Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
πολαβὼν
δὲ Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανίτης λέγει·
|
λαβε
τὸν λόγον τότε ὁ Ἐλιφὰζ
ὁ Θαιμανίτης καὶ εἶπε·
|
φοῦ
δὲ ἔλαβε τὸν λόγον ὁ Ἐλιφὰζ
ὁ Θαιμανίτης εἶπε: |
2
πότερον οὐχὶ ὁ Κύριός
ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ
ἐπιστήμην; |
2
<λοιπόν, ὁ Κύριος δὲν εἶναι
αὐτός, ποὺ μᾶς διδάσκει τὴν
σύνεσιν, τὴν σοφίαν καὶ τὴν
δικαιοσύνην;
|
2
<Τί νομίζεις; Σὺ θὰ διδάξῃς τὸν
Θεὸν ἢ δὲν εἶναι Αὐτός, ποὺ
διδάσκει εἰς ὅλους σύνεσιν καὶ γνῶσιν
καὶ σοφίαν; |
3
Τί γὰρ μέλει τῷ Κυρίῳ,
ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις
ἄμεμπτος; Ἢ ὠφέλεια, ὅτι ἀπλώσεις
τὴν ὁδόν σου ; |
3
Διότι ἐπιτέλους τί ἐνδιαφέρον
καὶ τί συμφέρον ἔχει ὁ Κύριος,
ἐὰν σὺ ὑπῆρξες ἄμεμπτος
εἰς τὰ ἔργα σου; Ἢ ποίαν ὠφέλειαν
ἔχει αὐτὸς νὰ ἀποκομίσῃ,
ἐὰν σὺ ἔζησες μὲ ἁπλότητα
καὶ ἀκεραιότητα τὴν ζωήν σου;
Καμμίαν. |
3
Διότι τί ἐνδιαφέρει καὶ τί συμφέρον
ἔχει ὁ Κύριος, ἐὰν σὺ εἶσαι
ἄμεμπτος εἰς τὰ ἔργα σου; Ἢ
ποία ὠφέλεια θὰ προσγίνῃ εἰς
Αὐτόν, ἐὰν σὺ καταστήσῃς τέλειον
τὸν τρόπον τῆς συμπεριφορᾶς σου;
|
4
Ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει
σε, καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν;
|
4
Ἢ μήπως, διότι σὲ ὑπολογίζει,
θὰ σὲ ἐλέγξῃ καὶ θὰ
σὲ τιμωρήσῃ, καὶ θὰ ἔλθῃ
τρόπον τινὰ εἰς κρίσιν καὶ ἀντιδικίαν
μαζῆ σου; |
4
Ἢ μήπως διότι σὲ λογαριάζει καὶ σὲ
φοβεῖται, θὰ σὲ ἐλέγξῃ καὶ
θὰ σὲ τιμωρήσῃ, καὶ θὰ ἔλθῃ
μαζί σου εἰς κρίσιν, δικάζων καὶ κατακρίνων σε;
|
5
Πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστι
πολλὴ, ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν
αἱ ἀμαρτίαι; |
5
Σκέψου δὲν εἶναι μεγάλη ἡ κακία
σου καὶ ἀνυπολόγιστοι αἱ ἁμαρτίαι
σου; |
5
Τί νομίζεις; Δὲν εἶναι ἡ κακία σου
πολλή, ἀναρίθμητοι δὲ δὲν εἶναι αἱ
ἁμαρτίαι σου; |
6
Ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς
σου διακενῆς, ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν
ἀφείλου· |
6
Σύ, διὰ τὸ τίποτε, ἐζητοῦσες
καὶ ἔπαιρνες ἐνέχυρα ἀπὸ
τοὺς ἀδελφούς σου. Ἔπαιρνες δὲ
τὸ μοναδικὸν ἔνδυμα ἀνθρώπων,
οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχον ἄλλο
νὰ καλύψουν τὴν γύμνωσίν των.
|
6
Ἀπαιτοῦσες δὲ ἐνέχυρον ἀπὸ
αὐτοὺς τοὺς ἀδελφούς σου διὰ
τὸ τίποτε, δὲν ἐδίσταζες δὲ
νὰ ἀφαιρῇς τὴν ἐνδυμασίαν
ἀνθρώπων γυμνῶν, ποὺ δὲν εἶχαν
ἄλλο ἔνδυμα νὰ φορέσουν.
