Μακκαβαίων Γ : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

μὲν οὖν ἀρχιερεὺς Σίμων ἐξεναντίας του ναοῦ κάμψας τὰ γόνατα καὶ τὰς χεῖρας προτείνας εὐτάκτως, ἐποιήσατο τὴν δέησιν τοιαύτην.
2 Κύριε Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ δέσποτα πάσης κτίσεως, ἅγιε ἐν ἁγίοις, μόναρχε, παντοκράτωρ πρόσχες ἡμῖν καταπονουμένοις ὑπὸ ἁνοσίου καὶ βεβήλου θράσει καὶ σθένει πεφρυαγμένου.
3 Σὺ γὰρ ὁ κτίσας τὰ πάντα καὶ τῶν ὅλων ἐπικρατῶν δυνάστης δίκαιος εἶ καὶ τοὺς ὕβρει καὶ ἀγερωχίᾳ πράσσοντάς τι κρίνεις.
4 Σὺ τοὺς ἔμπροσθεν ἀδικίαν ποιήσαντας, ἐν οἷς καὶ γίγαντες ἦσαν ρώμῃ καὶ θράσει πεποιθότες, διέφθειρας ἐπαγαγὼν αὐτοῖς ἀμέτρητον ὕδωρ.
5 Σὺ τοὺς ὑπερηφανίαν ἐργαζομένους Σοδομίτας, διαδήλους ταῖς κακίαις γενομένους, πυρὶ καὶ θείῳ κατέφλεξας, παράδειγμα τοῖς ἐπιγινομένοις καταστήσας.
6 Σὺ τὸν θρασὺν Φαραὼ καταδουλωσάμενον τὸν λαόν σου τὸν ἅγιον Ἰσραήλ, ποικίλαις καὶ πολλαῖς δοκιμάσας τιμωρίαις, ἐγνώρισας τὴν σὴν δυναστείαν, ἐφ' αἷς ἐγνώρισας τὸ μέγα σου κράτος·
7 καὶ ἐπιδιώξαντα αὐτὸν σὺν ἄρμασι καὶ ὄχλων πλήθει ἐπέκλυσας βάθει θαλάσσης, τοὺς δὲ ἐμπιστεύσαντας ἐπί σοὶ τῷ τῆς ἁπάσης κτίσεως δυναστεύοντι σώους διεκόμισας,
8 οἳ καὶ συνιδόντες ἔργα σῆς χειρὸς ᾔνεσάν σε τὸν παντοκράτορα.
9 Σύ, βασιλεῦ, κτίσας τὴν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον γῆν, ἐξελέξω τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἁγιάσας τὸν τόπον τοῦτον εἰς ὄνομά σοι τῷ τῶν ἁπάντων ἀπροσδεεῖ καὶ παρεδόξασας ἐν ἐπιφανείᾳ μεγαλοπρεπεῖ, σύστασιν ποιησάμενος αὐτοῦ πρὸς δόξαν τοῦ μεγάλου καὶ ἐντίμου ὀνόματός σου.
10 Καὶ ἀγαπῶν τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπηγγείλω δὴ ὅτι ἐὰν γένηται ἡμῶν ἀποστροφὴ καὶ καταλάβῃ ἡμᾶς στενοχωρία καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τόπον τοῦτον δεηθῶμεν, εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως ἡμῶν.
11 Καὶ δὴ πιστὸς εἶ καὶ ἀληθινός.
12 Ἐπεὶ δὲ πλεονάκις θλιβέντων τῶν πατέρων ἡμῶν ἐβοήθησας αὐτοῖς ἐν τῇ ταπεινώσει καὶ ἐρρύσω αὐτοὺς ἐκ μεγάλων κινδύνων,
13 ἰδοῦ δὲ νῦν, ἅγιε βασιλεῦ, διὰ τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας ἡμῶν ἁμαρτίας καταπονούμεθα καὶ ὑπετάγημεν τοῖς ἐχθροῖς ἡμῶν καὶ παρείμεθα ἐν ἀδυναμίαις.
14 Ἐν δὲ τῇ ἡμετέρᾳ καταπτώσει ὁ θρασὺς καὶ βέβηλος οὗτος ἐπιτηδεύει καθυβρίσαι τὸν ἐπὶ τῆς γῆς ἀναδεδειγμένον τῷ ὀνόματι τῆς δόξης σου ἅγιον τόπον.
15 Τὸ μὲν γὰρ οἰκητήριόν σου οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ ἀνέφικτος ἀνθρώποις ἐστίν.
16 Ἀλλ' ἐπεὶ εὐδοκήσας τὴν δόξαν σου ἐν τῷ λαῷ σου Ἰσραὴλ ἡγίασας τὸν τόπον τοῦτον,
17 μὴ ἐκδικήσῃς ἡμᾶς ἐν τῇ τούτων ἀκαθαρσίᾳ, μηδὲ εὐθύνῃς ἡμᾶς ἐν βεβηλώσει, ἵνα μὴ καυχήσωνται οἱ παράνομοι ἐν θυμῷ αὐτῶν, μηδὲ ἀγαλλιάσωνται ἐν ὑπερηφανίᾳ γλώσσης αὐτῶν λέγοντες·
18 ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν οἶκον τοῦ ἁγιασμοῦ, ὡς καταπατοῦνται οἱ οἴκοι τῶν προσοχθισμάτων.
19 Ἀπάλειψον τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ διασκέδασον τὰς ἀμπλακίας ἡμῶν καὶ ἐπίφανον τὸ ἔλεός σου κατὰ τὴν ὥραν ταύτην.
20 Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ δὸς αἰνέσεις ἐν στόματι τῶν καταπεπτωκότων καὶ συντετριμμένων τὰς ψυχὰς ποιήσας ἡμῖν εἰρήνην.
21 Ἐνταύθα ὁ πάντων ἐπόπτης Θεὸς καὶ πρὸ πάντων ἅγιος ἐν ἁγίοις εἰσακούσας τῆς ἐνθέσμου λιτανείας, τὸν ὕβρει καὶ θράσει μεγάλως ἐπῃρμένον ἐμάστιξεν αὐτόν,
22 ἔνθεν καὶ ἔνθεν κραδάνας αὐτὸν ὡς κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου, ὥστε κατ' ἐδάφους ἄπρακτον, ἔτι καὶ τοῖς μέλεσι παραλελυμένον μηδὲ φωνῆσαι δύνασθαι δικαίᾳ περιπεπλεγμένον κρίσει.
23 Ὅθεν οἵ τε φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακες αὐτοῦ ταχεῖαν καὶ ὀξεῖαν ἰδόντες τὴν καταλαβοῦσαν αὐτὸν εὔθυναν, φοβούμενοι μὴ καὶ τὸ ζῆν ἐκλείπῃ, ταχέως αὐτὸν ἐξείλκυσαν ὑπερβάλλοντι καταπεπληγμένοι φόβῳ.
24 Ἐν χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀναλεξάμενος ἑαυτὸν οὐδαμῶς εἰς μετάμελον ἦλθεν ἐπιτιμηθείς, μετ' ἀπειλῆς δὲ πικρᾶς ἀνέλυσε.
25 Διακομισθεὶς δὲ εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ τῆς κακίας ἐπαύξων, διὰ δὲ τῶν προαποδεδειγμένων συμποτῶν καὶ ἑταίρων τοῦ παντὸς δικαίου κεχωρισμένων,
26 οὐ μόνον ταῖς ἀναριθμήτοις ἀσελγείαις διηρκέσθη, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοσούτον θράσους προῆλθεν, ὥστε δυσφημίας ἐν τοῖς τόποις συνίστασθαι καὶ πολλοὺς τῶν φίλων ἀτενίζοντας εἰς τὴν τοῦ βασιλέως πρόθεσιν καὶ αὐτοὺς ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου θελήσει.
27 Προέθετο δὲ δημοσίᾳ κατὰ τοῦ ἔθνους διαδοῦναι ψόγον· καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν αὐλὴν πύργου στήλην ἀναστήσας ἐξεκόλαψε γραφήν,
28 μηδένα τῶν μὴ θυόντων εἰς τὰ ἱερὰ αὐτῶν εἰσιέναι, πάντας δὲ τοὺς Ἰουδαίους εἰς λαογραφίαν καὶ οἰκετικὴν διάθεσιν ἀχθῆναι, τοὺς δὲ ἀντιλέγοντας βίᾳ φερομένους τοῦ ζῆν μεταστῆσαι,
29 τούς τε ἀπογραφομένους χαράσσεσθαι καὶ διὰ πυρὸς εἰς τὸ σῶμα παρασήμῳ Διονύσου κισσοφύλλῳ, οὓς καὶ καταχωρίσαι εἰς τὴν προσυνεσταλμένην αὐθεντίαν.
30 Ἵνα δὲ μὴ τοῖς πᾶσιν ἀπεχθόμενος φαίνηται, ὑπέγραψεν· ἐὰν δέ τινες ἐξ αὐτῶν προαιρῶνται ἐν τοῖς κατὰ τὰς τελετὰς μεμυημένοις ἀναστρέφεσθαι, τούτους ἰσοπολίτας Ἀλεξανδρεῦσιν εἶναι.
31 Ἔνιοι μὲν οὖν ἐπὶ πόλεως τὰ τῆς πόλεως εὐσεβείας ἐπιβάθρας στυγοῦντες εὐχερῶς ἑαυτοὺς ἐδίδοσαν ὡς μεγάλης τινὸς κοινωνήσοντες εὐκλείας ἀπὸ τῆς ἐσομένης τῷ βασιλεῖ συναναστροφῆς.
32 Οἱ δὲ πλεῖστοι γενναίᾳ ψυχῇ ἐνίσχυσαν καὶ οὐ διέστησαν τῆς εὐσεβείας, τά τε χρήματα περὶ τοῦ ζῆν ἀντικαταλλασσόμενοι ἀδεῶς ἐπειρῶντο ἑαυτοὺς ρύσασθαι ἐκ τῶν ἀπογραφῶν·
33 εὐέλπιδες δὲ καθειστήκεισαν ἀντιλήψεως τεύξεσθαι καὶ τοὺς ἀποχωροῦντος ἐξ αὐτῶν ἐβδελύσσοντο καὶ ὡς πολεμίους τοῦ ἔθνους ἔκρινον καὶ τῆς κοινῆς συναναστροφῆς καὶ εὐχρηστίας ἐστέρουν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

μὲν λοιπὸν ἀρχιερεὺς Σίμων ἔκαμψε τὰ γόνατα ἀπέναντι τοῦ ναοῦ, ὕψωσε μὲ εὐλαβειαν τὰς χεῖρας του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε τὴν ἐξῆς προσευχήν.
2 <Κύριε, Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν, Δέσποτα ὁλοκλήρου τῆς κτίσεως, ἁγιώτατε, μονοκράτωρ, παντοκράτωρ, δῶσε προσοχὴν εἰς ἡμᾶς σήμερον, οἱ ὁποῖοι καταταλαιπωρούμεθα ἀπὸ ἁνόσιον καὶ βέβηλον, ὁ ὁποῖος καυχᾶται καὶ αὐθαδιάζει διὰ τὴν θρασύτητά του καὶ τὴν δύναμίν του.
