Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ὡς κοτῴκησε Δαυὶδ ἐν
οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ εἶπε Δαυὶδ
πρὸς Νάθαν τὸν προφήτην· ἰδοὺ
ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ,
καὶ ἡ κιβωτὸς διαθήκης Κυρίου
ὑποκάτω δέρρεων.
|
ταν
ὁ Δαυὶδ ἐγκατεστάθη εἰς τὸν
οἶκον του, εἶπε πρὸς τὸν Νάθαν
τὸν προφήτην· <ἰδού, ἐγὼ
κατοικῶ εἰς πολυτελῆ οἶκον ἀπὸ
ξύλα κέδρου καμωμένον, ἐνῶ ἡ
Κιβωτὸς τοῦ Κυρίου στεγάζεται κάτω
ἀπὸ τὰ δέρματα τῆς Σκηνῆς
τοῦ Μαρτυρίου>. |
υνέβη
δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Δαβὶδ ἐγκατεσταθη
πλέον εἰς τὸ παλάτι τοῦ, εἰπὲ
πρὸς τὸν προφήτην Νάθαν: <Νά! ἐγὼ
κατοικῶ εἰς στερεὸν καὶ μεγαλοπρεπὲς
ἀνάκτορον, ποὺ εἶναι κατασκευασμένον ἀπὸ
ξύλα κέδρου, ἐνῷ ἡ Κιβωτὸς τῆς
Διαθήκης τοῦ Κυρίου εὑρίσκεται κάτω ἀπὸ
σκηνὴν μὲ δερμάτινα παραπετάσματα>.
|
2
Καὶ εἶπε Νάθαν πρὸς Δαυίδ·
πᾶν τὸ ἐν τῇ ψυχῇ σου ποίει,
ὅτι Θεὸς μετὰ σοῦ. |
2
Ὁ Νάθαν ἀπήντησε πρὸς αὐτόν·
<κάθε τι ποὺ ἡ ψυχή σου ποθεῖ,
κάμε το, διότι ὁ Θεὸς εἶναι
μαζῆ σου>. |
2
Ὁ Νάθαν ἀπάντησε εἰς τὸν Δαβίδ: <Κάμε
ὅλα, ὅσα σκέπτεσαι καὶ ποθεῖ ἡ
καρδιά σου, διότι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί
σου>. |
3
Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ νυκτὶ
ἐκείνῃ καὶ ἐγένετο λόγος
Κυρίου πρὸς Νάθαν·
|
3
Κατὰ τὴν νύκτα ὅμως ἐκείνην
ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Νάθαν καὶ τοῦ εἶπε· |
3
Ὅμως τὴν ἰδίαν ἐκείνην νύκτα συνέβη
τοῦτο: Κατέφθασε λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν
Νάθαν, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔλεγε:
|
4
πορεύου καὶ εἰπὸν πρὸς Δαυὶδ
τὸν δοῦλον μου· οὕτως εἶπε Κύριος·
οὐ σὺ οἰκοδομήσεις μοι οἶκον
τοῦ κατοικῆσαί με ἐν αὐτῷ·
|
4
<πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν
δοῦλον μου, τὸν Δαυίδ: Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος· δὲν θὰ
οἰκοδομήσῃς σὺ τὸν ναόν
μου, διὰ νὰ κατοικήσω ἐγὼ εἰς
αὐτόν, |
4
<Πήγαινε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν
Δαβὶδ τὸν δοῦλον μου: <Αὐτὰ
εἶπεν ὁ Κύριος: Δὲν εἶσαι σὺ
ἐκεῖνος, ποὺ θὰ μοῦ κτίσῃς
Ναόν, διὰ νὰ κατοικήσω εἰς αὐτόν.
