδ' ὡς καταισχυνόμενοι κατησχύνθησαν
καὶ τὴν ἀτιμίαν αὐτῶν
οὐκ ἔγνωσαν, διὰ τοῦτο πεσοῦνται
ἐν τῇ πτώσει αὐτῶν καὶ
ἐν καιρῷ ἐπισκοπῇς ἀπολοῦνται,
εἶπε Κύριος. |
15
Ὅσοι ἔλεγαν αὐτά, κατεξηυτελίσθησαν,
διότι ἐκ τῶν πραγμάτων διεψεύσθησαν.
Ἀλλὰ καὶ δὲν αἰσθάνονται
τώρα αὐτοὶ τὴν καταισχύνην των!
Δὲν ἔχουν ἐπίγνωσιν του ἐξευτελισμοῦ,
εἰς τὸν ὁποῖον περιέπεσαν. Διὰ
τοῦτο τοὺς ἀναμένει φοβερὰ πτῶσις.
Ὄταν ἔλθῃ ὁ κατάλληλος καιρὸς
καὶ ἐν τῇ δικαίᾳ μου ὀργῇ
τοὺς ἐπισκεφθῶ, αὐτοὶ θὰ
ἐξολοθρευθοῦν, εἶπεν ὁ Κύριος.
|
15
Ὅλοι ὅμως, ὅσοι ἔλεγαν αὐτά,
κατεντροπιάσθησαν, διότι οἱ προφητεῖες των διεψεύσθησαν.
Ἀλλ' ἐπωρώθησαν τόσον πολύ, ὥστε,
ἐνῷ κατεντροπιάσθησαν ἐντελῶς, ἐν
τούτοις οὔτε ἐνόησαν οὔτε συνησθάνθησαν
τὸν ἐξευτελισμὸν ποὺ ὑπέστησαν.
Διὰ τοῦτο θὰ πέσουν καὶ θὰ κατασυντριβοῦν.
Καὶ κατὰ τὸν καιρόν, ποὺ θὰ
τοὺς ἐπισκεφθῶ πρὸς κρίσιν καὶ
ἀνταμοιβήν, θὰ καταστραφοῦν, εἶπεν
ὁ Κύριος. |
16
Τάδε λέγει Κύριος· στῆτε ἐπὶ
ταῖς ὁδοῖς καὶ ἴδετε, καὶ
ἐρωτήσατε τρίβους Κυρίου αἰωνίους
καὶ ἴδετε ποία ἐστὶν ἡ
ὁδὸς ἡ ἀγαθή, καὶ βαδίζετε
ἐν αὐτῇ, καὶ εὐρήσετε
ἀγνισμὸν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν.
Καὶ εἶπαν· οὐ πορευσόμεθα.
|
16
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Σταματήσατε
παρὰ τὰς ὁδούς, ἰδέτε
καὶ ἐρωτήσατε, διὰ νὰ μάθετε
τὰς ὁδοὺς τοῦ Κυρίου τὰς
αἰωνίους. Μάθετε, ποία εἶναι
ἡ ἀγαθὴ ὁδὸς καὶ βαδίσατε
εἰς αὐτὴν καὶ θὰ εὔρετε
τὴν κάθαρσιν τῶν ψυχῶν σας. Καὶ
ἐκεῖνοι ἀπήντησαν: Δὲν θὰ
πορευθῶμεν τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου.
|
16
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Σταματῆστε
καὶ σταθῆτε εἰς τοὺς δρόμους, εἰς
τὰ σταυροδρόμια καὶ κυττάξετε μὲ προσοχὴν
καὶ ἐρωτήσατε νὰ μάθετε διὰ τὶς
ὁδοὺς τῶν ἐντολῶν τοῦ
Κυρίου τὶς αἰώνιες. Καὶ μάθετε μὲ
ἀκρίβειαν ποία εἶναι ἡ ἀγαθὴ
ὁδός, ποὺ ὁδηγεῖ πρὸς τὸν
ἀληθινὸν Θεόν, καὶ βαδίζετε εἰς αὐτὴν
καὶ θὰ ἀποκτήσετε ἐσωτερικὴν
καθαρότητα, ἁγιασμόν, ἀνάπαυσιν καὶ εἰρήνην
ψυχῆς. Αὐτοὶ ὅμως, φερόμενοι μὲ
ἐγωϊσμὸν καὶ αὐθάδειαν, εἶπαν:
<Δὲν θὰ ἀκολουθήσωμεν τὸν ἀγαθὸν
δρόμον τοῦ Κυρίου>. |
17
Καθέστακα ἐφ' ὑμᾶς σκοπούς,
ἀκούσατε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος·
καὶ εἶπαν· οὐκ ἀκουσόμεθα.
