Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
στι
γὰρ ἀργυρίῳ τόπος, ὅθεν
γίνεται, τόπος δὲ χρυσίου, ὅθεν
διηθεῖται. |
πάρχει
ὁ τόπος, ἀπὸ ὅπου ἐξάγεται
ὁ ἄργυρος, ὅπως ἐπίσης καὶ
ὁ τόπος, ἀπὸ ὅπου ἐξάγεται
καὶ καθαρίζεται ὁ χρυσός.
|
πάρχει
ἀληθῶς διὰ τὸν ἄργυρον τόπος,
ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐξάγεται,
ὑπάρχει δὲ τόπος καὶ διὰ τὸν
χρυσόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον συλλέγεται
καὶ καθαρίζεται. |
2
Σίδηρος μὲν γὰρ ἐκ γῆς γίνεται,
χαλκὸς δὲ ἴσα λίθῳ λατομεῖται.
|
2
Ἐπίσης εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ
σίδηρος ἐξάγεται ἀπὸ ὡρισμένας
περιοχὰς τῆς γῆς, ὁ δὲ χαλκὸς
ἐξάγεται ἀπὸ τὰ λατομεῖα,
ὅπως ὁ λίθος.
|
2
Καὶ ὁ μὲν σίδηρος ἀπὸ τὴν
γῆν γίνεται, ὅταν τὸ χῶμα ριφθῇ
εἰς τὸ πῦρ καὶ λειώση, ὁ χαλκὸς
δὲ σὰν λίθος ἀπὸ βουνὸ κόπτεται.
|
3
Τάξιν ἔθετο σκότει, καὶ πᾶν
πέρας αὐτὸς ἐξακριβάζεται, λίθος
σκοτία καὶ σκιὰ θανάτου.
|
3
Μὲ τὸ φῶς τῆς λυχνίας ἔθεσεν
ὁ ἄνθρωπος τάξιν εἰς τὸ σκοτάδι
τῶν μεταλλωρυχείων καὶ κάθε μέρος
τὸ διερευνᾷ καὶ ἐξακριβώνει,
ποῦ εἰς τὰ σκότη κρύπτεται ὁ
πολύτιμος λίθος καὶ ποῦ ἡ θανατηφόρος
σκιά. |
3
Μὲ τὸ φῶς τῆς λυχνίας ἔθεσε
τάξιν εἰς τὸ σκότος τῶν μεταλλωρυχείων καὶ
κάθε βαθὺ μέρος διερευνᾷ ὁ ἄνθρωπος
καὶ ἐξακριβώνει ποῦ κρύπτεται ὁ πολύτιμος
λίθος καὶ ὑπάρχει σκότος καὶ θανατηφόρος
σκιά. |
4
Διακοπὴ χειμάρρου ἀπὸ κονίας,
οἱ δὲ ἐπιλανθανόμενοι ὁδὸν
δικαίαν ἠσθένησαν, ἐκ βροτῶν
ἐσαλεύθησαν. |
4
Εἰς τὰ μέρη τῆς γῆς τὰ
διανοιχθέντα ἀπὸ τὰ ὕδατα τῶν
χειμάρρων καὶ εἰς τὴν ἄμμον
ἐρευνοῦν οἱ χρυσοθῆραι. Λησμονοῦν
καὶ ἀντιπαρέρχονται μὲ ἀδιαφορὶαν
τοὺς συνηθισμένους δρόμους τῶν ἀνθρώπων.
Ἐκεῖ εἰς τὰ βάθη τῶν μεταλλείων
ταλαιπωροῦνται καὶ κατεξαντλοῦνται. Μετακινοῦνται
καὶ χωρίζονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους
ἀνθρώπους.
|
4
Διάνοιξις ξηροῦ πηγαδιοῦ μακρὰν ἀπὸ
τὴν σκόνην τῆς γηΐνης ἐπιφανείας,
ὅσοι δὲ κατέρχονται εἰς τὸ οὕτω
διανοιχθὲν μεταλλωρυχεῖον, ξεχάνουν τὴν
συνήθη καὶ ἀσφαλῆ ὁδόν, ποὺ
βαδίζουν οἱ ἄνθρωποι, κάτο εἰς τὰς
ὑπογείους στοάς, καὶ εὑρίσκονται ἐκτεθειμένοι
καὶ ἀσθενεῖς εἰς πολλοὺς κινδύνους·
αὐτοὶ μετεκινήθησαν καὶ ἐχωρίσθησαν
ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.