3 Διότι σύ, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησες τὰ σύμπαντα καὶ ἐν τῇ ἀπείρῳ σου δυνάμει, εἶσαι κυρίαρχος ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, εἶσαι δίκαιος καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου κρίνεις ὅλους, ὅσοι ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν καὶ ἀγερωχίαν των κάμνουν κάτι τὸ ἀσεβές.
4 Σὺ ἐξηφάνισες ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἰς προηγουμένας ἐποχὰς διέπραξαν ἀδικίας. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ γίγαντες κατὰ τὴν σωματικὴν δύναμιν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πεποίθησιν εἰς τὴν θρασύτητά των. Αὐτοὺς τοὺς ἐξωλόθρευσες ἀποστείλας ἐναντίον των ἀπροσμετρήτους ὄγκους ὑδάτων διὰ τοῦ κατακλυσμοῦ.
5 Σὺ τοὺς Σοδομίτας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δοῦλοι εἰς τὴν ἀλαζονείαν των καὶ ἔγιναν γνωστοὶ ἀπὸ τὰς κακίας των, τοὺς κατέκαυσες διὰ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, καὶ κατέστησες ἔτσι αὐτοὺς παράδειγμα τιμωρίας εἰς τὰς κατόπιν γενεάς.
6 Σὺ τὸν θρασὺν Φαραώ, ὁ ὁποῖος εἶχε καταδουλώσει τὸν ἅγιόν σου λαόν, τὸν ἰσραηλιτικόν, τὸν ἐτιμώρησες μὲ πολλὰς καὶ ποικίλας τιμωρίας καὶ κατέστησες γνωστὴν τὴν ἀκατανίκητον δύναμίν σου. Μὲ αὐτὰς ἔκαμες γνωστὴν εἰς ὅλους τὴν ἀκατανίκητον ἰσχύν σου.
7 Διότι αὐτὸν τὸν Φαραώ, ὁ ὁποῖος μὲ πολεμικὰ ἅρματα καὶ μὲ πλῆθος λαοῦ κατεδίωξε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἔπνιξες εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης. Τοὺς δὲ Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐμπιστευθῆ τὴν σωτηρίαν των εἰς σὲ τὸν βασιλέα ὅλης τῆς κτίσεως, ὠδήγησες σώους διὰ μέσου τῆς θαλάσσης.
8 Αὐτοὶ δὲ ὅταν εἶδαν καὶ κατενόησαν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς σου, ἐδοξολόγησαν σὲ τὸν παντοκράτορα.
9 Σύ, βασιλεῦ, εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησες τὸν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον αὐτὸν κόσμον τῆς γῆς. Σὺ ἐξέλεξες τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ιερουσαλήμ, καὶ ἠγίασες τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον, τὸν ναόν, διὰ νὰ δοξάζεται τὸ Ὄνομά σου, καίτοι σὺ ἀπὸ τίποτε δὲν ἔχεις ἀνάγκην. Σὺ μὲ τὴν μεγαλοπρεπῆ εἰς αὐτὸν ἐμφάνισίν σου ἐδόξασες τὸν ἱερὸν τοῦτον ναὸν καὶ τὸν κατέστησες ἔτσι ἅγιον, διὰ νὰ δοξάζεται τὸ μέγα καὶ πανέντιμον Ὄνομά σου.
10 Ἐπειδὴ ἀγαπᾷς τὸ ἰσραηλιτικὸν ἔθνος, ὑπεσχέθης εἰς αὐτό, ὅτι ἐὰν ἀποστατήσωμεν καὶ ἀπομακρυνθῶμεν ἀπὸ σὲ καὶ μᾶς καταλάβῃ στενοχωρία καὶ κατόπιν ἔλθωμεν συντετριμμένοι εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον ναὸν καὶ προσευχηθῶμεν εἰς αὐτόν, σὺ θὰ ἀκούσῃς τὴν δέησιν ἡμῶν.
11 Καὶ εἶσαι, Κύριε, πράγματι ἀξιόπιστος καὶ ἀληθινὸς εἰς τὰς ὑποσχέσεις σου.
12 Ἐπειδή, λοιπόν, πολλὲς φορὲς οἱ πατέρες μας ἐθλίβησαν καὶ σὺ τοὺς ἐβοήθησες κατὰ τὴν ταλαιπωρίαν των αὐτὴν καὶ τοὺς ἐγλύτωσες ἀπὸ μεγάλους κινδύνους,
13 πρὸς σὲ καὶ ἡμεῖς καταφεύγομεν καὶ ὁμολογοῦμεν, ἰδοὺ καὶ τώρα, ἅγιε βασιλεῦ, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν μας ἔχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τοὺς ἐχθρούς μας, ἔχομεν παραλύσει ἀπὸ τὰς ἀδυναμίας μας.
14 Ἀκριβῶς δὲ ἐξ αἰτίας τῆς καταπτώσεώς μας ὁ θρασὺς καὶ βέβηλος βασιλεὺς ἐπιτηδεύεται μὲ κάθε τρόπον νὰ ἐξευτελίσῃ τὸν ἅγιον τοῦτον ναόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ἔνδοξον Ὄνομά σου.
15 Ἡ κατοικία σου εἶναι ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ μένει ἀπρόσιτος εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
16 Ἐπειδὴ ὅμως ηὐδόκησες πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός σου καὶ ἠγίασες καὶ ἀφιέρωσες τὸν τόπον τοῦτον ἐν μέσῳ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
17 μὴ τιμωρήσῃς ἡμᾶς παραχωρῶν τὴν βεβήλωσιν αὐτὴν καὶ μὴ καταλογίσῃς εἰς ἡμᾶς εὐθύνας διὰ τὸν μολυσμὸν τοῦτον· διὰ νὰ μὴ καυχῶνται οἱ παράνομοι ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν των καὶ νὰ μὴ ἀγάλλωνται μὲ τὴν κομπαστικήν των γλῶσσαν λέγοντες·
18 Ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν οἶκον τοῦτον τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως καταπατοῦνται καὶ οἱ ναοὶ τῶν εἰδωλολατρικῶν βδελυγμάτων!
19 Σβῆσε, λοιπόν, τὰς ἁμαρτίας μας, συγχώρησε τὰς παραβάσεις μας καὶ κάμε φανερὸν τὸ ἔλεός σου πρὸς ἡμᾶς κατὰ τὴν ὥραν αὐτήν.
20 Ἂς μᾶς καταλάβουν ἀμέσως οἱ οἰκτιρμοί σου καὶ δῶσε εἰς τὸ στόμα ἡμῶν τῶν καταπεπτωκότων καὶ συντετριμμένων δοξολογίαν πρὸς τὸ Ὄνομά σου, εἰρηνεύων τὰς καρδίας μας>.
21 Ἀμέσως μετὰ τὴν προσευχὴν αὐτὴν ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέπει ἐπὶ ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ὁ προαιώνιος, ὁ ἁγιώτατος, ἤκουσε τὴν σύμφωνον πρὸς τὸν Νόμον του προσευχὴν αὐτὴν καὶ ἐμαστίγωσε τὸν ἐπηρμένον ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν του καὶ θρασύτητα Φιλοπάτορα.
22 Τὸν περιέφερεν ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὡσὰν κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον, ὥστε ἐν τέλει νὰ πέσῃ ἀκίνητος εἰς τὸ ἔδαφος μὲ παράλυτα ὅλα τὰ μέλη του καὶ νὰ μὴ δύναται οὔτε μίαν λέξιν νὰ ἀρθρώσῃ. Ἔτσι ὑπέστη τὴν δικαίαν τιμωρίαν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
23 Εἰς τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακές του εἶδον ἄμεσον καὶ δεινὴν τιμωρίαν, ποὺ τὸν κατέλαβε, καὶ ἐπειδὴ ἐφοβήθησαν, μήπως χάσῃ καὶ τὴν ζωήν του, τὸν ἔσυραν ταχέως ἔξω ἀπὸ τὸν ναόν, συνεχόμενοι ἀπὸ μέγιστον φόβον.
24 Συνῆλθεν ἔπειτα ὁ βασιλεύς, χωρὶς ὅμως καθόλου νὰ συνετισθῇ καὶ μεταμεληθῃ ἀπὸ τὴν τιμωρίαν, ποὺ ὑπέστη, ἀλλὰ ἔφυγε μὲ πικρὰς ἀπειλὰς ἐναντίον τῆς πόλεως.
25 Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ τὴν κακὴν ἐπίδρασιν τῶν προμνημονευθέντων συντρόφων καὶ συμποτῶν του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν χωρισθῇ ἀπὸ κάθε ἔννοιαν δικαίου, ἐπηύξησεν ἀκόμη περισότερον τὴν κακίαν του.
26 Δὲν ἠρκέσθη ὅτι παρεδόθη εἰς ἀναριθμήτους ἀσελγείας, ἀλλὰ ἐπροχώρησεν εἰς τόσην μεγάλην θρασύτητα, ὥστε συστηματικῶς διέδιδεν εἰς ὅλους τοὺς τόπους συκοφαντίας κατὰ τῶν Ἑβραίων. Πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς φίλους του, κόλακες καθὼς ἦσαν, βλέποντες τὴν πρόθεσιν τοῦ βασιλέως, τὸν ἀκολουθοῦσαν εἰς τὴν ἐχθρικήν του διάθεσιν κατὰ τῶν Ἰουδαίων.
27 Ἐπῆρε δὲ τὴν ἀπόφασιν καὶ ἀκόμη δημοσιώτερον νὰ δυσφημήσῃ τὸ ἔθνος τῶν Ἑβραίων. Εἰς τὸν πύργον του, λοιπόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς τὸ ἀνάκτορόν του, διέταξε καὶ ἔστησαν μίαν στήλην ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἐχάραξαν τὴν ἀκόλουθον ἐπιγραφήν·
28 <Δὲν ἐπιτρέπεται εἰς κανένα ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν προσφέρουν θυσίαν εἰς τοὺς θεοὺς τῆς χώρας, νὰ εἰσέρχωνται εἰς τὰ ἱερά των, δηλαδὴ εἰς τὰς συναγωγάς. Ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν Αἴγυπτον νὰ καταγραφοῦν εἰς τοὺς καταλόγους τῶν δούλων, καὶ νὰ περιέλθουν εἰς τὴν κατάστασιν τῆς δουλείας. Ἐκεῖνοι δὲ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τυχὸν θὰ ἀνθίσταντο εἰς τὴν διαταγὴν αὐτήν, νὰ συλλαμβάνωνται διὰ τῆς βίας καὶ νὰ ἐκτελοῦνται.
