Μακκαβαίων Δ : Κεφάλαιον ΙΔ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ροσέτι καὶ ἐπὶ τὸν αἰκισμὸν ἐποτρύνοντες, ὡς μὴ μόνον τῶν ἀλγηδόνων περιφρονῆσαι αὐτούς, ἀλλὰ καὶ τῶν τῆς τῶν ἀδελφῶν φιλαδελφίας παθῶν κρατῆσαι.
2 Ὦ βασιλέως λογισμοὶ βασιλικώτεροι καὶ ἐλευθέρων ἐλευθερώτεροι.
3 Ὦ ἱερᾶς καὶ εὐαρμόστου περὶ τῆς εὐσεβείας τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν συμφωνίας.
4 Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἑπτὰ μειρακίων ἐδειλίασεν οὐδὲ πρὸς τὸν θάνατον ὤκνησεν,
5 ἀλλὰ πάντες ὥσπερ ἐπ' ἀθανασίας ὁδὸν τρέχοντες, ἐπὶ τὸν διὰ τῶν βασάνων θάνατον ἔσπευδον.
6 Καθάπερ γὰρ χεῖρες καὶ πόδες συμφώνως τοῖς τῆς ψυχῆς ἀφηγήμασιν κινοῦνται, οὕτως οἱ ἱεροὶ μείρακες ἐκεῖνοι ὡς ὑπὸ ψυχῆς μιᾶς τῆς ἀθανάτου τῆς εὐσεβείας κινούμενοι πρὸς τὸν ὑπὲρ αὐτῆς συνεφώνησαν θάνατον.
7 Ὦ πανάγιε συμφώνων ἀδελφῶν ἕβδομος· καθάπερ γὰρ ἑπτὰ τῆς κοσμοποιΐας ἡμέραι περὶ τὴν εὐσέβειαν,
8 οὕτως περὶ τὴν ἑβδομάδα χορεύοντες οἱ μείρακες ἐκύκλουν τὸν τῶν βασάνων φόβον καταλύοντες.
9 Νῦν ἡμεῖς ἀκούοντες τὴν θλῖψιν τῶν νεανιῶν ἐκείνων φρίττομεν· οἱ δὲ οὐ μόνον ὁρῶντες, ἀλλ' οὐδὲ μόνον ἀκούοντες τὸν παραχρῆμα ἀπειλῇς λόγον, ἄλλα καὶ πάσχοντες ἐνεκαρτέρουν, καὶ τοῦτο ταῖς διὰ πυρὸς ὀδύναις·
10 ὧν τί ἂν γένοιτο ἐπαλγέστερον; Ὀξεῖα γὰρ καὶ σύντομος ἡ τοῦ πυρὸς οὖσα δύναμις ταχέως διέλυε τὰ σώματα.
-11 Καὶ μὴ θαυμαστὸν ἡγεῖσθε, εἰ ὁ λογισμὸς περιεκράτησε τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἐν ταῖς βασάνοις, ὅπου γε καὶ γυναικὸς νοῦς πολυτροπωτέρων ὑπερεφρόνησεν ἀλγηδόνων·
12 ἡ μήτηρ γὰρ τῶν ἑπτὰ νεανίσκων ἐκείνων ὑπήνεγκε τὰς ἐφ' ἐν ἑκάστῳ τῶν τέκνων στρέβλας.
13 Θεωρεῖτε δὲ πῶς πολύπλοκός ἐστιν ἡ τῆς φιλοτεκνίας στοργὴ ἕλκουσα πάντα πρὸς τὴν τῶν σπλάγχνων συμπάθειαν.
14 Ὅπου γε καὶ τὰ ἄλογα ζῷα ὁμοίαν τὴν εἰς τὰ ἐξ αὐτῶν γεννώμενα συμπάθειαν καὶ στοργὴν ἔχει τοῖς ἀνθρώποις.
15 Καὶ γὰρ τῶν πετεινῶν τὰ μὲν ἥμερα κατὰ τὰς οἰκίας ὀροφοιτοῦντα προασπίζει τῶν νεοσσῶν,
16 τὰ δὲ κατὰ τὰς κορυφὰς ὀρέων καὶ φαράγγων ἀπορρῶγας καὶ δένδρων ὀπὰς καὶ τὰς τούτων ἄκρας ἐννοσσοποιησάμενα ἀποτίκτει καὶ τὸν προσιόντα κωλύει·
17 εἶ δὲ καὶ μὴ δύναιντο κωλύειν, περιϊπτάμενα κυκλόθεν αὐτῶν ἀλγοῦντα τῇ στοργῇ, ἀνακαλούμενα τῇ ἰδίᾳ φωνῇ, καθ' ὃν δύναται τρόπον βοηθεῖ τοῖς τέκνοις.
