Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὺ
τὴν σοφίαν κηρύξεις, ἵνα φρόνησίς
σοι ὑπακούσῃ· |
ὺ
ὅμως, παιδί μου, θὰ διαλαλῇς ἔργῳ
καὶ λόγῳ τὴν θείαν σοφίαν,
διὰ νὰ εἶναι πάντοτε εἰς τὴν
διάθεσίν σου ἡ σωφροσύνη καὶ
ἡ σύνεσις.
|
ὺ
ὅμως, ὡς φρόνιμος καὶ συνετὸς νέος,
ἀφοῦ στρέψῃς τὰ νῶτα πρὸς
τὴν ἀκολασίαν, θὰ διακηρύξῃς ἐμπράκτως
τὴν θεογέννητον σοφίαν, διὰ νὰ σὲ
ὑπηρετήσῃ εἰς ὅλην σου τὴν ζωήν.
|
2
ἐπὶ γὰρ τῶν ὑψηλῶν ἄκρων
ἐστίν, ἀνὰ μέσον δὲ τῶν
τρίβων ἕστηκε· |
2
Διότι ἡ σοφία αὐτὴ εἶναι
ὁλοφάνερη. Εὑρίσκεται εἰς πανύψηλα
μέρη. Στέκεται εἰς τὸ μέσον
τῶν δρόμων, ποὺ διέρχονται οἱ
ἄνθρωποι. Εὑρίσκεται παντοῦ.
|
2
Δὲν εἶναι δὲ ἡ σοφία αὐτὴ
δυσεύρετος, διότι ὑπάρχει εἰς πανύψηλὰ
καὶ περίοπτα μέρη καὶ στέκεται εἰς τὸ
μέσον τῶν πολυσύχναστων δρόμων καὶ τὴν εὑρίσκει
κανεὶς παντοῦ ἐμπρός του.
|
3
παρὰ γὰρ πύλαις δυναστῶν παρδρεύει,
ἐν δὲ εἰσόδοις ὑμνεῖται.
|
3
Εἰς τὰς πύλας τῶν ἀνακτόρων,
ὅπου βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες κάθηνται
δικασταί, παραστέκει μαζῆ των· καὶ
εἰς τὰς εἰσόδους τῶν πόλεων,
ὅπου πλήθη λαοῦ συγκεντρώνονται, ἐπαινεῖται
καὶ ἐγκωμιάζεται.
|
3
Διότι παραστέκει εἰς τὰς θύρας τῶν μεγάρων,
ποὺ διαμένουν οἱ ἄρχοντες, εἰς
δὲ τὰς εἰσόδους τῶν πόλεων, ὅπου
γίνονται αἱ συνεδριάσεις τῶν δικαστηρίων καὶ
αἱ δημόσιαι συγκεντρώσεις, ἐξυμνεῖται καὶ
ἐκθειάζεται. |
4
Ὑμᾶς, ὦ ἄνθρωποι, παρακαλῶ,
αἱ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς
ἀνθρώπων· |
4
Αὐτὴ ἡ θεία σοφία ὁμιλεῖ
καὶ διακηρύττει· <σᾶς, ὦ ἄνθρωποι,
παρακαλῶ, ἀπευθύνω τὴν πρόσκλησίν
μου πρὸς σᾶς τοὺς ἀπογόνους
τῶν ἀνθρώπων.
|
4
Ὦ ἄνθρωποι, ἀδιακρίτως γένους, σᾶς
παρακαλῶ, καὶ πρὸς ὅλους σας τοὺς
ἀπογόνους τῶν ἀνθρώπων ἀπευθύνω τὴν
φωνήν μου. |
5
νοήσατε, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ
ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν,
|
5
Σεῖς, οἱ ἀθῷοι καὶ ἄκακοι,
μάθετε σύνεσιν καὶ σεῖς, ποὺ
εἶσθε ἀκαλλιέργητοι ψυχικῶς, βάλετε
νοῦν. |
5
Σεὶς οἱ ἀπονήρευτοι μάθετε φρονιμάδαν, καὶ
σεῖς οἱ ψυχικῶς ἀμόρφωτοι βάλετε μυαλό.
