Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀνέλαβέ με πνεῦμα καὶ ἤγαγέ
με ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ οἴκου
Κυρίου τὴν κατέναντι τὴν βλέπουσαν
κατὰ ἀνατολάς· καὶ ἰδοὺ
ἐπὶ τῶν προθύρων τῆς πύλης
ὡς εἴκοσι καὶ πέντε ἄνδρες,
καὶ εἶδον ἐν μέσῳ αὐτῶν
τὸν Ἰεζονίαν τὸν τοῦ Ἔζερ
καὶ Φαλτίαν τὸν τοῦ Βαναίου,
τοὺς ἀφηγουμένους τοῦ λαοῦ.
|
ὲ
ἐσήκωσε Πνεῦμα Κυρίου καὶ μὲ
ἔφερεν εἰς τὴν πύλην τοῦ ναοῦ
τοῦ Κυρίου τὴν ἀπέναντι, ἡ
ὁποία ἔβλεπε πρὸς ἀνατολάς.
Ἰδού, εἰς τὴν εἰσοδον τῆς
πύλης ἦσαν περίπου εἴκοσι πέντε
ἄνδρες καὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν
εἶδον τὸν Ἰεζονίαν, τὸν υἱὸν
τοῦ Ἔζερ καὶ Φαλτίαν, τὸν υἱὸν
τοῦ Βαναίου, οἱ ὁποῖοι ἦσαν
ἄρχοντες τοῦ λαοῦ.
|
ετὰ
ταῦτα μὲ ἀνύψωσε τὸ Πνεῦμα τοῦ
Κυρίου καὶ μὲ ἔφερε νοερῶς εἰς
τὴν ἐξωτερικὴν πύλην τῆς αὐλῆς
τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία
ἔβλεπε πρὸς ἀνατολάς· καὶ
βλέπω ἐκεῖ, εἰς τὰ πρόθυρα τῆς
πύλης, εἴκοσι πέντε περίπου ἄνδρας, μεταξὺ
τῶν ὁποίων διέκρινα τὸν Ἰεζονίαν,
τὸν υἱὸν τοῦ Ἔζερ, καὶ
τὸν Φαλτίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Βαναίου,
ποὺ ἦσαν ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τῶν
Ἰουδαίων. |
2
Καὶ εἶπε Κύριος πρός με· υἱὲ
ἀνθρώπου, οὗτοι οἱ ἄνδρες οἱ
λογιζόμενοι μάταια καὶ βουλευόμενοι
βουλὴν πονηρὰν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
|
2
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ·
<υἱὲ ἀνθρώπου, αὐτοὶ
εἶναι οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι
διαλογίζονται τὸ κακόν. Σκέπτονται
καὶ διαδίδουν κακὰς καὶ ὀλοθρίας
συμβουλὰς εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν.
|
2
Μοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε,
αὐτοὶ εἶναι οἱ ἄνδρες ποὺ
σκέπτονται καὶ σχεδιάζουν μάταια καὶ ἀποφασίζουν
καὶ δίδουν πονηρὰς καὶ καταστρεπτικὰς
συμβουλὰς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν.
|
3
οἱ λέγοντες· οὐχὶ προσφάτως
ᾠκοδόμηνται αἱ οἴκιαι; Αὕτη
ἐστὶν ὁ λέβης, ἡμεῖς δὲ
τὰ κρέα. |
3
Αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ
ὁποῖοι λέγουν: Μόλις πρὸ ὀλίγου
δὲν ἀνοικοδομήθησαν στερεαὶ αἱ
οἰκίαι μας; Ἔτσι ἡ πόλις αὐτὴ
εἶναι ὁ νεοκατασκευασθεὶς λέβης, ἡμεῖς
δὲ τὰ κρέατα· εἴμεθα, λοιπόν,
ἀσφαλεῖς.
|
3
Λέγουν δηλαδὴ τὰ ἑξῆς: <Δὲν
ἐκτίσαμεν τὰς οἰκίας μας μόλις πρὸ
ὀλίγου; Εἶναι ἑπομένως στερεαὶ καὶ
δὲν διατρέχουν κανένα κίνδυνον! Ἡ πόλις μας εἶναι
ὁ λέβης, καὶ ἡμεῖς ὡς ἄλλα
κρέατα εἴμεθα ἀσφαλεῖς μέσα εἰς αὐτόν>.
