Οι Κριταί : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ταῦτα τὰ ἔθνη, ἃ ἀφῆκε Κύριος αὐτὰ ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τὸν Ἰσραήλ, πάντας τοὺς μὴ ἐγνωκότας τοὺς πολέμους Χαναάν.
2 Πλὴν διὰ τὰς γενεὰς υἱῶν Ἰσραὴλ τοῦ διδάξαι αὐτοὺς πόλεμον, πλὴν οἱ ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἔγνωσαν αὐτά·
3 τὰς πέντε σατραπείας τῶν ἀλλοφύλων καὶ πάντα τὸν Χαναναῖον καὶ τὸν Σιδώνιον καὶ τὸν Εὐαῖον τὸν κατοικοῦντα τὸν Λίβανον ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Ἀερμὼν ἕως Λαβωεμάθ.
4 Καὶ ἐγένετο ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τὸν Ἰσραήλ, γνῶναι εἰ ἀκούσονται τὰς ἐντολάς Κυρίου, ἃς ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν χειρὶ Μωυσῆ.
5 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ κατῴκησαν ἐν μέσῳ τοῦ Χαναναίου καὶ τοῦ Χετταίου καὶ τοῦ Ἀμορραίου καὶ τοῦ Φερεζαίου καὶ τοῦ Εὐαίου καὶ τοῦ Ἰεβουσαίου
6 καὶ ἔλαβον τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἑαυτοῖς εἰς γυναῖκας καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἔδωκαν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν καὶ ἐλάτρευσαν τοῖς θεοῖς αὐτῶν.
7 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου καὶ ἐπελάθοντο Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτῶν καὶ ἐλάτρευσαν τοῖς Βααλὶμ καὶ τοῖς ἄλσεσι.
8 Καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἀπέδοτο αὐτοὺς ἐν χειρὶ Χουσαρσαθαὶμ βασιλέως Συρίας ποταμῶν. Καὶ ἐδούλευσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τῷ Χουσαρσαθαὶμ ἔτη ὀκτώ.
9 Καὶ ἐκέκραξαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον· καὶ ἤγειρε Κύριος σωτῆρα τῷ Ἰσραήλ, καὶ ἔσωσεν αὐτούς, τὸν Γοθονιὴλ υἱὸν Κενὲζ ἀδελφοῦ Χάλεβ τὸν νεώτερον ὑπὲρ αὐτόν,
10 καὶ ἐγένετο ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα Κυρίου, καὶ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ. Καὶ ἐξῆλθεν εἰς πόλεμον πρὸς Χουσαρβαθαίμ· καὶ παρέδωκε Κύριος ἐν χειρὶ αὐτοῦ τὸν Χουσαρσαθαὶμ βασιλέα Συρίας ποταμῶν, καὶ ἐκραταιώθη χεὶρ αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Χουσαρσαθαίμ.
11 Καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ἔτη τεσσαράκοντα· καὶ ἀπέθανε Γοθονιὴλ υἱὸς Κενέζ.
12 Καὶ προσέθεντο οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἐνίσχυσε Κύριος τὸν Ἐγλὼμ βασιλέα Μωὰβ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ διὰ τὸ πεποιηκέναι αὐτοὺς τὸ πονηρὸν ἔναντι Κυρίου.
13 Καὶ συνήγαγε πρὸς ἑαυτὸν πάντας τοὺς υἱοὺς Ἀμμὼν καὶ Ἀμαλὴκ καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἐκληρονόμησε τὴν πόλιν τῶν φοινίκων.
14 Καὶ ἐδούλευσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωὰβ ἔτη δεκαοκτώ.
15 Καὶ ἐκέκραξαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον· καὶ ἤγειρεν αὐτοῖς σωτῆρα τὸν Ἀὼδ υἱὸν Γηρὰ υἱὸν τοῦ Ἰεμενί, ἄνδρα ἀμφοτεροδέξιον. Καὶ ἐξαπέστειλαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ δῶρα ἐν χειρὶ αὐτοῦ τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωάβ.
16 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Ἀὼδ μάχαιραν δίστομον, σπιθαμῆς τὸ μῆκος αὐτῆς, καὶ περιεζώσατο αὐτὴν ὑπὸ τὸν μανδύαν ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ τὸν δεξιόν.
17 Καὶ ἐπορεύθη καὶ προσήνεγκε τὰ δῶρα τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωάβ· καὶ Ἐγλὼμ ἀνὴρ ἀστεῖος σφόδρα.
18 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα συνετέλεσεν Ἀὼδ προσφέρων τὰ δῶρα, καὶ ἐξαπέστειλε τοὺς φέροντας τὰ δῶρα·
19 καὶ αὐτὸς ὑπέστρεψεν ἀπὸ τῶν γλυπτῶν τῶν μετὰ τῆς Γαλγάλ. Καὶ εἶπεν Ἀώδ· λόγος μοι κρύφιος πρός σε, βασιλεῦ. Καὶ εἶπεν Ἐγλὼμ πρὸς αὐτόν· σιώπα· καὶ ἐξαπέστειλεν ἀφ' ἑαυτοῦ πάντας τοὺς ἐφεστῶτας ἐπ' αὐτόν.
20 Καὶ Ἀὼδ εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐκάθητο ἐν τῷ ὑπερῴῳ τῷ θερινῷ τῷ ἑαυτοῦ μονώτατος. Καὶ εἶπεν Ἀώδ· λόγος Θεοῦ μοὶ πρός σε, βασιλεῦ· καὶ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ θρόνου Ἐγλὼμ ἐγγὺς αὐτοῦ.
21 Καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀναστῆναι αὐτὸν καὶ ἐξέτεινεν Ἀὼδ τὴν χεῖρα τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὴν μάχαιραν ἐπάνωθεν τοῦ μηροῦ αὐτοῦ τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐνέπηξεν αὐτὴν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτοῦ
22 καὶ ἐπεισήνεγκε καί γε τὴν λαβὴν ὀπίσω τῆς φλογός, καὶ ἀπέκλεισε τῷ στέαρ κατὰ τῆς φλογός, ὅτι οὐκ ἐξέσπασε τὴν μάχαιραν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.
23 Καὶ ἐξῆλθεν Ἀὼδ τὴν προστάδα καὶ ἐξῆλθε τοὺς διατεταγμένους καὶ ἀπέκλεισε τὰς θύρας τοῦ ὑπερώου κατ' αὐτοῦ καὶ ἐσφήνωσε·
24 καὶ αὐτὸς ἐξῆλθε. Καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ αἱ θύραι τοῦ ὑπερῴου ἐσφηνωμέναι, καὶ εἶπαν· μή ποτε ἀποκενοῖ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐν τῷ ταμείῳ τῷ θερινῷ;
25 Καὶ ὑπέμειναν ἕως ᾐσχύνοντο, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ὁ ἀνοίγων τὰς θύρας τοῦ ὑπερῴου· καὶ ἔλαβον τὴν κλεῖδα καὶ ἤνοιξαν, καὶ ἰδοὺ ὁ κύριος αὐτῶν πεπτωκὼς ἐπὶ τὴν γῆν τεθνηκώς.
26 Καὶ Ἀὼδ διεσώθη ἕως ἐθορυβοῦντο, καὶ οὐκ ἦν ὁ προσνοῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς παρῆλθε τὰ γλυπτὰ καὶ διεσώθη εἰς Σετειρωθά.
27 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἦλθεν Ἀὼδ εἰς γῆν Ἰσραὴλ, καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ· καὶ κατέβησαν σὺν αὐτῷ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αὐτὸς ἔμπροσθεν αὐτῶν.
28 Καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· κατάβητε ὀπίσω μου, ὅτι παρέδωκε Κύριος ὁ Θεὸς τοὺς ἐχθρούς ἡμῶν τὴν Μωὰβ ἐν χειρὶ ἡμῶν. Καὶ κατέβησαν ὀπίσω αὐτοῦ καὶ προκατελάβοντο τὰς διαβάσεις τοῦ Ἰορδάνου τῆς Μωάβ, καὶ οὐκ ἀφῆκεν ἄνδρα διαβῆναι.
29 Καὶ ἐπάταξαν τὴν Μωὰβ τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ ὡσεὶ δέκα χιλιάδες ἀνδρῶν, πᾶν λιπαρὸν καὶ πάντα ἄνδρα δυνάμεως, καὶ οὐ διεσώθη ὁ ἀνήρ.
30 Καὶ ἐνετράπη Μωὰβ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὑπὸ χεῖρα Ἰσραήλ, καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ὀγδόηκοντα ἔτη, καὶ ἔκρινεν αὐτοὺς Ἀὼδ ἕως οὖ ἀπέθανε.
31 Καὶ μετ' αὐτὸν ἀνέστη Σαμεγὰρ υἱὸς Δινὰχ καὶ ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους εἰς ἑξακοσίους ἄνδρας ἐν τῷ ἀροτρόποδι τῶν βοῶν· καὶ ἔσωσε καί γε αὐτὸς τὸν Ἰσραήλ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὐτὰ δὲ εἶναι τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα ἀφῆκεν ἀνυπότακτα ὁ Κύριος μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὥστε νὰ δοκιμάζῃ τὴν πίστιν καὶ τὴν ὑπακοὴν ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐγνώρισαν καὶ δὲν ἔλαβον μέρος εἰς τοὺς κατὰ τῶν Χαναναίων πολέμους.
2 Ἀκόμη δὲ καὶ διὰ νὰ διδάξῃ τὰς κατόπιν γενεὰς τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸς πόλεμον, διότι αἱ μεταγενέστεροι αὖται γενεαὶ δὲν ἔλαβον μέρος καὶ δὲν ἐγνώρισαν τὰς πολεμικὰς ἐπιχειρήσεις τῶν προγόνων των.
3 Τὰ εἰδωλολατρικὰ δὲ αὐτὰ ἔθνη εἶναι τὰ ἐξῆς· Αἱ πέντε σατραπεῖαι τῶν ἀλλοφύλων (Φιλισταίων), ὅλοι οἱ Χαναναῖοι, οἱ Σιδώνιοι καὶ οἱ Εὐαῖοι οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν τὸ ὄρος Λίβανον, ἀπὸ τὸ ὄρος Ἀερμὼν μέχρι τῆς Λαβωεμάθ.