|
6
εἰσακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ
καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων
ὀρθά· |
6
Ἀκούσατέ με καὶ δεχθῆτε τὰ
λόγια μου, διότι θὰ σᾶς εἴπω
πράγματα σεμνά. Ἀπὸ τὴν καρδίαν
μου θὰ βγάλω καὶ μὲ τὸ στόμα
μου θὰ ἐκφράσω ὀρθὰ καὶ
ὠφέλιμα διδάγματα.
|
6
Ἀκούσατέ με ἀπὸ τὰ βάθη τῆς
ψυχῆς σας, διότι θὰ σᾶς εἴπω σπουδαία
καὶ ὠφέλιμα καὶ θὰ ἀνεβάσω εἰς
τὰ χείλη μου ὀρθὰ καὶ ἀληθινὰ
διδάγματα. |
7
ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ
μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον
ἐμοῦ χείλη ψευδῆ.
|
7
Διότι ἡ καρδία μου θὰ μελετήσῃ
καὶ ὁ φάρυγξ μου θὰ διαλαλήσῃ
τὴν ἀλήθειαν. Εἶναι δὲ ἀηδιαστικὰ
καὶ σιχαμερὰ ἐνώπιόν μου τὰ
χείλη, ποὺ ψεύδονται.
|
7
Διότι ὁ φάρυγξ μου θὰ εἴπῃ ἀλήθειαν,
σιχαμερὰ δὲ εἶναι ἐμπρός μου τὰ
χείλη ποὺ ψεύδονται. |
3
Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ρήματα
τοῦ στόματός μου, οὐδὲν ἐν
αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδες·
|
8
Ὅλα τὰ λόγια τοῦ στόματός
μου εἶναι ποτισμένα μὲ τὴν δικαιοσύνην.
Δὲν ὑπάρχει τίποτε τὸ διεστραμμένον
καὶ ἐπιλήψιμον εἰς αὐτά.
|
8
Ὅλα τὰ λόγια τοῦ στόματός μου εἶναι
ζυμωμένα μὲ δικαιοσύνην καὶ δὲν ὑπάρχει
εἰς αὐτὰ κανένα στραβὸ καὶ διεστραμμένον·
|
9
πάντα ἐνώπια τοῖς συνιοῦσι καὶ
ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν.
|
9
Ὅλα εἶναι καθαρὰ καὶ φανερὰ
εἰς ἐκείνους, ποὺ ἔχουν τὴν
καλὴν διάθεσιν, ὀρθὰ εἰς ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν καὶ
εὐρίσκουν τὴν ἠθικὴν γνῶσιν
καὶ διάκρισιν.
|
9
ὅλα, ὅσα λέγω ἐγώ, εἶναι φανερά, σαφῆ
καὶ καταληπτὰ εἰς ὅσους ἔχουν
πόθον καὶ εἰλικρινῆ διάθεσιν διὰ νὰ
τὰ ἐννοήσουν, εἶναι δὲ ὀρθὰ
καὶ ἀληθινὰ εἰς ὅσους θέλουν
νὰ τὰ γνωρίσουν. |
10
Λάβετε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον,
καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον·
|
10
Ἐκλέξατε καὶ πάρετε ὡς θησαυρόν
σας τὴν θείαν σοφίαν καὶ διαπαιδαγώγησιν
καὶ ὄχι τὸ ἀργύριον. Τὴν
γνῶσιν τῆς ἀληθινῆς σοφίας περισστερον
ἀπὸ τὸν ὁλοκάθαρον γνήσιον
χρυσόν. |
10
Προτιμήσατε τὴν θείαν παιδαγωγίαν καὶ ὄχι
τὰ χρήματα, καὶ τὴν γνῶσιν τοῦ
θείου θελήματος περισσότερον ἀπὸ τὸ γνήσιον
καὶ καθαρὸν χρυσάφι. |
11
κρείσσων γὰρ σοφία λίθων πολυτελῶν,
πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς
ἐστιν. |
11
Διότι ἡ θεία σοφία εἶναι ἀσυγκρίτως
προτιμοτέρα καὶ ἀπὸ τοὺς πλέον
πολυτελεῖς λίθους. Οἱονδήποτε δὲ
πολύτιμον ἀντικείμενον δὲν εἶναι
ἀντάξιον αὐτῆς.
