Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ὺ
δὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν χρηστὸς
καὶ ἀληθής, μακρόθυμος καὶ ἐν
ἐλεεῖ διοικῶν τὰ πάντα.
|
ὺ
ὅμως ὁ Θεός μας εἶσαι ἀγαθός,
ἀληθής, μακρόθυμος, κυβερνᾷς
καὶ κατευθύνεις τὰ πάντα μὲ
τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν σου.
|
ὺ
ὅμως, ὦ Θεέ μας, εἶσαι γεμᾶτος
καλωσύνην καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς
ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐχθρούς σου καὶ
ἀληθινός, μένων πάντοτε πιστὸς εἰς τοὺς
λόγους σου καὶ εἰς τὰς ὑποσχέσεις
σου, μακρόθυμος καὶ ὑπομονητικὸς ἔναντι
τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ μὲ ἔλεος
διοικεῖς καὶ κυβερνᾷς τὰ πάντα.
|
2
Καὶ γὰρ ἐὰν ἁμάρτωμεν,
σοί ἐσμεν, εἰδότες σὸν τὸ
κράτος· οὐχ ἁμαρτησόμεθα δέ,
εἰδότες ὅτι σοὶ λελογίσμεθα.
|
2
Διὰ τοῦτο, καὶ ἂν παρασυρθῶμεν
εἰς ἁμαρτίας, εἴμεθα ἰδικοί
σου, διότι ἀναγνωρίζομεν τὴν παντοδυναμίαν
σου, συναισθανόμενοι δὲ καὶ γνωρίζοντες
καλὰ ὅτι ἀνήκομεν εἰς σέ,
δὲν θὰ ἁμαρτήσωμεν.
|
2
Καὶ διοικεῖς τὰ πάντα καὶ ὅλους
ἡμᾶς μὲ ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν,
διότι, καὶ ἐὰν ἁμαρτήσωμεν, δὲν
παύομεν ἀπὸ τοῦ νὰ εἴμεθα ἰδικοί
σου, ἀναγνωρίζοντες τὸ μεγαλεῖον σου καὶ
τὴν κυριαρχίαν σου. Δὲν θὰ ἁμαρτήσωμεν
ὅμως, διότι γνωρίζομεν ὅτι ἔχομεν ὑπολογισθῇ
εἰς τὸν ἀριθμὸν ἐκείνων, ποὺ
ἀνήκουν εἰς Σέ. |
3
Τὸ γὰρ ἐπίστασθαί σε ὁλόκληρος
δικαιοσύνη, καὶ εἰδέναι τὸ κράτος
σου ρίζα ἀθανασίας. |
3
Διότι τὸ νὰ ἔχῃ κανεὶς
ἐπίγνωσιν σοῦ τοῦ ἀληθινοῦ
Θεοῦ εἶναι ὅλαι ὁμοῦ αἱ
ἀρεταί, ὅπως ἐπίσης καὶ
τὸ νὰ ἀναγνωρίζῃ τὴν παντοδύναμον
κυριαρχίαν σου εἶναι ἡ ρίζα τῆς
ἀθανασίας.
|
3
Ἀσφαλίζει δὲ ἠμᾶς ἡ γνῶσις
αὐτὴ κατὰ τῆς ἁμαρτίας, διότι
τὸ νὰ Σὲ γνωρίζῃ κανεὶς θεωρητικῶς
καὶ πρακτικῶς, αὖτο εἶναι ἡ
πλήρης ἀρετὴ καὶ τελειότης, καὶ τὸ
νὰ αἰσθάνεται κανεὶς βαθιὰ τὴν
δύναμιν καὶ κυριαρχίαν σου, ἐπειδὴ συνοδεύεται
τοῦτο καὶ ἀπὸ τὸν ἅγιον
φόβον σου, ἀποτελεῖ τὴν βάσιν καὶ
τὴν ρίζαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν φυτρώνει
ἡ ἀθανασία. |
4
Οὔτε γὰρ ἐπλάνησεν ἡμᾶς
ἄνθρώπων κακότεχνος ἐπίνοια,
οὐδὲ σκιαγράφων πόνος ἄκαρπος,
εἶδος σπιλωθὲν χρώμασιν διηλλαγμένοις,
|
4
Δὲν μᾶς ἔχει παραπλανήσει ἡ
ἐπινόησις τῆς κακῆς εἰδωλολατρικῆς
τέχνης οὔτε ὁ μάταιος κόπος
τῶν εἰδωλολατρῶν ζωγράφων, οὔτε
κανένα πρᾶγμα μολυσμένον, ποὺ ἔχει
κατασκευασθῇ μὲ διάφορα χρώματα.
