Μακκαβαίων Α : Κεφάλαιον Ζ'

Πρωτότυπο Κείμενο

τους ἑνὸς καὶ πεντηκοστοῦ καὶ ἑκατοστοῦ ἐξῆλθε Δημήτριος ὁ τοῦ Σελεύκου ἐκ Ρώμης καὶ ἀνέβη σὺν ἀνδράσιν ὀλίγοις εἰς πόλιν παραθαλασσίαν καὶ ἐβασίλευσεν ἐκεῖ.
2 Καὶ ἐγένετο ὡς εἰσεπορεύετο εἰς οἶκον βασιλείας πατέρων αὐτοῦ, καὶ συνέλαβαν αἱ δυνάμεις τὸν Ἀντίοχον καὶ τὸν Λυσίαν ἀγαγεῖν αὐτοὺς αὐτῷ.
3 Καὶ ἐγνώσθη αὐτῷ τὸ πρᾶγμα καὶ εἶπε· μή μοι δείξητε τὰ πρόσωπα αὐτῶν.
4 Καὶ ἀπέκτειναν αὐτοὺς αἱ δυνάμεις, καὶ ἐκάθισε Δημήτριος ἐπὶ θρόνου βασιλείας αὐτοῦ.
5 Καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν πάντες ἄνδρες ἄνομοι καὶ ἀσεβεῖς ἐξ Ἰσραήλ, καὶ Ἄλκιμος ἡγεῖτο αὐτῶν, βουλόμενος ἱερατεύειν.
6 Καὶ κατηγόρησαν τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες· ἀπώλεσεν Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ τοὺς φίλους σου, καὶ ἡμᾶς ἐσκόρπισαν ἀπὸ τῆς γῆς ἡμῶν·
7 νῦν οὖν ἀπόστειλαν ἄνδρα, ᾧ πιστεύεις, καὶ πορευθεὶς ἰδέτω τὴν ἐξολόθρευσιν πᾶσαν, ἣν ἐποίησεν ἡμῖν καὶ τῇ χώρᾳ τοῦ βασιλέως, καὶ κολασάτω αὐτοὺς καὶ πάντας τοὺς ἐπιβοηθοῦντας αὐτοῖς.
8 Καὶ ἐπέλεξεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βακχίδην τῶν φίλων τοῦ βασιλέως κυριεύοντα ἐν τῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ μέγαν ἐν τῇ βασιλείᾳ καὶ πιστὸν τῷ βασιλεῖ
9 καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν καὶ Ἄλκιμον τὸν ἀσεβῆ, καὶ ἔστησεν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ποιῆσαι τὴν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.
10 Καὶ ἀπῇραν καὶ ἦλθον μετὰ δυνάμεως πολλῆς εἰς γῆν Ἰούδα· καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ λόγοις εἰρηνικοῖς μετὰ δόλου.
11 Καὶ οὐ προσέσχον τοῖς λόγοις αὐτῶν· εἶδον γὰρ ὅτι ἦλθον μετὰ δυνάμεως πολλῆς.
12 Καὶ ἐπισυνήχθησαν πρὸς Ἄλκιμον καὶ Βακχίδην συναγωγὴ γραμματέων ἐκζητῆσαι δίκαια,
13 καὶ πρῶτοι οἱ Ἀσιδαῖοι ἦσαν ἐν υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐπεζήτουν παρ' αὐτῶν εἰρήνην·
14 εἶπαν γὰρ· ἄνθρωπος ἱερεὺς ἐκ τοῦ σπέρματος Ἀαρὼν ἦλθεν ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ οὐκ ἀδικήσει ἡμᾶς.
15 Καὶ ἐλάλησε μετ' αὐτῶν λόγους εἰρηνικοὺς καὶ ὤμοσεν αὐτοῖς λέγων· οὐκ ἐκζητήσομεν ὑμῖν κακὸν καὶ τοῖς φίλοις ὑμῶν.
16 Καὶ ἐνεπίστευσαν αὐτῷ, καὶ συνέλαβεν ἐξ αὐτῶν ἑξήκοντα ἄνδρας καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ κατὰ τὸν λόγον, ὃν ἔγραψε·
17 σάρκας ὁσίων σου καὶ αἵματα αὐτῶν ἐξέχεαν κύκλῳ Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς ὁ θάπτων.
18 Καὶ ἐπέπεσεν αὐτῶν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος ἐπὶ πάντα τὸν λαόν, ὅτι εἶπαν· οὐκ ἐστὶν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια καὶ κρίσις, παρέβησαν γὰρ τὴν στάσιν καὶ τὸν ὅρκον, ὃν ὤμοσαν.
19 Καὶ ἀπῇρε Βακχίδης ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βηθζαὶθ καὶ ἀπέστειλε καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ τῶν ἀπ' αὐτοῦ αὐτομολησάντων ἀνδρῶν καί τινας τοῦ λαοῦ καὶ ἔθυσεν αὐτοὺς εἰς τὸ φρέαρ τὸ μέγα.
20 Καὶ κατέστησε τὴν χώραν τῷ Ἀλκίμῳ καὶ ἀφῆκε μετ' αὐτοῦ δύναμιν τοῦ βοηθεῖν αὐτῷ· καὶ ἀπῆλθε Βακχίδης πρὸς τὸν βασιλέα.
21 Καὶ ἠγωνίσατο Ἄλκιμος περὶ τῆς ἀρχιερωσύνης,
22 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ ταράσσοντες τὸν λαὸν αὐτῶν καὶ κατεκράτησαν γῆν Ἰούδα καὶ ἐποίησαν πληγὴν μεγάλην ἐν Ἰσραήλ.
23 Καὶ εἶδεν Ἰούδας πᾶσαν τὴν κακίαν, ἦν ἐποίησεν Ἄλκιμος καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἐν υἱοῖς Ἰσραὴλ ὑπὲρ τὰ ἔθνη,
24 καὶ ἐξῆλθεν εἰς πάντα τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας κυκλόθεν καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἀνδράσι τοῖς αὐτομολήσασι, καὶ ἀνεστάλησαν τοῦ πορεύεσθαι εἰς τὴν χώραν.
25 Ὡς δὲ εἶδεν Ἄλκιμος ὅτι ἐνίσχυσεν Ἰούδας καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἔγνω ὅτι οὐ δύναται ὑποστῆναι αὐτούς, καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ κατηγόρησεν αὐτῶν πονηρά.
26 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Νικάνορα ἕνα τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ τῶν ἐνδόξων καὶ μισοῦντα καὶ ἐχθραίνοντα τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ἐξᾶραι τὸν λαόν.
27 Καὶ ἦλθε Νικάνωρ εἰς Ἱερουσαλὴμ δυνάμει πολλῇ, καὶ ἀπέστειλε πρὸς Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μετὰ δόλου λόγοις εἰρηνικοῖς λέγων·
28 μὴ ἔστω μάχη ἀναμέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν· ἥξω ἐν ἀνδράσιν ὀλίγοις, ἵνα ὑμῶν ἴδω τὰ πρόσωπα μετ' εἰρήνης.
29 Καὶ ἦλθε πρὸς Ἰούδαν, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους εἰρηνικῶς· καὶ οἱ πολέμιοι ἦσαν ἕτοιμοι ἐξαρπᾶσαι τὸν Ἰούδαν.
30 Καὶ ἐγνώσθη ὁ λόγος τῷ Ἰούδᾳ ὅτι μετὰ δόλου ἦλθεν ἐπ' αὐτόν, καὶ ἐπτοήθη ἀπ' αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐβουλήθη ἔτι ἰδεῖν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.
31 Καὶ ἔγνω Νικάνωρ, ὅτι ἀπεκαλύφθη ἡ βουλὴ αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰούδᾳ ἐν πολέμῳ κατὰ Χαφαρσαλαμά.
32 Καὶ ἔπεσον τῶν πάρα Νικάνορος ὡσεὶ πεντακισχίλιοι ἄνδρες, καὶ ἔφυγον εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ.
33 Καὶ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ἀνέβη Νικάνωρ εἰς τὸ ὅρος Σιών. Καὶ ἐξῆλθον ἀπὸ τῶν ἱερέων ἐκ τῶν ἁγίων καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ ἀσπάσασθαι αὐτὸν εἰρηνικῶς καὶ δεῖξαι αὐτῷ τὴν ὁλοκαύτωσιν τὴν προσφερομένην ὑπὲρ τοῦ βασιλέως.
34 Καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς καὶ κατεγέλασεν αὐτῶν καὶ ἐμίανεν αὐτοὺς καὶ ἐλάλησεν ὑπερηφάνως·
35 καὶ ὤμοσε μετὰ θυμοῦ λέγων· ἐὰν μὴ παραδοθῇ Ἰούδας καὶ ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ εἰς χεῖράς μου τὸ νῦν, καὶ ἔσται ἐὰν ἐπιστρέψω ἐν εἰρήνη, ἐμπυριῶ τὸν οἶκον τοῦτον. Καὶ ἐξῆλθε μετὰ θυμοῦ μεγάλου.
36 Καὶ εἰσῆλθαν οἱ ἱερεῖς καὶ ἔστησαν κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ καὶ ἔκλαυσαν καὶ εἶπον·
37 σύ, Κύριε, ἐξελέξω τὸν οἶκον τοῦτον ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐπ' αὐτῷ εἶναι οἶκον προσευχῆς καὶ δεήσεως τῷ λαῷ σου·
38 ποίησον ἐκδίκησιν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ καὶ ἐν τῇ παρεμβολῇ αὐτοῦ, καὶ πεσέτωσαν ἐν ρομφαίᾳ· μνήσθητι τῶν δυσμφημιῶν αὐτῶν καὶ μὴ δῷς αὐτοῖς μονήν.
39 Καὶ ἐξῆλθε Νικάνωρ ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βαιθωρών, καὶ συνήντησεν αὐτῷ δύναμις Συρίας.
40 Καὶ Ἰούδας παρενέβαλεν ἐν Ἀδασὰ ἐν τρισχιλίοις ἀνδράσι· καὶ προσηύξατο Ἰούδας καὶ εἶπεν·
41 οἱ παρὰ τοῦ βασιλέως Ἀσσυρίων ὅτε ἐδυσφήμησαν, ἐξῆλθεν ἄγγελός σου, Κύριε, καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτοῖς ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας·
42 οὕτω σύντριψον τὴν παρεμβολὴν ταύτην ἐνώπιον ἡμῶν σήμερον, καὶ γνώτωσαν οἱ ἐπίλοιποι, ὅτι κακῶς ἐλάλησαν ἐπὶ τὰ ἅγιά σου, καὶ κρῖνον αὐτὸν κατὰ τὴν κακίαν αὐτοῦ.
43 Καὶ συνῆψαν αἱ παρεμβολαὶ εἰς πόλεμον τῇ τρισκαιδεκάτῃ μηνὸς Ἄδαρ, καὶ συνετρίβη ἡ παρεμβολὴ Νικάνορας, καὶ ἔπεσεν αὐτὸς πρῶτος ἐν τῷ πολέμῳ.
44 Ὡς δὲ εἶδεν ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ ὅτι ἔπεσε Νικάνωρ, ρίψαντες τὰ ὅπλα αὐτῶν ἔφυγον.
45 Καὶ κατεδίωκον αὐτοὺς ὁδὸν ἡμέρας μιᾶς ἀπὸ Ἀδασὰ ἕως τοῦ ἐλθεῖν εἰς Γάζηρα καὶ ἐσάλπισαν ὀπίσω αὐτῶν ταῖς σάλπιγξι τῶν σημασιῶν.
46 Καὶ ἐξῆλθαν ἐκ πασῶν τῶν κωμῶν τῆς Ἰουδαίας κυκλόθεν καὶ ὑπερεκέρων αὐτούς, καὶ ἀνέστρεφον οὗτοι πρὸς τούτους, καὶ ἔπεσαν πάντες ρομφαίᾳ, καὶ οὐ κατελείφθη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς.
47 Καὶ ἔλαβον τὰ σκῦλα καὶ τὴν προνομήν, καὶ τὴν κεφαλὴν Νικάνορας ἀφεῖλον καὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, ἦν ἐξέτεινεν ὑπερηφάνως, καὶ ἤνεγκαν καὶ ἐξέτειναν παρὰ τὴν Ἱερουσαλήμ.
