ιατὶ
δὲ Κύριον ἔλαθον ὧραι,
|
ιατὶ
φαίνεται σὰν νὰ ἐξέφυγαν ἀπὸ
τὴν προσοχὴν τοῦ Κυρίου αἱ ἡμέραι
δικαιοσύνης καὶ ἀνταποδόσεως;
|
ιατὶ
δὲ ὁ Κύριος φαίνεται, ὅτι λησμονεῖ
τὰς ὥρας τῆς τιμωρίας καὶ ἐκδικήσεως
τῶν ἁμαρτωλῶν, |
2
ἀσεβεῖς δὲ ὅριον ὑπερέβησαν
ποίμνιον σὺν ποιμένι ἁρπάσαντες;
|
2
Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἀσεβεῖς
κατεπάτησαν τὰ ὅρια τῆς ποίμνης
καὶ ἀπεθρασύνθησαν, ὥστε νὰ
ἀρπάσουν ποίμνιον ὁλόκληρον
μαζῆ μὲ τὸν ποιμένα;
|
2
ὡς ἐκ τούτου δὲ οἱ ἀσεβεῖς
κατεπάτησαν ἀγροτικὰ σύνορα καὶ τὰ
ὑπερέβησαν ἐπ' ὠφελείᾳ των, προχωρήσαντες
μέχρι τοῦ νὰ ἀρπάσουν διὰ τῆς
βίας ποίμνιον ὁλόκληρον μαζὶ μὲ τὸν
ποιμένα; |
3
Ὑποζύγιον ὀρφανῶν ἀπήγαγον
καὶ βοῦν χήρας ἠνεχύρασαν.
|
3
Ἐλήστευσαν καὶ ἐπῆραν τὰ
ὑποζύγια τῶν ὀρφανῶν τέκνων.
Καὶ ἄλλοι ἐπῆραν τὸ βόϊδι
τῆς χήρας ὡς ἐνέχυρον διὰ
τὸ χρέος της. |
3
Ἐπῆραν διὰ τῆς βίας τὸν ὄνον
τοῦ ὀρφανοῦ καὶ ἐξηνάγκασαν
τὴν χήραν νὰ τοὺς δώσῃ ὡς ἐνέχυρον
τὸ βόδι της, προκειμένου νὰ τὴν δανείσουν.
|
4
Ἐξέκλιναν ἀδυνάτους ἐξ ὁδοῦ
δικαίας, ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐκρύβησαν
πρᾳεῖς γῆς. |
4
Ἐξηνάγκασαν μὲ τὰς πιέσεις καὶ
τὰς ἀπειλσς των πολλοὺς ἀδυνάτους
νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸν
δρόμον τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς
δικαιοσύνης. Ἄλλοι δὲ φιλήσυχοι καὶ
πρᾶοι ἕνεκα τοῦ τρόμου, ποὺ
αὐτοὶ τοὺς ἐνέπνεαν, ἐκρύβησαν
ὅλοι μαζῆ.
|
4
Διὰ πιέσεων ἠνάγκασαν ἀδυνάτους καὶ
πτωχοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ
τὸν δρόμον τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς
δικαιοσύνης, ἕνεκα δὲ τοῦ τρόμου, τὸν
ὁποῖον ἐνέπνεον, ἐκρύβησαν ὅλοι
μαζὶ οἱ φιλήσυχοι καὶ δειλοί.
|
5
Ἀπέβησαν δὲ ὥσπερ ὄνοι ἐν
ἀγρῷ ὑπὲρ ἐμοῦ ἐξελθόντες
τὴν ἑαυτῶν τάξιν· ἡδύνθη
αὐτῷ ἄρτος εἰς νεωτέρους.
|
5
Ὡσὰν ἄγριοι ἀτίθασοι ὄνοι
εἰσώρμησαν εἰς τοὺς ἀγρούς
μου ἀντὶ ἐμοῦ, διὰ νὰ
ἐπιδοθοῦν εἰς τὸ ληστρικὸν καὶ
καταστρεπτικὸν ἔργον των. Δοκιμάζουν ἡδονὴν
καὶ ἰκανοποίησιν ἀπὸ τὸν
ἄρτον καὶ τὰ ἀγαθά, ποὺ
ἀποκτοῦν καὶ τὰ ὁποῖα
δίδουν καὶ εἰς τὰ τέκνα των.
