Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
οῖς
δὲ ὁσίοις σου μέγιστον ἦν φῶς·
ὧν φωνὴν μὲν ἀκούοντες, μορφὴν
δὲ οὐχ ὁρῶντες, ὅτι μὲν
οὖν κἀκεῖνοι ἐπεπόνθεισαν, ἐμακάριζον,
|
μως
εἰς τοὺς ἐκλεκτούς σου, Κύριε,
εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας,
ὑπῆρχε πλουσιώτατον
τὸ φῶς. Οἱ Αἰγύπτιοι
ἤκουαν τὰς φωνὰς
τῶν Ἰσραηλιτῶν, χωρὶς ὅμως νὰ
βλέπουν τὰ πρόσωπά των, καὶ
τοὺς ἐμακάριζαν, διότι δὲν ὑπέφεραν
ἀπὸ τὰς συμφοράς, ἀπὸ
τὰς ὁποίας αὐτοὶ ἔπασχον.
|
οὐναντίον
εἰς τοὺς ἀφωσιωμένους εἰς Σὲ
Ἰσραηλίτας, καίτοι κατῴκουν εἰς Γεσέμ, ἥτις
ἦτο ἐπαρχία τῆς αὐτῆς
ὑπὸ τὸ σκότος διατελούσης χώρας τῆς
Αἰγύπτου, ὑπῆρχε μέγα καὶ ἄπλετον
φῶς. Καὶ τούτων μὲν τὴν φωνὴν
ἀκούοντες οἱ Αἰγύπτιοι, μὴ βλέποντες
δὲ λόγῳ τοῦ πυκνοῦ σκότους τὴν
μορφὴν καὶ τὰ πρόσωπά των, τοὺς
ἐκαλοτύχιζαν καὶ τοὺς ἐθεώρουν εὐτυχεῖς,
διότι δὲν εἶχαν πάθει καὶ ἐκεῖνοι
τὰ ἴδια μὲ αὐτούς.
|
2
ὅτι δὲ οὐ βλάπτουσι προηδικημένοι,
ηὐχαρίστουν καὶ τοῦ διενεχθῆναι
χάριν ἐδέοντο. |
2
Κατὰ βάθος δὲ οἱ Αἰγύπτιοι
τοὺς εὐγνωμονοῦσαν, διότι οἱ
Ἰσραηλῖται, ἂν καὶ
προηγουμένως εἶχαν ἀδικηθῇ,
δὲν ἐσκέφθησαν νὰ τοὺς βλάψουν.
Τοὺς παρακαλοῦσαν δὲ οἱ Αἰγύπτιοι
νὰ τοὺς συγχωρήσουν διὰ τὴν
προηγουμένην ἐχθρικὴν συμπεριφορὰν
ἀπέναντί των.
|
2
Τοὺς ηὐχαρίστουν δέ, διότι, καίτοι ἦσαν
ἀδικημένοι προτήτερα ἀπὸ τὰς
καταπιέσεις των, δὲν τοὺς ἔβλαπτον καὶ
δὲν τοὺς ἐξεδικοῦντο τώρα, καὶ
ἐζήτουν παρακλητικῶς χάριν καὶ συγχώρησιν
διὰ τὰς κατὰ τὸ παρελθὸν ἀδικίας.
|
3
Ἀνθ' ὧν πυριφλεγῆ στῦλον, ὁδηγὸν
μὲν ἀγνώστου ὁδοιπορίας, ἥλιον
δὲ ἀβλαβῆ φιλοτίμου ξενιτείας
παρέσχες. |
3
Ἀντὶ δέ, Κύριε, τοῦ τριημέρου
σκότους, ποὺ ἔστειλες κατὰ τῶν
Αἰγυπτίων, ἔδωκες εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας
ἕνα στῦλον πυρὸς
νὰ τοὺς ὁδηγῇ εἰς τὸν
ἄγνωστον δρόμον των καὶ ἥλιον
καθόλου ἐνοχλητικὸν
κατὰ τὸ διάστημα
τῆς ἐνδόξου
διὰ μέσου
ἀγνώστου ἐρήμου πορείας
των. |
3
Ἀντὶ τῶν κακῶν δὲ καὶ
τῶν τιμωριῶν τούτων, τὰ ὁποῖα
ὑφίσταντο οἱ Αἰγύπτιοι, ἔδωκες εἰς
τοὺς ἀφωσιωμένους σου Ἰσραηλίτας ἀφ'
ἑνὸς μὲν πυρίνην στήλην ὡς ὁδηγὸν
κατὰ τὴν ἄγνωστον εἰς αὐτοὺς
ὁδοιπορίαν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἥλιον,
ὁ ὁποῖος δὲν τοὺς ἐνωχλοῦσε
οὔτε ἐπροξενοῦσε εἰς αὐτοὺς
βλάβην τινὰ κατὰ τὴν τιμημένην μετανάστευσίν
των διὰ μέσου ἐρήμου καὶ ξένης χώρας.
