Οι Κριταί : Κεφάλαιον ΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς Κύριος ἐν χειρὶ Μαδιὰμ ἑπτὰ ἔτη.
2 Καὶ ἴσχυσε χεὶρ Μαδιὰμ ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ προσώπου Μαδιὰμ τὰς τρυμαλιὰς τὰς ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ τὰ σπήλαια καὶ τὰ κρεμαστά.
3 Καὶ ἐγένετο ἐὰν ἔσπειραν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ ἀνέβαινον Μαδιὰμ καὶ Ἀμαλήκ, καὶ οἱ υἱοὶ ἀνατολῶν συνανέβαινον αὐτοῖς· καὶ παρενέβαλον εἰς αὐτοὺς
4 καὶ κατέφθειραν τοὺς καρποὺς αὐτῶν ἕως ἐλθεῖν εἰς Γάζαν καὶ οὐ κατελείποντο ὑπόστασιν ζωῆς ἐν τῇ γῇ Ἰσραὴλ οὐδὲ ἐν τοῖς ποιμνίοις ταῦρον καὶ ὄνον·
5 ὅτι αὐτοὶ καὶ αἱ κτήσεις αὐτῶν ἀνέβαινον καὶ αἱ σκηναὶ αὐτῶν παρεγίνοντο καθὼς ἀκρὶς εἰς πλῆθος, καὶ αὐτοῖς καὶ ταῖς καμήλοις αὐτῶν οὐκ ἦν ἀριθμός, καὶ ἤρχοντο εἰς τὴν γῆν Ἰσραὴλ καὶ διέφθειρον αὐτήν.
6 Καὶ ἐπτώχευσεν Ἰσραὴλ σφόδρα ἀπὸ προσώπου Μαδιάμ,
7 Καὶ ἐβόησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον ἀπὸ προσώπου Μαδιάμ.
8 Καὶ ἐξαπέστειλε Κύριος ἄνδρα προφήτην πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἐγώ εἰμι ὡς ἀνήγαγον ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ ἐξήγαγον ὑμᾶς ἐξ οἴκου δουλείας ὑμῶν
9 καὶ ἐρρυσάμην ὑμᾶς ἐκ χειρὸς Αἰγύπτου καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν θλιβόντων ὑμᾶς καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκ προσώπου ὑμῶν καὶ ἔδωκα ὑμῖν τὴν γῆν αὐτῶν
10 καὶ εἶπα ὑμῖν· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, οὐ φοβηθήσεσθε τοὺς θεοὺς τοῦ Ἀμορραίου, ἐν οἷς ὑμεῖς κάθησθε ἐν τῇ γῇ αὐτῶν· καὶ οὐκ εἱσηκούσατε τῆς φωνῆς μου.
11 Καὶ ἦλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐκάθισεν ὑπὸ τὴν τερέμινθον τὴν ἐν Ἐφραθὰ τὴν Ἰωὰς πατρὸς τοῦ Ἐσδρί, καὶ Γεδεὼν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ραβδίζων σῖτον ἐν ληνῷ, εἰς ἐκφυγεῖν ἀπὸ προσώπου τοῦ Μαδιάμ.
12 Καὶ ὤφθη αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κύριος μετά σοῦ, ἰσχυρὸς τῶν δυνάμεων.
13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· ἐν ἐμοί, Κύριέ μου, καὶ εἰ ἔστι Κύριος μεθ' ἡμῶν, εἰς τί εὗρεν ἡμᾶς τὰ κακὰ ταῦτα; Καὶ ποῦ ἐστι πάντα τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ διηγήσαντο ἡμῖν οἱ πατέρες ἡμῶν λέγοντες, μὴ οὐχὶ ἐξ Αἰγύπτου ἀνήγαγεν ἡμᾶς Κύριος; Καὶ νῦν ἐξέρριψεν ἡμᾶς καὶ ἔδωκεν ἡμᾶς ἐν χειρὶ Μαδιάμ.
14 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε· πορεύου ἐν τῇ ἰσχύϊ σου ταύτῃ καὶ σώσεις τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς Μαδιάμ· ἰδοὺ ἐξαπέστειλά σε.
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· ἐν ἐμοί, Κύριέ μου, ἐν τίνι σώσω τὸν Ἰσραήλ; Ἰδοὺ ἡ χιλιάς μου ἠσθένησεν ἐν Μανασσῇ, καὶ ἐγώ εἰμι μικρότερος ἐν οἴκῳ τοῦ πατρός μου.
16 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος Κυρίου· Κύριος ἔσται μετά σου, καὶ πατάξεις τὴν Μαδιὰμ ὡσεὶ ἄνδρα ἕνα.
17 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· εἰ δὴ εὗρον ἔλεος ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ ποιήσεις μοι σήμερον πᾶν ὅ,τι ἐλάλησας μετ' ἐμοῦ,
18 μὴ χωρισθῇς ἐντεῦθεν ἕως τοῦ ἐλθεῖν με πρός σε, καὶ ἐξοίσω τὴν θυσίαν καὶ θύσω ἐνώπιόν σου, καὶ εἶπεν· ἐγὼ εἰμι, καθήσομαι ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι σε.
19 Καὶ Γεδεὼν εἰσῆλθε καὶ ἐποίησεν ἔριφον αἰγῶν καὶ οἰφὶ ἀλεύρου ἄζυμα καὶ τὰ κρέα ἔθηκεν ἐν τῷ κοφίνῳ καὶ τὸν ζωμὸν ἔβαλεν ἐν τῇ χύτρᾳ καὶ ἐξήνεγκεν αὐτὰ πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τὴν τερέμινθον καὶ προσήγγισε.
20 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ· λαβὲ τὰ κρέα καὶ τὰ ἄζυμα καὶ θὲς πρὸς τὴν πέτραν ἐκείνην καὶ τὸν ζωμὸν ἐχόμενα ἔκχεε· καὶ ἐποίησεν οὕτως.
21 Καὶ ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος Κυρίου τὸ ἄκρον τῆς ράβδου τῆς ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἥψατο τῶν κρεῶν καὶ τῶν ἀζύμων, καὶ ἀνέβη πῦρ ἐκ τῆς πέτρας καὶ κατέφαγε τὰ κρέα καὶ τοὺς ἀζύμους· καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐπορεύθη ἀπ' ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
22 Καὶ εἶδε Γεδεὼν ὅτι ἀγγελος Κυρίου οὗτός ἐστι, καὶ εἶπε Γεδεών· ἆ ἆ, Κύριέ μου Κύριε, ὅτι εἶδον τὸν ἄγγελον Κυρίου πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.
23 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος· εἰρήνη σοι, μὴ φοβοῦ, οὐ μὴ ἀποθάνῃς.
24 Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Γεδεὼν θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπεκάλεσεν αὐτῷ Εἰρήνη Κυρίου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, ἔτι αὐτοῦ ὄντος ἐν Ἐφραθὰ πατρὸς τοῦ Ἐσδρί.
25 Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος· λαβὲ τὸν μόσχον τὸν ταῦρον, ὅς ἐστι τῷ πατρί σου, καὶ μόσχον δεύτερον ἐπταετῆ καὶ καθελεῖς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ ὅ ἐστι τῷ πατρί σου, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτὸ ὀλοθρεύσεις.
26 Καὶ οἰκοδομήσεις θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐπὶ κορυφὴν τοῦ Μαουὲκ τούτου ἐν τῇ παρατάξει καὶ λήψῃ τὸν μόσχον τὸν δεύτερον καὶ ἀνοίσεις ὁλοκαυτώματα ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ ἄλσους, οὖ ἐξολοθρεύσεις.
27 Καὶ ἔλαβε Γεδεὼν δέκα ἄνδρας ἀπὸ τῶν δούλων ἑαυτοῦ καὶ ἐποίησεν ὃν τρόπον ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν Κύριος· καὶ ἐγενήθη ὡς ἐφοβήθη τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως τοῦ ποιῆσαι ἡμέρας, καὶ ἐποίησε νυκτός.
28 Καὶ ὤρθρισαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως τὸ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ καθῄρητο τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ ὠλόθρευτο· καὶ εἶδαν τὸν μόσχον τὸν δεύτερον, ὃν ἀνήνεγκεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ ὠκοδομημένον.
29 Καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τίς ἐποίησε τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ ἐπεζήτησαν καὶ ἠρεύνησαν καὶ ἔγνωσαν ὅτι Γεδεὼν υἱὸς Ἰωὰς ἐποίησε τὸ ρῆμα τοῦτο.
30 Καὶ εἶπαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ἰωάς· ἐξένεγκε τὸν υἱόν σου καὶ ἀποθανέτω, ὅτι καθεῖλε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ ὅτι ὠλόθρευσε τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ.
31 Καὶ εἶπε Γεδεὼν υἱὸς Ἰωὰς τοῖς ἀνδράσι πᾶσιν, οἱ ἐπανέστησαν αὐτῷ· μὴ ὑμεῖς νῦν δικάζεσθε ὑπὲρ τοῦ Βάαλ; Ἢ ὑμεῖς σώσετε αὐτόν; Ὃς ἐὰν δικάσηται αὐτῷ, θανατωθήτω ἕως πρωΐ· εἰ Θεὸς ἐστι, δικαζέσθω αὐτῷ, ὅτι καθεῖλε τὸ θυσιαστήριον αὐτοῦ.
32 Καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Ἱεροβάαλ λέγων· δικαζέσθω ἐν αὐτῷ ὁ Βάαλ, ὅτι καθῃρέθη τὸ θυσιαστήριον αὐτοῦ.
33 Καὶ πᾶσα Μαδιὰμ καὶ Ἀμαλὴκ καὶ υἱοὶ ἀνατολῶν συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ παρενέβαλον ἐν τῇ κοιλάδι Ἰεζραέλ.
34 Καὶ πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε τὸν Γεδεών, καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ καὶ ἐφοβήθη Ἀβιέζερ ὀπίσω αὐτοῦ.
35 Καὶ ἀγγέλους ἀπέστειλεν εἰς πάντα Μανασσῆ καὶ ἐν Ἀσὴρ καὶ ἐν Ζαβουλὼν καὶ ἐν Νεφθαλὶ καὶ ἀνέβη εἰς συνάντησιν αὐτῶν.
36 Καὶ εἶπε Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· εἰ σὺ σώζεις ἐν χειρί μου τὸν Ἰσραὴλ καθὼς ἐλάλησας,
37 Ἰδοὺ ἐγὼ τίθημι τὸν πόκον τοῦ ἐρίου ἐν τῇ ἅλωνι· ἐὰν δρόσος γένηται ἐπὶ τὸν πόκον μόνον καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ξηρασία, γνώσομαι ὅτι σώσεις ἐν χειρί μου τὸν Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησας.
38 Καὶ ἐγένετο οὕτως· καὶ ὤρθρισε τῇ ἐπαύριον καὶ ἐξεπίασε τὸν πόκον, καὶ ἔσταξε δρόσος ἀπὸ τοῦ πόκου, πλήρης λεκάνη ὕδατος.
39 Καὶ εἶπε Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· μὴ δὴ ὀργισθήτω ὁ θυμός σου ἐν ἐμοί, καὶ λαλήσω ἔτι ἅπαξ· πειράσω δὴ καὶ γε ἔτι ἅπαξ ἐν τῷ πόκῳ, καὶ γενέσθω ἡ ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν γενηθήτω δρόσος.
40 Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς οὕτως ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ· καὶ ἐγένετο ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἐγενήθη δρόσος.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

άλιν ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται ἡμάρτησαν, ἐξέκλιναν εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δι' αὐτὸ καὶ τοὺς παρέδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη.
2 Οἱ δὲ Μαδιανῖται τοὺς κατέθλιβον πάρα πολύ. Οἱ Ἰσραηλῖται φεύγοντες τὰς καταπιέσεις τῶν Μαδιανιτῶν ἐτράπησαν καὶ ἐκρύβησαν εἰς ὀπὰς ποὺ ἤνοιγον εἰς τὰ ὄρη, εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς ἀποτόμους βράχους.
3 Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἔσπερναν καὶ ἐπλησίαζεν ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ, ἤρχοντο οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς καὶ νομάδες τῆς ἀραβικῆς ἐρήμου καὶ ἐπετίθεντο ἐναντίον των,
4 ἐθέριζαν αὐτοὶ τὰ γεννήματά των καὶ κατέστρεφαν τὴν ἄλλην παραγωγὴν μέχρι τῆς Γάζης καὶ δὲν ἄφηναν καμμίαν τροφὴν πρὸς συντήρησιν εἰς τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν, μεταξὺ δὲ τῶν κοπαδιῶν οὔτε ταῦρον οὔτε ὄνον.
5 Οἱ ἐχθροὶ εἰσωρμοῦσαν εἰς τὴν Παλαιστίνην αὐτοὶ καὶ τὰ ζῶα των καὶ ὅλος ὁ ὄχλος των, πολυάριθμοι ὡσὰν τὰς ἀκρίδας. Αὐτοὶ καὶ αἱ κάμηλοί των ἦσαν ἀναρίθμητοι. Εἰσωρμοῦσαν εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν κατέστρεφαν ἐξ ὁλοκλήρου.