|
4
Διὰ τοῦτο προφήτευσον ἐπ' αὐτοὺς,
προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου.
|
4
Διὰ τοῦτο σὺ προφήτευσε ἐναντίον
των. Προφήτευσε, υἱὲ ἀνθρώπου>.
|
4
Διὰ τοῦτο προφήτευσε ἐναντίον των,
προφήτευσε, ἄνθρωπε! |
5
Καὶ ἔπεσεν ἐπ' ἐμὲ πνεῦμα
Κυρίου καὶ εἶπε πρός με· λέγε·
τάδε λέγει Κύριος· οὕτως εἴπατε,
οἶκος Ἰσραήλ, καὶ τὰ διαβούλια
τοῦ πνεύματος ὑμῶν ἐγὼ
ἐπίσταμαι. |
5
Ἔπεσε τότε ἐπάνω εἰς ἐμὲ
Πνεῦμα Κυρίου καὶ μοῦ εἶπε·
<λέγε· αὐτὰ λέγει ὁ
Κύριος. Ἔτσι, λοιπόν, ὁμιλήσατε
καὶ αὐτὰ εἴπατε σεῖς οἱ
Ἰσραηλῖται. Τὰς σκέψεις τοῦ
πνεύματός σας ἐγὼ τὰς γνωρίζω
ἀκριβῶς.
|
5
Καὶ ἦλθε πράγματι ἐπάνω μου τὸ Πνεῦμα
τοῦ Κυρίου καὶ μοῦ εἶπε: Νὰ
εἴπῃς τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος: Αὐτὰ εἴπατε σεῖς,
οἱ ἀπάγονοι τοῦ Ἰσραήλ! Γνωρίζω τί
εἴπατε, διότι γνωρίζω πολὺ καλὰ καὶ
τοὺς συλλογισμοὺς τῆς διανοίας σας.
|
6
Ἐπληθύνατε νεκροὺς ὑμῶν ἐν
τῇ πόλει ταύτῃ καὶ ἐνεπλήσατε
τὰς ὁδοὺς αὐτῆς τραυματιῶν.
|
6
Ἐγίνατε ἀφορμὴ νὰ πληθυνθοῦν
οἱ ἐχθροί σας μέσα εἰς τὴν
πόλιν. Ἐγέμισαν οἱ δρόμοι τῆς
πόλεως ἀπὸ φονευμένους καὶ βαρέως
τραυματισμένους ἀνθρώπους.
|
6
Μὲ τὰς ἀσεβείας σας ἐπολλαπλασιάσατε
τοὺς νεκρούς σας εἰς αὐτὴν τὴν
πόλιν καὶ ἐγεμίσατε μὲ πληγωμένους τοὺς
δρόμους της. |
7
Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος·
τοὺς νεκροὺς ὑμῶν, οὓς ἐπατάξατε
ἐν μέσῳ αὐτῆς, οὗτοί
εἰσι τὰ κρέα, αὐτὴ δὲ
ὁ λέβης ἐστί, καὶ ὑμᾶς
ἐξάξω ἐκ μέσου αὐτῆς.
|
7
Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ
Κύριος: Οἱ νεκροί σας, τοὺς ὁποίους
σεῖς ἐθέσατε μέσα εἰς τὴν
πόλιν, αὐτοὶ εἶναι τὰ κρέατα,
ποὺ θὰ μείνουν εἰς αὐτήν,
εἰς τὸν λέβητα. Ὅσον δὲ διὰ
σᾶς, οἱ ὁποῖοι λέγετε ὅτι
θὰ μείνετε ἀσφαλεῖς εἰς τὸν
λέβητα, ἐγὼ θὰ σᾶς βγάλω
ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ θὰ σᾶς
ὁδηγήσω εἰς αἰχμαλωσίαν.
