΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον ΛΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ, εἶπε Κύριος, ἔσονται εἰς Θεὸν τῷ γένει Ἰσραήλ, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.
2 Οὕτως εἶπε Κύριος· εὖρον θερμὸν ἐν ἐρήμῳ μετὰ ὀλωλότων ἐν μοχαίρᾳ· βαδίσατε καὶ μὴ ὀλέσητε τὸν Ἰσραήλ.
3 Κύριος πόρρωθεν ὤφθη αὐτῷ· ἀγάπησιν αἰώνιον ἠγάπησά σε, διὰ τοῦτο εἵλκυσέ σε εἰς οἰκτείρημα.
4 Ἔτι οἰκοδομήσω σε, καὶ οἰκοδομηθήσῃ, παρθένος Ἰσραήλ· ἔτι λήψῃ τύμπανόν σου καὶ ἐξελεύσῃ μετὰ συναγωγῆς παιζόντων.
5 Ἔτι φυτεύσατε ἀμπελῶνας ἐν ὄρεσι Σαμαρείας, φυτεύσατε καὶ αἰνέσατε.
6 Ὅτι ἐστὶν ἡμέρα κλήσεως ἀπολογουμένων ἐν ὄρεσιν Ἐφραίμ· ἀνάστητε καὶ ἀνάβητε εἰς Σιὼν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν.
7 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος τῷ Ἰακώβ· εὐφράνθητε καὶ χρεμετίσατε ἐπὶ κεφαλὴν ἐθνῶν· ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ αἰνέσατε· εἴπατε· ἔσωσε Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, τὸ κατάλοιπον τοῦ Ἰσραήλ.
8 Ἰδοὺ ἐγὼ ἄγω αὐτοὺς ἀπὸ βορρᾶ καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπ' ἐσχάτου τῆς γῆς ἐν ἑορτῇ φασέκ· καὶ τεκνοποιήσει ὄχλον πολύν, καὶ ἀποστρέψουσιν ὧδε.
9 Ἐν κλαυθμῷ ἐξῆλθον, καὶ ἐν παρακλήσει ἀνάξω αὐτοὺς αὐλίζων ἐπὶ διώρυγας ὑδάτων ἐν ὁδῷ ὀρθῇ, καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσιν ἐν αὐτῇ· ὅτι ἐγενόμην τῷ Ἰσραὴλ εἰς πατέρα, καὶ Ἐφραίμ πρωτότοκός μού ἐστιν.
10 Ἀκούσατε λόγους Κυρίου, ἔθνη, καὶ ἀναγγείλατε εἰς νήσους τὰς μακρόθεν· εἴπατε· ὁ λικμήσας τὸν Ἰσραὴλ καὶ συνάξει αὐτὸν καὶ φυλάξει αὐτὸν ὡς ὁ βόσκων ποίμνιον αὐτοῦ.
11 Ὅτι ἐλυτρώσατο Κύριος τὸν Ἰακώβ, ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτοῦ.
12 Καὶ ἥξουσι καὶ εὐφρανθήσονται ἐν τῷ ὄρει Σιών· καὶ ἥξουσιν ἐπ' ἀγαθὰ Κυρίου, ἐπὶ γῆν σίτου καὶ οἴνου καὶ καρπὸν καὶ κτηνῶν καὶ προβάτων, καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτῶν ὥσπερ ξύλον ἔγκαρπον. Καὶ οὐ πεινάσουσιν ἔτι.
Τότε χαρήσονται παρθένοι ἐν συναγωγῇ νεανίσκων, καὶ πρεσβύται χαρήσονται, καὶ στρέφω τὸ πένθος αὐτῶν εἰς χαρμονὴν καὶ ποιήσω αὐτοὺς εὐφραινομένους.
14 Μεγαλυνῶ καὶ μεθύσω τὴν ψυχὴν τῶν ἱερέων υἱῶν Λευί, καὶ ὁ λαός μου τῶν ἀγαθῶν μου ἐμπλησθήσεται.
15 Οὕτως εἶπε Κύριος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ· Ραχὴλ ἀποκλαιομένη οὐκ ἤθελε παύσασθαι ἐπὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῆς, ὅτι οὐκ εἰσίν.
16 Οὕτως εἶπε Κύριος· διαλειπέτω ἡ φωνή σου ἀπὸ κλαυθμοῦ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀπὸ δακρύων σου, ὅτι ἐστὶ μισθὸς τοῖς σοῖς ἔργοις, καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐκ γῆς ἐχθρῶν,
17 μόνιμον τοῖς σοῖς τέκνοις.
18 Ἀκοὴν ἤκουσα Ἐφραὶμ ὀδυρομένου· ἐπαίδευσάς με καὶ ἐπαιδεύθην ἐγώ· ὥσπερ μόσχος οὐκ ἐδιδάχθην· ἐπίστρεψόν με, καὶ ἐπιστρέψω, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεός μου.
19 Ὅτι ὕστερον αἰχμαλωσίας μου μετενόησα καὶ ὕστερον τοῦ γνῶναί με ἐστέναξα ἐφ' ἡμέρας αἰσχύνης καὶ ὑπέδειξά σοι, ὅτι ἔλαβον ὀνειδισμὸν ἐκ νεότητός μου.
20 Υἱὸς ἀγαπητὸς Ἐφραὶμ ἐμοί, παιδίον ἐντρυφῶν, ὅτι ἀνθ' ὧν οἱ λόγοι μου ἐν αὐτῷ, μνεία μνησθήσομαι αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσα ἐπ' αὐτῷ, ἐλεῶν ἐλεήσω αὐτόν, φησὶ Κύριος.
21 Στῆσον σεαυτὴν Σιών, ποίησον τιμωρίαν, δὸς καρδίαν σου εἰς τοὺς ὤμους· ὁδὸν ᾖ ἐπορεύθης ἀποστράφηθι, παρθένος Ἰσραήλ, ἀποστράφηθι εἰς τὰς πόλεις σου πενθοῦσα.
22 Ἕως πότε ἀποστρέψεις, θυγάτηρ ἠτιμωμένη; Ὅτι ἔκτισε Κύριος σωτηρίαν εἰς καταφύτευσιν καινήν, ἐν σωτηρίᾳ περιελεύσονται ἄνθρωποι.
23 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· ἔτι ἐροῦσι τὸν λόγον τοῦτον ἐν γῇ Ἰούδα καὶ ἐν πόλεσιν αὐτοῦ, ὅταν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτοῦ· εὐλογημένος Κύριος ἐπὶ δίκαιον ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ
24 καὶ ἐνοικοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ ἅμα γεωργῷ, καὶ ἀρθήσεται ἐν ποιμνίῳ.
25 Ὅτι ἐμέθυσα πᾶσαν ψυχὴν διψῶσαν καὶ πᾶσαν ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησα.
26 Διὰ τοῦτο ἐξηγέρθην καὶ εἶδον, καὶ ὁ ὕπνος μου ἡδύς μοι ἐγενήθη.
27 Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχοναι, φησὶ Κύριος, καὶ σπερῶ τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἰούδαν σπέρμα ἀνθρώπου καὶ σπέρμα κτήνους.
28 Καὶ ἔσται ὥσπερ ἐγρηγόρουν ἐπ' αὐτοὺς καθαιρεῖν καὶ κακοῦν, οὕτως γρηγορήσω ἐπ' αὐτοὺς τοῦ οἰκοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν, φησὶ Κύριος.
29 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναι οὐ μὴ εἴπωσιν· οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα, καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ᾑμωδίασαν.
30 Ἀλλ' ἢ ἕκαστος ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖται, καὶ τοῦ φαγόντος ὄμφακα αἰμωδιάσουσιν οἱ ὀδόντες αὐτοῦ.
31 Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα διαθήκην καινήν.
32 Οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἢν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἠμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς Αἰγύπτου ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶ Κύριος.
33 Ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη μου, ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, φησὶ Κύριος· διδοὺς δώσω νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν γράψω αὐτούς· καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.
34 Καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων· γνῶθι τὸν Κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσί με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι.
-35 Ἐὰν ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον, φησὶ Κύριος, καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ τὸ ἔδαφος τῆς γῆς κάτω, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμῷ τὸ γένος Ἰσραήλ, φησὶ Κύριος, περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν.
36 Οὕτως εἶπε Κύριος ὁ δοὺς τὸν ἥλιον εἰς φῶς τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς φῶς τῆς νυκτός, καὶ κραυγὴν ἐν θαλάσσῃ καὶ ἐβόμβησε τὰ κύματα αὐτῆς, Κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ·
37 Ἐὰν παύσωνται οἱ νόμοι οὗτοι ἀπὸ προσώπου μου, φησὶ Κύριος, καὶ τὸ γένος Ἰσραὴλ παύσεται γενέσθαι ἔθνος κατὰ πρόσωπόν μου πάσας τὰς ἡμέρας.
38 Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις τῷ Κυρίῳ ἀπὸ πύργου Ἀναμεὴλ ἕως πύλης τῆς γωνίας·
39 καὶ ἐξελεύσεται ἡ διαμέτρησις αὐτῆς ἀπέναντι αὐτῶν ἕως βουνῶν Γαρὴβ καὶ περικυκλωθήσεται κύκλῳ ἐξ ἐκλεκτῶν λίθων.
40 Καὶ πάντες Ἀσαρημὼθ ἕως Ναχὰλ Κέδρων, ἕως γωνίας πύλης ἵππων ἀνατολῆς ἁγίασμα τῷ Κυρίῳ. Καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ἐκλίπῃ καὶ οὐ μὴ καθαιρεθῇ ἕως τοῦ αἰῶνος.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὴν εὐτυχῆ ἐκείνην ἐποχήν, εἶπεν ὁ Κύριος, ἐγὼ θὰ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ γένους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ λαός μου.
2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Συνήντησα καύσωνα εἰς τὴν ἔρημον μὲ πτώματα διασκορπισμένα φονευθέντων ὑπὸ μαχαίρας. Φύγετε σεῖς οἱ φονεῖς, μὴ τολμήσετε καὶ καταστρέψετε τὸν ἐπανερχόμενον ἰσραηλιτικὸν λαόν.
3 Ὁ Κύριος ἐφανερώθη εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς χώραν μακρυνήν. Μὲ αἰωνίαν ἀγάπην σὲ ἔχω ἀγαπήσει, ἰσραηλιτικὲ λαέ. Διὰ τοῦτο σὲ εἵλκυσα πρὸς ἐμὲ διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας μου.
4 Διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν θὰ σὲ ἀνοικοδομήσω καὶ θὰ ἀνοικοδομηθῇς σύ, ὦ παρθένος, πόλις Ἱερουσαλήμ! Θὰ πάρῃς καὶ πάλιν τὸ τύμπανον τῆς χαρᾶς, θὰ ἐξέλθῃς μὲ πλῆθος ἀνθρώπων, ποὺ θὰ παίζουν μὲ χαρὰν τὰ μουσικά των ὄργανα.
5 Φυτεύσατε καὶ πάλιν ἀμπελῶνας εἰς τὰ ὄρη τῆς Σαμαρείας· φυτεύσατε καὶ δοξολογήσατε τὸν Κύριον,
6 διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς προσκλήσεως ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαντοῦν μὲ προθυμίαν ἀπὸ τὰ ὄρη τῆς Ἐφραίμ. Σηκωθῆτε καὶ ἀνεβῆτε εἰς τὸ ὅρος Σιὼν πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεόν μας.
7 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν· Εὐφρανθῆτε ὅλοι σας, χρεμετίσατε μὲ χαράν, διότι θὰ γίνετε ἀρχηγοὶ ἐθνῶν. Κάμετε νὰ ἀκουσθοῦν αὐτὰ εἰς πάντας, δοξολογήσετε τὸν Κύριον, εἴπατε· <ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν λαόν του, τοὺς ἀπομείναντας ἀπὸ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>!
8 Ἰδοὺ ἐγώ, ὁδηγῶ αὐτοὺς εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὰς περιοχὰς τοῦ βορρᾶ, θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ τὰ ἄκρα τῆς γῆς εἰς χαρμόσυνον ἑορτὴν Πάσχα. Ὁ λαὸς ὁ ἰσραηλιτικὸς θὰ ἀποκτήσῃ τέκνα πολλά. Ὅλοι θὰ ἐπανέλθουν μὲ χαρὰν ἐδῶ.
