΄Ιεζεκιήλ : Κεφάλαιον ΛΖ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου. Καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κύριος καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων·
2 καὶ περιήγαγέ με ἐπ' αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ, καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, ξηρὰ σφόδρα·
3 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; Καὶ εἶπα· Κύριε Κύριε, σὺ ἐπίστῃ ταῦτα.
4 Καὶ εἶπα πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου.
5 Τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ' ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς
6 καὶ δώσω ἐφ' ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ' ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ' ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ εἰμι Κύριος.
7 καὶ ἐπροφήτευσα καθὼς ἐνετείλατό μοι, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ.
8 Καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐπ' αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ' αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐπ' αὐτοῖς.
9 Καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὸ πνεῦμα, προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ εἶπον τῷ πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν.
10 Καὶ ἐπροφήτευσα καθότι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα.
11 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστι, καὶ αὐτοὶ λέγουσι· ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν.
12 Διὰ τοῦτο προφήτευσον καὶ εἶπον πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ,
13 καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου.
14 Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, αἱ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ Κύριος· λελάληκα καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος.
15 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·
16 υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε σεαυτῷ ράβδον καὶ γράψον ἐπ' αὐτὴν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ προσκειμένους ἐπ' αὐτόν· καὶ ράβδον δευτέραν λήψῃ σεαυτῷ καὶ γράψεις αὐτὴν τῷ Ἰωσήφ, ράβδον Ἐφραὶμ καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ τοὺς προστεθέντας πρὸς αὐτόν.
17 Καὶ συνάψεις αὐτὰς πρὸς ἀλλήλας σεαυτῷ εἰς ράβδον μίαν τοῦ δῆσαι αὐτάς, καὶ ἔσονται ἐν τῇ χειρί σου.
18 Καὶ ἔσται ὅταν λέγωσι πρὸς σὲ οἱ υἱοὶ τοῦ λαοῦ σου· οὐκ ἀναγγέλλεις ἡμὶν τί ἐστι ταῦτά σοι;
19 Καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ λήψομαι τὴν φυλὴν Ἰωσήφ, τὴν διὰ χειρὸς Ἐφραίμ, καὶ τὰς φυλὰς Ἰσραὴλ τὰς προσκειμένας πρὸς αὐτὸν καὶ δώσω αὐτοὺς ἐπὶ τὴν φυλὴν Ἰούδα, καὶ ἔσονται εἰς ράβδον μίαν τῇ χειρὶ Ἰούδα.
20 Καὶ ἔσονται αἱ ράβδοι, ἐφ' αἷς σὺ ἔγραψας ἐπ' αὐταῖς, ἐν τῇ χειρί σου ἐνώπιον αὐτῶν,
21 καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω πάντα οἶκον Ἰσραὴλ ἐκ μέσου τῶν ἐθνῶν, οὗ εἰσήλθοσαν ἐκεῖ, καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ αὐτῶν καὶ εἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ·
22 καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς ἔθνος ἓν ἐν τῇ γῇ μου καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν Ἰσραήλ, καὶ ἄρχων εἶς ἔσται αὐτῶν, καὶ οὐκ ἔσονται ἔτι εἰς δύο ἔθνη, οὐδὲ μὴ διαιρεθῶσιν οὐκέτι εἰς δύο βασιλείας,
23 ἵνα μὴ μιαίνωνται ἔτι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν. Καὶ ρύσομαι αὐτοὺς ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν, ὧν ἡμάρτοσαν ἐν αὐταῖς, καὶ καθαριῶ αὐτούς καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαὸν, καὶ ἐγὼ Κύριος ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν.
24 καὶ ὁ δοῦλός μου Δαυὶδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν ἔσται ποιμὴν εἰς πάντων· ὅτι ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύσονται καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξονται καὶ ποιήσουσιν αὐτά.
25 Καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆ αὐτῶν, ἣν ἐγὼ δέδωκα τῷ δούλῳ μου Ἰακώβ, οὗ κατῴκησαν ἐκεῖ οἱ πατέρες αὐτῶν· καὶ κατοικήσουσιν ἐπ' αὐτῆς αὐτοί, καὶ Δαυὶδ ὁ δοῦλός μου ἄρχων αὐτῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα.
26 Καὶ διαθήσομαι αὐτοῖς διαθήκην εἰρήνης, διαθήκη αἰωνία ἔσται μετ' αὐτῶν· καὶ θήσω τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα,
27 καὶ ἔσται ἡ κατασκήνωσίς μου ἐν αὐτοῖς, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς Θεός, καὶ αὐτοί μου ἔσονται λαός.
28 Καὶ γνώσονται τὰ ἔθνη ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος ὁ ἁγιάζων αὐτοὺς ἐν τῷ εἶναι τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Κύριος ἔθεσε τὸ χέρι του ἐπάνω μου καὶ διὰ τοῦ Πνεύματός του μὲ ἔβγαλε καὶ μὲ ἔθεσεν ὡσὰν ἐν μέσῳ μιᾶς πεδιάδος. Αὐτὴ δὲ ἡ πεδιὰς ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ.
2 Ὁ Κύριος μὲ πεοιέφερεν ὁλόγυρα ἀπὸ τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ ἰδού, εἶδα ὅτι αὐτὰ ἦσαν πάρα πολλὰ εἰς ὅλην ἐκείνην τὴν πεδιάδα, ξηρὰ δὲ πολύ.
3 Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ· <υἱὲ ἀνθρώπου, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκτήσουν ζωὴν τὰ ὀστᾶ αὐτά;> Καὶ ἐγὼ εἶπα· <Κύριε Κύριε, σὺ γνωρίζεις τί μπορεῖ νὰ συμβῇ μὲ αὐτά>.
4 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <προφήτευσε διὰ τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ εἰπὲ τὰ ἑξῇς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρὰ ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.
5 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος εἰς αὐτὰ τὰ ξηρὰ ὀστᾶ· ἰδού, ἐγὼ φέρω εἰς σᾶς πνεῦμα ζωῆς,
6 θὰ δώσω εἰς σᾶς νεῦρα, θὰ σᾶς καλύψω μὲ σάρκας, θὰ ἀπλώσω ἐπάνω εἰς σᾶς δέρμα καὶ θὰ δώσω τὸ Πνεῦμα μου εἰς σᾶς. Θὰ ἀποκτήσετε ζωὴν καὶ θὰ ζήσετε. Ἔτσι δὲ θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος>.