|
5
Γῆ, ἐξ αὐτῆς ἐξελεύσεται
ἄρτος, ὑποκάτω αὐτῆς ἐστράφη
ὡσεὶ πῦρ. |
5
Ἡ γῆ, ἀπὸ τὴν καλλιεργουμένην
ἐπιφάνειαν τῆς ὁποίας παίρνομεν
τὸν ἄρτον, ἀνασκάπτεται ἀπὸ
ἡμᾶς εἰς τὸ βάθος της σὰν
νὰ καίεται ἀπὸ πῦρ ἡφαιστείου.
|
5
Ἡ γῆ, ἀπὸ τὴν ὁποίαν βγαίνει
ἄρτος, ἀναποδογυρίζεται καὶ ἀνατρέπεται
ὑποκάτω της, εἰς τὰ βάθη τῶν μεταλλωρυχείων,
σὰν φωτιά. |
6
Τόπος σαπφείρου οἱ λίθοι αὐτῆς,
καὶ χῶμα χρυσίον αὐτῷ.
|
6
Τὰ λιθάρια της εἶναι τόπος, ὅπου
εὑρίσκονται οἱ πολύτιμοι λίθοι
τοῦ σαπφείρου καὶ τὸ χῶμα της,
ὅπου ὑπάρχει ὁ χρυσός.
|
6
Οἱ λίθοι τῆς γῆς εἶναι τόπος, ὅπου
εὑρίσκεται ὁ πολύτιμος σάπφειρος μὲ τὸ
κυανοῦν διαφανὲς χρῶμα, καὶ εἰς
τὸ χῶμα τοῦ τόπου αὐτοῦ εἶναι
χρυσός. |
7
Τρίβος, οὐκ ἔγνω αὐτὴν πετεινόν,
καὶ οὐ παρέβλεψεν αὐτὴν ὀφθαλμὸς
γυπός· |
7
Τοὺς δρόμους τοὺς ὑπογείους,
ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὰ μεταλλεία,
δὲν τοὺς ἐγνώρισε κανένα πτηνὸν
καὶ τὸ ὀξυδερκὲς μάτι τοῦ
γυπὸς δὲν τοὺς εἶδε.
|
7
Τῶν μεταλλείων τούτων οἱ ὑπόγειοι διάδρομοι
εἶναι δρόμος, τὸν ὁποῖον δὲν
ἐγνώρισε κανὲν πετεινὸν καὶ δὲν
ἠμπόρεσε νὰ ἴδῃ οὔτε ἀπὸ
πλησίον τὸ ὀξυδερκὲς μάτι τοῦ γυπός.
|
8
καὶ οὐκ ἐπάτησαν αὐτὸν
υἱοὶ ἀλαζόνων, οὐ παρῆλθεν
ἐπ' αὐτῆς λέων. |
8
Τολμηρὰ τέκνα ἀτιθάσων καὶ ἀγρίων
θηρίων δὲν ἐπάτησαν τοὺς τόπους
αὐτούς, οὔτε ὁ λέων ὁ
βασιλεύς των ἠμπόρεσε νὰ περάσῃ
ἀπὸ ἐκεῖ.
|
8
Καὶ δὲν ἐπάτησαν τὸν δρόμον
αὐτὸν ἀτίθασα καὶ σκληροτράχηλα θηρία,
οὔτε ἐπέρασεν ἐπάνω ἀπὸ αὐτὸν
λεοντάρι. |
9
ἐν ἀκροτόμῳ ἐξέτεινε χεῖρα
αὐτοῦ, κατέστρεψε δὲ ἐκ ριζῶν
ὄρη· |
9
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἀπλώνει τὰ
χέρια του εἰς ἀποκρήμνους βράχους
καὶ τοὺς κόπτει, ἀνασκάπτει
δὲ καὶ ἀνατρέπει ἐκ θεμελίων
ὄρη. |
9
Ἐξήπλωσεν ὁ ἄνθρωπος τὴν χεῖρα
του εἰς βράχον ἀπότομον καὶ ἀπόκρημνον,
κατέστρεψε δὲ ἀπὸ αὐτὰ τὰ
θεμέλιά των ὅρη, διὰ νὰ ἀνοίξῃ
εἰς τὰ βάθη των ὑπονόμους καὶ ὑπογείους
στοάς. |
10
δίνας δὲ ποταμῶν διέρρηξε, πᾶν
δὲ ἔντιμον εἶδέ μου ὁ ὀφθαλμός.