|
5
ὅτι οὐ κατῴκησα ἐν οἴκῳ
ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἦς ἀνήγαγον
τὸν Ἰσραήλ, ἕως τῆς ἡμέρας
ταύτης καὶ ἥμην ἐν σκηνῇ καὶ
ἐν καλύμματι |
5
διότι δὲν κατῴκησα εἰς κτισμένον
ναὸν ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ
τὴν ὁποίαν ἔβγαλα ἐλευθέρους
τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὴν
Αἴγυπτον ἕως τὴν ἡμέραν αὐτήν,
ἀλλὰ ἔμεινα πάντοτε εἰς τὴν
σκηνήν, ὑπὸ τὰ καλύμματα,
|
5
Διότι οὐδέποτε ἑκατοίκησα εἰς Ναὸν
ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν
ὁποίαν ἔβγαλα καὶ ἐλευθέρωσα
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον, μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ἐβάδιζα
μαζί σας καὶ ἔμενα μέσα σὲ σκηνὴν
καὶ κάτω ἀπὸ πρόχειρα καλύμματα.
|
6
ἐν πᾶσιν, οἷς διῆλθον ἐν παντὶ
Ἰσραήλ· εἰ λαλῶν ἐλάλησα
πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ Ἰσραήλ,
οἷς ἐνετειλάμην τοῦ ποιμαίνειν
τὸν λαόν μου λέγων, ὅτι οὐκ
ᾠκοδομήσατέ μοι οἶκον κέδρινον.
|
6
ὅλας τὰς ἡμέρας, κατὰ τὰς
ὁποίας συνεπορευόμην μὲ τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ἄλλωστε ποτὲ
δὲν εἶπα εἰς καμιιίαν φυλὴν
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὴν ὁποίαν
ἐξέλεγα ὡς ἀρχηγὸν τοῦ
λαοῦ μου· διατί δὲν μοῦ οἰκοδομήσατε
ναὸν κέδρινον; |
6
Εἰς ὅλα τὰ ταξίδια μου, ποὺ ἐπεριπάτησα
μαζὶ μὲ ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν
λαόν, οὐδέποτε ἐμίλησα καὶ εἶπα
πρὸς κάποιαν φυλὴν τοῦ Ἰσραήλ,
τὴν ὁποίαν ὤριζα διὰ νὰ ἡγῆται
καὶ νὰ ὁδηγῇ τὸν λαόν μου τὸν
Ἰσραηλιτικόν: Διατὶ δὲν ἐκτίσατε πρὸς
χάριν μου Ναὸν στερεὸν καὶ μεγαλοπρεπῆ
ἀπὸ ξύλα κέδρου;> |
7
Καὶ νῦν οὕτως ἐρεῖς τῷ
δούλῳ μου Δαυίδ· τάδε λέγει
Κύριος παντοκράτωρ· ἐγὼ ἔλαβόν
σε ἐκ τῆς μάνδρας ἐξόπισθεν
τῶν ποιμνίων τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον
ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ·
|
7
Καὶ τώρα ἔτσι θὰ εἴπῃς
πρὸς τὸν δοῦλον μου, τὸν Δαυίδ·
αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ παντοκράτωρ·
Ἐγὼ σὲ ἐπῆρα ἀπὸ
τὴν μάνδραν τῶν προβάτων σου, πίσω
ἀπὸ τὰ πρόβατά σου, καὶ
σε ἀνέδειξα βασιλέα εἰς τὸν
λαόν μου τὸν ἰσραηλιτικόν.
|
7
Τώρα λοιπὸν αὐτὰ πρέπει νὰ εἰπῇς
εἰς τὸν δοῦλον μου τὸν Δαβίδ: <Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος, ὁ παντοκράτωρ: Ἐγὼ
σὲ ἐπῆρα ἀπὸ τὴν στάνην
τῶν προβάτων, διὰ νὰ γίνῃς ἄρχων
καὶ ὁδηγὸς τοῦ λαοῦ μοῦ,
τοῦ
Ἰσραήλ.
|
8
καὶ ἤμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν,
οἷς ἐπορεύθης, καὶ ἐξωλόθρευσα
πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ
προσώπου σου καὶ ἐποίησά σοι
ὄνομα κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων
τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.
