΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον ΚΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

άδε λέγει Κύριος· πορεύου καὶ κατάβηθι εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἰούδα καὶ λαλήσεις ἐκεῖ τὸν λόγον τοῦτον
2 καὶ ἐρεῖς· ἄκουε λόγον Κυρίου, βασιλεῦ Ἰούδα ὁ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυίδ, σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ ὁ λαός σου καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ταῖς πύλαις ταύταις·
3 τάδε λέγει Κύριος· ποιεῖτε κρίσιν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐξαιρεῖσθε διηρπασμένον ἐκ χειρὸς ἀδικοῦντος αὐτὸν καὶ προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε καὶ μὴ ἀσεβῆτε καὶ αἷμα ἀθῷον μὴ ἐκχέητε ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.
4 Διότι ἐὰν ποιοῦντες ποιήσητε τὸν λόγον τοῦτον, καὶ εἰσελεύσονται ἐν ταῖς πύλαις τοῦ οἴκου τούτου βασιλεῖς καθήμενοι ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ καὶ ἐπιβεβηκότες ἐφ' ἁρμάτων καὶ ἵππων, αὐτοὶ καὶ οἱ παῖδες αὐτῶν, καὶ ὁ λαὸς αὐτῶν·
5 ἐὰν δὲ μὴ ποιήσητε τοὺς λόγους τούτους, κατ' ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, ὅτι εἰς ἐρήμωσιν ἔστι ὁ οἶκος οὗτος.
6 Ὅτι τάδε λέγει Κύριος κατὰ τοῦ οἴκου βασιλέως Ἰούδα· Γαλαὰδ σύ μοι, ἀρχὴ τοῦ Λιβάνου, ἐὰν μὴ θῶ σε εἰς ἔρημον, πόλεις μὴ κατοικηθησομένας·
7 καὶ ἐπάξω ἐπὶ σὲ ὁλοθρεύοντα ἄνδρα καὶ τὸν πέλεκυν αὐτοῦ, καὶ ἐκκόψουσι τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ ἐμβαλούσιν εἰς τὸ πῦρ.
8 Καὶ διελεύσονται ἔθνη διὰ τῆς πόλεως ταύτης καὶ ἐρεῖ ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· διατὶ ἐποίησε Κύριος οὕτως τῇ πόλει ταύτῃ τῇ μεγάλῃ;
9 Καὶ ἐροῦσιν· ἀνθ' ὧν ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν θεοῖς ἀλλοτρίοις καὶ ἐδούλευσαν αὐτοῖς.
10 Μὴ κλαίετε τὸν τεθνηκότα μηδὲ θρηνεῖτε αὐτόν· κλαύσατε κλαυθμῷ τὸν ἐκπορευόμενον, ὅτι οὐκ ἐπιστρέψει ἔτι, οὐδὲ ὄψεται τὴν γῆν πατρίδος αὐτοῦ.
11 διότι τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ Σελλὴμ υἱὸν Ἰωσία τὸν βασιλεύοντα ἀντὶ Ἰωσίου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου τούτου· οὐκ ἀναστρέψει ἐκεῖ ἔτι,
12 ἀλλ' ἢ ἐν τῷ τόπῳ, οὗ μετῴκισα αὐτόν, ἐκεῖ ἀποθανεῖται καὶ τὴν γῆν ταύτην οὐκ ὄψεται ἔτι.
-13 Ὦ ὁ οἰκοδομῶν οἰκίαν αὐτοῦ οὐ μετὰ δικαιοσύνης καὶ τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ οὐκ ἐν κρίματι, παρὰ τῷ πλησίον αὐτοῦ ἐργᾶται δωρεὰν καὶ τόν μισθὸν αὐτοῦ οὐ μὴ ἀποδώσει αὐτῷ.
14 Ὠκοδόμησας σεαυτῷ, οἶκον σύμμετρον, ὑπερῷα ριπιστὰ διασταλμένα θυρίσι καὶ ἐξυλωμένα ἐν κέδρῳ καὶ κεχρισμένα ἐν μίλτῳ.
15 Μὴ βασιλεύσῃς, ὅτι σὺ παροξύνῃ ἐν Ἂχαζ τῷ πατρί σου; Οὐ φάγονται καὶ οὐ πίονται· βέλτιον ἦν σὲ ποιεῖν κρῖμα καὶ δικαιοσύνην.
16 Οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ ἔκριναν κρίσιν ταπεινῷ οὐδὲ κρίσιν πένητος· οὐ τοῦτό ἐστι τὸ μὴ γνῶναί σε ἐμέ, λέγει Κύριος;
17 Ἰδοὺ οὐκ εἰσιν οἱ ὀφθαλμοί σου οὐδὲ ἡ καρδία σου καλή, ἀλλὰ εἰς πλεονεξίαν σου καὶ εἰς τὸ αἷμα τὸ ἀθῷον τοῦ ἐκχέειν αὐτὸ καὶ εἰς ἀδικήματα καὶ εἰς φόνον τοῦ ποιεῖν αὐτά.
18 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ Ἰωακεὶμ υἱὸν Ἰωσία βασιλέα Ἰούδα· οὐαὶ ἐπὶ τὸν ἄνδρα τοῦτον· οὐ μὴ κόψονται αὐτόν· ὦ ἀδελφέ, οὐδὲ μὴ κλαύσονται αὐτόν· οἴμοι Κύριε.
19 Ταφὴν ὄνου ταφήσεται, συμψηθεὶς ριφήσεται ἐπέκεινα τῆς πύλης Ἱερουσαλήμ.
-20 Ἀνάβηθι εἰς τὸν Λίβανον καὶ κράξον καὶ εἰς τὴν Βασὰν δὸς τὴν φωνήν σου καὶ βόησον εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης, ὅτι συνετρίβησαν πάντες οἱ ἐρασταί σου.
21 Ἐλάλησα πρὸς σὲ ἐν τῇ παραπτώσει σου, καὶ εἶπας· οὐκ ἀκούσομαι· αὐτὴ ἡ ὁδός σου ἐκ νεότητός σου, οὐκ ἤκουσας τῆς φωνῆς μου.
22 Πάντας τοὺς ποιμένας σου ποιμανεῖ ἄνεμος, καὶ οἱ ἔρασταί σου ἐν αἰχμαλωσία ἐξελεύσονται· ὅτι τότε αἰσχυνθήσῃ καὶ ἀτιμωθήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν φιλούντων σε.
23 Κατοικοῦσα ἐν τῷ Λιβάνῳ, ἐννοσσεύουσα ἐν ταῖς κέδροις, καταστενάξεις ἐν τῷ ἐλθεῖν σοι ὀδύνας ὡς τικτούσης.
24 Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ἐὰν γενόμενος γένηται Ἰεχονίας υἱὸς Ἰωακεὶμ βασιλεὺς Ἰούδα ἀποσφράγισμα ἐπὶ τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου, ἐκεῖθεν ἐκσπάσω σε
25 καὶ παραδώσω σὲ εἰς χεῖρας τῶν ζητούντων τὴν ψυχήν σου, ὧν σὺ εὐλαβῆ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, εἰς χεῖρας τῶν Χαλδαίων·
26 καὶ ἀπορρίψω σε καὶ τὴν μητέρα σου τὴν τεκοῦσὰν σε εἰς γῆν, οὗ οὐκ ἐτέχθης ἐκεῖ, καὶ ἐκεῖ ἀποθανεῖσθε.
27 Εἰς δὲ τὴν γῆν, ἣν αὐτοὶ εὔχονται ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν, οὐ μὴ ἀποστρέψωσιν.
28 Ἠτιμώθη Ἰεχονίας ὡς σκεῦος, οὗ οὐκ ἔστι χρεία αὐτοῦ, ὅτι ἐξερρίφη καὶ ἐξεβλήθη εἰς γῆν, ἣν οὐχ ᾔδει.
29 Γῆ γῆ ἄκουε λόγον Κυρίου·
30 γράψον τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐκκήρυκτον ἄνθρωπον, ὅτι οὐ μὴ αὐξηθῇ ἐκ τοῦ σπέρματος οὐτοῦ ἀνὴρ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ ἄρχων ἔτι ἐν τῷ Ἰούδᾳ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν προφήτην· πήγαινε, κατέβα εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἰούδα καὶ ἐκεῖ θὰ εἴπῃς αὐτὸν τὸν λόγον·
2 θὰ πῇς ἄκουε λόγον Κυρίου, βασιλεῦ Ἰούδα, ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν θρόνον Δαβίδ, σὺ καὶ ὁ οἶκος σου καὶ ὁ λαός σου καὶ ὅλοι, ὅσοι εἰσέρχονται διὰ τῶν πυλῶν τούτων εἰς τὴν πόλιν.