29 Οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀπογράφωνται εἰς τοὺς καταλόγους τῶν ὑποδούλων θὰ στιγματίζωνται καὶ μὲ πυρακτωμένον σίδηρον εἰς τὸ σῶμα των διὰ τοῦ σήματος τοῦ Θεοῦ Διονύσου, ἤτοι μὲ φύλλον κισσοῦ, καὶ νὰ κατατάσσωνται εἰς τὴν προαναφερθεῖσαν ταπεινὴν κοινωνικὴν θέσιν>.
30 Διὰ νὰ μὴ φανῇ δὲ καὶ καταστῇ ὁ βασιλεὺς μισητὸς ἀπὸ ὅλους, διέταξε καὶ ἔγραψαν καὶ τὸ ἐξῆς· <ἐὰν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους προτιμοῦν νὰ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰς εἰδωλολατρικὰς τελετὰς μαζῆ μὲ τοὺς ἄλλους μεμυημένους, αὐτοὶ νὰ εἶναι ἴσοι πρὸς τοὺς πολίτας Ἀλεξανδρεῖς>.
31 Μερικοί, λοιπόν, ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, τοὺς κατοίκους τῆς Ἀλεξανδρείας οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὴν εἴσοδόν των εἰς τὴν πόλιν τῆς εὐσεβείας, τὴν Ἱερουσαλήμ, εὐχερῶς ὑπετάχθησαν εἰς τὴν διαταγὴν τοῦ Φιλοπάτορος, διότι ἐπίστευαν ὅτι μὲ τὴν ἐπικοινωνίαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα θὰ ἀποκτήσουν μεγάλην δόξαν.
32 Οἱ περισσότεροι ὅμως ἔμειναν στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν των μὲ γενναίαν ψυχήν, καὶ δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν εὐσέβειάν των. Προσφέροντες δὲ χρήματα, διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν μίαν ἄνευ φόβου ζωήν, προσπαθοῦσαν μὲ αὐτὰ νὰ ἁπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰς ἀπογραφάς.
33 Στηρίζοντες δὲ τὰς ὡραίας ἐλπίδας των εἰς τὴν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ βοήθειαν, ἐβδελύσσοντο ἐκείνους, ποὺ ἀποχωροῦσαν ἀπὸ τὴν θρησκείαν των, τοὺς ἐθεωροῦσαν ἐχθροὺς τοῦ ἔθνους των καὶ οὐδεμίαν εἰς αὐτοὺς συναναστροφὴν καὶ βοήθειαν παρεῖχον.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ότε λοιπὸν ὁ ἀρχιερεὺς Σίμων, ἀφοῦ ἐγονάτισε άπέναντι ἀπὸ τὸν Ναὸν καὶ ὕψωσε ἤρεμα μὲ σεβασμὸν καὶ εὐλάβειαν τὰ χέρια του πρὸς τὸν οὐρανόν, ἀνέπεμψε πρὸς τὸν Θεὸν τὴν ἀκόλουθον δέησιν:
2 <Κύριε Κύριε, Βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ Δέσποτα ὅλης τῆς κτίσεως, Ἁγιώτατε, Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ μόνος ἄρχων καὶ ἀπόλυτος κυρίαρχος, Παντοκράτωρ, ἄκουσε καὶ πρόσεξε ἠμᾶς, οἱ ὁποῖοι πιεζόμεθα καὶ βασανιζόμεθα ἀπὸ ἀνόσιον καὶ βέβηλον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ὡς ἵππος ἀχαλίνωτος καὶ ἀτίθασος ἀναστατώνεται καὶ ἀφηνιάζει κατὰ τρόπον μανιώδη καὶ αὐθάδη ἐξ αἰτίας τοῦ θράσους καὶ τῆς δυνάμεώς του!
3 Διότι Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος, ποὺ ἐδημιούργησες τὰ πάντα καὶ ὁ Ὁποῖος συνέχεις καὶ συγκρατεῖς τὴν ὅλην δημιουργίαν· Σὺ εἶσαι ὁ δίκαιος, ὁ ἀπόλυτος ἄρχων καὶ κυβερνήτης, καὶ Σὺ κρίνεις ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κάμνουν κάτι μὲ ἄκρατον αὐθάδειαν, ἀναίδειαν καὶ ἀλαζονείαν!
4 Σὺ κατέστρεψες καὶ ἐξηφάνισες ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ παρελθὸν διέπραξαν παρανομίες· μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν οἱ γίγαντες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐμπιστοσύνην καὶ πεποίθησιν εἰς τὴν σωματικήν των δύναμιν, τὸ θράσος καὶ τὴν αὐθάδειάν των. Αὐτοὺς τοὺς ἐξηφάνισες μὲ τὸ νὰ τοὺς καταπνίξῃς εἰς τὸν ἀμέτρητον ὄγκον τῶν ὑδάτων τοῦ φοβεροῦ κατακλυσμοῦ.
5 Σὺ κατέκαυσες καὶ ἐξηφάνισες μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων, οἱ ὁποῖοι ἐφέροντο μὲ ἀλαζονείαν καὶ προπέτειαν καὶ οἱ ὁποῖοι ἔγιναν γνωστοὶ καὶ ὁλοφάνεροι διὰ τὴν ἀνήθικον διαγωγὴν καὶ τὶς βδελυκτὲς παρανομίες των μὲ τὴν τιμωρίαν αὐτὴν τοὺς κατέστησες ἀποκρουστικὸν παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν εἰς τὶς ἐπερχόμενες γενεές.
6 Σὺ κατέστησες γνώστην τὴν ἀκαταγώνιστον δύναμιν καὶ τὴν ἀπόλυτον ἐξουσίαν σου μὲ τὸ νὰ τιμωρήσῃς μὲ διάφορες καὶ πολλὲς τιμωρίες τὸν αὐθάδη, ἀλαζόνα καὶ οἰηματίαν Φαραώ, ὁ ὁποῖος εἶχε καταστήσει διὰ τῆς βίας δοῦλον τὸν λαόν σου, τὸν ἅγιον Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Μὲ τὶς πληγὲς αὐτές, μὲ τὶς ὁποῖες ἐτιμώρησες τὸν Φαραώ, ἔκαμες εἰς ὅλους γνωστὴν τὴν μεγάλην καὶ ἀκαταγώνιστον δύναμίν σου.
7 Διότι, ὅταν ὁ Φαραὼ κατεδίωξε τοὺς Ἰσραηλῖτες μὲ πολεμικὰ ἅρματα καὶ πλῆθος στρατοῦ, τὸν κατέκλυσες καὶ τὸν ἔπνιξες εἰς τὸ βάθος τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης· τοὺς δὲ Ἰσραηλίτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πίστιν καὶ πεποίθησιν εἰς Σέ, ὁ Ὁποῖος εἶσαι ὁ ἀπόλυτος κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ὅλης τῆς κτίσεως, τοὺς διέσωσες καὶ τοὺς διεπέρασες ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν σώους καὶ ἀσφαλεῖς.
8 Ὅταν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται εἶδαν καὶ κατενόησαν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς Σου, ὕμνησαν καὶ ἐδοξολόγησαν Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον.
9 Σύ, Βασιλεῦ, ὅταν ἐδημιούργησες τὴν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον γῆν, ἐξεχώρισες καὶ ἐδιάλεξες τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἁγίασες εἰς αὐτὴν τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον, τὸν Ναόν, καὶ τὸν ἀφιέρωσες εἰς τὸ ὄνομά Σου, παρ' ὅλον ὅτι δὲν ἔχεις ἀνάγκην κανενός! Σὺ τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον τὸν ἐμεγάλυνες καὶ τὸν ἐθαυμάστωσες με τὴν μεγαλοπρεπῆ εἰς αὐτὸν ἐμφάνισίν Σου καὶ τὸν κατέστησες σταθερὸ ν σημεῖον διὰ τὴν δόξαν τοῦ μεγάλου καὶ ἐνδόξου ὀνόματός Σου.
10 Ἐπειδὴ δὲ ἀγαπᾷς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὑπεσχέθης εἰς αὐτὸν ὅτι, ἐὰν φύγωμεν καὶ ἀποστατήσωμεν ἀπὸ Σὲ καὶ ἕνεκα τούτου μᾶς καταλάβῃ θλίψις καὶ στενοχωρία, ἔλθωμεν ὅμως κατόπιν μὲ μετάνοιαν εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον καὶ προσευχηθῶμεν μὲ πίστιν εἰς Σέ, θὰ ἀκούσῃς καὶ θὰ δεχθῇς τὴν προσευχήν μας.
11 Πράγματι δὲ Σύ, Κύριε, εἶσαι ἀξιόπιστος καὶ ἀληθινὸς εἰς τὰ λόγια καὶ τὶς ὑποσχέσεις Σου.
12 Ἐπειδὴ λοιπὸν πολλὲς φορὲς ἐδοκιμάσθησαν καὶ ἐθλίβησαν οἱ πατέρες μας καὶ Σὺ τοὺς ἐβοήθησες εἰς τὴν ταπείνωσίν των, ὅταν κατεπιέζοντο, καὶ τοὺς ἔσωσες ἀπὸ μεγάλους κινδύνους,
13 διὰ τοῦτο, νά· τώρα καὶ ἠμεῖς καταφεύγομεν εἰς Σέ, ἅγιε Βασιλεῦ, καὶ ὁμολογοῦμεν ὅτι διὰ τὶς πολλὲς καὶ μεγάλες μας ἁμαρτίες καταβαλλόμεθα καὶ συντριβόμεθα ἀπὸ τὶς δοκιμασίες καὶ ἔχομεν ὑποδουλωθῇ εἰς τοὺς ἐχθρούς μας. Ἔχομεν παραλύσει καὶ μείνει ἀβοήθητοι ἕνεκα τῶν πολλῶν ἀδυναμιῶν μας.
14 Εἰς αὐτὴν δὲ τὴν τελείαν ἀδυναμίαν μας ὁ αὐθάδης αὐτὸς ἀλαζὼν καὶ βέβηλος βασιλιᾶς προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπον νὰ ἀτιμάσῃ, περιυβρίσῃ καὶ μολύνῃ τὸν ἅγιον τόπον (τὸν Ναόν), ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν αὐτὴν καὶ εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ἔνδοξον καὶ μεγαλοπρεπὲς Ὄνομά Σου.
15 Διότι τὸ ἐνδιαίτημα καὶ τὸ κατοικητήριόν Σου εἶναι ὁ ὑπερυψηλὸς καὶ ὑπέρτατος οὐρανός, ὁ ὁποῖος ὑπέρκειται τοῦ ἐνάστρου οὐρανοῦ καὶ εἶναι ἀπρόσιτος εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
16 Ἐπειδὴ ὅμως ἕνεκα τῆς ἀγαθῆς καὶ εὐνοϊκῆς σνγκαταβάσεώς Σου ἐπεδαψίλευσες τὴν δόξαν Σου εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν Σου, ἐξεχώρισες δὲ καὶ ἁγίασες τὸν τόπον αὐτόν,
17 μὴ μᾶς τιμωρήσῃς μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψῃς τὸν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μολυσμὸν τοῦ Ναοῦ, καὶ μὴ μᾶς ζητήσῃς λόγον (μὴ μᾶς δικάσῃς) διὰ τὶς ἁμαρτίες μας μὲ τὴν βεβήλωσιν του Ναοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς· διὰ νὰ μὴ καυχηθοῦν κομπαστικῶς οἱ παράνομοι, κυριευμένοι ἀπὸ τὸν ἐναντίον μας θυμόν των, οὔτε νὰ γεμίσουν ἀπὸ ἀγαλλίασιν καὶ νὰ εἴπουν μὲ τὴν ὑπερήφανον καὶ ἀλαζονικὴν γλῶσσαν των:
18 (Ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν ἅγιον οἶκον (τὸν Ναόν), ὅπως καταπατοῦνται οἱ μυσαροὶ εἰδωλολατρικοὶ ναοί)!
