Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
οφία
ταπεινοῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ,
καὶ ἐν μέσῳ μεγιστάνων καθίσει
αὐτόν. |
σοφία
τοῦ ταπεινόφρονος ἀνθρώπου τὸν
δοξάζει καὶ τὸν τιμᾷ, ἐν μέσῳ
δὲ ἐπισήμων ἀνθρώπων θὰ
τοῦ δώσῃ θέσιν.
|
σύνεσις
τοῦ ταπεινοῦ θὰ ἀνυψώσῃ τὴν
κεφαλήν του καὶ θὰ τὸν καθίσῃ
ἐν μέσῳ ἀρχόντων καὶ μεγιστάνων.
|
2
Μὴ αἰνέσῃς ἄνδρα ἐν κάλλει
αὐτοῦ καὶ μὴ βδελὺξῃ ἄνθρωπον
ἐν ὁράσει αὐτοῦ.
|
2
Μὴ ἐπαινέσῃς ἄνθρωπον διὰ
τὴν ὡραιότητά του, οὔτε καὶ
νὰ ἀποστροφῇς ἄλλον ἄνθρωπον,
διότι τὸ πρόσωπόν του δὲν εἶναι
ὡραῖον. |
2
Μὴ ἐπαινέσῃς ἄνθρωπον διὰ τὴν
εὐμορφίαν του, καὶ μὴ σιχαθῇς ἄνθρωπον
διὰ τὸ ἐξωτερικόν του, ποὺ θὰ
ἴδουν τὰ μάτια σου. |
3
Μικρὰ ἐν πετεινοῖς μέλισσα, καὶ
ἀρχὴ γλυκασμάτων ὁ καρπὸς αὐτῇς.
|
3
Ἡ μέλισσα ἀπὸ ἀπόψεως
σωματικῆς ἐμφανίσεως καὶ ἰσχύος
εἶναι μικρὰ μεταξὺ τῶν πτερωτῶν,
ἀλλὰ τὸ προϊὸν τῶν κόπων
της εἶναι ἐξαιρετικῆς γλυκύτητας.
|
3
Ἡ μέλισσα εἶναι μικρὰ μεταξὺ τῶν
πετουμένων πλασμάτων, αὐτὸ ὅμως ποὺ
παράγει, τὸ μέλι δηλαδή, εἶναι τὸ πρῶτον
ἐκ τῶν γλυκαντικῶν. |
4
Ἐν περιβολῇ ἱματίων μὴ καυχήσῃ
καὶ ἐν ἡμέρᾳ δόξης μὴ
ἐπαίρου· ὅτι θαυμαστὰ τὰ
ἔργα Κυρίου, καὶ κρυπτὰ τὰ ἔργα
αὐτοῦ ἐν ἀνθρώποις.
|
4
Μὴ καυχᾶσαι διὰ τὰ ὡραῖα
ἐνδύματα, ποὺ φορεῖς, οὔτε καὶ
νὰ ἀλαζονεύεσαι εἰς ἡμέρας
δόξης σου. Ἰδού, ὅτι τὰ ἔργα
τοῦ Κυρίου εἶναι θαυμαστά· καὶ
ὅμως τὰ πλεῖστα ἀπὸ τὰ
ἔργα του μένουν ἄγνωστα μεταξὺ τῶν
ἀνθρώπων.
|
4
Μὴ καυχηθῇς διὰ τὰ ὡραῖα
ἐνδύματα, ποὺ φορεῖς, καὶ μὴ
ἐπαίρεσαι κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ
θὰ δοξάζεσαι, διότι πραγματικῶς θαυμαστὰ
εἶναι μόνον τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου· ὅσα
δὲ ἐργάζεται μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων
δι' ἕνα ἕκαστον ἐξ αὐτῶν, εἶναι
ἄγνωστα καὶ κεκρυμμένα. |
5
Πολλοὶ τύραννοι ἐκάθισαν
ἐπὶ ἐδάφους, ὁ δὲ ἀνυπονόητος
ἐφόρεσε διάδημα.
