Οι Κριταί : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐπορεύθη Ἀβιμέλεχ υἱὸς Ἱεροβάαλ εἰς Συχὲμ πρὸς ἀδελφοὺς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς πᾶσαν συγγένειαν οἴκου πατρὸς μητρὸς αὐτοῦ λέγων·
2 λαλήσατε δὴ ἐν τοῖς ὠσὶ πάντων τῶν ἀνδρῶν Συχέμ· τί τὸ ἀγαθὸν ὑμῖν, κυριεῦσαι ὑμῶν ἑβδομήκοντα ἄνδρας, πάντας υἱοὺς Ἱεροβάαλ, ἢ κυριεύειν ὑμῶν ἄνδρα ἕνα; Καὶ μνήσθητε ὅτι ὀστοῦν ὑμῶν καὶ σὰρξ ὑμῶν εἰμι.
3 Καὶ ἐλάλησαν περὶ αὐτοῦ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ ἐν τοῖς ὠσὶ πάντων τῶν ἀνδρῶν Συχὲμ πάντας τοὺς λόγους τούτους, καὶ ἔκλινεν ἡ καρδία αὐτῶν ὀπίσω Ἀβιμέλεχ, ὅτι εἶπαν· ἀδελφὸς ἡμῶν ἐστι.
4 Καὶ ἔδωκαν αὐτῷ ἑβδομήκοντα ἀργυρίου ἐξ οἴκου Βααλβερίθ, καὶ ἐμισθώσατο ἑαυτῷ Ἀβιμέλεχ ἄνδρας κενοὺς καὶ δειλούς, καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτοῦ.
5 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εἰς Ἐφραθὰ καὶ ἀπέκτεινε τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ υἱοὺς Ἱεροβάαλ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐπὶ λίθον ἕνα· καὶ κατελείφθη Ἰωάθαμ υἱὸς Ἱεροβάαλ ὁ νεώτερος. Ὄτι ἐκρύβη.
6 Καὶ συνήχθησαν πάντες ἄνδρες Σικίμων καὶ πᾶς οἶκος Βηθμααλὼν καὶ ἐπορεύθησαν καὶ ἐβασίλευσαν τὸν Ἀβιμέλεχ πρὸς τῇ βαλάνῳ τῇ εὑρετῇ τῆς στάσεως τῆς ἐν Σικίμοις.
7 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἰωάθαμ, καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔστη ἐπὶ κορυφὴν ὅρους Γαριζὶν καὶ ἐπῇρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἀκούσατέ μου, ἄνδρες Σικίμων, καὶ ἀκούσεται ὑμῶν ὁ Θεός.
8 Πορευόμενα ἐπορεύθη τὰ ξύλα τοῦ χρῖσαι ἐφ' ἑαυτὰ βασιλέα καὶ εἶπον τῇ ἐλαίᾳ· βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.
9 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἐλαία· μὴ ἀπολείψασα τὴν ποιότητά μου, ἐν ᾖ δοξάσουσι τὸν Θεὸν ἄνδρες, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;
10 Καὶ εἶπον τὰ ξύλα τῇ συκῇ· δεῦρο βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.
11 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ συκῆ· μὴ ἀπολείψασα ἐγὼ τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὰ γενήματά μου τὰ ἀγαθά, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;
12 Καὶ εἶπαν τὰ ξύλα πρὸς τὴν ἄμπελον· δεῦρο βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.
13 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἄμπελος· μὴ ἀπολείψασα τὸν οἶνόν μου τὸν εὐφραίνοντα Θεὸν καὶ ἀνθρώπους, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;
14 Καὶ εἶπαν πάντα τὰ ξύλα τῇ ράμνω· δεῦρο σὺ βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.
15 Καὶ εἶπεν ἡ ράμνος πρὸς τὰ ξύλα· εἰ ἐν ἀληθείᾳ χρίετέ με ὑμεῖς τοῦ βασιλεύειν ἐφ' ὑμᾶς, δεῦτε ὑπόστητε ἐν τῇ σκιᾷ μου· καὶ εἰ μή, ἐξέλοι πῦρ ἀπ' ἐμοῦ καὶ καταφάγοι τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου.
16 Καὶ νῦν εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ τελειότητι ἐποιήσατε καὶ ἐβασιλεύσατε τὸν Ἀβιμέλεχ, καὶ εἰ ἀγαθωσύνην ἐποιήσατε μετὰ Ἱεροβάαλ, καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ εἰ ὡς ἀνταπόδοσις χειρὸς αὐτοῦ ἐποιήσατε αὐτῷ,
17 ὡς παρετάξατο ὁ πατήρ μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἐξέρριψε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐξεναντίας καὶ ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς Μαδιάμ,
18 καὶ ὑμεῖς ἐπανέστητε ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου σήμερον καὶ ἀπεκτείνατε τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐπὶ λίθον ἕνα, καὶ βασιλεύσατε τὸν Ἀβιμέλεχ υἱὸν παιδίσκης αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας Σικίμων, ὅτι ἀδελφὸς ὑμῶν ἐστι,
19 καὶ εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ τελειότητι ἐποιήσατε μετὰ Ἱεροβάαλ καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, εὐφρανθείητε ἐν Ἀβιμέλεχ, καὶ εὐφρανθείη καί γε αὐτὸς ἐφ' ὑμῖν.
20 Εἰ δὲ οὔ, ἐξέλθοι πῦρ ἀπὸ Ἀβιμέλεχ καὶ καταφάγοι τοὺς ἄνδρας Σικίμων καὶ τὸν οἶκον Βηθμααλὼν καὶ ἐξέλθοι πῦρ ἀπὸ ἀνδρῶν Σικίμων καὶ ἐκ τοῦ οἴκου Βηθμααλὼν καὶ καταφάγοι τὸν Ἀβιμέλεχ.
21 Καὶ ἔφυγεν Ἰωάθαμ καὶ ἀπέδρα καὶ ἐπορεύθη ἕως Βαιὴρ καὶ ᾤκησεν ἐκεῖ ἀπὸ προσώπου Ἀβιμέλεχ ἀδελφοῦ αὐτοῦ.
22 Καὶ ἦρξεν Ἀβιμέλεχ ἐπὶ Ἰσραὴλ τρία ἔτη.
23 Καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς πνεῦμα πονηρὸν ἀνὰ μέσον Ἀβιμέλεχ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ἀνδρῶν Σικίμων, καὶ ἠθέτησαν ἄνδρες Σικίμων ἐν τῷ οἴκῳ Ἀβιμέλεχ,
24 τοῦ ὑπαγαγεῖν τὴν ἀδικίαν τῶν ἑβδομήκοντα υἱῶν Ἱεροβάαλ καὶ τὰ αἵματα αὐτῶν τοῦ θεῖναι ἐπὶ Ἀβιμέλεχ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν, ὃς ἀπέκτεινεν αὐτούς, καὶ ἐπὶ ἄνδρας Σικίμων, ὅτι ἐνίσχυσαν τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἀποκτεῖναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ.
25 Καὶ ἔθηκαν αὐτῷ οἱ ἄνδρες Σικίμων ἐνεδρεύοντας ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ὀρέων καὶ διήρπαζον πάντα, ὃς παρεπορεύετο ἐπ' αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ· καὶ ἀπηγγέλῃ τῷ βασιλεῖ Ἀβιμέλεχ.
26 Καὶ ἦλθε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ παρῆλθον ἐν Σικίμοις, καὶ ἤλπισαν ἐν αὐτῷ οἱ ἄνδρες Σικίμων.
27 Καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀγρὸν καὶ ἐτρύγησαν τοὺς ἀμπελῶνας αὐτῶν καὶ ἐπάτησαν καὶ ἐποίησαν Ἐλλουλὶμ καὶ εἰσήνεγκαν εἰς οἶκον Θεοῦ αὐτῶν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ κατηράσαντο τὸν Ἀβιμέλεχ.
28 Καὶ εἶπε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβήλ· τίς ἐστιν Ἀβιμέλεχ καὶ τίς ἐστιν υἱὸς Συχέμ, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; Οὐχ υἱὸς Ἱεροβάαλ, καὶ Ζεβοὺλ ἐπίσκοπος αὐτοῦ δοῦλος αὐτοῦ σὺν τοῖς ἀνδράσιν Ἐμμὼρ πατρὸς Συχέμ; Καὶ τί ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ ἡμεῖς;
29 Καὶ τίς δῴη τὸν λαὸν τοῦτον ἐν χειρί μου; Καὶ μεταστήσω τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτόν· πλήθυνον τὴν δύναμίν σου καὶ ἔξελθε.
30 Καὶ ἤκουσε Ζεβοὺλ ἄρχων τῆς πόλεως τοὺς λόγους Γαὰλ υἱοῦ Ἰωβὴλ καὶ ὠργίσθη θυμῷ αὐτός.
31 Καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἀβιμέλεχ ἐν κρυφῇ λέγων· ἰδοὺ Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἔρχονται εἰς Συχέμ, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ περικάθηνται τὴν πόλιν ἐπί σέ·
32 καὶ νῦν ἀνάστηθι νυκτός, σὺ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετὰ σοῦ, καὶ ἐνέδρευσον ἐν τῷ ἀγρῷ,
33 καὶ ἔσται τὸ πρωῒ ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον, ὀρθριεῖς καὶ ἐκτενεῖς ἐπὶ τὴν πόλιν, καὶ ἰδοὺ αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ' αὐτοῦ ἐκπορεύονται πρὸς σέ, καὶ ποιήσεις αὐτῷ ὅσα, ἂν εὕρῃ ἡ χείρ σου.
34 Καὶ ἀνέστη Ἀβιμέλεχ καὶ πᾶς ὁ λαὸς μετ' αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἐνήδρευσαν ἐπὶ Συχὲμ τέτρασιν ἀρχαῖς.
35 Καὶ ἐξῆλθε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ ἔστη πρὸς τῇ θύρᾳ τῆς πύλης τῆς πόλεως, καὶ ἀνέστη Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ' αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἐνέδρου.
36 Καὶ εἶδε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ τὸν λαὸν καὶ εἶπε πρὸς Ζεβούλ· ἰδοὺ λαὸς καταβαίνει ἀπὸ τῶν κεφαλῶν τῶν ὀρέων, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ζεβούλ· τὴν σκιὰν τῶν ὀρέων σὺ βλέπεις ὡς ἄνδρας.
37 Καὶ προσέθετο ἔτι Γαὰλ τοῦ λαλῆσαι καὶ εἶπεν· ἰδοὺ λαὸς καταβαίνων κατὰ θάλασσαν ἀπὸ τοῦ ἐχόμενα ὀμφαλοῦ τῆς γῆς, καὶ ἀρχὴ ἑτέρα ἔρχεται δι' ὁδοῦ Ἠλωνμαωνενίμ.
38 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ζεβούλ· καὶ ποῦ ἐστι τὸ στόμα σου ὡς ἐλάλησας, τίς ἐστιν Ἀβιμέλεχ, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; Μὴ οὐχὶ οὗτος ὁ λαός, ὃν ἐξουδένωσας; Ἔξελθε δὴ νῦν καὶ παράταξαι αὐτῷ.
39 Καὶ ἐξῆλθε Γαὰλ ἐνώπιον ἀνδρῶν Συχὲμ καὶ παρετάξατο πρὸς Ἀβιμὲλεχ.
40 Καὶ ἐδίωξεν αὐτὸν Ἀβιμέλεχ, καὶ ἔφυγεν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ· καὶ ἔπεσον τραυματίαι πολλοὶ ἕως τῆς θύρας τῆς πύλης.
41 Καὶ εἰσῆλθεν Ἀβιμέλεχ ἐν Ἀρημά· καὶ ἐξέβαλε Ζεβοὺλ τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μὴ οἰκεῖν ἐν Συχέμ.
42 Καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον καὶ ἐξῆλθεν ὁ λαὸς εἰς τὸν ἀγρόν, καὶ ἀνήγγειλε τῷ Ἀβιμέλεχ.
43 Καὶ ἔλαβε τὸν λαόν, καὶ διεῖλεν αὐτοὺς εἰς τρεῖς ἀρχὰς κοὶ ἐνήδρευσεν ἐν ἀγρῷ· καὶ εἶδε καὶ ἰδοὺ λαὸς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς πόλεως, καὶ ἀνέστη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς.
44 Καὶ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἐξέτειναν καὶ ἔστησαν παρὰ τὴν θύραν τῆς πύλης τῆς πόλεως, καὶ αἱ δύο ἀρχαὶ ἐξέτειναν ἐπὶ πάντας τοὺς ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἐπάταξαν αὐτούς.
45 Καὶ Ἀβιμέλεχ παρετάσσετο ἐν τῇ πόλει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ κατελάβετο τὴν πόλιν καὶ τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῇ ἐπέκτεινε καὶ τὴν πόλιν καθεῖλε καὶ ἔσπειρεν αὐτὴν ἅλας.
46 Καὶ ἤκουσαν πάντες οἱ ἄνδρες πύργων Συχὲμ καὶ ἦλθον εἰς συνέλευσιν Βαιθηλβερίθ.
47 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἀβιμέλεχ ὅτι συνήχθησαν πάντες οἱ ἄνδρες πύργων Συχέμ.
48 Καὶ ἀνέβη Ἀβιμέλεχ εἰς ὄρος Ἑρμὼν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετὰ αὐτοῦ, καὶ ἔλαβεν Ἀβιμέλεχ τὰς ἀξίνας ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἔκοψε κλάδον ξύλου καὶ ᾖρε καὶ ἔθηκεν ἐπὶ ὤμων αὐτοῦ καὶ εἶπε τῷ λαῷ τῷ μετ' αὐτοῦ· ὃ εἴδετέ με ποιοῦντα, ταχέως ποιήσατε ὡς ἐγώ.
49 Καὶ ἔκοψαν καί γε ἀνὴρ κλάδον πᾶς ἀνὴρ καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω Ἀβιμέλεχ καὶ ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν συνέλευσιν καὶ ἐνεπύρισαν ἐπ' αὐτοὺς τὴν συνέλευσιν ἐν πυρί, καὶ ἀπέθανον καί γε πάντες οἱ ἄνδρες πύργου Σικίμων ὡσεὶ χίλιοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες.
50 Καὶ ἐπορεύθη Ἀβιμὲλεχ ἐκ Βαιθηλβερὶθ καὶ παρενέβαλεν ἐν Θήβης καὶ κατέλαβεν αὐτήν.
51 Καὶ πύργος ἰσχυρὸς ἦν ἐν μέσῳ τῆς πόλεως, καὶ ἔφυγον ἐκεῖ πάντες οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες τῆς πόλεως καὶ ἔκλεισαν ἔξωθεν αὐτῶν καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα τοῦ πύργου.
52 Καὶ ἦλθεν Ἀβιμέλεχ ἕως τοῦ πύργου, καὶ παρετάξαντο αὐτῷ· καὶ ἤγγισεν Ἀβιμέλεχ ἕως τῆς θύρας τοῦ πύργου τοῦ ἐμπρῆσαι αὐτὸν ἐν πυρί.
53 Καὶ ἔρριψε γυνὴ μία κλάσμα ἐπιμύλιον ἐπὶ κεφαλὴν Ἀβιμέλεχ καὶ ἔκλασε τὸ κρανίον αὐτοῦ.
54 Καὶ ἐβόησε ταχὺ πρὸς τὸ παιδάριον τὸ αἶρον τὰ σκεύη αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· σπάσον τὴν ρομφαίαν μου καὶ θανάτωσόν με, μὴ ποτε εἴπωσι· γυνὴ ἀπέκτεινεν αὐτόν. Καὶ ἐξεκέντησεν αὐτὸν τὸ παιδάριον αὐτοῦ, καὶ ἀπέθανε.
55 Καὶ εἶδεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ὅτι ἀπέθανεν Ἀβιμέλεχ, καὶ ἐπορεύθησαν ἀνὴρ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.