|
4
Ἄξιοι μὲν γὰρ ἐκεῖνοι στερηθῆναι
φωτὸς καὶ φυλακισθῆναι ἐν σκότει,
οἱ κατακλείστους φυλάξαντες τοὺς υἱούς
σου, δι' ὧν ἤμελλε τὸ ἄφθαρτον νόμου
φῶς τῷ αἰῶνι δίδοσθαι.
|
4
Καὶ οἱ μὲν Αἰγύπτιοι ἐκεῖνοι
ἦσαν ἄξιοι νὰ στερηθοῦν ἀπὸ
τὸ φῶς καὶ νὰ φυλακισθοῦν μέσα
εἰς τὸ σκοτάδι· αὐτοὶ οἱ
ὁποῖοι ἐκράτησαν κατάκλειστα
τὰ παιδιά σου, διὰ τῶν ὁποίων
ἐπρόκειτο νὰ μεταδοθῇ εἰς ὅλον
τὸν κόσμον τὸ
αἰώνιον φῶς τοῦ Νόμου
σου.
|
4
Καὶ ἐγίνετο ἡ διαφορετικὴ αὕτη
μεταχείρισις, διότι ἦσαν ἄξιοι μὲν νὰ
στερηθοῦν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
καὶ τοῦ ἡλίου καὶ νὰ φυλακισθοῦν
εἰς τὸ σκότος ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
ἐφύλαξαν κατακλεισμένους τοὺς υἱούς σου,
τοὺς Ἰσραηλίτας, διὰ τῶν ὁποίων
ἐπρόκειτο εἰς τὸ μέλλον νὰ διαδοθῇ
τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀθάνατον φῶς
τοῦ Νόμου εἰς τὸν κόσμον.
|
5
Βουλευσαμένους δ' αὐτοὺς τὰ τῶν
ὁσίων ἀποκτεῖναι νήπια καὶ
ἑνὸς ἐκτεθέντος τέκνου καὶ
σωθέντος, εἰς ἔλεγχον τὸ αὐτῶν
ἀφείλω πλῆθος τέκνων καὶ ὁμοθυμαδὸν
ἀπώλεσας ἐν ὕδατι σφοδρῷ.
|
5
Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι
ἀπεφάσισαν καὶ ἐφόνευαν
τὰ γεννώμενα ἄρρενα παιδιά τῶν
εὐσεβῶν Ἰσραηλιτῶν, ἕνα δὲ
μόνον ἀπὸ αὐτὰ
ἐξετέθη καὶ ἐσώθη ἀπὸ
τὸν θάνατον, πρὸς τιμωρίαν των ἐξησφάλισες
πλῆθος τέκνων των,
καὶ ὅλους αὐτοὺς μαζῆ
κατεπόντισες εἰς τοὺς ὄγκους τῶν
ὑδάτων τῆς Ἐρυθρὰς θαλάσσης.
|
5
Ὅταν δὲ αὐτοὶ συνέλαβον τὸ σχέδιον
καὶ ἀπεφάσισαν να φονεύσουν τὰ νήπια τῶν
ἀφωσιωμένων εἰς Σὲ Ἰσραηλιτῶν
- ὁπότε συνέβη νὰ ἐκτεθῇ εἰς
τὰ νερὰ τοῦ Νείλου ἐν παιδίον καὶ
διὰ τῆς προστασίας σου ἐσώθη - εἰς
ἔλεγχον καὶ τιμωρίαν των τοὺς ἀφήρεσες
τὸ πλῆθος τῶν τέκνων των καὶ ἐν
συνεχείᾳ ὅλους αὐτοὺς μαζὶ τοὺς
ἐξηφάνισες καὶ τοὺς ἐξωλόθρευσες
εἰς τὸ ὁρμητικὸν ὕδωρ τῆς
Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. |
6
Ἐκείνη ἡ νὺξ προεγνώσθη πατράσιν
ἡμῶν, ἵνα ἀσφαλῶς εἰδότες
οἷς ἐπίστευσαν ὅρκοις ἐπευθυμήσωσι.
