΄Σοφία Σολομώντος : Κεφάλαιον ΣΤ'

Πρωτότυπο Κείμενο

κούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς.
2 Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθου καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν·
3 ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου, ὃς ἐξετάσει ὑμῖν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει·
4 ὅτι ὑπηρέται ὄντες τῆς αὐτοῦ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθῶς, οὐδὲ φυλάξατε νόμον, οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθητε.
5 Φρικτῶς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμῖν, ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται.
6 Ὁ γὰρ ἐλάχιστος συγγνωστός ἐστιν ἐλέους, δυνατοὶ δὲ δυνατῶς ἐτασθήσονται·
7 οὐ γὰρ ὑποστελεῖται πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότης, οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθος, ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸς ἐποίησεν ὁμοίως τε προνοεῖ περὶ πάντων.
8 Τοῖς δὲ κραταιοῖς ἰσχυρὰ ἐφίσταται ἐρευνᾷ.
9 Πρὸς ὑμᾶς οὖν, ὦ τύραννοι, οἱ λόγοι μου, ἵνα μάθητε σοφίαν καὶ μὴ παραπέσητε·
10 οἱ γὰρ φυλάξαντες ὁσίως τὰ ὅσια ὁσιωθήσονται, καὶ οἱ διδαχθέντες αὐτὰ εὑρήσουσιν ἀπολογίαν.
11 Ἐπιθυμήσητε οὖν τῶν λόγων μου, ποθήσετε καὶ παιδευθήσεσθε.
12 Λαμπρὰ καὶ ἀμάραντός ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων αὐτὴν καὶ εὑρίσκεται ὑπὸ τῶν ζητούντων αὐτήν,
13 φθάνει τοὺς ἐπιθυμοῦντας προγνωσθῆναι.
14 Ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει, πάρεδρον γὰρ εὑρήσει τῶν πυλῶν αὐτοῦ.
15 Τὸ γὰρ ἐνθυμηθῆναι περὶ αὐτῆς φρονήσεως τελειότης, καὶ ἀγρυπνήσας δι' αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται·
16 ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὕτη περιέρχεται ζητοῦσα καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς καὶ ἐν πάσῃ ἐπινοίᾳ ὑπαντᾷ αὐτοῖς.
17 Ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἡ ἀληθέστατη παιδείας ἐπιθυμία, φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη,
18 ἀγάπη δὲ τήρησις νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας,
19 ἀφθαρσία δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ Θεοῦ.
20 Ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ βασιλείαν.
21 Εἰ οὖν ἥδεσθε ἐπὶ θρόνοις καὶ σκήπτροις, τύραννοι λαῶν, τιμήσατε σοφίαν, ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε.
22 Τί δέ ἐστι σοφία καὶ πῶς ἐγένετο, ἀπαγγελῶ καὶ οὐκ ἀποκρύψω ὑμῖν μυστήρια, ἀλλὰ ἀπ' ἀρχῆς γενέσεως ἐξιχνιάσω καὶ θήσω εἰς τὸ ἐμφανὲς τὴν γνῶσιν αὐτῆς καὶ οὐ μὴ παροδεύσω τὴν ἀλήθειαν.
23 Οὔτε μὴν φθόνῳ τετηκότι συνοδεύσω, ὅτι οὗτος οὐ κοινωνήσει σοφίᾳ.
24 Πλῆθος δὲ σοφῶν σωτηρία κόσμου, καὶ βασιλεὺς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου.
25 Ὥστε παιδεύεσθε τοῖς ρήμασί μου καὶ ὠφεληθήσεσθε.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

κούσατε λοιπὸν αὐτά, βασιλεῖς, καὶ συνετισθῆτε. Μάθετε καλὰ σεῖς οἱ δικασταὶ ὅλης τῆς οἰκουμένης.
2 Ἀκούσατε σεῖς, οἱ ὁποῖοι κυριαρχεῖτε εἰς τοὺς λαοὺς καὶ οἱ ὁποῖοι ἀλαζονεύεσθε διὰ τὴν ἐξουσίαν, ποὺ ἔχετε ἐπάνω εἰς πλήθη ἐθνῶν.
3 Μάθετε ὅτι ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου ἔχει δοθῇ εἰς σᾶς ἡ ἐξουσία, καὶ ἡ κυριαρχία σας ἐπάνω εἰς τοὺς λαοὺς ἀπὸ τὸν Ὕψιστον, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξετάσῃ καὶ θὰ ἐλέγξῃ τὰ ἔργα σας καὶ θὰ ἐρευνήσῃ τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἀποφάσεις σας.
4 Θὰ σᾶς ἐλέγξῃ, διότι ἂν καὶ εἶσθε ὑπηρέται τοῦ ἰδικοῦ του βασιλείου, δὲν ἐκρίνατε καὶ δὲν ἐδικάσατε ὀρθῶς. Δὲν ἐτηρήσατε τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἐβαδίσατε οὔτε ἐζήσατε σύμφωνα μὲ τὸ θεῖον θέλημα.
5 Φρικτὴ καὶ ταχεῖα θὰ ἐπιπέσῃ ἐναντίον σας ἡ τιμωρία, διότι τρομερὰ πάντοτε καὶ αἰφνίδια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν παρανόμων ἀρχόντων.
6 Διότι οἱ ἄσημοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄξιοι συγγνώμης καὶ ἐλέους ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄρχοντες ὅμως θὰ κριθοῦν καὶ θὰ δικασθοῦν μὲ αὐστηρότητα.
7 Διότι δὲν θὰ ὑποστείλῃ τὸ πρόσωπόν του ὁ Δεσπότης τοῦ σύμπαντος, οὔτε θὰ ὑποσταλῇ πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς ἐξουσίας τῶν ἀρχόντων. Διότι αὐτὸς ἐδημιούργησε καὶ τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ αὐτὸς ἐπίσης προνοεῖ δι' ὅλους.