56 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Θεὸς τὴν πονηρίαν Ἀβιμέλεχ, ἣν ἐποίησε τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἀποκτεῖναι τοὺς ἑβδομήκοντα ἀδελφοὺς αὐτοῦ.
57 Καὶ τὴν πᾶσαν πονηρίαν ἀνδρῶν Συχὲμ ἐπέστρεψεν ὁ Θεὸς εἰς κεφαλὴν αὐτῶν, καὶ ἐπῆλθεν ἐπ' αὐτοὺς ἡ κατάρα Ἰωάθαμ υἱοῦ Ἱεροβάαλ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἀβιμέλεχ ὁ υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ ἐπῆγεν εἰς τὴν Συχὲμ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς τῆς μητρός του, ὡμίλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς συγγενεῖς τοῦ πατρικοῦ οἴκου τῆς μητρός του καὶ εἶπε·
2 <εἴπατε σᾶς παρακαλῶ, ὥστε νὰ ἀκούσουν ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς Συχέμ: Τί εἶναι τὸ καλύτερον διὰ σᾶς, νὰ βασιλεύσουν εἰς σᾶς ἑβδομήκοντα ἄνδρες, ὅλοι δηλαδὴ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἱεροβάαλ, ἢ νὰ εἶναι ἕνας ὁ ἄρχων σας, δηλαδὴ ἐγώ; Ἐνθυμηθῆτε δὲ ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἰδικόν σας ὀστοῦν καὶ ἰδική σας σάρξ>.
3 Οἱ θεῖοι αὐτοῦ, δηλαδὴ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητρός του, ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ καὶ ἀνεκοίνωσαν ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους του πρὸς ὅλους τοὺς ἄνδρας τῆς Συχέμ, καὶ ἡ καρδία ἐκείνων ἔκλινεν ὑπὲρ τοῦ Ἀβιμέλεχ, διότι ἐσκέφθησαν καὶ εἶπαν· <ἀδελφός μας εἶναι αὐτός>.
4 Ἐπῆραν δὲ ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Βάαλ καὶ ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἑβδομήκοντα σίκλους ἀργυρίου. Μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ ἐπεστράτευσεν ὁ Ἀβιμέλεχ ὡς μισθοφόρους του ἄνδρας ἀδιστάκτους καὶ τυχοδιώκτας οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
5 Εἰσῆλθε μαζῆ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν πατρικόν του οἶκον εἰς Ἐφραθὰ καὶ ἐφόνευσε τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ Γεδεών, ἑβδομήκοντα ἐν ὅλῳ ἄνδρας ἐπάνω εἰς τὴν αὐτὴν πέτραν. Διέφυγεν ὅμως τὸν θάνατον ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Γεδεών, ὁ Ἰωάθαμ, διότι ἐκρύφθη.
6 Τότε συνεκεντρώθησαν ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ καὶ ὅλος ὁ οἶκος Βηθμααλών, μετέβησαν καὶ ἀνεκήρυξαν βασιλέα τὸν Ἀβιμέλεχ πλησίον εἰς τὴν βαλανιδιὰν τὴν εὑρισκομένην εἰς κάποιαν τοποθεσίαν τῆς Συχέμ.
7 Ἀνεκοινώθη τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἰς τὸν Ἰωάθαμ, ὁ ὁποῖος ἐπῆγε καὶ ἐστάθη ὄρθιος εἰς κάποιαν κορυφὴν τοῦ Γαριζὶν καὶ ἀφοῦ ἔκλαυσε διὰ τὰ θλιβερὰ αὐτὰ γεγονότα, ἐφώναξε δυνατὰ πρὸς τοὺς Συχεμίτας καὶ τοὺς εἶπεν· <ἀκούσατέ μου ἄνδρες τῆς Συχὲμ διὰ νὰ ἀκούσῃ καὶ σᾶς ὁ Θεός.
8 Τὰ δένδρα ἐπῆγαν νὰ ἀνακηρύξουν βασιλέα των καὶ εἶπαν εἰς τὴν ἐληά· Γίνε ἐσὺ βασιλεὺς μας.
9 Ἡ ἐληὰ ἀπήντησεν εἰς αὐτούς· Ἐγὼ νὰ ἐγκαταλείψω τοὺς καρπούς μου, τὸ ἔλαιόν μου, μὲ τὸ ὁποῖον οἱ ἄνθρωποι δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ νὰ σείωμαι μόνον ἐπιδεικτικῶς ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Δὲν θέλω νὰ γίνω βασίλισσα.
10 Τότε τὰ δένδρα εἶπαν εἰς τὴν συκῆν· Ἔλα σὺ νὰ βασιλεύσῃς εἰς ἡμᾶς.
11 Ἡ συκῆ ἀπήντησεν εἰς αὐτά· Ἐγὼ νὰ ἀφήσω τὴν γλυκύτητά μου, τοὺς γευστικοὺς καὶ ὠφελίμους καρπούς μου καὶ νὰ ἀρκεσθῶ μόνον νὰ σείωμαι ἐπιδεικτικῶς ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Ὄχι.
12 Τὰ δένδρα μετέβησαν πρὸς τὴν ἄμπελον καὶ τῆς εἶπαν· Ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασίλισσά μας.
13 Ἡ ἄμπελος ἀπήντησεν εἰς αὐτά· Νὰ ἐγκαταλείψω ἐγὼ τὸν οἶνον μου, ὁ   ὁποῖος εὐφραίνει Θεὸν καὶ ἀνθρώπους καὶ νὰ ἀρκεσθῶ νὰ σείωμαι μόνον ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Αὐτὸ δὲν τὸ δέχομαι.
14 Εἶπαν τότε ὅλα τὰ δένδρα εἰς ἕνα εὐτελῆ καὶ ἀκανθώδη θάμνον, τὴν ράμνον· Ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασίλισσά μας.
15 Ἡ χωρὶς ἀξίαν καὶ μωροφιλόδοξος ράμνος εἶπε τότε εἰς τὰ δένδρα· Ἐὰν πράγματι θέλετε νὰ μὲ χρίσετε βασίλισσάν σας, ἐλᾶτε καὶ πέσετε κάτω ἀπὸ τὴν σκιάν μου! Εἰ δ' ἄλλως φωτιὰ θὰ βγῇ ἀπὸ ἐμὲ καὶ θὰ κατακαύσῃ τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου (αὐτὸς εἶναι ὁ μῦθος).
16 Καὶ τώρα ἂς σᾶς ἐρωτήσω, ἐὰν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ ἐπράξατε ἀνακηρύττοντες βασιλέα τὸν Ἀβιμέλεχ· ἐὰν ἐφερθήκατε καλὰ πρὸς τὴν μνήμην τοῦ Γεδεὼν καὶ πρὸς τὰ παιδιά του καὶ ἐὰν αὐτὸ ποὺ ἐκάματε ἀποτελῇ ἀνταπόδοσιν τῆς εὐεργεσίας ποὺ ἐλάβατε ἀπὸ αὐτόν.
17 Ἐνθυμεῖσθε πῶς ἐξῆλθε κατὰ τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐπολέμησεν ὁ πατήρ μου πρὸς χάριν σας; Καὶ ἐξέθεσεν εἰς κίνδυνον τὴν ζωήν του ἐνώπιόν σας, καὶ πῶς σᾶς ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν.
18 Σεῖς ὅμως ἐκάματε σήμερον ἐπανάστασιν κατὰ τοῦ πατρικοῦ μου οἴκου, ἐφονεύσατε τοὺς υἱοὺς τοῦ Γεδεών, ἑβδομήκοντα ἄνδρας, ἐπάνω εἰς τὴν ἰδίαν πέτραν καὶ ἀνεκηρύξατε βασιλέα σας τὸν Ἀβιμέλεχ, υἱὸν τῆς δούλης του, διότι εἶναι συγγενής σας!
19 Ἐὰν λοιπὸν κατ' ἀλήθειαν καὶ δικαιοσύνην ἐπράξατε ἀπέναντι τοῦ Γεδεὼν καὶ τοῦ οἴκου του κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, νὰ χαίρεσθε σεῖς τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἐκεῖνος νὰ χαίρεται σᾶς!
20 Ἐὰν ὅμως δὲν ἔχετε φερθῆ καλά, φωτιὰ θὰ βγῇ ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ θὰ κατακαύσῃ τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ τὸν οἶκον Βηθμααλών. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ ἀπὸ τὸν οἶκον Βηθμααλὼν φωτιὰ θὰ βγῇ καὶ θὰ κατακαύσῃ τὸν Ἀβιμέλεχ>.
21 Ἔπειτα ἀπὸ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἔφυγεν ὁ Ἰωάθαμ δρομέως, ἔφθασεν εἰς Βαιήρ, ὅπου καὶ ἐγκατεστάθη, μακρὰν ἀπὸ τὸν ἀδελφόν του τὸν Ἀβιμέλεχ.
22 Ὁ Ἀβιμέλεχ τρία μόνον ἔτη ἐβασίλευσεν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας.
23 Διότι ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς νὰ ἐμφιλοχωρήσῃ μεταξὺ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τῶν κατοίκων τῆς Συχὲμ πνεῦμα δυσφορίας καὶ διχονοίας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ἀπεκήρυξαν οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ τὸν οἶκον τοῦ Ἀβιμέλεχ.
24 Ἐπέτρεψεν ὁ Θεός (νὰ ἀναστατώσῃ ἐκείνους τὸ πνεῦμα) αὐτό (τῆς διχονοίας), διότι ἠθέλησε νὰ τιμωρήσῃ τὴν ἄδικον σφαγὴν τῶν ἑβδομήκοντα υἱῶν τοῦ Γεδεὼν ἐπιρρίπτων τὸ ἀδικοχυμένον αἷμα των εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ των Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐφόνευσεν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν εἰς αὐτὸν τὰ μέσα καὶ τὸν ἐνίσχυσαν νὰ φονεύσῃ τοὺς ἀδελφούς του.
25 Οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ ἐτοποθέτουν ἐνέδρας εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων ἐναντίον τοῦ Ἀβιμέλεχ. Οἱ δὲ ἐνεδρεύοντες ἐλήστευαν κάθε ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος διήρχετο πλησίον των εἰς τὸν δρόμον. Τὰ γεγονότα αὐτὰ ἀνηγγέλθησαν εἰς τὸν βασιλέα Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐξῆλθεν νὰ τιμωρήσῃ ἐκείνους.
26 Τότε ὁ Γάαλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, μαζῆ μὲ τοὺς ἀδελφούς του ἦλθον εἰς τὴν Συχέμ. Οἱ δὲ Συχεμῖται εἰς αὐτὸν πλέον ἐστήριξαν τὰς ἐλπίδας των, ἐγκαταλείψαντες τὸν Ἀβιμέλεχ.
27 Ἐξῆλθον δὲ ἀπὸ τὴν Συχὲμ εἰς τοὺς ἀγρούς των, ἐτρύγησαν τὰ ἀμπέλια των, ἐπάτησαν τὰ σταφύλια καὶ ἔκαμαν ἑορτήν. Εἰσῆλθον ἐν συνεχείᾳ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ των, ἔφαγον, ἔπιον καὶ ἐκεῖ ἐν συνεχείᾳ ἀνεθεμάτισαν τὸν Ἀβιμέλεχ.
28 Ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Ιωβήλ, ὁ ἀρχηγός των εἶπε μὲ περιφρόνησιν· <καὶ ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ; Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Συχεμίτης, ὥστε ἡμεῖς νὰ εἴμεθα εἰς αὐτὸν δοῦλοι; Δὲν εἶναι αὐτὸς παιδὶ τοῦ Ἱεροβάαλ ποῦ ἔχει ὡς τοποτηρητήν του εἰς τὴν Συχὲμ τὸν δοῦλον του, τὸν Ζεβούλ, μαζῆ μὲ μερικοὺς ἄνδρας ἀπογόνους τοῦ Ἐμμώρ, πατρὸς τῆς Συχέμ; Διατὶ ἡμεῖς νὰ εἴμεθα δοῦλοι εἰς ἐκεῖνον;
29 Ποιὸς τάχα θὰ δώσῃ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν μου τὸν λαὸν τοῦτον τῆς Συχέμ; Ἐὰν ἐγὼ ἀποκτήσω αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν, θὰ διώξω ἀπὸ ἐδῶ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ θὰ τοῦ εἴπω· Αὔξησε ὅσον θέλεις τὸν στρατόν σου καὶ ἔβγα ἔξω! Ἐγὼ θὰ σὲ κάμω νὰ φύγῃς ἀπὸ ἐδῶ>.
30 Ὁ Ζεβούλ, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ διοικητὴς τῆς πόλεως ἤκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Γαάλ, υἱοῦ τοῦ Ἰωβὴλ καὶ κατελήφθη ἀπὸ μεγάλην ὀργήν.
31 Ἀμέσως δὲ ἔστειλε κρυφίως πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ ἀγγελιαφόρους καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδοὺ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί του ἦλθον εἰς τὴν Συχὲμ καὶ ἀναταράσσουν εἰς ἐξέγερσιν ἐναντίον σου τὴν πόλιν.
32 Λοιπόν, χωρὶς νὰ χάσῃς καιρὸν σήκω κατὰ τὴν νύκτα σὺ καὶ ὁ λαός ποὺ εἶναι μαζῆ σου καὶ στῆσε ἐνέδραν εἰς τοὺς ἀγροὺς ἔξω ἀπὸ τὴν Συχέμ.
33 Κατὰ δὲ τὴν πρωΐαν συγχρόνως μὲ τὴν ἀνατολήν του ἡλίου θὰ βαδίσῃς κατὰ τῆς πόλεως. Αὐτὸς δὲ καὶ ὅσοι εἶναι μαζῆ του θὰ ἐξέλθουν ἐναντίον σου. Τότε σὺ θὰ τοὺς καταπολεμήσῃς καὶ θὰ κάμῃς ἐναντίον των ὅσα ἠμπορεῖ τὸ χέρι σου>.
34 Πράγματι ὁ Ἀβιμέλεχ ἐσηκώθη αὐτὸς καὶ ὁ λαός ποὺ ἦτο μαζῆ του καὶ ἔστησαν ἐνέδρας ἐναντίον τῆς Συχέμ μὲ τέσσαρας ὁμάδας στρατοῦ.
35 Ὁ Γαάλ, υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐστάθη πλησίον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους. Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ λαός ποὺ ἦτο μαζῆ του ἐξῆλθον ἀπὸ τὰς ἐνέδρας των.
36 Ὁ Γαάλ, υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶδε τὸν λαὸν ἐκεῖνον καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ζεβούλ· <ἰδοὺ ὁ λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, τί συμβαίνει;> Ὁ Ζεβοὺλ τοῦ ἀπήντησε· <βλέπεις τὰς σκιὰς τῶν ὀρέων καὶ τὰς νομίζεις ὡς ἄνδρας>.
37 Ὁ Γαὰλ ἐπανῆλθε καὶ πάλιν εἰς τὰ λόγια του καὶ εἶπε· <ἰδού, κατεβαίνει στρατὸς πρὸς δυσμὰς ἀπὸ περιοχὴν εὑρισκομένην πλησίον εἰς τὸ κέντρον τῆς χώρας, ἐνῶ ἄλλο τμῆμα στρατοῦ ἔρχεται ἀπὸ τὴν ὁδὸν Ἠλωνμαωνενίμ>.
38 Ὁ Ζεβοὺλ εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν εἰρωνικῶς· <ποῦ εἶναι τὸ στόμα σου ποὺ ὠμίλησες μὲ περιφρόνησιν καὶ εἶπες: Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ, ὥστε ἡμεῖς νὰ γίνωμεν δοῦλοι του; Ἰδέ· μήπως τάχα αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ ἔρχεται εἶναι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον σὺ κατεφρόνησες; Ἐμπρὸς λοιπὸν τώρα ἔβγα νὰ τὸν πολεμήσῃς>.