6 Ἔτσι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται κατήντησαν εἰς μεγάλην πτωχείαν καὶ πεῖναν ἐξ αἰτίας τῶν λεηλασιῶν καὶ καταπιέσεων ἀπὸ τοὺς Μαδιανίτας.
7 Ἔκραξαν τότε οἱ Ἰσραηλῖται πρὸς τὸν Κύριον μὲ πίστιν καὶ ἐζήτησαν σωτηρίαν ἀπὸ τὴν μάστιγα τῶν Μαδιανιτῶν.
8 Τότε ὁ Κύριος ἔστειλε πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας ἄνδρα προφήτην, ὁ ὁποῖος καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ· Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ὁ ποῖος σᾶς ἀνεβίβασα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ἐγὼ σᾶς ἔβγαλα ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην τῆς δουλείας σας.
9 Σᾶς ἀπήλλαξα ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῆς Αἰγύπτου, ἀπὸ τὴν καταπίεσιν ἐκείνων ποὺ σᾶς κατέθλιβαν· τοὺς ἀπεμάκρυνα ἀπὸ κοντά σας, σᾶς ἔφερα εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν καὶ ἔδωκα ὡς ἰδικήν σας.
10 Καὶ σᾶς εἶπα· Ἐγὼ θὰ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός σας· δὲν θὰ σεβασθῆτε καὶ δὲν θὰ λατρεύσετε τοὺς θεοὺς τῶν Ἀμορραίων, εἰς τὴν χώραν τῶν ὁποίων σεῖς μεταξὺ αὐτῶν ἔχετε ἐγκατασταθῆ. Ἀλλὰ σεῖς δὲν ὑπηκούσατε εἰς τὴν ἐντολήν μου>.
11 Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἦλθε καὶ ἐκάθησε κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον τὴν εὑρισκομένην εἰς τὴν πόλιν Ἐφραθὰ ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸν Ἰωάς, τὸν καταγόμενον ἀπὸ τὴν πατριὰν Ἐσδρί. Τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Γεδεών, υἱὸς τοῦ Ἰωὰς ἐρράβδιζε τὰ στάχυα κρυπτόμενος ἐντὸς τοῦ ληνοῦ, διὰ νὰ ἀποφύγῃ τοὺς Μαδιανίτας.
12 Εἰς αὐτὸν παρουσιάσθη ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε· <ὁ Κύριος, ὁ ἰσχυρὸς καὶ κραταιὸς εἶναι μαζῆ σου>!
13 Ὁ Γεδεὼν ἀπήντησε πρὸς τὸν ἄγγελον· <Κύριέ μου, εἶναι μαζῆ μας ὁ Θεός; Ἐὰν πράγματι ὁ Κύριος εἶναι μαζῆ μας, τότε διατὶ μᾶς εὑρῆκαν τὰ φοβερὰ καὶ ἀτελείωτα αὐτὰ κακά; Καὶ ποῦ εἶναι τὰ θαυμαστὰ ἐκεῖνα ἔργα αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα διηγήθησαν εἰς ἡμᾶς οἱ πατέρες μας λέγοντες· Ὁ Κύριος δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον; Τώρα ὅμως μᾶς ἀπέρριψε καὶ μᾶς παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν>!
14 Ἐστράφη ὁ ἄγγελος Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ μὲ αὐτὴν τὴν δύναμιν ποὺ ἔχεις θὰ ἐλευθερώσῃς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν. Ἰδοὺ ἐγὼ σὲ ἔχω στείλει διὰ τὸν σκοπόν αὐτόν>.
15 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἐγώ, Κύριέ μου; Καὶ μὲ ποίαν δύναμιν θὰ σώσω τοὺς Ἰσραηλίτας; Ἰδοὺ ἡ πολυάριθμος γενεά μου εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Μανασσῆ ἔχει ἐξασθενήσει καὶ ἐγὼ εἶμαι ὁ μικρότερος μέσα εἰς τὴν πατρικήν μου οἰκογένειαν>.
16 Ὁ δὲ ἄγγελος Κυρίου τοῦ εἶπε· <ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζῆ σου καὶ θὰ ἐξοντώσῃς τοὺς Μαδιανίτας, ὡσὰν νὰ εἶναι ἔνας ἄνθρωπος>.
17 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἐὰν ἐγὼ εὑρίσκω κάποιον συμπάθειαν καὶ καλωσύνην ἐνώπιόν σου καὶ πραγματοποίησῃς εἰς ἐμὲ σήμερον ὁλα ὅσα μοῦ εἶπες,
18 μὴ ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ ἐδῶ, μέχρις ὅτου ἐπανέλθω κοντά σου καὶ φέρω ζῶον πρὸς θυσίαν, διὰ νὰ θυσιάσω ἐνώπιόν σου>. Ἐκεῖνος εἶπεν· <ναί, θὰ καθήσω ἐδῶ μέχρις ὅτου ἐπιστρέψῃς>.
19 Ὁ Γεδεὼν εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον του, ἔσφαξε καὶ ἔβρασε ἕνα ἐρίφιον, κατεσκεύασε λαγάνες ἄζυμες μὲ ἕνα οἰφὶ ἀλεύρου (20 περίπου κιλά), ἔβαλεν αὐτὰς καὶ τὰ κρέατα ἐντὸς κοφίνου, τὸν δὲ ζωμὸν εἰς μίαν χύτραν καὶ ἔφερεν αὐτὰ εἰς τὸν ἄγγελον ὁ ὁποῖος ἐκάθητο κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον καὶ ἐπλησίασε πρὸς αὐτόν.
20 Ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τοῦ εἶπε· <πάρε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα καὶ βάλε αὐτὰ ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν ἐκείνην, χύσε δὲ τὸν ζωμὸν κοντὰ εἰς αὐτά>. Ὁ Γεδεὼν ἔκαμεν ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ ἄγγελος.
21 Ὁ δὲ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἥπλωσε τὴν ράβδον ποὺ ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του καὶ μὲ τὸ ἄκρον αὐτῆς ἤγγισε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα. Ἀμέσως ἀνεπήδησε φωτιὰ ἀπὸ τὴν πέτραν, ἡ ὁποία κατέκαυσε καὶ τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα. Ἔπειτα δὲ ὁ ἄγγελος ἀνεχώρησε καὶ ἐχάθη ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Γεδεών.
22 Ὁ Γεδεὼν ἐκατάλαβε ὅτι αὐτὸς ἦτο ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε· <ἆ! ἆ, Κύριε μου, Κύριε, εἶδον πρόσωπον πρὸς πρόσωπον τὸν ἄγγελον Κυρίου. Λοιπὸν θὰ ἀποθάνω>!
23 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπε πρὸς αὐτόν· <εἰρήνευσον, μὴ φοβῆσαι, δὲν θὰ ἀποθάνῃς>!
24 Ὁ Γεδεὼν ἔκτισεν ἐκεῖ πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου θυσιαστήριον καὶ ἐκάλεσεν αὐτό <Εἰρήνη Κυρίου>. Μέχρι δὲ τῆς ἠμέρας αὐτῆς τὸ θυσιαστήριον αὐτὸ εὑρίσκεται εἰς Ἐφραθά, ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὴν πατριὰν τοῦ Ἐσδρί.
25 Κατὰ τὴν ἐπακολουθήσασαν νύκτα εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών· <πάρε μοσχάρι ποὺ ἀνήκει εἰς τὸν πατέρα σου, καὶ ἕνα ἄλλο μοσχάρι ἑπτὰ ἐτῶν. Πήγαινε νὰ κρημνίσῃς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ ποὺ εὑρίσκεται εἰς περιοχὴν ἀνήκουσαν εἰς τὸν πατέρα σου, νὰ καταστρέψῃς καὶ τὸ ἱερὸν δάσος, ποὺ εἶναι ἐκεῖ κοντὰ εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ.
26 ῎Επειτα θὰ οἰκοδομήσῃς εἰς τὴν κορυφήν τοῦ ὀχυρωμένου ὑψώματος πρὸς χάριν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου θυσιαστήριον τακτοποιημένον καθ' ὅλα. Θὰ λάβῃς τὸν δεύτερον μόσχον τὸν ὁποῖον θὰ προσφέρῃς ὡς ὁλοκαύτωμα καίων αὐτό μὲ τὰ ξύλα τοῦ δάσους, τὸ ὁποῖον θὰ καταστρέψῃς>.
27 Ὁ Γεδεὼν ἐπῆρε δέκα ἀπὸ τοὺς δούλους του καὶ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶχεν εἴπει ὁ Κύριος. Ἐπειδὴ δὲ ἐφοβήθη τοὺς ἀνθρώπους τοῦ πατρικοῦ του οἴκου καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως δὲν ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἡμέραν, ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα.
28 Ὅταν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως ἐξύπνησαν πρωΐ - πρωΐ, εἶδον αἴφνης ὅτι εἶχε κατακρημνισθῆ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ, ὅπως ἐπίσης ὅτι εἶχεν ἐξαφανισθῆ καὶ τὸ ἱερὸν δάσος αὐτοῦ. Εἶδαν ἀκόμη καὶ ἀνοικοδομημένον νέον θυσιαστήριον ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ὑπῆρχον ὑπολείμματα τοῦ θυσιασθέντος δευτέρου μόσχου.
29 Ἔλεγε δὲ ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· <ποιὸς ἔκαμε τὸ ἔργον αὐτό;> Ἐζήτησαν πληροφορίας, ἠρεύνησαν καὶ ἔμαθαν ὅτι ὁ Γεδεών, υἱὸς τοῦ Ἰωάς, αὐτὸς ἔκαμε τὸ ἔργον τοῦτο.
30 Εἶπαν τότε οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς τὸν Ἰωάς· <φέρε ἐδῶ τὸν υἱόν σου διὰ νὰ θανατωθῇ, ἐπειδὴ ἐκρήμνισε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ ἐξηφάνισε τὸ ἄλσος του>
31 Ὁ Γεδεὼν ὅταν ἐπληροφορήθη αὐτὰ παρουσιάσθη εἰς ὅλους τοὺς ἄνδρας, ποὺ εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον του καὶ τοὺς εἶπε· <σεῖς λοιπὸν τώρα θὰ ἐκδικηθῆτε τὸν Βάαλ; Σεῖς θὰ σώσετε αὐτόν; Ἐκεῖνος ποὺ θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκδικηθῇ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου, θὰ ἔχῃ ἀποθάνει ἕως τὸ πρωΐ. Ἐὰν ὁ Βάαλ εἶναι ἀληθινὸς θεός, ἂς ἀναλάβῃ ὁ ἴδιος τὴν ἐκδίκησίν του διὰ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου του>.
32 Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Γεδεὼν ὠνόμασε τὸν ἑαυτόν του Ἱεροβάαλ λέγων· < ἄς ἐκδικηθῇ ὁ ἴδιος ὁ Βάαλ διὰ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου του>.
33 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὅλοι οἱ Μαδιανῖται, οἱ Ἀμαληκῖται καὶ οἱ νομάδες τῆς ἀνατολῆς συνηθροίσθησαν καὶ εἰσέβαλον εἰς τὴν πεδιάδα Ἰεζραέλ.
34 Τότε πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε τὸν Γεδεὼν διὰ νὰ ἀντισταθῇ κατὰ τῶν ἐπιδρομέων. Μὲ σάλπιγγα κερατίνην ἐσάλπισεν αὐτὸς συναγερμὸν εἰς πόλεμον. Οἱ ἄνδρες τῶν φυλῶν Ἀβιέζερ ἐφοβήθησαν, ἐτάχθησαν μὲ τὸ μέρος τοῦ Γεδεὼν καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
35 Ὁ Γεδεὼν ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους εἰς τὰς φυλὰς Μανασσῆ, Ἀσήρ, Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλί, καὶ ὁ ἴδιος μετέβη προσωπικῶς νὰ συναντήση αὐτάς.
36 Εἶπε δὲ ὁ Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· <ἐὰν σὺ Κύριε θὰ σώσῃς διὰ τῆς χειρός μου τοὺς Ἰσραηλίτας, ὅπως εἶπες, δεῖξε το μὲ τὸ ἐξῆς σημεῖον·
37 Ἰδοὺ ἐγὼ θέτω ἕνα ποκάρι μαλλιὰ εἰς τὸ ἁλῶνι. Ἐὰν δρόσος πέσῃ μόνον εἰς τὸ ποκάρι αὐτό, εἰς δὲ τὴν ἄλλην γῆν θὰ εἶναι ξηρασία, θὰ μάθω καὶ θὰ πεισθῶ, ὅτι πράγματι θὰ σώσῃς διὰ τῆς χειρός μου τὸν Ἰσραὴλ ὅπως εἶπες>.
38 Ἔτσι καὶ ἔγινε· ἐξύπνησε τὴν ἑπομένην πρωΐαν ὁ Γεδεών, ἐπίεσε τὸν πόκον καὶ ἔσταξε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τοῦ ποκαριοῦ δροσιά, μία λεκάνη νερὸ γεμάτη.