|
7
οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας,
ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν·
|
7
Δὲν ἔδωκες ποτὲ νερὸ εἰς τοὺς
διψῶντας, καὶ ἀπὸ αὐτοὺς
ἀκόμη τοὺς πεινῶντας ἀφαιροῦσες
τὸ ψωμί.
|
7
Οὔτε νερὸ ἀκόμη δὲν ἔδωκες νὰ
πιοῦν ἄνθρωποι, ποὺ ἐδιψοῦσαν,
ἀλλὰ τοὐναντίον ἐστέρησες τοὺς
πεινῶντας καὶ ἀπὸ αὐτὴν
ἀκόμη τὴν μπουκιὰν τοῦ ψωμιοῦ,
ποὺ ἦσαν ἄλλοι πρόθυμοι νὰ τοὺς
δώσουν. |
8
ἐθαύμασας δὲ τινων πρόσωπον, ᾤκισας
δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς.
|
8
Ἐθαύμασες δὲ καὶ ἐτίμησες
μερικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατεῖχαν
ἀξιώματα καὶ θέσεις, μολονότι
ἦσαν ἀσεβεῖς, καὶ παρεχώρησες
εἰς αὐτοὺς τόπον νὰ κατοικήσουν
εἰς τὴν χώραν σου. Ἐνῷ τοὺς
πτωχοὺς εἰς οὐδὲν τοὺς ὑπελόγιζες.
|
8
Ἐθαύμασες δὲ τὸ πρόσωπον μερικῶν,
παρὰ τὸ ὅτι ἐπεζήτουν οὖτοι
ἄδικα, ἐγκατέστησες δὲ καὶ ἔδωκες
κατοικίαν εἰς ἀνθρώπους ἔχοντας ἐπὶ
τῆς γῆς ἰσχὺν καὶ ἐπιρροήν.
|
9
Χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς,
ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας.
|
9
Ἔδιωξες τὰς χήρας μὲ ἀδειανὰ
τὰ χέρια, χωρὶς νὰ δώσῃς
καμμίαν εἰς αὐτὰς βοήθειαν,
καὶ κατέθλιψες τὰ ὀρφανά.
|
9
Χήρας δέ, ποὺ ἦλθον νὰ ζητήσουν τὴν
βοήθειάν σου, τὰς ἀπέπεμψες μὲ ἀδειανὰς
χεῖρας, ἐκακοποίησες δὲ παιδιὰ
ὀρφανὰ καὶ ἀπροστάτευτα.
|
10
Τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες,
καὶ ἐσπούδασέ σε πόλεμος ἐξαίσιος.
|
10
Ἐξ αἰτίας, λοιπόν, αὐτῶν,
τὰ ὁποῖα ἔπραξες, σὲ περικύκλωσαν
πολλαὶ παγίδες θλίψεων καὶ καταστροφῶν,
ἐξέσπασε δὲ ἐναντίον σου ἀπροσδόκητος
μεγάλος καὶ φοβερὸς πόλεμος ἐκ
μέρους τῶν ἀνθρώπων.
|
10
Λοιπόν, ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά,
ποὺ ἔκαμες, σὲ ἐκύκλωσαν πολλαὶ
παγίδες, καὶ ἐπῆλθε μετὰ σπουδῆς
καὶ ἀπροσδοκήτως ἐπὶ σοῦ πόλεμος
ἀσυνήθης καὶ ἔκτακτος, γεμᾶτος φόβους
καὶ τρόμους. |
11
Τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη, κοιμηθέντα
δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψε. |
11
Τὸ φῶς τῆς χαρούμενης ζωῆς σου
ἔγινε σκοτάδι δυστυχίας καὶ θλίψεως,
καὶ σὲ ἐσκέπασε τὸ νερὸ
τῆς πλημμύρας, ἐνῷ ἐκοιμᾶσο
ἥσυχος καὶ ἀμέριμνος.