3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· κρίνατε μὲ δικαιοσύνην, βγάλτε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀδικοῦντος τὸν καταπιεζόμενον καὶ ἀδικούμενον· προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε, μὴ ἀσεβῆτε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ μὴ χύνετε αἷμα ἀθῷον εἰς τὸν τόπον τοῦτον.
4 Διότι, ἐὰν τηρήσετε πιστῶς τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τότε ἀσφαλεῖς καὶ ἔνδοξοι θὰ εἰσέλθουν ἀπὸ τὰς πύλας τοῦ ἀνακτόρου αὐτοῦ βασιλεῖς, καθήμενοι ἐπὶ τοῦ θρόνου Δαβίδ, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐπιβαίνουν ἐπάνω εἰς πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἵππους, αὐτοὶ καὶ οἱ αὐλικοί των καὶ ὁ λαός των.
5 Ἐὰν ὅμως δὲν τηρήσετε τοὺς λόγους αὐτούς, ὠρκίσθηκα εἰς τὸν ἑαυτόν μου, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι θὰ παραδοθῇ εἰς ἐρήμωσιν ὁ οἶκος αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς αὐτός.
6 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ οἴκου βασιλέως Ἰούδα. Σὺ εἶσαι δι' ἐμέ, ὅπως ἡ περιοχὴ Γαλαάδ, ἡ κορυφὴ τοῦ Λιβάνου, καὶ ὅμως θὰ σὲ παραδώσω εἰς ἐρήμωσιν καὶ θὰ μείνῃς ὥσὰν τὰς πόλεις ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι δὲν ἔχουν κατοίκους,
7 θὰ ἐξεγείρω καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐναντίον σου ἐξολοθρευτὰς ἄνδρας μὲ τοὺς πελέκεις των, οἱ ὁποῖοι θὰ κατακόψουν τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ θὰ τὰς ρίψουν εἰς τὸ πῦρ.
8 Διάφορα ἔθνη θὰ περάσουν διὰ μέσου τῆς πόλεως αὐτῆς καὶ ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς θὰ λέγῃ πρὸς τὸν πλησίον του· διατὶ ὁ Κύριος ἐπέφερε τοιαύτην καταστροφὴν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν πόλιν;
9 Καὶ θὰ λάβουν ὡς ἀπάντησιν: Διότι οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλεως αὐτῆς ἐγκατέλειψαν τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ των, προσεκύνησαν ξένους θεοὺς καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς τὰ εἴδωλα.
10 Μὴ κλαίετε ἐκεῖνον, ποὺ ἀπέθανε· μὴ θρηνεῖτε δι' αὐτόν. Κλαύσατε μὲ μεγάλον κλαυθμὸν αὐτόν, ὁ ὁποῖος πορεύεται εἰς ἐξορίαν καὶ ὁ ὁποῖος δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ πλέον, οὔτε καὶ θὰ ἴδῃ ποτὲ τὴν γῆν τῆς πατρίδος του.
11 Αὐτὰ ἀκόμη, λέγει ὁ Κύριος, διὰ τὸν Σελλήμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, ποὺ βασιλεύει ἀντὶ τοῦ Ἰωσίου τοῦ πατρός του καὶ ὁ ὁποῖος ὠδηγήθη αἰχμάλωτος εἰς τὴν ἐξορίαν. Δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ πλέον εἰς τὴν πατρίδα του,
12 ἀλλὰ εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐγὼ τὸν μετῴκησα, ἐκεῖ θὰ ἀποθάνῃ καὶ δὲν θὰ ἴδῃ πλέον τὴν χώραν αὐτήν.
13 Ὦ σὺ Ἰωακείμ, βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων, ὁ ὁποῖος κτίζεις τὰ ἀνάκτορά σου μὲ ἀδικίας καὶ καταδυναστεύσεις, σὺ ὁ ὁποῖος ἐξαναγκάζεις τὸν πλησίον σου δωρεὰν νὰ ἐργάζεται διὰ σὲ καὶ δὲν τοῦ δίδεις τὸν δίκαιον μισθόν του!
14 Ἔκτισες διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἐπιβλητικὸν ἀνάκτορον, εὐάερα ὑπερῷα μὲ εὐρέα ἀνοίγματα παραθύρων, τῶν ὁποίων ἡ ξυλεία εἶναι ἀπὸ κέδρους καὶ ἔχουν χρισθῆ μὲ σμάλτον.
15 Μήπως νομίζεις, ὅτι θὰ βασιλεύσῃς ἐπὶ πολύ; Ἐφ' ὅσον καὶ σὺ παροργίζεις τὸν Θεόν, ὅπως καὶ ὁ πατέρας σου ὁ Ἄχαζ, σὺ καὶ οἱ ἄνθρωποί σου δὲν θὰ χαροῦν τὰ ἀνάκτορά σου καὶ τὰ καλά σου· δὲν θὰ φάγουν καὶ δὲν θὰ πίουν εὐφραινόμενοι. Ἦτο καλύτερον διὰ σὲ νὰ ἦσο δίκαιος εἰς τὰς κρίσεις σου καὶ νὰ τηρῇς δικαιοσύνην.
16 Οἱ ἄνθρωποι ὅμως παρ' ὅλα τὰ δεινὰ αὐτὰ δὲν ἦλθαν εἰς συναίσθησιν, δὲν ἀπέδωσαν δικαιοσύνην εἰς τὸν ταπεινόν, οὔτε δικαίαν κρίσιν εἰς τὸν πτωχόν. Καὶ αὐτὸ ἔγινε, διότι σὺ δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς ἐμὲ τὸν Θεόν σου, λέγει ὁ Κύριος.
17 Ἰδού, δὲν εἶναι εὐθεῖς καὶ εἰλικρινεῖς οἱ ὀφθαλμοί σου, δὲν εἶναι καλὴ ἡ καρδία σου, ἀλλὰ ἔχει στραφῆ καὶ ἐπιδοθῇ εἰς τὴν πλεονεξίαν καὶ εἰς τὸ νὰ χύνῃς αἷμα ἀθῷον, εἰς τὸ νὰ διαπράττῃς ἀδικήματα καὶ νὰ κάμνῃς φόνους.
18 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Ἰωακείμ, υἱοῦ τοῦ Ἰωσίου, ὁ ὁποῖος εἶναι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων: Ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνδρα, αὐτόν! Δὲν θὰ τὸν θρηνήσουν μὲ κοπετοὺς λέγοντες, ὦ ἀδελφέ! Οὔτε θὰ κλαύσουν δι' αὐτὸν λέγοντες, ἀλλοίμονον Κύριε !
19 Θὰ ἐνταφιασθῇ ὅπως ὁ ὄνος. Θὰ συρθῇ καὶ θὰ ριφθῇ πέραν ἀπὸ τὴν πύλην τῆς Ἱερουσαλήμ.
20 Ἀνέβα, ὦ Ἱερουσαλήμ, εἰς τὸ ὅρος Λίβανον καὶ κράξε, βγάλε φωνὴν ἐκ Βασάν, βόησε ὥστε νὰ σὲ ἀκούσουν πέραν ἀπὸ τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους περιέβαλες μὲ ἁμαρτωλὴν ἀγάπην, ἔχουν συντριβῇ.
21 Ὡμίλησα πρὸς σέ, ὅταν παρεσύρεσο εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς πτώσεις σου, καὶ εἶπες· δὲν θὰ ὑπακούσω εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ἦτο ὁ δρόμος τῆς ζωῆς σου ἀπὸ τὴν νεότητα σου, δὲν ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνὴν ἐμοῦ τοῦ Θεοῦ σου.
22 Διὰ τοῦτο ὅλους τοὺς ἄρχοντάς σου θὰ διασκορπίσῃ ὁ ἄνεμος· καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἀγαποῦσες περιπαθῶς, θὰ βγοῦν αἰχμάλωτοι πορευόμενοι εἰς τὴν ἐξορίαν. Τότε θὰ κατεντροπιασθῇς, θὰ περιπέσῃς εἰς μεγάλην ἀτιμίαν ἕνεκα τοῦ ὀλέθρου ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦσαν.
23 Σὺ ἡ φυλὴ Ἰούδα, ἡ ὁποία ὑπερήφανος καὶ ἀσφαλὴς κατοικοῦσες ὡσὰν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος Λίβανον, σὺ ἡ ὁποία ἔθετες τὴν φωλεάν σου ἐπάνω εἰς τὰς κέδρους, θὰ ἀναστενάξῃς, ὅταν ἔλθουν ἐναντίον σου ὠδῖνες, ποὺ θὰ ὁμοιάζουν ὡσὰν ἐκείνας, ποὺ δοκιμάζει ἡ ἐτοιμόγεννος.