|
4
Καὶ εἴμεθα ἰδικοί σου, διότι δὲν μᾶς
ἐπλάνησεν ἡ μετὰ τέχνης τὰ κακὰ
καὶ ὀλέθρια εἴδωλα ἐργαζομένη τῶν
ἀνθρώπων ἐπινόησις, οὔτε τῶν ζωγράφων
ὁ μάταιος καὶ χωρὶς καρπὸν κόπος,
εἰκὼν προσώπου μὲ διηλλαγμένα καὶ
διάφορα χρώματα βαμμένη. |
5
ὧν ὄψις ἄφροσιν εἰς ὄνειδος
ἔρχεται, ποθεῖ τε νεκρᾶς εἰκόνος
εἶδος ἄπνουν.
|
5
Ἡ μορφὴ αὐτῶν τῶν ἀντικειμένων
ὁδηγεῖ τοὺς ἀσυνέτους εἰς
καταισχύνην. Διότι ὁ εἰδωλολάτρης
αἰσθάνεται κάποιον χαρὰν δι' ἕνα
πρᾶγμα, ποὺ εἶναι νεκρόν, διὰ
μίαν εἰκόνα ποὺ δὲν ἔχει
πνοήν.
|
5
Τούτων τῶν εἰκόνων καὶ γλυπτῶν εἰδώλων
ἡ θέα προκαλεῖ εἰς τοὺς ἀνοήτους
ἐπιθυμίας καὶ πάθη ἐπαίσχυντα, καὶ
ὁ καθένας των ποθεῖ καὶ λατρεύει τὴν
ἄψυχον καὶ χωρὶς πνοὴν μορφὴν
τῆς νεκρᾶς εἰκόνος. |
6
Κακῶν ἐρασταὶ ἄξιοί τε τοιούτων
ἐλπίδων. Καὶ οἱ δρῶντες καὶ
οἱ ποθοῦντες καὶ οἱ σεβόμενοι.
|
6
Ἐπιθυμηταὶ κακῶν, ἄξιοι τοιούτων
μωρῶν ἐλπίδων, εἶναι τόσον ἐκεῖνοι,
οἱ ὀποῖοι κατασκευάζουν τὰ εἴδωλα,
ὅσον ἐπίσης καὶ ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι τὰ ἀγαποῦν καὶ
τὰ σέβονται. |
6
Εἶναι τῶν κακῶν ἐρασταὶ καὶ
ἄξιοι τοιούτων ματαίων καὶ χωρὶς κανὲν
περιεχόμενον καὶ βάσιν ἐλπίδων, καὶ αὐτοὶ
ποὺ κατασκευάζουν τὰ εἴδωλα αὐτὰ
καὶ τὰς εἰκόνας, καὶ αὐτοὶ
ποὺ τὰ ποθοῦν καὶ τὰ ἐπιθυμοῦν,
καὶ αὐτοὶ ποὺ τὰ σέβονται καὶ
τὰ λατρεύουν. |
7
Καὶ γὰρ κεραμεὺς ἁπαλὴν γῆν
θλίβων ἐπίμοχθον πλάσσει πρὸς
ὑπηρεσίαν ἡμῶν ἓν ἕκαστον·
ἀλλ' ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ
ἀνεπλάσατο τά τε τῶν καθαρῶν
ἔργων δοῦλα σκεύη τά τε ἐναντία,
πὰνθ' ὁμοίως· τούτων δὲ
ἑκατέρου τίς ἑκάστω ἐστίν
ἡ χρῆσις, κριτὴς ὁ πηλουργός·
|
7
Ὁ κεραμοποιὸς ζυμώνει
τὸν μαλακὸν πηλὸν
μὲ κόπον καὶ κατασκευάζει κάθε
δοχεῖον πρὸς χρῆσιν μας. Ἀπὸ
τὸν αὐτὸν πηλὸν κατεσκεύασε
κατάλληλα δοχεῖα διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν
τῶν καθαρῶν ἔργων μας, ὅπως καὶ
ἀντιθέτως ἄλλα δι'
ἀκαθάρτους χρήσεις·
ὅλα μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον
κατεργαζόμενος. Διὰ τὴν χρῆσιν
ὅμως τοῦ καθενὸς
ἀπὸ αὐτὰ θὰ
κρίνῃ ὁ κεραμοποιός.