|
17
Ἔχω ἐγκαταστήσει διὰ σᾶς, τοὺς
προφήτας καὶ τοὺς, κήρυκας, σκοποὺς
καὶ φρουρούς. Ἀκούσατε τὴν φωνήν
των, ὡς φωνὴν σάλπιγγος. Ἐκεῖνοι
ἀπήντησαν· Δὲν ὑπακούομεν
καὶ δὲν θὰ πορευθῶμεν τὴν ὁδὸν
Κυρίου.
|
17
Ἐγκατέστησα πρὸς ὠφέλειάν σας
προφῆτες ὡς σκοπούς, κήρυκας καὶ φρουρούς.
Ἀκούστε τὴν φωνὴν τῆς σάλπιγγος
τῶν προφητῶν, ποὺ σαλπίζει κίνδυνον. Αὐτοὶ
ὅμως εἶπαν: <Δὲν ὑπακούομεν καὶ
δὲν συμμορφωνόμεθα πρὸς τὸ κήρυγμα τῶν
προφητῶν>. |
18
Διὰ τοῦτο ἤκουσαν τὰ ἔθνη καὶ
οἱ ποιμαίνοντες τὰ ποίμνια αὐτῶν.
|
18
Διὰ τὴν ἀνυπακοὴν ἐκείνων
ἤκουσαν τὰ ἔθνη τὴν θείαν πρόσκλησιν
καὶ ἦλθαν οἱ ἀρχηγοὶ αὐτῶν
μαζῆ μὲ τοὺς λαούς των.
|
18
Διὰ τοῦτο ἄκουσαν τὰ ἔθνη τὴν
πρόσκλησιν, ποὺ ἀπηύθυνεν ὁ Θεὸς διὰ
τοῦ προφητικοῦ κηρύγματος, καὶ ἦλθαν
οἱ ἀρχηγοί των μαζὶ μὲ τοὺς
λαούς των. |
19
Ἄκουε, γῆ· ἰδοὺ ἐγὼ
ἐπάγω ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον
κακά, τὸν καρπὸν ἀποστροφῆς
αὐτῶν, ὅτι τῶν λόγων μου οὐ
προσέσχον καὶ τὸν νόμον μου ἀπώσαντο.
|
19
Ἀκούσατε, ἄνθρωποι τῆς οἰκουμένης·
ἰδού, ἐγὼ θὰ ἐπιφέρω
ἐναντίον τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
συμφορὰς καὶ τιμωρίας, αἱ ὁποῖαι
θὰ εἶναι καρπὸς τῆς ἀπομακρύνσεώς
των ἀπὸ ἐμέ, διότι δὲν
ἔδωκαν προσοχὴν εἰς τὰ λόγια
μου. Ἀπέκρουσαν καὶ κατεπάτησαν τὸν
Νόμον μου. |
19
Ἄκουσε, γῆ! Ἰδού, Ἐγὼ θὰ
ἐπιφέρω κατὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
συμφορές, οἱ ὁποῖες θὰ εἶναι
ὁ καρπὸς τῆς ἀποστασίας των ἀπὸ
Ἐμέ· διότι δὲν ἐπρόσεξαν, οὔτε ἐπειθάρχησαν
εἰς τὰ λόγια μου, τὸν δὲ σωτήριον
νόμον μου, τὸν ὁποῖον τοὺς ἔδωκα,
τὸν ἀπέρριψαν. |
20
Ἱνατί μοι λίβανον ἐκ Σαβὰ φέρετε
καὶ κινάμωμον ἐκ γῆς μακρόθεν;
Τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν οὐκ
εἰσὶ δεκτά, καὶ αἱ θυσίαι
ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν μοι.
|
20
Τί νὰ κάμω ἐγὼ τὸ λιβάνι,
ποὺ φέρετε ἀπὸ τὴν Σαβά,
καὶ τὸ κινάνωμον ἀπὸ χώραν
μακρυνήν; Τὰ ὁλοκαυτώματά σας
δὲν εἶναι πλέον εἰς ἐμὲ
εὐπρόσδεκτα καὶ αἱ θυσίαι σας
δὲν με ηὐχαρίστησαν.