9 Μὲ κλαυθμοὺς ἐξῆλθον διὰ τὸν τόπον τῆς ἐξορίας των, μὲ χαρὰν μεγάλην θὰ τοὺς ἐπαναφέρω καταυλίζων αὐτοὺς εἰς αὔλακας ὑδάτων καὶ ὁδηγῶν αὐτοὺς διὰ τῆς ὀρθῆς καὶ εὐθείας ὁδοῦ, ὥστε νὰ μὴ παραπλανηθοῦν. Καὶ αὐτά, διότι ἐγὼ ἔγινα πατὴρ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ὁ δὲ Ἐφραὶμ μοῦ εἶναι ἀγαπητός, ὡσὰν πρωτότοκός μου υἱός.
10 Ἀκούσατε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ὅλα τὰ ἔθνη, ἀναγγείλατε αὐτοὺς εἰς τὰς πλέον μακρυνὰς νήσους. Εἴπατε ὅτι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἐλίχνισε καὶ διεσκόρπισε τὸν ἰσραηλητικὸν λαόν, θὰ συνάξῃ καὶ πάλιν αὐτόν, θὰ τὸν φυλάξῃ καὶ θὰ τὸν περιφρουρήσῃ, ὅπως ὁ καλὸς ποιμήν, ποὺ βόσκει τὸ ποίμνιόν του.
11 Διότι ὁ Κύριος ἐλύτρωσε πράγματι τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ. Τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὰ χέρια ἰσχυροτέρων ἐχθρῶν των.
12 Οὗτοι θὰ ἐπανέλθουν καὶ θὰ εὐφρανθοῦν εἰς τὸ ὅρος Σιών. Θὰ ἐπανέλθουν εἰς τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου· εἰς τὴν χώραν τοῦ ἀφθόνου σίτου καὶ τοῦ οἴνου καὶ τῶν καρπῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ τῶν προβάτων. Ἡ ζωὴ αὐτῶν θὰ εἶναι ὡσὰν τὸ δένδρον τὸ πλουσιόκαρπον. Ποτὲ πλέον δὲν θὰ πεινάσουν.
13 Τότε θὰ χαροῦν αἱ παρθένοι αὐτῶν εἰς συγκέντρωσιν νέων ἀνδρῶν καὶ οἱ πρεσβύτεροι θὰ χαροῦν. Δι' ὅλους μεταβάλλω τὸ ἕως τότε πένθος των ἀπὸ τὰ δεινὰ τῆς ἐξορίας καὶ δουλείας εἰς χαράν. Θὰ κάμω αὐτοὺς χαίροντας καὶ ἀγαλλομένους.
14 Θὰ δοξάσω καὶ θὰ ἐξυψώσω καὶ θὰ μεθύσω μὲ χαρὰν τὴν ζωὴν τῶν ἱερέων, τῶν ἀπογόνων τοῦ Λευΐ. Ὁ δὲ λαός μου θὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ἀγαθά μου.
15 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Εἰς τὴν περιοχὴν Ραμᾶ ἠκούσθη φωνὴ θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ. Ἡ Ραχὴλ ἔκλαιε καὶ δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ καὶ νὰ παύσῃ τὸν θρόνον της διὰ τὰ τέκνα της, διότι αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν πλέον.
16 Ὁ Κύριος ὅμως ἔτσι εἶπε πρὸς αὐτήν· θὰ σταματήσῃ πλέον ἡ φωνὴ τοῦ κλαυθμοῦ σου καὶ τὰ δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια σου, διότι ὑπάρχει ἀμοιβὴ τῶν κόπων σου, τὰ δὲ τέκνα σου θὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν των, διὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν εἰς τὴν πατρίδα των.
17 Αὐτὴ δὲ ἡ ἐγκατάστασις τῶν τέκνων σου θὰ εἶναι μόνιμος.
18 Ἤκουσα πολὺ καλὰ τὸν λαὸν τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ νὰ ὀδύρεται καὶ νὰ λέγῃ· <μὲ ἐτιμώρησες μὲ τὴν παιδαγωγικήν σου ράβδον καὶ ἐτιμωρήθην· ἀλλὰ ἐγὼ ἀσύνετος, ὅπως τὸ μοσχάρι, δὲν ἐπαιδαγωγήθην καὶ δὲν ἐδιδάχθην ἀπὸ τὴν τιμωρίαν. Ὁδήγησόν με, Κύριε, εἰς ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν καὶ ἐγὼ θὰ ἐπιστρέψω ἐν μετανοίᾳ πρὸς σέ, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μου.
19 Ἔπειτα ἀπὸ τὴν πικρίαν τῆς αἰχμαλωσίας καὶ ἐξορίας μου ἐγὼ μετενόησα καί, ἀφοῦ ἐλαβα γνῶσιν καὶ πεῖραν τῶν σφαλμάτων μου καὶ τῆς παιδαγωγίας σου, ἐστέναξα διὰ τὰς ἡμέρας τῆς παρακοῆς μου καὶ τῆς αἰσχύνης μου. Ἀνεκοίνωσα καὶ ἀπεκάλυψα εἰς σέ, ὅτι ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς νεότητάς μου ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου ἔλαβα ὀνειδισμὸν, ἐβυθίσθην εἰς ἐξευτελισμόν.
20 Ὁ Θεός, δεχόμενος τὴν μετάνοιαν τοῦ λαοῦ του, ἀπαντᾷ: Ὁ Ἐφραὶμ εἶναι ἀγαπητὸς εἰς ἐμέ, χαριτωμένον καὶ προσφιλὲς τέκνον μου. Ἐπειδὴ τώρα πλέον οἱ λόγοι μου παραμένουν εἰς αὐτὸν πρὸς καθοδήγησίν του ἐγὼ θὰ τὸν ἐνθυμηθῶ. Διὰ τοῦτο ἔσπευσα μὲ ἀγάπην πρὸς αὐτόν. Πλουσίως θὰ ἐλεήσω καὶ θὰ βοηθήσω αὐτόν, λέγει ὁ Κύριος.
21 Πόλις Σιών, σήκω ἀπὸ τὴν δουλείαν, στάσου ὀρθία, ἔλαβες καὶ ἐξεπλήρωσες τὴν τιμωρίαν σου. Βάλε καρδιά, θάρρος εἰς τὸ στῆθος σου, ἐγκατάλειψε πλέον τὴν ὁδὸν τῆς ἐξορίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβάδισες καὶ ἐπάνελθε, σὺ πενθοῦσα καὶ πολυπικραμμένη κόρη μου Ἱερουσαλήμ, ξαναγύρισε εἰς τὰς πόλεις σου.
22 Ἕως πότε θὰ βραδύνῃς νὰ ἐπανέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα σου, καταφρονημένη καὶ κατεντροπιασμένη θυγάτηρ; Ὁ Κύριος ἐπραγματοποίησε σωτηρίαν διὰ σέ, ὥστε νὰ καταφυτευθῇς καὶ νὰ ἐγκατασταθῇς, νέα καὶ καθαρά, εἰς τὴν ὥραν σου. Οἱ ἄνθρωποι ὅλοι θὰ περιπατοῦν σωσμένοι καὶ ἐλεύθεροι.
23 Διότι ἐτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Ἄλλην μίαν φορὰν εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τὰς πόλεις αὐτοῦ, ὅταν ἐγὼ θὰ ἐπαναφέρω ἐλευθέρους καὶ λυτρωμένους τοὺς αἰχμαλώτους του, ἐκεῖ θὰ ποῦν αὐτὸν τὸν λόγον: Ἂς δοξολογῆται καὶ ἂς ὑμνολογῆται ὁ Κύριος ἐπάνω εἰς τὸ δίκαιον καὶ ἅγιον ὄρος του, εἰς τὴν Σιών.
24 Θὰ γεμίσουν ἀπὸ κατοίκους παντὸς ἐπαγγέλματος αἱ πόλεις τοῦ Ἰούδα. Εἰς ὅλην δὲ τὴν ὕπαιθρον περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας μαζῆ καὶ ἐκ παραλλήλου μὲ τοὺς πολυαρίθμους γεωργοὺς θὰ ὑπάρχουν καὶ ἀναρίθμητα ποίμνια.
25 Διότι ἐγὼ ἔδωσα πλούσια τὰ δῶρά μου εἰς ὅλους. Ἐμέθυσα μὲ χαρὰν κάθε ψυχήν, ἡ ὁποία ἕως τώρα ἦτο διψασμένη. Καὶ κάθε πεινῶσαν ψυχὴν θὰ τὴν χορτάσω μὲ τὸ παραπάνω.
26 Ὁ δὲ προφήτης Ἱερεμίας λέγει: Ἐσηκώθηκα ἀπὸ τὸν ὕπνον μου, εἶδα καὶ κατενόησα τὰ ἀποκαλυπτικὰ αὐτὰ ἐνύπνια, ποὺ μοῦ ἐχάρισεν ὁ Κύριος, καὶ ἠσθάνθην ὅτι ὁ ὕπνος μου ἦτο κατ' ἐξοχὴν γλυκὺς καὶ εὐχάριστος.
27 Διὰ τοῦτο, λέγει ὁ Κύριος, ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ἐγὼ θὰ πληθύνω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς κτήνη.
28 Ὅπως δὲ ἄλλοτε ἐγρηγοροῦσα ἐναντίον αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς κρημνίσω ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν δόξαν των καὶ νὰ τοὺς ἀποστείλω συμφοράς, ἔτσι θὰ ἀγρυπνῶ τώρα δι' αὐτούς, διὰ νὰ τοὺς ἀνοικοδομήσω καὶ τοὺς καταφυτεύσω καὶ τοὺς ἐγκαταστήσω μονίμως εἰς τὴν χώραν των, λέγει ὁ Κύριος.
29 Κατὰ τὰς εὐτυχεῖς ἐκείνας ἡμέρας τῆς ἐπανόδου τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνέσεως, δὲν θὰ εἴπουν πλέον οἱ ἄνθρωποι τὴν παροιμίαν· <οἱ πατέρες ἔφαγαν τὸ ἄγουρο σταφύλι καὶ ἐμούδιασαν τὰ δόντια τῶν τέκνων>.
30 Ἀλλὰ ὁ καθένας θὰ τιμωρηθῇ διὰ θανάτου διὰ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτίαν. Θὰ μουδιάσουν τὰ δόντια ἐκείνου, ὁ ὁποῖος θὰ φάγῃ τὰ ἄγουρα σταφύλια.
31 Ἰδού, ἔρχονται εὐτυχεῖς ἡμέραι, λέγει ὁ Κύριος, καὶ θὰ συνάψω μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς Ἰουδαίους νέαν Διαθήκην.
32 Αὐτὴ δὲν θὰ εἶναι ὁμοία μὲ τὴν Διαθήκην, τὴν ὁποίαν συνῆψα μὲ τοὺς προγόνους των κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ποὺ ἐν τῇ στοργῇ μου καὶ τῇ παντοδυναμίᾳ μου τοὺς ἐπῆρα ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τοὺς ἔβγαλα ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διότι ἐκεῖνοι δὲν ἔμειναν πιστοὶ καὶ δὲν ἐτήρησαν τὴν Διαθήκην μου, καὶ ἐγὼ τοὺς παρημέλησα ἐξ αἰτίας τῶν παρανομιῶν των, λέγει ὁ Κύριος.
33 Αὐτὴ εἶναι ἡ Διαθήκη μου, τὴν ὁποίαν ἐγὼ θὰ συνάψω μὲ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἔπειτα ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει ὁ Κύριος. Θὰ δώσω ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως Νόμους κατανοητοὺς καὶ δεκτοὺς εἰς τὴν διάνοιάν των· θὰ γράψω αὐτοὺς εἰς τὴν καρδίαν των. Θὰ εἶμαι δι' αὐτοὺς ὁ Θεός των καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι δι' ἐμὲ ὁ λαός μου.