7 Ἐγὼ ἐπροφήτευσα σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου. Ὅταν ἐγὼ ἐπροφήτευσα ἰδού, ἔγινε σεισμός, ὁ ὁποῖος ἔφερε τὰ ὀστᾶ τὸ καθένα εἰς τὴν φυσικήν του θέσιν καὶ τὸ ἐνηρμόνισε πρὸς τὰ ἄλλα ὀστᾶ, ὥστε νὰ ἀποτελεσθοῦν ὁλόκληροι σκελετοί. Καὶ μὲ κατάπληξίν μου
8 εἶδον καὶ ἰδού, ὅτι ἐφύτρωσαν ἐπάνω εἰς αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες. Ἐπάνω δὲ εἰς τὰς σάρκας καὶ τὰ νεῦρα, ἡπλώθη δέρμα, ἀλλὰ πνοὴ ζωῆς δὲν ὑπῆρχεν ἀκόμη εἰς αὐτὰ τὰ σώματα.
9 Ὁ Κύριος εἶπε τότε πρὸς ἐμέ· <προφήτευσον πρὸς τὸ Πνεῦμα· υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσε καὶ εἰπὲ εἰς τὸ ζωογόνον Πνεῦμα· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· ἀπὸ τοὺς τέσσαρας ἀνέμους, ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, σὺ Πνεῦμα, πανταχοῦ παρόν, ἔλα ἐδῶ καὶ ἐμφύσησε εἰς τὰ νεκρὰ αὐτὰ σώματα, διὰ νὰ λάβουν ζωὴν καὶ ζήσουν>.
10 Ἐπροφήτευσα, ὅπως ὁ Κύριος μὲ διέταξε, καὶ εἰσῆλθε πράγματι εἰς αὐτὰ τὸ Πνεῦμα τῆς ζωῆς καὶ ἔζησαν καὶ ἐστάθησαν ὄρθια ἐπάνω εἰς τοὺς πόδας των, λαὸς πάρα πολύς.
11 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πάλιν πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν· <υἱὲ ἀνθρώπου, αὐτὰ τὰ ὀστᾶ ὑποδηλώνουν τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, διότι οἱ Ἰσραηλῖται λέγουν, ὁ καθένας διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὁλόκληρον τὸν λαόν, ὅτι τὰ ὀστᾶ μας ἔγιναν κατάξηρα, ἐχάθη πλέον κάθε ἐλπὶς δι' ἡμᾶς· ἔχομεν ὁριστικῶς χαθῆ.
12 Διὰ τοῦτο προφήτευσε καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ ἐγὼ θὰ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας καὶ θὰ σᾶς βγάλω μέσα ἀπὸ τὰ μνήματά σας καὶ θὰ σᾶς ἐπαναφέρω εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
13 Καὶ τότε θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὅταν θὰ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας καὶ θὰ βγάλω τὸν λαόν μου μέσα ἀπὸ τὰ μνήματά του.
14 Θὰ σᾶς δώσω τὸ ζωοποιόν μου Πνεῦμα, θὰ ἀναστηθῆτε καὶ θὰ ἀποκτήσετε ζωήν. Θὰ σᾶς ἐγκαταστήσω εἰς τὴν χώραν σας καὶ θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος. Ἐγὼ ὡμίλησα καὶ θὰ πραγματοποιήσω αὐτὰ ποὺ εἶπα, λέγει ὁ Κύριος>.
15 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε·
16 <υἱὲ ἀνθρώπου, πάρε μίαν ράβδον καὶ γράψε ἐπάνω εἰς αὐτήν, <τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶναι μαζῆ του>. Πάρε δευτέραν ράβδον καὶ γράψε ἐπάνω εἰς αὐτήν· <διὰ τὸν Ἰωσήφ>. Αὐτὴ ἡ ράβδος θὰ εἶναι διὰ τὴν φυλὴν Ἐφραίμ καὶ δι' ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶναι μαζῆ μὲ αὐτήν.
17 Θὰ συνάψῃς αὐτὰς τὰς ράβδους μεταξύ των, θὰ τὰς δέσῃς, ὥστε νὰ ἀποτελέσουν μίαν ράβδον καὶ θὰ τὰς κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου.
18 Ὅταν δὲ οἱ συμπατριῶται σου σοῦ λέγουν, δὲν θὰ ἐρμηνεύσῃς εἰς ἡμᾶς τί σημαίνουν αὐτά;
19 Σὺ θὰ ἀπαντήσῃς πρὸς αὐτούς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ ἐγὼ θὰ πάρω τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσήφ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ὑπὸ τὴν διοίκησιν καὶ χειραγωγίαν τῆς φυλῆς Ἐφραίμ, καὶ τὰς ἄλλας φυλὰς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, αἱ ὁποῖαι εἶναι μαζῆ μὲ αὐτήν, καὶ θὰ παραδώσω ὅλους αὐτοὺς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα. Καὶ ἔτσι θὰ ἀποτελέσουν μίαν ἑνότητα, ἕνα λαὸν μεταξύ των, ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα.
20 Αἱ ράβδοι δὲ αὐταί, ἐπὶ τῶν ὁποίων σὺ θὰ ἔχῃς γράψει τὰ ὀνόματα ἐκείνων, θὰ ὑπάρχουν εἰς τὸ χέρι σου ἐμπρὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν συμπατριωτῶν σου.
21 Καὶ θὰ πῇς εἰς αὐτοὺς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος Κύριος: Ἰδού, ἐγὼ παίρνω ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ ἔθνη, ὅπου ἔχουν διασκορπισθῆ αἰχμάλωτοι, καὶ θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ ὅλους τοὺς ὁλόγυρα λαούς, θὰ τοὺς ὁδηγήσω καὶ θὰ τοὺς ἐπαναφέρω εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
22 Θὰ καταστήσω καὶ θὰ ἀναδείξω αὐτοὺς ἓν ἔθνος, εἰς ὅλην τὴν περιοχήν μου καὶ εἰς τὰ ὄρη τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἕνας ἄρχων θὰ εἶναι ἐπάνω εἰς αὐτούς. Δὲν θὰ ὑπάρχουν πλέον δύο ἔθνη καὶ ποτὲ πλέον δὲν θὰ διαιρεθοῦν εἰς δύο βασίλεια.
23 Δὲν θὰ μολυνθοῦν πλέον μὲ τὰ εἴδωλά των. Ἐγὼ δὲ θὰ τοὺς ἀπαλλάξω ἀπὸ ὅλας τὰς ἀνομίας των, τὰς ὁποίας διέπραξαν, καὶ θὰ τοὺς καθαρίσω καὶ θὰ εἶναι πλέον λαός μου, ἐγὼ δὲ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς ὁ Θεός των.