|
20
Τί νὰ τὸ κάμω Ἐγὼ τὸ λιβάνι,
τὸ ὁποῖον φέρνετε ἀπὸ τὴν
χώραν Σαβά, καὶ τὸ κινάμωμον <τὴν εὐωδιαστὴν
κανέλλαν>, ποὺ φέρνετε ἀπὸ μακριά; Οἱ
θυσίες τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ μοῦ
προσφέρετε, δὲν μοῦ εἶναι εὐπρόσδεκτες,
ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες θυσίες δὲν
μὲ εὐχαρίστησαν>. |
21
Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος·
ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐπὶ
τὸν λαὸν τοῦτον ἀσθένειαν, καὶ
ἀσθενήσουσιν ἐν αὐτῷ πατέρες
καὶ υἱοὶ ἅμα, γείτων καὶ
ὁ πλησίον αὐτοῦ ἀπολοῦνται.
|
21
Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ
Κύριος: Ἰδού, ἐγὼ ἐξαποστέλλω
ἐναντίον τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
ἀσθένειαν καὶ θὰ ἀσθενήσουν
πατέρες καὶ παιδιὰ συγχρόνως. Ὁ
γείτονας καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ
θὰ ἐξολοθρευθοῦν.
|
21
Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος:
<Ἰδού· Ἐγὼ δίδω εἰς
τὸν λαὸν τοῦτον ἀσθένειαν, ἡ
ὁποία θὰ κυριεύσῃ ταυτοχρόνως πατέρες καὶ
υἱούς· ὁ γείτονας καὶ ὁ
ἄλλος, ποὺ κατοικεῖ πλησίον, θὰ ἐξολοθρευθοῦν>.
|
22
Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ
λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρᾶ, καὶ
ἔθνη ἐξεγερθήσονται ἀπ' ἐσχάτου
τῆς γῆς. |
22
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἰδού,
στρατὸς ἔρχεται ἀπὸ τὰς βορείους
περιοχὰς καὶ ἔθνη θὰ ἐξεγερθοῦν
καὶ θὰ ἔλθουν ἀπὸ τὰ ἄκρα
τῆς οἰκουμένης.
|
22
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: <Ἰδού·
στράτευμα ἔρχεται ἀπὸ τὸν βορρᾶν
καὶ ἔθνη πολεμικὰ θὰ ἐξεγερθοῦν
καὶ θὰ ἔλθουν ἀπὸ τὸ πλέον
μακρινῶν σημεῖον τῆς γῆς <τὴν
Βαβυλωνίαν>. |
23
Τόξον καὶ ζιβύνην κρατήσουσιν ἰταμός
ἐστι καὶ οὐκ ἐλεήσει, φωνὴ
αὐτοῦ ὡς θάλασσα κυμαίνουσα,
ἐφ' ἵπποις καὶ ἅρμασι παρατάξαι
ὡς πῦρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ,
θύγατερ Σιών. |
23
Θὰ κρατοῦν εἰς τὰ χέρια των
τόξα καὶ λόγχας· εἶναι σκληροὶ
καὶ αὐθάδεις, κανένα δὲν εὐσπλαγχνίζονται.
Ὁ θόρυβός των εἶναι ὡσὰν
τὸν θόρυβον τῆς τρικυμισμένης θαλάσσης,
θὰ παραταχθοῦν εἰς μάχην μὲ
ἱππικὸν καὶ μὲ πολεμικὰ ἅρματα.
Θὰ ἐπέλθουν ἐναντίον σου, θυγάτηρ
Σιών, ὡσὰν καταστρεπτικὴ φωτιά.
|
23
Αὐτοὶ θὰ εἶναι ὡπλισμένοι μὲ
τόξα καὶ δόρατα· εἶναι σκληροί, θηριώδεις
καὶ ἄσπλαγχνοι. Ὁ θόρυβος, ποὺ δημιουργοῦν
εἰς τὸ πέρασμά των, ὁμοιάζει
πρὸς τὸν θόρυβον καὶ τὸν ρόχθον τῆς
τρικυμισμένης θαλάσσης. Θὰ εἰσβάλουν μὲ
ἱππικὸν καὶ πολεμικὰ ἅρματα,
θὰ παραταχθοῦν εἰς πόλεμον ἐναντίον
σου, θυγατέρα μου Σιών, καὶ θὰ ἐπιπέσουν
κατὰ σοῦ ὡσὰν καταστρεπτικὴ
φωτιά. |
24
Ἠκούσαμεν τὴν ἀκοὴν αὐτῶν,
παρελύθησαν αἱ χεῖρες ἡμῶν,
θλῖψις κατέσχεν ἡμᾶς, ὠδῖνες
ὡς τικτούσης. |
24
Ἐπληροφορήθημεν, λέγουν, τὴν φήμην
αὐτῶν, παρέλυσαν τὰ χέρια μας,
μεγάλη θλῖψις μᾶς κατέλαβε, πόνοι
ὡσὰν τῆς γυναικός, ποὺ πρόκειται
νὰ γεννήσῃ!