18 Καὶ τί δεῖ τὴν διὰ τῶν ἀλόγων ζῴων ἐπιδεικνύναι τὴν πρὸς τὰ τέκνα συμπάθειαν;
19 Ὅπου γε καὶ μέλισσαι περὶ τὸν τῆς κηρογονίας καιρὸν ἐπαμύνονται τοὺς προσιόντας καὶ καθάπερ σιδήρω τῷ κέντρῳ πλήσσουσι τοὺς προσιόντας τῇ νοσσιᾷ αὐτῶν καὶ ἐπαμύνουσιν ἕως θανάτου·
20 Ἀλλ' οὐχὶ τὴν τοῦ Ἁβραὰμ ὁμόψυχον τῶν νεανιῶν μητέρα μετεκίνησε συμπάθεια τῶν τέκνων.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

αὶ ὄχι μόνον αὐτό· ἀλλὰ καὶ τοὺς παρότρυναν εἰς μαρτύριον, ὥστε ὄχι μόνον νὰ περιφρονήσουν αὐτὸ καὶ τὰς ἀλγηδόνας, ἄλλα καὶ νὰ κυριαρχήσουν· καὶ ἐπὶ τοῦ συναισθήματος τῆς στοργῆς πρὸς τοὺς ἀδελφούς.
2 Ὦ σκέψεις, βασιλικώτεραι ἀπὸ σκέψεις Βασιλέως καὶ πλέον ἐλεύθεραι ἀπὸ ἐλευθέρους ἀνθρώπους!
3 Ὦ ἱερὰ καὶ εὐάρμοστος συμφωνία περὶ εὐσεβείας τῶν ἐπτὰ ἀδελφῶν!
4 Κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ μικροὺς νέους δὲν ἐδείλιασεν, οὔτε ἐδίστασε πρὸ τοῦ θανάτου.
5 Ἀλλὰ ὅλοι, ὡσὰν νὰ ἔτρεχαν ἐπάνω εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀθανασίας, ἔσπευδαν πρὸς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον.
6 Ὅπως τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια κινοῦνται σύμφωνα μὲ τὰ παρορμήματα τῆς ψυχῆς, ἔτσι καὶ οἱ ἱεροὶ ἐκεῖνοι νέοι, ὡσὰν νὰ ἐκινοῦντο ἀπὸ μίαν ψυχήν, ἀπὸ ἕνα κοινὸν φρόνημα τῆς ἀθανάτου πίστεως, ἀπεδέχθησαν ὅλοι ὁμοφώνως τὸν πρὸς χάριν αὐτῆς θάνατον.
7 Ὦ παναγία ἑπτὰς ὁμοφώνων ἀδελφῶν! Ὅπως ἀναφέρονται εἰς τὴν πίστιν μας ἑπτὰ ἡμέραι τῆς δημιουργίας,
8 ἔτσι καὶ οἱ νέοι ἐχόρευαν γύρω ἀπὸ τὴν ἑπτάδα κύκλειον χορὸν καὶ ἀπεδίωκον τὸν φόβον τῶν βασάνων!
9 Ἡμεῖς ἀκούοντες τώρα τὸ φρικτὸν μαρτύριον τῶν νέων ἐκείνων αἰσθανόμεθα φρίκην. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐδείκνυον ἐγκαρτέρησιν ὄχι μόνον βλέποντες, ὄχι μόνον ἀκούοντες τὴν διαταγήν, ποὺ τὴν στιγμὴν ἐκείνην τοὺς ἀπειλοῦσε, ἀλλὰ καὶ ὑποφέροντες αὐτὴν καὶ μάλιστα τὰς ὀδύνας τοῦ πυρός,
10 ἀπὸ τὰς ὁποίας τί ἄλλο ἀλγεινότερον ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ; Διότι ἡ δύναμις τοῦ πυρός, ὅπως εἶναι σφοδρὰ καὶ σύντομος, διέλυε ταχέως τὰ σώματα.
-11 Και μὴ θεωρεῖτε ἄξιον θαυμασμοῦ, ἐὰν ὁ λογισμὸς ἐστήριξε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους ἐν τῷ μέσῳ τῶν μαρτυρίων, ὅπου καὶ γυναικὸς καρδία περιεφρόνησε ποικιλωτέρους πόνους.
12 Ἡ μητέρα, δηλαδή, τῶν ἑπτὰ ἐκείνων νέων ὑπέφερε τὰς στρεβλώσεις, ποὺ ἐφηρμόζοντο εἰς τὸ καθένα ἀπὸ τὰ τέκνα της.
13 Βλέπετε, λοιπόν, πόσον πολυμερὴς εἶναι ἡ πρὸς τὰ τέκνα φιλοστοργία, ἡ χρησιμοποιοῦσα τὰ πάντα ἀπὸ συμπάθειαν πρὸς τοὺς καρποὺς τῶν σπλάγχνων.
14 ῎Ετσι καὶ τὰ ἄλογα ζῶα ἔχουν ἀγάπην καὶ στοργὴν πρὸς τὰ τέκνα των ὁμοίαν πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων.
15 Ἐκ τῶν πτηνῶν π. χ. τὰ ἥμερα, ποὺ ζοῦν εἰς τὰς κατοικίας τῶν ἀνθρώπων, ὑπερασπίζονται τοὺς νεοσσούς των.