|
6
Ἡ τρομερὰ δὲ ἐκείνη νύκτα
τοῦ θανάτου τῶν
Αἰγυπτίων πρωτοτόκων προανηγγέλθη
εἰς τοὺς πατέρας μας, διὰ νὰ
ἔχουν αὐτοὶ θάρρος καὶ εὐθυμίαν,
γνωρίζοντες καλῶς εἰς ποίας
σπουδαιοτάτας ἐνόρκους ὑποσχέσεις
τοῦ Θεοῦ εἶχαν πιστεύσει.
|
6
Ἐκείνη ἡ νύκτα τῆς θανατώσεως τοῦ
πλήθους τῶν τέκνων τῶν Αἰγυπτίων εἶχε
γίνει διὰ τοῦ Μωϋσέως ἐκ προτέρου
γνωστὴ εἰς τοὺς πατέρας μας, ἵνα,
ἀφοῦ γνωρίσουν καὶ πληροφορηθοῦν ἀσφαλῶς
ὁποῖαι καὶ πόσον ἀξιόπιστοι εἶναι
αἱ ἔνορκοι ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ,
εἰς τὰς ὁποίας ἐπίστευσαν, ἀναθαρρήσουν
καὶ χαροποιηθοῦν. |
7
Προσεδέχθη δὲ ὑπὸ λαοῦ σου σωτηρία
μὲν δικαίων, ἐχθρῶν δὲ ἀπώλεια·
|
7
Ἔτσι δὲ κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην
ἐπερίμενεν ὁ λαός σου καὶ εἶδε
ἀφ' ἑνὸς μὲν τὴν σωτηρίαν
τῶν δικαίων, ἀφ' ἑτέρου δὲ
τὴν ἀπώλειαν τῶν ἐχθρῶν
σου. |
7
Πράγματι δὲ ἀνεμένετο μετὰ πεποιθήσεως ὑπὸ
τοῦ λαοῦ σου ἡ σωτηρία μὲν τῶν
δικαίων, ἡ καταστροφὴ δὲ καὶ ἡ
ἀπώλεια τῶν ἐχθρῶν, οἱ ὁποῖοι
κατεπίεζον αὐτούς. |
8
ᾧ γὰρ ἐτιμωρήσω τοὺς ὑπαναντίους,
τοῦτο ἡμᾶς προσκαλεσάμενος ἐδόξασας.
|
8
Διὰ τοῦ μέσου δὲ ἐκείνου,
τοῦ ὕδατος, μὲ τὸ ὁποῖον
ἐτιμώρησες τοὺς ἐχθρούς, μὲ
τὸ αὐτὸ νερὸ μᾶς ἐκάλεσες
κοντά σου καὶ μᾶς ἐσκέπασες
μὲ δόξαν.
|
8
Τοῦτο δὲ καὶ ἐπραγματοποιήθη, διότι
μὲ τὴν ἰδίαν ἐνέργειάν του ὀλοθρευτοῦ
ἀγγέλου, μὲ τὴν ὁποίαν ἐτιμώρησες
τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀντιθέτους,
μὲ τὴν ἰδίαν ἀκριβῶς, ἀφοῦ
μᾶς προσεκάλεσες νὰ συμμορφωθῶμεν πρὸς
ὅσα μᾶς παρήγγειλες διὰ τοῦ Μωϋσέως
καὶ νὰ τεθῶμεν ὑπὸ τὴν
προστασίαν σου, μᾶς ἔσωσες καὶ μᾶς
ἐδόξασες. |
9
κρυφῆ γὰρ ἐθυσίαζον ὅσιοι παίδες
ἀγαθῶν καὶ τὸν τῆς θειότητος
νόμον ἐν ὁμονοίᾳ διέθεντο
τῶν αὐτῶν ὁμοίως καὶ ἀγαθῶν
καὶ κινδύνων μεταλήψεσθαι τοὺς ἁγίους,
πατέρων ἤδη προαναμέλποντες αἴνους.
|
9
Κρυφίως ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους
οἱ εὐσεβεῖς, τέκνα εὐσεβῶν
γονέων, προσέφεραν εἰς σὲ θυσίαν
τὸν πασχάλιον ἀμνόν, καὶ μὲ
πλήρη ὁμοφωνίαν καὶ συγκατάθεσιν
ἐδέχθησαν τὴν θείαν ἐντολήν,
νὰ μετέχουν ὅλοι οἱ ἅγιοι αὐτοὶ
Ἰσραηλῖται εἰς τοὺς κοινοὺς
κινδύνους καὶ εἰς τὰ κοινὰ ἀγαθὰ
ψάλλοντες ἐκ τῶν προτέρων, μὲ
βεβαιότητα διὰ τὴν σωτηρίαν των, τοὺς
ὕμνους τῶν Πατέρων.
