Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀντὶ φίλου μὴ γίνου ἐχθρός·
ὄνομα γὰρ πονηρὸν αἰσχύνην καὶ
ὄνειδος κληρονομήσει·
οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς δίγλωσσος.
|
ντὶ
φίλου μὴ γίνεσαι, μὲ τὴν κακὴν
συμπεριφοράν σου ἐχθρὸς πρὸς τὸν
φίλον σου, διότι ἔτσι θὰ ἀποκτήσῃς
κακὴν φήμην, ἐντροπῆν καὶ ὄνειδος.
Τέτοιος εἶναι ὁ διπρόσωπος ἁμαρτωλός.
|
ὴ
γίνεσαι ἀπὸ φίλος, ποὺ ἐνομίζεσο,
ἐχθρὸς διότι θὰ κληρονομήσῃς φήμην
καὶ ὄνομα κακόν, ποὺ θὰ σοῦ
φέρῃ ἐντροπὴν καὶ μομφήν. Ἔτσι
θὰ καταντήσω ὁ ἁμαρτωλός, ποὺ ἔχει
διπλὴν καὶ ἀνειλικρινῆ γλῶσσαν.
|
2
Μὴ ἐπάρῃς σεαυτὸν ἐν βουλῇ
ψυχῆς σου, ἵνα μὴ διαρπαγῇ ὡς
ταῦρος ἡ ψυχή σου·
|
2
Μὴ παρασυρθῇς καὶ δοθῇς εἰς
τὰς κακὰς ἐκρήξεις τῆς καρδίας
σου, διὰ νὰ μὴ ἀναστατωθῇ καὶ
καταστραφῇ ὡς ἀπὸ μαινόμενον
ταῦρον ἡ ζωή σου.
|
2
Μὴ ἐξάψῃς παράφορα τὸν ἑαυτόν
σου εἰς τὴν ὁρμητικὴν ἀπόφασιν
τῆς ψυχῆς σου, διὰ νὰ μὴ κατασπαραχθῇ
ἡ ζωή σου σὰν τὸν ἀφηνιασμένον
ταῦρον, ποὺ εἰς τὸ τέλος κατατσακίζεται.
|
3
τὰ φύλλα σου καταφάγεσαι καὶ τοὺς
καρπούς σου ἀπολέσεις καὶ ἀφήσεις
σεαυτὸν ὡς ξύλον ξηρόν |
3
Ἐὰν καταβροχθίζῃς καὶ καταστρέφῃς
τὰ φύλλα τῆς ζωῆς σου, θὰ χάσῃς
καὶ τοὺς καρπούς σου. Καὶ ἐν
τέλει θὰ κάμῃς καὶ θὰ
ἀφήσῃς τὸν ἑαυτόν σου
ὡς ἕνα ξηρὸν ξύλον.
|
3
Μὲ τὰς παραφορὰς αὐτὰς θὰ
καταφάγῃς τὰ φύλλα τῆς ζωῆς σου, θὰ
ἐπέλθῃ δὲ ὡς ἀποτέλεσμα, ὅτι
θὰ χάσῃς τοὺς καρπούς σου καὶ θὰ
ἀφήσῃς τὸν ἑαυτόν σου
σὰν ξύλον ξεγυμνωμένον καὶ ξηρόν.
|
4
Ψυχὴ πονηρὰ ἀπολεῖ τὸν κτησάμενον
αὐτὴν καὶ ἐπίχαρμα ἐχθρῶν
ποιήσει αὐτόν. |
4
Ἡ πονηρὰ ψυχὴ καταστρέφει αὐτόν,
ποὺ τὴν ἔχει, καὶ θὰ τὸν
κάμῃ περίγελων εἰς τοὺς ἐχθρούς
του. |
4
Ἡ πονηρὰ ψυχὴ θὰ καταστρέψῃ
ἐκεῖνον, ποὺ μὲ τὴν ἐπιμονήν
του εἰς τὸ κακὸν τὴν κατέστησε διεφθαρμένην,
καὶ θὰ τὸν κάμῃ περιγελῶν εἰς
τοὺς ἐχθρούς του. |
5
Λάρυγξ γλυκὺς πληθυνεῖ φίλους αὐτοῦ,
καὶ γλῶσσα εὔλαλος πληθυνεῖ εὐπροσήγορα.
