΄Ιεζεκιήλ : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἀνέκραγεν εἰς τὰ ὦτά μου φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἤγγικεν ἡ ἐκδίκησις τῆς πόλεως καὶ ἕκαστος εἶχε τὰ σκεύη τῆς ἐξολοθρεύσεως ἐν χειρὶ αὐτοῦ.
2 Καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης τῆς ὑψηλῆς τῆς βλεπούσης πρὸς βορρᾶν, καὶ ἑκάστου πέλυξ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ εἷς ἀνὴρ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐνδεδυκὼς ποδήρη, καὶ ζώνη σαπφείρου ἐπὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ· καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἔστησαν ἐχόμενοι τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χαλκοῦ.
3 Καὶ δόξα Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνέβη ἀπὸ τῶν Χερουβὶμ ἡ οὖσα ἐπ' αὐτῶν εἰς τὸ αἴθριον τοῦ οἴκου. Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα τὸν ἐνδεδυκότα τὸν ποδήρη, ὃς εἶχεν ἐπὶ τῆς ὀσφῦος αὐτοῦ τὴν ζώνην,
4 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς.
5 Καὶ τούτοις εἶπεν ἀκούοντός μου· πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ κόπτετε καὶ μὴ φείδεσθε τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑμῶν καὶ μὴ ἐλεήσητε·
6 πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ' οὓς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε· καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν τῶν πρεσβυτέρων, οἳ ἦσαν ἔσω ἐν τῷ οἴκῳ.
7 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μιάνατε τὸν οἶκον καὶ πλήσατε τὰς ὁδοὺς νεκρῶν ἐκπορευόμενοι καὶ κόπτετε.
8 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κόπτειν αὐτοὺς καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου καὶ ἀνεβόησα καὶ εἶπα· οἴμοι Κύριε, ἐξαλείφεις σὺ τοὺς καταλοίπους τοῦ Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐκχέαι σε τὸν θυμόν σου ἐπὶ Ἱερουσαλήμ;
9 Καὶ εἶπε πρός με· ἀδικία τοῦ οἴκου Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα μεμεγάλυνται σφόδρα σφόδρα, ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ λαῶν πολλῶν, καὶ ἡ πόλις ἐπλήσθη ἀδικίας καὶ ἀκαθαρσίας· ὄτι εἶπαν· ἐγκαταλέλοιπε Κύριος τὴν γῆν , οὐκ ἐφορᾷ ὁ Κύριος.
10 Καὶ οὐ φείσεταί μου ὁ ὀφθαλμός, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω· τὰς ὁδοὺς αὐτῶν εἰς κεφαλὰς αὐτῶν δέδωκα.
11 Καὶ ἰδοὺ ὁ ἀνὴρ ὁ ἐνδεδυκὼς τὸν ποδήρη καὶ ἐζωσμένος τῇ ζώνῃ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀπεκρίνατο λέγων· πεποίηκα καθὼς ἐνετείλω μοι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Κύριος ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην εἰς τὰ αὐτιά μου καὶ εἶπεν· <ἔφθασεν ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας ἐναντίον τῆς πόλεως>. Καθένας ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς εἶχεν εἰς τὰ χέρια του τὰ ὄργανα τοῦ ὀλέθρου τῆς πόλεως.
2 Καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τὴν ἄνω πύλην, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς βορρᾶν, καὶ εἰς τὰ χέρια τοῦ καθενὸς ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρχε πέλεκυς. Ἀνάμεσα εἰς αὐτοὺς ἦτο καὶ ἕνας ἄλλος ἀνήρ, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε μακρὸν χιτῶνα, ποὺ ἔφθανεν ἕως εἰς τὰ πόδια του. Καὶ γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του ζώνην στολισμένην μέ σαπφείρους. Αὐτοὶ εἰσῆλθαν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν καὶ ἐσταμάτησαν πλησίον τοῦ χαλκίνου θυσιαστηρίου.
