Παραλειπομένων Α : Κεφάλαιον ΚΑ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἔστη διάβολος ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἐπέσεισε τὸν Δαυὶδ τοῦ ἀριθμῆσαι τὸν Ἰσραήλ.
2 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρὸς Ἰωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως· πορεύθητε, ἀριθμήσατε τὸν Ἰσραὴλ ἀπὸ Βηρσαβεὲ καὶ ἕως Δὰν καὶ ἐνέγκατε πρός με, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.
3 Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· προσθείη Κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, ὡς αὐτοὶ ἐκατονταπλασίως, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως βλέποντες· πάντες τῷ κυρίῳ μου παῖδες· ἱνατί ζητεῖ κύριός μου τοῦτο; Ἵνα μὴ γένηται εἰς ἁμαρτίαν τῷ Ἰσραήλ.
4 Τὸ δὲ ρῆμα τοῦ βασιλέως ἴσχυσεν ἐπὶ Ἰωάβ, καὶ ἐξῆλθεν Ἰωὰβ καὶ διῆλθεν ἐν παντὶ Ἰσραὴλ καὶ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ.
5 Καὶ ἔδωκεν Ἰωὰβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ λαοῦ τῷ Δαυίδ, καὶ ἦν πᾶς Ἰσραὴλ χίλιοι χιλιάδες καὶ ἑκατὸν χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν καὶ υἱοὶ Ἰούδα τετρακόσιοι καὶ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν ἐστιασμένων μάχαιραν.
6 Καὶ τὸν Λευὶ καὶ τὸν Βενιαμὶν οὐκ ἠρίθμησεν ἐν μέσῳ αὐτῶν, ὅτι κατίσχυσε λόγος τοῦ βασιλέως τὸν Ἰωάβ.
7 Καὶ πονηρὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ πράγματος τούτου, καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰσραήλ.
8 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· ἡμάρτηκα σφόδρα, ὅτι ἐποίησα τὸ πρᾶγμα τοῦτο· καὶ νῦν περίελε δὴ τὴν κακίαν παιδός σου, ὅτι ἐματαιώθην σφόδρα.
9 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Γὰδ τὸν ὁρῶντα λέγων·
10 πορεύου καὶ λάλησον πρὸς Δαυὶδ λέγων· οὕτω λέγει Κύριος· τρία αἱρῶ ἐγὼ ἐπί σέ, ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν καὶ ποιήσω σοι.
11 Καὶ ἦλθε Γὰδ πρὸς Δαυὶδ καὶ εἶπεν αὐτῷ· οὕτως λέγει Κύριος. Ἔκλεξαι σεαυτῷ
12 ἢ τρία ἔτη λιμοῦ, ἢ τρεῖς μῆνας φεύγειν σε ἐκ προσώπου ἐχθρῶν σου καὶ μάχαιραν ἐχθρῶν σου τοῦ ἐξολοθρεῦσαι, ἢ τρεῖς ἡμέρας ρομφαίαν Κυρίου καὶ θάνατον ἐν τῇ γῇ καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐξολοθρεύων ἐν πάσῃ κληρονομίᾳ Ἰσραήλ· καὶ νῦν ἰδὲ τί ἀποκριθῶ τῷ ἀποστείλαντί με λόγον.
13 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Γάδ· στενά μοι καὶ τὰ τρία σφόδρα· ἐμπεσοῦμαι δὴ εἰς χεῖρας Κυρίου, ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα. Καὶ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οὐ μὴ ἐμπέσω.
14 Καὶ ἔδωκε Κύριος θάνατον ἐν Ἰσραήλ, καὶ ἔπεσον ἐξ Ἰσραὴλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν.
15 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς ἄγγελον εἰς Ἱερουσαλὴμ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι αὐτήν. Καὶ ὡς ἐξωλόθρευσεν, εἶδε Κύριος καὶ μετεμελήθη ἐπὶ τῇ κακίᾳ, καὶ εἶπε τῷ ἀγγέλῳ τῷ ἐξολοθρεύοντι· ἱκανούσθω σοι, ἄνες τὴν χεῖρά σου· καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐν τῷ ἅλῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.
16 Καὶ ἐπῆρε Δαυὶδ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδε τὸν ἄγγελον Κυρίου ἑστῶτα ἀνὰ μέσον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἡ ρομφαία αὐτοῦ ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἐκτεταμένη ἐπὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ ἔπεσε Δαυὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι περιβεβλημένοι ἐν σάκκοις ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν.
17 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· οὐκ ἐγὼ εἶπα τοῦ ἀριθμῆσαι ἐν τῷ λαῷ; Καὶ ἐγὼ εἰμι ὁ ἁμαρτών, κακοποιῶν ἐκακοποίησα, καὶ ταῦτα τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; Κύριε ὁ Θεὸς γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου καὶ μὴ ἐν τῷ λαῷ σου εἰς ἀπώλειαν, Κύριε.
18 Καὶ ἄγγελος Κυρίου εἶπε τῷ Γὰδ τοῦ εἰπεῖν πρὸς Δαυίδ, ἵνα ἀναβῇ τοῦ στῆσαι θυσιαστήριον Κυρίῳ ἐν ἅλῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰβουσαίου.
19 Καὶ ἀνέβη Δαυὶδ κατὰ τὸν λόγον Γάδ, ὃν ἐλάλησεν ἐν ὀνόματι Κυρίου.
20 Καὶ ἐπέστρεψεν Ὀρνὰ καὶ εἶδε τὸν βασιλέα καὶ τέσσαρας υἱοὺς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ μεθαχαβίν· καὶ Ὀρνὰ ἦν ἁλοῶν πυρούς.
21 Καὶ ἦλθε Δαυὶδ πρὸς Ὀρνά, καὶ Ὀρνὰ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς ἅλω καὶ προσεκύνησε τῷ Δαυὶδ τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.
22 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ὀρνά· δός μοι τὸν τόπον σου τῆς ἅλω, καὶ οἰκοδομήσω ἐπ' αὐτῷ θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ· ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ δός μοι αὐτόν, καὶ παύσεται ἡ πληγὴ ἐκ τοῦ λαοῦ.
23 Καὶ εἶπεν Ὀρνὰ πρὸς Δαυίδ· λαβὲ σεαυτῷ, καὶ ποιησάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ἀγαθὸν ἐναντίον ἑαυτοῦ· ἰδὲ δέδωκα τοὺς μόσχους εἰς ὁλοκαύτωσιν καὶ τὸ ἄροτρον εἰς ξύλα καὶ τὸν σῖτον εἰς θυσίαν, τὰ πάντα δέδωκα.
24 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ τῷ Ὀρνά· οὐχί, ὅτι ἀγοράζων ἀγοράσω ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ, ὅτι οὐ μὴ λάβω ἃ ἐστί σοι Κυρίῳ τοῦ ἀνενέγκαι ὁλοκαύτωσιν δωρεὰν Κυρίῳ.
25 Καὶ ἔδωκε Δαυὶδ τῷ Ὀρνὰ ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ σίκλους χρυσίου ὁλκῆς ἑξακοσίους.
26 Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Δαυὶδ θυσιαστήριον Κυρίῳ καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου· καὶ ἐβόησε πρὸς Κύριον, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῷ ἐν πυρὶ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως καὶ κατηνάλωσε τὴν ὁλοκαύτωσιν.
27 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν ἄγγελον, καὶ κατέθηκε τὴν ρομφαίαν εἰς τὸν κολεὸν αὐτῆς.
28 Ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν τῷ ἰδεῖν τὸν Δαυὶδ ὅτι ἑπήκουσεν αὐτῷ Κύριος ἐν ἅλῳ Ὀρνὰ του Ἰεβουσαίου, καὶ ἐθυσίασεν ἐκεῖ.
29 Καὶ σκηνὴ Κυρίου, ἣν ἐποίησε Μωυσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν Βαμὰ ἐν Γαβαών·
30 καὶ οὐκ ἐδύνατο Δαυὶδ τοῦ πορευθῆναι ἔμπροσσθεν αὐτοῦ τοῦ ζητῆσαι τὸν Θεόν, ὅτι οὐ κατέσπευσεν ἀπὸ προσώπου τῆς ρομφαίας ἀγγέλου Κυρίου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

διάβολος ὅμως εἰσεχώρησεν εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ παρεκίνησε τὸν Δαυὶδ νὰ κάμῃ ἀρίθμησιν τοῦ λαοῦ.
