Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο μεθ' ἡμέρας ἐν ἡμέραις
θερισμοῦ πυρῶν καὶ ἐπεσκέψατο
Σαμψὼν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἐν
ἐρίφῳ αἰγῶν καὶ εἶπεν·
εἰσελεύσομαι πρὸς τὴν γυναῖκά
μου καὶ εἰς τὸ ταμιεῖον· καὶ
οὐκ ἔδωκεν αὐτὸν ὁ πατὴρ
αὐτῆς εἰσελθεῖν.
|
πειτα
ἀπὸ χρόνον τινά, κατὰ τὴν
ἐποχὴν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν,
ἐπεσκέφθη ὁ Σαμψὼν τὴν γυναῖκα
του, φέρων πρὸς αὐτὴν ὡς δῶρον
ἕνα ἐρίφιον. Εἶπε δὲ πρὸς
τὸν πατέρα της· <θὰ εἰσέλθω
εἰς τὸ δωμάτιον πρὸς τὴν γυναῖκα
μου>. Ὁ πατέρας ὅμως ἐκείνης
δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθῃ,
|
ετὰ
τὸ ἐπεισόδιον εἰς τὸν γάμον μὲ
τοὺς παρανύμφους καὶ τὴν φυγὴν
τοῦ Σαμψών, καὶ ἀφοῦ ἐπέρασε
κάποιο χρονικὸν διάστημα, συνέβη τοῦτο: Τὴν
ἐποχὴν τοῦ θερισμοῦ τῶν σιτηρῶν
ὁ Σαμψών (ὁ ὁποῖος δὲν
ἐγνώριζε τὸν γάμον τῆς γυναίκας του
μὲ ἄλλον Φιλισταῖον) ἐπισκέφθη
τὴν γυναῖκα του εἰς τὴν Θαμναθὰ
μὲ ἕνα κατσίκι ὡς δῶρον καὶ
εἶπεν (εἰς τὸν πενθερόν του): <Θὰ
εἰσέλθω εἰς τὸ δωμάτιον πρὸς τὴν
γυναῖκα μου>. Ἀλλὰ ὁ πατέρας της
δὲν τοῦ ἐπέττεψε νὰ εἰσέλθῃ.
|
2
Καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ αὐτῆς
λέγων· εἶπα ὅτι μισῶν ἐμίσησας
αὐτήν, καὶ ἔδωκα αὐτὴν
ἑνὶ τῶν ἐκ τῶν φίλων σου·
μὴ οὐχὶ ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς
ἡ νεωτέρα ἀγαθωτέρα ὑπὲρ
αὐτήν; ῎Εστω δή σοι ἀντὶ
αὐτῆς. |
2
καὶ τοῦ εἶπεν· <ἐγὼ
ἐνόμισα ὅτι ἐμίσησες αὐτὴν
πάρα πολὺ καὶ ὅτι τὴν ἐγκατέλειψες
ὁριστικῶς. Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ
τὴν ἔδωκα εἰς ἕνα ἀπὸ
τοὺς φίλους σου, μὲ τοὺς ὁποίους
συνέφαγες κατὰ τὸ ἐπταήμερον
συμπόσιον. Ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα ἠμπορεῖ
νὰ τακτοποιηθῇ. Ἡ μικροτέρα ἀδελφή
της μήπως δὲν εἶναι πολὺ ὡραιοτέρα
ἀπὸ ἐκείνην; Ἂς εἶναι
λοιπὸν αὐτὴ ἀντὶ ἐκείνης
σύζυγός σου>. |
2
Ὁ πατέρας της τοῦ εἶπεν: <Ἐπειδὴ
ἔφυγες, ἐνόμισα πράγματι ὅτι τὴν ἐμίσησες
πάρα πολὺ καὶ δὲν ἤθελες πλέον νὰ
τὴν γνωρίζῃς διὰ γυναῖκα. Δι' αὐτὸ
τὴν ὑπάνδρευσα μὲ ἕνα ἀπὸ
τοὺς φίλους σου. Ἀλλὰ μὴ στενοχωρεῖσαι·
δὲν εἶναι ἡ νεωτέρα ἀδελφή της
πιὸ ὅμορφη ἀπὸ αὐτήν; Ἂς
γίνῃ λοιπὸν αὐτὴ σύζυγός σου ἀντὶ
ἐκείνης>, |
3
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Σαμψών·
ἠθώωμαι καὶ τὸ ἅπαξ ἀπὸ
ἀλλοφύλων, ὅτι ποιῶ ἐγὼ
μετ' αὐτῶν πονηρίαν.