34 Δὲν θὰ διδάξουν πλέον ὁ καθένας τὸν συμποπολίτην του καὶ ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφόν του λέγων· <μάθε ἀπὸ ἐμὲ καὶ γνώρισε τὸν Κύριον>, διότι πάντες θὰ μὲ γνωρίσουν ἀπὸ τὸν μικρὸν ἕως τὸν μεγάλον, ἐπειδὴ ἐγὼ θὰ εἶμαι γεμᾶτος ἔλεος καὶ συγγνώμην διὰ τὰς ἁμαρτίας των. Καὶ δὲν θὰ ἐνθυμηθῶ πλέον τὰς ἁμαρτίας των.
35 Καὶ ἐάν, ἔστω, ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ χάος τοῦ διαστήματος, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ἐὰν ἡ ἐπιφάνεια τῆς γῆς βυθισθῇ κάτω, ἐγὼ δὲν θὰ ἀποδοκιμάσω πλέον τὸ ἰσραηλιτικὸν γένος, λέγει ὁ Κύριος, δι' ὅλας ἐκείνας τὰς παρανομίας, τὰς ὁποίας διέπραξαν.
36 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος δίδει τὸν ἥλιον, ὥστε νὰ φωτίζεται ἡ ἡμέρα, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας εἰς φῶς τῆς νυκτός, τὴν βοὴν της θαλάσσης, ὅταν συνταράσῃ τὰ κύματά της ὁ Κύριος, τοῦ ὁποίου τὸ Ὄνομα εἶναι ὁ Παντοκράτωρ.
37 Καὶ ἐὰν ἀτονήσουν καὶ παύσουν οἱ νόμοι, ποὺ διέπουν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, λέγει ὁ Κύριος, τότε καὶ τὸ ἰσραηλιτικὸν γένος θὰ παύσῃ πλέον νὰ εἶναι ἔθνος ἐνώπιόν μου ὅλας τὰς ἡμέρας.
38 Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὰς ὁποίας ἡ πόλις Σιὼν θὰ ἀνοικοδομηθῇ εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν πύργον τοῦ Ἀναμεὴλ μέχρι καὶ τῆς πύλης τῆς γωνίας.
39 Καὶ θὰ ἐπεκταθοῦν τὰ ὅρια αὐτῆς ἕως τὰ ὑψώματα Γαρήβ, ἡ δὲ πόλις θὰ κλεισθῇ ὅλόγυρα μὲ τεῖχος ἀπὸ πολυτίμους λίθους.
40 Ὅλη ἡ ἀγροτικὴ περιοχὴ ἕως εἰς τὴν κοιλάδα τῶν Κέδρων καὶ μέχρι τῆς γωνίας τῆς πύλης τῶν ἵππων πρὸς ἀνατολάς, θὰ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον. Ποτὲ πλέον δὲν θὰ παύσῃ ὑπάρχουσα ἡ νέα Σιὼν καὶ δὲν θὰ κρημνισθῇ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην ἐποχήν, εἶπεν ὁ Κύριος, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ὀργή μου θὰ στραφῇ κατὰ τῶν ἀσεβῶν, θὰ εἶμαι Θεὸς ὁλοκλήρου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ γένους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι εἰς Ἐμὲ λαὸς ἐκλεκτός>.
2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Συνήντησα καύσωνα εἰς τὴν ἔρημον καὶ σκορπισμένα πτώματα θυμάτων, τὰ ὁποῖα ἐσφάγησαν διὰ μαχαίρας. Σεῖς οἱ ἐπιδρομεῖς <φονεῖς> τῆς ἐρήμου φύγετε· μὴ ἐπιχειρήσετε νὰ καταστρέφετε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ποὺ ἐπιστρέφει εἰς τὴν πατρίδα του διὰ τῆς ἐρήμου>.
3 Ὁ Κύριος παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ξένην χώραν <κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Παρουσιάσθη εἰς αὐτὸν ἀπὸ παλαιά> καὶ τοῦ εἶπεν: <Αἴτιος τῆς σωτηρίας σου δὲν εἶναι ἡ ἰδική σου διαγωγή, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν μου ἔλεος. Μὲ ἀγάπην αἰώνιον σὲ ἀγάπησα, Ἰσραηλιτικὲ λαέ· διὰ τοῦτο σὲ ἀπέσπασα ἀπὸ τὴν σκληρὰν δουλείαν καὶ σὲ εἵλκυσα διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς χάριτός μου πρὸς Ἐμέ.
4 Θὰ σὲ ἀνοικοδομήσω πάλιν καὶ θὰ ἀνοικοδομηθῇς, παρθένε Ἰσραήλ! <πόλις Ἱερουσαλήμ>. Θὰ λάβῃς καὶ πάλιν εἰς τὰ χέρια τὸ τύμπανόν σου τῆς χαρᾶς καὶ θὰ ἐξέλθῃς μὲ πλῆθος ἄλλων, οἱ ὁποῖοι θὰ παίζουν τὰ χαρούμενα μουσικὰ ὄργανα>.
5 Φυτεύσατε καὶ πάλιν ἀμπελῶνες εἰς τὰ ὅρη τῆς Σαμαρείας· φυτεύσατε καὶ δοξάσατε τὸν Κύριον, ἀπολαμβάνοντες τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς.
6 Διότι εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς εὐφροσύνου προσκλήσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ φύλακες τῆς χώρας, ποὺ εἶναι εἰς τὰ ὅρη τῆς Σαμαρείας, θὰ ἀπαντοῦν καὶ θὰ λέγουν: <Σηκωθῆτε! Καὶ ἀφοῦ παύσετε πλέον νὰ λατρεύετε τὰ εἴδωλα τοῦ χρυσοῦ μόσχου, ἀνεβῆτε εἰς τὸν Ναόν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸν λόφον τῆς Σιών, πρὸς τὸν Κύριον, τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινὸν Θεόν μας!>
7 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν <τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ>: <Εὐφρανθῆτε! Ἀφήσατε κραυγὴν χαρᾶς, χωρὶς νὰ φοβῆσθε κανένα, διότι <ὁ Μεσσίας· ἢ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν> σεῖς θὰ γίνετε ἀρχηγοὶ καὶ ἡγέται ἐθνῶν. Διακηρύξατε παντοῦ τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ ἀναπέμψατε αἶνον καὶ δοξολογίαν εἰς τὸν Κύριον. Εἴπατε: <Ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν λαόν του, ὅλους ὅσοι ἔχουν ἀπομείνει ἀπὸ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν>.
8 Ἰδού! Ἐγὼ τοὺς φέρω πίσω εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βορρᾶ καὶ θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς μὲ μεγάλην προθυμίαν καὶ χαράν, ὅπως εἰς τὴν εὐφρόσυνον ἑορτὴν τοῦ Πάσχα. Οἱ Ἰσραηλῖται θὰ ἀποκτήσουν τέκνα πολλὰ καὶ θὰ ἐπιστρέψουν ἐδῶ.
9 Ἐξῆλθαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ὡδηγήθησαν εἰς τὴν ἐξορίαν μὲ δάκρυα καὶ κλαυθμούς· παρηγορημένους καὶ χαρούμενους θὰ τοὺς ἐπαναφέρω ἀπὸ τὴν ἐξορίαν καὶ καθ' ὁδὸν θὰ τοὺς σταθμεύω κοντὰ εἰς αὔλακας ὑδάτων, καθοδηγῶν αὐτοὺς δι' εὐθείας, ἀσφαλοῦς καὶ ὁμαλῆς ὁδοῦ, ὥστε νὰ μὴ σκοντάψουν καὶ νὰ μὴ παραπλανηθοῦν. Αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθοῦν, διότι ἔγινα πατέρας τοῦ Ἰσραήλ, ὁ δὲ Ἐφραὶμ εἶναι ὁ πρωτότοκος υἱός μου>.
10 Ἐθνικοὶ λαοί, ἀκοῦστε λόγους Κυρίου καὶ διακηρύξατέ τους εἰς τὰ νησιὰ ποὺ εἶναι μακριά. Εἴπατε: <Αὐτὸς ποὺ διεσκόρπισεν ὡς ἄχυρον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, Αὐτὸς ὁ ἴδιος θὰ τὸν συγκεντρώσῃ καὶ θὰ τὸν περιφρουρήσῃ ὅπως ὁ βοσκός, ὁ ὁποῖος βόσκει καὶ φυλάσσει τὸ κοπάδι του>.
11 Διότι ὁ Κύριος ἀπελύτρωσε τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τοὺς ἀπέσπασε καὶ τοὺς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὰ χέρια λαῶν ἰσχυροτέρων ἀπὸ αὐτούς.
12 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται θὰ φθάσουν καὶ θὰ εὐφρανθοῦν εἰς τὸ ὄρος Σιών. Θὰ ἐπιστρέψουν δὲ εἰς τὰ πλουσιοπάροχα ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου· δηλαδὴ εἰς τὴν εὔφορον χώραν τοῦ σιταριοῦ καὶ τοῦ κρασιοῦ καὶ τῶν πλουσίων καρπῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ τῶν προβάτων. Ἡ ζωή των θὰ εἶναι ὡσὰν δένδρον φορτωμένον καρπούς. Καὶ δὲν θὰ πεινάσουν πλέον.
13 Τότε οἱ παρθένες κόρες θὰ χαροῦν εἰς συγκέντρωσιν νεαρῶν παλληκαριῶν, καὶ οἱ γέροντες, οἱ προχωρημένοι εἰς τὴν ἡλικίαν, θὰ χαροῦν. <Θὰ μεταστρέψω τὸ μέχρι τῆς ὥρας ἐκείνης, λόγῳ τῆς ἐξορίας καὶ τῆς δουλείας, πένθος των εἰς χαρὰν μεγάλην· καὶ θὰ τοὺς κάμω ἀνθρώπους γεμάτους ἀγαλλίασιν, εὐφροσύνην καὶ χαράν.
14 Θὰ δοξάσω καὶ θὰ χορτάσω μὲ παντοειδῆ ἀγαθὰ τὴν ζωὴν τῶν ἱερέων, τῶν ἀπογόνων τοῦ Λευΐ· ὁ δὲ λαός μου θὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ἀγαθά μου>.
15 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Φωνὴ σπαρακτικὴ ἀκούσθηκε εἰς τὸ χωριὸ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ραμά, φωνὴ θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ. Ἡ <σύζυγος τοῦ Ἰακώβ> Ραχήλ, ποὺ ἦταν θαμμένη ἐκεῖ, θρηνολογοῦσα δὲν ἤθελε μὲ κανένα τρόπον νὰ παύσῃ τὸ κλάμα της καὶ νὰ παρηγορηθῇ διὰ τὰ τέκνα τῶν ἀπογόνων της Ἰσραηλιτῶν, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον εἰς τὴν ζωήν>.
16 Ἔτσι ὅμως εἶπεν ὁ Κύριος, παρηγορῶν τὴν Ραχήλ: <Ἂς παύσῃ πλέον ἡ φωνὴ τοῦ κλαυθμοῦ σου καὶ ἂς σταματήσουν τὰ μάτια σου νὰ κλαίουν καὶ νὰ χύνουν δάκρυα, διότι ὑπάρχει ἀμοιβὴ τῶν κόπων σου· τὰ δὲ τέκνα τῶν ἀπογόνων σου θὰ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν των, διὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν πλέον εἰς τὴν πατρίδα των.
17 Ἡ ἐγκατάστασις αὐτὴ τῶν τέκνων τῶν ἀπογόνων σου δὲν θὰ εἶναι προσωρινή, ἀλλὰ μόνιμος καὶ διαρκής.
18 Ἄκουσα πράγματι τὸν λαὸν τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ νὰ ὀδύρεται ταπεινωμένος καὶ νὰ λέγῃ: <Μὲ ἐτιμώρησες παιδαγωγικῶς, Κύριε, μὲ μεγάλες θλίψεις, καὶ ἐτιμωρήθηκα· ἐγὼ ὅμως ὡς ἀνυπότακτον καὶ σκληροτράχηλον μοσχάρι δὲν ἐδιδάχθηκα καὶ δὲν συνετίσθηκα. Ὁδήγησέ με εἰς ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν, καὶ ἐγὼ θὰ ἐπιστρέψω μετανοημένος, διότι Σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός μου·
19 διότι μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν μου εἰς τὴν Βαβυλῶνα μετενόησα· καὶ ἀφοῦ ἔλαβα γνῶσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν παρανομιῶν μου μετὰ τὴν πικρὰν πεῖραν τῶν δοκιμασιῶν ποὺ παρεχώρησες εἰς ἐμέ, ἐστέναξα διὰ τὶς προηγούμενες ἡμέρες τῆς παρακοῆς μου εἰς τὸν νόμον σου καὶ τῆς αἰσχύνης μου. Ἐφανέρωσα εἰς Σὲ ὅτι ἀπὸ τὰ παλαιότατα χρόνια τῆς ἱστορίας μου ἔλαβα ὀνειδισμοὺς καὶ ἐδέχθηκα ἐξευτελισμοὺς ἐξ αἰτίας τῆς ἀποστασίας μου.