8 Αὐστηρὰ καὶ λεπτομερὴς ἔρευνα καὶ ἐξέτασις ἐπιφυλάσσεται διὰ τοὺς ἰσχυρούς.
9 Πρὸς σᾶς λοιπόν, ὦ ἄρχοντες τῆς γῆς, ἀπευθύνονται οἱ λόγοι μου αὐτοί, διὰ νὰ μάθετε τὴν ἀληθινὴν σοφίαν καὶ νὰ μὴ παραπέσετε εἰς τοὺς δρόμους τῆς παρανομίας.
10 Διότι ὅσοι μὲ εὐσέβειαν ἐτήρησαν τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ, θὰ γίνουν ἅγιοι. Καὶ ὅσοι ἐδιδάχθησαν καὶ ἀπεδέχθησαν τὴν θείαν σοφίαν, θὰ εὔρουν καὶ θὰ ἔχουν ἀπολογίαν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως.
11 Ἄς ἀνάψῃ, λοιπόν, εἰς σᾶς ἡ ἐπιθυμία τῶν λόγων μου αὐτῶν. Ποθήσατε τὴν σοφίαν μου καὶ δι' αὐτῆς θὰ παιδαγωγηθῆτε καὶ θὰ μορφωθῆτε.
12 Λαμπρὰ καὶ αἰωνία εἶναι ἡ σοφία. Μὲ εὐκολίαν γίνεται ἀντιληπτὴ καὶ κατανοητή, ἀπὸ ὅσους τὴν ἀγαποῦν. Καὶ εὔκολα ἀνευρίσκεται ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ τὴν ἀναζητοῦν.
13 Καταφθάνει αὐτούς, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ τὴν γνωρίσουν καὶ τὴν κατανοήσουν.
14 Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ γλυκοχάραμα, ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀνατολὴν τῆς ζωῆς του προσέρχεται πρὸς αὐτήν, δὲν θὰ κοπιάσῃ, διότι ἡ θεία σοφία θὰ στήσῃ τὴν ἔδραν της εἰς τὰς πύλας τοῦ οἴκου του.
15 Τὸ νὰ σκέπτεται κανεὶς καὶ μελετᾷ αὐτὴν εἶναι δεῖγμα μεγάλης συνέσεως. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀγρυπνεῖ διὰ τὴν ἀπόκτησίν της, πολὺ γρήγορα θὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὰς καταθλιπτικὰς μερίμνας καὶ θὰ ἔχῃ εἰρηνικὴν τὴν ζωήν.
16 Ἡ ἴδια ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ περιέρχεται ἐδῶ καὶ ἐκεῖ καὶ ἀναζητεῖ τοὺς ἀξίους της. Ὁλόλαμπρη καὶ εὐμενὴς παρουσιάζεται εἰς τοὺς δρόμους τῆς ζωῆς των, καὶ εἰς κάθε σκέψιν των τοὺς βοηθεῖ πάντοτε.
17 Διότι ἀρχὴ τῆς κατὰ Θεὸν σοφίας εἶναι ἡ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία τῆς μορφώσεως, φροντὶς δὲ καὶ σκοπός, εἰς τὸν ὁποῖον κατατείνει ἡ παιδεία, εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
18 Τῆς ἀγάπης δὲ ἐκδήλωσις εἶναι ἡ τήρησις τῶν νόμων τῆς θείας σοφίας. Ἡ προσεκτικὴ δὲ τήρησις τῶν θείων νόμων εἶναι ἡ βεβαία ἐγγύησις τῆς πέραν τοῦ τάφου ἀθανασίας.
19 Ἡ δὲ ἀθανασία κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ εὑρίσκεται πάντοτε πλησίον τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.
20 Ἄρα ἡ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς θείας σοφίας ἀνεβάζουν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
21 Ἐὰν λοιπὸν σεῖς, ἄρχοντες τῶν λαῶν, εὐχαριστῆσθε εἰς θρόνους καὶ εἰς σκήπτρα, τιμήσατε καὶ ἀγαπήσατε τὴν θείαν σοφίαν, διὰ νὰ βασιλεύσετε εἰς τοὺς αἰῶνας.
22 Τί δὲ εἶναι αὐτὴ ἡ σοφία καί πῶς ἔγινε, θὰ σᾶς τὸ ἀναγγείλω καὶ δὲν θὰ κρύψω ἀπὸ σᾶς τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ θὰ φέρω αὐτὰ εἰς φῶς ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας, θὰ καταστήσω φανερὰν τὴν γνῶσιν αὐτῆς καὶ δὲν θὰ ἀντιπαρέλθω τὴν θείαν ἀλήθειαν.
23 Δὲν θὰ συμπεριπατήσω οὔτε θὰ συναναστραφῶ μὲ ἄνθρωπον, ποὺ τὸν λυώνει ὁ φθόνος, διότι αὐτὸς δὲν θέλει νὰ ἔχῃ καμμίαν ἐπικοινωνίαν καὶ σχέσιν μὲ τὴν σοφίαν.
24 Τὸ πλῆθος τῶν κατὰ Θεὸν σοφῶν εἶναι ἀσφάλεια καὶ σωτηρία διὰ τὸν κόσμον. Ὁ δὲ κατὰ Θεὸν συνετὸς βασιλεὺς ἀποτελεῖ ἐγγύησιν τῆς σταθερότητος τοῦ λαοῦ του.
25 Ὥστε παιδαγωγηθῆτε καὶ μορφωθῆτε μὲ τὰ λόγια τῆς σοφίας μου καὶ θὰ ἀποκομίσετε μεγάλην ὠφέλειαν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

φοῦ λοιπὸν ἐπικρέμαται ὁ κίνδυνος τοῦ να ἀνατραποῦν θρόνοι βασιλικοὶ καὶ ἀρχοντικοί, ἀκούσατε τὰ πρὸ παντὸς σεῖς, ὦ βασιλεῖς, καὶ συνετισθῆτε. Μάθετέ τα σεῖς, ποὺ εἶσθε δικασταὶ τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ ὁλοκλήρου τῆς οἰκουμένης.