39 Ὁ Γαάλ, ἀρχηγὸς τῶν Συχεμιτῶν ἐξῆλθε μαζῆ των, ἐπολέμησε κατὰ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ ἐνικήθη.
40 Τὸν κατεδίωξεν ὁ Ἀβιμέλεχ ἀλλ' ἐκεῖνος ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ διέφυγε τὴν σύλληψίν του ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ. Πολλοὶ ὅμως ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους του ἕως εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους.
41 Ὁ Ἀβιμέλεχ νικητὴς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Ἀρημά. Ὁ Ζεβοὺλ ἐξεδίωξε τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφούς του ὥστε νὰ μὴ μένουν πλέον εἰς τὴν Συχέμ.
42 Κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν οἱ Συχεμῖται ἐξῆλθον εἰς τοὺς ἀγρούς των. Τοῦτο ἔγινε γνωστὸν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ.
43 Ἐπῆρεν αὐτὸς τὸν στρατόν του τὸν κατένειμεν εἰς τρεῖς ὁμάδας καὶ ἔστησεν ἐνέδρας εἰς τοὺς ἀγρούς. Καὶ ἰδοὺ εἶδε λαὸν πολὺν νὰ ἐξέρχεται ἀπὸ τὴν πόλιν. Ὥρμησεν ἀπὸ τὴν ἐνέδραν του, ἐπετέθη ἐναντίον των καὶ τοὺς ἐνίκησε.
44 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἄλλοι ἀρχηγοὶ ποὺ ἦσαν μαζῆ του ἐβάδισαν καὶ ἐσταμάτησαν πλησίον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς πόλεως, ἐνῶ τὰ δυο ἄλλα τμήματα τοῦ στρατοῦ ὥρμησαν ἐναντίον ὅλων τῶν Συχεμιτῶν ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ τοὺς ἐφόνευσαν.
45 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπετέθη καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐναντίον τῆς πόλεως, τὴν κατέλαβε καὶ τοὺς μὲν κατοίκους αὐτῆς ἐφόνευσε, τὴν δὲ πόλιν κατεδάφισε καὶ τὴν ἔσπειραν ἅλατι.
46 Τὰ γεγονότα αὐτὰ ἐπληροφορήθησαν ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔμεναν εἰς τοὺς πύργους τῆς Συχέμ, καὶ συνεκεντρώθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Βαιθηλβερίθ (τοῦ Βάαλ).
47 Ἐγνωστοποιήθη εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχὲμ εἶχον συγκεντρωθῆ ἐκεῖ.
48 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὅλος ὁ στρατὸς μαζῆ του ἀνέβησαν εἰς τὸ ὄρος Ἑρμών. Ἐπῆραν ὅλοι πελέκεις εἰς τὰ χέρια των καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ ἔκοψε κλάδον ἀπὸ ἕνα δένδρον, τὸν ἔθεσεν εἰς τοὺς ὤμους του καὶ εἶπεν εἰς τὸν λαόν, ποὺ ἦτο μαζῆ του· <αὐτὸ ποὺ μὲ εἴδατε νὰ κάμνω, κάμετε καὶ σεῖς ταχέως>.
49 Καθένας ἀπὸ τοὺς ἄνδρας ἔκοψαν ἀπὸ ἕνα κλάδον, ἔθεσαν αὐτὸν εἰς τοὺς ὤμους των, ἠκολούθησαν τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἔθεσαν τοὺς κλάδους κολλητὰ εἰς τὸν ναὸν ὅπου ἦτο ἡ συγκέντρωσις τῶν ἀνδρῶν τῆς Συχέμ. Ἤναψαν φωτιὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχὲμ ἀπέθανον ἀπὸ τὸ πῦρ, χίλιοι περίπου ἄνδρες καὶ γυναῖκες.
50 Ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Βαιθηλβερὶθ ἐβάδισεν ὁ Ἀβιμέλεχ, ἐπολιόρκησε τὴν Θήβην καὶ τὴν κατέλαβε.
51 Εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως ὑπῆρχε πύργος ὀχυρός. Πρὸς αὐτὸν κατέφυγον ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἔκλεισαν τὰς ἐξωτερικὰς θύρας καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ ἠλιακωτὸ τοῦ πύργου.
52 Ἔφθασεν ἕως τὸν πύργον ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ἐπετέθη ἐναντίον αὐτοῦ· ἐπλησίασε δὲ μέχρι τῆς θύρας τοῦ πύργου, διὰ νὰ θέσῃ πῦρ εἰς αὐτόν.
53 Μία ὅμως γυνὴ ἔρριψεν ἀπὸ τὸ ἠλιακωτὸ τοῦ πύργου τεμάχιον μυλόπετρας εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἔθραυσε τὸ κρανίον.
54 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφώναξεν ἀμέσως πρὸς τὸν ὑπηρέτην του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐκρατοῦσε τὰ ὅπλα καὶ τοῦ εἶπε· <τράβηξε τὴν μάχαιράν σου καὶ σκότωσέ με, διὰ νὰ μὴ εἴπουν ποτέ· Γυναῖκα τὸν ἐθανάτωσε>. Πράγματι ὁ ὑπηρέτης τὸν διετρύπησε μὲ τὴν μάχαιραν καὶ ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ.
55 Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται εἶδον ὅτι ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφονεύθη, ἐπῆγεν ἕκαστος εἰς τὴν πατρίδα του.
56 Ἔφερεν ὁ Θεὸς ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ ἡ ἀδικία, τὴν ὁποίαν αὐτὸς διέπραξε ἐναντίον τοῦ πατρός του φονεύσας τοὺς ἑβδομήκοντα ἀδελφούς του.
57 Ἀφῆκεν ἐπίσης ὁ Θεὸς νὰ πέσῃ εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνδρῶν τῆς Συχὲμ ἡ ἀδικία, τὴν ὁποίαν ὡς συνένοχοι τοῦ Ἀβιμέλεχ εἶχαν διαπράξει. Ἔτσι δὲ ἐξέσπασεν ἐναντίον των ἡ κατάρα τοῦ Ἰωάθαμ, υἱοῦ τοῦ Ἱεροβάαλ, δηλαδὴ τοῦ Γεδεών.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἀβιμελεχ, ὃ υἱός του Ἱεροβααλ, ἐπῆγε εἰς τὴν Συχὲμ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τῆς μητέρας του καὶ ἐμίλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς συγγενεῖς τοῦ πατρικοῦ οἴκου του καὶ τοὺς εἶπε:
2 <Πέστε, σᾶς παρακαλῶ, εἰς τοὺς ἄνδρες τῆς Συχέμ: <Τί εἶναι προτιμότερον καὶ ὠφελιμώτερον διὰ σᾶς; Νὰ σᾶς κυβερνήσουν ὡς βασιλεῖς ἑβδομῆντα ἄνδρες, ὅλοι δηλαδὴ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἱεροβάαλ, ἢ νὰ βασιλεύσῃ εἰς σᾶς ἕνας μόνον ἄνδρας; Θυμηθῆτε ἐπίσης ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἰδκόν σας κόκκαλο καὶ ἰδική σας σάρκα· γέννημα καὶ θρέμμα ἰδικόν σας>.
3 Καὶ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητέρας του (οἱ θεῖοι του) ἐμίλησαν περὶ τοῦ Ἀβιμέλεχ πρὸς ὅλους τοὺς ἄνδρες (ἀρχηγούς) τῆς Συχὲμ ὅλα (αὐτά) τὰ λόγια, ποὺ τοὺς εἶπε. Καὶ ἡ καρδιὰ τῶν ἀρχηγῶν τῆς Συχὲμ ἔκλινεν εἰς τὸ νὰ ταχθοῦν μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἀβιμέλεχ· διότι εἶπαν· <αὐτὸς εἶναι ἀδελφός μας, στενώτατος συγγενής μας>.
4 Καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Συχὲμ ἔδωκαν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ἑβδομῆντα ἀργυροῦς σίκλους ἀπὸ τὸ ταμεῖον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ τοῦ Βααλβερίθ· μὲ τὸ ποσὸν αὐτὸ ὁ Ἀβιμέλεχ ἐστρατολόγησε ὁμάδα ἀπὸ ἀναξίους παλιανθρώπους, δειλούς, ματαιοδόξους καὶ τυχοδιῶκτες, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
5 Ὁ Ἀβιμέλεχ μὲ τοὺς μισθοφόρους του αὐτοὺς ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα τοῦ (Γεδεών) εἰς τὴν Ἐφραθὰ καὶ ἐσκότωσε τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἱεροβάαλ, ἑβδομῆντα συνολικῶς ἄνδρες, ἐπάνῶ εἰς μίαν ἁπλὴν πέτραν. Ἀλλ' ἀπὸ τοὺς ἑβδομῆντα ἐσώθη ὁ Ἰωάθαμ, ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ, διότι κατώρθωσε νὰ κρυφθῇ.
6 Μετὰ τὴν δολοφονίαν αὐτὴν συνεκεντρώθησαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῆς Συχὲμ καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια Βηθμααλὼν καὶ ἐπῆγαν καὶ ἀνεκήρυξαν ὡς βασιλιᾶ τὸν Ἀβιμελεχ κοντὰ εἰς τὴν (ἱεράν;) βελανιδιάν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς κάποιον λόφον (κοντά) εἰς τὴν Συχέμ.
7 Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Ἰωάθαμ, ὁ ὁποῖος, ὅταν τὸ ἐπληροφορήθη, ἐπῆγε καὶ ἐστάθη εἰς μίαν κορυφὴν τοῦ ὄρους Γαριζὶν καὶ ἔκλαυσε διὰ τὰ γεγονότα αὐτά· κατόπιν ὕψωσε τὴν φωνήν του καὶ ἐφώναξε πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς Συχέμ: <Ἀκοῦστε με, ἄνδρες τῆς Συχέμ, διὰ νὰ ἀκούσῃ καὶ σᾶς ὁ Θεός!
8 Κάποτε τὰ δένδρα ἐμαζεύθησαν διὰ νὰ ἐκλέξουν καὶ νὰ χρίσουν βασιλιᾶ ἰδικόν των. Καὶ (καθὼς ἦσαν μαζεμένα) εἶπαν εἰς τὴν ἐλιά· <γίνε βασιλιᾶς μας!>
9 Ἄλλα ἡ ἐλιὰ τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν καὶ λογικὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τὸν καρπόν μου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βγαίνει τὸ λάδι, μὲ τὸ ὁποῖον οἱ ἄνδρες δοξάζουν καὶ τιμοῦν τὸν Θεόν, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς, μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
10 Κατόπιν τὰ δένδρα ἐστράφησαν πρὸς τὴν συκιὰ καὶ τῆς εἴπαν· <ἐμπρός, γίνε βασιλιᾶς μας σύ!>
11 Ἡ συκιὰ ὅμως τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ λογικὸν νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τοὺς γλυκούς, εὔγευστους καὶ ὠφέλιμους καρπούς μου, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς, μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
12 Ἔτσι τὰ δένδρα ἐστράφησαν κατόπιν πρὸς τὴν ἄμπελον καὶ τῆς εἶπαν· <ἐμπρός, ἔλα καὶ γίνε βασιλιᾶς μας σύ!>
13 Ἡ ἄμπελος ὅμως τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ λογικὸν νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τὸ κρασί μου, τὸ ὁποῖον (μὲ τὶς σπονδὲς καὲ τὶς θυσίες τοῦ οἴνου) εὐφραίνει τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ τὴν καρδιὰν τῶν ἀνθρώπων, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
14 Κατόπιν τῶν ἀρνήσεων αὐτῶν ὅλα τὰ δένδρα ἐστράφησαν πρὸς τὸν ἀσήμαντον καὶ τιποτένιον θάμνον, τὸ παλιούρι (ἀγκαθερὸν θάμνον) καὶ τοῦ εἶπαν· <ἐμπρός, ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασιλιᾶς μας!>
15 Καὶ τὸ ἀσήμαντον, κουτὸν καὶ φιλόδοξον παλιούρι ἀπάντησε πρὸς τὰ δένδρα: < Ἐὰν πράγματι θέλετε νὰ μὲ χρίσετε βασιλιᾶ σας, ἐλᾶτε καὶ μαζευθῆτε κάτω ἀπὸ τὸν ἴσκιο μου διὰ νὰ προφυλαχθῆτε! Ἐὰν δὲν θελήσετε νὰ τὸ κάμετε, εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ φωτιὰ ἀπὸ τὰ ἀγκαθερὰ κλαδιά μου καὶ νὰ καταβροχθίσῃ τὶς κέδρους τοῦ ὄρους Λιβάνου!> (Αὐτὰ λέγει ἡ παραβολή· ἡ δὲ ἐφαρμογή της εἶναι ἡ ἀκόλουθη):
16 <Τώρα λοιπόν>, συνέχισεν ὁ Ἰωάθαμ, <ἂς ἐξετάσωμεν τοῦτο: Ὑπήρξατε πράγματι ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς μὲ τὸ νὰ ἀνακηρύξετε τὸν Ἀβιμέλεχ ὡς βασιλιᾶ σας; Ἐτιμήσατε πράγματι τὴν μνήμην καὶ ἐξεδηλώσατε εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Ἱεροβάαλ καὶ ἐφερθήκατε μὲ ἐκτίμησιν πρὸς τὴν οἰκογένειάν του; Ἐφερθήκατε τιρὸς αὐτὸν ἀνάλογα πρὸς τὶς εὐεργεσίες, ποὺ σᾶς ἔκαμε;
17 (Διότι ἐνθυμηθῆτε)· ὁ πατέρας μου ἐπολέμησε διὰ σᾶς καὶ ἐρριψοκινδύνευσε τὴν ζωήν του πρὸς χάριν σας καὶ σᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν Μαδιανιτῶν·
18 σήμερα ὅμως σεῖς ἐπανεστατήσατε ἐναντίον τῆς οἰκογενείας τοῦ πατέρα μου καὶ ἐσκοτώσατε τὰ παιδιά
του, ἑβδομῆντα ἄνδρες εἰς μίαν ἁπλὴν πέτραν, καὶ ἀνεκηρύξατε τὸν Ἀβιμέλεχ, υἱὸν τῆς δούλης του, ὡς βασιλιᾶ τῶν κατοίκων τῆς Συχέμ, διότι εἶναι ἀδελφός (συγγενής) σας.
19 Ἂς ἐξετάσωμεν λοιπόν· ὑπήρξατε πράγματι ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς ἀπέναντι τοῦ Ἱεροβάαλ καὶ τῆς οἰκογενείας του κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν; Ἐὰν ναί, τότε να εἶσθε εὐτυχεῖς μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ· νὰ τὸν χαίρεσθε, νὰ σᾶς χαίρεται δὲ καὶ αὐτός!
20 Ἐὰν ὅμως δὲν ὑπήρξατε ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς ἀπέναντι τοῦ Ἱεροβάαλ, εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ εἴθε νὰ καταβροχθίσω τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ τὴν οἰκογένειαν Βηθμααλών. Εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ ἐπίσης φωτιὰ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν Βηθμααλὼν καὶ εἴθε νὰ καταβροχθίσω τὸν Ἀβιμέλεχ>.
21 Ἀφοῦ εἶπεν αὐτὰ ὁ Ἰωαθάμ, ἔφυγε γρήγορα καὶ ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Βαιήρ· καὶ ἐγκατεστάθη ἐκεῖ μακριά, διότι ἐφοβήθη τὸν ἀδελφόν του Ἀβιμέλεχ.
22 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐβασίλευσεν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐπὶ τρία χρόνια.
23 Κατόπιν ὁ Θεὸς παρεχώρησε νὰ εἰσχωρήσῃ πονηρὸν πνεῦμα, ὁ διάβολος, μεταξὺ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ μεταξὺ τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ· τοῦτο ἐδημιούργησε διχόνοιαν καὶ ἔκαμεν ὥστε νὰ ἐπαναστατήσουν οἱ πολῖται τῆς Συχὲμ καὶ νὰ χωρισθοῦν ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀβιμέλεχ.
