Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ἰ
δὲ τοίνυν τῶν μέχρι θανάτου
πόνων ὑπερεφρόνησαν οἱ ἑπτὰ
ἀδελφοί, συνομολογεῖται πανταχόθεν
ὅτι αὐτοδέσποτός ἐστι τῶν
παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός.
|
ν
λοιπὸν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ
περιεφρόνησαν τοὺς θανασίμους αὐτοὺς
ἀγῶνας, συνάγεται αὐτὸ ὅλα
αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ὅτι ὁ
εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος
ἐπὶ τῶν παθῶν.
|
άν,
κατὰ συνέπειαν, οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ
ἐπεριφρόνησαν ἀκόμη καὶ μέχρι θανάτου
τὶς φρικτὲς ταλαιπωρίες καὶ ὀδύνες
τῶν βασανιστηρίων, μαρτυρεῖται ἐκ συμφώνου
ἀπὸ παντοῦ ὅτι ὁ εὐσεβὴς
λογισμὸς εἶναι δεσπότης ἀπόλυτος, αὐτεξούσιος,
ἀπεριόριστος ἐπὶ τῶν παθῶν.
|
2
Εἰ γὰρ τοῖς πάθεσι δουλωθέντες
ἐμιαροφάγησαν, ἐλέγομεν ἂν τούτοις
αὐτοὺς νενικῆσθαι·
|
2
Διότι, ἐὰν ἔτρωγαν ἀκαθάρτους
τροφὰς ὑποδουλούμενοι εἰς τὰ
πάθη, θὰ ἐλέγαμεν ὅτι αὐτοὶ
εἶχαν νικηθῆ ἀπὸ αὐτά.
|
2
Διότι ἐὰν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ
ἀκάθαρτα κατὰ Νόμον κρέατα, ἀφοῦ εἶχαν
ὑποδουλωθῇ εἰς τὰ πάθη, θὰ ἐλέγαμε
ὅτι οἰ νέοι αὐτοὶ εἶχαν νικηθῇ
ἀπὸ αὐτά. |
3
νυνὶ δὲ οὕτως, ἀλλὰ τῷ
ἐπαινουμένῳ παρὰ Θεῷ λογισμῷ
περιεγένετο τῶν παθῶν,
|
3
Εἰς τὴν πραγματικὸτητα ὅμως δὲν
συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ μὲ
τὸν λογισμόν, τὸν ὁποῖον ἐπαινεῖ
ὁ Θεὸς ἐνίκησαν τὰ πάθη.
|
3
Τώρα ὅμως δὲν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ἀντιθέτως,
μὲ τὸν λογισμόν, ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖται
ἀπὸ τὸν Θεόν, ὑπερίσχυσαν καὶ
ἐνίκησαν τὰ πάθη. |
4
ὧν οὐκ ἔστι παριδεῖν τὴν ἡγεμονίαν
τῆς διανοίας· ἐπεκράτησαν γὰρ
καὶ πάθους καὶ πόνων.
