Παραλειπομένων Α : Κεφάλαιον ΙΓ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐβουλεύσατο Δαυὶδ μετὰ τῶν χιλιάρχων καὶ τῶν ἑκατοντάρχων, παντὶ ἡγουμένῳ,
2 καὶ εἶπε Δαυὶδ τῇ πάσῃ ἐκκλησίᾳ Ἰσραήλ· εἰ ἐφ' ὑμῖν ἀγαθὸν καὶ παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν εὐοδωθῇ, ἀποστείλωμεν πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν τοὺς ὑπολελειμμένους ἐν πάσῃ γῇ Ἰσραήλ, καὶ μετ' αὐτῶν οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται ἐν πόλεσι κατασχέσεως αὐτῶν, καὶ συναχθήσονται πρὸς ἡμᾶς,
3 καὶ μετενέγκωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πρὸς ἡμᾶς· ὅτι οὐκ ἐζήτησαν αὐτὴν ἀφ' ἡμερῶν Σαούλ.
4 Καὶ εἶπε πᾶσα ἡ ἐκκλησία τοῦ ποιῆσαι οὕτως, ὅτι εὐθὺς ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ λαοῦ.
5 Καὶ ἐξεκκλησίασε Δαυὶδ τὸν πάντα Ἰσραὴλ ἀπὸ ὁρίων Αἰγύπτου καὶ ἕως εἰσόδου Ἡμάθ τοῦ εἰσενέγκαι τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ πόλεως Ἰαρίμ.
6 Καὶ ἀνήγαγεν αὐτὴν Δαυίδ, καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἀνέβη εἰς πόλιν Δαυίδ, ἣ ἦν τοῦ Ἰούδα, τοῦ ἀναγαγεῖν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ Κυρίου καθημένου ἐπὶ Χερουβίμ, οὖ ἐπεκλήθη ὄνομα αὐτοῦ.
7 Καὶ ἐπέθηκαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐφ' ἅμαξαν καινὴν ἐξ οἴκου Ἀμιναδάβ, καὶ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἦγον τὴν ἅμαξαν.
8 Καὶ Δαυὶδ καὶ πᾶς Ἰσραὴλ παίζοντες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ ἐν ψαλτῳδοῖς καὶ ἐν κινύραις καὶ ἐν νάβλαις, ἐν τυμπάνοις, καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν σάλπιγξι.
9 Καὶ ἤλθοσαν ἕως τῆς ἅλωνος, καὶ ἐξέτεινεν Ὀζὰ τὴν χεῖρα αὐτοῦ τοῦ κατασχεῖν τὴν κιβωτόν, ὅτι ἐξέκλινεν αὐτὴν ὁ μόσχος.
10 Καὶ ἐθυμώθη Κύριος ὀργῇ ἐπὶ Ὀζὰ καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐκεῖ διὰ τὸ ἐκτεῖναι τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κιβωτόν, καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.
11 Καὶ ἠθύμησε Δαυίδ, ὅτι διέκοψε Κύριος διακοπὴν ἐν Ὀζά, καὶ ἐκάλεσε τὸν τόπον ἐκεῖνον Διακοπὴ Ὀζὰ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
12 Καὶ ἐφοβήθη Δαυὶδ τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγων· πῶς εἰσοίσω τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμαυτόν;
13 Καὶ οὐκ ἀπέστρεψε Δαυὶδ τὴν κιβωτὸν πρὸς ἑαυτὸν εἰς πόλιν Δαυίδ, καὶ ἐξέκλινεν αὐτὴν εἰς οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.
14 Καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐν οἴκῳ Ἀβεδδαρὰ τρεῖς μῆνας· καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Δαυὶδ ἔκαμε σύσκεψιν μὲ τοὺς χιλιάρχους καὶ τοὺς ἑκατοντάρχους τοῦ στρατοῦ του καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἄρχοντας.