2 Ἀνοίξατε τὰ αὐτιά σας καὶ ἀκούσατε σεῖς, ποὺ ἐξουσιάζετε καὶ κυβερνᾶτε πλήθη ἀνθρώπων, καὶ ὅσοι καυχᾶσθε καὶ ὑπερηφανεύεσθε διὰ τοὺς λαοὺς τῶν ἐθνῶν σας.
3 Εἶναι δὲ ἀνάγκη να ἀνοίξετε τὰ αὐτιά σας καὶ να συνετισθῆτε, διότι ἡ ἐπικράτησις καὶ δύναμις, τὴν ὁποίαν ἔχετε ἐπὶ τῶν λαῶν, σᾶς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Κύριον, καὶ ἡ ἐξουσία, τὴν ὁποίαν ἀσκεῖτε ἐπ’ αὐτῶν, σᾶς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Ὕψιστον. Αὐτὸς λοιπὸν θὰ ἀνακρίνῃ καὶ θὰ ἐξετάσῃ ἐπακριβῶς τὰ ἔργα σας καὶ θὰ ἐρευνήσῃ τὰς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις σας.
4 Θὰ σᾶς ὑποβάλῃ δὲ εἰς ἀνάκρισιν ἀκριβῆ, διότι, ἐνῶ σεῖς ὑπήρξατε ὑπηρέται τοῦ βασιλικοῦ του κράτους καὶ τῆς ἰδικῆς του ἐπὶ τοῦ παντὸς κυριαρχίας, δὲν ἐκρίνατε ὀρθῶς καὶ δὲν ἀπεδώκατε δικαιοσύνην, οὔτε ἐφυλάξατε τὸν θεῖον νόμον, οὔτε ἐβαδίσατε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
5 Καὶ θὰ σᾶς ἐπέλθῃ ἡ καταδίκη καὶ τιμωρία μὲ τρόπον φρικτὸν καὶ γρήγορον, διότι γίνεται αὐστηρὰ καὶ ἀδυσώπητος ἡ δίκη ἐκείνων, ποὺ ὑπερέχουν καὶ κυβερνοῦν.
6 Διότι ὁ ἄσημος καὶ ἀφανής, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐδόθη καμμία ἐξουσία καὶ κανὲν ἀξίωμα, εἶναι ἄξιος τῆς συγγνώμης καὶ τοῦ ἐλέους του Θεοῦ· οἱ λαβόντες ὅμως δύναμιν καὶ ἐξουσίαν θὰ ἐξετασθοῦν καὶ θὰ κριθοῦν μὲ αὐστηρότητα.
7 Ναί· ὁποιονδήποτε ἀξίωμα καὶ ἂν ἔχουν, θὰ κριθοῦν αὐστηρῶς, διότι ὁ δεσπότης καὶ ἐξουσιαστὴς πάντων δὲν θὰ ὑποσταλῇ καὶ δὲν θὰ φοβηθῇ ἄνθρωπον, ὀσονδήποτε ἐπίσημον καὶ ἰσχυρόν, οὔτε θὰ ἐντραπῇ καὶ θὰ λογαριάσῃ οἰονδήποτε ἀξίωμα καὶ μεγαλεῖον, διότι αὐτὸς ἐποίησε καὶ τὸν μικρὸν καὶ ἄσημον, αὐτὸς ἔκαμε καὶ τὸν ἐπίσημον καὶ μεγάλον καὶ μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον προνοεῖ δ’ ὅλους.
8 Καὶ ναὶ μὲν ἐξ ἴσου φροντίζει δι’ ὅλους, διὰ τοὺς ἔχοντας ὅμως δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπιφυλάσσεται ἀνάκρισις καὶ ἐξέτασις αὐστηρά.
9 Πρὸς σᾶς λοιπόν, ὦ ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς, ἀπευθύνονται οἱ λόγοι μου, διὰ νὰ μάθετε σύνεσιν καὶ πᾶσαν δικαιοσύνην, ὥστε νὰ μὴ παρεκτραπῆτε καὶ πέσητε ἔξω.
10 Διότι, διὰ νὰ δικαιωθῇ κανείς, δὲν ἀρκεῖ νὰ κατέχῃ ἀξίωμά τι, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ποὺ ἐφύλαξαν μὲ εὐλάβειαν τὰ ὅσια καὶ ἅγια παραγγέλματα τοῦ ἁγίου Θεοῦ, αὐτοὶ καὶ θὰ ἁγιασθοῦν καὶ θὰ γίνουν ὅσιοι· καὶ ἐκεῖνοι ποὺ διὰ τῆς τηρήσεως ταύτης τὰ ἐδιδάχθησαν καὶ τὰ ἔζησαν, αὐτοὶ καὶ θὰ εὔρουν ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον ἀπὸ τὸν Κριτήν.
11 Ἀφοῦ λοιπὸν τοιαῦται συνέπειαι πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσουν, ἐπιθυμήσατε τὰ θεόπνευστα λόγια μου, ποθήσατε τὰ καὶ θὰ διδαχθῆτε ἀπὸ αὐτὰ παιδαγωγούμενοι καὶ ἀποκτῶντες πολύτιμον καὶ αἰωνίαν ἠθικὴν μόρφωσιν.
12 Ὁμιλῶ ἐγὼ ἡ Σοφία. Εἶναι δὲ ἡ Σοφία λαμπρὰ καὶ ἀπαστράπτουσα καὶ ἐλευθέρα ἀπὸ κάθε πλάνην καὶ σκιάν. Εἶναι ἄνθος τῆς ἀληθείας, ποὺ δὲν μαραίνεται ποτέ. Καὶ εὔκολα γίνεται ὁρατὴ εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὴν ἀγαποῦν, καὶ εὑρίσκεται ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὴν ποθοῦν.
13 Αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐπιθυμοῦν, τοὺς προφθάνει ἡ ἰδία, ὥστε πρώτη αὐτὴ καθιστᾷ γνωστὸν τὸν ἑαυτόν της εἰς αὐτούς.