48 Καὶ εὐφράνθη ὁ λαὸς σφόδρα καὶ ἤγαγον τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡμέραν εὐφροσύνης μεγάλης·
49 καὶ ἔστησαν τοῦ ἄγειν κατὰ ἐνιαυτὸν τὴν ἡμέραν ταύτην τὴν τρισκαιδεκάτην τοῦ Ἄδαρ.
50 Καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ Ἰούδα ἡμέρας ὀλίγας.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὸ ἑκατοστὸν πεντηκοστὸν πρῶτον ἔτος τῆς χρονολογίας τῶν Σελευκιδῶν ὁ Δημήτριος, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεύκου, διαφυγὼν ἀπὸ τὴν Ρώμην ἀπεβιβάσθη μὲ μικρὸν ἀριθμὸν ἀνδρῶν εἰς κάποιαν παραθαλασσίαν πόλιν καὶ ἐκεῖ ἐπῆρε τὸν τίτλον τοῦ βασιλέως.
2 Ὅταν εἰσῆλθεν εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον τῶν πατέρων του, τὸ στράτευμα συνέλαβε τὸν Ἀντίοχον καὶ τὸν Λυσίαν, διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του.
3 Ὅταν ὅμως ὁ Δημήτριος ἐπληροφορήθη το γεγονός, εἶπε· <δὲν θέλω νὰ μοῦ δείξετε τὰ πρόσωπά των>.
4 Οἱ στρατιῶται τοὺς ἐφόνευσαν καὶ ὁ Δημήτριος ἐγκατεστάθη εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλείου του.
5 Τότε ὅλοι οἱ ἐξωμόται, οἱ παράνομοι καὶ οἱ ἀσεβεῖς Ἰσραηλῖται, ἦλθαν πρὸς αὐτὸν. Ἀρχηγός των ἦτο ὁ Ἄλκιμος, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνῃ ἀρχιερεύς.
6 Αὐτοί, λοιπόν, κατηγόρησαν τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸν βασιλέα λέγοντες· <ὁ Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοί του ἐξωλόθρευσαν ὅλους τοὺς φίλους σου, ἡμᾶς δὲ τοὺς ἰδίους μᾶς ἐξεδίωξαν ἀπὸ τὴν γῆν τῶν πατέρων μας καὶ διεσκορπίσθημεν.
7 Στεῖλε τώρα ἕνα ἄνδρα τῆς ἐμπιστοσύνης σου, διὰ νὰ μεταβῇ καὶ ἰδῇ μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια ὅλην τὴν καταστροφήν, τὴν ὁποίαν αὐτὰς ὁ Ἰούδας ἐπροξένησεν εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς τὴν χώραν τοῦ βασιλέως. Καὶ ὁ βασιλεὺς ἂς τιμωρήσῃ αὐτοὺς καὶ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐβοήθησαν εἰς τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς.
8 Ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ἐδιάλεξεν ἀπὸ τοὺς φίλους του τὸν Βακχίδην, διοικητὴν τῆς περιοχῆς, ποὺ εὑρίσκετο πέραν ἀπὸ τὸν Εὐφράτην ποταμόν, ἄνδρα ἔνδοξον εἰς τὸ βασίλειόν του καὶ ἀφωσιωμένον εἰς τὸν βασιλέα.
9 Αὐτὸν ἔστειλε μαζῆ μὲ τὸν ἀσεβῆ Ἄλκιμον, τὸν ὁποῖον κατέστησεν ἀρχιερέα. Ἔδωσε δὲ διαταγὴν εἰς τὸν Βακχίδην, νὰ ἐκδικηθῇ τοὺς Ἰσραηλίτας.
10 Ὁ Βακχίδης μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν ἐξεκίνησε καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Ἀπέστειλε δὲ ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του μὲ εἰρηνικάς, ἀλλὰ δολίας, προτάσεις.
11 Οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως δὲν ἔδωσαν προσοχὴν εἰς τὰ λόγια των, διότι εἶδον ὅτι ἐκεῖνοι εἶχαν ἔλθει μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ ἄρα μὲ διαθέσεις ὄχι εἰρηνικάς.
12 Ἀλλὰ περὶ τὸν Ἄλκιμον καὶ τὸν Βακχίδην συνεκεντρώθη μία ὁμὰς γραμματέων, διὰ νὰ ζητήσουν τὸ δίκαιόν των.
13 Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἐθεωροῦντο πρῶτοι μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν οἱ Ἀσιδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Βακχίδην καὶ τὸν Ἄλκιμον εἰρηνικὴν διευθέτησιν τῶν δικαιωμάτων των.
14 Οἱ Ἀσιδαῖοι ἔκαμαν τὴν ἐξῆς σκέψιν καὶ εἶπαν· <ἕνας ἀρχιερεὺς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀαρὼν ἦλθε μὲ στρατόν, δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὸς νὰ διαπράξῃ ἀδικίας ἐναντίον μας>.
15 Ὁ Ἄλκιμος ὡμίλησε μὲ αὐτοὺς κατὰ ἕνα εἰρηνικὸν καὶ φιλικὸν τρόπον καὶ ὡρκίσθη πρὸς αὐτοὺς λέγων· <δὲν ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὔτε θὰ ἐπιζητήσωμεν νὰ κάμωμεν κανένα κακὸν πρὸς σᾶς καὶ πρὸς τοὺς φίλους σας>.
16 Ἔδωσαν πίστιν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ ἐκεῖνος ἔπιασε ἑξῆντα ἄνδρας ἀπὸ αὐτούς, τοὺς ὁποίους καὶ ἐφόνευσεν εἰς μίαν ἡμέραν καὶ ἐπραγματοποιήθη ἔτσι ὁ λόγος, ποὺ εἶναι γραμμένος εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν·
17 <Διεσκόρπισαν   τὰς   σάρκας τῶν ἁγίων σου καὶ τὰ αἵματά των τὰ ἔχυσαν γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὲν ὑπῆρξεν ἄνθρωπος νὰ τοὺς ἐνταφιάσῃ>.
18 Ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ μέγας φόβος καὶ τρόμος ἔπεσεν εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, διότι εἶπαν· <ἐκεῖνοι εἶναι ἀνάξιοι πλέον ἐμπιστοσύνης, διότι δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἀλήθεια καὶ δικαιοσύνη. Παρέβησαν τὴν ὑποχρέωσίν των καὶ τὸν ὅρκον, τὸν ὁποῖον ἔδωσαν>.
19 Ὁ Βακχίδης ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς Βηθζαίθ. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλε στρατιώτας καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ αὐτούς, ποὺ εἶχαν λιποτακτήσει ἐκ τῶν τάξεων τοῦ στρατοῦ του, ὅπως ἐπίσης καὶ μερικοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν λαόν, τοὺς ὁποίους ὅλους ἐφόνευσε, τὰ δὲ πτώματά των ἔρριψεν εἰς τὸ μεγάλο φρέαρ.
20 Ἀφοῦ δὲ παρέδωσε τὴν διοίκησιν τῆς χώρας εἰς τὸν Ἄλκιμον καὶ ἀφῆκεν εἰς βοήθειάν του στρατιωτικὴν δύναμιν ἀνεχώρησεν ὁ Βακχίδης καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον.
21 Ὁ Ἄλκιμος ἠγωνίσθη, διὰ νὰ πάρῃ τὴν ἀρχιερωσύνην.
22 Ὅλοι δὲ ἐκεῖνοι οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ παράνομοι ἐξωμόται, οἱ ὁποῖοι ἔφεραν ἀναταραχὴν εἰς τὸν λαόν των, συνεκεντρώθησαν γύρω ἀπὸ τὸν λκιμον καὶ ἔγιναν μεγάλη μάστιξ διὰ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
23 Εἶδεν ὁ Ἰούδας ὅλην αὐτὴν τὴν συμφοράν, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ὁ Ἄλκιμος καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν οἱ ἐξωμόται ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ ἡ ὁποία ἦτο πολὺ μεγαλύτερα ἀπὸ ὅσην εἶχαν προξενήσει τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη.
24 Διὰ νὰ προλάβῃ μεγαλυτέρας συμφορὰς ὁ Ἰούδας, περιῆλθεν πρὸς ὅλας τὰς κατευθύνσεις τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἐτιμώρησε τοὺς ἀποστάτας ἐκείνους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν λιποτακτήσει μὲ τὸ μέρος τῶν ἐχθρῶν καὶ τοὺς ἠμπόδιζε νὰ διατρέχουν τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας.
25 Ὅταν εἶδεν ὁ Ἄλκιμος, ὅτι ὁ Ἰούδας καὶ οἱ σύντροφοί του εἶχαν ἀποκτήσει μεγάλην δύναμιν καὶ κατενόησεν ὅτι δὲν ἦτο δυνατὸν αὐτὸς νὰ ἀντισταθῇ εἰς ἐκείνους, ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον καὶ διετύπωσε βαρυτάτας κατηγορίας ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων.
26 Ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ἔστειλε τότε τὸν Νικάνορα, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνδόξους στρατηγούς του, ὁ ὁποῖος ἐκυριαρχεῖτο ἀπὸ μῖσος καὶ ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ τὸν διέταξε νὰ ἐξολοθρεύσῃ τὸν λαὸν αὐτόν.
27 Ὁ Νικάνωρ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν, ἔστειλε δὲ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του ἄνδρας διὰ νὰ ὁμιλήσουν πρὸς αὐτὸν δῆθεν κατὰ τρόπον εἰρηνικὸν καὶ φιλικὸν καὶ νὰ τὸν ἐξαπατήσουν καὶ ἐπρότεινε τὰ ἐξῆς·
28 <ἂς μὴ ὑπάρχῃ μάχη μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν. Ἐγὼ ἐπιθυμῶ νὰ ἔλθω μὲ ὀλίγους μου ἄνδρας πρὸς σᾶς, διὰ νὰ ἴδω τὰ πρόσωπά σας μὲ χαρὰν καὶ εἰρήνην>.
29 Ἦλθε πράγματι ὁ Νικάνωρ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ οἱ δύο ἠσπάσθησαν ἀλλήλους κατὰ τρόπον φιλικόν. Οἱ ἐχθροὶ ὅμως τῶν Ἰουδαίων ἦσαν ἕτοιμοι νὰ συλλάβουν τὸν Ἰούδαν.
30 Ὁ Ἰούδας ἐπληροφορήθη τὴν μηχανορραφίαν αὐτήν, ὅτι δηλαδὴ ὁ Νικάνωρ δολίως ἦλθε πρὸς αὐτόν, ἐφοβήθη τὸν Νικάνορα καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν ξαναϊδῇ.
31 Ὁ Νικάνωρ ἀντελήφθη, ὅτι ἀπεκαλύφθη πλέον τὸ δόλιον σχέδιόν του καὶ ἀμέσως ἐξῆλθε νὰ πολεμήσῃ τὸν Ἰούδαν εἰς τὴν περιοχὴν Χαφαρσαλαμά.
32 Ἔγινε μάχη καὶ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ Νικάνορας ἐφονεύθησαν πέντε περίπου χιλιάδες ἄνδρες, οἱ δὲ ὑπόλοιποι κατέφυγον εἰς τὴν ἀκρόπολιν τοῦ λόφου Σιών (τὴν πόλιν τοῦ Δαυίδ).
33 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα ὁ Νικάνωρ ἀνέβηκεν εἰς τὸν λόφον Σιών. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐβγῆκαν ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς τόπους τοῦ ναοῦ συνοδευόμενοι καὶ ἀπὸ μερικοὺς πρεσβυτέρους τοῦ ναοῦ, διὰ νὰ χαιρετήσουν   φιλικῶς τὸν Νικάνορα καὶ νὰ τοῦ δείξουν τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων, τὴν ὁποίαν προσφέρουν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως.
34 Ἐκεῖνος ὅμως τοὺς ἐχλεύασε, τοὺς κατεγέλασεν, ἔρριψεν ἐπάνω των μιάσματα καὶ τοὺς ἐμόλυνε καὶ ὡμίλησε κατὰ ἕνα τρόπον θρασὺν καὶ ἀλαζονικόν.
35 Γεμᾶτος δὲ ὀργὴν ὡρκίσθη καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <Ἐὰν δὲν παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια μου σήμερον ὁ Ἰούδας καὶ ὁ στρατός του, ἀμέσως μόλις ἐπιστρέψω, ἀφοῦ ἐγκαταστήσω πλέον τὴν εἰρήνην, θὰ παραδώσω εἰς τὸ πῦρ αὐτὸν τὸν ναόν>. Καὶ ἀφοῦ εἶπεν αὐτά, ἀπεχώρησεν ἀπὸ μπροστά των μὲ μεγάλον θυμόν.