|
5
Πολλοὶ ἄρχοντες ἔχασαν τοὺς θρόνους
καὶ τὴν ἐξουσίαν των καὶ ἐκάθησαν
κάτω εἰς τὸ χῶμα. Ἐκεῖνος
δέ, τὸν ὁποῖον διὰ τὴν
ἀσημότητά του κανεὶς ποτὲ δὲν
ἐσκέφθη, ἐφόρεσε βασιλικὸν στέμμα
εἰς τὴν κεφαλήν του.
|
5
Ἕνεκα τούτου συνέβη, ὥστε πολλοὶ τύραννοι
ἐξεθρονίσθησαν καὶ ἐκάθισαν κατὰ
γῆς, ὁ ἄγνωστος δὲ καὶ ἄσημος,
τὸν ὁποῖον δὲν ἐσκέφθησαν οὐδὲ
διενοήθησαν ποτέ, ἐφόρεσε βασιλικὸν
διάδημα. |
6
Πολλοὶ δυνάσται ἠτιμάσθησαν σφόδρα,
καὶ ἔνδοξοι παρεδόθησαν εἰς χεῖρας
ἑτέρων. |
6
Πολλοὶ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες ἔχασαν
τὸ στέμμα καὶ τὴν ἐξουσίαν
των καὶ περιέπεσαν εἰς ἀσημότητα,
ὅπως ἐπίσης καὶ πολλοὶ ἔνδοξοι
παρεδόθησαν εἰς χεῖρας ἄλλων ὡς
δοῦλοι. |
6
Πολλοὶ βασιλεῖς καὶ δυνάσται ἐξηυτελίσθησαν
καὶ ὑπέστησαν πολὺ μεγάλην ἀτιμίαν,
καὶ ἔνδοξοι ἄνθρωποι παρεδόθησαν ὡς
δοῦλοι εἰς χεῖρας ἄλλων. |
7
Πρὶν ἐξετάσῃς, μὴ μέμψῃ·
νόησον πρῶτον καὶ τότε ἐπιτίμα.
|
7
Πρὶν ἀκριβῶς ἐξετάσῃς
καὶ πληροφορηθῇς τὴν ἀλήθειαν,
μὴ κατηγορήσῃς. Πρῶτα νὰ κατανοήσῃς
καλῶς καὶ κατόπιν νὰ ἀπευθύνῃς
παρατηρήσεις καὶ ἐλέγχους.
|
7
Προτοῦ ἐξετάσῃς καλῶς τὰ πράγματα,
μὴ μεμφθῇς καὶ μὴ κατηγορήσῃς
κανένα· πρῶτον μάθε καὶ πληροφορήσου περὶ
τίνος πρόκειται καὶ τότε νὰ ἐπιτιμήσῃς
καὶ ἐπιπλήξῃς τὸν ἔνοχον.
|
8
Πρὶν ἢ ἀκοῦσαι, μὴ ἀποκρίνου
καὶ ἐν μέσῳ λόγων μὴ παρεμβάλλου.
|
8
Πρὶν ἀκούσῃς καὶ ἐννοήσῃς,
μὴ δίδῃς ἀπόκρισιν. Καὶ
ὅταν οἱ ἄλλοι ὁμιλοῦν, μὴ
παρεμβαίνῃς, διὰ νὰ τοὺς διακόψῃς.
|
8
Προτοῦ ἀκούσῃς τί θέλουν νὰ
σοῦ εἴπουν, μὴ ἀποκρίνεσαι, καὶ
μὴ παρεμβάλλεσαι ἐν μέσῳ συζητήσεων διακόπτων
τοὺς ὁμιλοῦντας. |
9
Περὶ πράγματος, οὖ οὐκ ἔστι
σοι χρεία, μὴ ἔριζε καὶ ἐν κρίσει
ἁμαρτωλῶν μὴ συνέδρευε. |
9
Διὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα δὲν
σὲ ἀφοροῦν, μὴ φιλονεικῇς, εἰς
δὲ τὰς ἀντεγκλήσεις καὶ τὰς
δίκας τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων
μὴ ἀνακατεύεσαι.
