΄Ιερεμίας : Κεφάλαιον ΜΕ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἤκουσε Σαφατίας υἱὸς Μάθαν καὶ Γοδολίας υἱὸς Πασχὼρ καὶ Ἰωάχαλ υἱὸς Σελεμίου τοὺς λόγους, οὓς Ἱερεμίας ἐλάλει ἐπὶ τὸν λαὸν λέγων·
2 οὕτως εἶπε Κύριος· ὁ κατοικῶν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἀποθανεῖται ἐν ρομφαῖᾳ καὶ ἐν λιμῷ, καὶ ὁ ἐκπορευόμενος πρὸς τοὺς Χαλδαίους ζήσεται, καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς εὔρημα, καὶ ζήσεται.
3 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· παραδιδομένῃ παραδοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χεῖρας δυνάμεως βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ συλλήψεται αὐτήν.
4 Καὶ εἶπαν τῷ βασιλεῖ· ἀναιρεθήτω δὴ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὅτι αὐτὸς ἐκλύει τὰς χεῖρας τῶν ἀνθρώπων τῶν πολεμούντων τῶν καταλειπομένων ἐν τῇ πόλει καὶ τὰς χεῖρας παντὸς τοῦ λαοῦ λαλῶν πρὸς αὐτοὺς κατὰ τοὺς λόγους τούτους· ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ χρησμολογεῖ εἰρήνην τῷ λαῷ τούτῳ, ἀλλ' ἢ πονηρά.
5 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἰδοὺ αὐτὸς ἐν χερσὶν ὑμῶν· ὅτι οὐκ ἠδύνατο ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς.
6 Καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς λάκκον Μελχίου υἱοῦ τοῦ βασιλέως, ὃς ἦν ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς, καὶ ἐχάλασαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον, καὶ ἐν τῷ λάκκῳ οὐκ ἦν ὕδωρ ἀλλ' ἢ βόρβορος, καὶ ἢν ἐν τῷ βορβόρῳ.
-7 Καὶ ἤκουσεν Ἀβδεμέλεχ ὁ Αἰθίοψ, καὶ αὐτὸς ἐν οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως, ὅτι ἔδωκαν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον· καὶ ὁ βασιλεὺς ἦν ἐν τῇ πύλῃ Βενιαμίν,
8 καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν·
9 ἐπονηρεύσω ἃ ἐποίησάς τοῦ ἀποκτεῖναι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ἀπὸ προσώπου τοῦ λιμοῦ, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἔτη ἄρτοι ἐν τῇ πόλει.
10 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀβδεμέλεχ λέγων· λάβε εἰς τὰς χείράς σου ἐντεῦθεν τριάκοντα ἀνθρώπους καὶ ἀνάγαγε αὐτὸν ἐκ τοῦ λάκκου ἵνα μὴ ἀποθάνῃ.
11 Καὶ ἔλαβεν Ἀβδεμέλεχ τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οκίαν τοῦ βασιλέως τὴν ὑπόγαιον καὶ ἔλαβεν ἐκεῖθεν παλαιὰ ράκη καὶ παλαιὰ σχοινία καὶ ἔρριψεν αὐτὰ πρὸς Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον
12 Καὶ εἶπε· ταῦτα θὲς ὑποκάτω τῶν σχοινίων, καὶ εποίησεν Ἱερεμίας οὕτως.
13 Καὶ εἵλκυσαν αὐτὸν τοῖς σχοινίοις καὶ ἀνήγαγον αὐτὸν ἐκ τοῦ λάκου· καὶ ἐκάθισεν Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς·
-14 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς κα ἐκάλεσεν αὐτὸν πρὸς ἑαυτὸν εἰς οἰκίαν Ἀσελεισὴ τὴν ἐν οἴκῳ Κυρίου· καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἐρωτήσω σε λόγον, καὶ μὴ δὴ κρύψῃς ἀπ' ἐμοῦ ρῆμα.
15 Καὶ εἶπεν Ἱερεμίας τῷ βασιλεῖ· ἐὰν ἀναγγείλω σοι, οὐχὶ θανάτῳ με θανατώσεις; Καὶ ἐὰν συμβουλεύσω σοι, οὐ μὴ ἀκούσῃς μου.
16 Καὶ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ βασιλεὺς λέγων· ζῇ Κύριος ὃς ἐποίησεν ἡμῖν τὴν ψυχὴν ταύτην, εἰ ἀποκτενῶ σε καὶ εἰ δώσω σε εἰς χεῖρας τῶν ἀνθρώπων τούτων.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἱερεμίας· οὕτως εἶπε Κύριος· ἐὰν ἐξελθὼν ἐξέλθῃς πρὸς ἠγεμόνας βασιλέως Βαβυλώνος, καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου, καὶ ἡ πόλις αὕτη οὐ μὴ κατακαυθῇ ἐν πυρί, καὶ ζήσῃ σὺ καὶ ἡ οἰκία σου.
18 Καὶ ἐὰν μὴ ἐξέλθῃς, δοθήσεται ἡ πόλις αὐτὴ εἰς χεῖρας τῶν Χαλδαίων, καὶ καύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρί, καὶ σὺ οὐ μὴ σωθῇς.
19 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Ἱερεμίᾳ· ἐγὼ λόγον ἔχω τῶν Ἰουδαίων τῶν πεφευγότων πρὸς τοὺς Χαλδαίους, μὴ δώσειν με εἰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ καταμωκήσονταί μου.
20 Καὶ εἶπεν Ἱερεμίας· οὐ μὴ παραδῶσί σε· ἄκουσον τὸν λόγον Κυρίου, ὃν ἐγὼ λέγω πρός σε, καὶ βέλτιον ἔσται σοι, καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου.
21 Καὶ εἰ μὴ θέλεις σὺ ἐξελθεῖν, οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἔδειξέ μοι Κύριος·
22 καὶ ἰδοὺ πᾶσαι αἱ γυναῖκες αἱ καταλειφθεῖσαι ἐν οἰκίᾳ βασιλέως Ἰούδα ἐξήγοντο πρὸς ἄρχοντας βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ αὗται ἕλεγον· ἠπάτησάν σε καὶ δυνήσονταί σοι ἄνδρες εἰρηνικοί σου καὶ καταλύσουσιν ἐν ὀλισθήμασι πόδα σου, ἀπέστρεψαν ἀπὸ σοῦ.
23 Καὶ τὰς γυναῖκάς σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐξάξουσι πρὸς τοὺς Χαλδαίους, καὶ σὺ οὐ μὴ σωθῇς, ὅτι ἐν χειρὶ βασιλέως Βαβυλῶνος συλληφθήσῃ, καὶ ἡ πόλις αὕτη κατακαυθήσεται.
24 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἄνθρωπος μὴ γνώτω ἐκ τῶν λόγων τούτων, καὶ σὺ οὐ μὴ ἀποθάνῃς.
25 Καὶ ἐὰν οἱ ἄρχοντες ἀκούσωσιν ὅτι ἐλάλησά σοι καὶ ἔλθωσι πρὸς σὲ καὶ εἴπωσί σοι· ἀνάγγειλον ἡμῖν, τί ἐλάλησέ σοι ὁ βασιλεύς, μὴ κρύψῃς ἀφ' ἡμῶν, καὶ οὐ μὴ ἀνέλωμέν σε, καὶ τί ἐλάλησε πρός σε ὁ βασιλεύς;
26 Καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· ρίπτω ἐγὼ τὸ ἔλεός μου κατ' ὀφθαλμοὺς τοῦ βασιλέως πρὸς τὸ μὴ ἀποστρέψαι με εἰς οἰκίαν Ἰωνάθαν ἀποθανεῖν με ἐκεῖ.
