Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
ἀνεγνώσθη ἐν βιβλίῳ Μωυσῇ
ἐν ὠσὶ τοῦ λαοῦ καὶ εὑρέθη
γεγραμμένον ἐν αὐτῷ, ὅπως μὴ
εἰσέλθωσιν Ἀμμανῖται καὶ Μωοβῖται
ἐν ἐκκλησίᾳ Θεοῦ ἕως αἰῶνος.
|
ατὰ
τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ποὺ
ἀνεγινώσκετο τὸ βιβλίον τοῦ
Μωϋσέως εἰς τὰ αὐτιὰ ὅλου
τοῦ λαοῦ, εὑρέθη ἐκεῖ
γραμμένον, ὅτι οἱ Ἀμμωνῖται
καὶ οἱ Μωαβῖται δὲν ἔπρεπε ποτὲ
νὰ ἔλθουν εἰς καμμίαν ἐπικοινωνίαν
μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, μὲ
τοὺς Ἰουδαίους.
|
ατὰ
τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀνέγνωσαν
εἰς ἐπήκοον ὅλων τῶν Ἰουδαίων
τὸ βιβλίον τὸν Μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ
εὑρῆκαν γραμμένον εἰς αὐτὸ ὅτι
δὲν πρέπει νὰ γίνουν δεκτοὶ ποτὲ οἱ
Ἀμμανῖται καὶ οἱ Μωαβῖται εἰς
τὴν σύναξιν καὶ κοινωνίαν τοῦ λαοῦ
τοῦ Θεοῦ. |
2
Ὅτι οὐ συνήντησαν τοῖς υἱοῖς
Ἰσραὴλ ἐν ἄρτῳ καὶ ὕδατι
καὶ ἐμισθώσαντο ἐπ' αὐτὸν
τὸν Βαλαὰμ καταράσασθαι, καὶ ἐπέστρεψεν
ὁ Θεός ἡμῶν τὴν κατάραν
εἰς εὐλογίαν.
|
2
Τοῦτο δέ, διότι ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται
εἶχαν ἐξέλθει ἀπὸ τὴν
δουλείαν τῆς Αἰγύπτου, αὐτοὶ
δὲν ἦλθον εἰς βοήθειαν καὶ ἀντίληψίν
των μὲ ἄρτον καὶ μὲ ὕδωρ καὶ
διότι ἀκόμη εἶχαν πληρώσει τὸν
Βαλαάμ, διὰ νὰ καταρασθῇ τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ἀλλὰ ὁ
Θεός μας εἶχε μετατρέψει τὴν κατάραν
εἰς εὐλογίαν.
|
2
Ἡ ἀπαγόρευσις αὐτὴ ὠφείλετο
εἰς τὸ ὅτι οἱ λαοὶ αὐτοὶ
δὲν ἐβοήθησαν τοὺς Ἰσραηλίτας, ὅταν
αὐτοὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν
σκλαβιὰν τῆς Αἰγύπτου, καὶ δὲν
τοὺς ἐπρόσφεραν ψωμὶ καὶ νερό. Ἀντιθέτως
ἐπλήρωσαν τὸν προφήτην Βαλαὰμ διὰ
νὰ καταρασθῇ τοὺς Ἰσραηλίτας. Ὁ
Θεός μας ὅμως μετέστρεψε τὴν κατάραν εἰς
εὐλογίαν. |
3
Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσαν τὸν
νόμον, καὶ ἐχωρίσθησαν πᾶς ἐπίμικτος
ἐν Ἰσραήλ. |
3
Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἤκουσαν αὐτὴν
τὴν ἐντολὴν τοῦ Νόμου, ἐξεχώρισαν
καὶ ἀπεμάκρυναν ἐκ μέσου αὐτῶν
κάθε ξένον καὶ καθένα ποὺ προήρχετο
ἀπὸ ἐπιμιξίαν Ἰσραηλιτῶν
μὲ ἀλλογενεῖς.
|
3
Μόλις λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἄκουσαν
τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ
Θεοῦ, ἔλαβαν τὰ μέτρα ποὺ ἔπρεπεν,
ὥστε νὰ ἀπομακρυνθῇ κάθε ξένος ἀπὸ
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
|
4
Καὶ πρὸ τούτου Ἐλιασὶβ ὁ
ἱερεὺς οἰκῶν ἐν γαζοφυλακίῳ
οἴκου Θεοῦ ἡμῶν ἐγγίων
Τωβίᾳ |
4
Πρὶν δὲ τεθῇ εἰς ἐφαρμογὴν
τὸ μέτρον αὐτό, ὁ Ἐλιασίβ,
ὁ ἱερεὺς ὁ ὁποῖος ἐπέβλεπεν
εἰς τὰς ἀποθήκας τοῦ ναοῦ
τοῦ Θεοῦ μας καὶ ὁ ὁποῖος
εἶχε συνδεθῆ μὲ συγγένειαν πρὸς
τὸν Τωβίαν,
|
4
Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὴν τακτοποίησιν
τοῦ ζητήματος αὐτοῦ ὁ ἀρχιερεὺς
Ἐλιασίβ, ποὺ ἔμενεν εἰς τὸ
θησαυροφυλάκιον τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ
μας καὶ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς
συγγενεῖς τοῦ Τωβία, εἶχε κάμει τὸ
ἑξῆς: |
5
καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ γαζοφυλάκιον
μέγα, καὶ ἐκεῖ ἦσαν πρότερον
διδόντες τὴν μαναὰν καὶ τὸν
λίβανον καὶ τὰ σκεύη καὶ τὴν
δεκάτην τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἴνου
καὶ τοῦ ἐλαίου, ἐντολὴν
τῶν Λευιτῶν καὶ τῶν ᾀδόντων
καὶ τῶν πυλωρῶν καὶ ἀπαρχὰς
τῶν ἱερέων. |
5
εἶχε διαθέσει δι' αὐτόν ἕνα
μεγάλο δωμάτιον ἐκεῖ, ὅπου προηγουμένως
οἱ ἱερεῖς ἔθετον
τὰς προσφοράς,
τὸν λίβανον, τὰ ἱερὰ σκεύη,
τὰς δεκάτας τοῦ σίτου, τοῦ οἴνου
καὶ τοῦ ἐλαίου, τὰ προοριζόμενα
διὰ τοὺς Λευίτας, τοὺς ψάλτας
καὶ τοὺς θυρωρούς, ὅπως καὶ
τὰ πρωτόλεια τὰ προοριζόμενα
διὰ τοὺς ἱερεῖς
|
5
Διεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του ἕνα
μεγάλο θησαυροφυλάκιον (δωμάτιον) τοῦ Ναοῦ, προκειμένου
νὰ φιλοξενῇ τὸν Τωβίαν. Εἰς τὸ
θησαυροφυλάκιον αὐτὸ ἔβαζαν προηγουμένως
τὰς προσφορὰς καὶ τὸ θυμίαμα, καθὼς
ἐπίσης καὶ τὰ ἄλλα σκεύη τοῦ
Ναοῦ. Ἔβαζαν ἐπίσης ἐκεῖ καὶ
τὰς δεκάτας ἀπὸ τὸ σιτάρι, τὸ
κρασὶ καὶ τὸ λάδι, ποὺ ἀνῆκαν
εἰς τοὺς Λευΐτας, τοὺς ἱεροψάλτας
καὶ τοὺς θυρωρούς, καθὼς καὶ τὰς
ἀπαρχὰς τῶν γεννημάτων τῆς γῆς,
ποὺ ἀνῆκαν εἰς τοὺς ἱερεῖς.
|
6
Καὶ ἐν παντὶ τούτῳ οὐκ
ἤμην ἐν Ἱερουσαλήμ· ὅτι
ἐν ἔτει τριακοστῷ καὶ δευτέρῳ
τοῦ Ἀρθασασθὰ βασιλέως Βαβυλῶνος
ἦλθον πρὸς τὸν βασιλέα. Καὶ
μετὰ τὸ τέλος τῶν ἡμερῶν
ᾐτησάμην παρὰ τοῦ βασιλέως
|
6
Ὅταν ἔγινεν ἡ βέβηλος αὐτὴ
πρᾶξις ἐγὼ δὲν εὑρισκόμην
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ διότι κατὰ
τὸ τριακοστὸν δεύτερον ἔτος τῆς
βασιλείας Ἀρταξέρξου, τοῦ βασιλέως
τῆς Βαβυλῶνος, εἶχα ἐγὼ ἐπιστρέψει
πρὸς, τὸν βασιλέα. Ἀφοῦ δὲ
ἐπέρασεν ὀλίγος
χρόνος, ἐζήτησα
καὶ ἔλαβα ἄδειαν ἀπὸ τὸν
βασιλέα
|
6
Κατὰ τὸ διάστημα ποὺ ἐγίνοντο
ὅλα αὐτά, ἐγὼ ὁ Νεεμίας δὲν
ἤμουν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διότι κατὰ
τὸ τριακοστὸν δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας
τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος Ἀρταξέρξου
εἶχα μεταβῆ εἰς τὴν Περσίαν πρὸς
τὸν βασιλέα. Ὅταν ὅμως ὡλοκληρώθη
ὁ χρόνος τῆς παραμονῆς μου εἰς τὴν
Περσίαν, ἐπῆρα τὴν ἄδειαν ἀπὸ
τὸν βασιλέα |
7
καὶ ἦλθον εἰς Ἱερουσαλήμ·
καὶ συνῆκα ἐν τῇ πονηρίᾳ,
ᾗ ἐποίησεν Ἐλιασὶβ τῷ
Τωβίᾳ, ποιῆσαι αὐτῷ γαζοφυλάκιον
ἐν αὐλῇ οἴκου τοῦ Θεοῦ.
|
7
καὶ ἐπανῆλθα εἰς τὴν ἱερουσαλήμ.
Ἔμαθα τότε τὴν κακὴν αὐτὴν
πρᾶξιν, ποὺ εἶχε κάμνει ὁ
Ἐλιασὶβ πρὸς
χάριν τοῦ Τωβία, μὲ τὸ
νὰ παραχωρήσῃ εἰς αὐτὸν
δωμάτιον μέσα εἰς
τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ τοῦ
Θεοῦ.
|
7
καὶ ἦλθα καὶ πάλιν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
Καὶ διεπίστωσα ἐπὶ τόπου τὴν πονηρίαν,
μὲ τὴν ὁποίαν ἐνήργησεν ὁ
Ἐλιασὶβ χάριν τοῦ συγγενοῦς του Τωβία,
μὲ τὸ νὰ κατασκευάσῃ δι’ αὐτὸν
τόπον διαμονῆς μέσα εἰς τὴν αὐλὴν
τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ.
|
8
Καὶ πονηρόν μοι ἐφάνη σφόδρα.