|
5
Ὁ γλυκὺς ὅμως λόγος θὰ πληθύνῃ
τοὺς φίλους του. Καὶ γλῶσσα, ἡ
ὁποία ὁμιλεῖ καλά, θὰ
ἑλκύσῃ πλῆθος ἀπὸ εὐγενεῖς
καὶ καλὰς ἀπαντήσεις.
|
5
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι γλυκὺς
εἰς τὰ λόγια του, θὰ πληθύνῃ τοὺς
φίλους του, καὶ ἡ γλῶσσα ποὺ ὁμιλεῖ
καλὰ καὶ προσεκτικά, θὰ πολλαπλασιάσῃ
τὰ εὐγενικὰ καὶ χαριτωμένα λόγια της.
|
6
Οἱ εἰρηνεύοντές σοι ἔστωσαν
πολλοί, οἱ δὲ σύμβουλοί σου
εἷς ἀπὸ χιλίων. |
6
Οἱ ἄνθρωποι, μὲ τοὺς ὁποίους
εὐρίσκεσαι εἰς εἰρηνικὰς σχέσεις,
ἂς εἶναι πολυάριθμοι. Οἱ σύμβουλοί
σου ὅμως ἂς ἐκλέγωνται μετὰ
προσοχῆς, ἔνας ἀνάμεσα εἰς χιλίους.
|
6
Ἂς εἶναι πολλοὶ ἐκεῖνοι, μὲ
τοὺς ὁποίους θὰ ἔχῃς εἰρηνικὰς
σχέσεις· ἐκεῖνοι ὅμως, τοὺς ὁποίους
θὰ ἔχῃς ὡς συμβούλους, ἂς
εἶναι σπάνιοι καὶ διαλεγμένοι προσεκτικὰ
ἕνας μεταξὺ χιλίων. |
7
Εἰ κτᾶσαι φίλον, ἐν πειρασμῷ
κτῆσαι αὐτόν, καὶ μὴ ταχὺ
ἐμπιστεύσῃς αὐτῷ·
|
7
Ἐὰν θέλῃς νὰ ἀποκτήσῃς
φίλον, ἀπόκτησέ τον κατόπιν
δοκιμασίας καὶ ἐξετάσεως, καὶ
πάντως μὴ ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτόν
σου εἰς ἐκεῖνον ἀμέσως·
|
7
Ἐὰν πρόκειται νὰ ἀποκτήσης φίλον,
ἐπάνω εἰς τὰς δοκιμασίας καὶ τὰς
στερήσεις, ποὺ τυχὸν θὰ σοῦ συμβοῦν,
δοκίμασέ τον καὶ διάλεξέ τον, καὶ
μὴ ἐμπιστεύεσαι γρήγορα εἰς αὐτόν.
|
8
ἔστι γὰρ φίλος ἐν καιρῷ αὐτοῦ
καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν
ἡμέρᾳ θλίψεώς σου.
|
8
διότι ὑπάρχουν φίλοι προσωρινοὶ
καὶ πρόσκαιροι· αὐτοὶ ὅμως
δὲν θὰ παραμείνουν κοντά σου ὡς
φίλοι εἰς περίοδον τῆς δυστυχίας
σου. |
8
Σοῦ κάνω τὴν σύστασιν αὐτήν, διότι ὑπάρχει
φίλος καιροσκόπος, ποὺ κατὰ τὸν χρόνον μόνον
τῶν συμφερόντων του θὰ σοῦ εἶναι φίλος,
καὶ δὲν θὰ παραμείνῃ τοιοῦτος
καὶ κατὰ τὸν χρόνον τῆς θλίψεως καὶ
δυστυχίας σου. |
9
Καὶ ἔστι φίλος μετατιθέμενος εἰς
ἔχθραν καὶ μάχην ὀνειδισμοῦ
σου ἀποκαλύψει. |
9
Ὑπάρχουν φίλοι, οἱ ὁποῖοι
μεταβάλλουν συντόμως εἰς ἔχθραν τὴν
φιλίαν, ἀποκαλύπτουν εἰς τοὺς
ἄλλους τὰ τρωτὰ τοῦ χαρακτῆρος
καὶ τῆς ζωῆς σου, ὥστε νὰ προκαλοῦν
ἐναντίον σου μάχην καὶ ὀνειδισμόν.