4 Ἀφῆκε δηλαδὴ ὁ Κύριος αὐτὰ τὰ ἔθνη διὰ νὰ δοκιμάσῃ δι' αὐτῶν τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ νὰ μάθῃ ἐὰν αὐτοὶ ὑπακούουν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολὰς τὰς ὁποίας διὰ μέσου τοῦ Μωϋσέως εἶχε δώσει ὁ Κύριος εἰς τοὺς προγόνους των.
5 Οἱ Ἰσραηλῖται κατῴκησαν καὶ ἀνεμίχθησαν μαζῆ μὲ τοὺς Χαναναίους, τοὺς Χετταίους, τοὺς Ἀμορραίους, τοὺς Φερεζαίους, τοὺς Εὐαίους καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους.
6 Οἱ Ἰσραηλῖται ἔλαβον ὡς συζύγους των τὰς θυγατέρας ἐκείνων καὶ ἔδωκαν εἰς ἐκείνους ὡς συζύγους τὰς θυγατέρας των, καὶ ἐλάτρευσαν τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ἐκείνων.
7 Διέπραξαν ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται φαῦλα καὶ παράνομα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐλησμόνησαν Κύριον τὸν Θεόν των καὶ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα τοῦ Βάαλ καὶ τὰ ἱερὰ ἄλση ὅπου ὑπῆρχον καὶ οἱ βωμοὶ τῶν εἰδώλων.
8 Δι' αὐτὸ καὶ ἤναψεν ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ παρέδωσεν αὐτοὺς δούλους εἰς τὰ χέρια τοῦ Χουσαρσαθαίμ, βασιλέως τῆς Μεσοποταμίας. Καὶ ἔγιναν οἱ Ἰσραηλῖται δοῦλοι καὶ φόρου ὑποτελεῖς ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη εἰς τὸν Χουσαρσαθαίμ.
9 Οἱ Ἰσραηλῖται μέσα ἀπὸ τὴν κάμινον τῆς θλίψεώς των ἔκραξαν πρὸς τὸν Κύριον ζητοῦντες τὴν λύτρωσιν. Ὁ δὲ Κύριος ἀνέδειξε τότε σωτῆρα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν Γοθονιήλ, υἱὸν τοῦ Κενέζ, νεωτέρου ἀδελφοῦ τοῦ Χάλεβ.
10 Πνεῦμα Κυρίου ἦλθεν εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ἀνέδειξε Κριτὴν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Τότε αὐτὸς ἐξῆλθεν μαζῆ μὲ Ἰσραηλίτας πολεμιστὰς εἰς πόλεμον ἐναντίον τοῦ Χουσαρσαθαίμ. Ὁ δὲ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια αὐτοῦ νικημένον τὸν Χουσαοσαθαίμ, βασιλέα τῆς Μεσοποταμίας, καὶ ἀνεδείχθη ἔτσι ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμις τοῦ Γοθονιὴλ ἰσχυρὰ καὶ μεγάλη ἐπὶ τοῦ Χουσαρσαθαίμ.
11 Ἡσύχασε δὲ τότε ἡ χώρα ἀπὸ τὰς ἐπιδρομὰς ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη· καὶ ἀπέθανεν ὁ Γοθονιὴλ ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ.
12 Καὶ πάλιν ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται διέπραξαν φαῦλα καὶ ἁμαρτωλὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὁ δὲ Κύριος ἐνεδυνάμωσε τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν νὰ ἐπέλθῃ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι αὐτοὶ εἶχαν διαπράξει τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
13 Ὁ Ἐγλὼμ συνεκέντρωσε γύρω του τοὺς Ἀμμωνίτας καὶ Ἀμαληκίτας, ἐβάδισεν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν, τοὺς ἐνίκησε καὶ κατέλαβε τὴν Ἱεριχώ.
14 Οἱ Ἰσραηλῖται ἔγιναν δοῦλοι, φόρου ὑποτελεῖς εἰς τὸν Ἐγλώμ, βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν, ἐπὶ δέκα ὀκτὼ ἔτη.
15 Ἔκραξαν οἱ Ἰσραηλῖται πρὸς τὸν Κύριον ζητοῦντες τὴν ἐπέμβασίν του, ὁ δὲ Κύριος ἀνέδειξε τότε δι' αὐτοὺς σωτῆρα τὸν Ἀώδ, υἱὸν Γηρά, υἱὸν τοῦ Ἰεμενί, ἄνδρα ποὺ ἐχρησιμοποίει καὶ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα του ὡς δεξιάν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἔστειλαν δῶρα πρὸς τὸν Ἐγλὼμ βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν, δι' ἐπιτροπῆς τῆς ὁποίας ἀρχηγὸς ἦτο ὁ Ἀώδ.
16 Ὁ Ἀὼδ κατεσκεύασε μίαν δίκοπον μάχαιραν μήκους μιᾶς σπιθαμής, καὶ πρὶν ἀναχωρήσῃ διὰ τὸν Ἐγλὼμ ἐκρέμασεν αὐτὴν κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του.
17 Μετέβη μαζῆ μὲ τοὺς ἄλλους ἄνδρας τῆς ἀποστολῆς καὶ παρέδωσε τὰ δῶρα, τὸν φόρον δηλαδὴ ὑποτελείας, εἰς τὸν Ἐγλὼμ τὸν βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν. Ὁ δὲ Ἐγλὼμ ἦτο πολὺ ὡραῖος καὶ εὔσωμος ἀνήρ.
18 ῞Οταν ἐτελείωσεν ὁ Ἀὼδ προσφέρων τὰ δῶρα, διέταξε τοὺς ἄνδρας ποὺ τὰ ἔφεραν νὰ ἀπέλθουν. Μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς ἀνεχώρησε καὶ ὁ ἴδιος μέχρι πλησίον εἰς τὴν τοποθεσίαν Γαλγάλ.
19 Ὁ Ἀὼδ ὅμως ἐπέστρεψε μόνος του ἀπὸ τὴν περιοχὴν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀγαλμάτων, ποὺ ἦσαν πλησίον τῆς Γαλγὰλ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐγλώμ. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν· <βασιλεῦ, ἔχω κάποιο μυστικὸν νὰ ἀνακοινώσω πρὸς σέ>. Ὁ Ἐγλώμ τοῦ εἶπε· <σιώπα, μὴ ὁμιλῇς>. Ἀμέσως δὲ διέταξε καὶ ἔφυγαν ἀπὸ κοντά του ὅλοι ὅσοι ὑπῆρχον γύρω του.
20 Ὁ Ἀὼδ κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἐγλὼμ ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὑπερῶον πρὸς τὸν Ἐγλώμ, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὸ θερινὸν ὑπερῶον του ἐντελῶς μόνος. Ὁ Ἀὼδ τότε τοῦ εἶπε· <βασιλεῦ, ὁ Θεός μου μὲ ἔστειλε νὰ σοῦ φανερώσω θείαν ἀποκάλυψιν>. Ὁ Ἐγλὼμ ἠγέρθη μὲ ὁρμὴν ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ ἐπλησίασε μὲ ἐνδιαφέρον τὸν Ἀώδ.
21 Ὅταν ὁ Ἐγλὼμ ἠγέρθη, ἥπλωσε τὴν ἀριστεράν του χεῖρα ὁ Ἀὼδ ἐτράβηξε τὴν μάχαιραν, ἡ ὁποία ἐκρέματο ἐπάνω εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του καὶ τὴν ἐβύθισεν εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ.
22 Ὤθησε δὲ καὶ τὴν λαβὴν τῆς μαχαίρας καὶ τὴν εἰσήγαγεν εἰς τὴν κοιλίαν μαζῆ μὲ τὴν λεπίδα. Τὸ δὲ λίπος τῆς κοιλίας τοῦ Ἐγλὼμ ἐσκέπασε ὅλην τὴν μάχαιραν, διότι ὁ Ἀὼδ δὲν τὴν ἀνέσπασε ἀπὸ τὴν κοιλίαν ἐκείνου.
23 Κατόπιν ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκεν εἰς τὸν προθάλαμον, ἐπέρασεν ἐμπρὸς ἀπὸ τοὺς φρουρούς, ἀφοῦ προηγουμένως ἔκλεισε τὴν θύραν τοῦ ὑπερώου καὶ ἔσυρε τὸ σχοινί, ὥστε νὰ σφηνώσῃ ἐκ τῶν ἔσω ἡ θύρα.
24 Ὅταν ὁ Ἀὼδ ἐξῆλθεν, οἱ σωματοφύλακες τοῦ βασιλέως εἰσῆλθον εἰς τὸν προθάλαμον καὶ εἶδον ὅτι αἱ θύραι τοῦ ὑπερώου, ὅπου ἔμενεν ὁ βασιλεύς, ἦσαν κλεισταὶ ἐσωτερικῶς. Εἶπαν δὲ μεταξύ των· <αἱ θύραι εἶναι κλεισμέναι· μήπως ὁ βασιλεὺς βγάζῃ τὰ πόδια του ἀπὸ τὰ ὑποδήματα πρὸς ἀνάπαυσιν εἰς τὸ ἰδιαίτερον μέρος τοῦ θερινοῦ δωματίου του;>
25 Ἐπερίμεναν εἰς τὸν προθάλαμον, μέχρις ὅτου ἀνησύχησαν καὶ ἐντράπησαν νὰ περιμένουν περισσότερον. Ἐκτύπησαν, καὶ ἰδοὺ κανεὶς δὲν ἀνοίγει ἀπὸ μέσα τὰς θύρας τοῦ ὑπερώου. Ἐπῆραν τὸ κλειδί, ἤνοιξαν καὶ εἶδον αἴφνης τὸν βασιλέα των νεκρὸν πεσμένον κατὰ γῆς.
26 Ὁ Ἀώδ, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι συνέλθουν ἀπὸ τὴν ταραχήν των, ἐσώθη διὰ τῆς φυγῆς καὶ κανεὶς δὲν ἔστρεψε πρὸς αὐτὸν τὸν νοῦν καὶ τὴν προσοχήν του. Διῆλθεν ἀπὸ τὴν τοποθεσίαν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀγαλμάτων καὶ ἔφθασε σῶος καὶ ἀνενόχλητος εἰς Σετειρωθά.
