Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὐώδωσε
τὰ ἔργα αὐτῶν ἐν χειρὶ
προφήτου ἁγίου. |
σοφία
τοῦ Θεοῦ κατευώδωσε τὰ ἔργα
τῶν Ἰσραηλιτν διὰ τοῦ ἁγίου
προφήτου, τοῦ Μωϋσέως.
|
δωκεν
ἐπιτυχίαν καὶ καλὴν ἔκβασιν εἰς
τὰ ἔργα τῶν Ἑβραίων διὰ τῶν
χειρῶν καὶ τῆς καθοδηγίας ἑνὸς
ἁγίου Προφήτου, τοῦ Μωϋσέως.
|
2
Διώδευσαν ἔρημον ἀοίκητον καὶ
ἐν ἀβάτοις ἔπηξαν σκηνάς·
|
2
Διεπέρασαν χάρις εἰς αὐτὴν τὴν
ἀκατοίκητον ἔρημον καὶ ἔστησαν
τὰς σκηνάς των εἰς χώρας ἀδιαβάτους
καὶ ἀπροσπελάστους.
|
2
Ἐβάδισαν οὖτοι διὰ μέσου ἐρήμου, ποὺ
δὲν ἑκατοικεῖτο, καὶ ἔστησαν
τὰς σκηνάς των εἰς μέρη ἀπάτητα.
|
3
ἀντέστησαν πολεμίοις καὶ ἠμύναντο
ἐχθρούς. |
3
Ἀντεστάθησαν ἐναντίον πολεμίων
καὶ ἀπέκρουσαν τοὺς ἐχθρούς
των. |
3
Ἀντεστάθησαν εἰς τοὺς πολεμίους των, τοὺς
Ἀμαληκίτας καὶ Χαναναίους, καὶ ἀντέταξαν
ἐπιτυχῆ ἄμυναν κατ' ἐχθρῶν ποὺ
τοὺς ἐπετέθησαν, ὅπως οἱ Ἀμορραῖοι
καὶ Μαδιανῖται. |
4
Ἐδίψησαν καὶ ἐπεκαλέσαντό
σε, καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἐκ
πέτρας ἀκροτόμου ὕδωρ καὶ ἴαμα
δίψης ἐκ λίθου σκληροῦ. |
4
Ἐδίψησαν, ἐπεκαλέσθησαν δὲ τὴν
σοφίαν καὶ ἐδόθη εἰς αὐτοὺς
νερὸ ἀπὸ ἀπότομον βράχον,
καὶ ἔτσι ἔσβησαν τὴν δίψαν των
μὲ νερό, τὸ ὁποῖον ἀνέβλυσεν
ἀπὸ σκληρὸν βράχον.
|
4
Ἐδίψασαν εἰς τὴν Ραφιδεὶν καὶ
εἰς Κάδης καὶ Σὲ ἐπεκαλέσθησαν, καὶ
ἐδόθη εἰς αὐτοὺς νερὸ ἀπὸ
ἀπότομον καὶ κατάξερον πέτραν καὶ
θεραπεία τῆς δίψας των ἀπὸ βράχον
σκληρόν. |
5
Δι' ὧν γὰρ ἐκολάσθησαν οἱ ἐχθροὶ
αὐτῶν, διὰ τούτων αὐτοὶ
ἀποροῦντες εὐεργετήθησαν. |
5
Διὰ τοῦ ὕδατος, διὰ τοῦ μέσου
δηλαδὴ ἐκείνου μὲ τὸ ὁποῖον
ἐτιμωρήθησαν οἱ ἐχθροί των οἱ
Αἰγύπτιοι, μὲ τὸ ἴδιο οἱ
Ἰσραηλῖται, ὅταν τὸ ἐστερήθησαν,
εὐεργετήθησαν ἀπὸ τὸν Θεόν.