27 Καὶ ἤλθοσαν πάντες οἱ ἄρχοντες πρὸς Ἱερεμίαν καὶ ἠρώτησον αὐτὸν, καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοῖς κατὰ πᾶντας τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ βασιλεύς· καὶ ἀπεσιώπησαν, ὅτι οὐκ ἠκούσθη ὁ λόγος Κυρίου.
28 Καὶ ἐκάθισεν Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς ἕως χρόνου οὗ συνελήφθη Ἱερουσαλήμ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Σαφατίας, υἱὸς τοῦ Μάθαν, ὁ Γοδολίας υἱὸς τοῦ Πασχώρ, καὶ ὁ Ἰωάχαλ υἱὸς τοῦ Σελεμίου, ἤκουσαν τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Ἱερεμίας ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν λαὸν εἶπεν·
2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Ὅποιος θὰ παραμείνῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, θὰ ἀποθάνῃ μὲ ἐχθρικήν ρομφαίαν ἢ ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἐκεῖνος ὅμως, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτὴν καὶ θὰ παραδοθῇ εἰς τοὺς Χαλδαίους, θὰ ζήσῃ. Θὰ σωθῇ ἡ ζωή του ἀπὸ βέβαιον θάνατον θὰ ζήσῃ.
3 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος· ὁπωσδήποτε ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ.
4 Οἱ ἀνωτέρω τρεῖς εἶπαν πρὸς τὸν βασιλέα· <ἂς θανατωθῇ, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος αὐτός, διότι μὲ ὅσα λέγει παραλύει τὰ χέρια τῶν ἀπομεινάντων Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι μάχονται εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ χέρια ὅλου τοῦ ἄλλου ἀμάχου πληθυσμοῦ λέγων πρὸς αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἀποφθέγγεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον τὰ πρὸς εἰρήνην καὶ εὐημερίαν, ἀλλὰ κακὰ καὶ ὀλέθρια πράγματα>.
5 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἰδού, αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὴν διάθεσίν σας>. Αὐτὰ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας, διότι δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ ἀντισταθῇ πρὸς αὐτούς.
6 Ἐκεῖνοι ἔρριψαν τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μελχίου, υἱοῦ τοῦ βασιλέως. Ὁ λάκκος αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς. Εἰς αὐτὸν τὸν λάκκον κατεβίβασαν τὸν Ἱερεμίαν, ὅπου καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὕδωρ, ἀλλὰ μόνον βόρδορος. Ὁ Ἱερεμίας ἕμενε μέσα εἰς τὸν βόρβορον.
7 Ἐπληροφορήθη τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Ἀβδεμέλεχ, ὁ Αἰθίοψ. Αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ βασιλέως καὶ ἐπληροφορήθη, ὅτι ὠδήγησαν τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον. Ὁ δὲ βασιλεὺς εὑρίσκετο πλησίον εἰς τὴν πύλην Βενιαμίν.
8 Ὁ Ἀδδεμέλεχ ἐβγῆκεν εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν:
9 <Ἄδικον καὶ κακὸν ἔργον ἔπραξες ἐναντίον τοῦ Ἱερεμίου, ἐπιτρέψας νὰ ριφθῇ αὐτὸς εἰς τὸν λάκκον, ὥστε νὰ ἀποθάνῃ ἐξ αἰτίας τῆς πείνης, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον ἄρτοι εἰς τὴν πόλιν>.
10 Ὁ δὲ βασιλεὺς ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τὸν Ἀβδεμέλεχ λέγων πρὸς αὐτόν· <πάρε ἀπὸ ἐδῶ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου τριάκοντα ἄνδρας καὶ βγάλε τὸν Ἰερεμίαν ἀπὸ τὸν λάκκον, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.
11 Ὁ Ἀβδεμέλεχ ἐπῆρεν ἀμέσως τοὺς ἀνθρώπους, εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ εἰς τὸ ὑπόγειον αὐτοῦ, ἐπῆρεν ἀπὸ ἐκεῖ ράκη παληὰ καὶ σχοινία παληὰ καὶ τὰ ἔρριψε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον,
12 λέγων πρὸς αὐτόν· <αὐτὰ τὰ ράκη βάλε τα κάτω ἀπὸ τὴν μασχάλην σου καὶ ἐπάνω ἀπὸ τὰ σχοινία>. Ὁ Ἱερεμίας ἔπραξεν, ὅπως τοῦ εἶπαν.
13 Οἱ ἄνδρες ἀνέσυραν αὐτὸν μὲ τὰ σχοινία καὶ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὸν λάκκον. Ὁ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς.
14 Ἔπειτα ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν ἕνα ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἱερεμίαν, νὰ ἔλθῃ εἰς αὐτόν, εἰς τὸ διαμέρισμα Ἀσελεισή, πλησίον εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε· <θὰ σοῦ ἀπευθύνω μίαν ἐρώτησιν καὶ σὲ παρακαλῶ, νὰ μὴ ἀποκρύψῃς ἀπὸ ἐμὲ κανένα πρᾶγμα>.
15 Ὁ Ἱερεμίας ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα Σεδεκίαν· <ἐὰν σοῦ εἴπω τὴν ἀλήθειαν, εἶναι βέβαιον ὅτι δὲν θὰ μὲ θανατώσῃς; Καὶ ἐὰν σὲ συμβουλεύσω, δέν, θὰ μὲ ἀκούσῃς>.
16 Ὁ βασιλεὺς ὡρκίσθη λέγων· <ζῇ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔδωσε τὴν ζωὴν αὐτήν, ὅτι δὲν θὰ σὲ φονεύσω, οὔτε θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια τῶν πονηρῶν αὐτῶν ἀνθρώπων>.
17 Εἶπε τότε εἰς αὐτὸν ὁ Ἱερεμίας. <Ἔσι ὡμίλησεν ὁ Κύριος· ἐὰν σπεύσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτὴν καὶ μεταβῇς πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, θὰ διαφύλαξῃς τὴν ζωήν σου καὶ ἡ πόλις αὐτὴ δὲν θὰ παραδοθῇ εἰς τὸ πῦρ τῆς καταστροφῆς, θὰ ζήσῃς σὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου.
18 Ἐὰν ὅμως δὲν ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ δὲν παραδοθῇς ἐκουσίως εἰς τὸν βασιλέα τῆς Βαβυλῶνος, ἡ πόλις θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ τὴν   κατακαύσουν διὰ τοῦ πυρὸς καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς>.
19 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν· <ἐγὼ ἔχω λόγον νὰ φοβοῦμαι τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἤδη ἔχουν καταφύγει εἰς τοὺς Χαλδαίους, μήπως καὶ οἱ Χαλδαῖοι μὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια αὐτῶν καὶ ἐκεῖνοι μὲ περιπαίξουν>.