|
9
Μὴ φιλονικῇς διὰ πρᾶγμα καὶ
δι’ ὑπόθεσιν, ποὺ δὲν σὲ ἐνδιαφέρει,
καὶ μὴ γίνεσαι σύνεδρος καὶ δικαστὴς
εἰς δικαστήριον καὶ σύσκεψιν ἁμαρτωλῶν.
|
10
Τέκνον, μὴ περὶ πολλὰ ἔστωσαν
αἱ πράξεις σου· ἐὰν πληθυνῇς,
οὐκ ἀθωωθήσῃ· καὶ ἐὰν
διώκῃς, οὐ μὴ καταλάβῃς,
καὶ οὐ μὴ ἐκφύγῃς διαδράς.
|
10
Παιδί μου, μὴ ἐκτείνεσαι εἰς
πολλὰ ἔργα καὶ μάλιστα ἀνώτερα
τῶν δυνάμεών σου. Ἐὰν πληθύνῃς
τὰ ἔργα σου καὶ τὰς ἀσχολίας
σου, θὰ περιπέσῃς ἐνδεχομένως
εἰς σφάλματα καὶ δὲν θὰ μείνῃς
χωρὶς ἐνοχήν. Καὶ ἐὰν ἐπιδιώκῃς
νὰ ἐπιτύχῃς πολλά, δὲν
θὰ κατορθώσῃς νὰ ἀποφύγῃς
τὰς ἀποτυχίας.
|
10
Τέκνον μου, μὴ καταπιάνεσαι μὲ πολλὰ ἔργα·
ἐὰν πολλαπλασιάσῃς καὶ πληθύνῃς
τὰς ἀσχολίας σου, δὲν θὰ παραμείνῃς
ἀνένοχος καὶ χωρὶς σφάλματα καὶ ἀποτυχίας·
καὶ ἐὰν ἐπιδιώκῃς καὶ
κυνηγᾷς πολλά, δὲν θὰ τὰ προφθάσῃς
καὶ δὲν θὰ τὰ ἐπιτύχῃς
ὅλα, οὔτε ἐν περιπτώσει ἀποτυχίας
θὰ ἠμπορέσῃς νὰ διαφύγῃς
δραπετεύων καὶ μὴ ὑφιστάμενος τὰς
συνεπείας. |
11
Ἔστι κοπιῶν καὶ πονῶν καὶ σπεύδων,
καὶ τόσῳ
μᾶλλον ὑστερεῖται.
|
11
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι
κοπιάζουν καὶ μοχθοῦν καὶ σπεύδουν
συνεχῶς, καὶ ὅμως τόσον περισσότερον
στεροῦνται. |
11
Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ κοπιάζει καὶ
βασανίζεται καὶ τρέχει εἰς τὴν ἐργασίάν
του, καὶ ὅμως τόσον περισσότερον ὑστερεῖται.
|
12
Ἔστι νωθρὸς καὶ προσδεόμενος ἀντιλήψεως,
ὑστερῶν ἰσχύϊ καὶ πτωχείᾳ
περισσεύει· καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ
Κυρίου ἐπέβλεψαν αὐτῷ εἰς
ἀγαθά, καὶ ἀνώρθωσεν αὐτὸν
ἐκ ταπεινώσεως αὐτοῦ
|
12
Ὑπάρχουν ἐξ ἀντιθέτου ἄνθρωποι
ἀδύνατοι, μειωμένης δραστηριότητος,
οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀνάγκην
συμπαραστάσεως καὶ βοηθείας τῶν ἄλλων,
ὑστεροῦν αὐτοὶ εἰς δύναμιν
καὶ εὑρίσκονται εἰς μεγάλην
πτωχείαν. Ἐν τούτοις πρὸς αὐτοὺς
ὁ Κύριος στρέφει μὲ εὐμένειαν
τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ τοὺς ἀνορθώνει
ἀπὸ τὴν ταπεινὴν καὶ δύσκολον
θέσιν των. |
12
Ὑπάρχει καὶ ἄνθρωπος βραδυκίνητος καὶ
ἔχων ἀνάγκην νὰ τὸν βοηθήσουν οἱ
ἄλλοι εἰς τὸ ἔργον του, ὁ ὁποῖος
ὑστερεῖ εἰς σωματικὴν δύναμιν καὶ
κατέχεται ἀπὸ πολλὴν πτωχείαν καὶ
ὅμως οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου
ἐστράφησαν πρὸς αὐτὸν εὐμενῶς
πρὸς παροχὴν ἀγαθῶν εἰς αὐτὸν
καὶ τὸν ἀνώρθωσαν ἀπὸ τὴν
ταπεινὴν κατάστασιν τῆς πτωχείας του.
