΄Ιεζεκιήλ : Κεφάλαιον Η'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἕκτῳ ἔτει ἐν τῷ πέμπτῳ μηνί, πέμπτη τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι Ἰούδα ἐκάθηντο ἐνώπιόν μου, καὶ ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου,
2 καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ὁμοίωμα ἀνδρός, ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καὶ ἕως κάτω πῦρ, καὶ ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ ὑπεράνω αὐτοῦ ὡς ὅρασις ἠλέκτρου.
3 Καὶ ἐξέτεινεν ὁμοίωμα χειρὸς καὶ ἀνέλαβέ με τῆς κορυφῆς μου καὶ ἀνέλαβέ με πνεῦμα ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ ἀναμέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγέ με εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐν ὁράσει Θεοῦ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης τῆς ἐσωτέρας τῆς βλεπούσης εἰς βορρᾶν, οὗ ἦν ἡ στήλη τοῦ κτωμένου.
4 Καὶ ἰδού, ἦν ἐκεῖ δόξα Κυρίου Θεοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ὅρασιν, ἣν εἶδον ἐν τῷ πεδίῳ.
5 Καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου πρὸς βορρᾶν· καὶ ἀνέβλεψα τοῖς ὀφθαλμοῖς μου πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδοὺ ἀπὸ βορρᾶ ἐπὶ τὴν πύλην τὴν πρὸς ἀνατολάς.
6 Καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας τί οὗτοι ποιοῦσιν; Ἀνομίας μεγάλας ποιοῦσιν ὧδε τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου, καὶ ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονας.
7 Καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς αὐλῆς
8 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ὄρυξον· καὶ ὤρυξα, καὶ ἰδοὺ θύρα μία.
9 Καὶ εἶπε πρός με· εἴσελθε καὶ ἰδὲ τὰς ἀνομίας, ἃς οὗτοι ποιοῦσιν ὧδε.
10 Καὶ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ μάταια βδελύγματα καὶ πάντα τὰ εἴδωλα οἴκου Ἰσραὴλ διαγεγραμμένα ἐπ' αὐτοῦ κύκλῳ,
11 καὶ ἑβδομήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων οἴκου Ἰσραήλ, καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν ἐν μέσῳ αὐτῶν εἱστήκει πρὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ ἕκαστος θυμιατήριον αὐτοῦ εἶχεν ἐν τῇ χειρί, καὶ ἡ ἀτμὶς τοῦ θυμιάματος ἀνέβαινε.
12 Καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου, ἃ οἱ πρεσβύτεροι οἴκου Ἰσραὴλ ποιοῦσιν, ἕκαστος αὐτῶν ἐν τῷ κοιτῶνι τῷ κρυπτῷ αὐτῶν; Διότι εἶπαν· οὐχ ὁρᾷ ὁ Κύριος, ἐγκαταλέλοιπε Κύριος τὴν γῆν.
13 Καὶ εἶπε πρός με· ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονος, ἃς οὗτοι ποιοῦσι.
14 Καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης οἴκου Κυρίου τῆς βλεπούσης πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυναῖκες καθήμεναι θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ,
15 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας; Καὶ ἔτι ὄψει ἐπιτηδεύματα μείζονα τούτων.
16 Καὶ εἰσήγαγέ με εἰς τὴν αὐλὴν οἴκου Κυρίου τὴν ἐσωτέραν, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν προθύρων τοῦ ναοῦ Κυρίου ἀναμέσον τῶν αἰλάμ καὶ ἀναμέσον τοῦ θυσιαστηρίου ὡς εἴκοσι ἄνδρες, τὰ ὀπίσθια αὐτῶν πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀπέναντι, καὶ οὗτοι προσκυνοῦσι τῷ ἡλίῳ·
17 καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου; Μὴ μικρὰ τῷ οἴκῳ Ἰούδα τοῦ ποιεῖν τὰς ἀνομίας, ἃς πεποιήκασιν ὧδε; Διότι ἔπλησαν τὴν γῆν ἀνομίας, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ ὡς μυκτηρίζοντες.
18 Καὶ ἐγὼ ποιήσω αὐτοῖς μετὰ θυμοῦ· οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός μου, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸ ἕκτον ἔτος, τὸν πέμπτον μῆνα, τὴν πέμπτην τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην εἰς τὸ σπίτι μου. Καὶ ὁ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων ἐκάθηντο ἐμπρός μου. Τὸ χέρι τοῦ Κυρίου ἐτέθη ἐπάνω μου καὶ μοῦ ἀπεκάλυψεν ὁράματα.