24 Ὁ δοῦλος μου ὁ Δαυῒδ θὰ εἶναι ὁ ἄρχων ἀνάμεσα αὐτῶν. Ἕνας δὲ ποιμὴν θὰ ὑπάρχῃ δι' ὅλους. Θὰ πορεύωνται σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς μου καὶ θὰ τηροῦν τὰ προστάγματά μου καὶ θὰ τὰ ἐφαρμόζουν.
25 Ἀσφαλεῖς δὲ καὶ εἰρηνικοὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν χώραν των, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰακώβ, ὅπου κατῴκησαν οἱ προπάτορές των. Αὐτοὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας καὶ ὁ Δαυίδ, ὁ δοῦλος μου, θὰ εἶναι βασιλεὺς αὐτῶν αἰωνίως.
26 Θὰ συνάψω νέον διαθήκην εἰρήνης μὲ αὐτούς. Ἡ διαθήκη μου αὐτὴ θὰ εἶναι αἰωνία καὶ θὰ θέσω τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.
27 Ἡ κατοικία μου θὰ εἶναι ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς Θεὸς καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου.
28 Καὶ θὰ μάθουν τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἁγιάζω τοὺς Ἰσραηλίτας μὲ τὸ νὰ εἶναι τὰ ἅγιά μου, ὁ ναὸς καὶ τὸ θυσιαστήριον, ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

λθε δὲ ἐπάνω μου τὸ χέρι τοῦ Κυρίου, ἡ ἰδιαιτέρα δηλαδὴ ἐνέργειά Του, καὶ μὲ ἔβγαλε πνευματικς ὁ Κύριος, ὦσαν εἰς ὅραμα, καὶ μὲ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ μέσον μιᾶς πεδιάδος, ἡ ὁποία ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ.
2 Μὲ ὠδήγησε δὲ κυκλικῶς γύρω - γύρω ἀπὸ αὐτά, καὶ ἐπρόσεξα ὅτι τὰ ὀστᾶ αὐτὰ ἦσαν πλῆθος πολυάριθμον ἐπάνω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ πολὺ ξηρά.
3 Εἶπε δὲ πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, τί λέγεις, ἠμποροῦν νὰ ζήσουν καὶ πάλιν αὐτὰ τὰ ὀστᾶ; Καὶ ἐγὼ ἀπήντησα: Κύριε, Κύριε, Σὺ μόνον τὰ γνωρίζεις αὐτὰ καὶ τί ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ εἰς αὐτά.
4 Καὶ τότε μοῦ εἶπε: Κήρυξε πρὸς τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ νὰ εἰπῇς εἰς αὐτὰ τὰ ἑξῆς: Ὀστᾶ ξηρά, ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου!
5 Αὐτὰ τὰ λόγια λέγει ὁ Κύριος πρὸς αὐτὰ τὰ ὀστᾶ: Ἰδοὺ θὰ φέρω Ἐγὼ εἰς σᾶς πνοὴν ζωῆς.
6 Θὰ σᾶς δώσω ἐπίσης νεῦρα, θὰ βάλω ἐπάνω σᾶς καὶ σάρκας, θὰ ἀπλώσω ἐπάνω σας καὶ δέρμα· θὰ σᾶς δώσω δὲ καὶ τὴν ζωογόνον πνοήν μου, καὶ θὰ ζήσετε πάλιν. Τότε θὰ γνωρίσετε ὅτι Ἐγώ, ποὺ σᾶς ἐζωοποίησα, εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
7 Καὶ ἐπροφήτευσα πράγματι, ὅπως μοῦ ἔδωσεν ἐντολὴν ὁ Κύριος. Ἐνῷ δὲ ἑγὼ ὠμιλοῦσα, ἔγινε ξαφνικὰ σεισμός, καὶ μὲ τὸν σεισμὸν προσήγγισε κάθε ὁστοῦν πρὸς ἐκεῖνο μὲ τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ προσαρμοσθῇ· καὶ ἔτσι ἐσχηματίσθησαν ἀνθρώπινοι σκελετοί.
8 Καθὼς δὲ τὰ παρετηροῦσα, εἶδα νὰ φυτρώνουν εἰς τὰ ὀστᾶ νεῦρα καὶ σάρκες καὶ νὰ ἀνεβαίνῃ καὶ νὰ τὰ καλύπτῃ δέρμα. Δὲν εἶχαν ὅμως ἐπάνω των πνοὴν ζωῆς. Ἦσαν σώματα ἄψυχα.
9 Μοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος: Ὁμίλησε, ἄνθρωπε, πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ζωῆς, προφήτευσε καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς πρὸς τὸ πνεῦμα: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ παντός: Ἔλα, πνεῦμα ζωηφόρον, ἀπὸ τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τῶν σημείων τοῦ ὁρίζοντος καὶ πνεῦσε, ἐμφύσησε πνοὴν ζωῆς εἰς τοὺς νεκροὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ ἀποκτήσουν ζωήν.
10 Καὶ ἐπροφήτευσα πράγματι, ὅπως μὲ διέταξεν ὁ Κύριος. Καὶ τότε εἰσῆλθεν εἰς τοὺς νεκροὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους τὸ πνεῦμα τῆς ζωῆς, καὶ ἔζησαν καὶ ἐσηκώθηκαν καὶ ἐστάθηκαν εἰς τὰ πόδια των. Ἦσαν δὲ πολὺ μεγάλη σύναξις ἀνθρώπων.
11 Ὡμίλησε δὲ ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν: Ἄνθρωπε, τὰ ὀστᾶ αὐτὰ συμβολίζουν ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ. Εἰς τὴν κατάστασιν ποὺ εὑρίσκονται τώρα οἱ ἐξόριστοι καὶ αἰχμάλωτοι Ἰσραηλῖται λέγουν: Εἴμεθα ὡσὰν νεκροί, τὰ ὀστᾶ μας ἔγιναν ξηρά, ἐχάθη κάθε ἐλπίς μας, ἐχάσαμεν καὶ τὴν λαλιάν μας!
12 Διὰ τοῦτο προφήτευσε καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς πρὸς αὐτούς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων: Ἰδοὺ ἀνοίγω πλέον Ἐγὼ τὰ μνήματά σας καὶ θὰ σᾶς βγάλω ἀπὸ τοὺς τάφους, ὅπου εὑρίσκεσθε, καὶ θὰ σᾶς φέρω μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
13 Ὅταν δὲ Ἐγὼ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας, ὅταν σᾶς πλησιάσω δηλαδὴ εἰς τὴν ἀθλίαν κατάστασιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσθε τώρα, διὰ νὰ ἀνασύρω ἀπὸ τοὺς τάφους σας ποὺ εἶσθε ὁ λαός μου, θὰ γνωρίσετε καλὰ ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τοῦ παντός.