39 Ὁ δὲ Γεδεὼν εἶπε πάλιν πρὸς τὸν Θεόν· <ἂς μὴ ἀνάψῃ ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἐναντίον μου, διότι θὰ ὁμιλήσω μίαν ἀκόμη φοράν. Θὰ δοκιμάσω μίαν ἀκόμη φορὰν τὸ ποκάρι τῶν μαλλιῶν. Ἂς μείνῃ κατάξηρος ὁ πόκος καὶ εἰς ὅλην τὴν ἄλλην χώραν ἂς πέσῃ ἡ δροσιά>.
40 Ὁ Θεὸς ἔκαμε καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖον κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην· τὸ ποκάρι ἔμεινε κατάξηρον, ἐνῶ εἰς ὅλην τὴν ἄλλην χώραν ἔπεσε δροσιά.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν καὶ πάλιν εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα· δι' αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς ἐγκατέλειψε καὶ τοὺς παρέδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Μαδιανιτῶν ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια.
2 Καὶ ἡ καταπίεσις τῶν Μαδιανιτῶν ὑπῆρξε μεγάλη καὶ βαρεῖα ἐπανῶ εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες· ἕνεκα τῆς καταπιέσεως αὐτῆς οἱ Ἰσραηλῖται διὰ νὰ σωθοῦν κατέφευγαν εἰς τὶς τρῶγλες καὶ τὰ ἄντρα, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὰ βουνά, καὶ εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τοὺς ἀποκρήμνους βράχους, ποὺ εἶναι ἀσφαλῆ σὰν φρούρια.
3 Καὶ συνέβαινε τοῦτο: Ὅταν ἔσπερναν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ τὰ στάχυα ἦσαν ἕτοιμα διὰ τὸν θερισμόν, ἤρχοντο οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται· μαζί τους δὲ ἀνέβαιναν καὶ οἱ νομάδες τῆς Ἀραβικῆς ἔρημου· καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἐπετίθεντο ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
4 Καὶ αὐτοὶ ἐθέριζαν τοὺς καρποὺς καὶ κατέστρεφαν ὅλην τὴν παραγωγὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν μέχρι τῆς πόλεως τῆς Γάζης· ἔτσι δὲν ἄφηναν καθόλου τροφὲς διὰ συντήρησιν ἀπὸ τὴν γεωργίαν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἰς τὰ κοπάδια τῶν ζώων (δὲν ἄφηναν) οὔτε ταῦρον οὔτε ὄνον.
5 Ἡ καταστροφὴ τῆς γεωργίας καὶ τῆς κτηνοτροφίας ἦταν πλήρης, διότι οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ εἰσέβαλλαν εἰς τὴν Χαναὰν μὲ τὰ ζῶα των καὶ μέ τὶς σκηνές των καὶ ἢρχοντο πάρα πολλοί, ὡσὰν τὰ στίφη τῶν ἀκρίδων. Τόσον αὐτοί, ὅσον καὶ οἱ καμῆλες τῶν, ἦσαν ἀμέτρητοι· καὶ εἰσέβαλλαν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν κατέστρεφαν ἐντελῶς.
6 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἔγιναν πάρα πολὺ πτωχοὶ ἕνεκα τῶν ἐπιδρομῶν, τῆς ἐρημώσεως καὶ τῆς καταπιέσεως τῶν Μαδιανιτῶν.
7 Μέσα εἰς τὴν μεγάλην των συμφορὰν οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναζαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν ἀφόρητον καταπίεσιν τῶν Μαδιανιτῶν.
8 Καὶ ὁ Θεὸς ἀπέστειλεν ἕνα προφήτην πρὸς τοὺς Ἰσραηλῖτες, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐμίλησε ἐξ ὀνόματος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς εἶπε: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: <Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σᾶς ἀνέβασα ἐδῶ ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ σᾶς ἐλευθέρωσα ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἦσθε σκλάβοι·
9 ἐγὼ σᾶς ἐλευθέρωσα ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι σᾶς κατεπίεζαν· καί (ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος πού) τοὺς ἔδιωξα ἀπ’ ἐμπρός σας, ὥστε νὰ μὴ τοὺς βλέπετε πλέον, καὶ σᾶς ἔδωκα τὴν χώραν αὐτήν, ποὺ κατέχετε τώρα σὰν νοικοκυραῖοι, καὶ σᾶς ἐγκατέστησα εἰς αὐτήν>.
10 Καὶ σᾶς εἶπα καθαρά: <Ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος καὶ Θεός σᾶς· ἐφ' ὅσον μένετε κοντά μου, δὲν ἐπιτρέπεται κατ' οὐδένα λόγον νὰ σεβασθῆτε καὶ νὰ λατρεύσετε τοὺς ψεύτικους θεοὺς τῶν Ἀμορραίων, εἰς τὴν χώραν τῶν ὁποίων ἐμπήκατε ὡς κατακτηταὶ καὶ ἐγκατασταθήκατε μόνιμα εἰς αὐτήν>. Ἀλλὰ σεῖς δὲν μὲ ἀκούσατε οὔτε ἐπειθαρχήσατε εἰς ὅ,τι σᾶς παρήγγειλα καὶ σᾶς διέταξα. Δι' αὐτὸ καὶ ὑποφέρετε τώρα>.
11 Τότε ἦλθεν ἄγγελος Κυρίου μὲ μορφὴν ἀνθρωπίνην καὶ ἐκάθισε σὰν ξένος ὁδοιπόρος κάτω ἀπὸ τὸ δένδρον τερέβινθος, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἐφραθά, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸν Ἰωάς, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἐσδρί· τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Γεδεών, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωάς, κλεισμένος μέσα εἰς ἕνα ληνὸν ἐρράβδιζε μερικὰ στάχυα ποὺ εἶχε, τὰ ὁποῖα προσπαθοῦσε νὰ κρύψῃ ἀπὸ τοὺς Μαδιανῖτες, διὰ νὰ μὴ τοῦ τὰ ἀρπάξουν.
12 Καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου, ποὺ εἶχεν ἔλθει μὲ μορφὴν ἀνθρώπου, παρουσιάσθη εἰς τὸν Γεδεὼν καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου· ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι παντοδύναμος καὶ ὁρίζει καὶ κυβερνᾷ τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, ὥστε κανένας νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ φανῇ δυνατώτερός του> (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: <Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου, γενναῖε καὶ δυνατὲ ἀνθρωπε!>)
13 Ὁ Γεδεὼν ἀπεκρίθη εἰς τὸν ἄγνωστόν του, τὸν ὁποῖον δὲν ἐφαντάσθη καθόλου ὅτι ἦταν ἄγγελος Κυρίου, καὶ εἶπε: <Νὰ τὸ πιστεύσω, Κύριέ μου, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μου; Ἂν ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας, τότε διατὶ μᾶς ηὗραν ὅλα αὐτὰ τὰ κακά, ποὺ ὑποφέρομεν; Καὶ ποὺ εἶναι τὰ τόσα θαυμαστὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα μᾶς διηγήθησαν οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς εἶπαν· <δὲν μᾶς ἔβγαλεν ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ δὲν μᾶς ἀνέβασε ἐδῶ;> Τώρα ὅμως ὁ Κύριος μᾶς ἐγκατέλειψε, μᾶς ἀπεδοκίμασεν ὅλους καὶ μᾶς παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν!>
14 Ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐστράφη μὲ πολλὴν οἰκειότητα καὶ συμπάθειαν πρὸς τὸν Γεδεών, τὸν ἐνεψύχωσε καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε μὲ τὴν δύναμιν αὐτήν, ποὺ σοῦ μεταδίδω τώρα, καὶ ἡ ὁποία θὰ σὲ ἐνισχύῃ πάντα· πήγαινε χωρὶς να δειλιάζῃς καὶ θὰ ἐλευθερώσῃς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν Μαδιανιτῶν· νά, τὴν στιγμὴν αὐτὴν σοῦ ἀναθέτω ἐγὼ τὴν ἀποστολὴν αὐτὴν καὶ σὲ στέλλω>.
15 Ὁ Γεδεὼν ὅμως ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Εἰς ἐμέ, Κύριέ μου, ἀπέβλεψες; Πῶς καὶ μὲ τὶ ἠμπορῶ ἐγὼ ὁ ἀδύνατος καὶ ἀνίσχυρος νὰ ἐλευθερώσω τὸν Ἰσραήλ; Διότι να· ἡ γενεά μου εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Μανασσῆ λιγόστευσε καὶ ἀδυνάτισε τόσον πολύ, ὥστε δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ βασίζεται εἰς αὐτήν. Ἐγὼ δὲ εἶμαι ὁ πιὸ ἄσημος εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατέρα μου· ἔμενα λοιπὸν ἐδιάλεξες;>
16 Ὁ ἄγγελος Κυρίου ἀπάντησε εἰς τὸν Γεδεών: <Μόνος σου καὶ μὲ ὅλην ἀκόμη τὴν οἰκογένειάν σου δὲν μπορεῖς νὰ τὰ βγάλῃς πέρα. Σοῦ τὸ εἶπα, τὸ λέγω ὅμως καὶ πάλιν καθαρὰ καὶ σὲ βεβαιώνω ἀπόλυτα: Ὁ παντοδύναμος Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου. Θὰ σὲ βοηθῇ εἰς τὶς μάχες, θὰ σὲ φωτίζῃ πῶς νὰ ἐνεργῇς καὶ ἔτσι θὰ κτυπήσῃς καὶ θὰ ρίψῃς κάτω νικημένους καὶ νεκροὺς ὅλους τοὺς Μαδιανῖτες, σὰν νὰ ἦσαν ἕνας ἄνθρωπος!>
17 Ὁ Γεδεὼν ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Ἐὰν πραγματικὰ εὑρῆκα ἔλεος εἰς τὰ μάτιά σου, ἐὰν πραγματικὰ μὲ λυπᾶσαι, καὶ ἐὰν ὅσα μοῦ εἶπες σήμερα, πρόκειται νὰ πραγματοποιηθοῦν,
18 (τότε σὲ παρακαλῶ) μὴ ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ ἐδω, ἕως ὅτου γυρῖσω πάλιν κοντά σου καὶ φέρω τὴν θυσίαν, τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρω ἐδῶ ἐμπρός σου>. Καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἀπεκρίθη: < Ναί· θὰ περιμένω, δὲν θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ, ἕως ὅτου ἐπιστρέψῃς>.
19 Καὶ ὁ Γεδεὼν ἐμπῆκε εἰς τὸ σπίτι του καί (γρήγορα - γρήγορα) ἐμαγείρεψε ἕνα μικρὸ καὶ τρυφερὸ κατσίκι καὶ ἐτοίμασε ἄζυμα (λαγάνες) μὲ 32 περίπου ὀκάδες ἀλεύρι (- περίπου 41 κιλά· κατ' ἄλλους ὅμως, 20 περίπου κιλὰ καὶ κατ' ἄλλους 10 κιλά). Καὶ ἔβαλε τὰ κρέατα εἰς ἕνα κοφίνι (κάνιστρον ἢ καλάθι) καὶ τὸ ζουμὶ τοῦ κρέατος τὸ ἔβαλε εἰς μίαν χύτραν καὶ τὰ ἔφερεν εἰς τὸν ἄγγελον Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον· Ἐπλησίασε καὶ τοῦ τὰ προσέφερε!
20 Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ εἶπε πρὸς τὸν Γεδεώ: <Πάρε ἀπὸ τὸ κοφίνι (κάνιστρον ἢ καλάθι) τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμά (τίς λαγάνες), ποὺ κρατεῖς, καὶ βάλε τα ἐπάνω εἰς ἐκείνην τὴν πέτραν. Χῦσε ὕστερα ἐπάνω τους καὶ τὸ ζουμὶ τοῦ κρέατος ἀπὸ τὴν χύτραν, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν τὸ ἔφερες>. Ὁ Γεδεὼν ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τοῦ παρήγγειλεν ὁ ἄγγελος Κυρίου.
21 Τότε ὁ ἄγγελος Κυρίου ἄπλωσε τὸ ραβδὶ ποὺ ἐκρατοῦσε καὶ μὲ τὴν ἄκρη του ἄγγισε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα (τὶς λαγάνες) καὶ ἀμέσως ἐξεπήδησε φωτιὰ ἀπὸ τὴν πέτραν καὶ ἔκαψε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα (τὶς λαγάνες) καὶ τὰ ἔκαμεν ὅλα στάχτη! Καὶ (ἔπειτα ἀπὸ αὐτά) ὁ ἄγγελος Κυρίου ἔφυγε καὶ ἐχάθη ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Γεδεών.