2 Ἐκάλεσε κατόπιν τοὺς ἀντιπροσώπους ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἐὰν καὶ σεῖς τὸ εὑρίσκετε καλόν, εὐοδωθῇ δὲ καὶ ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρέπει νὰ ἀποστείλωμεν πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας, ποὺ εὑρίσκονται εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, μαζῆ μὲ τοὺς ὁποίους εἶναι οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται, οἱ ὁποῖοι μένουν εἰς τὰς πόλεις, ποὺ ἔχουν δοθῆ διὰ κλήρου εἰς αὐτούς, καὶ νὰ τοὺς παραγγείλωμεν νὰ συγκεντρωθοῦν πλησίον μας,
3 διὰ νὰ μεταφέρωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μας κοντὰ μας εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Διότι περὶ αὐτῆς δὲν ἔγινε καμμία φροντὶς ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Σαούλ>.
4 Ὁλη ἡ συγκέντρωσις εἶπε, <νὰ γίνῃ ἔτσι>, διότι ἐφάνη ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ καλὴ αὐτὴ ἡ πρότασις.
5 Κατόπιν ὁ Δαυὶδ συνεκέντρωσεν ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου ἕως τὰς εἰσόδους τῆς Ἡμάθ, διὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰαρίμ.
6 Πράγματι ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, διὰ νὰ μεταφέρουν ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ καθημένου ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, Κιβωτὸν ἡ ὁποία ἦτο ἀφιερωμένη εἰς τὸ Ὄνομα αὐτοῦ.
7 Παρέλαβον, λοιπόν, αὐτὴν ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Ἀμιναδὰβ καὶ ἐτοποθέτησαν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς ἅμαξαν καινουργῆ. Ὁ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοί του ὠδηγοῦσαν αὐτὴν τὴν ἅμαξαν.
8 Ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς εὐφραινόμενος ἐχόρευεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν μὲ ὅλην των τὴν δύναμιν, ᾄδοντες καὶ παίζοντες μουσικὰ ὄργανα, κινύρας, νάβλας, τύμπανα καὶ σαλπίζοντες μὲ σάλπιγγας.
9 Ἔφθασαν εἰς κάποιο ἁλώνι, ὁπότε ὁ Ὀζὰ ἄπλωσε τὸ χέρι του νὰ κρατήσῃ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης, διότι ὁ βοῦς ποὺ ἔφερε τὴν ἅμαξαν, παρεπάτησε καὶ ἡ Κιβωτὸς ἔγειρε μὲ κίνδυνον νὰ πέσῃ.
10 Ὁ Κύριος ἐθύμωσε μὲ μεγάλην ὀργὴν ἐναντίον τοῦ Ὀζὰ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν ἐκεῖ, διότι αὐτὸς ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ ἤγγισε τὴν Κιβωτόν. Ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ὀζὰ εἰς τὸ μέρος αὐτὸ ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.
11 Ὁ Δαυὶδ κατελήφθη ἀπὸ λύπην, διότι ὁ Κύριος μὲ τέτοιο κτύπημα ἐθανάτωσε τὸν Ὀζά, ἐκάλεσε δὲ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου <Διακοπὴ Ὀζά>, καὶ ἔτσι ὀνομάζεται αὐτὸς ὁ τόπος μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
12 Ὁ Δαυὶδ ἐφοβήθη πολὺ τὸν Θεὸν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπε· <Πῶς θὰ τολμήσω νὰ μεταφέρω τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ κοντά μου;>
13 Ὁ Δαυὶδ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ φόβου δὲν μετέφερε τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ πλησίον του εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τὴν Ἱερουσαλήμ. Εἶπεν ὅμως καὶ μετέφεραν αὐτὴν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.
14 Ἔτσι δὲ ἡ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ παρέτεινε εἰς τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ ἐπὶ τρεῖς μῆνας. Ὁ δὲ Θεὸς ηὐλόγησε πλουσίως τὸν Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Δαβὶδ συνεσκέφθη εἰς ἰδιαίτερον συμβούλιον μὲ τοὺς χιλιάρχους καὶ τοὺς ἑκατοντάρχοας τοῦ στρατοῦ του καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἡγέτας.