|
4
Εἰς τὴν περίπτωσι τῶν ἐπτὰ
ἀδελφῶν εἶναι ἀδύνατον νὰ
παραβλέψωμεν τὴν ἡγεμονίαν τῆς
διανοίας. Ἀνεδείχθησαν αὐτοὶ
νικηταὶ καὶ τοῦ πάθους καὶ τῶν
βασάνων. |
4
Εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν ἑπτὰ
ἀδελφῶν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
παραβλέψωμεν τὴν ὑπεροχὴν καὶ ἡγεμονίαν
τῆς διανοίας. Διότι οἱ νέοι αὐτοὶ
ἐνίκησαν, ὑπερίσχυσαν καὶ τοῦ πάθους
καὶ τῶν φρικτῶν κακώσεων καὶ ὀδυνῶν
τῶν βασανιστηρίων. |
5
Πῶς οὖν οὐκ ἔστι τούτοις τὴν
τῆς εὐλογιστίας παθοκρατορίαν ὁμολογεῖν,
οἳ τῶν μὲν διὰ πυρὸς ἀλγηδόνων
οὐκ ἐπεστράφησαν; |
5
Πῶς, λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ
μὴ ἀναγνωρίσωμεν εἰ αὐτοὺς
κυριαρχίαν τοῦ ὀρθοῦ λογισμοῦ
ἐπὶ τῶν παθῶν, εἰς αὐτούς,
οἱ ὁποῖοι δὲ ἀπέφυγον
τοὺς πόνους, ποὺ προκαλεῖ τὸ
πῦρ; |
5
Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ
μὴ ὁμολογήσωμεν καὶ νὰ μὴ παραδεχθῶμεν
τὴν κυριαρχίαν τοῦ ὀρθοῦ, φρονίμου
καὶ στοχαστικοῦ λογισμοῦ ἐπὶ
τῶν παθῶν εἰς τοὺς νέους αὐτούς,
οἱ ὁποῖοι δὲν ἀπέφυγαν τοὺς
ὀδυνηροὺς πόνους ποὺ προκαλεῖ ἡ
φωτιά; |
6
Καθάπερ γὰρ προβλῆτες λιμένων πύργοι
τὰς τῶν κυμάτων ἀπειλὰς ἀνακόπτοντες
γαληνὸν παρέχουσι τοῖς εἰσπλέουσι
τὸν ὅρμον, |
6
Ὅπως οἱ κυματοθραῦσται εἰς τοὺς
λιμένας ἀνακόπτουν τὰς ἀπειλὰς
τῆς θαλάσσης καὶ ἐξασφαλίζουν
γαλήνιον προσόρμησιν εἰς ὅσους εἰσέρχονται,
|
6
Διότι, ὅπως ἀκριβῶς οἱ κυματοθραῦσται
εἰς τὰ λιμάνια ἀναχαιτίζουν τὶς ἀπειλὲς
τῶν θαλασσίων κυμάτων καὶ ἑξασφαλίζουν γαλήνιον
καὶ ἥσυχον τὸ λιμάνι εἰς ὅσους
προσορμίζονται εἰς αὐτό,
|
7
οὕτως ἡ ἐπτάπυργος τῶν νεανίσκων
εὐλογιστία τὸν τῆς εὐσεβείας
ὀχυρώσασα λιμένα τὴν τῶν παθῶν
ἐνίκησεν ἀκολασίαν.
|
7
ἔτσι καὶ ὁ ἐπτάπυργος καλὸς
λογισμὸς αὐτῶν τῶν νέων, ἀφοῦ
ἐξησφάλισε τὸν λιμένα τῆς εὐσεβείας,
ἐνίκησε τὴν ἀκολασίαν τῶν
παθῶν. |
7
κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ ὁ ἑπτάπυργος
ὀρθός, φρόνιμος καὶ στοχαστικὸς λογισμὸς
τῶν νέων αὐτῶν, ἀφοῦ ὠχύρωσε
τὸ λιμάνι τῆς εὐσεβείας, ἐνίκησε τὴν
αὐθάδειαν καὶ θρασύτητα τῶν παθῶν.
|
8
Ἱερὸν γὰρ εὐσεβείας στήσαντες
χορὸν παρεθάρσυνον ἀλλήλους λέγοντες·
|
8
Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔστησαν τὸν ἱερὸν
χορὸν τῆς πίστεως, ἐνεθάρρυναν
ὁ ἔνας τὸν ἄλλον λέγοντες·
|
8
Διότι οἱ ἑπτὰ ἀδελφοί, ἀφοῦ
συνεκρότησαν ἱερὸν χορὸν εὐσεβείας,
ἐνεθάρρυναν καὶ ἐνεψύχωναν ὁ
ἕνας τὸν ἄλλον λέγοντες:
|
9
ἀδελφικῶς ἀποθάνοιμεν
ἀδελφοὶ περὶ τοῦ νόμου·
μιμησώμεθα τοὺς τρεῖς ἐπὶ τῆς
Ἀσσυρίας νεανίσκους, οἳ τῆς
ἰσοπάλιδος καμίνου κατεφρόνησαν.
|
9
<Ἂς ἀποθάνωμεν, ἀδελφοί,
ἀδελφικῶς, πρὸς χάριν τοῦ Νόμου,
ἂς μιμηθῶμεν τοὺς τρεῖς παῖδας,
ποὺ ἤθλησαν εἰς τὴν Ἀσσυρίαν.