|
3
Ὁ Σαμψὼν εἶπε τότε ὠργισμένος
πρὸς αὐτούς· <αὐτὴν
τὴν φορὰν δὲν θὰ ἔχω καμμίαν
ἐνοχὴν δι' ὅσα κακὰ θὰ προξενήσω
ἐναντίον τῶν Φιλισταίων>.
|
3
Εἰς τὴν ἀπροσδόκητον αὐτὴν ἀπάντησιν
ὁ Σαμψὼν εἶπε: <Τώρα θὰ εἶμαι
ἐντελῶς ἀθῶος καὶ δὲν
θὰ ἔχω καμμίαν ἐνοχην ἀπέναντι τῶν
Φιλισταίων, δι’ ὅ,τι κακὸν καὶ ἂν
τοὺς προξενήσω!> |
4
Καὶ ἐπορεύθη Σαμψὼν καὶ συνέλαβε
τριακοσίας ἀλώπεκας καὶ ἔλαβε
λαμπάδας καὶ ἐπέστρεψε κέρκον
πρὸς κέρκον καὶ ἔθηκε λαμπάδα
μίαν ἀναμέσον τῶν δύο κέρκων
καὶ ἔδησε· |
4
Ὁ Σαμψὼν μετέβη καὶ συνέλαβε
τριακοσίας ἀλώπεκας καὶ κατόπιν
ἐπῆρε ἐκατὸν πενῆντα ρητινώδεις
δαυλούς. Ἐτοποθέτησεν ἀνὰ δύο
τὰς ἀλώπεκας, ὥστε νὰ ἔχουν
τὰς οὐράς των τὴν μίαν ἀπέναντι
τῆς ἄλλης, ἔθεσεν ἕνα ρητινῶδες
δαυλὶ ἀνάμεσα εἰς τὰς δύο
οὐρὰς καὶ ἔδεσεν αὐτὸ
μὲ ἐκείνας. |
4
Τότε ὁ Σαμψὼν ἐπῆγε καὶ ἔπιασε
τριακόσιες ἀλεπούδες· ἐπῆρε ἐπίσης
λαμπάδες (δαυλοὺς ἀπὸ ξύλα ρητινώδη) καὶ
ἔβαλε τὶς ἀλεποῦδες ἀνὰ
δύο, οὐρὰν μὲ οὐράν, καὶ ἐτοποθέτησε
ἀπὸ μίαν λαμπάδα (δαυλὸν ἀπὸ
ξύλον ρητινῶδες) εἰς τὴν ἄκρην τῆς
οὐρᾶς τοῦ κάθε ζεύγους καὶ τὴν
ἔδεσε καλὰ μὲ τὶς δύο οὐρές.
|
5
καὶ ἐξέκαυσε πῦρ ἐν τοῖς
λαμπάσι καὶ ἐξαπέστειλεν ἐν
τοῖς στάχυσι τῶν ἀλλοφύλων,
καὶ ἐκάησαν ἀπὸ ἅλωνος
καὶ ἕως σταχύων ὀρθῶν καὶ
ὡς ἀμπελῶνος καὶ ἐλαίας.
|
5
Ἤναψε κατόπιν τὸ ρητινῶδες δαυλὶ
καὶ ἐξαπέλυσε τὰς ἀλώπεκας
εἰς τὰ σιτηρὰ τῶν Φιλισταίων.
Ἐκάησαν ὅλα, τόσον τὰ εὑρισκόμενα
εἰς τὰ ἁλώνια ὅσον καὶ
τὰ ἀθέριστα εἰς τοὺς ἀγρούς.