14 Ὅποιος ἐσηκώθη πολὺ πρωῒ διὰ νὰ ζητήσῃ καὶ νὰ ἀνεύρῃ αὐτήν, δὲν θὰ κοπιάσῃ, διότι θὰ τὴν εὑρῃ νὰ κάθεται εἰς τὴν πόρταν του.
15 Εἶναι δὲ τόσον εὔκολος καὶ πρόχειρος ἡ εὕρεσις τῆς Σοφίας, διότι καὶ μόνον τὸ νὰ τὴν σκέπτεται κανεὶς καὶ νὰ μὴ τὴν λησμονῇ εἶναι τελεία φρόνησις καὶ πολὺ μεγάλος βαθμὸς συνέσεως, καὶ ὁποῖος ἠγρύπνησε, διὰ νὰ τὴν ἀποκτήσῃ, πολὺ γρήγορα θὰ τὴν εὕρῃ καὶ θὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἀγωνιώδη φροντίδα νὰ τὴν ἀναζητῇ.
16 Θὰ ἀπαλλαγῇ δὲ οὗτος ἀπὸ τὴν φροντίδα αὐτήν, διότι ἡ Σοφία γυρίζει παντοῦ ἀναζητοῦσα ἐκείνους, ποὺ εἶναι ἄξιοί της, καὶ ὅταν τοὺς συναντᾷ εἰς τοὺς δρόμους καὶ εἰς τὴν πορείαν τῆς καθημερινῆς των ζωῆς, τοὺς παρουσιάζεται μὲ εὐμένειαν καὶ εὔνοιαν πολλὴν καὶ τοὺς παραστέκεται βοηθὸς εἰς κάθε σκέψιν καὶ ἀπασχόλησιν τοῦ νοῦ των.
17 Μόνον ὅμως εἰς τοὺς ἀξίους καὶ προετοιμασμένους συμπεριφέρεται ἔτσι ἡ Σοφία. Καθ’ ὅσον ἀρχὴ τῆς σοφίας εἶναι ἡ σφοδρὰ καὶ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία νὰ μορφωθῇ κανεὶς παιδαγωγούμενος ὑπὸ τῆς Σοφίας. Ἐπιδίωξις δὲ τῆς παιδαγωγίας ταύτης εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς αὐτήν (τὴν Σοφίαν).
18 Ἡ ἀγάπη δὲ αὐτὴ δὲν συνίσταται μόνον εἰς λόγια, ἀλλ’ εἶναι ἡ τήρησις τῶν νόμων τῆς ἀληθινῆς καὶ θείας Σοφίας, ἡ προσεκτικὴ δὲ τήρησις τῶν νόμων τούτων εἶναι καὶ ἐξασφάλισις τῆς ἀφθάρτου ζωῆς μετὰ θάνατον.
19 Ἡ ἀφθαρσία δὲ καὶ ἀθανασία πλησιάζει τὸν ἄνθρωπον πρὸς τὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος μόνος καὶ ἐξ ἑαυτοῦ εἶναι ἄφθαρτος καὶ ἀθάνατος.
20 Ἐκ τῶν λεχθέντων λοιπὸν ἕπεται, ὅτι ἡ ἐπιθυμία τῆς Σοφίας καὶ ἡ προσπάθεια πρὸς ἀπόκτησιν αὐτῆς ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
21 Ἐὰν λοιπὸν ἀρέσκεσθε εἰς τοὺς θρόνους καὶ εἰς τὰ σκῆπτρα τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας, ὦ ἄρχοντες καὶ κυβερνῆται τῶν λαῶν, τιμήσατε τὴν Σοφίαν, διὰ νὰ βασιλεύσητε αἰωνίως καὶ ὄχι μόνον εἰς τὴν παροῦσαν προσωρινὴν ζωήν.
22 Τί δὲ εἶναι ἡ Σοφία καὶ πῶς ἔγινε, ποία δηλαδὴ εἶναι ἡ ἀρχή της, θὰ σᾶς τὸ ἐκθέσω καὶ δὲν θὰ σᾶς ἀποκρύψω μυστηριώδεις καὶ ἀγνώστους ἀληθείας, ἀλλὰ θὰ ἐρευνήσω καταλεπτῶς ὅλα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀρχὴν τῆς γεννήσεώς της καὶ θὰ φέρω εἰς φῶς τὴν περὶ αὐτῆς γνῶσιν καὶ δὲν θὰ παρατρέξω ἀπροσέκτως τὴν ἀλήθειαν.
23 Ναί· ὅλην τὴν περὶ Σοφίας γνῶσιν θὰ τὴν κάμω φανερὰv καὶ δὲν θὰ κρύψω τίποτε. Δὲν θὰ κάμω συντροφιὰν καὶ δὲν θὰ μιμηθῶ ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει λειώσει ἀπὸ τὸν φθόνον καὶ ἐκ ζηλοτυπίας κατακρατεῖ μυστικὰς τὰς γνώσεις του, διότι αὐτός, μὲ ὅλον ὅπου ἐπιδιώκει διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ νὰ φαίνεται σοφώτερος, κρατῶν τὴν σοφίαν διὰ τὸν ἑαυτόν του, δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὴν Σοφίαν.
24 Ὄχι δὲ οἱ σοφοί, οἱ κατακρατοῦντες τὴν σοφίαν, ἀλλὰ τὸ πλῆθος τῶν πράγματι σοφῶν, ποὺ κάνουν ἐπικοινωνοὺς τῆς σοφίας των καὶ τοὺς ἄλλους, αὐτοὶ εἶναι σωτηρία τοῦ κόσμου, καὶ βασιλεὺς φρόνιμος ἀποτελεῖ στερέωμα καὶ εὐδαιμονίαν τοῦ λαοῦ του.
