Ιησούς Του Ναυή : Κεφάλαιον Ε'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης οἱ παρὰ τὴν θάλασσαν, ὅτι ἀπεξήρανε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἒκ τῶν ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ διαβαίνειν αὐτούς, καὶ ἐτάκησαν αὐτῶν αἱ διάνοιαι καὶ κατεπλάγησαν καὶ οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς φρόνησις οὐδεμία ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.
2 Ὑπὸ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν εἶπε Κύριος τῷ Ἰησοῖ· ποίησον σεαυτῷ μαχαίρας πετρίνας ἐκ πέτρας ἀκροτόμου καὶ καθίσας περίτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ δευτέρου.
3 Καὶ ἐποίησεν Ἰησοῦς μαχαίρας πετρίνας ἀκροτόμους καὶ περιέτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐπὶ τοῦ καλουμένου τόπου Βουνὸς τῶν ἀκροβυστιῶν.
4 Ὃν δὲ τρόπον περιεκάθαρεν Ἰησοῦς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ὅσοι ποτὲ ἐγένοντο ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅσοι ποτὲ ἀπερίτμητοι ἦσαν τῶν ἐξεληλυθότων ἐξ Αἰγύπτου, πάντας τούτους περιέτεμεν Ἰησοῦς·
5 τεσσαράκοντα γὰρ καὶ δύο ἔτη ἀνέστραπται Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Μαβδαρίτιδι,
6 διὸ ἀπερίτμητοι ἦσαν οἱ πλεῖστοι αὐτῶν τῶν μαχίμων τῶν ἐξεληλυθότων ἐκ γῆς Αἰγύπτου οἱ ἀπειθήσαντες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, οἷς καὶ διώρισε μὴ ἰδεῖν αὐτοὺς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε Κύριος τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι.
7 Ἀντὶ δὲ τούτων ἀντικατέστησε τοὺς υἱοὺς αὐτῶν, οὓς Ἰησοῦς περιέτεμε, διὰ τὸ αὐτοὺς γεγεννῆσθαι κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπεριτμήτους.
8 Περιτμηθέντες δὲ ἡσυχίαν εἶχον αὐτόθι καθήμενοι ἐν τῇ παρεμβολῇ, ἕως ὑγιάσθησαν.
9 Καὶ εἶπε Κύριος τῷ Ἰησοῖ υἱῷ Ναυή· ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ἀφεῖλον τὸν ὀνειδισμὸν Αἰγύπτου ἀφ' ὑμῶν. Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Γάλγαλα.
10 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πάσχα τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνὸς ἀφ' ἑσπέρας ἐπὶ δυσμῶν Ιεριχὼ ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν τῷ πεδίῳ
11 καὶ ἐφάγοσαν ἀπὸ τοῦ σίτου τῆς γῆς ἄζυμα καὶ νέα.
12 ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐξέλιπε τὸ μάννα μετὰ τὸ βεβρωκέναι αὐτοὺς ἐκ τοῦ σίτου τῆς γῆς, καὶ οὐκέτι ὑπῆρχε τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ μάννα· ἐκαρπίσαντο δὲ τὴν χώραν τῶν Φοινίκων ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ.
13 Καὶ ἐγένετο ὡς ἦν Ἰησοῦς ἐν Ἱεριχώ, καὶ ἀναβλέψας τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδεν ἄνθρωπον ἐστηκότα ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ ἡ ρομφαία ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. Καὶ προσελθὼν Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἡμέτερος εἶ ἢ τῶν ὑπεναντίων;
14 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἐγὼ ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου νυνὶ παραγέγονα. Καὶ Ἰησοῦς ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν αὐτῷ· δέσποτα, τί προστάσσεις τῷ σῷ οἰκέτῃ;
15 Καὶ λέγει ὁ ἀρχιστράτηγος Κυρίου πρὸς Ἰησοῦν· λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· Ὁ γὰρ τόπος, ἐφ' νῦν ἕστηκας ἐπ' αὐτοῦ, ἅγιός ἐστι.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δυτικῶς ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν πλησίον τῆς Μεσογείου Θαλάσσης, ὅταν ἐπληροφορήθησαν ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ἀπεξήρανε τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν, καθ' ὃν χρόνον τὸν διέβαιναν, ἔμειναν κατάπληκτοι, ἔλυωσαν οἱ καρδιές των ἀπὸ τὸν φόβον, τὰ ἔχασαν καὶ ἔπεσαν εἰς πλήρη ἀμηχανίαν ἀπέναντι τῶν Ἰσραηλιτῶν.