27 Ὅταν δὲ ὁ Ἀὼδ ἔφθασεν εἰς τὸ ἰσραηλιτικὸν ἔδαφος, ἐσάλπισα μὲ κερατίνην σάλπιγγα πολεμικὸν σάλπισμα εἰς τὸ ὄρος Ἐφραίμ. Οἱ Ἰσραηλῖται ἤκουσαν καὶ ὑπήκουσαν εἰς τὸ πολεμικὸν ἐγερτήριον, συνεκεντρώθησαν γύρω του, κατέβησαν μαζῆ του ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ αὐτὸς προηγεῖτο ὡς ἀρχηγὸς καὶ ὁδηγός των ἐμπρὸς ἀπὸ αὐτούς.
28 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <καταβῆτε ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ ἐλᾶτε μαζῆ μου, διότι Κύριος ὁ Θεὸς παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια μας τοὺς ἐχθρούς μας Μωαβίτας>. Οἱ Ἰσραηλῖται πολεμικῶς συντεταγμένοι τὸν ἠκολούθησαν, κατέλαβον τὰς πρὸς τὴν Μωὰβ διαβάσεις τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἀπέκλεισαν τὴν δίοδον εἰς ὅλους τοὺς ἐχθρούς των.
29 Ἐκτύπησαν δὲ τοὺς Μωαβίτας τοὺς ἐντεῦθεν τοῦ Ἰορδάνου κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐφόνευσαν δέκα περίπου χιλιάδας ἄνδρας. Ἐφόνευσαν κάθε εὔρωστον καὶ ἰσχυρὸν ἄνδρα καὶ δὲν διέφυγε κανεὶς ἀπὸ τοὺς Μωαβίτας τὸν θάνατον.
30 ῎Ετσι δὲ ἐταπεινώθη καὶ ἐφοβήθη ἡ χώρα τῶν Μωαβιτῶν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην κάτω ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἡσύχασε δὲ ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπὶ ὀγδοήκοντα ἔτη. Ὁ Ἀὼδ ἔμεινε Κριτὴς εἰς αὐτούς, μέχρις ὅτου ἀπέθανε.
31 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸν ἐνεφανίσθη ὡς Κριτὴς τῶν Ἰσραηλιτῶν ὁ Σαμεγάρ, υἱός του Δινάχ, ὁ ὁποῖος ἐφόνευσε μὲ ἕνα ἀλετροπόδι ἑξακοσίους ἀλλοφύλους Φιλισταίους, καὶ ἔσωσε καὶ αὐτὸς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὐτα δὲ εἶναι τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα ἀφῆκεν ὁ Κύριος εἰς τὴν Παλαιστίνην, διὰ νὰ δοκιμάζῃ δι' αὐτῶν τὸν Ἰσραήλ· δηλαδὴ νὰ δοκιμάζῃ καὶ ἀσκῇ ὅλους ἐκείνους τοὺς Ἰσραηλίτες, ποὺ δὲν ἔλαβαν μέρος εἰς τοὺς πολέμους κατὰ τῶν Χαναναίων.
2 Τοῦτο δὲ τὸ ἔκαμεν ὁ Κύριος ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ διδάξῃ τὶς μεταγενέστερες γενεὲς τῶν Ἰσραηλιτῶν τὸν πόλεμον, ἰδιαιτέρως τὶς νεώτερες γενεές, οἱ ὅποιες δὲν ἐγνώρισαν καθόλου τοὺς πολέμους αὐτούς, οὔτε ἔλαβαν μέρος εἰς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις.
3 Τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ποὺ ἀφῆκεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν Παλαιστίνην, ἦσαν ὀνομαστικῶς τὰ ἀκόλουθα: Οἱ πέντε σατραπεῖες (= ἠγεμονίες) τῶν Φιλισταίων καὶ ὅλοι οἱ Χαναναῖοι, καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Σιδῶνος, καὶ οἱ Εὐαῖοι, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἱς τὸ ὅρος Λίβανον, ἀπὸ τὸ ὅρος Ἀερμὼν μέχρι τὴν Λαβωεμάθ, εἰς τὸν Ὀρόντην ποταμόν.
4 Τοῦτο τὸ ἐπέτρεψεν ἀκόμη ὁ Κύριος διὰ νὰ δοκιμασθῇ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός, καὶ νὰ φανερωθῇ κατὰ πόσον οἱ Ἰσραηλῖται θὰ ὑπακούσουν εἰς τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τὶς ὁποῖες ἔδωκεν εἰς τοὺς προπάτορές των διὰ τοῦ Μωϋσῆ.
5 Ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται ἑκατοίκησαν μεταξὺ τῶν Χαναναναίων καὶ τῶν Χετταίων καὶ τῶν Ἀμορραίων καὶ τῶν Φερεζαίων καὶ τῶν Εὐαίων καὶ τῶν Ἰεβουσαίων καὶ ἀνεμίχθησαν μαζί τους·
6 οἱ Ἰσραηλῖται ἐνυμφεύθησαν τὶς θυγατέρες τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτῶν ὡς γυναῖκας των καὶ ἔδωκαν τὶς ἰδικές των θυγατέρες ὡς γυναῖκας εἰς τοὺς υἱοὺς τῶν εἰδωλολατρικῶν αὐτῶν λαῶν καὶ ἔτσι ἐλάτρευσαν τοὺς θεοὺς τῶν εἰδωλολατρικῶν αὐτῶν ἐθνῶν.
7 Οἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν ἔτσι εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Ἐλησμόνησαν τὸν Κύριον καὶ Θεόν των καὶ ἐλάτρευσαν τὰ πολλὰ ἀγάλματα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ καὶ τὰ ξύλινα ἀγάλματα τῆς εἰδωλολατρικῆς θεᾶς Ἀστάρτης, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὰ ἱερὰ ἄλση.
8 Διὰ τοῦτο ὠργίσθη πάρα πολὺ ὁ Κύριος, ἄναψε ὁ θυμός του κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν ἐγκατέλειψε καὶ παρέδωσε τοὺς Ἰσραηλίτες ὡς δούλους εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ Χουσαρσαθαίμ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας, δηλαδὴ τῆς Μεσοποταμίας, ποὺ εὑρίσκετο μεταξὺ δύο μεγάλων ποταμῶν, τοῦ Τίγρητος καὶ τοῦ Εὐφράτου. Καὶ οἱ ἀπόγονοι τοῦ εὐλογημένου Ἰσραὴλ ἔμειναν δοῦλοι εἰς τὸν εἰδωλολάτρην βασιλιᾶ Χουσαρσαθαὶμ ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια.
9 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναξαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς τὸν Κύριον διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ. Καὶ ὁ Κύριος ἐνέπνευσε, παρουσίασε, ἀνέδειξε διὰ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔσωσε· ὁ σωτῆρας αὐτός, ποὺ ἔσωσε τοὺς Ἰσραηλίτες, ἦταν ὁ Γοθονιήλ, ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ, νεωτέρου ἀδελφοῦ τοῦ Χάλεβ.
10 Καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἐκυρίευσε ὅλην τὴν ὕπαρξίν του, τὸν ἐφώτισε, τὸν ἐχαρίτωσε, τὸν εὐλόγησε καὶ τὸν ἔκαμε ἱκανὸν νὰ γίνῃ Κριτὴς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ Γοθονιὴλ ἔκρινε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ὁ εὐλογημένος αὐτὸς ἄνθρωπος μὲ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεὸν ἐπροχώρησε μὲ Ἰσραηλίτας πολεμιστὰς εἰς πόλεμον κατὰ τοῦ Χουσαρσαθαίμ. Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τοῦ Γοθονιὴλ τὸν Χουσαρσαθαίμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μεσοποταμίας. Ὁ Κύριος τὸν ἐνίσχυσε καὶ τὸν ἐνδυνάμωσε, ὥστε ἡ ἐξουσία του νὰ γίνῃ μεγάλη καὶ πολὺ ἰσχυρὴ ἐπὶ τοῦ Χουσαρσαθαίμ.
11 Καὶ ἔτσι ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιθέσεις ἐπὶ σαράντα χρόνια· κατόπιν δὲ ἀπέθανε ὁ κριτὴς Γοθονιήλ, ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ.
12 Οἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν πάλιν εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα. Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἐνίσχυσε καὶ ἐνδυνάμωσε τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, ὥστε νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι αὐτοὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρίας.
13 Ὁ Ἐγλὼμ συνεκέντρωσε γύρω του τοὺς Ἀμμωνῖτες καὶ Ἀμαληκῖτες καὶ ἐβάδισε κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν· τοὺς ἐπετέθη καὶ ἐκυρίευσε τὴν Ἱεριχώ, τὴν πόλιν τῶν φοινικοδένδρων.
14 Ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται ὑπετάγησαν καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, ἐπὶ δεκαοκτῶ χρόνια.
15 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναξαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς των πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ. Καὶ ὁ Κύριος ἐνέπνευσε, παρουσίασεν, ἀνέδειξε διὰ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔσωσε· ὁ σωτῆρας αὐτὸς ἦταν ὁ Ἀώδ, ὁ ἀπόγονος τοῦ Γηρά, ἔγγονος τοῦ Ἰεμενί· ὁ ἄνδρας αὐτὸς ἠμποροῦσε νὰ χρησιμοποιῇ καὶ τὸ ἀριστερόν του χέρι τόσον εὔκολα καὶ γρήγορα καὶ δυνατά, ὅσον καὶ τὸ δεξιόν. Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὡς φόρου ὑποτελεῖς ἔστειλαν εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, δῶρα μὲ μίαν ὁμάδα, ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Ἀώδ.
16 Ὁ Ἀὼδ εἶχε κατασκευάσει ἕνα δίκοπον μαχαίρι μήκους μιᾶς σπιθαμῆς, δηλαδὴ εἴκοσι πέντε περίπου ἐκατοστῶν (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν· πενῆντα δύο ἑκατοστῶν)· τὸ φονικὸ αὐτὸ μαχαίρι τὸ ἐζώσθη γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ τὸ ἐκρέμασε εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν του.
17 Καὶ ὁ Ἀὼδ ἐπῆγε μὲ τὴν συνοδείαν του καὶ προσέφερε τὰ δῶρα (ὡς φόρον ὑποτελείας) εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ. Ὁ δὲ Ἐγλὼμ ἦταν πολὺ ὠραῖος ἄνδρας, εὐτραφής, καλοθρεμμένος.
18 Καὶ ὅταν ὁ Ἀὼδ μὲ τοὺς ἄλλους ἄνδρες τῆς ἀποστολῆς ἐπρόσφεραν τὰ δῶρα, διέταξε τοὺς ἄνδρες του, ποὺ ἔφεραν τὰ δῶρα, νὰ φύγουν. Τοὺς ἀκολούθησε δὲ καὶ ὁ Ἀὼδ μέχρι τὰ Γάλγαλα.