19 Σβῆσε λοιπὸν τελείως καὶ ἐξάλειψε ἐντελῶς τὶς ἁμαρτίες μας, ὥστε νὰ μὴ φαίνωνται πλέον, καὶ διασκόρπισε τὰ πταίσματα καὶ ἁμαρτήματά μας, δεῖξε δὲ καὶ φανέρωσε τὸ ἔλεός σου κατὰ τὴν ὥραν αὐτήν.
20 Ἂς μᾶς προφθάσουν καὶ ἂς μᾶς προλάβουν γρήγορα καὶ χωρὶς ἀργοπορίαν ἡ συμπάθεια καὶ ἡ εὐσπλαγχνία Σου· δῶσε δὲ δοξολογίες εἰς τὸ στόμα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταπέσει καὶ συντριβῆ ψυχικῶς, καὶ χάρισέ μας εἰρήνην>.
21 Ὁ δὲ Θεός, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καὶ ἐποπτεύει τὰ πάντα, Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, ὁ Ἁγιώτατος, ἀφοῦ ἄκουσε καὶ ἐδέχθη αὐτὴν τὴν νόμιμον καὶ σύμφωνον μὲ τοὺς ἱεροὺς θεσμοὺς παράκλησιν καὶ ἱκεσίαν, ἐμαστίγωσεν ἀμέσως τὸν βασιλιᾶ Πτολεμαῖον, ὁ ὁποῖος εἶχε κυριευθῇ ἀπὸ ἄκρατον αὐθάδειαν καὶ ἀναίδειαν καὶ μεγάλο θράσος.
22 Μὲ τὶς μαστιγώσεις τὸν συνεκλόνισε καὶ τὸν ἐκίνησεν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπως κλονίζεται καὶ σαλεύει τὸ καλάμι ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου, ἔτσι ὥστε τελακῶς νὰ πέσῃ κάτω καὶ νὰ μένῃ ξαπλωμένος εἰς τὸ ἔδαφος, ἀνίσχυρος, ἀβοήθητος καὶ μὲ παράλυτα ὅλα τὰ μέλη του, χωρὶς νὰ ἠμπορῇ νὰ ἀρθρώσῃ οὔτε λέξιν! Ὅλα δὲ αὐτά, διότι εἶχε σφικταγκαλιασθῆ μὲ τὴν δικαίαν τιμωρίαν τοῦ Θεοῦ.
23 Ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακές του ἀντελήφθησαν τὴν σοβαρὰν καὶ σκληρὰν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τὸν ἐκτύπησε φοβούμενοι δὲ μήπως ἀποθάνῃ, τὸν ἔσυραν γρήγορα ἔξω ἀπὸ τὸν Ναόν, κατάπληκτοι καὶ πάρα πολὺ πανικοβλημένοι ἀπὸ ὅσα ἀντίκρυσαν.
24 Ὕστερα δὲ ἀπὸ ὀλίγον χρόνον ὁ Πτολεμαῖος συνῆλθεν ἀπὸ τὴν παράλυσιν καὶ τὴν ἀφωνίαν ἐν τούτοις, καὶ παρ’ ὅλον ὅτι εἶχε τιμωρηθῇ τόσον σκληρά, δὲν μετενόησε καθόλου, ἀλλ’ ἀνεχώρησεν ἐκτοξεύων φοβερὲς ἀπειλὲς ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ Ναοῦ!
25 Ὅταν δὲ ὁ Φιλοπάτωρ ἔφθασεν εἰς τὴν Αἴγυπτον, αὔξησε ἀκόμη περισσότερον τὴν κακίαν του, ὑποκινούμενος καὶ ὑποδαυλιζόμενος ἀπὸ τοὺς συμπότας καὶ φίλους του, ποὺ ἀνεφέρθησαν προηγουμένως, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶχαν ἤδη χωρισθῇ ἐντελῶς ἀπὸ κάθε ἔννοιαν δικαίου.
26 Ὁ βασιλιᾶς, ὑπὸ τὴν κακὴν ἐπίδρασιν ὅλων αὐτῶν, δὲν ἠρκέσθη εἰς τὶς ἀναρίθμητες πράξεις ἀσελγείας, ἀλλ’ ἐπροχώρησε εἰς τόσον μεγάλο θράσος, ὥστε διετύπωνε καὶ διέδιδε κατὰ τῶν Ἰουδαίων συκοφαντίες εἰς τοὺς διαφόρους τόπους· πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς κόλακες φίλους του, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν μὲ προσοχήν τὶς προθέσεις τοῦ βασιλιᾶ, ἀκολουθοῦσαν καὶ αὐτοὶ τὴν ἐχθρικὴν διάθεσιν ἐκείνου κατὰ τῶν Ἰουδαίων.
27 Ἐσχεδίασε δὲ ὁ Πτολεμαῖος καὶ ἀπεφάσισε νὰ δυσφημήσῃ δημοσίως τὸ Ἰουδαϊκὸν ἔθνος. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔστησε μίαν στήλην εἰς τὸν πύργον τῆς αὐλῆς τοῦ ἀνακτόρου του, ἐχάραξεν ἐπάνω εἰς αὐτὴν τὴν ἀκόλουθον ἐπιγραφήν:
28 <Κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν θυσιάζουν εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εἰσέρχεται εἰς τὰ ἱερά (τις συναγωγές) των· ὅλοι δὲ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν Αἴγυπτον, πρέπει νὰ καταγραφοῦν εἰς καταλόγους ὄχι τῶν ἰσοτίμων Ἑλλήνων Μακεδόνων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων κατωτέρων λαῶν (τῶν ἰθαγενῶν Αἰγυπτίων), καὶ ἀπὸ ἐλεύθεροι ποὺ εἶναι, νὰ περιέλθουν εἰς κατάστασιν δουλοπαροικίας. Ὅσοι τυχὸν ἀνθίστανται εἰς τὴν διαταγὴν αὐτήν, νὰ συλλαμβάνωνται διὰ τῆς βίας καὶ νὰ θανατώνωνται.
29 Ὅσοι Ἰουδαῖοι θὰ καταγράφωνται εἰς τοὺς ἐν λόγῳ καταλόγους τῶν δούλων, θὰ στιγματίζωνται μὲ πυρακτωμένον σίδηρον εἰς τὸ σῶμα των μὲ τὸ σῆμα - ἔμβλημα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Διονύσου, δηλαδὴ μὲ τὸ ψύλλον κισσοῦ· αὐτοὶ δὲ θὰ καταχωρίζωνται εἰς τοὺς καταλόγους καὶ θὰ ὑποβιβάζωνται εἰς τὴν περιωρισμένην καὶ ταπεινὴν κοινωνικὴν θέσιν (κατάστασιν) τῶν ἰθαγενῶν τῆς Αἰγύπτου, ποὺ εἶχαν πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσίν των (ἀπὸ τὸν Πτολεμαῖον Β' Φιλάδελφον)>.
30 Ὁ Φιλοπάτωρ ὅμως, διὰ νὰ μὴ παρουσιασθῇ μισητὸς καὶ θεωρηθῇ ἐχθρὸς ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ἔγραψε κάτω ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω ἐπιγραφὴν καὶ τοῦτο: <Ἐὰν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς (τοὺς Ἰουδαίους) προτιμοὺν νὰ συμμετέχουν μὲ ἐκείνους, ποὺ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰ (εἰδωλολατρικά) μυστήρια (τοῦ Διονύσου), αὐτοὶ θὰ ἔχουν ἴσα δικαιώματα μὲ τοὺς πολίτες τῆς Ἀλεξανδρείας>.
31 Μερικοὶ λοιπὸν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἤθελαν να στερηθοῦν τὸ δικαίωμα τοῦ Ἀλεξανδρέως πολίτου μὲ τόσον ἄκληρον τίμημα καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν καμμίαν διάθεσιν νὰ ἀνεβαίνουν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πόλιν τῆς Ἰουδαϊκῆς εὐσεβείας, ἐξώμοσαν καὶ παρέδωσαν προθύμως τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὸ διάταγμα τοῦ Πτολεμαίου· ἔγιναν ἐξωμόται, διότι ἐπερίμεναν ὅτι θὰ ἐγίνοντο μέτοχοι μεγαλυτέρου γοήτρου καὶ κοσμικῆς δόξης ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συναναστροφήν, ποὺ θὰ εἶχαν μὲ τὸν βασιλιᾶ.
32 Οἱ περισσότεροι ὅμως ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἔμειναν ἀμετακίνητοι εἰς τὴν πίστιν τῶν πατέρων των μὲ ψυχὴν σταθεράν, γενναίαν καὶ ἀποφασιστικὴν καὶ δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ αὐτὴν πίστιν. Προσφέροντες δὲ χρήματα εἰς τοὺς ἀξιωματούχους τοῦ Φιλοπάτορος ὡς ἀντάλλαγμα διὰ τὴν ἑξαγορὰν τῆς ζωῆς των, προσπαθοῦσαν άφόβως νὰ γλυτώσουν καὶ νὰ ἁπαλλάξουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τὴν καταγραφήν (τὴν ἀπογραφὴν εἰς τοὺς καταλόγους).
