Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·
|
μίλησεν
ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ
εἶπε· |
αὶ
ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν
καὶ εἶπε: |
2
ἔντειλαι Ἀαρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς
αὐτοῦ, λέγων· οὗτος ὁ νόμος
τῆς ὁλοκαυτώσεως· αὐτὴ
ἡ ὁλοκαύτωσις ἐπὶ τῆς
καύσεως αὐτῆς ἐπὶ τοῦ
θυσιαστηρίου ὅλην τὴν νύκτα ἕως
τὸ πρωΐ, καὶ τὸ πῦρ τοῦ θυσιαστηρίου
καυθήσεται ἐπ' αὐτοῦ, οὐ σβεσθήσεται.
|
2
<Δῶσε τὰς ἀκολούθους ἐντολὰς
εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς
υἱούς του· Αὐτὸς εἶναι
ὁ Νόμος διὰ τὴν θυσίαν τῶν
ὁλοκαυτωμάτων. Τὸ ἐπὶ τοῦ
θυσιαστηρίου πρὸς ὁλοκαύτωσιν προσφερόμενον
ζῶον θὰ μείνῃ ἐπὶ τοῦ
θυσιαστηρίου καθ' ὅλην τὴν νύκτα μέχρι
τῆς πρωΐας καὶ καθ' ὅλον αὐτὸ
τὸ διάστημα τὸ πῦρ τοῦ θυσιαστηρίου
θὰ εἶναι ἀναμμένον καὶ δὲν
θὰ σβήσῃ. |
2
<Νὰ δώσῃς ἐντολὰς εἰς τὸν
Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱούς του
καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς τὰ ἑξῆς:
Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς προσφορᾶς
τῆς θυσίας ὁλοκαυτώματος: Τὸ ζῶον
ποὺ προσφέρεται ὡς θυσία ὁλοκαυτώσεως θὰ
εὑρίσκεται ἐπάνω εἰς τὴν φωτιὰν
τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων καθ'
ὅλην τὴν νύκτα μέχρι τὸ πρωΐ. Εἰς
τὸ θυσιαστήριον θὰ καίῃ συνεχῶς ἡ
φωτιὰ καὶ δεν θὰ σβήνῃ.
|
3
Καὶ ἐνδύσεται ὁ ἱερεὺς
χιτῶνα λινοῦν καὶ περισκελὲς λινοῦν
ἐνδύσεται περὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ,
καὶ ἀφελεῖ τὴν κατακάρπωσιν,
ἣν ἂν καταναλώσῃ τὸ πῦρ,
τὴν ὁλοκαύτωσιν, ἀπὸ τοῦ
θυσιαστηρίου, καὶ παραθήσει αὐτὸ
ἐχόμενον τοῦ θυσιαστηρίου.
|
3
Τὴν πρωΐαν ὁ ἱερεὺς θὰ φορέσῃ
τὸν λινὸν χιτῶνα καὶ ἐπὶ
τῆς σαρκὸς αὐτοῦ θὰ φορέσῃ
τὴν λινὴν περισκελίδα. Θὰ ἀφαιρέσῃ
ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τὴν στάκτην
τοῦ καέντος ὁλοκαυτώματος καὶ
θὰ θέσῃ αὐτὴν πλησίον
τοῦ θυσιαστηρίου. |
3
Ὁ δὲ ἱερεὺς θὰ ἐνδύεται
λινοῦν χιτῶνα καὶ θὰ φορῇ κατασάρκα
λινὴν περισκελίδα. Θὰ βγάζῃ δὲ τὴν
στάκτην, ποὺ ἀπομένει ἀπὸ τὴν
προσφοράν, τὴν ὁποίαν θὰ ἔχῃ
καταφάγει ἡ φωτιὰ ὡς ὁλοκαύτωσιν
καὶ θὰ τὴν ἀποθέτῃ δίπλα
εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
4
Καὶ ἐκδύσεται τὴν στολὴν αὐτοῦ
καὶ ἐνδύσεται στολὴν ἄλλην,
καὶ ἐξοίσει τὴν κατακάρπωσιν
ἔξω τῆς παρεμβολῆς εἰς τόπον
καθαρόν. |
4
Κατόπιν θὰ ἀφαιρέσῃ τὴν
ἱερατικὴν αὐτὴν στολὴν καὶ
θὰ ἐνδυθῇ τὴν ἄλλην, τὴν
καθημερινήν, καὶ θὰ φέρῃ τὴν
στάκτην ἔξω ἀπὸ τὴν κατασκήνωσιν
εἰς καθαρὸν ὡρισμένον τόπον.
