΄Ιεζεκιήλ : Κεφάλαιον ΚΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·
2 καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὸν τῷ ἄρχοντι Τύρου· τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὧν ὑψώθη σου ἡ καρδία, καὶ εἶπας· θεός εἶμι ἐγώ, κατοικίαν θεοῦ κατῴκησα ἐν καρδίᾳ θαλάσσης, σὺ δὲ εἷ ὁ ἄνθρωπος καὶ οὐ Θεός, καὶ ἔδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ.
3 Μὴ σοφώτερος εἶ σὺ τοῦ Δανιήλ; Ἢ σοφοὶ οὐκ ἐπαίδευσάν σε τῇ ἐπιστήμη αὐτῶν;
4 Μὴ ἐν τῇ ἐπιστήμῃ σου ἢ τῇ φρονήσει σου ἐποίησας σεαυτῷ δύναμιν καὶ χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐν τοῖς θησαυροῖς σου;
5 Ἐν τῇ πολλῇ ἐπιστήμῃ σου καὶ ἐμπορίᾳ σου ἐπλήθυνας δύναμίν σου, ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐν τῇ δυνάμει σου.
6 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἐπειδὴ δέδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ,
7 ἀντὶ τούτου ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σε ἀλλοτρίους λοιμοὺς ἀπὸ ἐθνῶν, καὶ ἐκκενώσουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸ κάλλος τῆς ἐπιστήμης σου καὶ στρώσουσι τὸ κάλλος σου εἰς ἀπώλειαν·
8 καὶ καταβιβάσουσί σε, καὶ ἀποθανῇ θανάτῳ τραυματιῶν ἐν καρδίᾳ θαλάσσης.
9 Μὴ λέγων ἐρεῖς· Θεὸς εἶμι ἐγώ, ἐνώπιον τῶν ἀναιρούντων σε; Σὺ δὲ εἶ ἄνθρωπος καὶ οὐ Θεός.
10 Ἐν πλήθει ἀπεριτμήτων ἀπολῇ ἐν χερσὶν ἀλλοτρίων, ὅτι ἐγὼ ἐλάλησα, λέγει Κύριος.
-11 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·
12 υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε θρῆνον ἐπὶ τὸν ἄρχοντα Τύρου καὶ εἰπὸν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· σὺ ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους
13 ἐν τῇ τρυφῇ τοῦ παραδείσου τοῦ Θεοῦ ἐγενήθης· πάντα λίθον χρηστὸν ἐνδέδεσαι, σάρδιον καὶ τοπάζιον καὶ σμάραγδον καὶ ἄνθρακα καὶ σάπφειρον καὶ ἴασπιν καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ λιγύριον καὶ ἀχάτην καὶ ἀμέθυστον καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον, καὶ χρυσίου ἐνέπλησας τοὺς θησαυρούς σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου ἐν σοὶ
14 ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐκτίσθης σύ. Μετὰ τοῦ Χεοοὺβ ἔθηκά σε ἐν ὄρει ἁγίῳ Θεοῦ, ἐγενήθης ἐν μἐσῳ λίθων πυρίνων.
15 Ἐγενήθης σὺ ἄμωμος ἐν ταῖς ἡμέραις σου, ἀφ' ἧς ἡμέρας σὺ ἐκτίσθης ἕως εὑρέθη τὰ ἀδικήματα ἐν σοί.
16 Ἀπὸ πλήθους τῆς ἐμπορίας σου ἔπλησας τὰ ταμεῖά σου ἀνομίας καὶ ἥμαρτες καὶ ἐτραυματίσθης ἀπὸ ὅρους τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤγαγέ σε τὸ Χεροὺβ ἐν μέσου λίθων πυρίνων.
17 Ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, διεφθάρη ἡ ἐπιστήμη σου μετὰ τοῦ κάλλους σου· διὰ πλῆθος ἁμαρτιῶν σου ἐπὶ τὴν γῆν ἔρριψά σε, ἐναντίον βασιλέων ἔδωκα σὲ παραδειγματισθῆναι.
18 Διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν τῆς ἐμπορίας σου ἐβεβήλωσα τὰ ἱερά σου, καὶ ἐξάξω πῦρ ἐκ μέσου σου, τοῦτο καταφάγεται σε· καὶ δώσω σὲ εἰς σποδὸν ἐπὶ τῆς γῆς σου ἐναντίον πάντων τῶν ὁρώντων σε
19 Καὶ πάντες οἱ ἐπιστάμενοί σε ἐν τοῖς ἔθνεσι στυγνάσουσιν ἐπὶ σέ· ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις ἔτι εἰς τὸν αἰῶνα.
20 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·
21 υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Σιδῶνα καὶ προφήτευσον ἐπ' αὐτὴν
22 καὶ εἰπόν· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σιδών, καὶ ἐνδοξασθήσομαι ἐν σοί, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ εἰμι Κύριος ἐν τῷ ποιῆσαί με ἐν σοὶ κρίματα, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν σοί.
23 Αἷμα καὶ θάνατος ἐν ταῖς πλατείαις σου, καὶ πεσοῦνται τετραυματισμένοι ἐν μαχαίραις ἐν σοὶ περικύκλῳ σου· καὶ γνώσονται διότι ἐγὼ εἰμι Κύριος.
-24 Καὶ οὐκ ἔσονται οὐκέτι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ἰσραὴλ σκόλοψ πικρίας καὶ ἄκανθα ὀδύνης ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ αὐτῶν τῶν ἀτιμασάντων αὐτούς· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος.
25 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· καὶ συνάξω τὸν Ἰσραὴλ ἐκ τῶν ἐθνῶν, οὗ διεσκορπίσθησαν ἐκεῖ, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν αὐτοῖς ἐνώπιον τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν·
26 καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, ἣν δέδωκα τῷ δούλῳ μου Ἰακώβ, καὶ κατοικήσουσιν ἐπ' αὐτῆς ἐν ἐλπίδι καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ φυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ κατοικήσουσιν ἐν ἐλπίδι, ὅταν ποιήσω κρίμα ἐν πᾶσι τοῖς ἀτιμάσασιν αὐτοὺς ἐν τοῖς κύκλῳ αὐτῶν· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε·
2 <σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἶπε εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς Τύρου αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἀλαζονεία καὶ ὑπερηφάνεια ἐπλημμύρισαν τὴν καρδίαν σου, εἶπες· <ἐγὼ εἶμαι θεός, κάθημαι ἐπάνω εἰς θρόνον θεοῦ. Κυριαρχῶ ἐπὶ τῆς θαλάσσης> ἐνῷ εἶσαι ἕνας ἁπλοῦς ἄνθρωπος καὶ ὄχι θεός. Καὶ ἐν τούτοις ἡ ἀλαζονικὴ καρδία σου σὲ ἔκαμε νὰ σκεφθῇς, ὡς ἐὰν ἦσο θεός.