|
10
Διετρύπησε βράχους, διὰ νὰ ἀφήσῃ
δίοδον εἰς συστροφὰς ποταμῶν. Πολλὰ
δὲ πολύτιμα πράγματα ἀνευρεθέντα
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους εἶδε
τὸ μάτι μου.
|
10
Διέρρηξε βράχους διὰ νὰ ἀναπηδήσουν ἐκεῖθεν
συστροφαὶ ποταμῶν, κάθε πολύτιμον δέ, ποὺ
ἐκρύπτετο ὑπὸ τοὺς βράχους αὐτούς,
τὸ εἶδεν ὁ ὀφθαλμὸς ἐμοῦ,
ποὺ διέσχισα τοὺς βράχους. |
11
Βάθη δὲ ποταμῶν ἀνεκάλυψεν,
ἔδειξε δὲ αὐτοῦ δύναμιν εἰς
φῶς. |
11
Ἀπεκάλυψε καὶ ἠρεύνησε τοὺς
βαθεῖς πυθμένας τῶν ποταμῶν καὶ
γενικὰ ἔφερεν εἰς φῶς καὶ κατέστησεν
αἰσθητὴν τὴν δύναμίν του.
|
11
Βαθείας κοίτας ποταμῶν ἐξεσκέπασεν, ἔδειξε
δὲ καὶ ἔφερεν εἰς φῶς κάθε τι
πολύτιμον, ποὺ ἐκαλύπτετο θαμμένον εἰς
τὰ βάθη ταῦτα. |
12
Ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη;
Ποῖος δὲ τόπος ἐστὶ τῆς
ἐπιστήμης; |
12
Ἡ πραγματικὴ ὅμως καὶ ἀληθινὴ
σοφία ἀπὸ ποῖον μέρος τῆς
γῆς εὑρέθη; Ποῖος δὲ εἶναι
ὁ τόπος, ὅπου πηγάζει καὶ ἐδράζεται
ἡ ἀληθινὴ ἐπιστήμη;
|
12
Ἡ δὲ ἀληθὴς καὶ ἐκ θείου
φωτισμοῦ σοφία ἀπὸ ποῖον μέρος τῆς
γῆς εὑρέθη; Ποῖος δὲ τόπος εἶναι
ὁ τόπος τῆς ἀληθοῦς καὶ πράγματι
θείας ἐπιστήμης; |
13
Οὐκ οἶδε βροτὸς ὁδὸν αὐτῆς,
οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐν ἀνθρώποις.
|
13
Κανεὶς ἀπὸ τοὺς θνητοὺς δὲν
γνωρίζει τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ
εἰς αὐτήν, οὔτε καὶ αὐτὴ
εὑρέθη μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων,
ποὺ κατοικοῦν τὴν γῆν.
|
13
Κανεὶς ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς καὶ
μὴ φωτισμένους ἀπὸ Θεοῦ θνητοὺς
δὲν γνωρίζει τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ
εἰς αὐτήν, οὔτε δὲ καὶ εὑρέθη
αὕτη μεταξὺ τῶν γηΐνων ἀνθρώπων.
|
14
Ἄβυσσος εἶπεν· οὐκ ἔνεστιν ἐν
ἐμοί· καὶ ἡ θάλασσα εἶπεν·
οὐκ ἔνεστι μετ' ἐμοῦ. |
14
Αἱ ἄβυσσοι τῶν ὠκεανῶν λέγουν:
Δὲν εἶναι μέσα εἰς ἡμᾶς
ἡ σοφία. Ἡ θάλασσα λέγει·
Δὲν εἶναι μαζῆ μου ἡ σοφία.
|
14
Ὄχι δὲ μόνον εἰς τὰ ἔγκατα τῆς
γῆς δὲν εὑρέθη, ἀλλὰ καὶ
ἡ ἄβυσσος εἶπε: (Δὲν ὑπάρχει
ἡ σοφία αὐτὴ μέσα μου>. Καὶ ἡ
θάλασσα εἶπε: (Δὲν εἶναι ἡ ἐπιστήμη
αὐτὴ μαζί μου). |
15
Οὐ δώσει συγκλεισμὸν ἀντ' αὐτῆς,
καὶ οὐ σταθήσεται ἀργύριον ἀντάλλαγμα
αὐτῆς· |
15
Τίποτε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
δοθῇ εἰς ἀντιστάθμισμα αὐτῆς.
Οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ ζυγισθῇ
καὶ δοθῇ χρυσὸς καὶ ἄργυρος
εἰς ἀντάλλαγμα καὶ πληρωμὴν
αὐτῆς. |
15
Δὲν φθάνει νὰ δοθῇ ὡς τίμημά
της χρυσὸς καθαρός, ἐπιμελῶς ἕνεκα
τῆς ἀξίας του φυλασσόμενος, καὶ δὲν
θὰ στηθῇ πρὸς ζύγισιν ἄργυρος πρὸς
ἀνταλλαγὴν καὶ ἐξαγορὰν αὐτῆς.
|
16
καὶ οὐ συμβασταχθήσεται χρυσίῳ
Ὠφίρ, ἐν ὄνυχι τιμίῳ καὶ
σαπφείρῳ· |
16
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθῇ
πρὸς τὸ χρυσίον Ὠφίρ, πρὸς
τοὺς πολυτίμους λίθους ὄνυχος καὶ
σαπφείρου. |
16
Καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθῇ
πρὸς τὸν χρυσὸν τῆς χώρας Σωφίρ, οὔτε
πρὸς τὸν πολύτιμον λίθον, ποὺ καλεῖται
ὄνυξ, ὔτε καὶ πρὸς τὸν σάπφειρον.
|
17
οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ χρυσίον
καὶ ὕαλος καὶ τὸ ἄλλαγμα αὐτῆς
σκεύη χρυσᾶ· |
17
Ἠ ἀληθινὴ σοφία δὲν ἐξισώνεται
κατὰ τὴν ἀξίαν πρὸς τὸν
χρυσόν, πρὸς τὸ διαμάντι. Καὶ
τὰ πολύτιμα ἐκ χρυσοῦ σκεύη
δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δοθοῦν
ὡς ἀντάλλαγμα δι' αὐτήν.
|
17
Δὲν θὰ ἐξισωθῇ πρὸς τὴν
ἀξίαν αὐτῆς ὁ χρυσὸς καὶ
ἡ ὕαλος, καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν
νὰ δοθοῦν ὡς ἀντάλλαγμα αὐτῆς
πολύτιμα ἐκ χρυσοῦ σκεύη. |
18
μετέωρα καὶ γαβὶς οὐ μνησθήσεται,
καὶ ἕλκυσον σοφίαν ὑπὲρ τὰ
ἐσώτατα·
|
18
Τὰ ἐκτιμώμενα ἀπὸ τοὺς
ἀνθρώπους πολύτιμα μέταλλα καὶ
τὰ κρύσταλλα οὔτε κἂν καὶ ἠμποροῦν
νὰ μνημονευθοῦν ἐνώπιον αὐτῆς.
Τὴν σοφίαν ἕλκυσέ την ἀπὸ
τὰς πλέον βαθείας πηγάς. |
18
Τὰ ἐξυψούμενα ὀπὸ τῶν
ἀνθρώπων διὰ τὴν ἀξίαν των μέταλλα
καὶ τὸ κρύσταλλον δὲν θὰ ἀξιωθοῦν
μνείας πρὸς σύγκρισιν μετὰ τῆς σοφίας, καὶ
ἐὰν ποθῇς αὐτήν, ἕλκυσέ
την ἀπὸ πολὺ βαθείας καὶ ὑψηλὰς
πηγάς. |
19
οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ τοπάζιον
Αἰθιοπίας, χρυσίῳ καθαρῷ οὐ
συμβασταχθήσεται. |
19
Πρὸς αὐτὴν δὲν εἶναι δυνατὸν
νὰ ἐξισωθῇ οὔτε ὁ πολύτιμος
λίθος τῆς Αἰθιοπίας, τὸ τοπάζιον.