Ἡ πυρκαϊὰ ἐπεξετάθη μέχρι τῶν
ἀμπελώνων καὶ τῶν ἐλαιώνων.
|
5
Καὶ (τὸ βράδυ) ἄναψε φωτιὰ εἰς
τὶς λαμπάδες (τοὺς δαυλοὺς ἀπὸ
ξύλον ρητινῶδες) καὶ ἀφῆκε ἐλεύθερες
τὶς ἀλεποῦδες νὰ τρέχουν μέσα εἰς
τὰ σιτηρὰ τῶν Φιλισταῖων. Τὸ
ἀποτέλεσμα ἦταν τρομερὸν διότι ἐκάησαν
καὶ οἱ θημωνιές, ποὺ ἦσαν μαζεμένες
μέσα εἰς τὰ ἁλώνια, καὶ τὰ
στάχυα, ποὺ ἦσαν ἀκόμη ὄρθια
καὶ ἀθέριστα. Ἡ φωτιὰ ἀπλώθηκε
ἐπίσης εἰς τὰ ἀμπέλια καὶ εἰς
τὶς ἐλιὲς καὶ τὰ ἔκαψε.
|
6
Καὶ εἶπαν οἱ ἀλλόφυλοι·
τίς ἐποίησε ταῦτα; Καὶ εἶπαν·
Σαμψὼν ὁ νυμφίος τοῦ Θαμνί,
ὅτι ἔλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ
καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ ἐκ
τῶν φίλων αὐτοῦ· καὶ ἀνέβησαν
οἱ ἀλλόφυλοι καὶ ἐνέπρησαν
αὐτὴν καὶ τὸν οἶκον τοῦ
πατρὸς αὐτῆς ἐν πυρί.
|
6
Οἱ Φιλισταῖοι ἠρώτησαν· <ποῖος
ἔκαμε αὐτά;> Καὶ εἶπαν·
<ὁ Σαμψών, ὁ γαμβρὸς τοῦ
Θαμνί, διότι αὐτὸς ἐπῆρε
τὴν γυναῖκα τοῦ Σαμψὼν καὶ τὴν
ἔδωκεν εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς
φίλους του>. Οἱ Φιλισταῖοι ἀγανακτησμένοι
μετέβησαν εἰς Θαμναθά, ἔκαυσαν τὴν
γυναῖκα τοῦ Σαμψὼν καὶ ὅλον
τὸν πατρικόν της οἶκον.
|
6
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς μεγάλης αὐτῆς
ζημίας καὶ καταστροφῆς οἱ Φιλισταῖοι
ἐρώτησαν: <Ποιὸς τὰ ἔκαμεν
αὐτά;> Καὶ τοὺς ἀπάντησαν:
<Τὰ ἔκαμε ὁ Σαμψών, ὁ γαμβρὸς
τοῦ Θαμνί, διότι ὁ πενθερός του ἐπῆρε
τὴν γυναῖκα του καὶ τὴν ὑπάνδρευσε
μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς φίλους του>.
Οἱ Φιλισταῖοι ὠργισμένοι ἐπῆγαν
καὶ ἔκαυσαν τὴν (δεύτεροπαντρεμένην) γυναῖκα
τοῦ Σαμψὼν καὶ ὅλον τὸ πατρικόν
της σπίτι. |
7
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Σαμψών·
ἐὰν ποιήσητε οὕτως ταύτην, ὅτι
ἦ μὴν ἐκδικήσω ἐν ὑμῖν
καὶ ἔσχατον κοπάσω.
|
7
Ὁ Σαμψὼν παρήγγειλε πρὸς αὐτούς·
<ἐπειδὴ ἔτσι ἐφερθήκατε πρὸς
τὴν γυναῖκα μου, ἐγὼ θὰ σᾶς
ἐκδικηθῶ ὀπωσδήποτε καὶ ἔπειτα
θὰ ἡσυχάσω>. |
7
Τότε ὁ Σαμψὼν εἶπεν εἰς τοὺς
Φιλισταίους: <Ἔτσι λοιπὸν φέρεσθε; Παρ' ὅλον
ὅτι ἐκάψατε τὴν ἄπιστη αὐτὴν
γυναῖκα καὶ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα της,
ἐγὼ θὰ σᾶς ἐκδικηθῶ ὁπωσδήποτε
διὰ τὰ ὅσα ἄδικα ἐκάματε
εἰς τοὺς συμπατριῶτες μου καὶ μόνον
τότε θὰ ἡσυχάσω!> |
8
Καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς κνήμην
ἐπὶ μηρὸν πληγὴν μεγάλην·
καὶ κατέβη καὶ ἐκάθισεν ἐν
τρυμαλιᾷ τῆς πέτρας Ἠτάμ.