20 Ὁ Ἱερεμίας ἀπήντησε· <δὲν θὰ σὲ παραδώσουν. Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἀναγγέλλω πρὸς σέ. Ἐὰν πράξῃς, ὅπως σου εἶπα, θὰ εἶναι πολὺ καλύτερον διὰ σὲ καὶ θὰ διαφύλαξης τὴν ζωήν σου.
21 Ἐὰν ὅμως δὲν θέλῃς νὰ ἐξέλθῃς σὺ καὶ νὰ παραδοθῇς ἐκουσίως εἰς τοὺς Χαλδαίους, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τὸν ὁποῖον μου ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος.
22 Ἰδού, ὅλαι αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ἀπομείνει εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα, θὰ ὁδηγηθοῦν πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ θὰ λέγουν αὐταὶ πρὸς σέ: Οἱ ἀγαπητοί σου φίλοι σὲ ἐξηπάτησαν, ὑπερίσχυσαν ἐναντίον σου. Ὠδήγησαν εἰς ὀλισθηρὸν ἔδαφος τὰ πόδια σου καὶ ἔπειτα σὲ ἐγκατέλειψαν καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ σέ!
23 Τὰς γυναῖκας σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ ὁδηγήσουν πρὸς τοὺς Χαλδαίους καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς. Διότι ἡ πόλις θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὸ πῦρ>.
24 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς τὸν ἱερεμίαν· <Ἂς μὴ μάθῃ κανεὶς τίποτε ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ καὶ σὺ δὲν θὰ θανατωθῇς.
25 Ἐὰν δὲ οἱ ἄρχοντες πληροφορηθοῦν ὅτι ἐγὼ συνεζήτησα μαζῆ σου καὶ ἔλθουν πρὸς σὲ καὶ σὲ ἐρωτήσουν: Πές μας τί συνεζήτησε μὲ σὲ ὁ βασιλεύς, μὴ ἀπόκρύψῃς τίποτε ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δὲν θὰ σὲ θανατώσωμεν. Τί λοιπὸν εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σέ;
26 Θὰ ἀπταντήσῃς πρὸς αὐτούς· ἐγὼ ὑπέβαλα θερμὴν παράκλησιν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως νὰ μὴ μὲ ἐπαναφέρῃ πάλιν εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ Ἰωνάθαν, ὅπου ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀποθάνω>.
27 Ἦλθαν πράγματι πρὸς τὸν Ἱερεμίαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες καὶ τὸν ἠρώτησαν καὶ ἀνέφερεν εἰς αὐτοὺς ὅλους ἐκείνους τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ βασιλεὺς τὸν διέταξε νὰ εἴπῃ. Οἱ ἄρχοντες ἐσιώπησαν καὶ δὲν ἐπίεσαν τὸν Ἱερεμίαν, διότι δὲν ἐπληροφορήθησαν τὸν ἀπειλητικόν λόγον τοῦ Κυρίου ἐναντίον αὐτῶν καὶ τῆς πόλεως.
28 Ὁ Ἱερεμίας παρέμεινεν ἔτσι εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς μέχρι τοῦ χρόνου, κατὰ τὸν ὁποῖον έκυριεύθη ἡ Ἱερουσαλήμ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Σαφατίας, ὁ υἱὸς τοῦ Μάθαν, καὶ ὁ Γοδολίας, ὁ υἱὸς τοῦ Πασχώρ, καὶ ὁ Ἰωάχαλ, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεμίου, ἄκουσαν τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Ἱερεμίας εἶπεν ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν λαόν:
2 <Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ὅποιος παραμείνῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν <τὴν Ἱερουσαλήμ>, θὰ σφαγῇ ἀπὸ ἐχθρικὴν ρομφαίαν ἢ θὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν· ὅποιος ὅμως ἐξέλθῃ ἀπὸ αὐτὴν καὶ παραδοθῇ εἰς τοὺς Χαλδαίους, θὰ ζήσῃ· θὰ κερδίση τὴν ζωήν του θὰ σωθῇ ἀπὸ βέβαιον θάνατον>.
3 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ ὁπωσδήποτε εἰς τὰ χέρια τοῦ στρατοῦ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ>.
4 Καὶ οἱ ἀνωτέρω τρεῖς ἄρχοντες εἶπαν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Ἂς φονευθῇ λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος <ὁ Ἱερεμίας>, διότι μὲ τέτοια ἠττοπαθῆ κηρύγματα ἀπογοητεύει καὶ ἑπομένως παραλύει τὰ χέρια τῶν στρατιωτῶν ποὺ ἀπέμειναν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἀμύνονται, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ χέρια ὅλου τοῦ λαοῦ, κηρύττων εἰς αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν προφητεύει ὅσα συμβάλλουν εἰς τὴν εἰρήνην καὶ τὴν εὐημερίαν τοῦ λαοῦ, ἀλλ' ἐκεῖνα ποὺ συμβάλλουν εἰς τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν καταστροφήν>.
5 Ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας τοὺς ἀπάντησε: <Ἰδού· ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι εἰς τὴν διάθεσίν σας· μεταχειρισθῆτε τον ὅπως θέλετε>. Ὁ Σεδεκίας τοὺς ἔδωκε τὴν ἀπάντησην αὐτήν, διότι δὲν εἶχε τὴν θέλησιν καὶ τὴν τόλμην νὰ ἀντισταθῇ εἰς αὐτούς.
6 Ἔτσι αὐτοὶ συνέλαβαν τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μελχίου, υἱοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος <λάκκος> εὑρίσκετο εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς· κατέβασαν δὲ τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον αὐτόν, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ὑπῆρχε νερό, ἀλλὰ βόρβορος <λάσπη>· ὁ Ἱερεμίας ἔμενε, ἢ μᾶλλον σχεδὸν ἐχώθη εἰς τὸν βόρβορον <τὴν λάσπην>!
7 Τὸ γεγονὸς ὅμως τοῦτο ἐπληροφορήθη ὁ Ἀβδεμέλεχ ὁ Αἰθίοψ. Αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα καὶ ἐπληροφορήθη ὅτι ἔρριψαν τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ βασιλιᾶς εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην Βενιαμίν,
8 ὁ Ἀβδεμελεχ ἐβγῆκε ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα καὶ συνήντησε τὸν βασιλιᾶ, πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθυνόμενος εἶπε δημοσίᾳ:
9 <Μὲ ἀδικίαν καὶ σκληρότητα ἐφέρθης κατὰ τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ <τοῦ Ἱερεμία> μὲ τὸ νὰ θελήσῃς νὰ τὸν φονεύσῃς ρίχνοντάς τον εἰς τὸν λάκκον, ὥστε νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν πλέον ψωμιὰ εἰς τὴν πόλιν>.
10 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς διέταξε τὸν Ἀβδεμέλεχ καὶ τοῦ εἶπε: <Παράλαβε ἀπὸ ἐδῶ τριάντα ἄνδρες ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου καὶ ἀνάσυρε τὸν Ἱερεμίαν ἀπὸ τὸν λάκκον, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.
11 Ὁ Ἀβδεμελεχ παρέλαβε τοὺς τριάντα ἄνδρες καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἀνάκτορα, εἰς τὴν ὑπόγειον ἱματιοθήκην, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ ἐκεῖ μερικὰ σχισμένα, παλαιὰ ράκη καὶ παλαιὰ σχοινιά, τὰ ἔρριψεν εἰς τὸν Ἱερεμίαν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν λάκκον,
12 καὶ τοῦ εἶπε: <Τὰ παλαιὰ αὐτὰ κουρέλια βάλε τὰ κάτω ἀπὸ τὴν μασχάλην σου σὰν μαξιλαράκια, ἐπάνω δὲ ἀπὸ αὐτὰ βάλε τὰ σχοινιά>. Ὁ Ἱερεμίας ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπε.