|
5
Ἐδείχθη οὕτω καὶ εἰς τὴν περίστασιν
αὐτὴν ἡ θαυμαστὴ οἰκονομία τῆς
Σοφίας. Διότι διὰ τῶν ὑδάτων, ποὺ
ἐτιμωρήθησαν καὶ ἐπνίγησαν οἱ ἐχθροί
των, διὰ τούτων αὐτοί, ὅταν εὑρέθησαν
εἰς ἀπορίαν καὶ ἐσχάτην ἀνάγκην,
εὐηργετήθησαν. |
6
Ἀντὶ μὲν πηγῆς ἀεννάου
ποταμοῦ αἵματι λυθρώδει ταραχθέντος
|
6
Ἐνῷ δηλαδὴ τὰ ὕδατα τοῦ
ἀστειρεύτου ποταμοῦ, τοῦ Νείλου,
ἀνετάραξες καὶ ἔγιναν θολὰ ἀπὸ
αἷμα ἀκάθαρτον εἰς τιμωρίαν
τῶν Αἰγυπτίων
|
6
Καὶ ἀντὶ τῆς πηγῆς τοῦ
ἀδιακόπως τρέχοντος ποταμοῦ Νείλου, ὁ
ὁποῖος κατὰ τὴν πρώτην ἐπαχθεῖσαν
διὰ τοῦ Μωϋσέως πληγὴν ἐταράχθη
καὶ ἐθόλωσε μετατραπεὶς εἰς
ἀκάθαρτον αἷμα |
7
εἰς ἐλέγχον νηπιοκτόνου διατάγματος,
ἔδωκας αὐτοῖς δαψιλὲς ὕδωρ ἀνελπίστως,
|
7
διὰ τὸ νηπιοκτόνον διάταγμα τοῦ
Φαραώ, σὺ ὁ ἴδιος ἔδωκες εἰς
τοὺς Ἰσραηλίτας, παρὰ πᾶσαν
ἐλπίδα, ἄφθονον δροσερὸν ὕδωρ.
|
7
πρὸς ἔλεγχον καὶ τιμωρίαν τοῦ διατάγματος,
τὸ ὁποῖον ἐξέδωκεν ὁ Φαραώ,
νὰ ρίπτωνται εἰς τὸν ποταμὸν καὶ
φονεύωνται ἐκεῖ τὰ νήπια τῶν Ἑβραίων,
ἔδωκες Σὺ εἰς τοὺς Ἑβραίους
ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου κατὰ τρόπον
ἀνέλπιστον ἄφθονο νερό. |
8
δείξας διὰ τοῦ τότε δίψους πῶς
τοὺς ὑπεναντίους ἐκόλασας.
|
8
Καὶ ἔτσι ἔδειξες εἰς αὐτοὺς
διὰ τῆς δίψης, μὲ τὴν ὁποίαν
ἐπὶ ὀλίγας ὥρας ἐταλαιπωρήθησαν,
πῶς καὶ πόσον ἐτιμώρησες τοὺς
ἐχθρούς των, τοὺς Αἰγυπτίους.
|
8
Καὶ ἔδειξας μὲ τὴν δίψαν ἐκείνην,
ποὺ ἐδοκίμασαν μὲν οἱ Αἰγύπτιοι
ἐν μέσῳ τῆς ἀστειρεύτου πηγῆς
τοῦ Νείλου, ἔσβησαν δὲ μὲ ἄφθονον
νερὸν μέσα εἰς τὴν ἔρημον οἱ
Ἑβραῖοι, πῶς ἐτιμώρησες τοὺς
ἐχθρούς σου. |
9
Ὅτε γὰρ ἐπειράσθησαν, καὶ παρ
ἐν ἐλέει παιδευόμενοι, ἔγνωσαν
πῶς ἐν ὁργῇ κρινόμενοι ἀσεβεῖς
ἐβασανίζοντο· |
9
Διότι ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἐταλαιπωρήθησαν
ἀπὸ τὴν δίψαν, ἂν καὶ
αὐτὸ ἦτο παιδαγωγία διὰ τοῦ
θείου ἐλέους, ἔμαθαν πόσον ἐβασανίζοντο
οἱ ἀσεβεῖς ἐκεῖνοι, ὅταν
ἐτιμωροῦντο μὲ τὴν ὀργὴν
τοῦ Θεοῦ διὰ δίψη |
9
Καὶ ἔδειξας τοῦτο εἰς τοὺς Ἑβραίους,
διότι, ὅταν καὶ αὐτοὶ ἐδοκιμάσθησαν
μὲ τὴν δίψαν εἰς τὴν ἔρημον,
ἂν καὶ διὰ τοὺς γογγυσμούς των
τότε ἐπαιδαγωγήθησαν μὲ ἔλεος καὶ
ἐτιμωρήθησαν μὲ εὐσπλαγχνίαν, ἀνεγνώρισαν,
πῶς οἱ ἀσεβεῖς ἐβασανίσθησαν
τότε, ὅταν τιμωρούμενοι μὲ θυμὸν ὑπὸ
τοῦ Θεοῦ ἐστεροῦντο τὸ νερὸν
τοῦ Νείλου, ποὺ εἶχε μετατραπῇ εἰς
αἷμα. |
10
τούτους μὲν γὰρ ὡς πατὴρ νουθετῶν
ἐδοκίμασας, ἐκείνους
δὲ ὡς ἀπότομος
βασιλεὺς καταδικάζων ἐξήτασας.