3 Μήπως σὺ εἶσαι σοφώτερος ἀπὸ τὸν Δανιήλ; Ἤ μήπως, τὰ ὅσα γνωρίζεις, δὲν σοῦ τὰ ἔχουν διδάξει ἄλλοι ἄνδρες σοφοὶ εἰς τὴν ἐπιστήμην των;
4 Μήπως μὲ τὴν ἰδικήν σου ἐπιστήμην καὶ φρόνησιν ἀπέκτησες δύναμιν καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον εἰς τὰ θησαυροφυλάκιά σου;
5 Ἀλλὰ μὲ τὴν πολλὴν αὐτὴν ἐπιστήμην σου καὶ σοφίαν, ποὺ ἔλαβες ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ μὲ τὸν πολὺν ἀπὸ τὰς ἐμπορικάς σου συναλλαγὰς πλοῦτον ἀπέκτησες μεγάλην δύναμιν, ὑπερηφανεύθη ἡ καρδία σου διὰ τὴν δύναμιν αὐτήν.
6 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἐθεώρησες τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ, ἐπειδὴ ἐθεοποίησες τὸν ἑαυτόν σου,
7 διὰ τοῦτο ἰδού, ἐγὼ θὰ ἐξαποστείλω ἐναντίον σου ἀλλοεθνεῖς, κακοποιοὺς ἀπὸ ξένα ἔθνη, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀνασπάσουν τὰς μαχαίρας των ἐναντίον σου. Ἐναντίον τῆς ὡραιότητος καὶ μεγαλοπρεπείας σου, τὴν ὁποίαν διὰ τῆς ἐπιστήμης σου ἐφιλοτέχνησες. Θὰ καταστρέψουν καὶ θὰ κρημνίσουν κάτω εἰς τὸ χῶμα ὅλην τὴν ὡραιότητά σου.
8 Θὰ σὲ κατεβάσουν ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς δόξης καὶ τοῦ πλούτου, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχες ἀνεβῆ, καὶ ὀπωσδήποτε θὰ ἀποθάνῃς, ὅπως ἀποθνήσκουν οἱ τραυματίαι πολέμου. Θὰ καταποντισθῇς εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης.
9 Μήπως δὲ τότε καὶ θὰ ἠμπορέσῃς νὰ πῇς ἐμπρὸς εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θὰ σὲ φονεύουν, <ἐγὼ εἶμαι θεός;> Ἐκεῖ θὰ φανῇ ὅτι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός.
10 Μέσα εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀπεριτμήτων λαῶν θὰ καταστροφῇς καὶ σὺ με τὰ χέρια τῶν ξένων κακοποιῶν αὐτῶν ἀνδρῶν. Αὐτὰ θὰ γίνουν, διότι ἐγὼ ὡμίλησα>, λέγει ὁ Κύριος.
11 Ὁ Κύριος ὡμίλησεν εἰς ἐμὲ καὶ εἶπεν·
12 <υἱὲ ἀνθρώπου, θρηνολόγησε διὰ τὸν ἄρχοντα τῆς Τύρου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος Κύριος: Σὺ εἶσαι ὡσὰν σφραγῖδα ὡραίας ὁμοιώσεως, στέφανος ἀπεριγράπτου ὡραιότητος.
13 Ἐγεννήθης καὶ ἔζησες μέσα εἰς τὰ πλούτη, εἰς κάθε τρυφὴν καὶ ἄνεσιν ὡσὰν εἰς παράδεισον Θεοῦ. Ἐφόρεσες κάθε πολύτιμον λίθον, σάρδιον, τοπάζιον, σμάραγδον, ρουβίνιον, σάπφειρον, ἴασπιν, ἄργυρον, χρυσόν, λιγύριον, ἀχάτην, ἀμέθυστον, καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον. Ἐγέμισες τὰ θησαυροφυλάκιά σου μὲ χρυσίον καὶ αὐτὰς ἀκόμη τὰς ἀποθήκας σου.
14 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔλαβες ὕπαρξιν, ἐγὼ σὲ κατέταξα μαζῆ μὲ τὸ χερουβείμ, σὲ ἔθεσα εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἀφιερωμένον εἰς τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ. Ἐγεννήθης καὶ ἔζησες ἐν μέσῳ πολυτίμων λίθων ποὺ λάμπουν ὡσὰν τὸ πῦρ.
15 Ὑπῆρξες κατὰ τὴν ἐμφάνισιν ἄμεμπτος, ἀψεγάδιαστος καὶ τέλειος μὲ λαμπρότητα εἰς τὰς ἡμέρας τῆς δόξης σου· ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔλαβες ὕπαρξιν μέχρι τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν διέπραξες ἀδικίας.
16 Μὲ τὰ πλήθη τῶν ἐμπορικῶν σου συναλλαγῶν ἐγέμισες τὰ θησαυροφυλάκιά σου ἀπὸ παράνομα πλούτη. Ἔτσι ὅμως ἠμάρτησες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐτραυματίσθης ψυχικῶς καὶ ἔπρεπε νὰ ἀποπεμφθῇς ἀπὸ τὸ ἅγιον ὄρος τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο ἕνα χερουβεὶμ σὲ ἔβγαλεν ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ ὁλόγυρά σου λάμποντα πολύτιμα πετράδια.
17 Ὑπερηφανεύθη ἡ καρδία σου διὰ τὴν ὡραιότητά σου, ἐνοθεύθη ἡ ἐπιστήμη σου μαζῆ μὲ τὴν μεγαλοπρέπειάν σου. Ἐξ αἰτίας τῶν ἀναριθμήτων ἁμαρτιῶν σου σὲ ἐκρήμνισα κάτω εἰς τὸ ἔδαφος καὶ σὲ ἐτιμώρησα κατὰ τρόπον παραδειγματικὸν ἐνώπιον τῶν ἄλλων βασιλέων.
18 Ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν, τὰς ὁποίας διέπραττες εἰς τὰς ἐμπορικάς σου συναλλαγάς, ἐπέτρεψα ἐγὼ νὰ βεβηλωθοῦν τὰ ἱερά σου. Φωτιὰν θὰ στείλω ἀνάμεσά σου, ἡ ὁποία καὶ θὰ σὲ καταφάγῃ. Θὰ σὲ μεταβάλω εἰς στάκτην μέσα εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν χώραν σου, ἐνώπιον ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θὰ στρέψουν πρὸς σὲ τὰ βλέμματα των.
19 Ὅλοι δὲ ἀπὸ τὰ διάφορα ἔθνη ὅσοι εἶχαν γνωρίσει τὸ μεγαλεῖον καὶ τὴν δόξαν σου, θὰ σκυθρωπάσουν διὰ τὴν καταστροφήν σου. Παρεδόθης εἰς δίκαιον ὄλεθρον, δὲν θὰ ἀνοικοδομηθῇς καὶ δὲν θὰ ὑπάρξῃς πλέον ποτέ>.
20 Ὁ Κύριος ὡμίλησε εἰς ἐμὲ καὶ εἶπε·
21 <υἱὲ ἀνθρώπου, στρέψε τὸ πρόσωπόν σου ἀπειλητικὸν πρὸς τὴν Σιδῶνα, προφήτευσε
22 καὶ εἰπὲ εἰς αὐτήν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Σιδών, ἰδού, ἐγὼ ἔρχομαι ἐναντίον σου. Θὰ δοξασθῶ μὲ ὅσα μέλλω νὰ πράξω ἐναντίον σου. Καὶ τότε θὰ μάθῃς, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔστειλα ἐναντίον σου τὰς δικαίας αὐτὰς τιμωρίας διὰ τὰς ἁμαρτίας σου. Ἔτσι δὲ καὶ σεῖς θὰ μὲ δοξάσετε.