13 Τότε οἱ ἄνδρες τοῦ Ἀβδεμέλεχ ἐτράβηξαν τὸν Ἱερεμίαν μὲ τὰ σχοινιὰ καὶ τὸν ἀνέσυραν ἀπὸ τὸν λάκκον. Ὁ δὲ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς.
14 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς ἀπέστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἱερεμίαν νὰ ἔλθῃ εἰς αὐτὸν εἰς τὸ διαμέρισμα Ἀσελεισή, κοντὰ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου. Καὶ ὁ βασιλιᾶς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν: <Θὰ σοῦ ὑποβάλω μίαν ἐρώτησιν καὶ μὴ κρύψῃς, σὲ παρακαλῶ, τίποτε ἀπὸ ἐμέ>.
15 Ὁ Ἱερεμίας ἀπάντησε εἰς τὸν Σεδεκίαν: <Εἶσαι βέβαιος ὅτι, ἐὰν σοῦ ἀναγγείλω ὅλην τὴν ἀλήθειαν, δὲν θὰ μὲ θανατώσῃς ὁπωσδήποτε; Καὶ ἂν σὲ συμβουλεύσω, δὲν θὰ μὲ ἀκούσῃς>.
16 Τότε ὁ βασιλιᾶς ὡρκίσθη εἰς τὸν Ἱερεμίαν μὲ τὸν ἑξῆς ὅρκον: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔδωκε τὴν ζωὴν αὐτήν, δὲν θὰ σὲ φονεύσω, οὔτε θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια τῶν πονηρῶν αὐτῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ σὲ φονεύσουν>.
17 Καὶ ὁ Ἱερεμίας ἀπάντησε εἰς τὸν Σεδεκίαν: <Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἐὰν ἀποφασίσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ νὰ παραδοθῇς εἰς τοὺς ἡγεμόνας <στρατηγούς> τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, θὰ διαφυλάξῃς τὴν ζωήν σου, ἡ πόλις δὲ αὐτή <ἡ Ἱερουσαλὴμ> δὲν θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιά· σὺ δὲ καὶ ἡ οἰκογένειά σου θὰ ἐπιζήσετε.
18 Ἐὰν ὅμως δὲν βγῇς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ δὲν παραδοθῇς εἰς τοὺς Βαβυλωνίους, τότε ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων, οἱ ὁποῖοι θὰ τὴν παραδώσουν εἰς τὴν φωτιά, καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς>.
19 Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν: <Ἔχω λόγον νὰ φοβοῦμαι τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἐλιποτάκτησαν πρὸς τοὺς Χαλδαίους· φοβοῦμαι μήπως οἱ Χαλδαῖοι μὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια τῶν λιποτακτῶν αὐτῶν, καὶ ἐκεῖνοι μὲ χλευάσουν καὶ μὲ περιπαίξουν>.
20 Ὁ Ἱερεμίας τοῦ ἀπάντησε: <Δὲν θὰ σὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια των· ἄκουσε, σὲ παρακαλῶ, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ λέγω πρὸς σέ, καὶ τότε τὰ πράγματα θὰ ἀποβοῦν πολὺ καλύτερα διὰ σέ, καὶ θὰ ἐξασφαλίσῃς τὴν ζωήν σου.
21 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ νὰ παραδοθῇς εἰς τοὺς Βαβυλωνίους, τότε ἄκουσε ποῖος εἶναι ὁ ἀποκαλυπτικὸς λόγος, ποὺ μοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Κύριος:
22 <Ἰδού· ὅλες οἱ γυναῖκες ποὺ ἀπέμειναν εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα θὰ ὁδηγηθοῦν ἔξω πρὸς τοὺς ἄρχοντας <στρατηγούς> τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος καὶ αὐτὲς θὰ λέγουν πρὸς σέ, τὸν Σεδεκίαν: <Σὲ ἀπάτησαν, ὑπερίσχυσαν ἐπάνω σου, κατώρθωσαν νὰ σὲ βγάλουν ἀπὸ τὸν εὐθὺν δρόμον οἱ ἀγαπητοὶ φίλοι σου· ὠδηγήσαν τὰ πόδια σου εἰς ἔδαφος ὀλισθηρὸν καὶ κατόπιν ἔφυγαν καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ σέ>.
23 Μάλιστα! Τίς γυναῖκες σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ ὁδηγήσουν εἰς τοὺς Χαλδαίους, καὶ σὺ ὁ ἴδιος δὲν θὰ διασωθῇς, διότι θὰ συλληφθῇς αἰχμάλωτος εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, καὶ ἡ πόλις αὐτὴ <ἡ Ἱερουσαλὴμ> θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιά>.
24 Τότε ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας εἶπεν εἰς τὸν Ἱερεμίαν: <Κανεὶς ἄλλος ἂς μὴ μάθῃ τίποτε ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ εἶπες, καὶ σὺ δὲν θὰ ἀποθάνῃς.
25 Ἐὰν δὲ οἱ ἄρχοντες πληροφορηθοῦν ὅτι συνωμίλησα μαζί σου καὶ ἔλθουν πρὸς σὲ καὶ σοῦ εἰποῦν· πές μας τί εἶπε πρὸς σὲ ὁ βασιλιᾶς, μὴ ἀποκρύψῃς τίποτε ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δὲν θὰ σὲ θανατώσωμεν λοιπὸν τί σοῦ εἶπεν ὁ βασιλιᾶς;>
26 Σὺ νὰ ἀπαντήσῃς εἰς αὐτούς: <Ἐγὼ ὁ ἴδιος ὑπέβαλα θερμὴν παράκλησιν εἰς τὸν βασιλιᾶ νὰ μὴ μὲ φέρῃ πάλιν καὶ νὰ μὴ μὲ φυλακίσῃ εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν, ὅπου εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀποθάνω>.
27 Πράγματι αὐτὸ ἔγινε· ἦλθαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες εἰς τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἐρώτησαν. Ὁ δὲ Ἱερεμίας ἀνεκοίνωσεν εἰς αὐτοὺς ἀκριβῶς ὅπως τὸν ἐπρόσταξε ὁ βασιλιᾶς. Κατόπιν τῆς στάσεως αὐτῆς τοῦ Ἱερεμία ἐσιώπησαν καὶ ἄφησαν ἥσυχον τὸν Προφήτην, διότι δὲν ἐπληροφορήθησαν τὸν ἀποκαλυπτικὸν ἀπειλητικὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀφωροῦσε εἰς τὸν βασιλιᾶ, τοὺς ἰδίους καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ.