|
13
καὶ ἀνύψωσε κεφαλὴν αὐτοῦ
καὶ ἀπεθαύμασαν ἐπ' αὐτῷ
πολλοί. |
13
Ἀνυψώνει τὴν κεφαλήν των τοὺς τιμᾷ
καὶ τοὺς ἐμφανίζει μεταξὺ τῶν
ἄλλων, ὥστε πολλοὶ ἄνθρωποι νὰ
καταλαμβάνωνται ἀπὸ θαυμασμὸν δι'
αὐτούς.
|
13
Καὶ ὁ Κύριος ὕψωσεν ἐπάνω τὴν
κεφαλήν του, ποὺ λόγῳ τῆς πτωχείας
του ἐκύτταζε διαρκῶς πρὸς τὰ
κάτω, καὶ ἐθαύμασαν πολλοὶ δι’ αὐτόν.
|
14
Ἀγαθὰ καὶ κακά, ζωὴ καὶ
θάνατος, πτωχεία καὶ πλοῦτος παρὰ
Κυρίου ἐστί. |
14
Τὰ καλὰ καὶ τὰ δυσάρεστα, ἡ
ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, ὁ πλοῦτος
καὶ ἡ πτωχεία, δίδονται καὶ
κατευθύνονται ἀπὸ τὸν Κύριον.
|
14
Καλὰ καὶ κακά, ζωὴ καὶ θάνατος, πτωχεία
καὶ πλοῦτος ἔρχονται ἀπὸ τὸν
Κύριον. |
17
Δόσις Κυρίου παραμένει εὐσεβέσι,
καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ εἰς
τὸν αἰῶνα εὐοδωθήσεται.
|
17
Αἱ δωρεαὶ τοῦ Θεοῦ δίδονται
καὶ παραμένουν εἰς χεῖρας τῶν
εὐσεβῶν. Ἡ δὲ εὐμένεια τοῦ
Κυρίου προστατεύει καὶ κατευοδώνει
αὐτοὺς εἰς τοὺς αἰῶνας.
|
17
Ὅ,τι δίδει ὁ Κύριος εἰς τοὺς εὐσεβεῖς,
παραμένει μονίμως, καὶ ἡ εὐαρέσκειά του
θὰ φέρῃ εὐτυχίαν παντοτινὴν εἰς
αὐτούς. |
18
Ἔστι πλουτῶν ἀπὸ προσοχῆς καὶ
σφιγγίας αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἡ
μερὶς τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ.
|
18
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι
πλουτοῦν, διότι ἔχουν ἐνδιαφέρον
διὰ τὸ χρῆμα καὶ διότι εἶναι
σφιχτοχέρηδες. Ἰδοὺ ὅμως ποία
θὰ εἶναι ἡ ἀμοιβή των:
|
18
Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος γίνεται
πλούσιος ἀπὸ τὸ μέγα ἐνδιαφέρον διὰ
τὰ χρήματα καὶ τὸ σφίξιμον τῆς χειρός
του· αὐτὸ ὅμως, ποὺ θὰ
ἐκθέσωμεν κατωτέρω, εἶναι τὸ μερίδιον,
ποὺ τοῦ δίδεται ὡς μισθός.
