Παραλειπομένων Α : Κεφάλαιον ΙΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἰσήνεγκαν τὴν κιβωτῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπηρείσαντο αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς, ἧς ἔπηξεν αὐτῇ Δαυίδ, καὶ προσήνεγκαν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.
2 Καὶ συνετέλεσε Δαυὶδ ἀναφέρων ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου καὶ εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι Κυρίου.
3 Καὶ διεμέρισε παντὶ ἀνδρὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικός, τῷ ἀνδρὶ ἄρτον ἕνα ἀρτοκοπικὸν ἀμορίτην.
4 Καὶ ἔταξε κατὰ πρόσωπον τῆς κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου ἐκ τῶν Λευιτῶν λειτουργοῦντας ἀναφωνοῦντας καὶ ἐξομολογεῖσθαι καὶ αἰνεῖν Κύριον τὸν Θεὸν Ἰσραήλ·
5 Ἀσὰφ ὁ ἡγούμενος, καὶ δευτρεύων αὐτῷ Ζαχαρίας, Ἰεϊήλ, Σεμιραμώθ, Ἰεϊήλ, Ματταθίας, Ἐλιάβ καὶ Βαναΐας, καὶ Ἀβδεδὸμ καὶ Ἰεϊὴλ ἐν ὀργάνοις νάβλαις, κινύραις, καὶ Ἀσὰφ ἐν κυμβάλοις ἀναφωνῶν.
6 Καὶ Βαναίας καὶ Ὀζιὴλ οἱ ἱερεῖς ἐν τοῖς σάλπιγξι διαπαντὸς ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ.
7 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τότε ἔταξε Δαυὶδ ἐν ἀρχῇ τοῦ αἰνεῖν τὸν Κύριον ἐν χειρὶ Ἀσὰφ καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ.
8 ΩΔΗ. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ἐπικαλεῖσθε αὐτὸν ἐν ὀνόματι αὐτοῦ, γνωρίσατε ἐν λαοῖς τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ.
9 Ἄσατε αὐτῷ καὶ ὑμνήσατε αὐτῷ, διηγήσασθε πᾶσι τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε Κύριος.
10 Αἰνεῖτε ἐν ὀνόματι ἁγίῳ αὐτοῦ, εὐφρανθήσεται καρδία ζητοῦσα τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ.
11 Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἰσχύσατε, ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διαπαντός.
12 Μνημονεύετε τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, τέρατα καὶ κρίματα τοῦ στόματος αὐτοῦ.
13 Σπέρμα Ἰσραὴλ παῖδες αὐτοῦ, υἱοὶ Ἰακὼβ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ.
14 Αὐτὸς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐν πάσῃ τῇ γῇ τὰ κρίματα αὐτοῦ.
15 Μνημονεύων εἰς αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ, λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐνετείλατο εἰς χιλίας γενεάς,
16 ὃν διέθετο τῷ Ἁβραὰμ καὶ τὸν ὅρκον αὐτοῦ τῷ Ἰσαάκ·
17 ἔστησεν αὐτὸν τῷ Ἰακὼβ εἰς πρόσταγμα, τῷ Ἰσραὴλ διαθήκην αἰώνιον
18 λέγων· σοὶ δώσω τὴν γῆν Χαναὰν σχοίνισμα κληρονομίας ὑμῶν.
19 Ἐν τῷ γενέσθαι αὐτοὺς ὀλιγοστοὺς ἀριθμῷ ὡς ἐσμικρύνθησαν καὶ παρῴκησαν ἐν αὐτῇ.
20 Καὶ ἐπορεύθησαν ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ ἀπὸ βασιλείας εἰς λαὸν ἕτερον.
21 Οὐκ ἀφῆκεν ἄνδρα τοῦ δυναστεῦσαι αὐτοὺς καὶ ἤλεγξε περὶ αὐτῶν βασιλεῖς·
22 μὴ ἅψησθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε.
23 Ἄσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ, ἀναγγείλατε ἐξ ἡμέρας εἰς ἡμέραν σωτηρίαν αὐτοῦ.
24 Ἐξηγεῖσθε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.
25 Ὅτι μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς.
26 Ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα, καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν οὐρανοὺς ἐποίησε.
27 Δόξα καὶ ἔπαινος κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, ἰσχὺς καὶ καύχημα ἐν τόπῳ αὐτοῦ.
28 Δότε τῷ Κυρίῳ αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, δότε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ ἰσχύν·
29 δότε τῷ Κυρίῳ δόξαν ὀνόματος αὐτοῦ. Λάβετε δῶρα καὶ ἐνέγκατε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε Κυρίῳ ἐν αὐλαῖς ἁγίαις αὐτοῦ.
30 Φοβηθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ, κατορθωθήτω ἡ γῆ καὶ μὴ σαλευθήτω·
31 εὐφρανθήτω ὁ οὐρανὸς καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, καὶ εἰπάτωσαν ἐν τοῖς ἔθνεσι· Κύριος βασιλεύων.
32 Βομβήσει ἡ θάλασσα σὺν τῷ πληρώματι καὶ ξύλον ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ·
33 τότε εὐφρανθήσεται τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ὅτι ἦλθε κρῖναι τὴν γῆν.
34 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
35 Καὶ εἴπατε· σῶσον ἡμᾶς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας ἡμῶν, καὶ ἀθροῖσον ἡμᾶς, καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν τοῦ αἰνεῖν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου καὶ καυχᾶσθαι ἐν ταῖς αἰνέσεσί σου.
36 Εὐλογημένος Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ ἐρεῖ πᾶς ὁ λαός· ἀμήν· καὶ ᾔνεσαν τῷ Κυρίῳ.
37 Καὶ κατέλιπον ἐκεῖ ἔναντι τῆς κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοῦ λειτουργεῖν ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ διαπαντὸς τὸ τῆς ἡμέρας εἰς ἡμέραν.
38 Καὶ Ἀβδεδόμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἑξήκοντα καὶ ὀκτώ, καὶ Ἀβδεδὸμ υἱὸς Ἰδιθοὺν καὶ ὅσα εἰς πυλωρούς.
39 Καὶ τὸν Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ τοῦ ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς ἱερεῖς ἐναντίον τῆς σκηνῆς Κυρίου ἐν Βαμὰ τῇ ἐν Γαβαὼν
40 τοῦ ἀναφέρειν ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τὴν ὁλοκαυτωμάτων διαπαντὸς τὸ πρωῒ καὶ τὸ ἑσπέρας καὶ κατὰ πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν νόμῳ Κυρίου ὅσα ἐνετείλατο ἐφ' υἱοῖς Ἰσραὴλ ἐν χειρὶ Μωυσῆ τοῦ θεράποντος τοῦ Θεοῦ.
41 Καὶ μετ' αὐτοῦ Αἰμὰν καὶ Ἰδιθοὺν καὶ οἱ λοιποὶ ἐκλεγέντες ἐπ' ὀνόματος τοῦ αἰνεῖν τὸν Κύριον, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,
42 καὶ μετ' αὐτῶν σάλπιγγες καὶ κύμβαλα τοῦ ἀναφωνεῖν καὶ ὄργανα τῶν ᾠδῶν τοῦ Θεοῦ, οἱ δὲ υἱοὶ Ἰδιθοὺν εἰς τὴν πύλην.
43 Καὶ ἐπορεύθη πᾶς ὁ λαὸς ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψε Δαυὶδ τοῦ εὐλογῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

φεραν, λοιπόν, ἐντὸς τῆς πόλεως τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν μέσα εἰς τὴν Σκηνήν, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει δι' αὐτὴν ὁ Δαυίδ. Οἱ δὲ Ἰσραηλῖται προσέφεραν θυσίας ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας εἰρηνικὰς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
2 Ὁ Δαυίδ, ἀφοῦ ἐτελείωσε καὶ αὐτὸς τὴν προσφορὰν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν, ηὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου.
3 Ἔπειτα δὲ ἐμοίρασεν εἰς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, εἰς ἄνδρας καὶ γυναῖκας, εἰς τὸν καθένα ἀπὸ αὐτούς, ἕνα ἄρτον ἀρτοποιείου καὶ ἕνα γλύκισμα ἀπὸ σταφίδας.
4 Ἔταξε δὲ ὁ Δαυὶδ ἐνώπιον τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ μερικοὺς ἄνδρας ἀπὸ τοὺς Λευίτας, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν Σκηνὴν ψάλλοντες, αἰνοῦντες καὶ δοξολογοῦντες Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
5 Αὐτοὶ δὲ ἦσαν ὁ Ἀσὰφ ὁ ἀρχηγός, ὁ Ζαχαρίας κατόπιν ἀπὸ αὐτόν, ἔπειτα δὲ ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Σεμιραμώθ, ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Ματταθίας, ὁ Ἐλιάβ, ὁ Βαναΐας, ὁ Ἀβδεδὸμ καὶ ὁ Ἰεϊήλ, οἱ ὁποῖοι ἔπαιζαν μουσικὰ ὄργανα, ἅρπας καὶ κιθάρας, ἐνῶ ὁ Ἀσὰφ ἔπληττε τὰ κύμβαλα νὰ ἀντηχοῦν ζωηρῶς.