|
9
Ὑπάρχει δὲ καὶ φίλος, ποὺ μετατρέπεται
εἰς ἐχθρὸν καὶ ὁ ὁποῖος
θὰ φανερώσῃ τὴν ἔχθραν του, διὰ
νὰ σὲ ὀνειδίσῃ καὶ σὲ
διαπομπεύσῃ. |
10
Καὶ ἔστι φίλος κοινωνὸς τραπεζῶν
καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν
ἡμέρᾳ θλίψεώς σου.
|
10
Ὑπάρχουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι
μένουν φίλοι, ἐφ' ὅσον τρώγουν
εἰς τὴν τράπεζάν σου. Δὲν θὰ
μείνουν ὅμως κοντά σου εἰς περίοδον
ἀνάγκης καὶ δοκιμασίας σου.
|
10
Ὑπάρχει καὶ φίλος, ποὺ συμμετέχει εἰς
τὰ τραπέζια σου, ἀλλὰ δὲν θὰ
παραμείνῃ φίλος εἰς καιρὸν δοκιμασίας καὶ
δυστυχίας σου. |
11
Καὶ ἐν τοῖς ἀγαθοῖς σου ἔσται
ὡς σὺ, καὶ ἐπὶ τοὺς οἰκέτας
σου παρρησιάσεται· |
11
Οἱ ψευδεῖς καὶ ἀνειλικρινεῖς
αὐτοὶ φίλοι θὰ χρησιμοποιοῦν
τὰ ἀγαθά σου, ὡς ἐὰν εἶναι
ἰδικά των. Καὶ θὰ ὁμιλοῦν
μὲ ἐξουσίαν πρὸς τοὺς ὑπηρέτας
σου, ὡς ἐὰν αὐτοὶ εἶναι
οἱ κύριοί των.
|
11
Αὐτὸς ὁ φίλος εἰς τὰ ἀγαθά
σου θὰ εἶναι κύριος ὅπως σύ, θεωρῶν
καὶ ἐκμεταλλευόμενος αὐτὰ σὰν
νὰ ἦσὰν ἰδικά του, εἰς δὲ
τοὺς ὑπηρέτας σου θὰ συμπεριφέρεται μὲ
ἐξουσίαν, σὰν νὰ ἦτο αὐτὸς
ὁ αὐθέντης των. |
12
ἐὰν ταπεινωθῇς, ἔσται κατὰ σοῦ,
καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσεται.
|
12
Ὅταν ὅμως ἐκπέσῃς καὶ
εὑρεθῇς εἰς ἀνάγκην, θὰ
στραφοῦν ἐναντίον σου καὶ θὰ
φύγουν ἀπὸ ἐμπρός σου καὶ
θὰ κρυφθοῦν.
|
12
Ἐὰν ὅμως ξεπέσῃς καὶ ταπεινωθῇς
χάνων τὰ πλουτῇ σου, θὰ στραφῇ ἐναντίον
σου, καὶ ὅταν ἐμφανίζεσαι, θὰ κρύπτεται
ἀπὸ τὸ πρόσωπόν σου, ἀποφεύγων τὴν
συνάντησίν σου. |
13
Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν σου διαχωρίσθητι
καὶ ἀπὸ τῶν φίλων σου πρόσεχε.
|
13
Νὰ ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ τοὺς
ἐχθρούς σου· καὶ ἀπὸ κάτι
τέτοιους φίλους νὰ προσέχῃς.
|
13
Ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σου φύγε καὶ
ἀποχωρίσθητι, καὶ ἀπὸ τοὺς φίλους
σου πρόσεχε καὶ προφυλάξου. |
14
Φίλος πιστὸς σκέπη κραταιά, ὁ
δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὗρε θησαυρόν.
|
14
Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι ἰσχυρὰ
προστασία. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ εὗρεν
ἕνα τέτοιον φίλον εὗρε θησαυρόν.