24 Ὁρκίζομαι, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι καὶ ἐὰν ἀκόμη ὁ Ἰεχονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωακείμ, γίνῃ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ιούδα, ἐγὼ σέ, ποὺ ἦσο ὡς πολύτιμον δακτυλίδιον εἰς τὸ δεξί μου χέρι, θὰ σὲ ἀποσπάσω ἀπὸ ἐκεῖ.
25 Θὰ σὲ παραδώσω εἰς χέρια ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν ζωήν σου, καὶ εἰς ἐκείνους τοὺς ὁποίους σὺ φοβεῖσαι, εἰς τὰ χέρια δηλαδὴ τῶν Χαλδαίων.
26 Θὰ ἀπορρίψω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου, ἡ ὁποία σὲ ἐγέννησε, εἰς χώραν, ὅπου δὲν ἔχεις γεννηθῇ καὶ ἐκεῖ θὰ ἀποθάνετε.
27 Δὲν θὰ ἐπιστρέψουν δὲ εἰς τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν εὔχονται νὰ ἐπανέλθουν.
28 Πράγματι, ὁ Ἰεχονίας κατεφρονήθη καὶ κατηξευτελίσθη ὡσὰν σκεῦος, τοῦ ὁποίου δὲν ἔχουν πλέον καμμίαν ἀνάγκην. Διότι αὐτὸς ἐρρίφθη καὶ ἐξεβλήθη εἰς χώραν, τὴν ὁποίαν προηγουμένως δὲν ἐγνώριζε.
29 Γῆ, ὁλόκληρος ἡ γῆ, ἄκουε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.
30 Γράψε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἀποκηρυγμένος ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν θὰ γεννηθῇ πλέον ἀπὸ αὐτὸν καὶ δὲν θὰ ἀναπτυχθῇ ἀνήρ, διὰ νὰ καθίσῃ ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβίδ, βασιλεὺς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν προφήτην Ἱερεμίαν: <Πήγαινε ἀπὸ τὸν Ναόν, ὅπου εὐρίσκεσαι, καὶ κατέβα χαμηλότερα εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ βασιλιᾶ τὸν Ἰούδα, ἐκεῖ δὲ νὰ εἰπῇς τὰ λόγια αὐτά.
2 Θὰ εἰπῇς: <Ἄκουε τὸν λόγον Κυρίου, βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα, σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν θρόνον τὸν Δαβὶδ ὡς διάδοχος του· σὺ καὶ ὅλος ὁ βασιλικός σου οἶκος <ἄρχοντες καὶ αὐλικοί> καὶ ὁ λαός σου καὶ ὅσοι εἰσέρχονται διὰ τῶν πυλῶν αὐτῶν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Δικάζετε μὲ εὐθυκρισίαν καὶ ἀσκεῖτε δικαιοσύνην μεταξὺ τὸν λαοῦ· γλυτῶστε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ καταπιεστοῦ καὶ ἐκμεταλλευτοῦ ὅποιον πιέζεται καὶ ἀδικεῖται. Μὴ τυραννεῖτε καὶ μὴ καταθλίβετε τὸν ἐθνικόν, ποὺ προσειλκύσθη εἰς τὴν ἰουδαϊκὴν πίστιν καὶ ἔγινε προσήλυτος, ὅπως ἐπίσης τὸν ὀρφανὸν καὶ τὴν χήραν καὶ μὴ ἀσεβεῖτε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἀκόμη μὴ χύνετε αἷμα ἀθῶον εἰς τὸν τόπον αὐτόν.
4 Διότι ἐὰν ἐφαρμόσετε μὲ πιστότητα, εὐσυνειδησίαν καὶ ἀκρίβειαν τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τότε θὰ συνεχίσουν νὰ εἰσέρχωνται διὰ τῶν πυλῶν αὐτὸν τοῦ παλατιοῦ βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ κάθωνται εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβὶδ ὡς διάδοχοί του καὶ θὰ ἐπιβαίνουν εἰς πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἵππους, αὐτοὶ καὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι, οἱ αὐλικοὶ καὶ ὁ λαός των.
5 Ἐὰν ὅμως δὲν ἐφαρμόσετε τοὺς λόγους αὐτούς, τότε, ὠρκίσθηκα εἰς τὸν ἑαυτόν μου <εἰς τὴν ἄπειρόν μου τελειότητα, εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν μου, γεγονὸς ποὺ σημαίνει τὴν ἀμετάθετον ἀπόφασίν μου>, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι τὸ βασιλικὸν αὐτὸ ἀνάκτορον, ὅπως καὶ ὁ λαός, θὰ παραδοθοῦν εἰς ἐρήμωσιν!
6 Διότι, ναί· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ βασιλιᾶ του Ἰούδα: Σύ, Ἱερουσαλήμ, εἶσαι δι' ἐμὲ ὡραία, λαμπρὰ καὶ χαρούμενη ὅπως ἡ περιοχὴ Γαλαάδ, μεγαλοπρεπὴς ὅπως ἡ κορυφὴ τοῦ Λιβάνου· ἐν τούτοις, ἐπειδὴ ἔγινες ἀγνώμων ἀπέναντί μου, θὰ σὲ καταστήσω ἔρημον, ἡ ὁποία θὰ ὁμοιάζῃ μὲ πόλεις ποὺ δὲν ἔχουν κατοίκους.
7 Καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐναντίον σου ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι καταστρέφουν καὶ ἑξαφανίζουν, καθένας μὲ τὸ τιμωρητικὸν τσεκούρι του, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ κόψουν σύρριζα τὶς ἐκλεκτὲς κέδρους σου <τοὺς μεγάλους κατὰ τὴν ὑπεροχὴν ἄνδρας σου> καὶ θὰ τὶς ρίψουν εἰς τὴν φωτιά.
8 Καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, θὰ περάσουν πολλὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, καθένας δὲ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρας αὐτοὺς θὰ λέγῃ πρὸς τὸν πλησίον του: Διατὶ ὁ Κύριος ἐπέφερε τόσον μεγάλην καταστροφὴν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν πόλιν;
9 Εἰς αὐτοὺς δὲ ποὺ ὑποβάλλουν τὴν ἐρώτησιν αὐτήν, θὰ ἀπαντήσουν: Ὁ Κύριος τὴν κατέστρεψε, διότι οἱ κατοικοί της ἐγκατέλειψαν καὶ ἀθέτησαν τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ των καὶ ἐπροσκύνησαν ξένους εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς αὐτούς>.
10 <Μὴ κλαίετε τὸν εὐσεβῆ βασιλιᾶ Ἰωσίαν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποθάνει, καὶ μὴ τὸν θρηνεῖτε. Κλάψετε μᾶλλον μὲ κλαυθμὸν μεγάλον τὸν βασιλιᾶ Ἰωαχάζ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος πορεύεται αἰχμάλωτος τοῦ φαραὼ Νεχαὼ εἰς τὴν ἐξορίαν, διότι δὲν πρόκειται νὰ ἐπιστρέψῃ πλέον, οὔτε νὰ ἰδῇ τὴν γῆν τῆς πατρίδος του.
11 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος διὰ τὸν Σελλήμ <ἢ Σαλούμ, ποὺ μετὰ τὴν στέψιν του ὠνομάσθη Ἰωάχαζ>, τὸν υἱὸν τοῦ βασιλιᾶ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος διεδέχθη εἰς τὸν θρόνον τὸν πατέρα του Ἰωσίαν, καὶ ὁ ὁποῖος <Σελλήμ> αἰχμαλωτίσθη καὶ ὠδηγήθη ἀπὸ τὸν τόπον αὐτὸν εἰς τὴν ἐξορίαν· αὐτὸς δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ ποτὲ πλέον <ἐκεῖ> εἰς τὴν πατρίδα του,
12 ἀλλ’ εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν ὁποίαν τὸν μετῴκισα· ἐκεῖ θὰ ἀποθάνῃ, τὴν χώραν δὲ αὐτήν, δηλαδὴ τὴν πατρίδα του, δὲν θὰ τὴν ἰδῇ πλέον>.
13 <Ὦ σύ, βασιλιᾶ Ἰωακίμ <ἀδελφὲ καὶ διάδοχε τὸν Ἰωάχαζ>, ὁ ὁποῖος κτίζεις τὰ ἀνάκτορά σου χωρὶς δικαιοσύνην καὶ τὰ ὑπερῶα σου μὲ ἀδικίες· σύ, ὁ ὁποῖος ἀναγκάζεις τὸν πλησίον σου νὰ ἐργάζεται διὰ λογαριασμόν σου δωρεὰν καὶ χωρὶς νὰ τοῦ καταβάλλῃς τὸν μισθόν του!