33 Οἱ Ἰουδαῖοι αὐτοὶ ἔμεναν μὲ τὴν βεβαίαν καὶ σταθερὰν ἐλπίδα, ὅτι θὰ λάβουν ἀνακούφισιν καὶ βοήθειαν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐσιχαίνοντο δὲ ὅσους Ἰουδαίους ἀποχωροῦσαν καὶ ἐγίνοντο ἐξωμόται, καὶ τοὺς ἐθεωροῦσαν ὡς ἐχθροὺς τοῦ ἔθνους των τοὺς ἀπέκλειαν δὲ ἀπὸ τὴν συνήθη κοινωνικὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συναλλαγὴν καὶ τοὺς ἐστεροῦσαν ἀπὸ τὴν ἀμοιβαίαν βοήθειαν καὶ διευκόλυνσιν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
μὲν οὖν ἀρχιερεὺς Σίμων ἐξεναντίας του ναοῦ κάμψας τὰ γόνατα καὶ τὰς χεῖρας προτείνας εὐτάκτως, ἐποιήσατο τὴν δέησιν τοιαύτην.	μὲν λοιπὸν ἀρχιερεὺς Σίμων ἔκαμψε τὰ γόνατα ἀπέναντι τοῦ ναοῦ, ὕψωσε μὲ εὐλαβειαν τὰς χεῖρας του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε τὴν ἐξῆς προσευχήν.	ότε λοιπὸν ὁ ἀρχιερεὺς Σίμων, ἀφοῦ ἐγονάτισε άπέναντι ἀπὸ τὸν Ναὸν καὶ ὕψωσε ἤρεμα μὲ σεβασμὸν καὶ εὐλάβειαν τὰ χέρια του πρὸς τὸν οὐρανόν, ἀνέπεμψε πρὸς τὸν Θεὸν τὴν ἀκόλουθον δέησιν:
2 Κύριε Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ δέσποτα πάσης κτίσεως, ἅγιε ἐν ἁγίοις, μόναρχε, παντοκράτωρ πρόσχες ἡμῖν καταπονουμένοις ὑπὸ ἁνοσίου καὶ βεβήλου θράσει καὶ σθένει πεφρυαγμένου.	2 <Κύριε, Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν, Δέσποτα ὁλοκλήρου τῆς κτίσεως, ἁγιώτατε, μονοκράτωρ, παντοκράτωρ, δῶσε προσοχὴν εἰς ἡμᾶς σήμερον, οἱ ὁποῖοι καταταλαιπωρούμεθα ἀπὸ ἁνόσιον καὶ βέβηλον, ὁ ὁποῖος καυχᾶται καὶ αὐθαδιάζει διὰ τὴν θρασύτητά του καὶ τὴν δύναμίν του.	2 <Κύριε Κύριε, Βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ Δέσποτα ὅλης τῆς κτίσεως, Ἁγιώτατε, Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ μόνος ἄρχων καὶ ἀπόλυτος κυρίαρχος, Παντοκράτωρ, ἄκουσε καὶ πρόσεξε ἠμᾶς, οἱ ὁποῖοι πιεζόμεθα καὶ βασανιζόμεθα ἀπὸ ἀνόσιον καὶ βέβηλον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ὡς ἵππος ἀχαλίνωτος καὶ ἀτίθασος ἀναστατώνεται καὶ ἀφηνιάζει κατὰ τρόπον μανιώδη καὶ αὐθάδη ἐξ αἰτίας τοῦ θράσους καὶ τῆς δυνάμεώς του!
3 Σὺ γὰρ ὁ κτίσας τὰ πάντα καὶ τῶν ὅλων ἐπικρατῶν δυνάστης δίκαιος εἶ καὶ τοὺς ὕβρει καὶ ἀγερωχίᾳ πράσσοντάς τι κρίνεις.	3 Διότι σύ, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησες τὰ σύμπαντα καὶ ἐν τῇ ἀπείρῳ σου δυνάμει, εἶσαι κυρίαρχος ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, εἶσαι δίκαιος καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου κρίνεις ὅλους, ὅσοι ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν καὶ ἀγερωχίαν των κάμνουν κάτι τὸ ἀσεβές.	3 Διότι Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος, ποὺ ἐδημιούργησες τὰ πάντα καὶ ὁ Ὁποῖος συνέχεις καὶ συγκρατεῖς τὴν ὅλην δημιουργίαν· Σὺ εἶσαι ὁ δίκαιος, ὁ ἀπόλυτος ἄρχων καὶ κυβερνήτης, καὶ Σὺ κρίνεις ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κάμνουν κάτι μὲ ἄκρατον αὐθάδειαν, ἀναίδειαν καὶ ἀλαζονείαν!
4 Σὺ τοὺς ἔμπροσθεν ἀδικίαν ποιήσαντας, ἐν οἷς καὶ γίγαντες ἦσαν ρώμῃ καὶ θράσει πεποιθότες, διέφθειρας ἐπαγαγὼν αὐτοῖς ἀμέτρητον ὕδωρ.	4 Σὺ ἐξηφάνισες ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἰς προηγουμένας ἐποχὰς διέπραξαν ἀδικίας. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ γίγαντες κατὰ τὴν σωματικὴν δύναμιν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πεποίθησιν εἰς τὴν θρασύτητά των. Αὐτοὺς τοὺς ἐξωλόθρευσες ἀποστείλας ἐναντίον των ἀπροσμετρήτους ὄγκους ὑδάτων διὰ τοῦ κατακλυσμοῦ.	4 Σὺ κατέστρεψες καὶ ἐξηφάνισες ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ παρελθὸν διέπραξαν παρανομίες· μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν οἱ γίγαντες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐμπιστοσύνην καὶ πεποίθησιν εἰς τὴν σωματικήν των δύναμιν, τὸ θράσος καὶ τὴν αὐθάδειάν των. Αὐτοὺς τοὺς ἐξηφάνισες μὲ τὸ νὰ τοὺς καταπνίξῃς εἰς τὸν ἀμέτρητον ὄγκον τῶν ὑδάτων τοῦ φοβεροῦ κατακλυσμοῦ.
5 Σὺ τοὺς ὑπερηφανίαν ἐργαζομένους Σοδομίτας, διαδήλους ταῖς κακίαις γενομένους, πυρὶ καὶ θείῳ κατέφλεξας, παράδειγμα τοῖς ἐπιγινομένοις καταστήσας.	5 Σὺ τοὺς Σοδομίτας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δοῦλοι εἰς τὴν ἀλαζονείαν των καὶ ἔγιναν γνωστοὶ ἀπὸ τὰς κακίας των, τοὺς κατέκαυσες διὰ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, καὶ κατέστησες ἔτσι αὐτοὺς παράδειγμα τιμωρίας εἰς τὰς κατόπιν γενεάς.	5 Σὺ κατέκαυσες καὶ ἐξηφάνισες μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων, οἱ ὁποῖοι ἐφέροντο μὲ ἀλαζονείαν καὶ προπέτειαν καὶ οἱ ὁποῖοι ἔγιναν γνωστοὶ καὶ ὁλοφάνεροι διὰ τὴν ἀνήθικον διαγωγὴν καὶ τὶς βδελυκτὲς παρανομίες των μὲ τὴν τιμωρίαν αὐτὴν τοὺς κατέστησες ἀποκρουστικὸν παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν εἰς τὶς ἐπερχόμενες γενεές.
6 Σὺ τὸν θρασὺν Φαραὼ καταδουλωσάμενον τὸν λαόν σου τὸν ἅγιον Ἰσραήλ, ποικίλαις καὶ πολλαῖς δοκιμάσας τιμωρίαις, ἐγνώρισας τὴν σὴν δυναστείαν, ἐφ' αἷς ἐγνώρισας τὸ μέγα σου κράτος·	6 Σὺ τὸν θρασὺν Φαραώ, ὁ ὁποῖος εἶχε καταδουλώσει τὸν ἅγιόν σου λαόν, τὸν ἰσραηλιτικόν, τὸν ἐτιμώρησες μὲ πολλὰς καὶ ποικίλας τιμωρίας καὶ κατέστησες γνωστὴν τὴν ἀκατανίκητον δύναμίν σου. Μὲ αὐτὰς ἔκαμες γνωστὴν εἰς ὅλους τὴν ἀκατανίκητον ἰσχύν σου.	6 Σὺ κατέστησες γνώστην τὴν ἀκαταγώνιστον δύναμιν καὶ τὴν ἀπόλυτον ἐξουσίαν σου μὲ τὸ νὰ τιμωρήσῃς μὲ διάφορες καὶ πολλὲς τιμωρίες τὸν αὐθάδη, ἀλαζόνα καὶ οἰηματίαν Φαραώ, ὁ ὁποῖος εἶχε καταστήσει διὰ τῆς βίας δοῦλον τὸν λαόν σου, τὸν ἅγιον Ἰσραηλιτικὸν λαόν. Μὲ τὶς πληγὲς αὐτές, μὲ τὶς ὁποῖες ἐτιμώρησες τὸν Φαραώ, ἔκαμες εἰς ὅλους γνωστὴν τὴν μεγάλην καὶ ἀκαταγώνιστον δύναμίν σου.
7 καὶ ἐπιδιώξαντα αὐτὸν σὺν ἄρμασι καὶ ὄχλων πλήθει ἐπέκλυσας βάθει θαλάσσης, τοὺς δὲ ἐμπιστεύσαντας ἐπί σοὶ τῷ τῆς ἁπάσης κτίσεως δυναστεύοντι σώους διεκόμισας,	7 Διότι αὐτὸν τὸν Φαραώ, ὁ ὁποῖος μὲ πολεμικὰ ἅρματα καὶ μὲ πλῆθος λαοῦ κατεδίωξε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἔπνιξες εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης. Τοὺς δὲ Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐμπιστευθῆ τὴν σωτηρίαν των εἰς σὲ τὸν βασιλέα ὅλης τῆς κτίσεως, ὠδήγησες σώους διὰ μέσου τῆς θαλάσσης.	7 Διότι, ὅταν ὁ Φαραὼ κατεδίωξε τοὺς Ἰσραηλῖτες μὲ πολεμικὰ ἅρματα καὶ πλῆθος στρατοῦ, τὸν κατέκλυσες καὶ τὸν ἔπνιξες εἰς τὸ βάθος τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης· τοὺς δὲ Ἰσραηλίτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πίστιν καὶ πεποίθησιν εἰς Σέ, ὁ Ὁποῖος εἶσαι ὁ ἀπόλυτος κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ὅλης τῆς κτίσεως, τοὺς διέσωσες καὶ τοὺς διεπέρασες ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν σώους καὶ ἀσφαλεῖς.
8 οἳ καὶ συνιδόντες ἔργα σῆς χειρὸς ᾔνεσάν σε τὸν παντοκράτορα.	8 Αὐτοὶ δὲ ὅταν εἶδαν καὶ κατενόησαν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς σου, ἐδοξολόγησαν σὲ τὸν παντοκράτορα.	8 Ὅταν δὲ οἱ Ἰσραηλῖται εἶδαν καὶ κατενόησαν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς Σου, ὕμνησαν καὶ ἐδοξολόγησαν Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον.