2 Καὶ κατόπιν εἶπεν εἰς ὅλην τὴν σύναξιν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Ἐὰν τὸ εὑρίσκετε καλὸν καὶ ἐὰν αὐτὸ εἶναι εὐάρεστον εἰς τὸν Θεὸν καὶ εὐοδωθῇ, ἂς ἀποστείλωμεν ἀμέσως ἀγγελιαφόρους πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας, ποὺ ζοῦν εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ εἰς τοὺς Λευῖτες, οἱ ὁποῖοι μένουν εἰς τὶς πόλεις, ποὺ τοὺς ἔχουν δοθῇ μὲ κλῆρον διὰ νὰ κατοικοῦν· καὶ οἱ ἀγγελιαφόροι νὰ καλέσουν ὅλους αὐτοὺς νὰ συναχθοῦν ἐδῶ, ὅπου εἴμεθα συγκεντρωμένοι καὶ ἡμεῖς.
3 Κατόπιν ἂς πᾶμε ὅλοι νὰ μεταφέρωμεν πάλιν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ) κοντά μας εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Διότι τὴν εἶχαν ἀγνοήσει καὶ παραμελήσει, ὅσον χρόνον ἦταν βασιλιᾶς ὁ Σαούλ>.
4 Καὶ ὅλη ἡ συγκέντρωσις τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπάντησε ὅτι ἐγκρίνει νὰ γίνῃ, ὅπως ἐπρότεινεν ὁ Δαβίδ, διότι ἡ εἰσήγησις τοῦ Δαβὶδ ἐφάνη πολὺ ὀρθὴ εἰς τὴν κρίσιν ὅλου τοῦ λαοῦ.
5 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου (πρὸς νότον) μέχρι τὴν εἴσοδον τοῦ δρόμου, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν πόλιν Ἡμάθ (πρὸς βορρᾶν), διὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰαρὶμ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
6 Καὶ τὴν μετέφερεν ὁ Δαβδ· ὁ Δαβὶδ καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα (κατὰ τὸ Ἑβραικόν: Ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Βααλά, δηλαδὴ εἰς τὴν Ἰαρὶμ ἢ Καριαθιαρίμ), διὰ νὰ μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, ποὺ κάθεται ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, καὶ ἡ ὁποία (Κιβωτὸς) ἦταν ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεὸν ὡς ἁγιαστήριον ἰδικόν του.
7 Καὶ ἔβαλαν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς καινούργιο ἁμάξι, ἀφοῦ τὴν ἐσήκωσαν καὶ τὴν παρέλαβαν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Ἀμιναδάβ· ὡδηγοῦσαν δὲ τὸ ἁμάξι ὁ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοί του.
8 Ὁ Δαβὶδ καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσαν τὴν πομπὴν καὶ διὰ νὰ τιμήσουν τὸν Θεὸν ἐχόρευαν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλην τὴν ἀφοσίωσιν καὶ τὴν δύναμιν των ταυτοχρόνως ἔψαλλαν θρησκευτικὰ ᾄσματα καὶ ἔπαιζαν μουσικὰ ὄργανα - κινύρες, νάβλες (ἄρπες), τύμπανα, κύμβαλα καὶ σάλπιγγες.
9 Ὅταν ὅμως ἡ πομπὴ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὴν συνώδευαν, ἔφθασαν εἰς τὸ ἁλῶνι (τοῦ Ναχών), ὁ Ὀζὰ ἄπλωσε τὸ χέρι του διὰ νὰ συγκρατήσῃ τὴν Κιβωτόν, ὥστε νὰ μὴ πέσῃ· διότι τὸ βόδι, ποὺ ἔσυρε τὸ ἁμάξι, ἐπαραπάτησε, ἡ δὲ Κιβωτὸς ἐταλαντεύθη καὶ ἐφάνη ὅτι θὰ ἔπεφτε.