|
8
Ἤμην πάντοτε μαζῆ σου εἰς ὅλους
τοὺς δρόμους, εἰς τοὺς ὁποίους
ἐπορεύθης καὶ ἐξολόθρευσα ὅλους
τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ ἐμπρός
σου καὶ ἔκαμα τὸ ὄνομά σου ἔνδοξον,
ὅπως ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα
ὀνόματα τῶν μεγάλων ἀνδρῶν
τῆς οἰκουμένης. |
8
Καὶ ἤμουν πάντοτε μαζί σου, ὅπου καὶ
ἂν ἐπῆγες· καὶ ἐξωλόθρευσα
ὅλους τοὺς ἐχθρούς σου ἀπ’ ἐμπρός
σου· καὶ κατέστησα τὸ ὄνομά σου ἔνδοξον
καὶ ὀνομαστόν, ὅπως τὸ ὄνομα
τῶν μεγάλων καὶ περιφήμων ἀνθρώπων τῆς
γῆς. |
9
Καὶ θήσομαι τόπον τῷ λαῷ μου
Ἰσραὴλ καὶ καταφυτεύσω αὐτόν.
Καὶ κατασκηνώσει καθ' ἑαυτὸν καὶ
οὐ μεριμνήσει ἔτι, καὶ οὐ προσθήσει
υἱὸς ἀδικίας τοῦ ταπεινῶσαι
αὐτὸν καθὼς ἀπ' ἀρχῆς
|
9
Θὰ ὁρίσω ἐγὼ τόπον διὰ
τὸν λαόν μου τὸν ἰσραηλιτικὸν
καὶ θὰ ἐγκαταστήσω αὐτὸν
ἐκεῖ καὶ θὰ κατοικήσῃ
μόνος καὶ ἐλεύθερος καὶ δὲν
θὰ βασανίζεται ἀπὸ μερίμνας,
οὔτε καὶ θὰ τολμήσῃ κανεὶς
ἄδικος ἄνθρωπος νὰ τὸν ἐξευτελίσῃ
καὶ τὸν τυραννήσῃ, ὅπως ἔγινεν
ἄλλοτε κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν
Κριτῶν· |
9
Σοῦ ὑπόσχομαι δὲ ὅτι θὰ
καθορίσω καὶ θὰ ἑτοιμάσω τόπον διὰ
τὸν λαόν μου, τὸν Ἰσραήλ, καὶ θὰ
τὸν φυτεύσω ἐκεῖ, ὥστε νὰ ριζώσῃ.
Καὶ θὰ ἐγκατασταθῇ εἰς αὐτὸν
καὶ δὲν θὰ ἔχῃ πλέον ἐκεῖ
καμμίαν ἐνόχλησιν· καὶ δὲν πρόκειται
πλέον κανεὶς ἄδικος λαὸς νὰ τὸν
ὑποτάξῃ καὶ νὰ τὸν καταπιέζῃ,
ὅπως συνέβη εἰς τὴν ἀρχήν, ὅταν
ἦσαν δοῦλοι εἰς τοὺς Αἰγυπτίους·
|
10
καὶ ἀφ' ἡμερῶν ὧν ἔταξα
κριτὰς ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ,
καὶ ἐταπείνωσα πάντας τοὺς ἐχθρούς
σου, καὶ αὐξήσω σε, καὶ οἶκον
οἰκοδομήσει σοι Κύριος.
|
10
τότε, ποὺ ἐγὼ ὥρισα Κριτὰς
εἰς τὸν ἰσραηλιτικόν μου λαόν.
Ἐταπείνωσα δὲ καὶ ὅλους τοὺς
ἰδικούς σου ἐχθρούς. Ἐγὼ
θὰ σὲ αὐξήσω καὶ θὰ σὲ
δοξάσω καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος
θὰ οἰκοδομήσω πρὸς χάριν σου
κάποιον ἄλλον οἶκον.
