Πρωτότυπο
Κείμενο |
Ἑρμηνεία Ἰωάννου
Κολιτσάρα |
Ἑρμηνεία Παναγιώτη
Τρεμπέλα |
ἱέ,
ἐμῶν νομίμων μὴ
ἐπιλανθάνου, τὰ δὲ ρήματά
μου τηρείτω σὴ καρδία· |
αιδί
μου, μὴ λησμονῇς τοὺς νόμους μου.
Ὁ δὲ νοῦς καὶ ἡ καρδία
σου ἂς φυλάττουν τοὺς λόγους μου ὡς
θησαυρούς.
|
αιδί
μου, μὴ λησμονῇς ποτὲ τὰ ὅσα
ἐγὼ διεκήρυξα ὡς νόμιμα, ὁ νοῦς
σου δὲ καὶ ἡ καρδία σου ἂς φυλάττῃ
ὡς θησαυρὸν τοὺς λόγους μου·
|
2
μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς
καὶ εἰρήνην προσθήσουσί σοι.
|
2
Διότι αὐτὰ θὰ σοῦ χαρίσουν
μακροβιότητα, θὰ προσθέσουν χρόνια
ζωῆς εἰρηνικῆς καὶ εὐτυχισμένης.
|
2
διότι αὐτὰ θὰ σοῦ χαρίσουν μακροβιότητα
καὶ θὰ σοῦ προσθέσουν χρόνια ζωῆς
εὐτυχισμένης καὶ ψυχικὴν γαλήνην καὶ
εἰρήνην. |
3
Ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ ἐκλιπέτωσάν
σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς ἐπὶ
σῷ τραχήλω, καὶ εὑρήσεις χάριν·
|
3
Αἱ ἐλεημοσύναι πρὸς τοὺς ἀνθρώπους
καὶ ἡ πίστις πρὸς τὸν Θεόν,
ποτὲ ἂς μὴ σὲ ἀφήσουν.
Νὰ τὰς δέσῃς σὰν περιλαίμιον,
ποὺ θὰ ἐφάπτεται εἰς τὸν
λαιμόν σου, νὰ τὰς χάραξῃς εἰς
τὴν καρδίαν σου, καὶ νὰ εἶσαι
βέβαιος ὅτι θὰ εὕρῃς χάριν
παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.
|
3
Φρόντιζε νὰ μὴ σοῦ λείψουν ποτὲ
αἱ ἐλεημοσύναι μὲν
πρὸς τοὺς δυστυχεῖς, ἡ ἐμπιστοσύνη
δὲ πρὸς τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ.
Καὶ διὰ νὰ μὴ σοῦ λείψουν ποτέ,
φρόντισε νὰ τὰς δέσῃς καλὰ σὰν
περιλαίμιον, ποὺ θὰ ἐφάπτεται καὶ
θὰ εἶναι κολλημένον εἰς τὸν λαιμόν
σου, καὶ ἔσο βέβαιος, ὅτι θὰ εὕρῃς
καὶ θὰ ἐξασφαλίσῃς θείαν χάριν
καὶ εὔνοιαν. |
4
καὶ προνοοῦ καλὰ ἐνώπιον Κυρίου
καὶ ἀνθρώπων. |
4
Σκέψου καὶ φρόντιζε, ὥστε ἡ
διαγωγή σου νὰ εἶναι καλὴ καὶ
ἀξιέπαινος ἐνώπιον Θεοῦ καὶ
ἀνθρώπων.
|
4
Λάμβανε πρόνοιαν καὶ φροντίδα, ὥστε ἡ
διαγωγή σου νὰ εἶναι καλὴ καὶ ἐπαινετὴ
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀνθρώπων.
|
5
Ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλη τῇ καρδίᾳ
ἐπὶ Θεῷ, ἐπὶ δὲ σῇ
σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου·
|
5
Ἔχε σταθερὰν πίστιν καὶ ἀκλόνητον
πεποίθησιν μὲ ὅλην σου τὴν ψυχὴν
εἰς τὸν Θεόν. Μὴ ἀλαζονεύεσαι
διὰ τὰς πολλὰς γνώσεις καὶ διὰ
τὴν σοφίαν σου. |
5
Στήριζε μὲ ὅλην τὴν ψυχήν σου τὴν
πεποίθησιν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνην σου εἰς
τὸν Θεόν. Μὴ ὑπερηφανεύεσαι δὲ διὰ
τὰς πολλὰς γνώσεις σου καὶ διὰ τὴν
ἰδικήν σου σοφίαν. |
6
ἐν πάσαις ὁδοῖς σου γνώριζε
αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς
ὁδούς σου, ὁ δὲ πούς σου μὴ
προσκόψῃ. |
6
Εἰς ὅλην σου τὴν ζωὴν καὶ συμπεριφορὰν
νὰ ἔχῃς πάντοτε ὑπ' ὄψιν
σου τὴν θείαν σοφίαν, διὰ νὰ
σὲ καθοδηγῇ ὀρθῶς εἰς τὰς
ἐνεργείας σου καὶ νὰ μὴ σκοντάψουν
ποτὲ τὰ πόδια σου.