36 Τότε οἱ ἱερεῖς εἰσῆλθον εἰς τὸν ἱερὸν χῶρον, ἐστάθησαν ὄρθιοι ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἔκλαυσαν καὶ εἶπαν πρὸς τὸν Θεὸν·
37 <Σύ, Κύριε, ἐξέλεξες τὸν ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ δοξάζεται ἐδῶ τὰ ἅγιον ὄνομά σου καὶ νὰ εἶναι ὁ ναὸς αὐτὸς οἶκος προσευχῆς καὶ δεήσεως δι' ὅλον τὸν λαόν σου.
38 Τιμώρησε τὸν ἀλαζονικὸν αὐτὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν στρατόν του, καὶ ἂς πέσουν ὅλοι ἐν στόματι ρομφαίας. Ἐνθυμήσου, Κύριε, τὰς βλασφημίας, τὰς ὁποίας ἐξεστόμισαν ἐναντίον σου καὶ μὴ δώσῃς εἰς αὐτοὺς ποτὲ τόπον ἀναψυχῆς>.
39 Ὁ Νικάνωρ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς Βαιθωρών, ὅπου ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν τῶν Σύρων ἦλθε   καὶ τὸν συνήντησε.
40 Καὶ ὁ Ἰούδας ἐπίσης ἐστρατοπέδευσε πλησίον τῆς Ἀδασὰ μὲ τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας. Ὁ Ἰούδας προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν·
41 <ὅταν, Κύριε, οἱ ἐχθροί σου, ποὺ ἦσαν μὲ τὸ μέρος Σενναχηρὶμ τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ἐβλασφήμησαν τὸ Ὄνομά σου, ἐξῆλθεν ἄγγελός σου, Κύριε, καὶ ἐξωλόθρευσεν ἀπὸ αὐτοὺς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἄνδρας.
42 Ἔτσι, Κύριε, σύντριψε καὶ σήμερον τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐνώπιόν μας, διὰ νὰ μάθουν καὶ οἱ ἄλλοι λαοί, ὅτι μὲ κακότητα καὶ αὐθάδειαν ἐφέρθησαν καὶ ὡμίλησαν αὐτοὶ εἰς τὸν ἱερὸν ναόν σου. Κρῖνε, Κύριε, αὐτὸν κατὰ τὴν κακίαν του καὶ τὴν βλασφημίαν του>.
43 Οἱ δύο στρατοὶ συνεκρούσθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνὸς Ἄδαρ. Ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορας συνετρίβη καὶ πρῶτος, ὁ ὁποῖος ἔπεσε κατὰ τὴν μάχην αὐτήν, ἦτο ὁ Νικάνωρ.
44 Ὅταν ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορος εἶδεν ὅτι ἔπεσεν ὁ ἀρχηγός, ρίψαντες ὅλοι τὰ ὅπλα ἐτράπησαν πανικόβλητοι εἰς φυγήν.
45 Οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς κατεδίωξαν εἰς δρόμον μιᾶς ἡμέρας ἀπὸ Ἀδασά, μέχρις   ὅτου ἔφθασαν εἰς Γάζηρα. Τοὺς κατεδίωκαν σαλπίζοντες ὄπισθεν αὐτῶν μὲ τὰς ἱερὰς σάλπιγγας διάφορα πολεμικὰ σαλπίσματα.
46 Τότε ἐβγῆκαν ἀπὸ ὅλας τὰς κωμοπόλεις τῆς Ἰουδαίας ἄνδρες Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καὶ περιεκύκλωναν τοὺς Σύρους. Αὐτοὶ τρομοκρατημένοι ἐγύριζαν πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ ἐπάνω εἰς τὴν σύγχυσίν των ἔπιπταν οἱ μὲν ἐναντίον τῶν δὲ καὶ ἀλληλοεξωντώθησαν μὲ τὰς ρομφαίας των. Οὔτε ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔμεινεν ἐν τῇ ζωῇ.
47 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐλεηλάτησαν τότε τοὺς ἡττηθέντας καὶ ἐπῆραν τὰ λάφυρά των. Ἀπέκοψαν δὲ τὴν κεφαλὴν τοῦ Νικάνορος καὶ τὴν δεξιάν του χεῖρα, τὴν ὁποίαν αὐθαδῶς εἶχεν ὑψώσει ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ἔφεραν καὶ τὰ ἐκρέμασαν παρὰ τὴν Ἱερουσαλήμ.
48 Ὅλος ὁ λαὸς ηὐφράνθη πάρα πολὺ καὶ ἐπανηγύρισαν τὴν ἡμέραν αὐτὴν μὲ μεγάλην ἀγαλλίασιν.
49 Ὥρισαν δὲ νὰ ἐορτάζουν κάθε ἔτος τὴν ἡμέραν αὐτήν, δηλαδὴ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ.
50 Ἡ Ἰουδαία ἐπὶ χρονικόν τι διάστημα ἡσύχασεν ἀπὸ τοὺς πολέμους.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὸ ἑκατοστὸν πεντηκοστὸν πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τῶν Ἑλλήνων Σελευκιδῶν (δηλαδὴ τὸ 162 ἢ 161 π.Χ.) ὁ Δημήτριος, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεύκου Δ' Φιλοπάτορος, διέφυγεν ἀπὸ τὴν Ρώμην καὶ ἀπεβιβάσθη μὲ ὀλίγους ἄνδρας εἰς μίαν παραθαλασσίαν πόλιν καὶ ἐκεῖ ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ.
2 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ἐνῷ εἰσήρχετο εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ βασιλείου τῶν πατέρων του, ὁ στρατὸς συνέλαβε τὸν Ἀντίοχον Ε' Εὐπάτορα καὶ τὸν Λυσίαν, μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν καὶ νὰ τοὺς παραδώσουν εἰς τὸν Δημήτριον.
3 Ὅταν ὅμως τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀνεκοινώθη εἰς τὸν Δημήτριον, εἶπε: <Μὴ μοῦ δείξετε τὰ πρόσωπά των μὴ τοὺς παρουσιάσετε μπροστά μου>.
4 Ὁ στρατὸς ἐφόνευσε τὸν Ἀντίοχον Ε' Εὐπάτορα καὶ τὸν Λυσίαν, καὶ ἔτσι ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικόν του θρόνον ὁ Δημήτριος Α' Σωτήρ.
5 Κατόπιν ἦλθαν εἰς τὸν βασιλιᾶ Δημήτριον ὅλοι οἱ παράνομοι καὶ ἐξωμόται Ἰσραηλῖται· τῶν Ἰσραηλιτῶν αὐτῶν ἡγεῖτο ὁ Ἄλκιμος, ὁ ὁποῖος ἐφιλοδοξοῦσε νὰ γίνῃ ἀρχιερεύς.
6 Ἡ ὁμάδα αὐτὴ ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ Ἄλκιμου κατηγόρησαν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοί του ἐφόνευσαν ὅλους τοὺς φίλους καὶ τοὺς ὑποστηρικτάς σου, ἠμᾶς δὲ τοὺς ἰδίους μᾶς ἐδίωξαν ἀπὸ τὴν χώραν μας.
7 Τώρα λοιπόν, σὲ παρακαλοῦμεν, στεῖλε κάποιον ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἠμπορεῖς νὰ ἐμπιστευθῇς, διὰ νὰ μεταβῇ καὶ νὰ ἰδῇ αὐτοπροσώπως τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἐρήμωσιν, τὴν ὁποίαν ἐπροξένησεν ὁ Ἰούδας εἰς ἠμᾶς καὶ εἰς ὅλην τὴν βασιλικὴν ἐπικράτειαν, καὶ ἂς τιμωρήσῃ αὐτοὺς καὶ ὅλους, ὅσοι τοὺς βοηθοῦν καὶ τοὺς ὑποστηρίζουν>.
8 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δημήτριος ἐξέλεξε τὸν Βακχίδην, ἕνα ἀπὸ τοὺς φίλους τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος ἦταν διοικητὴς τῆς πέραν τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ περιοχῆς (μεταξὺ Εὐφράτου καὶ συνόρων τῆς Αἰγύπτου)· ὁ Βακχίδης ἦταν ἐπίσημον πρόσωπον καὶ ἀπὸ τοὺς πρῶτα φέροντας εἰς τὸ βασίλειον τῶν Σελευκιδῶν, ἦταν δὲ πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος εἰς τὸν βασιλιᾶ.
9 Ὁ Δημήτριος ἀπέστειλε τὸν Βακχίδην καὶ τὸν ἀσεβῆ Ἄλκιμον, τὸν ὁποῖον κατέστησεν ἀρχιερέα, ἔδωκε δὲ εἰς τὸν Βακχίδην διαταγὴν νὰ κάμῃ ἐκδίκησιν μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, δηλαδὴ νὰ τοὺς τιμωρήσῃ.
10 Ὁ Βακχίδης καὶ ὁ Ἄλκιμος ἐξεκίνησαν μὲ στρατὸν πολὺν καὶ εἰσέβαλαν εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Τότε ὁ Βακχίδης ἔστειλεν ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του μὲ προτάσεις φιλικὲς καὶ εἰρηνικές, πλὴν ὅμως γεμᾶτες δολιότητα καὶ ἀπάτην.
11 Ἀλλ’ οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἔδωσαν καμμίαν σημασίαν εἰς τὶς προτάσεις τῶν ἀπεσταλμένων αὐτῶν διότι εἶδαν ὅτι ὁ Βακχίδης καὶ ὁ Ἄλκιμος ἔφθασαν εἰς τὴν Ἰουδαίαν μαζὶ μὲ πολυάριθμον στρατὸν καὶ ἑπομένως ὄχι μὲ εἰρηνικὸν σκοπόν.
12 Παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεκεντρώθησαν καὶ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ Ἄλκιμου καὶ τοῦ Βακχίδη μία ἀντιπροσωπεία - ὁμάδα ἀπὸ Ἰουδαίους Γραμματεῖς, διὰ νὰ ζητήσουν δικαιοσύνην, δικαίους ὄρους.
13 Οἱ Ἀσιδαῖοι δὲ ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας ἄρχισαν διαπραγματεύσεις καὶ ἐζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Ἄλκιμον καὶ τὸν Βακχίδην εἰρηνικὴν τακτοποίησιν τῶν ζητημάτων των. (Κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Οἱ δὲ Ἀσιδαῖοι ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατεῖχαν τὴν πρώτην σειρὰν μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν αὐτοὶ ἐζητοῦσαν ἀπὸ τόν...).
14 Οἱ Ἀσιδαῖοι ἐνήργησαν ἔτσι, διότι ἐσκέφθησαν καὶ εἶπαν: <Ἕνας ἀρχιερεύς, ἀπὸ τὴν ἱερατικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀαρών, ἦλθε μαζὶ μὲ τὸν στρατόν· ὁ ἀρχιερεὺς αὐτὸς δὲν πρόκειται νὰ μᾶς προξενήσῃ κακόν>.
15 Ὁ Ἄλκιμος ὡμίλησε μαζί τους μὲ τρόπον εἰρηνικὸν καὶ διαλλακτικόν, ὡρκίσθη δὲ εἰς αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε: <Δὲν θὰ προσπαθήσωμεν νὰ προξενήσωμεν κακὸν πρὸς σᾶς οὔτε καὶ εἰς τοὺς φίλους σας>.
16 Ἐκεῖνοι ἔδωκαν ἐμπιστοσύνην εἰς τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὸν ὅρκον του, ἀλλ’ ὁ Ἄλκιμος συνέλαβεν ἑξῆντα ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐθανάτωσεν ἐντὸς μιᾶς ἡμέρας, καὶ ἔτσι ἐπραγματοποιήθη ὁ λόγος, ποὺ ἔγραψεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ὁ συνθέτης τοῦ Ψαλμοῦ:
17 <Ὦ Θεέ, τὶς σάρκες τῶν ἀφωσιωμένων εἰς σὲ διεσκόρπισαν καὶ ἔχυσαν ἀφθόνως τὰ αἵματά των γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε δὲν ἀπέμεινε κανεὶς διὰ νὰ τοὺς ἐνταφιάσῃ>.