2 Αἴφνης εἶδα μίαν μορφὴν ἀνδρός, ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν μέσην καὶ κάτω ἦτο ὡσὰν φωτιά. Ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ ἐπάνω ἦταν λαμπρὰ ὡσὰν τὸ ἤλεκτρον.
3 Ἡ ἀνδρικὴ αὐτὴ μορφὴ ἥπλωσε κάτι σὰν εἶδος χεριοῦ καὶ μὲ ἔπιασε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς μου. Μία δὲ πνοὴ ἀνέμου μὲ ἐσήκωσε ἀνάμεσα εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ μὲ θεῖον ὅραμα μὲ ἔφερεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐσωτερικῆς πύλης τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς βορρᾶν· ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκετο ἡ εἰδωλολατρικὴ στήλη τοῦ θεοῦ τοῦ ἐμπορίου.
4 Καὶ ἰδού, ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἡ ἔνδοξος λάμψις τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὡσὰν ἐκείνην ποὺ εἶχα ἴδει εἰς τὴν πεδιάδα.
5 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπεν· <υἱὲ ἀνθρώπου, σήκωσε τὰ μάτια σου πρὸς τὸν βορρᾶν. Ὕψωσα τὰ βλέμματά μου πρὸς τὸν βορρᾶν καὶ ἀπὸ τὸν βορρᾶν κύκλῳ μέχρι τῇς ἀνατολικῆς πύλης.
6 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <υἱὲ ἀνθρώπου, βλέπεις τί κάμνουν αὐτοί; Μεγάλας παρανομίας διαπράττουν ἐδῶ, ὥστε ἐξ αἰτίας αὐτῶν νὰ μὴ ἔχουν καμμίαν σχέσιν μὲ τὰς ἁγίας μου ἐντολάς. Θὰ ἴδῃς ὅμως καὶ ἀκόμη μεγαλυτέρας   παρανομίας>.
7 Μὲ ὠδήγησεν ἔπειτα εἰς τὴν εἴσοδον τῆς αὐλῆς
8 καὶ μοῦ εἶπε· <υἱὲ ἀνθρώπου, σκάψε>. Ἔσκαψα καὶ ἰδοὺ μία θύρα.
9 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <εἴσελθε καὶ ἰδὲ τὰς παρανομία τὰς ὁποίας αὐτοὶ διαπράττουν ἐδῶ>.
10 Καὶ εἰσῆλθα πράγματι καὶ εἶδον, καὶ ἰδού, τὰ μάταια καὶ βδελυρὰ εἴδωλα, ὅλα τὰ εἴδωλα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ζωγραφισμένα ὁλόγυρα εἰς ὅλας τὰς πλευράς.
11 Ἑβδομήκοντα δὲ ἄνδρες ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν ἐκεῖ. Ὁ δὲ Ἰεζονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαφάν, εὐρίσκετο ὄρθιος μεταξὺ αὐτῶν. Καθένας ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του θυμιατόν, ἐθυμίαζε τὰ εἴδωλα καὶ τὸ θυμίαμα ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἐπάνω.
12 Μοῦ εἶπε τότε ὁ Κύριος· <βλέπεις, υἱὲ ἀνθρώπου, τί κάνουν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ὁ καθένας μέσα εἰς τὸν ἀπόκρυφον κοιτῶνα του; Διότι αὐτοὶ εἶπαν· Ὁ Κύριος δὲν μᾶς βλέπει, ἔχει πλέον ἐγκαταλείψει ὁ Κύριος τὴν χώραν του>!
13 Ὁ Κύριος εἶπεν ἀκόμη πρὸς ἐμέ· <θὰ ἴδῃς ἀκόμη μεγαλυτέρας παρανομίας, τὰς ὁποίας αὐτοὶ διαπράττουν>.
14 Μὲ εἰσήγαγεν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται πρὸς βορρᾶν. Καὶ ἰδού, ἐκεῖ ἦσαν γυναῖκες, ποὺ ἐκάθηντο καὶ ἐθρηνοῦσαν τὸν θάνατον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Θαμμούζ.
15 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος· <υἱὲ ἀνθρώπου εἶδες; Θὰ ἴδῃς ὅμως ἔργα ἀνθρώπων χειρότερα ἀπὸ αὐτά>.