23 Αἷμα θὰ χυθῇ καὶ θάνατος θὰ ἀπλωθῇ εἰς τὰς πλατείας σου. Ὁλόγυρά σου ἐν στόματι μαχαίρας θὰ πέσουν οἱ ἄνδρες σου καὶ τότε θὰ γνωρίσετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, τοῦ ὁποίου οἱ λόγοι πραγματοποιοῦνται.
24 Καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον αὐτοὶ διὰ τοὺς Ἰσραηλίτας πικρὸ καρφὶ καὶ ἀγκάθι ὀδυνηρὸ μαζῆ μὲ ὅλους τοὺς γειτονικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι ἐξευτελίζουν καὶ καταφρονοῦν τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ θὰ μάθουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος.
25 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ Κύριος· <ἐγὼ θὰ συγκεντρώσω καὶ θὰ ἐπαναφέρω τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὰς εἰδωλολατρικὰς χώρας, ὅπου ἔχουν διασκορπισθῆ. Καὶ ἔτσι θὰ δοξασθῶ μεταξὺ αὐτῶν, ἐνώπιον τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν.
26 Καὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν χώραν των αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰακώβ, καὶ θὰ κατοικήσουν εἰς αὐτὴν μὲ ἐλπίδα βεβαίαν εἰς τὴν ἀσφάλειάν των. Θὰ οἰκοδομήσουν οἰκίας, θὰ ψυτεύσουν ἀμπελῶνας καὶ θὰ κατοικήσουν μὲ τὴν βεβαίαν ἐλπίδα τῆς εἰρηνικῆς ζωῆς των, ὅταν ἐγὼ θὰ τιμωρήσω ὅλους τοὺς γειτονικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔχουν καταφρονήσει καὶ ἐξευτελίσει. Καὶ θὰ μάθουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός των, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

μίλησε δὲ ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε:
2 Νὰ εἰπῇς τώρα, ἄνθρωπε, τὰ ἑξῆς πρὸς τὸν βασιλέα τῆς Τύρου: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντος: Ἐπειδὴ ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου καὶ εἶπες· <εἶμαι θεὸς ἐγώ, ἔχω καθήσει εἰς τὸν θεϊκὸν θρόνον μου εἰς τὸ μέσον τῆς θαλάσσης>, μολονότι εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός· καὶ ἐπειδὴ ὕψωσες τὴν καρδιά σου καὶ ἐνόμισες ὅτι σκέπτεσαι καὶ ἀποφασίζεις ὡς Θεός, σὲ ἐρωτῶ:
3 Μήπως τάχα εἶσαι σὺ σοφώτερος ἀπὸ τὸν περίφημον Δανιήλ; Ἢ μήπως δὲν σὲ ἐδίδαξαν ἄλλοι σοφοὶ ἄνδρες μὲ τὴν ἐπιστήμην των;
4 Μήπως ἐπίσης μὲ τὴν ἰδικήν σου ἐπιστήμην καὶ φρόνησιν ἀπέκτησες δύναμιν καὶ χρυσάφι καὶ ἀσῆμι εἰς τὰ θησαυροφυλάκιά σου;
5 Μὲ αὐτὴν λοιπὸν τὴν πολλὴν ἐπιστήμην, ποὺ τὴν θεωρεῖς ἰδικήν σου, καὶ μὲ τὸ ἐμπόριόν σου ἐπολλαπλασίασες τὴν δύναμίν σου καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς δυνάμεως ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου.
6 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων: Ἐπειδὴ ἐνόμισες ὅτι ἡ καρδιά σου ἔγινε καρδιὰ Θεοῦ,
7 δι’ αὐτὸ θὰ φέρω Ἐγὼ συντόμως ἐναντίον σου ξένον λαόν, τοὺς πλέον σκληροὺς καὶ διεφθαρμένους μεταξὺ τῶν ἐθνῶν θὰ τραβήξουν δὲ τὰ μαχαίρια των ἀπὸ τὰς θήκας των καὶ θὰ ὁρμήσουν ἐναντίον σου καὶ εἰς ὅ,τι ὡραῖον κατεσκεύασες μὲ τὴν ἐπιστήμην καὶ σοφίαν σου θὰ ρίψουν δὲ κατὰ γῆς καὶ θὰ καταστρέφουν κάθε τι ὡραῖον, ποὺ εἶχες δημιουργήσει.
8 Θὰ σὲ κατεβάσουν δὲ ἀπὸ τὸν θρόνον σου καὶ θὰ σὲ τραυματίσουν θανασίμως, ὥστε νὰ ἀποθάνῃς μὲ θάνατον σκληρὸν εἰς τὸ βάθος τῆς θαλάσσης.
9 Ἄραγε θὰ τολμήσῃς νὰ ὁμιλήσῃς καὶ νὰ εἰπῇς πρὸς αὐτοὺς ποὺ θὰ σὲ θανατώνουν· <εἶμαι θεὸς ἐγώ>; Κατάλαβέ το, εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός!
10 Ὁ θάνατός σου μάλιστα θὰ εἶναι ἀτιμωτικός, διότι θὰ σὲ θανατώσουν μὲ τὰ χέρια των οἱ ξένοι αὐτοὶ στρατιῶται μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους, ποὺ θὰ εἶναι ἀπερίτμητοι. Θὰ πέσῃς εἰς τὸν ἴδιον τάφον μὲ αὐτούς, πρᾶγμα πολὺ ταπεινωτικὸν διὰ σέ. Θὰ γίνουν αὐτὰ ὁπωσδήποτε, διότι τὸ εἶπα Ἐγώ, λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων.
11 Ὡμίλησε δὲ πάλιν ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν:
12 Ἄρχισε νὰ θρηνῇς, ἄνθρωπε, διὰ τὸν βασιλέα τῆς Τύρου καὶ νὰ εἰπῇς δι’ αὐτὸν τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ σύμπαντος: Σὺ ὡς ἄνθρωπος ἤσουν γνήσιον ἀντίγραφον ὡραιοτάτου πρωτοτύπου <τοῦ Θεοῦ> καὶ ἡ κορυφὴ τῆς ὡραιότητας.
13 Ἔζησες εὐτυχής, ὡσὰν νὰ ἤσουν εἰς τὸν Παράδεισον τοῦ Θεοῦ. Ἔχεις στολισθῇ δὲ μὲ κάθε πολύτιμον λίθον, σάρδιον, τοπάζιον, σμαράγδι, διαμάντι, ζαφείρι, ἴασπιν, ἀσῆμι καὶ χρυσάφι, λιγύριον, ἀχάτην, ἀμέθυστον, χρυσολίθον, βηρύλλιον καὶ ὄνυχα. Ἐγέμισες δὲ μὲ χρυσάφι τὰ θησαυροφυλάκιά σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου. Εἶχες δηλαδὴ πλοῦτον, σοφίαν καὶ ὅλα τὰ μεγαλεῖα.