|
9
Συνεμορφώθημεν δὲ πρὸς τὰς παραγγελίας σου,
διότι κρυφίως εἰς τὰ σπίτια των τὰ εὐλαβῆ
παιδιὰ τῶν ἀγαθῶν πατριαρχῶν
ἐθυσίαζον τὸν πασχάλιον ἀμνὸν
καὶ ἀπὸ συμφώνου συνυπεσχέθησαν καὶ
καθιέρωσαν ὡς θείας Διαθήκης νόμον νὰ συμμετέχουν
εἰς τὸ μέλλον ὅλοι οἱ ἀνήκοντες
εἰς τὸν Θεὸν ἅγιοι καὶ ἀφιερωμένοι
Ἰσραηλῖται ἐξ ἴσου καὶ εἰς
τὰ ἀγαθά, καθὼς καὶ εἰς τὰ
προκαλοῦντα κινδύνους κακά. Καὶ καθιέρωσαν οὕτω
τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, ψάλλοντες προκαταβολικῶς
καὶ προτοῦ νὰ ἐπακολουθήσουν τὰ
γεγονότα τῆς σωτηρίας τῆς ἑσπέρας ἐκείνης,
ὕμνους καὶ δοξολογίας τῶν πατέρων των.
|
10
Ἀντήχει δ' ἀσύμφωνος ἐχθρῶν
βοή, καὶ οἰκτρὰ διεφέρετο θρηνουμένων
παίδων· |
10
Καὶ καθ' ὃν χρόνον αὐτοὶ ὑμνολογοῦσαν
τὸν Θεόν, ἀντηχοῦσαν ἐξ ἀντιθέτου
αἱ παράφωνοι κραυγαὶ καὶ ἡ βοὴ
τῶν Αἰγυπτίων, πανάθλιος δὲ
καὶ φρικτὸς διεχύνετο ὁ θρῆνος
διὰ τὰ θανατωθέντα πρωτότοκά
των. |
10
Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἔψαλλον τοὺς
ὕμνους τούτους, ἀντηχοῦσε θλιβερὰ
καὶ ἀσύμφωνος πρὸς τὸν χαρμόσυνον
τῶν Ἰσραηλιτῶν ὕμνον ἡ βοὴ
τῶν ἐχθρῶν, καὶ διεσκορπίζετο φερομένη
πανταχοῦ ἡ προκαλοῦσα λύπην καὶ οἶκτον
κραυγὴ ἡ ἐκ τῶν θρηνουμένων πρωτοτόκων
παιδιῶν. |
11
ὁμοίᾳ δὲ δίκῃ δοῦλος
ἅμα δεσπότῃ κολασθεὶς καὶ δημότης
βασιλεῖ τὰ αὐτὰ πάσχων,
|
11
Μὲ τὴν αὐτὴν ποινὴν ἐτιμωρήθη
τότε καὶ ὁ δοῦλος καὶ ὁ
κύριος τὰ ἴδια ἔπαθε καὶ ὁ
ἄνθρωπος τοῦ λαοῦ καὶ ὁ βασιλεύς.
|
11
Ἀντηχοῦσε δὲ παντοῦ ἡ θρηνώδης
αὐτὴ κραυγή, διότι μὲ τὴν αὐτὴν
ἀδυσώπητον ποινὴν ἐτιμωρήθη συγχρόνως
ὁ δοῦλος καὶ ὁ κύριος, καὶ τὰ
ἴδια ἔπαθε καὶ ὁ ἁπλοῦς
δημότης μαζὶ μὲ τὸν βασιλέα.
|
12
ὁμοθυμαδὸν δὲ πάντες ἐν ἑνὶ
ὀνόματι θανάτου νεκροὺς εἶχον
ἀναριθμήτους· οὐδὲ γὰρ
πρὸς τὸ θάψαι οἱ ζῶντες ἦσαν
ἱκανοί, ἐπεὶ πρὸς μίαν
ροπὴν ἡ ἐντιμοτέρα γένεσις αὐτῶν
διέφθαρτο. |
12
Ὅλοι μαζῆ μὲ τὸ αὐτὸ εἶδος
τοῦ θανάτου εἶχαν ἀναριθμήτους
νεκρούς. Δὲν ἐπαρκοῦσαν δὲ οἱ
ζῶντες νὰ θάπτουν τοὺς νεκρούς,
διότι εἰς μίαν καὶ μόνην στιγμὴν
εἶχε καταστροφῆ ἡ ἐκλεκτὴ γενεὰ
τῶν πρωτοτόκων των.