Δὲν ἰσοσταθμίζεται αὐτὴ καὶ
δὲν συγκρίνεται μὲ τὸν καθαρὸν
χρυσόν. |
19
Δὲν θὰ ἐξισωθῇ πρὸς αὐτὴν
ὁ πορτοκαλόχρους ἀδάμας, ποὺ βρίσκεται εἰς
τὴν Αἰθιοπίαν, δὲν θὰ συγκριθῇ
αὕτη πρὸς χρυσίον καθαρὸν καὶ γνήσιον.
|
20
Ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη;
Ποῖος δὲ τόπος ἐστὶ τῆς
συνέσεως; |
20
Ποῦ λοιπὸν εὑρίσκεται ἡ σοφία;
Ποῖος δὲ εἶναι ὁ τόπος τῆς
συνέσεως καὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως;
|
20
Ἡ δὲ σοφία ἀπὸ ποῖον μέρος εὑρέθη;
Ποῖος δὲ τόπος εἶναι ὁ τόπος τῆς
συνέσεως καὶ τῆς κατὰ Θεὸν ἐπιστήμης;
|
21
Λέληθε πάντα ἄνθρωπον καὶ ἀπὸ
πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ ἐκρύβη·
|
21
Αὐτὸ διαφεύγει τὴν γνῶσιν παντὸς
ἀνθρώπου. Ἔχει ἀποκρυβῆ καὶ
ἀπὸ αὐτὰ τὰ πετεινά, ποὺ
διασχίζουν τοὺς οὐρανούς.
|
21
Κρυμμένη διαφεύγει τὴν γνῶσιν παντὸς ἀνθρώπου,
ὅπως δὲ δὲν εὑρίσκεται εἰς τὴν
γῆν, οὔτω δὲν ὑπάρχει καὶ εἰς
τὸν ἀνοικτὸν οὐρανὸν καὶ
εἶναι κρυμμένη καὶ ἀπὸ τὰ πετεινά,
ποὺ διασχίζουν τὸν οὐρανὸν τοῦτον.
|
22
ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατος
εἶπαν· ἀκηκόαμεν δὲ αὐτῆς
τὸ κλέος. |
22
Ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατος,
αὐτὸς οὖτος ὁ ᾅδης, εἶπαν·
Ἠκούσαμεν μόνον τὴν δόξαν τῆς
σοφίας, ἀλλὰ δὲν γνωρίζομεν,
ποῦ ὑπάρχει.
|
22
Ὁ Ἅδης τῆς ἀπωλείας καὶ ὁ
θάνατος εἶπαν: (Ἔχομεν ἀκούσει τὴν
δόξαν της καὶ τὸν ἔπαινόν της, ἀλλ’
ἀγνοοῦμεν αὐτὴν καὶ ποὺ
εὑρίσκεται αὕτη). |
23
Ὁ Θεός εὖ συνέστησεν αὐτῆς
τὴν ὁδόν, αὐτὸς δὲ εἶδε
τὸν τόπον αὐτῆς·
|
23
Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ πάσης
σοφίας. Αὐτὸς κατεσκεύασε καλῶς
τὸν δρόμον, διὰ τοῦ ὁποίου
αὐτὴ ξεχύνεται πρὸς τὰ δημιουργήματά
του. Αὐτὸς γνωρίζει τὸν τόπον
καὶ τὴν πηγήν της.
|
23
Ὁ Θεός, ποὺ εἶναι ἡ μόνη πηγή
της, κατεσκεύασε καλῶς τὸν δρόμον, διὰ τοῦ
ὁποίου αὕτη ἐκχύνεται εἰς τὰ
δημιουργήματα καὶ εὑρίσκεται ἀπὸ τοὺς
ἀνθρώπους, Αὐτὸς δὲ γνωρίζει καὶ
τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἐδρεύει
καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐκπηγάζει
αὕτη. |
24
αὐτὸς γὰρ τὴν ὑπ' οὐρανὸν
πᾶσαν ἐφορᾷ εἰδὼς τὰ ἐν
τῇ γῇ πάντα, ἃ ἐποίηοεν,
|
24
Διότι αὐτὸς ἐπιβλέπει καὶ
κυβερνᾷ ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην
τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν, καὶ
γνωρίζει ἄριστα καὶ κάλλιστα ὅλα
ὅσα ὑπάρχουν εἰς τὴν γῆν,
τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἐδημιούργησεν.