|
8
Καὶ πράγματι ὁ Σαμψὼν τοὺς ἐκτύπησε
κατὰ σκληρὸν τρόπον, τοὺς ἐπέφερε
μεγάλην καταστροφὴν καὶ ἔπειτα ἐκάθησεν
εἰς ἕνα σπήλαιον τοῦ βράχου
Ἠτάμ. |
8
Πράγματι! Τοὺς ἐπετέθη καὶ τοὺς ἐθρυμμάτισε,
τοὺς μετέβαλεν εἰς λιανισμένα κομμάτια· τοὺς
ἐκτύπησε τόσον ἄγρια, σκληρὰ καὶ
ἀλύπητα, ὥστε ἐθανάτωσε πολλοὺς ἀπὸ
αὐτούς. Κατόπιν ἐπῆγε καὶ ἔμενεν
εἰς τὴν σπηλιάν, ποὺ εὑρίσκετο εἰς
τὸν βράχον Ἠτάμ. |
9
Καὶ ἀνέβησαν οἱ ἀλλόφυλοι
καὶ παρενέβαλον ἐν Ἰούδᾳ
καὶ ἐξερρίφησαν ἐν Λεχί.
|
9
Οἱ Φιλισταῖοι, στρατὸς πολύς, ἀνέβησαν
καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν
χώραν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα
καὶ ἐξεχύθησαν πρὸς καταστροφὴν
εἰς Λεχί. |
9
Οἱ Φιλισταῖοι ἀνέβησαν καὶ ἐστρατοπέδευσαν
εἰς τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς τοῦ
Ἰούδα καὶ ἐσκορπίσθησαν διὰ
νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ νὰ καταστρέψουν
τὴν πόλιν Λεχί. |
10
Καὶ εἶπαν ἀνὴρ Ἰούδα·
εἰς τί ἀνέβητε ἐφ' ἡμᾶς;
Καὶ εἶπον οἱ ἀλλόφυλοι·
δῆσαι τὸν Σαμψὼν ἀνέβημεν καὶ
ποιῆσαι αὐτῷ ὃν τρόπον ἐποίησεν
ἡμῖν. |
10
Οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα
ἠρώτησαν τοὺς Φιλισταίους· <διατὶ
εἰσωρμήσατε εἰς τὴν χώραν μας
ἐναντίον μας;> Καὶ οἱ Φιλισταῖοι
τοὺς ἀπήντησαν· <ἤλθομεν διὰ
νὰ συλλάβωμεν καὶ δέσωμεν τὸν
Σαμψὼν καὶ νὰ κάμωμεν εἰς αὐτὸν
ὅ,τι αὐτὸς ἔκαμεν εἰς ἡμᾶς>.
|
10
Καὶ οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ
Ἰούδα ἐρώτησαν τοὺς Φιλισταίους: <Διατὶ
ἤλθατε ὡπλισμένοι καὶ ἐπιτίθεσθε ἐναντίον
μας;> Οἱ Φιλισταῖοι τοὺς ἀπάντησαν:
<Ἤλθαμε διὰ νὰ συλλάβωμεν καὶ νὰ
πάρωμεν δεμένον τὸν Σαμψὼν καὶ νὰ
τοῦ κάμωμεν καὶ ἐμεῖς ὅ,τι καὶ
ἐκεῖνος ἔκαμεν εἰς ἡμᾶς>.
|
11
Καὶ κατέβησαν τρισχίλιοι ἀπὸ
Ἰούδα ἄνδρες εἰς τρυμαλιὰν πέτρας
Ἠτὰμ καὶ εἶπαν πρὸς Σαμψών·
οὐκ οἶδας ὅτι κυριεύουσιν οἱ
ἀλλόφυλοι ἡμῶν, καὶ τί
τοῦτο ἐποίησας ἡμῖν; Καὶ
εἶπεν αὐτοῖς Σαμψών· ὃν
τρόπον ἐποίησάν μοι, οὕτως ἐποίησα
αὐτοῖς. |
11
Τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὴν
φυλὴν Ἰούδα κατέβησαν εἰς τὸ
σπήλαιον τοῦ βράχου Ἠτὰμ καὶ
εἶπαν πρὸς τὸν Σαμψών· <δὲν
γνωρίζεις ὅτι εὑρισκόμεθα κάτω
ἀπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Φιλισταίων;
Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖον
μᾶς ἔκαμες;> Ἀπήντησεν εἰς
αὐτοὺς ὁ Σαμψών· <ὅ,τι
μου ἔκαμαν ἐκεῖνοι τὸ ἴδιο ἔκαμα
καὶ ἐγὼ εἰς ἐκείνους>.