|
12
Ὅλοι δὲ μαζὶ μὲ ἐν καὶ
τὸ αὐτὸ εἶδος θανάτου εἶχον
ἀναριθμήτους νεκρούς, δὲν ἦτο δὲ εὔκολον
να ἀριθμηθοῦν οὗτοι, διότι οἱ ζωντανοὶ
δὲν ἐπρόφθαναν νὰ θάπτουν, ἐπειδὴ
μέσα εἰς χρονικὸν διάστημα τόσον ὀλίγον,
ὅσον διαρκεῖ ἡ ταλάντευσις πλάστιγγος, ἡ
πιὸ νεαρὰ καὶ ἀξίζουσα γενεὰ
των ἐξωλοθρεύθη. |
13
Πάντα γὰρ ἀπιστοῦντες διὰ τὰς
φαρμακείας ἐπὶ τῷ τῶν πρωτοτόκων
ὀλέθρῳ, ὁμολόγησαν Θεοῦ
υἱὸν λαὸν εἶναι.
|
13
Οἱ Αἰγύπτιοι μετὰ τὸν θάνατον
τῶν πρωτοτόκων των, ἀπαρνηθέντες πλέον
τὴν πίστιν εἰς τὰς μαγείας τῶν
μάγων ὡμολόγησαν, ὅτι οἱ Ἰσραηλῖται
εἶναι υἱοὶ τοῦ Θεοῦ.
|
13
Καὶ ἔπαθαν τὸ κακὸν αὐτό,
διότι, ἐνῷ ἠπίστουν εἰς ὅλα
τὰ ἐξ οὐρανοῦ θαύματα, στηριζόμενοι
εἰς τὰς μαγείας τῶν μάγων των, ὅταν
ἐξωλοθρεύθησαν οἱ πρωτοτόκοι των, μόλις
τότε ὡμολόγησαν ὅτι εἶναι παιδιὰ τοῦ
Θεοῦ ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ.
|
14
Ἡσύχου γὰρ σιγῆς περιεχούσης
τὰ πάντα καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίῳ
τάχει μεσαζούσης, |
14
Ἐνῷ δὲ ἀπόλυτος σιγὴ ἐσκέπαζε
τὰ πάντα καὶ ἡ νύκτα ἐν
τῇ ταχείᾳ πορείᾳ τοῦ χρόνου
εὑρίσκετο εἰς τὸ μέσον, εἰς
τὸ μεσονύκτιον,
|
14
Πραγματικῶς δὲ ἡ συμφορά, αἰφνιδιαστικῶς
ἐπελθούσα, ἦτο συγκλονιστική. Διότι, ἐνῷ
βαθεῖα καὶ ἥσυχος σιωπὴ ἐσκέπαζε
καὶ περιεκάλυπτε τὰ πάντα καὶ ἡ νὺξ
μὲ τὴν συνήθη τῆς ταχύτητα ἔφθανεν
εἰς τὸ μέσον αὐτῆς,
|
15
ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπ'
οὐρανῶν ἐκ θρόνων βασιλειῶν
ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον
τῆς ὀλεθρίας ἥλατο γῆς.
|
15
αἴφνης ὁ παντοδύναμος λόγος σου ἐπήδησεν
ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ
ἀπὸ τοὺς βασιλικούς σου θρόνους,
ὡσὰν ἄγριος πολεμιστής, εἰς
τὸ μέσον τῆς προοριζομένης πρὸς
ὄλεθρον χώρας.
|
15
ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἐφώρμησεν ἀπὸ
τοὺς οὐρανοὺς ἐκ τῶν βασιλικῶν
σοῦ θρόνων ὡς ἀσυγκράτητος καὶ ἀπότομος
πολεμιστὴς εἰς τὸ μέσον τῆς γῆς,
ἡ ὁποία ἔμελλε νὰ ὑποστῇ
τὸν ὄλεθρον. |
16
Ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον
ἐπιταγήν σου φέρων, καὶ στὰς
ἐπλήρωσε τὰ πάντα θανάτου·
καὶ οὐρανοῦ μὲν ἥπτετο, βεβήκει
δ' ἐπὶ γῆς. |
16
Κρατῶν δὲ ὡσὰν ἀκονισμένον
ὀξὺ ξίφος τὴν ἀμετάκλητον
διαταγήν σου, ἐστάθη ὅρθιος καὶ
ἐγέμισε τὰ πάντα μὲ τὸν
θάνατον. Γίγας ἀκατανίκητος ἤγγιζε
μὲν τὸν οὐρανόν, ἐπατοῦσε
δὲ ἐπάνω εἰς τὴν γῆν.