|
14
Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι σκέπη καὶ προστασία
ἰσχυρά, αὐτὸς δέ, ποὺ εὗρε τέτοιον
φίλον, εὗρε πολύτιμον θησαυρόν. |
15
Φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα,
καὶ οὐκ ἔστὶ σταθμὸς τῆς
καλλονῆς αὐτοῦ. |
15
Μὲ τίποτε δὲν ἀνταλλάσσεται
ἕνας πιστὸς φίλος, καὶ μὲ κανένα
τρόπον δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ
ζυγίσῃ καὶ ἐκτιμήσῃ τὴν
ἀξίαν του.
|
15
Ὁ πιστὸς φίλος δὲν ἀνταλλάσσεται μὲ
τίποτε, καὶ ἡ ἀξία καὶ ὀμορφιά
του δὲν δύναται νὰ ζυγισθῇ.
|
16
Φίλος πιστὸς φάρμακον ζωῆς, καὶ
οἱ φοβούμενοι Κύριον εὑρήσουσιν
αὐτόν. |
16
Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι φάρμακον,
ποὺ δίδει ζωήν. Ὅσοι δὲ φοβοῦνται
τὸν Κύριον, θὰ εὔρουν τέτοιον
φίλον.
|
16
Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι φάρμακον, ποὺ
θεραπεύει καὶ ἀνακουφίζει τὰς ἀνάγκας
καὶ τὰς δοκιμασίας τῆς ζωῆς τοῦ
φίλου του, καὶ μόνον ἐκεῖνοι ποὺ φοβοῦνται
τὸν Κύριον, θὰ εὕρουν τοιοῦτον φίλον.
|
17
Ὁ φοβούμενος Κύριον εὐθύνει
φιλίαν αὐτοῦ, ὅτι κατ' αὐτὸν
οὕτως καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ.
|
17
Ἐκεῖνος ποὺ εὐλαβεῖται τὸν
Κύριον, εἶναι εὐθὺς καὶ εἰλικρινὴς
εἰς τὴν φιλίαν του. Ὅπως εἶναι
αὐτός, ἔτσι θὰ εἶναι καὶ
ὁ φίλος, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξε.
|
17
Εὑρίσκει δὲ τὸν φίλον αὐτὸν
ὁποῖος φοβεῖται τὸν Κύριον, διότι
ὁ θεοφοβούμενος καθιστᾷ εὐθεῖαν καὶ
εἰλικρινῆ τὴν φιλίαν του, ὁποῖος
δὲ εἶναι αὐτός, ὅμοιός του θὰ
εἶναι καὶ ὁ πλησίον, ποὺ θὰ
συνδεθῇ πρὸς αὐτὸν φιλικῶς.
|
18
Τέκνον, ἐκ νεότητός σου ἐπίλεξαι
παιδείαν, καὶ ἕως πολιῶν εὐρήσεις
σοφίαν. |
18
Παιδί μου, ἀπὸ τὴν
νεαράν σου ἡλικίαν διάλεξε καὶ
προτίμησε τὴν ὑγιᾶ μόρφωσιν.
Ἔτσι δὲ θὰ εὕρῃς καὶ θὰ
κατέχῃς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν,
ἕως ὅτου ἀσπρίσουν αἱ τρίχες
τῆς κεφαλῆς σου.
|
18
Παιδί μου, ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς νεότητάς
σου προτίμησε τὴν κατὰ Θεὸν διαπαιδαγώγησίν
σου καὶ μέχρι τῆς γεροντικῆς σου ἡλικίας
θὰ εὑρίσκῃς καὶ θὰ ἔχῃς
καθοδηγὸν τὴν Σοφίαν. |
19
Ὡς ὁ ἀροτριῶν καὶ ὁ σπείρων
πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἀνάμενε
τοὺς ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτῆς·
ἐν γὰρ τῇ ἐργασίᾳ αὐτῆς
ὀλίγον κοπιάσεις καὶ ταχὺ φάγεσαι
γεννημάτων αὐτῆς. |
19
Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ὀργώνει
καὶ σπείρει, κοπιάζει, ἔτσι
καὶ σὺ πρόσελθε πρὸς τὴν ἀληθῆ
μόρφωσιν μὲ τὴν ἀπόφασιν νὰ
κοπιάσῃς καὶ περίμενε τοὺς
καλοὺς αὐτῆς καρπούς.