|
6
Εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας καὶ πράξεις
σου λάμβανε συμβουλὰς καὶ γνῶσιν ἀπὸ
τὴν θείαν σοφίαν, διὰ νὰ σὲ ὁδηγῇ
εἰς τὸν εὐθὺν δρόμον τῆς ἀρετῆς
καὶ διὰ νὰ μὴ σκοντάψῃ τὸ
πόδι σου καὶ ἐκτραπῇς ἀπὸ
τὸν ὀρθὸν καὶ σωτήριον δρόμον.
|
7
Μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ,
φοβοῦ δὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔκκλινε
ἀπὸ παντὸς κακοῦ·
|
7
Μὴ σχηματίσῃς τὸ φρόνημα ὅτι
εἶσαι συνετὸς καὶ μὴ ἐμπιστεύεσαι
εἰς τὴν σοφίαν σου, ἀλλὰ νὰ
φοβῆσαι τὸν Θεόν. Ἀπόφευγε κάθε
κακὸν καὶ λοξοδρόμει μακράν, ὅταν
τὸ ἀντικρύζῃς.
|
7
Μὴ σχηματίζῃς διὰ τὸν ἑαυτόν
σου φρόνημα ὅτι εἶσαι συνετὸς καὶ
ἔχεις ὅλην τὴν γνῶσιν, ὥστε
νὰ μὴ χρειάζεσαι τὴν συμβουλὴν τοῦ
ἄλλου. Ἔχε δὲ φόβον Θεοῦ καὶ
φεῦγε μακρὰν ἀπὸ κάθε κακόν, διότι
εὔκολα ἠμπορεῖ νὰ παρασυρθῇς
ἀπὸ ἀσήμαντα καὶ νὰ πέσῃς
εἰς βαρέα ἁμαρτήματα. |
8
τότε ἴασις ἔσται τῷ σώματί
σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖς ὀστέοις
σου. |
8
Ὅταν ἔτσι πορεύεσαι, θὰ ἀπολαμβάνῃς
ὑγείαν καὶ εὐεξίαν εἰς
τὸ σῶμα σου, ἀνανέωσιν δὲ καὶ
ἀνάπαυσιν εἰς τὰ κόκκαλά
σου. |
8
Ὅταν συμμορφωθῇς πρὸς αὐτά, τότε θὰ
ἀπολαμβάνῃς σωματικὴν ὑγείαν καὶ
εὐεξίαν, καὶ τὰ ὀστᾶ σου θὰ
διατηροῦνται εἰς καλὴν κατάστασιν.
|
9
Τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ σῶν
δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτῷ
ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνης,
|
9
Τίμα τὸν Θεὸν μὲ θυσίας ἀπὸ
τοὺς ἰδικούς σου δικαίους κόπους,
καὶ δίδε εἰς αὐτὸν πάντοτε
τὰς ἀπαρχὰς ἀπὸ τοὺς καρπούς,
τοὺς ὁποίους ἀπέκτησες μὲ
δικαιοσύνην καὶ τιμιότητα·
|
9
Δείκνυε σεβασμὸν καὶ εὐλαβῆ τιμὴν
πρὸς τὸν Θεὸν μὲ τὸ νὰ
προσφέρῃς εἰς τὸν ναόν του ἀπὸ
τοὺς τιμίους κόπους τῆς ἐργασίας σου καὶ
πρόσφερε εἰς Αὐτὸν τὰ πρωτογεννήματα
ἀπὸ τοὺς καρποὺς καὶ τὰ
εἰσοδήματά σου, τὰ ὁποῖα ἀποκτᾷς
μὲ δικαιοσύνην καὶ τιμιότητα,
|
10
ἵνα πίμπληται τὰ ταμιεῖα σου πλησμονῆς
σίτῳ, οἴνῳ δὲ
οἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν.