|
16
Ὥρμησεν ὡς ἀπότομος πολεμιστής, φέρων σὰν
ξίφος κοπτερὸν καὶ ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον
καὶ φανερὰν διαταγήν σου, καὶ ἀφοῦ
ἐστάθη, ἐγέμισεν ὅλα ἀπὸ θάνατον.
Καὶ ἤγγιζε μὲν τὸν οὐρανόν,
περιεπάτει ὅμως ἐπὶ τῆς γῆς.
|
17
Τότε παραχρῆμα φαντασίαι μὲν ὀνείρων
δεινῶς ἐξετάραξαν αὐτοὺς φόβοι
δὲ ἐπέστησαν ἀδόκητοι,
|
17
Ἐνῷ δὲ ἐκεῖνοι ἐκοιμῶντο,
φαντάσματα ὀνείρων τοὺς ἐτάραξαν
κατὰ τρόπον φοβερόν, ἀναπάντεχοι
δὲ φόβοι ἔπεσαν ἐπάνω των καὶ
τοὺς ἐκυρίευσαν.
|
17
Τότε εὐθὺς ἀμέσως φαντάσματα τρομερῶν
ὀνείρων τοὺς κατετάραξαν, ἀπροσδόκητοι δὲ
φόβοι τοὺς ἐκυρίευσαν. |
18
καὶ ἄλλος ἀλλαχῇ ριφεὶς ἡμίθνητὸς
δι' ἢν ἔθνησκεν αἰτίαν ἐνεφάνιζεν·
|
18
Ἄλλος δὲ ἐδῶ καὶ ἄλλος
ἐκεῖ ἔπιπτεν ἡμιθανὴς καὶ
μὲ τὴν τραγικήν του κατάστασιν ἐμαρτυροῦσε
τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν
ἀπέθνῃσκε.
|
18
Καὶ ἐνῷ ἐπεφτεν ἄλλος εἰς
ἄλλο μέρος μισοπεθαμένος, ἐφανέρωνε τὴν
αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν ἐπέθαινε.
|
19
οἱ γὰρ ὄνειροι θορυβήσαντες αὐτοὺς
τοῦτο προεμήνυσαν, ἵνα μὴ ἀγνοοῦντες
δι' ὃ κακῶς πάσχουσνι ἀπόλωνται.
|
19
Διότι τὰ τρομερὰ ὄνειρα, ποὺ
τοὺς εἶχαν καταταράξει, αὐτὰ
τὸ ἀνήγγειλαν· τὴν αἰτίαν
δηλαδὴ τοῦ θανατικοῦ, ὥστε νὰ
μὴ ἀποθάνουν, χωρὶς νὰ γνωρίζουν,
διὰ ποίαν αἰτίαν εἶχαν κτυπηθῆ
τόσον σκληρῶς. |
19
Καὶ τὴν ἐφανέρωνε, διότι τὰ
ὄνειρα, ποὺ τοὺς ἐθορύβησαν καὶ
τοὺς ἐτρόμαξαν, προανήγγειλαν ταύτην εἰς
αὐτούς, διὰ νὰ μὴ ἐξολοθρευθοῦν
καὶ ἀποθάνουν, χωρὶς νὰ γνωρίζουν
τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν ὑπέφερον
τὰ δεινὰ ταῦτα. |
20
Ἥψατο δὲ καὶ δικαίων πεῖρα θανάτου,
καὶ θραῦσις ἐν ἐρήμῳ ἐγένετο
πλήθους. Ἀλλ' οὐκ ἐπὶ πολὺ
ἔμεινεν ἡ ὀργή· |
20
Βεβαίως ἡ πικρὰ δοκιμασία τοῦ
θανάτου ἤγγισε καὶ τοὺς δικαίους.