18 Ἕνεκα τῆς φοβερῆς αὐτῆς σφαγῆς ἐκυρίευσεν ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Βακχίδη καὶ Ἀλκίμου, διότι οἱ Ἰσραηλῖται εἶπαν μεταξύ των: <Δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς οὔτε φιλαλήθεια οὔτε ἀξιοπιστία εἰς τὴν πιστὴν τήρησιν τῶν ὑποσχέσεων καὶ τὴν εὐθεῖαν κρίσιν καὶ δικαιοσύνην· διότι παρέβησαν τὴν συμφωνίαν, τὴν δέσμευσίν των καὶ τὸν ὅρκον ποὺ ἔδωκαν, ὅτι θὰ τηρήσουν τὴν συμφωνίαν>.
19 Κατόπιν ὁ Βακχίδης ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Βηθζαίθ· ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐγκατέλειψαν καὶ ἐλιποτάκτησαν, καὶ ἐπίσης μερικοὺς ἀπὸ τὸν λαὸν καί, ἀφοῦ τοὺς ἐφόνευσεν, ἔρριψε τὰ πτώματά των εἰς τὸ μεγάλο πηγάδι.
20 Ἀνέθεσε δὲ τὴν διοίκησιν τῆς χώρας εἰς τὸν Ἄλκιμον καὶ ἀφῆκε μαζί του στρατιωτικὴν δύναμιν διὰ να τὸν βοηθῇ. Κατόπιν ὁ Βακχίδης ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, εἰς τὸν βασιλιᾶ.
21 Ὁ δὲ Ἄλκιμος συνέχισε τὸν ἀγῶνα του διὰ νὰ λάβῃ τὴν ἀρχιερωσύνην.
22 Ὅλοι οἱ ἀποστάται καὶ ἐξωμόται Ἰουδαῖοι, ποὺ ἐτάρασσαν καὶ ἐξήγειραν τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, συνεκεντρώθησαν γύρω του καί, ἀφοῦ ἔγιναν κύριοι τῆς Ἰουδαίας, ἐπροξένησαν φοβερὰν ζημίαν καὶ συμφορὰν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
23 Ὅταν ὁ Ἰούδας εἶδεν ὅλην τὴν βλάβην καὶ συμφοράν, τὴν ὁποίαν ὁ Ἄλκιμος καὶ οἱ ὁμόφρονες ὑποστηρικταί του ἐπροξένησαν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἡ ὁποία ἦταν πολὺ χειρότερη ἀπὸ ἐκείνην ποὺ ἐπροξένησαν οἱ εἰδωλολάτραι,
24 ἐπροχώρησε καὶ διέτρεξεν ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας καὶ τῶν περιχώρων της καὶ ἐτιμώρησεν ὅλους τοὺς ἄνδρες, ποὺ ἐλιποτάκτησαν πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἔτσι τοὺς ἐμπόδισε ἀπὸ τοῦ νὰ εἰσέρχωνται καὶ κινοῦνται ἐλεύθεροι εἰς τὰ διάφορα τμήματα τῆς χώρας.
25 Ὅταν δὲ ὁ Ἄλκιμος εἶδεν ὅτι ὁ Ἰούδας καὶ οἱ σύντροφοί του ἔγιναν ἰσχυροὶ καὶ ἀντελήφθη ὅτι δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀνθέξῃ καὶ νὰ ἀντισταθῇ εἰς αὐτούς, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, εἰς τὸν βασιλιᾶ Δημήτριον, καὶ τοὺς κατηγόρησε μὲ πολὺ βαρειὲς κατηγορίες.
26 Τότε ὁ βασιλιᾶς Δημήτριος Α' ἀπέστειλε τὸν Νικάνορα, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνδόξους στρατηγούς του καὶ ἀπὸ τοὺς σκληροὺς καὶ δριμεῖς ἐχθρούς, ποὺ ἐμισοῦσε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, μὲ τὴν ἐντολὴν νὰ ἐξολοθρεύσῃ τὸν λαὸν αὐτόν.
27 Ὁ Νικάνωρ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν εἰς αὐτοὺς μήνυμα φιλικόν, ἀλλὰ γεμᾶτο δόλον, τὸ ὁποῖον ἔλεγεν:
28 <Ἂς μὴ ὑπάρξῃ μάχη μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν προτείνω νὰ ἔλθω πρὸς σᾶς μὲ ὀλίγους ἄνδρες, διὰ νὰ ἔχωμεν μίαν προσωπικὴν φιλικὴν καὶ εἰρηνικὴν συνάντησιν>.
29 Ὁ Νικάνωρ ἦλθε καὶ συνήντησε τὸν Ἰούδαν καὶ ἠσπάσθησαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ὡς φίλον ὅμως οἰ ἐχθροὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Λαοῦ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ συλλάβουν καὶ νὰ ἀπαγάγουν τὸν Ἰούδαν.
30 Ὅταν ὁ Ἰούδας ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Νικάνωρ ἦλθε νὰ τὸν συναντήσῃ μὲ δόλιον σκοπόν, ἐφοβήθη τὸν Νικάνορα καὶ ἠρνήθη νὰ συναντηθῇ καὶ πάλι μαζί του.
31 Μόλις ὁ Νικάνωρ ἀντελήφθη ὅτι τὸ δόλιον σχέδιόν του ἀπεκαλύφθη, ἐπροχώρησε διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τοῦ Ἰούδα κοντὰ εἰς τὴν Χαφαρσαλαμά.
32 Εἰς τὸν πόλεμον ἐκεῖνον ἐφονεύθησαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Νικάνορος, οἱ δὲ ὑπόλοιποι κατέφυγαν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, εἰς τὴν ἀκρόπολιν τοῦ ὄρους Σιών, ὅπου εἶχε τὴν ἕδραν της ἡ Συριακὴ φρουρά.
33 Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ ὁ Νικάνωρ ἀνέβη εἰς τὸν λόφον τῆς Σιών, ὅπου ἦταν κτισμένος ὁ Ναός. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ἱεροῦ τόπου τοῦ Ναοῦ μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ λαοῦ, διὰ νὰ τὸν χαιρετίσουν φιλικῶς καὶ νὰ τοῦ δείξουν τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ προσεφέρετο ὑπέρ του βασιλιᾶ.
34 Ἀλλ’ ὁ Νικάνωρ τοὺς εἰρωνεύθη καὶ τοὺς ἐπεριφρόνησε καὶ τοὺς ἐμόλυνε - τοὺς κατέστησε νομικῶς ἀκαθάρτους - καὶ τοὺς ἐμίλησε μὲ τρόπον κομπαστικὸν καὶ ὑπερήφανον.
35 Ἀκόμη ὡρκίσθη μὲ ὀργὴν καὶ τοὺς εἶπεν: <Ἐὰν δὲν παραδοθῇ ὁ Ἰούδας καὶ ὁ στρατός του ἀμέσως εἰς τὰ χέρια μου, θὰ συμβῇ τοῦτο· μόλις ἐπιστρέψω νικητὴς καὶ ἀφοῦ θὰ ἔχω ἐγκαταστήσει τὴν εἰρήνην, θὰ πυρπολήσω τὸν οἶκον, τὸν Ναὸν αὐτόν>. Καὶ ἀφοῦ διετύπωσε τὴν ἀπειλὴν αὐτήν, ἀπεχώρησε μὲ μεγάλον θυμόν.
36 Ἕνεκα τούτου οἱ ἱερεῖς εἰσῆλθαν καὶ πάλιν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ἱεροῦ τόπου τοῦ Ναοῦ καὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι, μὲ τὸ πρόσωπον στραμμένο πρὸς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὸν Ναόν, καὶ ἔκλαυσαν καὶ εἶπαν:
37 <Σύ, Κύριε, ἐδιάλεξες τὸν Ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ λατρεύεται εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομά σου καὶ νὰ εἶναι οἶκος προσευχῆς καὶ ἱκεσίας διὰ τὸν λαόν σου.
38 Ἐκδικήσου λοιπὸν καὶ τιμώρησε τὸν ἄνθρωπον τοῦτον καὶ τὸν στρατόν του καὶ ἂς φονευθοῦν ὅλοι μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομο σπαθί. Ἐνθυμήσου τὶς βλασφημίες των καὶ μὴ δώσῃς ἀναβολὴν τῆς εἰς θάνατον καταδίκης των οὔτε τόπον ἢ καιρὸν ἀναψυχῆς>·
39 Ὁ Νικάνωρ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Βαιθωρών, ὅπου τὸν συνήντησε καὶ ἑνώθη μαζί του τμῆμα στρατοῦ ἀπὸ τὴν Συρίαν.
40 Ὁ δὲ Ἰούδας ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Ἀδασὰ μὲ τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες· ἐκεῖ ὁ Ἰούδας προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε:
41 <Κύριε, ὅταν οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρὶμ ἐβλασφήμησαν τὸ ἅγιον ὄνομά σου, ἐξῆλθεν ὁ ἄγγελός σου καὶ ἐφόνευσεν ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ αὐτούς.
42 Μὲ τὸν ἴδιον τρόπον, Κύριε, σύντριψε καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐμπρός μας σήμερα, ὥστε νὰ μάθουν καὶ τὰ ἄλλα εἰδωλολατρικὰ ἔθνη ὅτι ὁ Νικάνωρ καὶ οἱ ὁμόφρονές του ὕβρισαν καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν ἅγιον τόπον, τὸν ἱερὸν Ναόν σου· καὶ κρίνε, Κύριε, τὸν Νικάνορα, ὅπως ἁρμόζει εἰς τὴν ὕβριν καὶ τὴν βλασφημίαν του>.
43 Τὰ δύο στρατεύματα συνεκρούσθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ (ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὸν ἰδικόν μας Φεβρουάριον /Μάρτιον)· ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορος ὑπέστη συντριπτικὴν ἧτταν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Νικάνωρ ἔπεσε πρῶτος κατὰ τὴν ὥραν τῆς μάχης ἐκείνης.
44 Μόλις δὲ οἱ στρατιῶται του εἶδαν ὅτι ἐφονεύθη ὁ Νικάνωρ, ἐτράπησαν πανικόβλητοι εἰς φυγήν, ἀφοῦ ἔρριψαν τὰ ὅπλα των.
45 Οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς κατεδίωξαν ἐπὶ μίαν ἡμέραν ἀπὸ τὴν Ἀδασὰ μέχρι τὰ σύνορα τῆς Γαζηρά (ἢ Γαζηρών)· ἐνῷ δὲ τοὺς κατεδίωκαν, ἐσάλπιζαν πολεμικὰ σαλπίσματα μὲ τὶς ἱερές των σάλπιγγες.
46 Καὶ τότε ἔβγαιναν ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω χωριὰ τῆς Ἰουδαίας οἱ κάτοικοι, τοὺς περιεκύκλωναν καὶ τοὺς ἐπετίθεντο. Οἱ στρατιῶται τοῦ Νικάνορος τρομοκρατημένοι ἐπέστρεφαν πίσω καὶ ἐπάνω εἰς τὴν σύγχυσίν των ἔπιπταν οἱ μὲν ἐναντίον τῶν δέ· ἔτσι ἐφονεύθησαν ὅλοι, σφαζόμενοι μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομο σπαθί, καὶ δὲν ἐπέζησεν ἀπὸ αὐτοὺς οὔτε ἕνας!
47 Οἱ Ἰουδαῖοι ἔλαβαν ἀπὸ τοὺς νικημένους τὰ λάφυρα καὶ τὴν λείαν ἐπίσης ἀπέκοψαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Νικάνορος καὶ τὸ δεξί του χέρι, τὸ ὁποῖον ὕψωσε καὶ ἀπλωσε κατὰ τρόπον ὑπερήφανον καὶ βλάσφημον ἐναντίον τοῦ Θεοῦ· ἔφεραν δὲ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ χέρι τοῦ Νικάνορος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου τὰ ἐκρέμασαν καὶ τὰ ἐξέθεσαν εἰς κοινὴν θέαν.
48 Ὁ λαὸς ἐχάρη πάρα πολὺ καὶ ἑώρτασαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὡς ἡμέραν μεγάλης χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.
49 Καθώρισαν δὲ νὰ ἐορτάζουν τὴν ἡμέραν αὐτὴν κάθε ἔτος, κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ.