10 Τότε ὅμως ὁ Κύριος ὠργίσθη πάρα πολύ, ἄναψε ὁ θυμός του ἐναντίον τοῦ Ὀζά, διότι, ἐνῶ δὲν ἦταν ἱερεύς, ἐτόλμησε νὰ ἀγγίξῃ τὴν Κιβωτόν· δι’ αὐτὸ ὁ Κύριος τὸν ἐκτύπησεν ἀμέσως καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ, ἐπὶ τόπου, ἐπειδὴ ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ ἄγγιξε τὴν Κιβωτόν. Καὶ ἀπέθανεν ὁ Ὀζὰ ἐκεῖ, ἐπὶ τόπον, ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.
11 Ὁ Δαβὶδ ἐστενοχωρήθη πολύ, διότι ὁ Κύριος ἐτιμώρησε καὶ ἐκτύπησε μὲ θάνατον τὸν Ὀζά· ὠνόμασε δὲ τὴν τοποθεσίαν ἐκείνην <Διακοπὴ Ὀζά> (θανάτωσις τὸν Ὀζά), ὄνομα ποὺ διατηρεῖται ἀκόμη μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές.
12 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἐφοβήθη τὸν Θεὸν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐεἶπεν: <Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ πῶς ἠμπορῶ νὰ μεταφέρω τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ κοντά μου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ;>
13 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ δὲν μετέφερε τὴν Κιβωτὸν κοντά του εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, τὴν Ἱερουσαλήμ· ἀλλὰ ἄλλαξε πορείαν καὶ τὴν μετέφερεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.
14 Καὶ ἡ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἔμεινεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἀβεδδαρὰ τρεῖς μῆνες. Ὁ δὲ Θεὸς εὐλόγησε τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐβουλεύσατο Δαυὶδ μετὰ τῶν χιλιάρχων καὶ τῶν ἑκατοντάρχων, παντὶ ἡγουμένῳ,	Δαυὶδ ἔκαμε σύσκεψιν μὲ τοὺς χιλιάρχους καὶ τοὺς ἑκατοντάρχους τοῦ στρατοῦ του καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἄρχοντας.	Δαβὶδ συνεσκέφθη εἰς ἰδιαίτερον συμβούλιον μὲ τοὺς χιλιάρχους καὶ τοὺς ἑκατοντάρχοας τοῦ στρατοῦ του καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἡγέτας.
2 καὶ εἶπε Δαυὶδ τῇ πάσῃ ἐκκλησίᾳ Ἰσραήλ· εἰ ἐφ' ὑμῖν ἀγαθὸν καὶ παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν εὐοδωθῇ, ἀποστείλωμεν πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν τοὺς ὑπολελειμμένους ἐν πάσῃ γῇ Ἰσραήλ, καὶ μετ' αὐτῶν οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται ἐν πόλεσι κατασχέσεως αὐτῶν, καὶ συναχθήσονται πρὸς ἡμᾶς,	2 Ἐκάλεσε κατόπιν τοὺς ἀντιπροσώπους ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἐὰν καὶ σεῖς τὸ εὑρίσκετε καλόν, εὐοδωθῇ δὲ καὶ ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρέπει νὰ ἀποστείλωμεν πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας, ποὺ εὑρίσκονται εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, μαζῆ μὲ τοὺς ὁποίους εἶναι οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται, οἱ ὁποῖοι μένουν εἰς τὰς πόλεις, ποὺ ἔχουν δοθῆ διὰ κλήρου εἰς αὐτούς, καὶ νὰ τοὺς παραγγείλωμεν νὰ συγκεντρωθοῦν πλησίον μας,	2 Καὶ κατόπιν εἶπεν εἰς ὅλην τὴν σύναξιν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Ἐὰν τὸ εὑρίσκετε καλὸν καὶ ἐὰν αὐτὸ εἶναι εὐάρεστον εἰς τὸν Θεὸν καὶ εὐοδωθῇ, ἂς ἀποστείλωμεν ἀμέσως ἀγγελιαφόρους πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας, ποὺ ζοῦν εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ εἰς τοὺς Λευῖτες, οἱ ὁποῖοι μένουν εἰς τὶς πόλεις, ποὺ τοὺς ἔχουν δοθῇ μὲ κλῆρον διὰ νὰ κατοικοῦν· καὶ οἱ ἀγγελιαφόροι νὰ καλέσουν ὅλους αὐτοὺς νὰ συναχθοῦν ἐδῶ, ὅπου εἴμεθα συγκεντρωμένοι καὶ ἡμεῖς.