9 Σύ, βασιλεῦ, κτίσας τὴν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον γῆν, ἐξελέξω τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἁγιάσας τὸν τόπον τοῦτον εἰς ὄνομά σοι τῷ τῶν ἁπάντων ἀπροσδεεῖ καὶ παρεδόξασας ἐν ἐπιφανείᾳ μεγαλοπρεπεῖ, σύστασιν ποιησάμενος αὐτοῦ πρὸς δόξαν τοῦ μεγάλου καὶ ἐντίμου ὀνόματός σου.	9 Σύ, βασιλεῦ, εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησες τὸν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον αὐτὸν κόσμον τῆς γῆς. Σὺ ἐξέλεξες τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ιερουσαλήμ, καὶ ἠγίασες τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον, τὸν ναόν, διὰ νὰ δοξάζεται τὸ Ὄνομά σου, καίτοι σὺ ἀπὸ τίποτε δὲν ἔχεις ἀνάγκην. Σὺ μὲ τὴν μεγαλοπρεπῆ εἰς αὐτὸν ἐμφάνισίν σου ἐδόξασες τὸν ἱερὸν τοῦτον ναὸν καὶ τὸν κατέστησες ἔτσι ἅγιον, διὰ νὰ δοξάζεται τὸ μέγα καὶ πανέντιμον Ὄνομά σου.	9 Σύ, Βασιλεῦ, ὅταν ἐδημιούργησες τὴν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον γῆν, ἐξεχώρισες καὶ ἐδιάλεξες τὴν πόλιν αὐτήν, τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἁγίασες εἰς αὐτὴν τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον, τὸν Ναόν, καὶ τὸν ἀφιέρωσες εἰς τὸ ὄνομά Σου, παρ' ὅλον ὅτι δὲν ἔχεις ἀνάγκην κανενός! Σὺ τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον τὸν ἐμεγάλυνες καὶ τὸν ἐθαυμάστωσες με τὴν μεγαλοπρεπῆ εἰς αὐτὸν ἐμφάνισίν Σου καὶ τὸν κατέστησες σταθερὸ ν σημεῖον διὰ τὴν δόξαν τοῦ μεγάλου καὶ ἐνδόξου ὀνόματός Σου.
10 Καὶ ἀγαπῶν τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπηγγείλω δὴ ὅτι ἐὰν γένηται ἡμῶν ἀποστροφὴ καὶ καταλάβῃ ἡμᾶς στενοχωρία καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τόπον τοῦτον δεηθῶμεν, εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως ἡμῶν.	10 Ἐπειδὴ ἀγαπᾷς τὸ ἰσραηλιτικὸν ἔθνος, ὑπεσχέθης εἰς αὐτό, ὅτι ἐὰν ἀποστατήσωμεν καὶ ἀπομακρυνθῶμεν ἀπὸ σὲ καὶ μᾶς καταλάβῃ στενοχωρία καὶ κατόπιν ἔλθωμεν συντετριμμένοι εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον ναὸν καὶ προσευχηθῶμεν εἰς αὐτόν, σὺ θὰ ἀκούσῃς τὴν δέησιν ἡμῶν.	10 Ἐπειδὴ δὲ ἀγαπᾷς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὑπεσχέθης εἰς αὐτὸν ὅτι, ἐὰν φύγωμεν καὶ ἀποστατήσωμεν ἀπὸ Σὲ καὶ ἕνεκα τούτου μᾶς καταλάβῃ θλίψις καὶ στενοχωρία, ἔλθωμεν ὅμως κατόπιν μὲ μετάνοιαν εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον καὶ προσευχηθῶμεν μὲ πίστιν εἰς Σέ, θὰ ἀκούσῃς καὶ θὰ δεχθῇς τὴν προσευχήν μας.
10 Καὶ ἀγαπῶν τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπηγγείλω δὴ ὅτι ἐὰν γένηται ἡμῶν ἀποστροφὴ καὶ καταλάβῃ ἡμᾶς στενοχωρία καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τόπον τοῦτον δεηθῶμεν, εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως ἡμῶν.	11 Καὶ εἶσαι, Κύριε, πράγματι ἀξιόπιστος καὶ ἀληθινὸς εἰς τὰς ὑποσχέσεις σου.	11 Πράγματι δὲ Σύ, Κύριε, εἶσαι ἀξιόπιστος καὶ ἀληθινὸς εἰς τὰ λόγια καὶ τὶς ὑποσχέσεις Σου.
12 Ἐπεὶ δὲ πλεονάκις θλιβέντων τῶν πατέρων ἡμῶν ἐβοήθησας αὐτοῖς ἐν τῇ ταπεινώσει καὶ ἐρρύσω αὐτοὺς ἐκ μεγάλων κινδύνων,	12 Ἐπειδή, λοιπόν, πολλὲς φορὲς οἱ πατέρες μας ἐθλίβησαν καὶ σὺ τοὺς ἐβοήθησες κατὰ τὴν ταλαιπωρίαν των αὐτὴν καὶ τοὺς ἐγλύτωσες ἀπὸ μεγάλους κινδύνους,	12 Ἐπειδὴ λοιπὸν πολλὲς φορὲς ἐδοκιμάσθησαν καὶ ἐθλίβησαν οἱ πατέρες μας καὶ Σὺ τοὺς ἐβοήθησες εἰς τὴν ταπείνωσίν των, ὅταν κατεπιέζοντο, καὶ τοὺς ἔσωσες ἀπὸ μεγάλους κινδύνους,
13 ἰδοῦ δὲ νῦν, ἅγιε βασιλεῦ, διὰ τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας ἡμῶν ἁμαρτίας καταπονούμεθα καὶ ὑπετάγημεν τοῖς ἐχθροῖς ἡμῶν καὶ παρείμεθα ἐν ἀδυναμίαις.	13 πρὸς σὲ καὶ ἡμεῖς καταφεύγομεν καὶ ὁμολογοῦμεν, ἰδοὺ καὶ τώρα, ἅγιε βασιλεῦ, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν μας ἔχομεν ὑποδουλωθῆ εἰς τοὺς ἐχθρούς μας, ἔχομεν παραλύσει ἀπὸ τὰς ἀδυναμίας μας.	13 διὰ τοῦτο, νά· τώρα καὶ ἠμεῖς καταφεύγομεν εἰς Σέ, ἅγιε Βασιλεῦ, καὶ ὁμολογοῦμεν ὅτι διὰ τὶς πολλὲς καὶ μεγάλες μας ἁμαρτίες καταβαλλόμεθα καὶ συντριβόμεθα ἀπὸ τὶς δοκιμασίες καὶ ἔχομεν ὑποδουλωθῇ εἰς τοὺς ἐχθρούς μας. Ἔχομεν παραλύσει καὶ μείνει ἀβοήθητοι ἕνεκα τῶν πολλῶν ἀδυναμιῶν μας.
14 Ἐν δὲ τῇ ἡμετέρᾳ καταπτώσει ὁ θρασὺς καὶ βέβηλος οὗτος ἐπιτηδεύει καθυβρίσαι τὸν ἐπὶ τῆς γῆς ἀναδεδειγμένον τῷ ὀνόματι τῆς δόξης σου ἅγιον τόπον.	14 Ἀκριβῶς δὲ ἐξ αἰτίας τῆς καταπτώσεώς μας ὁ θρασὺς καὶ βέβηλος βασιλεὺς ἐπιτηδεύεται μὲ κάθε τρόπον νὰ ἐξευτελίσῃ τὸν ἅγιον τοῦτον ναόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ἔνδοξον Ὄνομά σου.	14 Εἰς αὐτὴν δὲ τὴν τελείαν ἀδυναμίαν μας ὁ αὐθάδης αὐτὸς ἀλαζὼν καὶ βέβηλος βασιλιᾶς προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπον νὰ ἀτιμάσῃ, περιυβρίσῃ καὶ μολύνῃ τὸν ἅγιον τόπον (τὸν Ναόν), ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν αὐτὴν καὶ εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ἔνδοξον καὶ μεγαλοπρεπὲς Ὄνομά Σου.
15 Τὸ μὲν γὰρ οἰκητήριόν σου οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ ἀνέφικτος ἀνθρώποις ἐστίν.	15 Ἡ κατοικία σου εἶναι ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ μένει ἀπρόσιτος εἰς τοὺς ἀνθρώπους.	15 Διότι τὸ ἐνδιαίτημα καὶ τὸ κατοικητήριόν Σου εἶναι ὁ ὑπερυψηλὸς καὶ ὑπέρτατος οὐρανός, ὁ ὁποῖος ὑπέρκειται τοῦ ἐνάστρου οὐρανοῦ καὶ εἶναι ἀπρόσιτος εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
16 Ἀλλ' ἐπεὶ εὐδοκήσας τὴν δόξαν σου ἐν τῷ λαῷ σου Ἰσραὴλ ἡγίασας τὸν τόπον τοῦτον,	16 Ἐπειδὴ ὅμως ηὐδόκησες πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός σου καὶ ἠγίασες καὶ ἀφιέρωσες τὸν τόπον τοῦτον ἐν μέσῳ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,	16 Ἐπειδὴ ὅμως ἕνεκα τῆς ἀγαθῆς καὶ εὐνοϊκῆς σνγκαταβάσεώς Σου ἐπεδαψίλευσες τὴν δόξαν Σου εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν Σου, ἐξεχώρισες δὲ καὶ ἁγίασες τὸν τόπον αὐτόν,
17 μὴ ἐκδικήσῃς ἡμᾶς ἐν τῇ τούτων ἀκαθαρσίᾳ, μηδὲ εὐθύνῃς ἡμᾶς ἐν βεβηλώσει, ἵνα μὴ καυχήσωνται οἱ παράνομοι ἐν θυμῷ αὐτῶν, μηδὲ ἀγαλλιάσωνται ἐν ὑπερηφανίᾳ γλώσσης αὐτῶν λέγοντες·	17 μὴ τιμωρήσῃς ἡμᾶς παραχωρῶν τὴν βεβήλωσιν αὐτὴν καὶ μὴ καταλογίσῃς εἰς ἡμᾶς εὐθύνας διὰ τὸν μολυσμὸν τοῦτον· διὰ νὰ μὴ καυχῶνται οἱ παράνομοι ἐπάνω εἰς τὸν θυμόν των καὶ νὰ μὴ ἀγάλλωνται μὲ τὴν κομπαστικήν των γλῶσσαν λέγοντες·	17 μὴ μᾶς τιμωρήσῃς μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψῃς τὸν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μολυσμὸν τοῦ Ναοῦ, καὶ μὴ μᾶς ζητήσῃς λόγον (μὴ μᾶς δικάσῃς) διὰ τὶς ἁμαρτίες μας μὲ τὴν βεβήλωσιν του Ναοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς· διὰ νὰ μὴ καυχηθοῦν κομπαστικῶς οἱ παράνομοι, κυριευμένοι ἀπὸ τὸν ἐναντίον μας θυμόν των, οὔτε νὰ γεμίσουν ἀπὸ ἀγαλλίασιν καὶ νὰ εἴπουν μὲ τὴν ὑπερήφανον καὶ ἀλαζονικὴν γλῶσσαν των:
18 ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν οἶκον τοῦ ἁγιασμοῦ, ὡς καταπατοῦνται οἱ οἴκοι τῶν προσοχθισμάτων.	18 Ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν οἶκον τοῦτον τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως καταπατοῦνται καὶ οἱ ναοὶ τῶν εἰδωλολατρικῶν βδελυγμάτων!	18 (Ἡμεῖς κατεπατήσαμεν τὸν ἅγιον οἶκον (τὸν Ναόν), ὅπως καταπατοῦνται οἱ μυσαροὶ εἰδωλολατρικοὶ ναοί)!
