Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ίμα
ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ
τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν
ἔκτισε Κύριος· |
ίμα
τὸν ἰατρόν, ὅπως τοῦ ἁρμόζει,
ἔχων ἄλλωστε ὑπ' ὄψιν σου τὰς
ὑπηρεσίας του εἰς τὰς ἀνάγκας
σου, διότι ὁ Κύριος ἔκαμεν αὐτόν.
|
ίμα
τὸν ἰατρὸν μὲ τὰς τιμάς, αἱ
ὁποῖαι τοῦ ἀνήκουν σύμφωνα μὲ
τὰς ἀνάγκας, εἰς τὰς ὁποίας
μᾶς ἐξυπηρετεῖ, διότι πράγματι ὁ Θεὸς
ἔκαμε καὶ αὐτόν. |
2
παρὰ γὰρ Ὑψίστου ἐστὶν
ἴασις, καὶ παρὰ βασιλέως λήψεται
δόμα. |
2
Ἀπὸ τὸν Ὕψιστον Θεὸν προέρχεται
ἡ θεραπεία, ποὺ δίδει ὁ ἰατρός,
ὁ ὁποῖος καὶ ἀπὸ τοὺς
βασιλεῖς ἀκόμη θὰ λάβῃ
δῶρα διὰ τὴν ἰατρικήν του ἐπιστήμην.
|
2
Βεβαίως παρὰ τοῦ Ὑψίστου παρέχεται ἡ
θεραπεία διὰ μέσου τοῦ ἰατροῦ, δι’
αὐτὸ δὲ καὶ ἀπὸ αὐτὸν
ἀκόμη τὸν βασιλέα θὰ λάβῃ οὗτος
δῶρα διὰ τὴν ἰατρικήν του ἱκανότητα.
|
3
Ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει
κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστὰνων
θαυμασθήσεται. |
3
Ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη θὰ
ἀναδείξῃ τὸν ἰατρόν·
καὶ ἐνώπιον ἐπισήμων ἀνθρώπων
θὰ ἀποκτήσῃ δόξαν.
|
3
Ἡ δεξιότης καὶ ἱκανότης τοῦ ἰατροῦ
θὰ ἐξυψώσῃ τὴν κεφαλήν του, καθιστῶσα
αὐτὸν διακεκριμένον, καὶ θὰ θαυμασθῇ
οὗτος δι' αὐτὴν ἐνώπιον μεγάλων καὶ
ἐπισήμων ἀνθρώπων. |
4
Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα,
καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ
αὐτοῖς. |
4
Ὁ Κύριος ὥρισε νὰ φυτρώνουν
φαρμακευτικὰ βότανα ἀπὸ τὴν
γῆν, ὁ δὲ φρόνιμος ἄνθρωπος
δὲν τὰ ἀποστρέφεται.
|
4
Ὁ Ὕψιστος παρήγαγεν ἐκ τῆς γῆς
φάρμακα, καὶ κάθε φρόνιμος ἄνθρωπος δὲν
θὰ ἀπορρίψη καὶ δὲν θὰ ἀποστραφῇ
αὐτά. |
5
Οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη
ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν
αὐτοῦ; |
5
Τὰ πικρὰ ὕδατα τῆς Μερρᾶς δὲν
ἐγλυκάνθησαν διὰ τοῦ Μωϋσέως
μὲ ἕνα ξύλον, διὰ νὰ φανῇ
ἔτσι ἡ δύναμις καὶ αὐτοῦ
τοῦ ξύλου;
|
5
Μήπως μὲ ξύλον δὲν ἐγλυκάνθη τὸ πικρὸν
ὕδωρ τῆς Μερρᾶς, διὰ νὰ καταστῇ
γνωστὴ ἡ δύναμις τοῦ ξύλου τούτου;
|
6
Καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις
ἐπιστήμην ἐνδοξάζασθαι ἐν τοῖς
θαυμασίοις αὐτοῦ· |
6
Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς
τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἰατρικὴν
ἐπιστήμην, ὥστε νὰ δοξάζεται
μὲ τὰ θαυμαστὰ αὐτοῦ ἔργα.
|
6
Καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔδωκεν
εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν γνῶσιν
καὶ Ἐπιστήμην, διὰ νὰ δοξάζωνται οὗτοι
διὰ τῶν θαυμαστῶν ἔργων του.
|
7
ἐν αὐτοῖς ἐθεράπευσε καὶ
ᾖρε πόνον αὐτοῦ,
|
7
Διὰ τῶν ἰατρῶν καὶ τῶν
φαρμάκων θεραπεύει ὁ Θεὸς καὶ
ἀφαιρεῖ τὰς ἐνοχλήσεις τοῦ
ἀσθενοῦς.