|
10
Διότι τοὺς μὲν Ἰσραηλίτας ὡσὰν
πατὴρ παιδαγωγῶν καὶ συμβουλεύων τοὺς
ἐτιμώρησας εἰς διόρθωσιν, ἐκείνους
ὅμως, τοὺς Αἰγυπτίους, τοὺς
ἔκρινες καὶ τοὺς ἐτιμώρησες
ὡς βασιλεὺς δίκαιος καὶ αὐστηρός.
|
10
Καὶ ἐπῆραν μάθημα σωτήριον τότε οἱ
Ἑβραῖοι εἰς τὴν ἔρημον. Διότι
ἔκαμαν τὴν σύγκρισιν καὶ ἐκατάλαβαν,
ὅτι αὐτοὺς μέν, σὰν πατέρας ποὺ
συμβουλεύει τὰ τέκνα του, τοὺς ἐδοκίμασες
διὰ προσκαίρου δίψης, ἐνῷ ἐκείνους
εἰς τὴν Αἴγυπτον, σὰν βασιλεὺς
αὐστηρὸς καὶ ἀπότομος, ποὺ καταδικάζει
τὸν ἔνοχον, τοὺς ἐζήτησες λογαριασμὸν
καὶ τοὺς ἐτιμώρησες.
|
11
Καὶ ἀπόντες δὲ καὶ παρόντες
ὁμοίως ἐτρύχοντο·
|
11
Ὅλοι οἱ Αἰγύπτιοι, παρόντες
καὶ ἀπόντες, κατὰ τὸν ἴδιον
τρόπον ἐβασανίζοντο.
|
11
Καὶ εἴτε ἦσαν οἱ Αἰγύπτιοι ἀπόντες,
ἔξω ἀπὸ τὰς πόλεις των καταδιώκοντες
τοὺς Ἑβραίους καὶ πλησιάζοντες τούτους
παρὰ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, εἴτε
ἦσαν παρόντες εἰς τὸν τόπον των, ὅταν
ἐπεφέροντο κατ’ αὐτῶν αἱ πληγαί, κατὰ
τὸν αὐτὸν αὐστηρὸν τρόπον ὑπέφεραν
καὶ ἐτιμωροῦντο. |
12
διπλῆ γὰρ αὐτοὺς ἔλαβε λύπη·
καὶ στεναγμὸς μνημῶν τῶν παρελθόντων.
|
12
Διότι διπλῆ λύπη τοὺς εἶχε καταλάβει
κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην.
Ἐστέναζαν ἀφ' ἑνὸς μὲν
ἐνθυμούμενοι τὰς παρελθούσας θλίψεις,
|
12
Καὶ ἐβασανίζοντο, διότι διπλῆ λύπη
κατέλαβαν αὐτούς· μία διὰ τὰ περασμένα
βάσανα, τὰ ὁποῖα ἐνθυμούμενοι ἐστέναζον,
|
13
Ὅτε γὰρ ἤκουσαν διὰ τῶν ἰδίων
κολάσεων εὐεργετουμένους αὐτούς,
ᾔσθοντο τοῦ Κυρίου·
|
13
ἀφ' ἑτέρου δέ, ὅταν ἤκουαν
ὅτι οἱ Ἰσραηλῖται εὐηργετοῦντο,
διὰ τῶν ἰδίων μέσων, διὰ
τῶν ὁποίων αὐτοὶ ἐβασανίζοντο.