3 Ἡ ἔνδοξος λάμψις τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἦλθεν εἰς τὸ κατώφλιον τοῦ ναοῦ. Ὁ Κύριος ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ ἔφερε γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του τὴν πολύτιμον ζώνην,
4 καὶ τοῦ εἶπε· <πέρασε διὰ μέσου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ θέσε σημεῖον εἰς τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι στενάζουν καὶ κραυγάζουν μὲ ψυχικὴν ὀδύνην, δι' ὅλας τὰς παρανομίας, ποὺ διαπράττονται μέσα εἰς τὴν πόλιν>.
5 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς τοὺς ἄλλους ἓξ καὶ ἐγὼ ἤκουον τὰ λεγόμενά του· <Πηγαίνετε ὀπίσω ἀπὸ τὸν ἄνδρα αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν καὶ φονεύετε. Ἂς μὴ λυπηθοῦν τὰ μάτια σας καὶ ἃς μὴ σπλαγχνισθῆτε τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ τὸν ὄλεθρόν των.
6 Γέροντας, νέους, παρθένους, νήπια καὶ γυναῖκας, φονεύσατέ τους· παραδώσατέ τους εἰς ὄλεθρον καὶ ἐξαφανισμόν. Ὅλους ὅμως ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὸ σημεῖον εἰς τὰ μέτωπά των, μὴ τοὺς ἐγγίσετε. Θὰ κάμετε ἀρχὴν τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ ὀλέθρου ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εὑρίσκονται μέσα εἰς τὸν ναόν>. Οἱ ἓξ ἐκεῖνοι ἄνδρες ἤρχισαν νὰ φονεύουν καὶ νὰ ἐξολοθρεύουν τοὺς ἀσεβεῖς γέροντας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο μέσα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.
7 Ὁ Κύριος εἶπεν ἀκόμη πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐκείνους· <βεβηλώσατε τὸν ναὸν μὲ τὰ πτώματα τῶν σφαγιασθέντων. Ἐξερχόμενοι δὲ ἀπὸ τὸν ναὸν πρὸς τὴν πόλιν γεμίσατε τοὺς δρόμους ἀπὸ νεκρούς, φονεύσατε τοὺς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους>.
8 Ὅταν ἐκεῖνοι ἤρχισαν τὴν σφαγὴν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ναοῦ, ἐγὼ ἔπεσα μὲ τὸ πρόσωπόν μου κάτω εἰς τὸ ἔδαφος καὶ μὲ φωνὴν μεγάλην ἐβόησα καὶ εἶπα· <ἀλλοίμονον, Κύριε! Σύ, λοιπόν, ἐξολοθρεύεις τώρα τοὺς ἐναπομείναντας ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας; Καὶ ἀφήνεις νὰ ξεχυθῇ ὁ δίκαιος θυμός σου ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ;>
9 Ὁ Κύριος μοῦ εἰπε· <αἱ ἁμαρτίαι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ καὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ ἔχουν πλέον πληθυνθῆ πάρα πολύ. Ἡ περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας ἐγέμισεν ἀπὸ πλήθη ξένων λαῶν, ἡ δὲ πόλις Ἱερουσαλὴμ εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀδικίας καὶ ἀκαθαρσίας. Ἔγιναν αὐτά, διότι εἶπαν: Ὁ Κύριος ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν γῆν του, δὲν ἐπιβλέπει πλέον εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος.
10 Διὰ τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας ἁμαρτίας των δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ ὁ ὀφθαλμός μου, δὲν θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ. Τοὺς δρόμους τῆς παρανόμου καὶ ἀσεβοῦς ζωῆς των, θὰ στρέψω καὶ θὰ ἐπιρρίψω εἰς τὰς κεφαλάς των>.
11 Καὶ ἰδού, ὁ ἀνὴρ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε τὸν μακρὸν ἕως εἰς τὰ πόδια χιτῶνα του καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν ὀσφύν του μὲ τὴν ζώνην, ἐπανῆλθε καὶ εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· <ἔκαμα ὅπως μὲ διέταξες>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν ὁ Κύριος καὶ μοῦ εἶπεν: Ἔφθασε πλέον ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας τῆς ἀσεβοῦς πόλεως. Καθένας δὲ ἀπὸ τοὺς ἐκτελεστὰς τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου περὶ τιμωρίας τῶν εἰδωλολατρῶν Ἰουδαίων εἶχε πλέον εἰς τὸ χέρι του τὰ ὄργανα τῆς τιμωρίας.