|
7
Μὲ τὰς βοτάνας αὐτάς, τὰς ὁποίας
ἐποίησεν ὁ Θεός, ὁ ἰατρὸς ἐθεράπευσε
καὶ ἐσήκωσε τὸν πόνον τοῦ ἀσθενοῦς.
|
8
μυρεψὸς ἐν τούτοις ποιήσει μεῖγμα,
καὶ οὐ μὴ συντελέσῃ ἔργα
αὐτοῦ, καὶ εἰρήνη παρ' αὐτοῦ
ἐστιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.
|
8
Ὁ φαρμακοποιὸς διὰ τῶν διαφόρων
βοτάνων κατασκευάζει φαρμακευτικὴν σύνθεσιν
καὶ εἶναι ἀτελείωτα τὰ φαρμακευτικά
του παρασκευάσματα, ὥστε νὰ ἔρχεται
ἡ θεραπεία καὶ ἡ γαλήνη ἀπὸ
τὸ φάρμακόν του εἰς ὅλους τοὺς
ἀσθενεῖς τῆς οἰκουμένης.
|
8
Ἀπὸ αὐτὰς ὁ φαρμακοποιὸς
καὶ ὁ κατασκευαστὴς μύρων θὰ κάμῃ
μεῖγμα καὶ σύνθεσιν φαρμάκου· καὶ δὲν
θὰ δώσῃ τέλος ὁ Θεὸς εἰς τὰ
ἔργα του, ἀλλ' ἡ παρ’ Αὐτοῦ
θεραπεία καὶ εἰρήνη θὰ παρέχεται εἰς
τοὺς ἀσθενεῖς ὅλης τῆς γῆς.
|
-9
Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ
παράβλεπε, ἀλλ' εὖξαι Κύριος, καὶ
αὐτὸς ἰάσεταί σε. |
9
Τέκνον μου, ὅταν ἀρρωστήσῃς
μὴ ἀδιαφορήσῃς διὰ τὸν
ἰατρὸν καὶ τὰ
φάρμακα. Συγχρόνως ὅμως παρακάλεσε
καὶ τὸν Κύριον· καὶ αὐτὸς
θὰ σὲ θεραπεύσῃ.
|
9
Τέκνον μου, κατὰ τὴν ἀσθένειάν σου μὴ
παραμελῇς καὶ μὴ ἀδιαφορῇς,
ἀλλὰ προσευχήσου εἰς τὸν Κύριον καὶ
Αὐτὸς θὰ σὲ ἰατρεύσῃ.
|
10
Ἀπόστησον πλημμέλειαν, καὶ εὔθυνον
χεῖρας, καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας
καθάρισον καρδίαν. |
10
Ἀπαρνήσου καὶ ἀπομάκρυνε ἀπὸ
σὲ κάθε ἁμαρτίαν· ἔχε καθαρὰ
τὰ χέρια σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ
καὶ καθάρισε τὴν καρδίαν σου ἀπὸ
κάθε ἁμαρτίαν.
|
10
Διῶξε μακρὰν κάθε σφάλμα καὶ φταίξιμο καὶ
κατάστησον τὰς χεῖρας σου εὐθείας, ὥστε
νὰ μὴ παρεκκλίνουν αὗται εἰς τὸ
κακόν, καὶ καθάρισε τὴν καρδίαν σου ἀπὸ
τοὺς μολυσμοὺς τῆς ἁμαρτίας.
|
11
Δὸς εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεως
καὶ λίπανον προσφορὰν ὡς μὴ
ὑπάρχων. |
11
Πρόσφερε εὐῶδες θυμίαμα, καὶ
ἀναμνηστικὴν παρὰ τῷ Θεῷ διὰ
σὲ ἀναίμακτον θυσίαν σημιγδαλιοῦ.
Πρόσφερε δὲ πλουσίας τὰς προσφοράς
σου ὡς ἐὰν δὲν πρόκειται νὰ
ὑπάρξῃς πλέον εἰς τὴν
γῆν. |
11
Πρόσφερε εὐῶδες θυμίαμα καὶ θυσίαν ἀναίμακτον
ἐξ ἀλεύρου ἐκλεκτοῦ εἰς μνήμην
σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ δὸς
πλουσίαν καὶ παχεῖαν τὴν αἱματηρὰν
προσφοράν σου, ὡς νὰ πρόκειται νὰ μὴ
ὑπάρχει πλέον εἰς τὴν ζωήν.
|
12
Καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ
γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος, καὶ
μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ
χρεία. |
12
Νὰ προσφύγῃς δὲ κατόπιν καὶ
εἰς τὸν ἰατρόν, διότι ὁ
Θεὸς τὸν ἐδημιούργησε καὶ τὸν
ἀνέδειξε. Μὴ τὸν ἀπομακρύνῃς
ἀπὸ κοντά σου, διότι ἔχεις τὴν
ἀνάγκην του.