2 Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ αὐτὸν τῶν μεγάλων τούτων γεγονότων εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰησοῦν· <κατασκεύασε πέτρινα μαχαίρια ἀπὸ λιθάρι αἰχμηρὸ καὶ κάθησε νὰ κάμῃς περιτομὴν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ δευτέραν φοράν>.
3 Ὁ Ἰησοῦς κατεσκεύασε λίθινα αἰχμηρὰ μαχαίρια καὶ μὲ αὐτὰ περιέταμε τοὺς Ἰσραηλίτας, εἰς τοποθεσίαν, ποὺ ἐκλήθη <Βουνὸς Ἀκροβυστιῶν>.
4 Αὐτὸς δὲ ἦτο ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς ἐκαθάρισε διὰ τῆς περιτομῆς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. Ὅσοι εἶχον γιεννηθῆ κατὰ τὴν περιπλάνησιν τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ὅσοι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς ἐξελθόντας ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἦσαν ἀπερίτμητοι, ὅλους αὐτοὺς τοὺς περιέταμεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή.
5 Διότι ἐπὶ τεσσαράκοντα δύο ἔτη οἱ Ἰσραηλῖται περιεπλανῶντο εἰς τὴν Μαβδαρίτιδα ἔρημον, ὅπου δὲν εἶχαν περιτμηθῆ.
6 Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἦσαν ἀπερίτμητοι οἱ πλεῖστοι ἀπὸ τοὺς μαχίμους ἄνδρας, ἐκτὸς ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀπειθήσει εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον τῶν ὁποίων ἀπεφάσισε καὶ ὥρισεν ὁ Θεὸς νὰ μὴ ἴδουν τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁρκισθῆ ὁ Κύριος εἰς τοὺς προπάτοράς των νὰ δώσῃ, τὴν γῆν τὴν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι.
7 Ἀντὶ δὲ τούτων, ποὺ ἠπείθησαν, ἔφερεν ὁ Θεὸς τοὺς υἱούς των, τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυὴ περιέταμε, διότι οὖτοι εἶχαν γεννηθῆ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς περιπλανήσεως εἰς τὴν ἔρημον καὶ εἶχαν μείνει ἀπερίτμητοι.
8 Οὗτοι δέ, μετὰ τὴν περιτομήν των, ἐκάθησαν ἥσυχοι εἰς τὸ στρατόπεδον, ἕως ὅτου ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ καὶ ἀποκατεστάθη ἡ ὑγεία των.
9 Εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυή· <κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέρα ἀφήρεσα ἀπὸ σᾶς τὸ ὄνειδος τῆς Αἰγύπτου>· διὰ τοῦτο καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Γάλγαλα (=ἀφαίρεσις).
10 Οἱ Ἰσραηλῖται ἑώρτασαν τὸ Πάσχα τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν του μηνὸς Νισὰν κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου εἰς τὴν πεδιάδα τῆς Ἱεριχοῦς, τὴν ἐκτεινομένην δυτικῶς τοῦ Ἰορδάνου.
11 Ἔφαγαν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται ἄζυμον ἄρτον, τὸν ὁποῖον παρεσκεύασαν ἀπὸ τὸν νέον σῖτον τῆς χώρας ἐκείνης.
12 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ὅταν ἔφαγαν οἱ Ἰσραηλῖται σιτάρι ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην, ἐξέλιπε τὸ μάννα. Δὲν ὑπῆρχε πλέον τὸ μάννα διὰ τοὺς Ἰσραηλίτας. Ἐκαρποῦντο αὐτοὶ κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο τὰ προϊόντα τῆς χώρας τῶν Φοινίκων, τῆς περιοχῆς ποὺ ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχώ.