2 Εἶπε τότε ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, τὸν Ἰωάβ, καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ· <πηγαίνετε καὶ κάμετε ἀρίθμησιν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἀπὸ τῆς Βηρσαβεὲ μέχρι τῆς Δάν. Φέρετέ μου τὸ ἀποτέλεσμα τῆς καταγραφῆς αὐτῆς, διὰ νὰ μάθω τὸν ἀριθμὸν ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν>.
3 Ὁ Ἰωὰβ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <εἴθε Κύριος ὁ Θεὸς νὰ αὐξήσῃ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, νὰ τὸν κάμῃ ἑκατονταπλάσιον ἀπὸ ὅ,τι εἶναι σήμερα. Τὰ δὲ μάτια τοῦ βασιλέως μας εἴθε νὰ ἴδουν αὐτὴν τὴν αὔξησιν. Ὅλοι ἡμεῖς εἴμεθα δοῦλοι εἰς τὸν κύριόν μου καὶ θὰ τὸν ὑπακούσωμεν. Ἀλλὰ διατί ὁ κύριός μου ζητεῖ αὐτὴν τὴν ἀρίθμησιν; Ἐγὼ φρονῶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνῃ, διὰ νὰ μὴ ἀποβῇ εἰς ἁμαρτίαν καὶ τιμωρίαν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
4 Ὁ λόγος ὅμως τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσεν ὑπὲρ τὴν πρότασιν τοῦ Ἰωάβ. Ὁ δὲ Ἰωὰβ ὑπακούων ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον, ἐπέρασεν ἀπὸ ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἠρίθμησε καὶ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
5 Ὁ Ἰωὰβ παρέδωκε τὸν ἀριθμὸν τῆς καταγραφῆς εἰς τὸν Δαυίδ. Εὑρέθη ὅτι ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἄνδρες ἦσαν ἕνα ἐκατομμύριον ἑκατὸν χιλιάδες, ἱκανοὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν. Ἀπὸ δὲ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα ἦσαν τετρακόσιοι ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἄνδρες, ἐπίσης ἱκανοὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν.
6 Τοὺς Λευίτας ὅμως καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς Βενιαμὶν δὲν κατέγραψε μεταξὺ τῶν ἄλλων φυλῶν ὁ Ἰωάβ, διότι ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶχε δώσει σχετικὴν διαταγήν.
7 Ἡ ἀρίθμησις ὅμως αὐτὴ ἐφάνη ὡς πρᾶξις κακὴ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ διὰ τοῦτο ἐκτύπησε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Ὁ Δαυὶδ εἶπε τότε πρὸς τὸν Θεόν· <ἡμάρτησα πάρα πολύ, διότι ἔκαμα τὴν πρᾶξιν αὐτήν. Καὶ τώρα σὲ παρακαλῶ ἁπάλειψε καὶ σβῆσε αὐτὴν τὴν κακίαν τοῦ δούλου σου, διότι ἐνήργησα κατὰ ἕνα πολὺ ἀνόητον καὶ ματαιόδοξον τρόπον>.
9 Ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γὰδ τὸν προφήτην, καὶ τοῦ εἶπε·
10 <πήγαινε εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· τρεῖς τιμωρίας ἐγὼ κρατῶ εἰς τὰ χέρια μου ἐναντίον σου. Ἔκλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου μίαν ἀπὸ αὐτὰς καὶ ἐγὼ αὐτὴν θὰ στείλω>.
11 Ὁ Γὰδ ἦλθε πρὸς τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος. Διάλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου
12 ἢ τρία ἔτη πείνας ἢ τρεῖς μῆνες φυγὴν πρὸ τῶν ἐχθρῶν σου, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰς μαχαίρας των θὰ ἐξολοθρεύουν τὸν λαόν, ἢ τρεῖς ἡμέρας θὰ ἴδῃς τὴν ρομφαίαν τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ λαοῦ, θανατικὸ εἰς τὴν χώραν σου, διότι ἄγγελος Κυρίου θὰ ἐξολοθρεύῃ ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ. Καὶ τώρα σκέψου καὶ εἰπέ μου, ποίαν ἀπάντησιν θὰ δώσω εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν>.
13 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε πρὸς τὸν Γάδ· <μεγάλη καὶ κατάπικρος ἡ στενοχωρία μου καὶ διὰ τὰ τρία αὐτά. Προτιμῶ ὅμως νὰ παραδοθῶ εἰς τὰ χέρια τοῦ Κυρίου μου, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι μέγα καὶ νὰ μὴ πέσω εἰς τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων>.
14 Ἔτσι ὁ Κύριος ἔστειλε θάνατον ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἄνδρες.
15 Ἐν συνεχείᾳ ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν ἐξοθρευτὴν ἄγγελον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ αὐτήν. ῞Οταν δὲ ὁ ἄγγελος ἐσκόρπισεν ἐναντίον της τὸν ὄλεθρον, ὁ Κύριος ἐλυπήθη καὶ μετεμελήθη διὰ τὴν καταστροφὴν αὐτὴν καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον· <φθάνει ἕως ἐδῶ. Ἀπόσυρε τώρα τὸ χέρι σου>. Κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εὑρίσκετο εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.
16 Ὁ Δαυὶδ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον, νὰ ἵσταται μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Ἡ ρομφαία του ἦτο ἀνεσπασμένη εἰς τὰ χέρια του καὶ ἀπλωμένη ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ. Τότε ὁ Δαυὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, φοροῦντες τὰ σάκκινα ἐνδύματα τῆς μετανοίας των, ἔπεσαν κάτω μὲ τὸ πρόσωπον αὐτῶν εἰς τὴν γῆν.
17 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· <ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖνος, ποῦ διέταξα νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἀρίθμησις τοῦ λαοῦ; Ἐγὼ εἶμαι ὁ διαπράξας τὴν ἁμαρτίαν αὐτήν, ὁ παρασυρθεὶς εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν κακίαν. Αὐτὰ τὰ πρόβατα, οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ, τί κακὸν ἔκαμαν; Ὢ Κύριε καὶ Θεέ μου, ἂς πέσῃ ἡ τιμωρὸς δεξιά σου ἐναντίον μου καὶ ἐναντίον τοῦ πατρικοῦ μου οἴκου καὶ ὄχι εἰς καταστροφὴν ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου, Κύριε>.
18 Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Γάδ, νὰ διατάξῃ τὸν Δαυὶδ νὰ ἀνεβῇ εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου καὶ ἐκεῖ νὰ κατασκευάσῃ θυσιαστήριον διὰ τὸν Κύριον.
19 Ἀμέσως ὁ Δαυὶδ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ Γάδ, τὴν ὁποίαν τοῦ εἶχε δώσει ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου, ἀνέβη εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνά.
20 Ὁ Ὀρνὰ ἐγύρισε τὰ μάτια του καὶ εἶδε τὸν βασιλέα νὰ ἔρχεται. Τὸν εἶδαν καὶ οἱ τέσσαρες υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, καὶ ἐκρύβησαν. Ὁ Ὀρνὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἁλώνιζε σιτάρι εἰς τὸ ἁλώνι του.
21 Ὁ Δαυὶδ ἦλθε πρὸς τὸν Ὀρνά, ὁ Ὀρνὰ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ ἁλώνι του, ἔσκυψε τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Δαυίδ.
22 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ὀρνά· <δός μου τὸν τόπον αὐτὸν τοῦ ἁλωνιοῦ σου, διότι ἐγὼ θὰ οἰκοδομήσω ἐπάνω εἰς αὐτὸ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Δός μου αὐτὸν τὸν τόπον καὶ ἐγὼ θὰ καταβάλω ὅσον ἀργύριον ἀξίζει. Ἔτσι δὲ θὰ καταπαύσῃ τὸ θανατικὸ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
23 Ὁ Ὀρνὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν Δαυίδ· <πάρε ἰδικόν σου τὸν τόπον αὐτόν, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἂς χρησιμοποιήσῃ αὐτόν, ὅπως αὐτὸς νομίζει καλόν. Ἰδοὺ σοῦ δίδω καὶ τὰ βόϊδια μου, διὰ νὰ τὰ προσφέρῃς θυσίαν ὁλοκαυτώματος. Τὸ ἄροτρον ὡς ξύλα διὰ τὴν πυρὰν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τὸν σῖτον τοῦ ἁλωνιοῦ μου ὡς ἀναίμακτον θυσίαν πρὸς τὸν Κύριον. Ὅλα σοῦ τὰ δίδω δωρεάν>.