6 Ὁ Βαναίας καὶ ὁ Ὀζιήλ, οἱ ἱερεῖς, εἶχον ὡς ἔργον των νὰ σαλπίζουν μὲ τὰς σάλπιγγας πάντοτε ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ.
7 Ὁ Δαυὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, παρέδωσε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὰ χέρια τοῦ Ἀσὰφ καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ᾠδήν, διὰ νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον.
8 Ἡ ΩΔΗ εἶναι αὐτή: <Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ἐπικαλεσθῆτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καταστήσατε γνωστὰ εἰς τοὺς λαοὺς τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα.
9 Ψάλατε καὶ ὑμνήσατε αὐτόν. Διηγηθῆτε εἰς ὅλους τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος ἔκαμε.
10 Ὑμνεῖτε τὸ ἅγιον Ὄνομά του, ἂς εὐφρανθῇ κάθε καρδιά, ἡ ὁποία ζητεῖ μὲ πίστιν τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ.
11 Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἀποκτήσατε δι' αὐτοῦ δύναμιν, ζητήσατε συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.
12 Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε ὅλα τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμε, τὰ μεγάλα θαύματα καὶ τὰς ὑψηλὰς νομοθεσίας καὶ ἐντολάς, αἱ ὁποῖαι ἐξῆλθον ἀπὸ τὸ στόμα του.
13 Σεῖς, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, παιδιὰ τοῦ Ἰακώβ, ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ.
14 Αὐτὸς ὁ Κύριος εἶναι ὁ Θεός μας. Αἱ κρίσεις καὶ αἱ ἀποφάσεις του ἐκτείνονται εἰς ὅλην τὴν γῆν.
15 Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε τὴν Διαθήκην του, τὸν λόγον του, τὸν ὁποῖον εἶπε καὶ ὁ ὁποῖος θὰ παραμείνῃ εἰς γενεὰς γενεῶν·
16 τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον, ὡς διαθήκην, συνῆψε πρὸς τὸν Ἁβραὰμ καὶ τὸν ὅρκον, τὸν ὁποῖον ἔδωσεν εἰς τὸν Ἰσαάκ.
17 Ἐνθυμηθῆτε τὴν ἐντολήν, τὴν ὁποίαν ἔδωσεν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὴν αἰωνίαν διαθήκην τὴν ὁποίαν συνῆψε μὲ τὸν Ἰσραὴλ
18 λέγων· <εἰς σὲ θὰ δώσω τὴν χώραν Χαναὰν ὡς μερίδιον τῆς κληρονομίας σας>.
19 Καὶ εἶπεν αὐτά, ὅταν οἱ ἐκλεκτοί του ἦσαν ὀλίγοι κατὰ τὸν ἀριθμὸν καὶ ἀσήμαντοι καὶ οἱ ὁποῖοι ὡς πάροικοι καὶ ὡς ξένοι κατοικοῦσαν εἰς τὴν χώραν αὐτήν.
20 Μετέβησαν ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ ἀπὸ τὴν μίαν βασιλείαν εἰς ἄλλους λαούς.
21 Ὁ Θεὸς δὲν ἀφῆκε κανένα νὰ τοὺς καταδυναστεύσῃ, ἐτιμώρησε δὲ πρὸς χάριν αὐτῶν βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ἠθέλησαν τὸ κακόν των.
22 <Μὴ ἐγγίζετε τοὺς ἁγίους μου καὶ μὴ κάνετε τίποτε τὸ κακὸν εἰς τοὺς προφήτας μου>.
23 Ψάλατε πρὸς τὸν Κύριον ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς γῆς. Ἀναγγείλατε ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν αὐτὸς προσφέρει.
24 Διηγηθῆτε καὶ παραστήσατε εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τὴν δόξαν αὐτοῦ, εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα.
25 Διότι ὁ Κύριος εἶναι μέγας καὶ ἄξιος νὰ ὑμνολογῆται μὲ ὅλην μας τὴν δύναμιν. Εἶναι φοβερὸς ἐναντίον ὅλων τῶν ψευδῶν θεῶν.
26 Διότι ὅλοι οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἶναι ἄψυχα καὶ ψευδῆ εἴδωλα, ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν εἶναι ὁ δημιουργὸς τῶν οὐρανῶν.
27 Δόξα καὶ ἔπαινος πάντοτε ὑπάρχει ἐνώπιόν του. Δύναμις καὶ καύχημα εἰς τὸν τόπον του, εἰς τὸν ἱερὸν δηλαδὴ ναόν του.
28 Ἀποδώσατε εἰς τὸν Κύριον ὅλαι αἱ πατριαρχικαὶ οἰκογένειαι τῶν ἐθνῶν, ἀποδώσατε εἰς τὸν Κύριον δόξαν, ἀναγνωρίσατε τὴν παντοδυναμίαν αὐτοῦ.
29 Δῶστε δόξαν εἰς τὸν Κύριον, εἰς τὸ ὄνομα τὸ ὑπερύμνητον αὐτοῦ. Πάρετε δῶρα καὶ φέρετέ τα ἐνώπιόν του καὶ προσκυνήσατε τὸν Κύριον εἰς τὰς ἁγίας αὐλὰς τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου του.
30 Ἂς συγκλονισθῇ ἀπὸ φόβον ὁλόκληρος ἡ οἰκουμένη ἐνώπιόν του. Διὰ τῆς θείας παντοδυναμίας του ἂς διορθωθῇ ἡ γῆ, ὥστε νὰ μὴ κληνισθῇ εἰς τὸν αἰῶνα.
31 Ὁ οὐρανὸς ἂς εὐφρανθῇ καὶ ἡ γῆ ἂς ἀγαλλιασθῇ. Διαλαλήσατε δὲ μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνῶν· Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος βασιλεύς!
32 Θὰ βοήσῃ ἡ θάλασσα μαζῆ μὲ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτήν. Θὰ εὐφρανθοῦν τὰ δένδρα τῶν πεδιάδων καὶ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτάς.
33 Τότε θὰ εὐφρανθοῦν τὰ δένδρα τοῦ δάσους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι αὐτὸς ἦλθε νὰ κρίνῃ τὴν γῆν.
34 Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, διότι τοῦτο εἶναι ἀγαθόν. Δοξολογήσατε αὐτόν, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον.
35 Εἴπατε· <Σῶσον ἡμᾶς, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι Θεὸς σωτήρ μας. Βγάλε μας ἀπὸ τὰ ἔθνη, ὅπου εἴχαμεν διασπαρῆ, συγκέντρωσέ μας, διὰ νὰ δοξολογοῦμεν τὸ ἅγιόν σου ὄνομα καὶ νὰ καυχώμεθα μὲ τὰς δοξολογίας, ποὺ θὰ σοῦ ἀναπέμπωμεν.
36 Ἂς εἶναι δοξασμένος Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων !> Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἀπήντησεν· <Ἀμήν>. Ἔτσι ἐδοξολόγησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὸν Κύριον.
37 Ἀφῆκαν ἔπειτα ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς ἀδελφούς του, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν συνεχῶς ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ καὶ νὰ ἐκτελοῦν τὰ δι' ἐκάστην ἡμέραν καθωρισμένα ἔργα.
38 Τὸν Ἀβδεδόμ, υἱὸν τοῦ Ἰδιθούν, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἑξήκοντα ὀκτὼ ἐν ὅλῳ καὶ τὸν Ὀσσά, τοὺς θυρωρούς.
39 Τὸν Σαδὼκ ἐγκατέστησεν ὁ Δαυὶδ ὡς ἀρχιερέα, τοὺς δὲ ἀδελφούς του ὡς ἱερεῖς ἐνώπιον τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν τοποθεσίαν Βαμά, πλησίον τῆς πόλεως Γαβαών.
40 Ἔργον αὐτῶν ἦτο νὰ προσφέρουν τὰ ὁλοκαυτώματα εἰς τὸν Κύριον ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, πάντοτε, πρωΐαν καὶ ἑσπέραν, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἦσαν γραμμένα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς, τὰς ὁποίας ὁ Θεὸς διὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ τοῦ Μωϋσέως εἶχε δώσει πρὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ.