|
10
καὶ ὅπως συνέβη κατὰ τοὺς χρόνους,
ποὺ ἀνέδειξα καὶ ὥρισα Κριτάς, διὰ
νὰ ἡγοῦνται καὶ νὰ ὁδηγοῦν
τὸν λαόν μου, τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐταπείνωσα
ὅλους τοὺς ἐχθρούς σου. Σοῦ
ὑπόσχομαι ἀκόμη, ὅτι θὰ
σὲ αὐξήσω καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος
θὰ οἰκοδομήσω καὶ θὰ στερεώσω τὴν
δυναστείαν σου, |
11
Καὶ ἔσται ὅταν πληρωθῶσιν ἡμέραι
σου καὶ κοιμηθήσῃ μετὰ τῶν πατέρων
σου, καὶ ἀναστήσω τὸ σπέρμα
σου μετὰ σέ, ὃς ἔσται ἐκ τῆς
κοιλίας σου, καὶ ἑτοιμάσω τὴν
βασιλείαν αὐτοῦ·
|
11
Ὅταν δὲ συμπληρωθοῦν πλέον αἱ
ἡμέραι τῆς ζωῆς σου, θὰ κοιμηθῇς,
ὅπως καὶ οἱ πατέρες σου. Ἐγὼ
δὲ θὰ ἀναδείξω ἔπειτα ἀπὸ
σὲ ἕνα ἀπόγονόν σου, ὁ
ὁποῖος θὰ προέρχεται ἀπὸ
σέ. Θὰ ἑτοιμάσω δι' αὐτὸν
στερεὰν καὶ ἀκλόνητον τὴν βασιλείαν
του. |
11
ὁπότε θὰ συμβῇ τοῦτο: Ὅταν πλέον
θὰ συμπληρωθοῦν οἱ ἡμερες τῆς
ἐπιγείου ζωῆς σου καὶ θὰ κοιμηθῇς
καὶ θὰ προστεθῇς εἰς τοὺς ἀποθαμένους
προγόνους σου, ἐγώ, ὁο παντοκράτωρ Κύριος, θὰ
ἀναδείξω μετὰ ἀπὸ σὲ τὸν
ἀπόγονόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ
εἶναι παιδὶ ἰδικόν σου, καὶ θὰ
σταθεροποιήσω τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν του.
|
12
αὐτὸς οἰκοδομήσει μοι οἶκον,
καὶ ἀνορθώσω τὸν θρόνον αὐτοῦ
ἕως αἰῶνος. |
12
Αὐτὸς θὰ οἰκοδομήσῃ πρὸς
τιμήν μου τὸν ναὸν καὶ ἐγὼ
θὰ ἀνορθώσω τὸν θρόνον αὐτοῦ
ἀκατάλυτον εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. |
12
Αὐτὸς ὁ ἀπόγονος καὶ διάδοχός
σου εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
θὰ κτίσῃ δι’ ἐμὲ Ναόν, ἐγὼ
δὲ θὰ ὑψώσω καὶ θὰ λαμπρύνω
τὸν θρόνον του διὰ παντός, εἰς αἰωνίας
γενεάς. |
13
Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα,
καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν·
καὶ τὸ ἔλεός μου οὐκ ἀποστήσω
ἀπ' αὐτοῦ ὡς ἀπέστησα
ἀπὸ τῶν ὄντων ἔμπροσθέν
σου. |
13
Ἐγὼ θὰ εἶμαι πρὸς αὐτὸν
πατὴρ καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι
δι' ἐμὲ υἱός. Δὲν θὰ ἀπομακρύνω
ἀπὸ αὐτὸν τὸ ἔλεός
μου, ὅπως τὸ ἀπεμάκρυνα ἀπὸ
μερικοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν
ἐνωρίτερον ἀπὸ σέ.
|
13
Ἐγὼ θὰ εἶμαι εἰς αὐτὸν
πατέρας καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι εἰς
ἐμὲ παιδί μου. Καὶ οὐδέποτε θὰ
ἀπομακρύνω ἀπὸ αὐτὸν τὸ
ἔλεός μου, ὅπως τὸ ἀφήρεσα ἀπὸ
ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προηγήθηκαν πρὶν
ἀπὸ σέ (δηλαδὴ ὅπως τὸ
ἀπέσυρα ἀπὸ τὸν προκάτοχον σου Σαοὺλ
ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν του).