|
19
Ἐν τῷ εἰπεῖν αὐτόν·
εὗρον ἀνάπαυσιν καὶ νῦν φάγομαι
ἐκ τῶν ἀγαθῶν μου, καὶ οὐκ
οἶδε τίς καιρὸς πορελεύσεται καὶ
καταλείψει αὐτὰ ἑτέροις καὶ
ἀποθανεῖται. |
19
Ὅταν θὰ εἴπουν <εὑρῆκα ἐπιτέλους
τὴν ἡσυχίαν καὶ ἀνάπαυσίν
μου καὶ τώρα θὰ τρώγω καὶ θὰ
ἀπολαμβάνω τὰ ἀγαθά μου>,
ἐν τούτοις δὲν γνωρίζει ἐπὶ
πόσον καιρὸν θὰ διαρκέσῃ αὐτὴ
ἡ κατάστασις καὶ πότε θὰ ἐγκαταλείψῃ
τὰ ἀγαθά του εἰς τοὺς ἄλλους,
διότι αὐτὸς θὰ ἀποθάνῃ.
|
19
Θὰ εἴπῃ οὗτος· εὑρῆκα
ἐπὶ τέλους τὴν ἀνάπαυσίν μου καὶ
τώρα θὰ φάγω ἀπὸ τὰ ἀγαθά μου·
ὅμως δὲν γνωρίζει πόσος καιρὸς θὰ
περάσῃ, καὶ θὰ ἀφήσῃ τὰ
ἀγαθὰ ταῦτα εἰς ἄλλους καὶ
αὐτὸς θὰ ἀποθάνῃ.
|
20
Στῆθι ἐν διαθήκῃ σου καὶ ὁμίλει
ἐν αὐτῇ καὶ ἐν τῷ ἔργῳ
σου παλαιώθητι. |
20
Σὺ ὅμως μένε προσηλωμένος εἰς
τὸ ἔντιμον ἔργον, ποὺ ἔχεις
ἀναλάβει. Αὐτὸ νὰ ἔχῃς
σύντροφόν σου εἰς τὴν καρδίαν
καὶ τὴν διάνοιάν σου καὶ γήρασε
εἰς τὸ ἔργον σου αὐτό.
|
20
Σὺ ὅμως ὁ εὐσεβὴς παράμενε σταθερὸς
εἰς τὴν ὑπόσχεσιν καὶ συμφωνίαν σου
μὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔχε την διαρκῶς
εἰς τὴν σκέψιν καὶ τὴν ἀναστροφήν
σου καὶ γήρασκε εἰς τὸ ἔργον σου ἐπὶ
ἔτη πολλὰ ἥσυχος καὶ εἰρηνικός.
|
21
Μὴ θαύμαζε ἐν ἔργοις ἁμαρτωλοῦ,
πίστευε τῷ Κυρίῳ καὶ ἔμμενε
τῷ πόνῳ σου· ὅτι κοῦφον
ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου διὰ τάχους
ἐξάπινα πλουτίσαι πένητα.
|
21
Μὴ καταπλήττεσαι διὰ τὰ ἔργα
τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Σὺ ἔχε πίστιν
καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν Κύριον
καὶ μένε σταθερὸς εἰς τὸ ἔργον
σου, ὅσον κουραστικὸν καὶ ἂν εἶναι.
Διότι εἶναι εὔκολον εἰς τὸν
Κύριον ταχύτατα καὶ ἀμέσως νὰ
δώσῃ πλούτη εἰς τὸν πτωχόν.
|
21
Μὴ θαυμάζῃς καὶ μὴ ξυπάζεσαι μὲ
τὰ ἔργα τοῦ ἁμαρτωλοῦ·
ἔχε πίστιν καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν
Κύριον καὶ ἐπίμενε εἰς τὸ κοπιαστικὸν
ἔργον σου· διότι εἶναι εὔκολον ἐνώπιον
τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Κυρίου πολὺ
γρήγορα καὶ ἔξαφνα νὰ κάμῃ πλούσιον
ἕνα πτωχόν. |
22
Εὐλογία Κυρίου ἐν μισθῷ εὐσεβοῦς,
καὶ ἐν ὥρᾳ ταχινῇ ἀναθάλλει
εὐλογίαν αὐτοῦ. |
22
Ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου εἶναι
ὁ μισθὸς καὶ ἡ ἀνταμοιβὴ
τοῦ εὐσεβοῦς. Καὶ εἰς στιγμὴν
χρόνου ἠμπορεῖ νὰ κάμῃ,
ὥστε νὰ ἀναθάλῃ καὶ νὰ
καρποφορήσῃ ἡ εὐλογία του.