41 Μαζῆ μὲ τὸν ἀρχιερέα ὑπηρετοῦσαν ὁ Αἰμὰν καὶ ὁ Ἰδιθοὺν καὶ ὅσοι ἄλλοι ὀνομαστὶ εἶχον ἐκλεγῆ, οἱ ὁποῖοι ὡρίσθησαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Κύριον, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἶναι αἰώνιον·
42 νὰ τὸν δοξολογοῦν μὲ σάλπιγγας καὶ κύμβαλα, τὰ ὁποῖα θὰ ἀντηχοῦσαν ζωηρῶς καὶ μὲ ὄργανα. Οἱ δὲ υἱοὶ τοῦ Ἰδιθοὺν εἶχαν διορισθῇ ὡς θυρωροὶ εἰς τὴν πύλην.
43 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑορτὴν ὅλος ὁ λαὸς διελύθη καὶ ἐπορεύθη ὁ καθένας εἰς τὸν οἶκον του. Καὶ ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψε, διὰ νὰ εὐλογήσῃ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὲ λιτανευτικὴν πομπὴν καὶ εὐφρόσυνους πανηγυρισμοὺς ἔφεραν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν μέσα εἰς τὴν σκηνήν, τὴν ὁποίαν ὁ Δαβὶδ κατεσκεύασεν εἰδικῶς δι’ αὐτήν. Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται προσέφεραν εἰς τὸν Θεὸν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες <σωτηρίου> (ἢ εἰρηνικές).
2 Καὶ ὅταν ὁ Δαβὶδ ἐτελείωσε τὴν προσφορὰν τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν <σωτηρίου> (ἢ εἰρηνικῶν), εὐλόγησε τὸν λαὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
3 Καὶ ἐμοίρασεν εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν καθένα ἀπὸ ἕνα ψωμὶ ζυμωμένον εἰς τὸ ἀρτοποιεῖον καὶ μίαν πίτταν ἀπὸ σιμιγδάλι καὶ μέλι.
4 Ἐπίσης ὁ Δαβὶδ καθώρισε καὶ ἐγκατέστησεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου ὡρισμένους ἀπὸ τοὺς Λευῖτες νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες των μὲ τὸ νὰ ψάλλουν καὶ δοξολογοῦν, νὰ εὐχαριστοῦν καὶ νὰ ὑμνοῦν τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
5 Οἱ Λευῖται αὐτοὶ ἦσαν: Ἀρχηγὸς (ὁ πρῶτος) ὁ Ἀσάφ, δεύτερος κατὰ τὴν τάξιν ὁ Ζαχαρίας, κατόπιν ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Σεμιραμώθ, ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Ματταθίας, ὁ Ἐλιάβ, ὁ Βαναΐας, ὁ Ἀβδεδὸμ καὶ ὁ Ἰεϊήλ, οἱ ὁποῖοι ἔπαιζαν τὰ μουσικὰ ὄργανα, νάβλες, κινύρες, ἐνῷ ὁ Ἀσὰφ ἐκτυποῦσε δυνατὰ τὰ κύμβαλα.
6 Καθώρισεν ἐπίσης καὶ ἐγκατέστησε δύο ἱερεῖς, τὸν Βαναίαν καὶ τὸν Ὀζιήλ, οἱ ὁποῖοι ἐσάλπιζαν συνεχῶς ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ.
7 Κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐγκατεστάθη ἡ Κιβωτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ Δαβὶδ διέταξε διὰ πρώτην φορὰν (ἢ κατ’ ἄλλην γραφήν: Ἀνέθεσεν εἰς τὸν πρωτοψάλτην) τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον μὲ τὴν ἀκόλουθον εὐχαριστήριον ΩΔΗΝ: (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὁ Δαβὶδ παρέδωκε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του Λευῖτες εὐχαριστήριον ὠδήν, διὰ νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον. Ἡ ΩΔΗ εἶναι ἡ ἀκόλουθος:)
8 Δοξολογεῖτε μὲ εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον καὶ ἐπικαλεῖσθε μὲ ἐπαίνους καὶ ἐγκώμια τὸ ὄνομά του· κάμετε γνωστὰ εἰς τοὺς λαοὺς τὰ ἔργα του, ὥστε καὶ αὐτοὶ να γνωρίσουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν.
9 Μελωδῆστε μὲ τὴν φωνήν σας ὕμνον πρὸς χάριν του καὶ ψάλατε μουσικὲς ἁρμονίες πρὸς τιμήν του, διηγηθῆτε εἰς ὅλους τὰ ἔργα, ποὺ προκαλοῦν θαυμασμόν, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Κύριος.
10 Ὑμνεῖτε συνεχῶς τὸ ἅγιον ὄνομά του· θὰ γεμίσῃ ἀπὸ εὐφροσύνην ἡ καρδία, ἡ ὁποία ζητεῖ τὴν εὔνοιαν καὶ εὐαρέσκειάν του.
11 Ζητῆστε τὸν Κύριον καὶ ἀντλῆστε θάρρος καὶ δύναμιν· ζητῆστε συνεχῶς τὸ πρόσωπόν του καὶ τὴν περιφανῆ ἐπίσκεψιν τῆς προστασίας καὶ συμμαχίας του.
12 Νὰ ἐνθυμῆσθε τὰ θαυμαστὰ ἔργα του, τὰ ὁποῖα ἔκαμε, τὰ καταπληκτικὰ ὑπερφυσικὰ ἔργα του, τὰ ὁποῖα ὑπερβαίνουν κάθε δύναμιν, καὶ τὶς δίκαιες κρίσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ στόματός του, τὶς ὁποῖες ἐξέφερεν ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀπειθοῦν εἰς τὶς ἐντολές του.
13 Ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ θυμηθῆτε σεῖς, ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ· σεῖς, ἀπόγονοι τοῦ Ἰακώβ, τοὺς ὁποίους ἐδιάλεξε ὡς λαὸν ἰδικόν του.
14 Αὐτὸς ὁ Κύριος τοῦ παντὸς εἶναι ὁ Θεός μας, τοῦ ὁποίου οἱ δίκαιες κρίσεις καὶ ἀποφάσεις ἐνεργοῦνται καὶ κυριαρχοῦν εἰς ὅλην τὴν γῆν.
15 Ἐνθυμεῖται πάντοτε τὴν διαθήκην του, χωρίς ποτὲ νὰ τὴν λησμονῇ, καὶ τὴν ἐκτελεῖ μὲ κάθε πιστότητα· ἐνθυμεῖται καὶ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν, ὥστε νὰ τηρῆται ὡς ἀπαράβατος νόμος καὶ ἐντολὴ καὶ να πραγματοποιῆται εἰς χιλιάδες γενεές, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, δηλαδὴ πάντοτε·
16 ἐνθυμεῖται τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ ἐβεβαίωσε μὲ ὅρκον εἰς τὸν Ἰσαάκ.
17 Τὸν λόγον αὐτὸν ἔχει στήσει ἀμετακινήτως ὡς ἀπαράβατον διάταγμά του ὑπὲρ τοῦ Ἰακὼβ καὶ ὡς αἰωνίαν διαθήκην του ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ,
18 λέγων: <Εἰς σὲ θὰ δώσω τὴν γῆν Χαναὰν ὡς κληρονομίαν ἰδικήν σας καταμετρημένην μὲ γεωμετρικὸν σχοινί>.
19 Τὴν ὑπόσχεσίν του αὐτὴν τὴν ἔδωκεν, ὅταν οἱ ἐκλεκτοί του ἦσαν κατὰ τὸν ἀριθμὸν ὀλίγοι, ὅταν ἦσαν ἐλάχιστοι καὶ ἐκατοίκησαν ὡς ξένοι καὶ μετανάσται εἰς τὴν χώραν αὐτήν (τὴν Χαναάν)·
20 καὶ ὅταν οἱ πατριάρχαι ἄλλαζαν συνεχῶς κατοικίαν καὶ μετενάστευσαν ἀπὸ τὸ ἕνα ἔθνος εἰς ἄλλο ἔθνος καὶ ἀπὸ τὸ ἕνα βασίλειον εἰς ἄλλον λαόν.
21 Παρ’ ὅλον δὲ ὅτι ἐζοῦσαν διαρκῶς ὡς ξένοι καὶ μετανάσται μεταξὺ ἀγνώστων, ἐν τούτοις δὲν ἐπέτρεψεν εἰς ἄνθρωπον νὰ τοὺς ἀδικήσῃ καὶ νὰ τοὺς κατεξουσιάσῃ· καὶ διὰ νὰ τοὺς προστατεύσῃ, ἐπετίμησε καὶ ἤλεγξε βασιλεῖς, ποὺ ἐτόλμησαν νὰ τοὺς βλάψουν (τὸν Φαραώ, τὸν Ἀβιμέλεχ κ.α.), πρὸς τοὺς ὁποίους εἶπε:
22 <Μὴ ἐγγίσετε, μὴ πειράξετε αὐτούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀφωσιωμένοι εἰς ἐμέ, καὶ διὰ τοῦτο τοὺς θεωρῶ ὅτι ἔχουν χρισθῆ ἀπὸ ἐμέ· καὶ μὴ σκέπτεσθε πονηρὰ καὶ κακὰ ἐναντίον αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι προφῆται ἰδικοί μου, ἕνεκα τῶν ἀποκαλύψεων ποὺ ἔκαμα εἰς αὐτοὺς καὶ τῶν συνομιλιῶν ποὺ εἶχα μαζί των>.