25 Ὥστε λάβετε μόρφωσιν καὶ παιδαγωγίαν ἀπὸ τὰ λόγια μου καὶ θὰ ἀποκομίσητε πραγματικὴν ὠφέλειαν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
κούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς.	κούσατε λοιπὸν αὐτά, βασιλεῖς, καὶ συνετισθῆτε. Μάθετε καλὰ σεῖς οἱ δικασταὶ ὅλης τῆς οἰκουμένης.	φοῦ λοιπὸν ἐπικρέμαται ὁ κίνδυνος τοῦ να ἀνατραποῦν θρόνοι βασιλικοὶ καὶ ἀρχοντικοί, ἀκούσατε τὰ πρὸ παντὸς σεῖς, ὦ βασιλεῖς, καὶ συνετισθῆτε. Μάθετέ τα σεῖς, ποὺ εἶσθε δικασταὶ τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ ὁλοκλήρου τῆς οἰκουμένης.
2 Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθου καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν·	2 Ἀκούσατε σεῖς, οἱ ὁποῖοι κυριαρχεῖτε εἰς τοὺς λαοὺς καὶ οἱ ὁποῖοι ἀλαζονεύεσθε διὰ τὴν ἐξουσίαν, ποὺ ἔχετε ἐπάνω εἰς πλήθη ἐθνῶν.	2 Ἀνοίξατε τὰ αὐτιά σας καὶ ἀκούσατε σεῖς, ποὺ ἐξουσιάζετε καὶ κυβερνᾶτε πλήθη ἀνθρώπων, καὶ ὅσοι καυχᾶσθε καὶ ὑπερηφανεύεσθε διὰ τοὺς λαοὺς τῶν ἐθνῶν σας.
3 ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου, ὃς ἐξετάσει ὑμῖν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει·	3 Μάθετε ὅτι ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου ἔχει δοθῇ εἰς σᾶς ἡ ἐξουσία, καὶ ἡ κυριαρχία σας ἐπάνω εἰς τοὺς λαοὺς ἀπὸ τὸν Ὕψιστον, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξετάσῃ καὶ θὰ ἐλέγξῃ τὰ ἔργα σας καὶ θὰ ἐρευνήσῃ τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἀποφάσεις σας.	3 Εἶναι δὲ ἀνάγκη να ἀνοίξετε τὰ αὐτιά σας καὶ να συνετισθῆτε, διότι ἡ ἐπικράτησις καὶ δύναμις, τὴν ὁποίαν ἔχετε ἐπὶ τῶν λαῶν, σᾶς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Κύριον, καὶ ἡ ἐξουσία, τὴν ὁποίαν ἀσκεῖτε ἐπ’ αὐτῶν, σᾶς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Ὕψιστον. Αὐτὸς λοιπὸν θὰ ἀνακρίνῃ καὶ θὰ ἐξετάσῃ ἐπακριβῶς τὰ ἔργα σας καὶ θὰ ἐρευνήσῃ τὰς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις σας.
4 ὅτι ὑπηρέται ὄντες τῆς αὐτοῦ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθῶς, οὐδὲ φυλάξατε νόμον, οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθητε.	4 Θὰ σᾶς ἐλέγξῃ, διότι ἂν καὶ εἶσθε ὑπηρέται τοῦ ἰδικοῦ του βασιλείου, δὲν ἐκρίνατε καὶ δὲν ἐδικάσατε ὀρθῶς. Δὲν ἐτηρήσατε τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἐβαδίσατε οὔτε ἐζήσατε σύμφωνα μὲ τὸ θεῖον θέλημα.	4 Θὰ σᾶς ὑποβάλῃ δὲ εἰς ἀνάκρισιν ἀκριβῆ, διότι, ἐνῶ σεῖς ὑπήρξατε ὑπηρέται τοῦ βασιλικοῦ του κράτους καὶ τῆς ἰδικῆς του ἐπὶ τοῦ παντὸς κυριαρχίας, δὲν ἐκρίνατε ὀρθῶς καὶ δὲν ἀπεδώκατε δικαιοσύνην, οὔτε ἐφυλάξατε τὸν θεῖον νόμον, οὔτε ἐβαδίσατε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
5 Φρικτῶς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμῖν, ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται.	5 Φρικτὴ καὶ ταχεῖα θὰ ἐπιπέσῃ ἐναντίον σας ἡ τιμωρία, διότι τρομερὰ πάντοτε καὶ αἰφνίδια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν παρανόμων ἀρχόντων.	5 Καὶ θὰ σᾶς ἐπέλθῃ ἡ καταδίκη καὶ τιμωρία μὲ τρόπον φρικτὸν καὶ γρήγορον, διότι γίνεται αὐστηρὰ καὶ ἀδυσώπητος ἡ δίκη ἐκείνων, ποὺ ὑπερέχουν καὶ κυβερνοῦν.
6 Ὁ γὰρ ἐλάχιστος συγγνωστός ἐστιν ἐλέους, δυνατοὶ δὲ δυνατῶς ἐτασθήσονται·	6 Διότι οἱ ἄσημοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄξιοι συγγνώμης καὶ ἐλέους ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄρχοντες ὅμως θὰ κριθοῦν καὶ θὰ δικασθοῦν μὲ αὐστηρότητα.	6 Διότι ὁ ἄσημος καὶ ἀφανής, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐδόθη καμμία ἐξουσία καὶ κανὲν ἀξίωμα, εἶναι ἄξιος τῆς συγγνώμης καὶ τοῦ ἐλέους του Θεοῦ· οἱ λαβόντες ὅμως δύναμιν καὶ ἐξουσίαν θὰ ἐξετασθοῦν καὶ θὰ κριθοῦν μὲ αὐστηρότητα.