3 καὶ μετενέγκωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πρὸς ἡμᾶς· ὅτι οὐκ ἐζήτησαν αὐτὴν ἀφ' ἡμερῶν Σαούλ.	3 διὰ νὰ μεταφέρωμεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μας κοντὰ μας εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Διότι περὶ αὐτῆς δὲν ἔγινε καμμία φροντὶς ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Σαούλ>.	3 Κατόπιν ἂς πᾶμε ὅλοι νὰ μεταφέρωμεν πάλιν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ) κοντά μας εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Διότι τὴν εἶχαν ἀγνοήσει καὶ παραμελήσει, ὅσον χρόνον ἦταν βασιλιᾶς ὁ Σαούλ>.
4 Καὶ εἶπε πᾶσα ἡ ἐκκλησία τοῦ ποιῆσαι οὕτως, ὅτι εὐθὺς ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ λαοῦ.	4 Ὁλη ἡ συγκέντρωσις εἶπε, <νὰ γίνῃ ἔτσι>, διότι ἐφάνη ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ καλὴ αὐτὴ ἡ πρότασις.	4 Καὶ ὅλη ἡ συγκέντρωσις τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπάντησε ὅτι ἐγκρίνει νὰ γίνῃ, ὅπως ἐπρότεινεν ὁ Δαβίδ, διότι ἡ εἰσήγησις τοῦ Δαβὶδ ἐφάνη πολὺ ὀρθὴ εἰς τὴν κρίσιν ὅλου τοῦ λαοῦ.
5 Καὶ ἐξεκκλησίασε Δαυὶδ τὸν πάντα Ἰσραὴλ ἀπὸ ὁρίων Αἰγύπτου καὶ ἕως εἰσόδου Ἡμάθ τοῦ εἰσενέγκαι τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ πόλεως Ἰαρίμ.	5 Κατόπιν ὁ Δαυὶδ συνεκέντρωσεν ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου ἕως τὰς εἰσόδους τῆς Ἡμάθ, διὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰαρίμ.	5 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου (πρὸς νότον) μέχρι τὴν εἴσοδον τοῦ δρόμου, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν πόλιν Ἡμάθ (πρὸς βορρᾶν), διὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν πόλιν Ἰαρὶμ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
6 Καὶ ἀνήγαγεν αὐτὴν Δαυίδ, καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἀνέβη εἰς πόλιν Δαυίδ, ἣ ἦν τοῦ Ἰούδα, τοῦ ἀναγαγεῖν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ Κυρίου καθημένου ἐπὶ Χερουβίμ, οὖ ἐπεκλήθη ὄνομα αὐτοῦ.	6 Πράγματι ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, διὰ νὰ μεταφέρουν ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ καθημένου ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, Κιβωτὸν ἡ ὁποία ἦτο ἀφιερωμένη εἰς τὸ Ὄνομα αὐτοῦ.	6 Καὶ τὴν μετέφερεν ὁ Δαβδ· ὁ Δαβὶδ καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα (κατὰ τὸ Ἑβραικόν: Ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν Βααλά, δηλαδὴ εἰς τὴν Ἰαρὶμ ἢ Καριαθιαρίμ), διὰ νὰ μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ τὴν Κιβωτὸν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, ποὺ κάθεται ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, καὶ ἡ ὁποία (Κιβωτὸς) ἦταν ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεὸν ὡς ἁγιαστήριον ἰδικόν του.