|
7
Ὅτι δὲ καὶ κακῶν ἐρασταὶ
καὶ ματαίων ἐλπίδων ἄξιοι εἶναι οἱ
τοιοῦτοι, ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν ἑπομένων.
Ὁ ἀγγειοπλάστης καὶ κεραμοποιὸς
δηλαδή, ποὺ ζυμώνει μαλακὸν χῶμα κατεργαζόμενον
μὲ πολὺν κόπον, πλάττει ἀπὸ αὐτὸ
διάφορα σκεύη, τὸ καθένα πρὸς ἐξυπηρέτησίν
μας. Ἀλλ’ ἀπὸ τὸν ἴδιον πηλὸν
κατεσκεύασε καὶ τὰ σκεύη, τὰ ὁποῖα
χρησιμεύουν διὰ καθαρὰ ἔργα, καὶ τὰ
σκεύη τὰ ἐναντία πρὸς αὐτά, ἤτοι
τὰ δι’ ἔργα ἀκάθαρτα προοριζόμενα, ὅλα
μὲ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ μὲ τὸν
αὐτὸν κόπον καὶ τέχνην. Ποία δὲ θὰ
εἶναι ἡ χρῆσις ἑνὸς ἑκάστου
ἀπὸ τὰ δύο εἴδη τῶν ἀγγείων,
κριτὴς θὰ εἶναι αὐτός, ποὺ κατεργάζεται
τὸν πηλόν. |
8
καὶ κακόμοχθος θεὸν μάταιον ἐκ
τοῦ αὐτοῦ πλάσσει πηλοῦ, ὃς
πρὸ γῆς γεννηθεὶς μετ' ὀλίγον
πορεύεται ἐξ ἧς ἐλήφθη, τὸ
τῆς ψυχῆς ἀπαιτηθεὶς χρέος.
|
8
Ἔτσι καὶ ὁ εἰδωλολάτρης ἀγαλματοποιὸς
αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη
ἀπὸ τὴν γῆν. Ἔπειτα δὲ
ἀπὸ ὀλίγον θὰ ἐπανέλθῃ
εἰς τὴν γῆν,
ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐλήφθη,
ὅταν φθάσῃ ἡ στιγμὴ νὰ
πληρώσῃ καὶ αὐτὸς τὸ κοινὸν
χρέος τῆς ζωῆς του· ὁ
κακῶς, λοιπόν, μοχθῶν
αὐτὸς εἰδωλολάτρης, πλάσσει
ἀπὸ τὸν ἴδιον πηλὸν ἕνα
μάταιον καὶ ἀνύπαρκτον θεόν.
|
8
Καὶ καταβάλλων ὁ ἀγγειοπλάστης οὗτος
ἀξιοκατάκριτον καὶ πρὸς κακὸν σκοπὸν
κόπον, πλάττει ψευδῆ καὶ μάταιον θέον ἀπὸ
τὸν ἴδιον πηλὸν αὐτός, ποὺ καὶ
ὁ ἴδιος ἐγεννήθη πρὸ ὀλίγου
χρόνου ἀπὸ χῶμα, μετ' ὀλίγον δὲ
πηγαίνει πάλιν εἰς τὴν γῆν, ἀπὸ
τὴν ὁποίαν ἐλήφθη, ὅταν θὰ τοῦ
ἀπαιτηθῇ νὰ ἐπιστρέψῃ τὴν
ζωήν, ἡ ὁποία τοῦ ἐδανείσθη καὶ
τὴν χρεωστεῖ. |
9
Ἀλλ' ἐστὶν αὐτῷ φροντὶς
οὐχ ὅτι μέλλει κάμνειν, ἀλλ
ὅτι βραχυτελῆ βίον ἔχει, ἀλλ'
ἀντερείδεται μὲν χρυσουργοῖς καὶ
ἀργυροχόοις, χαλκοπλάστας τε μιμεῖται
καὶ δόξαν ἡγεῖται ὅτι κίβδηλα
πλάσσει. |
9
Δὲν σκέπτεται δὲ αὐτός, ὅτι
καταταλαιπωρεῖται ἔτσι ἐργαζόμενος
καὶ ὅτι πρόκειται νὰ ἀποθάνῃ,
οὔτε ὅτι ὁ βίος
του εἶναι βραχύς, ἀλλὰ συναγωνίζεται
εἰς κατασκευὴν εἰδώλων τοὺς
χρυσοχόους καὶ ἀργυροχόους, μιμεῖται
τοὺς χαλκουργοὺς καὶ θεωρεῖ δόξαν
του, ὅτι κατασκευάζει
ἀγάλματα ψευδῶν θεῶν.