22 Τότε, μόλις ἀντελήφθη ὁ Γεδεὼν ὅτι ὁ συνομιλητής του αὐτὸς ἦταν ἄγγελος Κυρίου, ἐμβρόντητος καὶ σαστισμένος ἐφώναξε: <Πωπώ! πωπώ! Κύριέ μου, Κύριε, διότι εἶδα τὸν ἄγγελον Κυρίου μὲ τὰ ἴδια μου τὰ μάτια· τὸν εἶδα πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· εἶδα τὸ ἴδιον τὸ πρόσωπόν του· φωτιὰ θὰ πέσῃ νὰ μὲ κάψη! θὰ ἀποθάνω!>
23 Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ἡσύχασε· μὴ ταράσσεσαι καὶ μὴ φοβᾶσαι· δὲν θὰ πεθάνῃς, ὅπως φαντάζεσαι!>
24 Εἰρηνευμένος καὶ ἥσυχος πλέον ὁ Γεδεὼν καὶ εἰς ἐκδήλωσιν εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸν τόπον, ποὺ ἁγιάσθηκε μὲ τὸ θαῦμα τοῦ ἀγγέλου, ἔκτισεν ἐκεῖ γύρω ἀπὸ τὴν πέτραν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἄστραψε ἡ φωτιά, θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον καὶ τὸ ὠνόμασε <Εἰρήνη Κυρίου> (ἢ ὁ Κύριος εἶναι εἰρήνη). Τὸ θυσιαστήριον τοῦτο εὑρίσκεται ἐκεῖ εἰς τὴν Ἐφραθά, ποὺ ἀνήκει εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἐσδρί, μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές.
25 Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην (ποὺ ἀκολούθησε τὰ ἀνωτέρω γεγονότα) συνέβη τοῦτο: Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Γεδεών: <Πάρε τὸ ἀρσενικὸ νεαρὸ μοσχάρι τοῦ πατέρα σου καὶ ἕνα ἀκόμη μοσχάρι ἑπτὰ χρόνων. Καὶ πήγαινε νὰ γκρεμίσῃς καὶ νὰ καταστρέψῃς τὸ θυσιαστήριον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ, ποὺ εἶναι ὑψωμένον εἰς χωράφι τοῦ πατέρα σου· θὰ καταστρέψῃς ἐπίσης τὸ ξύλινον ἄγαλμα (ξόανον), ποὺ εὑρίσκεται ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος, ποὺ εὑρίσκεται δίπλα ἀπὸ τὸν βωμόν).
26 Κατόπιν θά κτίσῃς ναὸν θυσιαστήριον, ἅγιον καὶ ἱερόν, εἰς τιμὴν τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ σου, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Μαουέκ, δηλαδὴ τοῦ βουνοῦ μὲ τὴν φυσικὰ ὠχυρωμένην κορυφήν· τὸ θυσιαστήριον τοῦτο θὰ εἶναι καλὰ κατασκευασμένον καὶ καθ' ὅλα ἕτοιμον διὰ θυσίαν. (Κατόπιν) θὰ πάρῃς τὸ δεύτερον μοσχάρι καὶ θὰ τὸ προσφέρῃς ὅπως προσφέρονται τὰ ὁλοκαυτώματα, χρησιμοποιῶντας ὡς ξύλα διὰ τὴν φωτιὰν τοῦ θυσιαστηρίου τὰ ξύλα ἀπὸ τὸ ξύλινον ἄγαλμα (ξόανον) τῆς εἰδωλολατρικῆς θεὰς (Ἀστάρτης) (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὰ ξύλα τοῦ ἄλσους, ποὺ κατέστρεψες)>.
27 Ὁ Γεδεὼν παρέλαβε δέκα ἔμπιστους ἄνδρες ἀπὸ τοὺς δούλους, ποὺ εἶχεν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του, καὶ μὲ τὴν βοήθειάν των ἔκαμεν, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ παρήγγειλεν ὁ Κύριος. Ἐπειδὴ ὅμως ἐφοβεῖτο τοὺς ἀνθρώπους το πατρικοῦ του σπιτιοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς πόλεως, δὲν ἔκαμεν αὐτό, ποὺ τὸν διέταξεν ὁ Κύριος, κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα.
28 Ὅταν οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως ἐξύπνησαν ἐνωρὶς τὸ ἄλλο πρωΐ, εὑρέθησαν ἐμπρὸς εἰς πραξικόπημα: Διότι, νά· εἶχε κατεδαφισθῆ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ· καὶ τὸ ξύλινον ἄγαλμα, τὸ ξόανον, ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος), εἶχε καταστροφῆ. Ἀκόμη εἶδαν τὴν στάχτην καὶ τὰ κομμένα κόκκαλα τοῦ δευτέρου μοσχαριοῦ, τὸ ὁποῖον (κάποιος ἄγνωστος εἰς αὐτοὺς) εἶχε προσφέρει ὡς θυσίαν ἐπάνω εἰς τὸ νεοκτισμένον θυσιαστήριον.
29 (Ἀντὶ ὅμως νὰ παρακινηθοῦν ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔβλεπαν, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν), ὁ ἕνας ἔλεγεν εἰς τὸν ἄλλον καὶ τὸν ἐρωτοῦσε: <Ποιὸς ἔκαμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα;> Καὶ ἔκαμαν τφοσεκτικὴν ἀνάκρισιν καὶ ἐρεύνησαν μὲ λεπτομέρειαν καὶ ἔμαθαν ὅτι ὁ Γεδεών, ο υἱὸς τοῦ Ἰωάς, ἔκαμε τὴν πρᾶξιν αὐτήν.
30 Τότε οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως εἶπαν πρὸς τὸν Ἰωάς: <Βγάλε ἔξω τὸ παιδί σου, διὰ νὰ θανατωθῇ! Διότι ἐγκρέμισε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ κατέστρεψε τὸ ξύλινον ἄγαλμα (τὸ ξόανον), ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος, ποὺ ἦταν γύρω ἀπὸ αὐτό)>.
31 Τότε ὁ Γεδεών, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωάς, εἶπεν εἰς ὅλους τοὺς ἄνδρες τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐνάντιόν του: <Τί κάνετε τώρα; Δικηγόροι καὶ ὑπερασπισταὶ τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ γίνεσθε σεῖς τώρα; Ἢ μήπως σεῖς οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῶν Πατριαρχῶν, θὰ σώσετε καὶ θὰ προστατεύσετε τὸν Βάαλ; Ὅποιος τολμήσῃ νὰ τὸν ὑπερασπιθῇ καὶ νὰ ἐκδικηθῇ τὸ γκρέμισμα τοῦ θυσιαστηρίου του, θὰ θανατωθῇ μέχρι τὸ πρωΐ. Ἂν ὁ Βάαλ εἶναι πραγματικὸς Θεός, τότε θὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν νὰ ὑπερασπισθῇ καὶ νὰ ἐκδικηθῆ μόνος του τὸν ἑαυτόν του, διότι αὐτό, πού (κάποιος) ἐγκρέμισε καὶ κατέστρεψεν, εἶναι τὸ θυσιαστήριόν του>,
32 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὠνόμασεν (ὁ Γεδεὼν) τὸν ἑαυτόν του <Ἱεροβάαλ (σημαίνει: Ἂς ὑπερασπισθῇ τὸν ἑαυτόν του ὁ Βάαλ) καὶ εἶπε: <Ἂς κατηγορήσω καὶ ἂς ἐκδικηθῆ τὸν ἑαυτόν του ὁ ἴδιος ὁ Βάαλ, διότι αὐτὸ ποὺ ἐγκρέμισαν εἶναι τὸ θυσιαστήριόν του>.
33 Τότε ὅλοι οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται καὶ οἱ νομάδες τῆς Ἀραβικῆς ἐρήμου ἐμαζεύθησαν εἰς τὸν ἴδιον τόπον, ἐνώθησαν, ἐπέρασαν τὸν Ἰορδάνην καὶ εἰσέβαλαν εἰς τὴν πεδιάδα Ἰεζραέλ, δηλαδὴ ἔστησαν τὶς σκηνές των εἰς τὴν καρδιάν (τῆς περιοχῆς) τῆς φυλῆς τοῦ Μανασσῆ.
34 Τότε ὅμως τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἔδωσε δύναμιν ἀκαταγώνιστον εἰς τὸν Γεδεὼν καὶ τὸν ἔκαμε ἀνδρειότερον ἀπὸ ὅ,τι ἦταν, διὰ νὰ ἀντισταθῇ κατὰ τῶν ἐχθρῶν. Καὶ ὁ Γεδεὼν ἐσάλπισε πολεμικὸν συναγερμὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν μὲ σάλπιγγα ἀπὸ κέρατο· εἰς τὸ προσκλητήριον αὐτὸ οἱ συμπολῖται του, οἱ ἀπόγονοι τῆς φυλῆς τοῦ Ἀβιέζερ, ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
35 Καὶ ὁ Γεδεὼν ἔστειλεν ἀπεσταλμένους εἰς ὅλην τὴν φυλὴν Μανασσῆ καὶ τὴν φυλὴν Ἀσὴρ καὶ τὴν φυλὴν Ζαβουλὼν καὶ τὴν φυλὴν Νεφθαλί· ἐπῆγε ὅμως καὶ ὁ ἴδιος προσωπικῶς διὰ νὰ τοὺς συναντήσῃ (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Καὶ αὐτοὶ ἀνταπεκρίθησαν καὶ ἐπῆγαν νὰ τὸν συναντήσουν καὶ νὰ καταταγοῦν εἰς τὸν στρατόν του).
36 Ὁ Γεδεών, διὰ νὰ στερεωθῇ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ συμπολεμισταί του εἰς τὴν πίστιν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί τους, εἶπε πρὸς τὸν Θεόν: <Ἐὰν θὰ σώσῃς πράγματι τὸν Ἰσραὴλ μὲ τὸ ἀδύνατον χέρι μου, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ μοῦ ἐδήλωσες, δεῖξε το μὲ τὸ ἐπόμενο σημάδι:
37 Νά· θὰ βάλω ἀπόψε ἕνα ποκάρι μαλλιὰ εἰς τὸ ἁλῶνι· ἐὰν αὔριον τὸ πρωῒ μόνον τὸ ποκάρι μὲ τὰ μαλλιὰ θὰ εἶναι ὑγρὸν καὶ γεμᾶτον ἀπὸ δροσιά, ποὺ θὰ πέσῃ τὴν νύκτα, ἐνῷ ὁλόκληρον τὸ ἁλῶνι καὶ ὅλα τὰ τριγύρω του θὰ εὑρεθοῦν χωρὶς καμμίαν ὑγρασίαν καὶ θὰ παρουσιασθοῦν στεγνὰ καὶ κατάξερα, τότε ἐγὼ καὶ οἱ συμπολεμισταί μου θὰ πληροφορηθοῦμε καὶ θὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι πραγματικὰ θά σώσης μὲ τὸ ἀδύνατον χέρι μου τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶπες».
38 Ἔτσι καὶ ἔγινε πράγματι· ἔβαλαν ἀποβραδὺς τὸ ποκάρι εἰς τὸ ἁλῶνι. Τὸ ἄλλο πρωῒ ἐσηκώθη ὁ Γεδεὼν καὶ ἔστιψε τὸ ποκάρι καὶ ἔσταξεν ἀπὸ αὐτὸ τόσον πολὺ ὑγρόν, ὥστε ἐγέμισεν ἀπὸ τὴν δροσιά του (τὸ νερόν) μιὰ ὁλόκληρη λεκάνη!
39 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πάλιν εἰς τὸν Θεὸν μὲ εὐλάβειαν καὶ ταπείνωσιν: <Γνωρίζω ὅτι τὸ νὰ μιλήσω ἄλλη μιὰ φορὰ καὶ νὰ ζητήσω νέον σημάδι, εἶναι αὐθάδεια καὶ ὀλιγοπιστία ἐκ μέρους μου· σὲ παρακαλῶ ὅμως, Κύριε, νὰ μὴ θυμώσῃς καὶ ἐκσπάσῃ ἡ ὀργή σου ἐναντίον μου διὰ τὴν τόλμην μου αὐτήν. Θὰ δοκιμάσω ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸ ποκάρι αὐτὸ τοῦ μαλλιοῦ. Σοῦ ζητῶ νὰ βάλω πάλι τὸ ποκάρι εἰς τὸ ἁλῶνι καὶ νὰ εὑρεθῇ αὔριον τὸ πρωῒ στεγνὸν καὶ κατάξερον μόνον αὐτό, ἐνῷ ὅλη ἡ ἄλλη τριγύρω ἀπὸ αὐτὸ περιοχὴ θὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ δροσιὰ καὶ ὑγρασίαν, ποὺ θὰ πέσῃ τὴν νύκτα>.
40 Καὶ ὁ Θεὸς συγκατέβη εἰς τὴν νέαν ἀξίωσιν τοῦ Γεδεὼν καὶ ἔκαμεν ἀκριβῶς αὐτό, ποὺ τοῦ ἐζήτησε, κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην. Ἔμεινε στεγνὸν καὶ κατάξερον μόνον τὸ ποκάρι τοῦ μαλλιοῦ, ἐνῷ εἰς ὅλην τὴν τριγύρω ἀπὸ τὸ ποκάρι περιοχὴν ἔπεσεν ἄφθονη νυκτερινὴ δροσιά, σὰν νὰ εἶχε βρέξει!

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς Κύριος ἐν χειρὶ Μαδιὰμ ἑπτὰ ἔτη.	άλιν ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται ἡμάρτησαν, ἐξέκλιναν εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δι' αὐτὸ καὶ τοὺς παρέδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη.	ἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν καὶ πάλιν εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα· δι' αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς ἐγκατέλειψε καὶ τοὺς παρέδωκεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Μαδιανιτῶν ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια.