|
4
Θὰ βγάζῃ καὶ τὴν στολήν του
καὶ θὰ φορῇ ἐνδυμασίαν διαφορετικὴν
καὶ θὰ μεταφέρῃ τὴν στάκτην ἔξω
ἀπὸ τὸν τόπον τῆς διαμονῆς τοῦ
λαοῦ, εἰς τοποθεσίαν καθαράν, ὡρισμένην
πρὸς τοῦτο. |
5
Καὶ πῦρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
καυθήσεται ἀπ' αὐτοῦ καὶ οὐ
σβεσθήσεται, καὶ καύσῃ ἐπ'αὐτοῦ
ὁ ἱερεὺς ξύλα τὸ πρωῒ
πρωΐ· καὶ στοιβάσει ἐπ' αὐτοῦ
τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ ἐπιθήσει
ἐπ' αὐτὸ τὸ στέαρ τοῦ
σωτηρίου· |
5
Τὸ πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον
τῶν ὁλοκαυτωμάτων θὰ διατηρῆται
ἄσβεστον καὶ δὲν θὰ σβήσῃ
ποτέ. Πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον
ὁ ἱερεὺς κάθε πρωῒ καὶ
ἐν συνεχείᾳ θὰ στοιβάζῃ
ξύλα καὶ θὰ θέσῃ ἐπάνω
εἰς τὰ καιόμενα ξύλα τὸ πρὸς
ὁλοκαύτωσιν προσφερθὲν ζῶον ὅπως
ἐπίσης καὶ τὸ λῖπος τοῦ
ζώου, ὅταν πρόκειται περὶ εὐχαριστηρίου
θυσίας. |
5
Ἡ δὲ φωτιὰ ἐπανῶ εἰς τὸ
θυσιαστήριον θὰ καίῃ καὶ δεν θὰ σβήνῃ
ποτέ. Ἐνωρὶς κάθε πρωῒ θὰ βάζῃ
ὁ ἱερεὺς ξύλα ἐπάνω εἰς
τὴν φωτιὰν καὶ θὰ στοιβάζῃ ἐπάνω
της τὸ σφαγμένον ζῶον, ποὺ προσφέρεται διὰ
νὰ καῇ ἐντελῶς. Ἐπάνω
εἰς τὴν φωτιὰν αὐτὴν θὰ
βάζῃ καὶ τὸ λίπος τῆς εὐχαριστηρίου
θυσίας διὰ σωτηρίαν. |
6
καὶ πῦρ διὰ παντὸς καυθήσεται
ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, οὐ σβεσθήσεται.
|
6
Τὸ πῦρ θὰ καίῃ πάντοτε
νυχθημερὸν ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον.
Δὲν θὰ σβησθῇ ποτέ.