20 <Ὁ Θεὸς δέχεται τὴν μετάνοιαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἀπαντᾷ:> Ὁ Ἐφραὶμ εἶναι υἱὸς πολὺ ἀγαπητὸς εἰς Ἐμέ, παιδὶ χαριτωμένον καὶ χαρούμενον. Ἐπειδὴ δὲ τώρα τὸ λόγια μου κατοικοῦν εἰς τὴν ψυχήν του καὶ τὸν καθοδηγοῦν, θὰ τὸν ἐνθυμηθῶ ὁπωσδήποτε. Διὰ τοῦτο ἔσπευσα μὲ πόθον καὶ λαχτάρα πρὸς αὐτόν. Θὰ τὸν ἐλεήσω ὁπωσδήποτε, λέγει ὁ Κύριος.
21 Σήκω ἐπάνω, στάσου ὀρθία, πόλις Σιών, ἔκλαυσες διὰ τὴν ἁμαρτίαν σου, ἐξιλεώθης· ἐμψυχώσου, ἡ καρδία σου ἂς ἀναθαρρήσῃ εἰς τὸ μεταξὺ τῶν ὤμων στῆθος σου <ἤ, ὀρθότερον: Ἑτοίμασε τοὺς ὤμους σου διὰ τὰ βάρη τῆς ἐπιστροφῆς. Γύρισε πλέον πίσω ἀπὸ τὸν ἴδιον δρόμον τῆς ἐξορίας, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὠδηγήθης αἰχμάλωτη, κόρη μου Ἰσραήλ· γύρισε πίσω εἰς τὶς πόλεις σου μὲ χαράν, σὺ ποὺ τώρα πενθεῖς καὶ πικραίνεσαι.
22 Ἕως πότε θὰ εἶσαι μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα σου, θὰ βραδύνῃς καὶ θὰ διστάζῃς νὰ ἐπιστρέψῃς, κόρη μου πλανωμένη καὶ καταφρονημένη; Διότι ὁ Κύριος ἐγέννησε καὶ ἔφερε διὰ σὲ σωτηρίαν, ὥστε νὰ καταφυτευθῇς καὶ νὰ ριζώσῃς ἐκ νέου λυτρωμένη εἰς τὴν χώραν σου. Οἱ ἄνθρωποι θὰ περιπατοῦν πλέον ἀπολαμβάνοντες σωτηρίαν καὶ ἐλευθερίαν>.
23 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἀκόμη μίαν φορὰν θὰ εἴπουν τὸν λόγον αὐτὸν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τὶς πόλεις του, ὅταν ἐγὼ θὰ ἐπαναφέρω τοὺς αἰχμαλώτους του πίσω εἰς τὴν πατρίδα των: <Δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος κατοικεῖ ἐπάνω εἰς τὴν Σιών, τὸ δίκαιον καὶ ἅγιον ὄρος του>.
24 Καὶ εἰς τὴν χώραν αὐτήν, εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ εἰς ὅλες τὶς πόλεις της, οἱ ἀστοί, οἱ τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ θὰ πλημμυρίζουν τὴν χώραν καὶ θὰ ζοῦν μαζί· τὰ δὲ πολυάριθμα ποίμνιά της θὰ ἀποτελοῦν καύχημά της <ἤ, κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς θὰ συναχθῇ ὡς ποίμνιον>.
25 Διότι ἐσκόρπισα μὲ γενναιοδωρίαν τὰ ἀγαθά μου εἰς ὅλους τοὺς κατοίκους της. Ἐπότισα μὲ ἀφθονίαν μέχρι μέθης κάθε διψασμένην ψυχὴν καὶ ἱκανοποίησα πλουσιοπαρόχως κάθε πεινασμένην ψυχήν>.
26 Ὁ προφήτης Ἱερεμίας, γεμᾶτος ἰκανοποίησιν ἀπὸ ὅσα εἶδεν εἰς τὶς ἀποκαλυπτικὲς δράσεις του, λέγει: Ἐξύπνησα, ἐσηκώθηκα ἀπὸ τὸν ὕπνον μου, ἐστοχάσθηκα καὶ κατενόησα ὅσα μοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος εἰς τὰ προφητικὰ ὄνειρα, καὶ ἔνιωσα ὅτι ὁ ἐκστατικὸς ὕπνος μου ὑπῆρξεν εἰς ἐμὲ γλυκὺς καὶ εὐχάριστος.
27 <Διὰ τοῦτο. Ἰδού· ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ὁποῖες θὰ αὐξήσω ἀριθμητικῶς τὸν Ἰσραηλιτικὸν καὶ τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, ἀλλὰ καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα.
28 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο: Ὅπως ἄλλοτε ἀγρυπνοῦσα ἐναντίον των, διὰ νὰ τοὺς ξερριζώνω, νὰ τοὺς ἐλαττώνω καὶ τοὺς ἀνατρέπω καὶ νὰ τοὺς καταστρέφω, κατὰ παρόμοιον τρόπον τώρα θὰ ἀγρυπνῶ ὑπὲρ αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς ἀνοικοδομῶ καὶ νὰ τοὺς καταφυτεύω εἰς τὴν χώραν των, λέγει ὁ Κύριος.
29 Κατὰ τὶς εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ εἴπουν πλέον τὴν παροιμίαν: <Οἱ πατέρες ἔφαγαν ἄγουρο, ξινὸ σταφύλι καί, ἀντὶ νὰ μουδιάσουν τὰ ἰδικά των δόντια, ἐμούδιασαν τὰ δόντια τῶν παιδιῶν των>.
30 Εἰς τὸ ἐξῆς δὲν θὰ τιμωρῆται ἄλλος διὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἄλλου ἀλλ’ ὁ καθένας θὰ τιμωρῆται μὲ θάνατον διὰ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτίαν. Ἐκείνου δὲ ποὺ ἔφαγε τὸ ἄγουρο, ξινὸ σταφύλι, μόνον ἐκείνου θὰ μουδιάζουν τὰ δόντια καὶ ὄχι ἄλλου>.
31 <Ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, καὶ θὰ συνάψω μὲ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ μὲ τὸν οἶκον Ἰούδα <μὲ τὸν νέον Ἰσραὴλ τῆς χάριτος> διαθήκην νέαν.
32 Ἡ νέα αὐτὴ διαθήκη δὲν θὰ εἶναι ὁμοία μὲ ἐκείνην ποὺ ἔκαμα μὲ τοὺς προπάτορες τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ καὶ τοῦ Ἰούδα τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν τοὺς ἔπιασα ἀπὸ τὸ χέρι, διὰ νὰ τοὺς βγάλω ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Ἡ διαθήκη ἐκείνη θὰ καταργηθῇ, διότι αὐτοὶ δὲν ἔμειναν πιστοὶ εἰς τὴν διαθήκην μου, διὰ τοῦτο καὶ Ἐγὼ τοὺς παρημέλησα, λέγει ὁ Κύριος.
33 Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ νέα διαθήκη, τὴν ὁποίαν θὰ συνάψω μὲ τὸν οἶκον τοῦ νέου πνευματικοῦ Ἰσραὴλ ὕστερα ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες, λέγει ὁ Κύριος. Δηλαδὴ θὰ δώσω ὁπωσδήποτε τοὺς νόμους μου κατανοητοὺς καὶ ἰκανοποιητικοὺς εἰς τὴν διάνοιάν των καὶ θὰ ἐγγράψω αὐτοὺς ὄχι εἰς πλάκες λίθινες, ἀλλὰ βαθιὰ εἰς τὶς καρδιές των καὶ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς Θεός, αὐτοὶ δὲ θὰ εἶναι εἰς Ἐμὲ λαὸς ἐκλεκτός.
34 Καὶ δὲν θὰ διδάσκουν τότε ὁ καθένας των τὸν συμπατριώτην του καὶ τὸν ἀδελφόν του, λέγων: <Μάθε, γνώρισε τὸν Κύριον>. Διότι ὅλοι θὰ μὲ γνωρίζουν, ἀπὸ τὸν πιὸ μικρόν των ἕως τὸν πιὸ μεγάλον ἀπὸ αὐτούς. Θὰ μὲ γνωρίζουν δὲ ὅλοι, διότι θὰ εἶμαι γεμᾶτος ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὶς ἀδικίες των καὶ δὲν θὰ ἐνθυμηθῶ πλέον τὶς ἁμαρτίες των>.
35 <Καὶ ἂν ἀκόμη συμβῇ ὥστε ὁ οὐρανὸς νὰ ὑψωθῇ εἰς τὸ ἀχανὲς διάστημα, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ἐὰν ἀκόμη συμβῇ ὥστε τὸ ἔδαφος <ἢ ἡ ἐπιφάνεια> τῆς γῆς νὰ βυθισθῇ κάτω εἰς τὴν ἀβυθομέτρητον ἄβυσσον, Ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ ἀποδοκιμάσω τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος, λέγει ὁ Κύριος, δι’ ὅλες τὶς παρανομίες καὶ τὴν ἀποστασίαν ποὺ διέπραξαν>.
36 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος καθώρισε τὸν ἥλιον διὰ νὰ φωτίζῃ μὲ τὸ φῶς του τὴν ἡμέραν, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρες διὰ νὰ φωτίζουν μὲ τὸ φῶς των τὴν νύκτα καὶ τὴν βοὴν τῆς θαλάσσης, ὅταν Αὐτὸς ὑψώνῃ καὶ συνταράσσῃ τὰ κύματά της· ἔτσι εἶπεν Αὐτός, τοῦ Ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι Κύριος παντοκράτωρ.
37 <Ἐὰν ποτὲ παύσουν νὰ λειτουργοῦν οἱ φυσικοὶ αὐτοὶ νόμοι, οἱ σχετικοὶ μὲ τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια σώματα καὶ φαινόμενα, λέγει ὁ Κύριος, τότε καὶ τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος <ὁ νέος Ἰσραὴλ τῆς χάριτος> θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ ὡς ἔθνος ἐνώπιόν μου ὅλες τὶς ἡμέρες>.
38 <Ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ πόλις τῆς Σιών, ἡ Ἱερουσαλήμ, θὰ ἀνοικοδομηθῇ πρὸς δόξαν Κυρίου ἀπὸ τὸν πύργον Ἀναμεήλ <εἰς τὰ βορειοανατολικά> μέχρι τὴν πύλην τῆς Γωνίας <εἰς τὰ βορειοδυτικά>. Δηλαδὴ ἡ Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐπεκταθῇ.
39 Καὶ τότε ἡ γραμμὴ τῶν ὁρίων της θὰ ἐκτείνεται κατ’ εὐθεῖαν μέχρι τὰ ὑψώματα <τὸν λόφον> Γαρήβ· καὶ ἡ πόλις θὰ περιτειχισθῇ μὲ τεῖχος ἀπὸ λίθους ἐκλεκτούς, δηλαδὴ μεγάλους καὶ ἰσχυρούς.
40 Ὅλη δὲ ἡ ἀγροτικὴ περιοχὴ μέχρι τὴν Κοιλάδα τῶν Κέδρων καὶ μέχρι τὴν γωνίαν τῆς Πύλης τῶν Ἵππων, πρὸς ἀνατολάς, θὰ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ποτὲ πλέον <ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ> δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ καὶ οὐδέποτε θὰ κατακρημνισθῆ ἢ θὰ καταστροφῇ, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος!>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ, εἶπε Κύριος, ἔσονται εἰς Θεὸν τῷ γένει Ἰσραήλ, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.	ατὰ τὴν εὐτυχῆ ἐκείνην ἐποχήν, εἶπεν ὁ Κύριος, ἐγὼ θὰ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ γένους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ λαός μου.	ατὰ τὴν εὐλογημένην ἐκείνην ἐποχήν, εἶπεν ὁ Κύριος, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ὀργή μου θὰ στραφῇ κατὰ τῶν ἀσεβῶν, θὰ εἶμαι Θεὸς ὁλοκλήρου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ γένους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι εἰς Ἐμὲ λαὸς ἐκλεκτός>.