7 οὐ γὰρ ὑποστελεῖται πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότης, οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθος, ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸς ἐποίησεν ὁμοίως τε προνοεῖ περὶ πάντων.	7 Διότι δὲν θὰ ὑποστείλῃ τὸ πρόσωπόν του ὁ Δεσπότης τοῦ σύμπαντος, οὔτε θὰ ὑποσταλῇ πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς ἐξουσίας τῶν ἀρχόντων. Διότι αὐτὸς ἐδημιούργησε καὶ τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ αὐτὸς ἐπίσης προνοεῖ δι' ὅλους.	7 Ναί· ὁποιονδήποτε ἀξίωμα καὶ ἂν ἔχουν, θὰ κριθοῦν αὐστηρῶς, διότι ὁ δεσπότης καὶ ἐξουσιαστὴς πάντων δὲν θὰ ὑποσταλῇ καὶ δὲν θὰ φοβηθῇ ἄνθρωπον, ὀσονδήποτε ἐπίσημον καὶ ἰσχυρόν, οὔτε θὰ ἐντραπῇ καὶ θὰ λογαριάσῃ οἰονδήποτε ἀξίωμα καὶ μεγαλεῖον, διότι αὐτὸς ἐποίησε καὶ τὸν μικρὸν καὶ ἄσημον, αὐτὸς ἔκαμε καὶ τὸν ἐπίσημον καὶ μεγάλον καὶ μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον προνοεῖ δ’ ὅλους.
8 Τοῖς δὲ κραταιοῖς ἰσχυρὰ ἐφίσταται ἐρευνᾷ.	8 Αὐστηρὰ καὶ λεπτομερὴς ἔρευνα καὶ ἐξέτασις ἐπιφυλάσσεται διὰ τοὺς ἰσχυρούς.	8 Καὶ ναὶ μὲν ἐξ ἴσου φροντίζει δι’ ὅλους, διὰ τοὺς ἔχοντας ὅμως δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπιφυλάσσεται ἀνάκρισις καὶ ἐξέτασις αὐστηρά.
9 Πρὸς ὑμᾶς οὖν, ὦ τύραννοι, οἱ λόγοι μου, ἵνα μάθητε σοφίαν καὶ μὴ παραπέσητε·	9 Πρὸς σᾶς λοιπόν, ὦ ἄρχοντες τῆς γῆς, ἀπευθύνονται οἱ λόγοι μου αὐτοί, διὰ νὰ μάθετε τὴν ἀληθινὴν σοφίαν καὶ νὰ μὴ παραπέσετε εἰς τοὺς δρόμους τῆς παρανομίας.	9 Πρὸς σᾶς λοιπόν, ὦ ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς, ἀπευθύνονται οἱ λόγοι μου, διὰ νὰ μάθετε σύνεσιν καὶ πᾶσαν δικαιοσύνην, ὥστε νὰ μὴ παρεκτραπῆτε καὶ πέσητε ἔξω.
10 οἱ γὰρ φυλάξαντες ὁσίως τὰ ὅσια ὁσιωθήσονται, καὶ οἱ διδαχθέντες αὐτὰ εὑρήσουσιν ἀπολογίαν.	10 Διότι ὅσοι μὲ εὐσέβειαν ἐτήρησαν τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ, θὰ γίνουν ἅγιοι. Καὶ ὅσοι ἐδιδάχθησαν καὶ ἀπεδέχθησαν τὴν θείαν σοφίαν, θὰ εὔρουν καὶ θὰ ἔχουν ἀπολογίαν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως.	10 Διότι, διὰ νὰ δικαιωθῇ κανείς, δὲν ἀρκεῖ νὰ κατέχῃ ἀξίωμά τι, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ποὺ ἐφύλαξαν μὲ εὐλάβειαν τὰ ὅσια καὶ ἅγια παραγγέλματα τοῦ ἁγίου Θεοῦ, αὐτοὶ καὶ θὰ ἁγιασθοῦν καὶ θὰ γίνουν ὅσιοι· καὶ ἐκεῖνοι ποὺ διὰ τῆς τηρήσεως ταύτης τὰ ἐδιδάχθησαν καὶ τὰ ἔζησαν, αὐτοὶ καὶ θὰ εὔρουν ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον ἀπὸ τὸν Κριτήν.
11 Ἐπιθυμήσητε οὖν τῶν λόγων μου, ποθήσετε καὶ παιδευθήσεσθε.	11 Ἄς ἀνάψῃ, λοιπόν, εἰς σᾶς ἡ ἐπιθυμία τῶν λόγων μου αὐτῶν. Ποθήσατε τὴν σοφίαν μου καὶ δι' αὐτῆς θὰ παιδαγωγηθῆτε καὶ θὰ μορφωθῆτε.	11 Ἀφοῦ λοιπὸν τοιαῦται συνέπειαι πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσουν, ἐπιθυμήσατε τὰ θεόπνευστα λόγια μου, ποθήσατε τὰ καὶ θὰ διδαχθῆτε ἀπὸ αὐτὰ παιδαγωγούμενοι καὶ ἀποκτῶντες πολύτιμον καὶ αἰωνίαν ἠθικὴν μόρφωσιν.
12 Λαμπρὰ καὶ ἀμάραντός ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων αὐτὴν καὶ εὑρίσκεται ὑπὸ τῶν ζητούντων αὐτήν,	12 Λαμπρὰ καὶ αἰωνία εἶναι ἡ σοφία. Μὲ εὐκολίαν γίνεται ἀντιληπτὴ καὶ κατανοητή, ἀπὸ ὅσους τὴν ἀγαποῦν. Καὶ εὔκολα ἀνευρίσκεται ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ τὴν ἀναζητοῦν.	12 Ὁμιλῶ ἐγὼ ἡ Σοφία. Εἶναι δὲ ἡ Σοφία λαμπρὰ καὶ ἀπαστράπτουσα καὶ ἐλευθέρα ἀπὸ κάθε πλάνην καὶ σκιάν. Εἶναι ἄνθος τῆς ἀληθείας, ποὺ δὲν μαραίνεται ποτέ. Καὶ εὔκολα γίνεται ὁρατὴ εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὴν ἀγαποῦν, καὶ εὑρίσκεται ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὴν ποθοῦν.