14 Ἔκτισες διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἀνάκτορον μεγαλοπρεπές, ἄνετον καὶ λαμπρόν, ποὺ διαθέτει εὐάερα ἀνώγεια δωμάτια μὲ μεγάλα ἀνοίγματα διὰ παράθυρα, μὲ ξύλίνα πλαίσια ἀπὸ κέδρον, τὰ ὁποῖα ἔχουν χρισθῆ μὲ κιννάβαρι <κόκκινον χρῶμα>.
15 Μήπως νομίζεις ὅτι πρόκειται νὰ βασιλεύσῃς ἐπὶ μακρὸν χρονικὸν διάστημα; Ὄχι! Ἐφ' ὅσον δὲ καὶ σὺ ἐξοργίζεις ὑπερβολικὰ Ἐμέ, τὸν Θεόν, ὅπως ὁ προπάππος σου Ἄχαζ, οὔτε θὰ χαρῇς ἐπὶ πολὺ τὸν θρόνον σου, ἀλλ’ οὔτε καὶ οἱ ἄνθρωποί σου θὰ χαροῦν τὰ μεγαλοπρεπῆ ἀνάκτορά σου· δὲν θὰ φάγουν καὶ δὲν θὰ πιοῦν διασκεδάζοντες καὶ εὐφραινόμενοι. Ἑπομένως θὰ ἦταν προτιμότερον διὰ σὲ νὰ εἶσαι εὐθὺς εἰς τὶς κρίσεις σου καὶ δίκαιος εἰς τὶς ἀποφάσεις σου.
16 Οἱ αὐλικοί σου, ποὺ ἀπονέμουν δικαιοσύνην, δὲν ἐγνώρισαν τὸν Θεόν, δὲν ἦλθαν εἰς συναίσθησιν τοῦ νόμου του καὶ δὲν ἔκριναν μὲ δικαιοσύνην τὸν ταπεινόν, οὔτε τὸν πτωχόν. Αὐτὸ μήπως δὲν ἔγινε, διότι σὺ δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς Ἐμέ, τὸν Θεόν σου; Λέγει ὁ Κύριος.
17 Ἰδού· οἱ ὀφθαλμοί σου δὲν εἶναι εὐθεῖς καὶ εἰλικρινεῖς, οὔτε καὶ ἡ καρδιά σου. Οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἢ καρδιά σου εἶναι στραμμένα καὶ κυριευμένα ἀπὸ τὰ προσωπικά σου συμφέροντα καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιθυμίαν νὰ χύνῃς αἷμα ἀθῶον, νὰ διαπράττῃς ἀδικήματα καὶ νὰ κάμνῃς φόνους>.
18 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Ἰωακίμ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος εἶναι βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα: <Ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνδρα αὐτόν· δὲν θὰ τὸν θρηνήσουν κατὰ τὸν θάνατόν του μὲ κοπετοὺς καὶ μοιρολόγια, λέγοντες: <Ὦ ἀδελφέ!> Οὔτε θὰ τὸν κλαύσουν λέγοντες: <Ἀλλοίμονον, κύριε!>
19 Αὐτὸς θὰ ταφῇ μὲ τὴν ἀτιμοτέραν ταφήν, θὰ ταφῇ ὅπως ὁ ὄνος· δηλαδὴ δὲν θὰ ταφῇ καθόλου, ἀλλὰ θὰ περιμαζευθῇ, θὰ συρθῇ μακριὰ καὶ θὰ ριφθῇ ἔξω καὶ πέραν ἀπὸ τὶς πύλες τῆς Ἱερουσαλήμ>.
20 Ὁ Κύριος ἀπευθύνεται διὰ τοῦ προφήτου Ἱερεμία εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ λέγει: <Λαὲ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀνέβα εἰς τὸ ὄρος Λίβανος, φώναξε δυνατά· ἀνέβα καὶ εἰς τὴν Βασὰν καὶ ὕψωσε τὴν φωνήν σου, κραύγασε, ὥστε νὰ ἀκουσθῇς πέραν τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης, διότι ὅλοι, ὅσους ἀγάπησες περιπαθῶς, ἔχουν συντριβῆ.
21 Ὡμίλησα πρὸς σὲ κατὰ τὴν περίοδον τῶν πτώσεων καὶ τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ σὲ ἐκαλοῦσα εἰς μετάνοιαν. Σὺ ὅμως ἀρνήθηκες νὰ ὑπακούσῃς εἰς τὴν κλῆσιν μου καὶ εἶπες: <Δὲν θὰ σὲ ὑπακούσω>! Αὐτὸς ὑπῆρξεν ὁ τρόπος τῆς συμπεριφορᾶς σου ἀπὸ τὰ νεανικά σου χρόνια· οὐδέποτε ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνήν μου.
22 Διὰ τοῦτο ὅλους τοὺς ἄρχοντές σου, εἰς τοὺς ὁποίους ἐστήριξες τὶς ἐλπίδες σου, θὰ τοὺς σκορπίσῃ ὁ ἄνεμος· καὶ ὅλοι, ὅσους ἀγάπησες περιπαθῶς, θὰ συλληφθοῦν καὶ θὰ ὁδηγηθοῦν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Τότε θὰ κατεντροπιασθῇς καὶ θὰ δοκιμάσῃς μεγάλην ἀνυποληψίαν καὶ περιφρόνησιν ἕνεκα τῆς καταστροφῆς ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦσαν.
23 Σύ, ἡ ἔνδοξος φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἡ ὁποία περιφανὴς καὶ περίβλεπτος καὶ ἀπὸ ὅλους περίφημος κατοικοῦσες ὡσὰν ἐπάνω εἰς τὸ μεγαλοπρεπὲς ὄρος Λίβανος καὶ ἔκτιζες τὴν φωλιά σου μαζὶ μὲ τοὺς νεοσσούς σου ἐπάνω εἰς τὶς πανύψηλες καὶ αἰωνόβιες κέδρους, θὰ ἀναστενάξῃς μὲ θρήνους, ὅταν θὰ ἔλθουν ἐναντίον σου πόνοι, ὅμοιοι μὲ ἐκείνους ποὺ δοκιμάζει ἡ ἐτοιμόγεννη γυναῖκα>.
24 <Ὁρκίζομαι>, λέγει ὁ Κύριος, <ὅτι, καὶ ἂν ἀκόμη ὁ Ἰεχονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωακίμ, γίνῃ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἔστω καὶ ἂν σύ, ὁ Ἰεχονίας, ἤσουν ὡσὰν τὸ πολύτιμον δακτυλίδι μὲ τὸν σφραγιδόλιθον εἰς τὸ δεξί μου χέρι, Ἐγὼ θὰ σὲ ἀποσπάσω ἀπὸ ἐκεῖ
25 καὶ θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἐπιμόνως νὰ σοῦ ἀφαιρέσουν τὴν ζωήν, εἰς ἐκείνους τοὺς ὁποίους φοβεῖσαι, δηλαδὴ εἰς τὰ χέρια τῶν Βαβυλωνίων.
26 Καὶ θὰ πετάξω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου, ἡ ὁποία σὲ ἐγέννησεν, εἰς χώραν ξένην, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἐγεννήθης· ἐκεῖ δὲ θὰ ἀποθάνετε καὶ σὺ καὶ αὐτή.
27 Εἰς δὲ τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν αὐτοὶ νοσταλγοῦν ἀπεγνωσμένως καὶ εὔχονται μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς των νὰ γυρίσουν, δὲν θὰ ἐπιστρέψουν!
28 Ὁ βασιλιᾶς Ἰεχονίας, μὲ τὸ νὰ ὁδηγηθῇ αἰχμάλωτος εἰς τὴν ἐξορίαν, ἐξηυτελίσθη καὶ περιεφρονήθη ὡσὰν σκεῦος, τὸ ὁποῖον κανεὶς δὲν χρειάζεται πλέον, διότι ἐσύρθη, ἐρρίφθη καὶ ἐξωρίσθη εἰς χώραν, τὴν ὁποίαν ἕως τότε δὲν ἐγνώριζεν.
29 Ὦ γῆ! Ὦ γῆ! ἄκουε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.
30 Κατάγραψε τὸν ἄνθρωπον αὐτόν <εἰς τοὺς βασιλικοὺς γενεαλογικοὺς καταλόγους> ὡς ἄνδρα ξένον, ἀποβεβλημένον καὶ ἀποκηρυγμένον ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι δὲν θὰ γεννηθῇ πλέον ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ δὲν θὰ αὐξηθῇ ἀπὸ τὴν γενεάν του ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ καθήσῃ εἰς τὸν ἔνδοξον θρόνον τοῦ Δαβὶδ ὡς βασιλιᾶς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
άδε λέγει Κύριος· πορεύου καὶ κατάβηθι εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἰούδα καὶ λαλήσεις ἐκεῖ τὸν λόγον τοῦτον	ὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν προφήτην· πήγαινε, κατέβα εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἰούδα καὶ ἐκεῖ θὰ εἴπῃς αὐτὸν τὸν λόγον·	ὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν προφήτην Ἱερεμίαν: <Πήγαινε ἀπὸ τὸν Ναόν, ὅπου εὐρίσκεσαι, καὶ κατέβα χαμηλότερα εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ βασιλιᾶ τὸν Ἰούδα, ἐκεῖ δὲ νὰ εἰπῇς τὰ λόγια αὐτά.