|
9
Ἀλλ' αὐτὸς δὲν ἔχει ἔννοιαν
καὶ φροντίδα, ὅτι μέλλει νὰ καταβληθῇ
καὶ νὰ ἀποθάνῃ, οὐδὲ
ὅτι ἔχει ζωὴν μὲ σύντομον τέλος, ἀλλὰ
συναγωνίζεται μὲ τοὺς κατεργαζομένους τὸν
χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον χρυσοχόους,
καὶ μὲ τὴν κατεργασίαν τοῦ πηλοῦ
αὐτὸς μιμεῖται τοὺς χαλκουργοὺς
καὶ θεωρεῖ τιμὴν καὶ δόξαν του τὸ
νὰ πλάττῃ κίβδηλα καὶ ψευδῆ.
|
10
Σποδὸς ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ
γῆς εὐτελεστέρα ἡ ἐλπὶς
αὐτοῦ, πηλοῦ τε ἀτιμότερος ὁ
βίος αὐτοῦ, |
10
Στάκτη εἶναι ἡ
καρδία του. Μηδαμινωτέρα ἀπὸ τὸ
χῶμα ἡ ἐλπίς του. Ἀθλιεστέρα
ἡ ζωή του ἀπὸ τὴν λάσπην.
|
10
Ἡ καρδία του εἶναι στάχτη καὶ δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ περιμένῃ κανεὶς
ἀπὸ αὐτὴν θερμὸν καὶ ζωντανόν
τι αἴσθημα, καὶ ἡ ἐλπίδα του, ποὺ
στηρίζεται εἰς τὰ ἄψυχα καὶ πήλινα
εἴδωλα, εἶναι πιὸ πρόστυχη καὶ
χωρὶς ἀξίαν ἀπὸ τὸ χῶμα
τῆς γῆς, ἡ δὲ ζωή του ἔχει
ὀλιγωτέραν τιμὴν καὶ ἀξίαν ἀπὸ
τὴν λάσπην. |
11
ὅτι ἠγνόησε τὸν πλάσαντα αὐτὸν
καὶ τὸν ἐμπνεύσαντα αὐτῷ
ψυχὴν ἐνεργοῦσαν καὶ ἐμφυσήσαντα
πνεῦμα ζωτικόν· |
11
Διότι παρεμέρισε καὶ ἠγνόησε
τὸν πλάστην του καὶ
Θεόν, ὁ ὁποῖος ἔπνευσεν εἰς
αὐτὸν ψυχὴν δραστηρίαν καὶ ἐνεφύσησεν
εἰς αὐτὸν πνεῦμα ζωῆς.
|
11
Καὶ κατέληξεν εἰς αὐτὸ τὸ κατάντημα,
διότι δὲν ἠθέλησε νὰ γνωρίσῃ ἐκεῖνον,
ποὺ τὸν ἔπλασε καὶ ἐνέπνευσεν
εἰς αὐτὸν ψυχήν, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ
καὶ εἶναι γεμάτη δρᾶσιν, καὶ ὁ
Θεὸς τοῦ ἐνεφύσησεν πνοὴν ζωῆς.
|
12
ἀλλ' ἐλογίσαντο παίγνιον εἶναι
τὴν ζωὴν ἡμῶν καὶ τὸν
βίον πανηγυρισμὸν ἐπικερδῆ· δεῖν
γάρ φησιν ὅθεν δή, κἂν ἐκ κακοῦ,
πορίζειν. |
12
Ἀλλὰ ἐθεώρησε
σὰν ἕνα παιγνίδι τὴν ζωήν
μας, καὶ τὸν βίον
σὰν μιὰ ἐπικερδῆ πανήγυριν.