13 φθάνει τοὺς ἐπιθυμοῦντας προγνωσθῆναι.	13 Καταφθάνει αὐτούς, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ τὴν γνωρίσουν καὶ τὴν κατανοήσουν.	13 Αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐπιθυμοῦν, τοὺς προφθάνει ἡ ἰδία, ὥστε πρώτη αὐτὴ καθιστᾷ γνωστὸν τὸν ἑαυτόν της εἰς αὐτούς.
14 Ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει, πάρεδρον γὰρ εὑρήσει τῶν πυλῶν αὐτοῦ.	14 Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ γλυκοχάραμα, ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀνατολὴν τῆς ζωῆς του προσέρχεται πρὸς αὐτήν, δὲν θὰ κοπιάσῃ, διότι ἡ θεία σοφία θὰ στήσῃ τὴν ἔδραν της εἰς τὰς πύλας τοῦ οἴκου του.	14 Ὅποιος ἐσηκώθη πολὺ πρωῒ διὰ νὰ ζητήσῃ καὶ νὰ ἀνεύρῃ αὐτήν, δὲν θὰ κοπιάσῃ, διότι θὰ τὴν εὑρῃ νὰ κάθεται εἰς τὴν πόρταν του.
15 Τὸ γὰρ ἐνθυμηθῆναι περὶ αὐτῆς φρονήσεως τελειότης, καὶ ἀγρυπνήσας δι' αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται·	15 Τὸ νὰ σκέπτεται κανεὶς καὶ μελετᾷ αὐτὴν εἶναι δεῖγμα μεγάλης συνέσεως. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀγρυπνεῖ διὰ τὴν ἀπόκτησίν της, πολὺ γρήγορα θὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὰς καταθλιπτικὰς μερίμνας καὶ θὰ ἔχῃ εἰρηνικὴν τὴν ζωήν.	15 Εἶναι δὲ τόσον εὔκολος καὶ πρόχειρος ἡ εὕρεσις τῆς Σοφίας, διότι καὶ μόνον τὸ νὰ τὴν σκέπτεται κανεὶς καὶ νὰ μὴ τὴν λησμονῇ εἶναι τελεία φρόνησις καὶ πολὺ μεγάλος βαθμὸς συνέσεως, καὶ ὁποῖος ἠγρύπνησε, διὰ νὰ τὴν ἀποκτήσῃ, πολὺ γρήγορα θὰ τὴν εὕρῃ καὶ θὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἀγωνιώδη φροντίδα νὰ τὴν ἀναζητῇ.
16 ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὕτη περιέρχεται ζητοῦσα καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς καὶ ἐν πάσῃ ἐπινοίᾳ ὑπαντᾷ αὐτοῖς.	16 Ἡ ἴδια ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ περιέρχεται ἐδῶ καὶ ἐκεῖ καὶ ἀναζητεῖ τοὺς ἀξίους της. Ὁλόλαμπρη καὶ εὐμενὴς παρουσιάζεται εἰς τοὺς δρόμους τῆς ζωῆς των, καὶ εἰς κάθε σκέψιν των τοὺς βοηθεῖ πάντοτε.	16 Θὰ ἀπαλλαγῇ δὲ οὗτος ἀπὸ τὴν φροντίδα αὐτήν, διότι ἡ Σοφία γυρίζει παντοῦ ἀναζητοῦσα ἐκείνους, ποὺ εἶναι ἄξιοί της, καὶ ὅταν τοὺς συναντᾷ εἰς τοὺς δρόμους καὶ εἰς τὴν πορείαν τῆς καθημερινῆς των ζωῆς, τοὺς παρουσιάζεται μὲ εὐμένειαν καὶ εὔνοιαν πολλὴν καὶ τοὺς παραστέκεται βοηθὸς εἰς κάθε σκέψιν καὶ ἀπασχόλησιν τοῦ νοῦ των.
17 Ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἡ ἀληθέστατη παιδείας ἐπιθυμία, φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη,	17 Διότι ἀρχὴ τῆς κατὰ Θεὸν σοφίας εἶναι ἡ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία τῆς μορφώσεως, φροντὶς δὲ καὶ σκοπός, εἰς τὸν ὁποῖον κατατείνει ἡ παιδεία, εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.	17 Μόνον ὅμως εἰς τοὺς ἀξίους καὶ προετοιμασμένους συμπεριφέρεται ἔτσι ἡ Σοφία. Καθ’ ὅσον ἀρχὴ τῆς σοφίας εἶναι ἡ σφοδρὰ καὶ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία νὰ μορφωθῇ κανεὶς παιδαγωγούμενος ὑπὸ τῆς Σοφίας. Ἐπιδίωξις δὲ τῆς παιδαγωγίας ταύτης εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς αὐτήν (τὴν Σοφίαν).
18 ἀγάπη δὲ τήρησις νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας,	18 Τῆς ἀγάπης δὲ ἐκδήλωσις εἶναι ἡ τήρησις τῶν νόμων τῆς θείας σοφίας. Ἡ προσεκτικὴ δὲ τήρησις τῶν θείων νόμων εἶναι ἡ βεβαία ἐγγύησις τῆς πέραν τοῦ τάφου ἀθανασίας.	18 Ἡ ἀγάπη δὲ αὐτὴ δὲν συνίσταται μόνον εἰς λόγια, ἀλλ’ εἶναι ἡ τήρησις τῶν νόμων τῆς ἀληθινῆς καὶ θείας Σοφίας, ἡ προσεκτικὴ δὲ τήρησις τῶν νόμων τούτων εἶναι καὶ ἐξασφάλισις τῆς ἀφθάρτου ζωῆς μετὰ θάνατον.
19 ἀφθαρσία δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ Θεοῦ.	19 Ἡ δὲ ἀθανασία κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ εὑρίσκεται πάντοτε πλησίον τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.	19 Ἡ ἀφθαρσία δὲ καὶ ἀθανασία πλησιάζει τὸν ἄνθρωπον πρὸς τὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος μόνος καὶ ἐξ ἑαυτοῦ εἶναι ἄφθαρτος καὶ ἀθάνατος.