|
14
Καὶ πιστώσω αὐτὸν ἐν οἴκῳ
μου καὶ ἐν βασιλείᾳ αὐτοῦ
ἕως αἰῶνος, καὶ ὁ θρόνος
αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος ἕως
αἰῶνος. |
14
Θὰ ἀναδείξω αὐτὸν ἀξιόπιστον
καὶ στερεὸν πάντοτε εἰς τὸν
οἶκον μου· ἡ βασιλεία του θὰ
μένῃ αἰωνία καὶ ὁ θρόνος
του θὰ εἶναι ἀνωρθωμένος καὶ
ἔνδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων>. |
14
Καὶ θὰ τὸν στερεώσω διὰ παντὸς
εἰς τὸν οἶκόν μου (μεταξὺ τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μου) καὶ τῆς
βασιλικῆς του ἐξουσίας καὶ κυριαρχίας οὐδέποτε
θὰ ὑπάρξῃ τέλος, διότι θὰ συνεχίζεται
αἰωνίως· ἀλλὰ καὶ ὁ βασιλικός
του θρόνος θὰ εἶναι ἔνδοξος καὶ λαμπρὸς
διὰ παντός, εἰς αἰωνίας γενεᾶς>.
|
15
Κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους
καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν ὅρασιν ταύτην,
οὕτως ἐλάλησε Νάθαν πρὸς Δαυίδ.
|
15
Ὁ Νάθαν εἶπεν ὅλους αὐτοὺς
τοὺς λόγους, ὅλην αὐτὴν τὴν
προφητικὴν ὅρασιν, ποὺ εἶδε·
ἔτσι ὡμίλησε πρὸς τὸν Δαυὶδ
ὁ Νάθαν. |
15
Αὐτὰ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν
Δαβίδ, σύμφωνα μὲ ὅλους τοὺς λόγους καὶ
τὴν ὅλην προφητικὴν ἀποκάλυψιν, ποὺ
τὸν ἔκαμεν ὁ Θεός. |
16
Καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ καὶ
ἐκάθισεν ἀπέναντι Κυρίου καὶ
εἶπε· τίς εἰμι ἐγὼ Κύριε
ὁ Θεός, καὶ τίς ὁ οἶκός
μου, ὅτι ἠγάπησάς με ἕως αἰῶνος;
|
16
Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἦλθεν, ἐκάθησε
μὲ εὐλάβειαν ἀπέναντι τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ προσευχήθη
πρὸς τὸν Κύριον λέγων· <Ποιὸς
εἶμαι ἐγώ, Κύριε καὶ Θεέ
μου, καὶ ποιὰ εἶναι ἡ οἰκογένειά
μου, ὥστε σὺ νὰ μὲ ἀγαπήσῃς
μὲ τέτοιαν παντοτεινὴν ἀγάπην;
|
16
Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ
ἦλθεν εἰς τὴν Σκηνὴν καὶ ἐκάθισεν
ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κιβωτὸν τῆς
Διαθήκης τὸν Κυρίου καὶ γεμᾶτος εὐγνωμοσύνην
προσηυχήθη καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶμαι
ἐγώ, Κύριε Θεέ, καὶ ποία εἶναι ἡ οἰκογένειά
μου, ὥστε μὲ ἔκρινες ἄξιον νὰ
μὲ ἀγαπήσῃς διὰ παντός, εἰς
αἰωνίας γενεάς; |
17
Καὶ ἐσμικρύνθη ταῦτα ἐνώπιόν
σου, ὁ Θεός, καὶ ἐλάλησας ἐπὶ
τὸν οἶκον τοῦ παιδός σου ἐκ
μακρῶν καὶ ἐπεῖδές με ὡς
ὅρασις τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὕψωσάς
με, Κύριε ὁ Θεός.
|
17
Καὶ ὡς ἐὰν ὅλα αὐτὰ
εἶναι μικρὰ ἐνώπιον τῆς ἀγάπης
σου, Κύριε καὶ Θεέ μου, ὠμίλησες
καὶ ἔπραξες ἀγαθὰ εἰς τὴν
οἰκογένειαν τοῦ δούλου σου ἀπὸ
μακροῦ χρόνου καὶ ἐπέβλεψες
πρὸς ἐμέ, ὡς ἐὰν εἶμαι
κανένας μέγας ἀνὴρ καὶ μὲ
ἀνέδειξες, Κύριε καὶ Θεέ μου.