|
10
διὰ νὰ γεμίζουν ἔτσι αἱ ἀποθῆκαι
σου ἀπὸ ἀφθονίαν σίτου καὶ
νὰ ἀναβλύζῃ σὰν ἀπὸ
πηγὴν πλούσιος ὁ μοῦστος ἀπὸ
τὰ πατητήρια τῶν σταφυλῶν σου.
|
10
διὰ νὰ γεμίζουν αἱ ἀποθῆκαι
σου ἀπὸ ἀφθονίαν σιταριοῦ, νὰ
τρέχῃ δὲ ἀπὸ τὰ πατητήρια τῶν
σταφυλῶν σου μοῦστος πολύς.
|
11
Υἱέ, μὴ ὀλιγώρει παιδείας
Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ' αὐτοῦ
ἐλεγχόμενος· |
11
Παιδί μου, μὴ παραμελῇς καὶ μὴ
ἀδιαφορῇς εἰς τὴν παιδαγωγίαν
τοῦ Κυρίου καὶ μὴ λιποψυχῇς,
ὅταν διὰ τὸ καλόν σου ἐπιτιμᾶσαι
ἀπὸ αὐτόν. |
11
Παιδί μου, μὴ παραμελῇς καὶ μὴ ξεχνᾷς
τὴν ὠφέλειαν, ποὺ φέρει ἡ διὰ
μέσου δοκιμασιῶν καὶ θλίψεων παιδαγωγία τοῦ
παναγάθου Θεοῦ, καὶ μὴ καταβάλλεσαι καὶ
μὴ ἀποκάμνῃς, ὅταν ἐλέγχεσαι
καὶ ἐπιτιμᾶσαι ἀπὸ Αὐτόν,
|
12
ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει
μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν
παραδέχεται. |
12
Διότι ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον
ὁ Κύριος ἀγαπᾷ, τὸν παιδαγωγεῖ
μὲ θλίψεις καὶ σὰν στοργικὸς
πατέρας μαστιγώνει μὲ διαφόρους δοκιμασίας
κάθε τέκνον του, τὸ ὁποῖον ἀναγνωρίζει
καὶ παραδέχεται ὡς ἰδικόν του.
|
12
διότι ἐκεῖνον, ποὺ ἀγαπᾷ ὁ
Κύριος, τὸν παιδαγωγεῖ μὲ θλίψεις, μαστιγώνει
δὲ μὲ δοκιμασίας κάθε τέκνον του καὶ παιδί,
τὸ ὁποῖον ἀναγνωρίζει ὡς ἰδικόν
του. |
13
Μακάριος ἄνθρωπος ὃς εὗρε σοφίαν
καὶ θνητὸς ὃς εἶδε φρόνησιν·
|
13
Τρισευτυχισμένος καὶ ἀπὸ τὸν
Θεὸν εὐλογημένος εἶναι
ὁ ἄνθρωπος, ὁ
ὁποῖος εὑρῆκε τὴν ἀληθῆ
σοφίαν, καὶ κάθε θνητός, ὁ
ὁποῖος ἐγνώρισε καὶ ἀπέκτησε
τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸν χορηγουμένην
φρόνησιν καὶ σύνεσιν.
|
13
Εὐτυχὴς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ
ἠξιώθη νὰ εὕρῃ καὶ νὰ
γνωρίσῃ τὴν σοφίαν, τὴν ὁποίαν παρέχει
ἡ θεία παιδαγωγία, καὶ μακάριος εἶναι ὁ
θνητός, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε καὶ
ἀπέκτησε τὴν ἀπὸ Θεοῦ φρόνησιν
καὶ σύνεσιν. |
14
κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι
ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς.
|
14
Διότι εἶναι ἀσυγκρίτως καλύτερον
νὰ ἀγοράζῃ καὶ ἀποκτᾷ
κανεὶς τὴν σοφίαν, παρὰ θησαυροὺς
χρυσοῦ καὶ ἀργύρου.
|
14
Εἶναι δὲ μακάριος, διότι εἶναι ἀσυγκρίτως
καλύτερον καὶ ἐπικερδέστερον νὰ ἐμπορεύεται
κανεὶς καὶ νὰ ἐξαγοράζῃ
ἀντὶ πάσης θυσίας τὴν σοφίαν αὐτὴν
παρὰ νὰ κερδίζῃ θησαυροὺς ἀπὸ
νομίσματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ.