Καὶ ἔρριψα πάντα τὰ σκεύη οἴκου
Τωβίᾳ ἔξω ἀπὸ τοῦ γαζοφυλακίου·
|
8
Αὐτὸ μοῦ ἐφάνη πάρα πολὺ
κακὸν καὶ ἐπέταξα ὅλα τὰ
πράγματα καὶ τὰ ἔπιπλα τοῦ οἴκου
τοῦ Τωβία ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιον
αὐτό.
|
8
Τὸ πρᾶγμα μοῦ ἐφάνη πολὺ κακόν,
δι’ αὐτὸ ἐπέταξα ὅλα τὰ σκεύη
τοῦ δωματίου τοῦ Τωβία ἔξω ἀπὸ
τὸν χῶρον αὐτὸν τοῦ Ναοῦ.
|
9
καὶ εἶπα καὶ ἐκαθάρισαν τὰ
γαζοφυλάκια, καὶ ἐπέστρεψα ἐκεῖ
σκεύη οἴκου τοῦ Θεοῦ, τὴν μαναὰν
καὶ τὸν λίβανον.
|
9
Ἔδωσα κατόπιν ἐντολὴν καὶ ἐκαθάρισαν
αὐτὸ τὸ δωμάτιον καὶ ἐπανέφερα
ἐκεῖ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ
ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τὰς διαφόρους
προσφορὰς καὶ τὸ λιβάνι.
|
9
Ἔδωσα μάλιστα ἐντολὴν καὶ ἐξήγνισαν
μὲ εἰδικὴν τελετὴν ὅλα τὰ
θησαυροφυλάκια (δωμάτια τοῦ Ναοῦ) καὶ ἔφερα
πίσω καὶ ἔβαλα πάλιν εἰς αὐτὰ
τὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ,
τὰς διαφόρους προσφορὰς τοῦ λαοῦ καὶ
τὸ θυμίαμα. |
10
Καὶ ἔγνων ὅτι μερίδες τῶν Λευιτῶν
οὐκ ἐδόθησαν, καὶ ἐφύγοσαν
ἀνὴρ εἰς ἀγρὸν αὐτοῦ,
οἱ Λευῖται καὶ οἱ ᾄδοντες ποιοῦντες
τὸ ἔργον. |
10
Ἐπληροφορήθην ἐπίσης, ὅτι αἱ
μερίδες, ποὺ προωρίζοντο διὰ τοὺς
Λευίτας, δὲν ἐδόθησαν εἰς αὐτούς.
Ἔτσι δὲ κάθε Λευίτης ἠναγκάσθη
νὰ φύγῃ εἰς τὸν ἀγρόν
του, διὰ νὰ τὸν καλλιεργῆ. Ἀλλὰ
οἱ Λευῖται καὶ οἱ ψάλται ἦσαν
ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν
τὰς ὑπηρεσίας των εἰς τὸν ναόν.
|
10
Διεπίστωσα ἐπίσης ὅτι δὲν ἐδόθησαν
τὰ μερίδια καὶ δικαιώματα, ποὺ ἀνῆκαν
εἰς τοὺς Λευΐτας, καὶ δι’ αὐτὸ
ἔφυγαν αὐτοὶ καθένας εἰς τὸ
χωράφι του. Οἱ Λευῖται καὶ ὁἱ
ἱεροψάλται, ποὺ εἶχαν ἔργα ἱερὰ
εἰς τὸν Ναόν, ἀναγκάσθηκαν νὰ φύγουν
καὶ νὰ ἐργασθοῦν εἰς ἄλλο
ἔργον διὰ νὰ ζήσουν. |
11
Καὶ ἐμαχεσάμην τοῖς στρατηγοῖς
καὶ εἶπα· διατί ἐγκατελείφθη
ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ; Καὶ συνήγαγαν
αὐτοὺς ἐπὶ τῇ στάσει αὐτῶν.
|
11
Ἐγὼ ἐφιλονείκησα καὶ ἤλεγξα
τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ εἶπα·
Διατὶ ἔχει ἐγκαταλειφθῇ ὁ ναὸς
τοῦ Θεοῦ; Συνεκέντρωσα τότε τοὺς
Λευίτας αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐπανετοποθέτησα
εἰς τὰς ὑπηρεσίας των.
|
11
Ἔκαμα τότε αὐστηρὰς παρατηρήσεις εἰς
τοὺς στρατηγοὺς καὶ ἀξιωματούχους
τοῦ λαοῦ, ποὺ ἦσαν ὑπεύθυνοι
καὶ διὰ τὸν Ναόν, καὶ τοὺς εἶπα:
<Διατὶ ἐγκατελείφθη ἔτσι ὁ Ναὸς
τοῦ Θεοῦ;> Ἐμάζευσα κατόπιν τοὺς
Λευΐτας καὶ τοὺς ἐγκατέστησα καὶ
πάλιν εἰς τὰς θέσεις των. |
12
Καὶ πᾶς Ἰούδα ἤνεγκαν δεκάτην
τοῦ πυροῦ καὶ τοῦ οἴνου καὶ
τοῦ ἐλαίου εἰς τοὺς θησαυροὺς
|
12
Τότε ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι προσέφεραν
τὰ δέκατα ἀπὸ τὸν σῖτον,
τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον εἰς
τὰς ἀποθήκας,
|
12
Ὅταν εἶδαν αὐτὴν τὴν ἐνέργειάν
μου ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπρόσφεραν
τὸ ἓν δέκατον ἀπὸ τὸ σιτάρι,
τὸ κρασὶ καὶ τὸ λάδι των εἰς
τὰ θησαυροφυλάκια τοῦ Ναοῦ.
|
13
ἐπὶ χεῖρα Σελεμία τοῦ ἱερέως
καὶ Σαδδοὺκ τοῦ γραμματέως καὶ
Φαδαΐα ἀπὸ τῶν Λευιτῶν, καὶ
ἐπὶ χεῖρα αὐτῶν Ἀνὰν
υἱὸς Ζακχούρ, υἱὸς Ματθανίου,
ὅτι πιστοὶ ἐλογίσθησαν ἐπ' αὐτοὺς
μερίζειν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτῶν.
|
13
αἱ ὁποῖαι ἦσαν ὑπὸ τὴν
ἐπίβλεψιν τοῦ Σελεμίου τοῦ ἱερέως,
Σαδδοὺκ τοῦ γραμματέως καὶ τοῦ
Φαδαΐα ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Λευίτας.