19 Εἰς τὰ Γάλγαλα ὅμως, κοντὰ εἰς τὴν περιοχὴν ἐκείνην ποὺ ὑπῆρχαν (τώρα) εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα, ἐξεπροβόδισε τοὺς συντρόφους του καὶ αὐτός (ὁ Ἀώδ) ἐγύρισε πίσω μόνος του εἰς τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ. Χωρὶς καμμίαν δυσκολίαν καὶ κανένα ἐμπόδιον παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἐγλὼμ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἔχω κάτι κρυφὸ καὶ μυστικὸ νὰ σοῦ εἰπῶ, βασιλιᾶ>. Ἐπειδὴ ὅμως ἦσαν καὶ ἄλλοι ἐκεῖ, ὁ Ἐγλὼμ τοῦ ἀπάντησε: Σιώπα· μὴ ἀνακοινώσῃς ἐδῶ τὸ μυστικόν>. Ἀμέσως δὲ ὁ Ἐγλὼμ ἔβγαλε ἔξω καὶ ἀπέπεμψε ἀπὸ κοντά του ὅλους, ὅσοι ἦσαν παρόντες εἰς τὴν αἴθουσαν. Αὐτὸς δέ (ὁ Ἐγλώμ) ἐσηκώθη ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου ἐκάθητο, καὶ ἀνέβηκε εἰς κάποιο ὑψηλότερον (δροσερὸν) δωμάτιον, εἰς τὸ ὁποῖον ἡσύχαζε κατὰ τὸ καλοκαίρι, καὶ ἐκεῖ ἐκάλεσε τὸν Ἀώδ.
20 Καὶ ὁ Ἀὼδ ἐμπῆκε εἰς τὸ θερινόν (δροσερόν) δωμάτιον τοῦ Ἐγλώμ· αὐτὸς δὲ ἐκάθητο εἰς τὸ θερινὸν δωμάτιόν του ἐντελῶς μόνος, χωρὶς κανένα σωματοφύλακα. Καὶ ὁ Ἀὼδ τοῦ εἶπε: <Βασιλιᾶ· ὁ Θεὸς μοῦ εἶπε νὰ σοῦ ἀναγγείλω κάποιο μήνυμα, ποὺ μοῦ ἀπεκάλυψε καὶ τὸ ὁποῖον σὲ ἀφορᾷ>. Ὁ Ἐγλὼμ γεμᾶτος περιέργειαν ἐσηκώθη ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ ἐπλησίασε ἀνυποψίαστος τὸν Ἀώδ, διὰ νὰ ἀκούσῃ τί τοῦ παραγγέλλει ὁ Θεός.
21 Τὴν στιγμὴν ὅμως ἐκείνην, μόλις ἐσηκώθη ὁ Ἐγλώμ, ὁ Ἀὼδ ἀπλωσε τὸ ἀριστερό του χέρι καὶ ἐτράβηξε τὸ μαχαίρι, ποὺ ἐκρέμετο πάνω ἀπὸ τὸν δεξιὸν μηρόν του, καὶ τὸ ἔμπηξε εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ.
22 Ἔσπρωξε δὲ καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν λαβὴν τοῦ μαχαιριοῦ, ὥστε ἐμπῆκε καὶ αὐτὴ μαζὶ μὲ τὴν δίκοπη λεπίδα εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ. Καὶ τὸ πολὺ λίπος τοῦ παχύσαρκου Ἐγλὼμ ἐσκέπασε ὅλην τὴν λεπίδα τοῦ μαχαιριοῦ, διότι ὁ Ἀὼδ δὲν ἐτράβηξε τὸ μαχαίρι ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ. Ἔτσι τὸ κτύπημα, ποὺ κατέφερεν ὁ Ἀὼδ κατὰ τοῦ Ἐγλώμ, ἦταν καίριον, θανάσιμον.
23 Τότε ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ θερινὸν δωμάτιον εἰς τὸ πρόστεγον καὶ ἐπέρασεν ἀτάραχος ἐμπρὸς ἀπὸ τοὺς σωματοφύλακες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἄκουσαν οὔτε ἀντελήφθησαν τίποτε· ἐβγῆκε, ἀφοῦ προηγουμένως ἔκλεισε χωρὶς νευρικότητα τὴν πόρταν τοῦ θερινοῦ δωματίου, ὅπου τὸν ἐδέχθη ὁ Ἐγλώμ· τὴν ἔκλεισεν ἔτσι, ὥστε ἔπεσεν ὁ ἐσωτερικὸς σύρτης καὶ ἡ πόρτα ἔκλεισεν ἀπὸ μέσα.
24 Ἔτσι ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκε καὶ ἔφυγε χωρὶς νὰ δώσῃ καμμίαν ὑποψίαν. Ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ σωματοφύλακες τοῦ Ἐγλὼμ ἐπῆγαν εἰς τὸ προστέγον καὶ εἶδαν ὅτι οἱ πόρτες τοῦ θερινοῦ δωματίου ἦσαν κλειδωμένες καὶ εἶπαν: <Ἴσως ὁ βασιλιᾶς εἶναι ξαπλωμένος εἰς τὸ θερινὸν δωμάτιόν του καὶ ξεκουράζει τὰ πόδια του>.
25 Καὶ ἐπερίμεναν ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιον μέχρις ὅτου ἀνησύχησαν καὶ ἐντρέποντο πλέον νὰ περιμένουν. Καὶ νά· (ενῷ κτυποῦν) κανεὶς δὲν ἀνοίγει τὴν πόρταν τοῦ θερινοῦ δωματίου. Δι' αὐτὸ ἐπῆραν τὸ κλειδί, ποὺ δὲν τὸ εἶχε πάρει μαζί του ὁ Ἀώδ, καὶ ἐξεκλείδωσαν τὴν πόρταν. Καὶ νά· ὁ κύριος των, ὁ βασιλιᾶς, ἦταν ξαπλωμένος κατὰ γῆς νεκρός!
26 Ἔτσι, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι ἀντιληφθοῦν τὶ συνέβη καὶ μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου ἀπὸ τὴν ταραχήν, ποὺ ἐδημιουργήθη, ὁ Ἀὼδ διέφυγε τὴν ἀνακάλυψιν καὶ ἐσώθη.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τοῦ ἐδόθη χρόνος ἀρκετός, ὥστε νὰ διαφύγῃ τὴν προσοχήν των, νὰ προσπεράσῃ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα, ποὺ ἦσαν εἰς τὰ Γάλγαλα, νὰ ζεφύγῃ καὶ νὰ φθάσῃ ἀσφαλὴς εἰς τὰ Σετειρωθά.
27 Μόλις δὲ ἔφθασε σῶος εἰς τὸ Ἰσραηλιτικὸν ἔδαφος, ἔτρεξεν εἰς τὸ ὅρος Ἐφραίμ, ἔδωκε σύνθημα μὲ σάλπισμα, ποὺ ἐσάλπισε μὲ κερατίνην σάλπιγγα, καὶ ἐκάλεσε τοὺς Ἰσραηλῖτες εἰς πολεμικὸν συναγερμόν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἀνταπεκρίθησαν εἰς τὸ κάλεσμά του καὶ ἐμαζεύθησαν· καὶ κατέβηκαν μαζί του ἀπὸ τὸ ὅρος Ἐφραίμ, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν ἴδιον.
28 Ὁ Ἀὼδ τοὺς εἶπε: <Κατεβῆτε μαζί μου· ἀκολουθῆστέ με· διότι Κύριος ὁ Θεὸς παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς μας, ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Μωάβ, εἰς τὰ χέρια μας>. Πράγματι· οἱ Ἰσραηλῖται ὡς ἕνας ἄνθρωπος τὸν ἀκολούθησαν καὶ κατέβησαν μαζί του καὶ προκατέλαβαν ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἠμποροῦσε κανεὶς νὰ περάσῃ ἀπὸ τὴν Χαναάν (τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν) εἰς τὴν Μωάβ. Ἔτσι ἐμπόδισε καὶ ἀπέκλεισε τὴν διάβασιν ἀπὸ τὰ σημεῖα αὐτὰ ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου.
29 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν εὑρέθησαν ἀποκλεισμένοι οἱ Μωαβῖται εἰς τὴν γῆν Ἰσραήλ. Καὶ ὅταν (οἱ Μωαβῖται), κυριευμένοι ἀπὸ τὸν πανικόν, ἔτρεξαν νὰ καταφύγουν εἰς τὴν χώραν των διὰ νὰ σωθοῦν, οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς ἐκτύπησαν σκληρὰ καὶ ἐφόνευσαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην περίπου δέκα χιλιάδες Μωαβῖτες. Ἐφόνευσαν ὅλους τοὺς εὐρώστους, ὅλους τοὺς γενναίους, ὅλα τὰ παλληκάρια. Ἡ καταστροφὴ τῶν Μωαβιτῶν ἦταν ὁλοκληρωτική. Δὲν ἐσώθη οὔτε ἕνας ἀπὸ αὐτούς.
30 Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην οἱ Μωαβῖται ὑπετάγησαν καὶ ἡ χώρα των ὑπεδουλώθη εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες· καὶ ἔτσι ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιθέσεις ἐπὶ ὀγδόντα χρόνια. Καὶ ὁ Ἀὼδ ὑπῆρξε Κριτῆς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μέχρι τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του.
31 Μετὰ τὸν Ἀὼδ παρουσιάσθη ὡς Κριτὴς ὁ Σάμεγαρ, ὁ υἱὸς τοῦ Δινάχ. Αὐτὸς ἐπάνω εἰς τὸν ζῆλον του ἐπετέθη καὶ ἐφόνευσεν ἑξακοσίους Φιλισταίους μὲ τὴν βουκέντραν (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Μὲ ἕνα ἀλετροπόδι). Ἔτσι ἔγινε καὶ αὐτὸς σωτῆρας καὶ ἐλευθερωτὴς τοῦ Ἰσραήλ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ταῦτα τὰ ἔθνη, ἃ ἀφῆκε Κύριος αὐτὰ ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τὸν Ἰσραήλ, πάντας τοὺς μὴ ἐγνωκότας τοὺς πολέμους Χαναάν.	ὐτὰ δὲ εἶναι τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα ἀφῆκεν ἀνυπότακτα ὁ Κύριος μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὥστε νὰ δοκιμάζῃ τὴν πίστιν καὶ τὴν ὑπακοὴν ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐγνώρισαν καὶ δὲν ἔλαβον μέρος εἰς τοὺς κατὰ τῶν Χαναναίων πολέμους.	ὐτα δὲ εἶναι τὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα ἀφῆκεν ὁ Κύριος εἰς τὴν Παλαιστίνην, διὰ νὰ δοκιμάζῃ δι' αὐτῶν τὸν Ἰσραήλ· δηλαδὴ νὰ δοκιμάζῃ καὶ ἀσκῇ ὅλους ἐκείνους τοὺς Ἰσραηλίτες, ποὺ δὲν ἔλαβαν μέρος εἰς τοὺς πολέμους κατὰ τῶν Χαναναίων.