|
11
Οἱ Ἰουδαῖοι ἐτάχθησαν τότε μὲ
τὸ μέρος τῶν Φιλισταίων. Καὶ κατέβησαν τρεῖς
χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὴν φυλὴν
τοῦ Ἰούδα εἰς τὴν σπηλιάν, ποὺ
εὑρίσκετο εἰς τὸν βράχον Ἠτάμ,
καὶ εἶπαν πρὸς τὸν Σαμψών: <Δὲν
γνωρίζεις ὅτι οἱ Φιλισταῖοι μᾶς ἔχουν
ὑποτάξει καὶ εἶναι οἱ κύριοί
μας; Δατὶ λοιπὸν μᾶς ἔκαμες τὸ
κακὸν αὐτό;> Ὁ Σαμψὼν τοὺς
ἀπάντησε: <Ὅπως μοῦ ἔκαμαν καὶ
ὅ,τι μοῦ ἔκαμαν ἐκεῖνοι, τὰ
ἴδια τοὺς ἔκαμα καὶ ἐγώ>.
|
12
Καὶ εἶπαν αὐτῷ· δῆσαί
σε κατέβημεν τοῦ δοῦναί σε ἐν
χειρὶ ἀλλοφύλων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς
Σαμψών· ὀμόσατέ μοι μή
ποτε συναντήσητε ἐν ἐμοὶ ὑμεῖς.
|
12
Οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα
τοῦ εἶπαν· <ἡμεῖς κατέβημεν
διὰ νὰ σὲ δέσωμεν καὶ δεμένον
νὰ σὲ παραδώσωμεν εἰς τὰ χέρια
τῶν ἀλλοφύλων>. Ὁ Σαμψὼν
τοὺς εἶπε· <δέσατέ με. Ὁρκισθῆτε
μου ὅμως ὅτι δὲν θὰ ἐπιτεθῆτε
διὰ νὰ μὲ φονεύσετε>. |
12
Τότε οἱ Ἰουδαῖοι τοῦ εἶπαν:
<Ἤλθαμε ἐδῶ νὰ σὲ δέσωμεν
καὶ ἔτσι δεμένον νὰ σὲ παραδώσωμεν
εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων>. Καὶ
ὁ Σαμψὼν τοὺς εἶπε: <Θέλετε νὲ
μὲ δέσετε; Δέστε με. Ὁρκισθῆτε μου ὅμως
ὅτι δὲν θὰ ἐπιτεθῆτε διὰ
νὰ μὲ θανατώσετε σεῖς, ἀλλὰ
θὰ μὲ παραδώσετε δεμένον εἰς τοὺς
Φιλισταίους, καὶ δὲν θὰ ἀντισταθῶ>.
|
13
Καὶ εἶπον αὐτῷ λέγοντες·
οὐχί, ὅτι ἀλλ' ἢ δεσμῷ
δήσομέν σε καὶ παραδώσομέν σε
ἐν χειρὶ αὐτῶν καὶ θανάτῳ
οὐ θανατώσομέν σε· καὶ ἔδησαν
αὐτὸν ἐν δυσὶ καλωδίοις καινοῖς
καὶ ἀνήνεγκαν αὐτὸν ὀπὸ
τῆς πέτρας ἐκείνης.
|
13
Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπήντησαν·
<ὄχι δὲν θὰ σὲ φονεύσωμεν,
ἀλλὰ μόνον θὰ σὲ δέσωμεν
στερεὰ καὶ δεμένον θὰ σὲ παραδώσωμεν
εἰς τὰ χέρια τῶν Φιλισταίων>.