50 Τοιουτοτρόπως ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ τοὺς πολέμους διὰ σύντομον χρονικὸν διάστημα.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
τους ἑνὸς καὶ πεντηκοστοῦ καὶ ἑκατοστοῦ ἐξῆλθε Δημήτριος ὁ τοῦ Σελεύκου ἐκ Ρώμης καὶ ἀνέβη σὺν ἀνδράσιν ὀλίγοις εἰς πόλιν παραθαλασσίαν καὶ ἐβασίλευσεν ἐκεῖ.	ατὰ τὸ ἑκατοστὸν πεντηκοστὸν πρῶτον ἔτος τῆς χρονολογίας τῶν Σελευκιδῶν ὁ Δημήτριος, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεύκου, διαφυγὼν ἀπὸ τὴν Ρώμην ἀπεβιβάσθη μὲ μικρὸν ἀριθμὸν ἀνδρῶν εἰς κάποιαν παραθαλασσίαν πόλιν καὶ ἐκεῖ ἐπῆρε τὸν τίτλον τοῦ βασιλέως.	ατὰ τὸ ἑκατοστὸν πεντηκοστὸν πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τῶν Ἑλλήνων Σελευκιδῶν (δηλαδὴ τὸ 162 ἢ 161 π.Χ.) ὁ Δημήτριος, ὁ υἱὸς τοῦ Σελεύκου Δ' Φιλοπάτορος, διέφυγεν ἀπὸ τὴν Ρώμην καὶ ἀπεβιβάσθη μὲ ὀλίγους ἄνδρας εἰς μίαν παραθαλασσίαν πόλιν καὶ ἐκεῖ ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ.
2 Καὶ ἐγένετο ὡς εἰσεπορεύετο εἰς οἶκον βασιλείας πατέρων αὐτοῦ, καὶ συνέλαβαν αἱ δυνάμεις τὸν Ἀντίοχον καὶ τὸν Λυσίαν ἀγαγεῖν αὐτοὺς αὐτῷ.	2 Ὅταν εἰσῆλθεν εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον τῶν πατέρων του, τὸ στράτευμα συνέλαβε τὸν Ἀντίοχον καὶ τὸν Λυσίαν, διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του.	2 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ἐνῷ εἰσήρχετο εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ βασιλείου τῶν πατέρων του, ὁ στρατὸς συνέλαβε τὸν Ἀντίοχον Ε' Εὐπάτορα καὶ τὸν Λυσίαν, μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν καὶ νὰ τοὺς παραδώσουν εἰς τὸν Δημήτριον.
3 Καὶ ἐγνώσθη αὐτῷ τὸ πρᾶγμα καὶ εἶπε· μή μοι δείξητε τὰ πρόσωπα αὐτῶν.	3 Ὅταν ὅμως ὁ Δημήτριος ἐπληροφορήθη το γεγονός, εἶπε· <δὲν θέλω νὰ μοῦ δείξετε τὰ πρόσωπά των>.	3 Ὅταν ὅμως τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀνεκοινώθη εἰς τὸν Δημήτριον, εἶπε: <Μὴ μοῦ δείξετε τὰ πρόσωπά των μὴ τοὺς παρουσιάσετε μπροστά μου>.
4 Καὶ ἀπέκτειναν αὐτοὺς αἱ δυνάμεις, καὶ ἐκάθισε Δημήτριος ἐπὶ θρόνου βασιλείας αὐτοῦ.	4 Οἱ στρατιῶται τοὺς ἐφόνευσαν καὶ ὁ Δημήτριος ἐγκατεστάθη εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλείου του.	4 Ὁ στρατὸς ἐφόνευσε τὸν Ἀντίοχον Ε' Εὐπάτορα καὶ τὸν Λυσίαν, καὶ ἔτσι ἀνέβη εἰς τὸν βασιλικόν του θρόνον ὁ Δημήτριος Α' Σωτήρ.
5 Καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν πάντες ἄνδρες ἄνομοι καὶ ἀσεβεῖς ἐξ Ἰσραήλ, καὶ Ἄλκιμος ἡγεῖτο αὐτῶν, βουλόμενος ἱερατεύειν.	5 Τότε ὅλοι οἱ ἐξωμόται, οἱ παράνομοι καὶ οἱ ἀσεβεῖς Ἰσραηλῖται, ἦλθαν πρὸς αὐτὸν. Ἀρχηγός των ἦτο ὁ Ἄλκιμος, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνῃ ἀρχιερεύς.	5 Κατόπιν ἦλθαν εἰς τὸν βασιλιᾶ Δημήτριον ὅλοι οἱ παράνομοι καὶ ἐξωμόται Ἰσραηλῖται· τῶν Ἰσραηλιτῶν αὐτῶν ἡγεῖτο ὁ Ἄλκιμος, ὁ ὁποῖος ἐφιλοδοξοῦσε νὰ γίνῃ ἀρχιερεύς.
6 Καὶ κατηγόρησαν τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες· ἀπώλεσεν Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ τοὺς φίλους σου, καὶ ἡμᾶς ἐσκόρπισαν ἀπὸ τῆς γῆς ἡμῶν·	6 Αὐτοί, λοιπόν, κατηγόρησαν τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸν βασιλέα λέγοντες· <ὁ Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοί του ἐξωλόθρευσαν ὅλους τοὺς φίλους σου, ἡμᾶς δὲ τοὺς ἰδίους μᾶς ἐξεδίωξαν ἀπὸ τὴν γῆν τῶν πατέρων μας καὶ διεσκορπίσθημεν.	6 Ἡ ὁμάδα αὐτὴ ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ Ἄλκιμου κατηγόρησαν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ Ἰούδας καὶ οἱ ἀδελφοί του ἐφόνευσαν ὅλους τοὺς φίλους καὶ τοὺς ὑποστηρικτάς σου, ἠμᾶς δὲ τοὺς ἰδίους μᾶς ἐδίωξαν ἀπὸ τὴν χώραν μας.
7 νῦν οὖν ἀπόστειλαν ἄνδρα, ᾧ πιστεύεις, καὶ πορευθεὶς ἰδέτω τὴν ἐξολόθρευσιν πᾶσαν, ἣν ἐποίησεν ἡμῖν καὶ τῇ χώρᾳ τοῦ βασιλέως, καὶ κολασάτω αὐτοὺς καὶ πάντας τοὺς ἐπιβοηθοῦντας αὐτοῖς.	7 Στεῖλε τώρα ἕνα ἄνδρα τῆς ἐμπιστοσύνης σου, διὰ νὰ μεταβῇ καὶ ἰδῇ μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια ὅλην τὴν καταστροφήν, τὴν ὁποίαν αὐτὰς ὁ Ἰούδας ἐπροξένησεν εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς τὴν χώραν τοῦ βασιλέως. Καὶ ὁ βασιλεὺς ἂς τιμωρήσῃ αὐτοὺς καὶ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐβοήθησαν εἰς τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς.	7 Τώρα λοιπόν, σὲ παρακαλοῦμεν, στεῖλε κάποιον ἄνδρα, εἰς τὸν ὁποῖον ἠμπορεῖς νὰ ἐμπιστευθῇς, διὰ νὰ μεταβῇ καὶ νὰ ἰδῇ αὐτοπροσώπως τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἐρήμωσιν, τὴν ὁποίαν ἐπροξένησεν ὁ Ἰούδας εἰς ἠμᾶς καὶ εἰς ὅλην τὴν βασιλικὴν ἐπικράτειαν, καὶ ἂς τιμωρήσῃ αὐτοὺς καὶ ὅλους, ὅσοι τοὺς βοηθοῦν καὶ τοὺς ὑποστηρίζουν>.
8 Καὶ ἐπέλεξεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βακχίδην τῶν φίλων τοῦ βασιλέως κυριεύοντα ἐν τῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ μέγαν ἐν τῇ βασιλείᾳ καὶ πιστὸν τῷ βασιλεῖ	8 Ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ἐδιάλεξεν ἀπὸ τοὺς φίλους του τὸν Βακχίδην, διοικητὴν τῆς περιοχῆς, ποὺ εὑρίσκετο πέραν ἀπὸ τὸν Εὐφράτην ποταμόν, ἄνδρα ἔνδοξον εἰς τὸ βασίλειόν του καὶ ἀφωσιωμένον εἰς τὸν βασιλέα.	8 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δημήτριος ἐξέλεξε τὸν Βακχίδην, ἕνα ἀπὸ τοὺς φίλους τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος ἦταν διοικητὴς τῆς πέραν τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ περιοχῆς (μεταξὺ Εὐφράτου καὶ συνόρων τῆς Αἰγύπτου)· ὁ Βακχίδης ἦταν ἐπίσημον πρόσωπον καὶ ἀπὸ τοὺς πρῶτα φέροντας εἰς τὸ βασίλειον τῶν Σελευκιδῶν, ἦταν δὲ πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος εἰς τὸν βασιλιᾶ.
9 καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν καὶ Ἄλκιμον τὸν ἀσεβῆ, καὶ ἔστησεν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ποιῆσαι τὴν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.	9 Αὐτὸν ἔστειλε μαζῆ μὲ τὸν ἀσεβῆ Ἄλκιμον, τὸν ὁποῖον κατέστησεν ἀρχιερέα. Ἔδωσε δὲ διαταγὴν εἰς τὸν Βακχίδην, νὰ ἐκδικηθῇ τοὺς Ἰσραηλίτας.	9 Ὁ Δημήτριος ἀπέστειλε τὸν Βακχίδην καὶ τὸν ἀσεβῆ Ἄλκιμον, τὸν ὁποῖον κατέστησεν ἀρχιερέα, ἔδωκε δὲ εἰς τὸν Βακχίδην διαταγὴν νὰ κάμῃ ἐκδίκησιν μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν, δηλαδὴ νὰ τοὺς τιμωρήσῃ.
10 Καὶ ἀπῇραν καὶ ἦλθον μετὰ δυνάμεως πολλῆς εἰς γῆν Ἰούδα· καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ λόγοις εἰρηνικοῖς μετὰ δόλου.	10 Ὁ Βακχίδης μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν ἐξεκίνησε καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Ἀπέστειλε δὲ ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του μὲ εἰρηνικάς, ἀλλὰ δολίας, προτάσεις.	10 Ὁ Βακχίδης καὶ ὁ Ἄλκιμος ἐξεκίνησαν μὲ στρατὸν πολὺν καὶ εἰσέβαλαν εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας. Τότε ὁ Βακχίδης ἔστειλεν ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του μὲ προτάσεις φιλικὲς καὶ εἰρηνικές, πλὴν ὅμως γεμᾶτες δολιότητα καὶ ἀπάτην.
11 Καὶ οὐ προσέσχον τοῖς λόγοις αὐτῶν· εἶδον γὰρ ὅτι ἦλθον μετὰ δυνάμεως πολλῆς.	11 Οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως δὲν ἔδωσαν προσοχὴν εἰς τὰ λόγια των, διότι εἶδον ὅτι ἐκεῖνοι εἶχαν ἔλθει μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ ἄρα μὲ διαθέσεις ὄχι εἰρηνικάς.	11 Ἀλλ’ οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἔδωσαν καμμίαν σημασίαν εἰς τὶς προτάσεις τῶν ἀπεσταλμένων αὐτῶν διότι εἶδαν ὅτι ὁ Βακχίδης καὶ ὁ Ἄλκιμος ἔφθασαν εἰς τὴν Ἰουδαίαν μαζὶ μὲ πολυάριθμον στρατὸν καὶ ἑπομένως ὄχι μὲ εἰρηνικὸν σκοπόν.
12 Καὶ ἐπισυνήχθησαν πρὸς Ἄλκιμον καὶ Βακχίδην συναγωγὴ γραμματέων ἐκζητῆσαι δίκαια,	12 Ἀλλὰ περὶ τὸν Ἄλκιμον καὶ τὸν Βακχίδην συνεκεντρώθη μία ὁμὰς γραμματέων, διὰ νὰ ζητήσουν τὸ δίκαιόν των.	12 Παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεκεντρώθησαν καὶ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ Ἄλκιμου καὶ τοῦ Βακχίδη μία ἀντιπροσωπεία - ὁμάδα ἀπὸ Ἰουδαίους Γραμματεῖς, διὰ νὰ ζητήσουν δικαιοσύνην, δικαίους ὄρους.
13 καὶ πρῶτοι οἱ Ἀσιδαῖοι ἦσαν ἐν υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐπεζήτουν παρ' αὐτῶν εἰρήνην·	13 Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἐθεωροῦντο πρῶτοι μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦσαν οἱ Ἀσιδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Βακχίδην καὶ τὸν Ἄλκιμον εἰρηνικὴν διευθέτησιν τῶν δικαιωμάτων των.	13 Οἱ Ἀσιδαῖοι δὲ ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας ἄρχισαν διαπραγματεύσεις καὶ ἐζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Ἄλκιμον καὶ τὸν Βακχίδην εἰρηνικὴν τακτοποίησιν τῶν ζητημάτων των. (Κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Οἱ δὲ Ἀσιδαῖοι ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατεῖχαν τὴν πρώτην σειρὰν μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν αὐτοὶ ἐζητοῦσαν ἀπὸ τόν...).