14 Θὰ σᾶς δώσω δὲ καὶ τὸ Πνεῦμά μου, ὥστε νὰ ζήσετε, καὶ θὰ σᾶς βάλω νὰ κατοικήσετε εἰς τὴν χώραν σας. Τότε θὰ μάθετε καλὰ ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τοῦ παντός. Τὰ εἶπα αὐτὰ Ἐγὼ καὶ θὰ τὰ πραγματοποιήσω, λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων.
15 Ὡμίλησε δὲ ὁ Κύριος καὶ μοῦ εἶπεν:
16 Ἄνθρωπε, πάρε εἰς τὰ χέρια σου ἕνα ραβδὶ καὶ γράψε ἐπάνω του τὸ ὄνομα τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ τῶν ἄλλων φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ πρόσκεινται εἰς αὐτήν. Πάρε ἐπίσης εἰς τὰ χέρια σου ἕνα ἀκόμη ραβδὶ καὶ γράψε ἐπάνω του: <Διὰ τὸν Ἰωσήφ>· τὸ ραβδὶ αὐτὸ θὰ ἀντιπροσωπεύῃ τὴν φυλὴν Ἐφραὶμ καὶ ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ πρόσκεινται εἰς τὸν Ἐφραίμ.
17 Νὰ συνδέσῃς δὲ μεταξύ των τὰ ραβδιὰ αὐτά, ὥστε νὰ γίνουν ἕνα· θὰ τὰ δέσῃς καὶ θὰ τὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου.
18 Ὅταν λοιπὸν θὰ σὲ ἐρωτοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ σου <δὲν θὰ μᾶς ἀνακοινώσῃς τί σημαίνουν αὐτὰ ποὺ κάμνεις;>,
19 Νὰ τοὺς λέγῃς τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ Ἐγὼ θὰ πάρω τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσήφ, ποὺ τὴν κρατοῦν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἐφραίμ, καθὼς καὶ τὰς ἄλλας φυλὰς ποὺ πρόσκεινται εἰς αὐτὸν καὶ θὰ δώσω τὰς φυλὰς αὐτὰς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, καὶ ἔτσι θὰ γίνουν ἕνα ραβδὶ εἰς τὸ χέρι τοῦ Ἰούδα. Θὰ εἶναι δηλαδὴ ἕνας λαὸς ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τῆς φυλῆς Ἰούδα.
20 Τὰ δὲ ραβδιά, ἐπάνω εἰς τὰ ὁποῖα ἔγραψες τὰ ὀνόματα ποὺ σοῦ εἶπα, θὰ τὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου ἐμπρὸς εἰς αὐτούς, ὥστε νὰ τὰ βλέπουν.
21 Θὰ τοὺς εἰπῇς δὲ τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ παντός: Ἰδοὺ Ἐγὼ παίρνω πλέον ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ μέσα ἀπὸ τὰ ἔθνη εἰς τὰ ὁποῖα εἶχαν συρθῆ αἰχμάλωτοι· θὰ τοὺς μαζεύσω ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη καὶ θὰ τοὺς φέρω μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
22 Θὰ τοὺς δώσω δὲ νεῦσιν καὶ χάριν ὥστε νὰ γίνουν ἕνα ἔθνος εἰς τὴν χώραν μου καὶ εἰς τὰ ὅρη τοῦ Ἰσραήλ. Ἕνας δὲ θὰ εἶναι ὁ ἄρχων εἰς αὐτούς, καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον δύο ἔθνη, οὔτε θὰ διαιρεθοῦν ἄλλοτε εἰς δύο βασίλεια.
23 Θὰ προσέχουν δὲ νὰ μὴ μολύνωνται εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὰ εἴδωλα ποὺ ἐλάτρευσαν προηγουμένως. Θὰ τοὺς συγχωρήσω ὅλας τὰς παρανομίας ποὺ διέπραξαν καὶ ἡμάρτησαν ἐνώπιόν μου καὶ θὰ τοὺς ἑξαγνίσω. Ἔτσι θὰ εἶναι αὐτοὶ δι’ Ἐμὲ ὁ λαός μου καὶ Ἐγώ, ὁ Κύριος τοῦ παντός, θὰ εἶμαι δι’ αὐτοὺς ὁ Θεός των.
24 Ὁ δὲ δοῦλος μου, ὁ νέος Δαβίδ, θὰ εἶναι ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ θὰ εἶναι ἕνας ποιμὴν ὅλων. Θὰ ἔχουν αὐτὴν τὴν εὐλογίαν τῆς ἑνότητος, διότι θὰ συμπεριφέρωνται πλέον συμφώνως πρὸς τὰ προοτάγματά μου καὶ θὰ τηροῦν τὰς ἐντολάς μου καὶ θὰ τὰς ἐφαρμόζουν.
25 Θὰ κατοικήσουν δὲ εἰς τὴν χώραν των, τὴν ὁποῖον Ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου Ἰακώβ, ἐκεῖ ὅπου εἶχαν κατοικήσει οἱ πατέρες των. Θὰ ἐγκατασταθοῦν αὐτοὶ εἰς αὐτὴν καὶ ὁ νέος Δαβίδ, ὁ δοῦλός μου, θὰ εἶναι ἄρχων αὐτῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
26 Θὰ συνάψω μαζί των καὶ συμφωνίαν εἰρήνης· αὐτὴ ἡ συμφωνία θὰ εἶναι Διαθήκη αἰώνιος μὲ αὐτούς. Θὰ βάλω δὲ εἰς αὐτοὺς καὶ τὰ ἅγια σκηνώματά μου, διὰ νὰ ὑπάρχουν ἀνάμεσά των αἰωνίως.
27 Θὰ κατασκηνώσω ἐπίσης καὶ θὰ ἐγκατασταθῶ ἀνάμεσά των καὶ θὰ εἶμαι δι’ αὐτοὺς ὁ Θεός των καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι δι’ Ἐμὲ ὁ λαός μου.
28 Ἔτσι θὰ γνωρίσουν τὰ ἔθνη ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων. Ἐγώ, ποὺ ἁγιάζω καὶ ξεχωρίζω τὸν λαόν μου μὲ τὸ νὰ ὑπάρχουν αἰωνίως ἀνάμεσά των τὰ ἅγια σκεύη καὶ σκηνώματά μου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου. Καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κύριος καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων·	Κύριος ἔθεσε τὸ χέρι του ἐπάνω μου καὶ διὰ τοῦ Πνεύματός του μὲ ἔβγαλε καὶ μὲ ἔθεσεν ὡσὰν ἐν μέσῳ μιᾶς πεδιάδος. Αὐτὴ δὲ ἡ πεδιὰς ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ.	λθε δὲ ἐπάνω μου τὸ χέρι τοῦ Κυρίου, ἡ ἰδιαιτέρα δηλαδὴ ἐνέργειά Του, καὶ μὲ ἔβγαλε πνευματικς ὁ Κύριος, ὦσαν εἰς ὅραμα, καὶ μὲ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ μέσον μιᾶς πεδιάδος, ἡ ὁποία ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ.