16 Μὲ ἔφερε κατόπιν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἀνάμεσα ἀπὸ τὴν στοὰν τοῦ νάρθηκος τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, ἦσαν εἴκοσι περίπου ἄνδρες μὲ τὰ ὀπίσθιά των γυρισμένα πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, μὲ τὰ πρόσωπά των δὲ ἐστραμμένα πρὸς τὴν ἀντίθετον διεύθυνσιν, πρὸς ἀνατολάς. Αὐτοὶ προσκυνοῦσαν τὸν ἥλιον.
17 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε τότε· <εἶδες, υἱὲ ἀνθρώπου; Μήπως εἶναι μικρὸν καὶ ἀσήμαντον διὰ τὸν λαὸν τὸν Ἰουδαϊκόν, νὰ διαπράττουν τὰς παρανομίας αὐτάς, τὰς ὁποίας πράττουν ἐδῶ; Διότι αὐτοὶ ἐγέμισαν τὴν χώραν ἀπὸ παρανομίας. Καὶ ἰδοὺ φαίνονται, ὡς ἐὰν ἐμπαίζουν ἐμὲ τὸν Θεόν των καὶ τὰς ἐντολάς μου.
18 Διὰ τοῦτο ἐγὼ θὰ πράξω ἀπέναντι αὐτῶν σύμφωνα μὲ τὸν δίκαιον θυμόν μου. Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ τὸ μάτι μου διὰ τὴν συμφοράν των, οὔτε καὶ θὰ τοὺς σπλαγχνισθῶ>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὸν πέμπτον μῆνα τοῦ ἕκτου ἔτους τῆς αἰχμαλωσίας μου, καὶ συγκεκριμένως τὴν πέμπτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς τοῦτου ἐκαθόμουν εἰς τὴν οἰκίαν μου καὶ ἐμπρός μου ἦσαν καθισμένοι οἱ προεστοὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, ποὺ ἦσαν καὶ αὐτοὶ αἰχμάλωτοι τῶν Βαβυλωνίων. Καὶ ξαφνικὰ ἦλθεν ἐπάνω μου ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ ἕνα μήνυμά Του.
2 Καὶ εἶδα ἐμπρός μου κάποιον ποὺ ὠμοίαζε μὲ ἄνδρα, ἀλλ' ὅμως ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ κάτω ἦτο ὡσὰν φωτιὰ καὶ ἀπὸ τὴν μέσην τοῦ καὶ ἄνω ὡσὰν ἤλεκτρον.
3 Ἄπλωσε δὲ κάτι ποὺ ὡμοίαζε μὲ χέρι καί, ἀφοῦ μὲ ἐσήκωσεν ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς μου, μὲ ὕψωσε μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς μία πνοὴ καὶ μὲ μετέφερεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἔβλεπα εἰς τὸ θεῖον ἐκεῖνο δρᾶμα ὅτι εὑρισκόμουν ἐμπρὸς εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐσωτερικῆς πύλης τοῦ Ναοῦ, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς τὸν βορρᾶν. Εἰς τὸ σημεῖον ἐκεῖνο εἶδα νὰ ὑπάρχῃ μία εἰδωλολατρικὴ στήλη πρὸς τιμὴν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐμπορίου.
4 Καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖ, ἐπάνω ἀπὸ τὸν Ναόν, εὑρίκετο ἡ <δόξα> τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ τὸν Ἰσραήλ, ἡ λάμψις ἐκείνη, ὅπως τὴν εἶδα εἰς τὴν ἀρχήν, ἐκεῖ εἰς τὴν πεδιάδα.
5 Καί μου εἶπεν ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, στρέψε καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια σου πρὸς βορρᾶν. Καὶ πράγματι ἔστρεψα τὰ μάτια μου καὶ εἶδα ἀπὸ τὸν βορρᾶν μέχρι τὴν πύλην ποὺ ἦτο πρὸς ἀνατολάς. <Ἐβλεπα ὅλον τὸν χῶρον καὶ ὅσα ἔκαμναν οἱ Ἰουδαῖοι τιμῶντες τὸν θεὸν τοῦ ἐμπορίου>.
6 Μοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, εἶδες τί κάμνουν αὐτοί; Διαπράττουν ἐδῶ μεγάλας ἀνομίας, διότι ἀπεφάσισαν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰς ἁγίας ἐντολάς μου καὶ ἀπὸ τὰ <ἅγια>, τὰ ὁποῖα Ἐγὼ τοὺς εἶχα καθορίσει. Θὰ ἰδῇς ὅμως καὶ ἄλλας πολὺ μεγαλύτερος παρανομίας.
7 Καὶ μὲ ἔβαλε κατόπιν μέσα εἰς τὰ πρόθυρα τῆς αὐλῆς.