|
12
Καὶ εἰς τὸν ἰατρὸν δῶσε
θέσιν καὶ εἴσοδον ἐλευθέραν, διότι ὁ
Κύριος ἐποίησεν αὐτόν, καὶ ἂς μὴ
ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ σέ, διότι ἔχεις
ἀνάγκην τούτου. |
13
Ἔστι καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν
αὐτῶν εὐοδία·
|
13
Πολλὲς φορὲς ἡ θεραπεία τῆς
ἀσθενείας καὶ ἡ κατευόδωσις
τῆς ὑγείας εἶναι εἰς τὰ
χέρια τῶν ἰατρῶν,
|
13
Ὑπάρχει περίπτωσις, κατὰ τὴν ὁποίαν
καὶ εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἰατρῶν
ὑπάρχει ἐπιτυχία καὶ κατευόδωσις τῆς
θεραπευτικῆς προσπαθείας. |
14
καὶ γὰρ αὐτοὶ Κυρίου δεηθήσονται
ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν
καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως.
|
14
διότι καὶ αὐτοὶ μὲ τὴν
σειράν των προσεύχονται πρὸς τὸν Κύριον,
νὰ κατευοδώσῃ τὰς προσπαθείας
των καὶ νὰ ἐπιτύχουν ἐλάφρυνσιν
καὶ θεραπείαν τῆς νόσου διὰ
τὴν συνέχειαν τῆς ζωῆς.
|
14
Διότι καὶ αὐτοὶ θὰ παρακαλέσουν τὸν
Κύριον, ἵνα κατευοδώσῃ καὶ κατευθύνῃ
ἐπιτυχῶς τὰς προσπαθείας των πρὸς
ἀνάπαυσιν καὶ θεραπείαν ἀπὸ τῆς
νόσου, πρὸς ἐπιβίωσιν καὶ ἐξακολούθησιν
τῆς ζωῆς τοῦ πάσχοντος.
|
15
Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος
αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας
ἰατροῦ. |
15
Μάθε δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι ἐκεῖνος
ὁ ὁποῖος ἁμαρτάνει ἐνώπιον
τοῦ Δημιουργοῦ του, θὰ ἀσθενήσῃ
καὶ θὰ περιέλθῃ εἰς τὰ
χέρια τοῦ ἰατροῦ.
|
15
Γνωρίζε ἀκόμη, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ
ἁμαρτάνει ἔναντι τοῦ Θεοῦ, ὁ
Ὁποῖος τὸν ἐδημιούργησε, θὰ
πέσῃ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ἰατροῦ.
|
16
Τέκνον, ἐπὶ νεκρῷ κατάγαγε δάκρυα
καὶ ὡς δεινὰ πάσχων ἔναρξαι
θρήνου, κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτοῦ
περίστειλον τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ
μὴ ὑπερίδῃς τὴν ταφὴν
αὐτοῦ. |
16
Παιδί μου, χύσε δάκρυα διὰ τὸν
νεκρὸν ἄνθρωπόν σου· καί, ὡς
ἐὰν σὺ ὁ ἴδιος πάσχῃς
μεγάλα δεινά, ἄρχισε νὰ τὸν
θρηνῇς. Σύμφωνα δὲ μὲ τὴν κρατοῦσαν
συνήθειαν σαβάνωσε τὸ σῶμα του καὶ
μὴ ἀδιαφορήσῃς διὰ τὸν
ἐνταφιασμόν του.
|
16
Τέκνον μου, χύσε δάκρυα διὰ νεκρὸν καὶ ἄρχισε
θρῆνον σὰν ἄνθρωπος, ποὺ ὑποφέρεις
τρομερὰ καὶ πονεῖς, ὅπως δὲ
ἁρμόζει εἰς αὐτὸν καὶ ἐπιβάλλει
ἡ συνήθεια, συμμάζευσε καὶ περιποιήσου τὸ
σῶμα του καὶ μὴ ἀδιαφορήσῃς
διὰ τὴν ταφήν του. |
17
Πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετὸν
καὶ ποίησον τὸ πένθος κατὰ τὴν
ἀξίαν αὐτοῦ ἡμέραν μίαν
καὶ δύο χάριν διαβολῆς καὶ παρακλήθητι
λύπης ἕνεκα· |
17
Κλάψε τον πικρά, θρήνησέ τον μὲ
κοπετούς, κράτησε πένθος ἀνάλογα
μὲ τὴν συγγένειαν, ποὺ ἔχεις
πρὸς αὐτόν, καὶ μὲ τὴν
ἀξίαν του, μίαν τουλάχιστον καὶ
δύο ἡμέρας, ὥστε νὰ μὴ
σὲ κατηγορήσουν οἱ ἄλλοι ὡς
ἀναίσθητον. Ἔπειτα δὲ παρηγορήσου
καὶ θέσε τέρμα εἰς τὴν λύπην
σου. |
17
Κλαῦσε τον πικρὰ καὶ κατάστησε θερμὸν
καὶ ζωηρὸν τὸν κοπετόν σου καὶ τὸν
θρῆνον, καὶ πένθησε κατὰ τὴν ἀξίαν
αὐτοῦ ἐπὶ μίαν ἡμέραν καὶ
δύο, πρὸς ἀποφυγὴν πάσης κατηγορίας καὶ
διαβολῆς, ὅτι περιεφρόνησες καὶ ἠσέβησες
εἰς τὸν νεκρόν, καὶ ἔπειτα παρηγορήσου
διὰ τὴν λύπην σου. |
18
ἀπὸ λύπης γὰρ ἐκβαίνει
θάνατος, καὶ λύπη καρδίας κάμψει
ἰσχύν. |
18
Τερμάτισε δὲ τὴν λύπην σου, διότι
μερικὲς φορὲς ἀπὸ τὴν πολλὴν
λύπην προέρχεται καὶ θάνατος, ἡ
δὲ λύπη τῆς καρδίας κλονίζει
καὶ κάμπτει τὴν ἰσχὺν τοῦ
ἀνθρώπου.