13 Συνέβη δὲ τότε καὶ τοῦτο· Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἦτο πλησίον τῆς Ἱεριχοῦς, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδεν ἕνα ἄνδρα ὄρθιον ἐνώπιόν του, εἰς τὸ χέρι τοῦ ὁποίου ὑπῆρχε γυμνὴ ρομφαία. Ὁ Ἰησοῦς ἐπλησίασεν αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν· <ἰδικός μας εἶσαι σὺ ἢ μήπως εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου· μόλις δὲ τώρα δὰ ἦλθα ἐδῶ>. Ὁ Ἰησοῦς ἔπεσε πρηνὴς κάτω εἰς τὴν γῆν καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <Δεσπότα, τί διατάσσεις ἐμὲ τὸν δοῦλον σου;>
15 Ὁ δὲ ἀρχιστράτηγος τοῦ Κυρίου ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· <λῦσε καὶ ἀφαίρεσε τὸ ὑπόδημα ἀπὸ τὰ πόδια σου, διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον τώρα στέκεσαι, εἶναι ἅγιος>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ τὴν διάβασιν τοῦ Ἰορδάνη συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ Ἰορδάνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὰ παράλια τῆς Μεσογείου Θαλάσσης, ἐπληροφορήθησαν ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς διήρεσε καὶ ἀπεξήρανε τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, ὅταν τὸν ἐπερνοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται, κυριολεκτικὰ διελύθησαν ψυχικά, ἐλιποψύχησαν, ἐτρομοκρατήθησαν καὶ ἦλθαν εἰς πλήρη ἀμηχανίαν ἐξ αἰτίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν.
2 Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ αὐτὸν ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν: <Κατασκεύασε πέτρινα κοπτερὰ μαχαίρια ἀπὸ πυρόλιθον καὶ κάθισε νὰ κάμῃς περιτομὴν διὰ δευτέραν φορὰν εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες>.
3 Καὶ ὁ Ἰησοῦς κατεσκεύασε κοπτερὰ μαχαίρια ἀπὸ πυρόλιθον καὶ μὲ αὐτὰ ἔκαμε περιτομὴν εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες εἰς τὴν τοποθεσίαν, ποὺ ἔλαβε τὸ ὄνομα <βουνὸν τῶν ἀκροβυστιῶν>.
4 Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος μέ (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὁ λόγος διὰ) τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς ἐκαθάρισε καὶ ἐξήγνισε μὲ τὴν περιτομὴν τοὺς Ἰσραηλῖτες: Ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ἐκείνους, ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐβάδισαν τὸν δρόμον μέσα ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, ὑπῆρξαν καὶ ἄνδρες, ποὺ δὲν εἶχαν ὑποβληθῇ εἰς περιτομήν· ὅλους αὐτούς (τοὺς ἄνδρες), ποὺ ἦσαν ἀπερίτμητοι, ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὑπέβαλεν εἰς περιτομήν.
5 Διότι ἐπὶ σαράντα δύο χρόνια ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐβάδιζε καὶ ἐπροχωροῦσε μέσα εἰς τὴν ἔρημον Μαβδαρίτιδα, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν εἶχαν περιτμηθῆ·
6 ἕνεκα τούτου ἦσαν ἀπερίτμητοι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μαχίμους αὐτοὺς ἄνδρες, ποὺ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ δὲν εἶχαν ὑπακούσει εἰς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Δι' ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀπειθεῖς ὁ Θεὸς εἶχεν ὁρκισθῆ ὅτι δὲν θὰ ἰδοῦν τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὑπεσχέθη μὲ ὅρκον ὅτι θὰ δώσῃ εἰς τοὺς προπάτορές των· τὴν γῆν ἡ ὁποία εἶναι τόσον εὔφορος καὶ πλούσια, ὥστε τὸ γάλα καὶ τὸ μέλι εἶναι ἀφθονώτατα καὶ τρέχουν μέσα εἰς τοὺς δρόμους.