16 Ὅσα δὲ ζοῦν εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, εἰς τὰς σχισμὰς τῶν βράχων, εἰς τῶν δένδρων τὰς ὀπὰς ἢ τὰς κορυφάς, κάμνουν ἐκεῖ τὰς φωλεάς των. Γεννοῦν καὶ ἐμποδίζουν, ὅποιον θέλει νὰ πλησίασῃ ἐκεῖ.
17 Ἂν δὲ τύχῃ καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν, πετοῦν γύρω -γύρω ἀπὸ τὰ μικρά των ὑποφέροντα ἐξ αἰτίας τῆς στοργῆς των. Τὰ καλοῦν μὲ τὰς φωνάς των καὶ βοηθοῦν τὰ τέκνα των μὲ ὁποιονδήποτε τρόπον ἠμποροῦν.
18 Καὶ τί χρειάζεται νὰ παρουσιάζωμεν τὴν πρὸς τὰ τέκνα συμπάθειαν τῶν ἀλόγων ζώων;
19 Ὅταν καὶ αἱ μέλισσαι κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς κατασκευῆς τῶν κηρήθρων ἀποκρούουν τοὺς πλησιάζοντας, καὶ σὰν μὲ σιδερένιο ὅπλον, μὲ τὸ κεντρί των, κτυποῦν τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν κυψέλην των καὶ ἀμύνονται μέχρι θανάτου;
20 Τὴν ἰσόψυχον πρὸς τὸν Ἀβραὰμ μητέρα τῶν νέων δὲν ἐκλόνισεν ἡ πρὸς τὰ τέκνα ἀγάπη, ὥστε νὰ καμφθῇ πρὸ τοῦ μαρτυρίου των.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

σοι ἀπὸ τοὺς μάρτυρας ἀπέμεναν ἀναμένοντες τὴν σειράν των, δὲν παρακολουθοῦσαν μόνον μὲ ἐγκαρτέρησιν τὰ βασανιστήρια τῶν ἀδελφῶν των, ἀλλ' ἀκόμη τοὺς παρακινοῦσαν καὶ τοὺς ἐνεθάρρυναν εἰς τὸ μαρτύριον τοῦ ἀκρωτηριασμοῦ, ὥστε ὄχι μόνον να περιφρονήσουν τοὺς φρικτοὺς πόνους, ἀλλὰ καὶ νὰ κυριαρχήσουν ἐπάνω εἰς τὰ συναισθήματα τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς.
2 Ὦ σκέψεις καὶ στοχασμοὶ βασιλικώτεροι τῶν στοχασμῶν καὶ τῶν σκέψεων τοῦ βασιλιᾶ καὶ ἐλευθερώτεροι τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων!
3 Ὦ ἱερά, ἁρμονικὴ καὶ καλὰ ἁρμοσμένη συμφωνία περὶ εὐσεβείας (κατ' ἄλλους: Χάριν εὐσεβείας) τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν!
4 Κανεὶς ἀπὸ τὰ ἑπτὰ ἐκεῖνα παλληκαράκια δὲν ἐδείλιασεν οὔτε ἐδίστασεν ἢ συνεστάλη προκειμένου νὰ βαδίσῃ πρὸς τὸν θάνατον.
5 Ἀλλ’ ὅλοι των, ὡσὰν νὰ ἔτρεχαν εἰς τὸν δρόμον πρὸς τὴν ἀθανασίαν, ἐβάδιζαν μὲ σπουδὴν καὶ βίαν εἰς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον.
6 Διότι, ὅπως τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια κινοῦνται ἁρμονικὰ μὲ τὰ παραγγέλματα καὶ τὶς ἐντολὲς τῆς ψυχῆς, κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἱεροὶ ἐκεῖνοι νέοι, ὡσὰν νὰ ἐκινοῦντο ἀπὸ μίαν ἀθάνατον ψυχήν, ἀπὸ ἕνα κοινὸν φρόνημα εὐσεβείας, συνεφώνησαν νὰ βαδίσουν ὅλοι πρὸς τὸν θάνατον χάριν αὐτῆς.
7 Ὦ παναγία ἑπτάδα συμφώνων ἀδελφῶν! Διότι, ὅπως οἱ ἑπτὰ ἡμέρες τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου κινοῦνται ἐν εἴδει κυκλικοῦ χοροῦ γύρω ἀπὸ τὴν εὐσέβειαν,
8 κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ νέοι, ἀποτελοῦντες ἕνα χορόν, ἐχόρευαν κυκλικὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἑπταπλάσιον φόβον τῶν βασανιστηρίων καὶ τὸν κατέλυαν (ἀφάνιζαν).