|
18
Πρέπει δὲ νὰ συγκρατήσῃς τὴν λύπην
σου, διότι ἀπὸ τὴν ἄμετρον καὶ
ἀσυγκράτητον λύπην ἐπέρχεται ὡς συνέπεια
θάνατος, ἡ δὲ λύπη τῆς καρδίας θὰ
κάμψῃ καὶ θὰ λυγίσῃ τὴν δύναμιν
τοῦ ἀνθρώπου. |
19
Ἐν ἐπαγωγῇ παραβαίνει καὶ λύπη,
καὶ βίος πτωχοῦ κατὰ καρδίας.
|
19
Εἰς τὰς θλιβερὰς περιστάσεις τῆς
ζωῆς ἔρχεται πάντοτε καὶ ἡ λύπη.
Ὁ δὲ ταλαιπωρημένος βίος τοῦ
πτωχοῦ εἶναι συνεχὴς θλῖψις καρδίας.
|
19
Μετὰ τῆς δοκιμασίας συμβαδίζει καὶ ἡ
λύπη, ἡ δὲ στερημένη ζωὴ τοῦ πτωχοῦ
καταθλίβει τὴν καρδίαν. |
20
Μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν καρδίαν
σου, ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶς
τὰ ἔσχατα· |
20
Μὴ ἀφήσῃς ὅμως νὰ κατακυριεύσῃ
τὴν καρδίαν σου ἡ λύπη, διῶξε
αὐτὴν ἀπὸ κοντά σου ἔχων
ὑπ' ὄψιν σου, ὅτι καὶ σὺ θὰ
ἀποθάνῃς.
|
20
Μὴ παραδώσῃς εἰς λύπην τὴν καρδίαν
σου, ὥστε νὰ κυριευθῇ αὕτη ὑπ'
αὐτῆς· ἀπομάκρυνον ταύτην ἐνθυμούμενος
τὰ τελευταῖα σου καὶ μὴ λησμονῶν
ὅτι καὶ σὺ θὰ ἀποθάνῃς.
|
21
μὴ ἐπιλάβῃ, οὐ γάρ ἐστιν
ἐπάνοδος, καὶ τοῦτον οὐκ ὠφελήσεις
καὶ σεαυτὸν κακώσεις. |
21
Μὴ λησμονῇς ὅτι δὲν ὑπάρχει
ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὸν ᾅδην.
Ὅσον δὲ καὶ ἂν κλαύσῃς,
τὸν νεκρὸν αὐτὸν μὲν δὲν
θὰ τὸν ὠφελήσῃ τὸν δὲ
ἑαυτόν σου θὰ βλάψῃς.
|
21
Ἀπομάκρυνον τὴν ὑπερβολικὴν λύπην,
διότι δὲν ὑπάρχει ἐπάνοδος τοῦ νεκροῦ.
Ἔφυγεν οὗτος ὁριστικῶς. Διὰ
τῆς ὑπερβολικῆς σου λύπης λοιπὸν καὶ
αὐτὸν δὲν θὰ ὠφελήσῃς
καὶ τὸν ἑαυτόν σου θὰ βλάψῃς·
|
22
Μνήσθητι τὸ κρῖμα αὐτοῦ, ὅτι
οὕτω καὶ τὸ σόν· ἐμοὶ ἐχθὲς
καὶ σοὶ σήμερον. |
22
Ἐνθυμήσου ὅτι ὅπως ἦλθεν εἰς
αὐτὸν τὸ κρίμα καὶ ἡ ὥρα
τοῦ θανάτου, ἔτσι θὰ συμβῇ καὶ
μὲ σέ. Ἐκεῖνος σοῦ λέγει·
<Εἰς ἐμὲ χθὲς ἦλθεν ὁ
θάνατος καὶ εἰς σὲ θὰ ἔλθῃ
σήμερον>.