28 Ὁ δὲ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς μέχρι τοῦ χρόνου ποὺ ἡ Ἱερουσαλὴμ κατελήφθη καὶ ἐκυριεύθη ἀπὸ τοὺς Βαβυλωνίους.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἤκουσε Σαφατίας υἱὸς Μάθαν καὶ Γοδολίας υἱὸς Πασχὼρ καὶ Ἰωάχαλ υἱὸς Σελεμίου τοὺς λόγους, οὓς Ἱερεμίας ἐλάλει ἐπὶ τὸν λαὸν λέγων·	Σαφατίας, υἱὸς τοῦ Μάθαν, ὁ Γοδολίας υἱὸς τοῦ Πασχώρ, καὶ ὁ Ἰωάχαλ υἱὸς τοῦ Σελεμίου, ἤκουσαν τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Ἱερεμίας ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν λαὸν εἶπεν·	Σαφατίας, ὁ υἱὸς τοῦ Μάθαν, καὶ ὁ Γοδολίας, ὁ υἱὸς τοῦ Πασχώρ, καὶ ὁ Ἰωάχαλ, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεμίου, ἄκουσαν τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Ἱερεμίας εἶπεν ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν λαόν:
2 οὕτως εἶπε Κύριος· ὁ κατοικῶν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἀποθανεῖται ἐν ρομφαῖᾳ καὶ ἐν λιμῷ, καὶ ὁ ἐκπορευόμενος πρὸς τοὺς Χαλδαίους ζήσεται, καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς εὔρημα, καὶ ζήσεται.	2 Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Ὅποιος θὰ παραμείνῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, θὰ ἀποθάνῃ μὲ ἐχθρικήν ρομφαίαν ἢ ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἐκεῖνος ὅμως, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτὴν καὶ θὰ παραδοθῇ εἰς τοὺς Χαλδαίους, θὰ ζήσῃ. Θὰ σωθῇ ἡ ζωή του ἀπὸ βέβαιον θάνατον θὰ ζήσῃ.	2 <Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ὅποιος παραμείνῃ εἰς τὴν πόλιν αὐτήν <τὴν Ἱερουσαλήμ>, θὰ σφαγῇ ἀπὸ ἐχθρικὴν ρομφαίαν ἢ θὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν· ὅποιος ὅμως ἐξέλθῃ ἀπὸ αὐτὴν καὶ παραδοθῇ εἰς τοὺς Χαλδαίους, θὰ ζήσῃ· θὰ κερδίση τὴν ζωήν του θὰ σωθῇ ἀπὸ βέβαιον θάνατον>.
3 Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· παραδιδομένῃ παραδοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χεῖρας δυνάμεως βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ συλλήψεται αὐτήν.	3 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος· ὁπωσδήποτε ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ.	3 Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ ὁπωσδήποτε εἰς τὰ χέρια τοῦ στρατοῦ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ>.
4 Καὶ εἶπαν τῷ βασιλεῖ· ἀναιρεθήτω δὴ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὅτι αὐτὸς ἐκλύει τὰς χεῖρας τῶν ἀνθρώπων τῶν πολεμούντων τῶν καταλειπομένων ἐν τῇ πόλει καὶ τὰς χεῖρας παντὸς τοῦ λαοῦ λαλῶν πρὸς αὐτοὺς κατὰ τοὺς λόγους τούτους· ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ χρησμολογεῖ εἰρήνην τῷ λαῷ τούτῳ, ἀλλ' ἢ πονηρά.	4 Οἱ ἀνωτέρω τρεῖς εἶπαν πρὸς τὸν βασιλέα· <ἂς θανατωθῇ, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος αὐτός, διότι μὲ ὅσα λέγει παραλύει τὰ χέρια τῶν ἀπομεινάντων Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι μάχονται εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ χέρια ὅλου τοῦ ἄλλου ἀμάχου πληθυσμοῦ λέγων πρὸς αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἀποφθέγγεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον τὰ πρὸς εἰρήνην καὶ εὐημερίαν, ἀλλὰ κακὰ καὶ ὀλέθρια πράγματα>.	4 Καὶ οἱ ἀνωτέρω τρεῖς ἄρχοντες εἶπαν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Ἂς φονευθῇ λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος <ὁ Ἱερεμίας>, διότι μὲ τέτοια ἠττοπαθῆ κηρύγματα ἀπογοητεύει καὶ ἑπομένως παραλύει τὰ χέρια τῶν στρατιωτῶν ποὺ ἀπέμειναν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἀμύνονται, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ χέρια ὅλου τοῦ λαοῦ, κηρύττων εἰς αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν προφητεύει ὅσα συμβάλλουν εἰς τὴν εἰρήνην καὶ τὴν εὐημερίαν τοῦ λαοῦ, ἀλλ' ἐκεῖνα ποὺ συμβάλλουν εἰς τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν καταστροφήν>.
5 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἰδοὺ αὐτὸς ἐν χερσὶν ὑμῶν· ὅτι οὐκ ἠδύνατο ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς.	5 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἰδού, αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὴν διάθεσίν σας>. Αὐτὰ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας, διότι δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ ἀντισταθῇ πρὸς αὐτούς.	5 Ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας τοὺς ἀπάντησε: <Ἰδού· ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι εἰς τὴν διάθεσίν σας· μεταχειρισθῆτε τον ὅπως θέλετε>. Ὁ Σεδεκίας τοὺς ἔδωκε τὴν ἀπάντησην αὐτήν, διότι δὲν εἶχε τὴν θέλησιν καὶ τὴν τόλμην νὰ ἀντισταθῇ εἰς αὐτούς.
6 Καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς λάκκον Μελχίου υἱοῦ τοῦ βασιλέως, ὃς ἦν ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς, καὶ ἐχάλασαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον, καὶ ἐν τῷ λάκκῳ οὐκ ἦν ὕδωρ ἀλλ' ἢ βόρβορος, καὶ ἢν ἐν τῷ βορβόρῳ.	6 Ἐκεῖνοι ἔρριψαν τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μελχίου, υἱοῦ τοῦ βασιλέως. Ὁ λάκκος αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς. Εἰς αὐτὸν τὸν λάκκον κατεβίβασαν τὸν Ἱερεμίαν, ὅπου καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὕδωρ, ἀλλὰ μόνον βόρδορος. Ὁ Ἱερεμίας ἕμενε μέσα εἰς τὸν βόρβορον.	6 Ἔτσι αὐτοὶ συνέλαβαν τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μελχίου, υἱοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος <λάκκος> εὑρίσκετο εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς· κατέβασαν δὲ τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον αὐτόν, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ὑπῆρχε νερό, ἀλλὰ βόρβορος <λάσπη>· ὁ Ἱερεμίας ἔμενε, ἢ μᾶλλον σχεδὸν ἐχώθη εἰς τὸν βόρβορον <τὴν λάσπην>!