14 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐδημιουργήθης σὲ ἔβαλα εἰς ὑψηλὴν θέσιν, ὅπως καὶ τὸν Ἀρχάγγελον, ἐνώπιόν του ἐνδόξου ἁγίου θρόνου τοῦ Θεοῦ· εὑρέθης μέσα εἰς ἀκτινοβόλους πολυτίμους λίθους, ἤσουν δηλαδὴ ἀσφαλὴς μεταξὺ τῶν ἀγγέλων μου, μὲ τοὺς ὁποίους σὲ ἐπροστάτευα.
15 Ἤσουν ἐπίσης ἄμεμπτος καὶ ἀκατηγόρητος εἰς τὴν ζωήν σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐδημιουργήθης ἕως τότε ποὺ διέπραξες τὰ ἀδικήματα καὶ ἀνομήματά σου.
16 Μὲ τὸ πλούσιον καὶ ἀκατάπαυστον ἐμπόριόν σου ἐγέμισες τὰ ταμεῖα σου ὄχι μόνον μὲ θησαυροὺς ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνομίας. Διέπραξες ἁμαρτίας καὶ δι' αὐτὸ κατέπεσες τραυματισμένος ψυχικῶς ἀπὸ τὸ ὕψος, ὅπου σὲ εἶχε βάλει ὁ Θεός· καὶ σὲ ἐπῆρε ὁ Ἀρχάγγελος μέσα ἀπὸ τοὺς ἀκτινοβόλους πολυτίμους λίθους. Ἔχασες δηλαδὴ τὴν προστασίαν μου.
17 Ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου ἐξ αἰτίας τῆς ὡραιότητός σου καὶ δι’ αὐτὸ κατεστράφη μαζὶ μὲ τὸ κάλλος σου καὶ ἡ ἐπιστήμη σου. Ἕνεκα τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν σου σὲ κατέρριψα κατὰ γῆς καὶ σὲ ἔκαμα ἐμπρὸς εἰς ἄλλους βασιλεῖς θέαμα πρὸς παραδειγματισμόν των.
18 Ἕνεκα τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν ποὺ διέπραξες κατὰ τὰς ἐμπορικὰς συναλλαγάς σου, ἐπέτρεψα καὶ ἐμολύνθηκαν αὐτὰ ποὺ ἐθεωροῦσες ἱερά. Θὰ βγάλω μάλιστα φωτιὰ ἀπὸ μέσα σουῦ, ἡ ὁποία θὰ σὲ καταφάγῃ. Θὰ σὲ κάμω στάχτην εἰς τὴν χώραν σου· θὰ κατακαοῦν τὰ πάντα ἐμπρὸς εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θὰ παρατηροῦν τὴν καταστροφήν σου.
19 Ὅλοι δὲ ὅσοι σὲ γνωρίζουν εἰς τὰ διάφορα ἔθνη θὰ λυπηθοῦν καὶ θὰ στενοχωρηθοῦν πολὺ ἐξ αἰτίας σου. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόφασίς μου: Θὰ καταστροφῇς καὶ δὲν θὰ εἶσαι πλέον ποτὲ ὅπως εἶσαι τώρα!
20 Ὡμίλησε δὲ πάλιν ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν:
21 Ἄνθρωπε, στήριξε μὲ ὕφος ἀποφασιστικὸν καὶ ἀπειλητικὸν τὸ πρόσωπόν σου πρὸς τὴν Σιδῶνα καὶ προφήτευσε δι' αὐτήν.
22 Νὰ εἰπῇς δὲ τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντος: Ἰδού, ὦ Σιδών, στρέφομαι Ἐγὼ ἐναντίον σου καὶ θὰ δοξασθῶ μὲ ὅσα θὰ κάμω πρὸς τιμωρίαν σου. Θὰ γνωρίσῃς δέ, ὅταν ἐκδηλώσω τὴν δικαίαν τιμωρίαν μου ἐναντίον σου, ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τῶν πάντων, καὶ θὰ φανῇ εἰς τὴν περίπτωσίν σου ἡ ἁγιότης μου.
23 Θὰ τρέχῃ αἷμα ἀπὸ τοὺς φόνους εἰς τὰς πλατείας σου, καὶ θὰ ἀποθάνουν πολλοὶ ἀπὸ θανατηφόρον ἀσθένειαν. Θὰ φονευθοῦν δὲ κτυπημένοι ἀπὸ ἐχθρικὰ μαχαίρια οἱ κάτοικοί σου ὁλόγυρά σου· καὶ τότε θὰ μάθουν ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
24 Ἔτσι δὲν θὰ εἶναι πλέον οἱ κάτοικοί σου διὰ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ ὡσὰν ἀγκαθωτὸν ξύλον, ποὺ προκαλεῖ πόνον πικρόν, καὶ ὡσὰν ἀγκάθι ὀδυνηρόν, ὥστε νὰ προσθέτουν καὶ ἄλλον πόνον ἐπὶ πλέον ἀπὸ τὴν περιφρόνησιν καὶ ἀτίμωσιν ποὺ ἔδειξαν ἀπέναντί των ὅλοι οἱ γειτονικοί των λαοί. Καὶ τότε θὰ μάθουν ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
25 Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ παντός: Θὰ συνάξω τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὰ διάφορα ἔθνη, εἰς τὰ ὁποῖα ἔχουν διασκορπισθῇ, καὶ μὲ ὅσα θὰ κάμω δι' αὐτοὺς θὰ λάμψῃ ἡ ἁγιότής μου ἐνώπιον τῶν ἄλλων λαῶν καὶ ἐθνῶν.