Βοηθοὺς δὲ εἰς αὐτοὺς ἔδωσα
τὸν Ἀνὰν υἱὸν τοῦ Ζακχοὺρ
καὶ τὸν υἱὸν τοῦ Ματθανίου,
διότι αὐτοὶ ἐθεωροῦντο ἀξιόπιστοι.
Τοὺς ἀνέθεσα δὲ ὡς ἔργον
νὰ διανέμουν εἰς τοὺς ἀδελφούς
των τὰς ἀναλόγους μερίδας.
|
13
Τὰ παρέδωσαν δὲ εἰς τὰ χέρια τοῦ
ἱερέως Σελεμία καὶ τοῦ γραμματέως Σαδδοὺκ
καὶ τοῦ Λευΐτου Φαδαΐα. Βοηθός των ὡρίσθη
ὁ Ἀνάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ζακχούρ,
ποὺ ἦτο ἀπόγονος τοῦ Ματθανίου. Οἱ
ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐθεωρήθησαν ἀξιόπιστοι
καὶ κατάλληλοι διὰ νὰ διανέμουν εἰς
τοὺς ἀδελφούς των τὰ μερίδιά
των. |
14
Μνήσθητί μου ὁ Θεός, ἐν ταύτῃ,
καὶ μὴ ἐξαλειφθήτω ἔλεός
μου, ὃ ἐποίησα ἐν οἴκῳ
Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
|
14
Μνήσθητί μου, Κύριε, διὰ τὴν
ἐνέργειάν μου αὐτὴν καὶ
μὴ ἐξαλείψῃς ἀπὸ τὴν
μνήμην σου τὰς δικαίας αὐτὰς
πράξεις, τὰς ὁποίας ἐπραγματοποίησα
εἰς τὸν ναόν σου, τοῦ Κυρίου
καὶ Θεοῦ μας.
|
14
Μνήσθητί μου, Κύριε ὁ Θεός μου, δι’ αὐτήν μου
τὴν ἐνέργειαν καὶ ἂς μὴ ἐξαλειφθῇ
ποτὲ καὶ λησμονηθῇ τὸ καλὸ αὐτό,
ποὺ ἔκαμα διὰ τὸν Ναὸν τὸν
Κυρίου καὶ Θεοῦ μας. |
15
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
εἶδον ἐν Ἰούδᾳ πατοῦντας
ληνοὺς ἐν τῷ σαββάτῳ καὶ
φέροντας δράγματα καὶ ἐπιγεμίζοντας
ἐπὶ τοὺς ὄνους καὶ οἶνον
καὶ σταφυλὴν καὶ σῦκα καὶ πᾶν
βάσταγμα καὶ φέροντας εἰς Ἱερουσαλὴμ
ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου·
καὶ ἐπεμαρτυράμην ἐν ἡμέρᾳ
πράσεως αὐτῶν.
|
15
Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας
εἶδα εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας,
ὅτι μερικοὶ ἄνδρες ἐπατοῦσαν
σταφύλια εἰς τὰ πατητήριά των
κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου,
ἔφεραν δεμάτια σίτου εἰς τὰ
χέρια των, ἐφόρτωναν εἰς τοὺς
ὄνους των οἶνον, σταφύλια, σῦκα καὶ
κάθε ἄλλο εἶδος φορτίου καὶ
ἔφεραν αὐτὰ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ
κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
Διεμαρτυρήθην ἐντόνως ἐναντίον
των, διότι κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ
Σαββάτου ἔφεραν αὐτὰ τὰ εἴδη
πρὸς πώλησιν.
|
15
Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἐπίσης
εἶδα εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὡρισμένους,
ποὺ ἐπατοῦσαν τὰ σταφύλια των εἰς
τὰ πατητήρια κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς
ἀργία τοῦ Σαββάτου καὶ μετέφεραν δεμάτια
μὲ σιτηρά. Εἶδα ἀκόμη καὶ ἄλλους,
ποὺ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἀργίας
τοῦ Σαββάτου ἐφόρτωναν τοὺς ὄνους
των μὲ κρασὶ καὶ σταφύλια καὶ σῦκα
καὶ κάθε εἴδους φορτίον καὶ τὰ μετέφεραν
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ πρὸς πώλησιν.
Δὲν ἔμεινα ὅμως ἀπαθής, ἀλλὰ
διεμαρτυρήθην τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἐντόνως,
διότι ἐδιάλεξαν αὐτὴν τὴν ἡμέραν
διὰ νὰ πωλοῦν τὰ ἀγαθά
των. |
6
Καὶ ἐκάθισαν ἐν αὐτῇ φέροντες
ἰχθὺν καὶ πᾶσαν πρᾶσιν πωλοῦντες
ἐν τῷ σαββάτῳ τοῖς υἱοῖς
Ἰούδα καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ.
|
16
Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐπίσης
αὐτὴν ἔμποροι ἀπὸ ἄλλας
περιοχὰς ἔφερον καὶ ἐπωλοῦσαν
πρὸς τοὺς Ἰουδαίους εἰς τὴν
Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰς ἄλλα μέρη
τῆς Ἰουδαίας ψάρια καὶ ἄλλα
ἐμπορεύματα.