|
6
Ἡ δὲ φωτιὰ θὰ καίῃ συνεχῶς
ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον. Δὲν
θὰ σβήνῃ ποτέ. |
7
Οὗτος ὁ νόμος τῆς θυσίας, ἣν
προσάξουσιν αὐτὴν οἱ υἱοὶ
Ἀαρὼν ἔναντι Κυρίου ἀπέναντι
τοῦ θυσιαστηρίου·
|
7
Ἡ τυπικὴ διάταξις διὰ τὴν θυσίαν,
τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρουν ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου πρὸ τοῦ θυσιαστηρίου
οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀαρών, οἱ
ἱερεῖς, εἶναι ἡ ἑξῆς·
|
7
Αὐτὸς εἶναι ὁι νόμος τῆς ἀναιμάκτου
θυσίας, ποὺ θὰ τὴν προσφέρουν οἱ υἱοὶ
τοῦ Ἀαρὼν ἐνώπιον Κυρίου, ἐμπρὸς
εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
8
καὶ ἀφελεῖ ἀπ' αὐτοῦ τῇ
δρακὶ ἀπὸ τῆς σεμιδάλεως τῆς
θυσίας σὺν τῷ ἐλαίῳ αὐτῆς
καὶ σὺν παντὶ τῷ λιβάνῳ
αὐτῆς τὰ ὄντα ἐπὶ τῆς
θυσίας καὶ ἀνοίσει ἐπὶ
τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα, ὀσμὴν
εὐωδίας, τὸ μνημόσυνον αὐτῆς
τῷ Κυρίῳ. |
8
Θὰ ἀφαιρέσῃ ὁ ἱερεὺς
ἀπὸ τὸ πρὸς θυσίαν προσφερθὲν
μίαν χούφταν ἀπὸ τὸ σημιγδάλι
τὸ ἀναμεμιγμένον μὲ τὸ προσφερθὲν
ἔλαιον, θὰ πάρῃ ἀκόμη
ὁλο τὸ λιβάνι τὸ προσφερθὲν
πρὸς θυσίαν, καὶ ὅλα αὐτὰ
θὰ τὰ φέρῃ ὡς ὁλοκαύτωσιν
πρὸς τὸν Κύριον. Αὐτὴ θὰ
εἶναι εὐάρεστος καὶ εὐπρόσδεκτος
ὀσμὴ πρὸς τὸν Κύριον εἰς
μνήμην τοῦ προσφέροντος.
|
8
Θὰ ἀφαιρῇ ὁ ἱερεὺς με
τὴν χούφταν του ἀπὸ τὸ σιμιγδάλι,
ποὺ προσφέρεται ὡς θυσία, καὶ μαζὶ
μὲ τὸ λάδι τῆς προσφορᾶς καθὼς
καὶ ὅλο τὸ λιβάνι της, ποὺ εὑρίσκονται
ἐπάνω εἰς τὴν προσφοράν, θὰ τὰ
προσφέρῃ εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ
νὰ καοῦν ὡς ὀσμὴ εὐωδίας
καὶ εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ, ποὺ
τὰ προσφέρει, ἐνώπιον Κυρίου.
|
9
Τὸ δὲ καταλειφθὲν ἀπ' αὐτῆς
ἔδεται Ἀαρὼν καὶ οἱ υἱοὶ
αὐτοῦ· ἄζυμα βρωθήσεται ἐν
τόπῳ ἁγίῳ, ἐν αὐλῇ
τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἔδονται
αὐτήν. |
9
Τὸ ὑπόλοιπον τῆς θυσίας αὐτῆς
θὰ φάγουν ὁ Ἀαρὼν καὶ
οἱ υἱοί του. Τὰ ἄζυμα αὐτὰ
θὰ φαγωθοῦν εἰς τὸν ἅγιον τόπον,
δηλαδὴ εἰς τὴν αὐλὴν τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Ἐκεῖ θὰ
τὰ φάγουν. |
9
Αὐτὸ δὲ ποὺ θὰ ἀπομένῃ
ἀπὸ τὸ σιμιγδάλι τῆς προσφορᾶς,
θὰ τὸ τρώγῃ ὁ Ἀαρὼν μαζὶ
μὲ τοὺς υἱούς του. Θὰ τρώγεται
δέ, χωρὶς νὰ ζυμωθῇ μὲ προζύμι, εἰς
τόπον ἅγιον. Θὰ τὸ τρώγουν δηλαδὴ
οἱ ἱερεῖς εἰς τὴν αὐλὴν
τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου.
|
10
Οὐ πεφθήσεται ἐζυμωμένη· μερίδα
αὐτὴν ἔδωκα αὐτοῖς ἀπὸ
τῶν καρπωμάτων Κυρίου· ἅγια ἁγίων
ἐστίν, ὥσπερ τὸ τῆς ἁμαρτίας
καὶ ὥσπερ τὸ τῆς πλημμελείας.