23 Ψάλατε, δοξολογήσατε καὶ ὑμνήσατε τὸν Κύριον ὁλόκληρος ἡ χώρα τῆς Παλαιστίνης· διακηρύττετε συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως ἀπὸ τῆς μιᾶς ἡμέρας εἰς τὴν ἄλλην τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν σᾶς ἐχάρισε.
24 Διηγηθῆτε καὶ κάμετε γνωστὴν μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν τὴν ἔνδοξον δύναμίν του, εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τὰ θαυμαστὰ καὶ καταπληκτικὰ ἔργα του.
25 Διότι εἶναι μέγας ὁ Κύριος καὶ πρέπει νὰ ὑμνῆται μὲ τρόπον ἄξιον, ἔντονον καὶ θερμόν. Εἶναι φοβερὸς ἀσυγκρίτως περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ψευδοθεούς.
26 Διότι ὅλοι οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἶναι εἴδωλα, ψεύτικα πλάσματα καὶ ἐπινοήματα τῆς φαντασίας· ἐνῷ ὁ ἰδικός μας ἀληθινὸς καὶ ζωντανὸς Θεὸς ἐδημιούργησε τοὺς οὐρανούς.
27 Ἔκλαμπρος δόξα, αἶνος καὶ ἔπαινος ἀκτινοβολοῦν ἐνώπιόν του, δύναμις καὶ καύχημα εὑρίσκονται εἰς τὸν ἅγιον τόπον του, τὸν Ναόν.
28 Προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον, οἰκογένειες καὶ φυλὲς τῶν ἐθνῶν, προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον δόξαν καὶ ἀναγνωρίστε τὴν δύναμίν του μὲ τὸ νὰ ἀπαρνηθῆτε τοὺς ψευδοθεούς σας.
29 Προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον δόξαν ἀνάλογον πρὸς τὸ πανάγιον ὄνομά του· πάρτε δῶρα καὶ προσφέρετε τὰ ἐμπρός του· καὶ προσκυνῆστε τὸν Κύριον εἰς τὶς ἅγιες αὐλὲς τῆς ἁγίας σκηνῆς του.
30 Ἂς σαλευθῇ ἀπὸ κατάπληξιν καὶ τρόμον ἐνώπιον τοῦ ἁγίου προσώπου του ὅλη ἡ γῆ. Ἡ γῆ, ποὺ ἐδημιουργήθη καὶ ἐστερεώθη ἀπὸ αὐτόν, ἂς μή (ἢ δὲν θά) σαλευθῇ.
31 Ἂς εὐφρανθῇ ὁ οὐρανὸς καὶ ἂς σκιρτήσῃ ἀπὸ ἀγαλλίασιν ἡ γῆ. Ἂς τὸ φωνάξουν καὶ ἂς τὸ διακηρύξουν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν: <Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος βασιλιᾶς>.
32 Ἂς ἀντηχήσῃ ἡ θάλασσα μὲ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτήν· ἂς σκιρτήσουν τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ καὶ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς τοὺς ἀγρούς.
33 Τότε θὰ γεμίσουν ἀπὸ εὐφροσύνην τὰ δένδρα τοῦ πυκνοῦ δάσους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι ἦλθε νὰ κρίνῃ τὴν γῆν καὶ νὰ βασιλεύσῃ εἰς αὐτήν.
34 δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε μὲ βαθεῖα εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον, διότι τοῦτο εἶναι ὠφέλιμον· διότι πάντοτε καὶ διαρκῶς ἐλεεῖ καὶ τὸ ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητον καὶ διαρκεῖ αἰωνίως.
35 Καὶ εἴπατε: <Σῶσε μας, Κύριε ὁ Θεὸς ἠμῶν, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ μόνος σωτῆρας μας, καὶ συγκέντρωσέ μας ἀπὸ τὴν σημερινὴν εἰς τὰ ἔθνη διασπορὰν καὶ γλύτωσέ μας ἀπὸ τὰ ἔθνη, διὰ νὰ ὑμνοῦμε τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ διὰ νὰ ἔχωμεν καύχημα καὶ ἐγκαλλώπισμα ὅτι σὲ λατρεύομεν καὶ σὲ ἀνυμνοῦμεν>.
36 Ἂς εἶναι ἄξιος νὰ ὑμνῆται καὶ νὰ εὐλογῆται ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ τώρα, τὸν αἰῶνα αὐτὸν καὶ πάντοτε καὶ μέχρι τῆς ἀτελειώτου διαδοχῆς τῶν αἰώνων. Καὶ ὅλος ὁ λαός, ὡς ἐπισφράγισμα τῆς εὐλογίας καὶ τοῦ ὕμνου αὐτοῦ, ἂς ἀπαντήσῃ: <Ἀμὴν εἴθε νὰ γίνῃ τοῦτο>. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὕμνησαν καὶ ἐδοξολόγησαν οἱ Ἰσραηλῖται τὸν Κύριον.
37 Ὁ Δαβὶδ ἀφῆκεν ἐκεῖ ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του Λευῖτες, διὰ νὰ προσφέρουν ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τὶς ὑπηρεσίες των μονίμως· νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἱερόν των καθῆκον ὅπως ὥριζε τὸ τυπικὸν τῆς λατρείας τῆς κάθε ἡμέρας.
38 Ἀφῆκεν ἐπίσης ὡς βοηθοὺς τῶν ἀνωτέρω τὸν Ἀβδεδὸμ καὶ τοὺς ἑξῆντα ὀκτὼ συγγενεῖς του Λευῖτες· τὸν δὲ Ἀβδεδόμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰδιθούν, καὶ τὸν Ὀσσὰ τοὺς ἀφῆκε (τοὺς ὥρισεν) ὡς θυρωρούς.
39 Τὸν ἱερέα (ἀρχιερέα) Σαδὼκ καὶ τοὺς συγγενεῖς του ἱερεῖς τοὺς ἀφῆκεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου εἰς τὸν ὑψηλὸν τόπον Βαμά, ποὺ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν πόλιν Γαβαών.
40 Αὐτοὶ ἔπρεπε νὰ προσφέρουν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων εἰς τὸν Κύριον ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων συνεχῶς, πρωῒ καὶ βράδυ, σύμφωνα μὲ ὅσα εἶχαν γραφῆ εἰς τὸν Νόμον τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα διέταξεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες διὰ μέσου τοῦ Μωϋσῆ, τοῦ πιστοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ.
41 Μαζὶ μὲ τὸν Σαδὼκ καὶ τοὺς ἄλλους ἱερεῖς ἦσαν ὁ Αἰμὰν καὶ ὁ Ἰδιθοὺν καὶ οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ εἶχαν ἐκλεγῇ εἰδικῶς καὶ ὀνομαστικῶς διὰ νὰ αἰνοῦν μὲ ψαλμοὺς τὸν Κύριον, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητον καὶ μένει ἀστείρευτον αἰωνίως.
42 Μαζί τους ὑπῆρχαν σάλπιγγες καὶ κύμβαλα, διὰ νὰ ἀντηχοῦν ζωηρῶς καὶ νὰ συνοδεύουν τοὺς ὕμνους, καὶ ἄλλα μουσικὰ ὄργανα, διὰ νὰ ὑμνῆται μὲ ἱεροὺς ὕμνους ὁ Θεός. Τὰ δὲ μέλη τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰδιθοὺν εἶχαν ὁρισθῆ ὡς θυρωροὶ εἰς τὴν πύλην.
43 Μετὰ τοὺς ἐορτασμοὺς ὅλος Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐπέστρεψαν ὁ καθένας εἰς τὸ σπίτι του. Ἐπέστρεψε δὲ καὶ ὁ Δαβὶδ εἰς τὸ παλάτι του, διὰ νὰ εὐλογήσῃ καὶ τὴν ἰδικήν του οἰκογένειαν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἰσήνεγκαν τὴν κιβωτῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπηρείσαντο αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς, ἧς ἔπηξεν αὐτῇ Δαυίδ, καὶ προσήνεγκαν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.	φεραν, λοιπόν, ἐντὸς τῆς πόλεως τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν μέσα εἰς τὴν Σκηνήν, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει δι' αὐτὴν ὁ Δαυίδ. Οἱ δὲ Ἰσραηλῖται προσέφεραν θυσίας ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας εἰρηνικὰς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.	ὲ λιτανευτικὴν πομπὴν καὶ εὐφρόσυνους πανηγυρισμοὺς ἔφεραν τὴν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν μέσα εἰς τὴν σκηνήν, τὴν ὁποίαν ὁ Δαβὶδ κατεσκεύασεν εἰδικῶς δι’ αὐτήν. Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται προσέφεραν εἰς τὸν Θεὸν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες <σωτηρίου> (ἢ εἰρηνικές).