|
11
Διότι ἡ μεταδιδομένη ἀπὸ τὸν φόβον
τοῦ Θεοῦ σοφία εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνωτέρα
ἀπὸ τοὺς πολυτίμους λίθους, ὁποιονδήποτε
δὲ πολύτιμον πρᾶγμα δὲν ἠμπορεῖ
νὰ φθάσῃ τὴν ἀξίαν της.
|
12
Ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν,
καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ
ἐπεκαλεσάμην. |
12
Ἐγώ, ἡ θεία σοφία, ἐγκαθιστῶ
εἰς τὴν καρδίαν τῶν καλοπροαιρέτων
ἀνθρώπων ὀρθὰς σκέψεις καὶ
ἀγαθὴν θέλησιν. Τὴν ἀληθῆ
γνῶσιν καὶ ἐπιστήμην ἐγὼ
τὴν προσκαλῶ νὰ ἐγκατοικήσῃ
εἰς αὐτούς.
|
12
Ἐγὼ ἡ ἐνυπόστατος Σοφία χαρίζω
καὶ ἐγκαθιστῶ ὡς εἰς σκηνήν,
εἰς ὅσους μὲ ἐγκολποῦνται, θέλησιν
ἰσχυράν. Γνῶσιν καὶ περίσκεψιν
ἐγὼ τὰς ἐμπνέω, τὰς προκαλῶ
καὶ τὰς φέρω μαζί μου. |
13
Φόβος Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν,
ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ
ὁδοὺς πονηρῶν· μεμίσηκα δὲ
ἐγὼ διεστραμμένας ὁδοὺς κακῶν.
|
13
Ἐκεῖνος ποὺ ἐμπνεόμενος ἀπὸ
ἐμὲ εὐλαβεῖται καὶ φοβεῖται
τὸν Κύριον, μισεῖ τὴν ἀδικίαν,
ὅπως ἐπίσης τὴν ἀλαζονείαν,
τὴν ἔπαρσιν καὶ γενικῶς τοὺς
τρόπους ζωῆς τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων.
Ἐγὼ ἡ ἴδια ἔχω μισήσει
καὶ μισῶ τὰς διεστραμμένας ὁδοὺς
τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων.
|
13
Ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει εἰς τὴν
ψυχήν του τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, μισεῖ
τὴν ἀδικίαν καὶ τὴν ἀλαζονικὴν
συμπεριφορὰν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν
καὶ τὴν διαγωγὴν τῶν ἁμαρτωλῶν.
Μισῶ δὲ ἐγὼ ἀνέκαθεν τὴν
διεστραμμένην πολιτείαν τῶν κακῶν ἀνθρώπων.
|
14
Ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια,
ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς·
|
14
Ἰδική μου εἶναι ἡ ὀρθὴ
συμβουλὴ καὶ κρίσις. Ἰδική μου
δὲ καὶ ἡ ἀσφάλεια τῶν
ἀνθρώπων. Ἰδική μου εἶναι ἡ
συνεσις καὶ ἰδική μου εἶναι ἡ
δύναμις, ὥστε παντοῦ ἐγὼ νὰ
ὑπερισχύω.
|
14
Ἰδική μου εἶναι ἡ πεφωτισμένη κρίσις καὶ
συμβουλή, καθὼς καὶ ἡ ἀσφαλὴς
ἔκβασις τῶν διαφόρων ζητημάτων, ιδική μου εἶναι
ἡ φρόνησις, ἰδική μου δὲ καὶ ἡ
δύναμις, ἡ φέρουσα εἰς αἴσιον πέρας τὰ
ἀγαθὰ καὶ συνετὰ βουλεύματα.
|
15
δι' ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ
οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην·
|
15
Χάρις εἰς ἐμὲ οἱ βασιλεῖς
βασιλεύουν καὶ κυβερνοῦν εἰρηνικῶς
καὶ ὀρθῶς. Οἱ δὲ ἄρχοντες
τῶν λαῶν, φωτιζόμενοι ἀπὸ ἐμέ,
συντάσσουν καὶ ἐκδίδουν ἀποφάσεις
καὶ νόμους δικαίους.