-7 Καὶ ἤκουσεν Ἀβδεμέλεχ ὁ Αἰθίοψ, καὶ αὐτὸς ἐν οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως, ὅτι ἔδωκαν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον· καὶ ὁ βασιλεὺς ἦν ἐν τῇ πύλῃ Βενιαμίν,	7 Ἐπληροφορήθη τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Ἀβδεμέλεχ, ὁ Αἰθίοψ. Αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ βασιλέως καὶ ἐπληροφορήθη, ὅτι ὠδήγησαν τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον. Ὁ δὲ βασιλεὺς εὑρίσκετο πλησίον εἰς τὴν πύλην Βενιαμίν.	7 Τὸ γεγονὸς ὅμως τοῦτο ἐπληροφορήθη ὁ Ἀβδεμέλεχ ὁ Αἰθίοψ. Αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα καὶ ἐπληροφορήθη ὅτι ἔρριψαν τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ βασιλιᾶς εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην Βενιαμίν,
8 καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν·	8 Ὁ Ἀδδεμέλεχ ἐβγῆκεν εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν:	8 ὁ Ἀβδεμελεχ ἐβγῆκε ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα καὶ συνήντησε τὸν βασιλιᾶ, πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθυνόμενος εἶπε δημοσίᾳ:
9 ἐπονηρεύσω ἃ ἐποίησάς τοῦ ἀποκτεῖναι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ἀπὸ προσώπου τοῦ λιμοῦ, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἔτη ἄρτοι ἐν τῇ πόλει.	9 <Ἄδικον καὶ κακὸν ἔργον ἔπραξες ἐναντίον τοῦ Ἱερεμίου, ἐπιτρέψας νὰ ριφθῇ αὐτὸς εἰς τὸν λάκκον, ὥστε νὰ ἀποθάνῃ ἐξ αἰτίας τῆς πείνης, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον ἄρτοι εἰς τὴν πόλιν>.	9 <Μὲ ἀδικίαν καὶ σκληρότητα ἐφέρθης κατὰ τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ <τοῦ Ἱερεμία> μὲ τὸ νὰ θελήσῃς νὰ τὸν φονεύσῃς ρίχνοντάς τον εἰς τὸν λάκκον, ὥστε νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν πλέον ψωμιὰ εἰς τὴν πόλιν>.
10 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Ἀβδεμέλεχ λέγων· λάβε εἰς τὰς χείράς σου ἐντεῦθεν τριάκοντα ἀνθρώπους καὶ ἀνάγαγε αὐτὸν ἐκ τοῦ λάκκου ἵνα μὴ ἀποθάνῃ.	10 Ὁ δὲ βασιλεὺς ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τὸν Ἀβδεμέλεχ λέγων πρὸς αὐτόν· <πάρε ἀπὸ ἐδῶ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου τριάκοντα ἄνδρας καὶ βγάλε τὸν Ἰερεμίαν ἀπὸ τὸν λάκκον, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.	10 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς διέταξε τὸν Ἀβδεμέλεχ καὶ τοῦ εἶπε: <Παράλαβε ἀπὸ ἐδῶ τριάντα ἄνδρες ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου καὶ ἀνάσυρε τὸν Ἱερεμίαν ἀπὸ τὸν λάκκον, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ>.
11 Καὶ ἔλαβεν Ἀβδεμέλεχ τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οκίαν τοῦ βασιλέως τὴν ὑπόγαιον καὶ ἔλαβεν ἐκεῖθεν παλαιὰ ράκη καὶ παλαιὰ σχοινία καὶ ἔρριψεν αὐτὰ πρὸς Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον	11 Ὁ Ἀβδεμέλεχ ἐπῆρεν ἀμέσως τοὺς ἀνθρώπους, εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ εἰς τὸ ὑπόγειον αὐτοῦ, ἐπῆρεν ἀπὸ ἐκεῖ ράκη παληὰ καὶ σχοινία παληὰ καὶ τὰ ἔρριψε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον,	11 Ὁ Ἀβδεμελεχ παρέλαβε τοὺς τριάντα ἄνδρες καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἀνάκτορα, εἰς τὴν ὑπόγειον ἱματιοθήκην, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ ἐκεῖ μερικὰ σχισμένα, παλαιὰ ράκη καὶ παλαιὰ σχοινιά, τὰ ἔρριψεν εἰς τὸν Ἱερεμίαν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν λάκκον,
12 Καὶ εἶπε· ταῦτα θὲς ὑποκάτω τῶν σχοινίων, καὶ εποίησεν Ἱερεμίας οὕτως.	12 λέγων πρὸς αὐτόν· <αὐτὰ τὰ ράκη βάλε τα κάτω ἀπὸ τὴν μασχάλην σου καὶ ἐπάνω ἀπὸ τὰ σχοινία>. Ὁ Ἱερεμίας ἔπραξεν, ὅπως τοῦ εἶπαν.	12 καὶ τοῦ εἶπε: <Τὰ παλαιὰ αὐτὰ κουρέλια βάλε τὰ κάτω ἀπὸ τὴν μασχάλην σου σὰν μαξιλαράκια, ἐπάνω δὲ ἀπὸ αὐτὰ βάλε τὰ σχοινιά>. Ὁ Ἱερεμίας ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπε.
13 Καὶ εἵλκυσαν αὐτὸν τοῖς σχοινίοις καὶ ἀνήγαγον αὐτὸν ἐκ τοῦ λάκου· καὶ ἐκάθισεν Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς·	13 Οἱ ἄνδρες ἀνέσυραν αὐτὸν μὲ τὰ σχοινία καὶ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὸν λάκκον. Ὁ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς.	13 Τότε οἱ ἄνδρες τοῦ Ἀβδεμέλεχ ἐτράβηξαν τὸν Ἱερεμίαν μὲ τὰ σχοινιὰ καὶ τὸν ἀνέσυραν ἀπὸ τὸν λάκκον. Ὁ δὲ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς.
-14 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς κα ἐκάλεσεν αὐτὸν πρὸς ἑαυτὸν εἰς οἰκίαν Ἀσελεισὴ τὴν ἐν οἴκῳ Κυρίου· καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἐρωτήσω σε λόγον, καὶ μὴ δὴ κρύψῃς ἀπ' ἐμοῦ ρῆμα.	14 Ἔπειτα ὁ βασιλεὺς ἔστειλεν ἕνα ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἱερεμίαν, νὰ ἔλθῃ εἰς αὐτόν, εἰς τὸ διαμέρισμα Ἀσελεισή, πλησίον εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε· <θὰ σοῦ ἀπευθύνω μίαν ἐρώτησιν καὶ σὲ παρακαλῶ, νὰ μὴ ἀποκρύψῃς ἀπὸ ἐμὲ κανένα πρᾶγμα>.	14 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς ἀπέστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἱερεμίαν νὰ ἔλθῃ εἰς αὐτὸν εἰς τὸ διαμέρισμα Ἀσελεισή, κοντὰ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου. Καὶ ὁ βασιλιᾶς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν: <Θὰ σοῦ ὑποβάλω μίαν ἐρώτησιν καὶ μὴ κρύψῃς, σὲ παρακαλῶ, τίποτε ἀπὸ ἐμέ>.
15 Καὶ εἶπεν Ἱερεμίας τῷ βασιλεῖ· ἐὰν ἀναγγείλω σοι, οὐχὶ θανάτῳ με θανατώσεις; Καὶ ἐὰν συμβουλεύσω σοι, οὐ μὴ ἀκούσῃς μου.	15 Ὁ Ἱερεμίας ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα Σεδεκίαν· <ἐὰν σοῦ εἴπω τὴν ἀλήθειαν, εἶναι βέβαιον ὅτι δὲν θὰ μὲ θανατώσῃς; Καὶ ἐὰν σὲ συμβουλεύσω, δέν, θὰ μὲ ἀκούσῃς>.	15 Ὁ Ἱερεμίας ἀπάντησε εἰς τὸν Σεδεκίαν: <Εἶσαι βέβαιος ὅτι, ἐὰν σοῦ ἀναγγείλω ὅλην τὴν ἀλήθειαν, δὲν θὰ μὲ θανατώσῃς ὁπωσδήποτε; Καὶ ἂν σὲ συμβουλεύσω, δὲν θὰ μὲ ἀκούσῃς>.