2 Καὶ συνετέλεσε Δαυὶδ ἀναφέρων ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου καὶ εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι Κυρίου.	2 Ὁ Δαυίδ, ἀφοῦ ἐτελείωσε καὶ αὐτὸς τὴν προσφορὰν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν, ηὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου.	2 Καὶ ὅταν ὁ Δαβὶδ ἐτελείωσε τὴν προσφορὰν τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν <σωτηρίου> (ἢ εἰρηνικῶν), εὐλόγησε τὸν λαὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
3 Καὶ διεμέρισε παντὶ ἀνδρὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικός, τῷ ἀνδρὶ ἄρτον ἕνα ἀρτοκοπικὸν ἀμορίτην.	3 Ἔπειτα δὲ ἐμοίρασεν εἰς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, εἰς ἄνδρας καὶ γυναῖκας, εἰς τὸν καθένα ἀπὸ αὐτούς, ἕνα ἄρτον ἀρτοποιείου καὶ ἕνα γλύκισμα ἀπὸ σταφίδας.	3 Καὶ ἐμοίρασεν εἰς ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν καθένα ἀπὸ ἕνα ψωμὶ ζυμωμένον εἰς τὸ ἀρτοποιεῖον καὶ μίαν πίτταν ἀπὸ σιμιγδάλι καὶ μέλι.
4 Καὶ ἔταξε κατὰ πρόσωπον τῆς κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου ἐκ τῶν Λευιτῶν λειτουργοῦντας ἀναφωνοῦντας καὶ ἐξομολογεῖσθαι καὶ αἰνεῖν Κύριον τὸν Θεὸν Ἰσραήλ·	4 Ἔταξε δὲ ὁ Δαυὶδ ἐνώπιον τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ μερικοὺς ἄνδρας ἀπὸ τοὺς Λευίτας, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν εἰς τὴν Σκηνὴν ψάλλοντες, αἰνοῦντες καὶ δοξολογοῦντες Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.	4 Ἐπίσης ὁ Δαβὶδ καθώρισε καὶ ἐγκατέστησεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου ὡρισμένους ἀπὸ τοὺς Λευῖτες νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες των μὲ τὸ νὰ ψάλλουν καὶ δοξολογοῦν, νὰ εὐχαριστοῦν καὶ νὰ ὑμνοῦν τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
5 Ἀσὰφ ὁ ἡγούμενος, καὶ δευτρεύων αὐτῷ Ζαχαρίας, Ἰεϊήλ, Σεμιραμώθ, Ἰεϊήλ, Ματταθίας, Ἐλιάβ καὶ Βαναΐας, καὶ Ἀβδεδὸμ καὶ Ἰεϊὴλ ἐν ὀργάνοις νάβλαις, κινύραις, καὶ Ἀσὰφ ἐν κυμβάλοις ἀναφωνῶν.	5 Αὐτοὶ δὲ ἦσαν ὁ Ἀσὰφ ὁ ἀρχηγός, ὁ Ζαχαρίας κατόπιν ἀπὸ αὐτόν, ἔπειτα δὲ ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Σεμιραμώθ, ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Ματταθίας, ὁ Ἐλιάβ, ὁ Βαναΐας, ὁ Ἀβδεδὸμ καὶ ὁ Ἰεϊήλ, οἱ ὁποῖοι ἔπαιζαν μουσικὰ ὄργανα, ἅρπας καὶ κιθάρας, ἐνῶ ὁ Ἀσὰφ ἔπληττε τὰ κύμβαλα νὰ ἀντηχοῦν ζωηρῶς.	5 Οἱ Λευῖται αὐτοὶ ἦσαν: Ἀρχηγὸς (ὁ πρῶτος) ὁ Ἀσάφ, δεύτερος κατὰ τὴν τάξιν ὁ Ζαχαρίας, κατόπιν ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Σεμιραμώθ, ὁ Ἰεϊήλ, ὁ Ματταθίας, ὁ Ἐλιάβ, ὁ Βαναΐας, ὁ Ἀβδεδὸμ καὶ ὁ Ἰεϊήλ, οἱ ὁποῖοι ἔπαιζαν τὰ μουσικὰ ὄργανα, νάβλες, κινύρες, ἐνῷ ὁ Ἀσὰφ ἐκτυποῦσε δυνατὰ τὰ κύμβαλα.
6 Καὶ Βαναίας καὶ Ὀζιὴλ οἱ ἱερεῖς ἐν τοῖς σάλπιγξι διαπαντὸς ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ.	6 Ὁ Βαναίας καὶ ὁ Ὀζιήλ, οἱ ἱερεῖς, εἶχον ὡς ἔργον των νὰ σαλπίζουν μὲ τὰς σάλπιγγας πάντοτε ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Θεοῦ.	6 Καθώρισεν ἐπίσης καὶ ἐγκατέστησε δύο ἱερεῖς, τὸν Βαναίαν καὶ τὸν Ὀζιήλ, οἱ ὁποῖοι ἐσάλπιζαν συνεχῶς ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ.
7 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τότε ἔταξε Δαυὶδ ἐν ἀρχῇ τοῦ αἰνεῖν τὸν Κύριον ἐν χειρὶ Ἀσὰφ καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ.	7 Ὁ Δαυὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, παρέδωσε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὰ χέρια τοῦ Ἀσὰφ καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ᾠδήν, διὰ νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον.	7 Κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐγκατεστάθη ἡ Κιβωτὸς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ Δαβὶδ διέταξε διὰ πρώτην φορὰν (ἢ κατ’ ἄλλην γραφήν: Ἀνέθεσεν εἰς τὸν πρωτοψάλτην) τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον μὲ τὴν ἀκόλουθον εὐχαριστήριον ΩΔΗΝ: (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὁ Δαβὶδ παρέδωκε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του Λευῖτες εὐχαριστήριον ὠδήν, διὰ νὰ ὑμνήσουν τὸν Κύριον. Ἡ ΩΔΗ εἶναι ἡ ἀκόλουθος:)
8 ΩΔΗ. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ἐπικαλεῖσθε αὐτὸν ἐν ὀνόματι αὐτοῦ, γνωρίσατε ἐν λαοῖς τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ.	8 Ἡ ΩΔΗ εἶναι αὐτή: <Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ἐπικαλεσθῆτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καταστήσατε γνωστὰ εἰς τοὺς λαοὺς τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα.	8 Δοξολογεῖτε μὲ εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον καὶ ἐπικαλεῖσθε μὲ ἐπαίνους καὶ ἐγκώμια τὸ ὄνομά του· κάμετε γνωστὰ εἰς τοὺς λαοὺς τὰ ἔργα του, ὥστε καὶ αὐτοὶ να γνωρίσουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν.
9 Ἄσατε αὐτῷ καὶ ὑμνήσατε αὐτῷ, διηγήσασθε πᾶσι τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε Κύριος.	9 Ψάλατε καὶ ὑμνήσατε αὐτόν. Διηγηθῆτε εἰς ὅλους τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος ἔκαμε.	9 Μελωδῆστε μὲ τὴν φωνήν σας ὕμνον πρὸς χάριν του καὶ ψάλατε μουσικὲς ἁρμονίες πρὸς τιμήν του, διηγηθῆτε εἰς ὅλους τὰ ἔργα, ποὺ προκαλοῦν θαυμασμόν, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Κύριος.
10 Αἰνεῖτε ἐν ὀνόματι ἁγίῳ αὐτοῦ, εὐφρανθήσεται καρδία ζητοῦσα τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ.	10 Ὑμνεῖτε τὸ ἅγιον Ὄνομά του, ἂς εὐφρανθῇ κάθε καρδιά, ἡ ὁποία ζητεῖ μὲ πίστιν τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ.	10 Ὑμνεῖτε συνεχῶς τὸ ἅγιον ὄνομά του· θὰ γεμίσῃ ἀπὸ εὐφροσύνην ἡ καρδία, ἡ ὁποία ζητεῖ τὴν εὔνοιαν καὶ εὐαρέσκειάν του.