|
7
Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος:
Οἱ νεκροί σας, τοὺς ὁποίους σεῖς
ἐθανατώσατε μέσα εἰς τὴν πόλιν, αὐτοὶ
μόνον εἶναι τὰ κρέατα, διὰ τὰ ὁποῖα
ὁμιλεῖτε ἐγωϊστικῶς, καὶ ἡ
πόλις αὐτὴ εἶναι ὁ λέβης, ποὺ
ἔγινε ὁ τάφος των· ἐσᾶς δὲ
ὅλους θὰ σᾶς βγάλω ἀπὸ αὐτὴν
τὴν πόλιν. |
8
Ρομφαίαν φοβεῖσθε καὶ ρομφαίαν ἐπάξω
ἐφ ὑμᾶς, λέγει Κύριος·
|
8
Φοβεῖσθε σεῖς καὶ τρέμετε τὴν
ἐχθρικὴν ρομφαίαν. Ἰδοὺ ὅμως
ὅτι ἐγὼ θὰ ἐπιφέρω αὐτὴν
ἐναντίον σας, λέγει ὁ Κύριος.
|
8
Φοβεῖσθε τὸ ξίφος, διότι θέλετε νὰ ζῆτε
ἀνενόχλητοι μὲ τὰς ἀσεβείας σας·
ἀλλ’ ὅμως θὰ στείλω ξίφος θανατηφόρον ἐπάνω
σας, λέγει ὁ Κύριος, αὐτοὺς δηλαδὴ
ποὺ φοβεῖσθε, τοὺς Βαβυλωνίους.
|
9
καὶ ἐξάξω ὑμᾶς ἐκ μέσου
αὐτῆς καὶ παραδώσω ὑμᾶς
εἰς χεῖρας ἀλλοτρίων καὶ ποιήσω
ἐν ὑμῖν κρίματα.
|
9
Θὰ σᾶς βγάλω μέσα ἀπὸ
τὴν πόλιν καὶ θὰ σᾶς παραδώσω
εἰς ξένας ἐχθρικὰς χεῖρας. Θὰ
σᾶς δικάσω καὶ θὰ σᾶς καταδικάσω
ἐν τῇ δικαιοσύνῃ μου.
|
9
Θὰ σᾶς βγάλω δὲ μέσα ἀπὸ αὐτὴν
τὴν πόλιν καὶ θὰ σᾶς παραδώσω εἰς
τὰ χέρια ξένων, ποὺ εἶναι ἐχθροί
σας, καὶ θὰ ἐκδηλώσω τὴν δικαίαν
κρίσιν μου πρὸς σᾶς. |
10
Ἐν ρομφαίᾳ πεσεῖσθε, ἐπὶ
τῶν ὀρέων τοῦ Ἰσραὴλ κρινῶ
ὑμᾶς· καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι
ἐγὼ Κύριος. |
10
Θὰ πέσετε κάτω ἀπὸ τὴν
ἐχθρικὴν ρομφαίαν. Ἐὰν δὲ
καὶ μερικοὶ ἀπὸ σᾶς καταφύγουν
εἰς τὰ ὄρη, διὰ νὰ σωθοῦν,
ἐγὼ καὶ ἐκεῖ θὰ σᾶς
κρίνῳ καὶ θὰ σᾶς καταδικάσω.
Καὶ θὰ μάθετε πολὺ καλά, ὅτι
ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τοῦ
παντός. |
10
Θὰ κτυπηθῆτε θανασίμως μὲ ρομφαίαν καὶ
θὰ σᾶς τιμωρήσω δικαίως ἐπάνω εἰς
τὰ ὅρη τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ,
ὅπου ἐλατρεύατε τὰ εἴδωλα. Τότε
θὰ ἐννοήσετε ὅτι Ἐγὼ καὶ
μόνον εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
|
11
Αὐτὴ ὑμῖν οὐκ ἔσται εἰς
λέβητα, καὶ ὑμεῖς οὐ μὴ
γένησθε ἐν μέσῳ αὐτῆς
εἰς κρέα· ἐπὶ τῶν ὀρέων
τοῦ Ἰσραὴλ κρινῶ ὑμᾶς,
|
11
Ἔτσι δὲ θὰ ἀποδειχθῇ, ὅτι
ἡ πόλις σας Ἱερουσαλὴμ δὲν θὰ
εἶναι ὡσὰν λέβης καὶ σεῖς
δὲν θὰ εὑρεθῆτε ἐντὸς
αὐτῆς ὡς κρέατα ἀσφαλισμένοι
ἀπὸ τὸν διασκορπισμόν. Καὶ ἐπάνω
ἀκόμη εἰς τὰ ὄρη τῆς περιοχῆς
τοῦ Ἰσραὴλ ἐγὼ θὰ σᾶς
δικάσω καὶ θὰ σᾶς καταδικάσω.