Θραῦσις πολυαρίθμων Ἰσραηλιτῶν ἔγινεν
ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον. Ἀλλὰ
δὲν διήρκεσεν ἐπὶ πολὺ ἡ
ὁργὴ ἡ ἰδική σου.
|
20
Ἤγγισε δὲ καὶ τοὺς δικαίους, τοὺς
Ἰσραηλίτας δηλαδή, ἡ δοκιμασία τοῦ θανάτου
καὶ ἔγινε θραῦσις καὶ φθορὰ
πλήθους Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν ἔρημον,
δὲν παρέμεινεν ὅμως ἐπὶ πολὺν
χρόνον ἡ ὀργή. |
21
σπεύσας γὰρ ἀνὴρ ἄμεμπτος προεμάχησε
τὸ τῆς ἰδίας λειτουργίας ὅπλον,
προσευχὴν καὶ θυμιάματος ἐξιλασμὸν
κομίσας, ἀντέστη τῷ θυμῷ καὶ
πέρας ἐπέθηκε τῇ συμφορᾷ, δεικνὺς
ὅτι σός ἐστι θεράπων.
|
21
Διότι ἔνας ἀνὴρ ἄμεμπτος, σπεύδων
εἰς σωτηρίαν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
ἔλαβεν ὅπλον ἀπὸ τὴν ἰδικήν
σου ὑπηρεσίαν, ἠνωνίσθη ὑπὲρ
τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ προσέφερε
πρὸς ἐξιλέωσίν των προσευχὴν
καὶ θυμίαμα. Κατ' αὐτὸν τὸν
τρόπον ἀντεστάθη εἰς τὴν θείαν
ὀργὴν καὶ ἔθεσε τέρμα εἰς
τὴν συμφορὰν τοῦ λαοῦ. Ἔδειξε
δὲ ἔτσι εἰς ὅλους, ὅτι εἶναι
ἰδικός σου ὑπηρέτης.
|
21
Καὶ δὲν διήρκεσε πολὺ ἡ ὀργή,
διότι σπεύσας ἄνθρωπος ἐλεύθερος ἀπὸ
μομφὴν καὶ κατηγορίαν, ὁ Ἀαρὼν
δηλαδή, ἐπολέμησε πρὸς ὑπεράσπισίν
των, χρησιμοποιήσας καὶ προβαλὼν τὸ ὅπλον
τοῦ ἀρχιερατικοῦ του λειτουργήματος, δηλαδὴ
τὴν προσευχὴν καὶ τὸν ἐξιλασμὸν
τοῦ θυμιάματος. Οὕτω δὲ ἀντεστάθη
εἰς τὸν θυμόν σου καὶ ἔβαλε τέλος
εἰς τὴν συμφοράν, ἀποδεικνύων ὅτι
εἶναι ἰδικός σου δοῦλος καὶ δι’ αὐτὸ
τὸν εἰσήκουσες. |
22
Ἐνίκησε δὲ τὸν ὄχλον οὐκ
ἰσχύϊ τοῦ σώματος, οὐχ ὅπλων
ἐνεργείᾳ, ἀλλὰ λόγῳ
τὸν κολάζοντα ὑπέταξεν, ὅρκους
πατέρων καὶ διαθήκας ὑπομνήσας.
|
22
Αὐτὸς δὲ κατενίκησε τὴν ἀναταραχὴν
τοῦ ὄχλου ὄχι μὲ τὴν σωματικὴν
του δύναμιν οὔτε μὲ τὴν χρῆσιν
τῶν ὅπλων· ἀλλά μὲ τὴν
δύναμιν τῆς προσευχῆς του ἐξηυμένισε
τὸν τιμωρὸν Θεὸν ὑπενθυμίσας
εἰς αὐτὸν τοὺς ὅρκους καὶ
τὰς διαθήκας, ποὺ εἶχε κάμει
μὲ τοὺς προγόνους των.
|
22
Κατενίκησε δὲ τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν
ταραχήν, τὴν ὁποίαν προεκάλει ἡ θεία ὀργή,
ὄχι μὲ δύναμιν τοῦ σώματος, οὔτε μὲ
τὴν χρησιμοποίησιν καὶ ἐνέργειαν ὅπλων,
ἀλλὰ διὰ τοῦ λόγου καὶ τῆς
προσευχῆς κατεπράϋνε καὶ ἐσταμάτησε
τὸν τιμωροῦντα τοὺς Ἰσραηλίτας, ὑπενθυμίσας
εἰς Αὐτὸν τὰς ἐνόρκους ὑποσχέσεις
καὶ τὰς διαθήκας, τὰς ὁποίας εἶχε
κάμει πρὸς τοὺς πατέρας. |
23
Σωρηδὸν γὰρ ἤδη πεπτωκότων ἐπ'
ἀλλήλων νεκρῶν, μεταξὺ στάς,
ἀνέκοψε τὴν ὀργὴν καὶ
διέσχισε τὴν πρὸς τοὺς ζῶντας
ὁδόν. |
23
Ἐνῷ δηλαδὴ οἱ νεκροὶ ἔπιπταν
σωρηδὸν ὁ ἕνας ἐπάνω εἰς
τὸν ἄλλον, παρενετέθη αὐτὸς
ὄρθιος καὶ ἔφραξε εἰς τὸν ἐξολοθρευτὴν
ἄγγελον τὸν δρόμον του πρὸς τοὺς
ζωντανούς.