|
16
Ἄλλοι πάλιν, ποὺ προήρχοντο ἀπὸ τὰ
παράλια τῆς Φοινίκης, ἔφεραν ψάρια καὶ
κάθε εἴδους ἐμπορεύματα καὶ ἐκάθηντο
εἰς τὴν ἀγορὰν τῆς Ἱερουσαλὴμ
καὶ τὰ ἐπωλοῦσαν εἰς τοὺς
Ἰουδαίους κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς
ἀργίας τοῦ Σαββάτου. |
17
Καὶ ἐμαχεσάμην τοῖς υἱοῖς
Ἰούδα τοῖς ἐλευθέροις καὶ
εἶπα αὐτοῖς· τίς ὁ λόγος
οὗτος ὁ πονηρός, ὃν ὑμεῖς
ποιεῖτε, καὶ βεβηλοῦτε τὴν ἡμέραν
τοῦ σαββάτου; |
17
Ἐπέπληξα μὲ δριμύτητα τοὺς προκρίτους
τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς εἶπα·
<Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μεγάλο
κακὸ ποὺ σεῖς κάνετε, καὶ βεβηλώνετε
τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου;
|
17
Ἔκαμα λοιπὸν αὐστηρὰς παρατηρήσεις
εἰς τοὺς ἐπισήμους τῶν Ἰουδαίων,
ποὺ ἦσαν πλέον ἐλεύθεροι ἀπὸ
τὴν αἰχμαλωσίαν, καὶ τοὺς εἶπα:
<Τί εἶναι αὐτὸ τὸ παράνομον
πρᾶγμα, ποὺ κάμνετε καὶ βεβηλώνετε ἔτσι
τὴν ἁγίαν ἡμέραν τῆς ἀργίας
τοῦ Σαββάτου, |
18
Οὐχὶ οὕτως ἐποίησαν οἱ
πατέρες ὑμῶν, καὶ ἤνεγκεν ἐπ'
αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ
ἐφ' ἡμᾶς πάντα τὰ κακὰ
ταῦτα καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν
ταύτην; Καὶ ὑμεῖς προστίθετε
ὀργὴν ἐπὶ Ἰσραὴλ βεβηλῶσαι
τὸ σάββατον; |
18
Τὸ ἴδιο δὲν ἔκαμαν καὶ οἱ
πρόγονοί σας καὶ ἐπέφερεν ὁ
Θεός μας ἐναντίον ἐκείνων καὶ
ἡμῶν καὶ τῆς πόλεως αὐτῆς
τὰς μεγάλας τιμωρίας; Καὶ σεῖς,
λοιπόν, ἐπαυξάνετε βεβήλωσιν αὐτὴν
τοῦ Σαββάτου;>
|
18
Αὐτὰ δὲν ἔκαμναν καὶ οἱ
πρόγονοί μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιφέρῃ
ὁ Θεός μας εἰς αὐτοὺς καὶ
εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς αὐτὴν
τὴν πόλιν μας ὅλας αὐτὰς τὰς
συμφοράς; Καὶ τολμᾶτε λοιπὸν τώρα νὰ
αὐξάνετε τὴν ὀργὴν τοῦ Κυρίου
ἐναντίαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
μὲ τὸ νὰ βεβηλώνετε τὴν ἱερὰν
ἡμέραν τοῦ Σαββάτου; |
19
Καὶ ἐγένετο ἡνίκα κατέστησαν
πύλαι ἐν Ἱερουσαλὴμ πρὸ τοῦ
σαββάτου, καὶ εἶπα καὶ ἔκλεισαν
τὰς πύλας, καὶ εἶπα ὥστε μὴ
ἀνοιγῆναι αὐτὰς ἕως ὀπίσω
τοῦ σαββάτου· καὶ ἐκ τῶν
παιδαρίων μου ἔστησα ἐπὶ τὰς
πύλας, ὥστε μὴ αἴρειν βαστάγματα
ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
|
19
Εἰς ἐξάλειψιν τοῦ κακοῦ αὐτοῦ,
ὅταν πρὸ ἑκάστου Σαββάτου ἐκλείοντο
αἱ πύλαι τῆς Ἱερουσαλήμ,
διέταξα νὰ μὴ ἀνοίγωνται,
εἰ μὴ μετὰ τὴν
πάροδον Σαββάτου.
Ἐτοποθέτησα δὲ μερικοὺς ἀπὸ
τοὺς ἀνθρώπους μου εἰς τὰς πύλας,
διὰ νὰ ἀπαγορεύουν τὴν μεταφορὰν
φορτίων εἰς
τὴν πόλιν κατὰ
τὴν ἡμέραν του Σαββάτου.
|
19
Διὰ νὰ διορθωθῇ αὐτὸ τὸ
κακόν, ἔκαμα τὸ ἑξῆς: Ὅταν ἔκλειναν
αἱ πύλαι τοῦ τείχους τῆς Ἱερουσαλὴμ
τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς πρὸ τοῦ
Σαββάτου, διέταξα νὰ κλείνουν καλὰ αἱ πύλαι
καὶ εἶπα νὰ μὴ τὰς ἀνοίγουν,
ἕως ὅτου περάσῃ τὸ Σάββατον. Ἐτοποθέτησα
δὲ εἰς τὰς πύλας μερικοὺς ἐμπίστους
ἀνθρώπου, ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας
μου, διὰ νὰ μὴ ἐπιτρέπουν να περνοῦν
ὅσοι μετέφεραν διάφορα φορτία κατὰ τὴν ἡμέραν
τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.
|
20
Καὶ ηὐλίσθησαν πάντες καὶ ἐποίησαν
πρᾶσιν ἔξω Ἱερουσαλὴμ ἅπαξ καὶ
δίς. |
20
Τότε ὅλοι οἱ ἔμποροι διενυκτέρευσαν
μίαν καὶ δύο φορὰς ἔξω ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλήμ.
|
20
Λόγῳ αὐτοῦ τοῦ μέτρου, ὅλοι
αὐτοὶ οἱ ἔμποροι διενυκτέρευσαν μίαν
καὶ δύο φορὰς ἔξω ἀπὸ τὴν
Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπώλησαν ἐκεῖ
ἔξω τὰ προϊόντα των. |
21
Καὶ ἐπεμαρτυράμην ἐν αὐτοῖς
καὶ εἶπα πρὸς αὐτούς· διατὶ
ὑμεῖς αὐλίζεσθε ἀπέναντι
τοῦ τείχους; Ἐὰν δευτερώσητε,
ἐκτενῶ χεῖρά μου ἐν ὑμῖν.