2 Πλὴν διὰ τὰς γενεὰς υἱῶν Ἰσραὴλ τοῦ διδάξαι αὐτοὺς πόλεμον, πλὴν οἱ ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἔγνωσαν αὐτά·	2 Ἀκόμη δὲ καὶ διὰ νὰ διδάξῃ τὰς κατόπιν γενεὰς τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸς πόλεμον, διότι αἱ μεταγενέστεροι αὖται γενεαὶ δὲν ἔλαβον μέρος καὶ δὲν ἐγνώρισαν τὰς πολεμικὰς ἐπιχειρήσεις τῶν προγόνων των.	2 Τοῦτο δὲ τὸ ἔκαμεν ὁ Κύριος ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ διδάξῃ τὶς μεταγενέστερες γενεὲς τῶν Ἰσραηλιτῶν τὸν πόλεμον, ἰδιαιτέρως τὶς νεώτερες γενεές, οἱ ὅποιες δὲν ἐγνώρισαν καθόλου τοὺς πολέμους αὐτούς, οὔτε ἔλαβαν μέρος εἰς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις.
3 τὰς πέντε σατραπείας τῶν ἀλλοφύλων καὶ πάντα τὸν Χαναναῖον καὶ τὸν Σιδώνιον καὶ τὸν Εὐαῖον τὸν κατοικοῦντα τὸν Λίβανον ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Ἀερμὼν ἕως Λαβωεμάθ.	3 Τὰ εἰδωλολατρικὰ δὲ αὐτὰ ἔθνη εἶναι τὰ ἐξῆς· Αἱ πέντε σατραπεῖαι τῶν ἀλλοφύλων (Φιλισταίων), ὅλοι οἱ Χαναναῖοι, οἱ Σιδώνιοι καὶ οἱ Εὐαῖοι οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν τὸ ὄρος Λίβανον, ἀπὸ τὸ ὄρος Ἀερμὼν μέχρι τῆς Λαβωεμάθ.	3 Τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ποὺ ἀφῆκεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν Παλαιστίνην, ἦσαν ὀνομαστικῶς τὰ ἀκόλουθα: Οἱ πέντε σατραπεῖες (= ἠγεμονίες) τῶν Φιλισταίων καὶ ὅλοι οἱ Χαναναῖοι, καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Σιδῶνος, καὶ οἱ Εὐαῖοι, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἱς τὸ ὅρος Λίβανον, ἀπὸ τὸ ὅρος Ἀερμὼν μέχρι τὴν Λαβωεμάθ, εἰς τὸν Ὀρόντην ποταμόν.
4 Καὶ ἐγένετο ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τὸν Ἰσραήλ, γνῶναι εἰ ἀκούσονται τὰς ἐντολάς Κυρίου, ἃς ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν χειρὶ Μωυσῆ.	4 Ἀφῆκε δηλαδὴ ὁ Κύριος αὐτὰ τὰ ἔθνη διὰ νὰ δοκιμάσῃ δι' αὐτῶν τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ νὰ μάθῃ ἐὰν αὐτοὶ ὑπακούουν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολὰς τὰς ὁποίας διὰ μέσου τοῦ Μωϋσέως εἶχε δώσει ὁ Κύριος εἰς τοὺς προγόνους των.	4 Τοῦτο τὸ ἐπέτρεψεν ἀκόμη ὁ Κύριος διὰ νὰ δοκιμασθῇ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός, καὶ νὰ φανερωθῇ κατὰ πόσον οἱ Ἰσραηλῖται θὰ ὑπακούσουν εἰς τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τὶς ὁποῖες ἔδωκεν εἰς τοὺς προπάτορές των διὰ τοῦ Μωϋσῆ.
5 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ κατῴκησαν ἐν μέσῳ τοῦ Χαναναίου καὶ τοῦ Χετταίου καὶ τοῦ Ἀμορραίου καὶ τοῦ Φερεζαίου καὶ τοῦ Εὐαίου καὶ τοῦ Ἰεβουσαίου	5 Οἱ Ἰσραηλῖται κατῴκησαν καὶ ἀνεμίχθησαν μαζῆ μὲ τοὺς Χαναναίους, τοὺς Χετταίους, τοὺς Ἀμορραίους, τοὺς Φερεζαίους, τοὺς Εὐαίους καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους.	5 Ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται ἑκατοίκησαν μεταξὺ τῶν Χαναναναίων καὶ τῶν Χετταίων καὶ τῶν Ἀμορραίων καὶ τῶν Φερεζαίων καὶ τῶν Εὐαίων καὶ τῶν Ἰεβουσαίων καὶ ἀνεμίχθησαν μαζί τους·
6 καὶ ἔλαβον τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἑαυτοῖς εἰς γυναῖκας καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἔδωκαν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν καὶ ἐλάτρευσαν τοῖς θεοῖς αὐτῶν.	6 Οἱ Ἰσραηλῖται ἔλαβον ὡς συζύγους των τὰς θυγατέρας ἐκείνων καὶ ἔδωκαν εἰς ἐκείνους ὡς συζύγους τὰς θυγατέρας των, καὶ ἐλάτρευσαν τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ἐκείνων.	6 οἱ Ἰσραηλῖται ἐνυμφεύθησαν τὶς θυγατέρες τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτῶν ὡς γυναῖκας των καὶ ἔδωκαν τὶς ἰδικές των θυγατέρες ὡς γυναῖκας εἰς τοὺς υἱοὺς τῶν εἰδωλολατρικῶν αὐτῶν λαῶν καὶ ἔτσι ἐλάτρευσαν τοὺς θεοὺς τῶν εἰδωλολατρικῶν αὐτῶν ἐθνῶν.
7 Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου καὶ ἐπελάθοντο Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτῶν καὶ ἐλάτρευσαν τοῖς Βααλὶμ καὶ τοῖς ἄλσεσι.	7 Διέπραξαν ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται φαῦλα καὶ παράνομα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐλησμόνησαν Κύριον τὸν Θεόν των καὶ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα τοῦ Βάαλ καὶ τὰ ἱερὰ ἄλση ὅπου ὑπῆρχον καὶ οἱ βωμοὶ τῶν εἰδώλων.	7 Οἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν ἔτσι εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Ἐλησμόνησαν τὸν Κύριον καὶ Θεόν των καὶ ἐλάτρευσαν τὰ πολλὰ ἀγάλματα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ καὶ τὰ ξύλινα ἀγάλματα τῆς εἰδωλολατρικῆς θεᾶς Ἀστάρτης, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὰ ἱερὰ ἄλση.
8 Καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἀπέδοτο αὐτοὺς ἐν χειρὶ Χουσαρσαθαὶμ βασιλέως Συρίας ποταμῶν. Καὶ ἐδούλευσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τῷ Χουσαρσαθαὶμ ἔτη ὀκτώ.	8 Δι' αὐτὸ καὶ ἤναψεν ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ παρέδωσεν αὐτοὺς δούλους εἰς τὰ χέρια τοῦ Χουσαρσαθαίμ, βασιλέως τῆς Μεσοποταμίας. Καὶ ἔγιναν οἱ Ἰσραηλῖται δοῦλοι καὶ φόρου ὑποτελεῖς ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη εἰς τὸν Χουσαρσαθαίμ.	8 Διὰ τοῦτο ὠργίσθη πάρα πολὺ ὁ Κύριος, ἄναψε ὁ θυμός του κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν ἐγκατέλειψε καὶ παρέδωσε τοὺς Ἰσραηλίτες ὡς δούλους εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ Χουσαρσαθαίμ, βασιλιᾶ τῆς Συρίας, δηλαδὴ τῆς Μεσοποταμίας, ποὺ εὑρίσκετο μεταξὺ δύο μεγάλων ποταμῶν, τοῦ Τίγρητος καὶ τοῦ Εὐφράτου. Καὶ οἱ ἀπόγονοι τοῦ εὐλογημένου Ἰσραὴλ ἔμειναν δοῦλοι εἰς τὸν εἰδωλολάτρην βασιλιᾶ Χουσαρσαθαὶμ ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια.
9 Καὶ ἐκέκραξαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον· καὶ ἤγειρε Κύριος σωτῆρα τῷ Ἰσραήλ, καὶ ἔσωσεν αὐτούς, τὸν Γοθονιὴλ υἱὸν Κενὲζ ἀδελφοῦ Χάλεβ τὸν νεώτερον ὑπὲρ αὐτόν,	9 Οἱ Ἰσραηλῖται μέσα ἀπὸ τὴν κάμινον τῆς θλίψεώς των ἔκραξαν πρὸς τὸν Κύριον ζητοῦντες τὴν λύτρωσιν. Ὁ δὲ Κύριος ἀνέδειξε τότε σωτῆρα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν Γοθονιήλ, υἱὸν τοῦ Κενέζ, νεωτέρου ἀδελφοῦ τοῦ Χάλεβ.	9 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναξαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς τὸν Κύριον διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ. Καὶ ὁ Κύριος ἐνέπνευσε, παρουσίασε, ἀνέδειξε διὰ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔσωσε· ὁ σωτῆρας αὐτός, ποὺ ἔσωσε τοὺς Ἰσραηλίτες, ἦταν ὁ Γοθονιήλ, ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ, νεωτέρου ἀδελφοῦ τοῦ Χάλεβ.