|
11
Αὐτὴ δὲ ἡ πόλις δὲν θὰ
εἶναι διὰ σᾶς ὡς λέβης ἀσφαλὴς
καὶ σεῖς δὲν θὰ εἶσθε μέσα εἰς
αὐτὴν ὡς ἄλλα κρέατα, ποὺ δὲν
διατρέχουν κίνδυνον. Θὰ σᾶς τιμωρήσω δικαίως ἐπάνω
εἰς τὰ ὅρη τῆς γῆς τοῦ
Ἰσραήλ. |
12
καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ
Κύριος. |
12
Καὶ θὰ μάθετε ἔτσι ἐκ τῶν
πραγμάτων ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ
Κύριος τοῦ κόσμου>. |
12
Καὶ θὰ γνωρίσετε πολὺ καλὰ τότε ὅτι
Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι ὁ Κύριος
καὶ ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων.
|
-13
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προφητεύειν
με καὶ Φαλτίας ὁ τοῦ Βαναίου
ἀπέθανε, καὶ πίπτω ἐπὶ
πρόσωπόν μου καὶ ἀνεβόησα
φωνῇ μεγάλῃ
καὶ εἶπα· οἴμοι οἴμοι, Κύριε,
εἰς συντέλειαν ποιεῖς
σὺ τοὺς καταλοίπου τοῦ Ἰσραήλ;
|
13
Ὅταν δὲ ἐγὼ ἐπροφήτευον
αὐτὰ ὁ Φαλτίας, ὁ υἱὸς
τοῦ Βαναίου, ἀπέθανεν. Ἔπεσα
τότε κατὰ γῆς μὲ τὸ πρόσωπόν
μου εἰς τὸ ἔδαφος καὶ ἐβόησα
μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπα·
<ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον, Κύριε,
θὰ ἐξολοθρεύσῃς τελείως σὺ
τοὺς ἀπομείναντα Ἰσραηλίτας;>
|
13
Ἐνῷ δὲ ἐγὼ ἔλεγα αὐτὰς
τὰς προφητείας, βλέπω νὰ πέφτῃ νεκρὸς
ὁ Φαλτίας, ὁ υἱὸς τοῦ Βαναίου.
Πέφτω ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπόν μου κατὰ
γῆς καὶ κραυγάζω δυνατὰ καὶ λέγω:
Ἀλλοίμονον! ἀλλοίμονον, Κύριε! Ἐξοντώνεις
λοιπὸν ἐντελῶς ὅσους ἀπέμειναν
ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας;
|
14
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός
με λέγων· |
14
Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ
καὶ εἶπε·
|
14
Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ
καὶ μοῦ εἶπεν: |
15
υἱὲ ἀνθρώπου, οἱ ἀδελφοί
σοι καὶ οἱ ἄνδρες τῆς αἰχμαλωσίας
σου καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ Ἰσραὴλ
συντετέλεσται, οἷς εἶπαν αὐτοῖς
οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλήμ· μακρὰν
ἀπέχετε ἀπὸ τοῦ Κυρίου,
ἡμῖν δέδοτα ἡ γῆ εἰς κληρονομίαν.
|
15
<υἱὲ ἀνθρώπου, οἱ ὁμοεθνεῖς
σου, οἱ ἄνδρες
οἱ ὁποῖοι μαζῆ μὲ σὲ
ὠδηγήθησαν εἰς αἰχμαλωσίαν καὶ
ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, ὁ ὁποῖοι
ἔχουν ὑποστῇ τὴν
δικαίαν τιμωρίαν, εἶναι ἐκεῖνοι,
ἐναντίον τῶν ὁποίων οἱ
κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλὴμ εἶπαν:
Εὑρίσκεσθε μακρὰν ἀπὸ τὸν
Κύριον. Εἰς ἡμᾶς ἐδόθη
ἡ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας πρὸς
κληρονομίαν.