14 εἶπαν γὰρ· ἄνθρωπος ἱερεὺς ἐκ τοῦ σπέρματος Ἀαρὼν ἦλθεν ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ οὐκ ἀδικήσει ἡμᾶς.	14 Οἱ Ἀσιδαῖοι ἔκαμαν τὴν ἐξῆς σκέψιν καὶ εἶπαν· <ἕνας ἀρχιερεὺς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀαρὼν ἦλθε μὲ στρατόν, δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὸς νὰ διαπράξῃ ἀδικίας ἐναντίον μας>.	14 Οἱ Ἀσιδαῖοι ἐνήργησαν ἔτσι, διότι ἐσκέφθησαν καὶ εἶπαν: <Ἕνας ἀρχιερεύς, ἀπὸ τὴν ἱερατικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀαρών, ἦλθε μαζὶ μὲ τὸν στρατόν· ὁ ἀρχιερεὺς αὐτὸς δὲν πρόκειται νὰ μᾶς προξενήσῃ κακόν>.
15 Καὶ ἐλάλησε μετ' αὐτῶν λόγους εἰρηνικοὺς καὶ ὤμοσεν αὐτοῖς λέγων· οὐκ ἐκζητήσομεν ὑμῖν κακὸν καὶ τοῖς φίλοις ὑμῶν.	15 Ὁ Ἄλκιμος ὡμίλησε μὲ αὐτοὺς κατὰ ἕνα εἰρηνικὸν καὶ φιλικὸν τρόπον καὶ ὡρκίσθη πρὸς αὐτοὺς λέγων· <δὲν ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὔτε θὰ ἐπιζητήσωμεν νὰ κάμωμεν κανένα κακὸν πρὸς σᾶς καὶ πρὸς τοὺς φίλους σας>.	15 Ὁ Ἄλκιμος ὡμίλησε μαζί τους μὲ τρόπον εἰρηνικὸν καὶ διαλλακτικόν, ὡρκίσθη δὲ εἰς αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπε: <Δὲν θὰ προσπαθήσωμεν νὰ προξενήσωμεν κακὸν πρὸς σᾶς οὔτε καὶ εἰς τοὺς φίλους σας>.
16 Καὶ ἐνεπίστευσαν αὐτῷ, καὶ συνέλαβεν ἐξ αὐτῶν ἑξήκοντα ἄνδρας καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ κατὰ τὸν λόγον, ὃν ἔγραψε·	16 Ἔδωσαν πίστιν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ ἐκεῖνος ἔπιασε ἑξῆντα ἄνδρας ἀπὸ αὐτούς, τοὺς ὁποίους καὶ ἐφόνευσεν εἰς μίαν ἡμέραν καὶ ἐπραγματοποιήθη ἔτσι ὁ λόγος, ποὺ εἶναι γραμμένος εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν·	16 Ἐκεῖνοι ἔδωκαν ἐμπιστοσύνην εἰς τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὸν ὅρκον του, ἀλλ’ ὁ Ἄλκιμος συνέλαβεν ἑξῆντα ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐθανάτωσεν ἐντὸς μιᾶς ἡμέρας, καὶ ἔτσι ἐπραγματοποιήθη ὁ λόγος, ποὺ ἔγραψεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ὁ συνθέτης τοῦ Ψαλμοῦ:
17 σάρκας ὁσίων σου καὶ αἵματα αὐτῶν ἐξέχεαν κύκλῳ Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς ὁ θάπτων.	17 <Διεσκόρπισαν τὰς σάρκας τῶν ἁγίων σου καὶ τὰ αἵματά των τὰ ἔχυσαν γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὲν ὑπῆρξεν ἄνθρωπος νὰ τοὺς ἐνταφιάσῃ>.	17 <Ὦ Θεέ, τὶς σάρκες τῶν ἀφωσιωμένων εἰς σὲ διεσκόρπισαν καὶ ἔχυσαν ἀφθόνως τὰ αἵματά των γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε δὲν ἀπέμεινε κανεὶς διὰ νὰ τοὺς ἐνταφιάσῃ>.
18 Καὶ ἐπέπεσεν αὐτῶν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος ἐπὶ πάντα τὸν λαόν, ὅτι εἶπαν· οὐκ ἐστὶν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια καὶ κρίσις, παρέβησαν γὰρ τὴν στάσιν καὶ τὸν ὅρκον, ὃν ὤμοσαν.	18 Ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ μέγας φόβος καὶ τρόμος ἔπεσεν εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, διότι εἶπαν· <ἐκεῖνοι εἶναι ἀνάξιοι πλέον ἐμπιστοσύνης, διότι δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς ἀλήθεια καὶ δικαιοσύνη. Παρέβησαν τὴν ὑποχρέωσίν των καὶ τὸν ὅρκον, τὸν ὁποῖον ἔδωσαν>.	18 Ἕνεκα τῆς φοβερῆς αὐτῆς σφαγῆς ἐκυρίευσεν ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Βακχίδη καὶ Ἀλκίμου, διότι οἱ Ἰσραηλῖται εἶπαν μεταξύ των: <Δὲν ὑπάρχει εἰς αὐτοὺς οὔτε φιλαλήθεια οὔτε ἀξιοπιστία εἰς τὴν πιστὴν τήρησιν τῶν ὑποσχέσεων καὶ τὴν εὐθεῖαν κρίσιν καὶ δικαιοσύνην· διότι παρέβησαν τὴν συμφωνίαν, τὴν δέσμευσίν των καὶ τὸν ὅρκον ποὺ ἔδωκαν, ὅτι θὰ τηρήσουν τὴν συμφωνίαν>.
19 Καὶ ἀπῇρε Βακχίδης ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βηθζαὶθ καὶ ἀπέστειλε καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ τῶν ἀπ' αὐτοῦ αὐτομολησάντων ἀνδρῶν καί τινας τοῦ λαοῦ καὶ ἔθυσεν αὐτοὺς εἰς τὸ φρέαρ τὸ μέγα.	19 Ὁ Βακχίδης ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς Βηθζαίθ. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλε στρατιώτας καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ αὐτούς, ποὺ εἶχαν λιποτακτήσει ἐκ τῶν τάξεων τοῦ στρατοῦ του, ὅπως ἐπίσης καὶ μερικοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν λαόν, τοὺς ὁποίους ὅλους ἐφόνευσε, τὰ δὲ πτώματά των ἔρριψεν εἰς τὸ μεγάλο φρέαρ.	19 Κατόπιν ὁ Βακχίδης ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Βηθζαίθ· ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους καὶ συνέλαβε πολλοὺς ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐγκατέλειψαν καὶ ἐλιποτάκτησαν, καὶ ἐπίσης μερικοὺς ἀπὸ τὸν λαὸν καί, ἀφοῦ τοὺς ἐφόνευσεν, ἔρριψε τὰ πτώματά των εἰς τὸ μεγάλο πηγάδι.
20 Καὶ κατέστησε τὴν χώραν τῷ Ἀλκίμῳ καὶ ἀφῆκε μετ' αὐτοῦ δύναμιν τοῦ βοηθεῖν αὐτῷ· καὶ ἀπῆλθε Βακχίδης πρὸς τὸν βασιλέα.	20 Ἀφοῦ δὲ παρέδωσε τὴν διοίκησιν τῆς χώρας εἰς τὸν Ἄλκιμον καὶ ἀφῆκεν εἰς βοήθειάν του στρατιωτικὴν δύναμιν ἀνεχώρησεν ὁ Βακχίδης καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον.	20 Ἀνέθεσε δὲ τὴν διοίκησιν τῆς χώρας εἰς τὸν Ἄλκιμον καὶ ἀφῆκε μαζί του στρατιωτικὴν δύναμιν διὰ να τὸν βοηθῇ. Κατόπιν ὁ Βακχίδης ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, εἰς τὸν βασιλιᾶ.
21 Καὶ ἠγωνίσατο Ἄλκιμος περὶ τῆς ἀρχιερωσύνης,	21 Ὁ Ἄλκιμος ἠγωνίσθη, διὰ νὰ πάρῃ τὴν ἀρχιερωσύνην.	21 Ὁ δὲ Ἄλκιμος συνέχισε τὸν ἀγῶνα του διὰ νὰ λάβῃ τὴν ἀρχιερωσύνην.
22 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ ταράσσοντες τὸν λαὸν αὐτῶν καὶ κατεκράτησαν γῆν Ἰούδα καὶ ἐποίησαν πληγὴν μεγάλην ἐν Ἰσραήλ.	22 Ὅλοι δὲ ἐκεῖνοι οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ παράνομοι ἐξωμόται, οἱ ὁποῖοι ἔφεραν ἀναταραχὴν εἰς τὸν λαόν των, συνεκεντρώθησαν γύρω ἀπὸ τὸν λκιμον καὶ ἔγιναν μεγάλη μάστιξ διὰ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.	22 Ὅλοι οἱ ἀποστάται καὶ ἐξωμόται Ἰουδαῖοι, ποὺ ἐτάρασσαν καὶ ἐξήγειραν τὸν Ἰουδαϊκὸν λαόν, συνεκεντρώθησαν γύρω του καί, ἀφοῦ ἔγιναν κύριοι τῆς Ἰουδαίας, ἐπροξένησαν φοβερὰν ζημίαν καὶ συμφορὰν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
23 Καὶ εἶδεν Ἰούδας πᾶσαν τὴν κακίαν, ἦν ἐποίησεν Ἄλκιμος καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἐν υἱοῖς Ἰσραὴλ ὑπὲρ τὰ ἔθνη,	23 Εἶδεν ὁ Ἰούδας ὅλην αὐτὴν τὴν συμφοράν, τὴν ὁποίαν ἐπέφερεν ὁ Ἄλκιμος καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν οἱ ἐξωμόται ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ ἡ ὁποία ἦτο πολὺ μεγαλύτερα ἀπὸ ὅσην εἶχαν προξενήσει τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη.	23 Ὅταν ὁ Ἰούδας εἶδεν ὅλην τὴν βλάβην καὶ συμφοράν, τὴν ὁποίαν ὁ Ἄλκιμος καὶ οἱ ὁμόφρονες ὑποστηρικταί του ἐπροξένησαν μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ἡ ὁποία ἦταν πολὺ χειρότερη ἀπὸ ἐκείνην ποὺ ἐπροξένησαν οἱ εἰδωλολάτραι,
24 καὶ ἐξῆλθεν εἰς πάντα τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας κυκλόθεν καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἀνδράσι τοῖς αὐτομολήσασι, καὶ ἀνεστάλησαν τοῦ πορεύεσθαι εἰς τὴν χώραν.	24 Διὰ νὰ προλάβῃ μεγαλυτέρας συμφορὰς ὁ Ἰούδας, περιῆλθεν πρὸς ὅλας τὰς κατευθύνσεις τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἐτιμώρησε τοὺς ἀποστάτας ἐκείνους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν λιποτακτήσει μὲ τὸ μέρος τῶν ἐχθρῶν καὶ τοὺς ἠμπόδιζε νὰ διατρέχουν τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας.	24 ἐπροχώρησε καὶ διέτρεξεν ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας καὶ τῶν περιχώρων της καὶ ἐτιμώρησεν ὅλους τοὺς ἄνδρες, ποὺ ἐλιποτάκτησαν πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἔτσι τοὺς ἐμπόδισε ἀπὸ τοῦ νὰ εἰσέρχωνται καὶ κινοῦνται ἐλεύθεροι εἰς τὰ διάφορα τμήματα τῆς χώρας.
25 Ὡς δὲ εἶδεν Ἄλκιμος ὅτι ἐνίσχυσεν Ἰούδας καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ, καὶ ἔγνω ὅτι οὐ δύναται ὑποστῆναι αὐτούς, καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ κατηγόρησεν αὐτῶν πονηρά.	25 Ὅταν εἶδεν ὁ Ἄλκιμος, ὅτι ὁ Ἰούδας καὶ οἱ σύντροφοί του εἶχαν ἀποκτήσει μεγάλην δύναμιν καὶ κατενόησεν ὅτι δὲν ἦτο δυνατὸν αὐτὸς νὰ ἀντισταθῇ εἰς ἐκείνους, ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον καὶ διετύπωσε βαρυτάτας κατηγορίας ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων.	25 Ὅταν δὲ ὁ Ἄλκιμος εἶδεν ὅτι ὁ Ἰούδας καὶ οἱ σύντροφοί του ἔγιναν ἰσχυροὶ καὶ ἀντελήφθη ὅτι δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀνθέξῃ καὶ νὰ ἀντισταθῇ εἰς αὐτούς, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, εἰς τὸν βασιλιᾶ Δημήτριον, καὶ τοὺς κατηγόρησε μὲ πολὺ βαρειὲς κατηγορίες.