Τότε ἠσθάνθησαν ὅτι ὁ Κύριος
ἦτο βοηθὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν, τιμωρὸς
δὲ αὐτῶν τῶν ἰδίων.
|
13
καὶ δευτέραν ἕνεκα φθόνου καὶ ζηλοτυπίας
πρὸς τοὺς Ἑβραίους. Διότι, ὅταν ἤκουσαν
ὅτι διὰ τῶν αὐτῶν τιμωριῶν,
τὰς ὁποίας αὐτοὶ ὑφίσταντο,
οἱ Ἑβραῖοι εὐηργετοῦντο, τότε
ἠσθάνθησαν τὴν ὕπαρξιν καὶ τὴν
δύναμιν τοῦ Κυρίου. |
14
ὃν γὰρ ἐν ἐκθέσει πάλαι
ριφέντα ἀπεῖπον χλευάζοντες ἐπὶ
τέλει τῶν ἐκβάσεων ἐθαυμάσαν,
οὐχ ὅμοια δικαίοις διψήσαντες.
|
14
Ἐκεῖνον δὲ τὸν Μωϋσῆν, τὸν
ὁποῖον ἄλλοτε οἱ Αἰγύπτιοι
εἶχον γελοιοποιήσει καὶ ἀπορρίψει
μὲ χλευασμόν, εἰς τὸ τέλος τῶν
θαυμαστῶν αὐτῶν γεγονότων τὸν
ἐθαύμασαν,
ὅταν δηλαδὴ ὑπέφεραν καὶ αὐτοὶ
ἀπὸ τὴν δίψαν ἀλλὰ πολὺ
διαφορετικὰ παρ' ὅσον ὑπέφεραν οἱ
δίκαιοι Ἰσραηλῖται εἰς τὴν ἔρημον.
|
14
ἠσθάνθησαν, δὲ τὴν ἐπέμβασιν τοῦ
Κυρίου, διότι ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον
εἰς παλαιότερον χρόνον ριφθέντα ἔκθετον
εἰς τὸν Νεῖλον μετὰ περιφρονήσεως
καὶ χλυασμοῦ ἀπέρριψαν, εἰς τὸ
τέλος, ὅταν ἐπῆλθεν ἡ ἔκβασις
τῶν γεγονότων, τὸν ἐθαύμαζαν, καθ’
ὃν χρόνον εἶχον διψάσει ἐντελῶς διαφορετικὰ
καὶ ὄχι ὅμοια πρὸς τοὺς δικαίους,
τοὺς ἀποτελοῦντας τὸν λαὸν τοῦ
Θεοῦ. |
15
Ἀντὶ δὲ λογισμῶν ἀσυνέτων
ἀδικίας αὐτῶν, ἐν οἷς
πλανηθέντες ἐθρήσκευον ἄλογα ἐρπετὰ
καὶ κνώδαλα εὐτελῆ, ἐπαπέστειλας
αὐτοῖς πλῆθος ἀλόγων ζῴων
εἰς ἐκδίκησιν, |
15
Εἰς τιμωρίαν δὲ τῶν ἀσυνέτων
καὶ ἁμαρτωλῶν λογισμῶν των, ἀπὸ
τοὺς ὁποίους πλανηθέντες ἐπίστευσαν
καὶ ἐλάτρευσαν ὡς θεοὺς ἄλογα,
ἐρπετὰ καὶ εὐτελῆ ζῶα,
ἔστειλες ἐναντίον αὐτῶν πλῆθος
ἀπὸ ἄλογα ζῶα, βατράχους, σκνίπες
καὶ ἀκρίδες,
|
15
Πρὸς τιμωρίαν δὲ τῶν ἀφρόνων καὶ
ἀνοήτων συλλογισμῶν τῆς κακίας των καὶ
τῆς κατὰ τῆς ἀληθείας ἀδικίας
των, μὲ τοὺς ὁποίους ἀνοήτους συλλογισμοὺς
ἐπλανήθησαν καὶ ἐλάτρευον ὡς θεοὺς
ἑρπετά, κροκοδείλους καὶ φίδια καὶ σαύρας,
καὶ παντὸς εἴδους συρόμενα εἰς τὴν
γῆν, ποὺ στεροῦνται λογικοῦ, καθὼς
καὶ τιποτένια κτήνη καὶ ζωΰφια, τοὺς ἀπέστειλας
πρὸς τιμωρίαν καὶ ἐκδίκησιν πλῆθος
ἀλόγων ζώων, ὅπως βατράχους καὶ ἀκρίδας
καὶ κώνωπας καὶ μυίγας, |
16
ἵνα γνῶσιν ὅτι δι' ὧν τις ἁμαρτάνει,
διὰ τούτων κολάζεται. |
16
διὰ νὰ μάθουν ὅτι μὲ ἐκεῖνα
διὰ τῶν ὁποίων κανεὶς ἁμαρτάνει,
μὲ τὰ ἴδια καὶ τιμωρεῖται.