24 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπήντησεν εἰς τὸν Ὀρνά· <δὲν δέχομαι τὴν δωρεάν. Ἐπιμένω νὰ ἀγοράσω τὸν τόπον αὐτὸν καὶ θὰ καταβάλω τὴν ἀξίαν του εἰς ἀργύριον. Δὲν θὰ δεχθῶ αὐτά, ποὺ ἀνήκουν εἰς σέ, διὰ νὰ τὰ προσφέρω δωρεὰν ὁλοκαύτωμα πρὸς τὸν Κύριον>.
25 Ὁ Δαυὶδ ἐπέμενε καὶ ἔδωσεν εἰς τὸν Ὀρνὰ διὰ τὸν τόπον αὐτὸν ἑξακοσίους χρυσοῦς σίκλους ζυγισμένους.
26 Οἰκοδόμησεν ἐκεῖ ὁ Δαυὶδ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ προσέφερε θυσίαν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας σωτηρίου, καὶ ἐβόησε μὲ θερμὴν τὴν πίστιν πρὸς τὸν Κύριον. Ὁ δὲ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχὴν αὐτοῦ καὶ ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἔκαυσε τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτά.
27 Διέταξε κατόπιν ὁ Κύριος τὸν ἐξοθρευτὴν ἄγγελον καὶ ἐπανέθεσε τὴν ρομφαίαν του εἰς τὴν θήκην της.
28 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὅταν ὁ Δαυὶδ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχήν του εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, προσέφερεν ἐκεῖ καὶ ἄλλας θυσίας.
29 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἡ Σκηνὴ τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει ὁ Μωυσῆς εἰς τὴν ἔρημον, ὅπως καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εὑρίσκοντο εἰς ἕνα ὑψωμα τῆς πόλεως Γαβαών.
30 Ὁ Δαυὶδ δὲν ἠμποροῦσε νὰ μεταβῇ εἰς τὸ μέρος τοῦτο, ὅπου εὑρίσκετο ἡ Σκηνή, διὰ νὰ ζητήσῃ μὲ θυσίας τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, διότι ἐφοβεῖτο τὴν ἀπειλητικὴν ρομφαίαν τοῦ Θεοῦ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ότε ὁ διάβολος εἰσεχώρησεν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἔλαβε στάσιν ἐχθρικὴν ἐναντίον του· εἰσηγήθη εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν παρεκίνησε νὰ ἀριθμήσῃ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
2 Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον Ἰωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους στρατιωτικοὺς ἀρχηγούς: <Πηγαίνετε καὶ ἀριθμήσατε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν πόλιν Βηρσαβεέ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ νοτιώτερον ἄκρον τοῦ βασιλείου, μέχρι τὴν πόλιν Δάν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ βορειοτερον ἄκρον, καὶ φέρετε τὸ σύνολον τῆς ἀπογραφῆς εἰς ἐμέ, διὰ νὰ μάθω πόσος εἶναι ὁ ἀριθμός του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
3 Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Εἴθε ὁ Κύριος νὰ αὐξήσῃ τὸν λαόν του κατὰ ἑκατὸν φορὲς περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι εἶναι τώρα· καὶ τὰ μάτια τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, νὰ βλέπουν τὴν αὔξησιν αὐτὴν καὶ νὰ χαίρωνται! Ὅλοι εἴμεθα δοῦλοι καὶ ὑποτελεῖς εἰς τὸν κύριόν μου. Διατὶ ὅμως ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς, ζητεῖ νὰ κάμῃ τὴν ἀπογραφὴν αὐτήν; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἡ ἀπογραφὴ αὐτή, διότι τοῦτο εἶναι ἁμαρτία, ἡ ὁποία θὰ ἔχῃ ὡς συνέπειαν τὴν τιμωρίαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
4 Παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις ὅμως αὐτές, ἡ γνώμη τοῦ βασιλιᾶ ἐπεκράτησε τελικῶς τῶν ἀπόψεων τοῦ Ἰωάβ. Ἔτσι ὁ Ἰωὰβ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἀνάκτορον τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐπέρασεν ἀπὸ ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἀρίθμησε καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
5 Καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος Ἰωὰβ παρέδωκε τὸν συνολικὸν ἀριθμὸν τῆς ἀπογραφῆς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸν Δαβίδ. Ὁ ἀριθμὸς ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀνδρῶν (ποὺ ἐκατοικοῦσαν εἰς τὸ βόρειον τμῆμα τοῦ βασιλείου) ἀνήρχετο εἰς ἕνα ἑκατομμύριον ἑκατὸν χιλιάδες (1.100.000)· οἱ ἄνδρες αὐτοὶ ἠμποροῦσαν νὰ κρατοῦν καὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν (τὸ σπαθί)· οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἄνδρες (ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὸ νότιον τμῆμα τοῦ βασιλείου) ἦσαν τετρακόσιες ἑβδομῆντα χιλιάδες (470.000)· αὐτοὶ ἠμποροῦσαν νὰ κρατοῦν καὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν.
6 Ὁ Ἰωὰβ ὅμως δὲν ἀρίθμησε μεταξὺ τῶν ἄλλων φυλῶν τοὺς ἀπογόνους τοῦ Λευῒ καὶ τοῦ Βενιαμίν, παρ’ ὅλον ὅτι ἡ γνώμη τοῦ βασιλιᾶ ἐπεκράτησε τῶν ἀντιρρήσεων τοῦ Ἰωάβ.
7 Ἡ ἀπογραφὴ ὅμως αὐτὴ ἐφάνη ἔργον πολὺ κακὸν εἰς τὸν Θεόν, τὸν δυσηρέστησε καὶ διὰ τοῦτο ἐκτύπησε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Ὁ δὲ Δαβὶδ κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐλέγχων τῆς συνειδήσεώς του εἶπε συντετριμμένος εἰς τὸν Θεόν: <Διέπραξα πολὺ μεγάλην ἁμαρτίαν, μὲ τὸ νὰ κάμω τὴν ἀπογραφὴν αὐτήν. Ἀλλὰ τώρα ἀφαίρεσε καὶ συγχώρησε, σὲ παρακαλῶ, τὴν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν τοῦ δούλου σου, διότι ἐφήνηκα πολὺ ἀσύνετος καὶ μωρός>.
9 Τότε ὁ Κύριος ἐμίλησε πρὸς τὸν προφήτην Γὰδ καὶ τοῦ εἶπε:
10 <Πήγαινε εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Τρία πράγματα ἐδιάλεξα ἐγώ, ὁ ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων, καὶ τὰ προτείνω εἰς σέ· τώρα διάλεξε σὺ διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἕνα ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸ κανω>.
11 Ὁ Γὰδ ἦλθεν εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἔτσι λέγει ὁ Κύριος: <Διάλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου
12 ἢ τρία ἔτη πείνας· ἢ νὰ σὲ καταδιώκουν οἱ ἐχθροί σου ἐπὶ τρεῖς μῆνες καὶ σὺ νὰ φεύγῃς ἀπ’ ἐμπρός των πανικόβλητος, ἐνῷ ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σου θὰ σὲ προφθάνῃ καὶ θὰ ἐξολοθρεύῃ τὸν στρατόν σου· ἢ τρεῖς ἡμέρες, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ ρομφαία τοῦ Κυρίου θὰ θερίζῃ καὶ ὁ θάνατος θὰ βασιλεύῃ εἰς τὴν χώραν σου, διότι ἄγγελος Κυρίου θὰ ἐξολοθρεύῃ τὸν λαὸν εἰς ὅλην τὴν περιοχήν, ποὺ ἐδόθη ὡς κληρονομία εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν>. Τώρα λοιπὸν σκέψου καὶ ἀποφάσισε ποίαν ἀπὸ τὶς τρεῖς τιμωρίες προτιμᾷς, ὥστε νὰ ἀπαντήσω καὶ ἐγὼ εἰς τὸν Θεόν, ποὺ μὲ ἀπέστειλεν>.