Κάτι τέτοιοι λέγουν, ὅτι πρέπει
ἀπὸ ὀπουδήποτε καὶ με ὁποιοδήποτε
μέσον νὰ κερδίζουν, ἔστω καὶ
διὰ τοῦ κακοῦ.
|
12
Ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι τοῦ τύπου αὐτοῦ
ἐφαντάσθησαν ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι
ἕνα μάταιον καὶ ὀλίγης διαρκείας παιγνίδιον
καὶ ὁ βίος μία ἐμποροπανήγυρις, ἐπιφέρουσα
ὑλικὰ κέρδη· διότι λέγουν ὅτι πρέπει
νὰ κερδίζῃ κανεὶς μὲ ὁποιονδήποτε
μέσον, ἀκόμη καὶ μὲ τὸ κακόν.
|
13
Οὗτος γὰρ παρὰ πάντας οἶδεν
ὅτι ἁμαρτάνει, ὅλης γεώδους
εὔθραυστα σκεύη καὶ γλυπτὰ δημιουργῶν.
|
13
Ὁ πηλουργὸς αὐτὸς κατασκευαστὴς
τῶν εἰδώλων γνωρίζει περισσότερον
παντὸς ἄλλου ὅτι ἁμαρτάνει,
διότι κατασκευάζει πρόστυχα, εὔθραυστα
οἰκιακὰ σκεύη ἀπὸ
τὴν λάσπην καὶ ἀγάλματα
ψευδῶν θεῶν.
|
13
Εἶναι δὲ αἰσχροκερδὴς καὶ ἀξιοκατάκριτος
ἀπατεὼν ὁ κατασκευαστὴς τῶν
εἰδώλων, διότι αὐτὸς γνωρίζει περισσότερον
ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους ὅτι
ἁμαρτάνει. Τὸ γνωρίζει δέ, διότι ἀπὸ
τὴν αὐτὴν χωματένιαν ὕλην κατασκευάζει
καὶ εὔθραυστα ἀγγεῖα καὶ γλυπτὰ
εἴδωλα. Ξεύρει λοιπὸν ὅτι τὰ εἴδωλα
ἔχουν τὴν αὐτὴν ἀξίαν πρὸς
τὰ ἄλλα ἀγγεῖα, καὶ ὅμως
αὐτὸς τὰ πωλεῖ ὡς θεούς.
|
14
Πάντες δ' ἀφρονέστατοι καὶ τάλανες
ὑπὲρ ψυχὴν νηπίου οἱ ἐχθροὶ
τοῦ λαοῦ σου καταδυναστεύσαντες αὐτόν,
|
14
Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι
ἀφρονέστατοι καὶ ἀθλιέστεροι
καὶ ἀπὸ τὴν ψυχὴν νηπίου
ἀκόμη, ἐχθροὶ τοῦ λαοῦ
σου, οἱ ὁποῖοι καταδυναστεύουν καὶ
ἐκμεταλλεύονται αὐτόν.
|
14
Αὐτοὶ ὅμως, ποὺ φαντάζονται τὸν
βίον παιγνίδι καὶ ἐμποροπανήγυριν αἰσχροκερδείας,
εἶναι ἀπὸ ὅλους οἱ περισσότερον
ἄφρονες καὶ δυστυχεῖς καὶ ταλαίπωροι,
πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν ψυχὴν
καὶ τὴν ζωὴν τοῦ νηπίου, ποὺ
οὔτε νὰ φροντίσῃ διὰ τὸν ἑαυτόν
του οὔτε νὰ σκεφθῇ κἀν ἠμπορεῖ.