2 καὶ ἐρεῖς· ἄκουε λόγον Κυρίου, βασιλεῦ Ἰούδα ὁ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυίδ, σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ ὁ λαός σου καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ταῖς πύλαις ταύταις·	2 θὰ πῇς ἄκουε λόγον Κυρίου, βασιλεῦ Ἰούδα, ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν θρόνον Δαβίδ, σὺ καὶ ὁ οἶκος σου καὶ ὁ λαός σου καὶ ὅλοι, ὅσοι εἰσέρχονται διὰ τῶν πυλῶν τούτων εἰς τὴν πόλιν.	2 Θὰ εἰπῇς: <Ἄκουε τὸν λόγον Κυρίου, βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα, σὺ ὁ ὁποῖος κάθεσαι εἰς τὸν θρόνον τὸν Δαβὶδ ὡς διάδοχος του· σὺ καὶ ὅλος ὁ βασιλικός σου οἶκος <ἄρχοντες καὶ αὐλικοί> καὶ ὁ λαός σου καὶ ὅσοι εἰσέρχονται διὰ τῶν πυλῶν αὐτῶν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 τάδε λέγει Κύριος· ποιεῖτε κρίσιν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐξαιρεῖσθε διηρπασμένον ἐκ χειρὸς ἀδικοῦντος αὐτὸν καὶ προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε καὶ μὴ ἀσεβῆτε καὶ αἷμα ἀθῷον μὴ ἐκχέητε ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.	3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· κρίνατε μὲ δικαιοσύνην, βγάλτε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀδικοῦντος τὸν καταπιεζόμενον καὶ ἀδικούμενον· προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε, μὴ ἀσεβῆτε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ μὴ χύνετε αἷμα ἀθῷον εἰς τὸν τόπον τοῦτον.	3 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Δικάζετε μὲ εὐθυκρισίαν καὶ ἀσκεῖτε δικαιοσύνην μεταξὺ τὸν λαοῦ· γλυτῶστε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ καταπιεστοῦ καὶ ἐκμεταλλευτοῦ ὅποιον πιέζεται καὶ ἀδικεῖται. Μὴ τυραννεῖτε καὶ μὴ καταθλίβετε τὸν ἐθνικόν, ποὺ προσειλκύσθη εἰς τὴν ἰουδαϊκὴν πίστιν καὶ ἔγινε προσήλυτος, ὅπως ἐπίσης τὸν ὀρφανὸν καὶ τὴν χήραν καὶ μὴ ἀσεβεῖτε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἀκόμη μὴ χύνετε αἷμα ἀθῶον εἰς τὸν τόπον αὐτόν.
4 Διότι ἐὰν ποιοῦντες ποιήσητε τὸν λόγον τοῦτον, καὶ εἰσελεύσονται ἐν ταῖς πύλαις τοῦ οἴκου τούτου βασιλεῖς καθήμενοι ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ καὶ ἐπιβεβηκότες ἐφ' ἁρμάτων καὶ ἵππων, αὐτοὶ καὶ οἱ παῖδες αὐτῶν, καὶ ὁ λαὸς αὐτῶν·	4 Διότι, ἐὰν τηρήσετε πιστῶς τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τότε ἀσφαλεῖς καὶ ἔνδοξοι θὰ εἰσέλθουν ἀπὸ τὰς πύλας τοῦ ἀνακτόρου αὐτοῦ βασιλεῖς, καθήμενοι ἐπὶ τοῦ θρόνου Δαβίδ, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐπιβαίνουν ἐπάνω εἰς πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἵππους, αὐτοὶ καὶ οἱ αὐλικοί των καὶ ὁ λαός των.	4 Διότι ἐὰν ἐφαρμόσετε μὲ πιστότητα, εὐσυνειδησίαν καὶ ἀκρίβειαν τὴν ἐντολὴν αὐτήν, τότε θὰ συνεχίσουν νὰ εἰσέρχωνται διὰ τῶν πυλῶν αὐτὸν τοῦ παλατιοῦ βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ κάθωνται εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβὶδ ὡς διάδοχοί του καὶ θὰ ἐπιβαίνουν εἰς πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἵππους, αὐτοὶ καὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι, οἱ αὐλικοὶ καὶ ὁ λαός των.
5 ἐὰν δὲ μὴ ποιήσητε τοὺς λόγους τούτους, κατ' ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, ὅτι εἰς ἐρήμωσιν ἔστι ὁ οἶκος οὗτος.	5 Ἐὰν ὅμως δὲν τηρήσετε τοὺς λόγους αὐτούς, ὠρκίσθηκα εἰς τὸν ἑαυτόν μου, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι θὰ παραδοθῇ εἰς ἐρήμωσιν ὁ οἶκος αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς αὐτός.	5 Ἐὰν ὅμως δὲν ἐφαρμόσετε τοὺς λόγους αὐτούς, τότε, ὠρκίσθηκα εἰς τὸν ἑαυτόν μου <εἰς τὴν ἄπειρόν μου τελειότητα, εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν μου, γεγονὸς ποὺ σημαίνει τὴν ἀμετάθετον ἀπόφασίν μου>, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι τὸ βασιλικὸν αὐτὸ ἀνάκτορον, ὅπως καὶ ὁ λαός, θὰ παραδοθοῦν εἰς ἐρήμωσιν!
6 Ὅτι τάδε λέγει Κύριος κατὰ τοῦ οἴκου βασιλέως Ἰούδα· Γαλαὰδ σύ μοι, ἀρχὴ τοῦ Λιβάνου, ἐὰν μὴ θῶ σε εἰς ἔρημον, πόλεις μὴ κατοικηθησομένας·	6 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ οἴκου βασιλέως Ἰούδα. Σὺ εἶσαι δι' ἐμέ, ὅπως ἡ περιοχὴ Γαλαάδ, ἡ κορυφὴ τοῦ Λιβάνου, καὶ ὅμως θὰ σὲ παραδώσω εἰς ἐρήμωσιν καὶ θὰ μείνῃς ὥσὰν τὰς πόλεις ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι δὲν ἔχουν κατοίκους,	6 Διότι, ναί· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ βασιλιᾶ του Ἰούδα: Σύ, Ἱερουσαλήμ, εἶσαι δι' ἐμὲ ὡραία, λαμπρὰ καὶ χαρούμενη ὅπως ἡ περιοχὴ Γαλαάδ, μεγαλοπρεπὴς ὅπως ἡ κορυφὴ τοῦ Λιβάνου· ἐν τούτοις, ἐπειδὴ ἔγινες ἀγνώμων ἀπέναντί μου, θὰ σὲ καταστήσω ἔρημον, ἡ ὁποία θὰ ὁμοιάζῃ μὲ πόλεις ποὺ δὲν ἔχουν κατοίκους.
7 καὶ ἐπάξω ἐπὶ σὲ ὁλοθρεύοντα ἄνδρα καὶ τὸν πέλεκυν αὐτοῦ, καὶ ἐκκόψουσι τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ ἐμβαλούσιν εἰς τὸ πῦρ.	7 θὰ ἐξεγείρω καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐναντίον σου ἐξολοθρευτὰς ἄνδρας μὲ τοὺς πελέκεις των, οἱ ὁποῖοι θὰ κατακόψουν τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ θὰ τὰς ρίψουν εἰς τὸ πῦρ.	7 Καὶ θὰ ἐπιφέρω ἐναντίον σου ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι καταστρέφουν καὶ ἑξαφανίζουν, καθένας μὲ τὸ τιμωρητικὸν τσεκούρι του, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ κόψουν σύρριζα τὶς ἐκλεκτὲς κέδρους σου <τοὺς μεγάλους κατὰ τὴν ὑπεροχὴν ἄνδρας σου> καὶ θὰ τὶς ρίψουν εἰς τὴν φωτιά.