|
10
Τὸ σημιγδάλι, ποὺ προσφέρεται πρὸς
θυσίαν, δὲν θὰ ψηθῇ ζυμωμένον
μὲ προζύμι. Τὸ φύραμα θὰ εἶναι
ἄζυμον. Αὐτὸ τὸ ὑπόλοιπον
σημιγδάλι τὸ ἔδωκα εἰς αὐτοὺς
ὡς μερίδιόν των ἀπὸ τὴν
πρὸς τὸν Κύριον θυσίαν. Εἶναι
ἁγιώτατον· τὸ ἴδιο θὰ γίνεται
καὶ ὅταν πρόκειται εἴτε περὶ
θυσίας προσφερομένης ὑπὲρ ἁμαρτίας
ἐλαφρᾶς εἴτε περὶ θυσίας προσφερομένης
διὰ βαρυτέραν ἁμαρτίαν.
|
10
Δὲν πρέπει νὰ ψηθῇ τὸ σιμιγδάλι τῆς
προσφορᾶς ζυμωμένο μὲ προζύμι. Τό ἔδωκα
τοῦτο ὡς μερίδιον εἰς τοὺς ἱερεῖς
ἀπὸ αὐτά, ποὺ προσφέρονται εἰς
τὸν Κύριον. Ἀνήκει εἰς τὰ ἁγιώτατα,
τὰ ἀφιερωμένα εἰς τὸν Θεὸν
πράγματα, ὅπως γίνεται καὶ εἰς τὴν
θυσίαν δι’ ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας καὶ εἰς
τὴν θυσίαν δι’ ἐπανόρθωσιν παραβάσεως.
|
11
Πᾶν ἀρσενικὸν τῶν ἱερέων
ἔδονται αὐτήν· νόμιμον αἰώνιον
εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἀπὸ
τῶν καρπωμάτων Κυρίου. Πᾶς ὃς
ἐὰν ἅψηται αὐτῶν, ἁγιασθήσεται.
|
11
Κάθε ἄρρεν μέλος τῶν οἰκογενειῶν
τῶν ἱερέων θὰ τρώγουν αὐτήν.
Αὐτὸ εἶναι νόμος παντοτεινὸς
εἰς ὅλας τὰς γενεάς σας σχετικῶς
μὲ τὰς θυσίας τὰς προσφερομένας
πρὸς τὸν Κύριον. Κάθε ἄλλος,
ὁ ὁποῖος ἤθελεν ἐγγίσει
τὰς θυσίας αὐτάς, εἶναι ὑπεύθυνος
καὶ πρέπει νὰ καθαρθῇ, νὰ ἁγιασθῇ>.
|
11
Ὅλα τὰ ἀρσενικὰ παιδιὰ τῶν
ἱερέων θὰ δικαιοῦνται νὰ τρώγουν τὸ
ὑπόλοιπον τῆς προσφορᾶς. Τὸ δὲ
δικαίωμα αὐτό, νὰ τρώγουν δηλαδὴ ἀπὸ
τὰς προσφορὰς τοῦ Κυρίου, θὰ εἶναι
νόμος αἰώνιος διὰ τὰς γενεᾶς σας.
Καθένας δὲ ποὺ θὰ ἐγγίζῃ
τὰς προσφορὰς αὐτάς, θὰ θεωρῆται
ἅγιος, ἀφιερωμένος δηλαδὴ εἰς
τὸν Κύριον |
12
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν
λέγων· |
12
Ἐλάλησεν ἄκομη ὁ Κύριος πρὸς
τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπεν·
|
12
Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν καὶ εἶπε: |
13
τοῦτο τὸ δῶρον Ἀαρὼν καὶ
τῶν υἱῶν αὐτοῦ, ὃ προσοίσουσι
Κυρίῳ ἐν τῇ ἡμέρᾳ,
ᾗ ἂν χρίσῃς αὐτόν·
τὸ δέκατον τοῦ οἰφὶ σεμιδάλεως
εἰς θυσίαν διὰ παντός, τὸ ἥμισυ
αὐτῆς τὸ πρωΐ, καὶ τὸ ἥμισυ
αὐτῆς τὸ δειλινόν.