|
17
Παρ’ ὅλες τὶς μεγάλες δωρεές σου πρὸς ἐμέ,
αὐτὲς σοῦ φαίνονται, Θεέ μου, μικρὲς
καὶ ἐλάχιστες· καὶ ὑπεσχέθης
καὶ ἔδωκες ἀγαθὰ εἰς τὴν
οἰκογένειαν τοῦ δούλου σου ἀπὸ πολὺ
παλαιά· καὶ μὲ ἐπρόσεξες, ὡσὰν
νὰ ἤμουν κάποιος σπουδαῖος ἄνθρωπος,
καὶ μὲ ἐπρόβαλες καὶ μὲ ἐδόξασες,
Κύριε καὶ Θεέ μου! |
18
Τί προσθήσει ἔτι Δαυὶδ πρός
σὲ τοῦ δοξάσαι; Καὶ σὺ τὸν
δοῦλόν σου οἶδας.
|
18
Τί ἠμπορῶ ἐγὼ ὁ Δαυὶδ
νὰ προσθέσω εἰς τὴν ἰδικήν
σου δόξαν; Σὺ γνωρίζεις πόσον μικρὸς
εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου.
|
18
Τί ἄλλο περισσότερον ἠμπορῶ νὰ
ἀπαντήσω καὶ νὰ προσθέσω ἐγώ, ὁ
Δαβίδ, ὥστε νὰ δοξάσω Σὲ διὰ
τὶς πρὸς ἐμὲ εὐεργεσίες σου;
Σὺ γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὸν δοῦλον
σου, πόσον μικρὸς καὶ ἀδύνατος εἶναι·
|
19
Καὶ κατὰ τὴν καρδίαν σου ἐποίησας
τὴν πᾶσαν μεγαλωσύνην.
|
19
Ἀλλὰ διὰ τὴν ἀγαθότητα
τῆς καρδίας σου ἔδειξες ὅλην αὐτὴν
τὴν καλωσύνην σου πρὸς ἐμέ.
|
19
ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθὴν
ἐπιθυμίαν τῆς καρδιᾶς σου ἔκαμες ὅλα
αὐτὰ τὰ ἔνδοξα καὶ θαυμαστὰ
εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον σου.
|
20
Κύριε, οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι,
καὶ οὐκ ἐστι Θεὸς πλὴν σοῦ
κατὰ πάντα, ὅσα ἠκούσαμεν ἐν
ὠσὶν ἡμῶν.
|
20
Κύριε, δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεὸς
ὅμοιός σου, δὲν ὑπάρχει κανεὶς
ἄλλος Θεὸς πλὴν ἀπὸ σέ,
ὅπως μαρτυροῦν ὅλα τὰ θαυμαστά
σου ἔργα, ὅσα ἠκούσαμεν μὲ τὰ
ἴδια μας τὰ αὐτιά. |
20
Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ὅμοιός σου, Κύριε,
καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεὸς ἐκτὸς
ἀπὸ σέ, ὅπως πιστοποιοῦν ὅλα
τὰ θαυμαστὰ ἔργα σου, ποὺ ἀκούσαμε
μὲ τὰ ἴδια τὰ αὐτιά μας.
|
21
Καὶ οὐκ ἔστιν ὡς ὁ λαός
σου Ἰσραὴλ ἔθνος ἐτι ἐπὶ
τῆς γῆς, ὡς ὡδήγησεν αὐτὸν
ὁ Θεὸς τοῦ λυτρώσασθαι λαὸν
ἑαυτῷ, τοῦ θέσθαι ἑαυτῷ
ὄνομα μέγα καὶ ἐπιφανές, τοῦ
ἐκβαλεῖν ἀπὸ προσώπου λαοῦ
σου, οὓς ἐλυτρώσω ἐξ Αἰγύπτου,
ἔθνη. |
21
Καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος λαὸς
οὔτε ἄλλο ἔθνος ἐπὶ τῆς
γῆς, ὅπως ὁ λαός σου ὁ ἰσραηλιτικός,
τὸν ὁποῖον σὺ ἔβγαλες ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον, τὸν ἔσωσες ἀπὸ
τὴν δουλείαν, ὥστε νὰ τὸν κάμῃς
λαὸν ἰδικόν σου. Ἔδωσες εἰς
αὐτὸν ὄνομα μέγα καὶ περιφανές.