8 Καὶ διελεύσονται ἔθνη διὰ τῆς πόλεως ταύτης καὶ ἐρεῖ ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· διατὶ ἐποίησε Κύριος οὕτως τῇ πόλει ταύτῃ τῇ μεγάλῃ;	8 Διάφορα ἔθνη θὰ περάσουν διὰ μέσου τῆς πόλεως αὐτῆς καὶ ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς θὰ λέγῃ πρὸς τὸν πλησίον του· διατὶ ὁ Κύριος ἐπέφερε τοιαύτην καταστροφὴν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν πόλιν;	8 Καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, θὰ περάσουν πολλὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, καθένας δὲ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρας αὐτοὺς θὰ λέγῃ πρὸς τὸν πλησίον του: Διατὶ ὁ Κύριος ἐπέφερε τόσον μεγάλην καταστροφὴν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν πόλιν;
9 Καὶ ἐροῦσιν· ἀνθ' ὧν ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν θεοῖς ἀλλοτρίοις καὶ ἐδούλευσαν αὐτοῖς.	9 Καὶ θὰ λάβουν ὡς ἀπάντησιν: Διότι οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλεως αὐτῆς ἐγκατέλειψαν τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ των, προσεκύνησαν ξένους θεοὺς καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς τὰ εἴδωλα.	9 Εἰς αὐτοὺς δὲ ποὺ ὑποβάλλουν τὴν ἐρώτησιν αὐτήν, θὰ ἀπαντήσουν: Ὁ Κύριος τὴν κατέστρεψε, διότι οἱ κατοικοί της ἐγκατέλειψαν καὶ ἀθέτησαν τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ των καὶ ἐπροσκύνησαν ξένους εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς αὐτούς>.
10 Μὴ κλαίετε τὸν τεθνηκότα μηδὲ θρηνεῖτε αὐτόν· κλαύσατε κλαυθμῷ τὸν ἐκπορευόμενον, ὅτι οὐκ ἐπιστρέψει ἔτι, οὐδὲ ὄψεται τὴν γῆν πατρίδος αὐτοῦ.	10 Μὴ κλαίετε ἐκεῖνον, ποὺ ἀπέθανε· μὴ θρηνεῖτε δι' αὐτόν. Κλαύσατε μὲ μεγάλον κλαυθμὸν αὐτόν, ὁ ὁποῖος πορεύεται εἰς ἐξορίαν καὶ ὁ ὁποῖος δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ πλέον, οὔτε καὶ θὰ ἴδῃ ποτὲ τὴν γῆν τῆς πατρίδος του.	10 <Μὴ κλαίετε τὸν εὐσεβῆ βασιλιᾶ Ἰωσίαν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποθάνει, καὶ μὴ τὸν θρηνεῖτε. Κλάψετε μᾶλλον μὲ κλαυθμὸν μεγάλον τὸν βασιλιᾶ Ἰωαχάζ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος πορεύεται αἰχμάλωτος τοῦ φαραὼ Νεχαὼ εἰς τὴν ἐξορίαν, διότι δὲν πρόκειται νὰ ἐπιστρέψῃ πλέον, οὔτε νὰ ἰδῇ τὴν γῆν τῆς πατρίδος του.
11 διότι τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ Σελλὴμ υἱὸν Ἰωσία τὸν βασιλεύοντα ἀντὶ Ἰωσίου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου τούτου· οὐκ ἀναστρέψει ἐκεῖ ἔτι,	11 Αὐτὰ ἀκόμη, λέγει ὁ Κύριος, διὰ τὸν Σελλήμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσίου, ποὺ βασιλεύει ἀντὶ τοῦ Ἰωσίου τοῦ πατρός του καὶ ὁ ὁποῖος ὠδηγήθη αἰχμάλωτος εἰς τὴν ἐξορίαν. Δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ πλέον εἰς τὴν πατρίδα του,	11 Διότι αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος διὰ τὸν Σελλήμ <ἢ Σαλούμ, ποὺ μετὰ τὴν στέψιν του ὠνομάσθη Ἰωάχαζ>, τὸν υἱὸν τοῦ βασιλιᾶ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος διεδέχθη εἰς τὸν θρόνον τὸν πατέρα του Ἰωσίαν, καὶ ὁ ὁποῖος <Σελλήμ> αἰχμαλωτίσθη καὶ ὠδηγήθη ἀπὸ τὸν τόπον αὐτὸν εἰς τὴν ἐξορίαν· αὐτὸς δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ ποτὲ πλέον <ἐκεῖ> εἰς τὴν πατρίδα του,
12 ἀλλ' ἢ ἐν τῷ τόπῳ, οὗ μετῴκισα αὐτόν, ἐκεῖ ἀποθανεῖται καὶ τὴν γῆν ταύτην οὐκ ὄψεται ἔτι.	12 ἀλλὰ εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐγὼ τὸν μετῴκησα, ἐκεῖ θὰ ἀποθάνῃ καὶ δὲν θὰ ἴδῃ πλέον τὴν χώραν αὐτήν.	12 ἀλλ’ εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν ὁποίαν τὸν μετῴκισα· ἐκεῖ θὰ ἀποθάνῃ, τὴν χώραν δὲ αὐτήν, δηλαδὴ τὴν πατρίδα του, δὲν θὰ τὴν ἰδῇ πλέον>.
-13 Ὦ ὁ οἰκοδομῶν οἰκίαν αὐτοῦ οὐ μετὰ δικαιοσύνης καὶ τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ οὐκ ἐν κρίματι, παρὰ τῷ πλησίον αὐτοῦ ἐργᾶται δωρεὰν καὶ τόν μισθὸν αὐτοῦ οὐ μὴ ἀποδώσει αὐτῷ.	13 Ὦ σὺ Ἰωακείμ, βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων, ὁ ὁποῖος κτίζεις τὰ ἀνάκτορά σου μὲ ἀδικίας καὶ καταδυναστεύσεις, σὺ ὁ ὁποῖος ἐξαναγκάζεις τὸν πλησίον σου δωρεὰν νὰ ἐργάζεται διὰ σὲ καὶ δὲν τοῦ δίδεις τὸν δίκαιον μισθόν του!	13 <Ὦ σύ, βασιλιᾶ Ἰωακίμ <ἀδελφὲ καὶ διάδοχε τὸν Ἰωάχαζ>, ὁ ὁποῖος κτίζεις τὰ ἀνάκτορά σου χωρὶς δικαιοσύνην καὶ τὰ ὑπερῶα σου μὲ ἀδικίες· σύ, ὁ ὁποῖος ἀναγκάζεις τὸν πλησίον σου νὰ ἐργάζεται διὰ λογαριασμόν σου δωρεὰν καὶ χωρὶς νὰ τοῦ καταβάλλῃς τὸν μισθόν του!
14 Ὠκοδόμησας σεαυτῷ, οἶκον σύμμετρον, ὑπερῷα ριπιστὰ διασταλμένα θυρίσι καὶ ἐξυλωμένα ἐν κέδρῳ καὶ κεχρισμένα ἐν μίλτῳ.	14 Ἔκτισες διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἐπιβλητικὸν ἀνάκτορον, εὐάερα ὑπερῷα μὲ εὐρέα ἀνοίγματα παραθύρων, τῶν ὁποίων ἡ ξυλεία εἶναι ἀπὸ κέδρους καὶ ἔχουν χρισθῆ μὲ σμάλτον.	14 Ἔκτισες διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἀνάκτορον μεγαλοπρεπές, ἄνετον καὶ λαμπρόν, ποὺ διαθέτει εὐάερα ἀνώγεια δωμάτια μὲ μεγάλα ἀνοίγματα διὰ παράθυρα, μὲ ξύλίνα πλαίσια ἀπὸ κέδρον, τὰ ὁποῖα ἔχουν χρισθῆ μὲ κιννάβαρι <κόκκινον χρῶμα>.
15 Μὴ βασιλεύσῃς, ὅτι σὺ παροξύνῃ ἐν Ἂχαζ τῷ πατρί σου; Οὐ φάγονται καὶ οὐ πίονται· βέλτιον ἦν σὲ ποιεῖν κρῖμα καὶ δικαιοσύνην.	15 Μήπως νομίζεις, ὅτι θὰ βασιλεύσῃς ἐπὶ πολύ; Ἐφ' ὅσον καὶ σὺ παροργίζεις τὸν Θεόν, ὅπως καὶ ὁ πατέρας σου ὁ Ἄχαζ, σὺ καὶ οἱ ἄνθρωποί σου δὲν θὰ χαροῦν τὰ ἀνάκτορά σου καὶ τὰ καλά σου· δὲν θὰ φάγουν καὶ δὲν θὰ πίουν εὐφραινόμενοι. Ἦτο καλύτερον διὰ σὲ νὰ ἦσο δίκαιος εἰς τὰς κρίσεις σου καὶ νὰ τηρῇς δικαιοσύνην.	15 Μήπως νομίζεις ὅτι πρόκειται νὰ βασιλεύσῃς ἐπὶ μακρὸν χρονικὸν διάστημα; Ὄχι! Ἐφ' ὅσον δὲ καὶ σὺ ἐξοργίζεις ὑπερβολικὰ Ἐμέ, τὸν Θεόν, ὅπως ὁ προπάππος σου Ἄχαζ, οὔτε θὰ χαρῇς ἐπὶ πολὺ τὸν θρόνον σου, ἀλλ’ οὔτε καὶ οἱ ἄνθρωποί σου θὰ χαροῦν τὰ μεγαλοπρεπῆ ἀνάκτορά σου· δὲν θὰ φάγουν καὶ δὲν θὰ πιοῦν διασκεδάζοντες καὶ εὐφραινόμενοι. Ἑπομένως θὰ ἦταν προτιμότερον διὰ σὲ νὰ εἶσαι εὐθὺς εἰς τὶς κρίσεις σου καὶ δίκαιος εἰς τὶς ἀποφάσεις σου.