|
22
Ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου παραμένει εἰς
τὸ ἡμερομίσθιον τοῦ εὐσεβοῦς
καὶ εἰς πολὺ σύντομον χρόνον φυτρώνει καὶ
βλαστάνει αὕτη. |
23
Μὴ εἴπῃς· τίς ἐστί
μου χρεία, καὶ τίνα ἀπὸ τοῦ
νῦν ἔσται μου τὰ ἀγαθά;
|
23
Μὴ εἴπῃς· <τί ἀνάγκην
ἔχω πλέον, ποιὰ ἄλλα ἀγαθὰ
ἠμπορῶ ἀπὸ ἔδω καὶ πέρα
νὰ ἔχω;>
|
23
Μὴ εἴπῃς: Ποίαν ἀνάγκην ἔχω;
Καὶ ποία ἄλλα ἀγαθὰ δύναμαι να ἔχω
ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ μέλλον;
|
24
Μὴ εἴπῃς· αὐτάρκη μοί
ἐστι, καὶ τί ἀπὸ τοῦ νῦν
κακωθήσομαι; |
24
Μὴ εἴπῃς· <ἀρκετὰ εἶναι
αὐτά, ποὺ ἔχω. Καὶ ποῖον
κακὸν ἢ ποίαν δυστυχίαν ἔχω
νὰ φοβηθῶ ἀπὸ τώρα καὶ
εἰς τὸ ἐξῆς;>
|
24
Μὴ εἴπῃς: Μοῦ ἀρκοῦν αὐτὰ
ποὺ ἔχω, καὶ τί κακὸν θὰ
μὲ εὕρῃ ἀπὸ τώρα καὶ εἰς
τὸ ἑξῆς; |
25
Ἐν ἡμέρᾳ ἀγαθῶν ἀμνησία
κακῶν, καὶ ἐν ἡμέρᾳ κακῶν
οὐ μνησθήσεται ἀγαθῶν·
|
25
Εἰς περίοδον εὐτυχίας καὶ μέσα
εἰς τὸν πλοῦτον τῶν ἀγαθῶν
δὲν ἐνθυμεῖται κανεὶς τὰς θλίψεις
καὶ στενοχωρίας. Ὅπως ἐπίσης
καὶ εἰς περίοδον στενοχωριῶν καὶ
συμφορῶν δὲν ἐνθυμεῖται τὰ ἀγαθά,
ποὺ εἶχεν ἄλλοτε.
|
25
Εἰς τὸν καιρὸν ποὺ ἔχομεν τὰ
ἀγαθὰ καὶ εὐτυχοῦμεν, ὑπάρχει
ἐπιλησμοσύνη τῶν κακῶν καὶ τῆς
δυστυχίας, καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν
τῶν κακῶν, ἀπερροφημένος κανεὶς ἀπὸ
τὴν δυστυχίαν του, λησμονεῖ τὴν παρελθοῦσαν
εὐτυχίαν του. |
26
ὅτι κοῦφον ἔναντι Κυρίου ἐν
ἡμέρᾳ τελευτῆς ἀποδοῦναι
ἀνθρώπῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς
αὐτοῦ. |
26
Εἶναι ὅμως εὐκολώτατον εἰς τὸν
Κύριον κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου
νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὸν κάθε
ἄνθρωπον ἀνάλογα μὲ τὸν τρόπον
τῆς ζωῆς του καὶ μὲ τὰ ἔργα
του. |
26
Μὴ βασίζεσαι λοιπὸν εἰς τὰ πλούτη,
ἀλλ' εἰς τὴν Πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ.