Διότι, ὅταν ἐργάζεσαι διὰ
τὴν ἀπόκτησιν αὐτῆς, θὰ
κοπιάσῃς βέβαια ὀλίγον, πολὺ
σύντομα ὅμως θὰ γευθῇς τοὺς
καλοὺς καρπούς της.
|
19
Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ὀργώνει καὶ
σπείρει, μὲ τὸν αὐτὸν μόχθον καὶ
μὲ τὴν αὐτὴν ἐλπίδα πλησίασε
καὶ σὺ εἰς αὐτὴν καὶ περίμενε
τοὺς ἀγαθοὺς καρπούς της· διότι
καλλιεργῶν αὐτὴν θὰ κοπιάσῃς
ὀλίγον, ἀλλὰ γρήγορα θὰ φάγῃς
τὰ γεννήματα καὶ τοὺς καρπούς της.
|
20
Ὡς τραχεῖά ἐστι σφόδρα τοῖς
ἀπαιδεύτοις, καὶ οὐκ ἐμμενεῖ
ἐν αὐτῇ ἀκάρδιος·
|
20
Πόσον ὅμως δύσκολος εἶναι δι' ἐκείνους,
ποὺ δὲν ἔχουν οὔτε θέλουν παιδείαν
καὶ μόρφωσιν! Ἄνθρωπος
δὲ χωρὶς εὐγενῆ καρδίαν καὶ
ἀνόητος δὲν θὰ ἐπιμείνῃ,
διὰ νὰ ἀποκτήσῃ τὴν σοφίαν.
|
20
Πόσον δύσκολος καὶ ὑπερβολικὰ δυσάρεστος
φαίνεται ἡ Σοφία εἰς τοὺς ἀδιαπαιδαγωγήτους
καὶ ἀμορφώτους πνευματικῶς! Δι’ αὐτὸ
δὲ καὶ δὲν θὰ παραμείνῃ πλησίον
της κάθε ἐπιπόλαιος καὶ ἐστερημένος θελήσεως.
|
21
ὡς λίθος δοκιμασίας ἰσχυρὸς
ἔσται ἐπ' αὐτῷ, καὶ οὐ
χρονιεῖ ἀπορρῖψαι αὐτήν.
|
21
Διότι ἡ σοφία του εἶναι ὡσὰν
βαρὺς λίθος, ποὺ τὸν καταβαρύνει
καὶ τὸν πιέζει καὶ δὲν θὰ
βραδύνῃ αὐτὸς νὰ τὴν ἀπορρίψῃ.
|
21
Θὰ εἶναι δι' αὐτὸν ὡσὰν
λίθος βαρύς, ποὺ μὲ τὴν πίεσίν του θὰ
τὸν βάζῃ εἰς δοκιμασίαν, καὶ δὲν
θὰ βραδύνῃ νὰ τὸν πετάξῃ ἀπὸ
ἐπάνω του. |
22
Σοφία γὰρ κατὰ τὸ ὄνομα αὐτῆς
ἐστι, καὶ οὐ πολλοῖς ἐστι φανερά.
|
22
Ἡ σοφία εἶναι ἀξία τοῦ
λαμπροῦ ὀνόματός της. Ἀλλὰ
δὲν γίνεται φανερὰ καὶ γνωστὴ
εἰς τοὺς πολλούς.
|
22
Θὰ τοῦ φανῇ δὲ σὰν λίθος βαρύς,
διότι ἡ Σοφία εἶναι ὅ,τι σημαῖνει
καὶ τὸ ὄνομά της, σοβαρὰ δηλαδὴ
καὶ ἀτίμητος, καὶ δὲν φανερώνεται
εἰς τοὺς πολλούς. |
23
Ἄκουσον, τέκνον, καὶ δέξαι γνώμην
μου, καὶ μὴ ἀπαναίνου τὴν συμβουλίαν
μου. |
23
Ἄκουσε, παιδί μου, δέξαι τὴν γνώμην
μου καὶ μὴ ἀπαρνεῖσαι τὴν συμβουλήν
μου.