|
15
Ἄνθρωπε, οἱ συγγενεῖς καὶ συμπατριῶται
σου καὶ οἱ ἄνδρες ποὺ εἶναι
συναιχμάλωτοί σου, καθὼς καὶ ὅλοι
οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραὴλ πρὸ
αὐτῶν ἐτιμωρήθησαν ὅπως τοὺς
ἄξιζε. Πρὸς αὐτοὺς βεβαίως ὡμίλησαν
ἐγωϊστικῶς οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλὴμ
καὶ τοὺς εἶπαν: <Ἔχετε ἀπομακρυνθῇ
ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ ἡ γῆ
τοῦ Ἰσραὴλ ἐδόθη πλέον εἰς ἡμᾶς
ὡς κληρονομία μας>. |
16
Διὰ τοῦτο εἶπον· τάδε λέγει
Κύριος· ὅτι ἀπώσομαι αὐτοὺς
εἰς τὸ ἔθνη καὶ διασκορπιῶ αὐτοὺς
εἰς πᾶσαν γῆν, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς
εἰς ἁγίασμα μικρὸν ἐν ταῖς
χώραις, οἱ ἐὰν εἰσέλθωσιν
ἐκεῖ. |
16
Διὰ τοῦτο εἰπέ· αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος· θὰ ἀπωθήσω
αὐτοὺς ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλὴμ αἰχμαλώτους μακρὰν
τῆς πατρίδος των εἰς διάφορα ἔθνη,
θὰ τοὺς διασκορπίσω εἰς ὅλην
τὴν οἰκουμένην, ἀλλὰ
θὰ εἶμαι κατὰ
τὸ διάστημα τῆς
αἰχμαλωσίας των ἐγὼ ἁγίασμα
καὶ ναὸς καὶ θυσιαστήριόν
των, εἰς τὰς χώρας, ὅπου θὰ
ὁδηγηθοῦν.
|
16
Διὰ τοῦτο νὰ εἴπῃς τὰ
ἑξῆς εἰς αὐτούς: Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος: Ἐγὼ τοὺς ἔβγαλα
ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ τοὺς
ἀπομακρύνω ἐπὶ πλέον εἰς τὰ
ἔθνη καὶ θὰ τοὺς διασκορπίσω εἰς
ὅλην τὴν γῆν. Θὰ εἶμαι ὅμως
δι' αὐτοὺς μὲ τὴν παρουσίαν μου ὡς
ἄλλος μικρὸς Ναὸς εἰς τὰς χώρας,
εἰς τὰς ὁποίας θὰ εἰσέλθουν
καὶ θὰ ἐγκατασταθοῦν:
|
17
Διὰ τοῦτο εἰπόν· τάδε λέγει
Κύριος· καὶ εἰσδέξομαι αὐτοὺς
ἐκ τῶν ἐθνῶν καὶ συνάξω
αὐτοὺς ἐκ τῶν χωρῶν, οὗ
διέσπειρα αὐτοὺς ἐν αὐταῖς,
καὶ δώσω αὐτοῖς τὴν γῆν
τοῦ Ἰσραήλ. |
17
Διὰ τοῦτο εἰπὲ καὶ τὰ
ἐξῆς· αὐτὰ λέγει ὁ
Κύριος· Ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον
χρόνον θὰ τοὺς
δεχθῶ καὶ πάλιν ἐπανερχομένους
ἀπὸ τὰ διάφορα ἔθνη. Θὰ
τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ τὰς χώρας,
ὄπου τοὺς εἶχα διασπείρει καὶ
θὰ δώσω εἰς αὐτοὺς πάλιν
τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ.
|
17
Διὰ τοῦτο νὰ εἴπῃς τὰ
ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Θὰ
τοὺς ἀναλάβω μέσα ἀπὸ τὰ ἔθνη
καὶ θὰ τοὺς συνάξω μέσα ἀπὸ
τὰς χώρας, εἰς τὰς ὁποίας τοὺς
διεσκόρπισα, καὶ θὰ τοὺς χαρίσω πάλιν τὴν
χώραν τοῦ Ἰσραήλ. |
18
Καὶ εἰσελεύσονται ἐκεῖ καὶ
ἐξαροῦσι πάντα τὰ βδελύγματα
αὐτῆς καὶ πάσας τὰς ἀνομίας
αὐτῆς ἐξ αὐτῆς.
|
18
Θὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ, θὰ
βγάλουν καὶ θὰ πετάξουν ἔξω
ὅλα τὰ βδελυρὰ
εἴδωλα, θὰ ἀπαρνηθοῦν καὶ θὰ
παύσουν πλέον ὅλας τὰς
παρανομίας, τὰς ὁποίας ἄλλοτε
διέπρατταν εἰς τὴν πόλιν.