13 Ὁ Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Γάδ: <Εἶναι πάρα πολὺ πιεστικά, φοβερὰ καὶ στενόχωρα καὶ τὰ τρία αὐτά, ποὺ μοῦ προτείνεις. Εἶναι ὅμως προτιμότερον νὰ πέσω εἰς τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τιμωρηθῶ ἀπ' εὐθείας ἀπὸ Ἐκεῖνον, διότι εἶναι πάρα πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοί του καὶ μεγάλη ἡ εὐσπλαγχνία του, καὶ νὰ μὴ πέσω εἰς τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων.
14 Ἔστειλε δὲ ὁ Κύριος θανατηφόρον (λοιμικὴν) ἀσθένειαν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ αὐτὴν ἑβδομῆντα χιλιάδες (70.000) ἄνδρες.
15 Κατόπιν ὁ Θεὸς ἀπέστειλεν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ τοὺς ἰδικούς της κατοίκους. Καθὼς ὅμως ὁ ἄγγελος ἐξωλόθρευεν, ὁ Κύριος εἶδε τὴν φθορὰν ποὺ ἐγίνετο, ἐλυπήθη καὶ μετέβαλεν ἀπόφασιν διὰ τὴν πανωλεθρίαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον: <Φθάνῃ τώρα! ἕως ἐδῶ! Κράτησε πιὰ τὸ χέρι σου καὶ μὴ συνεχίζῃς!> Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εὑρίσκετο ἐκείνην τὴν στιγμὴν εἰς τὸ ἁλῶνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου
16 Ὁ Δαβὶδ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε ἄγγελον τοῦ Κυρίου νὰ στέκη μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς· καὶ ἡ ρομφαία τοῦ ἀγγέλου ἦταν γυμνὴ εἰς τὸ χέρι του καὶ ἀπλωμένη ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ. Τότε ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ντυμένοι μὲ τὰ χονδρὰ σάκκινα ἐνδύματα τῆς μετανοίας, ἔπεσαν μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν.
17 Καὶ ὁ Δαβὶδ συντετριμμένος εἶπεν εἰς τὸν Θεόν: <Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ διέταξα νὰ γίνῃ ἡ ἀρίθμησις τοῦ λαοῦ; Ἐγὼ λοιπὸν ἁμάρτησα, ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ ἔπραξα πράγματι αὐτὸ τὸ κακόν, Οἱ Ἰσραηλῖται ὅμως αὐτοί, ποὺ εἶναι τὰ πρόβατα, τί ἁμαρτίαν ἔκαμαν καὶ τιμωροῦνται; Κύριε καὶ Θεέ μου, ἂς πέσῃ τὸ χέρι σου, ποὺ τιμωρεῖ, ἐπάνω μου καὶ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατέρα μου· καὶ ἂς μὴ πέσῃ τὸ τιμωρὸν χέρι σου διὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ λαοῦ σου, Κύριε!>
18 Κατόπιν ὁ ἄγγελος Κυρίου παρήγγειλεν εἰς τὸν προφήτην Γὰδ νὰ εἰπῇ εἰς τὸν Δαβίδ, νὰ ἀνέβη εἰς τὸ ἁλῶν τοῦυ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, διὰ νὰ κτίσῃ ἐκεῖ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου.
19 Ὁ Δαβὶδ ἀνέβη ἀμέσως, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπεν ὁ Γάδ, σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελίαν, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ἐξ ὀνόματος τοῦ Κυρίου.
20 Καὶ ὁ Ὀρνὰ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του καὶ εἶδε τὸν βασιλιᾶ να ἀνεβαίνῃ πρὸς τὸ ἁλῶνι. Τὸν εἶδαν καὶ οἱ τέσσερις υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζί του, καὶ ἐκρύβησαν. (Κατὰ τὸ Ἑβραϊκὸν κείμενον: Καὶ ὁ Ὀρνὰ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του, καὶ ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, οἱ τέσσερις υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζί του, ἐκρύβησαν). Τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Ὀρνὰ ἁλώνιζε στάχια εἰς τὸ ἁλῶνι του.
21 Ὁ Δαβὶδ ἦλθε πρὸς τὸν Ὀρνά, ὁ δὲ Ὀρνὰ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἁλῶνι καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Δαβὶδ μὲ τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν.
22 Καὶ ὁ Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ὀρνά: <Δῶσε μου τὸν τόπον σου αὐτόν, ποὺ εὑρίσκεται τὸ ἁλῶνι, καὶ ἐγὼ θὰ κτίσω εἰς τὸν τόπον αὐτὸν θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Δῶσε μου τὸν χῶρον αὐτὸν εἰς τὴν πλήρη καὶ πραγματικὴν ἀξίαν του εἰς ἄργυρον, διὰ νὰ σταματήσῃ ἔτσι ἀπὸ τὸν λαὸν ἡ συμφορά, ποὺ ἔστειλεν ὁ Θεός>.
23 Ὁ Ὀρνὰ ἀπάντησε εἰς τὸν Δαβίδ: <Πάρε τὸν τόπον αὐτὸν διὰ τὸν ἑαυτόν σου· καὶ ἂς κάμῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλιᾶς αὐτό, ποὺ ὁ ἴδιος νομίζει καλύτερον. Κύτταξέ· σοῦ δίδω τὰ μοσχάρια, διὰ νὰ προσφερθοῦν ὡς θυσία ὁλοκαυτώσεως, καὶ τὸ ἀλέτρι, διὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν τὰ ξύλα ὡς καύσιμα ὑλικά, καὶ τὸ σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ, διὰ νὰ προσφερθῇ ὡς εἰρηνικὴ θυσία. Σοῦ τὰ προσφέρω ὅλα δωρεάν!>
24 Ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Ὀρνά: <Ὄχι δὲν τὰ δέχομαι δωρεάν. Ἐπιμένω νὰ ἀγοράσω τὸ ἁλῶνι εἰς τὴν πλήρη καὶ πραγματικὴν ἀξίαν του εἰς ἂρυγρον· καὶ δὲν θὰ δεχθῶ νὰ πάρω ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι περιουσία ἰδική σου, διὰ νὰ τὰ προσφέρω ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώσεως εἰς τὸν Κύριον δωρεάν· ὡς κάτι, ποὺ δὲν μοῦ ἐστοίχισε τίποτε>.
25 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ ἔδωκεν εἰς τὸν Ὀρνὰ διὰ τὴν ἀξίαν τοῦ τόπου του ἑξακοσίους (600) χρυσοῦς σίκλους ζυγισμένους.
26 Ἔκτισε δὲ ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ προσέφερεν ἐκεῖ θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες σωτηρίου (εἰρηνικές). Ὁ Δαβὶδ προσηυχήθη μὲ δυνατὴν φωνὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος ἄκουσε τὴν προσευχήν του καὶ τοῦ ἀπάντησε μὲ φωτιά, ποὺ ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, καὶ κατέκαυσε τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
27 Τότε ὁ Κύριος διέταξε τὸν ὀλοθρευτὴν ἄγγελον καὶ ἔβαλε τὴν ρομφαίαν του εἰς τὴν θήκην της.
28 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὅταν ὁ Δαβὶδ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἄκουσε καὶ ἐδέχθη τὴν προσευχήν του εἰς τὸ ἁλῶνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, προσέφερεν ἐκεῖ καὶ ἄλλες θυσίες.
29 Διότι ἡ Σκηνή (τοῦ Μαρτυρίου) τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν κατεσκεύασεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν ἔρημον, καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων εὑρίσκοντο τὴν ἐποχὴν ἐκείνην εἰς ὑψηλὸν τόπον τῆς πόλεως Γαβαών.