Ἔδιωξες τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη
ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν λαόν σου,
τὸν ὁποῖον σὺ ἐλεύθερον
ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
|
21
Καὶ δὲν ὑπάρχει κανένα ἄλλο ἔθνος
ἐπάνω εἰς τὴν γῆν ὡσὰν
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν σου. Εἶναι γνωστὸν
εἰς ὅλους πῶς ὁ Θεὸς ὠδήγησε
τὸν λαὸν αὐτὸν καὶ τὶ
ἔκαμε διὰ νὰ τὸν ἐλευθερώσῃ
ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ νὰ
τὸν ἀναδείξῃ λαὸν ἰδικόν του
καὶ νὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν
ὄνομα μεγάλο καὶ ἔνδοξον. Εἶναι γνωστὸν
εἰς ὅλους πῶς ἐπενέβης σὺ διὰ
νὰ ξερριζώσῃς καὶ νὰ διώξῃς
ἄλλα εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, καθὼς
ἐπροχωροῦσε ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός
σου, τὸν ὁποῖον ἐλευθέρωσες καὶ
ἔβγαλες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον.
|
22
Καὶ ἔδωκας τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ
σεαυτῷ λαὸν ἕως αἰῶνος, καὶ
σύ, Κύριε, ἐγενήθης αὐτοῖς
εἰς Θεόν. |
22
Ἔκαμες τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν
ἰδικόν σου λαὸν εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. Καὶ σὺ ἔγινες
εἰς αὐτοὺς τοὺς Ἰσραηλίτας
ὁ πραγματικὸς Θεὸς καὶ προστάτης.
|
22
Καὶ ἐξεχώρισες καὶ κατέστησες τὸν
λαόν σου, τὸν Ἰσραήλ, λαὸν ἰδικόν
σου αἰωνίως, καὶ σύ, Κύριε, ἔγινες δι’ αὐτοὺς
ὁ μόνος Θεός των. |
23
Καὶ νῦν, Κύριε, ὁ λόγος σου,
ὃν ἐλάλησας πρὸς τὸν παῖδά
σου καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ,
πιστωθήτω ἕως αἰῶνος. Καὶ ποίησον
καθὼς ἐλάλησας,
|
23
Καὶ τώρα, Κύριε, ὁ λόγος σου,
τὸν ὁποῖον εἶπες πρὸς ἐμὲ
τὸν δοῦλον σου σχετικῶς μὲ τὴν
οἰκογένειάν μου, ἂς ἀποδειχθῇ
ἀληθινὸς εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. Κάμε, ὅπως εἶπες.
|
23
Καὶ τώρα, Κύριε, ἡ ὑπόσχεσίς σου, τὴν
ὁποίαν ἔδωκες πρὸς ἐμὲ τὸν
δοῦλον σου καὶ διὰ τὴν οἰκογένειάν
του, ἂς τηρηθῇ καὶ ἂς μείνῃ
ἀσάλευτος αἰωνίως. Κάμε δὲ σύμφωνα μὲ
αὐτὸ ποὺ εἶπες.