|
18
Θὰ ἐγκατασταθοῦν δὲ εἰς τὴν
χώραν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ θὰ βγάλουν
καὶ θὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ αὐτὴν
ὅλα τὰ βδελυκτὰ εἴδωλά της καὶ
ὅλας τὰς παρανομίας καὶ ἀσεβείας της
μέσα ἀπὸ αὐτήν. |
19
Καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν ἑτέραν
καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ἐν αὐτοῖς
καὶ ἐκσπάσω τὴν καρδίαν τὴν
λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτῶν
καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν σαρκίνην·
|
19
Θὰ δώσω εἰς
αὐτοὺς ἄλλην καρδίαν, καὶ νέον
πνεῦμα θὰ δώσω εἰς αὐτούς.
Θὰ ἀποσπάσω τὴν
πετρίνην καρδίαν ἀπὸ τὸ
σῶμα των καὶ θὰ τοὺς δώσω καρδίαν
σαρκίνην, ὑγιᾶ καὶ
εὐαίσθητον,
|
19
Καὶ θὰ τοὺς δώσω ἄλλην καρδίαν καὶ
νέον πνεῦμα μέσα των. Θὰ ξερριζώσω τὴν λιθίνην
καρδίαν, ποὺ ὑπάρχει τώρα εἰς τὸ σῶμα
των, καὶ θὰ τοὺς χαρίσω καρδίαν σαρκίνην,
μαλακήν, τρυφερὰν καὶ εὐαίσθητον.
|
20
ὅπως ἐν τοῖς προστάγμασί μου
πορεύωνται καὶ τὰ δικαιώματά
μου φυλάσσωνται καὶ ποιῶσιν αὐτά·
καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαὸν καὶ
ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς
Θεόν. |
20
ὥστε νὰ ζοῦν καὶ νὰ πορεύωνται
σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς
μου· νὰ προσέχουν καὶ νὰ φυλάττουν
τὸν Νόμον μου καὶ νὰ τηροῦν
αὐτά. Ἔτσι θὰ γίνουν αὐτοὶ
δι' ἐμὲ λαός μου καὶ ἐγὼ
θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς Θεός
των.
|
20
Μὲ τὴν νέαν καρδίαν καὶ τὸ νέον πνεῦμα
μέσα των θὰ ἠμποροῦν νὰ ζοῦν
συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολάς μου, νὰ
ὑπολογίζουν τοὺς νόμους μου καὶ νὰ
τοὺς τηροῦν. Ἔτσι πλέον θὰ εἶναι
αὐτοὶ δι’ ἐμὲ ὁ λαός μου ὁ
ἀγαπητὸς καὶ Ἐγὼ δι’ αὐτοὺς
ὁ Θεός των. |
21
Καὶ εἰς τὴν καρδίαν τῶν βδελυγμάτων
αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν
αὐτῶν, ὡς ἡ καρδία αὐτῶν
ἐπορεύετο, τὰς ὁδοὺς αὐτῶν
εἰς τὰς κεφαλὰς αὐτῶν δέδωκα,
λέγει Κύριος. |
21
Ὡς πρὸς ἐκείνους, τῶν ὁποίων
ἡ καρδία ἦτο προσηλωμένη εἰς
τὰ εἴδωλα καὶ εἰς τὰς ἀνομίας
τῶν εἰδώλων,
θὰ ἐπιρρίψω εἰς τὰς
κεφαλάς των τὴν εὐθύνην τῆς
ἀσεβοῦς διαγωγῆς καὶ ζωῆς των,
λέγει ὁ Κύριος>. |
21
Ἐκείνους ὅμως οἱ ὁποῖοι παρέδωσαν
τὴν καρδίαν των εἰς τὰ βδελυκτὰ εἴδωλα
καὶ εἰς τὰς παρανομίας καὶ ἀσεβείας
των καὶ ἐζοῦσαν ὅπως ἐπιθυμοῦσε
ἡ ἀσεβὴς καρδία των, θὰ τοὺς
τιμωρήσω. Ἀπεφάσισα νὰ ρίψω ἐπάνω εἰς
τὰ κεφάλια των τὴν τιμωρίαν διὰ τὴν
ἀσεβῆ ζωήν των, λέγει ὁ μόνος Κύριος.