|
22
Ἐνθυμοῦ ὅτι ὁ θάνατος ἐπῆλθεν
ἐπ’ αὐτὸν κατὰ τὴν ἐξ
ἀρχῆς θείαν ἀπόφασιν, καὶ ἔτσι
ἀκριβῶς θὰ εἶναι καὶ διὰ
σὲ τὸ αὐτὸ κρῖμα καὶ ἡ
αὐτὴ ἀπόφασις· εἰς ἐμὲ
χθὲς καὶ εἰς σὲ σήμερον.
|
23
Ἐν ἀναπαύσει νεκροῦ κατάπαυσον
τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ παρακλήθητι
ἐν αὐτῷ ἐν ἐξόδῳ
πνεύματος αὐτοῦ. |
23
Ὅταν ὁ νεκρὸς ἀναπαυθῇ, παῦσε
καὶ σὺ τὴν λυπηρὰν ἀνάμνησίν
του καὶ παρηγορήσου δι' αὐτόν, ἐπειδὴ
ἡ ψυχὴ του ἔχει φύγει.
|
23
Κατὰ τὴν ἀνάπαυσιν νεκροῦ τίνος, ἄφησε
καὶ σὺ τὴν μνήμην του νὰ ἀναπαύεται
καὶ παρηγορήσου δι αὐτὸν κατὰ τὴν
ἔξοδον τοῦ πνεύματός του. |
24
Σοφία γραμματέως ἐν εὐκαιρίᾳ
σχολῆς, καὶ ὁ ἐλασσούμενος πράξει
αὐτοῦ σοφισθήσεται.
|
24
Ἡ σοφία τοῦ γραμματισμένου ἀνθρώπου
ἀποκτᾶται εἰς ὦραν ἠρεμίας.
Καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος περιορίζεται
εἰς ὀλίγα, ἔργα, ἠμπορεῖ
νὰ γίνῃ σοφός.
|
24
Ἡ σοφία τοῦ Γραμματέως ἀποκτᾶται εἰς
κατάλληλον καιρὸν ἡσυχίας ἀπὸ περισπασμούς,
ἐκεῖνος δὲ ποὺ ἔχει ὀλιγωτέρας
ὑποθέσεις καὶ φροντίδας ἀπασχολούσας αὐτόν,
αὐτὸς θὰ ἀποκτήσῃ Σοφίαν.
|
25
Τί σοφισθήσεται ὁ κρατῶν ἀρότρου
καὶ καυχώμενος ἐν δόρατι κέντρου,
βόας ἐλαύνων καὶ ἀναστρεφόμενος
ἐν ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἡ
διήγησις αὐτοῦ ἐν υἱοῖς
ταύρων; |
25
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ
σοφὸς αὐτός, ποὺ ὅλην τὴν
ἡμέραν κρατεῖ τὸ ἀλέτρι
καὶ καυχᾶται, ὅτι χειρίζεται καλὰ
τὴν βουκέντραν, ὅπως ὁ πολεμιστὴς
τὸ δόρυ του, διὰ νὰ ὁδηγῇ
ἔτσι καλὰ τὰ βόϊδια του; Πῶς
εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ σοφὸς
αὐτός, ποὺ διαρκῶς ἀσχολεῖται
μὲ τέτοια ἔργα καὶ τοῦ ὁποίου
σκέψις καὶ φροντίδα καὶ ὁμιλία
εἶναι τὰ μοσχάρια;
|
25
Πῶς ἐπὶ παραδείγματι θὰ γίνῃ
σοφὸς αὐτὸς ποὺ κρατεῖ ἀλέτρι,
ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπερήφανος διὰ
τὸ δόρυ τῆς βουκέντρας, ὅστις διευθύνει
τὰ βόδια καὶ ἀσχολεῖται διαρκῶς
μὲ τὰ ἔργα των καὶ τοῦ ὁποίου
ἡ ὁμιλία στρέφεται περὶ τῶν μοσχαρίων
τῶν ταύρων; |
26
Καρδίαν αὐτοῦ δώσει ἐκδοῦναι
αὔλακος, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ
εἰς χορτάσματα δαμάλεων.