Ἀπὸ τοῦ καιροῦ ἐκείνου
οὐκ ἤλθοσαν ἐν σαββάτῳ.
|
21
Διεμαρτυρήθην ἐναντίον
των καὶ τοὺς εἶπα μὲ αὐστηρότητα·
<Διατὶ διανυκτερεύετε ἔξω ἀπὸ
τὸ τεῖχος; Ἐὰν δευτέραν φορὰν
ἐπαναλάβετε αὐτὴν τὴν πρᾶξιν,
θὰ ἀπλώσω τὰ
χέρια μου
ἐναντίον σας, διὰ νὰ σᾶς
τιμωρήσω ἐγὼ ὁ ἴδιος>. Ἀπὸ
τὸν καιρὸν δὲ ἐκεῖνον
καὶ ἐντεῦθεν δὲν ἦλθαν
φορτία ἐμπορευμάτων κατὰ τὴν
ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
|
21
Διεμαρτυρήθην ὅμως καὶ πρὸς αὐτοὺς
καὶ τοὺς εἶπα: <Διατὶ διανυκτερεύετε
ἀπέναντι ἀπὸ τὸ τεῖχος μας;
Ἐὰν τὸ ξανακάμετε, θὰ ἀπλώσω
τὸ χέρι μου ἐναντίον σας καὶ θὰ
ἔχετε κακὸν τέλος>. Ἔπειτα ἀπὸ
αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι
δὲν ἔφεραν ἄλλην φορὰν τὰ ἀγαθά
των πρὸς πώλησιν κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ
Σαββάτου. |
22
Καὶ εἶπα τοῖς Λευίταις, οἳ ἦσαν
καθοριζόμενοι, καὶ ἐρχόμενοι φυλάσσοντες
τὰς πύλας, ἁγιάζειν τὴν ἡμέραν
τοῦ σαββάτου. Πρὸς ταῦτα μνήσθητί
μου, ὁ Θεός, καὶ φεῖσαί μου
κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους
σου. |
22
Ἔδωσα ἐντολὴν ἐπίσης εἰς
τοὺς Λευίτας, οἱ ὁποῖοι σύμφωνα
μὲ τὸν Νόμον ἦσαν καθαροί, νὰ
ἔρχωνται καὶ νὰ φρουροῦν τὰς
πύλας τῆς πόλεως, διὰ νὰ τηρῆται
ἔτσι ἡ ἀργία κατὰ
τὴν ἡμέραν
τοῦ Σαββάτου. Δι'
ὅλα αὐτὰ μνήσθητί μου, Κύριε
ὁ Θεός, σπλαγχνίσου με, σύμφωνα μὲ
τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους
σου.
|
22
Εἶπα ἐπίσης καὶ εἰς τοὺς Λευΐτας,
ποὺ ἐξηγνίζοντο συμφώνως πρὸς τὸν
Μωσαϊκὸν Νόμον καὶ ἤρχοντο νὰ φρουροῦν
τὰς πύλας, νὰ προσέχουν πολύ, ὥστε νὰ
τηρῆται ἡ ἀργία τῆς ἡμέρας τοῦ
Σαββάτου. Καὶ δι’ αὐτὴν τὴν ἐνέργειάν
μου ἐπίσης μνήσθητί μου, Κύριε ὁ Θεός μου, καὶ
σπλαγχνίσου με κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ
ἐλέους Σου. |
23
Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
εἶδον τοὺς Ἰουδαίους, οἳ ἐκάθισαν
γυναῖκας Ἀζωτίας, Ἀμμανίτιδας,
Μωαβίτιδας |
23
Κατὰ τὴν ἐποχὴν
ἀκόμη ἐκείνην εἶδα ὅτι
οἱ ᾿Ιουδαῖοι εἶχον λάβει ὡς
συζύγους, Ἀζωτίας, Ἀμμωνίτιδας
καὶ Μωαβίτιδας.
|
23
Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας εἶδα
ἐπίσης καὶ ὡρισμένους Ἰουδαίους, οἱ
ὁποῖοι εἶχαν πάρει ὡς συζύγους
των γυναῖκας ἀπὸ τοὺς Ἀζωτίους,
τοὺς Ἀμμανίτας καὶ τοὺς Μωαβίτας.
|
24
καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἥμισυ
λαλοῦντες Ἀζωτιστὶ καὶ οὐκ εἰσὶν
ἐπιγινώσκοντες λαλεῖν Ἰουδαϊστί,
|
24
Τὰ μισὰ δὲ ἀπὸ τὰ παιδιά
των ὠμιλοῦσαν Ἀζωτιστὶ
καὶ δεν ἦσαν καθόλου
εἰς θέσιν νὰ ὁμιλοῦν
τὴν γλῶσσαν τῶν Ἰουδαίων.