|
23
Ἄκουσε, παιδί μου, καὶ δέχθητι τὴν γνώμην
μου καὶ μὴ ἀρνῆσαι τὴν συμβουλήν
μου. |
24
Καὶ εἰσένεγκον τοὺς πόδας σου
εἰς τὰς πέδας αὐτῆς καὶ
εἰς τὸν κλοιὸν αὐτῆς τὸν
τράχηλόν σου. |
24
Θέσε τὰ πόδια σου εἰς τὰ δεσμά
της καὶ τὸν τράχηλόν σου εἰς
τὸ σιδερένιο περιλαίμιόν της.
|
24
Καὶ βάλε τοὺς πόδας σου εἰς τὰ
δεσμὰ καὶ τοὺς περιορισμούς της, βάλε
ἐπίσης καὶ τὸν τράχηλόν σου εἰς τὸν
ζυγόν της, ὥστε νὰ διευθύνεσαι ὑπήκοος
ὑπ’ αὐτῆς. |
25
Ὑπόθες τὸν ὦμόν σοῦ καὶ
βάσταξον αὐτήν, καὶ μὴ προσοχθίσῃς
τοῖς δεσμοῖς αὐτῆς. |
25
Χαμήλωσε τοὺς ὤμους σου, φορτώσου
την καὶ βάσταξέ την καὶ μὴ δυσφορήσῃς
διὰ τὰ δεσμά της.
|
25
Χαμήλωσε τοὺς ὤμους σου καὶ βάσταξέ
την καὶ μὴ ἀγανακτήσῃς καὶ βαρυγγωμήσῃς
διὰ τὰ σωτηριώδη δεσμά της. |
26
Ἐν πάσῃ ψυχῇ σου πρόσελθε αὐτὸν
καὶ ἐν ὅλῃ δυνάμει σου συντήρησον
τὰς ὁδοὺς αὐτῆς.
|
26
Μὲ ὅλην σου τὴν καρδίαν πλησίασε
πρὸς αὐτὴν καὶ μὲ ὅλην
σου τὴν δύναμιν φύλαξε τοὺς
δρόμους της.
|
26
Μὲ ὅλην τὴν καρδία καὶ προθυμίαν σου
πλησίασέ την καὶ μὲ ὅλην τὴν
δύναμίν σου φύλαξε τοὺς δρόμους της καὶ τὸν
τρόπον ζωῆς, τὸν ὁποῖον σοῦ
νομοθετεῖ. |
27
Ἐξίχνευσον καὶ ζήτησον, καὶ
γνωσθήσεταί σοι, καὶ ἐγκρατὴς
γενόμενος μὴ ἁφῇς αὐτήν·
|
27
Ἀκολούθησε τὰ ἴχνη της, ἀναζήτησέ
την καὶ θὰ τὴν εὕρῃς,
θὰ γίνῃ γνωστὴ εἰς σέ.
Καὶ ὅταν πλέον τὴν ἀποκτήσῃς,
μὴ τὴν ἀφήσῃς ποτέ.
|
27
Ἐρεύνησε τὰ ἴχνη της καὶ ζήτησε νὰ
τὴν εὕρῃς, καὶ θὰ καταστῇ
γνωστὴ εἰς σέ· ὅταν δὲ
γίνῃς κάτοχος αὐτῆς καὶ τὴν
ἀγκαλιάσῃς, μὴ τὴν ἀφήσῃς
πλέον νὰ σοῦ φύγῃ. |
28
ἐπ' ἐσχάτων γὰρ εὑρήσεις
τὴν ἀνάπαυσιν αὐτῆς, καὶ
στραφήσεταί σοὶ εἰς εὐφροσύνην.
|
28
Διότι εἰς τὸ
τέλος τῶν προσπαθειῶν
καὶ τῶν κόπων σου θὰ εὕρῃς
ἀνάπαυσιν ἀπὸ αὐτήν. Αὐτὴ
θὰ μεταβληθῇ καὶ θὰ γίνῃ
διὰ σὲ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.
|
28
Διότι εἰς τὸ τέλος τῶν ἐρευνῶν
καὶ τῶν κόπων σου θὰ εὕρῃς τὴν
ἀνάπαυσιν, τὴν ὁποίαν προσφέρει, καὶ
θὰ στραφῇ τότε αὐτὴ εἰς χαρὰν
καὶ εὐφροσύνην σου. |
29
Καὶ ἔσονταί σοι αἱ πέδαι εἰς
σκέπην ἰσχύος καὶ οἱ κλοιοὶ
αὐτῆς εἰς στολὴν δόξης.
|
29
Τὰ πεδούκλια της, τὰ ὁποῖα προηγουμένως
σὲ ἐστενοχωροῦσαν, θὰ εἶναι
τώρα διὰ σὲ ἰσχυρὰ προστασία.