7 Καὶ ἐπέθηκαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐφ' ἅμαξαν καινὴν ἐξ οἴκου Ἀμιναδάβ, καὶ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἦγον τὴν ἅμαξαν.	7 Παρέλαβον, λοιπόν, αὐτὴν ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Ἀμιναδὰβ καὶ ἐτοποθέτησαν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς ἅμαξαν καινουργῆ. Ὁ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοί του ὠδηγοῦσαν αὐτὴν τὴν ἅμαξαν.	7 Καὶ ἔβαλαν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς καινούργιο ἁμάξι, ἀφοῦ τὴν ἐσήκωσαν καὶ τὴν παρέλαβαν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Ἀμιναδάβ· ὡδηγοῦσαν δὲ τὸ ἁμάξι ὁ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοί του.
8 Καὶ Δαυὶδ καὶ πᾶς Ἰσραὴλ παίζοντες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ ἐν ψαλτῳδοῖς καὶ ἐν κινύραις καὶ ἐν νάβλαις, ἐν τυμπάνοις, καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν σάλπιγξι.	8 Ὁ Δαυὶδ καὶ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς εὐφραινόμενος ἐχόρευεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν μὲ ὅλην των τὴν δύναμιν, ᾄδοντες καὶ παίζοντες μουσικὰ ὄργανα, κινύρας, νάβλας, τύμπανα καὶ σαλπίζοντες μὲ σάλπιγγας.	8 Ὁ Δαβὶδ καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσαν τὴν πομπὴν καὶ διὰ νὰ τιμήσουν τὸν Θεὸν ἐχόρευαν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλην τὴν ἀφοσίωσιν καὶ τὴν δύναμιν των ταυτοχρόνως ἔψαλλαν θρησκευτικὰ ᾄσματα καὶ ἔπαιζαν μουσικὰ ὄργανα - κινύρες, νάβλες (ἄρπες), τύμπανα, κύμβαλα καὶ σάλπιγγες.
9 Καὶ ἤλθοσαν ἕως τῆς ἅλωνος, καὶ ἐξέτεινεν Ὀζὰ τὴν χεῖρα αὐτοῦ τοῦ κατασχεῖν τὴν κιβωτόν, ὅτι ἐξέκλινεν αὐτὴν ὁ μόσχος.	9 Ἔφθασαν εἰς κάποιο ἁλώνι, ὁπότε ὁ Ὀζὰ ἄπλωσε τὸ χέρι του νὰ κρατήσῃ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης, διότι ὁ βοῦς ποὺ ἔφερε τὴν ἅμαξαν, παρεπάτησε καὶ ἡ Κιβωτὸς ἔγειρε μὲ κίνδυνον νὰ πέσῃ.	9 Ὅταν ὅμως ἡ πομπὴ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὴν συνώδευαν, ἔφθασαν εἰς τὸ ἁλῶνι (τοῦ Ναχών), ὁ Ὀζὰ ἄπλωσε τὸ χέρι του διὰ νὰ συγκρατήσῃ τὴν Κιβωτόν, ὥστε νὰ μὴ πέσῃ· διότι τὸ βόδι, ποὺ ἔσυρε τὸ ἁμάξι, ἐπαραπάτησε, ἡ δὲ Κιβωτὸς ἐταλαντεύθη καὶ ἐφάνη ὅτι θὰ ἔπεφτε.