|
16
διὰ νὰ μάθουν ἐπάνω εἰς τὰ
πράγματα, ὅτι μὲ ἐκεῖνα ποὺ
καθένας ἁμαρτάνει, μὲ αὐτὰ καὶ
τιμωρεῖται. |
17
Οὐ γὰρ ἠπόρει ἡ παντοδύναμός
σου χεὶρ καὶ κτίσασα τὸν κόσμον
ἐξ ἀμόρφου ὕλης ἐπιπέμψαι
αὐτοῖς πλῆθος ἄρκων ἢ θρασεῖς
λέοντας |
17
Δὲν ἦτο βέβαια δύσκολον εἰς
τὴν παντοδύναμον δεξιάν σου, ἡ ὁποία
ἐδημιούργησε καὶ διεμόρφωσε τὸν
κόσμον ἀπὸ τὴν ἄμορφον πρωταρχικὴν
ὕλην, νὰ στείλῃς ἐναντίον
αὐτῶν πλῆθος ἄρκτων ἢ ἀγρίους
λέοντας |
17
Ἐτιμωρήθησαν λοιπὸν καὶ αὐτοὶ
μὲ τὰ τιποτένια καὶ ἀξιοκαταφρόνητὰ
αὐτὰ ζῶα, ποὺ ἐλάτρευαν
ὡς θεούς. Διότι δὲν ἦτο δύσκολον εἰς
τὴν παντοδύναμον χεῖρα σου, ποὺ ἔκτισε
τὸν κόσμον ἀπὸ ἄμορφον καὶ ἀσχημάτιστον
ὕλην, ἀντὶ τῶν ἑρπετῶν
καὶ εὐτελῶν ζώων νὰ στείλῃς
κατ' αὐτῶν πλῆθος ἀπὸ ἀρκοῦδες
ἢ ἀγρίους καὶ φοβεροὺς λέοντας
|
18
ἢ νεοκτίστους θυμοῦ πλήρεις θῆρας
ἀγνώστους ἤτοι πυρπνόον φυσῶντας
ἆσθμα ἢ βρόμους λικμωμένους καπνοῦ
ἢ δεινοὺς ἀπ' ὀμμάτων σπινθῆρας
ἀστράπτοντας, |
18
ἢ νεοδημιούργητα ἄγνωστα ἕως τότε
θηρία, τὰ ὁποῖα νὰ βγάζουν
ὡς ἀναπνοὴν φωτιὰ ἢ νὰ
ἐκπνέουν δυσώδη καπνὸν ἢ νὰ
ἐκτοξεύουν ἀπὸ τὰ μάτια
των φοβεροὺς ἀπαστράπτοντας σπινθῆρας·
|
18
ἢ νεόκτιστα καὶ νεοδημιούργητα θηρία, γεμᾶτα
ἀπὸ θυμόν, ἄγνωστα, διὰ πρώτην φορὰν
ἐμφανιζόμενα, τὰ ὁποῖα ἣ νὰ
φυσοῦν ἀναπνοὴν πυρίνην ἢ νὰ
ἐκχύνουν μὲ βοὴν βρωμερὸν καπνὸν
ἢ νὰ ἐκσφενδονίζουν καὶ νὰ ἀπαστράπτουν
ἀπὸ τὰ μάτια τῶν φοβερὰς σπίθας.
|
19
ὧν οὐ μόνον ἡ βλάβη ἠδύνατο
συνεκτρῖψαι αὐτούς, ἀλλὰ καὶ
ἡ ὄψις ἐκφοβήσασα διολέσαι.
|
19
φοβερὰ θηρία, τὰ ὁποῖα θὰ
ἠδύναντο, ὄχι μόνον νὰ καταστρέψουν
τοὺς ἀσεβεῖς μὲ φοβερὰν φθορὰν
καὶ βλάβην, ἄλλα καὶ μὲ μονὴν
τὴν φοβερὰν ὄψιν των θὰ ἠδύναντο
νὰ τοὺς ἐκφοβίσουν καὶ νὰ
τοὺς ἐξολοθρεύσουν.