|
15
Χάρις εἰς ἐμὲ βασιλεῖς διατηροῦν
τὸ βασιλικόν των ἀξίωμα καὶ οἱ
ἄρχοντες νομοθετοῦν δίκαια.
|
16
δι' ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται,
καὶ τύραννοι δι' ἐμοῦ κρατοῦσι
γῆς. |
16
Δι' ἐμοῦ οἱ μεγιστᾶνες γίνονται
μεγάλοι καὶ ἔνδοξοι, καὶ οἱ
μονάρχαι μὲ τὸν ἰδικόν μου φωτισμὸν
κυριαρχοῦν καὶ κυβερνοῦν ὀρθῶς
τὰς χώρας.
|
16
Χάρις εἰς ἐμὲ μεγιστᾶνες δοξάζονται
καὶ μονάρχαι διὰ τοῦ ἰδικοῦ
μου φωτισμοῦ κυριαρχοῦν ἐπὶ τῆς
γῆς. |
17
Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας
ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες
εὑρήσουσι χάριν. |
17
᾿Εγὼ ἀγαπῶ ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι μὲ ἀγαποῦν. Ὅσοι
δὲ μὲ ἀναζητοῦν, μὲ εὐρίσκουν.
Ἔτσι δὲ ἀποκτοῦν χάριν ἐκ
μέρους τοῦ Θεοῦ, καὶ δόξαν ἐκ
μέρους τῶν ἀνθρώπων.
|
17
Ἐγὼ ἀγαπῶ ὅσους μὲ ἀγαποῦν,
ὅσοι δὲ μὲ ζητοῦν, θὰ εὔρουν
μεγάλην χάριν καὶ εὐλογίαν.
|
18
Πλοῦτος καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει
καὶ κτῆσις πολλῶν καὶ δικαιοσύνη.
|
18
Εἰς ἐμὲ ὑπάρχει καὶ ἀνήκει
ὁ πλοῦτος καὶ ἡ δόξα. Δι' ἐμοῦ
ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀπόκτησις πολλῶν
ἀγαθῶν καὶ τῆς ἀρετῆς
|
18
Εἰς ἐμένα ὑπάρχει πλοῦτος καὶ
δόξα καὶ θησαυρὸς πολλῶν ἀγαθῶν
καὶ δικαιοσύνη. |
19
Βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ
χρυσίον καὶ λίθον τίμιον, τὰ
δὲ ἐμὰ γεννήματα κρείσσω ἀργυρίου
ἐκλεκτοῦ. |
19
Εἶναι καλύτερον νὰ δρέπῃ κανεὶς
καὶ ἀπολαμβάνῃ τοὺς ἰδικούς
μου καρπούς, παρὰ νὰ θησαυρίζῃ
χρυσὸν καὶ πολυτίμους λίθους. Τὰ
ἰδικά μου δῶρα εἶναι ἀσυγκρίτως
ἀνώτερα, ἀπὸ τὸν πλέον
ἐκλεκτὸν καὶ ἀνόθευτον ἄργυρον.
|
19
Εἶναι προτιμότερον νὰ ἀπολαμβάνῃς
τοὺς ἰδικούς μου καρπούς, παρὰ νὰ
ἔχῃς χρυσάφι καὶ πολύτιμα πετράδια. Τὰ
δὲ προϊόντα μου εἶναι ἀνώτερα ἀπὸ
τὸ ἐκλεκτὸν καὶ ἀνόθευτον ἀσῆμι.