Ἐκεῖνοι περιεφρόνησαν τὴν ἰδίαν
φοβερὰν κάμινον.
|
9
<Ἀδελφοί, εἴθε νὰ ἀποθάνωμεν μὲ
τρόπον ποὺ ἁρμόζει εἰς ἀδελφούς, χάριν
τοῦ Νόμου· ἂς μιμηθῶμεν τοὺς
Τρεῖς Νέους, οἱ ὁποῖοι ἤθλησαν
εἰς τὴν Ἀσσυρίαν καὶ οἱ ὁποῖοι
ἐπεριφρόνησαν τὴν ἰσοδύναμον βασανιστικὴν
φλόγα τῆς καμίνου. |
10
Μὴ δειλανδρήσωμεν πρὸς τὴν τῆς
εὐσεβείας ἀπόδειξιν. |
10
Ἂς μὴ φανῶμεν ἄνδρες δειλοὶ
εἰς τὴν διακήρυξιν τῆς εὐσεβείας>!
|
10
Ἂς μὴ φανῶμεν ἄνανδροι καὶ δειλοὶ
εἰς τὴν ὁμολογίαν καὶ διακήρυξιν τῆς
πίστεως>. |
11
Καὶ ὁ μέν, θάρρει, ἀδελφέ,
ἔλεγεν· ὁ δέ, εὐγενῶς καρτέρησαν,
|
11
Ὁ ἔνας ἔλεγε· <θάρρος, ἀδελφέ>·
ὁ ἄλλος ὑπόμενεν ὡς γενναῖος.
|
11
Καὶ ὁ μὲν ἕνας ἔλεγεν: <Ἔχε
θάρρος, ἀδελφέ>· ὁ δὲ ἄλλος: <Ὑπόμενε
μὲ γενναιότητα>. |
12
ὁ δέ, καταμνησθεὶς ἔλεγε· μνήσθητε
πόθεν ἐστὲ ἢ τίνος πατρὸς
χειρὶ σφαγιασθῆναι διὰ τὴν εὐσέβειαν
ὑπέμεινεν Ἰσαάκ.
|
12
Ὁ τρίτος ἔφερε ζωηρὰ εἰς τὴν
μνήμην του προγονικὰ ἆθλα καὶ ἔλεγεν·
<ἐνθυμηθῆτε ἀπὸ ποίους κατάγεσθε
καὶ ἀπὸ ποίου πατρὸς χέρι
εἶχε δεχθῆ, διὰ λόγους εὐσεβείας
νὰ σφαγιασθῇ ὁ Ἰσαάκ>!
|
12
Καὶ ὁ ἄλλος, ἐνθυμούμενος πάλιν ἐντόνως
ἡρωϊκὰ παραδείγματα προγόνων, ἔλεγεν: <Ἐνθυμηθῆτε
ἀπὸ ποίους προγόνους κατάγεσθε καὶ ἀπὸ
τὸ χέρι τίνος πατέρα εἶχε δεχθῇ νὰ
σφαγιασθῇ ὁ Ἰσαὰκ χάριν τῆς
εὐσεβείας!> |
13
Εἰς δὲ ἕκαστος καὶ ἀλλήλους
ὁμοῦ πάντες ἐφορῶντες φαιδροὶ
καὶ μάλα θαρραλέοι, ἑαυτούς,
ἔλεγον, τῷ Θεῷ ἀφιερώσωμεν ἐξ
ὅλης τῆς καρδίας τῷ δόντι τὰς
ψυχὰς καὶ χρήσωμεν τῇ περὶ τὸν
νόμον φυλακῇ τὰ σώματα.
|
13
Ὁ καθένας δὲ καὶ ὅλοι μαζῆ
παρατηροῦντες τοὺς ἀδελφούς των, χαρούμενοι
καὶ γεμᾶτοι θάρρος ἔλεγαν· <ἂς
ἀφιερώσωμεν τὰς ψυχάς μας εἰς
τὸν Θεόν, ποὺ μᾶς τὰς ἔδωσε.