7 Ὁ Θεὸς ἀντικατέστησεν ὅλους αὐτούς, τοὺς ἀνυπάκουους εἰς τὴν ἐντολήν του, μὲ τοὺς ἀπογόνους των· εἰς αὐτὴν δὲ τὴν νέαν γενεὰν ἔκαμε περιτομὴν ὁ Ἰησοῦς, διότι αὐτοὶ ἐγεννήθησαν κατὰ τὴν πορείαν μέσα ἀπὸ τὴν ἔρημον καὶ εἶχαν μείνει ἀπερίτμητοι.
8 Καὶ ὅταν πλέον ὅλοι αὐτοὶ ὑπεβλήθησαν εἰς περιτομήν, ἔμειναν ἥσυχοι καὶ ἀκίνητοι εἰς τὶς σκηνές των μέσα εἰς τὸ στρατόπεδον, μέχρις ὅτου ἀπεθεραπεύθησαν ἀπὸ τὴν πληγὴν τῆς περιτομῆς.
9 Τότε ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ: <Κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν ἐσήκωσα καὶ ἀφήρεσα τὴν ἐντροπήν, τὸ αἶσχος αὐτὸ τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ σᾶς>. Ἕνεκα τούτου ὠνόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον Γάλγαλα (ποὺ σημαίνει μετακίνησις, ἀποκύλισις, ἐλευθερία).
10 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἑώρτασαν τὸ Πάσχα τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς (Νισάν) κατὰ τὸ ἑσπέρας, κατὰ τὴν ὥραν τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, ἐνῷ ἦσαν εἰς τὴν πεδιάδα τῆς Ἱεριχοῦς, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ,
11 καὶ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἔφαγαν διὰ πρώτην φορὰν ἀπὸ τὸ σιτάρι τῆς Χαναάν, ποὺ εὑρῆκαν ἀποθηκευμένον εἰς τὴν περιοχὴν γύρω ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ψωμὶ χωρὶς ζυμάρι (ἄζυμα) καὶ καψαλισμένα χλωρὰ στάχυα ἀπὸ τὸ νέον σιτάρι (ψάναν ἢ ψάνην) τῆς χώρας ἐκείνης.
12 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐσταμάτησε νὰ πίπτῃ τὸ μάννα, μόλις ἔφαγαν ἀπὸ τὸ σιτάρι τῆς γῆς Χαναάν, καὶ πλέον δὲν ὑπῆρχε μάννα διὰ τοὺς Ἰσραηλῖτες. Ἐτρέφοντο ὅμως κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἀπὸ τὰ προϊόντα τῆς χώρας τῶν Φοινίκων, δηλαδὴ τῆς περιοχῆς ποὺ ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχώ.
13 Μετὰ τὴν περιτομὴν καὶ τὸν ἐορτασμὸν τοῦ Πάσχα συνέβη καὶ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἐσήκωσε τὸ βλέμμα του καὶ εἶδεν ἕνα ἄνθρωπον νὰ στέκεται ἐμπρός του μὲ τὸ ξίφος γυμνὸν εἰς τὸ χέρι του. Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ τὸν ἐπλησίασε, τοῦ εἶπεν: <Εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας στρατιῶτες ἢ μήπως εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀπάντησε: <Ὄχι, δὲν εἶμαι τίποτε ἀπὸ αὐτά· ἐγὼ εἶμαι ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου· ἔχω ἔλθει ἐδῶ μόλις τώρα>. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἰς ἔνδειξιν βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ λατρευτικῆς προσκυνήσεως ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ τοῦ εἶπε: <Δέσποτα, τὶ διατάσσεις τὸν δοῦλον σου;>
15 Καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Κυρίου λέγει εἰς τὸν Ἰησοῦν: <Λῦσε τὰ λουριὰ τῶν ὑποδημάτων σου καὶ βγάλε τὰ ὑποδήματα (σανδάλια) ἀπὸ τὰ πόδιά σου· διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον τώρα στέκεσαι, εἶναι ἅγιος>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης οἱ παρὰ τὴν θάλασσαν, ὅτι ἀπεξήρανε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἒκ τῶν ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ διαβαίνειν αὐτούς, καὶ ἐτάκησαν αὐτῶν αἱ διάνοιαι καὶ κατεπλάγησαν καὶ οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς φρόνησις οὐδεμία ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.	ἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δυτικῶς ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν πλησίον τῆς Μεσογείου Θαλάσσης, ὅταν ἐπληροφορήθησαν ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ἀπεξήρανε τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἐνώπιον τῶν Ἰσραηλιτῶν, καθ' ὃν χρόνον τὸν διέβαιναν, ἔμειναν κατάπληκτοι, ἔλυωσαν οἱ καρδιές των ἀπὸ τὸν φόβον, τὰ ἔχασαν καὶ ἔπεσαν εἰς πλήρη ἀμηχανίαν ἀπέναντι τῶν Ἰσραηλιτῶν.	ετὰ τὴν διάβασιν τοῦ Ἰορδάνη συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ Ἰορδάνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Φοινίκης, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὰ παράλια τῆς Μεσογείου Θαλάσσης, ἐπληροφορήθησαν ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς διήρεσε καὶ ἀπεξήρανε τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, ὅταν τὸν ἐπερνοῦσαν οἱ Ἰσραηλῖται, κυριολεκτικὰ διελύθησαν ψυχικά, ἐλιποψύχησαν, ἐτρομοκρατήθησαν καὶ ἦλθαν εἰς πλήρη ἀμηχανίαν ἐξ αἰτίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν.
2 Ὑπὸ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν εἶπε Κύριος τῷ Ἰησοῖ· ποίησον σεαυτῷ μαχαίρας πετρίνας ἐκ πέτρας ἀκροτόμου καὶ καθίσας περίτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ δευτέρου.	2 Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ αὐτὸν τῶν μεγάλων τούτων γεγονότων εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰησοῦν· <κατασκεύασε πέτρινα μαχαίρια ἀπὸ λιθάρι αἰχμηρὸ καὶ κάθησε νὰ κάμῃς περιτομὴν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας διὰ δευτέραν φοράν>.	2 Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ αὐτὸν ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν: <Κατασκεύασε πέτρινα κοπτερὰ μαχαίρια ἀπὸ πυρόλιθον καὶ κάθισε νὰ κάμῃς περιτομὴν διὰ δευτέραν φορὰν εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες>.
3 Καὶ ἐποίησεν Ἰησοῦς μαχαίρας πετρίνας ἀκροτόμους καὶ περιέτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐπὶ τοῦ καλουμένου τόπου Βουνὸς τῶν ἀκροβυστιῶν.	3 Ὁ Ἰησοῦς κατεσκεύασε λίθινα αἰχμηρὰ μαχαίρια καὶ μὲ αὐτὰ περιέταμε τοὺς Ἰσραηλίτας, εἰς τοποθεσίαν, ποὺ ἐκλήθη <Βουνὸς Ἀκροβυστιῶν>.	3 Καὶ ὁ Ἰησοῦς κατεσκεύασε κοπτερὰ μαχαίρια ἀπὸ πυρόλιθον καὶ μὲ αὐτὰ ἔκαμε περιτομὴν εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες εἰς τὴν τοποθεσίαν, ποὺ ἔλαβε τὸ ὄνομα <βουνὸν τῶν ἀκροβυστιῶν>.
4 Ὃν δὲ τρόπον περιεκάθαρεν Ἰησοῦς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ὅσοι ποτὲ ἐγένοντο ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅσοι ποτὲ ἀπερίτμητοι ἦσαν τῶν ἐξεληλυθότων ἐξ Αἰγύπτου, πάντας τούτους περιέτεμεν Ἰησοῦς·	4 Αὐτὸς δὲ ἦτο ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς ἐκαθάρισε διὰ τῆς περιτομῆς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. Ὅσοι εἶχον γιεννηθῆ κατὰ τὴν περιπλάνησιν τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ὅσοι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς ἐξελθόντας ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἦσαν ἀπερίτμητοι, ὅλους αὐτοὺς τοὺς περιέταμεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή.	4 Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος μέ (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὁ λόγος διὰ) τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς ἐκαθάρισε καὶ ἐξήγνισε μὲ τὴν περιτομὴν τοὺς Ἰσραηλῖτες: Ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ἐκείνους, ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐβάδισαν τὸν δρόμον μέσα ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, ὑπῆρξαν καὶ ἄνδρες, ποὺ δὲν εἶχαν ὑποβληθῇ εἰς περιτομήν· ὅλους αὐτούς (τοὺς ἄνδρες), ποὺ ἦσαν ἀπερίτμητοι, ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὑπέβαλεν εἰς περιτομήν.