|
13
<αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ πρὸς
θυσίαν προσφορὰ τοῦ Ἀαρὼν καὶ
τῶν υἱῶν του, ποὺ θὰ προσφέρουν
αὐτοὶ πρὸς τὸν Κύριον τὴν
ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν
θὰ χρίσῃς ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς
ὡς ἀρχιερέα. Θὰ προσφέρῃ
αὐτὸς τὸ ἓν δέκατον τοῦ
οἰφί (δύο περίπου κιλὰ σημιγδάλι
ὡς καθημερινὴν θυσίαν, τὸ ἥμισυ
ἀπὸ αὐτὸ θὰ τὸ προσφέρῃ
τὸ πρωῒ καὶ τὸ ἄλλο ἥμισυ
τὸ δειλινόν. |
13
<Αὐτὴ εἶναι ἡ προσφορὰ τοῦ
Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν του,
ποὺ θὰ τὴν προσφέρουν τὴν ἡμέραν,
κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τὸν χειροτονήσῃς
ὡς ἀρχιερέα: Ἕνα δέκατον τοῦ οἰφί
(4 κιλὰ) σιμιγδάλι ὡς θυσίαν, ποὺ θὰ
προσφέρεται συνεχῶς. Ἡ μισὴ ποσότης του
θὰ προσφέρεται τὸ πρωῒ καὶ ἡ
ἄλλη μισὴ τὸ δειλινόν.
|
14
Ἐπὶ τηγάνου ἐν ἐλαίῳ
ποιηθήσηται, πεφυραμένην οἴσει αὐτήν,
ἑλικτά, θυσίαν ἐκ κλασμάτων,
θυσίαν εἰς ὀσμὴν εὐωδίας
Κυρίῳ. |
14
Ἡ θυσία αὐτὴ ζυμωμένη μὲ
λάδι θὰ κατασκευασθῇ εἰς τὸ
τηγάνι καὶ θὰ τὴν προσφέρῃς
διπλωμένην εἰς τεμάχια χωριστὰ τὸ
καθένα. Αὐτὴ εἶναι θυσία εἰς
ὀσμὴν εὐωδίας πρὸς τὸν
Κύριον. |
14
Θὰ ἐτοιμασθῇ ἡ προσφορὰ αὐτὴ
μὲ λάδι εἰς τὸ τηγάνι. Θὰ τὴν
προσφέρῃ, ἀφοῦ θὰ ἔχῃ
ἀναμειχθῆ μὲ τὸ λάδι καὶ ἐτοιμασθῆ
εἰς τεμάχια διπλωμένα, ὡς θυσίαν εὐπρόσδεκτον,
ὀσμὴν εὐωδίας εἰς τὸν Κύριον.
|
15
Ὁ ἱερεὺς ὁ χριστὸς ἀντ'
αὐτοῦ ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ
ποιήσει αὐτήν· νόμος αἰώνιος,
ἅπαν ἐπιτελεσθήσεται.
|
15
Αὐτὴν τὴν καθημερινὴν θυσίαν
θὰ τὴν προσφέρῃ καὶ ὁ
υἱὸς τοῦ Ἀαρών, ὁ διάδοχός
του εἰς τὸ λειτούργημα τῆς ἱερωσύνης.
Ὁ νόμος οὗτος θὰ εἶναι παντοτεινὸς
καὶ ἀπαράβατος καὶ ἡ θυσία
αὐτὴ θὰ προσφέρεται ἐξ ὁλοκλήρου
εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
|
15
Θὰ προσφέρῃ δὲ αὐτὴν τὴν
θυσίαν ὁ ἱερεύς, ποὺ θὰ χρισθῇ
ἀπὸ τοὺς υἱούς του ὡς
διάδοχός του. Αὐτὸ εἶναι νόμος αἰώνιος.
Ὅλη αὐτὴ ἡ προσφορὰ θά, μένῃ
καὶ θὰ καίεται ἐντελῶς ἐπάνω
εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
16
Καὶ πᾶσα θυσία ἱερέως ὁλόκαυτος
ἔσται καὶ οὐ βρωθήσεται.
|
16
Κάθε θυσία τοῦ ἱερέως θὰ
εἶναι ὁλοκαύτωμα εἰς τὸ θυσιαστήριον
τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Θὰ καίεται
ἐξ ὁλοκλήρου καὶ κανένα μέρος
αὐτῆς δὲν θὰ τρώγεται>.
|
16
Καὶ κάθε θυσία, ποὺ προσφέρεται δι' ἱερέα,
θὰ καίεται ἐντελῶς καὶ δὲν
θὰ τρώγεται κανένα μέρος της ἀπὸ ἀνθρώπους>.