Καὶ ἂς διαθέσωμεν τὰ σώματά
μας διὰ τὴν τήρησιν τοῦ Νόμου.
|
13
Ὁ καθένας δὲ ἀπὸ αὐτοὺς
καὶ ὅλοι μαζὶ ἀτενίζοντες ὁ
ἕνας τὸν ἄλλον, ἱλαροί, λαμπροί, χαρούμενοι
καὶ κατ’ ἐξοχὴν θαρραλέοι, ἔλεγαν:
<Εἰς τὸν Θεὸν ἂς ἀφιερώσωμεν
ἀπὸ ὅλην τὴν καρδία μας τοὺς
ἑαυτούς μας· εἰς τὸν Θεόν, ὁ
ὁποῖος μᾶς ἔδωσε τὶς ψυχές
(τὴν ζωήν) μας, καὶ ἂς διαθέσωμεν
τὰ σώματά μας ὡς ἀμυντικὸν τεῖχος
διὰ τὸν Νόμον. |
14
Μὴ φοβηθῶμεν τὸν δοκοῦντα ἀποκτέννειν
τὸ σῶμα· |
14
Ἂς μὴ φοβηθῶμεν ἐκεῖνον, ποὺ
ἔχει πάρει τὴν ἀπόφασιν νὰ
θανατώσῃ τὸ σῶμα.
|
14
Ἂς μὴ φοβηθῶμεν ἐκεῖνον ὁ
ὁποῖος νομίζει ὅτι φονεύει τὸ σῶμα
μας. |
15
μέγας γὰρ ψυχῆς ἀγὼν καὶ
κίνδυνος ἐν αἰωνίῳ βασάνῳ
κείμενος τοῖς παραβᾶσι τὴν ἐντολὴν
τοῦ Θεοῦ. |
15
Διότι εἶναι μέγας ὁ ἀγὼν
διὰ τὴν ψυχήν, ὅπως ἐπίσης
μέγας εἶναι καὶ ὁ κίνδυνος,
ποὺ ἀναμένει εἰς τὰ αἰώνια
βασανιστήρια αὐτούς, ποὺ παραβαίνουν
τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.
|
15
Διότι εἶναι μεγάλος ὁ ἀγῶνας τῆς
ψυχῆς, μεγάλος δὲ καὶ ὁ κίνδυνος ὁ
ὁποῖος ἀναμένει εἰς τὰ αἰώνια
βασανιστήρια ἐκείνους ποὺ παρέβησαν τὴν
ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.
|
16
Καθοπλισώμεθα τοιγαροῦν τῇ τοῦ θείου
λογισμοῦ παθοκρατορίᾳ.
|
16
Ἂς ὁπλισθῶμεν, λοιπόν, μὲ τὴν
κυριαρχίαν τοῦ θείου λογισμοῦ ἐπάνω
εἰς τὰ πάθη.
|
16
Λοιπόν, ἂς ὁπλισθῶμεν ἐντελῶς
μὲ τὴν κυριαρχίαν τοῦ θείου λογισμοῦ
ἐπάνω εἰς τὰ πάθη. |
17
Οὕτως γὰρ θανόντας ἡμᾶς Ἁβραὰμ
καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ ὑποδέξονται
εἰς τοὺς κόλπους αὐτῶν καὶ
πάντες οἱ πατέρες ἐπαινέσουσι.
|
17
Διότι ὅταν ἀποθάνωμεν κατ' αὐτὸν
τὸν τρόπον, θὰ μᾶς ὑποδεχθοῦν
εἰς τοὺς κόλπους των ὁ Ἀβραάμ,
ὁ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Ἰακὼβ
καὶ θὰ μᾶς ἐπαινέσουν ὅλοι
οἱ πρόγονοί μας>.
|
17
Διότι, ἐὰν ἀποθάνωμεν μὲ τὸν
τρόπον αὐτόν, θὰ μᾶς ὑποδεχθοῦν
εἰς τὶς ἀγκάλες των ὁ Ἀβραάμ,
ὁ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Ἰακώβ, ὅλοι
δὲ οἱ προπάτορές μας θὰ μᾶς
ἐπαινέσουν>. |
18
Καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν
ἀποσπώμενων αὐτῶν ἀδελφῶν
ἔλεγαν οἱ περιλειπόμενοι· μὴ
καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀδελφέ,
μηδὲ ψεύσῃ τοὺς προαποθανόντας
ἡμῶν ἀδελφούς.