Πράγματι τὸν ἔδεσαν μὲ δύο καινούρια
σχοινιὰ καὶ μετέφεραν αὐτὸν
ἀπὸ τὸν βράχον ἐκεῖνον.
|
13
Οἱ Ἰουδαῖοι τοῦ ἀπάντησαν
καὶ τοῦ εἶπαν: <Ὄχι· σοῦ
ὑποσχόμεθα ὅτι ἐμεῖς μόνον θὰ
σὲ δέσωμεν καὶ θὰ σὲ παραδώσωμεν δεμένον
εἰς τὰ χέρια τους· ὄχι, νὰ εἶσαι
βέβαιος ὅτι δὲν θὰ σὲ θανατώσωμεν>.
Ἔτσι οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ
Ἰούδα ἔδεσαν τὸν Σαμψὼν μὲ δύο
καινούργια σχοινια καὶ τὸν μετέφεραν ἀπὸ
τὸν βράχον Ἠτάμ, ὅπου εὑρίσκετο.
|
14
Καὶ ἦλθον ἕως Σιαγόνος· καὶ
οἱ ἀλλόφυλοι ἠλάλαξαν καὶ
ἔδραμον εἰς συνάντησιν αὐτοῦ·
καὶ ἥλατο ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα
Κυρίου, καὶ ἐγενήθη τὰ καλώδια
τὰ ἐπὶ βραχίοσιν αὐτοῦ
ὡσεὶ στυππίον, ὃ ἐξεκαύθη
ἐν πυρί, ἐτάκησαν δεσμοὶ αὐτοῦ
ἀπὸ χειρῶν αὐτοῦ.
|
14
Ἦλθον φέροντες δεμένον τὸν Σαμψὼν
ἕως τὴν τοποθεσίαν, ἡ ὁποία
λέγεται· <Σιαγών>. Οἱ ἀλλόφυλοι
ὅταν εἴδαν δεμένον τὸν Σαμψὼν
ὥρμησαν μὲ ἀλαλαγμοὺς χαρᾶς
ἐναντίον του. Τότε ἦλθεν εἰς
αὐτὸν Πνεῦμα Κυρίου, τοῦ ἔδωσε
δύναμιν μεγάλην, καὶ τὰ σχοινία
μὲ τὰ ὁποῖα εἶχαν δεθῆ
τὰ χέρια του ἔγιναν σὰν στουπὶ
ποὺ τὸ εἶχε κάψει ἡ φωτιά.
Διελύθησαν καὶ ἔπεσαν ἀπὸ τὰ
χέρια του. |
14
Καὶ ἦλθαν κοντὰ εἰς τὸ στρατόπεδον
τῶν ἐχθρῶν μέχρι τῆς τοποθεσίας, ποὺ
(ἀργότερα) ἔλαβε τὸ ὄνομα <Σιαγών>.
Ὅταν οἱ Φιλισταῖοι εἶδαν τὸν
Σαμψὼν δεμένον, ἀλάλαξαν ἀπὸ
χαρὰν καὶ ὥρμησαν πρὸς τὸ μέρος
του. Τότε ἦλθεν ἔξαφνα ἐπάνω εἰς
τὸν Σαμψὼν τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου,
τὸν ἐκυρίευσε καὶ τὸν ἐνεδυνάμωσε.
Καὶ ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐνισχύσεώς
του μὲ τὴν θείαν δύναμιν καὶ τὴν πλουσίαν
ἐπίσκεψιν τοῦ Πνεύματος τὰ καινούργια
σχοινιὰ, μὲ τὰ ὁποῖα τοῦ
εἶχαν δέσει τοὺς βραχίονες, ἔσπασαν καὶ
ἔγιναν ὅπως γίνεται στάκτη τὸ στουπί, ποὺ
καίγεται ἀπὸ τὴν φωτιάν· ἔλειωσαν
τὰ δεσμά του καὶ ἔπεσαν λειωμένα ἀπὸ
τὰ χέρια του! |
15
Καὶ εὗρε σιαγόνα ὄνου ἐξερριμμένην
καὶ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ
καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ ἐπάταξεν
ἐν αὐτῇ χιλίους ἄνδρας.