2 καὶ περιήγαγέ με ἐπ' αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ, καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, ξηρὰ σφόδρα·	2 Ὁ Κύριος μὲ πεοιέφερεν ὁλόγυρα ἀπὸ τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ ἰδού, εἶδα ὅτι αὐτὰ ἦσαν πάρα πολλὰ εἰς ὅλην ἐκείνην τὴν πεδιάδα, ξηρὰ δὲ πολύ.	2 Μὲ ὠδήγησε δὲ κυκλικῶς γύρω - γύρω ἀπὸ αὐτά, καὶ ἐπρόσεξα ὅτι τὰ ὀστᾶ αὐτὰ ἦσαν πλῆθος πολυάριθμον ἐπάνω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ πολὺ ξηρά.
3 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; Καὶ εἶπα· Κύριε Κύριε, σὺ ἐπίστῃ ταῦτα.	3 Ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ· <υἱὲ ἀνθρώπου, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκτήσουν ζωὴν τὰ ὀστᾶ αὐτά;> Καὶ ἐγὼ εἶπα· <Κύριε Κύριε, σὺ γνωρίζεις τί μπορεῖ νὰ συμβῇ μὲ αὐτά>.	3 Εἶπε δὲ πρὸς ἐμὲ ὁ Κύριος: Ἄνθρωπε, τί λέγεις, ἠμποροῦν νὰ ζήσουν καὶ πάλιν αὐτὰ τὰ ὀστᾶ; Καὶ ἐγὼ ἀπήντησα: Κύριε, Κύριε, Σὺ μόνον τὰ γνωρίζεις αὐτὰ καὶ τί ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ εἰς αὐτά.
4 Καὶ εἶπα πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου.	4 Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε· <προφήτευσε διὰ τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ εἰπὲ τὰ ἑξῇς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρὰ ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.	4 Καὶ τότε μοῦ εἶπε: Κήρυξε πρὸς τὰ ὀστᾶ αὐτὰ καὶ νὰ εἰπῇς εἰς αὐτὰ τὰ ἑξῆς: Ὀστᾶ ξηρά, ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου!
5 Τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ' ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς	5 Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος εἰς αὐτὰ τὰ ξηρὰ ὀστᾶ· ἰδού, ἐγὼ φέρω εἰς σᾶς πνεῦμα ζωῆς,	5 Αὐτὰ τὰ λόγια λέγει ὁ Κύριος πρὸς αὐτὰ τὰ ὀστᾶ: Ἰδοὺ θὰ φέρω Ἐγὼ εἰς σᾶς πνοὴν ζωῆς.
6 καὶ δώσω ἐφ' ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ' ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ' ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ εἰμι Κύριος.	6 θὰ δώσω εἰς σᾶς νεῦρα, θὰ σᾶς καλύψω μὲ σάρκας, θὰ ἀπλώσω ἐπάνω εἰς σᾶς δέρμα καὶ θὰ δώσω τὸ Πνεῦμα μου εἰς σᾶς. Θὰ ἀποκτήσετε ζωὴν καὶ θὰ ζήσετε. Ἔτσι δὲ θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος>.	6 Θὰ σᾶς δώσω ἐπίσης νεῦρα, θὰ βάλω ἐπάνω σᾶς καὶ σάρκας, θὰ ἀπλώσω ἐπάνω σας καὶ δέρμα· θὰ σᾶς δώσω δὲ καὶ τὴν ζωογόνον πνοήν μου, καὶ θὰ ζήσετε πάλιν. Τότε θὰ γνωρίσετε ὅτι Ἐγώ, ποὺ σᾶς ἐζωοποίησα, εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων.
7 καὶ ἐπροφήτευσα καθὼς ἐνετείλατό μοι, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ.	7 Ἐγὼ ἐπροφήτευσα σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου. Ὅταν ἐγὼ ἐπροφήτευσα ἰδού, ἔγινε σεισμός, ὁ ὁποῖος ἔφερε τὰ ὀστᾶ τὸ καθένα εἰς τὴν φυσικήν του θέσιν καὶ τὸ ἐνηρμόνισε πρὸς τὰ ἄλλα ὀστᾶ, ὥστε νὰ ἀποτελεσθοῦν ὁλόκληροι σκελετοί. Καὶ μὲ κατάπληξίν μου	7 Καὶ ἐπροφήτευσα πράγματι, ὅπως μοῦ ἔδωσεν ἐντολὴν ὁ Κύριος. Ἐνῷ δὲ ἑγὼ ὠμιλοῦσα, ἔγινε ξαφνικὰ σεισμός, καὶ μὲ τὸν σεισμὸν προσήγγισε κάθε ὁστοῦν πρὸς ἐκεῖνο μὲ τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ προσαρμοσθῇ· καὶ ἔτσι ἐσχηματίσθησαν ἀνθρώπινοι σκελετοί.
8 Καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐπ' αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ' αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐπ' αὐτοῖς.	8 εἶδον καὶ ἰδού, ὅτι ἐφύτρωσαν ἐπάνω εἰς αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες. Ἐπάνω δὲ εἰς τὰς σάρκας καὶ τὰ νεῦρα, ἡπλώθη δέρμα, ἀλλὰ πνοὴ ζωῆς δὲν ὑπῆρχεν ἀκόμη εἰς αὐτὰ τὰ σώματα.	8 Καθὼς δὲ τὰ παρετηροῦσα, εἶδα νὰ φυτρώνουν εἰς τὰ ὀστᾶ νεῦρα καὶ σάρκες καὶ νὰ ἀνεβαίνῃ καὶ νὰ τὰ καλύπτῃ δέρμα. Δὲν εἶχαν ὅμως ἐπάνω των πνοὴν ζωῆς. Ἦσαν σώματα ἄψυχα.