2 Οὕτως εἶπε Κύριος· εὖρον θερμὸν ἐν ἐρήμῳ μετὰ ὀλωλότων ἐν μοχαίρᾳ· βαδίσατε καὶ μὴ ὀλέσητε τὸν Ἰσραήλ.	2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Συνήντησα καύσωνα εἰς τὴν ἔρημον μὲ πτώματα διασκορπισμένα φονευθέντων ὑπὸ μαχαίρας. Φύγετε σεῖς οἱ φονεῖς, μὴ τολμήσετε καὶ καταστρέψετε τὸν ἐπανερχόμενον ἰσραηλιτικὸν λαόν.	2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Συνήντησα καύσωνα εἰς τὴν ἔρημον καὶ σκορπισμένα πτώματα θυμάτων, τὰ ὁποῖα ἐσφάγησαν διὰ μαχαίρας. Σεῖς οἱ ἐπιδρομεῖς <φονεῖς> τῆς ἐρήμου φύγετε· μὴ ἐπιχειρήσετε νὰ καταστρέφετε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ποὺ ἐπιστρέφει εἰς τὴν πατρίδα του διὰ τῆς ἐρήμου>.
3 Κύριος πόρρωθεν ὤφθη αὐτῷ· ἀγάπησιν αἰώνιον ἠγάπησά σε, διὰ τοῦτο εἵλκυσέ σε εἰς οἰκτείρημα.	3 Ὁ Κύριος ἐφανερώθη εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς χώραν μακρυνήν. Μὲ αἰωνίαν ἀγάπην σὲ ἔχω ἀγαπήσει, ἰσραηλιτικὲ λαέ. Διὰ τοῦτο σὲ εἵλκυσα πρὸς ἐμὲ διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας μου.	3 Ὁ Κύριος παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ξένην χώραν <κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Παρουσιάσθη εἰς αὐτὸν ἀπὸ παλαιά> καὶ τοῦ εἶπεν: <Αἴτιος τῆς σωτηρίας σου δὲν εἶναι ἡ ἰδική σου διαγωγή, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν μου ἔλεος. Μὲ ἀγάπην αἰώνιον σὲ ἀγάπησα, Ἰσραηλιτικὲ λαέ· διὰ τοῦτο σὲ ἀπέσπασα ἀπὸ τὴν σκληρὰν δουλείαν καὶ σὲ εἵλκυσα διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς χάριτός μου πρὸς Ἐμέ.
4 Ἔτι οἰκοδομήσω σε, καὶ οἰκοδομηθήσῃ, παρθένος Ἰσραήλ· ἔτι λήψῃ τύμπανόν σου καὶ ἐξελεύσῃ μετὰ συναγωγῆς παιζόντων.	4 Διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν θὰ σὲ ἀνοικοδομήσω καὶ θὰ ἀνοικοδομηθῇς σύ, ὦ παρθένος, πόλις Ἱερουσαλήμ! Θὰ πάρῃς καὶ πάλιν τὸ τύμπανον τῆς χαρᾶς, θὰ ἐξέλθῃς μὲ πλῆθος ἀνθρώπων, ποὺ θὰ παίζουν μὲ χαρὰν τὰ μουσικά των ὄργανα.	4 Θὰ σὲ ἀνοικοδομήσω πάλιν καὶ θὰ ἀνοικοδομηθῇς, παρθένε Ἰσραήλ! <πόλις Ἱερουσαλήμ>. Θὰ λάβῃς καὶ πάλιν εἰς τὰ χέρια τὸ τύμπανόν σου τῆς χαρᾶς καὶ θὰ ἐξέλθῃς μὲ πλῆθος ἄλλων, οἱ ὁποῖοι θὰ παίζουν τὰ χαρούμενα μουσικὰ ὄργανα>.
5 Ἔτι φυτεύσατε ἀμπελῶνας ἐν ὄρεσι Σαμαρείας, φυτεύσατε καὶ αἰνέσατε.	5 Φυτεύσατε καὶ πάλιν ἀμπελῶνας εἰς τὰ ὄρη τῆς Σαμαρείας· φυτεύσατε καὶ δοξολογήσατε τὸν Κύριον,	5 Φυτεύσατε καὶ πάλιν ἀμπελῶνες εἰς τὰ ὅρη τῆς Σαμαρείας· φυτεύσατε καὶ δοξάσατε τὸν Κύριον, ἀπολαμβάνοντες τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς.
6 Ὅτι ἐστὶν ἡμέρα κλήσεως ἀπολογουμένων ἐν ὄρεσιν Ἐφραίμ· ἀνάστητε καὶ ἀνάβητε εἰς Σιὼν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν.	6 διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς προσκλήσεως ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαντοῦν μὲ προθυμίαν ἀπὸ τὰ ὄρη τῆς Ἐφραίμ. Σηκωθῆτε καὶ ἀνεβῆτε εἰς τὸ ὅρος Σιὼν πρὸς τὸν Κύριον τὸν Θεόν μας.	6 Διότι εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς εὐφροσύνου προσκλήσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ φύλακες τῆς χώρας, ποὺ εἶναι εἰς τὰ ὅρη τῆς Σαμαρείας, θὰ ἀπαντοῦν καὶ θὰ λέγουν: <Σηκωθῆτε! Καὶ ἀφοῦ παύσετε πλέον νὰ λατρεύετε τὰ εἴδωλα τοῦ χρυσοῦ μόσχου, ἀνεβῆτε εἰς τὸν Ναόν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸν λόφον τῆς Σιών, πρὸς τὸν Κύριον, τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινὸν Θεόν μας!>
7 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος τῷ Ἰακώβ· εὐφράνθητε καὶ χρεμετίσατε ἐπὶ κεφαλὴν ἐθνῶν· ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ αἰνέσατε· εἴπατε· ἔσωσε Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, τὸ κατάλοιπον τοῦ Ἰσραήλ.	7 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν· Εὐφρανθῆτε ὅλοι σας, χρεμετίσατε μὲ χαράν, διότι θὰ γίνετε ἀρχηγοὶ ἐθνῶν. Κάμετε νὰ ἀκουσθοῦν αὐτὰ εἰς πάντας, δοξολογήσετε τὸν Κύριον, εἴπατε· <ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν λαόν του, τοὺς ἀπομείναντας ἀπὸ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν>!	7 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν <τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ>: <Εὐφρανθῆτε! Ἀφήσατε κραυγὴν χαρᾶς, χωρὶς νὰ φοβῆσθε κανένα, διότι <ὁ Μεσσίας· ἢ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν> σεῖς θὰ γίνετε ἀρχηγοὶ καὶ ἡγέται ἐθνῶν. Διακηρύξατε παντοῦ τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ ἀναπέμψατε αἶνον καὶ δοξολογίαν εἰς τὸν Κύριον. Εἴπατε: <Ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν λαόν του, ὅλους ὅσοι ἔχουν ἀπομείνει ἀπὸ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν>.
8 Ἰδοὺ ἐγὼ ἄγω αὐτοὺς ἀπὸ βορρᾶ καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπ' ἐσχάτου τῆς γῆς ἐν ἑορτῇ φασέκ· καὶ τεκνοποιήσει ὄχλον πολύν, καὶ ἀποστρέψουσιν ὧδε.	8 Ἰδοὺ ἐγώ, ὁδηγῶ αὐτοὺς εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὰς περιοχὰς τοῦ βορρᾶ, θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ τὰ ἄκρα τῆς γῆς εἰς χαρμόσυνον ἑορτὴν Πάσχα. Ὁ λαὸς ὁ ἰσραηλιτικὸς θὰ ἀποκτήσῃ τέκνα πολλά. Ὅλοι θὰ ἐπανέλθουν μὲ χαρὰν ἐδῶ.	8 Ἰδού! Ἐγὼ τοὺς φέρω πίσω εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ βορρᾶ καὶ θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς μὲ μεγάλην προθυμίαν καὶ χαράν, ὅπως εἰς τὴν εὐφρόσυνον ἑορτὴν τοῦ Πάσχα. Οἱ Ἰσραηλῖται θὰ ἀποκτήσουν τέκνα πολλὰ καὶ θὰ ἐπιστρέψουν ἐδῶ.
9 Ἐν κλαυθμῷ ἐξῆλθον, καὶ ἐν παρακλήσει ἀνάξω αὐτοὺς αὐλίζων ἐπὶ διώρυγας ὑδάτων ἐν ὁδῷ ὀρθῇ, καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσιν ἐν αὐτῇ· ὅτι ἐγενόμην τῷ Ἰσραὴλ εἰς πατέρα, καὶ Ἐφραίμ πρωτότοκός μού ἐστιν.	9 Μὲ κλαυθμοὺς ἐξῆλθον διὰ τὸν τόπον τῆς ἐξορίας των, μὲ χαρὰν μεγάλην θὰ τοὺς ἐπαναφέρω καταυλίζων αὐτοὺς εἰς αὔλακας ὑδάτων καὶ ὁδηγῶν αὐτοὺς διὰ τῆς ὀρθῆς καὶ εὐθείας ὁδοῦ, ὥστε νὰ μὴ παραπλανηθοῦν. Καὶ αὐτά, διότι ἐγὼ ἔγινα πατὴρ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ὁ δὲ Ἐφραὶμ μοῦ εἶναι ἀγαπητός, ὡσὰν πρωτότοκός μου υἱός.	9 Ἐξῆλθαν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ὡδηγήθησαν εἰς τὴν ἐξορίαν μὲ δάκρυα καὶ κλαυθμούς· παρηγορημένους καὶ χαρούμενους θὰ τοὺς ἐπαναφέρω ἀπὸ τὴν ἐξορίαν καὶ καθ' ὁδὸν θὰ τοὺς σταθμεύω κοντὰ εἰς αὔλακας ὑδάτων, καθοδηγῶν αὐτοὺς δι' εὐθείας, ἀσφαλοῦς καὶ ὁμαλῆς ὁδοῦ, ὥστε νὰ μὴ σκοντάψουν καὶ νὰ μὴ παραπλανηθοῦν. Αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθοῦν, διότι ἔγινα πατέρας τοῦ Ἰσραήλ, ὁ δὲ Ἐφραὶμ εἶναι ὁ πρωτότοκος υἱός μου>.
10 Ἀκούσατε λόγους Κυρίου, ἔθνη, καὶ ἀναγγείλατε εἰς νήσους τὰς μακρόθεν· εἴπατε· ὁ λικμήσας τὸν Ἰσραὴλ καὶ συνάξει αὐτὸν καὶ φυλάξει αὐτὸν ὡς ὁ βόσκων ποίμνιον αὐτοῦ.	10 Ἀκούσατε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ὅλα τὰ ἔθνη, ἀναγγείλατε αὐτοὺς εἰς τὰς πλέον μακρυνὰς νήσους. Εἴπατε ὅτι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἐλίχνισε καὶ διεσκόρπισε τὸν ἰσραηλητικὸν λαόν, θὰ συνάξῃ καὶ πάλιν αὐτόν, θὰ τὸν φυλάξῃ καὶ θὰ τὸν περιφρουρήσῃ, ὅπως ὁ καλὸς ποιμήν, ποὺ βόσκει τὸ ποίμνιόν του.	10 Ἐθνικοὶ λαοί, ἀκοῦστε λόγους Κυρίου καὶ διακηρύξατέ τους εἰς τὰ νησιὰ ποὺ εἶναι μακριά. Εἴπατε: <Αὐτὸς ποὺ διεσκόρπισεν ὡς ἄχυρον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, Αὐτὸς ὁ ἴδιος θὰ τὸν συγκεντρώσῃ καὶ θὰ τὸν περιφρουρήσῃ ὅπως ὁ βοσκός, ὁ ὁποῖος βόσκει καὶ φυλάσσει τὸ κοπάδι του>.