|
15
Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν,
οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν
πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι
τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν
δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς
ἐστι. |
15
Αὕτη εἶναι ἀσυγκρίτως πολυτιμοτέρα
ἀπὸ τοὺς ἀδάμαντας καὶ
τοὺς ἄλλους πολυτελεῖς
λίθους καὶ ἐναντίον αὐτῆς
δὲν ἠμπορεῖ νά, ἀντιπαραταχθῇ
κανένα ἀπολύτως
πονηρὸν πρᾶγμα. Ἡ σοφία
γίνεται γνωστὴ εἰς ὅλους
ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὴν
πλησιάζουν μὲ ἀγαθὴν διάθεσιν.
Καὶ κάθε τι ἀπὸ ὅσα οἱ
ἄνθρωποι θεωροῦν πολύτιμα,
δὲν ἠμπορεῖ
νὰ ἀντιπαραβληθῇ πρὸς αὐτήν.
|
15
Ἡ σοφία δὲ αὐτὴ εἶναι πολὺ
πιὸ ἀκριβῆ ἀπὸ τοὺς ἀδάμαντας
καὶ τοὺς ἄλλους πολυτίμους λίθους. Ἐμπρὸς
εἰς αὐτὴν δὲν ἠμπορεῖ
νὰ ἀντισταθῇ τίποτε τὸ κακόν·
εὔκολα γνωρίζουν τὴν ἀξίαν της, ὅσοι
τὴν πλησιάζουν μὲ εἰλικρινῆ καὶ
ταπεινὴν διάθεσιν νὰ λάβουν πεῖραν αὐτῆς.
Ὀτιδήποτε δὲ ἀπὸ ἐκεῖνα,
ποὺ ὁ κόσμος θεωρεῖ ὡς πολύτιμα, δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιπαραβληθῇ
πρὸς αὐτήν. |
16
Μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς
ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆς, ἐν
δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆς πλοῦτος
καὶ δόξα· ἐκ τοῦ στόματος
αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη,
νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ
γλώσσης φορεῖ. |
16
Εἶναι δὲ πολυτιμοτέρα ἀπὸ ὁποιονδήποτε
πλοῦτον καὶ θησαυρόν, διότι εἰς
τὴν δεξιάν της κρατεῖ καὶ
προσφέρει μακροβιότητα. Εἰς δὲ
τὴν ἀριστεράν της κρατεῖ
καὶ προσφέρει πλοῦτον καὶ δόξαν.
Ἀπὸ τὸ στόμα
της ἐξέρχεται πάντοτε λόγος
δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς. Εἰς
δὲ τὴν γλῶσσαν της φέρει καὶ
ἐκφράζει τὸν νόμον τοῦ
Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ
ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
|
16
Εἶναι δὲ ἀσυγκρίτως πολυτιμοτέρα ἀπὸ
οἰονδήποτε πλοῦτον τοῦ κόσμου, διότι
εἰς τὸ δεξί της χέρι ὑπάρχει μακροζωΐα
καὶ χρόνια εὐτυχισμένης ζωῆς καὶ εἰς
τὸ ἀριστερό της πλοῦτος καὶ
δόξα, καὶ σκορπίζει ὅλα αὐτὰ εἰς
ὅποιον τὴν πλησιάσῃ καὶ τὴν
γνωρίσῃ. Ἀπὸ τὸ στόμα της δὲ
βγαίνουν πάντοτε λόγια δίκαια καὶ γεμᾶτα χάριν
καὶ ἁγιότητα, εἰς δὲ τὴν γλῶσσαν
της φέρει ὡς χρυσοῦν χαλινὸν τὸν νόμον
τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ λόγους συμπαθείας
καὶ εὐσπλαγχνίας πρὸς πάντα πταίστην.
|
17
Αἱ ὁδοὶ αὐτῆς ὁδοὶ
καλαί, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι αὐτῆς
ἐν εἰρήνῃ·
|
17
Οἱ δρόμοι, εἰς τοὺς ὁποίους
ὁδηγεῖ, εἶναι καλοὶ
καὶ ἀγαθοί. Ὅλαι δὲ αἱ
πορεῖαι της εἶναι εἰρηνικαὶ
καὶ εἰρηνοφόροι.