Καὶ τὰ σιδερένια της περιλαίμια θὰ
εἶναι ἔνδοξος στολή σου.
|
29
Καὶ τότε τὰ σιδηρᾶ δεσμὰ τῶν
ποδῶν σου καὶ οἱ περιορισμοί, πού σοῦ
ἐπεβλήθησαν ὑπ’ αὐτῆς, θὰ σοῦ
εἶναι προστασία ἰσχυρά, καὶ οἱ ἐπὶ
τοῦ τραχήλου σου κρίκοι της θὰ εἶναι δοξασμένη
στολή σου. |
30
Κόσμος γὰρ χρύσεός ἐστιν ἐπ'
αὐτῆς, καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆς
κλῶσμα ὑακίνθινον· |
30
Ὁ ζυγός της θὰ εἶναι ὁλόχρυσον
κόσμημα διὰ σὲ καὶ τὰ δεσμά
της κλωσμένες κυανὲς ὠραῖες ταινίες.
|
30
Θὰ εἶναι δὲ δοξασμένη στολή σου ὁ
ζυγός της, διότι στολισμὸς ἀπὸ χρυσὸν
εἶναι ἐπ’ αὐτῆς, καὶ τὰ
δεσμό, της εἶναι ὑφασμένα ἀπὸ νῆμα
γαλαζοκόκκινον. |
31
στολὴν δόξης ἐνδύσῃ αὐτήν,
καὶ στέφανον ἀγαλλιάσεως
περιθήσεις σεαυτῷ. |
31
Θὰ ἐνδυθῇς αὐτὴν ὡς ὡραίαν
ἔνδοξον στολὴν καὶ θὰ τὴν θέσῃς
ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι σου ὡσὰν
ἕνα στέφανον χαρᾶς καὶ δόξης.
|
31
Θὰ τὴν ἐνδυθῇς σὰν ἔνδοξον
στολὴν καὶ θὰ τὴν βάλῃς γύρω
ἀπὸ τὴν κεφαλήν σου σὰν στέμμα θριαμβευτικῆς
χαρᾶς. |
32
Ἐὰν θέλῃς, τέκνον, παιδευθήσῃ,
καὶ ἐὰν δῷς τὴν ψυχήν
σου, πανοῦργος ἔσῃ. |
32
Ἐάν, παιδί μου, θελήσῃς καὶ
ἀγαπήσῃς τὴν σοφίαν, θὰ
ἐκπαιδευθῇς καὶ θὰ μορφωθῇς
μὲ αὐτήν· καὶ ἂν τῆς
δώσῃς τὴν καρδίαν σου, θὰ γίνῃς
πολὺ σοφός.
|
32
Τέκνον μου, ἐὰν θέλῃς, θὰ διαπαιδαγωγηθῇς
καὶ θὰ μορφωθῇς διὰ τῆς Σοφίας,
καὶ ἐὰν παραδώσῃς τὴν ψυχήν
σου εἰς αὐτήν, θὰ γίνῃς πολὺ
συνετὸς καὶ φρόνιμος. |
33
Ἐὰν ἀγαπήσῃς ἀκούειν,
ἐκδέξῃ καὶ ἐὰν κλίνῃς
τὸ οὖς σου, σοφὸς ἔσῃ.
|
33
Ἐὰν τὴν ἀγαπήσῃς καὶ
θελήσῃς νὰ τὴν ἀκούῃς,
θὰ διδαχθῇς ἀπὸ αὐτὴν
πολλά. Καὶ ἐὰν μὲ προσοχὴν
καὶ ἐνδιαφέρον κλίνῃς τὸ
αὐτί σου πρὸς αὐτήν, θὰ
γίνῃς σοφός.
|
33
Ἐπαναλαμβάνω, ἐὰν προθυμοποιηθῇς νὰ
ὑπακούσῃς εἰς αὐτήν, θὰ τὴν
δεχθῇς εὐχαρίστως, καὶ ἐὰν κλίνῃς
τὸ αὐτί σου πρὸς αὐτήν, ὥστε
μὲ προσοχὴν καὶ ἐνδιαφέρον νὰ
τὴν ἀκούῃς, θὰ γίνῃς σοφός.