11 Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἰσχύσατε, ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διαπαντός.	11 Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἀποκτήσατε δι' αὐτοῦ δύναμιν, ζητήσατε συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.	11 Ζητῆστε τὸν Κύριον καὶ ἀντλῆστε θάρρος καὶ δύναμιν· ζητῆστε συνεχῶς τὸ πρόσωπόν του καὶ τὴν περιφανῆ ἐπίσκεψιν τῆς προστασίας καὶ συμμαχίας του.
12 Μνημονεύετε τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, τέρατα καὶ κρίματα τοῦ στόματος αὐτοῦ.	12 Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε ὅλα τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμε, τὰ μεγάλα θαύματα καὶ τὰς ὑψηλὰς νομοθεσίας καὶ ἐντολάς, αἱ ὁποῖαι ἐξῆλθον ἀπὸ τὸ στόμα του.	12 Νὰ ἐνθυμῆσθε τὰ θαυμαστὰ ἔργα του, τὰ ὁποῖα ἔκαμε, τὰ καταπληκτικὰ ὑπερφυσικὰ ἔργα του, τὰ ὁποῖα ὑπερβαίνουν κάθε δύναμιν, καὶ τὶς δίκαιες κρίσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ στόματός του, τὶς ὁποῖες ἐξέφερεν ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀπειθοῦν εἰς τὶς ἐντολές του.
13 Σπέρμα Ἰσραὴλ παῖδες αὐτοῦ, υἱοὶ Ἰακὼβ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ.	13 Σεῖς, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, παιδιὰ τοῦ Ἰακώβ, ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ.	13 Ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ θυμηθῆτε σεῖς, ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραήλ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ· σεῖς, ἀπόγονοι τοῦ Ἰακώβ, τοὺς ὁποίους ἐδιάλεξε ὡς λαὸν ἰδικόν του.
14 Αὐτὸς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐν πάσῃ τῇ γῇ τὰ κρίματα αὐτοῦ.	14 Αὐτὸς ὁ Κύριος εἶναι ὁ Θεός μας. Αἱ κρίσεις καὶ αἱ ἀποφάσεις του ἐκτείνονται εἰς ὅλην τὴν γῆν.	14 Αὐτὸς ὁ Κύριος τοῦ παντὸς εἶναι ὁ Θεός μας, τοῦ ὁποίου οἱ δίκαιες κρίσεις καὶ ἀποφάσεις ἐνεργοῦνται καὶ κυριαρχοῦν εἰς ὅλην τὴν γῆν.
15 Μνημονεύων εἰς αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ, λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐνετείλατο εἰς χιλίας γενεάς,	15 Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε τὴν Διαθήκην του, τὸν λόγον του, τὸν ὁποῖον εἶπε καὶ ὁ ὁποῖος θὰ παραμείνῃ εἰς γενεὰς γενεῶν·	15 Ἐνθυμεῖται πάντοτε τὴν διαθήκην του, χωρίς ποτὲ νὰ τὴν λησμονῇ, καὶ τὴν ἐκτελεῖ μὲ κάθε πιστότητα· ἐνθυμεῖται καὶ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν, ὥστε νὰ τηρῆται ὡς ἀπαράβατος νόμος καὶ ἐντολὴ καὶ να πραγματοποιῆται εἰς χιλιάδες γενεές, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, δηλαδὴ πάντοτε·
16 ὃν διέθετο τῷ Ἁβραὰμ καὶ τὸν ὅρκον αὐτοῦ τῷ Ἰσαάκ·	16 τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον, ὡς διαθήκην, συνῆψε πρὸς τὸν Ἁβραὰμ καὶ τὸν ὅρκον, τὸν ὁποῖον ἔδωσεν εἰς τὸν Ἰσαάκ.	16 ἐνθυμεῖται τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ ἐβεβαίωσε μὲ ὅρκον εἰς τὸν Ἰσαάκ.
17 ἔστησεν αὐτὸν τῷ Ἰακὼβ εἰς πρόσταγμα, τῷ Ἰσραὴλ διαθήκην αἰώνιον	17 Ἐνθυμηθῆτε τὴν ἐντολήν, τὴν ὁποίαν ἔδωσεν εἰς τὸν Ἰακώβ, τὴν αἰωνίαν διαθήκην τὴν ὁποίαν συνῆψε μὲ τὸν Ἰσραὴλ	17 Τὸν λόγον αὐτὸν ἔχει στήσει ἀμετακινήτως ὡς ἀπαράβατον διάταγμά του ὑπὲρ τοῦ Ἰακὼβ καὶ ὡς αἰωνίαν διαθήκην του ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ,
18 λέγων· σοὶ δώσω τὴν γῆν Χαναὰν σχοίνισμα κληρονομίας ὑμῶν.	18 λέγων· <εἰς σὲ θὰ δώσω τὴν χώραν Χαναὰν ὡς μερίδιον τῆς κληρονομίας σας>.	18 λέγων: <Εἰς σὲ θὰ δώσω τὴν γῆν Χαναὰν ὡς κληρονομίαν ἰδικήν σας καταμετρημένην μὲ γεωμετρικὸν σχοινί>.
19 Ἐν τῷ γενέσθαι αὐτοὺς ὀλιγοστοὺς ἀριθμῷ ὡς ἐσμικρύνθησαν καὶ παρῴκησαν ἐν αὐτῇ.	19 Καὶ εἶπεν αὐτά, ὅταν οἱ ἐκλεκτοί του ἦσαν ὀλίγοι κατὰ τὸν ἀριθμὸν καὶ ἀσήμαντοι καὶ οἱ ὁποῖοι ὡς πάροικοι καὶ ὡς ξένοι κατοικοῦσαν εἰς τὴν χώραν αὐτήν.	19 Τὴν ὑπόσχεσίν του αὐτὴν τὴν ἔδωκεν, ὅταν οἱ ἐκλεκτοί του ἦσαν κατὰ τὸν ἀριθμὸν ὀλίγοι, ὅταν ἦσαν ἐλάχιστοι καὶ ἐκατοίκησαν ὡς ξένοι καὶ μετανάσται εἰς τὴν χώραν αὐτήν (τὴν Χαναάν)·
20 Καὶ ἐπορεύθησαν ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ ἀπὸ βασιλείας εἰς λαὸν ἕτερον.	20 Μετέβησαν ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ ἀπὸ τὴν μίαν βασιλείαν εἰς ἄλλους λαούς.	20 καὶ ὅταν οἱ πατριάρχαι ἄλλαζαν συνεχῶς κατοικίαν καὶ μετενάστευσαν ἀπὸ τὸ ἕνα ἔθνος εἰς ἄλλο ἔθνος καὶ ἀπὸ τὸ ἕνα βασίλειον εἰς ἄλλον λαόν.
21 Οὐκ ἀφῆκεν ἄνδρα τοῦ δυναστεῦσαι αὐτοὺς καὶ ἤλεγξε περὶ αὐτῶν βασιλεῖς·	21 Ὁ Θεὸς δὲν ἀφῆκε κανένα νὰ τοὺς καταδυναστεύσῃ, ἐτιμώρησε δὲ πρὸς χάριν αὐτῶν βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ἠθέλησαν τὸ κακόν των.	21 Παρ’ ὅλον δὲ ὅτι ἐζοῦσαν διαρκῶς ὡς ξένοι καὶ μετανάσται μεταξὺ ἀγνώστων, ἐν τούτοις δὲν ἐπέτρεψεν εἰς ἄνθρωπον νὰ τοὺς ἀδικήσῃ καὶ νὰ τοὺς κατεξουσιάσῃ· καὶ διὰ νὰ τοὺς προστατεύσῃ, ἐπετίμησε καὶ ἤλεγξε βασιλεῖς, ποὺ ἐτόλμησαν νὰ τοὺς βλάψουν (τὸν Φαραώ, τὸν Ἀβιμέλεχ κ.α.), πρὸς τοὺς ὁποίους εἶπε:
22 μὴ ἅψησθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε.	22 <Μὴ ἐγγίζετε τοὺς ἁγίους μου καὶ μὴ κάνετε τίποτε τὸ κακὸν εἰς τοὺς προφήτας μου>.	22 <Μὴ ἐγγίσετε, μὴ πειράξετε αὐτούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀφωσιωμένοι εἰς ἐμέ, καὶ διὰ τοῦτο τοὺς θεωρῶ ὅτι ἔχουν χρισθῆ ἀπὸ ἐμέ· καὶ μὴ σκέπτεσθε πονηρὰ καὶ κακὰ ἐναντίον αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι προφῆται ἰδικοί μου, ἕνεκα τῶν ἀποκαλύψεων ποὺ ἔκαμα εἰς αὐτοὺς καὶ τῶν συνομιλιῶν ποὺ εἶχα μαζί των>.