Οἱ αἰσχροκερδεῖς αὐτοὶ εἶναι
οἱ ἐχθροὶ τοῦ λαοῦ σου, οἱ
ὁποῖοι τὸν ἐκμεταλλεύονται καὶ
τὸν κατατυραννοῦν. |
15
ὅτι καὶ πάντα εἴδωλα τῶν ἐθνῶν
ἐλογίσαντο θεούς, οἷς οὔτε ὀμμάτων
χρῆσις εἰς ὅρασιν οὔτε ρῖνες
εἰς συνολκὴν ἀέρος οὔτε ὦτα
ἀκούειν οὔτε δάκτυλοι χειρῶν
εἰς ψηλάφησιν, καὶ οἱ πόδες
αὐτῶν ἀργοῖ πρὸς ἐπίβασιν.
|
15
Διότι ἐθεώρησαν ὡς θεοὺς ὅλα
τῶν ἐθνῶν τὰ εἴδωλα, τὰ
ὁποῖα οὔτε ἐφθαλμοὺς ἔχουν
διὰ νὰ βλέπουν, οὔτε ρῖνας διὰ
νὰ ἀναπνέουν τὸν ἀέρα,
οὔτε αὐτιὰ διὰ νὰ ἀκούουν,
οὔτε δάκτυλα χειρῶν διὰ νὰ ψηλαφοῦν.
Οἱ δὲ πόδες των εἶναι ἀκίνητοι,
ἀνίκανοι νὰ βαδίσουν.
|
15
Ἐκμεταλλεύονται δὲ αἰσχρῶς καὶ
τυραννικῶς τὸν λαόν, διότι ἐθεώρησαν ὅλα
τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ὡς
θεοὺς καὶ πωλοῦν ὡς θεοὺς τὰ
πήλινα αὐτὰ κατασκευάσματα, εἰς τὰ
ὁποῖα δὲν ὑπάρχουν οὔτε χρησιμοποίησις
ματιῶν διὰ νὰ βλέπουν, οὔτε μύτες
πρὸς εἰσπνοὴν ἀέρος, οὔτε αὐτιὰ
διὰ νὰ ἀκούουν, οὔτε δάκτυλα
χεριῶν διὰ νὰ ψηλαφοῦν, οἱ δὲ
πόδες των εἶναι ἀργοὶ καὶ ἀκίνητοι
διὰ νὰ βαδίζουν. |
16
Ἄνθρωπος γὰρ ἐποίησεν αὐτούς,
καὶ τὸ πνεῦμα δεδανεισμένος ἔπλασον
αὐτούς· οὐδεὶς γὰρ αὐτῷ
ὅμοιον ἄνθρωπος ἰσχύει πλάσαι
Θεόν. |
16
Διότι ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος,
ποὺ τὰ κατασκεύασεν. Ἄνθρωπος, ποὺ
ἔχει λάβει ὡς δάνειον ἐκ μέρους
τοῦ Θεοῦ τὸ πνεῦμα, ἔπλασσεν
αὐτοὺς τοὺς εἰδωλικοὺς θεούς.
Διότι κανεὶς ἄνθρωπος
δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ
τεχνουργήσῃ ἕνα θεόν,
ὁ ὁποῖος νὰ τοῦ ὁμοιάζῃ.
|
16
Καὶ δὲν ἠμποροῦν τὰ εἴδωλα
οὔτε νὰ ἴδουν οὔτε νὰ ἀκούσουν
οὔτε νὰ ψηλαφήσουν οὔτε νὰ βαδίσουν
διότι ἄνθρωπος κατεσκεύασε τοὺς ψευδοθεοὺς
αὐτούς, καὶ ὁ τεχνίτης ποὺ τοὺς
ἔπλασεν, εἶχε δανεισμένον τὸ πνεῦμα,
ποὺ τὸν ἐζωοποιοῦσε νὰ ἐργάζεται·
πράγματι δὲ κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους
δὲν ἔχει τὴν δύναμη νὰ πλάσῃ
θεὸν ὅμοιον πρὸς τὸν πραγματικὸν
Θεόν. |
17
Θνητὸς δὲ ὢν νεκρὸν
ἐργάζεται χερσὶν
ἀνόμοις· κρείττων
γὰρ ἐστι τῶν
σεβασμάτων αὐτοῦ, ὧν
αὐτὸς μὲν
ἔζησεν, ἐκεῖνα
δὲ οὐδέποτε.