2 Βλέπω λοιπὸν νὰ ἔρχωνται ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ὑψηλῆς, βορείας πύλης τοῦ Ναοῦ, καὶ ἰδού, ἕξι ἄνδρες· ἐκρατοῦσε δὲ καθένας των εἰς τὸ χέρι του ἕνα πέλεκυν. Εἰς τὸ μέσον τῶν ἕξι αὐτῶν ἀνδρῶν ἦτο ἕνας ἄλλος ἄνδρας, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε χιτῶνα ποὺ ἔφθανεν ἕως τὰ πέλματα τῶν ποδῶν του καὶ εἰς τὴν μέσην του εἶχε ζώνην ἀπὸ σάπφειρον. Οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἄνδρες ἐμβῆκαν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ καὶ ἐστάθησαν δίπλα εἰς τὸ χάλκινον Θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
3 Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἡ ἀστραπτερή <δόξα> τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνυψώθη ἀπὸ τὸ ἅρμα τῶν Χερουβίμ, ὅπου εὑρίσκετο, καὶ ἐστάθη ἐπάνω ἀπὸ τὴν αὐλήν του Ναοῦ. Ἐκάλεσε δὲ τὸν ἄνδρα ποὺ ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ εἶχε τὴν ζώνην εἰς τὴν μέσην του.
4 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν: Πέρασε μέσα ἀπὸ ὅλην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ βάλε τὸ <σημεῖον> εἰς τὰ μέτωπα τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι στενάζουν πολὺ καὶ πονεῖ ὑπερβολικὰ ἡ ψυχή των δι’ ὅλας τὰς ἀνομίας καὶ ἀσεβείας ποὺ γίνονται μέσα εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν.
5 Εἰς δὲ τοὺς ἄλλους ἕξι εἶπε τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα ἤκουα καὶ ἐγώ: Νὰ προχωρῆτε πίσω ἀπὸ τὸν ἄνδρα μὲ τὸν ποδήρη χιτῶνα εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ νὰ θανατώνετε, χωρὶς νὰ λυποῦνται οἱ ὀφθαλμοί σας καὶ χωρὶς νὰ εὐσπλαγχνίζεσθε κανένα.
6 Γέροντα καὶ νέον, παρθένον κόρην καὶ νήπια καὶ γυναῖκας, ὅλους ἀδιακρίτως νὰ τοὺς θανατώνετε, ὥστε νὰ ἐξοντωθοῦν τελείως. Δὲν θὰ ἐγγίσετε ὅμως αὐτούς, εἰς τοὺς ὁποίους θὰ ὑπάρχῃ τὸ <σημεῖον>. Θὰ ἀρχίσετε δὲ τὴν ἐξόντωσιν ἀπὸ τοὺς ἁγίους χώρους, τοὺς ἀφιερωμένους εἰς τὴν λατρείαν μου. Καὶ πράγματι ἄρχισαν ἀμέσως οἱ ἕξι ἄνδρες νὰ ἐξοντώνουν τοὺς προκρίτους ἄνδρας τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὸν Ναὸν καὶ ἐλάτρευαν τὰ εἴδωλα.
7 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐκτελεστὰς τῆς ἀποφάσεώς Του: Μὴ σκεφθῆτε τίποτε, μολύνατε μὲ τὰ πτώματα τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν Ἰουδαίων τὸν Ναόν μου καὶ γεμίσατε τοὺς δρόμους μὲ νεκρούς, καθὼς θὰ βγῆτε ἀπὸ τὸν Ναὸν καὶ θὰ θανατώνετε τοὺς ἐνόχους.