|
5
Κατήντησαν δὲ νὰ γίνουν σὰν ὄνοι ἄγριοι
εἰσορμήσαντες ἐντὸς τοῦ ἀγροῦ
ἀντὶ ἐμοῦ τοῦ ἰδιοκτήτου,
διὰ νὰ ἐπιδοθοῦν εἰς τὸ
ἴδιον αὐτῶν ἁρπακτικὸν ἔργον.
Εἰς τὸν καθένα τους παρέχει ἰκανοποίησιν
καὶ ἡδονὴν ὁ δι’ ἁρπαγῆς
ἀποκτώμενος ἄρτος, διὰ νὰ δοθῇ
εἰς τὰ νεώτερα παιδιά του.
|
6
Ἀγρὸν πρὸ ὥρας οὐκ αὐτῶν
ὄντα ἐθέρισαν· ἀδύνατοι
ἀμπελῶνας ἀσεβῶν ἀμισθὶ
καὶ ἀσιτὶ εἰργάσαντο.
|
6
Ἀγρόν, ποὺ δὲν ἦτο ἰδικός
των ἐθέρισαν πρὸ τῆς ὥρας, διὰ
νὰ ἀρπάσουν τὸν σῖτον. Ἀδύνατοι
καὶ ἀπροστάτευτοι ἄνθρωποι, κάτω
ἀπὸ τὴν ἀπειλὴν καὶ τὴν
βίαν, εἰργάσθησαν χωρὶς μισθὸν
καὶ χωρὶς φαγητὸν εἰς τοὺς ἀμπελῶνας
τῶν ἀσεβῶν.
|
6
Ἀγρόν, ποὺ δὲν ἦτο ἰδικός
των, τὸν ἐθέρισαν παράκαιρα, διὰ νὰ
ἀρπάσουν αὐτοὶ τὸν καρπόν. Ἀδύνατοι
κατὰ τὸν χαρακτῆρα, τὴν ἐπιρροὴν
καὶ τὴν κατὰ κόσμον προστασίαν, ὑπὸ
τὸ κράτος τοῦ τρόμου καὶ τῆς ἀπειλῆς
εἰργάσθησαν καλλιεργοῦντες καὶ τρυγῶντες
τὰς ἀμπέλους τῶν ἀσεβῶν χωρὶς
ἡμερομίσθιον καὶ χωρὶς τροφήν.
|
7
Γυμνοὺς πολλοὺς ἐκοίμησαν ἄνευ
ἱματίων, ἀμφίασιν δὲ ψυχῆς
αὐτῶν ἀφείλαντο. |
7
Ἄπληστοι καὶ ἅρπαγες ἠνάγκασαν
πολλοὺς νὰ κοιμηθοῦν γυμνοί, χωρὶς
ἐνδύματα, διότι ἀφῄρεσαν ἀπὸ
αὐτοὺς καὶ τὸ μοναδικόν των
ἔνδυμα, μὲ τὸ ὁποῖον ἐπροστάτευαν
τὴν ζωήν των.
|
7
Λόγῳ τῆς αἰσχροκερδείας των ἀπεγύμνωσαν
πολλοὺς καὶ τοὺς ἠνάγκασαν νὰ
κοιμηθοῦν γυμνοὶ χωρὶς ἐνδύματα, ἀφήρεσαν
δὲ καὶ αὐτὴν τὴν ἐνδυμασίαν,
τὴν ἀπαραίτητον πρὸς προστασίαν τῆς
ζωῆς των. |
8
Ἀπὸ ψεκάδων ὀρέων ὑγραίνονται,
πάρα τὸ μὴ ἔχειν ἑαυτοὺς
σκέπην, πέτραν περιεβάλοντο. |
8
Ἀπὸ τὰ παγωμένα σταλάγματα τῶν
βουνῶν καὶ ἀπὸ τὴν συνεχῆ
βροχὴν μουσκεύουν αὐτοί, διότι
δὲν ἔχουν πλέον ροῦχο νὰ σκεπασθοῦν.