8 Μοῦ εἶπε δὲ τὰ ἑξῆς: Ἄνθρωπε, σκάψε εἰς τὸν τοῖχον τῆς στοᾶς. Καὶ ἔσκαψα πράγματι καὶ εἶδα ἐμπρός μου μίαν θύραν.
9 Μοῦ εἶπε κατόπιν ὁ Κύριος: Προχώρησε μέσα καὶ ἀντίκρυσε τὰς ἀνομίας ποὺ διαπράττουν αὐτοὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον τόπον.
10 Καὶ ἐμβῆκα καὶ ἀντίκρυσα ἐμπρός μου τὰ βδελυρὰ εἴδωλα· ὅλα μάλιστα τὰ εἴδωλα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν χαραγμένα καὶ ζωγραφισμένα ὁλόγυρα ἐπάνω εἰς τὸν τοῖχον.
11 Εἶδα καὶ ἑβδομῆντα ἄνδρας ἀπὸ τοὺς προεστοὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν, μεταξὺ δὲ αὐτῶν ἦτο καὶ ὁ Ἰεζονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαφάν, ποὺ ἔστεκε μάλιστα ἐμπρός των. Καθένας ἀπὸ αὐτοὺς κρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του ἕνα λιβανιστήριον καὶ ἐλιβάνιζε τὰ ζωγραφισμένα εἴδωλα <ποὺ ἦσαν σχήματα διαφόρων ζώων> καὶ ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἄνω ὁ καπνὸς τοῦ θυμιάματος.
12 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ: Εἶδες, ἄνθρωπε, αὐτὰ ποὺ κάμνουν οἱ προεστοὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν; Αὐτὰ κάμνει καθένας των κρυφὰ καὶ εἰς τὸ ὑπνοδωμάτιόν του. Δικαιολογοῦν μάλιστα τὴν πρᾶξιν των λέγοντες: <Δὲν μᾶς βλέπει ἐδῶ ποὺ εἴμεθα ὁ Κύριος.
Ἔχει πλέον ἐγκαταλείψει τὴν χώραν μας ὁ Κύριος>.
13 Μοῦ εἶπε δὲ ἐν συνεχείᾳ ὁ Κύριος: Θὰ ἰδῇς καὶ ἄλλας, ἀκόμη μεγαλυτέρας ἀνομίας, τὰς ὁποίας διαπράττουν αὐτοί.
14 Μὲ ὠδήγησε δὲ μέσα ἀπὸ τὴν αὐλὴν καὶ μὲ ἔφερεν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς τὸν βορρᾶν. Καὶ βλέπω ἐκεῖ ἐμπρός μου καθισμένας γυναῖκας νὰ θρηνοῦν τὸν θεὸν τῶν εἰδωλολατρῶν Θαμμούζ.
15 Μοῦ εἶπε δὲ πάλιν ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, εἶδες τί κάμνουν; Θὰ ἰδῇς ὅμως καὶ ἄλλα βδελυρὰ ἔργα των, πολὺ χειρότερα ἀπὸ αὐτά.
16 Μὲ ἔφερε δὲ μέσα εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου, καὶ ἐκεῖ, μεταξὺ τῶν προπυλαίων τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ Θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἀντίκρυσα εἴκοσι περίπου ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν στραμμένα τὰ νῶτα τῶν πρὸς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπά των ἀπέναντι πρὸς ἀνατολάς. Ὅλοι αὐτοὶ εἶδα ὅτι ἐπροσκυνοῦσαν ῶς θέον τὸν ἥλιον.
17 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Τὰ εἶδες, ἄνθρωπε, ὅλα αὐτά; Μήπως εἶναι μικρὸν καὶ ἀσήμαντον πρᾶγμα νὰ κάμνονν οἱ Ἰουδαῖοι τὰς ἀνομίας αὐτάς, τὰς ὁποίας διέπραξαν αὐτοὶ ἐδῶ εἰς τὸν ἅγιον Ναόν μου; Δὲν εἶναι μικρόν, διότι ἐγέμισαν τὴν χώραν μὲ ἀνομίας καὶ ἀσεβείας καὶ ἐνεργοῦν ὡσὰν νὰ μυκτηρίζουν καὶ νὰ ἐμπαἰζουν Ἐμὲ καὶ τὸν Νόμον μου.