19 Ἀπάλειψον τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ διασκέδασον τὰς ἀμπλακίας ἡμῶν καὶ ἐπίφανον τὸ ἔλεός σου κατὰ τὴν ὥραν ταύτην.	19 Σβῆσε, λοιπόν, τὰς ἁμαρτίας μας, συγχώρησε τὰς παραβάσεις μας καὶ κάμε φανερὸν τὸ ἔλεός σου πρὸς ἡμᾶς κατὰ τὴν ὥραν αὐτήν.	19 Σβῆσε λοιπὸν τελείως καὶ ἐξάλειψε ἐντελῶς τὶς ἁμαρτίες μας, ὥστε νὰ μὴ φαίνωνται πλέον, καὶ διασκόρπισε τὰ πταίσματα καὶ ἁμαρτήματά μας, δεῖξε δὲ καὶ φανέρωσε τὸ ἔλεός σου κατὰ τὴν ὥραν αὐτήν.
20 Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ δὸς αἰνέσεις ἐν στόματι τῶν καταπεπτωκότων καὶ συντετριμμένων τὰς ψυχὰς ποιήσας ἡμῖν εἰρήνην.	20 Ἂς μᾶς καταλάβουν ἀμέσως οἱ οἰκτιρμοί σου καὶ δῶσε εἰς τὸ στόμα ἡμῶν τῶν καταπεπτωκότων καὶ συντετριμμένων δοξολογίαν πρὸς τὸ Ὄνομά σου, εἰρηνεύων τὰς καρδίας μας>.	20 Ἂς μᾶς προφθάσουν καὶ ἂς μᾶς προλάβουν γρήγορα καὶ χωρὶς ἀργοπορίαν ἡ συμπάθεια καὶ ἡ εὐσπλαγχνία Σου· δῶσε δὲ δοξολογίες εἰς τὸ στόμα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταπέσει καὶ συντριβῆ ψυχικῶς, καὶ χάρισέ μας εἰρήνην>.
21 Ἐνταύθα ὁ πάντων ἐπόπτης Θεὸς καὶ πρὸ πάντων ἅγιος ἐν ἁγίοις εἰσακούσας τῆς ἐνθέσμου λιτανείας, τὸν ὕβρει καὶ θράσει μεγάλως ἐπῃρμένον ἐμάστιξεν αὐτόν,	21 Ἀμέσως μετὰ τὴν προσευχὴν αὐτὴν ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέπει ἐπὶ ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ὁ προαιώνιος, ὁ ἁγιώτατος, ἤκουσε τὴν σύμφωνον πρὸς τὸν Νόμον του προσευχὴν αὐτὴν καὶ ἐμαστίγωσε τὸν ἐπηρμένον ἐπάνω εἰς τὴν ἀλαζονείαν του καὶ θρασύτητα Φιλοπάτορα.	21 Ὁ δὲ Θεός, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καὶ ἐποπτεύει τὰ πάντα, Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, ὁ Ἁγιώτατος, ἀφοῦ ἄκουσε καὶ ἐδέχθη αὐτὴν τὴν νόμιμον καὶ σύμφωνον μὲ τοὺς ἱεροὺς θεσμοὺς παράκλησιν καὶ ἱκεσίαν, ἐμαστίγωσεν ἀμέσως τὸν βασιλιᾶ Πτολεμαῖον, ὁ ὁποῖος εἶχε κυριευθῇ ἀπὸ ἄκρατον αὐθάδειαν καὶ ἀναίδειαν καὶ μεγάλο θράσος.
22 ἔνθεν καὶ ἔνθεν κραδάνας αὐτὸν ὡς κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου, ὥστε κατ' ἐδάφους ἄπρακτον, ἔτι καὶ τοῖς μέλεσι παραλελυμένον μηδὲ φωνῆσαι δύνασθαι δικαίᾳ περιπεπλεγμένον κρίσει.	22 Τὸν περιέφερεν ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὡσὰν κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον, ὥστε ἐν τέλει νὰ πέσῃ ἀκίνητος εἰς τὸ ἔδαφος μὲ παράλυτα ὅλα τὰ μέλη του καὶ νὰ μὴ δύναται οὔτε μίαν λέξιν νὰ ἀρθρώσῃ. Ἔτσι ὑπέστη τὴν δικαίαν τιμωρίαν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.	22 Μὲ τὶς μαστιγώσεις τὸν συνεκλόνισε καὶ τὸν ἐκίνησεν ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπως κλονίζεται καὶ σαλεύει τὸ καλάμι ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου, ἔτσι ὥστε τελακῶς νὰ πέσῃ κάτω καὶ νὰ μένῃ ξαπλωμένος εἰς τὸ ἔδαφος, ἀνίσχυρος, ἀβοήθητος καὶ μὲ παράλυτα ὅλα τὰ μέλη του, χωρὶς νὰ ἠμπορῇ νὰ ἀρθρώσῃ οὔτε λέξιν! Ὅλα δὲ αὐτά, διότι εἶχε σφικταγκαλιασθῆ μὲ τὴν δικαίαν τιμωρίαν τοῦ Θεοῦ.
23 Ὅθεν οἵ τε φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακες αὐτοῦ ταχεῖαν καὶ ὀξεῖαν ἰδόντες τὴν καταλαβοῦσαν αὐτὸν εὔθυναν, φοβούμενοι μὴ καὶ τὸ ζῆν ἐκλείπῃ, ταχέως αὐτὸν ἐξείλκυσαν ὑπερβάλλοντι καταπεπληγμένοι φόβῳ.	23 Εἰς τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακές του εἶδον ἄμεσον καὶ δεινὴν τιμωρίαν, ποὺ τὸν κατέλαβε, καὶ ἐπειδὴ ἐφοβήθησαν, μήπως χάσῃ καὶ τὴν ζωήν του, τὸν ἔσυραν ταχέως ἔξω ἀπὸ τὸν ναόν, συνεχόμενοι ἀπὸ μέγιστον φόβον.	23 Ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακές του ἀντελήφθησαν τὴν σοβαρὰν καὶ σκληρὰν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τὸν ἐκτύπησε φοβούμενοι δὲ μήπως ἀποθάνῃ, τὸν ἔσυραν γρήγορα ἔξω ἀπὸ τὸν Ναόν, κατάπληκτοι καὶ πάρα πολὺ πανικοβλημένοι ἀπὸ ὅσα ἀντίκρυσαν.
24 Ἐν χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀναλεξάμενος ἑαυτὸν οὐδαμῶς εἰς μετάμελον ἦλθεν ἐπιτιμηθείς, μετ' ἀπειλῆς δὲ πικρᾶς ἀνέλυσε.	24 Συνῆλθεν ἔπειτα ὁ βασιλεύς, χωρὶς ὅμως καθόλου νὰ συνετισθῇ καὶ μεταμεληθῃ ἀπὸ τὴν τιμωρίαν, ποὺ ὑπέστη, ἀλλὰ ἔφυγε μὲ πικρὰς ἀπειλὰς ἐναντίον τῆς πόλεως.	24 Ὕστερα δὲ ἀπὸ ὀλίγον χρόνον ὁ Πτολεμαῖος συνῆλθεν ἀπὸ τὴν παράλυσιν καὶ τὴν ἀφωνίαν ἐν τούτοις, καὶ παρ’ ὅλον ὅτι εἶχε τιμωρηθῇ τόσον σκληρά, δὲν μετενόησε καθόλου, ἀλλ’ ἀνεχώρησεν ἐκτοξεύων φοβερὲς ἀπειλὲς ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ Ναοῦ!
25 Διακομισθεὶς δὲ εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ τῆς κακίας ἐπαύξων, διὰ δὲ τῶν προαποδεδειγμένων συμποτῶν καὶ ἑταίρων τοῦ παντὸς δικαίου κεχωρισμένων,	25 Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ τὴν κακὴν ἐπίδρασιν τῶν προμνημονευθέντων συντρόφων καὶ συμποτῶν του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν χωρισθῇ ἀπὸ κάθε ἔννοιαν δικαίου, ἐπηύξησεν ἀκόμη περισότερον τὴν κακίαν του.	25 Ὅταν δὲ ὁ Φιλοπάτωρ ἔφθασεν εἰς τὴν Αἴγυπτον, αὔξησε ἀκόμη περισσότερον τὴν κακίαν του, ὑποκινούμενος καὶ ὑποδαυλιζόμενος ἀπὸ τοὺς συμπότας καὶ φίλους του, ποὺ ἀνεφέρθησαν προηγουμένως, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶχαν ἤδη χωρισθῇ ἐντελῶς ἀπὸ κάθε ἔννοιαν δικαίου.
26 οὐ μόνον ταῖς ἀναριθμήτοις ἀσελγείαις διηρκέσθη, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοσούτον θράσους προῆλθεν, ὥστε δυσφημίας ἐν τοῖς τόποις συνίστασθαι καὶ πολλοὺς τῶν φίλων ἀτενίζοντας εἰς τὴν τοῦ βασιλέως πρόθεσιν καὶ αὐτοὺς ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου θελήσει.	26 Δὲν ἠρκέσθη ὅτι παρεδόθη εἰς ἀναριθμήτους ἀσελγείας, ἀλλὰ ἐπροχώρησεν εἰς τόσην μεγάλην θρασύτητα, ὥστε συστηματικῶς διέδιδεν εἰς ὅλους τοὺς τόπους συκοφαντίας κατὰ τῶν Ἑβραίων. Πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς φίλους του, κόλακες καθὼς ἦσαν, βλέποντες τὴν πρόθεσιν τοῦ βασιλέως, τὸν ἀκολουθοῦσαν εἰς τὴν ἐχθρικήν του διάθεσιν κατὰ τῶν Ἰουδαίων.	26 Ὁ βασιλιᾶς, ὑπὸ τὴν κακὴν ἐπίδρασιν ὅλων αὐτῶν, δὲν ἠρκέσθη εἰς τὶς ἀναρίθμητες πράξεις ἀσελγείας, ἀλλ’ ἐπροχώρησε εἰς τόσον μεγάλο θράσος, ὥστε διετύπωνε καὶ διέδιδε κατὰ τῶν Ἰουδαίων συκοφαντίες εἰς τοὺς διαφόρους τόπους· πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς κόλακες φίλους του, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν μὲ προσοχήν τὶς προθέσεις τοῦ βασιλιᾶ, ἀκολουθοῦσαν καὶ αὐτοὶ τὴν ἐχθρικὴν διάθεσιν ἐκείνου κατὰ τῶν Ἰουδαίων.