16 Οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ ἔκριναν κρίσιν ταπεινῷ οὐδὲ κρίσιν πένητος· οὐ τοῦτό ἐστι τὸ μὴ γνῶναί σε ἐμέ, λέγει Κύριος;	16 Οἱ ἄνθρωποι ὅμως παρ' ὅλα τὰ δεινὰ αὐτὰ δὲν ἦλθαν εἰς συναίσθησιν, δὲν ἀπέδωσαν δικαιοσύνην εἰς τὸν ταπεινόν, οὔτε δικαίαν κρίσιν εἰς τὸν πτωχόν. Καὶ αὐτὸ ἔγινε, διότι σὺ δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς ἐμὲ τὸν Θεόν σου, λέγει ὁ Κύριος.	16 Οἱ αὐλικοί σου, ποὺ ἀπονέμουν δικαιοσύνην, δὲν ἐγνώρισαν τὸν Θεόν, δὲν ἦλθαν εἰς συναίσθησιν τοῦ νόμου του καὶ δὲν ἔκριναν μὲ δικαιοσύνην τὸν ταπεινόν, οὔτε τὸν πτωχόν. Αὐτὸ μήπως δὲν ἔγινε, διότι σὺ δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς Ἐμέ, τὸν Θεόν σου; Λέγει ὁ Κύριος.
17 Ἰδοὺ οὐκ εἰσιν οἱ ὀφθαλμοί σου οὐδὲ ἡ καρδία σου καλή, ἀλλὰ εἰς πλεονεξίαν σου καὶ εἰς τὸ αἷμα τὸ ἀθῷον τοῦ ἐκχέειν αὐτὸ καὶ εἰς ἀδικήματα καὶ εἰς φόνον τοῦ ποιεῖν αὐτά.	17 Ἰδού, δὲν εἶναι εὐθεῖς καὶ εἰλικρινεῖς οἱ ὀφθαλμοί σου, δὲν εἶναι καλὴ ἡ καρδία σου, ἀλλὰ ἔχει στραφῆ καὶ ἐπιδοθῇ εἰς τὴν πλεονεξίαν καὶ εἰς τὸ νὰ χύνῃς αἷμα ἀθῷον, εἰς τὸ νὰ διαπράττῃς ἀδικήματα καὶ νὰ κάμνῃς φόνους.	17 Ἰδού· οἱ ὀφθαλμοί σου δὲν εἶναι εὐθεῖς καὶ εἰλικρινεῖς, οὔτε καὶ ἡ καρδιά σου. Οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἢ καρδιά σου εἶναι στραμμένα καὶ κυριευμένα ἀπὸ τὰ προσωπικά σου συμφέροντα καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιθυμίαν νὰ χύνῃς αἷμα ἀθῶον, νὰ διαπράττῃς ἀδικήματα καὶ νὰ κάμνῃς φόνους>.
18 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ Ἰωακεὶμ υἱὸν Ἰωσία βασιλέα Ἰούδα· οὐαὶ ἐπὶ τὸν ἄνδρα τοῦτον· οὐ μὴ κόψονται αὐτόν· ὦ ἀδελφέ, οὐδὲ μὴ κλαύσονται αὐτόν· οἴμοι Κύριε.	18 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Ἰωακείμ, υἱοῦ τοῦ Ἰωσίου, ὁ ὁποῖος εἶναι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων: Ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνδρα, αὐτόν! Δὲν θὰ τὸν θρηνήσουν μὲ κοπετοὺς λέγοντες, ὦ ἀδελφέ! Οὔτε θὰ κλαύσουν δι' αὐτὸν λέγοντες, ἀλλοίμονον Κύριε !	18 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Ἰωακίμ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωσία, ὁ ὁποῖος εἶναι βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα: <Ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνδρα αὐτόν· δὲν θὰ τὸν θρηνήσουν κατὰ τὸν θάνατόν του μὲ κοπετοὺς καὶ μοιρολόγια, λέγοντες: <Ὦ ἀδελφέ!> Οὔτε θὰ τὸν κλαύσουν λέγοντες: <Ἀλλοίμονον, κύριε!>
19 Ταφὴν ὄνου ταφήσεται, συμψηθεὶς ριφήσεται ἐπέκεινα τῆς πύλης Ἱερουσαλήμ.	19 Θὰ ἐνταφιασθῇ ὅπως ὁ ὄνος. Θὰ συρθῇ καὶ θὰ ριφθῇ πέραν ἀπὸ τὴν πύλην τῆς Ἱερουσαλήμ.	19 Αὐτὸς θὰ ταφῇ μὲ τὴν ἀτιμοτέραν ταφήν, θὰ ταφῇ ὅπως ὁ ὄνος· δηλαδὴ δὲν θὰ ταφῇ καθόλου, ἀλλὰ θὰ περιμαζευθῇ, θὰ συρθῇ μακριὰ καὶ θὰ ριφθῇ ἔξω καὶ πέραν ἀπὸ τὶς πύλες τῆς Ἱερουσαλήμ>.
-20 Ἀνάβηθι εἰς τὸν Λίβανον καὶ κράξον καὶ εἰς τὴν Βασὰν δὸς τὴν φωνήν σου καὶ βόησον εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης, ὅτι συνετρίβησαν πάντες οἱ ἐρασταί σου.	20 Ἀνέβα, ὦ Ἱερουσαλήμ, εἰς τὸ ὅρος Λίβανον καὶ κράξε, βγάλε φωνὴν ἐκ Βασάν, βόησε ὥστε νὰ σὲ ἀκούσουν πέραν ἀπὸ τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους περιέβαλες μὲ ἁμαρτωλὴν ἀγάπην, ἔχουν συντριβῇ.	20 Ὁ Κύριος ἀπευθύνεται διὰ τοῦ προφήτου Ἱερεμία εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ λέγει: <Λαὲ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀνέβα εἰς τὸ ὄρος Λίβανος, φώναξε δυνατά· ἀνέβα καὶ εἰς τὴν Βασὰν καὶ ὕψωσε τὴν φωνήν σου, κραύγασε, ὥστε νὰ ἀκουσθῇς πέραν τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης, διότι ὅλοι, ὅσους ἀγάπησες περιπαθῶς, ἔχουν συντριβῆ.
21 Ἐλάλησα πρὸς σὲ ἐν τῇ παραπτώσει σου, καὶ εἶπας· οὐκ ἀκούσομαι· αὐτὴ ἡ ὁδός σου ἐκ νεότητός σου, οὐκ ἤκουσας τῆς φωνῆς μου.	21 Ὡμίλησα πρὸς σέ, ὅταν παρεσύρεσο εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς πτώσεις σου, καὶ εἶπες· δὲν θὰ ὑπακούσω εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ἦτο ὁ δρόμος τῆς ζωῆς σου ἀπὸ τὴν νεότητα σου, δὲν ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνὴν ἐμοῦ τοῦ Θεοῦ σου.	21 Ὡμίλησα πρὸς σὲ κατὰ τὴν περίοδον τῶν πτώσεων καὶ τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ σὲ ἐκαλοῦσα εἰς μετάνοιαν. Σὺ ὅμως ἀρνήθηκες νὰ ὑπακούσῃς εἰς τὴν κλῆσιν μου καὶ εἶπες: <Δὲν θὰ σὲ ὑπακούσω>! Αὐτὸς ὑπῆρξεν ὁ τρόπος τῆς συμπεριφορᾶς σου ἀπὸ τὰ νεανικά σου χρόνια· οὐδέποτε ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνήν μου.