24 Αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὴν παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ, ἔγινε διὰ νὰ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν ἀγνωμοσύνην καὶ τὸ ἔγκλημα κατὰ τῶν ἑβδομῆντα υἱῶν τοῦ Ἱεροβάαλ, καὶ νὰ ἐπιστρὲψῃ τὰ ἀθῶα αἵματά των εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ των Ἀβιμέλεχ, ποὺ τοὺς ἐσκότωσε, καὶ εἰς τὴν κεφαλὴν τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐνεθάρρυναν καὶ τὸν ἐνίσχυσαν νὰ δολοφονήσῃ τοὺς ἀδελφούς του.
25 Καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Συχὲμ ἔστησαν ἐνέδρες ἐναντίον τοῦ Ἀβιμέλεχ εἰς τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν, καὶ οἱ ἐνέδρες αὐτὲς ἐλήστευαν ὅλους, ὅσοι ἐπερνοῦσαν ἀπὸ τὶς κοντινὲς μὲ αὐτοὺς διαβάσεις. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ.
26 Τότε ὁ (τυχοδιώκτης) Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί (συγγενεῖς) του ἦλθαν εἰς τὴν Συχέμ· καὶ οἱ πολῖται τῆς Συχὲμ ἐτάχθησαν μὲ τὸ μέρος του καὶ τοῦ ἔδωκαν τὴν ἐμπιστοσύνην των.
27 Καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Συχὲμ ἐπῆγαν ἔξω εἰς τὰ χωράφια καὶ ἐτρύγησαν τὰ ἀμπέλια των καὶ ἐπάτησαν τὰ σταφύλια καὶ ἑώρτασαν ἑορτήν (Ἐλλουλίμ). Κατόπιν ἐμπῆκαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ των καὶ ἐκεῖ ἔφαγαν καὶ ἤπιαν καὶ ἐμίλησαν περιφρονητικά, ὕβρισαν, ἀνεθεμάτισαν καὶ ἀπεκήρυζαν τὸν Ἀβιμέλεχ.
28 Καὶ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶπε: <Ποιὸς εἶναι τέλος πάντων αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τῆς Συχέμ, ὥστε νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του; Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ καὶ δὲν εἶναι ὁ δοῦλος του ὁ Ζεβούλ, ὁ ἀντιπρόσωπος καὶ ἐντολοδόχος του, μαζὶ μὲ τοὺς ἄρχοντες (ἀπογόνους τοῦ) Ἐμμώρ, τοῦ προπάτορα τῆς Συχέμ; Διατὶ λοιπὸν ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του;
29 Ποιὸς ἄραγε θὰ μὲ κάμῃ ἀρχηγὸν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ! Ἐὰν ἐγινόμουν ἀρχηγός, θὰ ἠμποροῦσα νὰ ἐκθρονίσω καὶ νὰ διώξω τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ νὰ τοῦ εἰπῶ: < Ἐμπρός· αὔξησε καὶ ἐνίσχυσε τὸν στρατόν σου καὶ ἔλα νὰ πολεμήσωμεν! Ἐγὼ θὰ σὲ νικήσω καὶ θὰ σὲ διώξω ἀπὸ ἐδῶ!>
30 Ὅταν ο Ζεβούλ, ὁ διοικητὴς τῆς Συχέμ, ἄκουσε τὰ λόγια τοῦ Γαάλ, του υἱοῦ τοῦ Ἰωβήλ, ὠργίσθη πάρα πολύ, ἄναψε ὁ θυμός του·
31 καὶ ἔστειλε μυστικῶς ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἐμήνυσε: <Νά· ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί (συγγενεῖς) του ἔχουν ἔλθει εἰς τὴν Συχέμ· καὶ νά· αὐτοὶ σπρώχνουν εἰς ἐπανάστασιν τὸν λαὸν τῆς πόλεως ἐναντίον σου·
32 σήκω λοιπὸν νύκτα, σὺ καὶ οἱ στρατιῶται, ποὺ εἶναι μαζί σου, καὶ στῆσε ἐνέδραν εἰς τὰ χωράφια, ποὺ εἶναι γύρω ἀπὸ τὴν Συχέμ.
33 Καὶ τὴν ἑπομένην πρωΐ- πρωΐ, μόλις ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος, σήκω καὶ ὅρμησε μὲ αἰφνιδιαστικὴν ἐπίθεσιν κατὰ τῆς πόλεως. Ὅταν δὲ αὐτός (ὁ Γαάλ) καὶ οἱ ἄνδρες, ποὺ εἶναι μαζί του, ἐπιτεθοῦν ἐναντίον σου, κτύπησέ τους σκληρὰ καὶ κάμε τους ὅ,τι ἠμπορεῖς νὰ τοὺς κάμης, ὅπως σὲ βολεύει ἡ περίστασις!>
34 Ἔτσι ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὅλοι οἱ στρατιῶται, ποὺ ἦσαν μαζί του, ἐσηκώθηκαν νύκτα καὶ ἔστησαν ἐνέδρες γύρω ἀπὸ τὴν Συχέμ, ἀφοῦ ἐχωρίσθησαν εἰς τέσσερις ὁμάδες.
35 Καὶ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Συχὲμ καὶ ἐστάθη κοντὰ εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πύλης τῆς πόλεως· τότε ἐσηκώθησαν ἀπὸ τὴν ἐνέδραν (ποὺ ἦσαν κρυμμένοι) ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ στρατιῶται, ποὺ ἦσαν μαζί του.
36 Ὅταν ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶδε τὸν λαόν, ποὺ ἦταν μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ, εἶπε πρὸς τὸν Ζεβούλ: <Κύτταξε! λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν!> Ὁ Ζεβοὺλ ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτοὶ δὲν εἶναι λαός· βλέπεις τὸν ἴσκιο τῶν βουνῶν καὶ σοῦ φαίνονται ὅτι εἶναι ἄνθρωποι>,
37 Ἀλλὰ ὁ Γαὰλ ἐπῆρε πάλιν τὸν λόγον καὶ εἶπε: <Κύτταξε! λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὰ βουνὰ πρὸς τὰ δυτικὰ ἀπὸ τὸ μέρος, ποὺ εἶναι εἰς τὸ κέντρον τῆς περιοχῆς, καὶ μιὰ ἄλλη ὁμάδα ἀκολουθεῖ τὸν δρόμον Ἠλωνμαωνενίμ>.
38 Τότε ὁ Ζεβοὺλ ἀπάντησε εἰς τὸν Γαάλ: <Ποὺ εἶναι τώρα τὰ μεγάλα, ἐγωϊστικὰ καὶ ἀπειλητικὰ λόγια σου, ποὺ ἔλεγες· <καὶ ποιὸς εἶναι τέλος πάντων ὁ Ἀβιμέλεχ, ὥστε νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του;> Αὐτὸς ὁ λαός, ποὺ κατεβαίνει, δὲν εἶναι μήπως ἐκεῖνοι, διὰ τοὺς ὁποίους σὺ ἐμίλησες χλευαατικῶς καὶ περιφρονητικῶς; Προχώρει λοιπὸν τώρα νὰ ἐπιτεθῇς καὶ νὰ πολεμήσῃς ἐναντίον των>.
39 Καὶ ὁ Γαὰλ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πολιτῶν τῆς Συχὲμ ἐβγῆκε καὶ ἐπετέθη καὶ ἐπολέμησε κατὰ τοῦ Ἀβιμέλεχ.
40 Ἀλλ' ἐνικήθη καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ τὸν κατεδίωξε καὶ αὐτός (ὁ Γαὰλ) ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ ἐγλύτωσε, ἐνῷ κατεδιώκετο ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ. Καὶ πολλοὶ ἐτραυματίσθησαν (κατ' ἄλλους: ἐθανατώθησαν) μέχρι τῆς εἰσόδου τῆς πύλης τῆς πόλεως Συχέμ.
41 Ὁ Ἀβιμέλεχ μετὰ τὴν μάχην ἐπῆγε εἰς τὴν Ἀρημά (περίπου 14 χιλιόμετρα νοτιοανατολικὰ τῆς Συχέμ). Καὶ ὁ Ζεβοὺλ ἔδιωξε τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφούς (συγγενεῖς) του ἀπὸ τὴν Συχὲμ καὶ δὲν τοὺς ἐπέτρεψε νὰ κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτήν.
42 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν τῆς μάχης ὁ λαὸς ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Συχὲμ εἰς τὰ χωράφια διὰ γεωργικὲς ἐργασίες· τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ.
43 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπῆρε τοὺς στρατιῶτες του καὶ τοὺς ἐχώρισεν εἰς τρεῖς ὁμάδες καὶ ἔστησαν ἐνέδρες εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ ἐπερίμενε. Κάποιαν στιγμήν (ὁ Ἀβιμέλεχ) ἐκύτταξε καὶ εἶδε νὰ βγαίνῃ λαὸς πολὺς ἀπὸ τὴν πόλιν· τότε ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν ἐνέδραν, ποὺ ἦταν κρυμμένος, τοὺς ἐπετέθη, τοὺς ἐκτύπησε καὶ τοὺς ἐσκότωσε.
44 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ, ποὺ ἦσαν μαζί του, ὥρμησαν γρήγορα πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ ἐστάθη· σὰν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλης τῆς πόλεως· ταυτοχρόνως οἱ ἄλλες δύο ὁμάδες ὥρμησαν καὶ ἐπετέθησαν ἐναντίον ὅλου τοῦ λαοῦ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὰ χωράφια, τοὺς ἐκτύπησαν καὶ τοὺς ἐσκότωσαν.
45 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τῆς Συχὲμ ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν· καὶ ἐκυρίευσε τὴν πόλιν καὶ ὅλον τὸν λαόν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς αὐτήν, τὸν ἐσκότωσε, κατεδάφισε δὲ καὶ κατέσκαψε τὴν πόλιν καὶ ἔσπειρε τὸ ἔδαφός της μὲ ἁλάτι.
46 Ὅταν ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔμεναν εἰς τοὺς πύργους τῆς Συχέμ, ἐπληροφορήθησαν τὸ γεγονός, ἐμαζεύθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βαιθηλβερίθ (ἢ Βαὰλ Βερίθ) διὰ περισσοτέραν ἀσφάλειαν.
47 Καὶ ἐπληροφόρησαν τὸν Ἀβιμέλεχ ὅτι ἐμαζεύθησαν ἐκεῖ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχέμ.
48 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἀνέβη εἰς τὸ ὅρος Ἐρμὼν μὲ ὅλον τὸν στρατόν, ποὺ ἦταν μαζί του. Καὶ ἐκεῖ ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπῆρε εἰς τὰ χέρια του τσεκούρι καὶ ἔκοψε κλαδί (κλαδιά) ἀπὸ ἕνα δένδρον, τό (τὰ) ἔβαλε εἰς τοὺς ὤμους του καὶ εἶπεν εἰς ἐκείνους ποὺ ἦσαν μαζί του· <αὐτὸ ποὺ εἴδατε νὰ κάμνω ἐγώ, τὸ ἴδιον ἀκριβῶς νὰ κάμετε γρήγορα καὶ σεῖς>.
49 Ἔτσι κάθε ἄνδρας (στρατιώτης) ἔκοψαν κλαδιά, τὰ ἐφορτώθησαν, ὅπως ἔκαμεν ἐκεῖνος, καὶ ἀκολούθησαν τὸν Ἀβιμέλεχ. Καὶ ἐστοίβασαν τὰ κλαδιὰ τὸ ἕνα ἐπάνω εἰς τὸ ἄλλο ἔξω ἀπὸ τὸν εἰδωλολατρικὸν ναόν, ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ πολῖται τῆς Συχέμ, καὶ ἔβαλαν εἰς τὰ κλαδιὰ φωτιὰν καὶ ἔκαυσαν τὸν ναόν, ὅπου ἦταν ἡ συγκέντρωσις. Ἔτσι ἐκάησαν καὶ ἀπέθαναν ὅλοι οἱ πολῖται τοῦ πύργου τῆς Συχέμ· ὅσοι εὑρίσκοντο ἐκεῖ μέσα, ἦσαν περίπου χίλιοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες.
50 Κατόπιν ὁ Ἀβιμέλεχ ἀπὸ τὸν εἰδωλολατρικὸν ναὸν τοῦ Βαιθηλβερὶθ ἐπῆγε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Θήβην καὶ τὴν ἐκυρίευσε.
51 Ὑπῆρχε ὅμως εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως ἕνας ἰσχυρός, ὠχυρωμένος πύργος καὶ εἰς αὐτὸν κατέφυγαν ὅλοι οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκαις· ἀφοῦ δὲ ἔκλεισαν τὶς πόρτες τοῦ πύργου, ἀνέβησαν εἰς τὸ δῶμα (ταράτσαν) τοῦ πύργου.
52 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἦλθε μέχρι τὸν πύργον καὶ ἐπετέθη ἐναντίον του. Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπλησίασε τὴν πόρταν τοῦ πύργου μὲ σκοπὸν νὰ τὸν πυρπολήσῃ.
53 Μία γυναῖκα ὅμως, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ εἶχαν κλεισθῇ εἰς τὸν πύργον, ἔρριψεν ἕνα κομμάτι μυλόπετρας εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἔσπασε τὸ κρανίον!
54 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφώναξε γρήγορα τὸν νεαρὸν ὑπηρέτην του, ὁ ὁποῖος ἐκρατοῦσε τὸν ὁπλισμόν του, καὶ τοῦ εἶπε: <Σύρε τὸ σπαθί μου καὶ σκότωσέ με σύ, διὰ νὰ μὴ εἶπουν ποτέ· <τὸν ἐσκότωσε μιὰ γυναῖκα>. Καὶ ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης του τὸν ἐτρύπησε μὲ τὸ σπαθὶ καὶ ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ.
55 Ὅταν οἰ Ἰσραηλῖται εἶδαν ὅτι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ, ἔφυγαν ὁ καθένας εἰς τὴν πατρίδα του.
56 Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὁ δίκαιος Θεὸς ἐτιμώρησε τὴν πονηρὰν πρᾶξιν, τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἀβιμέλεχ, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα του, μὲ τὸ νὰ σκοτώσῃ τοὺς ἑβδομῆντα ἀδελφούς του.
57 Ἔτσι ἐπίσης ὁ δίκαιος Θεὸς ἔκαμεν ὥστε καὶ ὅλη ἡ ἀδικία καὶ κακία τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ, ποὺ ἔγιναν συνεργοὶ καὶ συνένοχοι τοῦ βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ, νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ κεφάλι των. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ἦλθε καὶ ἐκτύπησε τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ τοὺς πολίτες τῆς Συχὲμ ἡ κατάρα τοῦ Ἰωάθαμ, υἱοῦ τοῦ Ἱεροβάαλ (δηλαδὴ τοῦ Γεδεών).