|
11
Τὸ φῶς τῆς χαρουμένης ζωῆς σου ἔγινε
σκότος δυστυχίας, ἐνῷ δὲ ἐκοιμήθης
ἥσυχος, μὴ ὑποπτευόμενος τὴν ἐπικειμένην
συμφοράν, σὲ κατεκάλυψε νερὸ πολὺ καὶ
κατεποντίσθης. |
12
Μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ
ναίων ἐφορᾷ; Τοὺς δὲ ὕβρει
φερομένους ἐταπείνωσε; |
12
Μήπως ὁ Θεός, ποὺ κατοικεῖ εἰς
τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν, δὲν
ἐπιβλέπει τὰ ὅσα συμβαίνουν
εἰς τὴν γῆν; Μήπως αὐτὸς
δὲν ἐταπείνωσεν ἐκείνους, ποὺ
φέρονται μὲ ἀλαζονείαν καὶ θρασύτητα;
|
12
Μήπως Ἐκεῖνος, ποὺ κατοικεῖ εἰς
τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν, δὲν
ἐπιβλέπει τὰ ἐν τῇ γῇ συμβαίνοντα;
Ἢ μήπως Αὐτὸς δὲν ἐταπείνωσε
τοὺς συμπεριφερομένους μὲ ἀσεβῆ ἀλαζονείαν
καὶ θρασύτητα; |
13
Καὶ εἶπας· τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός;
Ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ;
|
13
Ἀλλὰ σὺ εἶπες· τί γνωρίζει
ὁ παντοδύναμος; Μήπως εἶναι δυνατὸν
νὰ διακρίνῃ διὰ μέσου τῶν
σκοτεινῶν νεφῶν ὅσα συμβαίνουν εἰς
τὴν γῆν καὶ νὰ ἀποδώσῃ
δικαιοσύνην; |
13
Αὐτὸς λοιπὸν σὲ ἐτιμώρησεν.
Ἀλλὰ σὺ εἶπες: <Τί ἔμαθεν
ὁ Δυνατὸς Θεὸς ἀπὸ τὰς
πράξεις τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων; Ἢ μήπως
παρακολουθεῖ καὶ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους
διὰ μέσου τῆς πυκνῆς νεφέλης, ἡ ὁποία
τὸν περιβάλλει; |
14
Νεφέλη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ, καὶ
οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ
διαπορεύεται. |
14
Νεφέλη τὸν κρύπτει καὶ ἔτσι
οὔτε κανεὶς θὰ τὸν ἵδῃ
οὔτε αὐτὸς βλέπει καὶ ἐνδιαφέρεται
διὰ κανένα. Αὐτὸς ἁπλῶς
καὶ μόνον κάμνει τὸν περίπατόν
του εἰς τὸν γῦρον τοῦ οὐρανοῦ.
|
14
Νεφέλη τὸν κρύπτει καὶ δὲν θὰ τὸν
ἴδῃ κανείς, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐνδιαφέρεται
νὰ γίνῃ ὁρατός, καὶ περιπατεῖ
εἰς τὸν γῦρον τοῦ οὐρανοῦ,
διασχίζων αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς
ἄκρου εἰς τὸ ἄλλο, χωρὶς νὰ
ἔχῃ ἀνάγκην τῆς γῆς διὰ
τοὺς περιπάτους του>. |
15
Μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις,
ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες δίκαιοι,
|
15
Μήπως καὶ σὺ θὰ βαδίσῃς
τὸν παλαιὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον
ἐπάτησαν καὶ ἐβάδισαν ἄνθρωποι
φαινομενικῶς δίκαιοι, εἰς τὴν πραγματικότητα
δὲ ἁμαρτωλοί,
|
15
Μήπως θὰ φυλάξῃς παλαιὸν δρόμον, βαδίζων
καὶ σὺ εἰς αὐτόν, τὸν ὁποῖον
ἐπάτησαν ἄνθρωποι τῆς κακῆς
ὥρας δίκαιοι, |
16
οἳ συνελήφθησαν ἄωροι; Ποταμὸς ἐπιρρέων
οἱ θεμέλιοι αὐτῶν,
|
16
οἱ ὁποῖοι πρόωρα καὶ εἰς
νεαρὰν ἡλικίαν περιέπεσαν εἰς
ὄλεθρον καὶ καταστροφήν; Τὰ θεμέλια
τῆς ζωῆς των καὶ τῆς νομιζομένης
εὐτυχίας των εἶναι ἀσταθῆ, ὡσὰν
τὰ ρέοντα ὕδατα τοῦ ποταμοῦ.