|
20
Ἐν ὁδοῖς δικαιοσύνης περιπατῶ
καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιοσύνης
ἀναστρέφομαι, |
20
Περιπατῶ πάντοτε εἰς τοὺς δρόμους
τῆς ἀρετῆς, ἀναστρέφομαι διαρκῶς
καὶ εὑρίσκομαι εἰς τοὺς δρόμους
τῆς δικαιοσύνης·
|
20
Πάντοτε βαδίζω εἰς τοὺς δρόμους τῆς ἀρετῆς
καὶ εὑρίσκομαι διαρκῶς ἐν μέσῳ
τῶν πολυσυχνάστων δρόμων τῆς δικαιοσύνης,
|
21
ἵνα μερίσω τοῖς ἐμὲ ἀγαπῶσιν
ὕπαρξιν καὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν
ἐμπλήσω ἀγαθῶν. Ἐὰν ἀναγγείλω
ὑμῖν τὰ καθ' ἡμέραν γινόμενα,
μνημονεύσω τὰ ἐξ αἰῶνος ἀριθμῆσαι.
|
21
διὰ νὰ μοιράζω εἰς ὅσους μὲ
ἀγαποῦν ἀληθινὸν πλοῦτον·
νὰ γεμίζω τὰ θησαυροφυλάκιά
των μὲ πλῆθος ἀγαθῶν. Ἀκούσατέ
με, λοιπόν, μὲ προσοχήν, ἐὰν
ἀναγγείλω εἰς σᾶς ὅλα ὅσα
ἀγαθὰ ἔργα κάθε ἡμέραν
γίνονται ἀπὸ ἐμέ. Θὰ σᾶς
ὑπενθυμίσω ἐπὶ πλέον ἕνα
πρὸς ἕνα, ὅσα διὰ μέσου τῶν
αἰώνων ἔχουν γίνει.
|
21
διὰ νὰ μοιράζω εἰς ὅσους μὲ
ἀγαποῦν περιουσίαν ἄφθαρτον καὶ νὰ
γεμίζω τὰς ἀποθήκας των ἀπὸ ἀγαθὰ
καὶ θησαυροὺς αἰωνίους. Καιρὸς ὅμως
εἶναι νὰ ὑπερπηδήσω τὰ ὅρια
τῆς γηΐνης ἱστορίας· διὰ τοῦτο
δὲν θὰ σᾶς εἴπω πλέον διὰ τὰ
καθημερινὰ καὶ ἐφήμερα γεγονότα, ἀλλὰ
θὰ μνημονεύσω καὶ θὰ ἀπαριθμήσω ὅσα
συνέβησαν πρὸ αἰώνων πολλῶν.
|
22
Κύριος ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν
εἰς ἔργα αὐτοῦ, |
22
Ἐμέ, τὴν ἐνυπόστατον Σοφίαν,
τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον, ὁ
Θεὸς καὶ πατήρ μου, μὲ ἐγέννησεν
ἄναρχον πρὸ πάντων τῶν αἰώνων.
Καὶ μὲ κατέστησεν ἐν χρόνῳ
δημιουργὸν τοῦ σύμπαντος κόσμου.
|
22
Ὁ Θεὸς πατήρ μου, ὁ Κύριος μὲ ἐγέννησε
πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ὡς Υἱὸν
καὶ Λόγον αὐτοῦ κατὰ τὴν θεότητά
μου καὶ μὲ κατέστησεν ἐν χρόνῳ δημιουργικὴν
αἰτίαν ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας του.
|
23
πρὸ τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέ
με ἐν ἀρχῇ, πρὸ τοῦ τὴν
γῆν ποιῆσαι |
23
Προαιωνίως, πρὸ πάσης δημιουργίας,
πρὶν ἀκόμη δημιουργηθῇ ἡ γῆ,
μὲ ὥρισε θεμέλιον καὶ ἀρχὴν
τῶν πάντων.
|
23
Προαιωνίως, πρὶν ἀρχίσῃ ὁ χρόνος
καὶ προτοῦ νὰ δημιουργήσῃ τὴν
γῆν, μὲ προώρισε διὰ τὸ ἔργον
τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου καὶ μὲ ἔβαλε,
κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν μου, θεμέλιον
τῆς πνευματικῆς οἰκοδομῆς του.