9 Ἀκόμη καὶ τώρα ἐμεῖς, ὅταν ἀκούωμεν διὰ τὰ ἀνατριχιαστικὰ μαρτύρια τῶν νέων ἐκείνων, κυριευόμεθα ἀπὸ φρίκην καὶ τρόμον. Ἐκεῖνοι ὅμως ὄχι μόνον βλέποντες τὰ ὅσα διεδραματίζοντο, ὄχι μόνον ἀκούοντες τὸν ἄμεσον ἀπειλητικὸν λόγον τοῦ τυράννου, ἀλλὰ καὶ ὑφιστάμενοι τὰ μαρτύρια, τὰ ὑπέφεραν μὲ γενναιότητα, μάλιστα δὲ τοὺς φρικτοὺς πόνους καὶ τὶς ἀγωνίες τῆς φωτιὰᾶς·
10 ἀπὸ τὶς ὅποῖες τί ἄλλο εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ περισσότερον ἐπώδυνον καὶ βασανιστικόν; Διότι ἡ δύναμις τῆς φωτιᾶς, μὲ τὸ νὰ εἶναι ἔντονη, κατ' ἐξόχην δυνατὴ καὶ ταχυτάτη, διέλυε μέσα εἰς ἐλάχιστον χρόνον τὰ σώματά των.
11 Καὶ μὴ τὸ θεωρήσετε ἄξιον θαυμασμοῦ ἐὰν ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς ὑπερίσχυσε καὶ ἐστήριξε τοὺς ἂνδρες ἐκείνους κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν βασανιστηρίων, ἀφοῦ καὶ ὁ νοῦς (ἡ εὐαίσθητος καρδία) γυναικὸς ἐπεριφρόνησε πόνους, ποὺ ἐπροκαλοῦντο κατὰ πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους.
12 Ἡ μητέρα δηλαδὴ τῶν ἑπτὰ ἐκείνων νέων ὑπέφερε τοὺς φρικτοὺς πόνους τῶν στρεβλώσεων, τοὺς ὁποίους ἐδοκίμαζε καθένα ἀπὸ τὰ παιδιά της.
13 Παρατηρήσατε δὲ πόσον πολυσύνθετος καὶ πολυειδὴς εἶναι ἡ μητρικὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ πρὸς τὰ παιδιά· μία ἀγάπη ἡ ὁποία ἕλκει καὶ σύρει τὰ πάντα πρὸς συμπάθειαν τῶν καρπῶν τῶν σπλάγχνων (παιδιῶν) της.
14 Ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ζῶα, ποὺ δὲν ἔχουν λογικόν, τρέφουν συμπάθειαν καὶ στοργὴν πρὸς τὰ τέκνα των ὁμοίαν πρὸς ἐκείνην τῶν λογικῶν ἀνθρώπων.
15 Ἀπὸ τὰ πτηνὰ π.χ. τὰ μὲν ἥμερα προστατεύουν τοὺς νεοσσούς των μὲ τὸ νὰ φωλιάζουν εἰς τὶς ὀροφὲς τῶν κατοικιῶν τῶν ἀνθρώπων,
16 τὰ ἄλλα δὲ μὲ τὸ νὰ γεννοὺν εἰς φωλιὲς ποὺ κτίζουν εἰς τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν καὶ εἰς ἀπότομα καὶ κρημνώδη φαράγγια καὶ εἰς τὶς τρύπες κορμῶν δένδρων (ἤ: Εἰς τὶς κορυφὲς δένδρων)· ἐκεῖ γεννοῦν (κλωσσοῦν) τοὺς νεοσσούς των καί (ἀπὸ ἐκεῖ) ἐμποδίζουν ὅποιον ἐπιχειρεῖ νὰ πλησιάσῃ τὴν φωλιά των.
17 Ἐὰν δὲ τύχῃ καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν, πετοῦν γύρω - γύρω ἀπὸ τοὺς νεοσσούς των, καθ' ὃν χρόνον ὑποφέρουν καὶ πονοῦν ἐξ αἰτίας τῆς στοργῆς ποὺ τοὺς τρέφουν· τοὺς εἰδοποιοῦν δὲ καὶ τοὺς καλοῦν μεγαλοφώνως μὲ τὶς ἰδικές των φωνὲς διὰ τὸν κίνδυνον ποὺ τοὺς ἀπειλεῖ, καὶ γενικῶς βοηθοῦν τὰ τέκνα των μὲ ὅποιον τρόπον ἠμποροῦν.