|
24
Ἀκούσαμε καὶ ἐπληροφορήθημεν, λέγει ὁ
λαός, τὴν φήμην των, καὶ οἱἰ φοβερὲς
εἰδήσεις μᾶς ἐτρομοκράτησαν τόσον,
ὥστε παρέλυσαν τὰ χέρια μας· μᾶς ἐκυρίευσε
θλῖψις καὶ ἀγωνία, πόνοι ὀδυνηροὶ
ὅμοιοι μὲ ἐκείνους τῆς γυναικὸς
ποὺ πρόκειται νὰ γεννήσῃ.
|
25
Μὴ ἐκπορεύεσθε εἰς ἀγρὸν
καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς μὴ βαδίζετε,
ὅτι ρομφαία τῶν ἐχθρῶν παροικεῖ
κυκλόθεν. |
25
Ἐλέγαμεν ὁ ἐνας εἰς τὸν
ἄλλον: Μὴ ἐξέρχεσθε εἰς τοὺς
ἀγρούς, οὔτε κἂν καὶ εἰς
τοὺς δρόμους μὴ βαδίζετε, διότι
ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν μας ἔχει
περικυκλώσει καὶ παραμονεύει ὁλόγυρα.
|
25
<Ἐλέγαμε μεταξύ μας:> Μὴ βγαίνετε
ἔξω εἰς τοὺς ἀγρούς, μὴ βαδίζετε
καὶ μὴ περιφέρεσθε εἰς τοὺς δρόμους,
διότι τὸ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομον
σπαθὶ τῶν ἐχθρῶν καραδοκεῖ γύρω
- γύρω. |
26
Θύγατερ λαοῦ μου, περίζωσαι σάκκον,
κατάπασσε ἐν σποδῷ, πένθος ἀγαπητοῦ
ποίησαι σεαυτῇ, κοπετὸν οἰκτρόν,
ὅτι ἐξαίφνης ἥξει ταλαιπωρία
ἐφ' ὑμᾶς. |
26
Λαὲ ἀγαπητέ μου ὡς θυγάτηρ,
ζώσου ἐνδύματα σάρκινα, ρῖξε
ἐπάνω σου στάκτην, πένθησε ὅπως
πενθεῖς διὰ τὴν ἀπώλειαν τοῦ
πλέον προσφιλοῦς προσώπου σου! Ἀνάλαβε
μεγάλον καὶ ἐλεεινὸν θρῆνον,
διότι αἰφνιδίως θὰ ἐπέλθῃ
ἐναντίον σας ἡ σύμφορὰ καὶ
ἡ καταστροφὴ αὐτή.
|
26
Ἰουδαϊκὲ λαέ, ποὺ σὲ ἀγαπῶ
ὡσὰν θυγατέρα, φόρεσε καὶ ζῶσε γύρω
ἀπὸ τὴν μέσην σου εἰς ἔνδειξιν
πένθους τρίχινον ἔνδυμα, πασπαλίσου μὲ λεπτὴν
στάχτην, πένθησε, ὅπως πενθεῖς ὅταν χάσῃς
πρόσωπον ἀγαπητόν, ἀνάλαβε θρῆνον, κλαυθμὸν
καὶ κοπετὸν μεγάλον, διότι ἔξαφνα θὰ
ἔλθουν ἐναντίον σας δεινά, καταπιέσεις καὶ
ἀθλιότης>. |
27
Δοκιμαστὴν δέδωκά σε ἐν λαοῖς
δεδοκιμασμένοις, καὶ γνώσῃ με ἐν
τῷ δοκιμάσαι με τὴν ὁδὸν αὐτῶν·
|
27
Ὦ προφῆτα, σὲ ἐγκατέστησα ὡς
πραγματογνώμονα μέσα εἰς τὸν δοκιμαζόμενον
αὐτὸν λαὸν καὶ θὰ μὲ γνωρίσῃς,
ὅταν ἐγὼ θέσω ὑπὸ δοκιμασίαν
τὸν δρόμον τῆς ζωῆς των. Τὸ
δὲ ἀποτέλεσμα τῆς δοκιμασίας
αὐτῆς καὶ ἐρεύνης ἦτο
|
27
Ὁ Θεὸς λέγει εἰς τὸν Προφήτην: <Σὲ
ὥρισα καὶ σὲ ἐγκατέστησα ἐκτιμητήν,
ἐξεταστὴν καὶ ἀργυρογνώμονα ὄχι
νεκρῶν μετάλλων, ἀλλὰ λογικῶν καὶ
ζωντανῶν ἀνθρώπων, οἰ ὁποῖοι
θλίβονται καὶ δοκιμάζονται, ὥστε νὰ τοὺς
δοκιμάσῃς πῶς συμπεριφέρονται. Θὰ μὲ
γνωρίσῃς δέ, ὅταν Ἐγὼ θὰ ὑποβάλω
εἰς δοκιμασίαν τὴν ὅλην διαγωγήν των.