23 Ἄσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ, ἀναγγείλατε ἐξ ἡμέρας εἰς ἡμέραν σωτηρίαν αὐτοῦ.	23 Ψάλατε πρὸς τὸν Κύριον ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς γῆς. Ἀναγγείλατε ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν αὐτὸς προσφέρει.	23 Ψάλατε, δοξολογήσατε καὶ ὑμνήσατε τὸν Κύριον ὁλόκληρος ἡ χώρα τῆς Παλαιστίνης· διακηρύττετε συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως ἀπὸ τῆς μιᾶς ἡμέρας εἰς τὴν ἄλλην τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν σᾶς ἐχάρισε.
24 Ἐξηγεῖσθε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.	24 Διηγηθῆτε καὶ παραστήσατε εἰς ὅλα τὰ ἔθνη τὴν δόξαν αὐτοῦ, εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα.	24 Διηγηθῆτε καὶ κάμετε γνωστὴν μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν τὴν ἔνδοξον δύναμίν του, εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τὰ θαυμαστὰ καὶ καταπληκτικὰ ἔργα του.
25 Ὅτι μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς.	25 Διότι ὁ Κύριος εἶναι μέγας καὶ ἄξιος νὰ ὑμνολογῆται μὲ ὅλην μας τὴν δύναμιν. Εἶναι φοβερὸς ἐναντίον ὅλων τῶν ψευδῶν θεῶν.	25 Διότι εἶναι μέγας ὁ Κύριος καὶ πρέπει νὰ ὑμνῆται μὲ τρόπον ἄξιον, ἔντονον καὶ θερμόν. Εἶναι φοβερὸς ἀσυγκρίτως περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ψευδοθεούς.
26 Ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα, καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν οὐρανοὺς ἐποίησε.	26 Διότι ὅλοι οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἶναι ἄψυχα καὶ ψευδῆ εἴδωλα, ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν εἶναι ὁ δημιουργὸς τῶν οὐρανῶν.	26 Διότι ὅλοι οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἶναι εἴδωλα, ψεύτικα πλάσματα καὶ ἐπινοήματα τῆς φαντασίας· ἐνῷ ὁ ἰδικός μας ἀληθινὸς καὶ ζωντανὸς Θεὸς ἐδημιούργησε τοὺς οὐρανούς.
27 Δόξα καὶ ἔπαινος κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, ἰσχὺς καὶ καύχημα ἐν τόπῳ αὐτοῦ.	27 Δόξα καὶ ἔπαινος πάντοτε ὑπάρχει ἐνώπιόν του. Δύναμις καὶ καύχημα εἰς τὸν τόπον του, εἰς τὸν ἱερὸν δηλαδὴ ναόν του.	27 Ἔκλαμπρος δόξα, αἶνος καὶ ἔπαινος ἀκτινοβολοῦν ἐνώπιόν του, δύναμις καὶ καύχημα εὑρίσκονται εἰς τὸν ἅγιον τόπον του, τὸν Ναόν.
28 Δότε τῷ Κυρίῳ αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, δότε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ ἰσχύν·	28 Ἀποδώσατε εἰς τὸν Κύριον ὅλαι αἱ πατριαρχικαὶ οἰκογένειαι τῶν ἐθνῶν, ἀποδώσατε εἰς τὸν Κύριον δόξαν, ἀναγνωρίσατε τὴν παντοδυναμίαν αὐτοῦ.	28 Προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον, οἰκογένειες καὶ φυλὲς τῶν ἐθνῶν, προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον δόξαν καὶ ἀναγνωρίστε τὴν δύναμίν του μὲ τὸ νὰ ἀπαρνηθῆτε τοὺς ψευδοθεούς σας.
29 δότε τῷ Κυρίῳ δόξαν ὀνόματος αὐτοῦ. Λάβετε δῶρα καὶ ἐνέγκατε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε Κυρίῳ ἐν αὐλαῖς ἁγίαις αὐτοῦ.	29 Δῶστε δόξαν εἰς τὸν Κύριον, εἰς τὸ ὄνομα τὸ ὑπερύμνητον αὐτοῦ. Πάρετε δῶρα καὶ φέρετέ τα ἐνώπιόν του καὶ προσκυνήσατε τὸν Κύριον εἰς τὰς ἁγίας αὐλὰς τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου του.	29 Προσφέρετε εἰς τὸν Κύριον δόξαν ἀνάλογον πρὸς τὸ πανάγιον ὄνομά του· πάρτε δῶρα καὶ προσφέρετε τὰ ἐμπρός του· καὶ προσκυνῆστε τὸν Κύριον εἰς τὶς ἅγιες αὐλὲς τῆς ἁγίας σκηνῆς του.
30 Φοβηθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ, κατορθωθήτω ἡ γῆ καὶ μὴ σαλευθήτω·	30 Ἂς συγκλονισθῇ ἀπὸ φόβον ὁλόκληρος ἡ οἰκουμένη ἐνώπιόν του. Διὰ τῆς θείας παντοδυναμίας του ἂς διορθωθῇ ἡ γῆ, ὥστε νὰ μὴ κληνισθῇ εἰς τὸν αἰῶνα.	30 Ἂς σαλευθῇ ἀπὸ κατάπληξιν καὶ τρόμον ἐνώπιον τοῦ ἁγίου προσώπου του ὅλη ἡ γῆ. Ἡ γῆ, ποὺ ἐδημιουργήθη καὶ ἐστερεώθη ἀπὸ αὐτόν, ἂς μή (ἢ δὲν θά) σαλευθῇ.
31 εὐφρανθήτω ὁ οὐρανὸς καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, καὶ εἰπάτωσαν ἐν τοῖς ἔθνεσι· Κύριος βασιλεύων.	31 Ὁ οὐρανὸς ἂς εὐφρανθῇ καὶ ἡ γῆ ἂς ἀγαλλιασθῇ. Διαλαλήσατε δὲ μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνῶν· Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος βασιλεύς!	31 Ἂς εὐφρανθῇ ὁ οὐρανὸς καὶ ἂς σκιρτήσῃ ἀπὸ ἀγαλλίασιν ἡ γῆ. Ἂς τὸ φωνάξουν καὶ ἂς τὸ διακηρύξουν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν: <Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος βασιλιᾶς>.
32 Βομβήσει ἡ θάλασσα σὺν τῷ πληρώματι καὶ ξύλον ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ·	32 Θὰ βοήσῃ ἡ θάλασσα μαζῆ μὲ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτήν. Θὰ εὐφρανθοῦν τὰ δένδρα τῶν πεδιάδων καὶ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτάς.	32 Ἂς ἀντηχήσῃ ἡ θάλασσα μὲ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτήν· ἂς σκιρτήσουν τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ καὶ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς τοὺς ἀγρούς.
33 τότε εὐφρανθήσεται τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ὅτι ἦλθε κρῖναι τὴν γῆν.	33 Τότε θὰ εὐφρανθοῦν τὰ δένδρα τοῦ δάσους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι αὐτὸς ἦλθε νὰ κρίνῃ τὴν γῆν.	33 Τότε θὰ γεμίσουν ἀπὸ εὐφροσύνην τὰ δένδρα τοῦ πυκνοῦ δάσους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διότι ἦλθε νὰ κρίνῃ τὴν γῆν καὶ νὰ βασιλεύσῃ εἰς αὐτήν.
34 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	34 Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, διότι τοῦτο εἶναι ἀγαθόν. Δοξολογήσατε αὐτόν, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι αἰώνιον.	34 δοξολογεῖτε καὶ εὐχαριστεῖτε μὲ βαθεῖα εὐγνωμοσύνην τὸν Κύριον, διότι τοῦτο εἶναι ὠφέλιμον· διότι πάντοτε καὶ διαρκῶς ἐλεεῖ καὶ τὸ ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητον καὶ διαρκεῖ αἰωνίως.
35 Καὶ εἴπατε· σῶσον ἡμᾶς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας ἡμῶν, καὶ ἀθροῖσον ἡμᾶς, καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν τοῦ αἰνεῖν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου καὶ καυχᾶσθαι ἐν ταῖς αἰνέσεσί σου.	35 Εἴπατε· <Σῶσον ἡμᾶς, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι Θεὸς σωτήρ μας. Βγάλε μας ἀπὸ τὰ ἔθνη, ὅπου εἴχαμεν διασπαρῆ, συγκέντρωσέ μας, διὰ νὰ δοξολογοῦμεν τὸ ἅγιόν σου ὄνομα καὶ νὰ καυχώμεθα μὲ τὰς δοξολογίας, ποὺ θὰ σοῦ ἀναπέμπωμεν.	35 Καὶ εἴπατε: <Σῶσε μας, Κύριε ὁ Θεὸς ἠμῶν, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ μόνος σωτῆρας μας, καὶ συγκέντρωσέ μας ἀπὸ τὴν σημερινὴν εἰς τὰ ἔθνη διασπορὰν καὶ γλύτωσέ μας ἀπὸ τὰ ἔθνη, διὰ νὰ ὑμνοῦμε τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ διὰ νὰ ἔχωμεν καύχημα καὶ ἐγκαλλώπισμα ὅτι σὲ λατρεύομεν καὶ σὲ ἀνυμνοῦμεν>.