18 Καὶ διατὶ εἶναι ἀναγκαῖον νὰ προβάλλωμεν καὶ νὰ δείχνουμε τὴν πρὸς τὰ τέκνα στοργὴν καὶ συμπάθειαν τῶν ζώων, ποὺ δὲν διαθέτουν λογικόν;
19 Ὅταν καὶ αὐτὲς οἱ μέλισσες, κατὰ τὴν περίοδον ποὺ κατασκευάζουν τὶς κηρῆθρες, ἀποκρούουν καὶ ἀποτρέπουν ὅσους πλησιάζουν, καὶ ὡσὰν μὲ σιδερένιο ἀκόντιον κτυποῦν μὲ τὸ κεντρί των ὅσους πλησιάζουν εἰς τὴν κυψέλην των καὶ τὴν ὑπερασπίζουν μέχρι θανάτου;
20 Ἀλλὰ τὴν ὁμόφρονα καὶ ἰσόψυχον πρὸς τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν πίστιν τοῦ Ἀβραὰμ μητέρα τῶν νέων δὲν τὴν μετέβαλεν οὔτε τὴν ἐπηρέασεν ἡ στοργὴ πρὸς τὰ παιδιά της, ὥστε νὰ λυγίσῃ καὶ νὰ κλονισθῇ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ροσέτι καὶ ἐπὶ τὸν αἰκισμὸν ἐποτρύνοντες, ὡς μὴ μόνον τῶν ἀλγηδόνων περιφρονῆσαι αὐτούς, ἀλλὰ καὶ τῶν τῆς τῶν ἀδελφῶν φιλαδελφίας παθῶν κρατῆσαι.	αὶ ὄχι μόνον αὐτό· ἀλλὰ καὶ τοὺς παρότρυναν εἰς μαρτύριον, ὥστε ὄχι μόνον νὰ περιφρονήσουν αὐτὸ καὶ τὰς ἀλγηδόνας, ἄλλα καὶ νὰ κυριαρχήσουν· καὶ ἐπὶ τοῦ συναισθήματος τῆς στοργῆς πρὸς τοὺς ἀδελφούς.	σοι ἀπὸ τοὺς μάρτυρας ἀπέμεναν ἀναμένοντες τὴν σειράν των, δὲν παρακολουθοῦσαν μόνον μὲ ἐγκαρτέρησιν τὰ βασανιστήρια τῶν ἀδελφῶν των, ἀλλ' ἀκόμη τοὺς παρακινοῦσαν καὶ τοὺς ἐνεθάρρυναν εἰς τὸ μαρτύριον τοῦ ἀκρωτηριασμοῦ, ὥστε ὄχι μόνον να περιφρονήσουν τοὺς φρικτοὺς πόνους, ἀλλὰ καὶ νὰ κυριαρχήσουν ἐπάνω εἰς τὰ συναισθήματα τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς.
2 Ὦ βασιλέως λογισμοὶ βασιλικώτεροι καὶ ἐλευθέρων ἐλευθερώτεροι.	2 Ὦ σκέψεις, βασιλικώτεραι ἀπὸ σκέψεις Βασιλέως καὶ πλέον ἐλεύθεραι ἀπὸ ἐλευθέρους ἀνθρώπους!	2 Ὦ σκέψεις καὶ στοχασμοὶ βασιλικώτεροι τῶν στοχασμῶν καὶ τῶν σκέψεων τοῦ βασιλιᾶ καὶ ἐλευθερώτεροι τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων!
3 Ὦ ἱερᾶς καὶ εὐαρμόστου περὶ τῆς εὐσεβείας τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν συμφωνίας.	3 Ὦ ἱερὰ καὶ εὐάρμοστος συμφωνία περὶ εὐσεβείας τῶν ἐπτὰ ἀδελφῶν!	3 Ὦ ἱερά, ἁρμονικὴ καὶ καλὰ ἁρμοσμένη συμφωνία περὶ εὐσεβείας (κατ' ἄλλους: Χάριν εὐσεβείας) τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν!
4 Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἑπτὰ μειρακίων ἐδειλίασεν οὐδὲ πρὸς τὸν θάνατον ὤκνησεν,	4 Κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ μικροὺς νέους δὲν ἐδείλιασεν, οὔτε ἐδίστασε πρὸ τοῦ θανάτου.	4 Κανεὶς ἀπὸ τὰ ἑπτὰ ἐκεῖνα παλληκαράκια δὲν ἐδείλιασεν οὔτε ἐδίστασεν ἢ συνεστάλη προκειμένου νὰ βαδίσῃ πρὸς τὸν θάνατον.
5 ἀλλὰ πάντες ὥσπερ ἐπ' ἀθανασίας ὁδὸν τρέχοντες, ἐπὶ τὸν διὰ τῶν βασάνων θάνατον ἔσπευδον.	5 Ἀλλὰ ὅλοι, ὡσὰν νὰ ἔτρεχαν ἐπάνω εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀθανασίας, ἔσπευδαν πρὸς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον.	5 Ἀλλ’ ὅλοι των, ὡσὰν νὰ ἔτρεχαν εἰς τὸν δρόμον πρὸς τὴν ἀθανασίαν, ἐβάδιζαν μὲ σπουδὴν καὶ βίαν εἰς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον.
6 Καθάπερ γὰρ χεῖρες καὶ πόδες συμφώνως τοῖς τῆς ψυχῆς ἀφηγήμασιν κινοῦνται, οὕτως οἱ ἱεροὶ μείρακες ἐκεῖνοι ὡς ὑπὸ ψυχῆς μιᾶς τῆς ἀθανάτου τῆς εὐσεβείας κινούμενοι πρὸς τὸν ὑπὲρ αὐτῆς συνεφώνησαν θάνατον.	6 Ὅπως τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια κινοῦνται σύμφωνα μὲ τὰ παρορμήματα τῆς ψυχῆς, ἔτσι καὶ οἱ ἱεροὶ ἐκεῖνοι νέοι, ὡσὰν νὰ ἐκινοῦντο ἀπὸ μίαν ψυχήν, ἀπὸ ἕνα κοινὸν φρόνημα τῆς ἀθανάτου πίστεως, ἀπεδέχθησαν ὅλοι ὁμοφώνως τὸν πρὸς χάριν αὐτῆς θάνατον.	6 Διότι, ὅπως τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια κινοῦνται ἁρμονικὰ μὲ τὰ παραγγέλματα καὶ τὶς ἐντολὲς τῆς ψυχῆς, κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἱεροὶ ἐκεῖνοι νέοι, ὡσὰν νὰ ἐκινοῦντο ἀπὸ μίαν ἀθάνατον ψυχήν, ἀπὸ ἕνα κοινὸν φρόνημα εὐσεβείας, συνεφώνησαν νὰ βαδίσουν ὅλοι πρὸς τὸν θάνατον χάριν αὐτῆς.