8 Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἐθανάτωναν τοὺς Ἰουδαίους, ἔπεσα ἐγὼ μὲ τὸ πρόσωπόν μου κατὰ γῆς καὶ ἐφώναξα δυνατὰ καὶ εἶπα: Ἀλλοίμονον, Κύριε, θὰ ἑξαφανίσῃς Σὺ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας, τώρα ποὺ ξεχύνεις τὸν θυμόν σου ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ;
9 Καὶ μοῦ εἶπεν ὁ Κύριος: Ἡ ἀσέβεια καὶ ἀδικία τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων εἶναι πολύ - πολὺ μεγάλη· ἔχει ὑπερβῆ κάθε ὅριον, διότι ἐγέμισεν ἡ χώρα ἀπὸ εἰδωλολατρικοὺς λαούς, ποὺ λατρεύουν ψευδεῖς θεούς, καὶ ἡ ἁγία πόλις Σιὼν ἐγέμισεν ἀπὸ ἀδικίας, ἀσεβείας καὶ ἀκαθαρσίας. Ἀσέβησαν τόσον πολύ, διότι εἶπαν: Ἐγκατέλειψεν ὁ Κύριος τὴν γῆν, δὲν μᾶς βλέπει καὶ δὲν ἀσχολεῖται μαζί μας ὁ Κύριος.
10 Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῶ λοιπόν, οὔτε θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ! Θὰ ρίψω ἐπάνω εἰς τὰ κεφάλια των τὰς συνεπείας τῆς ἀσεβοῦς συμπεριφορᾶς των.
11 Ἐνῷ δὲ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Κύριος, ἐμφανίζεται ὁ ἄνδρας ποὺ ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν μέσην του μὲ ζώνην, καὶ ὡμίλησε καὶ εἶπεν εἰς τὸν Κύριον: Ἔκαμα ὅπως ἀκριβῶς μὲ διέταξες, ἐφήρμοσα πλήρως τὴν ἐντολήν σου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἀνέκραγεν εἰς τὰ ὦτά μου φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἤγγικεν ἡ ἐκδίκησις τῆς πόλεως καὶ ἕκαστος εἶχε τὰ σκεύη τῆς ἐξολοθρεύσεως ἐν χειρὶ αὐτοῦ.	Κύριος ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην εἰς τὰ αὐτιά μου καὶ εἶπεν· <ἔφθασεν ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας ἐναντίον τῆς πόλεως>. Καθένας ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς εἶχεν εἰς τὰ χέρια του τὰ ὄργανα τοῦ ὀλέθρου τῆς πόλεως.	αὶ ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν ὁ Κύριος καὶ μοῦ εἶπεν: Ἔφθασε πλέον ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας τῆς ἀσεβοῦς πόλεως. Καθένας δὲ ἀπὸ τοὺς ἐκτελεστὰς τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου περὶ τιμωρίας τῶν εἰδωλολατρῶν Ἰουδαίων εἶχε πλέον εἰς τὸ χέρι του τὰ ὄργανα τῆς τιμωρίας.