|
16
οἱ ὁποῖοι πρόωρα καὶ εἰς νεαρὰν
ἡλικίαν συνελήφθησαν εἰς τὴν παγίδα τοῦ
ὀλέθρου; Τὰ θεμέλια τῆς εὐτυχίας των
ὑπῆρξαν ὄχι βράχος ἀδιάσειστος,
ἀλλὰ ποταμὸς συνεχῶς ρέων.
|
17
οἱ λέγοντες· Κύριος τί ποιήσει
ἡμῖν; Ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν
ὁ Παντοκράτωρ; |
17
Ἀλαζονικῶς δὲ αὐτοὶ λέγουν·
Τί θὰ μᾶς κάμῃ ὁ Κύριος;
Ἢ ποίαν τιμωρίαν θὰ ἐπιφέρῃ
ἐναντίον μας ὁ Παντοκράτωρ;
|
17
Εἶναι αὐτοί, ποὺ λέγουν: <Τί θὰ
μᾶς κάμῃ ὁ Κύριος; Ἢ ποίαν τιμωρίαν
θὰ ἐπαγάγῃ εἰς ἡμᾶς ὁ
Παντοκράτωρ;> |
18
Ὃς δὲ ἐνέπλησε τοὺς οἴκους
αὐτῶν ἀγαθῶν, βουλὴ δὲ
ἀσεβῶν πόρρω ἀπ' αὐτοῦ.
|
18
Ἐν τούτοις αὐτὸς ὁ καταφρονούμενος
Θεὸς ἐγέμισε τὰ σπίτια των μὲ
ἀγαθά. Ἀλλ' αἱ σκέψεις καὶ
αἱ ἀποφάσεις τῶν ἀσεβῶν
εἶναι μακρὰν ἀπὸ αὐτόν.
|
18
Ἐν τούτοις Αὐτὸς ἐν τῇ μακροθυμίᾳ
Του ἐγέμισε τὰ σπίτια των μὲ ἀγαθά,
παρὰ ταῦτα ὅμως ἡ βουλὴ καὶ
αἱ ἀποφάσεις τῶν ἀσεβῶν εἶναι
μακρὰν ἀπὸ Αὐτόν.
|
19
Ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν, ἄμεμπτος
δὲ ἐμυκτήρισεν. |
19
Οἱ δίκαιοι ὅμως, ὅταν εἶδαν
τὴν ἐπερχομένην καταστροφὴν τῶν
ἀσεβῶν, εὐχαριστήθησαν. Καὶ
ὁ ἄμεμπτος καὶ ἀκέραιος εἰς
τὴν ζωὴν καὶ τὰ ἔργα του τοὺς
ἐλεεινολόγησε.
|
19
Οἱ δίκαιοι, ὅταν εἶδαν τὴν εὐτυχίαν
τῶν ἀσεβῶν, ἐγέλασαν, μὴ ξιππασθέντες
ἀπὸ αὐτήν, ὁ ἄμεμπτος δὲ
τὴν περιεγέλασε. |
20
Εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις
αὐτῶν, καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν
καταφάγεται πῦρ. |
20
Διότι πράγματι ἐξηφανίσθησαν ὅλα
τὰ ὑπάρχοντα τῶν ἀσεβῶν
καὶ ὅ,τι ἀπὸ αὐτὰ ἀπέμεινε
θὰ τὰ φάγῃ ἡ φωτιά.
|
20
Διότι εἰς τὸ τέλος δὲν ἔγινε τίποτε
ἄλλο παρὰ ὅτι ἐξηφανίσθησαν
ὅλα τὰ ὑπάρχοντά των, καὶ ὅ,τι
ἀπέμεινεν ἀπὸ αὐτά, θὰ τὸ
καταφάγῃ ἡ φωτιά. |
21
Γενοῦ δὴ σκληρός, ἐὰν ὑπομείνῃς·
εἶτα ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς.
|
21
Σφίξε, λοιπόν, μὲ σκληρότητα τὸν
ἑαυτόν σου. Δεῖξε ἀκλόνητον
καρτερίαν καὶ ὑπομονήν. Καρπὸς
δὲ αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν σου
καὶ τῆς ἀκεραίας ζωῆς σου θὰ
εἶναι τὰ πολυάριθμα ἀγαθά.