26 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Νικάνορα ἕνα τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ τῶν ἐνδόξων καὶ μισοῦντα καὶ ἐχθραίνοντα τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ἐξᾶραι τὸν λαόν.	26 Ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ἔστειλε τότε τὸν Νικάνορα, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνδόξους στρατηγούς του, ὁ ὁποῖος ἐκυριαρχεῖτο ἀπὸ μῖσος καὶ ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ τὸν διέταξε νὰ ἐξολοθρεύσῃ τὸν λαὸν αὐτόν.	26 Τότε ὁ βασιλιᾶς Δημήτριος Α' ἀπέστειλε τὸν Νικάνορα, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνδόξους στρατηγούς του καὶ ἀπὸ τοὺς σκληροὺς καὶ δριμεῖς ἐχθρούς, ποὺ ἐμισοῦσε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, μὲ τὴν ἐντολὴν νὰ ἐξολοθρεύσῃ τὸν λαὸν αὐτόν.
27 Καὶ ἦλθε Νικάνωρ εἰς Ἱερουσαλὴμ δυνάμει πολλῇ, καὶ ἀπέστειλε πρὸς Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μετὰ δόλου λόγοις εἰρηνικοῖς λέγων·	27 Ὁ Νικάνωρ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν, ἔστειλε δὲ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του ἄνδρας διὰ νὰ ὁμιλήσουν πρὸς αὐτὸν δῆθεν κατὰ τρόπον εἰρηνικὸν καὶ φιλικὸν καὶ νὰ τὸν ἐξαπατήσουν καὶ ἐπρότεινε τὰ ἐξῆς·	27 Ὁ Νικάνωρ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ πολλὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν εἰς αὐτοὺς μήνυμα φιλικόν, ἀλλὰ γεμᾶτο δόλον, τὸ ὁποῖον ἔλεγεν:
28 μὴ ἔστω μάχη ἀναμέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν· ἥξω ἐν ἀνδράσιν ὀλίγοις, ἵνα ὑμῶν ἴδω τὰ πρόσωπα μετ' εἰρήνης.	28 <ἂς μὴ ὑπάρχῃ μάχη μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν. Ἐγὼ ἐπιθυμῶ νὰ ἔλθω μὲ ὀλίγους μου ἄνδρας πρὸς σᾶς, διὰ νὰ ἴδω τὰ πρόσωπά σας μὲ χαρὰν καὶ εἰρήνην>.	28 <Ἂς μὴ ὑπάρξῃ μάχη μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν προτείνω νὰ ἔλθω πρὸς σᾶς μὲ ὀλίγους ἄνδρες, διὰ νὰ ἔχωμεν μίαν προσωπικὴν φιλικὴν καὶ εἰρηνικὴν συνάντησιν>.
29 Καὶ ἦλθε πρὸς Ἰούδαν, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους εἰρηνικῶς· καὶ οἱ πολέμιοι ἦσαν ἕτοιμοι ἐξαρπᾶσαι τὸν Ἰούδαν.	29 Ἦλθε πράγματι ὁ Νικάνωρ πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ οἱ δύο ἠσπάσθησαν ἀλλήλους κατὰ τρόπον φιλικόν. Οἱ ἐχθροὶ ὅμως τῶν Ἰουδαίων ἦσαν ἕτοιμοι νὰ συλλάβουν τὸν Ἰούδαν.	29 Ὁ Νικάνωρ ἦλθε καὶ συνήντησε τὸν Ἰούδαν καὶ ἠσπάσθησαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ὡς φίλον ὅμως οἰ ἐχθροὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Λαοῦ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ συλλάβουν καὶ νὰ ἀπαγάγουν τὸν Ἰούδαν.
30 Καὶ ἐγνώσθη ὁ λόγος τῷ Ἰούδᾳ ὅτι μετὰ δόλου ἦλθεν ἐπ' αὐτόν, καὶ ἐπτοήθη ἀπ' αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐβουλήθη ἔτι ἰδεῖν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.	30 Ὁ Ἰούδας ἐπληροφορήθη τὴν μηχανορραφίαν αὐτήν, ὅτι δηλαδὴ ὁ Νικάνωρ δολίως ἦλθε πρὸς αὐτόν, ἐφοβήθη τὸν Νικάνορα καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν ξαναϊδῇ.	30 Ὅταν ὁ Ἰούδας ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Νικάνωρ ἦλθε νὰ τὸν συναντήσῃ μὲ δόλιον σκοπόν, ἐφοβήθη τὸν Νικάνορα καὶ ἠρνήθη νὰ συναντηθῇ καὶ πάλι μαζί του.
31 Καὶ ἔγνω Νικάνωρ, ὅτι ἀπεκαλύφθη ἡ βουλὴ αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰούδᾳ ἐν πολέμῳ κατὰ Χαφαρσαλαμά.	31 Ὁ Νικάνωρ ἀντελήφθη, ὅτι ἀπεκαλύφθη πλέον τὸ δόλιον σχέδιόν του καὶ ἀμέσως ἐξῆλθε νὰ πολεμήσῃ τὸν Ἰούδαν εἰς τὴν περιοχὴν Χαφαρσαλαμά.	31 Μόλις ὁ Νικάνωρ ἀντελήφθη ὅτι τὸ δόλιον σχέδιόν του ἀπεκαλύφθη, ἐπροχώρησε διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τοῦ Ἰούδα κοντὰ εἰς τὴν Χαφαρσαλαμά.
32 Καὶ ἔπεσον τῶν πάρα Νικάνορος ὡσεὶ πεντακισχίλιοι ἄνδρες, καὶ ἔφυγον εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ.	32 Ἔγινε μάχη καὶ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ Νικάνορας ἐφονεύθησαν πέντε περίπου χιλιάδες ἄνδρες, οἱ δὲ ὑπόλοιποι κατέφυγον εἰς τὴν ἀκρόπολιν τοῦ λόφου Σιών (τὴν πόλιν τοῦ Δαυίδ).	32 Εἰς τὸν πόλεμον ἐκεῖνον ἐφονεύθησαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Νικάνορος, οἱ δὲ ὑπόλοιποι κατέφυγαν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, εἰς τὴν ἀκρόπολιν τοῦ ὄρους Σιών, ὅπου εἶχε τὴν ἕδραν της ἡ Συριακὴ φρουρά.
33 Καὶ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ἀνέβη Νικάνωρ εἰς τὸ ὅρος Σιών. Καὶ ἐξῆλθον ἀπὸ τῶν ἱερέων ἐκ τῶν ἁγίων καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ ἀσπάσασθαι αὐτὸν εἰρηνικῶς καὶ δεῖξαι αὐτῷ τὴν ὁλοκαύτωσιν τὴν προσφερομένην ὑπὲρ τοῦ βασιλέως.	33 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα ὁ Νικάνωρ ἀνέβηκεν εἰς τὸν λόφον Σιών. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐβγῆκαν ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς τόπους τοῦ ναοῦ συνοδευόμενοι καὶ ἀπὸ μερικοὺς πρεσβυτέρους τοῦ ναοῦ, διὰ νὰ χαιρετήσουν φιλικῶς τὸν Νικάνορα καὶ νὰ τοῦ δείξουν τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων, τὴν ὁποίαν προσφέρουν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως.	33 Μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ ὁ Νικάνωρ ἀνέβη εἰς τὸν λόφον τῆς Σιών, ὅπου ἦταν κτισμένος ὁ Ναός. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ἱεροῦ τόπου τοῦ Ναοῦ μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ λαοῦ, διὰ νὰ τὸν χαιρετίσουν φιλικῶς καὶ νὰ τοῦ δείξουν τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ προσεφέρετο ὑπέρ του βασιλιᾶ.
34 Καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς καὶ κατεγέλασεν αὐτῶν καὶ ἐμίανεν αὐτοὺς καὶ ἐλάλησεν ὑπερηφάνως·	34 Ἐκεῖνος ὅμως τοὺς ἐχλεύασε, τοὺς κατεγέλασεν, ἔρριψεν ἐπάνω των μιάσματα καὶ τοὺς ἐμόλυνε καὶ ὡμίλησε κατὰ ἕνα τρόπον θρασὺν καὶ ἀλαζονικόν.	34 Ἀλλ’ ὁ Νικάνωρ τοὺς εἰρωνεύθη καὶ τοὺς ἐπεριφρόνησε καὶ τοὺς ἐμόλυνε - τοὺς κατέστησε νομικῶς ἀκαθάρτους - καὶ τοὺς ἐμίλησε μὲ τρόπον κομπαστικὸν καὶ ὑπερήφανον.
35 καὶ ὤμοσε μετὰ θυμοῦ λέγων· ἐὰν μὴ παραδοθῇ Ἰούδας καὶ ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ εἰς χεῖράς μου τὸ νῦν, καὶ ἔσται ἐὰν ἐπιστρέψω ἐν εἰρήνη, ἐμπυριῶ τὸν οἶκον τοῦτον. Καὶ ἐξῆλθε μετὰ θυμοῦ μεγάλου.	35 Γεμᾶτος δὲ ὀργὴν ὡρκίσθη καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <Ἐὰν δὲν παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια μου σήμερον ὁ Ἰούδας καὶ ὁ στρατός του, ἀμέσως μόλις ἐπιστρέψω, ἀφοῦ ἐγκαταστήσω πλέον τὴν εἰρήνην, θὰ παραδώσω εἰς τὸ πῦρ αὐτὸν τὸν ναόν>. Καὶ ἀφοῦ εἶπεν αὐτά, ἀπεχώρησεν ἀπὸ μπροστά των μὲ μεγάλον θυμόν.	35 Ἀκόμη ὡρκίσθη μὲ ὀργὴν καὶ τοὺς εἶπεν: <Ἐὰν δὲν παραδοθῇ ὁ Ἰούδας καὶ ὁ στρατός του ἀμέσως εἰς τὰ χέρια μου, θὰ συμβῇ τοῦτο· μόλις ἐπιστρέψω νικητὴς καὶ ἀφοῦ θὰ ἔχω ἐγκαταστήσει τὴν εἰρήνην, θὰ πυρπολήσω τὸν οἶκον, τὸν Ναὸν αὐτόν>. Καὶ ἀφοῦ διετύπωσε τὴν ἀπειλὴν αὐτήν, ἀπεχώρησε μὲ μεγάλον θυμόν.
36 Καὶ εἰσῆλθαν οἱ ἱερεῖς καὶ ἔστησαν κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ καὶ ἔκλαυσαν καὶ εἶπον·	36 Τότε οἱ ἱερεῖς εἰσῆλθον εἰς τὸν ἱερὸν χῶρον, ἐστάθησαν ὄρθιοι ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἔκλαυσαν καὶ εἶπαν πρὸς τὸν Θεὸν·	36 Ἕνεκα τούτου οἱ ἱερεῖς εἰσῆλθαν καὶ πάλιν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν αὐλὴν τοῦ ἱεροῦ τόπου τοῦ Ναοῦ καὶ ἐστάθησαν ὄρθιοι, μὲ τὸ πρόσωπον στραμμένο πρὸς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὸν Ναόν, καὶ ἔκλαυσαν καὶ εἶπαν:
37 σύ, Κύριε, ἐξελέξω τὸν οἶκον τοῦτον ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐπ' αὐτῷ εἶναι οἶκον προσευχῆς καὶ δεήσεως τῷ λαῷ σου·	37 <Σύ, Κύριε, ἐξέλεξες τὸν ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ δοξάζεται ἐδῶ τὰ ἅγιον ὄνομά σου καὶ νὰ εἶναι ὁ ναὸς αὐτὸς οἶκος προσευχῆς καὶ δεήσεως δι' ὅλον τὸν λαόν σου.	37 <Σύ, Κύριε, ἐδιάλεξες τὸν Ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ λατρεύεται εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομά σου καὶ νὰ εἶναι οἶκος προσευχῆς καὶ ἱκεσίας διὰ τὸν λαόν σου.