2 Καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης τῆς ὑψηλῆς τῆς βλεπούσης πρὸς βορρᾶν, καὶ ἑκάστου πέλυξ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ εἷς ἀνὴρ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐνδεδυκὼς ποδήρη, καὶ ζώνη σαπφείρου ἐπὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ· καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἔστησαν ἐχόμενοι τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χαλκοῦ.	2 Καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τὴν ἄνω πύλην, ἡ ὁποία ἔβλεπε πρὸς βορρᾶν, καὶ εἰς τὰ χέρια τοῦ καθενὸς ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρχε πέλεκυς. Ἀνάμεσα εἰς αὐτοὺς ἦτο καὶ ἕνας ἄλλος ἀνήρ, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε μακρὸν χιτῶνα, ποὺ ἔφθανεν ἕως εἰς τὰ πόδια του. Καὶ γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του ζώνην στολισμένην μέ σαπφείρους. Αὐτοὶ εἰσῆλθαν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν καὶ ἐσταμάτησαν πλησίον τοῦ χαλκίνου θυσιαστηρίου.	2 Βλέπω λοιπὸν νὰ ἔρχωνται ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς ὑψηλῆς, βορείας πύλης τοῦ Ναοῦ, καὶ ἰδού, ἕξι ἄνδρες· ἐκρατοῦσε δὲ καθένας των εἰς τὸ χέρι του ἕνα πέλεκυν. Εἰς τὸ μέσον τῶν ἕξι αὐτῶν ἀνδρῶν ἦτο ἕνας ἄλλος ἄνδρας, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε χιτῶνα ποὺ ἔφθανεν ἕως τὰ πέλματα τῶν ποδῶν του καὶ εἰς τὴν μέσην του εἶχε ζώνην ἀπὸ σάπφειρον. Οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἄνδρες ἐμβῆκαν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ καὶ ἐστάθησαν δίπλα εἰς τὸ χάλκινον Θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
3 Καὶ δόξα Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνέβη ἀπὸ τῶν Χερουβὶμ ἡ οὖσα ἐπ' αὐτῶν εἰς τὸ αἴθριον τοῦ οἴκου. Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα τὸν ἐνδεδυκότα τὸν ποδήρη, ὃς εἶχεν ἐπὶ τῆς ὀσφῦος αὐτοῦ τὴν ζώνην,	3 Ἡ ἔνδοξος λάμψις τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὰ Χερουβίμ, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἦλθεν εἰς τὸ κατώφλιον τοῦ ναοῦ. Ὁ Κύριος ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ ἔφερε γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του τὴν πολύτιμον ζώνην,	3 Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἡ ἀστραπτερή <δόξα> τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνυψώθη ἀπὸ τὸ ἅρμα τῶν Χερουβίμ, ὅπου εὑρίσκετο, καὶ ἐστάθη ἐπάνω ἀπὸ τὴν αὐλήν του Ναοῦ. Ἐκάλεσε δὲ τὸν ἄνδρα ποὺ ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ εἶχε τὴν ζώνην εἰς τὴν μέσην του.
4 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς.	4 καὶ τοῦ εἶπε· <πέρασε διὰ μέσου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ θέσε σημεῖον εἰς τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι στενάζουν καὶ κραυγάζουν μὲ ψυχικὴν ὀδύνην, δι' ὅλας τὰς παρανομίας, ποὺ διαπράττονται μέσα εἰς τὴν πόλιν>.	3 Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἡ ἀστραπτερή <δόξα> τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνυψώθη ἀπὸ τὸ ἅρμα τῶν Χερουβίμ, ὅπου εὑρίσκετο, καὶ ἐστάθη ἐπάνω ἀπὸ τὴν αὐλήν του Ναοῦ. Ἐκάλεσε δὲ τὸν ἄνδρα ποὺ ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ εἶχε τὴν ζώνην εἰς τὴν μέσην του.
5 Καὶ τούτοις εἶπεν ἀκούοντός μου· πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ κόπτετε καὶ μὴ φείδεσθε τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑμῶν καὶ μὴ ἐλεήσητε·	5 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς τοὺς ἄλλους ἓξ καὶ ἐγὼ ἤκουον τὰ λεγόμενά του· <Πηγαίνετε ὀπίσω ἀπὸ τὸν ἄνδρα αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν καὶ φονεύετε. Ἂς μὴ λυπηθοῦν τὰ μάτια σας καὶ ἃς μὴ σπλαγχνισθῆτε τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ τὸν ὄλεθρόν των.	5 Εἰς δὲ τοὺς ἄλλους ἕξι εἶπε τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα ἤκουα καὶ ἐγώ: Νὰ προχωρῆτε πίσω ἀπὸ τὸν ἄνδρα μὲ τὸν ποδήρη χιτῶνα εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ νὰ θανατώνετε, χωρὶς νὰ λυποῦνται οἱ ὀφθαλμοί σας καὶ χωρὶς νὰ εὐσπλαγχνίζεσθε κανένα.