9 Καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὸ πνεῦμα, προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ εἶπον τῷ πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν.	9 Ὁ Κύριος εἶπε τότε πρὸς ἐμέ· <προφήτευσον πρὸς τὸ Πνεῦμα· υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσε καὶ εἰπὲ εἰς τὸ ζωογόνον Πνεῦμα· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· ἀπὸ τοὺς τέσσαρας ἀνέμους, ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, σὺ Πνεῦμα, πανταχοῦ παρόν, ἔλα ἐδῶ καὶ ἐμφύσησε εἰς τὰ νεκρὰ αὐτὰ σώματα, διὰ νὰ λάβουν ζωὴν καὶ ζήσουν>.	9 Μοῦ εἶπε δὲ ὁ Κύριος: Ὁμίλησε, ἄνθρωπε, πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ζωῆς, προφήτευσε καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς πρὸς τὸ πνεῦμα: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τοῦ παντός: Ἔλα, πνεῦμα ζωηφόρον, ἀπὸ τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τῶν σημείων τοῦ ὁρίζοντος καὶ πνεῦσε, ἐμφύσησε πνοὴν ζωῆς εἰς τοὺς νεκροὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ ἀποκτήσουν ζωήν.
10 Καὶ ἐπροφήτευσα καθότι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα.	10 Ἐπροφήτευσα, ὅπως ὁ Κύριος μὲ διέταξε, καὶ εἰσῆλθε πράγματι εἰς αὐτὰ τὸ Πνεῦμα τῆς ζωῆς καὶ ἔζησαν καὶ ἐστάθησαν ὄρθια ἐπάνω εἰς τοὺς πόδας των, λαὸς πάρα πολύς.	10 Καὶ ἐπροφήτευσα πράγματι, ὅπως μὲ διέταξεν ὁ Κύριος. Καὶ τότε εἰσῆλθεν εἰς τοὺς νεκροὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους τὸ πνεῦμα τῆς ζωῆς, καὶ ἔζησαν καὶ ἐσηκώθηκαν καὶ ἐστάθηκαν εἰς τὰ πόδια των. Ἦσαν δὲ πολὺ μεγάλη σύναξις ἀνθρώπων.
11 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστι, καὶ αὐτοὶ λέγουσι· ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν.	11 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πάλιν πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν· <υἱὲ ἀνθρώπου, αὐτὰ τὰ ὀστᾶ ὑποδηλώνουν τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, διότι οἱ Ἰσραηλῖται λέγουν, ὁ καθένας διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὁλόκληρον τὸν λαόν, ὅτι τὰ ὀστᾶ μας ἔγιναν κατάξηρα, ἐχάθη πλέον κάθε ἐλπὶς δι' ἡμᾶς· ἔχομεν ὁριστικῶς χαθῆ.	11 Ὡμίλησε δὲ ὁ Κύριος πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπεν: Ἄνθρωπε, τὰ ὀστᾶ αὐτὰ συμβολίζουν ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ. Εἰς τὴν κατάστασιν ποὺ εὑρίσκονται τώρα οἱ ἐξόριστοι καὶ αἰχμάλωτοι Ἰσραηλῖται λέγουν: Εἴμεθα ὡσὰν νεκροί, τὰ ὀστᾶ μας ἔγιναν ξηρά, ἐχάθη κάθε ἐλπίς μας, ἐχάσαμεν καὶ τὴν λαλιάν μας!
12 Διὰ τοῦτο προφήτευσον καὶ εἶπον πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ,	12 Διὰ τοῦτο προφήτευσε καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ ἐγὼ θὰ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας καὶ θὰ σᾶς βγάλω μέσα ἀπὸ τὰ μνήματά σας καὶ θὰ σᾶς ἐπαναφέρω εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.	12 Διὰ τοῦτο προφήτευσε καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς πρὸς αὐτούς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων: Ἰδοὺ ἀνοίγω πλέον Ἐγὼ τὰ μνήματά σας καὶ θὰ σᾶς βγάλω ἀπὸ τοὺς τάφους, ὅπου εὑρίσκεσθε, καὶ θὰ σᾶς φέρω μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
13 καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ εἶμι Κύριος ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου.	13 Καὶ τότε θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὅταν θὰ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας καὶ θὰ βγάλω τὸν λαόν μου μέσα ἀπὸ τὰ μνήματά του.	13 Ὅταν δὲ Ἐγὼ ἀνοίξω τοὺς τάφους σας, ὅταν σᾶς πλησιάσω δηλαδὴ εἰς τὴν ἀθλίαν κατάστασιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσθε τώρα, διὰ νὰ ἀνασύρω ἀπὸ τοὺς τάφους σας ποὺ εἶσθε ὁ λαός μου, θὰ γνωρίσετε καλὰ ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τοῦ παντός.
14 Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, αἱ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ Κύριος· λελάληκα καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος.	14 Θὰ σᾶς δώσω τὸ ζωοποιόν μου Πνεῦμα, θὰ ἀναστηθῆτε καὶ θὰ ἀποκτήσετε ζωήν. Θὰ σᾶς ἐγκαταστήσω εἰς τὴν χώραν σας καὶ θὰ μάθετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος. Ἐγὼ ὡμίλησα καὶ θὰ πραγματοποιήσω αὐτὰ ποὺ εἶπα, λέγει ὁ Κύριος>.	14 Θὰ σᾶς δώσω δὲ καὶ τὸ Πνεῦμά μου, ὥστε νὰ ζήσετε, καὶ θὰ σᾶς βάλω νὰ κατοικήσετε εἰς τὴν χώραν σας. Τότε θὰ μάθετε καλὰ ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τοῦ παντός. Τὰ εἶπα αὐτὰ Ἐγὼ καὶ θὰ τὰ πραγματοποιήσω, λέγει ὁ Κύριος τῶν πάντων.
15 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·	15 Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ καὶ εἶπε·	15 Ὡμίλησε δὲ ὁ Κύριος καὶ μοῦ εἶπεν:
16 υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε σεαυτῷ ράβδον καὶ γράψον ἐπ' αὐτὴν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ προσκειμένους ἐπ' αὐτόν· καὶ ράβδον δευτέραν λήψῃ σεαυτῷ καὶ γράψεις αὐτὴν τῷ Ἰωσήφ, ράβδον Ἐφραὶμ καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ τοὺς προστεθέντας πρὸς αὐτόν.	16 <υἱὲ ἀνθρώπου, πάρε μίαν ράβδον καὶ γράψε ἐπάνω εἰς αὐτήν, <τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶναι μαζῆ του>. Πάρε δευτέραν ράβδον καὶ γράψε ἐπάνω εἰς αὐτήν· <διὰ τὸν Ἰωσήφ>. Αὐτὴ ἡ ράβδος θὰ εἶναι διὰ τὴν φυλὴν Ἐφραίμ καὶ δι' ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶναι μαζῆ μὲ αὐτήν.	16 Ἄνθρωπε, πάρε εἰς τὰ χέρια σου ἕνα ραβδὶ καὶ γράψε ἐπάνω του τὸ ὄνομα τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ τῶν ἄλλων φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ πρόσκεινται εἰς αὐτήν. Πάρε ἐπίσης εἰς τὰ χέρια σου ἕνα ἀκόμη ραβδὶ καὶ γράψε ἐπάνω του: <Διὰ τὸν Ἰωσήφ>· τὸ ραβδὶ αὐτὸ θὰ ἀντιπροσωπεύῃ τὴν φυλὴν Ἐφραὶμ καὶ ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ πρόσκεινται εἰς τὸν Ἐφραίμ.