|
19
Τῶν θηρίων δὲ αὐτῶν ὄχι μόνον
ἡ βλάβη, ποὺ θὰ ἦσαν ἱκανὰ
νὰ ἐπιφέρουν, θὰ ἦτο δυνατὸν
νὰ τοὺς ἑξαφανίσῃ καὶ
συντρίψῃ, ἀλλὰ καὶ μόνη ἡ ὄψις
των καὶ ἡ φοβερὰ θέα των νὰ τοὺς
προκαλέσῃ τὸν θάνατον. |
20
Καὶ χωρὶς δὲ τούτων, ἑνὶ
πνεύματι πεσεῖν ἐδύναντο ὑπὸ
τῆς δίκης διωχθέντες καὶ λικμηθέντες
ὑπὸ πνεύματος δυνάμεώς σου·
ἄλλα πάντα μέτρῳ καὶ ἀριθμῷ
καὶ σταθμῷ διέταξας.
|
20
Ἐκτὸς ὅμως αὐτῶν θὰ ἠμποροῦσαν
ἐκεῖνα τὰ ζῶα μὲ ἕνα ἀπλοῦν
φύσημα νὰ τοὺς ρίξουν κάτω νεκρούς,
διότι τοὺς κατεδίωκεν ἡ θεία
δίκη. Καὶ εἶχαν λιχνισθῆ καὶ
διασκορπισθῆ ἀπὸ τὸ φύσημα τῆς
παντοδυναμίας σου. Δὲν ἔκαμες ὅμως
τίποτε ἀπὸ αὐτά, ἀλλὰ
ἐκανόνισες τὰ πάντα μὲ μέτρον,
μὲ ρυθμόν, μὲ ἀκριβὲς ζύγισμα.
|
20
Ἀλλὰ καὶ χωρὶς τὴν ἐπιδρομὴν
τῶν θηρίων τούτων, ἦτο δυνατὸν νὰ
πέσουν κατὰ γῆς νεκροὶ μὲ ἕνα
φύσημα, καταδιωχθέντες ὑπὸ τῆς θείας δικαιοσύνης
καὶ διασκορπισθέντες, ὅπως λιχνίζεται τὸ
ἄχυρον ἀπὸ τὸ παντοδύναμον φύσημά
σου· ἀλλ’ ὅλα τὰ ἐτακτοποίησας
μὲ μέτρον καὶ μὲ ὑπολογισμὸν
καὶ μὲ ζύγισμα. |
21
Τὸ γὰρ μεγάλως ἰσχύειν πάρεστί
σοι πάντοτε, καὶ κράτει βραχίονός
σου τὶς ἀντιστήσεται;
|
21 Διότι ἡ ἄπειρος
δύναμίς σου εὑρίσκεται πάντοτε
κοντά σου. Εἰς δὲ τὴν κυριαρχίαν
τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς σου ποιὸς
ἠμπορεῖ νὰ ἀντισταθῇ;
|
21
Δὲν εἶναι δὲ ἀνάγκη νὰ ὑποβληθῇς
εἰς κόπον τινὰ διὰ τὴν τακτοποίησιν
αὐτήν. Διότι εἶναι πάντοτε παροῦσα εἰς
Σὲ ἡ μεγάλη δύναμις καὶ ἰσχύς σου
καὶ δὲν συνανταᾷς ποτὲ καμμίαν δυσκολίαν.
Εἰς τὴν κραταιὰν δύναμιν τοῦ βραχίονός
σου ποῖος θὰ ἀντισταθῇ;
|
22
Ὅτι ὡς ροπὴ ἐκ πλαστίγγων ὅλος
ὁ κόσμος
ἐναντίον σου
καὶ ὡς ρανὶς δρόσου ὀρθρινὴ
κατελθοῦσα ἐπὶ γῆν.