|
24
καὶ πρὸ τοῦ τὰς ἀβύσσους
ποιῆσαι, πρὸ τοῦ προελθεῖν τὰς
πηγὰς τῶν ὑδάτων,
|
24
Καὶ πρὶν δημιουργήσῃ τοὺς ὠκεανοὺς
καὶ τὰς θαλάσσας, πρὶν ἀκόμη
ἀρχίσουν αἱ πηγαὶ νὰ ἀναβλύζουν
τὸ ὕδωρ ἐπὶ τῆς γῆς,
|
24
Καὶ προτοῦ ἀκόμη νὰ δημιουργήσῃ
τὰς θαλάσσας καὶ τοὺς ὠκεανούς, καὶ
προτοῦ ἀρχίσουν ἀκόμη αἱ
πηγαὶ νὰ ἀναβλύζουν νερό,
|
25
πρὸ τοῦ ὄρη ἐδρασθῆναι, πρὸ
δὲ πάντων βουνῶν γεννᾷ με.
|
25
πρὶν ἐδραιωθοῦν ἀμετακίνητα
τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ εἰς τὰς
θέσεις των καὶ τὰ βουνά, μὲ
ἐγέννησε προαιωνίως καὶ ἀνάρχως.
|
25
καὶ προτοῦ ἀκόμη βάλῃ εἰς
τὴν θέσιν των καὶ στερεώσῃ τὰ ὑψηλὰ
ὅρη, προτήτερα ἀπὸ ὅλα τὰ βουνά,
μὲ ἐγέννησεν ἀχρόνως.
|
26
Κύριος ἐποίησε χώρας καὶ ἀοικήτους
καὶ ἄκρα οἰκούμενα τῆς ὑπ'
οὐρανόν. |
26
Ὁ Κύριος ἐδημιούργησε τὰς χώρας,
ποὺ κατοικοῦνται καὶ τὰς ἀκατοίκητους
περιοχὰς καὶ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης,
ἡ ὁποία ἐκτείνεται κάτω
ἀπὸ τὸν οὐρανόν.
|
26
Ὁ Κύριος ἔκαμε τὰς χώρας, ποὺ κατοικοῦνται,
καθὼς καὶ τοὺς ἀκατοικήτους τόπους
καὶ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, ποὺ
εἶναι κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν,
καὶ τὰ ὁποῖα εἶναι κατῳκημένα.
|
27
Ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν,
συμπαρήμην αὐτῷ, καὶ ὅτε ἀφώριζε
τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ' ἀνέμων·
|
27
Ὅταν ἐδημιουργοῦσε καὶ ἐνηρμόνιζε
τὸ οὐράνιον σύμπαν, ἤμουν ἐγὼ
μαζῆ μὲ αὐτόν, ὅπως καὶ
ὅταν ὥριζε καὶ ἐστήριζε τὸν
θρόνον του ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·
|
27
Ὅταν κατεσκεύαζε τὸν οὐρανὸν μὲ
ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτόν,
ἤμουν μαζί του (διαιωνίζουσα), καθὼς ἐπίσης
καὶ ὅταν ὥριζε καὶ ἐστήριζε
τὸν θρόνον του ἐπάνω εἰς τοὺς ἀνέμους.
|
28
ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ
ἄνω νέφοι, καὶ ὡς ἀσφαλεῖς
ἐτίθει πηγὰς τῆς ὑπ' οὐρανὸν
|
28
καὶ ὅταν ἐστερέωνε ἐπάνω
εἰς τὸν οὐρανὸν τὰ ἐλαφρότατα
νέφη, διὰ νὰ κρατοῦν τοὺς ὠκεανοὺς
τῶν ὑδάτων καὶ ἐξησφάλιζεν
ἔτσι τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων
κάτω εἰς τὴν γῆν.