|
24
Τὰ παιδιὰ αὐτῶν τῶν οἰκογενειῶν
κατὰ τὸ ἥμισυ ὠμιλοῦσαν τὴν
γλῶσσαν τῶν Ἀζωτίων καὶ δὲν
ἤξευραν νὰ ὁμιλοῦν καλῶς τὴν
Ἰουδαϊκὴν γλῶσσαν. |
25
καὶ ἐμαχεσάμην μετ' αὐτῶν καὶ
κατηρασάμην αὐτοὺς καὶ ἐπάταξα
ἐν αὐτοῖς ἄνδρας καὶ ἐμαδάρωσα
αὐτοὺς καὶ ὥρκισα αὐτοὺς
ἐν τῷ Θεῷ· ἐὰν δῶτε
τὰς θυγατέρας ὑμῶν τοῖς υἱοῖς
αὐτῶν, καὶ ἐὰν λάβητε
ἀπὸ τῶν θυγατέρων αὐτῶν
τοῖς υἱοῖς ὑμῶν.
|
25
Τοὺς ἤλεγξα μὲ πολλὴν δριμύτητα
καὶ τοὺς κατηράσθην, μάλιστα δὲ
ἐκτύπησα καὶ μερικοὺς
ἀπὸ αὐτούς, ἀπέσπασα καὶ
τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς ἀπὸ
ἄλλους, τοὺς ἐξώρκισα ἐν ὀνόματι
τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς εἶπα: <Δὲν
ἐπιτρέπεται νὰ δίδετε τὰς θυγατέρας
σας εἰς τοὺς υἱοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν
καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λαμβάνετε
ὡς συζύγους διὰ τοὺς υἱούς
σας ἀπὸ τὰς θυγατέρας αὐτῶν.
|
25
Ἀγανάκτησα λοιπὸν ἐναντίον των καὶ
τοὺς ἐπέπληξα μὲ αὐστηρότητα καὶ
τοὺς κατηράσθην. Ἐκτύπησα μάλιστα καὶ
μερικοὺς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς
ἄνδρας καὶ ἐξερρίζωσα καὶ τὰς
τρίχας τῆς κεφαλῆς των. Τοὺς ἐξώρκισα
δὲ ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καὶ
τοὺς εἶπα: <Δὲν πρέπει νὰ δώσετε
τὰς θυγατέρας σας ὡς συζύγους εἰς
τοὺς υἱοὺς τῶν ξένων, οὔτε νὰ
πάρετε ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν
ξένων συζύγους διὰ τὰ παιδιά σας,
διότι αὐτὸ ὁρίζει ὁ Νόμος τοῦ
Κυρίου. |
26
Οὐχ οὕτως ἥμαρτε Σολωμὼν βασιλεὺς
Ἰσραήλ; Καὶ ἐν ἔθνεσι πολλοῖς
οὐκ ἦν βασιλεὺς ὅμοιος αὐτῷ·
και ἀγαπώμενος τῷ Θεῷ ἦν, καὶ
ἔδωκεν αὐτὸν ὁ Θεὸς εἰς
βασιλέα ἐπὶ πάντα Ἰσραήλ·
καὶ τοῦτον ἐξέκλιναν αἱ γυναῖκες
αἱ ἀλλοτρίαι.
|
26
Ἔτσι δὲν εἶχεν ἁμαρτήσει καὶ
ὁ Σολομών, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν;
Καὶ ὅμως ὅμοιος βασιλεὺς πρὸς
τὸν Σολομώντα δὲν ὑπῆρχε μεταξὺ
πολλῶν ἐθνῶν. Αὐτὸς ἠγαπᾶτο
ἀπὸ τὸν Θεόν. Καὶ ὁ Θεὸς
τὸν εἶχεν ἐγκαταστήσει βασιλέα
ἐπὶ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ. Αἱ ξέναι ὅμως γυναῖκες
παρεξέκλιναν καὶ παρέσυραν αὐτὸν
πρὸς τὴν ἁμαρτίαν.
|
26
Αὐτὴ δὲν ἦτο ἡ ἁμαρτία
καὶ παρανομία καὶ τοῦ βασιλέως τοῦ
Ἰσραὴλ Σολομῶντος; Καὶ ὅπως
ξεύρετε, σὰν τὸν Σολομῶντα δὲν ὑπῆρχεν
ἄλλος βασιλεὺς μέσα εἰς πολλὰ ἔθνη.
Τὸν ἀγαποῦσε πολὺ ὁ Θεὸς
καὶ Ἐκεῖνος ἦτο, ποὺ τὸν
ἀνέδειξε βασιλέα ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν.
Παρὰ ταῦτα ὅμως δὲν ἐπρόσεξε
καὶ αὐτὸς καὶ τὸν παρέσυραν
μακριὰ ἀπὸ τὸν ἀληθινὸν
Θεὸν αἱ ἀλλογενεῖς καὶ ἀλλόθρησκοι
γυναῖκες ποὺ ἐπῆρε.
|
27
Καὶ ὑμῶν μὴ ἀκουσώμεθα
ποιῆσαι τὴν πᾶσαν πονηρίαν ταύτην
ἀσυνθετῆσαι ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν
καθίσαι γυναῖκας ἀλλοτρίας;
|
27
Μήπως, λοιπόν, θὰ ἀκούσωμεν
τώρα ὅτι καὶ σεῖς διεπράξατε
αὐτὴν τὴν μεγάλην καὶ φοβερὰν
ἁμαρτίαν, ὅτι κατεπατήσατε τὸν
νόμον τοῦ Θεοῦ μας καὶ ἐπήρατε
ὡς συζύγους σας γυναῖκας ἀλλοεθνεῖς;>
|
27
Δὲν θὰ ἀκούσωμεν λοιπὸν μὲ ἀγανάκτησιν
καὶ λύπην τὸ ὅτι καὶ σεῖς διεπράξατε
ὅλην αὐτὴν τὴν παρανομίαν, μὲ
τὸ νὰ παραβῆτε καὶ νὰ περιφρονήσετε
τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ μας καὶ νὰ
πάρετε ξένας συζύγους;> |
28
Καὶ ἀπὸ υἱῶν Ἰωαδὰ
τοῦ Ἐλισοὺβ τοῦ ἱερέως
τοῦ μεγάλου νυμφίου τοῦ Σαναβαλλὰτ
τοῦ Οὐρανίτου καὶ ἐξέβρασα
αὐτὸν ἀπ' ἐμοῦ.