5 τεσσαράκοντα γὰρ καὶ δύο ἔτη ἀνέστραπται Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Μαβδαρίτιδι,	5 Διότι ἐπὶ τεσσαράκοντα δύο ἔτη οἱ Ἰσραηλῖται περιεπλανῶντο εἰς τὴν Μαβδαρίτιδα ἔρημον, ὅπου δὲν εἶχαν περιτμηθῆ.	5 Διότι ἐπὶ σαράντα δύο χρόνια ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐβάδιζε καὶ ἐπροχωροῦσε μέσα εἰς τὴν ἔρημον Μαβδαρίτιδα, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν εἶχαν περιτμηθῆ·
6 διὸ ἀπερίτμητοι ἦσαν οἱ πλεῖστοι αὐτῶν τῶν μαχίμων τῶν ἐξεληλυθότων ἐκ γῆς Αἰγύπτου οἱ ἀπειθήσαντες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, οἷς καὶ διώρισε μὴ ἰδεῖν αὐτοὺς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε Κύριος τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι.	6 Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἦσαν ἀπερίτμητοι οἱ πλεῖστοι ἀπὸ τοὺς μαχίμους ἄνδρας, ἐκτὸς ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀπειθήσει εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον τῶν ὁποίων ἀπεφάσισε καὶ ὥρισεν ὁ Θεὸς νὰ μὴ ἴδουν τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁρκισθῆ ὁ Κύριος εἰς τοὺς προπάτοράς των νὰ δώσῃ, τὴν γῆν τὴν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι.	6 ἕνεκα τούτου ἦσαν ἀπερίτμητοι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μαχίμους αὐτοὺς ἄνδρες, ποὺ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ δὲν εἶχαν ὑπακούσει εἰς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Δι' ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀπειθεῖς ὁ Θεὸς εἶχεν ὁρκισθῆ ὅτι δὲν θὰ ἰδοῦν τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὑπεσχέθη μὲ ὅρκον ὅτι θὰ δώσῃ εἰς τοὺς προπάτορές των· τὴν γῆν ἡ ὁποία εἶναι τόσον εὔφορος καὶ πλούσια, ὥστε τὸ γάλα καὶ τὸ μέλι εἶναι ἀφθονώτατα καὶ τρέχουν μέσα εἰς τοὺς δρόμους.
7 Ἀντὶ δὲ τούτων ἀντικατέστησε τοὺς υἱοὺς αὐτῶν, οὓς Ἰησοῦς περιέτεμε, διὰ τὸ αὐτοὺς γεγεννῆσθαι κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπεριτμήτους.	7 Ἀντὶ δὲ τούτων, ποὺ ἠπείθησαν, ἔφερεν ὁ Θεὸς τοὺς υἱούς των, τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυὴ περιέταμε, διότι οὖτοι εἶχαν γεννηθῆ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς περιπλανήσεως εἰς τὴν ἔρημον καὶ εἶχαν μείνει ἀπερίτμητοι.	7 Ὁ Θεὸς ἀντικατέστησεν ὅλους αὐτούς, τοὺς ἀνυπάκουους εἰς τὴν ἐντολήν του, μὲ τοὺς ἀπογόνους των· εἰς αὐτὴν δὲ τὴν νέαν γενεὰν ἔκαμε περιτομὴν ὁ Ἰησοῦς, διότι αὐτοὶ ἐγεννήθησαν κατὰ τὴν πορείαν μέσα ἀπὸ τὴν ἔρημον καὶ εἶχαν μείνει ἀπερίτμητοι.