|
18
Εἰς τὸν καθένα δὲ ἀπὸ
τοὺς ἀδελφούς, ὁ ὁποῖος
ἀπεσπᾶτο ἀπὸ τὸ σύμπλεγμά
των, ἔλεγαν ὅσοι ἀπέμεναν ζωντανοί·
<ἀδελφέ μας, μὴ μᾶς, ἐντροπιάσῃς,
μήτε νὰ ἀρνηθῇς τοὺς ἀδελφούς
μας, ποὺ ἀπέθανον πρὸ ὀλίγου>.
|
18
Καὶ εἰς καθένα ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς
των, ὁ ὁποῖος ἀπεσπᾶτο καὶ
ἀπεχωρίζετο βιαίως ἀπὸ τὸν ὅμιλον
τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν, ὅσοι
ἀπέμεναν πίσω, ἀναμένοντες τὴν σειράν
των, ἔλεγαν: <Μὴ μᾶς ἐντροπιάσῃς,
ἀδελφέ, μήτε νὰ προδώσῃς τοὺς ἀδελφούς
μας ποὺ ἀπέθαναν πρὶν ἀπὸ ἡμᾶς>.
|
19
Οὐκ ἀγνοεῖτε δὲ τὰ τῆς
ἀδελφότητος φίλτρα, ἅπερ ἡ θεία
καὶ πάνσοφος πρόνοια διὰ τῶν
πατέρων τοῖς γενομένοις ἐμέρισε
καὶ διὰ τῆς μητρῴας φυτεύσασα
γαστρός, |
19
Δὲν σᾶς εἶναι βεβαίως ἄγνωστον
τὸ ἀδελφικὸν φίλτρον, τὸ ὁποῖον
ἡ θεία καὶ πάνσοφος πρόνοια
ἐμοίρασε διὰ τῶν πατέρων εἰς
τὰ τέκνα καὶ ἐφύτευσεν ἕντος
τῶν ψυχῶν των διὰ μέσου τῶν
μητρικῶν σπλάγχνων. |
19
Δὲν ἀγνοεῖτε δὲ τὴν στοργήν,
τὴν τρυφερὰν ἀγάπην μεταξὺ τῶν
ἀδελφῶν, τὶς ὁποῖες ἡ
πάνσοφος καὶ θεία πρόνοια ἐκληροδότησε διὰ
τῶν πατέρων εἰς τοὺς ἀπογόνους των
καὶ οἱ ὁποῖες ἐφυτεύθησαν εἰς
τὶς ψυχές τους διὰ τῶν μητρικῶν
σπλάγχνων. |
20
ἐν ᾗ τὸν ἴσον ἀδελφοὶ
κατοικήσαντες χρόνον καὶ ἐν τῷ
αὐτῷ χρόνῳ πλασθέντες καὶ
ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ αἵματος
αὐξηθέντες καὶ διὰ τῆς αὐτῆς
ψυχῆς τελεσφορηθέντες |
20
Εἰς αὐτὰ οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ
εἶχον ἀλληλοδιαδόχως κατανοήσει ἐπὶ
ἴσον χρονικὸν διάστημα καὶ ἐμορφοποιήθησαν
καὶ ηὐξήθησαν ἀπὸ τὸ ἴδιον
αἷμα καὶ ἐτελειοποιήθησαν, ἀφοῦ
ἔλαβαν τὴν ἰδίαν ψυχήν.