36 Εὐλογημένος Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ ἐρεῖ πᾶς ὁ λαός· ἀμήν· καὶ ᾔνεσαν τῷ Κυρίῳ.	36 Ἂς εἶναι δοξασμένος Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων !> Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἀπήντησεν· <Ἀμήν>. Ἔτσι ἐδοξολόγησαν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὸν Κύριον.	36 Ἂς εἶναι ἄξιος νὰ ὑμνῆται καὶ νὰ εὐλογῆται ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ τώρα, τὸν αἰῶνα αὐτὸν καὶ πάντοτε καὶ μέχρι τῆς ἀτελειώτου διαδοχῆς τῶν αἰώνων. Καὶ ὅλος ὁ λαός, ὡς ἐπισφράγισμα τῆς εὐλογίας καὶ τοῦ ὕμνου αὐτοῦ, ἂς ἀπαντήσῃ: <Ἀμὴν εἴθε νὰ γίνῃ τοῦτο>. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὕμνησαν καὶ ἐδοξολόγησαν οἱ Ἰσραηλῖται τὸν Κύριον.
37 Καὶ κατέλιπον ἐκεῖ ἔναντι τῆς κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοῦ λειτουργεῖν ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ διαπαντὸς τὸ τῆς ἡμέρας εἰς ἡμέραν.	37 Ἀφῆκαν ἔπειτα ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς ἀδελφούς του, διὰ νὰ ὑπηρετοῦν συνεχῶς ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ καὶ νὰ ἐκτελοῦν τὰ δι' ἐκάστην ἡμέραν καθωρισμένα ἔργα.	37 Ὁ Δαβὶδ ἀφῆκεν ἐκεῖ ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου τὸν Ἀσὰφ καὶ τοὺς συγγενεῖς του Λευῖτες, διὰ νὰ προσφέρουν ἐνώπιον τῆς Κιβωτοῦ τὶς ὑπηρεσίες των μονίμως· νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἱερόν των καθῆκον ὅπως ὥριζε τὸ τυπικὸν τῆς λατρείας τῆς κάθε ἡμέρας.
38 Καὶ Ἀβδεδόμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἑξήκοντα καὶ ὀκτώ, καὶ Ἀβδεδὸμ υἱὸς Ἰδιθοὺν καὶ ὅσα εἰς πυλωρούς.	38 Τὸν Ἀβδεδόμ, υἱὸν τοῦ Ἰδιθούν, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἑξήκοντα ὀκτὼ ἐν ὅλῳ καὶ τὸν Ὀσσά, τοὺς θυρωρούς.	38 Ἀφῆκεν ἐπίσης ὡς βοηθοὺς τῶν ἀνωτέρω τὸν Ἀβδεδὸμ καὶ τοὺς ἑξῆντα ὀκτὼ συγγενεῖς του Λευῖτες· τὸν δὲ Ἀβδεδόμ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰδιθούν, καὶ τὸν Ὀσσὰ τοὺς ἀφῆκε (τοὺς ὥρισεν) ὡς θυρωρούς.
39 Καὶ τὸν Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ τοῦ ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς ἱερεῖς ἐναντίον τῆς σκηνῆς Κυρίου ἐν Βαμὰ τῇ ἐν Γαβαὼν	39 Τὸν Σαδὼκ ἐγκατέστησεν ὁ Δαυὶδ ὡς ἀρχιερέα, τοὺς δὲ ἀδελφούς του ὡς ἱερεῖς ἐνώπιον τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν τοποθεσίαν Βαμά, πλησίον τῆς πόλεως Γαβαών.	39 Τὸν ἱερέα (ἀρχιερέα) Σαδὼκ καὶ τοὺς συγγενεῖς του ἱερεῖς τοὺς ἀφῆκεν ἐμπρὸς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου εἰς τὸν ὑψηλὸν τόπον Βαμά, ποὺ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν πόλιν Γαβαών.
40 τοῦ ἀναφέρειν ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τὴν ὁλοκαυτωμάτων διαπαντὸς τὸ πρωῒ καὶ τὸ ἑσπέρας καὶ κατὰ πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν νόμῳ Κυρίου ὅσα ἐνετείλατο ἐφ' υἱοῖς Ἰσραὴλ ἐν χειρὶ Μωυσῆ τοῦ θεράποντος τοῦ Θεοῦ.	40 Ἔργον αὐτῶν ἦτο νὰ προσφέρουν τὰ ὁλοκαυτώματα εἰς τὸν Κύριον ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, πάντοτε, πρωΐαν καὶ ἑσπέραν, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἦσαν γραμμένα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς, τὰς ὁποίας ὁ Θεὸς διὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ τοῦ Μωϋσέως εἶχε δώσει πρὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ.	40 Αὐτοὶ ἔπρεπε νὰ προσφέρουν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων εἰς τὸν Κύριον ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων συνεχῶς, πρωῒ καὶ βράδυ, σύμφωνα μὲ ὅσα εἶχαν γραφῆ εἰς τὸν Νόμον τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα διέταξεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες διὰ μέσου τοῦ Μωϋσῆ, τοῦ πιστοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ.
41 Καὶ μετ' αὐτοῦ Αἰμὰν καὶ Ἰδιθοὺν καὶ οἱ λοιποὶ ἐκλεγέντες ἐπ' ὀνόματος τοῦ αἰνεῖν τὸν Κύριον, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	41 Μαζῆ μὲ τὸν ἀρχιερέα ὑπηρετοῦσαν ὁ Αἰμὰν καὶ ὁ Ἰδιθοὺν καὶ ὅσοι ἄλλοι ὀνομαστὶ εἶχον ἐκλεγῆ, οἱ ὁποῖοι ὡρίσθησαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Κύριον, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἶναι αἰώνιον·	41 Μαζὶ μὲ τὸν Σαδὼκ καὶ τοὺς ἄλλους ἱερεῖς ἦσαν ὁ Αἰμὰν καὶ ὁ Ἰδιθοὺν καὶ οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ εἶχαν ἐκλεγῇ εἰδικῶς καὶ ὀνομαστικῶς διὰ νὰ αἰνοῦν μὲ ψαλμοὺς τὸν Κύριον, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι ἀνεξάντλητον καὶ μένει ἀστείρευτον αἰωνίως.
42 καὶ μετ' αὐτῶν σάλπιγγες καὶ κύμβαλα τοῦ ἀναφωνεῖν καὶ ὄργανα τῶν ᾠδῶν τοῦ Θεοῦ, οἱ δὲ υἱοὶ Ἰδιθοὺν εἰς τὴν πύλην.	42 νὰ τὸν δοξολογοῦν μὲ σάλπιγγας καὶ κύμβαλα, τὰ ὁποῖα θὰ ἀντηχοῦσαν ζωηρῶς καὶ μὲ ὄργανα. Οἱ δὲ υἱοὶ τοῦ Ἰδιθοὺν εἶχαν διορισθῇ ὡς θυρωροὶ εἰς τὴν πύλην.	42 Μαζί τους ὑπῆρχαν σάλπιγγες καὶ κύμβαλα, διὰ νὰ ἀντηχοῦν ζωηρῶς καὶ νὰ συνοδεύουν τοὺς ὕμνους, καὶ ἄλλα μουσικὰ ὄργανα, διὰ νὰ ὑμνῆται μὲ ἱεροὺς ὕμνους ὁ Θεός. Τὰ δὲ μέλη τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰδιθοὺν εἶχαν ὁρισθῆ ὡς θυρωροὶ εἰς τὴν πύλην.
43 Καὶ ἐπορεύθη πᾶς ὁ λαὸς ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψε Δαυὶδ τοῦ εὐλογῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ.	43 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑορτὴν ὅλος ὁ λαὸς διελύθη καὶ ἐπορεύθη ὁ καθένας εἰς τὸν οἶκον του. Καὶ ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψε, διὰ νὰ εὐλογήσῃ τὸν οἶκον αὐτοῦ.	43 Μετὰ τοὺς ἐορτασμοὺς ὅλος Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐπέστρεψαν ὁ καθένας εἰς τὸ σπίτι του. Ἐπέστρεψε δὲ καὶ ὁ Δαβὶδ εἰς τὸ παλάτι του, διὰ νὰ εὐλογήσῃ καὶ τὴν ἰδικήν του οἰκογένειαν.