10 καὶ ἐγένετο ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα Κυρίου, καὶ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ. Καὶ ἐξῆλθεν εἰς πόλεμον πρὸς Χουσαρβαθαίμ· καὶ παρέδωκε Κύριος ἐν χειρὶ αὐτοῦ τὸν Χουσαρσαθαὶμ βασιλέα Συρίας ποταμῶν, καὶ ἐκραταιώθη χεὶρ αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Χουσαρσαθαίμ.	10 Πνεῦμα Κυρίου ἦλθεν εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ἀνέδειξε Κριτὴν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Τότε αὐτὸς ἐξῆλθεν μαζῆ μὲ Ἰσραηλίτας πολεμιστὰς εἰς πόλεμον ἐναντίον τοῦ Χουσαρσαθαίμ. Ὁ δὲ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια αὐτοῦ νικημένον τὸν Χουσαοσαθαίμ, βασιλέα τῆς Μεσοποταμίας, καὶ ἀνεδείχθη ἔτσι ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμις τοῦ Γοθονιὴλ ἰσχυρὰ καὶ μεγάλη ἐπὶ τοῦ Χουσαρσαθαίμ.	10 Καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἐκυρίευσε ὅλην τὴν ὕπαρξίν του, τὸν ἐφώτισε, τὸν ἐχαρίτωσε, τὸν εὐλόγησε καὶ τὸν ἔκαμε ἱκανὸν νὰ γίνῃ Κριτὴς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ Γοθονιὴλ ἔκρινε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ὁ εὐλογημένος αὐτὸς ἄνθρωπος μὲ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεὸν ἐπροχώρησε μὲ Ἰσραηλίτας πολεμιστὰς εἰς πόλεμον κατὰ τοῦ Χουσαρσαθαίμ. Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τοῦ Γοθονιὴλ τὸν Χουσαρσαθαίμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μεσοποταμίας. Ὁ Κύριος τὸν ἐνίσχυσε καὶ τὸν ἐνδυνάμωσε, ὥστε ἡ ἐξουσία του νὰ γίνῃ μεγάλη καὶ πολὺ ἰσχυρὴ ἐπὶ τοῦ Χουσαρσαθαίμ.
11 Καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ἔτη τεσσαράκοντα· καὶ ἀπέθανε Γοθονιὴλ υἱὸς Κενέζ.	11 Ἡσύχασε δὲ τότε ἡ χώρα ἀπὸ τὰς ἐπιδρομὰς ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη· καὶ ἀπέθανεν ὁ Γοθονιὴλ ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ.	11 Καὶ ἔτσι ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιθέσεις ἐπὶ σαράντα χρόνια· κατόπιν δὲ ἀπέθανε ὁ κριτὴς Γοθονιήλ, ὁ υἱὸς τοῦ Κενέζ.
12 Καὶ προσέθεντο οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἐνίσχυσε Κύριος τὸν Ἐγλὼμ βασιλέα Μωὰβ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ διὰ τὸ πεποιηκέναι αὐτοὺς τὸ πονηρὸν ἔναντι Κυρίου.	12 Καὶ πάλιν ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται διέπραξαν φαῦλα καὶ ἁμαρτωλὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὁ δὲ Κύριος ἐνεδυνάμωσε τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν νὰ ἐπέλθῃ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι αὐτοὶ εἶχαν διαπράξει τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.	12 Οἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν πάλιν εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα. Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἐνίσχυσε καὶ ἐνδυνάμωσε τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, ὥστε νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι αὐτοὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρίας.
13 Καὶ συνήγαγε πρὸς ἑαυτὸν πάντας τοὺς υἱοὺς Ἀμμὼν καὶ Ἀμαλὴκ καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἐκληρονόμησε τὴν πόλιν τῶν φοινίκων.	13 Ὁ Ἐγλὼμ συνεκέντρωσε γύρω του τοὺς Ἀμμωνίτας καὶ Ἀμαληκίτας, ἐβάδισεν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν, τοὺς ἐνίκησε καὶ κατέλαβε τὴν Ἱεριχώ.	13 Ὁ Ἐγλὼμ συνεκέντρωσε γύρω του τοὺς Ἀμμωνῖτες καὶ Ἀμαληκῖτες καὶ ἐβάδισε κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν· τοὺς ἐπετέθη καὶ ἐκυρίευσε τὴν Ἱεριχώ, τὴν πόλιν τῶν φοινικοδένδρων.
14 Καὶ ἐδούλευσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωὰβ ἔτη δεκαοκτώ.	14 Οἱ Ἰσραηλῖται ἔγιναν δοῦλοι, φόρου ὑποτελεῖς εἰς τὸν Ἐγλώμ, βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν, ἐπὶ δέκα ὀκτὼ ἔτη.	14 Ἔτσι οἱ Ἰσραηλῖται ὑπετάγησαν καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, ἐπὶ δεκαοκτῶ χρόνια.
15 Καὶ ἐκέκραξαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον· καὶ ἤγειρεν αὐτοῖς σωτῆρα τὸν Ἀὼδ υἱὸν Γηρὰ υἱὸν τοῦ Ἰεμενί, ἄνδρα ἀμφοτεροδέξιον. Καὶ ἐξαπέστειλαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ δῶρα ἐν χειρὶ αὐτοῦ τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωάβ.	15 Ἔκραξαν οἱ Ἰσραηλῖται πρὸς τὸν Κύριον ζητοῦντες τὴν ἐπέμβασίν του, ὁ δὲ Κύριος ἀνέδειξε τότε δι' αὐτοὺς σωτῆρα τὸν Ἀώδ, υἱὸν Γηρά, υἱὸν τοῦ Ἰεμενί, ἄνδρα ποὺ ἐχρησιμοποίει καὶ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα του ὡς δεξιάν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἔστειλαν δῶρα πρὸς τὸν Ἐγλὼμ βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν, δι' ἐπιτροπῆς τῆς ὁποίας ἀρχηγὸς ἦτο ὁ Ἀώδ.	15 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναξαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς των πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ. Καὶ ὁ Κύριος ἐνέπνευσε, παρουσίασεν, ἀνέδειξε διὰ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔσωσε· ὁ σωτῆρας αὐτὸς ἦταν ὁ Ἀώδ, ὁ ἀπόγονος τοῦ Γηρά, ἔγγονος τοῦ Ἰεμενί· ὁ ἄνδρας αὐτὸς ἠμποροῦσε νὰ χρησιμοποιῇ καὶ τὸ ἀριστερόν του χέρι τόσον εὔκολα καὶ γρήγορα καὶ δυνατά, ὅσον καὶ τὸ δεξιόν. Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ὡς φόρου ὑποτελεῖς ἔστειλαν εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ, δῶρα μὲ μίαν ὁμάδα, ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Ἀώδ.
16 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Ἀὼδ μάχαιραν δίστομον, σπιθαμῆς τὸ μῆκος αὐτῆς, καὶ περιεζώσατο αὐτὴν ὑπὸ τὸν μανδύαν ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ τὸν δεξιόν.	16 Ὁ Ἀὼδ κατεσκεύασε μίαν δίκοπον μάχαιραν μήκους μιᾶς σπιθαμής, καὶ πρὶν ἀναχωρήσῃ διὰ τὸν Ἐγλὼμ ἐκρέμασεν αὐτὴν κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του.	16 Ὁ Ἀὼδ εἶχε κατασκευάσει ἕνα δίκοπον μαχαίρι μήκους μιᾶς σπιθαμῆς, δηλαδὴ εἴκοσι πέντε περίπου ἐκατοστῶν (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν· πενῆντα δύο ἑκατοστῶν)· τὸ φονικὸ αὐτὸ μαχαίρι τὸ ἐζώσθη γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ τὸ ἐκρέμασε εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν του.
17 Καὶ ἐπορεύθη καὶ προσήνεγκε τὰ δῶρα τῷ Ἐγλὼμ βασιλεῖ Μωάβ· καὶ Ἐγλὼμ ἀνὴρ ἀστεῖος σφόδρα.	17 Μετέβη μαζῆ μὲ τοὺς ἄλλους ἄνδρας τῆς ἀποστολῆς καὶ παρέδωσε τὰ δῶρα, τὸν φόρον δηλαδὴ ὑποτελείας, εἰς τὸν Ἐγλὼμ τὸν βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν. Ὁ δὲ Ἐγλὼμ ἦτο πολὺ ὡραῖος καὶ εὔσωμος ἀνήρ.	17 Καὶ ὁ Ἀὼδ ἐπῆγε μὲ τὴν συνοδείαν του καὶ προσέφερε τὰ δῶρα (ὡς φόρον ὑποτελείας) εἰς τὸν Ἐγλώμ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ. Ὁ δὲ Ἐγλὼμ ἦταν πολὺ ὠραῖος ἄνδρας, εὐτραφής, καλοθρεμμένος.
18 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα συνετέλεσεν Ἀὼδ προσφέρων τὰ δῶρα, καὶ ἐξαπέστειλε τοὺς φέροντας τὰ δῶρα·	18 ῞Οταν ἐτελείωσεν ὁ Ἀὼδ προσφέρων τὰ δῶρα, διέταξε τοὺς ἄνδρας ποὺ τὰ ἔφεραν νὰ ἀπέλθουν. Μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς ἀνεχώρησε καὶ ὁ ἴδιος μέχρι πλησίον εἰς τὴν τοποθεσίαν Γαλγάλ.	18 Καὶ ὅταν ὁ Ἀὼδ μὲ τοὺς ἄλλους ἄνδρες τῆς ἀποστολῆς ἐπρόσφεραν τὰ δῶρα, διέταξε τοὺς ἄνδρες του, ποὺ ἔφεραν τὰ δῶρα, νὰ φύγουν. Τοὺς ἀκολούθησε δὲ καὶ ὁ Ἀὼδ μέχρι τὰ Γάλγαλα.