6 πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ' οὓς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε· καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν τῶν πρεσβυτέρων, οἳ ἦσαν ἔσω ἐν τῷ οἴκῳ.	6 Γέροντας, νέους, παρθένους, νήπια καὶ γυναῖκας, φονεύσατέ τους· παραδώσατέ τους εἰς ὄλεθρον καὶ ἐξαφανισμόν. Ὅλους ὅμως ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὸ σημεῖον εἰς τὰ μέτωπά των, μὴ τοὺς ἐγγίσετε. Θὰ κάμετε ἀρχὴν τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ ὀλέθρου ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εὑρίσκονται μέσα εἰς τὸν ναόν>. Οἱ ἓξ ἐκεῖνοι ἄνδρες ἤρχισαν νὰ φονεύουν καὶ νὰ ἐξολοθρεύουν τοὺς ἀσεβεῖς γέροντας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο μέσα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.	6 Γέροντα καὶ νέον, παρθένον κόρην καὶ νήπια καὶ γυναῖκας, ὅλους ἀδιακρίτως νὰ τοὺς θανατώνετε, ὥστε νὰ ἐξοντωθοῦν τελείως. Δὲν θὰ ἐγγίσετε ὅμως αὐτούς, εἰς τοὺς ὁποίους θὰ ὑπάρχῃ τὸ <σημεῖον>. Θὰ ἀρχίσετε δὲ τὴν ἐξόντωσιν ἀπὸ τοὺς ἁγίους χώρους, τοὺς ἀφιερωμένους εἰς τὴν λατρείαν μου. Καὶ πράγματι ἄρχισαν ἀμέσως οἱ ἕξι ἄνδρες νὰ ἐξοντώνουν τοὺς προκρίτους ἄνδρας τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὸν Ναὸν καὶ ἐλάτρευαν τὰ εἴδωλα.
7 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μιάνατε τὸν οἶκον καὶ πλήσατε τὰς ὁδοὺς νεκρῶν ἐκπορευόμενοι καὶ κόπτετε.	7 Ὁ Κύριος εἶπεν ἀκόμη πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐκείνους· <βεβηλώσατε τὸν ναὸν μὲ τὰ πτώματα τῶν σφαγιασθέντων. Ἐξερχόμενοι δὲ ἀπὸ τὸν ναὸν πρὸς τὴν πόλιν γεμίσατε τοὺς δρόμους ἀπὸ νεκρούς, φονεύσατε τοὺς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους>.	7 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐκτελεστὰς τῆς ἀποφάσεώς Του: Μὴ σκεφθῆτε τίποτε, μολύνατε μὲ τὰ πτώματα τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν Ἰουδαίων τὸν Ναόν μου καὶ γεμίσατε τοὺς δρόμους μὲ νεκρούς, καθὼς θὰ βγῆτε ἀπὸ τὸν Ναὸν καὶ θὰ θανατώνετε τοὺς ἐνόχους.
8 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κόπτειν αὐτοὺς καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου καὶ ἀνεβόησα καὶ εἶπα· οἴμοι Κύριε, ἐξαλείφεις σὺ τοὺς καταλοίπους τοῦ Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐκχέαι σε τὸν θυμόν σου ἐπὶ Ἱερουσαλήμ;	8 Ὅταν ἐκεῖνοι ἤρχισαν τὴν σφαγὴν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ναοῦ, ἐγὼ ἔπεσα μὲ τὸ πρόσωπόν μου κάτω εἰς τὸ ἔδαφος καὶ μὲ φωνὴν μεγάλην ἐβόησα καὶ εἶπα· <ἀλλοίμονον, Κύριε! Σύ, λοιπόν, ἐξολοθρεύεις τώρα τοὺς ἐναπομείναντας ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας; Καὶ ἀφήνεις νὰ ξεχυθῇ ὁ δίκαιος θυμός σου ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ;>	8 Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἐθανάτωναν τοὺς Ἰουδαίους, ἔπεσα ἐγὼ μὲ τὸ πρόσωπόν μου κατὰ γῆς καὶ ἐφώναξα δυνατὰ καὶ εἶπα: Ἀλλοίμονον, Κύριε, θὰ ἑξαφανίσῃς Σὺ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας, τώρα ποὺ ξεχύνεις τὸν θυμόν σου ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ;