|
17
Οἱ δρόμοι, εἰς τοὺς ὁποίους ὁδηγεῖ
ἡ σοφία, εἶναι καλοί, διότι ὁδηγοῦν
πάντοτε εἰς τὸ ἀγαθὸν καὶ τὴν
σωτηρίαν, καὶ ὅλα τὰ μέρη ποὺ περνᾷ
γεμίζουν εἰρήνην. |
18
ξύλον ζωῆς ἐστι πᾶσι τοῖς ἀντεχομένοις
αὐτῆς, καὶ τοῖς
ἐπερειδομένοις ἐπ' αὐτὴν
ὡς ἐπὶ Κύριον ἀσφαλής.
|
18
Ἡ σοφία εἶναι τὸ
δένδρον τῆς ζωῆς δι'
ὅλους ἐκείνους,
ποὺ τὴν κρατοῦν σφιγκτά· δι'
ὅσους δὲ στηρίζονται σταθερὰ εἰς
αὐτήν, ὡς ἐπ' αὐτοῦ τοῦ
Κυρίου, εἶναι στήριγμα ἀσφαλές.
|
18
Ἡ σοφία εἶναι δένδρον ζωῆς δι’ ὅλους,
ὅσοι τὴν κρατοῦν σφιγκτά· καὶ
δι’ ὅλους, ὅσοι στηρίζονται ἐπ’ αὐτῆς,
εἶναι στήριγμα τόσον ἀσφαλές, σὰν νὰ
στηρίζονται ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου.
|
19
Ὁ Θεὸς τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσε
τὴν γῆν, ἡτοίμασε δὲ οὐρανοὺς
φρονήσει· |
19
Ὁ Θεὸς διὰ τῆς ἐνυποστάτου
σοφίας, διὰ τοῦ Μονογενοῦς
δηλαδὴ Υἱοῦ του, ἔθεσε τὰ
θεμέλια τῆς
γῆς καὶ μὲ ἄπειρον
σύνεσιν κατεσκεύασε τοὺς οὐρανούς.
|
19
Ὁ Θεὸς διὰ τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ
του, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἐνυπόστατος
Σοφία τοῦ Πατρός, μὲ τὴν ἐν χρόνῳ
ἐκδηλωθεῖσαν σοφίαν του ἐθεμελίωσε
τὴν γῆν καὶ μὲ ἄπειρον σύνεσιν
κατεσκεύασε τοὺς οὐρανούς. |
20
ἐν αἰσθήσει ἄβυσσοι ἐρράγησαν,
νέφη δὲ ἐρρύησαν δρόσους.
|
20
Μὲ τὴν ἄπειρον αὐτοῦ γνῶσιν
καὶ ἀγαθότητα, ἐξεχύθησαν τὰ
ὕδατα τῶν θαλασσῶν
καὶ τῶν ὑπογείων δεξαμενῶν εἰς
τὴν γῆν, ἀπὸ δὲ τὰ νέφη
ἔρρευσαν δροσερὰ τὰ ὕδατα τῶν
βροχῶν. |
20
Μὲ τὴν ἀλάνθαστον γνῶσιν, ἐπιστήμην
καὶ διάκρισιν τοῦ Θεοῦ ἐξεχύθησαν
αἱθ ὑπόγειοι δεζαμεναὶ τοῦ ὕδατος,
διὰ νὰ ἀποτελέσουν τὰς θαλάσσας, τὰ
δὲ νέφη ἤρχισαν νὰ σταλάζουν δρόσον καὶ
νὰ ριπτοῦν βροχὰς εἰς τὴν γῆν.
|
21
Υἱέ, μὴ παραρρυῇς, τήρησον δὲ
ἐμὴν βουλὴν καὶ ἔννοιαν.
|
21
Υἱέ μου, πρόσεχε μὴ παρεκκλίνῃς
ἀπὸ τὸν δρόμον μου καὶ παρασυρθῇς
εἰς τὸν ὀλισθηρὸν
κατήφορον τῆς ἀπωλείας. Φύλαξε
τὴν ἰδικήν μου συμβουλὴν
καὶ ὁδηγίαν, |
21
Παιδί μου, πρόσεχε νὰ μὴ ἐκπέσῃς καὶ
παρεκτροπῇς, χάνων τὴν ψυχικήν σου στερρότητα
καὶ ὀλισθαίνων εἰς τὸ κακὸν
ἀπὸ θέλησιν χαλαρὰν καὶ νερουλιασμένην.