|
15
Ὁ Σαμψὼν εὖρε κάπου ἐκεῖ
πεταγμένην μίαν σιαγόνα ὄνου, ἄπλωσε
τὸ χέρι του καὶ τὴν ἐπῆρε
καὶ μὲ αὐτὴν ἐξωλόθρευσε
χιλίους Φιλισταίους. |
15
Τότε ὁ Σαμψὼν εὑρῆκε πεταμένην τὴν
κάτω σιαγόνα (σαγονιά) ἑνὸς ὅνου (ποὺ
εἶχε ψοφήσει προσφάτως). Ἄπλωσε τὸ
χέρι του καὶ ἐπῆρε τὸ γυμνὸ
κόκκαλον τῆς (κάτω) σιαγόνος καὶ μὲ αὐτὴν
ἐκτόπησε καὶ ἐθανάτωσε χίλιους Φιλισταίους!
|
16
Καὶ εἶπε Σαμψών· ἐν σιαγόνι
ὄνου ἐξαλείφων ἐξήλειψα αὐτούς,
ὅτι ἐν τῇ σιαγόνι τοῦ ὄνου
ἐπάταξα χιλίους ἄνδρας.
|
16
Εἶπε δὲ τότε ὁ Σαμψών·
<μὲ μίαν σιαγόνα ὄνου ἐκτύπησα
καὶ ἐξωλόθρευσα αὐτούς·
μὲ τὴν σιαγόνα τοῦ ὄνου ἐξώντωσα
χιλίους Φιλισταίους>! |
16
Ὁ Σαμψὼν γεμᾶτος ἰκανοποίησιν
ἀπὸ τὸν θρίαμβόν του ἐκαυχήθη
καὶ εἶπε: <Μὲ τὴν σαγονιὰ
μιᾶς γαϊδουροκεφαλῆς κυριολεκτικὰ τοὺς
ἐξωλοθρεύσαμε τὴν σαγονιὰ μιᾶς
γαϊδουροκεφαλῆς ἐκτύπησα καὶ ἐθανάτωσα
χίλιους ἄνδρες (Φιλισταίους)!>
|
17
Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπαύσατο
λαλῶν, καὶ ἔρριψε τὴν σιαγόνα
ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· καὶ
ἐκάλεσε τὸν τόπον ἐκεῖνον
Ἀναίρεσις σιαγόνος.
|
17
Ὅταν ἐτελείωσε τὰ λόγια του
αὐτά, ἐπέταξε τὴν σιαγόνα
ἀπὸ τὸ χέρι του καὶ ὠνόμασε
τὸν τόπον ἐκεῖνον· < Ἀναίρεσις
σιαγόνος>. |
17
Ὅταν ἐσταμάτησε νὰ θριαμβολογῇ
μὲ τὰ λόγια αὐτά, ἐπέταξε τὴν
σιαγόνα ἀπὸ τὰ χέρια του καὶ ὠνόμασε
τὸν τόπον ἐκεῖνον <Ὕψωμα (λόφος)
σιαγόνος> (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: <Φονικὸν
σαγονιᾶς>)! |
18
Καὶ ἐδίψησε σφόδρα, καὶ ἔκλαυσε
πρὸς Κύριον καὶ εἶπε· σὺ
εὐδόκησας ἐν χειρὶ δούλου σου
τὴν σωτηρίαν τὴν μεγάλην ταύτην
καὶ νῦν ἀποθανοῦμαι τῷ δίψει
καὶ ἐμπεσοῦμαι ἐν χειρὶ τῶν
ἀπεριτμήτων. |
18
Ἐκεῖ ὅμως ἐδίψασε πάρα
πολὺ καὶ μετὰ δακρύων παρεκάλεοε
τὸν Κύριον λέγων· <σύ, Κύριε,
εὐδόκησας μὲ τὸ χέρι ἐμοῦ
τοῦ δούλου σου νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ
μεγάλη αὐτὴ νίκη κατὰ τῶν
Φιλισταίων εἰς σωτηρίαν τοῦ λαοῦ
σου. Λοιπὸν τώρα θὰ ἀποθάνω
ἀπὸ τὴν δίψαν καὶ θὰ πέσω
εἰς τὰ χέρια αὐτῶν τῶν
ἀπεριτμήτων>. |
18
Ἀπὸ τὸν πολὺν κόπον, τὴν προσπάθειαν,
τὴν ζεστὴν καὶ τὴν ἀγωνίαν ὁ