16 Καὶ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ βασιλεὺς λέγων· ζῇ Κύριος ὃς ἐποίησεν ἡμῖν τὴν ψυχὴν ταύτην, εἰ ἀποκτενῶ σε καὶ εἰ δώσω σε εἰς χεῖρας τῶν ἀνθρώπων τούτων.	16 Ὁ βασιλεὺς ὡρκίσθη λέγων· <ζῇ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔδωσε τὴν ζωὴν αὐτήν, ὅτι δὲν θὰ σὲ φονεύσω, οὔτε θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια τῶν πονηρῶν αὐτῶν ἀνθρώπων>.	16 Τότε ὁ βασιλιᾶς ὡρκίσθη εἰς τὸν Ἱερεμίαν μὲ τὸν ἑξῆς ὅρκον: <Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔδωκε τὴν ζωὴν αὐτήν, δὲν θὰ σὲ φονεύσω, οὔτε θὰ σὲ παραδώσω εἰς τὰ χέρια τῶν πονηρῶν αὐτῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ σὲ φονεύσουν>.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἱερεμίας· οὕτως εἶπε Κύριος· ἐὰν ἐξελθὼν ἐξέλθῃς πρὸς ἠγεμόνας βασιλέως Βαβυλώνος, καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου, καὶ ἡ πόλις αὕτη οὐ μὴ κατακαυθῇ ἐν πυρί, καὶ ζήσῃ σὺ καὶ ἡ οἰκία σου.	17 Εἶπε τότε εἰς αὐτὸν ὁ Ἱερεμίας. <Ἔσι ὡμίλησεν ὁ Κύριος· ἐὰν σπεύσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν αὐτὴν καὶ μεταβῇς πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, θὰ διαφύλαξῃς τὴν ζωήν σου καὶ ἡ πόλις αὐτὴ δὲν θὰ παραδοθῇ εἰς τὸ πῦρ τῆς καταστροφῆς, θὰ ζήσῃς σὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου.	17 Καὶ ὁ Ἱερεμίας ἀπάντησε εἰς τὸν Σεδεκίαν: <Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ἐὰν ἀποφασίσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ νὰ παραδοθῇς εἰς τοὺς ἡγεμόνας <στρατηγούς> τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, θὰ διαφυλάξῃς τὴν ζωήν σου, ἡ πόλις δὲ αὐτή <ἡ Ἱερουσαλὴμ> δὲν θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιά· σὺ δὲ καὶ ἡ οἰκογένειά σου θὰ ἐπιζήσετε.
18 Καὶ ἐὰν μὴ ἐξέλθῃς, δοθήσεται ἡ πόλις αὐτὴ εἰς χεῖρας τῶν Χαλδαίων, καὶ καύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρί, καὶ σὺ οὐ μὴ σωθῇς.	18 Ἐὰν ὅμως δὲν ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ δὲν παραδοθῇς ἐκουσίως εἰς τὸν βασιλέα τῆς Βαβυλῶνος, ἡ πόλις θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ τὴν κατακαύσουν διὰ τοῦ πυρὸς καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς>.	18 Ἐὰν ὅμως δὲν βγῇς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ δὲν παραδοθῇς εἰς τοὺς Βαβυλωνίους, τότε ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων, οἱ ὁποῖοι θὰ τὴν παραδώσουν εἰς τὴν φωτιά, καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς>.
19 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Ἱερεμίᾳ· ἐγὼ λόγον ἔχω τῶν Ἰουδαίων τῶν πεφευγότων πρὸς τοὺς Χαλδαίους, μὴ δώσειν με εἰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ καταμωκήσονταί μου.	19 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν· <ἐγὼ ἔχω λόγον νὰ φοβοῦμαι τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἤδη ἔχουν καταφύγει εἰς τοὺς Χαλδαίους, μήπως καὶ οἱ Χαλδαῖοι μὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια αὐτῶν καὶ ἐκεῖνοι μὲ περιπαίξουν>.	19 Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν: <Ἔχω λόγον νὰ φοβοῦμαι τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἐλιποτάκτησαν πρὸς τοὺς Χαλδαίους· φοβοῦμαι μήπως οἱ Χαλδαῖοι μὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια τῶν λιποτακτῶν αὐτῶν, καὶ ἐκεῖνοι μὲ χλευάσουν καὶ μὲ περιπαίξουν>.
20 Καὶ εἶπεν Ἱερεμίας· οὐ μὴ παραδῶσί σε· ἄκουσον τὸν λόγον Κυρίου, ὃν ἐγὼ λέγω πρός σε, καὶ βέλτιον ἔσται σοι, καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου.	20 Ὁ Ἱερεμίας ἀπήντησε· <δὲν θὰ σὲ παραδώσουν. Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἀναγγέλλω πρὸς σέ. Ἐὰν πράξῃς, ὅπως σου εἶπα, θὰ εἶναι πολὺ καλύτερον διὰ σὲ καὶ θὰ διαφύλαξης τὴν ζωήν σου.	20 Ὁ Ἱερεμίας τοῦ ἀπάντησε: <Δὲν θὰ σὲ παραδώσουν εἰς τὰ χέρια των· ἄκουσε, σὲ παρακαλῶ, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ λέγω πρὸς σέ, καὶ τότε τὰ πράγματα θὰ ἀποβοῦν πολὺ καλύτερα διὰ σέ, καὶ θὰ ἐξασφαλίσῃς τὴν ζωήν σου.
21 Καὶ εἰ μὴ θέλεις σὺ ἐξελθεῖν, οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἔδειξέ μοι Κύριος·	21 Ἐὰν ὅμως δὲν θέλῃς νὰ ἐξέλθῃς σὺ καὶ νὰ παραδοθῇς ἐκουσίως εἰς τοὺς Χαλδαίους, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τὸν ὁποῖον μου ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος.	21 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσῃς νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ νὰ παραδοθῇς εἰς τοὺς Βαβυλωνίους, τότε ἄκουσε ποῖος εἶναι ὁ ἀποκαλυπτικὸς λόγος, ποὺ μοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Κύριος:
22 καὶ ἰδοὺ πᾶσαι αἱ γυναῖκες αἱ καταλειφθεῖσαι ἐν οἰκίᾳ βασιλέως Ἰούδα ἐξήγοντο πρὸς ἄρχοντας βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ αὗται ἕλεγον· ἠπάτησάν σε καὶ δυνήσονταί σοι ἄνδρες εἰρηνικοί σου καὶ καταλύσουσιν ἐν ὀλισθήμασι πόδα σου, ἀπέστρεψαν ἀπὸ σοῦ.	22 Ἰδού, ὅλαι αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ἀπομείνει εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα, θὰ ὁδηγηθοῦν πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ θὰ λέγουν αὐταὶ πρὸς σέ: Οἱ ἀγαπητοί σου φίλοι σὲ ἐξηπάτησαν, ὑπερίσχυσαν ἐναντίον σου. Ὠδήγησαν εἰς ὀλισθηρὸν ἔδαφος τὰ πόδια σου καὶ ἔπειτα σὲ ἐγκατέλειψαν καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ σέ!	22 <Ἰδού· ὅλες οἱ γυναῖκες ποὺ ἀπέμειναν εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα θὰ ὁδηγηθοῦν ἔξω πρὸς τοὺς ἄρχοντας <στρατηγούς> τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος καὶ αὐτὲς θὰ λέγουν πρὸς σέ, τὸν Σεδεκίαν: <Σὲ ἀπάτησαν, ὑπερίσχυσαν ἐπάνω σου, κατώρθωσαν νὰ σὲ βγάλουν ἀπὸ τὸν εὐθὺν δρόμον οἱ ἀγαπητοὶ φίλοι σου· ὠδηγήσαν τὰ πόδια σου εἰς ἔδαφος ὀλισθηρὸν καὶ κατόπιν ἔφυγαν καὶ ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ σέ>.