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐπορεύθη Ἀβιμέλεχ υἱὸς Ἱεροβάαλ εἰς Συχὲμ πρὸς ἀδελφοὺς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς πᾶσαν συγγένειαν οἴκου πατρὸς μητρὸς αὐτοῦ λέγων·	Ἀβιμέλεχ ὁ υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ ἐπῆγεν εἰς τὴν Συχὲμ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς τῆς μητρός του, ὡμίλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς συγγενεῖς τοῦ πατρικοῦ οἴκου τῆς μητρός του καὶ εἶπε·	Ἀβιμελεχ, ὃ υἱός του Ἱεροβααλ, ἐπῆγε εἰς τὴν Συχὲμ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τῆς μητέρας του καὶ ἐμίλησε πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς συγγενεῖς τοῦ πατρικοῦ οἴκου του καὶ τοὺς εἶπε:
2 λαλήσατε δὴ ἐν τοῖς ὠσὶ πάντων τῶν ἀνδρῶν Συχέμ· τί τὸ ἀγαθὸν ὑμῖν, κυριεῦσαι ὑμῶν ἑβδομήκοντα ἄνδρας, πάντας υἱοὺς Ἱεροβάαλ, ἢ κυριεύειν ὑμῶν ἄνδρα ἕνα; Καὶ μνήσθητε ὅτι ὀστοῦν ὑμῶν καὶ σὰρξ ὑμῶν εἰμι.	2 <εἴπατε σᾶς παρακαλῶ, ὥστε νὰ ἀκούσουν ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς Συχέμ: Τί εἶναι τὸ καλύτερον διὰ σᾶς, νὰ βασιλεύσουν εἰς σᾶς ἑβδομήκοντα ἄνδρες, ὅλοι δηλαδὴ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἱεροβάαλ, ἢ νὰ εἶναι ἕνας ὁ ἄρχων σας, δηλαδὴ ἐγώ; Ἐνθυμηθῆτε δὲ ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἰδικόν σας ὀστοῦν καὶ ἰδική σας σάρξ>.	2 <Πέστε, σᾶς παρακαλῶ, εἰς τοὺς ἄνδρες τῆς Συχέμ: <Τί εἶναι προτιμότερον καὶ ὠφελιμώτερον διὰ σᾶς; Νὰ σᾶς κυβερνήσουν ὡς βασιλεῖς ἑβδομῆντα ἄνδρες, ὅλοι δηλαδὴ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἱεροβάαλ, ἢ νὰ βασιλεύσῃ εἰς σᾶς ἕνας μόνον ἄνδρας; Θυμηθῆτε ἐπίσης ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἰδκόν σας κόκκαλο καὶ ἰδική σας σάρκα· γέννημα καὶ θρέμμα ἰδικόν σας>.
3 Καὶ ἐλάλησαν περὶ αὐτοῦ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ ἐν τοῖς ὠσὶ πάντων τῶν ἀνδρῶν Συχὲμ πάντας τοὺς λόγους τούτους, καὶ ἔκλινεν ἡ καρδία αὐτῶν ὀπίσω Ἀβιμέλεχ, ὅτι εἶπαν· ἀδελφὸς ἡμῶν ἐστι.	3 Οἱ θεῖοι αὐτοῦ, δηλαδὴ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητρός του, ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ καὶ ἀνεκοίνωσαν ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους του πρὸς ὅλους τοὺς ἄνδρας τῆς Συχέμ, καὶ ἡ καρδία ἐκείνων ἔκλινεν ὑπὲρ τοῦ Ἀβιμέλεχ, διότι ἐσκέφθησαν καὶ εἶπαν· <ἀδελφός μας εἶναι αὐτός>.	3 Καὶ οἱ ἀδελφοὶ τῆς μητέρας του (οἱ θεῖοι του) ἐμίλησαν περὶ τοῦ Ἀβιμέλεχ πρὸς ὅλους τοὺς ἄνδρες (ἀρχηγούς) τῆς Συχὲμ ὅλα (αὐτά) τὰ λόγια, ποὺ τοὺς εἶπε. Καὶ ἡ καρδιὰ τῶν ἀρχηγῶν τῆς Συχὲμ ἔκλινεν εἰς τὸ νὰ ταχθοῦν μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἀβιμέλεχ· διότι εἶπαν· <αὐτὸς εἶναι ἀδελφός μας, στενώτατος συγγενής μας>.
4 Καὶ ἔδωκαν αὐτῷ ἑβδομήκοντα ἀργυρίου ἐξ οἴκου Βααλβερίθ, καὶ ἐμισθώσατο ἑαυτῷ Ἀβιμέλεχ ἄνδρας κενοὺς καὶ δειλούς, καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτοῦ.	4 Ἐπῆραν δὲ ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Βάαλ καὶ ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἑβδομήκοντα σίκλους ἀργυρίου. Μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ ἐπεστράτευσεν ὁ Ἀβιμέλεχ ὡς μισθοφόρους του ἄνδρας ἀδιστάκτους καὶ τυχοδιώκτας οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἠκολούθησαν.	4 Καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς Συχὲμ ἔδωκαν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ἑβδομῆντα ἀργυροῦς σίκλους ἀπὸ τὸ ταμεῖον τοῦ εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ τοῦ Βααλβερίθ· μὲ τὸ ποσὸν αὐτὸ ὁ Ἀβιμέλεχ ἐστρατολόγησε ὁμάδα ἀπὸ ἀναξίους παλιανθρώπους, δειλούς, ματαιοδόξους καὶ τυχοδιῶκτες, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
5 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εἰς Ἐφραθὰ καὶ ἀπέκτεινε τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ υἱοὺς Ἱεροβάαλ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐπὶ λίθον ἕνα· καὶ κατελείφθη Ἰωάθαμ υἱὸς Ἱεροβάαλ ὁ νεώτερος. Ὄτι ἐκρύβη.	5 Εἰσῆλθε μαζῆ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν πατρικόν του οἶκον εἰς Ἐφραθὰ καὶ ἐφόνευσε τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ Γεδεών, ἑβδομήκοντα ἐν ὅλῳ ἄνδρας ἐπάνω εἰς τὴν αὐτὴν πέτραν. Διέφυγεν ὅμως τὸν θάνατον ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Γεδεών, ὁ Ἰωάθαμ, διότι ἐκρύφθη.	5 Ὁ Ἀβιμέλεχ μὲ τοὺς μισθοφόρους του αὐτοὺς ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι τοῦ πατέρα τοῦ (Γεδεών) εἰς τὴν Ἐφραθὰ καὶ ἐσκότωσε τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἱεροβάαλ, ἑβδομῆντα συνολικῶς ἄνδρες, ἐπάνῶ εἰς μίαν ἁπλὴν πέτραν. Ἀλλ' ἀπὸ τοὺς ἑβδομῆντα ἐσώθη ὁ Ἰωάθαμ, ὁ νεώτερος υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ, διότι κατώρθωσε νὰ κρυφθῇ.
6 Καὶ συνήχθησαν πάντες ἄνδρες Σικίμων καὶ πᾶς οἶκος Βηθμααλὼν καὶ ἐπορεύθησαν καὶ ἐβασίλευσαν τὸν Ἀβιμέλεχ πρὸς τῇ βαλάνῳ τῇ εὑρετῇ τῆς στάσεως τῆς ἐν Σικίμοις.	6 Τότε συνεκεντρώθησαν ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ καὶ ὅλος ὁ οἶκος Βηθμααλών, μετέβησαν καὶ ἀνεκήρυξαν βασιλέα τὸν Ἀβιμέλεχ πλησίον εἰς τὴν βαλανιδιὰν τὴν εὑρισκομένην εἰς κάποιαν τοποθεσίαν τῆς Συχέμ.	6 Μετὰ τὴν δολοφονίαν αὐτὴν συνεκεντρώθησαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῆς Συχὲμ καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια Βηθμααλὼν καὶ ἐπῆγαν καὶ ἀνεκήρυξαν ὡς βασιλιᾶ τὸν Ἀβιμελεχ κοντὰ εἰς τὴν (ἱεράν;) βελανιδιάν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς κάποιον λόφον (κοντά) εἰς τὴν Συχέμ.
7 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἰωάθαμ, καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔστη ἐπὶ κορυφὴν ὅρους Γαριζὶν καὶ ἐπῇρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἀκούσατέ μου, ἄνδρες Σικίμων, καὶ ἀκούσεται ὑμῶν ὁ Θεός.	7 Ἀνεκοινώθη τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἰς τὸν Ἰωάθαμ, ὁ ὁποῖος ἐπῆγε καὶ ἐστάθη ὄρθιος εἰς κάποιαν κορυφὴν τοῦ Γαριζὶν καὶ ἀφοῦ ἔκλαυσε διὰ τὰ θλιβερὰ αὐτὰ γεγονότα, ἐφώναξε δυνατὰ πρὸς τοὺς Συχεμίτας καὶ τοὺς εἶπεν· <ἀκούσατέ μου ἄνδρες τῆς Συχὲμ διὰ νὰ ἀκούσῃ καὶ σᾶς ὁ Θεός.	7 Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Ἰωάθαμ, ὁ ὁποῖος, ὅταν τὸ ἐπληροφορήθη, ἐπῆγε καὶ ἐστάθη εἰς μίαν κορυφὴν τοῦ ὄρους Γαριζὶν καὶ ἔκλαυσε διὰ τὰ γεγονότα αὐτά· κατόπιν ὕψωσε τὴν φωνήν του καὶ ἐφώναξε πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς Συχέμ: <Ἀκοῦστε με, ἄνδρες τῆς Συχέμ, διὰ νὰ ἀκούσῃ καὶ σᾶς ὁ Θεός!
8 Πορευόμενα ἐπορεύθη τὰ ξύλα τοῦ χρῖσαι ἐφ' ἑαυτὰ βασιλέα καὶ εἶπον τῇ ἐλαίᾳ· βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.	8 Τὰ δένδρα ἐπῆγαν νὰ ἀνακηρύξουν βασιλέα των καὶ εἶπαν εἰς τὴν ἐληά· Γίνε ἐσὺ βασιλεὺς μας.	8 Κάποτε τὰ δένδρα ἐμαζεύθησαν διὰ νὰ ἐκλέξουν καὶ νὰ χρίσουν βασιλιᾶ ἰδικόν των. Καὶ (καθὼς ἦσαν μαζεμένα) εἶπαν εἰς τὴν ἐλιά· <γίνε βασιλιᾶς μας!>
9 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἐλαία· μὴ ἀπολείψασα τὴν ποιότητά μου, ἐν ᾖ δοξάσουσι τὸν Θεὸν ἄνδρες, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;	9 Ἡ ἐληὰ ἀπήντησεν εἰς αὐτούς· Ἐγὼ νὰ ἐγκαταλείψω τοὺς καρπούς μου, τὸ ἔλαιόν μου, μὲ τὸ ὁποῖον οἱ ἄνθρωποι δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ νὰ σείωμαι μόνον ἐπιδεικτικῶς ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Δὲν θέλω νὰ γίνω βασίλισσα.	9 Ἄλλα ἡ ἐλιὰ τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν καὶ λογικὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τὸν καρπόν μου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βγαίνει τὸ λάδι, μὲ τὸ ὁποῖον οἱ ἄνδρες δοξάζουν καὶ τιμοῦν τὸν Θεόν, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς, μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
10 Καὶ εἶπον τὰ ξύλα τῇ συκῇ· δεῦρο βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.	10 Τότε τὰ δένδρα εἶπαν εἰς τὴν συκῆν· Ἔλα σὺ νὰ βασιλεύσῃς εἰς ἡμᾶς.	10 Κατόπιν τὰ δένδρα ἐστράφησαν πρὸς τὴν συκιὰ καὶ τῆς εἴπαν· <ἐμπρός, γίνε βασιλιᾶς μας σύ!>
11 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ συκῆ· μὴ ἀπολείψασα ἐγὼ τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὰ γενήματά μου τὰ ἀγαθά, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;	11 Ἡ συκῆ ἀπήντησεν εἰς αὐτά· Ἐγὼ νὰ ἀφήσω τὴν γλυκύτητά μου, τοὺς γευστικοὺς καὶ ὠφελίμους καρπούς μου καὶ νὰ ἀρκεσθῶ μόνον νὰ σείωμαι ἐπιδεικτικῶς ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Ὄχι.	11 Ἡ συκιὰ ὅμως τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ λογικὸν νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τοὺς γλυκούς, εὔγευστους καὶ ὠφέλιμους καρπούς μου, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς, μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
12 Καὶ εἶπαν τὰ ξύλα πρὸς τὴν ἄμπελον· δεῦρο βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.	12 Τὰ δένδρα μετέβησαν πρὸς τὴν ἄμπελον καὶ τῆς εἶπαν· Ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασίλισσά μας.	12 Ἔτσι τὰ δένδρα ἐστράφησαν κατόπιν πρὸς τὴν ἄμπελον καὶ τῆς εἶπαν· <ἐμπρός, ἔλα καὶ γίνε βασιλιᾶς μας σύ!>
13 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἄμπελος· μὴ ἀπολείψασα τὸν οἶνόν μου τὸν εὐφραίνοντα Θεὸν καὶ ἀνθρώπους, πορεύσομαι κινεῖσθαι ἐπὶ τῶν ξύλων;	13 Ἡ ἄμπελος ἀπήντησεν εἰς αὐτά· Νὰ ἐγκαταλείψω ἐγὼ τὸν οἶνον μου, ὁ ὁποῖος εὐφραίνει Θεὸν καὶ ἀνθρώπους καὶ νὰ ἀρκεσθῶ νὰ σείωμαι μόνον ὡς βασίλισσα τῶν ἄλλων δένδρων; Αὐτὸ δὲν τὸ δέχομαι.	13 Ἡ ἄμπελος ὅμως τοὺς ἀπάντησε: <Εἶναι σωστὸν νὰ ἀδιαφορήσω καὶ λογικὸν νὰ ἀρνηθῶ νὰ παράγω τὸ κρασί μου, τὸ ὁποῖον (μὲ τὶς σπονδὲς καὲ τὶς θυσίες τοῦ οἴνου) εὐφραίνει τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ τὴν καρδιὰν τῶν ἀνθρώπων, καὶ νὰ ἀρχίσω νὰ κοκκορεύωμαι ἐπιδεικτικὰ ὡς βασιλιᾶς μὲ εὐμετάβολον ἐξουσίαν καὶ ἐπισφαλῆ θέσιν, μεταξὺ τῶν δένδρων;> Δὲν δέχομαι τὴν προσφοράν!