20 Ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ βασιλείαν.	20 Ἄρα ἡ εἰλικρινὴς ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀπόκτησις τῆς θείας σοφίας ἀνεβάζουν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.	20 Ἐκ τῶν λεχθέντων λοιπὸν ἕπεται, ὅτι ἡ ἐπιθυμία τῆς Σοφίας καὶ ἡ προσπάθεια πρὸς ἀπόκτησιν αὐτῆς ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
21 Εἰ οὖν ἥδεσθε ἐπὶ θρόνοις καὶ σκήπτροις, τύραννοι λαῶν, τιμήσατε σοφίαν, ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε.	21 Ἐὰν λοιπὸν σεῖς, ἄρχοντες τῶν λαῶν, εὐχαριστῆσθε εἰς θρόνους καὶ εἰς σκήπτρα, τιμήσατε καὶ ἀγαπήσατε τὴν θείαν σοφίαν, διὰ νὰ βασιλεύσετε εἰς τοὺς αἰῶνας.	21 Ἐὰν λοιπὸν ἀρέσκεσθε εἰς τοὺς θρόνους καὶ εἰς τὰ σκῆπτρα τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας, ὦ ἄρχοντες καὶ κυβερνῆται τῶν λαῶν, τιμήσατε τὴν Σοφίαν, διὰ νὰ βασιλεύσητε αἰωνίως καὶ ὄχι μόνον εἰς τὴν παροῦσαν προσωρινὴν ζωήν.
22 Τί δέ ἐστι σοφία καὶ πῶς ἐγένετο, ἀπαγγελῶ καὶ οὐκ ἀποκρύψω ὑμῖν μυστήρια, ἀλλὰ ἀπ' ἀρχῆς γενέσεως ἐξιχνιάσω καὶ θήσω εἰς τὸ ἐμφανὲς τὴν γνῶσιν αὐτῆς καὶ οὐ μὴ παροδεύσω τὴν ἀλήθειαν.	22 Τί δὲ εἶναι αὐτὴ ἡ σοφία καί πῶς ἔγινε, θὰ σᾶς τὸ ἀναγγείλω καὶ δὲν θὰ κρύψω ἀπὸ σᾶς τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ θὰ φέρω αὐτὰ εἰς φῶς ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας, θὰ καταστήσω φανερὰν τὴν γνῶσιν αὐτῆς καὶ δὲν θὰ ἀντιπαρέλθω τὴν θείαν ἀλήθειαν.	22 Τί δὲ εἶναι ἡ Σοφία καὶ πῶς ἔγινε, ποία δηλαδὴ εἶναι ἡ ἀρχή της, θὰ σᾶς τὸ ἐκθέσω καὶ δὲν θὰ σᾶς ἀποκρύψω μυστηριώδεις καὶ ἀγνώστους ἀληθείας, ἀλλὰ θὰ ἐρευνήσω καταλεπτῶς ὅλα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀρχὴν τῆς γεννήσεώς της καὶ θὰ φέρω εἰς φῶς τὴν περὶ αὐτῆς γνῶσιν καὶ δὲν θὰ παρατρέξω ἀπροσέκτως τὴν ἀλήθειαν.
23 Οὔτε μὴν φθόνῳ τετηκότι συνοδεύσω, ὅτι οὗτος οὐ κοινωνήσει σοφίᾳ.	23 Δὲν θὰ συμπεριπατήσω οὔτε θὰ συναναστραφῶ μὲ ἄνθρωπον, ποὺ τὸν λυώνει ὁ φθόνος, διότι αὐτὸς δὲν θέλει νὰ ἔχῃ καμμίαν ἐπικοινωνίαν καὶ σχέσιν μὲ τὴν σοφίαν.	23 Ναί· ὅλην τὴν περὶ Σοφίας γνῶσιν θὰ τὴν κάμω φανερὰv καὶ δὲν θὰ κρύψω τίποτε. Δὲν θὰ κάμω συντροφιὰν καὶ δὲν θὰ μιμηθῶ ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει λειώσει ἀπὸ τὸν φθόνον καὶ ἐκ ζηλοτυπίας κατακρατεῖ μυστικὰς τὰς γνώσεις του, διότι αὐτός, μὲ ὅλον ὅπου ἐπιδιώκει διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ νὰ φαίνεται σοφώτερος, κρατῶν τὴν σοφίαν διὰ τὸν ἑαυτόν του, δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὴν Σοφίαν.
24 Πλῆθος δὲ σοφῶν σωτηρία κόσμου, καὶ βασιλεὺς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου.	24 Τὸ πλῆθος τῶν κατὰ Θεὸν σοφῶν εἶναι ἀσφάλεια καὶ σωτηρία διὰ τὸν κόσμον. Ὁ δὲ κατὰ Θεὸν συνετὸς βασιλεὺς ἀποτελεῖ ἐγγύησιν τῆς σταθερότητος τοῦ λαοῦ του.	24 Ὄχι δὲ οἱ σοφοί, οἱ κατακρατοῦντες τὴν σοφίαν, ἀλλὰ τὸ πλῆθος τῶν πράγματι σοφῶν, ποὺ κάνουν ἐπικοινωνοὺς τῆς σοφίας των καὶ τοὺς ἄλλους, αὐτοὶ εἶναι σωτηρία τοῦ κόσμου, καὶ βασιλεὺς φρόνιμος ἀποτελεῖ στερέωμα καὶ εὐδαιμονίαν τοῦ λαοῦ του.
25 Ὥστε παιδεύεσθε τοῖς ρήμασί μου καὶ ὠφεληθήσεσθε.	25 Ὥστε παιδαγωγηθῆτε καὶ μορφωθῆτε μὲ τὰ λόγια τῆς σοφίας μου καὶ θὰ ἀποκομίσετε μεγάλην ὠφέλειαν.	25 Ὥστε λάβετε μόρφωσιν καὶ παιδαγωγίαν ἀπὸ τὰ λόγια μου καὶ θὰ ἀποκομίσητε πραγματικὴν ὠφέλειαν.