26 Θὰ κατοικήσουν πλέον οἱ Ἰσραηλῖται εἰς τὴν γῆν των, τὴν ὁποίαν ἔδωσα ὡς κληρονομίαν εἰς τὸν δοῦλον μου Ἰακώβ, τὸν πρόγονόν των. Θὰ κατοικοῦν δὲ εἰς αὐτὴν ἀσφαλεῖς μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν στηριγμένην εἰς Ἐμέ. Θὰ κτίσουν οἰκίας καὶ θὰ φυτεύσουν ἀμπέλια· καὶ θὰ ζοῦν πλέον χωρὶς φόβους καὶ ἀνησυχίας, ἀλλὰ μὲ ἐμπιστοσύνην εἰς Ἐμέ, ὅταν τιμωρήσω ὅπως τοὺς ἀξίζει ὅλους ἐκείνους ποὺ κατοικοῦν γύρω ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἔχουν περιφρονήσει ὡς λαὸν δῆθεν ποὺ ἐπίστευε κάποιον ἀδύναμον καὶ κατώτερον θεόν. Θὰ μάθουν ὅμως τότε ὅτι Ἐγώ, ὁ Παντοκράτωρ, εἶμαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός των, Ἐγὼ ποὺ ἤμουν καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·	Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε·	μίλησε δὲ ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε:
2 καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὸν τῷ ἄρχοντι Τύρου· τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὧν ὑψώθη σου ἡ καρδία, καὶ εἶπας· θεός εἶμι ἐγώ, κατοικίαν θεοῦ κατῴκησα ἐν καρδίᾳ θαλάσσης, σὺ δὲ εἷ ὁ ἄνθρωπος καὶ οὐ Θεός, καὶ ἔδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ.	2 <σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἶπε εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς Τύρου αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἀλαζονεία καὶ ὑπερηφάνεια ἐπλημμύρισαν τὴν καρδίαν σου, εἶπες· <ἐγὼ εἶμαι θεός, κάθημαι ἐπάνω εἰς θρόνον θεοῦ. Κυριαρχῶ ἐπὶ τῆς θαλάσσης> ἐνῷ εἶσαι ἕνας ἁπλοῦς ἄνθρωπος καὶ ὄχι θεός. Καὶ ἐν τούτοις ἡ ἀλαζονικὴ καρδία σου σὲ ἔκαμε νὰ σκεφθῇς, ὡς ἐὰν ἦσο θεός.	2 Νὰ εἰπῇς τώρα, ἄνθρωπε, τὰ ἑξῆς πρὸς τὸν βασιλέα τῆς Τύρου: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντος: Ἐπειδὴ ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου καὶ εἶπες· <εἶμαι θεὸς ἐγώ, ἔχω καθήσει εἰς τὸν θεϊκὸν θρόνον μου εἰς τὸ μέσον τῆς θαλάσσης>, μολονότι εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός· καὶ ἐπειδὴ ὕψωσες τὴν καρδιά σου καὶ ἐνόμισες ὅτι σκέπτεσαι καὶ ἀποφασίζεις ὡς Θεός, σὲ ἐρωτῶ:
3 Μὴ σοφώτερος εἶ σὺ τοῦ Δανιήλ; Ἢ σοφοὶ οὐκ ἐπαίδευσάν σε τῇ ἐπιστήμη αὐτῶν;	3 Μήπως σὺ εἶσαι σοφώτερος ἀπὸ τὸν Δανιήλ; Ἤ μήπως, τὰ ὅσα γνωρίζεις, δὲν σοῦ τὰ ἔχουν διδάξει ἄλλοι ἄνδρες σοφοὶ εἰς τὴν ἐπιστήμην των;	3 Μήπως τάχα εἶσαι σὺ σοφώτερος ἀπὸ τὸν περίφημον Δανιήλ; Ἢ μήπως δὲν σὲ ἐδίδαξαν ἄλλοι σοφοὶ ἄνδρες μὲ τὴν ἐπιστήμην των;
4 Μὴ ἐν τῇ ἐπιστήμῃ σου ἢ τῇ φρονήσει σου ἐποίησας σεαυτῷ δύναμιν καὶ χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐν τοῖς θησαυροῖς σου;	4 Μήπως μὲ τὴν ἰδικήν σου ἐπιστήμην καὶ φρόνησιν ἀπέκτησες δύναμιν καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον εἰς τὰ θησαυροφυλάκιά σου;	4 Μήπως ἐπίσης μὲ τὴν ἰδικήν σου ἐπιστήμην καὶ φρόνησιν ἀπέκτησες δύναμιν καὶ χρυσάφι καὶ ἀσῆμι εἰς τὰ θησαυροφυλάκιά σου;
5 Ἐν τῇ πολλῇ ἐπιστήμῃ σου καὶ ἐμπορίᾳ σου ἐπλήθυνας δύναμίν σου, ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐν τῇ δυνάμει σου.	5 Ἀλλὰ μὲ τὴν πολλὴν αὐτὴν ἐπιστήμην σου καὶ σοφίαν, ποὺ ἔλαβες ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ μὲ τὸν πολὺν ἀπὸ τὰς ἐμπορικάς σου συναλλαγὰς πλοῦτον ἀπέκτησες μεγάλην δύναμιν, ὑπερηφανεύθη ἡ καρδία σου διὰ τὴν δύναμιν αὐτήν.	5 Μὲ αὐτὴν λοιπὸν τὴν πολλὴν ἐπιστήμην, ποὺ τὴν θεωρεῖς ἰδικήν σου, καὶ μὲ τὸ ἐμπόριόν σου ἐπολλαπλασίασες τὴν δύναμίν σου καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς δυνάμεως ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου.
6 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἐπειδὴ δέδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ,	6 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἐθεώρησες τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν Θεοῦ, ἐπειδὴ ἐθεοποίησες τὸν ἑαυτόν σου,	6 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων: Ἐπειδὴ ἐνόμισες ὅτι ἡ καρδιά σου ἔγινε καρδιὰ Θεοῦ,
7 ἀντὶ τούτου ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σε ἀλλοτρίους λοιμοὺς ἀπὸ ἐθνῶν, καὶ ἐκκενώσουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸ κάλλος τῆς ἐπιστήμης σου καὶ στρώσουσι τὸ κάλλος σου εἰς ἀπώλειαν·	7 διὰ τοῦτο ἰδού, ἐγὼ θὰ ἐξαποστείλω ἐναντίον σου ἀλλοεθνεῖς, κακοποιοὺς ἀπὸ ξένα ἔθνη, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀνασπάσουν τὰς μαχαίρας των ἐναντίον σου. Ἐναντίον τῆς ὡραιότητος καὶ μεγαλοπρεπείας σου, τὴν ὁποίαν διὰ τῆς ἐπιστήμης σου ἐφιλοτέχνησες. Θὰ καταστρέψουν καὶ θὰ κρημνίσουν κάτω εἰς τὸ χῶμα ὅλην τὴν ὡραιότητά σου.	7 δι’ αὐτὸ θὰ φέρω Ἐγὼ συντόμως ἐναντίον σου ξένον λαόν, τοὺς πλέον σκληροὺς καὶ διεφθαρμένους μεταξὺ τῶν ἐθνῶν θὰ τραβήξουν δὲ τὰ μαχαίρια των ἀπὸ τὰς θήκας των καὶ θὰ ὁρμήσουν ἐναντίον σου καὶ εἰς ὅ,τι ὡραῖον κατεσκεύασες μὲ τὴν ἐπιστήμην καὶ σοφίαν σου θὰ ρίψουν δὲ κατὰ γῆς καὶ θὰ καταστρέφουν κάθε τι ὡραῖον, ποὺ εἶχες δημιουργήσει.
8 καὶ καταβιβάσουσί σε, καὶ ἀποθανῇ θανάτῳ τραυματιῶν ἐν καρδίᾳ θαλάσσης.	8 Θὰ σὲ κατεβάσουν ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς δόξης καὶ τοῦ πλούτου, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχες ἀνεβῆ, καὶ ὀπωσδήποτε θὰ ἀποθάνῃς, ὅπως ἀποθνήσκουν οἱ τραυματίαι πολέμου. Θὰ καταποντισθῇς εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης.	8 Θὰ σὲ κατεβάσουν δὲ ἀπὸ τὸν θρόνον σου καὶ θὰ σὲ τραυματίσουν θανασίμως, ὥστε νὰ ἀποθάνῃς μὲ θάνατον σκληρὸν εἰς τὸ βάθος τῆς θαλάσσης.