14 Καὶ εἶπαν πάντα τὰ ξύλα τῇ ράμνω· δεῦρο σὺ βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν.	14 Εἶπαν τότε ὅλα τὰ δένδρα εἰς ἕνα εὐτελῆ καὶ ἀκανθώδη θάμνον, τὴν ράμνον· Ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασίλισσά μας.	14 Κατόπιν τῶν ἀρνήσεων αὐτῶν ὅλα τὰ δένδρα ἐστράφησαν πρὸς τὸν ἀσήμαντον καὶ τιποτένιον θάμνον, τὸ παλιούρι (ἀγκαθερὸν θάμνον) καὶ τοῦ εἶπαν· <ἐμπρός, ἔλα σὺ νὰ γίνῃς βασιλιᾶς μας!>
15 Καὶ εἶπεν ἡ ράμνος πρὸς τὰ ξύλα· εἰ ἐν ἀληθείᾳ χρίετέ με ὑμεῖς τοῦ βασιλεύειν ἐφ' ὑμᾶς, δεῦτε ὑπόστητε ἐν τῇ σκιᾷ μου· καὶ εἰ μή, ἐξέλοι πῦρ ἀπ' ἐμοῦ καὶ καταφάγοι τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου.	15 Ἡ χωρὶς ἀξίαν καὶ μωροφιλόδοξος ράμνος εἶπε τότε εἰς τὰ δένδρα· Ἐὰν πράγματι θέλετε νὰ μὲ χρίσετε βασίλισσάν σας, ἐλᾶτε καὶ πέσετε κάτω ἀπὸ τὴν σκιάν μου! Εἰ δ' ἄλλως φωτιὰ θὰ βγῇ ἀπὸ ἐμὲ καὶ θὰ κατακαύσῃ τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου (αὐτὸς εἶναι ὁ μῦθος).	15 Καὶ τὸ ἀσήμαντον, κουτὸν καὶ φιλόδοξον παλιούρι ἀπάντησε πρὸς τὰ δένδρα: < Ἐὰν πράγματι θέλετε νὰ μὲ χρίσετε βασιλιᾶ σας, ἐλᾶτε καὶ μαζευθῆτε κάτω ἀπὸ τὸν ἴσκιο μου διὰ νὰ προφυλαχθῆτε! Ἐὰν δὲν θελήσετε νὰ τὸ κάμετε, εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ φωτιὰ ἀπὸ τὰ ἀγκαθερὰ κλαδιά μου καὶ νὰ καταβροχθίσῃ τὶς κέδρους τοῦ ὄρους Λιβάνου!> (Αὐτὰ λέγει ἡ παραβολή· ἡ δὲ ἐφαρμογή της εἶναι ἡ ἀκόλουθη):
16 Καὶ νῦν εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ τελειότητι ἐποιήσατε καὶ ἐβασιλεύσατε τὸν Ἀβιμέλεχ, καὶ εἰ ἀγαθωσύνην ἐποιήσατε μετὰ Ἱεροβάαλ, καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ εἰ ὡς ἀνταπόδοσις χειρὸς αὐτοῦ ἐποιήσατε αὐτῷ,	16 Καὶ τώρα ἂς σᾶς ἐρωτήσω, ἐὰν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ ἐπράξατε ἀνακηρύττοντες βασιλέα τὸν Ἀβιμέλεχ· ἐὰν ἐφερθήκατε καλὰ πρὸς τὴν μνήμην τοῦ Γεδεὼν καὶ πρὸς τὰ παιδιά του καὶ ἐὰν αὐτὸ ποὺ ἐκάματε ἀποτελῇ ἀνταπόδοσιν τῆς εὐεργεσίας ποὺ ἐλάβατε ἀπὸ αὐτόν.	16 <Τώρα λοιπόν>, συνέχισεν ὁ Ἰωάθαμ, <ἂς ἐξετάσωμεν τοῦτο: Ὑπήρξατε πράγματι ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς μὲ τὸ νὰ ἀνακηρύξετε τὸν Ἀβιμέλεχ ὡς βασιλιᾶ σας; Ἐτιμήσατε πράγματι τὴν μνήμην καὶ ἐξεδηλώσατε εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Ἱεροβάαλ καὶ ἐφερθήκατε μὲ ἐκτίμησιν πρὸς τὴν οἰκογένειάν του; Ἐφερθήκατε τιρὸς αὐτὸν ἀνάλογα πρὸς τὶς εὐεργεσίες, ποὺ σᾶς ἔκαμε;
17 ὡς παρετάξατο ὁ πατήρ μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἐξέρριψε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐξεναντίας καὶ ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς Μαδιάμ,	17 Ἐνθυμεῖσθε πῶς ἐξῆλθε κατὰ τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐπολέμησεν ὁ πατήρ μου πρὸς χάριν σας; Καὶ ἐξέθεσεν εἰς κίνδυνον τὴν ζωήν του ἐνώπιόν σας, καὶ πῶς σᾶς ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Μαδιανιτῶν.	17 (Διότι ἐνθυμηθῆτε)· ὁ πατέρας μου ἐπολέμησε διὰ σᾶς καὶ ἐρριψοκινδύνευσε τὴν ζωήν του πρὸς χάριν σας καὶ σᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν Μαδιανιτῶν·
18 καὶ ὑμεῖς ἐπανέστητε ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου σήμερον καὶ ἀπεκτείνατε τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐπὶ λίθον ἕνα, καὶ βασιλεύσατε τὸν Ἀβιμέλεχ υἱὸν παιδίσκης αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας Σικίμων, ὅτι ἀδελφὸς ὑμῶν ἐστι,	18 Σεῖς ὅμως ἐκάματε σήμερον ἐπανάστασιν κατὰ τοῦ πατρικοῦ μου οἴκου, ἐφονεύσατε τοὺς υἱοὺς τοῦ Γεδεών, ἑβδομήκοντα ἄνδρας, ἐπάνω εἰς τὴν ἰδίαν πέτραν καὶ ἀνεκηρύξατε βασιλέα σας τὸν Ἀβιμέλεχ, υἱὸν τῆς δούλης του, διότι εἶναι συγγενής σας!	18 σήμερα ὅμως σεῖς ἐπανεστατήσατε ἐναντίον τῆς οἰκογενείας τοῦ πατέρα μου καὶ ἐσκοτώσατε τὰ παιδιά του, ἑβδομῆντα ἄνδρες εἰς μίαν ἁπλὴν πέτραν, καὶ ἀνεκηρύξατε τὸν Ἀβιμέλεχ, υἱὸν τῆς δούλης του, ὡς βασιλιᾶ τῶν κατοίκων τῆς Συχέμ, διότι εἶναι ἀδελφός (συγγενής) σας.
19 καὶ εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ τελειότητι ἐποιήσατε μετὰ Ἱεροβάαλ καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, εὐφρανθείητε ἐν Ἀβιμέλεχ, καὶ εὐφρανθείη καί γε αὐτὸς ἐφ' ὑμῖν.	19 Ἐὰν λοιπὸν κατ' ἀλήθειαν καὶ δικαιοσύνην ἐπράξατε ἀπέναντι τοῦ Γεδεὼν καὶ τοῦ οἴκου του κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, νὰ χαίρεσθε σεῖς τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἐκεῖνος νὰ χαίρεται σᾶς!	19 Ἂς ἐξετάσωμεν λοιπόν· ὑπήρξατε πράγματι ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς ἀπέναντι τοῦ Ἱεροβάαλ καὶ τῆς οἰκογενείας του κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν; Ἐὰν ναί, τότε να εἶσθε εὐτυχεῖς μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ· νὰ τὸν χαίρεσθε, νὰ σᾶς χαίρεται δὲ καὶ αὐτός!
20 Εἰ δὲ οὔ, ἐξέλθοι πῦρ ἀπὸ Ἀβιμέλεχ καὶ καταφάγοι τοὺς ἄνδρας Σικίμων καὶ τὸν οἶκον Βηθμααλὼν καὶ ἐξέλθοι πῦρ ἀπὸ ἀνδρῶν Σικίμων καὶ ἐκ τοῦ οἴκου Βηθμααλὼν καὶ καταφάγοι τὸν Ἀβιμέλεχ.	20 Ἐὰν ὅμως δὲν ἔχετε φερθῆ καλά, φωτιὰ θὰ βγῇ ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ θὰ κατακαύσῃ τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ τὸν οἶκον Βηθμααλών. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ ἀπὸ τὸν οἶκον Βηθμααλὼν φωτιὰ θὰ βγῇ καὶ θὰ κατακαύσῃ τὸν Ἀβιμέλεχ>.	20 Ἐὰν ὅμως δὲν ὑπήρξατε ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς ἀπέναντι τοῦ Ἱεροβάαλ, εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ εἴθε νὰ καταβροχθίσω τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ τὴν οἰκογένειαν Βηθμααλών. Εἴθε νὰ ξεπεταχθῇ ἐπίσης φωτιὰ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ καὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν Βηθμααλὼν καὶ εἴθε νὰ καταβροχθίσω τὸν Ἀβιμέλεχ>.
21 Καὶ ἔφυγεν Ἰωάθαμ καὶ ἀπέδρα καὶ ἐπορεύθη ἕως Βαιὴρ καὶ ᾤκησεν ἐκεῖ ἀπὸ προσώπου Ἀβιμέλεχ ἀδελφοῦ αὐτοῦ.	21 Ἔπειτα ἀπὸ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἔφυγεν ὁ Ἰωάθαμ δρομέως, ἔφθασεν εἰς Βαιήρ, ὅπου καὶ ἐγκατεστάθη, μακρὰν ἀπὸ τὸν ἀδελφόν του τὸν Ἀβιμέλεχ.	21 Ἀφοῦ εἶπεν αὐτὰ ὁ Ἰωαθάμ, ἔφυγε γρήγορα καὶ ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Βαιήρ· καὶ ἐγκατεστάθη ἐκεῖ μακριά, διότι ἐφοβήθη τὸν ἀδελφόν του Ἀβιμέλεχ.
22 Καὶ ἦρξεν Ἀβιμέλεχ ἐπὶ Ἰσραὴλ τρία ἔτη.	22 Ὁ Ἀβιμέλεχ τρία μόνον ἔτη ἐβασίλευσεν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας.	22 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐβασίλευσεν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐπὶ τρία χρόνια.
23 Καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς πνεῦμα πονηρὸν ἀνὰ μέσον Ἀβιμέλεχ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ἀνδρῶν Σικίμων, καὶ ἠθέτησαν ἄνδρες Σικίμων ἐν τῷ οἴκῳ Ἀβιμέλεχ,	23 Διότι ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς νὰ ἐμφιλοχωρήσῃ μεταξὺ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τῶν κατοίκων τῆς Συχὲμ πνεῦμα δυσφορίας καὶ διχονοίας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ἀπεκήρυξαν οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ τὸν οἶκον τοῦ Ἀβιμέλεχ.	23 Κατόπιν ὁ Θεὸς παρεχώρησε νὰ εἰσχωρήσῃ πονηρὸν πνεῦμα, ὁ διάβολος, μεταξὺ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ μεταξὺ τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ· τοῦτο ἐδημιούργησε διχόνοιαν καὶ ἔκαμεν ὥστε νὰ ἐπαναστατήσουν οἱ πολῖται τῆς Συχὲμ καὶ νὰ χωρισθοῦν ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀβιμέλεχ.
24 τοῦ ὑπαγαγεῖν τὴν ἀδικίαν τῶν ἑβδομήκοντα υἱῶν Ἱεροβάαλ καὶ τὰ αἵματα αὐτῶν τοῦ θεῖναι ἐπὶ Ἀβιμέλεχ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν, ὃς ἀπέκτεινεν αὐτούς, καὶ ἐπὶ ἄνδρας Σικίμων, ὅτι ἐνίσχυσαν τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἀποκτεῖναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ.	24 Ἐπέτρεψεν ὁ Θεός (νὰ ἀναστατώσῃ ἐκείνους τὸ πνεῦμα) αὐτό (τῆς διχονοίας), διότι ἠθέλησε νὰ τιμωρήσῃ τὴν ἄδικον σφαγὴν τῶν ἑβδομήκοντα υἱῶν τοῦ Γεδεὼν ἐπιρρίπτων τὸ ἀδικοχυμένον αἷμα των εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ των Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐφόνευσεν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Συχὲμ οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν εἰς αὐτὸν τὰ μέσα καὶ τὸν ἐνίσχυσαν νὰ φονεύσῃ τοὺς ἀδελφούς του.	24 Αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὴν παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ, ἔγινε διὰ νὰ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν ἀγνωμοσύνην καὶ τὸ ἔγκλημα κατὰ τῶν ἑβδομῆντα υἱῶν τοῦ Ἱεροβάαλ, καὶ νὰ ἐπιστρὲψῃ τὰ ἀθῶα αἵματά των εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ των Ἀβιμέλεχ, ποὺ τοὺς ἐσκότωσε, καὶ εἰς τὴν κεφαλὴν τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐνεθάρρυναν καὶ τὸν ἐνίσχυσαν νὰ δολοφονήσῃ τοὺς ἀδελφούς του.
25 Καὶ ἔθηκαν αὐτῷ οἱ ἄνδρες Σικίμων ἐνεδρεύοντας ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ὀρέων καὶ διήρπαζον πάντα, ὃς παρεπορεύετο ἐπ' αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ· καὶ ἀπηγγέλῃ τῷ βασιλεῖ Ἀβιμέλεχ.	25 Οἱ ἄνδρες τῆς Συχὲμ ἐτοποθέτουν ἐνέδρας εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων ἐναντίον τοῦ Ἀβιμέλεχ. Οἱ δὲ ἐνεδρεύοντες ἐλήστευαν κάθε ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος διήρχετο πλησίον των εἰς τὸν δρόμον. Τὰ γεγονότα αὐτὰ ἀνηγγέλθησαν εἰς τὸν βασιλέα Ἀβιμέλεχ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐξῆλθεν νὰ τιμωρήσῃ ἐκείνους.	25 Καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Συχὲμ ἔστησαν ἐνέδρες ἐναντίον τοῦ Ἀβιμέλεχ εἰς τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν, καὶ οἱ ἐνέδρες αὐτὲς ἐλήστευαν ὅλους, ὅσοι ἐπερνοῦσαν ἀπὸ τὶς κοντινὲς μὲ αὐτοὺς διαβάσεις. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ.
26 Καὶ ἦλθε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ παρῆλθον ἐν Σικίμοις, καὶ ἤλπισαν ἐν αὐτῷ οἱ ἄνδρες Σικίμων.	26 Τότε ὁ Γάαλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, μαζῆ μὲ τοὺς ἀδελφούς του ἦλθον εἰς τὴν Συχέμ. Οἱ δὲ Συχεμῖται εἰς αὐτὸν πλέον ἐστήριξαν τὰς ἐλπίδας των, ἐγκαταλείψαντες τὸν Ἀβιμέλεχ.	26 Τότε ὁ (τυχοδιώκτης) Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί (συγγενεῖς) του ἦλθαν εἰς τὴν Συχέμ· καὶ οἱ πολῖται τῆς Συχὲμ ἐτάχθησαν μὲ τὸ μέρος του καὶ τοῦ ἔδωκαν τὴν ἐμπιστοσύνην των.
27 Καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀγρὸν καὶ ἐτρύγησαν τοὺς ἀμπελῶνας αὐτῶν καὶ ἐπάτησαν καὶ ἐποίησαν Ἐλλουλὶμ καὶ εἰσήνεγκαν εἰς οἶκον Θεοῦ αὐτῶν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ κατηράσαντο τὸν Ἀβιμέλεχ.	27 Ἐξῆλθον δὲ ἀπὸ τὴν Συχὲμ εἰς τοὺς ἀγρούς των, ἐτρύγησαν τὰ ἀμπέλια των, ἐπάτησαν τὰ σταφύλια καὶ ἔκαμαν ἑορτήν. Εἰσῆλθον ἐν συνεχείᾳ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ των, ἔφαγον, ἔπιον καὶ ἐκεῖ ἐν συνεχείᾳ ἀνεθεμάτισαν τὸν Ἀβιμέλεχ.	27 Καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Συχὲμ ἐπῆγαν ἔξω εἰς τὰ χωράφια καὶ ἐτρύγησαν τὰ ἀμπέλια των καὶ ἐπάτησαν τὰ σταφύλια καὶ ἑώρτασαν ἑορτήν (Ἐλλουλίμ). Κατόπιν ἐμπῆκαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ των καὶ ἐκεῖ ἔφαγαν καὶ ἤπιαν καὶ ἐμίλησαν περιφρονητικά, ὕβρισαν, ἀνεθεμάτισαν καὶ ἀπεκήρυζαν τὸν Ἀβιμέλεχ.