Καὶ ἀντὶ ἐνδυμάτων χρησιμοποιοῦν
τὰ σπήλαια τῶν βράχων.
|
8
Καθὼς δὲ εἶναι γυμνοί, ἀπὸ τὰς
ψυχρὰς τῶν ὀρέων ψεκάδας τῆς σιγανῆς
ἀλλὰ καὶ συνεχοῦς βροχῆς γίνονται
κάθυγροι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν ροῦχον
διὰ νὰ σκεπασθοῦν, ἀντὶ περιβολῆς
χρησιμοποιοῦν πέτρινα κοιλώματα βράχων.
|
9
Ἥρπασαν ὀρφανὸν ἀπὸ μαστοῦ,
ἐκπεπτωκότα δὲ ἐταπείνωσαν.
|
9
Παιδὶ ὀρφανὸν ἀπὸ πατέρα
τὸ ἥρπασαν ἀπὸ τὸν μητρικὸν
μαστόν, ξεπεσμένον δὲ καὶ πτωχὸν
τὸν ἐξηυτέλισαν ἀκόμη περισσότερον.
|
9
Ἥρπασαν καὶ ἀπέσπασαν τὸ ὀρφανὸν
νήπιον ἀπὸ τὸ στῆθος τῆς μητρός
του καὶ τὸ ἐγκατέλειψαν σκληρῶς, ἵνα
ἀποθάνῃ, τὸν ξεπεσμένον δὲ καὶ
πτωχὸν τὸν ἐξηυτέλισαν ἀναγκάζοντες
αὐτὸν εἰς ταπεινωτικὰ ἔργα.
|
10
Γυμνοὺς δὲ ἐκοίμησαν ἀδίκως,
πεινώντων δὲ τὸν ψωμὸν ἀφείλαντο.
|
10
Ἀδίστακτοι εἰς τὰς ἀδικίας
των, ἠνάγκασαν πολλοὺς νὰ κοιμηθοῦν
γυμνοί. ῞Ηρπασαν τὸ ψωμὶ ἀπὸ
τοὺς πεινασμένους.
|
10
Ἀπέπεμψαν δὲ γυμνοὺς καὶ ἠνάγκασαν
αὐτοὺς νὰ κοιμηθοῦν πεινασμένοι, συμπεριφερθέντες
πρὸς αὐτοὺς μὲ μεγάλην ἀδικίαν,
ἀπὸ πεινῶντας δὲ ἀφῄρεσαν
καὶ αὐτὴν τὴν μπουκιὰν τοῦ
ψωμιοῦ ἀπὸ τὸ στόμα των.
|
11
Ἐν στενοῖς ἀδίκως ἐνήδρευσαν,
ὁδὸν δὲ δικαίων οὐκ ᾔδεισαν.
|
11
Ἔστησαν ἐνέδρας εἰς στενὰς διαβάσεις,
διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν ἀδίκως
ἐναντίον τῶν ἄλλων. Δὲν ἐγνώρισαν
καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ γνωρίσουν
τὸν δίκαιον δρόμον.
|
11
Εἰς στενωποὺς ὅλως ἀδίκως ἔστησαν
οἰ ἀσεβεῖς ἐνέδρας κατὰ τῶν
πτωχῶν, δὲν ἐγνώρισαν δὲ δρόμον καὶ
τρόπον ζωῆς κυριαρχούμενον ὑπὸ τῆς
δικαιοσύνης. |
12
Οἳ ἐκ πόλεως καὶ οἴκων ἰδίων
ἐξεβάλοντο, ψυχὴ δὲ νηπίων ἐστέναξε
μέγα. |
12
Οἱ πτωχοὶ καὶ ἀδύνατοι ἐξεδιώκοντο
ἀπὸ τὰς πόλεις καὶ τὰ
σπίτια των. Ἕνεκα δὲ τούτου καὶ
αὐτὰ ἀκόμη τὰ νήπια, τέκνα
τῶν θυμάτων, ἀνελύοντο εἰς θρήνους
καὶ ἐξέβαλλαν μεγάλους στεναγμούς.