30 Ἀλλά ὁ Δαβὶδ δὲν ἠμποροῦσε νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Γαβαών, ὅπου εὑρίσκοντο ἡ Σκηνὴ καὶ τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ συμβουλευθῇ τὸν Θεὸν καὶ νὰ θυσιάση εἰς αὐτόν, διότι τὸν ἐμπόδιζε καὶ τὸν ἐφόβιζεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου μὲ τὴν ρομφαίαν του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἔστη διάβολος ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἐπέσεισε τὸν Δαυὶδ τοῦ ἀριθμῆσαι τὸν Ἰσραήλ.	διάβολος ὅμως εἰσεχώρησεν εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ παρεκίνησε τὸν Δαυὶδ νὰ κάμῃ ἀρίθμησιν τοῦ λαοῦ.	ότε ὁ διάβολος εἰσεχώρησεν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἔλαβε στάσιν ἐχθρικὴν ἐναντίον του· εἰσηγήθη εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν παρεκίνησε νὰ ἀριθμήσῃ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
2 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρὸς Ἰωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως· πορεύθητε, ἀριθμήσατε τὸν Ἰσραὴλ ἀπὸ Βηρσαβεὲ καὶ ἕως Δὰν καὶ ἐνέγκατε πρός με, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.	2 Εἶπε τότε ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, τὸν Ἰωάβ, καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ· <πηγαίνετε καὶ κάμετε ἀρίθμησιν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἀπὸ τῆς Βηρσαβεὲ μέχρι τῆς Δάν. Φέρετέ μου τὸ ἀποτέλεσμα τῆς καταγραφῆς αὐτῆς, διὰ νὰ μάθω τὸν ἀριθμὸν ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν>.	2 Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον Ἰωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους στρατιωτικοὺς ἀρχηγούς: <Πηγαίνετε καὶ ἀριθμήσατε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν πόλιν Βηρσαβεέ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ νοτιώτερον ἄκρον τοῦ βασιλείου, μέχρι τὴν πόλιν Δάν, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ βορειοτερον ἄκρον, καὶ φέρετε τὸ σύνολον τῆς ἀπογραφῆς εἰς ἐμέ, διὰ νὰ μάθω πόσος εἶναι ὁ ἀριθμός του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
3 Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· προσθείη Κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, ὡς αὐτοὶ ἐκατονταπλασίως, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως βλέποντες· πάντες τῷ κυρίῳ μου παῖδες· ἱνατί ζητεῖ κύριός μου τοῦτο; Ἵνα μὴ γένηται εἰς ἁμαρτίαν τῷ Ἰσραήλ.	3 Ὁ Ἰωὰβ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <εἴθε Κύριος ὁ Θεὸς νὰ αὐξήσῃ τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, νὰ τὸν κάμῃ ἑκατονταπλάσιον ἀπὸ ὅ,τι εἶναι σήμερα. Τὰ δὲ μάτια τοῦ βασιλέως μας εἴθε νὰ ἴδουν αὐτὴν τὴν αὔξησιν. Ὅλοι ἡμεῖς εἴμεθα δοῦλοι εἰς τὸν κύριόν μου καὶ θὰ τὸν ὑπακούσωμεν. Ἀλλὰ διατί ὁ κύριός μου ζητεῖ αὐτὴν τὴν ἀρίθμησιν; Ἐγὼ φρονῶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνῃ, διὰ νὰ μὴ ἀποβῇ εἰς ἁμαρτίαν καὶ τιμωρίαν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.	3 Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Εἴθε ὁ Κύριος νὰ αὐξήσῃ τὸν λαόν του κατὰ ἑκατὸν φορὲς περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι εἶναι τώρα· καὶ τὰ μάτια τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, νὰ βλέπουν τὴν αὔξησιν αὐτὴν καὶ νὰ χαίρωνται! Ὅλοι εἴμεθα δοῦλοι καὶ ὑποτελεῖς εἰς τὸν κύριόν μου. Διατὶ ὅμως ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς, ζητεῖ νὰ κάμῃ τὴν ἀπογραφὴν αὐτήν; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἡ ἀπογραφὴ αὐτή, διότι τοῦτο εἶναι ἁμαρτία, ἡ ὁποία θὰ ἔχῃ ὡς συνέπειαν τὴν τιμωρίαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
4 Τὸ δὲ ρῆμα τοῦ βασιλέως ἴσχυσεν ἐπὶ Ἰωάβ, καὶ ἐξῆλθεν Ἰωὰβ καὶ διῆλθεν ἐν παντὶ Ἰσραὴλ καὶ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ.	4 Ὁ λόγος ὅμως τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσεν ὑπὲρ τὴν πρότασιν τοῦ Ἰωάβ. Ὁ δὲ Ἰωὰβ ὑπακούων ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον, ἐπέρασεν ἀπὸ ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἠρίθμησε καὶ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	4 Παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις ὅμως αὐτές, ἡ γνώμη τοῦ βασιλιᾶ ἐπεκράτησε τελικῶς τῶν ἀπόψεων τοῦ Ἰωάβ. Ἔτσι ὁ Ἰωὰβ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἀνάκτορον τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐπέρασεν ἀπὸ ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ἀρίθμησε καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
5 Καὶ ἔδωκεν Ἰωὰβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ λαοῦ τῷ Δαυίδ, καὶ ἦν πᾶς Ἰσραὴλ χίλιοι χιλιάδες καὶ ἑκατὸν χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν καὶ υἱοὶ Ἰούδα τετρακόσιοι καὶ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν ἐστιασμένων μάχαιραν.	5 Ὁ Ἰωὰβ παρέδωκε τὸν ἀριθμὸν τῆς καταγραφῆς εἰς τὸν Δαυίδ. Εὑρέθη ὅτι ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἄνδρες ἦσαν ἕνα ἐκατομμύριον ἑκατὸν χιλιάδες, ἱκανοὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν. Ἀπὸ δὲ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα ἦσαν τετρακόσιοι ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἄνδρες, ἐπίσης ἱκανοὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν.	5 Καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος Ἰωὰβ παρέδωκε τὸν συνολικὸν ἀριθμὸν τῆς ἀπογραφῆς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὸν Δαβίδ. Ὁ ἀριθμὸς ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀνδρῶν (ποὺ ἐκατοικοῦσαν εἰς τὸ βόρειον τμῆμα τοῦ βασιλείου) ἀνήρχετο εἰς ἕνα ἑκατομμύριον ἑκατὸν χιλιάδες (1.100.000)· οἱ ἄνδρες αὐτοὶ ἠμποροῦσαν νὰ κρατοῦν καὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν (τὸ σπαθί)· οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἄνδρες (ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὸ νότιον τμῆμα τοῦ βασιλείου) ἦσαν τετρακόσιες ἑβδομῆντα χιλιάδες (470.000)· αὐτοὶ ἠμποροῦσαν νὰ κρατοῦν καὶ νὰ χειρίζωνται τὴν μάχαιραν.
6 Καὶ τὸν Λευὶ καὶ τὸν Βενιαμὶν οὐκ ἠρίθμησεν ἐν μέσῳ αὐτῶν, ὅτι κατίσχυσε λόγος τοῦ βασιλέως τὸν Ἰωάβ.	6 Τοὺς Λευίτας ὅμως καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς Βενιαμὶν δὲν κατέγραψε μεταξὺ τῶν ἄλλων φυλῶν ὁ Ἰωάβ, διότι ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶχε δώσει σχετικὴν διαταγήν.	6 Ὁ Ἰωὰβ ὅμως δὲν ἀρίθμησε μεταξὺ τῶν ἄλλων φυλῶν τοὺς ἀπογόνους τοῦ Λευῒ καὶ τοῦ Βενιαμίν, παρ’ ὅλον ὅτι ἡ γνώμη τοῦ βασιλιᾶ ἐπεκράτησε τῶν ἀντιρρήσεων τοῦ Ἰωάβ.
7 Καὶ πονηρὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ πράγματος τούτου, καὶ ἐπάταξε τὸν Ἰσραήλ.	7 Ἡ ἀρίθμησις ὅμως αὐτὴ ἐφάνη ὡς πρᾶξις κακὴ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ διὰ τοῦτο ἐκτύπησε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.	7 Ἡ ἀπογραφὴ ὅμως αὐτὴ ἐφάνη ἔργον πολὺ κακὸν εἰς τὸν Θεόν, τὸν δυσηρέστησε καὶ διὰ τοῦτο ἐκτύπησε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
8 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· ἡμάρτηκα σφόδρα, ὅτι ἐποίησα τὸ πρᾶγμα τοῦτο· καὶ νῦν περίελε δὴ τὴν κακίαν παιδός σου, ὅτι ἐματαιώθην σφόδρα.	8 Ὁ Δαυὶδ εἶπε τότε πρὸς τὸν Θεόν· <ἡμάρτησα πάρα πολύ, διότι ἔκαμα τὴν πρᾶξιν αὐτήν. Καὶ τώρα σὲ παρακαλῶ ἁπάλειψε καὶ σβῆσε αὐτὴν τὴν κακίαν τοῦ δούλου σου, διότι ἐνήργησα κατὰ ἕνα πολὺ ἀνόητον καὶ ματαιόδοξον τρόπον>.	8 Ὁ δὲ Δαβὶδ κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐλέγχων τῆς συνειδήσεώς του εἶπε συντετριμμένος εἰς τὸν Θεόν: <Διέπραξα πολὺ μεγάλην ἁμαρτίαν, μὲ τὸ νὰ κάμω τὴν ἀπογραφὴν αὐτήν. Ἀλλὰ τώρα ἀφαίρεσε καὶ συγχώρησε, σὲ παρακαλῶ, τὴν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν τοῦ δούλου σου, διότι ἐφήνηκα πολὺ ἀσύνετος καὶ μωρός>.