|
24
καὶ πιστωθήτω καὶ μεγαλυνθήτω τὸ
ὄνομά σου ἕως αἰῶνος λεγόντων·
Κύριε Κύριε, παντοκράτωρ Θεὸς Ἰσραήλ,
καὶ ὁ οἶκος Δαυὶδ παιδός σου
ἀνωρθωμένος ἐναντίον σου
|
24
Ἂς στερεωθῇ λοιπόν, καὶ ἂς δοξασθῇ
τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας,
διὰ νὰ λέγῃ ὁ καθένας:
Κύριε Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ παντοκράτωρ
Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἡ δὲ
οἰκογένεια τοῦ δούλου σου, τοῦ
Δαυίδ, θὰ μένῃ ὀρθία πάντοτε
ἐνώπιόν σου. |
24
Καὶ ἂς στερεωθῆ, ἂς ἀποδειχθῇ
ἀξιόπιστον καὶ ἂς μεγαλυνθῇ καὶ
δοξασθῇ τὸ ὄνομά σου αἰωνίως, διὰ
νὰ λέγουν: <Κύριε, Κύριε, παντοκράτωρ Θεὲ τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>· καὶ σὺ
εὐδόκησες, ὥστε ἡ οἰκογένεια τοῦ
δούλου σοῦ Δαβὶδ νὰ εἶναι καλὰ
στερεωμένη καὶ δοξασμένη ἐμπρός σου·
|
25
ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεός μου ἤνοιξας
τὸ οὖς τοῦ παιδός σου τοῦ οἰκοδομῆσαι
αὐτῷ οἶκον· διὰ τοῦτο εὗρεν
ὁ παῖς σου τοῦ προσεύξασθαι κατὰ
πρόσωπόν σου. |
25
Διότι σύ, ὁ Κύριος καὶ ὁ
Θεός μου, ἤνοιξας τὰ αὐτιὰ ἐμοῦ
τοῦ δούλου σου, διὰ νὰ ἀνοικοδομήσω
τὸν ναόν σου. Διὰ τοῦτο ὁ δοῦλός
σου εὑρῆκε τὸ θάρρος νὰ παρουσιασθῇ
ἐνώπιόν σου καὶ νὰ σὲ
παρακαλέσῃ. |
25
διότι σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, ἄνοιξες τὸ αὐτὶ
τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ ἐφανέρωσες
ὅτι πρόκειται νὰ οἰκοδομήσῃς δι' αὐτὸν
δυναστείαν (ἢ κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὅτι
πρόκειται νὰ ἀνοικοδομήσω μεγαλοπρεπῆ οἶκον,
δηλαδὴ τὸν Ναόν). Διὰ τοῦτο ἐτόλμησεν
ὁ δοῦλος σου νὰ ἀπευθύνῃ αὐτὴν
τὴν προσευχὴν ἐνώπιόν σου.
|
26
Καὶ νῦν, Κύριε, σὺ εἶ αὐτὸς
Θεὸς καὶ ἐλάλησας ἐπὶ
τὸν δοῦλον σου τὰ ἀγαθὰ ταῦτα·
|
26
Καὶ τώρα, Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ
αὐτὸς καὶ ὁ ἀναλλοίωτος
Θεός, ὁ ὁποῖος εἶπες εἰς
ἐμὲ τὸν δοῦλον σου τὰ ἀγαθὰ
αὐτά. |
26
Καὶ τώρα, Κύριε, σὺ ὁ ἴδιος εἶσαι
πράγματι ὁ μόνος καὶ ἀληθινὸς Θεός,
καὶ ὑπεσχέθης εἰς τὸν δοῦλον
σου τὰ μεγάλα καὶ ἔκτακτα αὐτὰ
ἀγαθά. |
27
καὶ νῦν ἦρξαι τοῦ εὐλογῆσαι
τὸν οἶκον τοῦ παιδός σου τοῦ
εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ἐναντίον
σου· ὅτι σύ, Κύριε, εὐλόγησας,
καὶ εὐλόγησον εἰς τὸν αἰῶνα.
|
27
Σὺ ἔχεις κάμει ἀρχὴν νὰ
εὐλογῇς τὸν οἶκον ἐμοῦ
τοῦ δούλου σου, διὰ νὰ μένῃ
αὐτὸς αἰώνιος ἐνώπιόν
σου. Καὶ θὰ μείνῃ αἰώνιος,
διότι σύ, Κύριε, τὸν ηὐλόγησες.
Εὐλόγησον τὸν οἶκον μου εἰς
αἰῶνας αἰώνων>. |
27
Τώρα λοιπὸν ἔκαμες ἀρχὴν νὰ
εὐλογήσῃς τὴν δυναστείαν τοῦ
δούλου σου, ὥστε νὰ μένῃ αἰωνίως πιστὴ
ἐνώπιόν σου· ἐφ’ ὅσον δὲ σύ,
Κύριε, ἔχεις εὐλογήσει τὴν οἰκογένειάν
μου, εὐλόγησέ την, ὥστε νὰ εἶναι
καὶ νὰ μένῃ εὐλογημένη διὰ παντός,
αἰωνίως>! |