28 Καὶ εἶπε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβήλ· τίς ἐστιν Ἀβιμέλεχ καὶ τίς ἐστιν υἱὸς Συχέμ, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; Οὐχ υἱὸς Ἱεροβάαλ, καὶ Ζεβοὺλ ἐπίσκοπος αὐτοῦ δοῦλος αὐτοῦ σὺν τοῖς ἀνδράσιν Ἐμμὼρ πατρὸς Συχέμ; Καὶ τί ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ ἡμεῖς;	28 Ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Ιωβήλ, ὁ ἀρχηγός των εἶπε μὲ περιφρόνησιν· <καὶ ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ; Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Συχεμίτης, ὥστε ἡμεῖς νὰ εἴμεθα εἰς αὐτὸν δοῦλοι; Δὲν εἶναι αὐτὸς παιδὶ τοῦ Ἱεροβάαλ ποῦ ἔχει ὡς τοποτηρητήν του εἰς τὴν Συχὲμ τὸν δοῦλον του, τὸν Ζεβούλ, μαζῆ μὲ μερικοὺς ἄνδρας ἀπογόνους τοῦ Ἐμμώρ, πατρὸς τῆς Συχέμ; Διατὶ ἡμεῖς νὰ εἴμεθα δοῦλοι εἰς ἐκεῖνον;	28 Καὶ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶπε: <Ποιὸς εἶναι τέλος πάντων αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τῆς Συχέμ, ὥστε νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του; Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἱεροβάαλ καὶ δὲν εἶναι ὁ δοῦλος του ὁ Ζεβούλ, ὁ ἀντιπρόσωπος καὶ ἐντολοδόχος του, μαζὶ μὲ τοὺς ἄρχοντες (ἀπογόνους τοῦ) Ἐμμώρ, τοῦ προπάτορα τῆς Συχέμ; Διατὶ λοιπὸν ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του;
29 Καὶ τίς δῴη τὸν λαὸν τοῦτον ἐν χειρί μου; Καὶ μεταστήσω τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτόν· πλήθυνον τὴν δύναμίν σου καὶ ἔξελθε.	29 Ποιὸς τάχα θὰ δώσῃ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν μου τὸν λαὸν τοῦτον τῆς Συχέμ; Ἐὰν ἐγὼ ἀποκτήσω αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν, θὰ διώξω ἀπὸ ἐδῶ τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ θὰ τοῦ εἴπω· Αὔξησε ὅσον θέλεις τὸν στρατόν σου καὶ ἔβγα ἔξω! Ἐγὼ θὰ σὲ κάμω νὰ φύγῃς ἀπὸ ἐδῶ>.	29 Ποιὸς ἄραγε θὰ μὲ κάμῃ ἀρχηγὸν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ! Ἐὰν ἐγινόμουν ἀρχηγός, θὰ ἠμποροῦσα νὰ ἐκθρονίσω καὶ νὰ διώξω τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ νὰ τοῦ εἰπῶ: < Ἐμπρός· αὔξησε καὶ ἐνίσχυσε τὸν στρατόν σου καὶ ἔλα νὰ πολεμήσωμεν! Ἐγὼ θὰ σὲ νικήσω καὶ θὰ σὲ διώξω ἀπὸ ἐδῶ!>
30 Καὶ ἤκουσε Ζεβοὺλ ἄρχων τῆς πόλεως τοὺς λόγους Γαὰλ υἱοῦ Ἰωβὴλ καὶ ὠργίσθη θυμῷ αὐτός.	30 Ὁ Ζεβούλ, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ διοικητὴς τῆς πόλεως ἤκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Γαάλ, υἱοῦ τοῦ Ἰωβὴλ καὶ κατελήφθη ἀπὸ μεγάλην ὀργήν.	30 Ὅταν ο Ζεβούλ, ὁ διοικητὴς τῆς Συχέμ, ἄκουσε τὰ λόγια τοῦ Γαάλ, του υἱοῦ τοῦ Ἰωβήλ, ὠργίσθη πάρα πολύ, ἄναψε ὁ θυμός του·
31 Καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἀβιμέλεχ ἐν κρυφῇ λέγων· ἰδοὺ Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἔρχονται εἰς Συχέμ, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ περικάθηνται τὴν πόλιν ἐπί σέ·	31 Ἀμέσως δὲ ἔστειλε κρυφίως πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ ἀγγελιαφόρους καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδοὺ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί του ἦλθον εἰς τὴν Συχὲμ καὶ ἀναταράσσουν εἰς ἐξέγερσιν ἐναντίον σου τὴν πόλιν.	31 καὶ ἔστειλε μυστικῶς ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἐμήνυσε: <Νά· ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, καὶ οἱ ἀδελφοί (συγγενεῖς) του ἔχουν ἔλθει εἰς τὴν Συχέμ· καὶ νά· αὐτοὶ σπρώχνουν εἰς ἐπανάστασιν τὸν λαὸν τῆς πόλεως ἐναντίον σου·
32 καὶ νῦν ἀνάστηθι νυκτός, σὺ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετὰ σοῦ, καὶ ἐνέδρευσον ἐν τῷ ἀγρῷ,	32 Λοιπόν, χωρὶς νὰ χάσῃς καιρὸν σήκω κατὰ τὴν νύκτα σὺ καὶ ὁ λαός ποὺ εἶναι μαζῆ σου καὶ στῆσε ἐνέδραν εἰς τοὺς ἀγροὺς ἔξω ἀπὸ τὴν Συχέμ.	32 σήκω λοιπὸν νύκτα, σὺ καὶ οἱ στρατιῶται, ποὺ εἶναι μαζί σου, καὶ στῆσε ἐνέδραν εἰς τὰ χωράφια, ποὺ εἶναι γύρω ἀπὸ τὴν Συχέμ.
33 καὶ ἔσται τὸ πρωῒ ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον, ὀρθριεῖς καὶ ἐκτενεῖς ἐπὶ τὴν πόλιν, καὶ ἰδοὺ αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ' αὐτοῦ ἐκπορεύονται πρὸς σέ, καὶ ποιήσεις αὐτῷ ὅσα, ἂν εὕρῃ ἡ χείρ σου.	33 Κατὰ δὲ τὴν πρωΐαν συγχρόνως μὲ τὴν ἀνατολήν του ἡλίου θὰ βαδίσῃς κατὰ τῆς πόλεως. Αὐτὸς δὲ καὶ ὅσοι εἶναι μαζῆ του θὰ ἐξέλθουν ἐναντίον σου. Τότε σὺ θὰ τοὺς καταπολεμήσῃς καὶ θὰ κάμῃς ἐναντίον των ὅσα ἠμπορεῖ τὸ χέρι σου>.	33 Καὶ τὴν ἑπομένην πρωΐ- πρωΐ, μόλις ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος, σήκω καὶ ὅρμησε μὲ αἰφνιδιαστικὴν ἐπίθεσιν κατὰ τῆς πόλεως. Ὅταν δὲ αὐτός (ὁ Γαάλ) καὶ οἱ ἄνδρες, ποὺ εἶναι μαζί του, ἐπιτεθοῦν ἐναντίον σου, κτύπησέ τους σκληρὰ καὶ κάμε τους ὅ,τι ἠμπορεῖς νὰ τοὺς κάμης, ὅπως σὲ βολεύει ἡ περίστασις!>
34 Καὶ ἀνέστη Ἀβιμέλεχ καὶ πᾶς ὁ λαὸς μετ' αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἐνήδρευσαν ἐπὶ Συχὲμ τέτρασιν ἀρχαῖς.	34 Πράγματι ὁ Ἀβιμέλεχ ἐσηκώθη αὐτὸς καὶ ὁ λαός ποὺ ἦτο μαζῆ του καὶ ἔστησαν ἐνέδρας ἐναντίον τῆς Συχέμ μὲ τέσσαρας ὁμάδας στρατοῦ.	34 Ἔτσι ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὅλοι οἱ στρατιῶται, ποὺ ἦσαν μαζί του, ἐσηκώθηκαν νύκτα καὶ ἔστησαν ἐνέδρες γύρω ἀπὸ τὴν Συχέμ, ἀφοῦ ἐχωρίσθησαν εἰς τέσσερις ὁμάδες.
35 Καὶ ἐξῆλθε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ καὶ ἔστη πρὸς τῇ θύρᾳ τῆς πύλης τῆς πόλεως, καὶ ἀνέστη Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ' αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἐνέδρου.	35 Ὁ Γαάλ, υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐστάθη πλησίον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους. Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὁ λαός ποὺ ἦτο μαζῆ του ἐξῆλθον ἀπὸ τὰς ἐνέδρας των.	35 Καὶ ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Συχὲμ καὶ ἐστάθη κοντὰ εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πύλης τῆς πόλεως· τότε ἐσηκώθησαν ἀπὸ τὴν ἐνέδραν (ποὺ ἦσαν κρυμμένοι) ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ στρατιῶται, ποὺ ἦσαν μαζί του.
36 Καὶ εἶδε Γαὰλ υἱὸς Ἰωβὴλ τὸν λαὸν καὶ εἶπε πρὸς Ζεβούλ· ἰδοὺ λαὸς καταβαίνει ἀπὸ τῶν κεφαλῶν τῶν ὀρέων, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ζεβούλ· τὴν σκιὰν τῶν ὀρέων σὺ βλέπεις ὡς ἄνδρας.	36 Ὁ Γαάλ, υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶδε τὸν λαὸν ἐκεῖνον καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ζεβούλ· <ἰδοὺ ὁ λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, τί συμβαίνει;> Ὁ Ζεβοὺλ τοῦ ἀπήντησε· <βλέπεις τὰς σκιὰς τῶν ὀρέων καὶ τὰς νομίζεις ὡς ἄνδρας>.	36 Ὅταν ὁ Γαάλ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωβήλ, εἶδε τὸν λαόν, ποὺ ἦταν μὲ τὸν Ἀβιμέλεχ, εἶπε πρὸς τὸν Ζεβούλ: <Κύτταξε! λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν!> Ὁ Ζεβοὺλ ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτοὶ δὲν εἶναι λαός· βλέπεις τὸν ἴσκιο τῶν βουνῶν καὶ σοῦ φαίνονται ὅτι εἶναι ἄνθρωποι>,
37 Καὶ προσέθετο ἔτι Γαὰλ τοῦ λαλῆσαι καὶ εἶπεν· ἰδοὺ λαὸς καταβαίνων κατὰ θάλασσαν ἀπὸ τοῦ ἐχόμενα ὀμφαλοῦ τῆς γῆς, καὶ ἀρχὴ ἑτέρα ἔρχεται δι' ὁδοῦ Ἠλωνμαωνενίμ.	37 Ὁ Γαὰλ ἐπανῆλθε καὶ πάλιν εἰς τὰ λόγια του καὶ εἶπε· <ἰδού, κατεβαίνει στρατὸς πρὸς δυσμὰς ἀπὸ περιοχὴν εὑρισκομένην πλησίον εἰς τὸ κέντρον τῆς χώρας, ἐνῶ ἄλλο τμῆμα στρατοῦ ἔρχεται ἀπὸ τὴν ὁδὸν Ἠλωνμαωνενίμ>.	37 Ἀλλὰ ὁ Γαὰλ ἐπῆρε πάλιν τὸν λόγον καὶ εἶπε: <Κύτταξε! λαὸς κατεβαίνει ἀπὸ τὰ βουνὰ πρὸς τὰ δυτικὰ ἀπὸ τὸ μέρος, ποὺ εἶναι εἰς τὸ κέντρον τῆς περιοχῆς, καὶ μιὰ ἄλλη ὁμάδα ἀκολουθεῖ τὸν δρόμον Ἠλωνμαωνενίμ>.
38 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ζεβούλ· καὶ ποῦ ἐστι τὸ στόμα σου ὡς ἐλάλησας, τίς ἐστιν Ἀβιμέλεχ, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; Μὴ οὐχὶ οὗτος ὁ λαός, ὃν ἐξουδένωσας; Ἔξελθε δὴ νῦν καὶ παράταξαι αὐτῷ.	38 Ὁ Ζεβοὺλ εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν εἰρωνικῶς· <ποῦ εἶναι τὸ στόμα σου ποὺ ὠμίλησες μὲ περιφρόνησιν καὶ εἶπες: Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Ἀβιμέλεχ, ὥστε ἡμεῖς νὰ γίνωμεν δοῦλοι του; Ἰδέ· μήπως τάχα αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ ἔρχεται εἶναι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον σὺ κατεφρόνησες; Ἐμπρὸς λοιπὸν τώρα ἔβγα νὰ τὸν πολεμήσῃς>.	38 Τότε ὁ Ζεβοὺλ ἀπάντησε εἰς τὸν Γαάλ: <Ποὺ εἶναι τώρα τὰ μεγάλα, ἐγωϊστικὰ καὶ ἀπειλητικὰ λόγια σου, ποὺ ἔλεγες· <καὶ ποιὸς εἶναι τέλος πάντων ὁ Ἀβιμέλεχ, ὥστε νὰ εἴμεθα ὑπήκοοι καὶ δοῦλοι του;> Αὐτὸς ὁ λαός, ποὺ κατεβαίνει, δὲν εἶναι μήπως ἐκεῖνοι, διὰ τοὺς ὁποίους σὺ ἐμίλησες χλευαατικῶς καὶ περιφρονητικῶς; Προχώρει λοιπὸν τώρα νὰ ἐπιτεθῇς καὶ νὰ πολεμήσῃς ἐναντίον των>.
39 Καὶ ἐξῆλθε Γαὰλ ἐνώπιον ἀνδρῶν Συχὲμ καὶ παρετάξατο πρὸς Ἀβιμὲλεχ.	39 Ὁ Γαάλ, ἀρχηγὸς τῶν Συχεμιτῶν ἐξῆλθε μαζῆ των, ἐπολέμησε κατὰ τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ ἐνικήθη.	39 Καὶ ὁ Γαὰλ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πολιτῶν τῆς Συχὲμ ἐβγῆκε καὶ ἐπετέθη καὶ ἐπολέμησε κατὰ τοῦ Ἀβιμέλεχ.
40 Καὶ ἐδίωξεν αὐτὸν Ἀβιμέλεχ, καὶ ἔφυγεν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ· καὶ ἔπεσον τραυματίαι πολλοὶ ἕως τῆς θύρας τῆς πύλης.	40 Τὸν κατεδίωξεν ὁ Ἀβιμέλεχ ἀλλ' ἐκεῖνος ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ διέφυγε τὴν σύλληψίν του ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ. Πολλοὶ ὅμως ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους του ἕως εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους.	40 Ἀλλ' ἐνικήθη καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ τὸν κατεδίωξε καὶ αὐτός (ὁ Γαὰλ) ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ ἐγλύτωσε, ἐνῷ κατεδιώκετο ἀπὸ τὸν Ἀβιμέλεχ. Καὶ πολλοὶ ἐτραυματίσθησαν (κατ' ἄλλους: ἐθανατώθησαν) μέχρι τῆς εἰσόδου τῆς πύλης τῆς πόλεως Συχέμ.
41 Καὶ εἰσῆλθεν Ἀβιμέλεχ ἐν Ἀρημά· καὶ ἐξέβαλε Ζεβοὺλ τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μὴ οἰκεῖν ἐν Συχέμ.	41 Ὁ Ἀβιμέλεχ νικητὴς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Ἀρημά. Ὁ Ζεβοὺλ ἐξεδίωξε τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφούς του ὥστε νὰ μὴ μένουν πλέον εἰς τὴν Συχέμ.	41 Ὁ Ἀβιμέλεχ μετὰ τὴν μάχην ἐπῆγε εἰς τὴν Ἀρημά (περίπου 14 χιλιόμετρα νοτιοανατολικὰ τῆς Συχέμ). Καὶ ὁ Ζεβοὺλ ἔδιωξε τὸν Γαὰλ καὶ τοὺς ἀδελφούς (συγγενεῖς) του ἀπὸ τὴν Συχὲμ καὶ δὲν τοὺς ἐπέτρεψε νὰ κατοικοῦν πλέον εἰς αὐτήν.
42 Καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον καὶ ἐξῆλθεν ὁ λαὸς εἰς τὸν ἀγρόν, καὶ ἀνήγγειλε τῷ Ἀβιμέλεχ.	42 Κατὰ τὴν ἑπομένην ἡμέραν οἱ Συχεμῖται ἐξῆλθον εἰς τοὺς ἀγρούς των. Τοῦτο ἔγινε γνωστὸν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ.	42 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν τῆς μάχης ὁ λαὸς ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Συχὲμ εἰς τὰ χωράφια διὰ γεωργικὲς ἐργασίες· τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ.