18 Θὰ ἐνεργήσω λοιπὸν καὶ Ἐγὼ ἀναλόγως. Θὰ τοὺς φερθῶ μὲ θυμόν. Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ ὁ ὀφθαλμός μου, οὔτε θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἕκτῳ ἔτει ἐν τῷ πέμπτῳ μηνί, πέμπτη τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι Ἰούδα ἐκάθηντο ἐνώπιόν μου, καὶ ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου,	ατὰ τὸ ἕκτον ἔτος, τὸν πέμπτον μῆνα, τὴν πέμπτην τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην εἰς τὸ σπίτι μου. Καὶ ὁ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων ἐκάθηντο ἐμπρός μου. Τὸ χέρι τοῦ Κυρίου ἐτέθη ἐπάνω μου καὶ μοῦ ἀπεκάλυψεν ὁράματα.	ατὰ τὸν πέμπτον μῆνα τοῦ ἕκτου ἔτους τῆς αἰχμαλωσίας μου, καὶ συγκεκριμένως τὴν πέμπτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς τοῦτου ἐκαθόμουν εἰς τὴν οἰκίαν μου καὶ ἐμπρός μου ἦσαν καθισμένοι οἱ προεστοὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, ποὺ ἦσαν καὶ αὐτοὶ αἰχμάλωτοι τῶν Βαβυλωνίων. Καὶ ξαφνικὰ ἦλθεν ἐπάνω μου ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ ἕνα μήνυμά Του.
2 καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ὁμοίωμα ἀνδρός, ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καὶ ἕως κάτω πῦρ, καὶ ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ ὑπεράνω αὐτοῦ ὡς ὅρασις ἠλέκτρου.	2 Αἴφνης εἶδα μίαν μορφὴν ἀνδρός, ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν μέσην καὶ κάτω ἦτο ὡσὰν φωτιά. Ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ ἐπάνω ἦταν λαμπρὰ ὡσὰν τὸ ἤλεκτρον.	2 Καὶ εἶδα ἐμπρός μου κάποιον ποὺ ὠμοίαζε μὲ ἄνδρα, ἀλλ' ὅμως ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ κάτω ἦτο ὡσὰν φωτιὰ καὶ ἀπὸ τὴν μέσην τοῦ καὶ ἄνω ὡσὰν ἤλεκτρον.
3 Καὶ ἐξέτεινεν ὁμοίωμα χειρὸς καὶ ἀνέλαβέ με τῆς κορυφῆς μου καὶ ἀνέλαβέ με πνεῦμα ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ ἀναμέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγέ με εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐν ὁράσει Θεοῦ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης τῆς ἐσωτέρας τῆς βλεπούσης εἰς βορρᾶν, οὗ ἦν ἡ στήλη τοῦ κτωμένου.	3 Ἡ ἀνδρικὴ αὐτὴ μορφὴ ἥπλωσε κάτι σὰν εἶδος χεριοῦ καὶ μὲ ἔπιασε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς μου. Μία δὲ πνοὴ ἀνέμου μὲ ἐσήκωσε ἀνάμεσα εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ μὲ θεῖον ὅραμα μὲ ἔφερεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐσωτερικῆς πύλης τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς βορρᾶν· ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκετο ἡ εἰδωλολατρικὴ στήλη τοῦ θεοῦ τοῦ ἐμπορίου.	3 Ἄπλωσε δὲ κάτι ποὺ ὡμοίαζε μὲ χέρι καί, ἀφοῦ μὲ ἐσήκωσεν ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς μου, μὲ ὕψωσε μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς μία πνοὴ καὶ μὲ μετέφερεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἔβλεπα εἰς τὸ θεῖον ἐκεῖνο δρᾶμα ὅτι εὑρισκόμουν ἐμπρὸς εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐσωτερικῆς πύλης τοῦ Ναοῦ, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς τὸν βορρᾶν. Εἰς τὸ σημεῖον ἐκεῖνο εἶδα νὰ ὑπάρχῃ μία εἰδωλολατρικὴ στήλη πρὸς τιμὴν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐμπορίου.
4 Καὶ ἰδού, ἦν ἐκεῖ δόξα Κυρίου Θεοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ὅρασιν, ἣν εἶδον ἐν τῷ πεδίῳ.	4 Καὶ ἰδού, ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἡ ἔνδοξος λάμψις τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὡσὰν ἐκείνην ποὺ εἶχα ἴδει εἰς τὴν πεδιάδα.	4 Καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖ, ἐπάνω ἀπὸ τὸν Ναόν, εὑρίκετο ἡ <δόξα> τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ τὸν Ἰσραήλ, ἡ λάμψις ἐκείνη, ὅπως τὴν εἶδα εἰς τὴν ἀρχήν, ἐκεῖ εἰς τὴν πεδιάδα.