Φύλαξε δὲ τὸν νόμον μου, ὁ ὁποῖος
ἐκφράζει τὸ θέλημά μου καὶ τὴν
σκέψιν μου, |
22
Ἵνα ζήσῃ ἡ ψυχή σου, καὶ
χάρις ᾖ περὶ σῷ τραχήλῳ,
ἔσται δὲ ἴασις ταῖς σαρξί σου
καὶ ἐπιμέλεια τοῖς σοῖς ὀστέοις,
|
22
διὰ νὰ διατηρηθῇ ἐπὶ μακρὸν
χρόνον ἡ ζωή σου εἰς τὴν γῆν.
Ἡ δὲ εὔνοια τοῦ Θεοῦ καὶ
ἡ ἐκτίμησις ἐκ μέρους τῶν
ἀνθρώπων, ὡς πολύτιμον κόσμημα
θὰ περιβάλλῃ τὸν τράχηλόν
σου. Τότε θὰ ἔχῃς ὑγείαν
σωματικήν, εὐεξίαν δὲ καὶ ἀναγέννησιν
εἰς τὰ οστᾶ σου,
|
22
διὰ νὰ ζήσῃς περισσότερα χρόνια εἰς
τὴν γῆν καὶ διὰ νὰ μὴ
ὑποστῇ ἡ ψυχή σου τὸν αἰώνιον
θάνατον. Τότε ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ καὶ
ἡ ἐκτίμησις τῶν ἀνθρώπων θὰ
εἶναι ὡς περιδέραιον γύρω ἀπὸ τὸν
λαιμόν σου, θὰ ἔχῃς δὲ ὑγείαν
σωματικὴν καὶ τὰ κόκκαλά σου θὰ εἶναι
στερεὰ καὶ ποτισμένα μὲ λίπος,
|
23
ἵνα πορεύῃ πεποιθὼς ἐν εἰρήνῃ
πάσας τὰς ὁδούς σου, ὁ δὲ
πούς σου οὐ μὴ προσκόψῃ·
|
23
διὰ νὰ πορεύεσαι ἐτσι μὲ πεποίθησιν
καὶ εἰρήνην εἰς ὅλους τοὺς
δρόμους τῆς ζωῆς σου, τὰ δὲ
πόδια σου δὲν θὰ σκοντάπτουν.
|
23
διὰ νὰ βαδίζῃς καὶ πορεύεσαι μὲ
σταθερότητα καὶ πεποίθησιν καὶ γεμᾶτος εἰρήνην
εἰς κάθε σου ἐνέργειαν καὶ εἰς κάθε
τρόπον διαγωγῆς καὶ συμπεριφορᾶς σου, καὶ
τὸ πόδι σου δὲν θὰ σκοντάψῃ.
|
24
ἐὰν γὰρ κάθῃ, ἄφοβος ἔσῃ,
ἐὰν δὲ καθεύδῃς, ἡδέως
ὑπνώσεις· |
24
Ὅταν θὰ κάθεσαι κατὰ τὴν ἡμέραν,
δὲν θὰ ἔχῃς κανένα φόβον.
Ὅταν δὲ κατὰ τὴν νύκτα θὰ
κοιμᾶσαι, ὁ ὕπνος σου θὰ εἶναι
γλυκύς, εἰρηνικὸς καὶ ξεκούραστος.
|
24
Ναί· θὰ εἶσαι γεμᾶτος εἰρήνην,
διότι, ὅταν θὰ κάθεσαι καὶ θὰ ἀναπαύεσαι
ἐν καιρῷ ἡμέρας, δὲν θὰ φοβῆσαι,
ἐπειδὴ θὰ αἰσθάνεσαι τὰς δυνάμεις
σου ἀκμαίας, ὅταν δὲ θὰ κοιμᾶσαι,
θὰ κοιμᾶσαι εὐχάριστα.
|
25
καὶ οὐ φοβηθήσῃ πτόησιν ἐπελθοῦσαν,
οὐδὲ ὁρμὰς ἀσεβῶν ἐπερχομένας·
|
25
Δὲν θὰ φοβηθῇς ἀπὸ κάτι,
ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ τρομάξῃ,
οὔτε ἀπὸ τὰς ἐναντίον
σου ἐφορμήσεις καὶ ἑφόδους τῶν
ἀσεβῶν ἀνθρώπων.