19 καὶ αὐτὸς ὑπέστρεψεν ἀπὸ τῶν γλυπτῶν τῶν μετὰ τῆς Γαλγάλ. Καὶ εἶπεν Ἀώδ· λόγος μοι κρύφιος πρός σε, βασιλεῦ. Καὶ εἶπεν Ἐγλὼμ πρὸς αὐτόν· σιώπα· καὶ ἐξαπέστειλεν ἀφ' ἑαυτοῦ πάντας τοὺς ἐφεστῶτας ἐπ' αὐτόν.	19 Ὁ Ἀὼδ ὅμως ἐπέστρεψε μόνος του ἀπὸ τὴν περιοχὴν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀγαλμάτων, ποὺ ἦσαν πλησίον τῆς Γαλγὰλ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐγλώμ. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν· <βασιλεῦ, ἔχω κάποιο μυστικὸν νὰ ἀνακοινώσω πρὸς σέ>. Ὁ Ἐγλώμ τοῦ εἶπε· <σιώπα, μὴ ὁμιλῇς>. Ἀμέσως δὲ διέταξε καὶ ἔφυγαν ἀπὸ κοντά του ὅλοι ὅσοι ὑπῆρχον γύρω του.	19 Εἰς τὰ Γάλγαλα ὅμως, κοντὰ εἰς τὴν περιοχὴν ἐκείνην ποὺ ὑπῆρχαν (τώρα) εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα, ἐξεπροβόδισε τοὺς συντρόφους του καὶ αὐτός (ὁ Ἀώδ) ἐγύρισε πίσω μόνος του εἰς τὸν βασιλιᾶ τῆς Μωάβ. Χωρὶς καμμίαν δυσκολίαν καὶ κανένα ἐμπόδιον παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἐγλὼμ καὶ τοῦ εἶπε: <Ἔχω κάτι κρυφὸ καὶ μυστικὸ νὰ σοῦ εἰπῶ, βασιλιᾶ>. Ἐπειδὴ ὅμως ἦσαν καὶ ἄλλοι ἐκεῖ, ὁ Ἐγλὼμ τοῦ ἀπάντησε: Σιώπα· μὴ ἀνακοινώσῃς ἐδῶ τὸ μυστικόν>. Ἀμέσως δὲ ὁ Ἐγλὼμ ἔβγαλε ἔξω καὶ ἀπέπεμψε ἀπὸ κοντά του ὅλους, ὅσοι ἦσαν παρόντες εἰς τὴν αἴθουσαν. Αὐτὸς δέ (ὁ Ἐγλώμ) ἐσηκώθη ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου ἐκάθητο, καὶ ἀνέβηκε εἰς κάποιο ὑψηλότερον (δροσερὸν) δωμάτιον, εἰς τὸ ὁποῖον ἡσύχαζε κατὰ τὸ καλοκαίρι, καὶ ἐκεῖ ἐκάλεσε τὸν Ἀώδ.
20 Καὶ Ἀὼδ εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐκάθητο ἐν τῷ ὑπερῴῳ τῷ θερινῷ τῷ ἑαυτοῦ μονώτατος. Καὶ εἶπεν Ἀώδ· λόγος Θεοῦ μοὶ πρός σε, βασιλεῦ· καὶ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ θρόνου Ἐγλὼμ ἐγγὺς αὐτοῦ.	20 Ὁ Ἀὼδ κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἐγλὼμ ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὑπερῶον πρὸς τὸν Ἐγλώμ, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο εἰς τὸ θερινὸν ὑπερῶον του ἐντελῶς μόνος. Ὁ Ἀὼδ τότε τοῦ εἶπε· <βασιλεῦ, ὁ Θεός μου μὲ ἔστειλε νὰ σοῦ φανερώσω θείαν ἀποκάλυψιν>. Ὁ Ἐγλὼμ ἠγέρθη μὲ ὁρμὴν ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ ἐπλησίασε μὲ ἐνδιαφέρον τὸν Ἀώδ.	20 Καὶ ὁ Ἀὼδ ἐμπῆκε εἰς τὸ θερινόν (δροσερόν) δωμάτιον τοῦ Ἐγλώμ· αὐτὸς δὲ ἐκάθητο εἰς τὸ θερινὸν δωμάτιόν του ἐντελῶς μόνος, χωρὶς κανένα σωματοφύλακα. Καὶ ὁ Ἀὼδ τοῦ εἶπε: <Βασιλιᾶ· ὁ Θεὸς μοῦ εἶπε νὰ σοῦ ἀναγγείλω κάποιο μήνυμα, ποὺ μοῦ ἀπεκάλυψε καὶ τὸ ὁποῖον σὲ ἀφορᾷ>. Ὁ Ἐγλὼμ γεμᾶτος περιέργειαν ἐσηκώθη ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ ἐπλησίασε ἀνυποψίαστος τὸν Ἀώδ, διὰ νὰ ἀκούσῃ τί τοῦ παραγγέλλει ὁ Θεός.
21 Καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀναστῆναι αὐτὸν καὶ ἐξέτεινεν Ἀὼδ τὴν χεῖρα τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὴν μάχαιραν ἐπάνωθεν τοῦ μηροῦ αὐτοῦ τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐνέπηξεν αὐτὴν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτοῦ	21 Ὅταν ὁ Ἐγλὼμ ἠγέρθη, ἥπλωσε τὴν ἀριστεράν του χεῖρα ὁ Ἀὼδ ἐτράβηξε τὴν μάχαιραν, ἡ ὁποία ἐκρέματο ἐπάνω εἰς τὸν δεξιὸν μηρόν του καὶ τὴν ἐβύθισεν εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ.	21 Τὴν στιγμὴν ὅμως ἐκείνην, μόλις ἐσηκώθη ὁ Ἐγλώμ, ὁ Ἀὼδ ἀπλωσε τὸ ἀριστερό του χέρι καὶ ἐτράβηξε τὸ μαχαίρι, ποὺ ἐκρέμετο πάνω ἀπὸ τὸν δεξιὸν μηρόν του, καὶ τὸ ἔμπηξε εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ.
22 καὶ ἐπεισήνεγκε καί γε τὴν λαβὴν ὀπίσω τῆς φλογός, καὶ ἀπέκλεισε τῷ στέαρ κατὰ τῆς φλογός, ὅτι οὐκ ἐξέσπασε τὴν μάχαιραν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.	22 Ὤθησε δὲ καὶ τὴν λαβὴν τῆς μαχαίρας καὶ τὴν εἰσήγαγεν εἰς τὴν κοιλίαν μαζῆ μὲ τὴν λεπίδα. Τὸ δὲ λίπος τῆς κοιλίας τοῦ Ἐγλὼμ ἐσκέπασε ὅλην τὴν μάχαιραν, διότι ὁ Ἀὼδ δὲν τὴν ἀνέσπασε ἀπὸ τὴν κοιλίαν ἐκείνου.	22 Ἔσπρωξε δὲ καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν λαβὴν τοῦ μαχαιριοῦ, ὥστε ἐμπῆκε καὶ αὐτὴ μαζὶ μὲ τὴν δίκοπη λεπίδα εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ. Καὶ τὸ πολὺ λίπος τοῦ παχύσαρκου Ἐγλὼμ ἐσκέπασε ὅλην τὴν λεπίδα τοῦ μαχαιριοῦ, διότι ὁ Ἀὼδ δὲν ἐτράβηξε τὸ μαχαίρι ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ Ἐγλώμ. Ἔτσι τὸ κτύπημα, ποὺ κατέφερεν ὁ Ἀὼδ κατὰ τοῦ Ἐγλώμ, ἦταν καίριον, θανάσιμον.
23 Καὶ ἐξῆλθεν Ἀὼδ τὴν προστάδα καὶ ἐξῆλθε τοὺς διατεταγμένους καὶ ἀπέκλεισε τὰς θύρας τοῦ ὑπερώου κατ' αὐτοῦ καὶ ἐσφήνωσε·	23 Κατόπιν ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκεν εἰς τὸν προθάλαμον, ἐπέρασεν ἐμπρὸς ἀπὸ τοὺς φρουρούς, ἀφοῦ προηγουμένως ἔκλεισε τὴν θύραν τοῦ ὑπερώου καὶ ἔσυρε τὸ σχοινί, ὥστε νὰ σφηνώσῃ ἐκ τῶν ἔσω ἡ θύρα.	23 Τότε ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ θερινὸν δωμάτιον εἰς τὸ πρόστεγον καὶ ἐπέρασεν ἀτάραχος ἐμπρὸς ἀπὸ τοὺς σωματοφύλακες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἄκουσαν οὔτε ἀντελήφθησαν τίποτε· ἐβγῆκε, ἀφοῦ προηγουμένως ἔκλεισε χωρὶς νευρικότητα τὴν πόρταν τοῦ θερινοῦ δωματίου, ὅπου τὸν ἐδέχθη ὁ Ἐγλώμ· τὴν ἔκλεισεν ἔτσι, ὥστε ἔπεσεν ὁ ἐσωτερικὸς σύρτης καὶ ἡ πόρτα ἔκλεισεν ἀπὸ μέσα.
24 καὶ αὐτὸς ἐξῆλθε. Καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ αἱ θύραι τοῦ ὑπερῴου ἐσφηνωμέναι, καὶ εἶπαν· μή ποτε ἀποκενοῖ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐν τῷ ταμείῳ τῷ θερινῷ;	24 Ὅταν ὁ Ἀὼδ ἐξῆλθεν, οἱ σωματοφύλακες τοῦ βασιλέως εἰσῆλθον εἰς τὸν προθάλαμον καὶ εἶδον ὅτι αἱ θύραι τοῦ ὑπερώου, ὅπου ἔμενεν ὁ βασιλεύς, ἦσαν κλεισταὶ ἐσωτερικῶς. Εἶπαν δὲ μεταξύ των· <αἱ θύραι εἶναι κλεισμέναι· μήπως ὁ βασιλεὺς βγάζῃ τὰ πόδια του ἀπὸ τὰ ὑποδήματα πρὸς ἀνάπαυσιν εἰς τὸ ἰδιαίτερον μέρος τοῦ θερινοῦ δωματίου του;>	24 Ἔτσι ὁ Ἀὼδ ἐβγῆκε καὶ ἔφυγε χωρὶς νὰ δώσῃ καμμίαν ὑποψίαν. Ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ σωματοφύλακες τοῦ Ἐγλὼμ ἐπῆγαν εἰς τὸ προστέγον καὶ εἶδαν ὅτι οἱ πόρτες τοῦ θερινοῦ δωματίου ἦσαν κλειδωμένες καὶ εἶπαν: <Ἴσως ὁ βασιλιᾶς εἶναι ξαπλωμένος εἰς τὸ θερινὸν δωμάτιόν του καὶ ξεκουράζει τὰ πόδια του>.