9 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Γὰδ τὸν ὁρῶντα λέγων·	9 Ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γὰδ τὸν προφήτην, καὶ τοῦ εἶπε·	9 Τότε ὁ Κύριος ἐμίλησε πρὸς τὸν προφήτην Γὰδ καὶ τοῦ εἶπε:
10 πορεύου καὶ λάλησον πρὸς Δαυὶδ λέγων· οὕτω λέγει Κύριος· τρία αἱρῶ ἐγὼ ἐπί σέ, ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν καὶ ποιήσω σοι.	10 <πήγαινε εἰς τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· τρεῖς τιμωρίας ἐγὼ κρατῶ εἰς τὰ χέρια μου ἐναντίον σου. Ἔκλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου μίαν ἀπὸ αὐτὰς καὶ ἐγὼ αὐτὴν θὰ στείλω>.	10 <Πήγαινε εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Τρία πράγματα ἐδιάλεξα ἐγώ, ὁ ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων, καὶ τὰ προτείνω εἰς σέ· τώρα διάλεξε σὺ διὰ τὸν ἑαυτόν σου ἕνα ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ τὸ κανω>.
11 Καὶ ἦλθε Γὰδ πρὸς Δαυὶδ καὶ εἶπεν αὐτῷ· οὕτως λέγει Κύριος. Ἔκλεξαι σεαυτῷ	11 Ὁ Γὰδ ἦλθε πρὸς τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος. Διάλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου	11 Ὁ Γὰδ ἦλθεν εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἔτσι λέγει ὁ Κύριος: <Διάλεξε διὰ τὸν ἑαυτόν σου
12 ἢ τρία ἔτη λιμοῦ, ἢ τρεῖς μῆνας φεύγειν σε ἐκ προσώπου ἐχθρῶν σου καὶ μάχαιραν ἐχθρῶν σου τοῦ ἐξολοθρεῦσαι, ἢ τρεῖς ἡμέρας ρομφαίαν Κυρίου καὶ θάνατον ἐν τῇ γῇ καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐξολοθρεύων ἐν πάσῃ κληρονομίᾳ Ἰσραήλ· καὶ νῦν ἰδὲ τί ἀποκριθῶ τῷ ἀποστείλαντί με λόγον.	12 ἢ τρία ἔτη πείνας ἢ τρεῖς μῆνες φυγὴν πρὸ τῶν ἐχθρῶν σου, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰς μαχαίρας των θὰ ἐξολοθρεύουν τὸν λαόν, ἢ τρεῖς ἡμέρας θὰ ἴδῃς τὴν ρομφαίαν τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ λαοῦ, θανατικὸ εἰς τὴν χώραν σου, διότι ἄγγελος Κυρίου θὰ ἐξολοθρεύῃ ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ. Καὶ τώρα σκέψου καὶ εἰπέ μου, ποίαν ἀπάντησιν θὰ δώσω εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν>.	12 ἢ τρία ἔτη πείνας· ἢ νὰ σὲ καταδιώκουν οἱ ἐχθροί σου ἐπὶ τρεῖς μῆνες καὶ σὺ νὰ φεύγῃς ἀπ’ ἐμπρός των πανικόβλητος, ἐνῷ ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σου θὰ σὲ προφθάνῃ καὶ θὰ ἐξολοθρεύῃ τὸν στρατόν σου· ἢ τρεῖς ἡμέρες, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ ρομφαία τοῦ Κυρίου θὰ θερίζῃ καὶ ὁ θάνατος θὰ βασιλεύῃ εἰς τὴν χώραν σου, διότι ἄγγελος Κυρίου θὰ ἐξολοθρεύῃ τὸν λαὸν εἰς ὅλην τὴν περιοχήν, ποὺ ἐδόθη ὡς κληρονομία εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν>. Τώρα λοιπὸν σκέψου καὶ ἀποφάσισε ποίαν ἀπὸ τὶς τρεῖς τιμωρίες προτιμᾷς, ὥστε νὰ ἀπαντήσω καὶ ἐγὼ εἰς τὸν Θεόν, ποὺ μὲ ἀπέστειλεν>.
13 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Γάδ· στενά μοι καὶ τὰ τρία σφόδρα· ἐμπεσοῦμαι δὴ εἰς χεῖρας Κυρίου, ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα. Καὶ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οὐ μὴ ἐμπέσω.	13 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησε πρὸς τὸν Γάδ· <μεγάλη καὶ κατάπικρος ἡ στενοχωρία μου καὶ διὰ τὰ τρία αὐτά. Προτιμῶ ὅμως νὰ παραδοθῶ εἰς τὰ χέρια τοῦ Κυρίου μου, διότι τὸ ἔλεός του εἶναι μέγα καὶ νὰ μὴ πέσω εἰς τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων>.	13 Ὁ Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Γάδ: <Εἶναι πάρα πολὺ πιεστικά, φοβερὰ καὶ στενόχωρα καὶ τὰ τρία αὐτά, ποὺ μοῦ προτείνεις. Εἶναι ὅμως προτιμότερον νὰ πέσω εἰς τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τιμωρηθῶ ἀπ' εὐθείας ἀπὸ Ἐκεῖνον, διότι εἶναι πάρα πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοί του καὶ μεγάλη ἡ εὐσπλαγχνία του, καὶ νὰ μὴ πέσω εἰς τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων.
14 Καὶ ἔδωκε Κύριος θάνατον ἐν Ἰσραήλ, καὶ ἔπεσον ἐξ Ἰσραὴλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν.	14 Ἔτσι ὁ Κύριος ἔστειλε θάνατον ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἄνδρες.	14 Ἔστειλε δὲ ὁ Κύριος θανατηφόρον (λοιμικὴν) ἀσθένειαν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἀπέθαναν ἀπὸ αὐτὴν ἑβδομῆντα χιλιάδες (70.000) ἄνδρες.
15 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς ἄγγελον εἰς Ἱερουσαλὴμ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι αὐτήν. Καὶ ὡς ἐξωλόθρευσεν, εἶδε Κύριος καὶ μετεμελήθη ἐπὶ τῇ κακίᾳ, καὶ εἶπε τῷ ἀγγέλῳ τῷ ἐξολοθρεύοντι· ἱκανούσθω σοι, ἄνες τὴν χεῖρά σου· καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐν τῷ ἅλῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.	15 Ἐν συνεχείᾳ ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν ἐξοθρευτὴν ἄγγελον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ αὐτήν. ῞Οταν δὲ ὁ ἄγγελος ἐσκόρπισεν ἐναντίον της τὸν ὄλεθρον, ὁ Κύριος ἐλυπήθη καὶ μετεμελήθη διὰ τὴν καταστροφὴν αὐτὴν καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον· <φθάνει ἕως ἐδῶ. Ἀπόσυρε τώρα τὸ χέρι σου>. Κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εὑρίσκετο εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.	15 Κατόπιν ὁ Θεὸς ἀπέστειλεν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ τοὺς ἰδικούς της κατοίκους. Καθὼς ὅμως ὁ ἄγγελος ἐξωλόθρευεν, ὁ Κύριος εἶδε τὴν φθορὰν ποὺ ἐγίνετο, ἐλυπήθη καὶ μετέβαλεν ἀπόφασιν διὰ τὴν πανωλεθρίαν καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον: <Φθάνῃ τώρα! ἕως ἐδῶ! Κράτησε πιὰ τὸ χέρι σου καὶ μὴ συνεχίζῃς!> Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εὑρίσκετο ἐκείνην τὴν στιγμὴν εἰς τὸ ἁλῶνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου
16 Καὶ ἐπῆρε Δαυὶδ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδε τὸν ἄγγελον Κυρίου ἑστῶτα ἀνὰ μέσον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἡ ρομφαία αὐτοῦ ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἐκτεταμένη ἐπὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ ἔπεσε Δαυὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι περιβεβλημένοι ἐν σάκκοις ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν.	16 Ὁ Δαυὶδ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε τὸν ἐξολοθρευτὴν ἄγγελον, νὰ ἵσταται μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Ἡ ρομφαία του ἦτο ἀνεσπασμένη εἰς τὰ χέρια του καὶ ἀπλωμένη ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ. Τότε ὁ Δαυὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, φοροῦντες τὰ σάκκινα ἐνδύματα τῆς μετανοίας των, ἔπεσαν κάτω μὲ τὸ πρόσωπον αὐτῶν εἰς τὴν γῆν.	16 Ὁ Δαβὶδ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε ἄγγελον τοῦ Κυρίου νὰ στέκη μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς· καὶ ἡ ρομφαία τοῦ ἀγγέλου ἦταν γυμνὴ εἰς τὸ χέρι του καὶ ἀπλωμένη ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ. Τότε ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ντυμένοι μὲ τὰ χονδρὰ σάκκινα ἐνδύματα τῆς μετανοίας, ἔπεσαν μπρούμυτα εἰς τὴν γῆν.