8 Περιτμηθέντες δὲ ἡσυχίαν εἶχον αὐτόθι καθήμενοι ἐν τῇ παρεμβολῇ, ἕως ὑγιάσθησαν.	8 Οὗτοι δέ, μετὰ τὴν περιτομήν των, ἐκάθησαν ἥσυχοι εἰς τὸ στρατόπεδον, ἕως ὅτου ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ καὶ ἀποκατεστάθη ἡ ὑγεία των.	8 Καὶ ὅταν πλέον ὅλοι αὐτοὶ ὑπεβλήθησαν εἰς περιτομήν, ἔμειναν ἥσυχοι καὶ ἀκίνητοι εἰς τὶς σκηνές των μέσα εἰς τὸ στρατόπεδον, μέχρις ὅτου ἀπεθεραπεύθησαν ἀπὸ τὴν πληγὴν τῆς περιτομῆς.
9 Καὶ εἶπε Κύριος τῷ Ἰησοῖ υἱῷ Ναυή· ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ἀφεῖλον τὸν ὀνειδισμὸν Αἰγύπτου ἀφ' ὑμῶν. Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Γάλγαλα.	9 Εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυή· <κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέρα ἀφήρεσα ἀπὸ σᾶς τὸ ὄνειδος τῆς Αἰγύπτου>· διὰ τοῦτο καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Γάλγαλα (=ἀφαίρεσις).	9 Τότε ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ: <Κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν ἐσήκωσα καὶ ἀφήρεσα τὴν ἐντροπήν, τὸ αἶσχος αὐτὸ τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ σᾶς>. Ἕνεκα τούτου ὠνόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον Γάλγαλα (ποὺ σημαίνει μετακίνησις, ἀποκύλισις, ἐλευθερία).
10 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πάσχα τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνὸς ἀφ' ἑσπέρας ἐπὶ δυσμῶν Ιεριχὼ ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν τῷ πεδίῳ	10 Οἱ Ἰσραηλῖται ἑώρτασαν τὸ Πάσχα τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν του μηνὸς Νισὰν κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου εἰς τὴν πεδιάδα τῆς Ἱεριχοῦς, τὴν ἐκτεινομένην δυτικῶς τοῦ Ἰορδάνου.	10 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἑώρτασαν τὸ Πάσχα τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς (Νισάν) κατὰ τὸ ἑσπέρας, κατὰ τὴν ὥραν τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, ἐνῷ ἦσαν εἰς τὴν πεδιάδα τῆς Ἱεριχοῦς, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ,
11 καὶ ἐφάγοσαν ἀπὸ τοῦ σίτου τῆς γῆς ἄζυμα καὶ νέα.	11 Ἔφαγαν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται ἄζυμον ἄρτον, τὸν ὁποῖον παρεσκεύασαν ἀπὸ τὸν νέον σῖτον τῆς χώρας ἐκείνης.	11 καὶ τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἔφαγαν διὰ πρώτην φορὰν ἀπὸ τὸ σιτάρι τῆς Χαναάν, ποὺ εὑρῆκαν ἀποθηκευμένον εἰς τὴν περιοχὴν γύρω ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ψωμὶ χωρὶς ζυμάρι (ἄζυμα) καὶ καψαλισμένα χλωρὰ στάχυα ἀπὸ τὸ νέον σιτάρι (ψάναν ἢ ψάνην) τῆς χώρας ἐκείνης.