|
17
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν
λέγων· |
17
Ὁ Κύριος ἐλάλησε πρὸς τὸν
Μωϋσῆν καὶ εἶπε·
|
17
Καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν καὶ εἶπε: |
18
λάλησον Ἀαρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς
αὐτοῦ λέγων· οὗτος ὁ νόμος
τῆς ἁμαρτίας· ἐν τόπῳ,
οὗ σφάζουσι τὸ ὁλοκαύτωμα, σφάξουσι
τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἔναντι
Κυρίου· ἅγια ἁγίων ἐστίν.
|
18
<Εἰπὲ εἰς τὸν Ἀαρὼν
καὶ τοὺς υἱούς του αὐτά·
Οὗτος εἶναι ὁ νόμος, τὸ τυπικόν,
σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖον θὰ
προσφέρεται ἡ θυσία διὰ τὴν
ἁμαρτίαν. Ἐκεῖ, ὅπου σφάζουν
τὸ πρὸς ὁλοκαύτωσιν ζῶον, θὰ
σφάξουν καὶ τὰ ζῶα, ποὺ προσφέρονται
ὡς θυσία περὶ ἁμαρτίας, δηλαδὴ
εἰς τὴν αὐλὴν ἐνώπιον
τῆς Σκηνῆς τοῦ Κυρίου· εἶναι
αὐτὰ ἁγιώτατα.
|
18
<Νὰ ὁμιλήσῃς εἰς τὸν Ἀαρὼν
καὶ τοὺς υἱούς του καὶ νὰ
τοὺς εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Αὐτὸς
εἶναι ὁ νόμος τῆς θυσίας, ποὺ προσφέρεται
δι' ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας. Εἰς τὴν ὡρισμένην
θέσιν, ὅπου σφάζουν τὰ ζῶα ποὺ πρόκειται
νὰ καοῦν ἐντελῶς εἰς τὸ
θυσιαστήριον, θὰ σφάξουν καὶ αὐτά, ποὺ
προσφέρονται ὡς θυσία ἐξιλαστήριος δι’ ἁμαρτίαν
ἐνώπιον Κυρίου. Τὰ σφακτὰ αὐτὰ
εἶναι ἁγιώτατα. |
19
Ὁ ἱερεὺς ὁ ἀναφέρων αὐτὴν
ἔδεται αὐτήν· ἐν τόπῳ
ἁγίῳ βρωθήσεται, ἐν αὐλῇ
τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
|
19
Ὁ ἱερεύς, ποὺ προσφέρει τὴν
θυσίαν, θὰ φάγῃ αὐτήν.
Θὰ φαγωθῇ εἰς τὸν τόπον τὸν
ἅγιον δηλαδὴ εἰς τὴν αὐλὴν
τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου.
|
19
Ὁ ἱερεύς, ποὺ προσφέρει τὴν
θυσίαν, θὰ φάγῃ κατόπιν τὸ ὑπόλοιπον
τῆς προσφορᾶς. Πρέπει νὰ τρώγεται εἰς
τόπον ἅγιον, εἰς τὴν αὐλὴν τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. |
20
Πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν κρεῶν
αὐτῆς ἁγιασθήσεται· καὶ
ᾧ ἐὰν ἐπιρραντισθῇ ἀπὸ
τοῦ αἵματος αὐτῆς ἐπὶ
τὸ ἱμάτιον, ὃς ἐὰν ραντισθῇ
ἐπ' αὐτό, πλυθήσεται ἐν τόπῳ
ἁγίῳ. |
20
Κάθε ἄλλος, ποὺ ἐγγίζει τὰ
κρέατα αὐτά, εἶναι ὑπεύθυνος
καὶ πρέπει νὰ καθαρθῇ, νὰ ἁγιασθῇ.
Καὶ ἐκεῖνος ποὺ θὰ ραντισθῇ
μὲ τὸ αἷμα αὐτὸ τῆς θυσίας,
πρέπει νὰ πλύνῃ τὸ ἱμάτιόν
του εἰς τὸν ἱερὸν τόπον τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου.
|
20
Καθένας ποὺ ἐγγίζει τὰ κρέατα
τῆς θυσίας αὐτῆς θὰ θεωρῆται
ἅγιος, ἀφιερωμένος εἰς τὸν Θεόν.