17 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· οὐκ ἐγὼ εἶπα τοῦ ἀριθμῆσαι ἐν τῷ λαῷ; Καὶ ἐγὼ εἰμι ὁ ἁμαρτών, κακοποιῶν ἐκακοποίησα, καὶ ταῦτα τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; Κύριε ὁ Θεὸς γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου καὶ μὴ ἐν τῷ λαῷ σου εἰς ἀπώλειαν, Κύριε.	17 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Θεόν· <ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖνος, ποῦ διέταξα νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἀρίθμησις τοῦ λαοῦ; Ἐγὼ εἶμαι ὁ διαπράξας τὴν ἁμαρτίαν αὐτήν, ὁ παρασυρθεὶς εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν κακίαν. Αὐτὰ τὰ πρόβατα, οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ, τί κακὸν ἔκαμαν; Ὢ Κύριε καὶ Θεέ μου, ἂς πέσῃ ἡ τιμωρὸς δεξιά σου ἐναντίον μου καὶ ἐναντίον τοῦ πατρικοῦ μου οἴκου καὶ ὄχι εἰς καταστροφὴν ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου, Κύριε>.	17 Καὶ ὁ Δαβὶδ συντετριμμένος εἶπεν εἰς τὸν Θεόν: <Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ διέταξα νὰ γίνῃ ἡ ἀρίθμησις τοῦ λαοῦ; Ἐγὼ λοιπὸν ἁμάρτησα, ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ ἔπραξα πράγματι αὐτὸ τὸ κακόν, Οἱ Ἰσραηλῖται ὅμως αὐτοί, ποὺ εἶναι τὰ πρόβατα, τί ἁμαρτίαν ἔκαμαν καὶ τιμωροῦνται; Κύριε καὶ Θεέ μου, ἂς πέσῃ τὸ χέρι σου, ποὺ τιμωρεῖ, ἐπάνω μου καὶ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατέρα μου· καὶ ἂς μὴ πέσῃ τὸ τιμωρὸν χέρι σου διὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ λαοῦ σου, Κύριε!>
18 Καὶ ἄγγελος Κυρίου εἶπε τῷ Γὰδ τοῦ εἰπεῖν πρὸς Δαυίδ, ἵνα ἀναβῇ τοῦ στῆσαι θυσιαστήριον Κυρίῳ ἐν ἅλῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰβουσαίου.	18 Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Γάδ, νὰ διατάξῃ τὸν Δαυὶδ νὰ ἀνεβῇ εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου καὶ ἐκεῖ νὰ κατασκευάσῃ θυσιαστήριον διὰ τὸν Κύριον.	18 Κατόπιν ὁ ἄγγελος Κυρίου παρήγγειλεν εἰς τὸν προφήτην Γὰδ νὰ εἰπῇ εἰς τὸν Δαβίδ, νὰ ἀνέβη εἰς τὸ ἁλῶν τοῦυ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, διὰ νὰ κτίσῃ ἐκεῖ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου.
19 Καὶ ἀνέβη Δαυὶδ κατὰ τὸν λόγον Γάδ, ὃν ἐλάλησεν ἐν ὀνόματι Κυρίου.	19 Ἀμέσως ὁ Δαυὶδ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ Γάδ, τὴν ὁποίαν τοῦ εἶχε δώσει ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου, ἀνέβη εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνά.	19 Ὁ Δαβὶδ ἀνέβη ἀμέσως, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπεν ὁ Γάδ, σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελίαν, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ἐξ ὀνόματος τοῦ Κυρίου.
20 Καὶ ἐπέστρεψεν Ὀρνὰ καὶ εἶδε τὸν βασιλέα καὶ τέσσαρας υἱοὺς αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ μεθαχαβίν· καὶ Ὀρνὰ ἦν ἁλοῶν πυρούς.	20 Ὁ Ὀρνὰ ἐγύρισε τὰ μάτια του καὶ εἶδε τὸν βασιλέα νὰ ἔρχεται. Τὸν εἶδαν καὶ οἱ τέσσαρες υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, καὶ ἐκρύβησαν. Ὁ Ὀρνὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἁλώνιζε σιτάρι εἰς τὸ ἁλώνι του.	20 Καὶ ὁ Ὀρνὰ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του καὶ εἶδε τὸν βασιλιᾶ να ἀνεβαίνῃ πρὸς τὸ ἁλῶνι. Τὸν εἶδαν καὶ οἱ τέσσερις υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζί του, καὶ ἐκρύβησαν. (Κατὰ τὸ Ἑβραϊκὸν κείμενον: Καὶ ὁ Ὀρνὰ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του, καὶ ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, οἱ τέσσερις υἱοί του, ποὺ ἦσαν μαζί του, ἐκρύβησαν). Τὴν ὥραν ἐκείνην ὁ Ὀρνὰ ἁλώνιζε στάχια εἰς τὸ ἁλῶνι του.
21 Καὶ ἦλθε Δαυὶδ πρὸς Ὀρνά, καὶ Ὀρνὰ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς ἅλω καὶ προσεκύνησε τῷ Δαυὶδ τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.	21 Ὁ Δαυὶδ ἦλθε πρὸς τὸν Ὀρνά, ὁ Ὀρνὰ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ ἁλώνι του, ἔσκυψε τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Δαυίδ.	21 Ὁ Δαβὶδ ἦλθε πρὸς τὸν Ὀρνά, ὁ δὲ Ὀρνὰ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἁλῶνι καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Δαβὶδ μὲ τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν.
22 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ὀρνά· δός μοι τὸν τόπον σου τῆς ἅλω, καὶ οἰκοδομήσω ἐπ' αὐτῷ θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ· ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ δός μοι αὐτόν, καὶ παύσεται ἡ πληγὴ ἐκ τοῦ λαοῦ.	22 Εἶπεν ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ὀρνά· <δός μου τὸν τόπον αὐτὸν τοῦ ἁλωνιοῦ σου, διότι ἐγὼ θὰ οἰκοδομήσω ἐπάνω εἰς αὐτὸ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Δός μου αὐτὸν τὸν τόπον καὶ ἐγὼ θὰ καταβάλω ὅσον ἀργύριον ἀξίζει. Ἔτσι δὲ θὰ καταπαύσῃ τὸ θανατικὸ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.	22 Καὶ ὁ Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ὀρνά: <Δῶσε μου τὸν τόπον σου αὐτόν, ποὺ εὑρίσκεται τὸ ἁλῶνι, καὶ ἐγὼ θὰ κτίσω εἰς τὸν τόπον αὐτὸν θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Δῶσε μου τὸν χῶρον αὐτὸν εἰς τὴν πλήρη καὶ πραγματικὴν ἀξίαν του εἰς ἄργυρον, διὰ νὰ σταματήσῃ ἔτσι ἀπὸ τὸν λαὸν ἡ συμφορά, ποὺ ἔστειλεν ὁ Θεός>.