|
12
Οἱ πτωχοὶ δὲ καὶ ἀπροστάτευτοι
οὔτοι ἐξεδιώκοντο καὶ ἐξεβάλλοντο
ἀπὸ τὴν πόλιν των καὶ ἀπὸ
τοὺς ἰδίους των οἴκους, ὑπεβάλλοντο
δὲ εἰς ταλαιπωρίαν ὅλοι καὶ ἴδια
αἱ θηλάζουσαι μητέρες, ὥστε καὶ αὐτὰ
τὰ νήπια ἐστέναξαν ἀπὸ τὰ
βάθη τῆς ψυχῆς των. |
13
Αὐτὸς δὲ διατὶ τούτων ἐπισκοπὴν
οὐ πεποίηται; Ἐπὶ γῆς ὄντων
αὐτῶν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν,
ὁδὸν δὲ δικαιοσύνης οὐκ ᾔδεισαν,
οὐδὲ ἀτραποὺς αὐτῶν ἐπορεύθησαν.
|
13
Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος, διατὶ
δὲν ἐπρόσεξε τὰ ἐγκλήματα
αὐτὰ τῶν ἀσεβῶν καὶ δὲν
ἀνταπέδωσε κατὰ τὰ ἔργα των
εἰς αὐτούς; Ζοῦν ἐδῶ εἰς
τὴν γῆν καὶ δὲν ἔρχονται εἰς
καμμίαν ἐπίγνωσιν καὶ συναίσθησιν
τῶν ἐγκλημάτων των. Ποτὲ δὲν
ἐγνώρισαν τοὺς δρόμους τῆς ἀρετῆς
καὶ τῆς δικαιοσύνης. Οὔτε δὲ
εἰς τὰ στενὰ καὶ δύσκολα δι'
αὐτοὺς μονοπάτια τῆς δικαιοσύνης
ἐβάδισαν.
|
13
Αὐτὸς δέ, ποὺ ἀπὸ τοὺς
οὐρανοὺς βλέπει τὰ πάντα, διατὶ δὲν
ἐπρόσεξε τὰ ἐγκλήματα ταῦτα τῶν
ἀσεβῶν; Ὅσον χρόνον αὐτοὶ εἶναι
ἐπὶ τῆς γῆς καὶ δὲν τοὺς
τιμωρεῖ ὁ Θεός, δὲν ἔρχονται εἰς
ἐπίγνωσιν καὶ συναίσθησιν τῶν ἐγκλημάτων
των, οὐδέποτε δὲ ἐγνώρισαν τὸν δρόμον
τῆς ἀρετῆς, οὔτε εἰς τὰ
στενὰ καὶ δύσκολα δι’ αὐτοὺς
μονοπάτια τῆς δικαιοσύνης ἐβάδισαν ποτέ.
|
14
Γνοὺς δὲ αὐτῶν τὰ ἔργα
παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς σκότος,
καὶ νυκτὸς ἔσται ὡς κλέπτης.
|
14
Ἐγνώρισεν ὅμως ὁ Κύριος τὰς
διαθέσεις καὶ τὴν ποιότητα αὐτῶν
καὶ παρεχώρησεν, ὥστε νὰ ἐργάζωνται
εἰς τὸ σκότος, ὅπως κάθε κλέπτης
ἐργάζεται εἰς καιρὸν νυκτός.
|
14
Μολονότι δὲ ὁ Θεὸς ἐγνώρισε καλὰ
τὰ παράνομα ἔργα των, τοὺς παρέδωκεν εἰς
τὸ συγκαλύπτον αὐτοὺς σκότος καὶ ἀνέχεται
νὰ μένουν κρυμμένα καὶ ἀτιμώρητα τὰ
ἐγκλήματά των. Οὕτω δὲ ὁ ἀσεβὴς
περιπατεῖ κατὰ τὴν νύκτα ἐγκληματῶν
καὶ παραμένων ἄγνωστος ὡς κλέπτης.