7 Ὦ πανάγιε συμφώνων ἀδελφῶν ἕβδομος· καθάπερ γὰρ ἑπτὰ τῆς κοσμοποιΐας ἡμέραι περὶ τὴν εὐσέβειαν,	7 Ὦ παναγία ἑπτὰς ὁμοφώνων ἀδελφῶν! Ὅπως ἀναφέρονται εἰς τὴν πίστιν μας ἑπτὰ ἡμέραι τῆς δημιουργίας,	7 Ὦ παναγία ἑπτάδα συμφώνων ἀδελφῶν! Διότι, ὅπως οἱ ἑπτὰ ἡμέρες τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου κινοῦνται ἐν εἴδει κυκλικοῦ χοροῦ γύρω ἀπὸ τὴν εὐσέβειαν,
8 οὕτως περὶ τὴν ἑβδομάδα χορεύοντες οἱ μείρακες ἐκύκλουν τὸν τῶν βασάνων φόβον καταλύοντες.	8 ἔτσι καὶ οἱ νέοι ἐχόρευαν γύρω ἀπὸ τὴν ἑπτάδα κύκλειον χορὸν καὶ ἀπεδίωκον τὸν φόβον τῶν βασάνων!	8 κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ νέοι, ἀποτελοῦντες ἕνα χορόν, ἐχόρευαν κυκλικὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἑπταπλάσιον φόβον τῶν βασανιστηρίων καὶ τὸν κατέλυαν (ἀφάνιζαν).
9 Νῦν ἡμεῖς ἀκούοντες τὴν θλῖψιν τῶν νεανιῶν ἐκείνων φρίττομεν· οἱ δὲ οὐ μόνον ὁρῶντες, ἀλλ' οὐδὲ μόνον ἀκούοντες τὸν παραχρῆμα ἀπειλῇς λόγον, ἄλλα καὶ πάσχοντες ἐνεκαρτέρουν, καὶ τοῦτο ταῖς διὰ πυρὸς ὀδύναις·	9 Ἡμεῖς ἀκούοντες τώρα τὸ φρικτὸν μαρτύριον τῶν νέων ἐκείνων αἰσθανόμεθα φρίκην. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐδείκνυον ἐγκαρτέρησιν ὄχι μόνον βλέποντες, ὄχι μόνον ἀκούοντες τὴν διαταγήν, ποὺ τὴν στιγμὴν ἐκείνην τοὺς ἀπειλοῦσε, ἀλλὰ καὶ ὑποφέροντες αὐτὴν καὶ μάλιστα τὰς ὀδύνας τοῦ πυρός,	9 Ἀκόμη καὶ τώρα ἐμεῖς, ὅταν ἀκούωμεν διὰ τὰ ἀνατριχιαστικὰ μαρτύρια τῶν νέων ἐκείνων, κυριευόμεθα ἀπὸ φρίκην καὶ τρόμον. Ἐκεῖνοι ὅμως ὄχι μόνον βλέποντες τὰ ὅσα διεδραματίζοντο, ὄχι μόνον ἀκούοντες τὸν ἄμεσον ἀπειλητικὸν λόγον τοῦ τυράννου, ἀλλὰ καὶ ὑφιστάμενοι τὰ μαρτύρια, τὰ ὑπέφεραν μὲ γενναιότητα, μάλιστα δὲ τοὺς φρικτοὺς πόνους καὶ τὶς ἀγωνίες τῆς φωτιὰᾶς·
10 ὧν τί ἂν γένοιτο ἐπαλγέστερον; Ὀξεῖα γὰρ καὶ σύντομος ἡ τοῦ πυρὸς οὖσα δύναμις ταχέως διέλυε τὰ σώματα.	10 ἀπὸ τὰς ὁποίας τί ἄλλο ἀλγεινότερον ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ; Διότι ἡ δύναμις τοῦ πυρός, ὅπως εἶναι σφοδρὰ καὶ σύντομος, διέλυε ταχέως τὰ σώματα.	10 ἀπὸ τὶς ὅποῖες τί ἄλλο εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ περισσότερον ἐπώδυνον καὶ βασανιστικόν; Διότι ἡ δύναμις τῆς φωτιᾶς, μὲ τὸ νὰ εἶναι ἔντονη, κατ' ἐξόχην δυνατὴ καὶ ταχυτάτη, διέλυε μέσα εἰς ἐλάχιστον χρόνον τὰ σώματά των.