|
24
Διότι Αὐτὸς ἐπιβλέπει καὶ κυβερνᾷ
πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ποὺ ἐκτείνεται
κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν, γνωρίζων ὅλα,
ὅσα γίνονται καὶ συμβαίνουν ἐν τῇ
γῇ, |
25
ἀνέμων σταθμὸν ὕδατος μέτρα·
|
25
Αὐτὸς ζυγίζει τοὺς ἀνέμους
καὶ μετρᾷ τὰ ὕδατα.
|
25
ὅσα Αὐτὸς ἐποίησεν, ἤτοι ζυγίζων
καὶ κανονίζων τὴν κίνησιν καὶ κατεύθυνσιν
τῶν ἀνέμων καὶ ρυθμίζων Αὐτὸς
τὰ μέτρα τῆς πτώσεως τῶν βροχῶν καὶ
τῶν ὁρίων τῆς θαλάσσης.
|
26
ὅτε ἐποίησεν οὕτως, ἰδὼν
ἠρίθμησε καὶ ὁδὸν ἐν τινάγματι
φωνάς· |
26
Ὅταν ὁ Κύριος ἐδημιούργησεν
ἔτσι αὐτά, τὰ εἶδε καὶ
ἐρρύθμισε τὰ μέτρα τῆς πτώσεως
τῶν βροχῶν, τῆς κατευθύνσεως τῶν
ἀνέμων καὶ ἔθεσεν εἰς τὸν
δρόμον, ποὺ πρέπει, τὰς ἐκτινασσομένας
ἀστραπὰς μὲ τὰς βροντάς.
|
26
Ὅτε δὲ ἔκαμεν οὕτω τὰ μέτρα
τῆς βροχῆς καὶ τῶν ἀνέμων, εὐθὺς
ὡς εἶδε νὰ γίνωνται αὐτά, καθὼς
αὐτὸς τὰ ἐκανόνισεν, ὥρισεν
ἀριθμὸν καὶ κατεύθυνσιν τῶν ἀνέμων
καὶ βροχῶν, καθὼς καὶ τὰς φωνὰς
τῶν βροντῶν τὰς ἐκτινασσομένας.
|
27
τότε εἶδεν αὐτὴν καὶ ἐξηγήσατο
αὐτήν, ἐτοιμάσας ἐξιχνίασεν.
|
27
Τότε ὁ Θεὸς εἶδε τὴν δημιουργίαν
του καὶ προέβαλεν εἰς ἡμᾶς φανερὰν
τὴν σοφίαν του, ἐνῷ πρότερον
ἦτο ἀποκεκρυμμένη.
|
27
Τότε, ὅτε ἐποίησεν ὁ Θεὸς ταῦτα
πάντα ἐν σοφίᾳ, εἶδεν αὐτὴν
εἰς τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ
ἡρμήνευσεν αὐτὴν καταστήσας αὐτὴν
φανεράν, ἐνῷ πρότερον ἦτο κρυμμένη ἐν
ἑαυτῷ, καὶ ἀφοῦ ἡτοίμασε
μὲ αὐτὴν τὰ πάντα, ἠρεύνησε
καὶ διηκρίβωσεν, ὅτι ὅλα τὰ ἔργα
του ἔγιναν καλὰ λίαν. |
28
Εἶπε δὲ ἀνθρώπῳ· ἰδοὺ
ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τὸ
δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν
ἐστιν ἐπιστήμη. |
28
Εἶπε δὲ ὁ Κύριος εἰς τὸν
ἄνθρωπον· Ἰδοὺ πραγματικὴ σοφία
εἶναι τὸ νὰ σέβεται ὁ ἄνθρωπος
τὸν Θεόν. Καὶ ἐπιστήμη εἶναι
τὸ νὰ ἀπέχῃ κανεὶς ἀπὸ
τὰς κακὰς πράξεις>. |
28
Εἶπε δὲ εἰς τὸν ἄνθρωπον: <Ἰδού,
τὸ νὰ σέβεσαι καὶ φοβῆσαι καὶ
λατρεύῃς τὸν Θεὸν εἶναι σοφία, τὸ
νὰ ἀπέχῃς δὲ ἀπὸ τὰ
κακὰ εἶναι κατὰ Θεὸν ἐπιστήμη
καὶ σύνεσις>. |