|
15
Καὶ ὀφθαλμὸς μοιχοῦ ἐφύλαξε
σκότος λέγων· οὐ προνοήσει με
ὀφθαλμός, καὶ ἀποκρυβὴν προσώπου
ἔθετο. |
15
Ὁ πονηρὸς ὀφθαλμὸς τοῦ μοιχοῦ
περιμένει καὶ παραφυλάττει νὰ ἔλθῃ
τὸ σκοτάδι καὶ λέγει: Δὲν θὰ
μὲ ἰδῇ, οὔτε θὰ μὲ παρακολουθήσῃ
κανένα μάτι. Ὑπὸ τὸ προσωπεῖον
τῆς ὑποκρισίας καὶ ἀθωότητος
κρύπτει τὸν πραγματικὸν ἑαυτόν
του. |
15
Καὶ τὸ γεμᾶτον αἰσχρὰς ἐπιθυμίας
μάτι τοῦ μοιχοῦ περιμένει καὶ παραφυλάττει
νὰ ἔλθῃ τὸ σκοτάδι καὶ λέγει·
<Δὲν θὰ μὲ ἐννοήσῃ, οὔτε
θὰ μὲ παρακολουθήσῃ κανένα μάτι>, καὶ
μὲ προσχήματα ἀθωότητος κρύπτει ὑποκριτικῶς
τὸ πρόσωπόν του. |
16
Διώρυξεν ἐν σκότει οἰκίας·
ἡμέρας ἐσφράγισαν ἑαυτούς,
οὐκ ἐπέγνωσαν φῶς. |
16
Οἱ ἄπληστοι καὶ ἅρπαγες, ὅταν
τὸ σκότος εἶχε πέσει, ἐτρύπησαν
καὶ διέρρηξαν οἰκίας, διὰ νὰ
τὰς λεηλατήσουν. Κατὰ δὲ τὴν
ἡμέραν ἐκρύβησαν, ἐκλείσθησαν
κάπου καὶ δὲν ἐγνώρισαν τὸ
φῶς.
|
16
Ἤνοιξε τρύπας εἰς σπίτια κατὰ τὸ σκότος
τῆς νυκτός, κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν
ἔκρυψαν οἱ ἀσεβεῖς διαρῆκται
ἑαυτούς, δὲν ἐγνώρισαν καλὰ τὸ
φῶς τῆς ἡμέρας, διότι κοιμῶνται κατ’
αὐτήν. |
17
Ὅτι ὁμοθυμαδὸν αὐτοῖς τὸ
πρωῒ σκιὰ θανάτου, ὅτι ἐπιγνώσεται
τάραχος σκιᾶς θανάτου. |
17
Διότι ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς
τὸ πρωϊνὸν φῶς θεορεῖται σκιὰ
θανατηφόρος. Διότι τοὺς ἐργάτας
αὐτοὺς τοῦ σκότους τοὺς καταλαμβάνει
μεγάλη ταραχή, ὡς τρομερὰ σκιὰ
θανάτου, τὸ φῶς τῆς ἡμέρας.
|
17
Διότι ἀπὸ αὐτούς, ὅσον πολλοὶ
καὶ ἂν εἶναι, τὸ πρωῒ θεωρεῖται
ἀπὸ συμφώνου σκιὰ θανατηφόρος, διότι ὑπὸ
τὸ φῶς τῆς πρωΐας διὰ τῆς ἀνακαλύψεως
καὶ συλλήψεώς των θὰ τοὺς γνωρίσῃ
καλὰ καὶ θὰ τοὺς καταλάβῃ ἡ
ταραχὴ τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου.
|
18
Ἐλαφρός ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον
ὕδατος, καταραθεῖη ἡ μερὶς αὐτῶν
ἐπὶ γῆς, ἀναφανείη δὲ
τὰ φυτὰ αὐτῶν |
18
Κατορθώνει βέβαια ὁ ἀσεβὴς νὰ
ἐπιπλέῃ, σὰν φελλὸς ἐπάνω
εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ ὕδατος.
Εἴθε νὰ εἶναι κατηραμένον τὸ
μερίδιόν του εἰς τοὺς ἀγρούς.