|
26
Αὐτὸς θὰ δώσῃ ὅλην του
τὴν καρδιὰ καὶ τὴν προσοχήν,
εἰς τὸ νὰ ἀνοίγῃ αὐλάκια
καὶ θὰ ἀγρυπνῇ, διὰ νὰ
δίδῃ τροφὰς εἰς τὰ δαμάλιά
του. |
26
Αὐτὸς τὴν καρδίαν του καὶ τὸ
ἐνδιαφέρον του θὰ τὸ δώσῃ εἰς
τὸ νὰ ἀνοίγῃ εἰς τὰ χωράφια
αὐλάκια· καὶ παραμένει ἄγρυπνος, διὰ
νὰ δώσῃ τροφὴν χορταστικὴν εἰς
τὰς δαμάλεις του. |
27
Οὕτως πᾶς τέκτων καὶ ἀρχιτέκτων,
ὅστις νύκτωρ ὡς ἡμέρας διάγει·
οἱ γλύφοντες γλύμματα σφραγίδων, καὶ
ἡ ὑπομονὴ αὐτοῦ ἀλλοιῶσαι
ποικιλίαν· καρδίαν αὐτοῦ δώσει
εἰς τὸ ὁμοιῶσαι ζωγραφίαν, καὶ
ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ τελέσαι
ἔργον. |
27
Τὸ ἴδιο καὶ κάθε ξυλουργὸς καὶ
ἀρχιμάστορας, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται
νύκτα καὶ ἡμέραν. Ἐπίσης
τὸ ἴδιο συμβαίνει καί μὲ τοὺς
σκαλιστὰς τῶν σφραγίδων, οἱ ὁποῖοι
μὲ ἐπιμέλειαν καὶ ἐπιμονὴν
προσπαθοῦν νὰ ἐπινοήσουν διαφόρους
μορφὰς σφραγίδων. Ἔχουν δώσει ὅλην
των τὴν καρδιάν, εἰς τὸ νὰ ἀναπαραστήσουν
διαφόρους μορφάς, καὶ ἀγρυπνοῦν,
διὰ νὰ τελειώσουν ὅσον τὸ δυνατὸν
καλύτερον τὸ ἔργον των.
|
27
Παρομοίως καὶ κάθε ξυλουργὸς καὶ ἀρχιτεχνίτης,
ὅστις περνᾷ τὴν νύκτα ἐργαζόμενος
ὅπως καὶ τὴν ἠμέραν· καθὼς
καὶ ἐκεῖνοι ποὺ σκαλίζουν σκαλίσματα
σφραγίδων καὶ τῶν ὁποίων ἡ ὑπομονὴ
στρέφεται εἰς τὸ πῶς νὰ ἐπεξεργασθοῦν
ποικιλίαν σχεδίων· θὰ προσηλώσῃ ὅλην
τὴν προσοχὴν καὶ τὴν διάνοιάν του
εἰς τὸ νὰ ἀποδώσῃ ζωγραφίαν
ὁμοίαν πρὸς τὸ σχέδιον καὶ τὸ
πρωτότυπον, καὶ μένει ἄγρυπνος διὰ να τελειώσῃ
τὸ ἔργον. |
28
Οὕτως χαλκεὺς καθήμενος ἐγγὺς
ἄκμονος καὶ καταμανθάνων ἔργα σιδήρου·
ἀτμὶς πυρὸς πήξει σάρκας αὐτοῦ,
καὶ ἐν θέρμῃ καμίνου διαμαχήσεται·
φωνὴ σφύρης καινιεῖ τὸς οὗς
αὐτοῦ, καὶ κατέναντι ὁμοιώματος
σκεύους οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ·
καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰς συντέλειαν
ἔργων, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ
κοσμῆσαι ἐπὶ συντελείας.
|
28
Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν
σιδηρουργὸν ὁ ὁποῖος κάθεται
κοντὰ εἰς τὸ ἀμόνι καὶ
παρατηρεῖ καὶ κατεργάζεται τὸν σίδηρον.
Ἡ λάβρα τῆς φωτιᾶς συρικνώνει
τὰς σάρκας του, καὶ αὐτὸς καθημερινῶς
μάχεται ἐναντίον τῆς θερμότητος
τῆς καμίνου. Τὰ κτυπήματα τῆς
σφύρας τὸν ξεκουφαίνουν καὶ τὰ
μάτια του εἶναι συνεχῶς προσηλωμένα
εἰς τὸ σκεῦος, τὸ ὁποῖον
κατεργάζεται. Δίδει ὅλην του τὴν καρδιὰ
καὶ τὴν προσοχὴν εἰς τὴν τελειοποίησιν
τῶν ἔργων του καὶ ἄγρυπνος εἶναι
ἡ προσοχὴ καὶ ἡ προσπάθειά
του, πῶς νὰ διακοσμήσῃ αὐτὸ
ἐπὶ τὸ λαμπρότερον.
|
28
Παρομοίως καὶ ὁ σιδηρουργός, ὁ ὁποῖος
κάθηται πλησίον εἰς τὸ ἀμόνι καὶ γίνεται
ἔμπειρος εἰς τὰ ἔργα τοῦ σιδήρου.