|
21
Γίνε δὲ αὐστηρὸς καὶ ἄκαμπτος
εἰς τὸ ἀγαθόν. Θὰ ἐπιτύχῃς
δὲ τοῦτο, ἐὰν δείξῃς ὑπομονὴν
εἰς τοὺς πειρασμούς. Ἔπειτα ὡς συνέπεια
τούτου θὰ ἐπακολουθήσῃ, ὅτι
ὁ καρπὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ
τῶν προσπαθειῶν σου θὰ εἶναι γεμᾶτος
ἀπὸ ἀγαθά. |
22
Ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ
ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ
ρήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ
σου. |
22
Δέξου, λοιπόν, καὶ βάλε μέσα
σου ὅλα ὅσα τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ
διακηρύττει. Βάλε τὰ λόγια τοῦ
Κυρίου μέσα εἰς τὴν καρδίαν
σου. |
22
Λάβε προσεκτικὰ ἀπὸ τὸ στόμα
του τὴν ἐμπιστευτικὴν ἀνακοίνβσιν
τοῦ νόμου του καὶ ἐγκολπώθητι τοὺς
λόγους του εἰς τὰ βάθη τῆς καρδίας σου.
|
23
Ἐὰν δὲ ἐπιστροφῇς καὶ
ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι Κυρίου,
πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης
σου ἄδικον. |
23
Ἐὰν δὲ ἐπιστρέψῃς πρὸς
τὸν Κύριον μὲ εἰλικρινῆ μετάνοιαν
καὶ ταπεινώσῃς τὸν ἑαυτόν
σου ἐνώπιον αὐτοῦ, τότε ἔδιωξες
πλέον ἀπὸ τὴν ζωήν σου κάθε
ἀδικίαν καὶ δυστυχίαν.
|
23
Ἐὰν δὲ δι’ εἰλικρινοῦς μετανοίας
γυρίσῃς πάλιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ
ταπεινώσῃς τὸν ἑαυτὸν σου ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου, τότε ἀπεδίωξας μακρὰν ἀπὸ
τὸ σπίτι σου πᾶν ἄδικον.
|
24
Θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ
καὶ ὡς πέτρα χειμάρρου Σωφίρ.
|
24
Τότε θὰ στηρίξῃς τὴν ζωὴν
καὶ τὸ σπίτι σου ἐπάνω εἰς
χῶμα, ποὺ εὑρίσκεται ἐπὶ
τὴν πέτραν, καὶ ἡ πέτρα αὐτὴ
θὰ εἶναι χρυσῆ ὡσὰν τὸν
χρυσόν, ποὺ κατεβάζει ὁ χείμαρρος
τῆς χώρας Σωφίρ.
|
24
Θὰ στηρίξῃς δὲ τὸ σπίτι σου
ἐπὶ χώματος, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται
ἐπάνω εἰς πέτραν, καὶ ἡ πέτρα αὐτὴ
θὰ εἶναι σὰν τὴν πέτραν, ποὺ
κατεβάζει ὁ χρυσοφόρος χείμαρρος Σωφίρ.
|
25
Ἔσται οὖν σου ὁ Παντοκράτωρ βοηθὸς
ἀπὸ ἐχθρῶν, καθαρὸν δὲ
ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον.
|
25
Τότε ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ θὰ
εἶναι βοηθός σου ἐναντίον τῶν
ἐχθρῶν σου καὶ θὰ σὲ καταστήσῃ
καθαρόν, ὅπως γίνεται ὁ ἄργυρος
ποὺ καθαρίζεται διὰ τοῦ πυρός.
|
25
Θὰ εἶναι λοιπὸν βοηθός σου κατὰ τῶν
ἐχθρῶν σου Αὐτός, ποὺ κρατεῖ
καὶ κυριαρχεῖ τὰ πάντα, θὰ σὲ
καταστήσῃ δὲ οὗτος καθαρὸν σὰν
τὸν ἄργυρον, τὸν καθαρισμένον εἰς
τὴν φωτιά. |
26
Εἶτα παρρησιασθήσῃ ἐναντίον
Κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν
ἱλαρῶς· |
26
Ἔπειτα θὰ ἔχῃς τὸ θάρρος
καὶ τὴν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου καὶ θὰ σηκώνῃς τὰ
βλέμματά σου εἰς τὸν οὐρανόν,
μὲ εἰρηνικὸν καὶ ἱλαρὸν
τὸ πρόσωπον.