|
-22
Καὶ ἐξῇραν τὰ Χερουβὶμ τὰς
πτέρυγας αὐτῶν, καὶ οἱ τροχοὶ
ἐχόμενοι αὐτῶν, καὶ ἡ
δόξα Θεοῦ Ἰσραὴλ ἐπ' αὐτὰ
ὑπεράνω αὐτῶν.
|
22
Τὰ Χερουβὶμ ἐξεδίπλωσαν καὶ
ἤνοιξαν τὰς πτέρυγάς των καὶ
οἱ τροχοὶ ἐκινοῦντο πλησίον
αὐτῶν. Ἡ ἔνδοξος λάμψις τοῦ
Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἦτο ἐπάνω
ἀπὸ αὐτά.
|
22
Ἄπλωσαν δὲ τὰ Χερουβὶμ τὰ πτερά
των καὶ ὑψώθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς
τροχούς των. Ἡ δὲ ἀστραπτερή
<δόξα> τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ
εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς αὐτά, εἰς
τὸ ὑψηλότερον σημεῖον τοῦ Χερουβικοῦ
ἅρματος. |
23
Καὶ ἀνέβη ἡ δόξα Κυρίου
ἐκ μέσης τῆς πόλεως καὶ ἔστη
ἐπὶ τοῦ ὄρους, ὃ ἦν ἀπέναντι
τῆς πόλεως. |
23
Ἡ δόξα αὐτὴ τοῦ Κυρίου,
τὰ Χερουβίμ, ἀνεχώρησαν ἀπὸ
τὸ μέσον τῆς πόλεως καὶ ἐστάθησαν
ἐπάνω εἰς τὸ ὅρος, τὸ
ὁποῖον εἶναι ἀπέναντι τῆς
πόλεως Ἱερουσαλήμ.
|
23
Καὶ ὑψώθη ἡ <δόξα> τοῦ Θεοῦ
μέσα ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἀνεχώρησε
καὶ ἐστάθη εἰς τὸ ὄρος ποὺ
εὑρίσκετο ἀπέναντι ἀπὸ τὴν πόλιν,
τὸ ὄρος δηλαδὴ τῶν Ἐλαιῶν.
|
24
Καὶ ἀνέλαβέ με πνεῦμα καὶ
ἤγαγέ με εἰς γῆν Χαλδαίων εἰς
τὴν αἰχμαλωσίαν ἐν ὁράσει
ἐν πνεύματι Θεοῦ· καὶ ἀνέβην
ἀπὸ τῆς ὁράσεως, ἧς εἶδον,
|
24
Ἄνεμος τότε μὲ ἐπῆρε καὶ
μὲ ἔφερεν εἰς τὴν γῆν τῶν
Χαλδαίων, εἰς τὴν χώραν τῆς
αἰχμαλωσίας, ἐν ὁράματι καὶ
ἐν Πνεύματι Θεοῦ, καὶ ἔπαυσα
πλέον νὰ ἀντικρύζω τὸ ὅραμα,
τὸ ὁποῖον εἶδα.
|
24
Μὲ ἐπῆρε κατόπιν τὸ Πνεῦμα τοῦ
Θεοῦ καὶ μὲ μετέφερεν εἰς τὴν
χώραν τῶν Χαλδαίων, εἰς τοὺς συναιχμαλώτους
μου. Τοῦτο συνέβαινεν εἰς ὅραμα καὶ
μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Πνεύματος τοῦ
Θεοῦ. Εὐθὺς ἀμέσως συνῆλθα καὶ
ἔχασα τὸ ὅραμα, τὸ ὁποῖον
εἶχα ἰδεῖ. |
25
καὶ ἐλάλησα πρὸς τὴν αἰχμαλωσίαν
πάντας τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου,
οὓς ἔδειξέ μοι. |
25
Ἀνεκοίνωσα δὲ πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους
Ἰουδαίους ὅλους αὐτοὺς τοὺς
λόγους τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους
αὐτὸς μοῦ εἶχε φανερώσει.
|
25
Μετέφερα δὲ πρὸς τοὺς συναιχμαλώτους
μου προεστοὺς τῶν Ἰουδαίων ὅλους τοὺς
λόγους καὶ τὰς καταστάσεις ποὺ μοῦ
ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος. |