Ἄγρια δὲ φυτὰ καὶ ἄκαρπα νὰ
βλαστάνουν
|
18
Βέβαια, ὅπως σὺ διατείνεσαι, ἐπιπλέει σὰν
φελλὸς ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας τοῦ
ὕδατος, περίβλεπτος πρὸς καιρόν, ἀλλὰ
πολὺ γρήγορα ἐξαφανιζόμενος. Εἴθε
νὰ εἶναι κατηραμένον τὸ ἐν τῇ
γῇ καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς
μερίδιόν των, τὰ δὲ ἐν τῷ μεριδίῳ
τούτῳ φυτὰ εἴθε νὰ φανοῦν
|
19
ἐπὶ γῆς ξηρά· ἀγκαλίδα
γὰρ ὀρφανῶν ἥρπασαν.
|
19
καὶ νὰ ξηραίνωνται εἰς τὰ χωράφια
των. Διότι ἥρπασαν δεμάτια σίτου καὶ
κριθῇς ἀπὸ τὰ χέρια τῶν
ὀρφανῶν. |
19
ἐπὶ τῆς γῆς ξηρά, διότι ἥρπασαν
οὖτοι ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰν
τῶν ὀρφανῶν ὅ,τι μὲ κόπον πολὺν
εἶχον συλλέξει ταῦτα. |
20
Εἶτ' ἀνεμνήσθη αὐτοῦ ἡ
ἁμαρτία, ὥσπερ δὲ ὁμίχλη
δρόσου ἀφανὴς ἐγένετο·
ἀποδοθείη δὲ αὐτῷ ἃ ἔπραξε,
συντριβείη δὲ πᾶς ἄδικος ἴσα
ξύλῳ ἀνιάτω. |
20
Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα
καὶ τὰς ἀρπαγὰς αὐτῶν,
ἡ ἁμαρτία των ἦλθεν ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς
ἐξηφανίσθη σὰν τὴν ὁμίχλην,
ἡ ὁποία ὑπὸ τὰς ἀκτῖνας
τοῦ ἡλίου διαλύεται εἰς δρόσον.
Θὰ ἀνταποδοθοῦν εἰς αὐτὸν
τὰ κακά, τὰ ὁποῖα διέπραξε,
καὶ κάθε ἄδικος θὰ καταστραφῇ,
σὰν ἕνα δένδρον ἄκαρπον καὶ
σάπιον.
|
20
Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὴν σκληρότητα
καὶ ἀσυνειδησίαν του αὐτὴν ἐπανῆλθεν
εἰς τὴν ἀνάμνησιν ἡ ἁμαρτία
του· καὶ αὐτὸς ἐξηφανίσθη
σὰν τοὺς ἀραιοὺς ἀτμοὺς
τῆς πρωϊνῆς δρόσου, ὅταν πέσουν ἐπ’
αὐτῆς αἱ πρῶται ἀκτῖνες
τοῦ ἀνατείλαντος ἡλίου. Εἴθε νὰ
τοῦ γίνῃ ἀνταπόδοσις σύμφωνα πρὸς
ἐκεῖνα, ποὺ ἔπραξεν. Εἴθε νὰ
συντριβῇ κάθε ἄδικος σὰν τὸ δένδρον
τὸ ἄκαρπον καὶ σάπιον.
|
21
Στεῖραν δὲ οὐκ εὖ ἐποίησε
καὶ γύναιον οὐκ ἠλέησε,
|
21
Αὐτὸς οὔτε εἰς στεῖραν καὶ
ἀπροστάτευτον γυναῖκα δὲν ἔκαμε
ποτὲ καλὸν καὶ κάθε ἄλλην γυναῖκα
ἐγκαταλελειμμένην καὶ πτωχὴν δὲν
ἐσπλαγχνίσθη.
|
21
Δὲν μετεχειρίσθη δὲ καλῶς καὶ εὐεργετικῶς
στεῖραν γυναῖκα, ἥτις ὡς ἄτεκνος
ἦτο ἀπροστάτευτος καὶ ἔρημος, καὶ
δὲν εὐσπλαγχνίσθη γυναῖκα ἐγκαταλελειμμένην
καὶ περιφρονημένην. |
22
θυμῷ δὲ κατέστρεψεν ἀδυνάτους,
ἀναστὰς τοιγαροῦν οὐ μὴ πιστεύσῃ
κατὰ τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς.
|
22
Ἐπάνω εἰς τὸν σκληρὸν καὶ
ἀδίστακτον θυμόν του κατέστρεψεν ἀδυνάτους.