Σαμψὼν ἐδίψασε πάρα πολύ· ταπεινωμένος καὶ
νικημένος ἀπὸ τὴν δίψαν παρεκάλεσε μὲ
δάκρυα τὸν Κύριον καὶ τοῦ εἶπε: <Σὺ
εὐδόκησες μὲ τὸ χέρι τοῦ δούλου
σου νὰ χαρίσῃς τὴν μεγάλην αὐτὴν
καὶ θαυμαστὴν σωτηρίαν. Καὶ τώρα λοιπὸν
θὰ ἀποθάνω ἀπὸ τὴν δίψαν καὶ
θὰ πέσω εἰς τὰ χέρια τῶν ἀπεριτμήτων
αὐτῶν Φιλισταίων>. |
19
Καὶ ἔρρηξεν ὁ Θεὸς τὸν λάκκον
τὸν ἐν τῇ σιαγόνι, καὶ ἐξῆλθεν
ἐξ αὐτοῦ ὕδωρ, καὶ ἔπιε
καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ
καὶ ἔζησε. Διὰ τοῦτο ἐκλήθη
τὸ ὄνομα αὐτῆς Πηγὴ τοῦ
ἐπικαλουμένου, ἥ ἐστιν ἐν Σιαγόνι,
ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
|
19
Ὁ Θεὸς διέρρηξε καὶ ἤνοιξε λάκκον
εἰς τὴν τοποθεσίαν <Σιαγών>,
ἀνέβλυσεν ἀπὸ αὐτὴν ὕδωρ
καὶ ἔπιεν ὁ Σαμψών. Συνῆλθεν
ἀπὸ τὴν κατάστασιν τῆς ἀτονίας
καὶ λιποθυμίας, ἔζησε καὶ δὲν
ἀπέθανε. Διὰ τοῦτο ὠνομάσθη
ἡ τοποθεσία ἐκείνη <Πηγὴ
τοῦ ἐπικαλουμένου>. Αὐτὴ
δὲ ἡ πηγὴ ὑπάρχει μέχρι
σήμερον εἰς τὴν τοποθεσίαν, ποὺ
λέγεται <Σιαγών>. |
19
Ὁ Θεὸς τὸν ἄκουσε καὶ τοῦ
ἔδειξε τὴν πατρικήν του προστασίαν. (Ὁ
Θεός) ἀνοιξε τὸν λάκκον, εἰς τὸν
ὁποῖον ἐπέταξε τὴν σιαγόνα, καὶ
ἀπὸ ἐκεῖ ἔτρεξε νερόν· ἀπὸ
αὐτὸ ἤπιε ὁ Σαμψὼν καὶ
συνῆλθεν ἀπὸ τὴν μεγάλην δίψαν, τοῦ
ἐπέρασεν ἡ λιποθυμία, ἀνεζωογονήθη καὶ
ἔζησε. Διὰ τοῦτο ὠνομάσθη τὸ
ὄνομα τῆς πηγῆς αὐτῆς Πηγὴ
ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἐπικαλεῖται
(παρακαλεῖ μὲ προσευχήν) τὸν Θεόν>·
ἡ πηγὴ αὐτὴ εὑρίσκεται εἰς
τὴν τοποθεσίαν, ποὺ ὀνομάζεται <Σιαγών>
(-Λαχίς), μέχρι τῆς ἡμέρας ποὺ γράφονταὶ
οἱ γραμμὲς αὐτές.
|
20
Καὶ ἔκρινε τὸν Ἰσραὴλ
ἐν ἡμέραις ἀλλοφύλων
εἴκοσιν ἔτη.
|
20
Ὁ Σαμψὼν ἔμεινε Κριτής, τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπὶ εἴκοσιν
ἔτη ἀπὸ τὰ τεσσαράκοντα, κατὰ
τὰ ὁποῖα οἱ Φιλισταῖοι κατεῖχον
τὴν γῆν Ἰσραήλ. |
20
Ὁ Θεὸς ἐφώτισε καὶ εὐλόγησε
τὸν Σαμψών, τὸν ἐνίσχυσε, τὸν
ἐχαρίτωσε μὲ τὸ Πνεῦμα του καὶ
τὸν ἔκαμε ἱκανὸν νὰ γίνῃ
Κριτὴς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ
ἐπὶ εἴκοσι χρόνια, κατὰ τὴν
περίοδον ποὺ οἱ Φιλισταῖοι ἦσαν (ἐπὶ
σαράντα χρόνια) κύριοι τῶν Ἰσραηλιτῶν.
|