Διότι εἶναι εὔκολον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,
καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀκόμη
εἰς τὰ τελευταῖα του, νὰ τὸν
ἀνταμείψῃ σύμφωνα μὲ τὰς κατὰ
τὸ παρελθὸν πράξεις του. |
27
Κάκωσις ὥρας ἐπιλησμονὴν ποιεῖ
τρυφῆς, καὶ ἐν συντελείᾳ ἀνθρώπου
ἀποκάλυψις ἔργων αὐτοῦ.
|
27
Μία ὥρα στενοχωρίας καὶ θλίψεως
κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ λησμονήσῃ
τὰς ἡμέρας τῆς εὐτυχίας
του. Κατὰ δὲ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου
του θὰ ἀποκαλυφθοῦν ὅλα αὐτοῦ
τὰ ἔργα. |
27
Ὥρα δοκιμασίας καὶ τιμωρίας ἐπιφέρει ἐπιλησμοσύνην
τῆς τρυφῆς καὶ τῶν ἀπολαύσεων
παντὸς τοῦ παρελθόντος, καὶ ὅταν τελειώσῃ
ἡ ἐπίγειος ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου,
θὰ γίνῃ ἀποκάλυψις καὶ φανέρωσις τῶν
ἔργων, ποὺ διέπραξε κατὰ τὸ παρελθόν
του. |
28
Πρὸ τελευτῆς μὴ μακάριζε μηδένα,
καὶ ἐν τέκνοις αὐτοῦ γνωσθήσεται
ἀνήρ. |
28
Διὰ τοῦτο πρὸ τοῦ θανάτου μὴ
καλοτυχίζῃς κανένα. Καὶ εἰς
τὰ τέκνα του, τὰ ὁποῖα θὰ
τὸν κληρονομήσουν, θὰ δειχθῇ ὁ
ἄνθρωπος, ποιὸς πραγματικὰ εἶναι.
|
28
Μὴ μακαρίζῃς καὶ μὴ θεωρῇς εὐτυχῆ
κανένα πρὸ τοῦ θανάτου του· ἀπὸ
τὴν ἀνατροφὴν δέ, ποὺ ἔδωκεν
εἰς τὰ παιδιά του, καὶ τὴν συμπεριφορὰν
αὐτῶν θὰ γίνῃ γνωστὸς κάθε ἄνθρωπος,
ἐὰν δηλαδὴ ὑπῆρξε καλὸς
ἢ κακὸς πατέρας. |
29
Μὴ πάντα ἄνθρωπον εἴσαγε εἰς
τὸν οἶκόν σου, πολλὰ γὰρ τὰ
ἐνέδρα τοῦ δολίου. |
29
Μὴ εἰσάγῃς κάθε ἄνθρωπον
εἰς τὸ σπίτι σου. Διότι πολλαὶ
εἶναι αἱ παγίδες, τὰς ὁποίας
στήνουν οἱ δόλιοι ἄνθρωποι.
|
29
Μὴ εἰσάγῃς εἰς τὸ σπίτι σου
ἀνεξετάστως κάθε ἄνθρωπον, διότι εἶναι πολλαὶ
αἱ παγίδες καὶ αἱ ἐνέδραι τοῦ
δολίου καὶ ἀνειλικρινοῦς ἀνθρώπου.
|
30
Πέρδιξ θηρευτὴς ἐν καρτάλλω, οὕτως
καρδία ὑπερηφάνου, καὶ ὡς κατάσκοπος
ἐπιβλέπει πτῶσιν·
|
30
Ὅπως ἡ πέρδικα τίθεται εἰς τὸ
κλουβὶ τοῦ κυνηγοῦ ὡς δόλωμα,
ἔτσι εἶναι ἡ καρδιά, ὁ νοῦς
καὶ ἡ διάθεσις τοῦ ὑπερηφάνου,
διότι ὡς κατάσκοπος αὐτὸς παρακολουθεῖ
καὶ περιμένει τὴν κατάρρευσίν
σου. |
30
Σὰν τὴν πέρδικα μέσα σὲ κλωβίον, ποὺ
χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς κυνηγοὺς
ὡς δόλωμα διὰ νὰ συλληφθοῦν ἐντὸς
αὐτοῦ καὶ ἄλλαι περδικες, ἔτσι
εἶναι καὶ ἡ καρδία τοῦ ὑπερηφάνου
καὶ ἀνειλικρινοῦς ἀνθρώπου· καὶ
ὡσὰν κατάσκοπος παραμονεύει καὶ παρακολουθεῖ
διὰ νὰ ἐπιφέρῃ πτῶσιν καὶ
καταστροφήν. |
31
τὰ γὰρ ἀγαθὰ εἰς κακὰ
μεταστρέφων ἐνεδρεύει καὶ ἐν
τοῖς αἱρετοῖς ἐπιθήσει μῶμον.