|
25
Καὶ δὲν θὰ φοβηθῇς ἀπὸ
κάθε τι, ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ τρομάξῃ,
οὔτε τὰς ἐπιθέσεις καὶ ἑφόδους
τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων, ποὺ θὰ
πέσουν ἐπάνω σου. |
26
ὁ γὰρ Κύριος ἔσται ἐπὶ
πασῶν ὁδῶν σου καὶ ἐρείσει
σὸν πόδα, ἵνα μὴ σαλευθῇς·
|
26
Διότι ὁ Κύριος θὰ εὑρίσκεται
εἰς ὅλας τὰς πορείας τῆς ζωῆς
σου καὶ θὰ στερεώσῃ ἀσφαλεῖς
τοὺς πόδας σου, ὥστε νὰ μὴ κλονισθῇς
καὶ πέσῃς. |
26
Διότι αὐτὸς ὁ Κύριος θὰ σὲ συντροφεύῃ
εἰς ὅλην σου τὴν ζωήν, ὅπου καὶ
ἂν πηγαίνῃς, καὶ θὰ στηρίζῃ
τὸ πόδι σου διὰ νὰ μὴ κλονισθῇς
καὶ πέσῃς. |
27
Μὴ ἀπόσχῃ εὖ ποιεῖν ἐνδεῆ,
ἡνίκα ἂν ἔχῃ ἡ χείρ
σου βοηθεῖν· |
27
Μὴ ἀποφύγῃς, δι' ἔλλειψιν ἀγάπης,
νὰ βοηθήσῃς τὸν πτωχόν, ἐφ'
ὅσον ἠμπορεῖ τὸ χέρι σου νὰ
δώσῃ βοήθειαν. |
27
Μὴ ἀποφύγῃς, ἀπὸ ἔλλειψιν
ἀγάπης, νὰ συνδράμῃς καὶ νὰ
εὐεργετήσῃς ἐκεῖνον ποὺ
εὑρίσκεται εἰς ἀνάγκην καὶ κίνδυνον,
ἐφ’ ὅσον ἔχεις εἰς τὰ χέρια
σου τὰ μέσα καὶ ἠμπορεῖς νὰ
τὸν βοηθήσῃς. |
28
μὴ εἴπῃς· ἐπανελθὼν ἐπάνηκε,
αὔριον δώσω, δυνατοῦ σου ὄντος εὖ
ποιεῖν· οὐ γὰρ οἶδας τί
τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. |
28
Ποτὲ νὰ μὴ τοῦ εἴπῃς <ξαναέλα
αὔριον νὰ σοῦ δώσω>, ἐφ'
ὅσον ἠμπορεῖς νὰ κάμῃς
τὸ καλὸν ἀμέσως. Διότι δὲν
γνωρίζεις τί θὰ παρουσιάσῃ διὰ
σὲ καὶ δι' ἐκεῖνον ἡ αὐριανὴ
ἡμέρα. |
28
Μὴ εἴπῃς εἰς τὸν δυστυχῇ·
<ξαναγύρισε πάλιν, αὔριον θὰ σοῦ δώσω>,
ἐφ’ ὅσον σήμερον σοῦ εἶναι δυνατὸν
νὰ κάμῃς τὸ καλὸν διότι δὲν
γνωρίζεις τί θὰ γεννήσῃ καὶ διὰ
σὲ καὶ δι’ ἐκεῖνον ἡ αὐριανὴ
ἡμέρα. |
29
Μὴ τέκταινε ἐπὶ σὸν φίλον
κακὰ παροικοῦντα καὶ πεποιθότα ἐπί
σοί. |
29
Μὴ χαλκεύῃς πονηρὰ σχέδια καὶ
μηχανορραφίας ἐναντίον τοῦ φίλου
σου, ποὺ εἶναι μάλιστα καὶ γείτονάς
σου, καὶ ἔχει ἐμπιστοσύνην εἰς
σέ. |
29
Εἶναι ἄνανδρον καὶ ποταπὸν νὰ
μηχανεύεσαι κακὰ ἐν τῷ κρυπτῷ ἐναντίον
τοῦ φίλου σου, ὁ ὁποῖος εἶναι
γείτονάς σου καὶ ἔχει ἐμπιστοσύνην εἰς
σέ. |
30
Μὴ φιλεχθρήσῃς πρὸς ἄνθρωπον
μάτην, μήτι σὲ ἐργάσηται κακόν.
|
30
Μὴ εὐχαριστῆσαι καὶ μὴ ἐπιδιώκῃς
ἐχθρότητας ἐναντίον ἄλλων ἀνθρώπων
χωρὶς λόγον καὶ αἰτίαν, διὰ
νὰ μὴ σοῦ δημιουργήσῃ αὐτὴ
ἡ ἐχθρότης πειρασμοὺς καὶ ταλαιπωρίας.