|
22
Διότι ὅλος ὁ κόσμος ἐνώπιόν
σου εἶναι σὰν μία ἁπλῆ κλίσις
πλάστιγγας καὶ σὰν σταγόνα πρωϊνῆς
δρόσου, ἡ ὁποία κατεβαίνει εἰς
τὴν γῆν. |
22
Κανεὶς ἀπολύτως δὲν δύναται νὰ
σοῦ ἀντισταθῇ. Διότι ὅλος ὁ
κόσμος ἐνώπιόν σου εἶναι σὰν τὸ ἐλάχιστον
ἐκεῖνο μόριον τῆς ὕλης, ποὺ
μόλις προκαλεῖ ἐλαφρὰν ταλάντευσιν τῆς
ζυγαριᾶς, καὶ σὰν πρωϊνὴ σταλαγματιὰ
δροσιᾶς, ποὺ πέφτει εἰς τὴν γῆν
διὰ νὰ ἐξατμισθῇ εἰς τὴν
πρώτην ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου.
|
23
Ἐλεεῖς δὲ πάντας, ὅτι πάντα
δύνασαι, καὶ παρορᾷς ἁμαρτήματα
ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν.
|
23
Σὺ ἐλεεῖς ὅλους, διότι δύνασαι
τὰ πάντα, παραβλέπεις δὲ τὰ
ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων, διὰ
νὰ ὁδηγήσῃς αὐτοὺς εἰς
μετάνοιαν.
|
23
Παρέχεις δὲ τὸ ἔλεός σου εἰς ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους, διότι τὰ πάντα σοῦ
εἶναι δυνατά, καὶ παραβλέπεις τὰς ἁμαρτίας
τῶν ἀνθρώπων, ὁδηγῶν αὐτοὺς
εἰς μετάνοιαν. |
24
Ἀγαπᾷς γὰρ
τὰ ὄντα πάντα
καὶ οὐδὲν βδελύσσῃ,
ὧν ἐποίησας·
οὐδὲ γὰρ ἂν μισῶν τι κατεσκεύασας.
|
24
Ἀγαπᾶς ὅλα τὰ δημιουργήματα
καὶ κανένα ἀπὸ ἐκεῖνα,
τὰ ὁποῖα ἐδημιούργησες, δὲν
τὸ ἀποστρέφεσαι. Διότι οὐδέποτε
θὰ ἐδημιούργεις κάτι, ἐὰν
αὐτὸ τὸ ἐμισοῦσες.
|
24
Καὶ εἶσαι τόσον ἐλεήμων καὶ μακρόθυμος,
διότι ἀγαπᾷς ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν,
καὶ δὲν ἀποστρέφεσαι οὔτε ἀηδιάζεις
κανὲν ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐποίησες·
διότι, ἐὰν ἐμισοῦσες κάτι, δὲν
θὰ τὸ κατεσκεύαζες. |
25
Πῶς δὲ ἔμεινεν ἄν τι, εἰ μὴ
σὺ ἡ ἠθέλησας ἢ τὸ μὴ
κληθὲν ὑπό σοῦ διετηρήθη;
|
25
Πῶς δὲ ἦτο δυνατὸν νὰ παραμείνῃ,
κάτι ὑπάρχον, ἂν σὺ δὲν
τὸ ἠθέλησες; Ἢ πῶς θὰ
ἦτο δυνατὸν νὰ διατηρηθῇ κάτι,
τὸ ὁποῖον σὺ δὲν τὸ ἔφερες
εἰς ὕπαρξιν;
|
25
Πῶς δὲ θὰ ἐξηκολούθει κάτι νὰ
παραμένῃ καὶ νὰ ὑφίσταται, ἐὰν
Σὺ δὲν τὸ ἠθέλησες νὰ
μένῃ; Ἢ τί, ποὺ δὲν ἐκλήθη ἀπὸ
Σὲ εἰς τὴν ὕπαρξιν καὶ τὴν
ζωήν, διετηρήθη εἰς αὐτήν; |
26
Φείδῃ δὲ πάντων, ὅτι σά
ἐστι, δέσποτα φιλόψυχε. |
26
Σπλαγχνίζεσαι καὶ λυπεῖσαι τὰ πάντα,
διότι ὅλα εἶναι ἰδικά σου, Κύριε·
ἀνήκουν εἰς σέ, ὁ ὁποῖος
ἀγαπᾷς τὰς ψυχάς μας. |
26
Ἀλλὰ λυπᾶσαι καὶ λογαριάζεις ὅλα
τὰ πλάσματα, διότι εἶναι ὅλα ἰδικά
σου, ὦ Δέσποτα, ὅστις ἀγαπᾷς
τὰς ψυχάς μας. |