-11 Καὶ μὴ θαυμαστὸν ἡγεῖσθε, εἰ ὁ λογισμὸς περιεκράτησε τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἐν ταῖς βασάνοις, ὅπου γε καὶ γυναικὸς νοῦς πολυτροπωτέρων ὑπερεφρόνησεν ἀλγηδόνων·	-11 Και μὴ θεωρεῖτε ἄξιον θαυμασμοῦ, ἐὰν ὁ λογισμὸς ἐστήριξε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους ἐν τῷ μέσῳ τῶν μαρτυρίων, ὅπου καὶ γυναικὸς καρδία περιεφρόνησε ποικιλωτέρους πόνους.	11 Καὶ μὴ τὸ θεωρήσετε ἄξιον θαυμασμοῦ ἐὰν ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς ὑπερίσχυσε καὶ ἐστήριξε τοὺς ἂνδρες ἐκείνους κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν βασανιστηρίων, ἀφοῦ καὶ ὁ νοῦς (ἡ εὐαίσθητος καρδία) γυναικὸς ἐπεριφρόνησε πόνους, ποὺ ἐπροκαλοῦντο κατὰ πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους.
12 ἡ μήτηρ γὰρ τῶν ἑπτὰ νεανίσκων ἐκείνων ὑπήνεγκε τὰς ἐφ' ἐν ἑκάστῳ τῶν τέκνων στρέβλας.	12 Ἡ μητέρα, δηλαδή, τῶν ἑπτὰ ἐκείνων νέων ὑπέφερε τὰς στρεβλώσεις, ποὺ ἐφηρμόζοντο εἰς τὸ καθένα ἀπὸ τὰ τέκνα της.	12 Ἡ μητέρα δηλαδὴ τῶν ἑπτὰ ἐκείνων νέων ὑπέφερε τοὺς φρικτοὺς πόνους τῶν στρεβλώσεων, τοὺς ὁποίους ἐδοκίμαζε καθένα ἀπὸ τὰ παιδιά της.
13 Θεωρεῖτε δὲ πῶς πολύπλοκός ἐστιν ἡ τῆς φιλοτεκνίας στοργὴ ἕλκουσα πάντα πρὸς τὴν τῶν σπλάγχνων συμπάθειαν.	13 Βλέπετε, λοιπόν, πόσον πολυμερὴς εἶναι ἡ πρὸς τὰ τέκνα φιλοστοργία, ἡ χρησιμοποιοῦσα τὰ πάντα ἀπὸ συμπάθειαν πρὸς τοὺς καρποὺς τῶν σπλάγχνων.	13 Παρατηρήσατε δὲ πόσον πολυσύνθετος καὶ πολυειδὴς εἶναι ἡ μητρικὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ πρὸς τὰ παιδιά· μία ἀγάπη ἡ ὁποία ἕλκει καὶ σύρει τὰ πάντα πρὸς συμπάθειαν τῶν καρπῶν τῶν σπλάγχνων (παιδιῶν) της.
14 Ὅπου γε καὶ τὰ ἄλογα ζῷα ὁμοίαν τὴν εἰς τὰ ἐξ αὐτῶν γεννώμενα συμπάθειαν καὶ στοργὴν ἔχει τοῖς ἀνθρώποις.	14 ῎Ετσι καὶ τὰ ἄλογα ζῶα ἔχουν ἀγάπην καὶ στοργὴν πρὸς τὰ τέκνα των ὁμοίαν πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων.	14 Ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ζῶα, ποὺ δὲν ἔχουν λογικόν, τρέφουν συμπάθειαν καὶ στοργὴν πρὸς τὰ τέκνα των ὁμοίαν πρὸς ἐκείνην τῶν λογικῶν ἀνθρώπων.
15 Καὶ γὰρ τῶν πετεινῶν τὰ μὲν ἥμερα κατὰ τὰς οἰκίας ὀροφοιτοῦντα προασπίζει τῶν νεοσσῶν,	15 Ἐκ τῶν πτηνῶν π. χ. τὰ ἥμερα, ποὺ ζοῦν εἰς τὰς κατοικίας τῶν ἀνθρώπων, ὑπερασπίζονται τοὺς νεοσσούς των.	15 Ἀπὸ τὰ πτηνὰ π.χ. τὰ μὲν ἥμερα προστατεύουν τοὺς νεοσσούς των μὲ τὸ νὰ φωλιάζουν εἰς τὶς ὀροφὲς τῶν κατοικιῶν τῶν ἀνθρώπων,
16 τὰ δὲ κατὰ τὰς κορυφὰς ὀρέων καὶ φαράγγων ἀπορρῶγας καὶ δένδρων ὀπὰς καὶ τὰς τούτων ἄκρας ἐννοσσοποιησάμενα ἀποτίκτει καὶ τὸν προσιόντα κωλύει·	16 Ὅσα δὲ ζοῦν εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, εἰς τὰς σχισμὰς τῶν βράχων, εἰς τῶν δένδρων τὰς ὀπὰς ἢ τὰς κορυφάς, κάμνουν ἐκεῖ τὰς φωλεάς των. Γεννοῦν καὶ ἐμποδίζουν, ὅποιον θέλει νὰ πλησίασῃ ἐκεῖ.	16 τὰ ἄλλα δὲ μὲ τὸ νὰ γεννοὺν εἰς φωλιὲς ποὺ κτίζουν εἰς τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν καὶ εἰς ἀπότομα καὶ κρημνώδη φαράγγια καὶ εἰς τὶς τρύπες κορμῶν δένδρων (ἤ: Εἰς τὶς κορυφὲς δένδρων)· ἐκεῖ γεννοῦν (κλωσσοῦν) τοὺς νεοσσούς των καί (ἀπὸ ἐκεῖ) ἐμποδίζουν ὅποιον ἐπιχειρεῖ νὰ πλησιάσῃ τὴν φωλιά των.