5 Καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου πρὸς βορρᾶν· καὶ ἀνέβλεψα τοῖς ὀφθαλμοῖς μου πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδοὺ ἀπὸ βορρᾶ ἐπὶ τὴν πύλην τὴν πρὸς ἀνατολάς.	5 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπεν· <υἱὲ ἀνθρώπου, σήκωσε τὰ μάτια σου πρὸς τὸν βορρᾶν. Ὕψωσα τὰ βλέμματά μου πρὸς τὸν βορρᾶν καὶ ἀπὸ τὸν βορρᾶν κύκλῳ μέχρι τῇς ἀνατολικῆς πύλης.	5 Καί μου εἶπεν ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, στρέψε καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια σου πρὸς βορρᾶν. Καὶ πράγματι ἔστρεψα τὰ μάτια μου καὶ εἶδα ἀπὸ τὸν βορρᾶν μέχρι τὴν πύλην ποὺ ἦτο πρὸς ἀνατολάς. <Ἐβλεπα ὅλον τὸν χῶρον καὶ ὅσα ἔκαμναν οἱ Ἰουδαῖοι τιμῶντες τὸν θεὸν τοῦ ἐμπορίου>.
6 Καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας τί οὗτοι ποιοῦσιν; Ἀνομίας μεγάλας ποιοῦσιν ὧδε τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου, καὶ ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονας.	6 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <υἱὲ ἀνθρώπου, βλέπεις τί κάμνουν αὐτοί; Μεγάλας παρανομίας διαπράττουν ἐδῶ, ὥστε ἐξ αἰτίας αὐτῶν νὰ μὴ ἔχουν καμμίαν σχέσιν μὲ τὰς ἁγίας μου ἐντολάς. Θὰ ἴδῃς ὅμως καὶ ἀκόμη μεγαλυτέρας παρανομίας>.	6 Μοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, εἶδες τί κάμνουν αὐτοί; Διαπράττουν ἐδῶ μεγάλας ἀνομίας, διότι ἀπεφάσισαν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰς ἁγίας ἐντολάς μου καὶ ἀπὸ τὰ <ἅγια>, τὰ ὁποῖα Ἐγὼ τοὺς εἶχα καθορίσει. Θὰ ἰδῇς ὅμως καὶ ἄλλας πολὺ μεγαλύτερος παρανομίας.
7 Καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς αὐλῆς	7 Μὲ ὠδήγησεν ἔπειτα εἰς τὴν εἴσοδον τῆς αὐλῆς	7 Καὶ μὲ ἔβαλε κατόπιν μέσα εἰς τὰ πρόθυρα τῆς αὐλῆς.
8 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ὄρυξον· καὶ ὤρυξα, καὶ ἰδοὺ θύρα μία.	8 καὶ μοῦ εἶπε· <υἱὲ ἀνθρώπου, σκάψε>. Ἔσκαψα καὶ ἰδοὺ μία θύρα.	8 Μοῦ εἶπε δὲ τὰ ἑξῆς: Ἄνθρωπε, σκάψε εἰς τὸν τοῖχον τῆς στοᾶς. Καὶ ἔσκαψα πράγματι καὶ εἶδα ἐμπρός μου μίαν θύραν.
9 Καὶ εἶπε πρός με· εἴσελθε καὶ ἰδὲ τὰς ἀνομίας, ἃς οὗτοι ποιοῦσιν ὧδε.	9 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <εἴσελθε καὶ ἰδὲ τὰς παρανομία τὰς ὁποίας αὐτοὶ διαπράττουν ἐδῶ>.	9 Μοῦ εἶπε κατόπιν ὁ Κύριος: Προχώρησε μέσα καὶ ἀντίκρυσε τὰς ἀνομίας ποὺ διαπράττουν αὐτοὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον τόπον.
10 Καὶ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ μάταια βδελύγματα καὶ πάντα τὰ εἴδωλα οἴκου Ἰσραὴλ διαγεγραμμένα ἐπ' αὐτοῦ κύκλῳ,	10 Καὶ εἰσῆλθα πράγματι καὶ εἶδον, καὶ ἰδού, τὰ μάταια καὶ βδελυρὰ εἴδωλα, ὅλα τὰ εἴδωλα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ζωγραφισμένα ὁλόγυρα εἰς ὅλας τὰς πλευράς.	10 Καὶ ἐμβῆκα καὶ ἀντίκρυσα ἐμπρός μου τὰ βδελυρὰ εἴδωλα· ὅλα μάλιστα τὰ εἴδωλα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν χαραγμένα καὶ ζωγραφισμένα ὁλόγυρα ἐπάνω εἰς τὸν τοῖχον.