|
20
Ἐκεῖ εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας
των καθένας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ
ἀδελφοὺς ἑκατοίκησε ἐπὶ
ἴσον χρονικὸν διάστημα (ἐννέα μηνῶν)
καὶ κατὰ τὴν ἰδίαν χρονικὴν
περίοδον ἐμορφοποιήθη· αὐξήθηκαν δὲ
καὶ οἱ ἑπτὰ ζωοποιούμενοι ἀπὸ
τὸ ἴδιον αἷμα καὶ ὠρίμασαν
καὶ ἐγεννήθησαν κατὰ τὸν ὡρισμένον
καιρόν, ἀφοῦ ἔλαβαν τὴν ἰδίαν
ψυχήν. |
21
καὶ διὰ τῶν ἴσων ἀποτεχθέντες
χρόνων καὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν
γαλακτοποτοῦντες πηγῶν, ἐφ' ὧν συντρέφονται
ἐναγκαλισμάτων φιλάδελφοι ψυχαί·
|
21
Ἐγεννήθησαν ἔπειτα ἀπὸ ἴσον
χρόνον κυοφορίας καὶ ἐθήλασαν
τὸ γάλα ἀπὸ τὰς αὐτὰς
πηγάς, ἀπὸ τὰς ὁποίας
τρέφονται σφικταγκαλιασμέναι φιλάδελφοι
ὑπάρξεις. |
21
Καὶ ἀφοῦ ἐγεννήθησαν ἔπειτα
ἀπὸ ἴσον χρόνον κυοφορίας, ἐτράφησαν
μὲ γάλα, ποὺ ἐθήλασαν ἀπὸ
τὶς ἴδιες πηγές (μαζοὺς) ἀπὸ
τὶς ὁποῖες τρέφονται μαζὶ κρατούμενες
σφικτὰ εἰς τὶς μητρικὲς ἀγκάλες
φιλάδελφες ψυχές. |
22
καὶ αὔξοντες σφοδρότερον διὰ τῆς
συντροφίας καὶ τῆς καθ' ἡμέραν
συνηθείας καὶ τῆς ἄλλης παιδείας
καὶ τῆς ἡμετέρας ἐν νόμῳ
Θεοῦ ἀσκήσεως. |
22
Καὶ ἀκόμη περισσότερον ἐμεγάλωσαν
καὶ ἐμορφώθησαν μὲ τὴν συντροφιάν,
μὲ τὴν καθημερινὴν συναναστροφήν,
μὲ τὴν ἄλλην ἀγωγὴν καὶ
μόρφωσιν, ὅπως καὶ μὲ τὴν ἰδιαιτέραν
γνωστὴ εἰς ἡμᾶς ἄσκησιν εἰς
τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ.
|
22
Καὶ ἐμεγάλωσαν γινόμενοι ἰσχυρότεροι
μὲ αὐτὴν τὴν κοινὴν ἀνατροφὴν
καὶ τὴν καθημερινὴν συντροφιὰ καὶ
μὲ τὴν ἄλλην γενικωτέραν ἀγωγὴν
καὶ ἐκπαίδευσιν καὶ μὲ τὴν ἰδικήν
μας πειθαρχίαν καὶ παιδαγωγίαν εἰς τὸν Νόμον
τοῦ Θεοῦ. |
23
Οὕτως δὴ τοίνυν καθεστηκυίας συμπαθοῦς
τῆς φιλαδελφίας, οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ
συμπαθέστερον ἔσχον τὴν πρὸς ἀλλήλους
ὁμόνοιαν. |
23
Ἀφοῦ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον
ἐδέθη ἀκόμη στενώτερον ἡ
ἀγάπη των ὡς ἀδελφῶν, οἱ
ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἠσθάνθησαν
περισσότερον ἀλληλέγγυον τὴν μεταξύ
των ὁμόνοιαν.
|
23
Ἀφοῦ λοιπὸν ἐκαλλιεργήθη καὶ
ἐστερεοποιήθη ἡ μεταξύ των συμπάθεια
καὶ φιλαδελφία, οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ
ἠσθάνθησαν περισσότερον τὸν μεταξύ των σύνδεσμον
καὶ τὴν μεταξύ των ὁμοφροσύνην καὶ
ὁμογνωμοσύνην. |
24
Νόμῳ γὰρ τῷ αὐτῷ παιδευθέντες
καὶ τὰς αὐτὰς ἐξασκήσαντες
ἀρετὰς καὶ τῷ δικαίῳ συντραφέντες
βίῳ, μᾶλλον ἑαυτοὺς ἠγάπων.