|
28
πάντες ἀνήκοοι, πορευόμενοι σκολιῶς,
χαλκὸς καὶ σίδηρος, πάντες διεφθαρμένοι
εἰσιν. |
28
ὅτι ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι εὑρέθησαν
ἀνυπάκουοι εἰς τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ. Ἐπορεύοντο διεστραμμένην ὁδόν.
Χαλκὸς καὶ σίδηρος ἦσαν αἱ καρδίαι
των. Ὅλοι εἶναι διεφθαρμένοι!
|
28
<Ἀποτέλεσμα τῆς δοκιμασίας ἦταν τὸ
ἀκόλουθον:> Ὅλοι <οἱ Ἰουδαῖοι>
εὑρέθησαν ἀνυπάκοοι εἰς τὸν
ἅγιον νόμον τοῦ Θεοῦ, ἀναστρεφόμενοι
κατὰ τρόπον ἄδικον καὶ διεστραμμένον εὑρέθησαν
σταθεροί, ἀμετάβλητοι εἰς τὴν κακίαν καὶ
ἐπίμονοι εἰς τὴν ἁμαρτίαν ὅλοι
εἶναι διεφθαρμένοι, δηλαδὴ κίβδηλοι, δὲν
ἔχουν τίποτε τὸ γνήσιον καὶ ἀξιόλογον.
|
29
Ἐξέλιπε φυσητὴρ ἀπὸ πυρός,
ἐξέλιπε μόλυβδος· εἰς κενὸν
ἀργυροκόπος ἀργυροκοπεῖ, πονηρία
αὐτῶν οὐκ ἐτάκη.
|
29
Τὸ φυσερὸ τοῦ ἀργυροχόου ἐφύσηξε
μὲ ὅλην του τὴν δύναμιν. Κατηναλώθη
ἀπὸ τῇ φωτιὰ καὶ ἔλειψεν
ἐντελῶς ὁ μόλυβδος, ἀλλὰ
εἰς μάτην ὁ ἀργυροχόος κατεργάζεται
τὸν ἄργυρον, δηλαδὴ τοὺς Ἰουδαίους.
Ἡ κακία των δὲν ἐλυωσε, δὲν
διελύθη.
|
29
Τὸ φυσερὸ τοῦ ἀργυροχόου κατέβαλε
καὶ ἐξήντλησεν ὅλην τὴν δύναμιν
τοῦ φυσήματός του· κατηναλώθη ἀπὸ
τὴν φωτιὰ τοῦ χωνευτηρίου ὅλο τὸ
μολύβι, ποὺ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιήσῃ
διὰ τὸ καθάρισμα τοῦ ἀργύρου
ἀπὸ ἄλλες προσμείξεις. Μάταια ὁ ἀργυροχόος
<ὁ προφήτης Ἱερεμίας> κατεργάζεται <μὲ
τὸ παιδευτικόν, ἐπιτιμητικόν του κήρυγμα> τὸν
ἄργυρον <τοὺς Ἰουδαίους>· ἡ
κακία των δὲν ἔλειωσε (=δὲν μετεκινήθησαν,
δὲν ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τὴν πονηρίαν
των· ἄρα δὲν ἐκαθαρίσθησαν>.
|
30
Ἀργύριον ἀποδεδοκιμασμένον καλέσετε
αὐτούς, ὅτι ἀπεδοκίμασεν αὐτοὺς
Κύριος. |
30
Χαρακτηρίσατε καὶ ὀνομάσατε τοὺς
Ἰουδαίους ἀδόκιμον καὶ πεταμένον
ἀργύριον, διότι ὁ Κύριος τοὺς
ἀπεδοκίμασε καὶ τοὺς ἀπέρριψε.
|
30
Ἀργύριον μὴ δεχόμενον διόρθωσιν, ἄχρηστον
καὶ ἀκατάλληλον, ὀνομάσατε τοὺς Ἰουδαίους
αὐτούς, διότι, λόγῳ τῆς πονηρᾶς προαιρέσεώς
των, ὁ Κύριος τοὺς ἀπέρριψε καὶ τοὺς
ἀπεδοκίμασεν!>. |