9 Μὴ λέγων ἐρεῖς· Θεὸς εἶμι ἐγώ, ἐνώπιον τῶν ἀναιρούντων σε; Σὺ δὲ εἶ ἄνθρωπος καὶ οὐ Θεός.	9 Μήπως δὲ τότε καὶ θὰ ἠμπορέσῃς νὰ πῇς ἐμπρὸς εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θὰ σὲ φονεύουν, <ἐγὼ εἶμαι θεός;> Ἐκεῖ θὰ φανῇ ὅτι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός.	9 Ἄραγε θὰ τολμήσῃς νὰ ὁμιλήσῃς καὶ νὰ εἰπῇς πρὸς αὐτοὺς ποὺ θὰ σὲ θανατώνουν· <εἶμαι θεὸς ἐγώ>; Κατάλαβέ το, εἶσαι ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός!
10 Ἐν πλήθει ἀπεριτμήτων ἀπολῇ ἐν χερσὶν ἀλλοτρίων, ὅτι ἐγὼ ἐλάλησα, λέγει Κύριος.	10 Μέσα εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀπεριτμήτων λαῶν θὰ καταστροφῇς καὶ σὺ με τὰ χέρια τῶν ξένων κακοποιῶν αὐτῶν ἀνδρῶν. Αὐτὰ θὰ γίνουν, διότι ἐγὼ ὡμίλησα>, λέγει ὁ Κύριος.	10 Ὁ θάνατός σου μάλιστα θὰ εἶναι ἀτιμωτικός, διότι θὰ σὲ θανατώσουν μὲ τὰ χέρια των οἱ ξένοι αὐτοὶ στρατιῶται μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους, ποὺ θὰ εἶναι ἀπερίτμητοι. Θὰ πέσῃς εἰς τὸν ἴδιον τάφον μὲ αὐτούς, πρᾶγμα πολὺ ταπεινωτικὸν διὰ σέ. Θὰ γίνουν αὐτὰ ὁπωσδήποτε, διότι τὸ εἶπα Ἐγώ, λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων.
-11 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·	11 Ὁ Κύριος ὡμίλησεν εἰς ἐμὲ καὶ εἶπεν·	11 Ὡμίλησε δὲ πάλιν ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν:
12 υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε θρῆνον ἐπὶ τὸν ἄρχοντα Τύρου καὶ εἰπὸν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· σὺ ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους	12 <υἱὲ ἀνθρώπου, θρηνολόγησε διὰ τὸν ἄρχοντα τῆς Τύρου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος Κύριος: Σὺ εἶσαι ὡσὰν σφραγῖδα ὡραίας ὁμοιώσεως, στέφανος ἀπεριγράπτου ὡραιότητος.	12 Ἄρχισε νὰ θρηνῇς, ἄνθρωπε, διὰ τὸν βασιλέα τῆς Τύρου καὶ νὰ εἰπῇς δι’ αὐτὸν τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ σύμπαντος: Σὺ ὡς ἄνθρωπος ἤσουν γνήσιον ἀντίγραφον ὡραιοτάτου πρωτοτύπου <τοῦ Θεοῦ> καὶ ἡ κορυφὴ τῆς ὡραιότητας.
13 ἐν τῇ τρυφῇ τοῦ παραδείσου τοῦ Θεοῦ ἐγενήθης· πάντα λίθον χρηστὸν ἐνδέδεσαι, σάρδιον καὶ τοπάζιον καὶ σμάραγδον καὶ ἄνθρακα καὶ σάπφειρον καὶ ἴασπιν καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ λιγύριον καὶ ἀχάτην καὶ ἀμέθυστον καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον, καὶ χρυσίου ἐνέπλησας τοὺς θησαυρούς σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου ἐν σοὶ	13 Ἐγεννήθης καὶ ἔζησες μέσα εἰς τὰ πλούτη, εἰς κάθε τρυφὴν καὶ ἄνεσιν ὡσὰν εἰς παράδεισον Θεοῦ. Ἐφόρεσες κάθε πολύτιμον λίθον, σάρδιον, τοπάζιον, σμάραγδον, ρουβίνιον, σάπφειρον, ἴασπιν, ἄργυρον, χρυσόν, λιγύριον, ἀχάτην, ἀμέθυστον, καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον. Ἐγέμισες τὰ θησαυροφυλάκιά σου μὲ χρυσίον καὶ αὐτὰς ἀκόμη τὰς ἀποθήκας σου.	13 Ἔζησες εὐτυχής, ὡσὰν νὰ ἤσουν εἰς τὸν Παράδεισον τοῦ Θεοῦ. Ἔχεις στολισθῇ δὲ μὲ κάθε πολύτιμον λίθον, σάρδιον, τοπάζιον, σμαράγδι, διαμάντι, ζαφείρι, ἴασπιν, ἀσῆμι καὶ χρυσάφι, λιγύριον, ἀχάτην, ἀμέθυστον, χρυσολίθον, βηρύλλιον καὶ ὄνυχα. Ἐγέμισες δὲ μὲ χρυσάφι τὰ θησαυροφυλάκιά σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου. Εἶχες δηλαδὴ πλοῦτον, σοφίαν καὶ ὅλα τὰ μεγαλεῖα.
14 ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐκτίσθης σύ. Μετὰ τοῦ Χεοοὺβ ἔθηκά σε ἐν ὄρει ἁγίῳ Θεοῦ, ἐγενήθης ἐν μἐσῳ λίθων πυρίνων.	14 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔλαβες ὕπαρξιν, ἐγὼ σὲ κατέταξα μαζῆ μὲ τὸ χερουβείμ, σὲ ἔθεσα εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἀφιερωμένον εἰς τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ. Ἐγεννήθης καὶ ἔζησες ἐν μέσῳ πολυτίμων λίθων ποὺ λάμπουν ὡσὰν τὸ πῦρ.	14 Ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐδημιουργήθης σὲ ἔβαλα εἰς ὑψηλὴν θέσιν, ὅπως καὶ τὸν Ἀρχάγγελον, ἐνώπιόν του ἐνδόξου ἁγίου θρόνου τοῦ Θεοῦ· εὑρέθης μέσα εἰς ἀκτινοβόλους πολυτίμους λίθους, ἤσουν δηλαδὴ ἀσφαλὴς μεταξὺ τῶν ἀγγέλων μου, μὲ τοὺς ὁποίους σὲ ἐπροστάτευα.
15 Ἐγενήθης σὺ ἄμωμος ἐν ταῖς ἡμέραις σου, ἀφ' ἧς ἡμέρας σὺ ἐκτίσθης ἕως εὑρέθη τὰ ἀδικήματα ἐν σοί.	15 Ὑπῆρξες κατὰ τὴν ἐμφάνισιν ἄμεμπτος, ἀψεγάδιαστος καὶ τέλειος μὲ λαμπρότητα εἰς τὰς ἡμέρας τῆς δόξης σου· ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔλαβες ὕπαρξιν μέχρι τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν διέπραξες ἀδικίας.	15 Ἤσουν ἐπίσης ἄμεμπτος καὶ ἀκατηγόρητος εἰς τὴν ζωήν σου, ἀπὸ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐδημιουργήθης ἕως τότε ποὺ διέπραξες τὰ ἀδικήματα καὶ ἀνομήματά σου.