11 Ὅτι ἐλυτρώσατο Κύριος τὸν Ἰακώβ, ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτοῦ.	11 Διότι ὁ Κύριος ἐλύτρωσε πράγματι τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ. Τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὰ χέρια ἰσχυροτέρων ἐχθρῶν των.	11 Διότι ὁ Κύριος ἀπελύτρωσε τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, τοὺς ἀπέσπασε καὶ τοὺς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὰ χέρια λαῶν ἰσχυροτέρων ἀπὸ αὐτούς.
12 Καὶ ἥξουσι καὶ εὐφρανθήσονται ἐν τῷ ὄρει Σιών· καὶ ἥξουσιν ἐπ' ἀγαθὰ Κυρίου, ἐπὶ γῆν σίτου καὶ οἴνου καὶ καρπὸν καὶ κτηνῶν καὶ προβάτων, καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτῶν ὥσπερ ξύλον ἔγκαρπον. Καὶ οὐ πεινάσουσιν ἔτι.	12 Οὗτοι θὰ ἐπανέλθουν καὶ θὰ εὐφρανθοῦν εἰς τὸ ὅρος Σιών. Θὰ ἐπανέλθουν εἰς τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου· εἰς τὴν χώραν τοῦ ἀφθόνου σίτου καὶ τοῦ οἴνου καὶ τῶν καρπῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ τῶν προβάτων. Ἡ ζωὴ αὐτῶν θὰ εἶναι ὡσὰν τὸ δένδρον τὸ πλουσιόκαρπον. Ποτὲ πλέον δὲν θὰ πεινάσουν.	12 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται θὰ φθάσουν καὶ θὰ εὐφρανθοῦν εἰς τὸ ὄρος Σιών. Θὰ ἐπιστρέψουν δὲ εἰς τὰ πλουσιοπάροχα ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου· δηλαδὴ εἰς τὴν εὔφορον χώραν τοῦ σιταριοῦ καὶ τοῦ κρασιοῦ καὶ τῶν πλουσίων καρπῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ τῶν προβάτων. Ἡ ζωή των θὰ εἶναι ὡσὰν δένδρον φορτωμένον καρπούς. Καὶ δὲν θὰ πεινάσουν πλέον.
Τότε χαρήσονται παρθένοι ἐν συναγωγῇ νεανίσκων, καὶ πρεσβύται χαρήσονται, καὶ στρέφω τὸ πένθος αὐτῶν εἰς χαρμονὴν καὶ ποιήσω αὐτοὺς εὐφραινομένους.	13 Τότε θὰ χαροῦν αἱ παρθένοι αὐτῶν εἰς συγκέντρωσιν νέων ἀνδρῶν καὶ οἱ πρεσβύτεροι θὰ χαροῦν. Δι' ὅλους μεταβάλλω τὸ ἕως τότε πένθος των ἀπὸ τὰ δεινὰ τῆς ἐξορίας καὶ δουλείας εἰς χαράν. Θὰ κάμω αὐτοὺς χαίροντας καὶ ἀγαλλομένους.	13 Τότε οἱ παρθένες κόρες θὰ χαροῦν εἰς συγκέντρωσιν νεαρῶν παλληκαριῶν, καὶ οἱ γέροντες, οἱ προχωρημένοι εἰς τὴν ἡλικίαν, θὰ χαροῦν. <Θὰ μεταστρέψω τὸ μέχρι τῆς ὥρας ἐκείνης, λόγῳ τῆς ἐξορίας καὶ τῆς δουλείας, πένθος των εἰς χαρὰν μεγάλην· καὶ θὰ τοὺς κάμω ἀνθρώπους γεμάτους ἀγαλλίασιν, εὐφροσύνην καὶ χαράν.
14 Μεγαλυνῶ καὶ μεθύσω τὴν ψυχὴν τῶν ἱερέων υἱῶν Λευί, καὶ ὁ λαός μου τῶν ἀγαθῶν μου ἐμπλησθήσεται.	14 Θὰ δοξάσω καὶ θὰ ἐξυψώσω καὶ θὰ μεθύσω μὲ χαρὰν τὴν ζωὴν τῶν ἱερέων, τῶν ἀπογόνων τοῦ Λευΐ. Ὁ δὲ λαός μου θὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ἀγαθά μου.	14 Θὰ δοξάσω καὶ θὰ χορτάσω μὲ παντοειδῆ ἀγαθὰ τὴν ζωὴν τῶν ἱερέων, τῶν ἀπογόνων τοῦ Λευΐ· ὁ δὲ λαός μου θὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ἀγαθά μου>.
15 Οὕτως εἶπε Κύριος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ· Ραχὴλ ἀποκλαιομένη οὐκ ἤθελε παύσασθαι ἐπὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῆς, ὅτι οὐκ εἰσίν.	15 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Εἰς τὴν περιοχὴν Ραμᾶ ἠκούσθη φωνὴ θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ. Ἡ Ραχὴλ ἔκλαιε καὶ δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ καὶ νὰ παύσῃ τὸν θρόνον της διὰ τὰ τέκνα της, διότι αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν πλέον.	15 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Φωνὴ σπαρακτικὴ ἀκούσθηκε εἰς τὸ χωριὸ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ραμά, φωνὴ θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ. Ἡ <σύζυγος τοῦ Ἰακώβ> Ραχήλ, ποὺ ἦταν θαμμένη ἐκεῖ, θρηνολογοῦσα δὲν ἤθελε μὲ κανένα τρόπον νὰ παύσῃ τὸ κλάμα της καὶ νὰ παρηγορηθῇ διὰ τὰ τέκνα τῶν ἀπογόνων της Ἰσραηλιτῶν, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον εἰς τὴν ζωήν>.
16 Οὕτως εἶπε Κύριος· διαλειπέτω ἡ φωνή σου ἀπὸ κλαυθμοῦ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀπὸ δακρύων σου, ὅτι ἐστὶ μισθὸς τοῖς σοῖς ἔργοις, καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐκ γῆς ἐχθρῶν,	16 Ὁ Κύριος ὅμως ἔτσι εἶπε πρὸς αὐτήν· θὰ σταματήσῃ πλέον ἡ φωνὴ τοῦ κλαυθμοῦ σου καὶ τὰ δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια σου, διότι ὑπάρχει ἀμοιβὴ τῶν κόπων σου, τὰ δὲ τέκνα σου θὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν των, διὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν εἰς τὴν πατρίδα των.	16 Ἔτσι ὅμως εἶπεν ὁ Κύριος, παρηγορῶν τὴν Ραχήλ: <Ἂς παύσῃ πλέον ἡ φωνὴ τοῦ κλαυθμοῦ σου καὶ ἂς σταματήσουν τὰ μάτια σου νὰ κλαίουν καὶ νὰ χύνουν δάκρυα, διότι ὑπάρχει ἀμοιβὴ τῶν κόπων σου· τὰ δὲ τέκνα τῶν ἀπογόνων σου θὰ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν των, διὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν πλέον εἰς τὴν πατρίδα των.
17 μόνιμον τοῖς σοῖς τέκνοις.	17 Αὐτὴ δὲ ἡ ἐγκατάστασις τῶν τέκνων σου θὰ εἶναι μόνιμος.	17 Ἡ ἐγκατάστασις αὐτὴ τῶν τέκνων τῶν ἀπογόνων σου δὲν θὰ εἶναι προσωρινή, ἀλλὰ μόνιμος καὶ διαρκής.
18 Ἀκοὴν ἤκουσα Ἐφραὶμ ὀδυρομένου· ἐπαίδευσάς με καὶ ἐπαιδεύθην ἐγώ· ὥσπερ μόσχος οὐκ ἐδιδάχθην· ἐπίστρεψόν με, καὶ ἐπιστρέψω, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεός μου.	18 Ἤκουσα πολὺ καλὰ τὸν λαὸν τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ νὰ ὀδύρεται καὶ νὰ λέγῃ· <μὲ ἐτιμώρησες μὲ τὴν παιδαγωγικήν σου ράβδον καὶ ἐτιμωρήθην· ἀλλὰ ἐγὼ ἀσύνετος, ὅπως τὸ μοσχάρι, δὲν ἐπαιδαγωγήθην καὶ δὲν ἐδιδάχθην ἀπὸ τὴν τιμωρίαν. Ὁδήγησόν με, Κύριε, εἰς ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν καὶ ἐγὼ θὰ ἐπιστρέψω ἐν μετανοίᾳ πρὸς σέ, διότι σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μου.	18 Ἄκουσα πράγματι τὸν λαὸν τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ νὰ ὀδύρεται ταπεινωμένος καὶ νὰ λέγῃ: <Μὲ ἐτιμώρησες παιδαγωγικῶς, Κύριε, μὲ μεγάλες θλίψεις, καὶ ἐτιμωρήθηκα· ἐγὼ ὅμως ὡς ἀνυπότακτον καὶ σκληροτράχηλον μοσχάρι δὲν ἐδιδάχθηκα καὶ δὲν συνετίσθηκα. Ὁδήγησέ με εἰς ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν, καὶ ἐγὼ θὰ ἐπιστρέψω μετανοημένος, διότι Σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός μου·
19 Ὅτι ὕστερον αἰχμαλωσίας μου μετενόησα καὶ ὕστερον τοῦ γνῶναί με ἐστέναξα ἐφ' ἡμέρας αἰσχύνης καὶ ὑπέδειξά σοι, ὅτι ἔλαβον ὀνειδισμὸν ἐκ νεότητός μου.	19 Ἔπειτα ἀπὸ τὴν πικρίαν τῆς αἰχμαλωσίας καὶ ἐξορίας μου ἐγὼ μετενόησα καί, ἀφοῦ ἐλαβα γνῶσιν καὶ πεῖραν τῶν σφαλμάτων μου καὶ τῆς παιδαγωγίας σου, ἐστέναξα διὰ τὰς ἡμέρας τῆς παρακοῆς μου καὶ τῆς αἰσχύνης μου. Ἀνεκοίνωσα καὶ ἀπεκάλυψα εἰς σέ, ὅτι ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς νεότητάς μου ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου ἔλαβα ὀνειδισμὸν, ἐβυθίσθην εἰς ἐξευτελισμόν.	19 διότι μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν μου εἰς τὴν Βαβυλῶνα μετενόησα· καὶ ἀφοῦ ἔλαβα γνῶσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν παρανομιῶν μου μετὰ τὴν πικρὰν πεῖραν τῶν δοκιμασιῶν ποὺ παρεχώρησες εἰς ἐμέ, ἐστέναξα διὰ τὶς προηγούμενες ἡμέρες τῆς παρακοῆς μου εἰς τὸν νόμον σου καὶ τῆς αἰσχύνης μου. Ἐφανέρωσα εἰς Σὲ ὅτι ἀπὸ τὰ παλαιότατα χρόνια τῆς ἱστορίας μου ἔλαβα ὀνειδισμοὺς καὶ ἐδέχθηκα ἐξευτελισμοὺς ἐξ αἰτίας τῆς ἀποστασίας μου.
20 Υἱὸς ἀγαπητὸς Ἐφραὶμ ἐμοί, παιδίον ἐντρυφῶν, ὅτι ἀνθ' ὧν οἱ λόγοι μου ἐν αὐτῷ, μνεία μνησθήσομαι αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσα ἐπ' αὐτῷ, ἐλεῶν ἐλεήσω αὐτόν, φησὶ Κύριος.	20 Ὁ Θεός, δεχόμενος τὴν μετάνοιαν τοῦ λαοῦ του, ἀπαντᾷ: Ὁ Ἐφραὶμ εἶναι ἀγαπητὸς εἰς ἐμέ, χαριτωμένον καὶ προσφιλὲς τέκνον μου. Ἐπειδὴ τώρα πλέον οἱ λόγοι μου παραμένουν εἰς αὐτὸν πρὸς καθοδήγησίν του ἐγὼ θὰ τὸν ἐνθυμηθῶ. Διὰ τοῦτο ἔσπευσα μὲ ἀγάπην πρὸς αὐτόν. Πλουσίως θὰ ἐλεήσω καὶ θὰ βοηθήσω αὐτόν, λέγει ὁ Κύριος.	20 <Ὁ Θεὸς δέχεται τὴν μετάνοιαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἀπαντᾷ:> Ὁ Ἐφραὶμ εἶναι υἱὸς πολὺ ἀγαπητὸς εἰς Ἐμέ, παιδὶ χαριτωμένον καὶ χαρούμενον. Ἐπειδὴ δὲ τώρα τὸ λόγια μου κατοικοῦν εἰς τὴν ψυχήν του καὶ τὸν καθοδηγοῦν, θὰ τὸν ἐνθυμηθῶ ὁπωσδήποτε. Διὰ τοῦτο ἔσπευσα μὲ πόθον καὶ λαχτάρα πρὸς αὐτόν. Θὰ τὸν ἐλεήσω ὁπωσδήποτε, λέγει ὁ Κύριος.