25 Καὶ ὑπέμειναν ἕως ᾐσχύνοντο, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ὁ ἀνοίγων τὰς θύρας τοῦ ὑπερῴου· καὶ ἔλαβον τὴν κλεῖδα καὶ ἤνοιξαν, καὶ ἰδοὺ ὁ κύριος αὐτῶν πεπτωκὼς ἐπὶ τὴν γῆν τεθνηκώς.	25 Ἐπερίμεναν εἰς τὸν προθάλαμον, μέχρις ὅτου ἀνησύχησαν καὶ ἐντράπησαν νὰ περιμένουν περισσότερον. Ἐκτύπησαν, καὶ ἰδοὺ κανεὶς δὲν ἀνοίγει ἀπὸ μέσα τὰς θύρας τοῦ ὑπερώου. Ἐπῆραν τὸ κλειδί, ἤνοιξαν καὶ εἶδον αἴφνης τὸν βασιλέα των νεκρὸν πεσμένον κατὰ γῆς.	25 Καὶ ἐπερίμεναν ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιον μέχρις ὅτου ἀνησύχησαν καὶ ἐντρέποντο πλέον νὰ περιμένουν. Καὶ νά· (ενῷ κτυποῦν) κανεὶς δὲν ἀνοίγει τὴν πόρταν τοῦ θερινοῦ δωματίου. Δι' αὐτὸ ἐπῆραν τὸ κλειδί, ποὺ δὲν τὸ εἶχε πάρει μαζί του ὁ Ἀώδ, καὶ ἐξεκλείδωσαν τὴν πόρταν. Καὶ νά· ὁ κύριος των, ὁ βασιλιᾶς, ἦταν ξαπλωμένος κατὰ γῆς νεκρός!
26 Καὶ Ἀὼδ διεσώθη ἕως ἐθορυβοῦντο, καὶ οὐκ ἦν ὁ προσνοῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς παρῆλθε τὰ γλυπτὰ καὶ διεσώθη εἰς Σετειρωθά.	26 Ὁ Ἀώδ, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι συνέλθουν ἀπὸ τὴν ταραχήν των, ἐσώθη διὰ τῆς φυγῆς καὶ κανεὶς δὲν ἔστρεψε πρὸς αὐτὸν τὸν νοῦν καὶ τὴν προσοχήν του. Διῆλθεν ἀπὸ τὴν τοποθεσίαν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀγαλμάτων καὶ ἔφθασε σῶος καὶ ἀνενόχλητος εἰς Σετειρωθά.	26 Ἔτσι, μέχρις ὅτου ἐκεῖνοι ἀντιληφθοῦν τὶ συνέβη καὶ μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου ἀπὸ τὴν ταραχήν, ποὺ ἐδημιουργήθη, ὁ Ἀὼδ διέφυγε τὴν ἀνακάλυψιν καὶ ἐσώθη. Μὲ ὅλα αὐτὰ τοῦ ἐδόθη χρόνος ἀρκετός, ὥστε νὰ διαφύγῃ τὴν προσοχήν των, νὰ προσπεράσῃ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα, ποὺ ἦσαν εἰς τὰ Γάλγαλα, νὰ ζεφύγῃ καὶ νὰ φθάσῃ ἀσφαλὴς εἰς τὰ Σετειρωθά.
27 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἦλθεν Ἀὼδ εἰς γῆν Ἰσραὴλ, καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ· καὶ κατέβησαν σὺν αὐτῷ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αὐτὸς ἔμπροσθεν αὐτῶν.	27 Ὅταν δὲ ὁ Ἀὼδ ἔφθασεν εἰς τὸ ἰσραηλιτικὸν ἔδαφος, ἐσάλπισα μὲ κερατίνην σάλπιγγα πολεμικὸν σάλπισμα εἰς τὸ ὄρος Ἐφραίμ. Οἱ Ἰσραηλῖται ἤκουσαν καὶ ὑπήκουσαν εἰς τὸ πολεμικὸν ἐγερτήριον, συνεκεντρώθησαν γύρω του, κατέβησαν μαζῆ του ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ αὐτὸς προηγεῖτο ὡς ἀρχηγὸς καὶ ὁδηγός των ἐμπρὸς ἀπὸ αὐτούς.	27 Μόλις δὲ ἔφθασε σῶος εἰς τὸ Ἰσραηλιτικὸν ἔδαφος, ἔτρεξεν εἰς τὸ ὅρος Ἐφραίμ, ἔδωκε σύνθημα μὲ σάλπισμα, ποὺ ἐσάλπισε μὲ κερατίνην σάλπιγγα, καὶ ἐκάλεσε τοὺς Ἰσραηλῖτες εἰς πολεμικὸν συναγερμόν. Οἱ Ἰσραηλῖται ἀνταπεκρίθησαν εἰς τὸ κάλεσμά του καὶ ἐμαζεύθησαν· καὶ κατέβηκαν μαζί του ἀπὸ τὸ ὅρος Ἐφραίμ, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν ἴδιον.
28 Καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· κατάβητε ὀπίσω μου, ὅτι παρέδωκε Κύριος ὁ Θεὸς τοὺς ἐχθρούς ἡμῶν τὴν Μωὰβ ἐν χειρὶ ἡμῶν. Καὶ κατέβησαν ὀπίσω αὐτοῦ καὶ προκατελάβοντο τὰς διαβάσεις τοῦ Ἰορδάνου τῆς Μωάβ, καὶ οὐκ ἀφῆκεν ἄνδρα διαβῆναι.	28 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <καταβῆτε ἀπὸ τὸ ὄρος καὶ ἐλᾶτε μαζῆ μου, διότι Κύριος ὁ Θεὸς παρέδωσεν εἰς τὰ χέρια μας τοὺς ἐχθρούς μας Μωαβίτας>. Οἱ Ἰσραηλῖται πολεμικῶς συντεταγμένοι τὸν ἠκολούθησαν, κατέλαβον τὰς πρὸς τὴν Μωὰβ διαβάσεις τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἀπέκλεισαν τὴν δίοδον εἰς ὅλους τοὺς ἐχθρούς των.	28 Ὁ Ἀὼδ τοὺς εἶπε: <Κατεβῆτε μαζί μου· ἀκολουθῆστέ με· διότι Κύριος ὁ Θεὸς παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς μας, ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Μωάβ, εἰς τὰ χέρια μας>. Πράγματι· οἱ Ἰσραηλῖται ὡς ἕνας ἄνθρωπος τὸν ἀκολούθησαν καὶ κατέβησαν μαζί του καὶ προκατέλαβαν ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἠμποροῦσε κανεὶς νὰ περάσῃ ἀπὸ τὴν Χαναάν (τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν) εἰς τὴν Μωάβ. Ἔτσι ἐμπόδισε καὶ ἀπέκλεισε τὴν διάβασιν ἀπὸ τὰ σημεῖα αὐτὰ ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου.
29 Καὶ ἐπάταξαν τὴν Μωὰβ τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ ὡσεὶ δέκα χιλιάδες ἀνδρῶν, πᾶν λιπαρὸν καὶ πάντα ἄνδρα δυνάμεως, καὶ οὐ διεσώθη ὁ ἀνήρ.	29 Ἐκτύπησαν δὲ τοὺς Μωαβίτας τοὺς ἐντεῦθεν τοῦ Ἰορδάνου κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐφόνευσαν δέκα περίπου χιλιάδας ἄνδρας. Ἐφόνευσαν κάθε εὔρωστον καὶ ἰσχυρὸν ἄνδρα καὶ δὲν διέφυγε κανεὶς ἀπὸ τοὺς Μωαβίτας τὸν θάνατον.	29 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν εὑρέθησαν ἀποκλεισμένοι οἱ Μωαβῖται εἰς τὴν γῆν Ἰσραήλ. Καὶ ὅταν (οἱ Μωαβῖται), κυριευμένοι ἀπὸ τὸν πανικόν, ἔτρεξαν νὰ καταφύγουν εἰς τὴν χώραν των διὰ νὰ σωθοῦν, οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς ἐκτύπησαν σκληρὰ καὶ ἐφόνευσαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην περίπου δέκα χιλιάδες Μωαβῖτες. Ἐφόνευσαν ὅλους τοὺς εὐρώστους, ὅλους τοὺς γενναίους, ὅλα τὰ παλληκάρια. Ἡ καταστροφὴ τῶν Μωαβιτῶν ἦταν ὁλοκληρωτική. Δὲν ἐσώθη οὔτε ἕνας ἀπὸ αὐτούς.
30 Καὶ ἐνετράπη Μωὰβ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὑπὸ χεῖρα Ἰσραήλ, καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ὀγδόηκοντα ἔτη, καὶ ἔκρινεν αὐτοὺς Ἀὼδ ἕως οὖ ἀπέθανε.	30 ῎Ετσι δὲ ἐταπεινώθη καὶ ἐφοβήθη ἡ χώρα τῶν Μωαβιτῶν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην κάτω ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἡσύχασε δὲ ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπὶ ὀγδοήκοντα ἔτη. Ὁ Ἀὼδ ἔμεινε Κριτὴς εἰς αὐτούς, μέχρις ὅτου ἀπέθανε.	30 Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην οἱ Μωαβῖται ὑπετάγησαν καὶ ἡ χώρα των ὑπεδουλώθη εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες· καὶ ἔτσι ἡ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιθέσεις ἐπὶ ὀγδόντα χρόνια. Καὶ ὁ Ἀὼδ ὑπῆρξε Κριτῆς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μέχρι τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του.
31 Καὶ μετ' αὐτὸν ἀνέστη Σαμεγὰρ υἱὸς Δινὰχ καὶ ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους εἰς ἑξακοσίους ἄνδρας ἐν τῷ ἀροτρόποδι τῶν βοῶν· καὶ ἔσωσε καί γε αὐτὸς τὸν Ἰσραήλ.	31 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸν ἐνεφανίσθη ὡς Κριτὴς τῶν Ἰσραηλιτῶν ὁ Σαμεγάρ, υἱός του Δινάχ, ὁ ὁποῖος ἐφόνευσε μὲ ἕνα ἀλετροπόδι ἑξακοσίους ἀλλοφύλους Φιλισταίους, καὶ ἔσωσε καὶ αὐτὸς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των.	31 Μετὰ τὸν Ἀὼδ παρουσιάσθη ὡς Κριτὴς ὁ Σάμεγαρ, ὁ υἱὸς τοῦ Δινάχ. Αὐτὸς ἐπάνω εἰς τὸν ζῆλον του ἐπετέθη καὶ ἐφόνευσεν ἑξακοσίους Φιλισταίους μὲ τὴν βουκέντραν (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Μὲ ἕνα ἀλετροπόδι). Ἔτσι ἔγινε καὶ αὐτὸς σωτῆρας καὶ ἐλευθερωτὴς τοῦ Ἰσραήλ.