|
23
Πράγματι δὲ ἐσταμάτησε τὸν τιμωροῦντα,
διότι καθ’ ὂν χρόνον εἶχον ἤδη πέσει κατὰ
σωροὺς οἱ νεκροὶ ὁ ἕνας ἐπάνω
εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ παρενέβη
εἰς τὸ μέσον ὁ Ἀαρών, ἐσταμάτησε
τὴν ὀργὴν καὶ διέκοψε τὸν δρόμον,
ποὺ ὠδηγοῦσε τὸν ὀλοθρευτὴν
ἄγγελον εἰς τοὺς ζωντανούς, οἱ ὁποῖοι
ἐπρόκειτο καὶ αὐτοὶ να θανατωθοῦν.
|
24
Ἐπὶ γὰρ ποδήρους ἐνδύματος
ἦν ὅλος ὁ κόσμος, καὶ πατέρων
δόξαι ἐπὶ τετραστίχου λίθου
γλυφῆς, καὶ μεγαλωσύνη σου ἐπὶ
διαδήματος κεφαλῆς αὐτοῦ. |
24
Ἐπάνω εἰς τὸν ποδήρη χιτῶνα
του ὑπῆρχεν ὅλος ὁ στολισμός.
Τὰ δὲ ἔνδοξα ὀνόματα τῶν
Πατέρων ἦσαν χαραγμένα ἐπάνω
εἰς πολυτίμους λίθους, τακτοποιημένους
εἰς τέσσαρας στίχους. Καὶ τὸ
μεγαλεῖον σου ἔλαμπεν ἐπάνω εἰς
τὸ διάδημα τῆς κεφαλῆς του.
|
24
Ἠμπόρεσε δὲ νὰ σταματήσῃ τὴν
ὀργήν, διότι ὁλόκληρος ὁ κόσμος, σύμφωνα
μὲ τὴν συμβολικὴν ἐξήγησιν τῆς
ἑβραϊκῆς παραδόσεως, ἀναπαριστάνετο διὰ
τοῦ ἀρχιερατικοῦ του ἐνδύματος, ποὺ
ἔφθανε μέχρι τῶν ποδῶν καὶ τὰ
ὀνόματα τῶν ἐνδόξων πατέρων ἦσαν ἐπὶ
σκαλίσματος πολυτίμων λίθων εἰς τέσσαρας σειράς
(αἱ ὁποῖαι ἀπετέλουν τὸ ἐπὶ
τοῦ στήθους τοῦ ἀρχιερέως λογεῖον)
καὶ τὸ μεγαλεῖον σου ἦτο χαραγμένον
εἰς τὸ διάδημα τῆς κεφαλῆς του.
|
25
Τούτοις εἶξεν ὁ ὁλοθρεύων, ταῦτο
δὲ ἐφοβήθησαν· ἦν γὰρ μόνη
ἡ πεῖρα τῆς ὀργῆς ἱκανή.
|
25
Ἐμπρὸς εἰς τὰ ἱερὰ αὐτὰ
διάσημα ὑπεχώρησεν ὁ ἐξολοθρευτὴς
ἄγγελος. Αὐτὰ τοῦ ἐνέπνευσαν
φόβον. Ἄλλωστε ἡ δοκιμασία, τὴν
ὁποίαν ἔστειλεν ἡ δικαία θεία
ὀργή σου, ἦτο πλέον ἀρκετὴ
διὰ τοὺς Ἰσραηλίτας. |
25
Εἰς αὐτὰ τὰ ἱερὰ σύμβολα
καὶ ἄμφια ὑπεχώρησεν ὁ ἐξολοθρευτὴς
ἄγγελος· τὰ συντελεσθέντα δὲ κατὰ
τὴν θραῦσιν ταύτην ἐφοβήθησαν οἱ Ἰσραηλῖται·
διότι καὶ μόνη ἡ μερικὴ αὐτὴ
δοκιμὴ τῆς ὀργῆς σου ἦτο ἀρκετὴ
νὰ συνετίσῃ αὐτούς. |