10 Καὶ ἐθυμώθη Κύριος ὀργῇ ἐπὶ Ὀζὰ καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐκεῖ διὰ τὸ ἐκτεῖναι τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κιβωτόν, καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.	10 Ὁ Κύριος ἐθύμωσε μὲ μεγάλην ὀργὴν ἐναντίον τοῦ Ὀζὰ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν ἐκεῖ, διότι αὐτὸς ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ ἤγγισε τὴν Κιβωτόν. Ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Ὀζὰ εἰς τὸ μέρος αὐτὸ ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.	10 Τότε ὅμως ὁ Κύριος ὠργίσθη πάρα πολύ, ἄναψε ὁ θυμός του ἐναντίον τοῦ Ὀζά, διότι, ἐνῶ δὲν ἦταν ἱερεύς, ἐτόλμησε νὰ ἀγγίξῃ τὴν Κιβωτόν· δι’ αὐτὸ ὁ Κύριος τὸν ἐκτύπησεν ἀμέσως καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ, ἐπὶ τόπου, ἐπειδὴ ἄπλωσε τὸ χέρι του καὶ ἄγγιξε τὴν Κιβωτόν. Καὶ ἀπέθανεν ὁ Ὀζὰ ἐκεῖ, ἐπὶ τόπον, ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.
11 Καὶ ἠθύμησε Δαυίδ, ὅτι διέκοψε Κύριος διακοπὴν ἐν Ὀζά, καὶ ἐκάλεσε τὸν τόπον ἐκεῖνον Διακοπὴ Ὀζὰ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.	11 Ὁ Δαυὶδ κατελήφθη ἀπὸ λύπην, διότι ὁ Κύριος μὲ τέτοιο κτύπημα ἐθανάτωσε τὸν Ὀζά, ἐκάλεσε δὲ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου <Διακοπὴ Ὀζά>, καὶ ἔτσι ὀνομάζεται αὐτὸς ὁ τόπος μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.	11 Ὁ Δαβὶδ ἐστενοχωρήθη πολύ, διότι ὁ Κύριος ἐτιμώρησε καὶ ἐκτύπησε μὲ θάνατον τὸν Ὀζά· ὠνόμασε δὲ τὴν τοποθεσίαν ἐκείνην <Διακοπὴ Ὀζά> (θανάτωσις τὸν Ὀζά), ὄνομα ποὺ διατηρεῖται ἀκόμη μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές.
12 Καὶ ἐφοβήθη Δαυὶδ τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγων· πῶς εἰσοίσω τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμαυτόν;	12 Ὁ Δαυὶδ ἐφοβήθη πολὺ τὸν Θεὸν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπε· <Πῶς θὰ τολμήσω νὰ μεταφέρω τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ κοντά μου;>	12 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἐφοβήθη τὸν Θεὸν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ἐεἶπεν: <Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ πῶς ἠμπορῶ νὰ μεταφέρω τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ κοντά μου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ;>
13 Καὶ οὐκ ἀπέστρεψε Δαυὶδ τὴν κιβωτὸν πρὸς ἑαυτὸν εἰς πόλιν Δαυίδ, καὶ ἐξέκλινεν αὐτὴν εἰς οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.	13 Ὁ Δαυὶδ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ φόβου δὲν μετέφερε τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ πλησίον του εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τὴν Ἱερουσαλήμ. Εἶπεν ὅμως καὶ μετέφεραν αὐτὴν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.	13 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ δὲν μετέφερε τὴν Κιβωτὸν κοντά του εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, τὴν Ἱερουσαλήμ· ἀλλὰ ἄλλαξε πορείαν καὶ τὴν μετέφερεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου.
14 Καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐν οἴκῳ Ἀβεδδαρὰ τρεῖς μῆνας· καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ.	14 Ἔτσι δὲ ἡ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ παρέτεινε εἰς τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ ἐπὶ τρεῖς μῆνας. Ὁ δὲ Θεὸς ηὐλόγησε πλουσίως τὸν Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.	14 Καὶ ἡ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἔμεινεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἀβεδδαρὰ τρεῖς μῆνες. Ὁ δὲ Θεὸς εὐλόγησε τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀβεδδαρὰ καὶ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.