23 Καὶ εἶπεν Ὀρνὰ πρὸς Δαυίδ· λαβὲ σεαυτῷ, καὶ ποιησάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ἀγαθὸν ἐναντίον ἑαυτοῦ· ἰδὲ δέδωκα τοὺς μόσχους εἰς ὁλοκαύτωσιν καὶ τὸ ἄροτρον εἰς ξύλα καὶ τὸν σῖτον εἰς θυσίαν, τὰ πάντα δέδωκα.	23 Ὁ Ὀρνὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν Δαυίδ· <πάρε ἰδικόν σου τὸν τόπον αὐτόν, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἂς χρησιμοποιήσῃ αὐτόν, ὅπως αὐτὸς νομίζει καλόν. Ἰδοὺ σοῦ δίδω καὶ τὰ βόϊδια μου, διὰ νὰ τὰ προσφέρῃς θυσίαν ὁλοκαυτώματος. Τὸ ἄροτρον ὡς ξύλα διὰ τὴν πυρὰν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τὸν σῖτον τοῦ ἁλωνιοῦ μου ὡς ἀναίμακτον θυσίαν πρὸς τὸν Κύριον. Ὅλα σοῦ τὰ δίδω δωρεάν>.	23 Ὁ Ὀρνὰ ἀπάντησε εἰς τὸν Δαβίδ: <Πάρε τὸν τόπον αὐτὸν διὰ τὸν ἑαυτόν σου· καὶ ἂς κάμῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλιᾶς αὐτό, ποὺ ὁ ἴδιος νομίζει καλύτερον. Κύτταξέ· σοῦ δίδω τὰ μοσχάρια, διὰ νὰ προσφερθοῦν ὡς θυσία ὁλοκαυτώσεως, καὶ τὸ ἀλέτρι, διὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν τὰ ξύλα ὡς καύσιμα ὑλικά, καὶ τὸ σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ, διὰ νὰ προσφερθῇ ὡς εἰρηνικὴ θυσία. Σοῦ τὰ προσφέρω ὅλα δωρεάν!>
24 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ τῷ Ὀρνά· οὐχί, ὅτι ἀγοράζων ἀγοράσω ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ, ὅτι οὐ μὴ λάβω ἃ ἐστί σοι Κυρίῳ τοῦ ἀνενέγκαι ὁλοκαύτωσιν δωρεὰν Κυρίῳ.	24 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπήντησεν εἰς τὸν Ὀρνά· <δὲν δέχομαι τὴν δωρεάν. Ἐπιμένω νὰ ἀγοράσω τὸν τόπον αὐτὸν καὶ θὰ καταβάλω τὴν ἀξίαν του εἰς ἀργύριον. Δὲν θὰ δεχθῶ αὐτά, ποὺ ἀνήκουν εἰς σέ, διὰ νὰ τὰ προσφέρω δωρεὰν ὁλοκαύτωμα πρὸς τὸν Κύριον>.	24 Ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Ὀρνά: <Ὄχι δὲν τὰ δέχομαι δωρεάν. Ἐπιμένω νὰ ἀγοράσω τὸ ἁλῶνι εἰς τὴν πλήρη καὶ πραγματικὴν ἀξίαν του εἰς ἂρυγρον· καὶ δὲν θὰ δεχθῶ νὰ πάρω ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι περιουσία ἰδική σου, διὰ νὰ τὰ προσφέρω ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώσεως εἰς τὸν Κύριον δωρεάν· ὡς κάτι, ποὺ δὲν μοῦ ἐστοίχισε τίποτε>.
25 Καὶ ἔδωκε Δαυὶδ τῷ Ὀρνὰ ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ σίκλους χρυσίου ὁλκῆς ἑξακοσίους.	25 Ὁ Δαυὶδ ἐπέμενε καὶ ἔδωσεν εἰς τὸν Ὀρνὰ διὰ τὸν τόπον αὐτὸν ἑξακοσίους χρυσοῦς σίκλους ζυγισμένους.	25 Ἔτσι ὁ Δαβὶδ ἔδωκεν εἰς τὸν Ὀρνὰ διὰ τὴν ἀξίαν τοῦ τόπου του ἑξακοσίους (600) χρυσοῦς σίκλους ζυγισμένους.
26 Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Δαυὶδ θυσιαστήριον Κυρίῳ καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου· καὶ ἐβόησε πρὸς Κύριον, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῷ ἐν πυρὶ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως καὶ κατηνάλωσε τὴν ὁλοκαύτωσιν.	26 Οἰκοδόμησεν ἐκεῖ ὁ Δαυὶδ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ προσέφερε θυσίαν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας σωτηρίου, καὶ ἐβόησε μὲ θερμὴν τὴν πίστιν πρὸς τὸν Κύριον. Ὁ δὲ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχὴν αὐτοῦ καὶ ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν πῦρ ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἔκαυσε τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτά.	26 Ἔκτισε δὲ ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ προσέφερεν ἐκεῖ θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες σωτηρίου (εἰρηνικές). Ὁ Δαβὶδ προσηυχήθη μὲ δυνατὴν φωνὴν πρὸς τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος ἄκουσε τὴν προσευχήν του καὶ τοῦ ἀπάντησε μὲ φωτιά, ποὺ ἔστειλεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, καὶ κατέκαυσε τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
27 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν ἄγγελον, καὶ κατέθηκε τὴν ρομφαίαν εἰς τὸν κολεὸν αὐτῆς.	27 Διέταξε κατόπιν ὁ Κύριος τὸν ἐξοθρευτὴν ἄγγελον καὶ ἐπανέθεσε τὴν ρομφαίαν του εἰς τὴν θήκην της.	27 Τότε ὁ Κύριος διέταξε τὸν ὀλοθρευτὴν ἄγγελον καὶ ἔβαλε τὴν ρομφαίαν του εἰς τὴν θήκην της.
28 Ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν τῷ ἰδεῖν τὸν Δαυὶδ ὅτι ἑπήκουσεν αὐτῷ Κύριος ἐν ἅλῳ Ὀρνὰ του Ἰεβουσαίου, καὶ ἐθυσίασεν ἐκεῖ.	28 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὅταν ὁ Δαυὶδ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν προσευχήν του εἰς τὸ ἁλώνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, προσέφερεν ἐκεῖ καὶ ἄλλας θυσίας.	28 Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὅταν ὁ Δαβὶδ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἄκουσε καὶ ἐδέχθη τὴν προσευχήν του εἰς τὸ ἁλῶνι τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου, προσέφερεν ἐκεῖ καὶ ἄλλες θυσίες.
29 Καὶ σκηνὴ Κυρίου, ἣν ἐποίησε Μωυσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν Βαμὰ ἐν Γαβαών·	29 Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἡ Σκηνὴ τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει ὁ Μωυσῆς εἰς τὴν ἔρημον, ὅπως καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εὑρίσκοντο εἰς ἕνα ὑψωμα τῆς πόλεως Γαβαών.	29 Διότι ἡ Σκηνή (τοῦ Μαρτυρίου) τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν κατεσκεύασεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὴν ἔρημον, καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων εὑρίσκοντο τὴν ἐποχὴν ἐκείνην εἰς ὑψηλὸν τόπον τῆς πόλεως Γαβαών.
30 καὶ οὐκ ἐδύνατο Δαυὶδ τοῦ πορευθῆναι ἔμπροσσθεν αὐτοῦ τοῦ ζητῆσαι τὸν Θεόν, ὅτι οὐ κατέσπευσεν ἀπὸ προσώπου τῆς ρομφαίας ἀγγέλου Κυρίου.	30 Ὁ Δαυὶδ δὲν ἠμποροῦσε νὰ μεταβῇ εἰς τὸ μέρος τοῦτο, ὅπου εὑρίσκετο ἡ Σκηνή, διὰ νὰ ζητήσῃ μὲ θυσίας τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, διότι ἐφοβεῖτο τὴν ἀπειλητικὴν ρομφαίαν τοῦ Θεοῦ.	30 Ἀλλά ὁ Δαβὶδ δὲν ἠμποροῦσε νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Γαβαών, ὅπου εὑρίσκοντο ἡ Σκηνὴ καὶ τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ συμβουλευθῇ τὸν Θεὸν καὶ νὰ θυσιάση εἰς αὐτόν, διότι τὸν ἐμπόδιζε καὶ τὸν ἐφόβιζεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου μὲ τὴν ρομφαίαν του.