Ἡ λαύρα τῆς φωτιᾶς ξηραίνει τὰς σάρκας
του, καὶ θὰ πολεμήσῃ σκληρὰ μὲ
τὴν θερμότητα τοῦ καμινιοῦ. Ὁ ἦχος
τῆς σφύρας, ποὺ θὰ ἀνανεώνεται συνεχῶς,
θὰ παραπλανᾷ τὸ αὐτί του, ποὺ
θὰ βουΐζῃ διαρκῶς καὶ τὰ μάτια
του θὰ εἶναι προσηλωμένα ἀπέναντι εἰς
τὸ ὁμοίωμα καὶ τὸ σχέδιον τοῦ
σκεύους ποὺ κατεργάζεται. Θὰ δώσῃ οὗτος
ὅλον τὸν ἑαυτόν του καὶ ὅλην
τὴν προσοχήν του εἰς τὸ νὰ φέρῃ
εἰς τέλειον πέρας τὰ ἔργα του, καὶ
ἡ ἄγρυπνος προσπάθειά του θὰ κοσμήσῃ,
ὅσον ἠμπορεῖ περισσότερον, αὐτά.
|
29
Οὕτως κεραμεὺς καθήμενος ἐν ἔργῳ
αὐτοῦ καὶ συστρέφων ἐν ποσὶν
αὐτοῦ τροχόν, ὃς ἐν μερίμνῃ
κεῖται διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ
ἔργον αὐτοῦ καὶ ἐναρίθμιος
πᾶσα ἡ ἐργασία αὐτοῦ.
|
29
Τὸ ἴδιο καὶ ὁ κεραμοποιός, ὁ
ὁποῖος κάθεται κοντὰ εἰς τὸ
ἔργον του, στρέφει μὲ τὰ πόδια
του τὸν τροχόν, δίδει συνεχῶς ὅλην
του τὴν προσοχὴν καὶ τὴν φροντίδα
εἰς τὸ ἔργον του καὶ μὲ ὑπολογισμὸν
προχωρεῖ εἰς τὸν ἀκριβῆ ἀριθμὸν
τῶν ἔργων του.
|
29
Ἔτσι καὶ ὁ κεραμοποιὸς ἢ ἀγγειοπλάστης,
ὅταν κάθηται εἰς τὸ ἔργον του καὶ
γυρίζῃ διὰ τῶν ποδῶν του τὸν
τροχόν, εὑρίσκεται καὶ αὐτὸς εἰς
διαρκῆ προσοχὴν καὶ φροντίδα ἐπὶ
τοῦ ἔργου του, καὶ ὅλη ἡ ἐργασία
του εἶναι ὑπολογισμένη καὶ μετρημένη ἐκ
τοῦ προτέρου. |
30
Ἐν βραχίονι αὐτοῦ τυπώσει πυλὸν
καὶ πρὸ ποδῶν κάμψει ἰσχὺν
αὐτοῦ· καρδίαν ἐπιδώσει
συντελέσαι τὸ χρῖσμα, καὶ ἡ
ἀγρυπνία αὐτοῦ καθαρίσαι κάμινον.
|
30
Ἀφοῦ δὲ μὲ τὰ πόδια του
θὰ ζυμώσῃ καὶ θὰ ἁπαλύνῃ
τὸν πηλόν, μὲ τὰ χέρια του σχηματίζει
τὸν πηλὸν εἰς δοχεῖα. Δίδει
ὅλην του τὴν προσοχὴν εἰς τὸ
νὰ ἐπιτύχῃ καὶ προσαρμόσῃ
τὸ καλύτερον βερνίκωμα, καὶ μὲ
ἐπιμέλειαν κατόπιν θὰ καθαρίσῃ
τὴν κάμινον.
|
30
Μὲ τὸν βραχίονά του καὶ τὴν χεῖρα
του θὰ δώσῃ ὡρισμένον τύπον καὶ σχῆμα
εἰς τὸν πηλὸν καὶ μὲ τοὺς
πόδας του θὰ κάμψῃ τὴν σκληρότητα αὐτοῦ,
καθιστῶν αὐτὸν μαλακὸν καὶ εὒπλαστον·
θὰ συγκετρώσῃ δὲ τὴν προσοχὴν
καὶ τὴν διάνοιάν του εἰς τὸ πῶς
νὰ ἀποπερατώσῃ τελείως τὸ βερνίκωμα·
ἡ δὲ ἄγρυπνος ἐπιμέλειά του στρέφεται
εἰς τὸ νὰ καθαρίσῃ τὴν κάμινον,
ἐντὸς τῆς ὁποῖος θὰ ψηθοῦν
τὰ πλασθέντα ἀγγεῖα. |
-31
Πάντες οὗτοι εἰς χεῖρας αὐτῶν
ἐνεπίστευσαν, καὶ ἕκαστος ἐν
τῷ ἔργῳ αὐτοῦ σοφίζεται.