17 Καὶ συνάψεις αὐτὰς πρὸς ἀλλήλας σεαυτῷ εἰς ράβδον μίαν τοῦ δῆσαι αὐτάς, καὶ ἔσονται ἐν τῇ χειρί σου.	17 Θὰ συνάψῃς αὐτὰς τὰς ράβδους μεταξύ των, θὰ τὰς δέσῃς, ὥστε νὰ ἀποτελέσουν μίαν ράβδον καὶ θὰ τὰς κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου.	17 Νὰ συνδέσῃς δὲ μεταξύ των τὰ ραβδιὰ αὐτά, ὥστε νὰ γίνουν ἕνα· θὰ τὰ δέσῃς καὶ θὰ τὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου.
18 Καὶ ἔσται ὅταν λέγωσι πρὸς σὲ οἱ υἱοὶ τοῦ λαοῦ σου· οὐκ ἀναγγέλλεις ἡμὶν τί ἐστι ταῦτά σοι;	18 Ὅταν δὲ οἱ συμπατριῶται σου σοῦ λέγουν, δὲν θὰ ἐρμηνεύσῃς εἰς ἡμᾶς τί σημαίνουν αὐτά;	18 Ὅταν λοιπὸν θὰ σὲ ἐρωτοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ σου <δὲν θὰ μᾶς ἀνακοινώσῃς τί σημαίνουν αὐτὰ ποὺ κάμνεις;>,
19 Καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ λήψομαι τὴν φυλὴν Ἰωσήφ, τὴν διὰ χειρὸς Ἐφραίμ, καὶ τὰς φυλὰς Ἰσραὴλ τὰς προσκειμένας πρὸς αὐτὸν καὶ δώσω αὐτοὺς ἐπὶ τὴν φυλὴν Ἰούδα, καὶ ἔσονται εἰς ράβδον μίαν τῇ χειρὶ Ἰούδα.	19 Σὺ θὰ ἀπαντήσῃς πρὸς αὐτούς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ ἐγὼ θὰ πάρω τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσήφ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ὑπὸ τὴν διοίκησιν καὶ χειραγωγίαν τῆς φυλῆς Ἐφραίμ, καὶ τὰς ἄλλας φυλὰς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, αἱ ὁποῖαι εἶναι μαζῆ μὲ αὐτήν, καὶ θὰ παραδώσω ὅλους αὐτοὺς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα. Καὶ ἔτσι θὰ ἀποτελέσουν μίαν ἑνότητα, ἕνα λαὸν μεταξύ των, ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα.	19 Νὰ τοὺς λέγῃς τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἰδοὺ Ἐγὼ θὰ πάρω τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσήφ, ποὺ τὴν κρατοῦν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἐφραίμ, καθὼς καὶ τὰς ἄλλας φυλὰς ποὺ πρόσκεινται εἰς αὐτὸν καὶ θὰ δώσω τὰς φυλὰς αὐτὰς εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, καὶ ἔτσι θὰ γίνουν ἕνα ραβδὶ εἰς τὸ χέρι τοῦ Ἰούδα. Θὰ εἶναι δηλαδὴ ἕνας λαὸς ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τῆς φυλῆς Ἰούδα.
20 Καὶ ἔσονται αἱ ράβδοι, ἐφ' αἷς σὺ ἔγραψας ἐπ' αὐταῖς, ἐν τῇ χειρί σου ἐνώπιον αὐτῶν,	20 Αἱ ράβδοι δὲ αὐταί, ἐπὶ τῶν ὁποίων σὺ θὰ ἔχῃς γράψει τὰ ὀνόματα ἐκείνων, θὰ ὑπάρχουν εἰς τὸ χέρι σου ἐμπρὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν συμπατριωτῶν σου.	20 Τὰ δὲ ραβδιά, ἐπάνω εἰς τὰ ὁποῖα ἔγραψες τὰ ὀνόματα ποὺ σοῦ εἶπα, θὰ τὰ κρατῇς εἰς τὸ χέρι σου ἐμπρὸς εἰς αὐτούς, ὥστε νὰ τὰ βλέπουν.
21 καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω πάντα οἶκον Ἰσραὴλ ἐκ μέσου τῶν ἐθνῶν, οὗ εἰσήλθοσαν ἐκεῖ, καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ αὐτῶν καὶ εἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ·	21 Καὶ θὰ πῇς εἰς αὐτοὺς· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος Κύριος: Ἰδού, ἐγὼ παίρνω ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ ἔθνη, ὅπου ἔχουν διασκορπισθῆ αἰχμάλωτοι, καὶ θὰ τοὺς συγκεντρώσω ἀπὸ ὅλους τοὺς ὁλόγυρα λαούς, θὰ τοὺς ὁδηγήσω καὶ θὰ τοὺς ἐπαναφέρω εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.	21 Θὰ τοὺς εἰπῇς δὲ τὰ ἑξῆς: Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τοῦ παντός: Ἰδοὺ Ἐγὼ παίρνω πλέον ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ μέσα ἀπὸ τὰ ἔθνη εἰς τὰ ὁποῖα εἶχαν συρθῆ αἰχμάλωτοι· θὰ τοὺς μαζεύσω ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη καὶ θὰ τοὺς φέρω μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
22 καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς ἔθνος ἓν ἐν τῇ γῇ μου καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν Ἰσραήλ, καὶ ἄρχων εἶς ἔσται αὐτῶν, καὶ οὐκ ἔσονται ἔτι εἰς δύο ἔθνη, οὐδὲ μὴ διαιρεθῶσιν οὐκέτι εἰς δύο βασιλείας,	22 Θὰ καταστήσω καὶ θὰ ἀναδείξω αὐτοὺς ἓν ἔθνος, εἰς ὅλην τὴν περιοχήν μου καὶ εἰς τὰ ὄρη τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἕνας ἄρχων θὰ εἶναι ἐπάνω εἰς αὐτούς. Δὲν θὰ ὑπάρχουν πλέον δύο ἔθνη καὶ ποτὲ πλέον δὲν θὰ διαιρεθοῦν εἰς δύο βασίλεια.	22 Θὰ τοὺς δώσω δὲ νεῦσιν καὶ χάριν ὥστε νὰ γίνουν ἕνα ἔθνος εἰς τὴν χώραν μου καὶ εἰς τὰ ὅρη τοῦ Ἰσραήλ. Ἕνας δὲ θὰ εἶναι ὁ ἄρχων εἰς αὐτούς, καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον δύο ἔθνη, οὔτε θὰ διαιρεθοῦν ἄλλοτε εἰς δύο βασίλεια.