16 Ἀπὸ πλήθους τῆς ἐμπορίας σου ἔπλησας τὰ ταμεῖά σου ἀνομίας καὶ ἥμαρτες καὶ ἐτραυματίσθης ἀπὸ ὅρους τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤγαγέ σε τὸ Χεροὺβ ἐν μέσου λίθων πυρίνων.	16 Μὲ τὰ πλήθη τῶν ἐμπορικῶν σου συναλλαγῶν ἐγέμισες τὰ θησαυροφυλάκιά σου ἀπὸ παράνομα πλούτη. Ἔτσι ὅμως ἠμάρτησες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐτραυματίσθης ψυχικῶς καὶ ἔπρεπε νὰ ἀποπεμφθῇς ἀπὸ τὸ ἅγιον ὄρος τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο ἕνα χερουβεὶμ σὲ ἔβγαλεν ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ ὁλόγυρά σου λάμποντα πολύτιμα πετράδια.	16 Μὲ τὸ πλούσιον καὶ ἀκατάπαυστον ἐμπόριόν σου ἐγέμισες τὰ ταμεῖα σου ὄχι μόνον μὲ θησαυροὺς ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνομίας. Διέπραξες ἁμαρτίας καὶ δι' αὐτὸ κατέπεσες τραυματισμένος ψυχικῶς ἀπὸ τὸ ὕψος, ὅπου σὲ εἶχε βάλει ὁ Θεός· καὶ σὲ ἐπῆρε ὁ Ἀρχάγγελος μέσα ἀπὸ τοὺς ἀκτινοβόλους πολυτίμους λίθους. Ἔχασες δηλαδὴ τὴν προστασίαν μου.
17 Ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, διεφθάρη ἡ ἐπιστήμη σου μετὰ τοῦ κάλλους σου· διὰ πλῆθος ἁμαρτιῶν σου ἐπὶ τὴν γῆν ἔρριψά σε, ἐναντίον βασιλέων ἔδωκα σὲ παραδειγματισθῆναι.	17 Ὑπερηφανεύθη ἡ καρδία σου διὰ τὴν ὡραιότητά σου, ἐνοθεύθη ἡ ἐπιστήμη σου μαζῆ μὲ τὴν μεγαλοπρέπειάν σου. Ἐξ αἰτίας τῶν ἀναριθμήτων ἁμαρτιῶν σου σὲ ἐκρήμνισα κάτω εἰς τὸ ἔδαφος καὶ σὲ ἐτιμώρησα κατὰ τρόπον παραδειγματικὸν ἐνώπιον τῶν ἄλλων βασιλέων.	17 Ὑπερηφανεύθη ἡ καρδιά σου ἐξ αἰτίας τῆς ὡραιότητός σου καὶ δι’ αὐτὸ κατεστράφη μαζὶ μὲ τὸ κάλλος σου καὶ ἡ ἐπιστήμη σου. Ἕνεκα τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν σου σὲ κατέρριψα κατὰ γῆς καὶ σὲ ἔκαμα ἐμπρὸς εἰς ἄλλους βασιλεῖς θέαμα πρὸς παραδειγματισμόν των.
18 Διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν τῆς ἐμπορίας σου ἐβεβήλωσα τὰ ἱερά σου, καὶ ἐξάξω πῦρ ἐκ μέσου σου, τοῦτο καταφάγεται σε· καὶ δώσω σὲ εἰς σποδὸν ἐπὶ τῆς γῆς σου ἐναντίον πάντων τῶν ὁρώντων σε	18 Ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν, τὰς ὁποίας διέπραττες εἰς τὰς ἐμπορικάς σου συναλλαγάς, ἐπέτρεψα ἐγὼ νὰ βεβηλωθοῦν τὰ ἱερά σου. Φωτιὰν θὰ στείλω ἀνάμεσά σου, ἡ ὁποία καὶ θὰ σὲ καταφάγῃ. Θὰ σὲ μεταβάλω εἰς στάκτην μέσα εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν χώραν σου, ἐνώπιον ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θὰ στρέψουν πρὸς σὲ τὰ βλέμματα των.	18 Ἕνεκα τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν ποὺ διέπραξες κατὰ τὰς ἐμπορικὰς συναλλαγάς σου, ἐπέτρεψα καὶ ἐμολύνθηκαν αὐτὰ ποὺ ἐθεωροῦσες ἱερά. Θὰ βγάλω μάλιστα φωτιὰ ἀπὸ μέσα σουῦ, ἡ ὁποία θὰ σὲ καταφάγῃ. Θὰ σὲ κάμω στάχτην εἰς τὴν χώραν σου· θὰ κατακαοῦν τὰ πάντα ἐμπρὸς εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θὰ παρατηροῦν τὴν καταστροφήν σου.
19 Καὶ πάντες οἱ ἐπιστάμενοί σε ἐν τοῖς ἔθνεσι στυγνάσουσιν ἐπὶ σέ· ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις ἔτι εἰς τὸν αἰῶνα.	19 Ὅλοι δὲ ἀπὸ τὰ διάφορα ἔθνη ὅσοι εἶχαν γνωρίσει τὸ μεγαλεῖον καὶ τὴν δόξαν σου, θὰ σκυθρωπάσουν διὰ τὴν καταστροφήν σου. Παρεδόθης εἰς δίκαιον ὄλεθρον, δὲν θὰ ἀνοικοδομηθῇς καὶ δὲν θὰ ὑπάρξῃς πλέον ποτέ>.	19 Ὅλοι δὲ ὅσοι σὲ γνωρίζουν εἰς τὰ διάφορα ἔθνη θὰ λυπηθοῦν καὶ θὰ στενοχωρηθοῦν πολὺ ἐξ αἰτίας σου. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόφασίς μου: Θὰ καταστροφῇς καὶ δὲν θὰ εἶσαι πλέον ποτὲ ὅπως εἶσαι τώρα!
20 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·	20 Ὁ Κύριος ὡμίλησε εἰς ἐμὲ καὶ εἶπε·	20 Ὡμίλησε δὲ πάλιν ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν:
21 υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Σιδῶνα καὶ προφήτευσον ἐπ' αὐτὴν	21 <υἱὲ ἀνθρώπου, στρέψε τὸ πρόσωπόν σου ἀπειλητικὸν πρὸς τὴν Σιδῶνα, προφήτευσε	21 Ἄνθρωπε, στήριξε μὲ ὕφος ἀποφασιστικὸν καὶ ἀπειλητικὸν τὸ πρόσωπόν σου πρὸς τὴν Σιδῶνα καὶ προφήτευσε δι' αὐτήν.