Ἐὰν δὲ πέσουν εἰς τὸ ἔνδυμα
κάποιου ρανίδες ἀπὸ τὸ αἷμα
τῆς θυσίας αὐτῆς, πρέπει νὰ πλυθῇ
αὐτὸ ποὺ ἐρραντίσθη εἰς
τόπον ξεχωριστὸν καὶ ἱερόν.
|
21
Καὶ σκεῦος ὀστράκινον, οὗ ἐὰν
ἑψηθῆ ἐν αὐτῷ, συντριβήσεται·
ἐὰν δὲ ἐν σκεύει χαλκῷ
ἑψηθῇ, ἐκτρίψει αὐτὸ καὶ
ἐκκλύσει ὕδατι.
|
21
πήλινον σκεῦος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου
θὰ ψηθῇ κάποια θυσία, πρέπει
νὰ συντρίβεται. Ἐὰν δὲ τὸ
δοχεῖον, ὅπου θὰ ψηθῇ ἡ θυσία,
εἶναι χάλκινον, πρέπει νὰ τὸ
τρίψῃς καλὰ καὶ νὰ τὸ
πλύνῃς μὲ πολὺ νερό.
|
21
Τὸ δὲ πήλινον σκεῦος, μέσα εἰς τὸ
ὁποῖον θὰ ψηθῇ τὸ ὑπόλοιπον
σφακτὸν τῆς θυσίας αὐτῆς, πρέπει νὰ
συντριβῇ. Ἐὰν δὲ ψηθῇ μέσα εἰς
σκεῦος χάλκινον, πρέπει τὸ σκεῦος αὐτὸ
νὰ τριβῇ καλὰ καὶ νὰ ξεπλυθῇ
τελείως μὲ νερό. |
22
Πᾶς ἄρσην ἐν τοῖς ἱερεῦσι
φάγεται αὐτά· ἅγια ἁγίων
ἐστὶ Κυρίῳ.
|
22
Μόνον ἀρσενικὸν μέλος ἀπὸ
τὴν οἰκογένειαν τῶν ἱερέων
θὰ φάγῃ αὐτά, διότι εἶναι
ἁγιώτατα, ἀφιερωμένα εἰς τὸν
Κύριον. |
22
Μόνον κάθε ἀρσενικὸν μέλος τῆς οἰκογενείας
τῶν ἱερέων θὰ δικαιοῦται νὰ
τρώγῃ τὰ ὑπόλοιπα τῶν θυσιῶν
αὐτῶν. Εἶναι ἁγιώτατα, ἀφιερωμένα
εἰς τὸν Κύριον. |
23
Καὶ πάντα τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας,
ὧν ἐὰν εἰσενεχθῇ ἀπὸ
τοῦ αἵματος αὐτῶν εἰς τὴν
σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου ἐξιλάσασθαι
ἐν τῷ ἁγίῳ, οὐ βρωθήσεται·
ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. |
23
Ἀπὸ θυσίας, αἱ ὁποῖαι
προσφέρονται περὶ ἁμαρτίας καὶ
ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ζώων,
ποὺ φέρετε ἐμπρὸς εἰς τὰ
ἅγια τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου
πρὸς ἐξιλασμόν, δὲν θὰ φάγετε.
Θὰ καίωνται ἐξ ὁλοκλήρου εἰς
τὸ θυσιαστήριον. |
23
Ὅσα ὅμως προσφέρονται ὡς θυσία περὶ
ἁμαρτίας καὶ εἰσάγεται μέρος ἀπὸ
τὸ αἷμα των μέσα εἰς τὴν Σκηνὴν
τοῦ Μαρτυρίου (ὅπως συμβαίνει εἰς τὴν
θυσίαν περὶ ἁμαρτίας ἀρχιερέως ἢ ὅλου
τοῦ λαοῦ), διὰ νὰ γίνῃ ἐξιλασμὸς
ἐμπρὸς εἰς τὸν ἅγιον τόπον ἔναντι
τοῦ Καταπετάσματος, δὲν πρέπει νὰ τρώγωνται.
Θὰ καίωνται ἐντελῶς εἰς τὴν
φωτιάν. |