21 Στῆσον σεαυτὴν Σιών, ποίησον τιμωρίαν, δὸς καρδίαν σου εἰς τοὺς ὤμους· ὁδὸν ᾖ ἐπορεύθης ἀποστράφηθι, παρθένος Ἰσραήλ, ἀποστράφηθι εἰς τὰς πόλεις σου πενθοῦσα.	21 Πόλις Σιών, σήκω ἀπὸ τὴν δουλείαν, στάσου ὀρθία, ἔλαβες καὶ ἐξεπλήρωσες τὴν τιμωρίαν σου. Βάλε καρδιά, θάρρος εἰς τὸ στῆθος σου, ἐγκατάλειψε πλέον τὴν ὁδὸν τῆς ἐξορίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβάδισες καὶ ἐπάνελθε, σὺ πενθοῦσα καὶ πολυπικραμμένη κόρη μου Ἱερουσαλήμ, ξαναγύρισε εἰς τὰς πόλεις σου.	21 Σήκω ἐπάνω, στάσου ὀρθία, πόλις Σιών, ἔκλαυσες διὰ τὴν ἁμαρτίαν σου, ἐξιλεώθης· ἐμψυχώσου, ἡ καρδία σου ἂς ἀναθαρρήσῃ εἰς τὸ μεταξὺ τῶν ὤμων στῆθος σου <ἤ, ὀρθότερον: Ἑτοίμασε τοὺς ὤμους σου διὰ τὰ βάρη τῆς ἐπιστροφῆς. Γύρισε πλέον πίσω ἀπὸ τὸν ἴδιον δρόμον τῆς ἐξορίας, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὠδηγήθης αἰχμάλωτη, κόρη μου Ἰσραήλ· γύρισε πίσω εἰς τὶς πόλεις σου μὲ χαράν, σὺ ποὺ τώρα πενθεῖς καὶ πικραίνεσαι.
22 Ἕως πότε ἀποστρέψεις, θυγάτηρ ἠτιμωμένη; Ὅτι ἔκτισε Κύριος σωτηρίαν εἰς καταφύτευσιν καινήν, ἐν σωτηρίᾳ περιελεύσονται ἄνθρωποι.	22 Ἕως πότε θὰ βραδύνῃς νὰ ἐπανέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα σου, καταφρονημένη καὶ κατεντροπιασμένη θυγάτηρ; Ὁ Κύριος ἐπραγματοποίησε σωτηρίαν διὰ σέ, ὥστε νὰ καταφυτευθῇς καὶ νὰ ἐγκατασταθῇς, νέα καὶ καθαρά, εἰς τὴν ὥραν σου. Οἱ ἄνθρωποι ὅλοι θὰ περιπατοῦν σωσμένοι καὶ ἐλεύθεροι.	22 Ἕως πότε θὰ εἶσαι μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα σου, θὰ βραδύνῃς καὶ θὰ διστάζῃς νὰ ἐπιστρέψῃς, κόρη μου πλανωμένη καὶ καταφρονημένη; Διότι ὁ Κύριος ἐγέννησε καὶ ἔφερε διὰ σὲ σωτηρίαν, ὥστε νὰ καταφυτευθῇς καὶ νὰ ριζώσῃς ἐκ νέου λυτρωμένη εἰς τὴν χώραν σου. Οἱ ἄνθρωποι θὰ περιπατοῦν πλέον ἀπολαμβάνοντες σωτηρίαν καὶ ἐλευθερίαν>.
23 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· ἔτι ἐροῦσι τὸν λόγον τοῦτον ἐν γῇ Ἰούδα καὶ ἐν πόλεσιν αὐτοῦ, ὅταν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτοῦ· εὐλογημένος Κύριος ἐπὶ δίκαιον ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ	23 Διότι ἐτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Ἄλλην μίαν φορὰν εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τὰς πόλεις αὐτοῦ, ὅταν ἐγὼ θὰ ἐπαναφέρω ἐλευθέρους καὶ λυτρωμένους τοὺς αἰχμαλώτους του, ἐκεῖ θὰ ποῦν αὐτὸν τὸν λόγον: Ἂς δοξολογῆται καὶ ἂς ὑμνολογῆται ὁ Κύριος ἐπάνω εἰς τὸ δίκαιον καὶ ἅγιον ὄρος του, εἰς τὴν Σιών.	23 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἀκόμη μίαν φορὰν θὰ εἴπουν τὸν λόγον αὐτὸν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τὶς πόλεις του, ὅταν ἐγὼ θὰ ἐπαναφέρω τοὺς αἰχμαλώτους του πίσω εἰς τὴν πατρίδα των: <Δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος κατοικεῖ ἐπάνω εἰς τὴν Σιών, τὸ δίκαιον καὶ ἅγιον ὄρος του>.
24 καὶ ἐνοικοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ ἅμα γεωργῷ, καὶ ἀρθήσεται ἐν ποιμνίῳ.	24 Θὰ γεμίσουν ἀπὸ κατοίκους παντὸς ἐπαγγέλματος αἱ πόλεις τοῦ Ἰούδα. Εἰς ὅλην δὲ τὴν ὕπαιθρον περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας μαζῆ καὶ ἐκ παραλλήλου μὲ τοὺς πολυαρίθμους γεωργοὺς θὰ ὑπάρχουν καὶ ἀναρίθμητα ποίμνια.	24 Καὶ εἰς τὴν χώραν αὐτήν, εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ εἰς ὅλες τὶς πόλεις της, οἱ ἀστοί, οἱ τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ θὰ πλημμυρίζουν τὴν χώραν καὶ θὰ ζοῦν μαζί· τὰ δὲ πολυάριθμα ποίμνιά της θὰ ἀποτελοῦν καύχημά της <ἤ, κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς θὰ συναχθῇ ὡς ποίμνιον>.
25 Ὅτι ἐμέθυσα πᾶσαν ψυχὴν διψῶσαν καὶ πᾶσαν ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησα.	25 Διότι ἐγὼ ἔδωσα πλούσια τὰ δῶρά μου εἰς ὅλους. Ἐμέθυσα μὲ χαρὰν κάθε ψυχήν, ἡ ὁποία ἕως τώρα ἦτο διψασμένη. Καὶ κάθε πεινῶσαν ψυχὴν θὰ τὴν χορτάσω μὲ τὸ παραπάνω.	25 Διότι ἐσκόρπισα μὲ γενναιοδωρίαν τὰ ἀγαθά μου εἰς ὅλους τοὺς κατοίκους της. Ἐπότισα μὲ ἀφθονίαν μέχρι μέθης κάθε διψασμένην ψυχὴν καὶ ἱκανοποίησα πλουσιοπαρόχως κάθε πεινασμένην ψυχήν>.
26 Διὰ τοῦτο ἐξηγέρθην καὶ εἶδον, καὶ ὁ ὕπνος μου ἡδύς μοι ἐγενήθη.	26 Ὁ δὲ προφήτης Ἱερεμίας λέγει: Ἐσηκώθηκα ἀπὸ τὸν ὕπνον μου, εἶδα καὶ κατενόησα τὰ ἀποκαλυπτικὰ αὐτὰ ἐνύπνια, ποὺ μοῦ ἐχάρισεν ὁ Κύριος, καὶ ἠσθάνθην ὅτι ὁ ὕπνος μου ἦτο κατ' ἐξοχὴν γλυκὺς καὶ εὐχάριστος.	26 Ὁ προφήτης Ἱερεμίας, γεμᾶτος ἰκανοποίησιν ἀπὸ ὅσα εἶδεν εἰς τὶς ἀποκαλυπτικὲς δράσεις του, λέγει: Ἐξύπνησα, ἐσηκώθηκα ἀπὸ τὸν ὕπνον μου, ἐστοχάσθηκα καὶ κατενόησα ὅσα μοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος εἰς τὰ προφητικὰ ὄνειρα, καὶ ἔνιωσα ὅτι ὁ ἐκστατικὸς ὕπνος μου ὑπῆρξεν εἰς ἐμὲ γλυκὺς καὶ εὐχάριστος.
27 Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχοναι, φησὶ Κύριος, καὶ σπερῶ τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἰούδαν σπέρμα ἀνθρώπου καὶ σπέρμα κτήνους.	27 Διὰ τοῦτο, λέγει ὁ Κύριος, ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ἐγὼ θὰ πληθύνω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς κτήνη.	27 <Διὰ τοῦτο. Ἰδού· ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ὁποῖες θὰ αὐξήσω ἀριθμητικῶς τὸν Ἰσραηλιτικὸν καὶ τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, ἀλλὰ καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα.
28 Καὶ ἔσται ὥσπερ ἐγρηγόρουν ἐπ' αὐτοὺς καθαιρεῖν καὶ κακοῦν, οὕτως γρηγορήσω ἐπ' αὐτοὺς τοῦ οἰκοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν, φησὶ Κύριος.	28 Ὅπως δὲ ἄλλοτε ἐγρηγοροῦσα ἐναντίον αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς κρημνίσω ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν δόξαν των καὶ νὰ τοὺς ἀποστείλω συμφοράς, ἔτσι θὰ ἀγρυπνῶ τώρα δι' αὐτούς, διὰ νὰ τοὺς ἀνοικοδομήσω καὶ τοὺς καταφυτεύσω καὶ τοὺς ἐγκαταστήσω μονίμως εἰς τὴν χώραν των, λέγει ὁ Κύριος.	28 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο: Ὅπως ἄλλοτε ἀγρυπνοῦσα ἐναντίον των, διὰ νὰ τοὺς ξερριζώνω, νὰ τοὺς ἐλαττώνω καὶ τοὺς ἀνατρέπω καὶ νὰ τοὺς καταστρέφω, κατὰ παρόμοιον τρόπον τώρα θὰ ἀγρυπνῶ ὑπὲρ αὐτῶν, διὰ νὰ τοὺς ἀνοικοδομῶ καὶ νὰ τοὺς καταφυτεύω εἰς τὴν χώραν των, λέγει ὁ Κύριος.
29 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναι οὐ μὴ εἴπωσιν· οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα, καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ᾑμωδίασαν.	29 Κατὰ τὰς εὐτυχεῖς ἐκείνας ἡμέρας τῆς ἐπανόδου τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνέσεως, δὲν θὰ εἴπουν πλέον οἱ ἄνθρωποι τὴν παροιμίαν· <οἱ πατέρες ἔφαγαν τὸ ἄγουρο σταφύλι καὶ ἐμούδιασαν τὰ δόντια τῶν τέκνων>.	29 Κατὰ τὶς εὐλογημένες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ εἴπουν πλέον τὴν παροιμίαν: <Οἱ πατέρες ἔφαγαν ἄγουρο, ξινὸ σταφύλι καί, ἀντὶ νὰ μουδιάσουν τὰ ἰδικά των δόντια, ἐμούδιασαν τὰ δόντια τῶν παιδιῶν των>.
30 Ἀλλ' ἢ ἕκαστος ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖται, καὶ τοῦ φαγόντος ὄμφακα αἰμωδιάσουσιν οἱ ὀδόντες αὐτοῦ.	30 Ἀλλὰ ὁ καθένας θὰ τιμωρηθῇ διὰ θανάτου διὰ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτίαν. Θὰ μουδιάσουν τὰ δόντια ἐκείνου, ὁ ὁποῖος θὰ φάγῃ τὰ ἄγουρα σταφύλια.	30 Εἰς τὸ ἐξῆς δὲν θὰ τιμωρῆται ἄλλος διὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἄλλου ἀλλ’ ὁ καθένας θὰ τιμωρῆται μὲ θάνατον διὰ τὴν ἰδικήν του ἁμαρτίαν. Ἐκείνου δὲ ποὺ ἔφαγε τὸ ἄγουρο, ξινὸ σταφύλι, μόνον ἐκείνου θὰ μουδιάζουν τὰ δόντια καὶ ὄχι ἄλλου>.