|
28
Ὅταν ἐστερεοποίει καὶ ἔκαμνεν
ἰσχυρὰ τὰ ὑπεράνω τῶν κεφαλῶν
μας νέφη, διὰ νὰ κρατοῦν ὠκεανοὺς
ὑδάτων, καὶ ὅταν κατησφάλιζε καταλλήλως
τὰ ἐπίγεια ὑδραγωγεῖα,
|
29
καὶ ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ θεμέλια
τῆς γῆς, |
29
Ὅταν ἰσχυρὰ καὶ ἀκλόνητα
ἔκαμνε τὰ θεμέλια τῆς γῆς,
|
29
καὶ ὅταν ἔκαμνεν ἰσχυρὰ τὰ
θεμέλια τῆς γῆς, |
30
ἥμην παρ, αὐτῷ ἁρμόζουσα. Ἐγὼ
ἥμην ᾗ προσέχαιρε,
καθ' ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν
προσώπῳ αὐτοῦ ἐν παντὶ
καιρῷ, |
30
ἐγὼ εὑρισκόμην πλησίον του καὶ
ἐνηρμόνιζα τὰ πάντα. Ἐγὼ
ὑπῆρξα πάντοτε δι' αὐτὸν ἡ
μόνιμος χαρὰ καὶ μακαριότης του. Προαιωνίως
δέ, καὶ εἰδικώτερα κατὰ τὸ
διάστημα τῆς δημιουργίας, ἐγὼ
ἀπήλαυα τὴν χαρὰν καὶ τὴν
τέρψιν τοῦ προσώπου του·
|
30
ἐγὼ εὑρισκόμην παρὰ τὸ πλευρόν
του καὶ ἐγὼ συνηρμολόγουν μὲ ἁρμονίαν
καὶ τάξιν τὰ ὄντα ὡς ἀρχιτεχνίτης.
Δι’ ἐμὲ ἔχαιρεν ὁ Πατὴρ εὑρισκόμενος
πολὺ πλησίον μου. Διαπαντὸς δὲ καὶ
ἐγὼ κατὰ τὰς ἓξ ἡμέρας
τῆς δημιουργίας ἔχαιρον μὲ τὸν Πατέρα
μου καὶ ἐδοκίμαζα ἀνέκφραστον ἀγαλλίασιν,
διότι ἔβλεπον νὰ συντελῆται βαθμιαίως τὸ
καλὸν λίαν ἔργον τῆς δημιουργίας.
|
31
ὅτου ἐνευφραίνετο τὴν οἰκουμένην
συντελέσας, καὶ ἐνευφραίνετο ἐν
υἱοῖς ἀνθρώπων. |
31
μάλιστα δὲ τότε, ποὺ εἶχεν ἀποπερατώσει
τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν οἰκουμένην,
καὶ ηὐφραίνετο βλέπων τὰ πάντα
καλὰ λίαν. Καὶ ἐπὶ πᾶσι
τούτοις ηὐφραίνετο βλέπων τοὺς
υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τῆς
γῆς. |
31
Ἔχαιρον μαζί του, ὅταν ἐδοκίμαζεν
ἄρρητον χαράν, διότι εἶχεν ἀποτελειώσει
τὴν οἰκουμένην καὶ ηὐφραίνετο βλέπων
τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, τὴν
κορωνίδα τῆς δημιουργίας του. |
32
Νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου
καὶ μακάριοι, οἳ ὁδούς μου φυλάσσοντες,
|
32
Τώρα, λοιπόν, παιδί μου, ἄκουε καὶ
βάλε μέσα εἰς τὴν καρδιά σου
αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἐγώ,
ἡ ἐνυπόστατος Σοφία, σὲ ἐδίδαξα.
Καὶ ἔχε ὑπ' ὄψιν σου ὅτι εἶναι
μακάριοι αὐτοί, ποὺ σὰν παιδιά
μου φυλάσσουν τὰς ἐντολάς μου.
|
32
Τώρα λοιπόν, παιδί μου, ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν
τὰ ὅσα σοῦ ἀνέφερα, ἄκουέ μου,
καὶ ὅσοι φυλάσσουν τοὺς νόμους καὶ
τὰς ἐντολάς μου σὰν παιδιά μου, εἶναι
πανευτυχεῖς. |
33
ἀκούσατε παιδείαν καὶ σοφίσθητε
καὶ μὴ ἀποφραγῆτε.
|
33
Ἀκούσατε, λοιπόν, ὅλοι τὴν παιδαγωγοῦσαν
καὶ μορφώνουσαν σοφίαν καὶ γίνετε
πραγματικῶς σοφοί. Μὴ φράσσετε τὰ
ὦτα σας καὶ μὴ κλείετε τὴν καρδιά
σας εἰς τὴν θείαν σοφίαν.