43 Καὶ ἔλαβε τὸν λαόν, καὶ διεῖλεν αὐτοὺς εἰς τρεῖς ἀρχὰς κοὶ ἐνήδρευσεν ἐν ἀγρῷ· καὶ εἶδε καὶ ἰδοὺ λαὸς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς πόλεως, καὶ ἀνέστη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς.	43 Ἐπῆρεν αὐτὸς τὸν στρατόν του τὸν κατένειμεν εἰς τρεῖς ὁμάδας καὶ ἔστησεν ἐνέδρας εἰς τοὺς ἀγρούς. Καὶ ἰδοὺ εἶδε λαὸν πολὺν νὰ ἐξέρχεται ἀπὸ τὴν πόλιν. Ὥρμησεν ἀπὸ τὴν ἐνέδραν του, ἐπετέθη ἐναντίον των καὶ τοὺς ἐνίκησε.	43 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπῆρε τοὺς στρατιῶτες του καὶ τοὺς ἐχώρισεν εἰς τρεῖς ὁμάδες καὶ ἔστησαν ἐνέδρες εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ ἐπερίμενε. Κάποιαν στιγμήν (ὁ Ἀβιμέλεχ) ἐκύτταξε καὶ εἶδε νὰ βγαίνῃ λαὸς πολὺς ἀπὸ τὴν πόλιν· τότε ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν ἐνέδραν, ποὺ ἦταν κρυμμένος, τοὺς ἐπετέθη, τοὺς ἐκτύπησε καὶ τοὺς ἐσκότωσε.
44 Καὶ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἐξέτειναν καὶ ἔστησαν παρὰ τὴν θύραν τῆς πύλης τῆς πόλεως, καὶ αἱ δύο ἀρχαὶ ἐξέτειναν ἐπὶ πάντας τοὺς ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἐπάταξαν αὐτούς.	44 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἄλλοι ἀρχηγοὶ ποὺ ἦσαν μαζῆ του ἐβάδισαν καὶ ἐσταμάτησαν πλησίον εἰς τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς πόλεως, ἐνῶ τὰ δυο ἄλλα τμήματα τοῦ στρατοῦ ὥρμησαν ἐναντίον ὅλων τῶν Συχεμιτῶν ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ τοὺς ἐφόνευσαν.	44 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ, ποὺ ἦσαν μαζί του, ὥρμησαν γρήγορα πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ ἐστάθη· σὰν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλης τῆς πόλεως· ταυτοχρόνως οἱ ἄλλες δύο ὁμάδες ὥρμησαν καὶ ἐπετέθησαν ἐναντίον ὅλου τοῦ λαοῦ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὰ χωράφια, τοὺς ἐκτύπησαν καὶ τοὺς ἐσκότωσαν.
45 Καὶ Ἀβιμέλεχ παρετάσσετο ἐν τῇ πόλει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ κατελάβετο τὴν πόλιν καὶ τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῇ ἐπέκτεινε καὶ τὴν πόλιν καθεῖλε καὶ ἔσπειρεν αὐτὴν ἅλας.	45 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπετέθη καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐναντίον τῆς πόλεως, τὴν κατέλαβε καὶ τοὺς μὲν κατοίκους αὐτῆς ἐφόνευσε, τὴν δὲ πόλιν κατεδάφισε καὶ τὴν ἔσπειραν ἅλατι.	45 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπολεμοῦσε ἐναντίον τῆς Συχὲμ ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν· καὶ ἐκυρίευσε τὴν πόλιν καὶ ὅλον τὸν λαόν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς αὐτήν, τὸν ἐσκότωσε, κατεδάφισε δὲ καὶ κατέσκαψε τὴν πόλιν καὶ ἔσπειρε τὸ ἔδαφός της μὲ ἁλάτι.
46 Καὶ ἤκουσαν πάντες οἱ ἄνδρες πύργων Συχὲμ καὶ ἦλθον εἰς συνέλευσιν Βαιθηλβερίθ.	46 Τὰ γεγονότα αὐτὰ ἐπληροφορήθησαν ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔμεναν εἰς τοὺς πύργους τῆς Συχέμ, καὶ συνεκεντρώθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Βαιθηλβερίθ (τοῦ Βάαλ).	46 Ὅταν ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔμεναν εἰς τοὺς πύργους τῆς Συχέμ, ἐπληροφορήθησαν τὸ γεγονός, ἐμαζεύθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βαιθηλβερίθ (ἢ Βαὰλ Βερίθ) διὰ περισσοτέραν ἀσφάλειαν.
47 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἀβιμέλεχ ὅτι συνήχθησαν πάντες οἱ ἄνδρες πύργων Συχέμ.	47 Ἐγνωστοποιήθη εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχὲμ εἶχον συγκεντρωθῆ ἐκεῖ.	47 Καὶ ἐπληροφόρησαν τὸν Ἀβιμέλεχ ὅτι ἐμαζεύθησαν ἐκεῖ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχέμ.
48 Καὶ ἀνέβη Ἀβιμέλεχ εἰς ὄρος Ἑρμὼν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετὰ αὐτοῦ, καὶ ἔλαβεν Ἀβιμέλεχ τὰς ἀξίνας ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἔκοψε κλάδον ξύλου καὶ ᾖρε καὶ ἔθηκεν ἐπὶ ὤμων αὐτοῦ καὶ εἶπε τῷ λαῷ τῷ μετ' αὐτοῦ· ὃ εἴδετέ με ποιοῦντα, ταχέως ποιήσατε ὡς ἐγώ.	48 Ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ὅλος ὁ στρατὸς μαζῆ του ἀνέβησαν εἰς τὸ ὄρος Ἑρμών. Ἐπῆραν ὅλοι πελέκεις εἰς τὰ χέρια των καὶ ὁ Ἀβιμέλεχ ἔκοψε κλάδον ἀπὸ ἕνα δένδρον, τὸν ἔθεσεν εἰς τοὺς ὤμους του καὶ εἶπεν εἰς τὸν λαόν, ποὺ ἦτο μαζῆ του· <αὐτὸ ποὺ μὲ εἴδατε νὰ κάμνω, κάμετε καὶ σεῖς ταχέως>.	48 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἀνέβη εἰς τὸ ὅρος Ἐρμὼν μὲ ὅλον τὸν στρατόν, ποὺ ἦταν μαζί του. Καὶ ἐκεῖ ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπῆρε εἰς τὰ χέρια του τσεκούρι καὶ ἔκοψε κλαδί (κλαδιά) ἀπὸ ἕνα δένδρον, τό (τὰ) ἔβαλε εἰς τοὺς ὤμους του καὶ εἶπεν εἰς ἐκείνους ποὺ ἦσαν μαζί του· <αὐτὸ ποὺ εἴδατε νὰ κάμνω ἐγώ, τὸ ἴδιον ἀκριβῶς νὰ κάμετε γρήγορα καὶ σεῖς>.
49 Καὶ ἔκοψαν καί γε ἀνὴρ κλάδον πᾶς ἀνὴρ καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω Ἀβιμέλεχ καὶ ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν συνέλευσιν καὶ ἐνεπύρισαν ἐπ' αὐτοὺς τὴν συνέλευσιν ἐν πυρί, καὶ ἀπέθανον καί γε πάντες οἱ ἄνδρες πύργου Σικίμων ὡσεὶ χίλιοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες.	49 Καθένας ἀπὸ τοὺς ἄνδρας ἔκοψαν ἀπὸ ἕνα κλάδον, ἔθεσαν αὐτὸν εἰς τοὺς ὤμους των, ἠκολούθησαν τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ ἔθεσαν τοὺς κλάδους κολλητὰ εἰς τὸν ναὸν ὅπου ἦτο ἡ συγκέντρωσις τῶν ἀνδρῶν τῆς Συχέμ. Ἤναψαν φωτιὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν πύργων τῆς Συχὲμ ἀπέθανον ἀπὸ τὸ πῦρ, χίλιοι περίπου ἄνδρες καὶ γυναῖκες.	49 Ἔτσι κάθε ἄνδρας (στρατιώτης) ἔκοψαν κλαδιά, τὰ ἐφορτώθησαν, ὅπως ἔκαμεν ἐκεῖνος, καὶ ἀκολούθησαν τὸν Ἀβιμέλεχ. Καὶ ἐστοίβασαν τὰ κλαδιὰ τὸ ἕνα ἐπάνω εἰς τὸ ἄλλο ἔξω ἀπὸ τὸν εἰδωλολατρικὸν ναόν, ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ πολῖται τῆς Συχέμ, καὶ ἔβαλαν εἰς τὰ κλαδιὰ φωτιὰν καὶ ἔκαυσαν τὸν ναόν, ὅπου ἦταν ἡ συγκέντρωσις. Ἔτσι ἐκάησαν καὶ ἀπέθαναν ὅλοι οἱ πολῖται τοῦ πύργου τῆς Συχέμ· ὅσοι εὑρίσκοντο ἐκεῖ μέσα, ἦσαν περίπου χίλιοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες.
50 Καὶ ἐπορεύθη Ἀβιμὲλεχ ἐκ Βαιθηλβερὶθ καὶ παρενέβαλεν ἐν Θήβης καὶ κατέλαβεν αὐτήν.	50 Ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ Βαιθηλβερὶθ ἐβάδισεν ὁ Ἀβιμέλεχ, ἐπολιόρκησε τὴν Θήβην καὶ τὴν κατέλαβε.	50 Κατόπιν ὁ Ἀβιμέλεχ ἀπὸ τὸν εἰδωλολατρικὸν ναὸν τοῦ Βαιθηλβερὶθ ἐπῆγε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Θήβην καὶ τὴν ἐκυρίευσε.
51 Καὶ πύργος ἰσχυρὸς ἦν ἐν μέσῳ τῆς πόλεως, καὶ ἔφυγον ἐκεῖ πάντες οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες τῆς πόλεως καὶ ἔκλεισαν ἔξωθεν αὐτῶν καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα τοῦ πύργου.	51 Εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως ὑπῆρχε πύργος ὀχυρός. Πρὸς αὐτὸν κατέφυγον ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἔκλεισαν τὰς ἐξωτερικὰς θύρας καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ ἠλιακωτὸ τοῦ πύργου.	51 Ὑπῆρχε ὅμως εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως ἕνας ἰσχυρός, ὠχυρωμένος πύργος καὶ εἰς αὐτὸν κατέφυγαν ὅλοι οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκαις· ἀφοῦ δὲ ἔκλεισαν τὶς πόρτες τοῦ πύργου, ἀνέβησαν εἰς τὸ δῶμα (ταράτσαν) τοῦ πύργου.
52 Καὶ ἦλθεν Ἀβιμέλεχ ἕως τοῦ πύργου, καὶ παρετάξαντο αὐτῷ· καὶ ἤγγισεν Ἀβιμέλεχ ἕως τῆς θύρας τοῦ πύργου τοῦ ἐμπρῆσαι αὐτὸν ἐν πυρί.	52 Ἔφθασεν ἕως τὸν πύργον ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ ἐπετέθη ἐναντίον αὐτοῦ· ἐπλησίασε δὲ μέχρι τῆς θύρας τοῦ πύργου, διὰ νὰ θέσῃ πῦρ εἰς αὐτόν.	52 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἦλθε μέχρι τὸν πύργον καὶ ἐπετέθη ἐναντίον του. Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐπλησίασε τὴν πόρταν τοῦ πύργου μὲ σκοπὸν νὰ τὸν πυρπολήσῃ.
53 Καὶ ἔρριψε γυνὴ μία κλάσμα ἐπιμύλιον ἐπὶ κεφαλὴν Ἀβιμέλεχ καὶ ἔκλασε τὸ κρανίον αὐτοῦ.	53 Μία ὅμως γυνὴ ἔρριψεν ἀπὸ τὸ ἠλιακωτὸ τοῦ πύργου τεμάχιον μυλόπετρας εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἔθραυσε τὸ κρανίον.	53 Μία γυναῖκα ὅμως, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ εἶχαν κλεισθῇ εἰς τὸν πύργον, ἔρριψεν ἕνα κομμάτι μυλόπετρας εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ καὶ τοῦ ἔσπασε τὸ κρανίον!
54 Καὶ ἐβόησε ταχὺ πρὸς τὸ παιδάριον τὸ αἶρον τὰ σκεύη αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· σπάσον τὴν ρομφαίαν μου καὶ θανάτωσόν με, μὴ ποτε εἴπωσι· γυνὴ ἀπέκτεινεν αὐτόν. Καὶ ἐξεκέντησεν αὐτὸν τὸ παιδάριον αὐτοῦ, καὶ ἀπέθανε.	54 Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφώναξεν ἀμέσως πρὸς τὸν ὑπηρέτην του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐκρατοῦσε τὰ ὅπλα καὶ τοῦ εἶπε· <τράβηξε τὴν μάχαιράν σου καὶ σκότωσέ με, διὰ νὰ μὴ εἴπουν ποτέ· Γυναῖκα τὸν ἐθανάτωσε>. Πράγματι ὁ ὑπηρέτης τὸν διετρύπησε μὲ τὴν μάχαιραν καὶ ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ.	54 Τότε ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφώναξε γρήγορα τὸν νεαρὸν ὑπηρέτην του, ὁ ὁποῖος ἐκρατοῦσε τὸν ὁπλισμόν του, καὶ τοῦ εἶπε: <Σύρε τὸ σπαθί μου καὶ σκότωσέ με σύ, διὰ νὰ μὴ εἶπουν ποτέ· <τὸν ἐσκότωσε μιὰ γυναῖκα>. Καὶ ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης του τὸν ἐτρύπησε μὲ τὸ σπαθὶ καὶ ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ.
55 Καὶ εἶδεν ἀνὴρ Ἰσραὴλ ὅτι ἀπέθανεν Ἀβιμέλεχ, καὶ ἐπορεύθησαν ἀνὴρ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.	55 Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται εἶδον ὅτι ὁ Ἀβιμέλεχ ἐφονεύθη, ἐπῆγεν ἕκαστος εἰς τὴν πατρίδα του.	55 Ὅταν οἰ Ἰσραηλῖται εἶδαν ὅτι ἀπέθανεν ὁ Ἀβιμέλεχ, ἔφυγαν ὁ καθένας εἰς τὴν πατρίδα του.
56 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Θεὸς τὴν πονηρίαν Ἀβιμέλεχ, ἣν ἐποίησε τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἀποκτεῖναι τοὺς ἑβδομήκοντα ἀδελφοὺς αὐτοῦ.	56 Ἔφερεν ὁ Θεὸς ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀβιμέλεχ ἡ ἀδικία, τὴν ὁποίαν αὐτὸς διέπραξε ἐναντίον τοῦ πατρός του φονεύσας τοὺς ἑβδομήκοντα ἀδελφούς του.	56 Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὁ δίκαιος Θεὸς ἐτιμώρησε τὴν πονηρὰν πρᾶξιν, τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἀβιμέλεχ, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα του, μὲ τὸ νὰ σκοτώσῃ τοὺς ἑβδομῆντα ἀδελφούς του.
57 Καὶ τὴν πᾶσαν πονηρίαν ἀνδρῶν Συχὲμ ἐπέστρεψεν ὁ Θεὸς εἰς κεφαλὴν αὐτῶν, καὶ ἐπῆλθεν ἐπ' αὐτοὺς ἡ κατάρα Ἰωάθαμ υἱοῦ Ἱεροβάαλ.	57 Ἀφῆκεν ἐπίσης ὁ Θεὸς νὰ πέσῃ εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνδρῶν τῆς Συχὲμ ἡ ἀδικία, τὴν ὁποίαν ὡς συνένοχοι τοῦ Ἀβιμέλεχ εἶχαν διαπράξει. Ἔτσι δὲ ἐξέσπασεν ἐναντίον των ἡ κατάρα τοῦ Ἰωάθαμ, υἱοῦ τοῦ Ἱεροβάαλ, δηλαδὴ τοῦ Γεδεών.	57 Ἔτσι ἐπίσης ὁ δίκαιος Θεὸς ἔκαμεν ὥστε καὶ ὅλη ἡ ἀδικία καὶ κακία τῶν πολιτῶν τῆς Συχέμ, ποὺ ἔγιναν συνεργοὶ καὶ συνένοχοι τοῦ βασιλιᾶ Ἀβιμέλεχ, νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ κεφάλι των. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ἦλθε καὶ ἐκτύπησε τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ τοὺς πολίτες τῆς Συχὲμ ἡ κατάρα τοῦ Ἰωάθαμ, υἱοῦ τοῦ Ἱεροβάαλ (δηλαδὴ τοῦ Γεδεών).