9 Καὶ εἶπε πρός με· ἀδικία τοῦ οἴκου Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα μεμεγάλυνται σφόδρα σφόδρα, ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ λαῶν πολλῶν, καὶ ἡ πόλις ἐπλήσθη ἀδικίας καὶ ἀκαθαρσίας· ὄτι εἶπαν· ἐγκαταλέλοιπε Κύριος τὴν γῆν , οὐκ ἐφορᾷ ὁ Κύριος.	9 Ὁ Κύριος μοῦ εἰπε· <αἱ ἁμαρτίαι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ καὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ ἔχουν πλέον πληθυνθῆ πάρα πολύ. Ἡ περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας ἐγέμισεν ἀπὸ πλήθη ξένων λαῶν, ἡ δὲ πόλις Ἱερουσαλὴμ εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀδικίας καὶ ἀκαθαρσίας. Ἔγιναν αὐτά, διότι εἶπαν: Ὁ Κύριος ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν γῆν του, δὲν ἐπιβλέπει πλέον εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος.	9 Καὶ μοῦ εἶπεν ὁ Κύριος: Ἡ ἀσέβεια καὶ ἀδικία τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων εἶναι πολύ - πολὺ μεγάλη· ἔχει ὑπερβῆ κάθε ὅριον, διότι ἐγέμισεν ἡ χώρα ἀπὸ εἰδωλολατρικοὺς λαούς, ποὺ λατρεύουν ψευδεῖς θεούς, καὶ ἡ ἁγία πόλις Σιὼν ἐγέμισεν ἀπὸ ἀδικίας, ἀσεβείας καὶ ἀκαθαρσίας. Ἀσέβησαν τόσον πολύ, διότι εἶπαν: Ἐγκατέλειψεν ὁ Κύριος τὴν γῆν, δὲν μᾶς βλέπει καὶ δὲν ἀσχολεῖται μαζί μας ὁ Κύριος.
10 Καὶ οὐ φείσεταί μου ὁ ὀφθαλμός, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω· τὰς ὁδοὺς αὐτῶν εἰς κεφαλὰς αὐτῶν δέδωκα.	10 Διὰ τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας ἁμαρτίας των δὲν θὰ τοὺς λυπηθῇ ὁ ὀφθαλμός μου, δὲν θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ. Τοὺς δρόμους τῆς παρανόμου καὶ ἀσεβοῦς ζωῆς των, θὰ στρέψω καὶ θὰ ἐπιρρίψω εἰς τὰς κεφαλάς των>.	10 Δὲν θὰ τοὺς λυπηθῶ λοιπόν, οὔτε θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ! Θὰ ρίψω ἐπάνω εἰς τὰ κεφάλια των τὰς συνεπείας τῆς ἀσεβοῦς συμπεριφορᾶς των.
11 Καὶ ἰδοὺ ὁ ἀνὴρ ὁ ἐνδεδυκὼς τὸν ποδήρη καὶ ἐζωσμένος τῇ ζώνῃ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀπεκρίνατο λέγων· πεποίηκα καθὼς ἐνετείλω μοι.	11 Καὶ ἰδού, ὁ ἀνὴρ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε τὸν μακρὸν ἕως εἰς τὰ πόδια χιτῶνα του καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν ὀσφύν του μὲ τὴν ζώνην, ἐπανῆλθε καὶ εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· <ἔκαμα ὅπως μὲ διέταξες>.	11 Ἐνῷ δὲ ἔλεγεν αὐτὰ ὁ Κύριος, ἐμφανίζεται ὁ ἄνδρας ποὺ ἐφοροῦσε τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν μέσην του μὲ ζώνην, καὶ ὡμίλησε καὶ εἶπεν εἰς τὸν Κύριον: Ἔκαμα ὅπως ἀκριβῶς μὲ διέταξες, ἐφήρμοσα πλήρως τὴν ἐντολήν σου.