|
33
Ἀκούσατε τὴν παιδαγωγοῦσαν ὑμᾶς
σοφίαν καὶ γενῆτε πραγματικῶς σοφοὶ
καὶ μὴ κλείσετε τὴν καρδίαν σας, ἀλλ’
ἀνοίξατέ την διὰ νὰ εἰσέλθουν
καὶ ριζώσουν εἰς αὐτὴν τὰ λόγια
μου. |
34
Μακάριος ἀνήρ, ὃς εἰσακούσεταί
μου, καὶ ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμᾶς
ὁδοὺς φυλάξει ἀγρυπνῶν ἐπ'
ἐμαῖς θύραις καθ' ἡμέραν, τηρῶν
σταθμοὺς ἐμῶν εἰσόδων·
|
34
Τρισευτυχισμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος
ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ ἀκούσῃ
καὶ θὰ ὑπακούσῃ εἰς ἐμέ,
θὰ φυλάξῃ τὰς ἐντολάς
μου καὶ ἄγρυπνος κάθε ἡμέραν
εἰς τὸ κατώφλι τῶν θυρῶν τοῦ
ναοῦ μου θὰ παρακολουθῶ μὲ προσοχὴν
τὰς εἰσόδους μου.
|
34
Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος
θὰ δεχθῇ ὁλοψύχως ὅσα ἐγὼ
λέγω· μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ
ὁποῖος θὰ φυλάξῃ τὰς ἐντολάς
μου καὶ θὰ στέκεται ἄγρυπνος κάθε ἡμέραν
εἰς τὰ κατώφλια τῶν θυρῶν μου καὶ
θὰ παρακολουθῇ μὲ προσοχὴν ποὺ
θὰ σταθῶ καὶ πότε θὰ εἰσέλθω
εἰς τὸ σπίτι μου. Εὐτυχὴς δηλαδὴ
εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
θὰ ζῇ πάντοτε ἄγρυπνος πλησίον μου καὶ
θὰ ἐφαρμόζῃ πάντοτε τὰς ἐντολάς
μου. |
35
αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆς,
καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ
Κυρίου. |
35
Διότι αἱ πορεῖαι μου καὶ αἱ
κατευθύνσεις μου ὁδηγοῦν εἰς μακαρίαν
ζωήν. Δι' αὐτόν, ποὺ τὰς ἀκολουθεῖ,
ἑτοιμάζεται πλουσιοπάροχος εὐμένειᾳ
ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου.
|
35
Θὰ εἶναι εὐτυχής, διότι ἡ ἔκβασις
καὶ ἡ κατάληξις, εἰς τὴν ὁποίαν
ἐγὼ ὁδηγῷ καὶ κατευθύνῳ
τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἔκβασις ποὺ
καταλήγει εἰς πανευτυχῆ ζωήν. Δι' αὐτὸν
δέ, ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ, ἑτοιμάζεται
ἀπὸ τὸν Κύριον πλήρης ἀνάπαυσις καὶ
ἰκανοποίησις τῆς θελήσεώς του.
|
36
Οἱ δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς ἐμὲ
ἀσεβοῦσιν εἰς τὰς ἑαυτῶν
ψυχάς, καὶ οἱ μισοῦντές με ἀγαπῶσι
θάνατον. |
36
Ἐξ ἀντιθέτου, ὅσοι ἁμαρτάνουν
ἀπέναντί μου, ἀσεβοῦν εἰς
τὴν πραγματικότητα καὶ βλάπτουν τὴν
ἀθάνατον ψυχήν των· καὶ ὅσοι
μὲ μισοῦν καὶ μὲ ἀποστρέφονται
ἀγαποῦν τὸν θάνατον. |
36
Ὅσοι δὲ ἁμαρτάνουν ἐνώπιόν μου
παραβαίνοντες τὰς ἐντολάς μου, ἀσεβοῦν
καὶ ἁμαρτάνουν εἰς βάρος καὶ εἰς
ζημίαν τῆς ἀθανάτου ψυχῆς των καὶ
ὅσοι μὲ μισοῦν καὶ μὲ ἀποστρέφονται,
ἀγαποῦν τὸν αἰώνιον θάνατον.
|