|
26
Ἔπειτα θὰ ἔχῃς παρρησίαν ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου καὶ θὰ σηκώσῃς τοὺς
ὀφθαλμούς σου εἰς τὸν οὐρανὸν
μὲ εἰρηνικὸν τὸ ἐσωτερικόν
σου. |
27
εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν
εἰσακούσεταί σου, δώσει δέ σοι
ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς·
|
27
Ὅταν δὲ προσεύχεσαι καὶ κάνῃς
τάματα εἰς αὐτόν, θὰ ἀκούσῃ
τὴν προσευχήν σου καὶ θὰ σοῦ
δώσῃ τὰ ἀγαθά, διὰ νὰ
ἐκπληρώσῃς τὸ τάμα σου πρὸς
αὐτόν. |
27
Ὅταν δὲ θὰ προσεύχεσαι εἰς Αὐτόν,
θὰ σὲ εἰσακούῃ, θὰ σοῦ
δίδῃ δὲ τὰ μέσα διὰ νὰ ἐκτελῇς
τὰ πρὸς Αὐτὸν ταξίματά σου.
|
28
ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης,
ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται
φέγγος. |
28
Θὰ σὲ ἀποκαταστήσῃ δὲ
στερεὸν καὶ ἀκλόνητον ὁ Κύριος
εἰς οἰκήματα δικαιοσύνης, εἰς
ζωὴν χαρᾶς. Εἰς τοὺς δρόμους
δὲ τῆς ζωῆς σου θὰ ὑπάρχῃ
φῶς θείας καθοδηγήσεως καὶ ἀγαλλιάσεως.
|
28
Θὰ σοῦ δώσῃ δὲ πάλιν διαμονὴν
θεμελιωμένην εἰς τὴν δικαιοσύνην, ὥστε νὰ
μὴ κινδυνεύῃ πλέον αὕτη νὰ καταστραφῇ,
εἰς τοὺς δρόμους δὲ τῆς ζωῆς
καὶ τῶν ἐπιχειρήσεών σου θὰ εἶναι
φῶς εὐφροσύνης καὶ θείας καθοδηγήσεως, ὥστε
πάντοτε νὰ χαίρῃς καὶ νὰ ἐπιτυγχάνῃς.
|
29
Ὅτι ἐταπείνωσας σεαυτόν, καὶ
ἐρεῖς· ὑπερηφανεύσατο, καὶ
κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει. |
29
Αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθοῦν, διότι
σὺ ἐταπείνωσες τὸν ἑαυτόν
σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ
εἴπῃς· ὅτι ὅπως ἐκεῖνον
ποὺ ὑπερηφανεύθη τὸν ἐτιμώρησεν
ὁ Θεός, ἔτσι καὶ ἐκεῖνον,
ποὺ μὲ ταπείνωσιν κύπτει τοὺς
ὀφθαλμοὺς καὶ κεφαλὴν κάτω,
θὰ τὸν σώσῃ καὶ τὸν ἀνυψώσῃ.
|
29
Θὰ σοῦ γίνῃ δὲ ἡ ἀποκατάστασις
αὐτή, διότι ἐταπείνωσες τὸν
ἑαυτόν σου καὶ θὰ εἴπῃς:
<Ἐδοξάσθη καὶ ἀνυψώθη, καὶ ὁ
Θεὸς θὰ σώσῃ αὐτόν, ποὺ μὲ
τοὺς ὀφθαλμοὺς κάτω κύπτει τὸν αὐχένα
καὶ τὴν κεφαλήν>. |
30
Ρύσεται ἀθῷον, καὶ διασώθητι
ἐν καθαροῖς χερσί σου. |
30
Θὰ προφυλάξῃ ὁ Θεός τὸν
ἀθῷον ἀπὸ κινδύνους καὶ
θλίψεις. Καὶ σὺ θὰ διασωθῇς,
ἐὰν ἔχῃς καθαρὰ τὰ χέρια
σου ἀπὸ κάθε ἀδικίαν.
|
30
Θὰ γλυτώσῃ ὁ Θεὸς τὸν ἀθῶον,
καὶ σὺ λοιπὸν θὰ διασωθῇς διὰ
τῶν καθαρῶν ἀπὸ πᾶσαν ἀδικίαν
χειρῶν σου>. |