|
30
Μὴ ἀρέσκεσαι νὰ δημιουργῇς ἔχθραν
μὲ ἀνθρώπους χωρὶς λόγον καὶ χωρὶς
σπουδαίαν αἰτίαν, ὁποία μόνη εἶναι τὸ
νὰ μένῃς πιστὸς εἰς τὸν Θεόν,
μήπως ἡ ἔχθρα αὐτὴ σοῦ δημιουργήσῃ
ζητήματα καὶ πειρασμούς. |
31
Μὴ κτήσῃ κακῶν ἀνδρῶν
ὀνείδη, μηδὲ ζηλώσῃς τὰς
ὁδοὺς αὐτῶν· |
31
Μὴ θελήσῃς νὰ κάμῃς ἰδικά
σου τὰ ἐπονείδιστα ἔργα καὶ
ἐλαττώματα τῶν κακῶν ἀνθρώπων.
Μηδὲ νὰ ζηλεύσῃς τὰς πορείας
τῆς ζωῆς των.
|
31
Μὴ θελήσῃς νὰ κάμῃς δικά σου
τὰ σιχαμερὰ ἔργα τῶν κακῶν ἀνθρώπων
καὶ μὴ ζηλεύσῃς τὸν τρόπον τῆς
ζωῆς των· |
32
ἀκάθαρτος γὰρ ἔναντι Κυρίου
πᾶς παράνομος, ἐν δὲ δικαίοις
οὐ συνεδριάζει. |
32
Διότι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἶναι
ἀκάθαρτος κάθε παράνομος. Δι' αὐτὸ
καὶ δὲν εὐχαριστεῖται αὐτὸς
εἰς τὴν συντροφιὰν τῶν δικαίων.
|
32
διότι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κάθε παραβάτης τῶν
ἐντολῶν του εἶναι ἀκάθαρτος, δι' αὐτὸ
δὲ καὶ δὲν ἀρέσκεται, ἀλλ’ ἀποφεύγει
τὴν συναναστροφὴν μὲ δικαίους καὶ
ἐναρέτους. |
33
Καταρᾷ Θεοῦ ἐν οἴκοις ἀσεβῶν,
ἐπαύλεις δὲ δικαίων εὐλογοῦνται.
|
33
Ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε
μέσα εἰς τὰ μέγαρα τῶν ἀσεβῶν,
ἐνῷ τὰ ἀγροτικὰ καὶ πτωχὰ
σπίτια τῶν δικαίων εὐλογοῦνται
ἀπὸ τὸν Κύριον.
|
33
Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι
εἰς τὰ μέγαρα τῶν ἁμαρτωλῶν,
ἐνῷ αἱ ἀγροικίαι καὶ τὰ
χαμόσπιτα τῶν δικαίων εὐλογοῦνται.
|
34
Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται,
ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
|
34
Ὁ Κύριος ἀντιτάσσεται ἐναντίον
τῶν ὑπερηφάνων, εἰς δὲ τοὺς
ταπεινοὺς δίδει τὴν εὐμένειαν
καὶ προστασίαν του.
|
34
Ὁ Κύριος στέκει ἀντιμέτωπος πρὸς τοὺς
ἀλαζόνας καὶ ὑπερηφάνους, ἐνῷ
εἰς τοὺς ταπεινοὺς δίδει χάριν.
|
35
Δόξαν σοφοὶ κληρονομήσουσιν,
οἱ δὲ ἀσεβεῖς ὕψωσαν
ἀτιμίαν. |
35
Οἱ κατὰ Θεὸν σοφοὶ θὰ κληρονομήσουν
καὶ θὰ ἀποκτήσουν δόξαν παρὰ
Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ἀντιθέτως
ὅμως οἱ ἀσεβεῖς θὰ συσσωρεύσουν
εἰς βάρος των φανερὸν τὸν ἐξευτελισμὸν
καὶ τὴν καταισχύνην. |
35
Οἱ σοφοὶ κατὰ Θεὸν θὰ κληρονομήσουν
ἐκτίμησιν παρὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ
δόξαν παρὰ Θεοῦ, ἐνῷ οἱ ἀσεβεῖς
θὰ καταλήξουν εἰς ἀτιμίαν, ἡ ὁποία
ὡς ἀπὸ μέρους ὑψηλοῦ θὰ
εἶναι καταφανὴς εἰς ὅλους.
|