|
31
Αὐτὸς ἐνεδρεύει καὶ προσπαθεῖ
νὰ μεταβάλῃ τὰ καλὰ εἰς
κακά, ἐναντίον δὲ τῶν ἐκλεκτῶν
καὶ διακεκριμένων προσπαθεῖ νὰ προσάψῃ
κατηγορίας.
|
31
Ὁ ὑπερήφανος καὶ δόλιος ἄνθρωπος λόγῳ
τῆς διαφθορᾶς τῆς καρδίας του παραμονεύει
καὶ καιροφυλακτεῖ νὰ μεταστρέψῃ τὰ
καλὰ εἰς κακά, ἀρέσκεται δὲ καὶ
εἰς αὐτοὺς τοὺς ἐκλεκτοὺς
νὰ προσάψῃ κατηγορίας καὶ μομφάς.
|
32
Ἀπὸ σπινθῆρος πυρὸς πληθύνεται
ἀνθρακιά, καὶ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς
εἰς αἷμα ἐνεδρεύει.
|
32
Ἀπὸ ἕνα σπινθῆρα ἀνάπτει
μεγάλη φωτιά· καὶ ἔνας ἁμαρτωλὸς
ἄνθρωπος στήνει ἐνέδρας, διὰ
νὰ χύσῃ αἵματα.
|
32
Ἀπὸ μίαν σπίθαν φωτιᾶς ἀνάπτεται
ὁλόκληρος σωρὸς ἀπὸ κάρβουνα, καὶ
ἕνας ἄνθρωπος δόλιος παραμονεύει καὶ στήνει
παγίδας διὰ νὰ χύσῃ αἷμα.
|
33
Πρόσεχε ἀπὸ κακούργου, πονηρὰ
γὰρ τεκταίνει, μήποτε μῶμον εἰς
τὸν αἰῶνα δῷ σοι.
|
33
Πρόσεχε ἀπὸ τὸν κακοποιὸν ἄνθρωπον,
διότι αὐτὸς πάντοτε καταστρώνει
καὶ θέτει εἰς ἐνέργειαν πονηρὰ
σχέδια. Πρόσεχε, μήπως καὶ ἐναντίον
σου προσάψῃ κατηγορίαν ἄδικον, ἡ
ὁποία θὰ μείνῃ πάντοτε.
|
33
Πρόσεχε ἀπὸ τὸν κακοποιόν, διότι μηχανεύεται
καὶ σχεδιάζει κακά, μήπως σοῦ κολλήσῃ ψευδῆ
κατηγορίαν, ἡ ὁποία θὰ σοῦ μείνῃ
ἀνεξάλειπτος εἰς τὸν αἰῶνα.
|
34
Ἐνοίκισον ἀλλότριον καὶ διαστρέψει
σε ἐν ταραχαῖς, καὶ ἁπαλλοτριώσει
σε τῶν ἰδίων σου. |
34
Βάλε ἕνα ξένον εἰς τὸ σπίτι
σου καὶ αὐτὸς θὰ σὲ ἀναστατώσῃ
μὲ τὰς ταραχάς, ποὺ θὰ ὑπεγείρῃ
εἰς τὸν οἶκον σου, καὶ θὰ σὲ
ἀποξενώσῃ ἀπὸ τοὺς ἰδικούς
σου ἀνθρώπους. |
34
Βάλε εἰς τὸ σπίτι σου ἄνθρωπον τοιοῦτον,
ξένον καὶ ἐντελῶς ἄγνωστον, καὶ
θὰ σὲ ἀναστατώσῃ μὲ τὰς
ταραχάς του καὶ θὰ σὲ ἀποξενώσῃ
ἀπὸ τὸ σπίτι σου καὶ ἀπὸ
τοὺς ἰδικούς σου. |