31 Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα διαθήκην καινήν.	31 Ἰδού, ἔρχονται εὐτυχεῖς ἡμέραι, λέγει ὁ Κύριος, καὶ θὰ συνάψω μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς Ἰουδαίους νέαν Διαθήκην.	31 <Ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, καὶ θὰ συνάψω μὲ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ μὲ τὸν οἶκον Ἰούδα <μὲ τὸν νέον Ἰσραὴλ τῆς χάριτος> διαθήκην νέαν.
32 Οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἢν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἠμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς Αἰγύπτου ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶ Κύριος.	32 Αὐτὴ δὲν θὰ εἶναι ὁμοία μὲ τὴν Διαθήκην, τὴν ὁποίαν συνῆψα μὲ τοὺς προγόνους των κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ποὺ ἐν τῇ στοργῇ μου καὶ τῇ παντοδυναμίᾳ μου τοὺς ἐπῆρα ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τοὺς ἔβγαλα ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διότι ἐκεῖνοι δὲν ἔμειναν πιστοὶ καὶ δὲν ἐτήρησαν τὴν Διαθήκην μου, καὶ ἐγὼ τοὺς παρημέλησα ἐξ αἰτίας τῶν παρανομιῶν των, λέγει ὁ Κύριος.	32 Ἡ νέα αὐτὴ διαθήκη δὲν θὰ εἶναι ὁμοία μὲ ἐκείνην ποὺ ἔκαμα μὲ τοὺς προπάτορες τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ καὶ τοῦ Ἰούδα τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν τοὺς ἔπιασα ἀπὸ τὸ χέρι, διὰ νὰ τοὺς βγάλω ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Ἡ διαθήκη ἐκείνη θὰ καταργηθῇ, διότι αὐτοὶ δὲν ἔμειναν πιστοὶ εἰς τὴν διαθήκην μου, διὰ τοῦτο καὶ Ἐγὼ τοὺς παρημέλησα, λέγει ὁ Κύριος.
33 Ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη μου, ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, φησὶ Κύριος· διδοὺς δώσω νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν γράψω αὐτούς· καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.	33 Αὐτὴ εἶναι ἡ Διαθήκη μου, τὴν ὁποίαν ἐγὼ θὰ συνάψω μὲ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἔπειτα ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει ὁ Κύριος. Θὰ δώσω ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως Νόμους κατανοητοὺς καὶ δεκτοὺς εἰς τὴν διάνοιάν των· θὰ γράψω αὐτοὺς εἰς τὴν καρδίαν των. Θὰ εἶμαι δι' αὐτοὺς ὁ Θεός των καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι δι' ἐμὲ ὁ λαός μου.	33 Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ νέα διαθήκη, τὴν ὁποίαν θὰ συνάψω μὲ τὸν οἶκον τοῦ νέου πνευματικοῦ Ἰσραὴλ ὕστερα ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες, λέγει ὁ Κύριος. Δηλαδὴ θὰ δώσω ὁπωσδήποτε τοὺς νόμους μου κατανοητοὺς καὶ ἰκανοποιητικοὺς εἰς τὴν διάνοιάν των καὶ θὰ ἐγγράψω αὐτοὺς ὄχι εἰς πλάκες λίθινες, ἀλλὰ βαθιὰ εἰς τὶς καρδιές των καὶ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς Θεός, αὐτοὶ δὲ θὰ εἶναι εἰς Ἐμὲ λαὸς ἐκλεκτός.
34 Καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων· γνῶθι τὸν Κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσί με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι.	34 Δὲν θὰ διδάξουν πλέον ὁ καθένας τὸν συμποπολίτην του καὶ ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφόν του λέγων· <μάθε ἀπὸ ἐμὲ καὶ γνώρισε τὸν Κύριον>, διότι πάντες θὰ μὲ γνωρίσουν ἀπὸ τὸν μικρὸν ἕως τὸν μεγάλον, ἐπειδὴ ἐγὼ θὰ εἶμαι γεμᾶτος ἔλεος καὶ συγγνώμην διὰ τὰς ἁμαρτίας των. Καὶ δὲν θὰ ἐνθυμηθῶ πλέον τὰς ἁμαρτίας των.	34 Καὶ δὲν θὰ διδάσκουν τότε ὁ καθένας των τὸν συμπατριώτην του καὶ τὸν ἀδελφόν του, λέγων: <Μάθε, γνώρισε τὸν Κύριον>. Διότι ὅλοι θὰ μὲ γνωρίζουν, ἀπὸ τὸν πιὸ μικρόν των ἕως τὸν πιὸ μεγάλον ἀπὸ αὐτούς. Θὰ μὲ γνωρίζουν δὲ ὅλοι, διότι θὰ εἶμαι γεμᾶτος ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὶς ἀδικίες των καὶ δὲν θὰ ἐνθυμηθῶ πλέον τὶς ἁμαρτίες των>.
-35 Ἐὰν ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον, φησὶ Κύριος, καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ τὸ ἔδαφος τῆς γῆς κάτω, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμῷ τὸ γένος Ἰσραήλ, φησὶ Κύριος, περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν.	35 Καὶ ἐάν, ἔστω, ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ χάος τοῦ διαστήματος, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ἐὰν ἡ ἐπιφάνεια τῆς γῆς βυθισθῇ κάτω, ἐγὼ δὲν θὰ ἀποδοκιμάσω πλέον τὸ ἰσραηλιτικὸν γένος, λέγει ὁ Κύριος, δι' ὅλας ἐκείνας τὰς παρανομίας, τὰς ὁποίας διέπραξαν.	35 <Καὶ ἂν ἀκόμη συμβῇ ὥστε ὁ οὐρανὸς νὰ ὑψωθῇ εἰς τὸ ἀχανὲς διάστημα, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ἐὰν ἀκόμη συμβῇ ὥστε τὸ ἔδαφος <ἢ ἡ ἐπιφάνεια> τῆς γῆς νὰ βυθισθῇ κάτω εἰς τὴν ἀβυθομέτρητον ἄβυσσον, Ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ ἀποδοκιμάσω τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος, λέγει ὁ Κύριος, δι’ ὅλες τὶς παρανομίες καὶ τὴν ἀποστασίαν ποὺ διέπραξαν>.
36 Οὕτως εἶπε Κύριος ὁ δοὺς τὸν ἥλιον εἰς φῶς τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς φῶς τῆς νυκτός, καὶ κραυγὴν ἐν θαλάσσῃ καὶ ἐβόμβησε τὰ κύματα αὐτῆς, Κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ·	36 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος δίδει τὸν ἥλιον, ὥστε νὰ φωτίζεται ἡ ἡμέρα, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας εἰς φῶς τῆς νυκτός, τὴν βοὴν της θαλάσσης, ὅταν συνταράσῃ τὰ κύματά της ὁ Κύριος, τοῦ ὁποίου τὸ Ὄνομα εἶναι ὁ Παντοκράτωρ.	36 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος καθώρισε τὸν ἥλιον διὰ νὰ φωτίζῃ μὲ τὸ φῶς του τὴν ἡμέραν, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρες διὰ νὰ φωτίζουν μὲ τὸ φῶς των τὴν νύκτα καὶ τὴν βοὴν τῆς θαλάσσης, ὅταν Αὐτὸς ὑψώνῃ καὶ συνταράσσῃ τὰ κύματά της· ἔτσι εἶπεν Αὐτός, τοῦ Ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι Κύριος παντοκράτωρ.
37 Ἐὰν παύσωνται οἱ νόμοι οὗτοι ἀπὸ προσώπου μου, φησὶ Κύριος, καὶ τὸ γένος Ἰσραὴλ παύσεται γενέσθαι ἔθνος κατὰ πρόσωπόν μου πάσας τὰς ἡμέρας.	37 Καὶ ἐὰν ἀτονήσουν καὶ παύσουν οἱ νόμοι, ποὺ διέπουν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, λέγει ὁ Κύριος, τότε καὶ τὸ ἰσραηλιτικὸν γένος θὰ παύσῃ πλέον νὰ εἶναι ἔθνος ἐνώπιόν μου ὅλας τὰς ἡμέρας.	37 <Ἐὰν ποτὲ παύσουν νὰ λειτουργοῦν οἱ φυσικοὶ αὐτοὶ νόμοι, οἱ σχετικοὶ μὲ τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια σώματα καὶ φαινόμενα, λέγει ὁ Κύριος, τότε καὶ τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος <ὁ νέος Ἰσραὴλ τῆς χάριτος> θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ ὡς ἔθνος ἐνώπιόν μου ὅλες τὶς ἡμέρες>.
38 Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις τῷ Κυρίῳ ἀπὸ πύργου Ἀναμεὴλ ἕως πύλης τῆς γωνίας·	38 Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὰς ὁποίας ἡ πόλις Σιὼν θὰ ἀνοικοδομηθῇ εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν πύργον τοῦ Ἀναμεὴλ μέχρι καὶ τῆς πύλης τῆς γωνίας.	38 <Ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέρες, λέγει ὁ Κύριος, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ πόλις τῆς Σιών, ἡ Ἱερουσαλήμ, θὰ ἀνοικοδομηθῇ πρὸς δόξαν Κυρίου ἀπὸ τὸν πύργον Ἀναμεήλ <εἰς τὰ βορειοανατολικά> μέχρι τὴν πύλην τῆς Γωνίας <εἰς τὰ βορειοδυτικά>. Δηλαδὴ ἡ Ἱερουσαλὴμ θὰ ἐπεκταθῇ.
39 καὶ ἐξελεύσεται ἡ διαμέτρησις αὐτῆς ἀπέναντι αὐτῶν ἕως βουνῶν Γαρὴβ καὶ περικυκλωθήσεται κύκλῳ ἐξ ἐκλεκτῶν λίθων.	39 Καὶ θὰ ἐπεκταθοῦν τὰ ὅρια αὐτῆς ἕως τὰ ὑψώματα Γαρήβ, ἡ δὲ πόλις θὰ κλεισθῇ ὅλόγυρα μὲ τεῖχος ἀπὸ πολυτίμους λίθους.	39 Καὶ τότε ἡ γραμμὴ τῶν ὁρίων της θὰ ἐκτείνεται κατ’ εὐθεῖαν μέχρι τὰ ὑψώματα <τὸν λόφον> Γαρήβ· καὶ ἡ πόλις θὰ περιτειχισθῇ μὲ τεῖχος ἀπὸ λίθους ἐκλεκτούς, δηλαδὴ μεγάλους καὶ ἰσχυρούς.
40 Καὶ πάντες Ἀσαρημὼθ ἕως Ναχὰλ Κέδρων, ἕως γωνίας πύλης ἵππων ἀνατολῆς ἁγίασμα τῷ Κυρίῳ. Καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ἐκλίπῃ καὶ οὐ μὴ καθαιρεθῇ ἕως τοῦ αἰῶνος.	40 Ὅλη ἡ ἀγροτικὴ περιοχὴ ἕως εἰς τὴν κοιλάδα τῶν Κέδρων καὶ μέχρι τῆς γωνίας τῆς πύλης τῶν ἵππων πρὸς ἀνατολάς, θὰ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον. Ποτὲ πλέον δὲν θὰ παύσῃ ὑπάρχουσα ἡ νέα Σιὼν καὶ δὲν θὰ κρημνισθῇ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	40 Ὅλη δὲ ἡ ἀγροτικὴ περιοχὴ μέχρι τὴν Κοιλάδα τῶν Κέδρων καὶ μέχρι τὴν γωνίαν τῆς Πύλης τῶν Ἵππων, πρὸς ἀνατολάς, θὰ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ποτὲ πλέον <ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ> δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ καὶ οὐδέποτε θὰ κατακρημνισθῆ ἢ θὰ καταστροφῇ, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος!>