17 εἶ δὲ καὶ μὴ δύναιντο κωλύειν, περιϊπτάμενα κυκλόθεν αὐτῶν ἀλγοῦντα τῇ στοργῇ, ἀνακαλούμενα τῇ ἰδίᾳ φωνῇ, καθ' ὃν δύναται τρόπον βοηθεῖ τοῖς τέκνοις.	17 Ἂν δὲ τύχῃ καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν, πετοῦν γύρω -γύρω ἀπὸ τὰ μικρά των ὑποφέροντα ἐξ αἰτίας τῆς στοργῆς των. Τὰ καλοῦν μὲ τὰς φωνάς των καὶ βοηθοῦν τὰ τέκνα των μὲ ὁποιονδήποτε τρόπον ἠμποροῦν.	17 Ἐὰν δὲ τύχῃ καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν, πετοῦν γύρω - γύρω ἀπὸ τοὺς νεοσσούς των, καθ' ὃν χρόνον ὑποφέρουν καὶ πονοῦν ἐξ αἰτίας τῆς στοργῆς ποὺ τοὺς τρέφουν· τοὺς εἰδοποιοῦν δὲ καὶ τοὺς καλοῦν μεγαλοφώνως μὲ τὶς ἰδικές των φωνὲς διὰ τὸν κίνδυνον ποὺ τοὺς ἀπειλεῖ, καὶ γενικῶς βοηθοῦν τὰ τέκνα των μὲ ὅποιον τρόπον ἠμποροῦν.
18 Καὶ τί δεῖ τὴν διὰ τῶν ἀλόγων ζῴων ἐπιδεικνύναι τὴν πρὸς τὰ τέκνα συμπάθειαν;	18 Καὶ τί χρειάζεται νὰ παρουσιάζωμεν τὴν πρὸς τὰ τέκνα συμπάθειαν τῶν ἀλόγων ζώων;	18 Καὶ διατὶ εἶναι ἀναγκαῖον νὰ προβάλλωμεν καὶ νὰ δείχνουμε τὴν πρὸς τὰ τέκνα στοργὴν καὶ συμπάθειαν τῶν ζώων, ποὺ δὲν διαθέτουν λογικόν;
19 Ὅπου γε καὶ μέλισσαι περὶ τὸν τῆς κηρογονίας καιρὸν ἐπαμύνονται τοὺς προσιόντας καὶ καθάπερ σιδήρω τῷ κέντρῳ πλήσσουσι τοὺς προσιόντας τῇ νοσσιᾷ αὐτῶν καὶ ἐπαμύνουσιν ἕως θανάτου·	19 Ὅταν καὶ αἱ μέλισσαι κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς κατασκευῆς τῶν κηρήθρων ἀποκρούουν τοὺς πλησιάζοντας, καὶ σὰν μὲ σιδερένιο ὅπλον, μὲ τὸ κεντρί των, κτυποῦν τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν κυψέλην των καὶ ἀμύνονται μέχρι θανάτου;	19 Ὅταν καὶ αὐτὲς οἱ μέλισσες, κατὰ τὴν περίοδον ποὺ κατασκευάζουν τὶς κηρῆθρες, ἀποκρούουν καὶ ἀποτρέπουν ὅσους πλησιάζουν, καὶ ὡσὰν μὲ σιδερένιο ἀκόντιον κτυποῦν μὲ τὸ κεντρί των ὅσους πλησιάζουν εἰς τὴν κυψέλην των καὶ τὴν ὑπερασπίζουν μέχρι θανάτου;
20 Ἀλλ' οὐχὶ τὴν τοῦ Ἁβραὰμ ὁμόψυχον τῶν νεανιῶν μητέρα μετεκίνησε συμπάθεια τῶν τέκνων.	20 Τὴν ἰσόψυχον πρὸς τὸν Ἀβραὰμ μητέρα τῶν νέων δὲν ἐκλόνισεν ἡ πρὸς τὰ τέκνα ἀγάπη, ὥστε νὰ καμφθῇ πρὸ τοῦ μαρτυρίου των.	20 Ἀλλὰ τὴν ὁμόφρονα καὶ ἰσόψυχον πρὸς τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν πίστιν τοῦ Ἀβραὰμ μητέρα τῶν νέων δὲν τὴν μετέβαλεν οὔτε τὴν ἐπηρέασεν ἡ στοργὴ πρὸς τὰ παιδιά της, ὥστε νὰ λυγίσῃ καὶ νὰ κλονισθῇ.