2 Καὶ ἴσχυσε χεὶρ Μαδιὰμ ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ προσώπου Μαδιὰμ τὰς τρυμαλιὰς τὰς ἐν τοῖς ὅρεσι καὶ τὰ σπήλαια καὶ τὰ κρεμαστά.	2 Οἱ δὲ Μαδιανῖται τοὺς κατέθλιβον πάρα πολύ. Οἱ Ἰσραηλῖται φεύγοντες τὰς καταπιέσεις τῶν Μαδιανιτῶν ἐτράπησαν καὶ ἐκρύβησαν εἰς ὀπὰς ποὺ ἤνοιγον εἰς τὰ ὄρη, εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς ἀποτόμους βράχους.	2 Καὶ ἡ καταπίεσις τῶν Μαδιανιτῶν ὑπῆρξε μεγάλη καὶ βαρεῖα ἐπανῶ εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες· ἕνεκα τῆς καταπιέσεως αὐτῆς οἱ Ἰσραηλῖται διὰ νὰ σωθοῦν κατέφευγαν εἰς τὶς τρῶγλες καὶ τὰ ἄντρα, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὰ βουνά, καὶ εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τοὺς ἀποκρήμνους βράχους, ποὺ εἶναι ἀσφαλῆ σὰν φρούρια.
3 Καὶ ἐγένετο ἐὰν ἔσπειραν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ ἀνέβαινον Μαδιὰμ καὶ Ἀμαλήκ, καὶ οἱ υἱοὶ ἀνατολῶν συνανέβαινον αὐτοῖς· καὶ παρενέβαλον εἰς αὐτοὺς	3 Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἔσπερναν καὶ ἐπλησίαζεν ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ, ἤρχοντο οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται μαζῆ δὲ μὲ αὐτοὺς καὶ νομάδες τῆς ἀραβικῆς ἐρήμου καὶ ἐπετίθεντο ἐναντίον των,	3 Καὶ συνέβαινε τοῦτο: Ὅταν ἔσπερναν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ τὰ στάχυα ἦσαν ἕτοιμα διὰ τὸν θερισμόν, ἤρχοντο οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται· μαζί τους δὲ ἀνέβαιναν καὶ οἱ νομάδες τῆς Ἀραβικῆς ἔρημου· καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἐπετίθεντο ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
4 καὶ κατέφθειραν τοὺς καρποὺς αὐτῶν ἕως ἐλθεῖν εἰς Γάζαν καὶ οὐ κατελείποντο ὑπόστασιν ζωῆς ἐν τῇ γῇ Ἰσραὴλ οὐδὲ ἐν τοῖς ποιμνίοις ταῦρον καὶ ὄνον·	4 ἐθέριζαν αὐτοὶ τὰ γεννήματά των καὶ κατέστρεφαν τὴν ἄλλην παραγωγὴν μέχρι τῆς Γάζης καὶ δὲν ἄφηναν καμμίαν τροφὴν πρὸς συντήρησιν εἰς τὴν χώραν τῶν Ἰσραηλιτῶν, μεταξὺ δὲ τῶν κοπαδιῶν οὔτε ταῦρον οὔτε ὄνον.	4 Καὶ αὐτοὶ ἐθέριζαν τοὺς καρποὺς καὶ κατέστρεφαν ὅλην τὴν παραγωγὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν μέχρι τῆς πόλεως τῆς Γάζης· ἔτσι δὲν ἄφηναν καθόλου τροφὲς διὰ συντήρησιν ἀπὸ τὴν γεωργίαν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἰς τὰ κοπάδια τῶν ζώων (δὲν ἄφηναν) οὔτε ταῦρον οὔτε ὄνον.
5 ὅτι αὐτοὶ καὶ αἱ κτήσεις αὐτῶν ἀνέβαινον καὶ αἱ σκηναὶ αὐτῶν παρεγίνοντο καθὼς ἀκρὶς εἰς πλῆθος, καὶ αὐτοῖς καὶ ταῖς καμήλοις αὐτῶν οὐκ ἦν ἀριθμός, καὶ ἤρχοντο εἰς τὴν γῆν Ἰσραὴλ καὶ διέφθειρον αὐτήν.	5 Οἱ ἐχθροὶ εἰσωρμοῦσαν εἰς τὴν Παλαιστίνην αὐτοὶ καὶ τὰ ζῶα των καὶ ὅλος ὁ ὄχλος των, πολυάριθμοι ὡσὰν τὰς ἀκρίδας. Αὐτοὶ καὶ αἱ κάμηλοί των ἦσαν ἀναρίθμητοι. Εἰσωρμοῦσαν εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν κατέστρεφαν ἐξ ὁλοκλήρου.	5 Ἡ καταστροφὴ τῆς γεωργίας καὶ τῆς κτηνοτροφίας ἦταν πλήρης, διότι οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ εἰσέβαλλαν εἰς τὴν Χαναὰν μὲ τὰ ζῶα των καὶ μέ τὶς σκηνές των καὶ ἢρχοντο πάρα πολλοί, ὡσὰν τὰ στίφη τῶν ἀκρίδων. Τόσον αὐτοί, ὅσον καὶ οἱ καμῆλες τῶν, ἦσαν ἀμέτρητοι· καὶ εἰσέβαλλαν εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν κατέστρεφαν ἐντελῶς.
6 Καὶ ἐπτώχευσεν Ἰσραὴλ σφόδρα ἀπὸ προσώπου Μαδιάμ,	6 Ἔτσι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται κατήντησαν εἰς μεγάλην πτωχείαν καὶ πεῖναν ἐξ αἰτίας τῶν λεηλασιῶν καὶ καταπιέσεων ἀπὸ τοὺς Μαδιανίτας.	6 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἔγιναν πάρα πολὺ πτωχοὶ ἕνεκα τῶν ἐπιδρομῶν, τῆς ἐρημώσεως καὶ τῆς καταπιέσεως τῶν Μαδιανιτῶν.
7 Καὶ ἐβόησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς Κύριον ἀπὸ προσώπου Μαδιάμ.	7 Ἔκραξαν τότε οἱ Ἰσραηλῖται πρὸς τὸν Κύριον μὲ πίστιν καὶ ἐζήτησαν σωτηρίαν ἀπὸ τὴν μάστιγα τῶν Μαδιανιτῶν.	7 Μέσα εἰς τὴν μεγάλην των συμφορὰν οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναζαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν ἀφόρητον καταπίεσιν τῶν Μαδιανιτῶν.
8 Καὶ ἐξαπέστειλε Κύριος ἄνδρα προφήτην πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἐγώ εἰμι ὡς ἀνήγαγον ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ ἐξήγαγον ὑμᾶς ἐξ οἴκου δουλείας ὑμῶν	8 Τότε ὁ Κύριος ἔστειλε πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας ἄνδρα προφήτην, ὁ ὁποῖος καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ· Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ὁ ποῖος σᾶς ἀνεβίβασα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ἐγὼ σᾶς ἔβγαλα ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην τῆς δουλείας σας.	8 Καὶ ὁ Θεὸς ἀπέστειλεν ἕνα προφήτην πρὸς τοὺς Ἰσραηλῖτες, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐμίλησε ἐξ ὀνόματος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς εἶπε: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: <Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος σᾶς ἀνέβασα ἐδῶ ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ σᾶς ἐλευθέρωσα ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἦσθε σκλάβοι·
9 καὶ ἐρρυσάμην ὑμᾶς ἐκ χειρὸς Αἰγύπτου καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν θλιβόντων ὑμᾶς καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκ προσώπου ὑμῶν καὶ ἔδωκα ὑμῖν τὴν γῆν αὐτῶν	9 Σᾶς ἀπήλλαξα ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῆς Αἰγύπτου, ἀπὸ τὴν καταπίεσιν ἐκείνων ποὺ σᾶς κατέθλιβαν· τοὺς ἀπεμάκρυνα ἀπὸ κοντά σας, σᾶς ἔφερα εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν καὶ ἔδωκα ὡς ἰδικήν σας.	9 ἐγὼ σᾶς ἐλευθέρωσα ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι σᾶς κατεπίεζαν· καί (ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος πού) τοὺς ἔδιωξα ἀπ’ ἐμπρός σας, ὥστε νὰ μὴ τοὺς βλέπετε πλέον, καὶ σᾶς ἔδωκα τὴν χώραν αὐτήν, ποὺ κατέχετε τώρα σὰν νοικοκυραῖοι, καὶ σᾶς ἐγκατέστησα εἰς αὐτήν>.
10 καὶ εἶπα ὑμῖν· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, οὐ φοβηθήσεσθε τοὺς θεοὺς τοῦ Ἀμορραίου, ἐν οἷς ὑμεῖς κάθησθε ἐν τῇ γῇ αὐτῶν· καὶ οὐκ εἱσηκούσατε τῆς φωνῆς μου.	10 Καὶ σᾶς εἶπα· Ἐγὼ θὰ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός σας· δὲν θὰ σεβασθῆτε καὶ δὲν θὰ λατρεύσετε τοὺς θεοὺς τῶν Ἀμορραίων, εἰς τὴν χώραν τῶν ὁποίων σεῖς μεταξὺ αὐτῶν ἔχετε ἐγκατασταθῆ. Ἀλλὰ σεῖς δὲν ὑπηκούσατε εἰς τὴν ἐντολήν μου>.	10 Καὶ σᾶς εἶπα καθαρά: <Ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος καὶ Θεός σᾶς· ἐφ' ὅσον μένετε κοντά μου, δὲν ἐπιτρέπεται κατ' οὐδένα λόγον νὰ σεβασθῆτε καὶ νὰ λατρεύσετε τοὺς ψεύτικους θεοὺς τῶν Ἀμορραίων, εἰς τὴν χώραν τῶν ὁποίων ἐμπήκατε ὡς κατακτηταὶ καὶ ἐγκατασταθήκατε μόνιμα εἰς αὐτήν>. Ἀλλὰ σεῖς δὲν μὲ ἀκούσατε οὔτε ἐπειθαρχήσατε εἰς ὅ,τι σᾶς παρήγγειλα καὶ σᾶς διέταξα. Δι' αὐτὸ καὶ ὑποφέρετε τώρα>.
11 Καὶ ἦλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐκάθισεν ὑπὸ τὴν τερέμινθον τὴν ἐν Ἐφραθὰ τὴν Ἰωὰς πατρὸς τοῦ Ἐσδρί, καὶ Γεδεὼν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ραβδίζων σῖτον ἐν ληνῷ, εἰς ἐκφυγεῖν ἀπὸ προσώπου τοῦ Μαδιάμ.	11 Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἦλθε καὶ ἐκάθησε κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον τὴν εὑρισκομένην εἰς τὴν πόλιν Ἐφραθὰ ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸν Ἰωάς, τὸν καταγόμενον ἀπὸ τὴν πατριὰν Ἐσδρί. Τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Γεδεών, υἱὸς τοῦ Ἰωὰς ἐρράβδιζε τὰ στάχυα κρυπτόμενος ἐντὸς τοῦ ληνοῦ, διὰ νὰ ἀποφύγῃ τοὺς Μαδιανίτας.	11 Τότε ἦλθεν ἄγγελος Κυρίου μὲ μορφὴν ἀνθρωπίνην καὶ ἐκάθισε σὰν ξένος ὁδοιπόρος κάτω ἀπὸ τὸ δένδρον τερέβινθος, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἐφραθά, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸν Ἰωάς, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἐσδρί· τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Γεδεών, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωάς, κλεισμένος μέσα εἰς ἕνα ληνὸν ἐρράβδιζε μερικὰ στάχυα ποὺ εἶχε, τὰ ὁποῖα προσπαθοῦσε νὰ κρύψῃ ἀπὸ τοὺς Μαδιανῖτες, διὰ νὰ μὴ τοῦ τὰ ἀρπάξουν.