38 ποίησον ἐκδίκησιν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ καὶ ἐν τῇ παρεμβολῇ αὐτοῦ, καὶ πεσέτωσαν ἐν ρομφαίᾳ· μνήσθητι τῶν δυσμφημιῶν αὐτῶν καὶ μὴ δῷς αὐτοῖς μονήν.	38 Τιμώρησε τὸν ἀλαζονικὸν αὐτὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν στρατόν του, καὶ ἂς πέσουν ὅλοι ἐν στόματι ρομφαίας. Ἐνθυμήσου, Κύριε, τὰς βλασφημίας, τὰς ὁποίας ἐξεστόμισαν ἐναντίον σου καὶ μὴ δώσῃς εἰς αὐτοὺς ποτὲ τόπον ἀναψυχῆς>.	38 Ἐκδικήσου λοιπὸν καὶ τιμώρησε τὸν ἄνθρωπον τοῦτον καὶ τὸν στρατόν του καὶ ἂς φονευθοῦν ὅλοι μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομο σπαθί. Ἐνθυμήσου τὶς βλασφημίες των καὶ μὴ δώσῃς ἀναβολὴν τῆς εἰς θάνατον καταδίκης των οὔτε τόπον ἢ καιρὸν ἀναψυχῆς>·
39 Καὶ ἐξῆλθε Νικάνωρ ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βαιθωρών, καὶ συνήντησεν αὐτῷ δύναμις Συρίας.	39 Ὁ Νικάνωρ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς Βαιθωρών, ὅπου ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν τῶν Σύρων ἦλθε καὶ τὸν συνήντησε.	39 Ὁ Νικάνωρ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Βαιθωρών, ὅπου τὸν συνήντησε καὶ ἑνώθη μαζί του τμῆμα στρατοῦ ἀπὸ τὴν Συρίαν.
40 Καὶ Ἰούδας παρενέβαλεν ἐν Ἀδασὰ ἐν τρισχιλίοις ἀνδράσι· καὶ προσηύξατο Ἰούδας καὶ εἶπεν·	40 Καὶ ὁ Ἰούδας ἐπίσης ἐστρατοπέδευσε πλησίον τῆς Ἀδασὰ μὲ τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας. Ὁ Ἰούδας προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν·	40 Ὁ δὲ Ἰούδας ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Ἀδασὰ μὲ τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες· ἐκεῖ ὁ Ἰούδας προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε:
41 οἱ παρὰ τοῦ βασιλέως Ἀσσυρίων ὅτε ἐδυσφήμησαν, ἐξῆλθεν ἄγγελός σου, Κύριε, καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτοῖς ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας·	41 <ὅταν, Κύριε, οἱ ἐχθροί σου, ποὺ ἦσαν μὲ τὸ μέρος Σενναχηρὶμ τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων ἐβλασφήμησαν τὸ Ὄνομά σου, ἐξῆλθεν ἄγγελός σου, Κύριε, καὶ ἐξωλόθρευσεν ἀπὸ αὐτοὺς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἄνδρας.	41 <Κύριε, ὅταν οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρὶμ ἐβλασφήμησαν τὸ ἅγιον ὄνομά σου, ἐξῆλθεν ὁ ἄγγελός σου καὶ ἐφόνευσεν ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ αὐτούς.
42 οὕτω σύντριψον τὴν παρεμβολὴν ταύτην ἐνώπιον ἡμῶν σήμερον, καὶ γνώτωσαν οἱ ἐπίλοιποι, ὅτι κακῶς ἐλάλησαν ἐπὶ τὰ ἅγιά σου, καὶ κρῖνον αὐτὸν κατὰ τὴν κακίαν αὐτοῦ.	42 Ἔτσι, Κύριε, σύντριψε καὶ σήμερον τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐνώπιόν μας, διὰ νὰ μάθουν καὶ οἱ ἄλλοι λαοί, ὅτι μὲ κακότητα καὶ αὐθάδειαν ἐφέρθησαν καὶ ὡμίλησαν αὐτοὶ εἰς τὸν ἱερὸν ναόν σου. Κρῖνε, Κύριε, αὐτὸν κατὰ τὴν κακίαν του καὶ τὴν βλασφημίαν του>.	42 Μὲ τὸν ἴδιον τρόπον, Κύριε, σύντριψε καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐμπρός μας σήμερα, ὥστε νὰ μάθουν καὶ τὰ ἄλλα εἰδωλολατρικὰ ἔθνη ὅτι ὁ Νικάνωρ καὶ οἱ ὁμόφρονές του ὕβρισαν καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν ἅγιον τόπον, τὸν ἱερὸν Ναόν σου· καὶ κρίνε, Κύριε, τὸν Νικάνορα, ὅπως ἁρμόζει εἰς τὴν ὕβριν καὶ τὴν βλασφημίαν του>.
43 Καὶ συνῆψαν αἱ παρεμβολαὶ εἰς πόλεμον τῇ τρισκαιδεκάτῃ μηνὸς Ἄδαρ, καὶ συνετρίβη ἡ παρεμβολὴ Νικάνορας, καὶ ἔπεσεν αὐτὸς πρῶτος ἐν τῷ πολέμῳ.	43 Οἱ δύο στρατοὶ συνεκρούσθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνὸς Ἄδαρ. Ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορας συνετρίβη καὶ πρῶτος, ὁ ὁποῖος ἔπεσε κατὰ τὴν μάχην αὐτήν, ἦτο ὁ Νικάνωρ.	43 Τὰ δύο στρατεύματα συνεκρούσθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ (ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὸν ἰδικόν μας Φεβρουάριον /Μάρτιον)· ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορος ὑπέστη συντριπτικὴν ἧτταν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Νικάνωρ ἔπεσε πρῶτος κατὰ τὴν ὥραν τῆς μάχης ἐκείνης.
44 Ὡς δὲ εἶδεν ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ ὅτι ἔπεσε Νικάνωρ, ρίψαντες τὰ ὅπλα αὐτῶν ἔφυγον.	44 Ὅταν ὁ στρατὸς τοῦ Νικάνορος εἶδεν ὅτι ἔπεσεν ὁ ἀρχηγός, ρίψαντες ὅλοι τὰ ὅπλα ἐτράπησαν πανικόβλητοι εἰς φυγήν.	44 Μόλις δὲ οἱ στρατιῶται του εἶδαν ὅτι ἐφονεύθη ὁ Νικάνωρ, ἐτράπησαν πανικόβλητοι εἰς φυγήν, ἀφοῦ ἔρριψαν τὰ ὅπλα των.
45 Καὶ κατεδίωκον αὐτοὺς ὁδὸν ἡμέρας μιᾶς ἀπὸ Ἀδασὰ ἕως τοῦ ἐλθεῖν εἰς Γάζηρα καὶ ἐσάλπισαν ὀπίσω αὐτῶν ταῖς σάλπιγξι τῶν σημασιῶν.	45 Οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς κατεδίωξαν εἰς δρόμον μιᾶς ἡμέρας ἀπὸ Ἀδασά, μέχρις ὅτου ἔφθασαν εἰς Γάζηρα. Τοὺς κατεδίωκαν σαλπίζοντες ὄπισθεν αὐτῶν μὲ τὰς ἱερὰς σάλπιγγας διάφορα πολεμικὰ σαλπίσματα.	45 Οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς κατεδίωξαν ἐπὶ μίαν ἡμέραν ἀπὸ τὴν Ἀδασὰ μέχρι τὰ σύνορα τῆς Γαζηρά (ἢ Γαζηρών)· ἐνῷ δὲ τοὺς κατεδίωκαν, ἐσάλπιζαν πολεμικὰ σαλπίσματα μὲ τὶς ἱερές των σάλπιγγες.
46 Καὶ ἐξῆλθαν ἐκ πασῶν τῶν κωμῶν τῆς Ἰουδαίας κυκλόθεν καὶ ὑπερεκέρων αὐτούς, καὶ ἀνέστρεφον οὗτοι πρὸς τούτους, καὶ ἔπεσαν πάντες ρομφαίᾳ, καὶ οὐ κατελείφθη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς.	46 Τότε ἐβγῆκαν ἀπὸ ὅλας τὰς κωμοπόλεις τῆς Ἰουδαίας ἄνδρες Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καὶ περιεκύκλωναν τοὺς Σύρους. Αὐτοὶ τρομοκρατημένοι ἐγύριζαν πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ ἐπάνω εἰς τὴν σύγχυσίν των ἔπιπταν οἱ μὲν ἐναντίον τῶν δὲ καὶ ἀλληλοεξωντώθησαν μὲ τὰς ρομφαίας των. Οὔτε ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔμεινεν ἐν τῇ ζωῇ.	46 Καὶ τότε ἔβγαιναν ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω χωριὰ τῆς Ἰουδαίας οἱ κάτοικοι, τοὺς περιεκύκλωναν καὶ τοὺς ἐπετίθεντο. Οἱ στρατιῶται τοῦ Νικάνορος τρομοκρατημένοι ἐπέστρεφαν πίσω καὶ ἐπάνω εἰς τὴν σύγχυσίν των ἔπιπταν οἱ μὲν ἐναντίον τῶν δέ· ἔτσι ἐφονεύθησαν ὅλοι, σφαζόμενοι μὲ πλατὺ καὶ μεγάλο ἀμφίστομο σπαθί, καὶ δὲν ἐπέζησεν ἀπὸ αὐτοὺς οὔτε ἕνας!
47 Καὶ ἔλαβον τὰ σκῦλα καὶ τὴν προνομήν, καὶ τὴν κεφαλὴν Νικάνορας ἀφεῖλον καὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, ἦν ἐξέτεινεν ὑπερηφάνως, καὶ ἤνεγκαν καὶ ἐξέτειναν παρὰ τὴν Ἱερουσαλήμ.	47 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐλεηλάτησαν τότε τοὺς ἡττηθέντας καὶ ἐπῆραν τὰ λάφυρά των. Ἀπέκοψαν δὲ τὴν κεφαλὴν τοῦ Νικάνορος καὶ τὴν δεξιάν του χεῖρα, τὴν ὁποίαν αὐθαδῶς εἶχεν ὑψώσει ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ἔφεραν καὶ τὰ ἐκρέμασαν παρὰ τὴν Ἱερουσαλήμ.	47 Οἱ Ἰουδαῖοι ἔλαβαν ἀπὸ τοὺς νικημένους τὰ λάφυρα καὶ τὴν λείαν ἐπίσης ἀπέκοψαν τὴν κεφαλὴν τοῦ Νικάνορος καὶ τὸ δεξί του χέρι, τὸ ὁποῖον ὕψωσε καὶ ἀπλωσε κατὰ τρόπον ὑπερήφανον καὶ βλάσφημον ἐναντίον τοῦ Θεοῦ· ἔφεραν δὲ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ χέρι τοῦ Νικάνορος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου τὰ ἐκρέμασαν καὶ τὰ ἐξέθεσαν εἰς κοινὴν θέαν.
48 Καὶ εὐφράνθη ὁ λαὸς σφόδρα καὶ ἤγαγον τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡμέραν εὐφροσύνης μεγάλης·	48 Ὅλος ὁ λαὸς ηὐφράνθη πάρα πολὺ καὶ ἐπανηγύρισαν τὴν ἡμέραν αὐτὴν μὲ μεγάλην ἀγαλλίασιν.	48 Ὁ λαὸς ἐχάρη πάρα πολὺ καὶ ἑώρτασαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὡς ἡμέραν μεγάλης χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.
49 καὶ ἔστησαν τοῦ ἄγειν κατὰ ἐνιαυτὸν τὴν ἡμέραν ταύτην τὴν τρισκαιδεκάτην τοῦ Ἄδαρ.	49 Ὥρισαν δὲ νὰ ἐορτάζουν κάθε ἔτος τὴν ἡμέραν αὐτήν, δηλαδὴ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ.	49 Καθώρισαν δὲ νὰ ἐορτάζουν τὴν ἡμέραν αὐτὴν κάθε ἔτος, κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Ἄδαρ.
50 Καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ Ἰούδα ἡμέρας ὀλίγας.	50 Ἡ Ἰουδαία ἐπὶ χρονικόν τι διάστημα ἡσύχασεν ἀπὸ τοὺς πολέμους.	50 Τοιουτοτρόπως ἡ χώρα τῆς Ἰουδαίας ἔμεινεν ἥσυχη καὶ εἰρηνικὴ ἀπὸ τοὺς πολέμους διὰ σύντομον χρονικὸν διάστημα.