|
24
Ἐπειδὴ ἐπαιδαγωγήθησαν δηλαδή,
μὲ τὸν αὐτὸν Νόμον καὶ
ἤσκησαν τὰς αὐτὰς ἀρετὰς
καὶ ἀνετράφησα μαζῆ εἰς ἀτμόσφαιραν
δικαίου βίου, ἀγαποῦσαν περισσότερον
ὁ ἔνας τὸν ἄλλον.
|
24
Διότι, ἐφ’ ὅσον ἐπαιδαγωγήθησαν μὲ
τὸν ἴδιον Νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ
ἐγυμνάσθησαν πλήρως καὶ μὲ ἀκρίβειαν
εἰς τὶς ἴδιες ἀρετὲς καὶ
ἀνετράφησαν μαζὶ εἰς τὸν ὀρθόν,
ἀκριβῆ, φιλαλήθη καὶ φιλοδίκαιον βίον, ἀγαποῦσαν
ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ἀκόμη
περισσότερον. |
25
Ἡ γὰρ ὁμοζηλία τῆς καλοκἀγαθίας
ἐπέτεινεν αὐτῶν τὴν πρὸς
ἀλλήλους εὔνοιαν καὶ ὀμόνοιαν.
|
25
Ὁ κοινὸς ζῆλος διὰ τὴν ἀρετὴν
ἐνίσχυε τὴν μεταξύ των ἀγάπην
καὶ ὁμόνοιαν.
|
25
Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ ὁ κοινός,
ὁμότροπος ζῆλος διὰ τὴν ἀρετήν,
γενναιότητα καὶ τιμιότητα ἰχυροποιοῦσε τὴν
μεταξύ των ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν.
|
26
Σὺν γὰρ τῇ εὐσεβείᾳ ποθεινοτέραν
αὐτοῖς κατεσκεύαζον τὴν φιλαδελφίαν.
|
26
Διότι μαζῆ μὲ τὴν εὐσέβεια
ἡ περισσότερον ποθητὴ ἀρετὴ
δι' αὐτοὺς ἦτο ἡ ἀδελφικὴ
ἀγάπη. |
26
Διότι μαζὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῆς
εὐσεβείας τῶν καθιστοῦσαν περισσότερον ποθητὴν
τὴν μεταξύ των ἀδελφικὴν ἀγάπην.
|
27
Ἀλλ' ὅμως καὶ περὶ τῆς φύσεως
καὶ τῆς συνηθείας καὶ τῶν τῆς
ἀρετῆς ἠθῶν τὰ τῆς ἀδελφότητος
αὐτοῖς φίλτρα συναυξόντων, ἀνέσχοντο
διὰ τὴν εὐσέβειαν τοὺς ἀδελφοὺς
οἱ ὑπολελειμμένοι, τοὺς καταικιζομένους
ὁρῶντες μέχρι θανάτου βασανιζομένους.
|
27
Ἀλλά, μολονότι ἡ φύσις καὶ
ἡ συναναστροφὴ καὶ ὁ ἐνάρετος
βίος ἐνίσχυαν τὰ φίλτρα τῆς
ἀδελφοσύνης των, εὔρισκαν τὴν δύναμιν,
ὥστε ὅσοι κάθε φορὰν ἀπέμεναν
νὰ βλέπουν μὲ ἐγκαρτέρησιν τοὺς
ἀκρωτηριασμένους ἀδελφοώς των νὰ
βασανίζωνται μέχρι θανάτου. |
27
Ὅμως, παρ' ὅλον ὅτι ἡ φύσις, ἡ
συναναστροφὴ καὶ ἡ ζωὴ τῆς ἀρετῆς
εἶχαν αὐξήσει τὴν στοργὴν τῆς
ἀδελφοσύνης των, ἐν τούτοις ὅσοι ἀπέμεναν
μετὰ τὸ μαρτύριον τῶν ἄλλων χάρις
εἰς τὴν εὐσέβειάν των ὑπέμεναν
καρτερικὰ βλέποντες τοὺς ἀδελφούς
των νὰ ἀκρωτηριάζωνται καὶ νὰ
βασανίζωνται μέχρι θανάτου. |