12 Καὶ ὤφθη αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κύριος μετά σοῦ, ἰσχυρὸς τῶν δυνάμεων.	12 Εἰς αὐτὸν παρουσιάσθη ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε· <ὁ Κύριος, ὁ ἰσχυρὸς καὶ κραταιὸς εἶναι μαζῆ σου>!	12 Καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου, ποὺ εἶχεν ἔλθει μὲ μορφὴν ἀνθρώπου, παρουσιάσθη εἰς τὸν Γεδεὼν καὶ τοῦ εἶπε: <Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου· ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι παντοδύναμος καὶ ὁρίζει καὶ κυβερνᾷ τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, ὥστε κανένας νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ φανῇ δυνατώτερός του> (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: <Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου, γενναῖε καὶ δυνατὲ ἀνθρωπε!>)
13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· ἐν ἐμοί, Κύριέ μου, καὶ εἰ ἔστι Κύριος μεθ' ἡμῶν, εἰς τί εὗρεν ἡμᾶς τὰ κακὰ ταῦτα; Καὶ ποῦ ἐστι πάντα τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ διηγήσαντο ἡμῖν οἱ πατέρες ἡμῶν λέγοντες, μὴ οὐχὶ ἐξ Αἰγύπτου ἀνήγαγεν ἡμᾶς Κύριος; Καὶ νῦν ἐξέρριψεν ἡμᾶς καὶ ἔδωκεν ἡμᾶς ἐν χειρὶ Μαδιάμ.	13 Ὁ Γεδεὼν ἀπήντησε πρὸς τὸν ἄγγελον· <Κύριέ μου, εἶναι μαζῆ μας ὁ Θεός; Ἐὰν πράγματι ὁ Κύριος εἶναι μαζῆ μας, τότε διατὶ μᾶς εὑρῆκαν τὰ φοβερὰ καὶ ἀτελείωτα αὐτὰ κακά; Καὶ ποῦ εἶναι τὰ θαυμαστὰ ἐκεῖνα ἔργα αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα διηγήθησαν εἰς ἡμᾶς οἱ πατέρες μας λέγοντες· Ὁ Κύριος δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον; Τώρα ὅμως μᾶς ἀπέρριψε καὶ μᾶς παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν>!	13 Ὁ Γεδεὼν ἀπεκρίθη εἰς τὸν ἄγνωστόν του, τὸν ὁποῖον δὲν ἐφαντάσθη καθόλου ὅτι ἦταν ἄγγελος Κυρίου, καὶ εἶπε: <Νὰ τὸ πιστεύσω, Κύριέ μου, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μου; Ἂν ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας, τότε διατὶ μᾶς ηὗραν ὅλα αὐτὰ τὰ κακά, ποὺ ὑποφέρομεν; Καὶ ποὺ εἶναι τὰ τόσα θαυμαστὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα μᾶς διηγήθησαν οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς εἶπαν· <δὲν μᾶς ἔβγαλεν ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ δὲν μᾶς ἀνέβασε ἐδῶ;> Τώρα ὅμως ὁ Κύριος μᾶς ἐγκατέλειψε, μᾶς ἀπεδοκίμασεν ὅλους καὶ μᾶς παρέδωκεν εἰς τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν!>
14 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε· πορεύου ἐν τῇ ἰσχύϊ σου ταύτῃ καὶ σώσεις τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς Μαδιάμ· ἰδοὺ ἐξαπέστειλά σε.	14 Ἐστράφη ὁ ἄγγελος Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ μὲ αὐτὴν τὴν δύναμιν ποὺ ἔχεις θὰ ἐλευθερώσῃς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν. Ἰδοὺ ἐγὼ σὲ ἔχω στείλει διὰ τὸν σκοπόν αὐτόν>.	14 Ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐστράφη μὲ πολλὴν οἰκειότητα καὶ συμπάθειαν πρὸς τὸν Γεδεών, τὸν ἐνεψύχωσε καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε μὲ τὴν δύναμιν αὐτήν, ποὺ σοῦ μεταδίδω τώρα, καὶ ἡ ὁποία θὰ σὲ ἐνισχύῃ πάντα· πήγαινε χωρὶς να δειλιάζῃς καὶ θὰ ἐλευθερώσῃς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν Μαδιανιτῶν· νά, τὴν στιγμὴν αὐτὴν σοῦ ἀναθέτω ἐγὼ τὴν ἀποστολὴν αὐτὴν καὶ σὲ στέλλω>.
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· ἐν ἐμοί, Κύριέ μου, ἐν τίνι σώσω τὸν Ἰσραήλ; Ἰδοὺ ἡ χιλιάς μου ἠσθένησεν ἐν Μανασσῇ, καὶ ἐγώ εἰμι μικρότερος ἐν οἴκῳ τοῦ πατρός μου.	15 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἐγώ, Κύριέ μου; Καὶ μὲ ποίαν δύναμιν θὰ σώσω τοὺς Ἰσραηλίτας; Ἰδοὺ ἡ πολυάριθμος γενεά μου εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Μανασσῆ ἔχει ἐξασθενήσει καὶ ἐγὼ εἶμαι ὁ μικρότερος μέσα εἰς τὴν πατρικήν μου οἰκογένειαν>.	15 Ὁ Γεδεὼν ὅμως ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Εἰς ἐμέ, Κύριέ μου, ἀπέβλεψες; Πῶς καὶ μὲ τὶ ἠμπορῶ ἐγὼ ὁ ἀδύνατος καὶ ἀνίσχυρος νὰ ἐλευθερώσω τὸν Ἰσραήλ; Διότι να· ἡ γενεά μου εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Μανασσῆ λιγόστευσε καὶ ἀδυνάτισε τόσον πολύ, ὥστε δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ βασίζεται εἰς αὐτήν. Ἐγὼ δὲ εἶμαι ὁ πιὸ ἄσημος εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατέρα μου· ἔμενα λοιπὸν ἐδιάλεξες;>
16 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος Κυρίου· Κύριος ἔσται μετά σου, καὶ πατάξεις τὴν Μαδιὰμ ὡσεὶ ἄνδρα ἕνα.	16 Ὁ δὲ ἄγγελος Κυρίου τοῦ εἶπε· <ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζῆ σου καὶ θὰ ἐξοντώσῃς τοὺς Μαδιανίτας, ὡσὰν νὰ εἶναι ἔνας ἄνθρωπος>.	16 Ὁ ἄγγελος Κυρίου ἀπάντησε εἰς τὸν Γεδεών: <Μόνος σου καὶ μὲ ὅλην ἀκόμη τὴν οἰκογένειάν σου δὲν μπορεῖς νὰ τὰ βγάλῃς πέρα. Σοῦ τὸ εἶπα, τὸ λέγω ὅμως καὶ πάλιν καθαρὰ καὶ σὲ βεβαιώνω ἀπόλυτα: Ὁ παντοδύναμος Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου. Θὰ σὲ βοηθῇ εἰς τὶς μάχες, θὰ σὲ φωτίζῃ πῶς νὰ ἐνεργῇς καὶ ἔτσι θὰ κτυπήσῃς καὶ θὰ ρίψῃς κάτω νικημένους καὶ νεκροὺς ὅλους τοὺς Μαδιανῖτες, σὰν νὰ ἦσαν ἕνας ἄνθρωπος!>
17 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Γεδεών· εἰ δὴ εὗρον ἔλεος ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ ποιήσεις μοι σήμερον πᾶν ὅ,τι ἐλάλησας μετ' ἐμοῦ,	17 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἐὰν ἐγὼ εὑρίσκω κάποιον συμπάθειαν καὶ καλωσύνην ἐνώπιόν σου καὶ πραγματοποίησῃς εἰς ἐμὲ σήμερον ὁλα ὅσα μοῦ εἶπες,	17 Ὁ Γεδεὼν ἀπάντησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Ἐὰν πραγματικὰ εὑρῆκα ἔλεος εἰς τὰ μάτιά σου, ἐὰν πραγματικὰ μὲ λυπᾶσαι, καὶ ἐὰν ὅσα μοῦ εἶπες σήμερα, πρόκειται νὰ πραγματοποιηθοῦν,
18 μὴ χωρισθῇς ἐντεῦθεν ἕως τοῦ ἐλθεῖν με πρός σε, καὶ ἐξοίσω τὴν θυσίαν καὶ θύσω ἐνώπιόν σου, καὶ εἶπεν· ἐγὼ εἰμι, καθήσομαι ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι σε.	18 μὴ ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ ἐδῶ, μέχρις ὅτου ἐπανέλθω κοντά σου καὶ φέρω ζῶον πρὸς θυσίαν, διὰ νὰ θυσιάσω ἐνώπιόν σου>. Ἐκεῖνος εἶπεν· <ναί, θὰ καθήσω ἐδῶ μέχρις ὅτου ἐπιστρέψῃς>.	18 (τότε σὲ παρακαλῶ) μὴ ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ ἐδω, ἕως ὅτου γυρῖσω πάλιν κοντά σου καὶ φέρω τὴν θυσίαν, τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρω ἐδῶ ἐμπρός σου>. Καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἀπεκρίθη: < Ναί· θὰ περιμένω, δὲν θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ, ἕως ὅτου ἐπιστρέψῃς>.
19 Καὶ Γεδεὼν εἰσῆλθε καὶ ἐποίησεν ἔριφον αἰγῶν καὶ οἰφὶ ἀλεύρου ἄζυμα καὶ τὰ κρέα ἔθηκεν ἐν τῷ κοφίνῳ καὶ τὸν ζωμὸν ἔβαλεν ἐν τῇ χύτρᾳ καὶ ἐξήνεγκεν αὐτὰ πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τὴν τερέμινθον καὶ προσήγγισε.	19 Ὁ Γεδεὼν εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον του, ἔσφαξε καὶ ἔβρασε ἕνα ἐρίφιον, κατεσκεύασε λαγάνες ἄζυμες μὲ ἕνα οἰφὶ ἀλεύρου (20 περίπου κιλά), ἔβαλεν αὐτὰς καὶ τὰ κρέατα ἐντὸς κοφίνου, τὸν δὲ ζωμὸν εἰς μίαν χύτραν καὶ ἔφερεν αὐτὰ εἰς τὸν ἄγγελον ὁ ὁποῖος ἐκάθητο κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον καὶ ἐπλησίασε πρὸς αὐτόν.	19 Καὶ ὁ Γεδεὼν ἐμπῆκε εἰς τὸ σπίτι του καί (γρήγορα - γρήγορα) ἐμαγείρεψε ἕνα μικρὸ καὶ τρυφερὸ κατσίκι καὶ ἐτοίμασε ἄζυμα (λαγάνες) μὲ 32 περίπου ὀκάδες ἀλεύρι (- περίπου 41 κιλά· κατ' ἄλλους ὅμως, 20 περίπου κιλὰ καὶ κατ' ἄλλους 10 κιλά). Καὶ ἔβαλε τὰ κρέατα εἰς ἕνα κοφίνι (κάνιστρον ἢ καλάθι) καὶ τὸ ζουμὶ τοῦ κρέατος τὸ ἔβαλε εἰς μίαν χύτραν καὶ τὰ ἔφερεν εἰς τὸν ἄγγελον Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο κάτω ἀπὸ τὴν τερέβινθον· Ἐπλησίασε καὶ τοῦ τὰ προσέφερε!
20 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ· λαβὲ τὰ κρέα καὶ τὰ ἄζυμα καὶ θὲς πρὸς τὴν πέτραν ἐκείνην καὶ τὸν ζωμὸν ἐχόμενα ἔκχεε· καὶ ἐποίησεν οὕτως.	20 Ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τοῦ εἶπε· <πάρε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα καὶ βάλε αὐτὰ ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν ἐκείνην, χύσε δὲ τὸν ζωμὸν κοντὰ εἰς αὐτά>. Ὁ Γεδεὼν ἔκαμεν ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ ἄγγελος.	20 Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ εἶπε πρὸς τὸν Γεδεώ: <Πάρε ἀπὸ τὸ κοφίνι (κάνιστρον ἢ καλάθι) τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμά (τίς λαγάνες), ποὺ κρατεῖς, καὶ βάλε τα ἐπάνω εἰς ἐκείνην τὴν πέτραν. Χῦσε ὕστερα ἐπάνω τους καὶ τὸ ζουμὶ τοῦ κρέατος ἀπὸ τὴν χύτραν, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν τὸ ἔφερες>. Ὁ Γεδεὼν ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τοῦ παρήγγειλεν ὁ ἄγγελος Κυρίου.
21 Καὶ ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος Κυρίου τὸ ἄκρον τῆς ράβδου τῆς ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἥψατο τῶν κρεῶν καὶ τῶν ἀζύμων, καὶ ἀνέβη πῦρ ἐκ τῆς πέτρας καὶ κατέφαγε τὰ κρέα καὶ τοὺς ἀζύμους· καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐπορεύθη ἀπ' ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.	21 Ὁ δὲ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἥπλωσε τὴν ράβδον ποὺ ἐκρατοῦσε εἰς τὸ χέρι του καὶ μὲ τὸ ἄκρον αὐτῆς ἤγγισε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα. Ἀμέσως ἀνεπήδησε φωτιὰ ἀπὸ τὴν πέτραν, ἡ ὁποία κατέκαυσε καὶ τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα. Ἔπειτα δὲ ὁ ἄγγελος ἀνεχώρησε καὶ ἐχάθη ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Γεδεών.	21 Τότε ὁ ἄγγελος Κυρίου ἄπλωσε τὸ ραβδὶ ποὺ ἐκρατοῦσε καὶ μὲ τὴν ἄκρη του ἄγγισε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα (τὶς λαγάνες) καὶ ἀμέσως ἐξεπήδησε φωτιὰ ἀπὸ τὴν πέτραν καὶ ἔκαψε τὰ κρέατα καὶ τὰ ἄζυμα (τὶς λαγάνες) καὶ τὰ ἔκαμεν ὅλα στάχτη! Καὶ (ἔπειτα ἀπὸ αὐτά) ὁ ἄγγελος Κυρίου ἔφυγε καὶ ἐχάθη ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Γεδεών.