23 ἵνα μὴ μιαίνωνται ἔτι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν. Καὶ ρύσομαι αὐτοὺς ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν, ὧν ἡμάρτοσαν ἐν αὐταῖς, καὶ καθαριῶ αὐτούς καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαὸν, καὶ ἐγὼ Κύριος ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν.	23 Δὲν θὰ μολυνθοῦν πλέον μὲ τὰ εἴδωλά των. Ἐγὼ δὲ θὰ τοὺς ἀπαλλάξω ἀπὸ ὅλας τὰς ἀνομίας των, τὰς ὁποίας διέπραξαν, καὶ θὰ τοὺς καθαρίσω καὶ θὰ εἶναι πλέον λαός μου, ἐγὼ δὲ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς ὁ Θεός των.	23 Θὰ προσέχουν δὲ νὰ μὴ μολύνωνται εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὰ εἴδωλα ποὺ ἐλάτρευσαν προηγουμένως. Θὰ τοὺς συγχωρήσω ὅλας τὰς παρανομίας ποὺ διέπραξαν καὶ ἡμάρτησαν ἐνώπιόν μου καὶ θὰ τοὺς ἑξαγνίσω. Ἔτσι θὰ εἶναι αὐτοὶ δι’ Ἐμὲ ὁ λαός μου καὶ Ἐγώ, ὁ Κύριος τοῦ παντός, θὰ εἶμαι δι’ αὐτοὺς ὁ Θεός των.
24 καὶ ὁ δοῦλός μου Δαυὶδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν ἔσται ποιμὴν εἰς πάντων· ὅτι ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύσονται καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξονται καὶ ποιήσουσιν αὐτά.	24 Ὁ δοῦλος μου ὁ Δαυῒδ θὰ εἶναι ὁ ἄρχων ἀνάμεσα αὐτῶν. Ἕνας δὲ ποιμὴν θὰ ὑπάρχῃ δι' ὅλους. Θὰ πορεύωνται σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς μου καὶ θὰ τηροῦν τὰ προστάγματά μου καὶ θὰ τὰ ἐφαρμόζουν.	24 Ὁ δὲ δοῦλος μου, ὁ νέος Δαβίδ, θὰ εἶναι ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ θὰ εἶναι ἕνας ποιμὴν ὅλων. Θὰ ἔχουν αὐτὴν τὴν εὐλογίαν τῆς ἑνότητος, διότι θὰ συμπεριφέρωνται πλέον συμφώνως πρὸς τὰ προοτάγματά μου καὶ θὰ τηροῦν τὰς ἐντολάς μου καὶ θὰ τὰς ἐφαρμόζουν.
25 Καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆ αὐτῶν, ἣν ἐγὼ δέδωκα τῷ δούλῳ μου Ἰακώβ, οὗ κατῴκησαν ἐκεῖ οἱ πατέρες αὐτῶν· καὶ κατοικήσουσιν ἐπ' αὐτῆς αὐτοί, καὶ Δαυὶδ ὁ δοῦλός μου ἄρχων αὐτῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα.	25 Ἀσφαλεῖς δὲ καὶ εἰρηνικοὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν χώραν των, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Ἰακώβ, ὅπου κατῴκησαν οἱ προπάτορές των. Αὐτοὶ θὰ κατοικήσουν εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας καὶ ὁ Δαυίδ, ὁ δοῦλος μου, θὰ εἶναι βασιλεὺς αὐτῶν αἰωνίως.	25 Θὰ κατοικήσουν δὲ εἰς τὴν χώραν των, τὴν ὁποῖον Ἐγὼ ἔχω δώσει εἰς τὸν δοῦλον μου Ἰακώβ, ἐκεῖ ὅπου εἶχαν κατοικήσει οἱ πατέρες των. Θὰ ἐγκατασταθοῦν αὐτοὶ εἰς αὐτὴν καὶ ὁ νέος Δαβίδ, ὁ δοῦλός μου, θὰ εἶναι ἄρχων αὐτῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
26 Καὶ διαθήσομαι αὐτοῖς διαθήκην εἰρήνης, διαθήκη αἰωνία ἔσται μετ' αὐτῶν· καὶ θήσω τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα,	26 Θὰ συνάψω νέον διαθήκην εἰρήνης μὲ αὐτούς. Ἡ διαθήκη μου αὐτὴ θὰ εἶναι αἰωνία καὶ θὰ θέσω τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.	26 Θὰ συνάψω μαζί των καὶ συμφωνίαν εἰρήνης· αὐτὴ ἡ συμφωνία θὰ εἶναι Διαθήκη αἰώνιος μὲ αὐτούς. Θὰ βάλω δὲ εἰς αὐτοὺς καὶ τὰ ἅγια σκηνώματά μου, διὰ νὰ ὑπάρχουν ἀνάμεσά των αἰωνίως.
27 καὶ ἔσται ἡ κατασκήνωσίς μου ἐν αὐτοῖς, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς Θεός, καὶ αὐτοί μου ἔσονται λαός.	27 Ἡ κατοικία μου θὰ εἶναι ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς Θεὸς καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου.	27 Θὰ κατασκηνώσω ἐπίσης καὶ θὰ ἐγκατασταθῶ ἀνάμεσά των καὶ θὰ εἶμαι δι’ αὐτοὺς ὁ Θεός των καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι δι’ Ἐμὲ ὁ λαός μου.
28 Καὶ γνώσονται τὰ ἔθνη ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος ὁ ἁγιάζων αὐτοὺς ἐν τῷ εἶναι τὰ ἅγιά μου ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.	28 Καὶ θὰ μάθουν τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἁγιάζω τοὺς Ἰσραηλίτας μὲ τὸ νὰ εἶναι τὰ ἅγιά μου, ὁ ναὸς καὶ τὸ θυσιαστήριον, ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας>.	28 Ἔτσι θὰ γνωρίσουν τὰ ἔθνη ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος τῶν πάντων. Ἐγώ, ποὺ ἁγιάζω καὶ ξεχωρίζω τὸν λαόν μου μὲ τὸ νὰ ὑπάρχουν αἰωνίως ἀνάμεσά των τὰ ἅγια σκεύη καὶ σκηνώματά μου.