22 Πάντας τοὺς ποιμένας σου ποιμανεῖ ἄνεμος, καὶ οἱ ἔρασταί σου ἐν αἰχμαλωσία ἐξελεύσονται· ὅτι τότε αἰσχυνθήσῃ καὶ ἀτιμωθήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν φιλούντων σε.	22 Διὰ τοῦτο ὅλους τοὺς ἄρχοντάς σου θὰ διασκορπίσῃ ὁ ἄνεμος· καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἀγαποῦσες περιπαθῶς, θὰ βγοῦν αἰχμάλωτοι πορευόμενοι εἰς τὴν ἐξορίαν. Τότε θὰ κατεντροπιασθῇς, θὰ περιπέσῃς εἰς μεγάλην ἀτιμίαν ἕνεκα τοῦ ὀλέθρου ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦσαν.	22 Διὰ τοῦτο ὅλους τοὺς ἄρχοντές σου, εἰς τοὺς ὁποίους ἐστήριξες τὶς ἐλπίδες σου, θὰ τοὺς σκορπίσῃ ὁ ἄνεμος· καὶ ὅλοι, ὅσους ἀγάπησες περιπαθῶς, θὰ συλληφθοῦν καὶ θὰ ὁδηγηθοῦν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Τότε θὰ κατεντροπιασθῇς καὶ θὰ δοκιμάσῃς μεγάλην ἀνυποληψίαν καὶ περιφρόνησιν ἕνεκα τῆς καταστροφῆς ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦσαν.
23 Κατοικοῦσα ἐν τῷ Λιβάνῳ, ἐννοσσεύουσα ἐν ταῖς κέδροις, καταστενάξεις ἐν τῷ ἐλθεῖν σοι ὀδύνας ὡς τικτούσης.	23 Σὺ ἡ φυλὴ Ἰούδα, ἡ ὁποία ὑπερήφανος καὶ ἀσφαλὴς κατοικοῦσες ὡσὰν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος Λίβανον, σὺ ἡ ὁποία ἔθετες τὴν φωλεάν σου ἐπάνω εἰς τὰς κέδρους, θὰ ἀναστενάξῃς, ὅταν ἔλθουν ἐναντίον σου ὠδῖνες, ποὺ θὰ ὁμοιάζουν ὡσὰν ἐκείνας, ποὺ δοκιμάζει ἡ ἐτοιμόγεννος.	23 Σύ, ἡ ἔνδοξος φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἡ ὁποία περιφανὴς καὶ περίβλεπτος καὶ ἀπὸ ὅλους περίφημος κατοικοῦσες ὡσὰν ἐπάνω εἰς τὸ μεγαλοπρεπὲς ὄρος Λίβανος καὶ ἔκτιζες τὴν φωλιά σου μαζὶ μὲ τοὺς νεοσσούς σου ἐπάνω εἰς τὶς πανύψηλες καὶ αἰωνόβιες κέδρους, θὰ ἀναστενάξῃς μὲ θρήνους, ὅταν θὰ ἔλθουν ἐναντίον σου πόνοι, ὅμοιοι μὲ ἐκείνους ποὺ δοκιμάζει ἡ ἐτοιμόγεννη γυναῖκα>.
24 Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ἐὰν γενόμενος γένηται Ἰεχονίας υἱὸς Ἰωακεὶμ βασιλεὺς Ἰούδα ἀποσφράγισμα ἐπὶ τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου, ἐκεῖθεν ἐκσπάσω σε	24 Ὁρκίζομαι, λέγει ὁ Κύριος, ὅτι καὶ ἐὰν ἀκόμη ὁ Ἰεχονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωακείμ, γίνῃ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ιούδα, ἐγὼ σέ, ποὺ ἦσο ὡς πολύτιμον δακτυλίδιον εἰς τὸ δεξί μου χέρι, θὰ σὲ ἀποσπάσω ἀπὸ ἐκεῖ.	24 <Ὁρκίζομαι>, λέγει ὁ Κύριος, <ὅτι, καὶ ἂν ἀκόμη ὁ Ἰεχονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωακίμ, γίνῃ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἔστω καὶ ἂν σύ, ὁ Ἰεχονίας, ἤσουν ὡσὰν τὸ πολύτιμον δακτυλίδι μὲ τὸν σφραγιδόλιθον εἰς τὸ δεξί μου χέρι, Ἐγὼ θὰ σὲ ἀποσπάσω ἀπὸ ἐκεῖ
25 καὶ παραδώσω σὲ εἰς χεῖρας τῶν ζητούντων τὴν ψυχήν σου, ὧν σὺ εὐλαβῆ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, εἰς χεῖρας τῶν Χαλδαίων·	25 Θὰ σὲ παραδώσω εἰς χέρια ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν ζωήν σου, καὶ εἰς ἐκείνους τοὺς ὁποίους σὺ φοβεῖσαι, εἰς τὰ χέρια δηλαδὴ τῶν Χαλδαίων.	25 καὶ θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἐπιμόνως νὰ σοῦ ἀφαιρέσουν τὴν ζωήν, εἰς ἐκείνους τοὺς ὁποίους φοβεῖσαι, δηλαδὴ εἰς τὰ χέρια τῶν Βαβυλωνίων.
26 καὶ ἀπορρίψω σε καὶ τὴν μητέρα σου τὴν τεκοῦσὰν σε εἰς γῆν, οὗ οὐκ ἐτέχθης ἐκεῖ, καὶ ἐκεῖ ἀποθανεῖσθε.	26 Θὰ ἀπορρίψω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου, ἡ ὁποία σὲ ἐγέννησε, εἰς χώραν, ὅπου δὲν ἔχεις γεννηθῇ καὶ ἐκεῖ θὰ ἀποθάνετε.	26 Καὶ θὰ πετάξω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου, ἡ ὁποία σὲ ἐγέννησεν, εἰς χώραν ξένην, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἐγεννήθης· ἐκεῖ δὲ θὰ ἀποθάνετε καὶ σὺ καὶ αὐτή.
27 Εἰς δὲ τὴν γῆν, ἣν αὐτοὶ εὔχονται ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν, οὐ μὴ ἀποστρέψωσιν.	27 Δὲν θὰ ἐπιστρέψουν δὲ εἰς τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν εὔχονται νὰ ἐπανέλθουν.	27 Εἰς δὲ τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν αὐτοὶ νοσταλγοῦν ἀπεγνωσμένως καὶ εὔχονται μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς των νὰ γυρίσουν, δὲν θὰ ἐπιστρέψουν!
28 Ἠτιμώθη Ἰεχονίας ὡς σκεῦος, οὗ οὐκ ἔστι χρεία αὐτοῦ, ὅτι ἐξερρίφη καὶ ἐξεβλήθη εἰς γῆν, ἣν οὐχ ᾔδει.	28 Πράγματι, ὁ Ἰεχονίας κατεφρονήθη καὶ κατηξευτελίσθη ὡσὰν σκεῦος, τοῦ ὁποίου δὲν ἔχουν πλέον καμμίαν ἀνάγκην. Διότι αὐτὸς ἐρρίφθη καὶ ἐξεβλήθη εἰς χώραν, τὴν ὁποίαν προηγουμένως δὲν ἐγνώριζε.	28 Ὁ βασιλιᾶς Ἰεχονίας, μὲ τὸ νὰ ὁδηγηθῇ αἰχμάλωτος εἰς τὴν ἐξορίαν, ἐξηυτελίσθη καὶ περιεφρονήθη ὡσὰν σκεῦος, τὸ ὁποῖον κανεὶς δὲν χρειάζεται πλέον, διότι ἐσύρθη, ἐρρίφθη καὶ ἐξωρίσθη εἰς χώραν, τὴν ὁποίαν ἕως τότε δὲν ἐγνώριζεν.
29 Γῆ γῆ ἄκουε λόγον Κυρίου·	29 Γῆ, ὁλόκληρος ἡ γῆ, ἄκουε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.	29 Ὦ γῆ! Ὦ γῆ! ἄκουε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.
30 γράψον τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐκκήρυκτον ἄνθρωπον, ὅτι οὐ μὴ αὐξηθῇ ἐκ τοῦ σπέρματος οὐτοῦ ἀνὴρ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ ἄρχων ἔτι ἐν τῷ Ἰούδᾳ.	30 Γράψε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἀποκηρυγμένος ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν θὰ γεννηθῇ πλέον ἀπὸ αὐτὸν καὶ δὲν θὰ ἀναπτυχθῇ ἀνήρ, διὰ νὰ καθίσῃ ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβίδ, βασιλεὺς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα.	30 Κατάγραψε τὸν ἄνθρωπον αὐτόν <εἰς τοὺς βασιλικοὺς γενεαλογικοὺς καταλόγους> ὡς ἄνδρα ξένον, ἀποβεβλημένον καὶ ἀποκηρυγμένον ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι δὲν θὰ γεννηθῇ πλέον ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ δὲν θὰ αὐξηθῇ ἀπὸ τὴν γενεάν του ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ καθήσῃ εἰς τὸν ἔνδοξον θρόνον τοῦ Δαβὶδ ὡς βασιλιᾶς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα>.