22 Καὶ εἶδε Γεδεὼν ὅτι ἀγγελος Κυρίου οὗτός ἐστι, καὶ εἶπε Γεδεών· ἆ ἆ, Κύριέ μου Κύριε, ὅτι εἶδον τὸν ἄγγελον Κυρίου πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.	22 Ὁ Γεδεὼν ἐκατάλαβε ὅτι αὐτὸς ἦτο ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε· <ἆ! ἆ, Κύριε μου, Κύριε, εἶδον πρόσωπον πρὸς πρόσωπον τὸν ἄγγελον Κυρίου. Λοιπὸν θὰ ἀποθάνω>!	22 Τότε, μόλις ἀντελήφθη ὁ Γεδεὼν ὅτι ὁ συνομιλητής του αὐτὸς ἦταν ἄγγελος Κυρίου, ἐμβρόντητος καὶ σαστισμένος ἐφώναξε: <Πωπώ! πωπώ! Κύριέ μου, Κύριε, διότι εἶδα τὸν ἄγγελον Κυρίου μὲ τὰ ἴδια μου τὰ μάτια· τὸν εἶδα πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· εἶδα τὸ ἴδιον τὸ πρόσωπόν του· φωτιὰ θὰ πέσῃ νὰ μὲ κάψη! θὰ ἀποθάνω!>
23 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος· εἰρήνη σοι, μὴ φοβοῦ, οὐ μὴ ἀποθάνῃς.	23 Ὁ Κύριος ὅμως εἶπε πρὸς αὐτόν· <εἰρήνευσον, μὴ φοβῆσαι, δὲν θὰ ἀποθάνῃς>!	23 Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ἡσύχασε· μὴ ταράσσεσαι καὶ μὴ φοβᾶσαι· δὲν θὰ πεθάνῃς, ὅπως φαντάζεσαι!>
24 Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Γεδεὼν θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπεκάλεσεν αὐτῷ Εἰρήνη Κυρίου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, ἔτι αὐτοῦ ὄντος ἐν Ἐφραθὰ πατρὸς τοῦ Ἐσδρί.	24 Ὁ Γεδεὼν ἔκτισεν ἐκεῖ πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου θυσιαστήριον καὶ ἐκάλεσεν αὐτό <Εἰρήνη Κυρίου>. Μέχρι δὲ τῆς ἠμέρας αὐτῆς τὸ θυσιαστήριον αὐτὸ εὑρίσκεται εἰς Ἐφραθά, ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὴν πατριὰν τοῦ Ἐσδρί.	24 Εἰρηνευμένος καὶ ἥσυχος πλέον ὁ Γεδεὼν καὶ εἰς ἐκδήλωσιν εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸν τόπον, ποὺ ἁγιάσθηκε μὲ τὸ θαῦμα τοῦ ἀγγέλου, ἔκτισεν ἐκεῖ γύρω ἀπὸ τὴν πέτραν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἄστραψε ἡ φωτιά, θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον καὶ τὸ ὠνόμασε <Εἰρήνη Κυρίου> (ἢ ὁ Κύριος εἶναι εἰρήνη). Τὸ θυσιαστήριον τοῦτο εὑρίσκεται ἐκεῖ εἰς τὴν Ἐφραθά, ποὺ ἀνήκει εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἐσδρί, μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές.
25 Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος· λαβὲ τὸν μόσχον τὸν ταῦρον, ὅς ἐστι τῷ πατρί σου, καὶ μόσχον δεύτερον ἐπταετῆ καὶ καθελεῖς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ ὅ ἐστι τῷ πατρί σου, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτὸ ὀλοθρεύσεις.	25 Κατὰ τὴν ἐπακολουθήσασαν νύκτα εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών· <πάρε μοσχάρι ποὺ ἀνήκει εἰς τὸν πατέρα σου, καὶ ἕνα ἄλλο μοσχάρι ἑπτὰ ἐτῶν. Πήγαινε νὰ κρημνίσῃς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ ποὺ εὑρίσκεται εἰς περιοχὴν ἀνήκουσαν εἰς τὸν πατέρα σου, νὰ καταστρέψῃς καὶ τὸ ἱερὸν δάσος, ποὺ εἶναι ἐκεῖ κοντὰ εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ.	25 Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην (ποὺ ἀκολούθησε τὰ ἀνωτέρω γεγονότα) συνέβη τοῦτο: Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Γεδεών: <Πάρε τὸ ἀρσενικὸ νεαρὸ μοσχάρι τοῦ πατέρα σου καὶ ἕνα ἀκόμη μοσχάρι ἑπτὰ χρόνων. Καὶ πήγαινε νὰ γκρεμίσῃς καὶ νὰ καταστρέψῃς τὸ θυσιαστήριον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ, ποὺ εἶναι ὑψωμένον εἰς χωράφι τοῦ πατέρα σου· θὰ καταστρέψῃς ἐπίσης τὸ ξύλινον ἄγαλμα (ξόανον), ποὺ εὑρίσκεται ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος, ποὺ εὑρίσκεται δίπλα ἀπὸ τὸν βωμόν).
26 Καὶ οἰκοδομήσεις θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐπὶ κορυφὴν τοῦ Μαουὲκ τούτου ἐν τῇ παρατάξει καὶ λήψῃ τὸν μόσχον τὸν δεύτερον καὶ ἀνοίσεις ὁλοκαυτώματα ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ ἄλσους, οὖ ἐξολοθρεύσεις.	26 ῎Επειτα θὰ οἰκοδομήσῃς εἰς τὴν κορυφήν τοῦ ὀχυρωμένου ὑψώματος πρὸς χάριν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου θυσιαστήριον τακτοποιημένον καθ' ὅλα. Θὰ λάβῃς τὸν δεύτερον μόσχον τὸν ὁποῖον θὰ προσφέρῃς ὡς ὁλοκαύτωμα καίων αὐτό μὲ τὰ ξύλα τοῦ δάσους, τὸ ὁποῖον θὰ καταστρέψῃς>.	26 Κατόπιν θά κτίσῃς ναὸν θυσιαστήριον, ἅγιον καὶ ἱερόν, εἰς τιμὴν τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ σου, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Μαουέκ, δηλαδὴ τοῦ βουνοῦ μὲ τὴν φυσικὰ ὠχυρωμένην κορυφήν· τὸ θυσιαστήριον τοῦτο θὰ εἶναι καλὰ κατασκευασμένον καὶ καθ' ὅλα ἕτοιμον διὰ θυσίαν. (Κατόπιν) θὰ πάρῃς τὸ δεύτερον μοσχάρι καὶ θὰ τὸ προσφέρῃς ὅπως προσφέρονται τὰ ὁλοκαυτώματα, χρησιμοποιῶντας ὡς ξύλα διὰ τὴν φωτιὰν τοῦ θυσιαστηρίου τὰ ξύλα ἀπὸ τὸ ξύλινον ἄγαλμα (ξόανον) τῆς εἰδωλολατρικῆς θεὰς (Ἀστάρτης) (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὰ ξύλα τοῦ ἄλσους, ποὺ κατέστρεψες)>.
27 Καὶ ἔλαβε Γεδεὼν δέκα ἄνδρας ἀπὸ τῶν δούλων ἑαυτοῦ καὶ ἐποίησεν ὃν τρόπον ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν Κύριος· καὶ ἐγενήθη ὡς ἐφοβήθη τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως τοῦ ποιῆσαι ἡμέρας, καὶ ἐποίησε νυκτός.	27 Ὁ Γεδεὼν ἐπῆρε δέκα ἀπὸ τοὺς δούλους του καὶ ἔκαμε, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶχεν εἴπει ὁ Κύριος. Ἐπειδὴ δὲ ἐφοβήθη τοὺς ἀνθρώπους τοῦ πατρικοῦ του οἴκου καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως δὲν ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ εἶπεν ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἡμέραν, ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα.	27 Ὁ Γεδεὼν παρέλαβε δέκα ἔμπιστους ἄνδρες ἀπὸ τοὺς δούλους, ποὺ εἶχεν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του, καὶ μὲ τὴν βοήθειάν των ἔκαμεν, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ παρήγγειλεν ὁ Κύριος. Ἐπειδὴ ὅμως ἐφοβεῖτο τοὺς ἀνθρώπους το πατρικοῦ του σπιτιοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς πόλεως, δὲν ἔκαμεν αὐτό, ποὺ τὸν διέταξεν ὁ Κύριος, κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα.
28 Καὶ ὤρθρισαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως τὸ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ καθῄρητο τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ ὠλόθρευτο· καὶ εἶδαν τὸν μόσχον τὸν δεύτερον, ὃν ἀνήνεγκεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ ὠκοδομημένον.	28 Ὅταν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως ἐξύπνησαν πρωΐ - πρωΐ, εἶδον αἴφνης ὅτι εἶχε κατακρημνισθῆ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ, ὅπως ἐπίσης ὅτι εἶχεν ἐξαφανισθῆ καὶ τὸ ἱερὸν δάσος αὐτοῦ. Εἶδαν ἀκόμη καὶ ἀνοικοδομημένον νέον θυσιαστήριον ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ὑπῆρχον ὑπολείμματα τοῦ θυσιασθέντος δευτέρου μόσχου.	28 Ὅταν οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως ἐξύπνησαν ἐνωρὶς τὸ ἄλλο πρωΐ, εὑρέθησαν ἐμπρὸς εἰς πραξικόπημα: Διότι, νά· εἶχε κατεδαφισθῆ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ· καὶ τὸ ξύλινον ἄγαλμα, τὸ ξόανον, ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος), εἶχε καταστροφῆ. Ἀκόμη εἶδαν τὴν στάχτην καὶ τὰ κομμένα κόκκαλα τοῦ δευτέρου μοσχαριοῦ, τὸ ὁποῖον (κάποιος ἄγνωστος εἰς αὐτοὺς) εἶχε προσφέρει ὡς θυσίαν ἐπάνω εἰς τὸ νεοκτισμένον θυσιαστήριον.
29 Καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τίς ἐποίησε τὸ ρῆμα τοῦτο; Καὶ ἐπεζήτησαν καὶ ἠρεύνησαν καὶ ἔγνωσαν ὅτι Γεδεὼν υἱὸς Ἰωὰς ἐποίησε τὸ ρῆμα τοῦτο.	29 Ἔλεγε δὲ ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· <ποιὸς ἔκαμε τὸ ἔργον αὐτό;> Ἐζήτησαν πληροφορίας, ἠρεύνησαν καὶ ἔμαθαν ὅτι ὁ Γεδεών, υἱὸς τοῦ Ἰωάς, αὐτὸς ἔκαμε τὸ ἔργον τοῦτο.	29 (Ἀντὶ ὅμως νὰ παρακινηθοῦν ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔβλεπαν, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν), ὁ ἕνας ἔλεγεν εἰς τὸν ἄλλον καὶ τὸν ἐρωτοῦσε: <Ποιὸς ἔκαμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα;> Καὶ ἔκαμαν τφοσεκτικὴν ἀνάκρισιν καὶ ἐρεύνησαν μὲ λεπτομέρειαν καὶ ἔμαθαν ὅτι ὁ Γεδεών, ο υἱὸς τοῦ Ἰωάς, ἔκαμε τὴν πρᾶξιν αὐτήν.
30 Καὶ εἶπαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ἰωάς· ἐξένεγκε τὸν υἱόν σου καὶ ἀποθανέτω, ὅτι καθεῖλε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ ὅτι ὠλόθρευσε τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ.	30 Εἶπαν τότε οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς τὸν Ἰωάς· <φέρε ἐδῶ τὸν υἱόν σου διὰ νὰ θανατωθῇ, ἐπειδὴ ἐκρήμνισε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ ἐξηφάνισε τὸ ἄλσος του>	30 Τότε οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως εἶπαν πρὸς τὸν Ἰωάς: <Βγάλε ἔξω τὸ παιδί σου, διὰ νὰ θανατωθῇ! Διότι ἐγκρέμισε τὸ θυσιαστήριον τοῦ Βάαλ καὶ κατέστρεψε τὸ ξύλινον ἄγαλμα (τὸ ξόανον), ποὺ εὑρίσκετο ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον αὐτό (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Τὸ ἱερὸν ἄλσος, ποὺ ἦταν γύρω ἀπὸ αὐτό)>.