22 καὶ εἰπόν· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σιδών, καὶ ἐνδοξασθήσομαι ἐν σοί, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ εἰμι Κύριος ἐν τῷ ποιῆσαί με ἐν σοὶ κρίματα, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν σοί.	22 καὶ εἰπὲ εἰς αὐτήν· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Σιδών, ἰδού, ἐγὼ ἔρχομαι ἐναντίον σου. Θὰ δοξασθῶ μὲ ὅσα μέλλω νὰ πράξω ἐναντίον σου. Καὶ τότε θὰ μάθῃς, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔστειλα ἐναντίον σου τὰς δικαίας αὐτὰς τιμωρίας διὰ τὰς ἁμαρτίας σου. Ἔτσι δὲ καὶ σεῖς θὰ μὲ δοξάσετε.	22 Νὰ εἰπῇς δὲ τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντος: Ἰδού, ὦ Σιδών, στρέφομαι Ἐγὼ ἐναντίον σου καὶ θὰ δοξασθῶ μὲ ὅσα θὰ κάμω πρὸς τιμωρίαν σου. Θὰ γνωρίσῃς δέ, ὅταν ἐκδηλώσω τὴν δικαίαν τιμωρίαν μου ἐναντίον σου, ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τῶν πάντων, καὶ θὰ φανῇ εἰς τὴν περίπτωσίν σου ἡ ἁγιότης μου.
23 Αἷμα καὶ θάνατος ἐν ταῖς πλατείαις σου, καὶ πεσοῦνται τετραυματισμένοι ἐν μαχαίραις ἐν σοὶ περικύκλῳ σου· καὶ γνώσονται διότι ἐγὼ εἰμι Κύριος.	23 Αἷμα θὰ χυθῇ καὶ θάνατος θὰ ἀπλωθῇ εἰς τὰς πλατείας σου. Ὁλόγυρά σου ἐν στόματι μαχαίρας θὰ πέσουν οἱ ἄνδρες σου καὶ τότε θὰ γνωρίσετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, τοῦ ὁποίου οἱ λόγοι πραγματοποιοῦνται.	23 Θὰ τρέχῃ αἷμα ἀπὸ τοὺς φόνους εἰς τὰς πλατείας σου, καὶ θὰ ἀποθάνουν πολλοὶ ἀπὸ θανατηφόρον ἀσθένειαν. Θὰ φονευθοῦν δὲ κτυπημένοι ἀπὸ ἐχθρικὰ μαχαίρια οἱ κάτοικοί σου ὁλόγυρά σου· καὶ τότε θὰ μάθουν ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
-24 Καὶ οὐκ ἔσονται οὐκέτι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ἰσραὴλ σκόλοψ πικρίας καὶ ἄκανθα ὀδύνης ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ αὐτῶν τῶν ἀτιμασάντων αὐτούς· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος.	24 Καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον αὐτοὶ διὰ τοὺς Ἰσραηλίτας πικρὸ καρφὶ καὶ ἀγκάθι ὀδυνηρὸ μαζῆ μὲ ὅλους τοὺς γειτονικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι ἐξευτελίζουν καὶ καταφρονοῦν τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ θὰ μάθουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος.	24 Ἔτσι δὲν θὰ εἶναι πλέον οἱ κάτοικοί σου διὰ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ ὡσὰν ἀγκαθωτὸν ξύλον, ποὺ προκαλεῖ πόνον πικρόν, καὶ ὡσὰν ἀγκάθι ὀδυνηρόν, ὥστε νὰ προσθέτουν καὶ ἄλλον πόνον ἐπὶ πλέον ἀπὸ τὴν περιφρόνησιν καὶ ἀτίμωσιν ποὺ ἔδειξαν ἀπέναντί των ὅλοι οἱ γειτονικοί των λαοί. Καὶ τότε θὰ μάθουν ὅτι Ἐγὼ καὶ μόνον εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
25 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· καὶ συνάξω τὸν Ἰσραὴλ ἐκ τῶν ἐθνῶν, οὗ διεσκορπίσθησαν ἐκεῖ, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν αὐτοῖς ἐνώπιον τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν·	25 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ Κύριος· <ἐγὼ θὰ συγκεντρώσω καὶ θὰ ἐπαναφέρω τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν πατρίδα των ἀπὸ τὰς εἰδωλολατρικὰς χώρας, ὅπου ἔχουν διασκορπισθῆ. Καὶ ἔτσι θὰ δοξασθῶ μεταξὺ αὐτῶν, ἐνώπιον τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν.	25 Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ παντός: Θὰ συνάξω τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὰ διάφορα ἔθνη, εἰς τὰ ὁποῖα ἔχουν διασκορπισθῇ, καὶ μὲ ὅσα θὰ κάμω δι' αὐτοὺς θὰ λάμψῃ ἡ ἁγιότής μου ἐνώπιον τῶν ἄλλων λαῶν καὶ ἐθνῶν.
26 καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, ἣν δέδωκα τῷ δούλῳ μου Ἰακώβ, καὶ κατοικήσουσιν ἐπ' αὐτῆς ἐν ἐλπίδι καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ φυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ κατοικήσουσιν ἐν ἐλπίδι, ὅταν ποιήσω κρίμα ἐν πᾶσι τοῖς ἀτιμάσασιν αὐτοὺς ἐν τοῖς κύκλῳ αὐτῶν· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν.	26 Καὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν χώραν των αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰακώβ, καὶ θὰ κατοικήσουν εἰς αὐτὴν μὲ ἐλπίδα βεβαίαν εἰς τὴν ἀσφάλειάν των. Θὰ οἰκοδομήσουν οἰκίας, θὰ ψυτεύσουν ἀμπελῶνας καὶ θὰ κατοικήσουν μὲ τὴν βεβαίαν ἐλπίδα τῆς εἰρηνικῆς ζωῆς των, ὅταν ἐγὼ θὰ τιμωρήσω ὅλους τοὺς γειτονικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔχουν καταφρονήσει καὶ ἐξευτελίσει. Καὶ θὰ μάθουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός των, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των>.	26 Θὰ κατοικήσουν πλέον οἱ Ἰσραηλῖται εἰς τὴν γῆν των, τὴν ὁποίαν ἔδωσα ὡς κληρονομίαν εἰς τὸν δοῦλον μου Ἰακώβ, τὸν πρόγονόν των. Θὰ κατοικοῦν δὲ εἰς αὐτὴν ἀσφαλεῖς μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν στηριγμένην εἰς Ἐμέ. Θὰ κτίσουν οἰκίας καὶ θὰ φυτεύσουν ἀμπέλια· καὶ θὰ ζοῦν πλέον χωρὶς φόβους καὶ ἀνησυχίας, ἀλλὰ μὲ ἐμπιστοσύνην εἰς Ἐμέ, ὅταν τιμωρήσω ὅπως τοὺς ἀξίζει ὅλους ἐκείνους ποὺ κατοικοῦν γύρω ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἔχουν περιφρονήσει ὡς λαὸν δῆθεν ποὺ ἐπίστευε κάποιον ἀδύναμον καὶ κατώτερον θεόν. Θὰ μάθουν ὅμως τότε ὅτι Ἐγώ, ὁ Παντοκράτωρ, εἶμαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός των, Ἐγὼ ποὺ ἤμουν καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων των.