12 ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐξέλιπε τὸ μάννα μετὰ τὸ βεβρωκέναι αὐτοὺς ἐκ τοῦ σίτου τῆς γῆς, καὶ οὐκέτι ὑπῆρχε τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ μάννα· ἐκαρπίσαντο δὲ τὴν χώραν τῶν Φοινίκων ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ.	12 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ὅταν ἔφαγαν οἱ Ἰσραηλῖται σιτάρι ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην, ἐξέλιπε τὸ μάννα. Δὲν ὑπῆρχε πλέον τὸ μάννα διὰ τοὺς Ἰσραηλίτας. Ἐκαρποῦντο αὐτοὶ κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο τὰ προϊόντα τῆς χώρας τῶν Φοινίκων, τῆς περιοχῆς ποὺ ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχώ.	12 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐσταμάτησε νὰ πίπτῃ τὸ μάννα, μόλις ἔφαγαν ἀπὸ τὸ σιτάρι τῆς γῆς Χαναάν, καὶ πλέον δὲν ὑπῆρχε μάννα διὰ τοὺς Ἰσραηλῖτες. Ἐτρέφοντο ὅμως κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἀπὸ τὰ προϊόντα τῆς χώρας τῶν Φοινίκων, δηλαδὴ τῆς περιοχῆς ποὺ ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχώ.
13 Καὶ ἐγένετο ὡς ἦν Ἰησοῦς ἐν Ἱεριχώ, καὶ ἀναβλέψας τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδεν ἄνθρωπον ἐστηκότα ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ ἡ ρομφαία ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. Καὶ προσελθὼν Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἡμέτερος εἶ ἢ τῶν ὑπεναντίων;	13 Συνέβη δὲ τότε καὶ τοῦτο· Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἦτο πλησίον τῆς Ἱεριχοῦς, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδεν ἕνα ἄνδρα ὄρθιον ἐνώπιόν του, εἰς τὸ χέρι τοῦ ὁποίου ὑπῆρχε γυμνὴ ρομφαία. Ὁ Ἰησοῦς ἐπλησίασεν αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπεν· <ἰδικός μας εἶσαι σὺ ἢ μήπως εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>	13 Μετὰ τὴν περιτομὴν καὶ τὸν ἐορτασμὸν τοῦ Πάσχα συνέβη καὶ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἐσήκωσε τὸ βλέμμα του καὶ εἶδεν ἕνα ἄνθρωπον νὰ στέκεται ἐμπρός του μὲ τὸ ξίφος γυμνὸν εἰς τὸ χέρι του. Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ τὸν ἐπλησίασε, τοῦ εἶπεν: <Εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας στρατιῶτες ἢ μήπως εἶσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς;>
14 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἐγὼ ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου νυνὶ παραγέγονα. Καὶ Ἰησοῦς ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν αὐτῷ· δέσποτα, τί προστάσσεις τῷ σῷ οἰκέτῃ;	14 Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου· μόλις δὲ τώρα δὰ ἦλθα ἐδῶ>. Ὁ Ἰησοῦς ἔπεσε πρηνὴς κάτω εἰς τὴν γῆν καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· <Δεσπότα, τί διατάσσεις ἐμὲ τὸν δοῦλον σου;>	14 Ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀπάντησε: <Ὄχι, δὲν εἶμαι τίποτε ἀπὸ αὐτά· ἐγὼ εἶμαι ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου· ἔχω ἔλθει ἐδῶ μόλις τώρα>. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἰς ἔνδειξιν βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ λατρευτικῆς προσκυνήσεως ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ τοῦ εἶπε: <Δέσποτα, τὶ διατάσσεις τὸν δοῦλον σου;>
15 Καὶ λέγει ὁ ἀρχιστράτηγος Κυρίου πρὸς Ἰησοῦν· λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· Ὁ γὰρ τόπος, ἐφ' νῦν ἕστηκας ἐπ' αὐτοῦ, ἅγιός ἐστι.	15 Ὁ δὲ ἀρχιστράτηγος τοῦ Κυρίου ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· <λῦσε καὶ ἀφαίρεσε τὸ ὑπόδημα ἀπὸ τὰ πόδια σου, διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον τώρα στέκεσαι, εἶναι ἅγιος>.	15 Καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Κυρίου λέγει εἰς τὸν Ἰησοῦν: <Λῦσε τὰ λουριὰ τῶν ὑποδημάτων σου καὶ βγάλε τὰ ὑποδήματα (σανδάλια) ἀπὸ τὰ πόδιά σου· διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον τώρα στέκεσαι, εἶναι ἅγιος>.