|
28
Ἔνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ
Ἰωαδά, υἱοῦ τοῦ Ἐλισοὺβ
τοῦ ἀρχιερέως, ἦτο γαμβρὸς τοῦ
Σαναβαλλὰτ τοῦ Οὐρανίτου. Αὐτὸν
λοιπὸν ἐγὼ τὸν ἐξεδίωξα
μακράν.
|
28
Ἕνας μάλιστα ἀπὸ τοὺς υἱοὺς
τοῦ Ἰωαδά, υἱοῦ τοῦ μεγάλου
ἀρχιερέως Ἐλισούβ, ἦτο γαμβρὸς
τοῦ Σαναβαλλὰτ τοῦ Οὐρανίτου!
Ὅταν τὸ ἔμαθα, τὸν ἐξεδίωξα
μὲ ὀργὴν ἀπὸ ἐμπρός μου.
|
29
Μνήσθητι αὐτοῖς, ὁ Θεός, ἐπὶ
ἀγχιστείᾳ τῆς ἱερατείας
καὶ διαθήκη τῆς ἱερατείας καὶ
τοὺς Λευίτας. |
29
Ἐνθυμήσου, Κύριε, αὐτοὺς καὶ
τιμώρησέ τους, διότι ἐβεβήλωσαν
τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰς ἱερὰς
ὑποχρεώσεις των, ποὺ εἶχαν ὡς
ἱερεῖς καὶ ὡς Λευῖται.
|
29
Ἐνθυμήσου, Κύριε ὁ Θεός, καὶ τιμώρησε
δικαίως τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, ποὺ
μὲ τὰς συγγενείας των ἐβεβήλωσαν τὴν
ἱερωσύνην των καὶ συνῆψαν σχέσεις καὶ
συνθήκας ἀναρμόστους εἰς ἱερεῖς καὶ
Λευΐτας. |
30
Καὶ ἐκαθάρισα αὐτοὺς ἀπὸ
πάτης ἀλλοτριώσεως καὶ ἔστησα
ἐφημερίας τοῖς ἱερεῦσι καὶ
τοῖς Λευίταις, ἀνὴρ ὡς τὸ
ἔργον αὐτοῦ. |
30
Ἐκαθάρισα αὐτοὺς ἀπὸ κάθε
ξένον καὶ ὥρισα τὰς τάξεις τῆς
ἐφημερίας τῶν ἱερέων καὶ
τῶν Λευιτῶν, ὥστε ὁ καθένας
νὰ εἶναι εἰς τὸ ἔργον του.
|
30
Ἔλαβα λοιπὸν μέτρα καὶ δι’ αὐτοὺς
καὶ τὸν ἐξήγνισα ἀπὸ κάθε
σχέσιν μὲ ἀλλογενῆ καὶ ἀλλόθρησκον
καὶ ἀπὸ κάθε τι, ποὺ τοὺς ἀποξένωνε
ἀπὸ τὸ ἱερὸν ἔργον των.
Ὥρισα δὲ καὶ κανονισμόν, βάσει τοῦ
ὁποίου ἐρρυθμίζετο ἡ ἐφημερία
καὶ διακονία τῶν ἱερέων καὶ τῶν
Λευϊτῶν. Ἔτσι καθένας ἤξευρε τὸ
ἔργον του καὶ τί ἔπρεπε νὰ κάμνῃ,
διὰ νὰ εἶναι συνεπὴς εἰς τὰς
ὑποχρεώσεις του. |
31
Καὶ τὸ δῶρον τῶν ξυλοφόρων ἐν
καιροῖς ἀπὸ χρόνων καὶ ἐν
τοῖς βακχουρίοις. Μνήσθητί μου ὁ
Θεός ἡμῶν εἰς ἀγαθωσύνην.
|
31
Ἐκανόνισα τὴν προσφορὰν τῶν
ξύλων διὰ τὸ θυσιαστήριον, νὰ
τὰ φέρουν εἰς καθωρισμένας προθεσμίας,
ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ περὶ
τῶν πρωτοτόκων. Μνήσθητί μου, Κύριε,
πρὸς τὸ ἀγαθόν μου, δι' ὅλα
αὐτά. |
31
Ἐρρύθμισα ἐπίσης καὶ τὸ θέμα
τῆς προσφορᾶς τῶν ξύλων τῶν ἀπαραιτήτων
διὰ τὰς θυσίας, τὰ ὁποῖα ἔπρεπε
νὰ προσφέρωνται εἰς τοὺς καθωρισμένους
ἀπὸ χρόνων καιρούς. Ἐτακτοποίησα ἐπίσης
καὶ τὰ θέματα τὰ σχετικὰ μὲ
τὴν προσφορὰν τῶν πρωτοτόκων. Μνήσθητί μου,
Κύριε ὁ Θεὸς ἠμῶν, πρὸς ἀγαθόν
μου δι’ ὅσα προσέφερα εἰς τὸν λαόν Σου,
τὴν πόλιν Σου καὶ τὸν Ναόν Σου. |