27 Προέθετο δὲ δημοσίᾳ κατὰ τοῦ ἔθνους διαδοῦναι ψόγον· καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν αὐλὴν πύργου στήλην ἀναστήσας ἐξεκόλαψε γραφήν,	27 Ἐπῆρε δὲ τὴν ἀπόφασιν καὶ ἀκόμη δημοσιώτερον νὰ δυσφημήσῃ τὸ ἔθνος τῶν Ἑβραίων. Εἰς τὸν πύργον του, λοιπόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς τὸ ἀνάκτορόν του, διέταξε καὶ ἔστησαν μίαν στήλην ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἐχάραξαν τὴν ἀκόλουθον ἐπιγραφήν·	27 Ἐσχεδίασε δὲ ὁ Πτολεμαῖος καὶ ἀπεφάσισε νὰ δυσφημήσῃ δημοσίως τὸ Ἰουδαϊκὸν ἔθνος. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔστησε μίαν στήλην εἰς τὸν πύργον τῆς αὐλῆς τοῦ ἀνακτόρου του, ἐχάραξεν ἐπάνω εἰς αὐτὴν τὴν ἀκόλουθον ἐπιγραφήν:
28 μηδένα τῶν μὴ θυόντων εἰς τὰ ἱερὰ αὐτῶν εἰσιέναι, πάντας δὲ τοὺς Ἰουδαίους εἰς λαογραφίαν καὶ οἰκετικὴν διάθεσιν ἀχθῆναι, τοὺς δὲ ἀντιλέγοντας βίᾳ φερομένους τοῦ ζῆν μεταστῆσαι,	28 <Δὲν ἐπιτρέπεται εἰς κανένα ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν προσφέρουν θυσίαν εἰς τοὺς θεοὺς τῆς χώρας, νὰ εἰσέρχωνται εἰς τὰ ἱερά των, δηλαδὴ εἰς τὰς συναγωγάς. Ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν Αἴγυπτον νὰ καταγραφοῦν εἰς τοὺς καταλόγους τῶν δούλων, καὶ νὰ περιέλθουν εἰς τὴν κατάστασιν τῆς δουλείας. Ἐκεῖνοι δὲ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τυχὸν θὰ ἀνθίσταντο εἰς τὴν διαταγὴν αὐτήν, νὰ συλλαμβάνωνται διὰ τῆς βίας καὶ νὰ ἐκτελοῦνται.	28 <Κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν θυσιάζουν εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εἰσέρχεται εἰς τὰ ἱερά (τις συναγωγές) των· ὅλοι δὲ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν Αἴγυπτον, πρέπει νὰ καταγραφοῦν εἰς καταλόγους ὄχι τῶν ἰσοτίμων Ἑλλήνων Μακεδόνων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων κατωτέρων λαῶν (τῶν ἰθαγενῶν Αἰγυπτίων), καὶ ἀπὸ ἐλεύθεροι ποὺ εἶναι, νὰ περιέλθουν εἰς κατάστασιν δουλοπαροικίας. Ὅσοι τυχὸν ἀνθίστανται εἰς τὴν διαταγὴν αὐτήν, νὰ συλλαμβάνωνται διὰ τῆς βίας καὶ νὰ θανατώνωνται.
29 τούς τε ἀπογραφομένους χαράσσεσθαι καὶ διὰ πυρὸς εἰς τὸ σῶμα παρασήμῳ Διονύσου κισσοφύλλῳ, οὓς καὶ καταχωρίσαι εἰς τὴν προσυνεσταλμένην αὐθεντίαν.	29 Οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀπογράφωνται εἰς τοὺς καταλόγους τῶν ὑποδούλων θὰ στιγματίζωνται καὶ μὲ πυρακτωμένον σίδηρον εἰς τὸ σῶμα των διὰ τοῦ σήματος τοῦ Θεοῦ Διονύσου, ἤτοι μὲ φύλλον κισσοῦ, καὶ νὰ κατατάσσωνται εἰς τὴν προαναφερθεῖσαν ταπεινὴν κοινωνικὴν θέσιν>.	29 Ὅσοι Ἰουδαῖοι θὰ καταγράφωνται εἰς τοὺς ἐν λόγῳ καταλόγους τῶν δούλων, θὰ στιγματίζωνται μὲ πυρακτωμένον σίδηρον εἰς τὸ σῶμα των μὲ τὸ σῆμα - ἔμβλημα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Διονύσου, δηλαδὴ μὲ τὸ ψύλλον κισσοῦ· αὐτοὶ δὲ θὰ καταχωρίζωνται εἰς τοὺς καταλόγους καὶ θὰ ὑποβιβάζωνται εἰς τὴν περιωρισμένην καὶ ταπεινὴν κοινωνικὴν θέσιν (κατάστασιν) τῶν ἰθαγενῶν τῆς Αἰγύπτου, ποὺ εἶχαν πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσίν των (ἀπὸ τὸν Πτολεμαῖον Β' Φιλάδελφον)>.
30 Ἵνα δὲ μὴ τοῖς πᾶσιν ἀπεχθόμενος φαίνηται, ὑπέγραψεν· ἐὰν δέ τινες ἐξ αὐτῶν προαιρῶνται ἐν τοῖς κατὰ τὰς τελετὰς μεμυημένοις ἀναστρέφεσθαι, τούτους ἰσοπολίτας Ἀλεξανδρεῦσιν εἶναι.	30 Διὰ νὰ μὴ φανῇ δὲ καὶ καταστῇ ὁ βασιλεὺς μισητὸς ἀπὸ ὅλους, διέταξε καὶ ἔγραψαν καὶ τὸ ἐξῆς· <ἐὰν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους προτιμοῦν νὰ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰς εἰδωλολατρικὰς τελετὰς μαζῆ μὲ τοὺς ἄλλους μεμυημένους, αὐτοὶ νὰ εἶναι ἴσοι πρὸς τοὺς πολίτας Ἀλεξανδρεῖς>.	30 Ὁ Φιλοπάτωρ ὅμως, διὰ νὰ μὴ παρουσιασθῇ μισητὸς καὶ θεωρηθῇ ἐχθρὸς ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ἔγραψε κάτω ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω ἐπιγραφὴν καὶ τοῦτο: <Ἐὰν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς (τοὺς Ἰουδαίους) προτιμοὺν νὰ συμμετέχουν μὲ ἐκείνους, ποὺ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰ (εἰδωλολατρικά) μυστήρια (τοῦ Διονύσου), αὐτοὶ θὰ ἔχουν ἴσα δικαιώματα μὲ τοὺς πολίτες τῆς Ἀλεξανδρείας>.
31 Ἔνιοι μὲν οὖν ἐπὶ πόλεως τὰ τῆς πόλεως εὐσεβείας ἐπιβάθρας στυγοῦντες εὐχερῶς ἑαυτοὺς ἐδίδοσαν ὡς μεγάλης τινὸς κοινωνήσοντες εὐκλείας ἀπὸ τῆς ἐσομένης τῷ βασιλεῖ συναναστροφῆς.	31 Μερικοί, λοιπόν, ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, τοὺς κατοίκους τῆς Ἀλεξανδρείας οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὴν εἴσοδόν των εἰς τὴν πόλιν τῆς εὐσεβείας, τὴν Ἱερουσαλήμ, εὐχερῶς ὑπετάχθησαν εἰς τὴν διαταγὴν τοῦ Φιλοπάτορος, διότι ἐπίστευαν ὅτι μὲ τὴν ἐπικοινωνίαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα θὰ ἀποκτήσουν μεγάλην δόξαν.	31 Μερικοὶ λοιπὸν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἤθελαν να στερηθοῦν τὸ δικαίωμα τοῦ Ἀλεξανδρέως πολίτου μὲ τόσον ἄκληρον τίμημα καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν καμμίαν διάθεσιν νὰ ἀνεβαίνουν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πόλιν τῆς Ἰουδαϊκῆς εὐσεβείας, ἐξώμοσαν καὶ παρέδωσαν προθύμως τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὸ διάταγμα τοῦ Πτολεμαίου· ἔγιναν ἐξωμόται, διότι ἐπερίμεναν ὅτι θὰ ἐγίνοντο μέτοχοι μεγαλυτέρου γοήτρου καὶ κοσμικῆς δόξης ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συναναστροφήν, ποὺ θὰ εἶχαν μὲ τὸν βασιλιᾶ.
32 Οἱ δὲ πλεῖστοι γενναίᾳ ψυχῇ ἐνίσχυσαν καὶ οὐ διέστησαν τῆς εὐσεβείας, τά τε χρήματα περὶ τοῦ ζῆν ἀντικαταλλασσόμενοι ἀδεῶς ἐπειρῶντο ἑαυτοὺς ρύσασθαι ἐκ τῶν ἀπογραφῶν·	32 Οἱ περισσότεροι ὅμως ἔμειναν στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν των μὲ γενναίαν ψυχήν, καὶ δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν εὐσέβειάν των. Προσφέροντες δὲ χρήματα, διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν μίαν ἄνευ φόβου ζωήν, προσπαθοῦσαν μὲ αὐτὰ νὰ ἁπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰς ἀπογραφάς.	32 Οἱ περισσότεροι ὅμως ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἔμειναν ἀμετακίνητοι εἰς τὴν πίστιν τῶν πατέρων των μὲ ψυχὴν σταθεράν, γενναίαν καὶ ἀποφασιστικὴν καὶ δὲν ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ αὐτὴν πίστιν. Προσφέροντες δὲ χρήματα εἰς τοὺς ἀξιωματούχους τοῦ Φιλοπάτορος ὡς ἀντάλλαγμα διὰ τὴν ἑξαγορὰν τῆς ζωῆς των, προσπαθοῦσαν άφόβως νὰ γλυτώσουν καὶ νὰ ἁπαλλάξουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τὴν καταγραφήν (τὴν ἀπογραφὴν εἰς τοὺς καταλόγους).
33 εὐέλπιδες δὲ καθειστήκεισαν ἀντιλήψεως τεύξεσθαι καὶ τοὺς ἀποχωροῦντος ἐξ αὐτῶν ἐβδελύσσοντο καὶ ὡς πολεμίους τοῦ ἔθνους ἔκρινον καὶ τῆς κοινῆς συναναστροφῆς καὶ εὐχρηστίας ἐστέρουν.	33 Στηρίζοντες δὲ τὰς ὡραίας ἐλπίδας των εἰς τὴν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ βοήθειαν, ἐβδελύσσοντο ἐκείνους, ποὺ ἀποχωροῦσαν ἀπὸ τὴν θρησκείαν των, τοὺς ἐθεωροῦσαν ἐχθροὺς τοῦ ἔθνους των καὶ οὐδεμίαν εἰς αὐτοὺς συναναστροφὴν καὶ βοήθειαν παρεῖχον.	33 Οἱ Ἰουδαῖοι αὐτοὶ ἔμεναν μὲ τὴν βεβαίαν καὶ σταθερὰν ἐλπίδα, ὅτι θὰ λάβουν ἀνακούφισιν καὶ βοήθειαν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐσιχαίνοντο δὲ ὅσους Ἰουδαίους ἀποχωροῦσαν καὶ ἐγίνοντο ἐξωμόται, καὶ τοὺς ἐθεωροῦσαν ὡς ἐχθροὺς τοῦ ἔθνους των τοὺς ἀπέκλειαν δὲ ἀπὸ τὴν συνήθη κοινωνικὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συναλλαγὴν καὶ τοὺς ἐστεροῦσαν ἀπὸ τὴν ἀμοιβαίαν βοήθειαν καὶ διευκόλυνσιν.