31 Καὶ εἶπε Γεδεὼν υἱὸς Ἰωὰς τοῖς ἀνδράσι πᾶσιν, οἱ ἐπανέστησαν αὐτῷ· μὴ ὑμεῖς νῦν δικάζεσθε ὑπὲρ τοῦ Βάαλ; Ἢ ὑμεῖς σώσετε αὐτόν; Ὃς ἐὰν δικάσηται αὐτῷ, θανατωθήτω ἕως πρωΐ· εἰ Θεὸς ἐστι, δικαζέσθω αὐτῷ, ὅτι καθεῖλε τὸ θυσιαστήριον αὐτοῦ.	31 Ὁ Γεδεὼν ὅταν ἐπληροφορήθη αὐτὰ παρουσιάσθη εἰς ὅλους τοὺς ἄνδρας, ποὺ εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον του καὶ τοὺς εἶπε· <σεῖς λοιπὸν τώρα θὰ ἐκδικηθῆτε τὸν Βάαλ; Σεῖς θὰ σώσετε αὐτόν; Ἐκεῖνος ποὺ θὰ τολμήσῃ νὰ ἐκδικηθῇ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου, θὰ ἔχῃ ἀποθάνει ἕως τὸ πρωΐ. Ἐὰν ὁ Βάαλ εἶναι ἀληθινὸς θεός, ἂς ἀναλάβῃ ὁ ἴδιος τὴν ἐκδίκησίν του διὰ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου του>.	31 Τότε ὁ Γεδεών, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωάς, εἶπεν εἰς ὅλους τοὺς ἄνδρες τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐνάντιόν του: <Τί κάνετε τώρα; Δικηγόροι καὶ ὑπερασπισταὶ τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ γίνεσθε σεῖς τώρα; Ἢ μήπως σεῖς οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῶν Πατριαρχῶν, θὰ σώσετε καὶ θὰ προστατεύσετε τὸν Βάαλ; Ὅποιος τολμήσῃ νὰ τὸν ὑπερασπιθῇ καὶ νὰ ἐκδικηθῇ τὸ γκρέμισμα τοῦ θυσιαστηρίου του, θὰ θανατωθῇ μέχρι τὸ πρωΐ. Ἂν ὁ Βάαλ εἶναι πραγματικὸς Θεός, τότε θὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν νὰ ὑπερασπισθῇ καὶ νὰ ἐκδικηθῆ μόνος του τὸν ἑαυτόν του, διότι αὐτό, πού (κάποιος) ἐγκρέμισε καὶ κατέστρεψεν, εἶναι τὸ θυσιαστήριόν του>,
32 Καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Ἱεροβάαλ λέγων· δικαζέσθω ἐν αὐτῷ ὁ Βάαλ, ὅτι καθῃρέθη τὸ θυσιαστήριον αὐτοῦ.	32 Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Γεδεὼν ὠνόμασε τὸν ἑαυτόν του Ἱεροβάαλ λέγων· < ἄς ἐκδικηθῇ ὁ ἴδιος ὁ Βάαλ διὰ τὸ κρήμνισμα τοῦ θυσιαστηρίου του>.	32 Καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὠνόμασεν (ὁ Γεδεὼν) τὸν ἑαυτόν του <Ἱεροβάαλ (σημαίνει: Ἂς ὑπερασπισθῇ τὸν ἑαυτόν του ὁ Βάαλ) καὶ εἶπε: <Ἂς κατηγορήσω καὶ ἂς ἐκδικηθῆ τὸν ἑαυτόν του ὁ ἴδιος ὁ Βάαλ, διότι αὐτὸ ποὺ ἐγκρέμισαν εἶναι τὸ θυσιαστήριόν του>.
33 Καὶ πᾶσα Μαδιὰμ καὶ Ἀμαλὴκ καὶ υἱοὶ ἀνατολῶν συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ παρενέβαλον ἐν τῇ κοιλάδι Ἰεζραέλ.	33 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὅλοι οἱ Μαδιανῖται, οἱ Ἀμαληκῖται καὶ οἱ νομάδες τῆς ἀνατολῆς συνηθροίσθησαν καὶ εἰσέβαλον εἰς τὴν πεδιάδα Ἰεζραέλ.	33 Τότε ὅλοι οἱ Μαδιανῖται καὶ οἱ Ἀμαληκῖται καὶ οἱ νομάδες τῆς Ἀραβικῆς ἐρήμου ἐμαζεύθησαν εἰς τὸν ἴδιον τόπον, ἐνώθησαν, ἐπέρασαν τὸν Ἰορδάνην καὶ εἰσέβαλαν εἰς τὴν πεδιάδα Ἰεζραέλ, δηλαδὴ ἔστησαν τὶς σκηνές των εἰς τὴν καρδιάν (τῆς περιοχῆς) τῆς φυλῆς τοῦ Μανασσῆ.
34 Καὶ πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε τὸν Γεδεών, καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ καὶ ἐφοβήθη Ἀβιέζερ ὀπίσω αὐτοῦ.	34 Τότε πνεῦμα Κυρίου ἐνεδυνάμωσε τὸν Γεδεὼν διὰ νὰ ἀντισταθῇ κατὰ τῶν ἐπιδρομέων. Μὲ σάλπιγγα κερατίνην ἐσάλπισεν αὐτὸς συναγερμὸν εἰς πόλεμον. Οἱ ἄνδρες τῶν φυλῶν Ἀβιέζερ ἐφοβήθησαν, ἐτάχθησαν μὲ τὸ μέρος τοῦ Γεδεὼν καὶ τὸν ἠκολούθησαν.	34 Τότε ὅμως τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἔδωσε δύναμιν ἀκαταγώνιστον εἰς τὸν Γεδεὼν καὶ τὸν ἔκαμε ἀνδρειότερον ἀπὸ ὅ,τι ἦταν, διὰ νὰ ἀντισταθῇ κατὰ τῶν ἐχθρῶν. Καὶ ὁ Γεδεὼν ἐσάλπισε πολεμικὸν συναγερμὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν μὲ σάλπιγγα ἀπὸ κέρατο· εἰς τὸ προσκλητήριον αὐτὸ οἱ συμπολῖται του, οἱ ἀπόγονοι τῆς φυλῆς τοῦ Ἀβιέζερ, ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
35 Καὶ ἀγγέλους ἀπέστειλεν εἰς πάντα Μανασσῆ καὶ ἐν Ἀσὴρ καὶ ἐν Ζαβουλὼν καὶ ἐν Νεφθαλὶ καὶ ἀνέβη εἰς συνάντησιν αὐτῶν.	35 Ὁ Γεδεὼν ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους εἰς τὰς φυλὰς Μανασσῆ, Ἀσήρ, Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλί, καὶ ὁ ἴδιος μετέβη προσωπικῶς νὰ συναντήση αὐτάς.	35 Καὶ ὁ Γεδεὼν ἔστειλεν ἀπεσταλμένους εἰς ὅλην τὴν φυλὴν Μανασσῆ καὶ τὴν φυλὴν Ἀσὴρ καὶ τὴν φυλὴν Ζαβουλὼν καὶ τὴν φυλὴν Νεφθαλί· ἐπῆγε ὅμως καὶ ὁ ἴδιος προσωπικῶς διὰ νὰ τοὺς συναντήσῃ (ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Καὶ αὐτοὶ ἀνταπεκρίθησαν καὶ ἐπῆγαν νὰ τὸν συναντήσουν καὶ νὰ καταταγοῦν εἰς τὸν στρατόν του).
36 Καὶ εἶπε Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· εἰ σὺ σώζεις ἐν χειρί μου τὸν Ἰσραὴλ καθὼς ἐλάλησας,	36 Εἶπε δὲ ὁ Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· <ἐὰν σὺ Κύριε θὰ σώσῃς διὰ τῆς χειρός μου τοὺς Ἰσραηλίτας, ὅπως εἶπες, δεῖξε το μὲ τὸ ἐξῆς σημεῖον·	36 Ὁ Γεδεών, διὰ νὰ στερεωθῇ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ συμπολεμισταί του εἰς τὴν πίστιν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί τους, εἶπε πρὸς τὸν Θεόν: <Ἐὰν θὰ σώσῃς πράγματι τὸν Ἰσραὴλ μὲ τὸ ἀδύνατον χέρι μου, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ μοῦ ἐδήλωσες, δεῖξε το μὲ τὸ ἐπόμενο σημάδι:
37 Ἰδοὺ ἐγὼ τίθημι τὸν πόκον τοῦ ἐρίου ἐν τῇ ἅλωνι· ἐὰν δρόσος γένηται ἐπὶ τὸν πόκον μόνον καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ξηρασία, γνώσομαι ὅτι σώσεις ἐν χειρί μου τὸν Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησας.	37 Ἰδοὺ ἐγὼ θέτω ἕνα ποκάρι μαλλιὰ εἰς τὸ ἁλῶνι. Ἐὰν δρόσος πέσῃ μόνον εἰς τὸ ποκάρι αὐτό, εἰς δὲ τὴν ἄλλην γῆν θὰ εἶναι ξηρασία, θὰ μάθω καὶ θὰ πεισθῶ, ὅτι πράγματι θὰ σώσῃς διὰ τῆς χειρός μου τὸν Ἰσραὴλ ὅπως εἶπες>.	37 Νά· θὰ βάλω ἀπόψε ἕνα ποκάρι μαλλιὰ εἰς τὸ ἁλῶνι· ἐὰν αὔριον τὸ πρωῒ μόνον τὸ ποκάρι μὲ τὰ μαλλιὰ θὰ εἶναι ὑγρὸν καὶ γεμᾶτον ἀπὸ δροσιά, ποὺ θὰ πέσῃ τὴν νύκτα, ἐνῷ ὁλόκληρον τὸ ἁλῶνι καὶ ὅλα τὰ τριγύρω του θὰ εὑρεθοῦν χωρὶς καμμίαν ὑγρασίαν καὶ θὰ παρουσιασθοῦν στεγνὰ καὶ κατάξερα, τότε ἐγὼ καὶ οἱ συμπολεμισταί μου θὰ πληροφορηθοῦμε καὶ θὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι πραγματικὰ θά σώσης μὲ τὸ ἀδύνατον χέρι μου τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶπες».
38 Καὶ ἐγένετο οὕτως· καὶ ὤρθρισε τῇ ἐπαύριον καὶ ἐξεπίασε τὸν πόκον, καὶ ἔσταξε δρόσος ἀπὸ τοῦ πόκου, πλήρης λεκάνη ὕδατος.	38 Ἔτσι καὶ ἔγινε· ἐξύπνησε τὴν ἑπομένην πρωΐαν ὁ Γεδεών, ἐπίεσε τὸν πόκον καὶ ἔσταξε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τοῦ ποκαριοῦ δροσιά, μία λεκάνη νερὸ γεμάτη.	38 Ἔτσι καὶ ἔγινε πράγματι· ἔβαλαν ἀποβραδὺς τὸ ποκάρι εἰς τὸ ἁλῶνι. Τὸ ἄλλο πρωῒ ἐσηκώθη ὁ Γεδεὼν καὶ ἔστιψε τὸ ποκάρι καὶ ἔσταξεν ἀπὸ αὐτὸ τόσον πολὺ ὑγρόν, ὥστε ἐγέμισεν ἀπὸ τὴν δροσιά του (τὸ νερόν) μιὰ ὁλόκληρη λεκάνη!
39 Καὶ εἶπε Γεδεὼν πρὸς τὸν Θεόν· μὴ δὴ ὀργισθήτω ὁ θυμός σου ἐν ἐμοί, καὶ λαλήσω ἔτι ἅπαξ· πειράσω δὴ καὶ γε ἔτι ἅπαξ ἐν τῷ πόκῳ, καὶ γενέσθω ἡ ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν γενηθήτω δρόσος.	39 Ὁ δὲ Γεδεὼν εἶπε πάλιν πρὸς τὸν Θεόν· <ἂς μὴ ἀνάψῃ ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου ἐναντίον μου, διότι θὰ ὁμιλήσω μίαν ἀκόμη φοράν. Θὰ δοκιμάσω μίαν ἀκόμη φορὰν τὸ ποκάρι τῶν μαλλιῶν. Ἂς μείνῃ κατάξηρος ὁ πόκος καὶ εἰς ὅλην τὴν ἄλλην χώραν ἂς πέσῃ ἡ δροσιά>.	39 Ὁ Γεδεὼν εἶπε πάλιν εἰς τὸν Θεὸν μὲ εὐλάβειαν καὶ ταπείνωσιν: <Γνωρίζω ὅτι τὸ νὰ μιλήσω ἄλλη μιὰ φορὰ καὶ νὰ ζητήσω νέον σημάδι, εἶναι αὐθάδεια καὶ ὀλιγοπιστία ἐκ μέρους μου· σὲ παρακαλῶ ὅμως, Κύριε, νὰ μὴ θυμώσῃς καὶ ἐκσπάσῃ ἡ ὀργή σου ἐναντίον μου διὰ τὴν τόλμην μου αὐτήν. Θὰ δοκιμάσω ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸ ποκάρι αὐτὸ τοῦ μαλλιοῦ. Σοῦ ζητῶ νὰ βάλω πάλι τὸ ποκάρι εἰς τὸ ἁλῶνι καὶ νὰ εὑρεθῇ αὔριον τὸ πρωῒ στεγνὸν καὶ κατάξερον μόνον αὐτό, ἐνῷ ὅλη ἡ ἄλλη τριγύρω ἀπὸ αὐτὸ περιοχὴ θὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ δροσιὰ καὶ ὑγρασίαν, ποὺ θὰ πέσῃ τὴν νύκτα>.
40 Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς οὕτως ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ· καὶ ἐγένετο ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἐγενήθη δρόσος.	40 Ὁ Θεὸς ἔκαμε καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖον κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην· τὸ ποκάρι ἔμεινε κατάξηρον, ἐνῶ εἰς ὅλην τὴν ἄλλην χώραν ἔπεσε δροσιά.	40 Καὶ ὁ Θεὸς συγκατέβη εἰς τὴν νέαν ἀξίωσιν τοῦ Γεδεὼν καὶ ἔκαμεν ἀκριβῶς αὐτό, ποὺ τοῦ ἐζήτησε, κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην. Ἔμεινε στεγνὸν καὶ κατάξερον μόνον τὸ ποκάρι τοῦ μαλλιοῦ, ἐνῷ εἰς ὅλην τὴν τριγύρω ἀπὸ τὸ ποκάρι περιοχὴν ἔπεσεν ἄφθονη νυκτερινὴ δροσιά, σὰν νὰ εἶχε βρέξει!