|
17
Θνητὸς ὢν ὁ ἄνθρωπος νεκρὸν
εἴδωλον κατεσκεύασεν, ἔργον τῶν παρανόμων
χειρῶν του. Αὐτὸς εἰς τὴν πραγματικότητα
εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὰ
εἴδωλα, τὰ ὁποῖα σέβεται, διότι
αὐτὸς ἔζησε κάποτε, ἐκεῖνα
ὅμως ποτὲ δὲν ἔζησαν.
|
17
Καὶ δὲν ἠμπορεῖ ὁ τεχνίτης νὰ
φτιάσῃ ἄλλον θεὸν ὅμοιον πρὸς
τὸν ἀληθινόν, διότι εἶναι θνητὸς καὶ
μὲ τὰ παράνομα καὶ ἁμαρτωλὰ
χέρια του κατασκευάζει, ἔργον νεκρὸν καὶ
χωρὶς ζωήν. Διότι αὐτὸς εἶναι καλύτερος
καὶ ἀνώτερος ἀπὸ αὐτά, τὰ
ὁποῖα σέβεται καὶ λατρεύει. Ἀποδεικνύεται
δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ ὅτι αὐτὸ
μὲν ἔζησε καὶ ἔγινε κατασκευαστής
των, ἐκεῖνα ὅμως οὐδέποτε ἔζησαν.
|
18
Καὶ τὰ ζῷα δὲ τὰ ἔχθιστα
σέβονται· ἀνοίᾳ γὰρ συγκρινόμενα
τῶν ἄλλων ἐστὶ χείρονα·
|
18
Οἱ εἰδωλολάτραι Αἰγύπτιοι φθάνουν
μέχρι τοῦ σημείου νὰ σέβωνται
ὡς θεοὺς καὶ μερικὰ ἀπὸ
τὰ πλέον ἀπαίσια ζῶα, τὰ
ὁποῖα συγκρινόμενα πρὸς τὰ ἄλλα
ζῶα εἶναι χειρότερα καὶ ἀνοητότερα
|
18
Σέβονται δὲ ὡς θεοὺς τὰ πιὸ
ἐχθρικὰ καὶ μισητὰ εἰς τὸν
ἄνθρωπον ζῶα, ὅπως τοὺς κροκοδείλους
καὶ τὰ φίδια. Εἶναι δὲ ταῦτα
μισητά, διότι ὡς πρὸς τὴν νοημοσύνην, ἡ
ὁποία θὰ ἐμετρίαζε τὴν σκληρότητα
καὶ κακίαν των, συγκρινόμενα πρὸς ἄλλα ζῶα
εἶναι ἀνοητότερα καὶ χειρότερα ἀπὸ
αὐτά. |
19
οὐδ' ὅσον ἐπιποθῆσαι ὡς ἐν
ζῴων ὄψει καλὰ
τυγχάνει, ἐκπέφευγε δὲ καὶ τὸν
τοῦ Θεοῦ ἔπαινον καὶ τὴν εὐλογίαν
αὐτοῦ. |
19
Αὐτὰ δὲ εἶναι τόσον ἀποκρουστικὰ
εἰς τὴν ὄψιν, ὥστε νὰ μὴ
ἐμπνέουν κανένα εὐάρεστον συναίσθημα,
ὅπως συμβαίνει μὲ ἄλλα ὡραῖα
ζῶα. Αὐτὰ δὲν ἔχουν ἐκ
μέρους τοῦ Θεοῦ οὔτε ἔπαινον
οὔτε εὐλογίαν. |
19
Οὔτε κατὰ τὴν ὄψιν καὶ θέαν
αὐτῶν συμβαίνει νὰ εἶναι καλὰ
καὶ συμπαθητικὰ ὡς ζῶα τόσον, ὥστε
νὰ ἐπιποθῇ καὶ να εὐχαριστῆται
κανεὶς νὰ τὰ βλέπῃ. Ἔχουν δὲ
στερηθῇ καὶ τὸν ἔπαινον τοῦ
Θεοῦ, ὅταν παρουσιάσθη εἰς τοὺς ὀφθαλμούς
του ἡ δημιουργία καλὴ λίαν, καὶ τὴν
εὐλογίαν αὐτοῦ, ὅπως ὁ ὄφις,
τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς καὶ
κατηράσθη. |