|
31
Ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐμπιστοσύνην
καὶ τὴν ἀφιέρωσίν των εἰς
τὰ ἔργα αὐτὰ τῶν χειρῶν
των. Καὶ ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς
γίνεται σοφὸς καὶ ἐπιτήδειος
εἰς τὸ ἰδικόν του ἔργον.
|
31
Ὅλοι αὐτοὶ ἐμπιστεύονται εἰς
τὰς χεῖρας των, καὶ ὁ καθένας ἐξ
αὐτῶν γίνεται σοφὸς καὶ ἔμπειρος
μόνον εἰς τὸ ἔργον καὶ τὴν τέχνην
του. |
32
Ἄνευ αὐτῶν οὐκ οἰκισθήσεται
πόλις, καὶ οὐ παροικήσουσιν οὐδὲ
περιπατήσουσιν, |
32
Χρήσιμα τὰ ἔργα των, διότι χωρὶς
αὐτὰ δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε
νὰ οἰκοδομηθῇ οὔτε νὰ κατοικηθῇ
πόλις, οὔτε δὲ καὶ νὰ ταξιδεύσουν
οἱ ταξιδιῶται.
|
32
Χωρὶς αὐτοὺς ὅμως δὲν εἶναι
δυνατὸν να κατοικηθῇ καμμία πόλις, καὶ δὲν
θὰ ταξιδεύσουν ἄνθρωποι εἰς αὐτήν,
ἔστω καὶ διὰ προσωρινὴν ἐγκατάστασιν,
οὔτε θὰ κυκλοφορήσουν εἰς αὐτήν.
|
33
ἀλλ' εἰς βουλὴν λαοῦ οὐ ζητηθήσονται
καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ οὐχ ὑπεραλοῦνται·
ἐπὶ δίφρον δικαστοῦ οὐ καθιοῦνται
καὶ διαθήκην κρίματος οὐ διανοηθήσοντοι,
οὐδὲ μὴ ἐκφάνωσι δικαιοσύνην
καὶ κρίμα, καὶ ἐν παραβολαῖς
οὐχ εὑρεθήσονται, |
33
Ἀλλὰ δὲν θὰ ἀναζητηθοῦν
αὐτοί, διὰ νὰ ἐκφράσουν
γνώμην εἰς τὰς συσκέψεις τῶν
λαῶν, οὔτε καὶ εἰς τὰς συγκεντρώσεις
ἀνθρώπων θὰ διακρίνωνται. Δὲν
θὰ καθίσουν εἰς δικαστικὴν ἔδραν,
δὲν θὰ σκεφθοῦν, διὰ νὰ διατυπώσουν
νόμους, δὲν θὰ ἀποφανθοῦν σχετικῶς
μὲ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὸ δίκαιον
καὶ δὲν θὰ εὐρεθοῦν μεταξὺ
ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι λέγουν
σοφὰ διδάγματα.
|
33
Ἀλλὰ δὲν θὰ ζητηθοῦν οὗτοι
εἰς σύσκεψιν καὶ εἰς συμβούλια λαοῦ,
οὔτε θὰ προπορευθοῦν ἀπὸ τοὺς
ἄλλους ὡς περιζήτητοι καὶ ἀναγκαῖοι
σύμβουλοι εἰς δημοσίας συνάξεις· οὔτε θὰ
καθίσουν ἐπὶ ἔδρας δικαστικῆς καὶ
δὲν θὰ διανοηθοῦν σκεπτόμενοι ὅπως
συνθέσουν νόμους ἀπονομῆς δικαιοσύνης καὶ
ὅπως δημοσιεύσουν ἀποφάσεις δικαίας, οὔτε
θὰ εὐρεθοῦν ἱκανοὶ νὰ
χρησιμοποιήσουν καὶ ἐξηγήσουν σοφὰ ἀποφθέγματα
καὶ παρομοιώσεις. |
34
ἀλλὰ κτίσμα αἰῶνος στηρίσουσι,
καὶ ἡ δέησις αὐτῶν ἐν
ἐργασίᾳ τέχνης. |
34
Ἀλλὰ μὲ τὰς χειρωνακτικάς των
ἐργασίας στηρίζουν τὰ κτίσματα
διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ
ὅλη ἡ προσοχή των καὶ ἡ ἐπιμέλεια
ἔχει δοθῇ εἰς τὰ ἔργα τοῦ
ἐπαγγέλματός των. |
34
Ἀλλὰ θὰ στηρίξουν συνεχίζοντες ἔργα
χρήσιμα διὰ τὸν παρόντα αἰῶνα καὶ
τὴν προσωρινὴν καθημερινὴν ζωήν, ἡ
δὲ προσευχὴ καὶ δέησίς των στρέφεται εἰς
τὸ χειρωνακτικὸν ἔργον τῆς τέχνης
των. |