|
34
Ἐν πλήθει πρεσβυτέρων στῆθι, καὶ
τίς σοφός, αὐτῷ προσκολλήθητι.
|
34
Ἀνάμεσα εἰς συγκέντρωσιν πρεσβυτέρων
καὶ ἐμπείρων ἀνθρώπων στάσου
ὄρθιος καὶ ἀφοῦ ἐξετάσῃς,
ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι
ὁ σοφώτερος, προσκολλήσου εἰς αὐτόν.
|
34
Στάσου ἐν μέσῳ συγκεντρώσεως πρεσβυτέρων πεπειραμένων
καὶ ἐξέταζε, ποῖος ἀπὸ
αὐτοὺς εἶναι συνετότερος καὶ σοφώτερος.
Εἰς αὐτὸν προσκολλήσου καὶ αὐτοῦ
τὰς συμβουλὰς καὶ ὁδηγίας ἄκουε.
|
35
Πᾶσαν διήγησιν θείαν θέλε ἀκροᾶσθαι,
καὶ παροιμίαι συνέσεως μὴ ἐκφευγέτωσάν
σε. |
35
Μὲ ὅλην σου τὴν θέλησιν ἄκουε
κάθε θείαν διδασκαλίαν καὶ ἱστορίαν.
Τὰ δὲ σοφὰ γνωμικὰ ἂς μὴ
σοῦ διαφεύγουν ποτέ.
|
35
Μὲ πρόθυμον διάθεσιν ἄκουε κάθε διήγησιν καὶ
ὁμιλίαν θείαν, καὶ γνωμικὰ καὶ παροιμίαι
συνεταί, ποὺ σωφρονίζουν, ἂς μὴ σοῦ
διαφεύγουν. |
36
Ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε
πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν
αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς
σου. |
36
Ἐὰν εὕρῃς ἕνα συνετὸν
ἄνθρωπον, πήγαινε ἀπὸ πολὺ πρωῒ
πρὸς αὐτὸν καὶ μὲ τὴν
συχνήν σου φοίτησιν, ἂς τριβοῦν ἀπὸ
τὰ πόδια σου τὰ σκαλοπάτια τῆς
θύρας τοῦ σπιτιοῦ του.
|
36
Ἐὰν ἴδῃς ἄνθρωπον συνετόν, σύχναζε
πρὸς αὐτὸν ἀπὸ πολὺ πρωΐ,
καὶ μὲ τὰ πολλὰ ἀνεβοκατεβάσματά
σου ἂς τρίβουν καὶ ἂς λειαίνουν τὰ
πόδια σου τὰ σκαλοπάτια τῶν θυρῶν τοῦ
σπιτιοῦ του. |
37
Διανοοῦ ἐν τοῖς προστάγμασι Κυρίου
καὶ ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ
μελέτα διὰ παντός· αὐτὸς
στηριεῖ τὴν καρδίαν σου, καὶ ἡ
ἐπιθυμία τῆς σοφίας σου δοθήσεταί
σοι. |
37
Νὰ ἔχῃς πάντοτε εἰς τὴν
διάνοιάν σου καὶ νὰ σκέπτεσαι
τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου καὶ
τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ νὰ τὰς
μελετᾷς πάντοτε. Αὐτὸς θὰ στηρίξῃ
καὶ θὰ ἐνισχύσῃ τὴν καρδίαν
σου καὶ ἡ σοφία, τὴν ὁποίαν
ἐπιθυμεῖς, θὰ σοῦ δοθῇ.
|
37
Κυκλοφορεῖ διαρκῶς εἰς τὴν διάνοιάν
σου τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου καὶ μελέτα
παντοτινὰ τὰς ἐντολάς του· αὐτὸς
δὲ ὁ Κύριος θὰ στηρίξῃ καὶ θὰ
ἐνισχύσῃ τὴν καρδίαν σου, καὶ
ἡ Σοφία, τὴν ὁποίαν ἐπιθυμεῖς
καὶ ποθεῖς, θὰ σοῦ δοθῇ.
|