11 καὶ ἑβδομήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων οἴκου Ἰσραήλ, καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν ἐν μέσῳ αὐτῶν εἱστήκει πρὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ ἕκαστος θυμιατήριον αὐτοῦ εἶχεν ἐν τῇ χειρί, καὶ ἡ ἀτμὶς τοῦ θυμιάματος ἀνέβαινε.	11 Ἑβδομήκοντα δὲ ἄνδρες ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν ἐκεῖ. Ὁ δὲ Ἰεζονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαφάν, εὐρίσκετο ὄρθιος μεταξὺ αὐτῶν. Καθένας ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του θυμιατόν, ἐθυμίαζε τὰ εἴδωλα καὶ τὸ θυμίαμα ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἐπάνω.	11 Εἶδα καὶ ἑβδομῆντα ἄνδρας ἀπὸ τοὺς προεστοὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν, μεταξὺ δὲ αὐτῶν ἦτο καὶ ὁ Ἰεζονίας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαφάν, ποὺ ἔστεκε μάλιστα ἐμπρός των. Καθένας ἀπὸ αὐτοὺς κρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του ἕνα λιβανιστήριον καὶ ἐλιβάνιζε τὰ ζωγραφισμένα εἴδωλα <ποὺ ἦσαν σχήματα διαφόρων ζώων> καὶ ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἄνω ὁ καπνὸς τοῦ θυμιάματος.
12 Καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου, ἃ οἱ πρεσβύτεροι οἴκου Ἰσραὴλ ποιοῦσιν, ἕκαστος αὐτῶν ἐν τῷ κοιτῶνι τῷ κρυπτῷ αὐτῶν; Διότι εἶπαν· οὐχ ὁρᾷ ὁ Κύριος, ἐγκαταλέλοιπε Κύριος τὴν γῆν.	12 Μοῦ εἶπε τότε ὁ Κύριος· <βλέπεις, υἱὲ ἀνθρώπου, τί κάνουν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ὁ καθένας μέσα εἰς τὸν ἀπόκρυφον κοιτῶνα του; Διότι αὐτοὶ εἶπαν· Ὁ Κύριος δὲν μᾶς βλέπει, ἔχει πλέον ἐγκαταλείψει ὁ Κύριος τὴν χώραν του>!	12 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ: Εἶδες, ἄνθρωπε, αὐτὰ ποὺ κάμνουν οἱ προεστοὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν; Αὐτὰ κάμνει καθένας των κρυφὰ καὶ εἰς τὸ ὑπνοδωμάτιόν του. Δικαιολογοῦν μάλιστα τὴν πρᾶξιν των λέγοντες: <Δὲν μᾶς βλέπει ἐδῶ ποὺ εἴμεθα ὁ Κύριος. Ἔχει πλέον ἐγκαταλείψει τὴν χώραν μας ὁ Κύριος>.
13 Καὶ εἶπε πρός με· ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονος, ἃς οὗτοι ποιοῦσι.	13 Ὁ Κύριος εἶπεν ἀκόμη πρὸς ἐμέ· <θὰ ἴδῃς ἀκόμη μεγαλυτέρας παρανομίας, τὰς ὁποίας αὐτοὶ διαπράττουν>.	13 Μοῦ εἶπε δὲ ἐν συνεχείᾳ ὁ Κύριος: Θὰ ἰδῇς καὶ ἄλλας, ἀκόμη μεγαλυτέρας ἀνομίας, τὰς ὁποίας διαπράττουν αὐτοί.
14 Καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης οἴκου Κυρίου τῆς βλεπούσης πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυναῖκες καθήμεναι θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ,	14 Μὲ εἰσήγαγεν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται πρὸς βορρᾶν. Καὶ ἰδού, ἐκεῖ ἦσαν γυναῖκες, ποὺ ἐκάθηντο καὶ ἐθρηνοῦσαν τὸν θάνατον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Θαμμούζ.	14 Μὲ ὠδήγησε δὲ μέσα ἀπὸ τὴν αὐλὴν καὶ μὲ ἔφερεν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς τὸν βορρᾶν. Καὶ βλέπω ἐκεῖ ἐμπρός μου καθισμένας γυναῖκας νὰ θρηνοῦν τὸν θεὸν τῶν εἰδωλολατρῶν Θαμμούζ.