Λοιπόν, καὶ ὅταν ἀκόμη εἶναι
ὄρθιος καὶ ὑγιὴς καὶ θριαμβευτής,
ἃς μὴ ἔχῃ πεποίθησιν διὰ
τὴν ἀσφάλειαν τῆς ζωῆς του.
|
22
Μὲ τὸν θυμόν του δὲ κατέστρεψεν ἀδυνάτους·
ὅταν λοιπὸν σηκωθῇ νικητὴς ἀπὸ
τὴν καταστροφὴν αὐτήν, δὲν θὰ
ἔχῃ ἐμπιστοσύνην περὶ τῆς ἀσφαλείας
τῆς ζωῆς του. |
23
Μαλακισθεὶς μὴ ἐλπιζέτω ὑγιασθῆναι,
ἀλλὰ πεσεῖται νόσῳ·
|
23
Ὅταν δὲ ἀσθενήσῃ, ἂς μὴ
ἐλπίζῃ ὅτι θὰ θεραπευθῇ
καὶ θὰ ἀποκτήσῃ πάλιν
τὴν ὑγείαν του. Διότι ἡ ἀσθένειά
του θὰ τὸν ρίψῃ κάτω καὶ
θὰ τὸν ὁδηγήσῃ εἰς τὸν
θάνατον. |
23
Ἐὰν δὲ ἀρρωστήσῃ, ἂς μὴ
ἐλπίζῃ ὅτι θὰ γίνῃ ὑγιής,
ἀλλὰ θὰ πέσῃ εἰς βαρεῖαν
νόσον. |
24
πολλοὺς γὰρ ἐκάκωσε τὸ ὕψωμα
αὐτοῦ, ἐμαράνθη δὲ ὥσπερ
μολόχη ἐν καύματι ἢ ὥσπερ στάχυς
ἀπὸ καλάμης αὐτόματος ἀποπεσών.
|
24
Ἐπειδὴ πολλοὺς κατέθλιψε καὶ
ἐβασάνισέ μὲ τὴν σκληρότητα
καὶ ἀλαζονείαν του, θὰ μαρανθῇ,
ὅπως μαραίνεται ἡ μολόχα ἀπὸ
τὴν πολλὴν θερμότητα, καὶ θὰ
πέσῃ, ὅπως μερικὲς φορὲς πέφτει
μόνον του τὸ ἀποξηραμμένο στάχυ.
|
24
Θὰ πάθῃ δὲ τοῦτο, διότι πολλοὺς
ἐβασάνισε καὶ ἐκακοποίησε τὸ
ὕψος τῆς ἀγερωχίας καὶ ὑπερηφανείας
του. Ἐμαράνθη δὲ σὰν μολόχα, ποὺ τὴν
καίει ἡ ζέστη, ἢ καθὼς στάχυς, ὁ
ὁποῖος ἐξηράνθη καὶ ἔπεσε μόνος
του ἀπὸ τὴν λεπτὴν καλάμην του.
|
25
Εἰ δὲ μή, τίς ἐστιν ὁ
φάμενος ψευδῆ με λέγειν καὶ βήσει
εἰς οὐδὲν τὰ ρήματά μου;
|
25
Ἐὰν αὐτὰ δὲν εἶναι ἔτσι,
ὅπως τὰ λέγω, ποιὸς εἶναι αὐτός,
ποὺ θὰ ἰσχυρισθῇ ὅτι λέγω
ψεύματα καὶ εἰς οὐδὲν θὰ
ὑπολογίσῃ τὰ λόγια μου αὐτά;
|
25
Ἐὰν δὲ δὲν δέχεταί τις ταῦτα,
ποῖος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ
ἰσχυρισθῇ ὅτι λέγω ψευδῆ καὶ
μὴ ἐπιβεβαιούμενα ὑπὸ τῆς πείρας;
Καὶ ποῖος θὰ συγκαταριθμήσῃ
τοὺς λόγους μου μὲ τὸ μηδέν;>
|