23 Καὶ τὰς γυναῖκάς σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐξάξουσι πρὸς τοὺς Χαλδαίους, καὶ σὺ οὐ μὴ σωθῇς, ὅτι ἐν χειρὶ βασιλέως Βαβυλῶνος συλληφθήσῃ, καὶ ἡ πόλις αὕτη κατακαυθήσεται.	23 Τὰς γυναῖκας σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ ὁδηγήσουν πρὸς τοὺς Χαλδαίους καὶ σὺ δὲν θὰ σωθῇς. Διότι ἡ πόλις θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ ἡ πόλις αὐτὴ θὰ παραδοθῇ εἰς τὸ πῦρ>.	23 Μάλιστα! Τίς γυναῖκες σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ ὁδηγήσουν εἰς τοὺς Χαλδαίους, καὶ σὺ ὁ ἴδιος δὲν θὰ διασωθῇς, διότι θὰ συλληφθῇς αἰχμάλωτος εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, καὶ ἡ πόλις αὐτὴ <ἡ Ἱερουσαλὴμ> θὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιά>.
24 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἄνθρωπος μὴ γνώτω ἐκ τῶν λόγων τούτων, καὶ σὺ οὐ μὴ ἀποθάνῃς.	24 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς τὸν ἱερεμίαν· <Ἂς μὴ μάθῃ κανεὶς τίποτε ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ καὶ σὺ δὲν θὰ θανατωθῇς.	24 Τότε ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας εἶπεν εἰς τὸν Ἱερεμίαν: <Κανεὶς ἄλλος ἂς μὴ μάθῃ τίποτε ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ εἶπες, καὶ σὺ δὲν θὰ ἀποθάνῃς.
25 Καὶ ἐὰν οἱ ἄρχοντες ἀκούσωσιν ὅτι ἐλάλησά σοι καὶ ἔλθωσι πρὸς σὲ καὶ εἴπωσί σοι· ἀνάγγειλον ἡμῖν, τί ἐλάλησέ σοι ὁ βασιλεύς, μὴ κρύψῃς ἀφ' ἡμῶν, καὶ οὐ μὴ ἀνέλωμέν σε, καὶ τί ἐλάλησε πρός σε ὁ βασιλεύς;	25 Ἐὰν δὲ οἱ ἄρχοντες πληροφορηθοῦν ὅτι ἐγὼ συνεζήτησα μαζῆ σου καὶ ἔλθουν πρὸς σὲ καὶ σὲ ἐρωτήσουν: Πές μας τί συνεζήτησε μὲ σὲ ὁ βασιλεύς, μὴ ἀπόκρύψῃς τίποτε ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δὲν θὰ σὲ θανατώσωμεν. Τί λοιπὸν εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σέ;	25 Ἐὰν δὲ οἱ ἄρχοντες πληροφορηθοῦν ὅτι συνωμίλησα μαζί σου καὶ ἔλθουν πρὸς σὲ καὶ σοῦ εἰποῦν· πές μας τί εἶπε πρὸς σὲ ὁ βασιλιᾶς, μὴ ἀποκρύψῃς τίποτε ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δὲν θὰ σὲ θανατώσωμεν λοιπὸν τί σοῦ εἶπεν ὁ βασιλιᾶς;>
26 Καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· ρίπτω ἐγὼ τὸ ἔλεός μου κατ' ὀφθαλμοὺς τοῦ βασιλέως πρὸς τὸ μὴ ἀποστρέψαι με εἰς οἰκίαν Ἰωνάθαν ἀποθανεῖν με ἐκεῖ.	26 Θὰ ἀπταντήσῃς πρὸς αὐτούς· ἐγὼ ὑπέβαλα θερμὴν παράκλησιν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως νὰ μὴ μὲ ἐπαναφέρῃ πάλιν εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ Ἰωνάθαν, ὅπου ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀποθάνω>.	26 Σὺ νὰ ἀπαντήσῃς εἰς αὐτούς: <Ἐγὼ ὁ ἴδιος ὑπέβαλα θερμὴν παράκλησιν εἰς τὸν βασιλιᾶ νὰ μὴ μὲ φέρῃ πάλιν καὶ νὰ μὴ μὲ φυλακίσῃ εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν, ὅπου εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀποθάνω>.
27 Καὶ ἤλθοσαν πάντες οἱ ἄρχοντες πρὸς Ἱερεμίαν καὶ ἠρώτησον αὐτὸν, καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοῖς κατὰ πᾶντας τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ βασιλεύς· καὶ ἀπεσιώπησαν, ὅτι οὐκ ἠκούσθη ὁ λόγος Κυρίου.	27 Ἦλθαν πράγματι πρὸς τὸν Ἱερεμίαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες καὶ τὸν ἠρώτησαν καὶ ἀνέφερεν εἰς αὐτοὺς ὅλους ἐκείνους τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ βασιλεὺς τὸν διέταξε νὰ εἴπῃ. Οἱ ἄρχοντες ἐσιώπησαν καὶ δὲν ἐπίεσαν τὸν Ἱερεμίαν, διότι δὲν ἐπληροφορήθησαν τὸν ἀπειλητικόν λόγον τοῦ Κυρίου ἐναντίον αὐτῶν καὶ τῆς πόλεως.	27 Πράγματι αὐτὸ ἔγινε· ἦλθαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες εἰς τὸν Ἱερεμίαν καὶ τὸν ἐρώτησαν. Ὁ δὲ Ἱερεμίας ἀνεκοίνωσεν εἰς αὐτοὺς ἀκριβῶς ὅπως τὸν ἐπρόσταξε ὁ βασιλιᾶς. Κατόπιν τῆς στάσεως αὐτῆς τοῦ Ἱερεμία ἐσιώπησαν καὶ ἄφησαν ἥσυχον τὸν Προφήτην, διότι δὲν ἐπληροφορήθησαν τὸν ἀποκαλυπτικὸν ἀπειλητικὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀφωροῦσε εἰς τὸν βασιλιᾶ, τοὺς ἰδίους καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ.
28 Καὶ ἐκάθισεν Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς ἕως χρόνου οὗ συνελήφθη Ἱερουσαλήμ.	28 Ὁ Ἱερεμίας παρέμεινεν ἔτσι εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς μέχρι τοῦ χρόνου, κατὰ τὸν ὁποῖον έκυριεύθη ἡ Ἱερουσαλήμ.	28 Ὁ δὲ Ἱερεμίας παρέμεινεν εἰς τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς μέχρι τοῦ χρόνου ποὺ ἡ Ἱερουσαλὴμ κατελήφθη καὶ ἐκυριεύθη ἀπὸ τοὺς Βαβυλωνίους.