15 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας; Καὶ ἔτι ὄψει ἐπιτηδεύματα μείζονα τούτων.	15 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος· <υἱὲ ἀνθρώπου εἶδες; Θὰ ἴδῃς ὅμως ἔργα ἀνθρώπων χειρότερα ἀπὸ αὐτά>.	15 Μοῦ εἶπε δὲ πάλιν ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, εἶδες τί κάμνουν; Θὰ ἰδῇς ὅμως καὶ ἄλλα βδελυρὰ ἔργα των, πολὺ χειρότερα ἀπὸ αὐτά.
16 Καὶ εἰσήγαγέ με εἰς τὴν αὐλὴν οἴκου Κυρίου τὴν ἐσωτέραν, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν προθύρων τοῦ ναοῦ Κυρίου ἀναμέσον τῶν αἰλάμ καὶ ἀναμέσον τοῦ θυσιαστηρίου ὡς εἴκοσι ἄνδρες, τὰ ὀπίσθια αὐτῶν πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀπέναντι, καὶ οὗτοι προσκυνοῦσι τῷ ἡλίῳ·	16 Μὲ ἔφερε κατόπιν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου, ἀνάμεσα ἀπὸ τὴν στοὰν τοῦ νάρθηκος τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, ἦσαν εἴκοσι περίπου ἄνδρες μὲ τὰ ὀπίσθιά των γυρισμένα πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, μὲ τὰ πρόσωπά των δὲ ἐστραμμένα πρὸς τὴν ἀντίθετον διεύθυνσιν, πρὸς ἀνατολάς. Αὐτοὶ προσκυνοῦσαν τὸν ἥλιον.	16 Μὲ ἔφερε δὲ μέσα εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου, καὶ ἐκεῖ, μεταξὺ τῶν προπυλαίων τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ Θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἀντίκρυσα εἴκοσι περίπου ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν στραμμένα τὰ νῶτα τῶν πρὸς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπά των ἀπέναντι πρὸς ἀνατολάς. Ὅλοι αὐτοὶ εἶδα ὅτι ἐπροσκυνοῦσαν ῶς θέον τὸν ἥλιον.
17 καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου; Μὴ μικρὰ τῷ οἴκῳ Ἰούδα τοῦ ποιεῖν τὰς ἀνομίας, ἃς πεποιήκασιν ὧδε; Διότι ἔπλησαν τὴν γῆν ἀνομίας, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ ὡς μυκτηρίζοντες.	17 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε τότε· <εἶδες, υἱὲ ἀνθρώπου; Μήπως εἶναι μικρὸν καὶ ἀσήμαντον διὰ τὸν λαὸν τὸν Ἰουδαϊκόν, νὰ διαπράττουν τὰς παρανομίας αὐτάς, τὰς ὁποίας πράττουν ἐδῶ; Διότι αὐτοὶ ἐγέμισαν τὴν χώραν ἀπὸ παρανομίας. Καὶ ἰδοὺ φαίνονται, ὡς ἐὰν ἐμπαίζουν ἐμὲ τὸν Θεόν των καὶ τὰς ἐντολάς μου.	17 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Τὰ εἶδες, ἄνθρωπε, ὅλα αὐτά; Μήπως εἶναι μικρὸν καὶ ἀσήμαντον πρᾶγμα νὰ κάμνονν οἱ Ἰουδαῖοι τὰς ἀνομίας αὐτάς, τὰς ὁποίας διέπραξαν αὐτοὶ ἐδῶ εἰς τὸν ἅγιον Ναόν μου; Δὲν εἶναι μικρόν, διότι ἐγέμισαν τὴν χώραν μὲ ἀνομίας καὶ ἀσεβείας καὶ ἐνεργοῦν ὡσὰν νὰ μυκτηρίζουν καὶ νὰ ἐμπαἰζουν Ἐμὲ καὶ τὸν Νόμον μου.
18 Καὶ ἐγὼ ποιήσω αὐτοῖς μετὰ θυμοῦ· οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός μου, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω.	18 Διὰ τοῦτο ἐγὼ θὰ πράξω ἀπέναντι αὐτῶν σύμφωνα μὲ τὸν δίκαιον θυμόν μου. Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ τὸ μάτι μου διὰ τὴν συμφοράν των, οὔτε καὶ θὰ τοὺς σπλαγχνισθῶ>.	18 Θὰ ἐνεργήσω λοιπὸν καὶ Ἐγὼ ἀναλόγως. Θὰ τοὺς φερθῶ μὲ θυμόν. Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ ὁ ὀφθαλμός μου, οὔτε θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ.